குறள் 1151
செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை மற்றுநின்
வல்வரவு வாழ்வார்க் குரை.
[காமத்துப்பால், கற்பியல், பிரிவாற்றாமை]
பொருள்
செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.
செல்லாமை - பிரிந்துபோகாமை; வறுமை; வலியின்மை; செய்யவேண்டியவை; ஆற்றாமை.
உண்டேல் - உள்ளது என்றால்
உண்டு - உள்ள தன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்திற்கும் உரிய ஒரு குறிப்புவினை முற்றுச்சொல்; ஓர்உவமஉருபு
- To say it is. 2. [vul. adverbially.] Much, exceedingly, more, நிரம்ப. உண்டெனத்தரவேண்டும்
எனக்கு - என்னிடம்
உரை - உரைக்கை; சொல் பொருள்விளக்கம்; ஒலி பேச்சு மொழி முழக்கம் ஆசிரியவசனம் ஆகமப்பிரமாணம் மாற்றுரை; விடை பொன் புகழ் தேய்வு எழுத்தின்ஒலி; புகழுரை; விரிவுரை
உரை - (வி)தேய்; ஒலி சொல் பேசு
உரைத்தல் - ஒலித்தல்; சொல்லுதல் தேய்த்தல் மாற்றறியத்தேய்த்தல்; மெருகிடுதல் பூசுதல்
எனக்கு உரை - என்னிடம் சொல்.
- தலைமகளை ஒழித்து 'எனக்கு' என்றாள், தான் அவள் என்னும் வேற்றுமை அன்மையின்
மற்று - இல்லையென்றால்
part. 1. An expletive; ஓர்அசைநிலை. (தொல். சொல். 264.) 2. A disjunctive;வினைமாற்றுக் குறிப்பு. (நன். 433.) 3. A term meaning other, another; பிறிதுப்பொருட் குறிப்பு. (நன்.433.)--adv. 1. Again; மறுபடியும். (W.) 2.Subsequently, afterwards; பின். 3. See மற்றப்படி.
நின் - நீங்கள்
வல்வரவு - (பிரிந்து சென்று) விரைந்து வருவீர்கள் என்று சொல்வது என்றால்
வல் - வலிமை; திறமை; மேடு; சூதாடுகருவி; முலைக்கச்சு; விரைவு, சீக்கிரம்
வல்வரவு - வருகை
வாழ்வார்க்கு - அப்பொழுது இங்கு உயிர் வாழ்வார்களே
உரை - (அவர்களிடம்) சொல்
முழுப்பொருள்
தலைவன் வெளியூர் / வெளிநாடு வேலை நிமித்தமாக செல்கிறான். இதனை தோழி மூலமாக அறிந்துக்கொள்கிறாள் தலைவி.
தலைவன் தன்னிடம் பிரிந்து செல்ல போகிறேன் என்று அவன் வாய்த்திறக்கும் முன், தலைவி சொல்கிறாள்
நான் உன்னை பிரிந்து செல்லமாட்டேன் என்று சொல்வாதாக இருந்தால் என்னிடம் சொல். அப்படி இல்லை என்றால், வேலையை துரிதமாக முடித்து விரைந்து வந்துவிடுவேன் என்று நீ (சமாளிப்புகளை) சொல்லவாய் என்றால், நீ வந்து சேர்வாய் அல்லவா, அப்பொழுது உயிரோடு இருக்கக்கூடியவர்களிடம் சென்று சொல், என்னிடம் சொல்லாதே ஏனெனில் அது அவர்களுக்கு நல்வரவு எனக்கு வல்வரவு.
1) பிரிவு என்ற ஒன்றை தாங்க முடியாத அளவிற்கு தலைவி தலைவன் மீது பேரன்பு கொண்டு உள்ளாள் என்பதை காட்டுகிறது இக்குறள்.
2) இவன் பிரிவை மற்றவர் தாங்கிக் கொள்வர் அதாவாது தந்தை, தாய், தம்பி, தங்கை, அண்ணன், அக்கா; ஆனால் இவன் பிரிவை தலைவி தாங்க மாட்டாள் என்று கூறி தலைவியின் அன்பு முற்றிலும் வேறு என்று உணர்த்துகிறது.
3) தலைவன் தனக்கானவன் என்று நினைக்கிறாள் தலைவி. அவன் தன்னைவிட்டுப் பிரியக்கூடாது என்று நினைக்கிறாள். ஆதலால் அதுமட்டுமே அவளுக்கு வேண்டும். வேறு ஏதும் அவளுக்கு வேண்டா. ஆதனால் தான் ”மற்றுநின்” என்று கூறுகிறாள் தலைவி. அதவாது வேறு எதுவாக இருந்தாலும் மற்றவர்களிடம் (பெற்றோர், சகோதர சகோதரிகள்) கூறு
4) சில பல கணவன் மார்கள், நமது வீட்டிற்க்காக, நமது நலனிற்காக, நமது குழந்தையின் நலனிற்காக, பொருள் ஈட்டத்தான் செல்கிறேன், ஒரே வாரத்தில் வந்துவிடுவேன் என்று சொல்வார்கள். அது மட்டும் இன்றி, இந்த அலுவலுகத்தில் நான் தான் செல்ல வேண்டும், வேறு ஆள் கிடையாது, கண்டிப்பாய் செல்லவேண்டும் என்றும் சொல்ல முனைப்பார்கள். இது ராஜாங்க செயல், கட்டளை என்ற அளவிற்கு கட்டுமானம் செய்வார்கள். உனக்கு மட்டுமா பிரிவின் துயர், எனக்கும் தான் பிரிவின் துயர் உள்ளது என்று உன்னை நான் பிம்பம் போல் பிரதிபளிப்பதாக சமாளிப்பார்கள். (ஏன் இது சமாளிப்பு என்றால் தலைவியை விட வேலை பெரிதாய் போய்யிற்று தலைவனுக்கு). அத்தகைய பொய்ப் பேச்சுகள், சமாளிப்புகள் ஆகியவற்றை தலைவி நன்கு அறிவாள் (ஏன் என்றால், அவன் தலைவன் ஆயிற்றே). ஆதலால் தான் அவன் சமாளிப்புகளும், காரணங்களும் அடுக்கும் முன் ”செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை” என்று அவன் வாயை மூடிகிறாள்.
5) தோ, இங்க தான் இருக்கு ஜெர்மனி. உலக வரைப்படத்தில் கை வைத்து , தோ பார் பக்கத்துல தான் இருக்கு என்று கூறுவார்கள். போய்ட்டு ஒரே ஒரு Conference, ஒரே ஒரு porting தான், முடிச்சிட்டு அடுத்த வாரம் சீக்கிரம் வந்துறேன் அமூதே என்று தலைவன் மார்கள் சொல்வார்கள். இத்தகைய ஏமாற்று வித்தைகளை தலைவி நன்கு அறிவாள். ஆதலால் தான் வல்வரவு என்று ஒருவார்த்தையை தேர்ந்து பயன்படுத்தியுள்ளார் திருவள்ளுவர்.
(உதாரணம்:
ரோஜா திரைப்படத்தில் ரிஷி (அரவிந்து சாமி), ஒரு வாரத்தில் ராஜாங்க காரியம், டீகோடு (DECODE) பண்ணிட்டு வந்துருவேனு சொல்வார் (
திரைப்படத்தில் அப்படி வராது.
படத்தில் இப்படி வரும்: என்ன அம்மா நீயும் அவக்கூட சேந்துட்டு-னு சொல்லுவார்). ரோஜா(மதுபாலா), இத்தகைய சமாளிப்புகளை எதிர்பார்த்துத்தான் (நான் யென் பொட்டிப் படுக்கைலான் கூட கட்டி வெச்சுட்டேன்.) மூட்டை முடிச்சுகளுடன் ஆயுத்தமாக இருப்பார்.
ரோஜா திரைப்படத்தில் வரும் அக்காட்சியின் காணொளியை காண இங்கே சொடுக்குக :) ->
https://www.youtube.com/watch?v=AaEQtqMHCIE&t=334s
6) எழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் அவர்கள் வல்வரவு என்பது நல்வரவு என்ற சொல்லின் எதிர்பதமாக பார்க்கிறார். அதாவது தலைவன் திரும்பி வந்தால் அது அவளுக்கு நல்வரவு இல்லையாம். ஏனெனில் அத்தனை நாட்கள் அவள் பல மன உளைச்சலுக்கு (emotional crisis) ஆளாகிறாள். நாஞ்சில் நாடன் கூறுவதும் பொருத்தமாக இருக்கிறது. ஏனெனில் வல்லடி ( Violence), வன்கண் (an evil or envious eye), வன்னெஞ்சு (a cruel heart) ஆகிய சொற்களும் எதிர்மறையாகவே உள்ளன.
எதுவாயினும் (5 அல்லது 6) தலைவின் விரைந்து வந்தாலும் சரி சில காலம் பிறகு வந்தாலும் சரி, தலைவனின் பிரிவு தலைவிக்கு மன உளைச்சலை தருகிறது. ஆதலால் பிரியமாட்டேன் என்றால் என்னிடம் சொல்லு இல்லை என்றால் அதனை மற்றவர்களிடம் சொல் என்று கூறுகிறாள் தலைவி.
7) வாழ்வார்க்கு உரை என்று கூறுகிறாள் தலைவி. அதாவது வரும் பொழுது வாழ்ந்துக்கொண்டு இருப்பவரிடம் கூறு. அதாவது பெற்றோர்கள், உடன்பிறந்தோர்கள். அப்படி என்றால் தலைவி உயிர் வாழ மாட்டாளா?
தலைவனைப் பிரிந்த மறு கணமே என்ன செய்வது என்று அறியாமல் நான் இறந்துவிடுவேன் என்று சொல்லி ‘ஒரு நிமிட பிரிவே உயிர் கொல்லும்’ என்று தலைவி கூறுகிறாள். அதனால் தான் பிரிந்தும் உயிர் வாழ வல்லார்க்கும் என்பது இங்கு உணர்ச்சியாய் காணவேண்டும்.
குருவிகளும் குரங்குகளும் இணையோடு இருக்கும். விலங்காய்ப் பிறந்த மாந்தருக்கும் அது பொருந்தும். அதுவே இயற்கையின் பெரு விதி.
கணவனுடைய பெற்றோர்கள் உடன்பிறந்தவர்கள் இவர்களையே “வாழ்வார்கள்” என்று சொல்கிறாள் தலைவி. தலைவன்/கணவன் ஊருக்கு அனுப்பு பொருளை/பணத்தை அவர்கள் துய்த்து இன்பம் பெற்று வாழ்கிறார்கள். ஆதனால் வீட்டில் உண்ண உடுக்க எந்தக் குறையும் இல்லை.
ஆனால், தலைவி வாழவில்லை என்கிறாள். பெற்றோர்கள் பொருளை துய்த்து அனுபவிக்கலாம். ஆனால் அவள் மட்டுமே துய்த்து இன்பம் பெற முடிகிற ஒன்று அவள் இணையிடம் இருக்கிறது. ஆனால் என்ன செய்வது. அது செய்பொருளன்று. இயற்கையின் விதி. அதை அவளால் எப்படி மாற்ற முடியும்.
இது போதாதென்று அவன் பேசிச் சென்ற சொற்கள், அவன் மெய்த்தீண்டல், அவன் கைப்பிடிக்குள் அடங்கிய கொல்லேறு (காளை) (ஏறுதழுவுதல் முதலிய வீரச்செயல் புரிந்து செய்துகொள்ளும் திருமணம்) என; பார்க்கும், எண்ணும் பொருளனைத்தும் உள்ளத்தை நலிவடையச் செய்யும். அதனால்தான் அவள் வாழவிலை என்கிறாள். காமத்தை எத்தனை ஒப்புரவாக வள்ளுவர் சொல்கிறார் என்பதை காணலாம்.
காமம் அத்தனை கொடியதா என்ன?
என்று நமக்குள் கேள்வி வரலாம். ஆனால் இயற்கை பெரியது. அந்த இயற்கையைப் பொருள் தேடலின் பொருட்டு மறுதலிப்பதை வள்ளுவர் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. அதனால் தான் இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டுப் பெண்கள் கூடச் சொல்லத் தயங்குவதை, உள்ளத்தில் வைத்துக் கொண்டு உளுத்துப் போவதை ஒரு பெண்ணின் வாய்மொழியாய் மூவாயிரமாண்டுகளுக்கு முன்பே ஓங்கி ஒலித்திருக்கிறார் திருவள்ளுவர்.
பிரிந்துசென்ற கணவனோடு பேச்சுத் தொடர்பு இல்லாத காலம் அது. அவனது சொற்களும் நினைவுகளும் மட்டுமே இருந்த நிலையில், உள்ள வேட்கை நாள்படக் குறைந்துவிடக் கூடும். உடல் வேட்கையை வெற்றிக்கொள்ள அது உதவவும் கூடும்.
இன்றோ, தொடுதிரைக் கணினிகள் (laptops), கையடக்கத் திறன் பேசிகள்(mobile), நேருக்கு நேர் காணொளி உரையாடல்கள் (video calls), வரவேற்பறையில் நாளெல்லாம் ஒளிரும் தொலைக்காட்சி, இணையம் என்று உள்ள வேட்கையை மறக்கடிக்க முடியாத சூழல். தொடுதிரையில் துணையின் கண்ணீரைக் காணலாம். துடைத்துவிட முடியாது. உலகத்தை முழுவதும் இணைக்கிற இணையத்தில் வாழ்க்கை நடத்த முடியாது. கைப்பேசியைத் தொட்டுப் பேசலாம். கையைத் தொட்டுப் பேசமுடியாது. வள்ளுவர்காலத்தைய பெண்களைவிட இக்காலப் பெண்களுக்கு இந்த இன்னல்கள் ஏராளம்.
பொருள் கட்டாயம் தான். ஆனால் வாழ்க்கை அதைவிடக் கட்டாயமானது. பொருள் தேடச் சொல்லும்போது துணையோடு செல்வதற்கான ஏற்பாடுகள் இருந்தால் வாழ்வு சிறக்கும்.
பெண்களை, அவர்களின் உள்ளத்தை, உணர்வை மதிப்போம்.
ஒப்புமை
”வருவை யாகிய சின்னாள்
வாழா ளாதல் நற் கறிந்தனை சென்மே” (நற் 19:8-9)
“வாழா ளாதல் சூழா தோயே” (நற் 183:11)
“வாழ்தலும் பழியே பிரிவுதலை வரினே” (குறுந்தோகை 32:6)
“..........................................................செல்வீர்
வருவீ ராகுதல் உரையின் ....................
................................ இருக்கிற் போர்க்கே” (அகநா 387: 2-20)
குறட் கருத்து காமத்துப் பால் (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
காதலன் தான் என்ன செய்ய பொருளை ஈட்டக்
கடல் கடந்து செல்லுதற்கு ஆசை கொண்டான்
பேதையிடம் சொல்லுதற்கு சென்று நின்றான்
பேச எங்கு விட்டாள் அந்தப் பெண்ணின் நல்லாள்
ஓசைக் கடல் தாண்டி நீயும் செல்லும் போதே
உயிர் இழந்து எந்தன் உடல் வீழ்ந்து போகும்
ஆசை அது அவ்வளவு நெஞ்சுக்குள்ளே
அறிந்தால் நீ பிரிவாயா அன்பு அத்தான்
நாசம் அற்று நீ வாழ வாழ்த்துகின்றேன்
நாள் தோறும் உன்னை நினைத்தே போற்றுகின்றேன்
வாச மலர் எனை விட்டுப் பிரிவதென்றால்
வாய் திறக்க வேண்டாம் நீ சென்று விடு
ஆசையுடன் உனை அனுப்பி செல்வம் சேர்த்து
அங்கிருந்து வரும் வரையில் காத்திருக்கும்
நேசமுள்ள கல் மனத்துப் பெண்ணிருந்தால்
நீங்குவதை அவரிடத்தில் சொல்லிச் செல்லு
மேலும்: M.A.
சுசிலா (Recommended)
பரிமேலழகர் உரை
'பிரிந்து கடிதின் வருவல்' என்ற தலைமகற்குத் தோழி சொல்லியது. செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை - நீ எம்மைப் பிரியாமை உண்டாயின் அதனை எனக்குச் சொல்; மற்று நின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை - அஃதொழியப் பிரிந்துபோய் விரைந்து வருதல் சொல்வையாயின் அதனை அப்பொழுது உயிர்வாழ்வார்க்குச் சொல்.
விளக்கம்
(தலைமகளை ஒழித்து 'எனக்கு' என்றாள், தான் அவள் என்னும் வேற்றுமை அன்மையின். அக்காலமெல்லாம் ஆற்றியிருந்து அவ்வரவு காணவல்லளல்லள்; பிரிந்தபொழுதே இறந்துபடும் என்பதாம். அழுங்குவித்தல்: பயன். இதனைத் தலைமகள் கூற்றாக்கி உரைப்பாரும் உளர்.)
ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
(பிரிந்து கடிதில் வருவேனென்ற தலைமகனுக்குத் தோழி சொல்லியது.)
செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை-தலைவ! நீ எம்மைவிட்டுப் பிரியாமை யுண்டாயின் அதை மட்டும் சொல்; மற்றுநின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை - இனி, நீ பிரிந்துபோய் விரைந்து வருதல் சொல்வாயாயின், அதை நீ வரும்வரை ஆற்றியிருந்து உயிர்வாழ்வார்க்குச் சொல்.
தலைமகள் நீ திரும்பி வரும்வரை ஆற்றியிருப்பவளல்லள், நீ பிரிந்த பொழுதே இறந்துவிடுவாள் என்பதாம். இதனாற் செலவழுங்குவித்தல் பயன். அஃதாவது தலைமகளை யாற்றுவித்து ஓரிரு நாள் கழித்துப் பிரியச்செய்தல். தலைமகளொடு தனக்குத் தான் அவள் என்னும் வேற்றுமையின்மையால் 'எனக்கு' என்றாள். இது இல்லறத்தில் முதன் முதல் நிகழ்ந்த பிரிவாதலால், தலைமகளின் மென்மை நோக்கி நேர்முகமாய்க் கூறானாயினன். இது தலைமகள் தோழிக்குக் கூறிய கூற்றாக வுரைப்பர் மணக்குடவ காலிங்க பரிதி பரிப் பெருமாளர். இது முன்ன விலக்கு.
மணக்குடவர் உரை
காதலர் போகாமையுண்டாயின் எனக்குக் கூறு பிரிந்தார் நீட்டியாது விரைந்து வருவாரென்று சொல்லுகின்ற வரவினைப் பின்புளராய் வாழ்வார்க்குக் கூறு. இது கடிதுவருவாரென்ற தோழிக்குத் தலைமகள் ஆற்றாமையாற் கூறியது.
மு.வரதராசனார் உரை
பிரிந்து செல்லாத நிலைமை இருந்தால் எனக்குச் சொல், பிரிந்து சென்று விரைந்து வருதலைப் பற்றியானால் அதுவரையில் உயிர்வாழ வல்லவர்க்குச் சொல்.
சாலமன் பாப்பையா உரை
என்னைப் பிரிவதில்லை என்றால் என்னிடம் சொல். சீக்கிரம் வருவேன் என்பதை எல்லாம் நீ வரும்போது உயிரோடு இருப்பார்களே அவர்களிடம் சொல்.
செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை மற்றுநின்
வல்வரவு வாழ்வார்க் குரை.
வல்வரவுல வல்னா விரைவுனு போட்டுக்கலாம். திருக்குறள் ஏழு சீர்ல – படிச்சுப்பார்த்தாத்தான் தெரியும் அதுக்குள்ள அவன் போற height.
கண்ணன்: நீங்க வல்வரவு பற்றி எழுதியிருந்ததை திருக்குறள் பற்றி நடந்த நீயா நானாவில நான் கோட் செய்தேன்.
நாஞ்சில் நாடன்: வல்வரவுங்கிறத நல்வரவுக்கு எதிர்ப்பதமா நான் பயன்படுத்தறேன். எல்லா உரையாசிரியனும் வல்வரவுன்னா கடிது வருதல், விரைந்து வருதல்னுதான் சொல்றான். நான் இப்படிப் பார்க்கிறேன். நீ ஆறு மாசங்கழிச்சு வரக்கூடியது வல்வரவுதான், நல்வரவு இல்ல. ஒரு பொண்ணு என்ன திராணியாப் பேசறா. ஆனா பொருள்வயிற் பிரிதல்ங்கிறது இன்னிக்கும் நடக்கத்தானே செய்யுது. துபாய்க்குப் போனா ரெண்டு வருஷத்துக்கு ஒருக்காத்தான் வீட்டுக்கு வருவான். பெரிய பொசிசன்ல இருக்கிறவன்தான் ஆறு மாசத்துக்கு ஒருதரம் வருவான். அமெரிக்கால இருக்கவன் மட்டும் என்ன வாழுதாம் – ரெண்டு வருஷத்துக்கு ஒரு முறைதான் வர்றான்.
நானே ஒரு கதை எழுதியிருப்பேன் (பேச்சியம்மை). ஏழு வருஷம் ஆச்சு, மகன் ஊருக்கு வந்து. அவன் பார்த்த பொண்ணுகெல்லாம் கல்யாணம் ஆகிப் பேரம்பேத்தி எடுத்தாச்சு. பேங்க்குக்கு பணம் ட்ரான்ஸ்பர் ஆயிடும். ஒரு நாள் இந்தக் கிழவி போய் பாங்க்ல சொல்லுவா, பணம் இனிமே வந்ததுன்னா திருப்பி அனுப்பிச்சிடுங்க. பாங்க் மேனேஜர், ‘அதெப்படிம்மா அனுப்பமுடியும்.’ ‘அப்ப, நாளைக்கு உம்ம நடைல ஒரு பிணம் கிடக்கும்.’ எப்படி வேணாலும் டீல் பண்ணுக்கங்கன்னு சவால் விடறா. மேனேஜர் அரண்டு போயிடறார். வாசல்ல காலைல பாங்க்க திறக்க வர்றபோது பிணம் கிடந்தா, இந்தியாவுல ஒரு நிகழ்ச்சியே அப்படி நடந்ததுகிடையாது. ‘சரிம்மா, நான் எழுதிடறேன்.’ அவளுக்குண்டான ஒரு கோபம் இருக்கு. அவ கோயில்ல விளக்கு வெளக்கி வைக்கிறா. தண்ணி எடுத்துக்கொடுக்கறா. பூப்பறிச்சுத் தர்றா. பூசை செய்யக்கூடிவர் கேட்கிறாரு, ‘நீ செத்துப்போனா யாரு கொள்ளி வைப்பா?’ ‘பெருமாள் வைப்பாருய்யா. ஏன் நீர் போட மாட்டீரா.’ அப்ப அவளுடைய கோபம் என்ன…ஏழு வருஷம் ஆச்சு, பெத்து வளர்த்து, பால் குடுத்து, படிக்க வைச்சு, நகையை அடகு வைச்சு…இவனுக்கு ஏழு வருஷம் பெத்த அம்மையை வந்து பார்க்கணும்னு தோணலையே. இவன் பணம் எனக்கு எதுக்கு? இது மரபுசார்ந்த ஒரு தாய்க்கு வரக்கூடிய கோபம். இந்த மாதிரி ஒரு ஸ்டோரிய நான் எழுதற போது, அனாவசியமா பரிமேலழகர கோட் பண்ண மாட்டேன். ஏன்னா எனக்குத் தெரியும், இந்த இடத்துல நான் ஒருவதிமான emotional crisisகுள்ள கொண்டுபோகப் போறேன். வாசகனை டைவர்ட் பண்ணக் கூடாது. அவனுடைய wholehearted attendance, நூறு சதம் concentration எனக்கு வேணுங்கிறபோது, நான் ஒழுங்கு மரியாதையாக் கதை சொல்லிட்டுப் போயிடுவேன். சில சமயம் ஆடிப் பார்க்கலாம்னு தோணும். ஆடியன்சைப் பொறுத்த விஷயம்தானே. நாட்டைக் குறிஞ்சி ஒரு செலக்டட் ஆடியன்ஸ்க்கு, ராம்நகர்ல, கோதண்ட ராமன் கோயில்ல, மூணேகால் மணிநேரம் பாடறார் சேஷகோபாலன். அதை கண்டிப்பா ஒரு சபாவுலையோ, ஒரு கல்யாணத்திலையோ அவர் செய்யமுடியாது.
வல்வரவு எனும் சொல்லை யோசிக்கும் பொழுதில் நல்வரம் என்னும் சொல் கண்முன் காலாட்டுகிறது. ஆனால் வல்வரவு எனும் சொல்லைக் கையாளவில்லை சங்க இலக்கியங்கள் அல்லது சொல்லடைவு திரட்டியவர் தவற விட்டிருக்கலாம். தீர்ப்புச் சொல்ல நாம் யார்? சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்து லெக்சிக்கன், வன் வருத்தம், வல் வழக்கு, வல் வாயன், வல்விடம், வல் விரைதல், வல் வில், வல் வில்லி, வன் விலங்கு, வல் வினை முதலான சொற்களைப் பட்டியலிடுகிறது. ஆனால் அவற்றுள் வல்வரவு இல்லை.
ஆனால் திருவள்ளுவர் வல்வரவு எனும் சொல்லக் கையாள்கிறார். காமத்துப்பாலில் 250 குறள்கள், அவற்றுள் ஒன்று பிரிவாற்றமை எனும் கற்பியலின் முதல் அதிகாரத்து முதற்குறள். எண் 1151, “செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை மற்று நின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை”. பிரிந்து போய், விரைந்து திரும்புவேன் என்றுரைக்கும் தலிமகனுக்கு தோழி மறுமொழி உரைப்பதான situation தான் one line. “நீ எம்மைப் பிரியாமை உண்டு ஆயின் அதனை எனக்குச் சொல். அஃது ஒழியப் பிரிந்து போய் விரைந்து வருதல் சொல்வாயாயின் அதனை அப்பொழுது உயிர் வாழ்வார்க்குச் சொல்” என்று உரை எழுதுகிறார் பரிமேலழவர்.
எதற்காக செல்லாமல் உண்டேல் எனக்கு உரை என்று திண்மையாகக் கூறுகிறார் தோழி? அதைத் தலைவி அல்லவா சொல்ல வேண்டும் எனக்கேட்பீர்களேயாயின், உரையாசிரியர் சொல்கிறார், “நான், அவன் என்று வேற்ற்றுமை இன்மை ஆயின்” என்று. இதே கூற்றைத் தோழி இல்லாமல் தலைவி கூற்றாகக் கொள்வாரும் உண்டு.
பரிதியார் தன் உரையில் எளிமையாகப் பொருள் சொல்கிறார். ”நாயகரே! நம்மை விட்டுப்பிரியாமல் இருப்பீராகில் எனக்குச் சொல்லும். அல்லதை, உம்மை விட்டும் பிரிந்தும் உயிர்வாழ் வல்லார்க்கும் சொல்லும் என்று”. பிரிந்தும் உயிர் வாழ வல்லார்க்கும் என்பது தான் உணர்ச்சி.
பொருள் தேடி - காதலியரை, மனைவியரைப் பிரிந்து போதல் இன்றும் நடைமுறைகள். ஆண்டுக்கு ஒருமுறையே விடுப்பில் வரும் வடக்கு, வடமேற்கு, வடகிழக்கு எல்லைக்காவல் படையினர் இன்றும் உண்டு. இதைத் தான் “பொருள் வயிற் பிரிதல்” என்கிறார்கள் இன்றைய தலைவியற்கு வேறும் போம் வழி இல்லை. குடும்பம் போற்றி ஒழுக்கமும் காத்தல் வேண்டும். திருவள்ளுவர் பேசும் குறளின் கூற்றைச் தலைவியோ தோழியோ மொழிவதை - எம் மொழியில் சொல்வதனால் “வே! நீரு பிரிஞ்சு போகாம இங்கிணயே கெடப்பேருண்ணு உண்டுமானா அதனை எனக்கு இப்பம் சொல்லும், ஆனா பிரிஞ்சு போயி சட்டுண்ணு வந்திருவேன் சொல்லப்பட்ட காரியம் இருக்குல்லா, அதை நீரு வருவேரு வருவேருண்ணு எவளும் காத்துக் கெடப்பா பாரும், அவளுக்குச் சொல்லும், கேட்டேரா?”
இவ்வளவு தான் சங்கதி. இங்கே வல்வரவு எனும் சொல்லுக்கு பரிமேலழகர், மணக்குடவர், பரிப்பெருமாள், காளிங்கர் ஆகிய நான்கு பழம்பெரும் உரையாசியர்களும் கடிது வருதல், வேகமாய்த் திரும்பி வருதல் என்றே பொருள் கொள்கிறார்கள். மிகவும் பொருத்தமான பொருள்.
பிரிந்து போய்த்தான் தீருவேன், எனில், அது குறுகிய காலமோ, நெடிய காலமோ, உனது திரும்பி வருதல், என்னைப் பொருத்தவரை, நல்வரவு அல்ல வல்வரவு. அஃதெனக்குத் துனபமான, வன்மையான வரவு, ஏனெனில் நீ திரும்பி வரும்போது நானிருக்க மாட்டேன். எனவே அதை, அப்போது உன் வரவு பார்த்து காத்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்க முடிபவருக்கு சொல், அவர்களுக்கு அது நல்வரவாக இருக்கக்கூடும். ஆனால் எனக்கு அது வல்வரவே.
சாமர்த்தியமாகப் பொருள் கொள்கிறேன் என்று அருள்கூர்ந்து எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அத்தனைக்கு நான் பண்டிதன் இல்லை. யோசித்துப்பார்க்கிறேன் அவ்வளவே! அதில் தவறொன்றும் இல்லை. இது புலவர் குழந்தை “கீமாயணம்” எழுத்வது ஆகிவிடாது. எவ்வாறாயினும், காதற் பெண்டு ஒருத்தி, தனது பிரிவு ஆற்றாமையை இத்தனை கூர்மையாக, வன்மையாக, தைக்கும்படி, ஐயத்துக்கு இடமே இன்றி மொழித்து அபூர்வமான அனுபவாகப் பட்டது. இந்த குறளில் நான் காமுற்று நிற்பது “வல்வரவு” எனும் சொல்லில்.
இக்குறள் கற்புள்ள ஒரு பெண் தன் காதலனிடம் கொண்டிருக்கும் அன்பைக் காட்டும் குறள். ஒருவரை விட்டு ஒருவர் பிரிந்தால் உயிர் வாழ முடியாது என்ற முதிர்ந்த அன்புள்ளவர்கள்தாம் சிறந்த காதலர்கள்; இல்லறத்திலே இன்பம் நுகர்வார்கள்; இல்லறத்தையும் நல்லறமாக இனிது நடத்துவார்கள். இக்கருத்தைக் கொண்டதே மேலே காட்டிய குறள்.
மேலே காட்டிய அறங்கள் அனைத்தும் உலகத்தார் ஒப்புக் கொள்ளும் பொது நீதிகள் எந்நாட்டினரும், எம்மதத்தினரும், எவ்வினத்தினரும், எம்மொழியினரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையிலே இவ்வறங்கள் அமைந்திருக்கின்றன. இத்தகைய பொது நீதிகள் நிரம்பியிருப்பதனால்தான் திருக்குறள் உலகப் பொது நூல் என்று பாராட்டப்படுகின்றது; திருவள்ளுவர் உலகப் புலவர் என்று போற்றப்படுகிறார்.
காதலனே கேள்..!
பிரியவில்லை என்பதை
நெருங்கி வந்து என்னுடன் சொல்
துரிதம் திரும்புகிறேன் என்பதை
அதுவரை உயிரோரு
இருப்பவர் எவரோ
அவரிடம் விடைபெற்று செல்.
நேரடி அர்த்தம் இது தான். நீ போகமாட்டேன் என்று முடிவெடுத்தால் என்னிடம் வந்து சொல்; இல்லை, நீ திரும்பி வரும் போது யார் உயிருடன் இருப்பார்களோ அவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு போ. இது ‘ஒரு நிமிடம் கூட உன்னை விட்டுப் பிரிய மாட்டேன்’ என்பது மாதிரியான குறள். காதலி சொல்வது மாதிரி எடுத்துக் கொள்வோம். காதலனுக்கு திடீரென்று கம்பனியில் வெளிநாட்டுக்குப் போகுமாறு சொல்கிறார்கள். அந்தச் சமயம், காதலி அவனிடம் இதைச் சொன்னால், அம்பேல் தான். இல்லையென்றால் ஸ்கைப் வைத்துச் சமாளிக்க வேண்டும்.
இப்படியும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். காலேஜில் ஒரு வாரம் லீவ். பொண்ணு டேஸ்-காலர். பையன் ஹாஸ்டல். வேறு சொந்த ஊர். இவன் ஊருக்குப் போகலாம் என்று முடிவு பண்ணுகிறான். ஆனா பொண்ணுக்கு வேற plans. Hence கோபம். Same scenario as above.
இந்தக் குறளின் அழகு என்னவென்றால், அந்த ‘ஒரு நிமிடம் கூட உன்னை விட்டுப் பிரிய மாட்டேன்’ உணர்வை சூப்பராக வெளிப்படுத்துகிறது. ‘திரும்பி வரும் போது யார் உயிருடன் இருப்பார்களோ அவர்களிடம் சொல்’ என்பது, நான் உன்னைப் பிரிந்தால் நிச்சயம் இறந்து விடுவேன் என்பதின் அழகிய subtext.
ஆனால் காதலன் எப்படியோ சமாளித்து விடுகிறான். அவளும் அவன் செல்வதற்குச் சம்மதிக்கிறாள். இன்னும் நான்கு நாட்களில் கிளம்பி விடுவான். பிரியப் போகும் துக்கம் மனதை அடைக்கும். இங்கே தான் அடுத்தக் குறள்.
பிரிவு என்பது அனைவருக்கும் ஒன்றாக இருப்பதில்லை.பெற்றோர் பிள்ளைகளைப் பிரிகிறார்கள்.நட்பில் கூட பிரிவு வருகிறது.இவை இரண்டைக்காட்டிலும் மிகுந்த துயர் சேர்க்கும் பிரிவு ஒன்று உண்டு.அது காதலர்கள் பிரிவு.சங்க காலம் முதலே பொருள் தேடி ஆடவர்கள் சொந்த ஊர் விட்டு தூர நகரங்கள் செல்வதுண்டு.
அப்படியாக, நம் தலைவன் பணி நிமித்தமாக வெளியூர் செல்ல ஆயத்தமாகிறான்.எவ்வளவு காலம் கழித்து திரும்புவான் என்ற தகவலும் இல்லை.இந்தச் செய்தியை தலைவியிடம் சொல்ல அவன் விரைகிறான்.ஆனால் தோழி வழியாக,இந்தச் செய்தியை முன்பே அறிந்திருந்த தலைவி தலைவனை வாய்பேச விடவில்லை.
"என்னைப் பிரியப் போகிறேன் என்ற வார்த்தையைச் சொல்லத்தானா இங்கு வந்தீர்? உங்களைப் பிரிந்தால் எங்கணம் நான் வாழ்வேன்?இப்போது கூறுங்கள்,என்னைப் பிரிந்து சொல்ல மாட்டேன் என்று! அது ஒன்றே எனக்கு மகிழ்ச்சி தரும் செய்தியாகும்.இல்லை, போய்த்தான் தீர வேண்டுமென்றால் நீங்கள் திரும்பி வரும்போது யார் உயிரோடு இருப்பார்களோ அவர்களிடம் இப்போது விடைபெற்றுக் கொள்ளுங்கள்!” என்று அழுதுகொண்டே உரைக்கிறாள்.தலைவன் உறைந்துபோய் நிற்கிறான்.
பொருள் தேடி வந்தால் தான் பிழைக்க முடியும் என்ற ஆறுதல்வார்த்தைகளைக் கேட்கவும் தலைவி தயாராக இல்லை.அவன் பெற்றோர்,உறவினர் மற்றும் நண்பர்களால் கூட அவனது பிரிவை நினையாமல் வாழ முடியும்.தலைவியால் அது இயலாது என்றும் அப்படி பிரிந்து சென்றால், அத்துயரால் அவள் இறந்துவிடக்கூடும் என்றும் இரண்டு வரிகளில் வள்ளுவர் அழகாக சொல்லியிருக்கிறார்.
