தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்

குறள் 396

தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்

கற்றனைத் தூறும் அறிவு

[பொருட்பால், அரசியல், கல்வி]

(For English meaning scroll to the bottom of this post)

பொருள்

தொட்டல் - தீண்டல்; உண்டல்; கட்டுதல்; தோண்டல்.

அனைத்து- அவ்வளவு; அத்தன்மையது; எல்லாம்

அனைய - அத்தன்மையான; ஒத்த.

ஊறும் - உறுகை - உறுதல் - உண்டாதல்; மிகுதல்; சேர்தல்; இருத்தல்; பொருந்தல்; கூடல்; நேர்தல்; பயனுறல்; கிடைத்தல்; வருந்தல்; தங்கல்; அடைதல்; நன்மையாதல்; உறுதியாதல்; நிகழ்தல்

தொட்டனைத்தூறும் – தோண்டத்தோண்ட நீர்சுரக்கும்

மணற் - மணல் - பொடியாயுள்ளபிதிர்மண்; மரகதக்குற்றம்எட்டனுள்ஒன்று

கேணி - கிணறு; சிறுகுளம்; அகழி; தொட்டில்.

மாந்தர்க்குக் - மாந்தர் - மனிதர்; ஆடவர்; ஊர்காவலர்

கற்றல் - கற்கை - படித்தல்.

கற்றனைத்து - அவர்கள் கற்றுக்கொள்ளும் அனைத்தும்

ஊறும் - உறுகை - உறுதல் - உண்டாதல்; மிகுதல்; சேர்தல்; இருத்தல்; பொருந்தல்; கூடல்; நேர்தல்; பயனுறல்; கிடைத்தல்; வருந்தல்; தங்கல்; அடைதல்; நன்மையாதல்; உறுதியாதல்; நிகழ்தல்

அறிவு - ஞானம்; புத்தி பொறியுணர்வு; அறியவேண்டியவை; கல்வி ஆன்மா

முழுப்பொருள்

ஒரு கிணற்றில் தோண்ட தோண்ட நீர் சுறக்கும். ஆனால் எவ்வளவு தோண்டுகிறோமொ அவ்வளவு நீர்தான் சுறக்கும். நம் முயற்சியின் அளவிற்கு தான் பலனும் இருக்கும். அதுப்போல ஒரு மனிதருக்கு அவர் கற்க கற்க அவரது அறிவு பெருகும். மக்கள் அவ்வளவு கற்கிறார்களோ அவ்வளவே அறிவும் வளரும். ஆங்கிலத்தில் இதனை தொடர்க்கல்வி / “continuous learning"என்றுக்கூறுவார்கள். 

ஒரு நூலில் இருந்து ஒரு ஆசிரியரிடம் இருந்து கற்கும் பொழுது நாம் எவ்வளவு உழைப்பையும் முயற்சியையும் போடுகிறோமோ அந்த அளவிற்கு நமது கற்கும் திறனும் மிகும் அறிவும் மிகும். இல்லையென்றால் நுனிப்புல்லை மேய்ந்ததுப் போன்று ஆகிவிடும். 

அதுமட்டுமின்றி நாம் கற்கும் முன்பு கூட நமது உழைப்பு அவசியம் தேவை, அப்பொழுது தான் நாம் ஆசிரியரிடம் இருந்தோ அல்லது பிறருடன் இருந்தோ கற்கும் பொழுது கசடற கற்க முடியும். ஒரு வகுப்பிற்கு செல்லும் பொழுது படிக்கபோகிற பாடத்தைப் பற்றி வாசித்து உணராமல் கற்பதை விட வாசித்து விட்டு செல்லும் பொழுது நாம் கற்கும் அளவே வேறு மாதிரி இருக்கும். அப்பொழுது அறிவோம் நம் உண்மை அறிவே மிகும் என்று. ஆதாவது நாம் வகுப்பிற்கு முன் என்ன கற்றோமோ அதை தான் வகுப்பிற்குப்பினும் கற்று இருப்போம் ஆனால் வகுப்பிற்குபின் அது ஆழமாக வேரூண்றி இருக்கும். அதுவே கற்காமல் வகுப்பிற்கு சென்றால் நாம் கற்பது மிக குறைவாகவே இருக்கும். 

மேலும் எல்லா பொதுக்கல்வியும் சராசரி அறிவையே அளிக்கின்றன. தற்கல்வி மட்டுமே தனியான தனக்கான ஞானத்தை அளிக்கிறது. தற்கல்வி என்பது பொதுக்கல்விக்கு மேலதிகமாகவே கற்கப்படும். கற்கப்படவேண்டும். ஒருவரின் பள்ளிப்படிப்பு பட்டப்படிப்பு படிப்பது பொதுக்கல்வி. ஓர் குருவிடமிருந்து அல்லது நீங்களே முயன்று பலவற்றை கற்றுக்கொள்வது தற்கல்வி. பொதுக்கல்வி பெற்று அதன் மேல் கூடுதல் தேடல்கொண்டுதான் நாம் தற்கல்வியைச் சென்றடைகிறோம்.

மணல் கேணியில், தோண்டிய பின், சிறிது காலத்தில்  மண் சரிந்து உள்ளே விழும். நீர் கலங்கும். உள்ளே விழுந்த மண்ணை தோண்டி எடுத்து வெளியே போட வேண்டும்.  அப்போதுதான், அதில் உள்ள நீரை பயன் படுத்த முடியும்.

அது போல,  ஒரு தரம் கல்வி கற்று விட்டால் அப்படியே விட்டு விட முடியாது. மறதி வரும். மற்ற விஷயங்கள் வந்து குழப்பும். மேலும் மேலும் படித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். அப்போது தான் கல்வியின் பயன் இருக்கும். எப்போதோ , பள்ளியில், கல்லூரியில் படித்தோம், அதுவே போதும் என்று இருந்து விடக் கூடாது. படித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.

'தூறும்' என்பது ஒரே சொல் தான். இதன் பொருள் 'ஆழமாகுதல்' என்பதாகும். கிணறு முதலானவற்றை ஆழப்படுத்தும் செயலான 'தூர்வாருதல்' என்னும் சொல்லாடல் இன்றும் நம்மிடையே உள்ளது அல்லவா?. தூறிய பகுதியே 'துறை' ஆகும். இது ஆற்றுத் துறை, படித்துறை முதலான அனைத்து நீர்த்துறைகளையும் குறிக்கும். ஆழமாகுதல் என்ற பொருளில் கொண்டால் இப்பாடலின் பொருள் இவ்வாறு வரும். ' தோண்டிய அளவே மணற்கேணி ஆழமாகும். அதைப் போல கற்ற அளவே மாந்தர்க்கு அறிவு ஆழமாகும்'.

நிலத்தில் தோண்டப்படும் கிணறுக்கும் ஆற்று மணலில் தோண்டப்படும் கிணறுக்கும் முக்கியமான வேறுபாடு ஒன்று உள்ளது. மணல்கிணறு மிக விரைவாக மூடிக்கொண்டு விடும். அதை அடிக்கடி தோண்டிக்கொண்டே இருந்தால் தான் ஆழமாகவே இருக்கும். அத்துடன் நிலக்கேணியைப் போலன்றி மணற்கேணியைத் தோண்டுவதும் எளிதே ஆகும். அதனால் தான் வள்ளுவர் நிலக்கேணியைக் கூறாமல் மணற்கேணியை அறிவுக்கு ஒப்பாகக் கூறுகிறார். இந்த மணற்கேணியைப் போலத்தான் நமது அறிவும். கல்வி கற்பது என்பது எளிதான செயலே ஆகும். ஆனால் காலத்தின் தேவைக்கேற்ப நல்ல நூல்களைக் கற்றுக் கொண்டிருந்தால் தான் நமது அறிவு மூடிக்கொள்ளாது இல்லையேல் மணற்கேணி போல அறிவு மூடிக்கொள்ள நாம் 'மூடனாகி' விடுவோம். அத்துடன் நாம் கற்கின்ற அளவே நமது அறிவின் ஆழமும் இருக்கும். இக்காலத்துச் சொல்லாடலான ' உனக்கு மண்டையில் என்ன களிமண்ணா இருக்கிறது?' என்பது எதைக் குறிக்கிறது? நிச்சயம் மூடிப்போன அறிவினைத் தான்.

”ஆழமாகத் தோண்டத் தோண்டா ஊறும் நீர்ப்போல” என ஆழத்தை மட்டும் சொல்ல முனைந்திருந்தால் வள்ளுவர் கேணி என்றோ கிணறு என்றோ சொல்லியிருப்பார். ஏனெனில் மணற்கேணியை அதிக நீர்வேண்டி ஆழமாகத் தோண்ட முற்பட்டால் பக்காவட்டிலுள்ள மணல் சரிந்து விழுந்துக்கொண்டே இருக்கும். பக்கவாட்டில் அகலமாக அகழ்ந்துவிட்டு பின் ஆழமாக தோண்டினால் தான் மண்சரியாமல் இருக்கும். மணற்கேணியைப் பொறுத்தவரை ஆழத்திற்கும் அகலத்திற்குமான விகிதம் மணலைப் பொறுத்து சரியாகப் பேணப்படுதல் நன்று. கேணி அல்லது கிணற்றைப் போல செங்குத்து வடிவம் கொண்டதல்ல மணற்கேணி. அது ஒரு அரை நீள்கோள வடிவத்தை தானே அமைத்துக்கொள்ளும். ஊறிய நீரை குவளைக்கொண்டு முகக்கையி சிறிது மண் சரியும். மீண்டும் தோண்டிவிட்டு முகக்க வேண்டும். அந்தச் சிறிய ஊற்றிலிருந்து எத்தனைக் குடங்கள் வேண்டுமானாலும் வடிகட்டப்பட்ட, தூய்மையான, கசடு இல்லாத நீரைப் பெற முடியும். தனி ஒருவரே எந்தப் கருவியுமின்றி கைகளாலேயே இதை தோண்டிவிடமுடியும் என்பது இதன் சிறப்பு. 

“கற்றனைத் தூறும் அறிவு” என்பதோடு பொருத்திப் பாருங்கள். கற்றறிதல் ஆழமானதாக மட்டுமின்றி அகலமானதாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதே வள்ளுவரின் ஆசைப்போலும். அதனாலேயே ஆழமான, செங்குத்தான, பலருடைய உழைப்பின் பயனான கேணியை விடுத்து இந்த எளிய மணற்கேணியைத் தெரிவுசெய்தார் போலும். “கசடறக் கற்க” இது ஒரு வழி போலும். நம் பட்டறிவிலிருந்தே இதற்கான எடுத்துக்காட்டுகளைப் பெற முடியும். பெரிய கண்டுப்பிடிப்பாளர் என அறியப்பட்ட எடிசனும், அவர் வளர்த்த பூனையும் அதன் குட்டிகளும், அவர் கதவில் போட்டுவைத்த மூன்று துளைகளும் செங்குத்து அறிவின் சான்றுகள். தாய்ப்பூனை வந்துசெல்ல ஒரு துளையும், இரண்டு குட்டிகள் வந்து செல்ல இரண்டு துளைகளும் என மூன்று துளைகளை அமைத்த அறிவாளர் அவர். அறிவு அகலமானதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். 

மணற்கேணியின் பக்காவாட்டிலும், ஆழத்திலும் தோண்டாடும் அளவிற்கு நீர்நிறையும். அதுப்போல ஆழமாகவும், விரிவாகவும் கற்குந்தோறும் அறிவு நிறையும். 

மணற்கேணியில், கொஞ்சம் தோண்டினால் நீர் வரும். அந்த நீரை மொண்டு எடுத்தால் மேலும் நீர் வரும்.  வற்றி விடாது.

அது போல, படித்ததை பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். மற்றவர்களுக்கு தர வேண்டும். அப்படி கொடுக்க கொடுக்க மேலும் மேலும் அறிவு வளரும். கற்றது எனக்கு மட்டும் தான் என்று வைத்துக் கொண்டு இருந்தால், நாளடைவில் மணல் உள்ளே விழுந்து அந்த கேணி மூடிக் கொள்ளும். மூடிக் கொள்ளா விட்டாலும்,  தேங்கிய நீர் கெட்டுப் போய் விடும். படித்ததை பகிர வேண்டும்.

நீர் என்பது குளம், குட்டை, ஆறு, கடல் என்று விரிந்து கிடக்கிறது. மணற்கேணியில் உள்ள நீர் உலகில் உள்ள நீரில் மிகச் சொற்பமானது. எவ்வளவுதான் தோண்டினாலும் அது கடல் நீர் அளவுக்கு ஆகி விடாது. கல்வி கற்று  வரும் அறிவு கொஞ்சம் தான். அந்த அடக்கம் வேண்டும். கல்லாதது கடலளவு.

முக்கியமாய் கவனிக்க வேண்டியது , தோண்டுதல் என்பது கற்பதற்கு சமம். நாம் தோண்டி நீரை வெளியில் இருந்து கொண்டு வந்து ஊற்றுவது இல்லை. நீர் உள்ளுக்குள் இருந்து வெளியே வருகிறது.

எல்லோரும் ஞானத்துடன் தான் பிறக்கிறோம். ஆனால் மணல் என்னும் அழுக்கின் தோண்டி எடுத்து நீக்க வேண்டும். அப்பொழுது அறிவு/ஞானம் வரும்.

நாம் படிக்க படிக்க , நமக்குள் இருந்து அறிவு வெளியே வர வேண்டும்.

”தொட்டனைத்து ஊறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்

கற்றனைத்து ஊறும்  கல்வி”. என்று சொல்லவில்லை. சொல்லி இருக்கலாம்.

கல்வி என்பது வெளியில் இருந்து உள்ளே செல்வது.

அறிவு என்பது உள்ளிருந்து வெளியே வருவது.

கற்க கற்க உள்ளே இருந்து வெளியே வர வேண்டும்.

விஷயங்களை உள்ளே திணிப்பது அல்ல கல்வி. அதை ஒரு கணிப்பொறி மிகச் சிறப்பாக செய்யும்.

கற்றது உள்ளே போய் , உள்ளே இருக்கும் அறிவை வெளியே கொண்டு வர வேண்டும்.

ஒவ்வொரு குறளுக்கு பின்னாலும் ஆழ்ந்த அர்த்தங்கள் உண்டு. நிதானமாக சிந்திக்க வேண்டும்.

நினைவில் கொள்க ”கண்டதைப் படித்தால் பண்டிதனாவான்” என்பது பழமொழி.

ஆனால். சிலர் இப்படியும் கூறுவர்: “ஏட்டுச் சுரைக்காய் கறிக்கு உதவாது. அதுபோலப் படிப்பு வெற்றிக்கு வழி வகுக்காது.” “எத்தனையோ பேர் படிக்காமல் பெரிய ஆளாகி இருக்கிறார்கள். நம் காமராஜர் இல்லையா? ஆறாம் வகுப்புவரை மட்டுமே படித்த அவர் நாடு போற்றும் நல்ல முதல்வராக இல்லையா?” “பள்ளியில் கடைசி வரிசையில் உட்கார்ந்து கொண்டு வகுப்பில் கடைசியாக வந்தவர்கள் முதல் மதிப்பெண் எடுத்தவர்களை விட அதிகமாக முன்னேறியதில்லையா?. இதற்கு பதில்: சில விஷயங்களை நாம் இங்குப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். முதலில், விதி விலக்காக உள்ளவர்களை நாம் முன்னுதாரணமாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அவர்களிடம் வேறு ஏதாவது ஒரு சிறப்புத் திறமை இருந்திருக்கும். அது நமக்குத் தெரியாமல் இருக்கலாம்.உதாரணமாக காமராஜர் பள்ளிகளில் அறிமுகம் செய்த மத்திய உணவுத் திட்டமும் இலவசக் கல்வித் திட்டமும் நெ.து.சுந்தரவடிவேல் என்னும் அரசாங்க கல்வி ஆலோசகர் மற்றும் பொதுகல்வி இயக்குனரால் வடிவமைக்கப் பெற்றது. அவர் பல நூல்களை கற்றவர் பல நாடுகள் சென்று அந்த அனுபவங்கள் மூலம் இந்த திட்டத்தை வடிவமைத்தார். 

மேலும் அறிவு என்பது பள்ளிகளிலும் கல்லூரிகளிலும் மட்டும் பெறுவது அல்ல. அவை வாழ்க்கை பாடமாகவும் அமையக்கூடும். புத்தகங்களைப் படிப்பது பல மனிதர்களின் அனுபவத்தை படிப்பதற்கு சமம். மனிதர்கள் மட்டுமல்ல, விலங்குகள், பறவைகள் இவற்றிடம் இருந்தும் கற்கலாம். ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயர் தனக்கு “21 குரு” என்றார். அதில் பூமி, ஆகாயம், புறா, மீன், யானை போன்றவையும் அடக்கம்!.

அறிவு வளர மேலும் மேலும் படிக்க வேண்டும். படித்ததை மறக்காமல் இருக்க, அதன் படி நடக்க, மீண்டும் மீண்டும் படிக்க வேண்டும்.

கம்பராமயணத்தில் (கம்ப்.நகரப்.8) 

“நூல்வரைத் தொடர்ந்து பயத்தொடும் பழகி 

நுணங்கிய நுவலரும் உணர்வே” கம்பர் கூறுவது, கற்றனைத்தூறும் அறிவு என்பதையே!

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் உரை குறளறம் (சுட்டியைத் தட்டவும்)

‘தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்கு கற்றனைத்தூறும் அறிவு” என்ற வரியை கற்கும்தோறும் அறிவு,தோண்டும்தோறும் ஊற்று என்று புரிந்துகொள்ளலாம். ஆனால் வள்ளுவர் மணற்கேணி என்கிறார். தோண்டுவதை நிறுத்தினால் விரைவிலேயே தூர்ந்து இல்லாமலாகி விடும் ஊற்று அது என எண்ணும்போது மேலதிகப் பொருள் சாத்தியமாகிறது.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் கல்வி பற்றிய ஒரு கட்டுரையில் 

இவ்வரி வருகிறது “நமது வெற்றிடங்களை அடையாளம் கண்டு மீண்டும் மீண்டும் நம்மை நிரப்பிக் கொள்ளும்போதே உண்மையில் கல்வி நிகழ்கிறது. ”

இன்றைய முதலீட்டிய உலகில் பிற அனைத்து துறைகளிலும் சுதந்திரம், தனித்துவம், வணங்காமை, தன்முனைப்பு ஆகியவை ஒருவகைப் பண்புகளாகவே நிலைகொள்கின்றன. கற்றுக்கொள்ளும் இடத்தில் மட்டும் உரிய இடத்தில் வணங்குதலும் உரிய முறையில் பணிதலும் அங்கே அவசியமானவை என்று தோன்றுகிறது. நாம் நமது வணக்கத்தின் மூலம், பணிதலின் மூலம் நாம் நம்து எல்லையைக் காணமுடியும். நமது பலவீனங்களையும் குறை பாடுகளையும் அளந்து அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள முடியும். அதன்பின்னரே நம்மை நாமே உடைத்து மறுவார்ப்பு செய்ய முடியும்.

நமது வெற்றிடங்களை அடையாளம் கண்டு மீண்டும் மீண்டும் நம்மை நிரப்பிக் கொள்ளும்போதே உண்மையில் கல்வி நிகழ்கிறது. அதனூடாகவே வெளியிலிருந்து வரும் சிந்தனைகளுக்கும் உணர்வுகளுக்கும் நம்முள் இடமளிக்க முடியும். அவற்றை நம்முள் நாமே வளர்த்து எடுக்க முடியும் அதனூடாக நாம் வளர்ந்து நாம் பணிந்தவர்களையும் வணங்கியவர்களையும் உண்மையிலேயே நிகரெனக்காணும் இடத்தை அடைய முடியும். கடந்து செல்லவும் கூடும்

அறிதலைப் பற்றி எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் சில வார்த்தைகள் [புலிப்பாணி கட்டுரையில் இருந்து சில பகுதிகள்]

ஆனால் நம்மைச்சுற்றி எழுதப்படும் கவிதைகளில் மிகப்பெரும்பாலானவை மிகமிக எளிமையான அன்றாட உணர்வுகளால் ஆனவை. உறவும் பிரிவுமென, அறிதலும் மயக்குமென இங்கே நடந்துகொண்டிருக்கும் வாழ்க்கையை திரும்ப நமக்கே சொல்பவை. அறிந்தவற்றை அவற்றில் கண்டுகொண்டு, ஆம் நானுமறிவேன் என்று சொல்வதையே இங்கே எளிய கவிதைவாசகர் கவிதையனுபவமென அடைந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். உச்சங்கள் என எழும் கணங்களை அடையும் கவிதைகள் அரிதாகிக்கொண்டிருக்கின்றன. மெய்மைநாட்டத்தையும் மெய்மையைத் துறத்தலையும், அறிதலையும் அறிதலின்மையில் அமைதலையும் முன்வைக்கும் ’சற்றே ஆழ்ந்த’ கவிதைகளை எப்போதோதான் வாசிக்க இயல்கிறது.

ஏனென்றால் வாசகர் அறிவை அல்ல, கவிஞனிடமிருந்து தங்கள் அறிதலுக்கொரு சான்றை விரும்புகிறார்கள். அறிந்ததை அறிவதென்பது அறிவல்ல, பலசமயம் அது அறிந்தவற்றைக் கொண்டு கவசங்கள் செய்து அறிதலை தடுத்துக்கொள்ளும் முயற்சிதான். எந்த இலக்கியப்படைப்பும் நாம் சற்றுமறியாத ஒன்றைச் சொல்லப்போவதில்லை. நாம் அறிந்த துளியை பெருக்கி மலையென நிற்கச்செய்வதே இலக்கியத்தின் வழி. நம் புறம் அறிந்தவற்றில் இருந்து நம்மை நம் அகமறிந்தவற்றை நோக்கி படைப்புகள் கொண்டுசெல்கின்றன. அவற்றை உணரும் கூருணர்வு கொண்ட வாசகர் சிலரே எச்சூழலிலும் இருக்க இயலும். ஆகவே பெருவாரியானவர்கள் விரும்புவது ஒருபோதும் கவிதையென ஆவதில்லை. கவிதை ஒரு சூழலின் பொதுரசனையின் எல்லைக்கு நீடுதொலைவு முன்னால் சென்றுகொண்டிருக்கும் வழிகாட்டி விண்மீன்.

மணற்கேணி பற்றி (மூலத்திற்கு சுட்டியைத் தட்டவும்)

கேணி என்றால் தண்ணீர் சுரக்கும் கிணறு. கேணி என்பது பெருங்கிணறு எனலாம். பொதுவாக ஆழமாகத் தோண்டப்பட்டு நிலையானக் கட்டுமானத்தால் நிறுத்தப்பட்டிருக்கும். பழங்காலத்தில் கேணிகள் வட்டாமாக இருந்தன. செங்கற்களால் ஆன வட்டாமன கேணிகளை சிந்துவெளியில் இருப்பதாக அகழ்வாராய்ச்சியில் கண்டுப்பிடிக்கபட்டுள்ளன. கேணி நல்ல உறுதியான மண்வாகு அமைந்த நிலங்களில் சாத்தியப்படும். 

ஊருண் கேணி யுண்டுறைக் தொக்க (குறுந்தொகை 399)

வேட்டச் சீறூர் அகன் கண் கேணிப் (நற்றினை 92)

தண் கேணிக் தகை முற்றத்து (பட்டினப்பாலை)

நெடுங் கிணற்று

வல் ஊற்று உவரி தோண்டி (பெரும்பாணாற்றுப்படை)

மணற்பாங்கான இடங்களில் “சுடுமண் உறைக் கேணி” அன்றாட வாழ்வில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. கீழடி, காஞ்சிபுரம், கொடுமணல், கங்கைகொண்ட சோழபுரம், அரிக்கமேடு, புகார், மட்டக்களப்பில் வந்தாறுமூலை என ஏராளமான உறை கேணிகள் அகழ்வாய்வில் கண்டுபிடிக்கப் பட்டிருக்கின்றன. மணற்பாங்கான இடங்களில் செங்கற்கட்டுமானத்தைவிட சுடுமண் உறைகளை எளிதாக அமைத்துவிட முடியும்.

உறைக் கிணற்றுப் புறச்சேரி (பட்டினப்பாலை)

இவையிரண்டும் நிலை நீர்வாழ் இடங்கள். செங்குத்தான, ஆழமான அமைப்பைக் கொண்டவை. பலரின் உழைப்பும், பொருட்செலவும் கொண்டவை. சில வேளைகளில் உப்பு நீரே கிடைக்கும். நீண்டகாலம் பயனளிக்கும். நீரின்றிப் போனாலோ பாழ்பட்டுப் போனாலோ கைவிடப்பட வேண்டியவை.

மேலே படத்தில் காணப்படும் கூவல் என்றொரு தோண்டப்படும் நீர்நிலையும் சங்க இலக்கியங்களிலே காணக்கிடைக்கிறது. பாலைநிலங்களைக் கடந்துபோவோர், அங்கேயே வாழும் நிலையிலிருப்போர் குடிநீருக்காக மண்ணில் அகழும் சிறு நீர்நிலை இது. பாலைநிலங்களில் தோண்டப்பட்டிருக்கும் கூவல் ஒன்றில் நீர் செம்மண் நிறத்தில், கலங்கி இருந்ததென்று புறப்பாட்டொன்று தெரிவிக்கிறது.

பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய

செங் கண் சில் நீர் பெய்த சீறில் (புறம் 319)

வெயில் காயும் பரல் கற்களையுடைய பள்ளத்தில் கணிச்சி (குந்தலம்) கொண்டு குழிபறித்த கூவல் ஒன்று இருந்ததை நற்றிணைப் பாடலொன்று அறியத்தருகிறது.

வெயில் வெய்துற்ற பரல் அவல் ஒதுக்க்கில், 

கணிச்சியில் குழித்த கூவல் (நற்றினை 240)

கூவலில் நீரை அப்படியே அருந்த இயலாது. அதை வடிகட்டி பின்னரே குடிக்க முடியும். இந்த இரண்டு அன்றி மூன்றாவதாக ஒரு அமைப்பு உண்டு. அது மணற்கேணி. கருப்போருள் உரை செய்கையில் இறையனார் களவியலுரையும், நச்சினார்க்கினியர் உரையும் நெய்தலுக்கான நீர் வரைய்றையில் “மணற்கிணறு” எனக் குறிக்கின்றன. ஆனால், நெய்தலின் மண்வாகு, சுடுமண் உறையின்றி கிணறு அமைக்கபட்டால் குறுகிய காலத்திற்குள் தூர்ந்துவிடும் தன்மையுடையதாய் இருக்கும். இவை வள்ளுவர் சொல்லும் மணற்கேணியாக இருக்க முடியாது.

பூம்புகாரில் கடலோரத்தில் வானகிரியில் உறைகிணறு ஒன்றும் தற்போது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. “கடற்கரை மணலில் குடிநீருக்காக தோண்டப்படுகின்ற கிணறுகள் மண் சரிந்து தூர்ந்து போகாமல் இருக்க கட்ட மண் வளையங்கள் கொண்டு உறை கிணறுகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன”. கொற்கை, நந்தன் மேடு, அரிக்க மேடு ஆகிய பகுதிகளில் உறை கிணறுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.

எனில், வள்ளுவர் சொல்லும் “மணற்கேணி” ஒடும் நீர்வாழிடமான ஆற்றின் கரையோரங்களில் கைகளால் தோண்டப்படும் சிறு குழிகளாகும். ஊற்றுநீர் எடுத்துப் பயன்படுத்துவதே ஏராளமான ஊர்களில் குடிநீருக்கான வழிமுறையாக இருந்தது. புழக்கடைப் பயன்பாட்டிற்கு ஆற்று நீரையோ, குளத்து நீரையோ, கிணற்று நீரையோ எடுத்துக் கொள்வார்கள். ஊற்றுநீரே குடிநீர்.

பழையாற்றங்கரையில் நீண்டகாலமாக மணற்கேணி தோண்டி நீரெடுத்துவந்தது சிலருக்கு நினைவில் இருக்கலாம். அது ஒரு காட்டாறு. எப்பொழுதும் நீர் ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும். கோடையிலும் கூட. ஓடும் நீரிலிருந்து இரண்டு முதல் நான்கடிகள் தள்ளி மணலில் கையால் சிறு குழி ஒன்றைத் தோண்டுவார்கள். விளிம்பு மணலை கையால் தட்டித் தட்டி பலப்படுத்திக் கொள்வார்கள். பழையாற்றில் நீர் ஓடிக்கொண்டிருப்பதால் கையால் தோண்டிய அந்தச் சிறுகுழியில் நீர் ஊறிவிடும். ஆற்றின் மட்டத்திற்கு மேலாக நீர் ஊறாது. சிறு குவளை கொண்டு முகந்து குடங்களில் ஊற்றிக்கொள்வார்கள. ஆற்றின் நீர் கலங்கலாக இருந்தாலும் ஊற்று நீர் தெள்ளிய மணலால் வடிகட்டப்பட்டு தூய்மையானதாய் இருக்கும். வேகமாக நீர் நிறைக்க வேண்டுமெனில் என்ன செய்வது? “குழியை ஆழப்படுத்துவோம்” என்று சிலர் நினைக்கலாம். ஆனால் வள்ளுவர் அப்படி நினைக்கவில்லை.

”ஆழமாகத் தோண்டத் தோண்டா ஊறும் நீர்ப்போல” என ஆழத்தை மட்டும் சொல்ல முனைந்திருந்தால் வள்ளுவர் கேணி என்றோ கிணறு என்றோ சொல்லியிருப்பார். ஏனெனில் மணற்கேணியை அதிக நீர்வேண்டி ஆழமாகத் தோண்ட முற்பட்டால் பக்காவட்டிலுள்ள மணல் சரிந்து விழுந்துக்கொண்டே இருக்கும். பக்கவாட்டில் அகலமாக அகழ்ந்துவிட்டு பின் ஆழமாக தோண்டினால் தான் மண்சரியாமல் இருக்கும். மணற்கேணியைப் பொறுத்தவரை ஆழத்திற்கும் அகலத்திற்குமான விகிதம் மணலைப் பொறுத்து சரியாகப் பேணப்படுதல் நன்று. கேணி அல்லது கிணற்றைப் போல செங்குத்து வடிவம் கொண்டதல்ல மணற்கேணி. அது ஒரு அரை நீள்கோள வடிவத்தை தானே அமைத்துக்கொள்ளும். ஊறிய நீரை குவளைக்கொண்டு முகக்கையி சிறிது மண் சரியும். மீண்டும் தோண்டிவிட்டு முகக்க வேண்டும். அந்தச் சிறிய ஊற்றிலிருந்து எத்தனைக் குடங்கள் வேண்டுமானாலும் வடிகட்டப்பட்ட, தூய்மையான, கசடு இல்லாத நீரைப் பெற முடியும். தனி ஒருவரே எந்தப் கருவியுமின்றி கைகளாலேயே இதை தோண்டிவிடமுடியும் என்பது இதன் சிறப்பு. 

இதை அப்படியே “கற்றனைத் தூறும் அறிவு” என்பதோடு பொருத்திப் பாருங்கள். கற்றறிதல் ஆழமானதாக மட்டுமின்றி அகலமானதாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதே வள்ளுவரின் ஆசைப்போலும். அதனாலேயே ஆழமான, செங்குத்தான, பலருடைய உழைப்பின் பயனான கேணியை விடுத்து இந்த எளிய மணற்கேணியைத் தெரிவுசெய்தார் போலும். “கசடறக் கற்க” இது ஒரு வழி போலும். நம் பட்டறிவிலிருந்தே இதற்கான எடுத்துக்காட்டுகளைப் பெற முடியும். பெரிய கண்டுப்பிடிப்பாளர் என அறியப்பட்ட எடிசனும், அவர் வளர்த்த பூனையும் அதன் குட்டிகளும், அவர் கதவில் போட்டுவைத்த மூன்று துளைகளும் செங்குத்து அறிவின் சான்றுகள். தாய்ப்பூனை வந்துசெல்ல ஒரு துளையும், இரண்டு குட்டிகள் வந்து செல்ல இரண்டு துளைகளும் என மூன்று துளைகளை அமைத்த அறிவாளர் அவர். அறிவு அகலமானதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். 

மணற்கேணியின் பக்காவாட்டிலும், ஆழத்திலும் தோண்டாடும் அளவிற்கு நீர்நிறையும். அதுப்போல ஆழமாகவும், விரிவாகவும் கற்குந்தோறும் அறிவு நிறையும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

மணற்கேணி தொட்ட அனைத்து ஊறும் - மணலின்கண் கேணி தோண்டிய அளவிற்றாக ஊறும், மாந்தற்கு அறிவு கற்றனைத்து ஊறும் - அதுபோல மக்கட்கு அறிவு கற்ற அளவிற்றாக ஊறும்.

(ஈண்டுக் 'கேணி' என்றது, அதற்கண் நீரை. 'அளவிற்றாக' என்றது, அதன் அளவும் செல்ல என்றவாறு. சிறிது கற்ற துணையான் அமையாது, மேன்மேல் கற்றல் வேண்டும் என்பதாம். இஃது ஊழ் மாறு கொள்ளாவழியாகலின், மேல் 'உண்மை அறிவே மிகும்' (குறள் .373) என்றதனோடு மலையாமை அறிக.).

மணக்குடவர் உரை

அகழ்ந்த அளவு மணற்கேணி நீருண்டாம்: அதுபோல மாந்தர்க்குக் கற்ற அளவும் அறிவுண்டாம். இஃது அறிவுண்டாமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

மணலில் உள்ள கேணியில் தோண்டிய அளவிற்க்கு நீர் ஊறும், அதுபோல் மக்களின் கற்றக் கல்வியின் அளவிற்கு அறிவு ஊறும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

மணலில் தோண்டிய அளவு சிறு குளத்தில் நீர் ஊறும்; மக்கள் கற்ற அளவே அறிவும் வளரும்.

Thirukkural - Management - Learning

Valluvar is profusely known for resorting to similes to help his readers understand the meaning of his writings. He is great, as his work, in employing them. The process of learning is referred to the process of digging a spring in sandy soil to get water. The more or deeper we dig in sandy soil, the much water we get. Similarly, the more and deeper we learn the better and the sharper will be our wisdom. That is Valluvar's wisdom in Kural 396. The fountain of knowledge keeps flowing as the fountain of water keeps flowing.

A well dug in sand yields water as dug- 

So learning wisdom.

The more we know about Thirukkural, the more there is to know. Cardinal Newman said, “Every new reader finds a new meaning in a new reading.” That concept is true with reference to Thirukkural. Every time we read, we become new readers and we find a new meaning in our reading. When we delve deep into Thirukkural, we will evolve as complete people.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

When we dig a sand-well, we get/gain water. Similarly when we learn, we gain knowledge.  If you do not dig the well, sand will come in and you will not get the water. Similarly, if you do not study or revise you will not gain any knowledge.

Learning process is equated to digging in sand-well because 

1) Learning process is not accumulation of knowledge as mountain. Rather learning process is like digging information, understanding it and using it. 

2) When one digs a sand well, we get both sand particles as well as water. One has to filter out the sand and consume only the water. Similarly, when one learns, we are bound to have mixed understanding. So, one has to analyze and learn without mistakes.

3) The water we gain from a sand well is a just a fraction of water in ocean. Similarly the knowledge we can learn in this world is only a fraction. So, one must not feel egoistic about learning or gaining knowledge. Rather one must be humble enough to learning continuously 

4) In sand-well, after taking water, if one stops taking water, after some time, the sand slowly gets into the well again. Thereby the well is now plugged with sand. Similarly, if one stops learning, his/her knowledge gets stagnated or outdated. So, one must always be a learning. Continuously learning is the best

5) In sand well, if we take water and give it to others, there is still water in the well. So is knowledge. If one is sharing knowledge with others, one does not loose knowledge. So, one must always share knowledge with others. 

Questions that I ask to the kid

What is knowledge?

How should gain knowledge?

Is knowledge a regular activity? Will knowledge be permanent in your brain? If not why? How can you keep your knowledge fresh?

ஈத்துவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் தாமுடைமை

குறள் 228

ஈத்துவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் தாமுடைமை

வைத்திழக்கும் வன்க ணவர்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஈகை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

ஈத்து - ஈதல் - கொடுத்தல்; வறியவருக்குத்தருதல்; சொரிதல் படிப்பித்தல்

உவக்கும் -  உவத்தல் - மகிழ்தல்; விரும்புதல்; பிரியமாதல்; அன்புசெய்தல்

இன்பம் - மனமகிழ்ச்சி; இனிமை ஒன்பான்சுவைகளுள்ஒன்று; சிற்றின்பம், காமம் திருமணம் நூற்பயன்களுள்ஒன்று.

அறியார்கொல் -  அறிய மாட்டார்கள்; அறியாதவர்கள்

தாம் - அவர்கள்; மரியாதைகுறிக்கும்முன்னிலைச்சொல்; ஓரசைச்சொல்; ஒருசாரியை; தாகம்; விலை

உடைமை - உடையனாகும்தன்மை; உடைமைப்பொருள்; செல்வம் அணிகலன் உரிமை உரியவை

வைத்து - வைத்தல் - இடுதல்; அளித்தல்; இருக்கச்செய்தல்; பள்ளிக்குஅனுப்புதல்; வேலைமுதலியவற்றில்அமர்த்துதல்; சேமித்தல்; பாதுகாத்தல்; தனியாகஒதுக்குதல்; சிறையிலிடுதல்; உடைத்தாயிருத்தல்; அமைதல்; வைப்பாட்டியாகக்கொள்ளுதல்; தயாரித்தல்; நடத்துதல்; மதித்துப்போற்றுதல்; வரையறுத்தல்; எடுத்துச்சொல்லுதல்; மனத்திற்கொள்ளுதல்; தியானித்தல்; உண்மைஎன்றுகொள்ளுதல்; நிலைமாறாதபடிசெய்தல்.

இழப்பு - இழக்கை, நட்டம் பொருளழிவு

இழக்கும் - தவறவிடுதல்; சாகக்கொடுத்தல்; கைவிடுதல்.

வன்கண் - மனக்கொடுமை; வீரத்தன்மை; பகைமை; பொறாமை; கொடும்பார்வை.

வன்கணவர் - கொடுமையானவர்; அருளற்றவர்

முழுப்பொருள்

பிறருக்கு கொடுப்பதால் (கொடுத்து உதவுவதால்) ஒருவர் மகிழும் இன்பத்தை அனுபவித்தால் தான் உணரமுடியும். அதை பெறுபவரும் இன்பம் அடைகிறார். ஆனால் கொடுப்பதில் இருக்கும் இன்பத்தை அறியாத பேதைகள் தன்னிடம் இருக்கும் (நிலையில்லா) உடைமைகளை பொருட்செல்வத்தை தனது தனது என்று பிறருக்கு கொடுக்காது பேணிப்  பாதுகாக்கின்றவர் மிக கொடுமையானவர். அவர் பின்பு ஒரு நாள் எவரிடமோஅச்செல்வத்தை இழந்து வேதனை அடைவார். பிறருக்கு கொடுத்து உதவாதவருக்கு அருள் கிடையாது. 

கொடுக்காததனால் ஒருவர் செல்வத்தை இழப்பர் என்று கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர். ஆனால் கொடுப்பதனால் செல்வத்தை இழப்பர் என்று கூறவில்லை ஏனெனில் ஈகை அளிப்பவர்களுக்கு அருள் பெருகும். அதனால் செல்வமும் பெருகும் அவ்வருளும் அச்செல்வத்தை காக்கும் என்றும் நாம் உணரலாம்.

மூன்று செய்திகளை இக்குறள் சொல்கிறது.  

1) ஈகை அளிப்பது உவகையும், மனநிறைவையும் அளிக்கும். 

2) ஈகை குணம் இல்லாதவர் மனத்தளவில் வறியர். 

3) அச்செல்வம் இருப்பதினால், மகிழ்ச்சியில்லை. மாறாகக், குறையக்கூடாதே, களவாடப்படக்கூடாதே என்னும் கவலைதான் எஞ்சும். கவலை ஒரு நோய். பின்பு தங்கள் செல்வத்தை முறையில்லா வழிகளிலோ அல்லது களவாடப்பட்டோ இழப்பர். அது அவர்களுக்கு நோயை தரும். ஆதலால் செல்வதை பிறருக்கு கொடுக்காது கட்டிக்காப்பது என்பது நோயை கட்டிக்காப்பது போல் ஆகும். 

ஐசக் நியூட்டன் கூறிய “ஒவ்வொரு வினைக்கும், அதே அளவிலான ஓர் எதிர் வினை உள்ளது” என்பது ஓர் இயற்பியல் விதி மட்டுமல்ல. இந்த வாழ்வின், நாம் இருக்கும் பிரபஞ்சத்தின் அடிப்படை விதி! நாம் கொடுப்பதால், அதே அல்லது அதைவிடப் பல மடங்கு நாம் திரும்பப் பெறுகிறோம். நாம் மற்றவர்களுக்கு உதவினால், நமக்கு உதவி தேவையான சமயத்தில் கேட்காமலேயே கிடைக்கிறது! இதை நாம் அனுபவபூர்வமாக உணரலாம். 

கிணற்று நீர் இறைக்க இறைக்க மேலும் மேலும் ஊறும் அல்லவா? அதுபோல, கொடுப்பவர்களுக்கு மேலும் மேலும் செல்வங்கள் வந்து குவியும்.

நூறு ரூபாய்க்கு தானம் செய்து விட்டு, “இதோ பார், நான் தானம் செய்து விட்டேன்” என்று ஐநூறு ரூபாய்க்கு விளம்பரம் செய்யக் கூடாது. “அரை கொத்தரிசி அன்ன தானம், விடிய விடிய மேள தாளம்” என்றொரு பழமொழி உண்டு!

அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த சக் ஃபீனீ(Chuck Feeney) என்னும் தொழிலதிபர் தன்னுடைய 6 பில்லியன் வருமானத்தில் 99% அளவு தானமாக அளித்துள்ளார்! மிகவும் எளிமையாக வாழும் முறையைக் கொண்ட இவர், “மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்யவே நமது செல்வம் பயன்பட வேண்டும். இந்த எண்ணமே என்னிடம் எப்பொழுதும் இருந்துள்ளது.” என்கிறார். இவர் பல வருட காலமாக யாருக்கும் தெரியாமலேயே தொண்டு செய்துள்ளார். பின்னாளிலேயே இவர் தானம் செய்து வந்து கொண்டிருந்து தெரிய வந்தது. அவர் “நான் செய்யும் வேலை மற்றவர்களுக்கு உதவியாக இருக்குமானால் மட்டுமே எனக்குச் சந்தோஷமாக இருக்கும்“ என்றும் கூறுவார்!

கல்வி: “ஆங்கோர் ஏழைக்கு எழுத்தறிவித்தல்” என்றார் பாரதியார். கல்வி தானம் என்பது தானங்களிலேயே மிகவும் சிறந்த தானம்.

பெற்றுக் கொள்பவருக்கு அதிகரிக்கும் அதே சமயத்தில் கொடுப்பவருக்கும் கல்வி அறிவு சிறிதளவும் குறையாது!

நேரம்: வயதானவர்கள், தீராத நோய் வாய்ப்பட்டவர்கள், ஆகியவர்களுடன் பேசுவது. அவர்கள் குறைகளைக் காது கொடுத்துக் கேட்பது போன்று நமது நேரத்தை மற்றவர்களுக்கு உபயோகமாகச் செலவிடலாம்.

உணவு, உடை மற்றும் பொருள்: இவற்றை இல்லாதவர்களுக்கு வழங்கலாம்.

உடல் உழைப்பு: ராமர் பாலம் கட்ட அணில் சிறியதாக உதவி செய்த மாதிரி ஏதாவது வழியில் மற்றவர்களுக்கு உதவி செய்யலாம், கண் பார்வையற்றவர்களுக்குத் தேவையானவற்றை உடன் இருந்து கவனிக்கலாம்.

பாலம் கலியான சுந்தரம் அவர்கல் தனது கல்லூரிப் பேராசிரிய பதவியில் 35 ஆண்டுகள் சம்பாத்தித்த அனைத்தையும் ஏழைகளுக்காகச் செலவிட்டார் (மொத்தம் 30 லட்சம் ரூபாய்). குடும்பச்சொத்தில் கிடைத்த ரூபாய் 50 லட்சத்தையும் தானமாக தந்தார். அமேரிக்கா இவரை Man of the Millennium என்று விருது வழங்கி கௌரவித்தது. அப்பொழுது கிடைத்த ரூபாய் 30 கோடியையும் குழந்தைகள் நலனுக்காக அளித்து விட்டார்.

இத்தகைய ஈகையை இளமையிலேயே செய்ய வேண்டும். பின்னால் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று விட்டுவிட்டால் அந்த வாய்ப்பு வராமலே போகலாம். அல்லது வயதான காலத்தில், நோய் மற்றும் முதுமையுடன் அறிவு மயக்கமும் வந்து ஈகை/தர்மம் செய்ய முடியாமல் போகலாம். அதையே திருவள்ளுவரும் கூறியுள்ளார்

குறள் 36

அன்றறிவாம் என்னாது அறஞ்செய்க மற்றது

பொன்றுங்கால் பொன்றாத் துணை

எந்த உன்னதம் வாய்ப்பினும்

நீங்களே வைத்துக் 

கொண்டிராதீர்கள்

உடனே யாரிடமாவது சேர்த்துவிடுங்கள்.

அதுவே அதி உன்னதமானது

----- வண்ணதாசன்

 “ஈயார் தேட்டை தீயார் கொள்வர்” என்று ஔவையார் சொல்லியிருப்பது போல, செல்வமிருந்தும் பிறர்கீவதற்கு மனமில்லாத கஞ்சர்களின் செல்வத்தை, பிறை களவாடிச் செல்வர், அவர்களே அறியாத வழிகளில்.

“ஈதல் இன்பம் வெஃகி” (அகநா 69:5)

சம்பந்தர் ஆக்கூர் தேவராப்பதிகத்தில், “இன்மையாற் சென்றிரந்தார்க் கில்லையென்னா தீந்துவக்கும் தன்மையார் ஆக்கூரில் தான்தோன்றி மாடமே” என்கிறார். “செல்வத்துப் பயனே ஈதல், துய்ப்பேம் எநிநே தப்புந பலவே” என்கிறது புறநானூற்றுப் பாடலொன்று (189:7-8). “கொன்னே வழங்கான் பொருள்காத்திருப்பானேல் அஆ இழந்தான் என்றெண்ணப்படும்” (நாலடியார் 9), “கொடாஅது வைத்தீட்டினார் இழப்பர்” (நாலடியார் 10) என்ற நாலடியார் பாடல்களும் இக்குறளின் கருத்தையொட்டியன.

"பரிந்தோம்பிப் பற்றற்றேம் என்பர் விருந்தோம்பி வேள்வி தலைப்படா தார் (குறள் 88)" என்றும் திருவள்ளுவர் விருந்தோம்பல் அதிகாரத்தில் கூறியிருந்தார். 

 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

தாம் உடைமை வைத்து இழக்கும் வன்கணவர் - தாம் உடைய பொருளை ஈயாது வைத்துப் பின் இழந்துபோம் அருளிலாதார், ஈத்து உவக்கும் இன்பம் அறியார்கொல் - வறியார்க்கு வேண்டியவற்றைக் கொடுத்து அவர் உவத்தலான் அருளுடையார் எய்தும் இன்பத்தினைக் கண்டறியார் கொல்லோ! (உவக்கும் என்பது காரணத்தின்கண் வந்த பெயரெச்சம், அஃது இன்பம் என்னும் காரியப் பெயர் கொண்டது. அறிந்தாராயின், தாமும் அவ்வின்பத்தை எய்துவது அல்லது வைத்து இழவார் என்பது கருத்து.).

மணக்குடவர் உரை

கொடுத்த கொடையினால் பெற்றவர்க்கு வரும் முகமலர்ச்சியைக் கண்டறியாரோ? தாமுடைய பொருளைக் கொடாதே வைத்துப் பின் னிழக்கின்ற வன்கண்ணர். இஃது இடார் இழப்பரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

தாம் சேர்த்து வைத்துள்ள பொருளைப் பிறருக்குக் கொடுக்காமல் வைத்திருந்து பின் இழந்து விடும் வன் கண்மை உடையவர், பிறர்க்கு கொடுத்து மகிழும் மகிழ்ச்சியை அறியாரோ.

சாலமன் பாப்பையா உரை

இல்லாதவர்க்குக் கொடுப்பதால் கொடுப்பவரும் பெறுபவரும் முகத்தாலும் மனத்தாலும் மகிழ்ச்சி அடைவர். பிறர்க்குக் கொடுக்காமல் பொருளைச் சேமித்து வைத்துப் பிறகு அதை இழந்துவிடும் கொடியவர்கள் அம்மகிழ்சியை அறியார்களோ?.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Sharing and giving our wealth to others in various forms will give us happiness / fulfillment in life. A person can realize it only by giving. But the selfish / self centric people who protect their money will not know the real fulfillment gained by giving. These selfish people who protect their money saying "mine", will loose their wealth in some other form. These selfish people are cruel people. Because this excessive amount of wealth actually doesn't belong to them. They had received it more in the name of profits, salary, from ancestors etc which actually belonged to the people

Questions that I ask to the kid

Who will loose everything that will have?

Who is a cruel person?

நகுதற் பொருட்டன்று நட்டல் மிகுதிக்கண்

குறள் 784
நகுதற் பொருட்டன்று நட்டல் மிகுதிக்கண்
மேற்சென்று இடித்தற் பொருட்டு

[பொருட்பால், நட்பியல், நட்பு]

பொருள்
நகுதல் - சிரித்தல்; மகிழ்தல்; மலர்தல்; கட்டவிழ்தல்; ஒளிவிடுதல்; புள்ளிசைத்தல்; அவமதித்தல்; தாழ்த்துதல்.

பொருட்டு - காரணம்; மதிப்பிற்குரியது; மேம்பட்டது, நிமித்தமாக.

அன்று - அந்நாள்; மாறுபாடு ஓர்அசைச்சொல்.

நட்டல் - naṭṭal   v. n. loving (நள்ளு); 2. transplanting, நடல், ஊன்றுகை

மிகுதிக் - அதிகம்; எழுத்துஇரட்டிக்கை; நிறைவு; திரள்; பொலிவு; மீதி; சிறப்பு; செருக்கு

கண் - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

மேற் - மேற் - மேலிடம்; அதிகப்படி; வானம்; மேற்கு; தலை; தலைமை; மேன்மை; உயர்ந்தோர்; உடம்பு; இடம்; மேலெழுந்தவாரியானது; முன்புள்ளது; பின்புள்ளது; அதிகமாக; முன்; பற்றி; அப்பால்; இனி; ஒருமுன்னொட்டு; ஏழனுருபு.

சென்று - செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.

இடித்தற் - இடித்தல் - முழங்குதல்; இடியிடித்தல்; நோதல் தாக்கிப்படுதல்; மோதுதல் கோபித்தல் தூளாக்குதல்; தகர்த்தல் நசுக்குதல் தாக்குதல் முட்டுதல் கழறிச்சொல்லுதல்; கொல்லுதல் தோண்டுதல் கெடுத்தல்

பொருட்டு - காரணம்; மதிப்பிற்குரியது; மேம்பட்டது, நிமித்தமாக.

முழுப்பொருள்
ஒருவரிடம் நட்புக்கொள்வதென்பது ஒன்றுகூடி சிரித்து மகிழ்ந்து குலாவுதற்கு மட்டும் அல்ல. நட்பென்பது நண்பர் நெறி மீறி அறிந்தோ அறியாமலோ தவறான பாதையில் சென்றாலோ அல்லது தவறுகளை செய்தாலோ அல்லது கீழ்மையானவற்றை செய்தாலோ யாருக்கும் காத்திருக்காமல் நேரே நண்பனிடம் சென்று அத்தவறுகளை எடுத்துரைத்து அந்த தவறுகளை தகர்த்து அதனை மறுபடியும் செய்யாதவாரு பார்த்துக்கொள்பவனே நண்பன். அத்தகையதே நட்பு.

இப்பொழுதெல்லாம் நிறுவனங்கள் வேலைக்கு ஆட்களைத் தேடும்போது அங்கு வேலை செய்பவர்களிடம் உங்கள் நண்பர்களைப் பரிந்துரை (Referral) செய்யுங்கள் என்கிறார்கள். நண்பர்கள் மூலம் உங்களுக்குச் சிறந்த வேலைகள் கிடைக்கலாம்! 

வாழ்க்கைப் பிரயாணத்தில் நம்முடன் அதிக நேரம், அதிக தூரம் உடன் வருபவர்கள் நண்பர்கள். நல்ல நட்பைப் போல உயர்ந்தது வேறு எதுவுமே இல்லை எனலாம். அப்படிப்பட்ட நண்பர்களை நாம் முறையாகத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். “உன்னுடைய நண்பன் யார் என்று சொல், நீ யாரென்று சொல்கிறேன்” என்பது பழமொழி. 

பொதுவாக நண்பர்கள் என்றாலே நமக்கு ஜாலியாக இருப்பதுதான் தோன்றும். சிலர், “என்னடா, எங்களுடன் குடிக்க மாட்டேன் என்கிறாய். நீ என்ன ஃப்ரண்ட்?” என்பார்கள். அப்படிப்பட்டவர்களின் சகவாசம் வேண்டுமா? அவர்களை நீங்கள் நண்பர்கள் என்று சொல்ல வேண்டுமா? என்று யோசித்துப் பாருங்கள். 

நல்ல நண்பர்களை எப்படிக் கண்டு கொள்வது? உங்களுக்குத் துன்பம் வரும்போது யார் ஓடி விடுகிறாரோ அவர் நிச்சயமாக நண்பர் இல்லை. இன்னும் சிலர் உங்களால் என்ன ஆதாயம் என்று பார்த்து நட்புக் கொள்வார்கள். அவர்களையெல்லாம் உங்கள் நட்பு வட்டாரத்தில் சேர்க்கக் கூடாது.

நம்முடைய நண்பர்களைத் தீர்மானிப்பது குணங்கள் மற்றும் அணுகுமுறை.

நம்முடைய மிகச் சிறந்த நண்பர் யார்? நாம் யாருக்குச் சிறந்த நண்பர்? நீங்கள் எப்படி இருக்க வேண்டும்? உங்கள் நண்பரை எப்படித் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்? இரண்டிற்கும் ஒரே அளவுகோல் தான். நாம் தெரிந்தோ தெரியாமலோ ஒரு தவறினைச் செய்யும்போது, அதை வெறுமனே பார்த்துக் கொண்டிருக்காமல் நம்மிடம் எடுத்துக் கூறி நம்மைத் திருத்தப் பார்ப்பார்கள். அவர்கள்தான் நம் சிறந்த நண்பர்கள்.

நட்பு என்பது சிரித்து மகிழ்வதற்காக மட்டுமல்ல. தவறு செய்யும்போது முன் வந்து கண்டித்துச் சொல்வதற்கும் தான்!

கலித்தொகைப் பாடல், “மேல்நின்று மெய்கூறும் கேளிர்” என்கிறது. அறநெறிப் (47) பாடல்லொன்று, “காய உரைத்து கருமம் சிதையாதார் தூயரோ டொவ்வாரோ தக்கார்க்கு”, என்று அழகாகச் சொல்கிறது.

“இடிக்கும் கேளிர்’ (குறுந் 58.1)

“தன் தீமை பலகூறிக் கழறலின்” (கலி 3:21, 45:21)

“கடிக்கும்வல் லரவும் கேட்கும் மந்திரம் களிக்கின் றோயை

அடுக்கும்ஈ தடாதென் றொன்ற வேதுவோ டறிவு காட்டி

இடிக்குந ரில்லை நீயே யெண்ணிய தெண்ணி யுன்னை

முடிக்கின்ற போது மேன்மேல் முடிவின்றி முடிவ துண்டோ” (கம்ப.நிந்தனைப்.59)

குறள் 447

இடிக்குந் துணையாரை யாள்வரை யாரே

கெடுக்குந் தகைமை யவர்

குறள் 448

இடிப்பாரை இல்லாத ஏமரா மன்னன்

கெடுப்பா ரிலானுங் கெடும்

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
நட்டல் நகுதற்பொருட்டன்று - ஒருவனோடு, ஒருவன் நட்புச் செய்தல் தம்முள் நகுதற்கு இயைந்தன சொல்லி நகையாடற் பொருட்டன்று; மிகுதிக்கண் மேற்சென்று இடித்தற் பொருட்டு - அவர்க்கு வேண்டாத செய்கை உளதாயவழி முற்பட்டுக் கழறுதற் பொருட்டு. (பழியும் பாவமும் தரும் செய்கை துன்பமே பயத்தலான் வேண்டப்படுவதன்மையின் அதனை 'மிகுதி' என்றும், அது செய்தற்கு முன்னே மீட்டல் வேண்டுதலின், 'மேற்சென்று' என்றும், இன்சொற்கு மீளாமையின், 'இடித்தற்பொருட்டு' என்றும் கூறினார். இதனான் நட்பின் பயன் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனோடு ஒருவன் நட்புப் பண்ணுதல் நகுதற்பொருட்டன்று; மிகையாயின செய்யுமிடத்து முற்பட்டுக் கழறுதற் பொருட்டு. இது மனமகிழ நட்புக்கோடலன்றித் தீக்கருமங்கண்டால் கழறவும்வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
நட்புச் செய்தல் ஒருவரோடு ஒருவர் சிரித்து மகிழும் பொருட்டு அன்று, நண்பர் நெறிக்கடந்து செல்லும் போது முற்ப்பட்டுச் சென்று இடித்துரைப்பதற்காகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவனோடு நட்புக் கொள்வது சிரித்து மகிழ மட்டும் அன்று; நண்பனிடம் வேண்டாத செயல் இருக்கக் கண்டபோது விரைந்து கண்டித்துப் புத்தி சொல்வதற்கும் ஆம்.

இன்னாசெய் தாரை ஒறுத்தல் அவர்நாண

குறள் 314
இன்னாசெய் தாரை ஒறுத்தல் அவர்நாண
நன்னயஞ் செய்து விடல்

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், இன்னாசெய்யாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
இன்னா - துன்பம்; தீங்குதருபவை; கீழ்மையான; இகழ்ச்சி வெறுப்பு

செய்தாரை - செய்தார் - (துன்பம் தரும் செயலைச்) செய்தவர் 

ஒறுத்தல் - தண்டித்தல்; கடிதல்; வெறுத்தல்; இகழ்தல்; அழித்தல்; துன்புறுத்தல்; வருத்துதல்; ஒடுக்குதல்; நீக்கல்; குறைத்தல்; அலைத்தல்; நோய்செய்தல்; உலோபம்பண்ணுதல்.

அவர் - அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

நாண - நாண்  - வெட்கம்; மகளிர்க்குரியகூச்சம்; வில்நாண்; கயிறு; மாங்கலியங்கோத்தசரடு; காண்க:அரைஞா(நா)ண்.

நல் - நல்ல

நயம் - இன்பம்; அருள்; மகிழ்ச்சி; விருப்பம்; தன்மை; மேன்மை; போற்றுகை; அன்பு; பக்தி; நற்பயன்; மலிவு; மிகுதி; பயன்; நுண்மை; இனிமை; நீதி; கொடையாளி; கனமும்தேசிகமும்கலந்துபாடும்வகை.

செய்து - செய்தல் - இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்.

விடல் -  விடு, முற்றும் நீங்குகை சமந்தமம் விடல்(கைவல். தத்துவ 9);  ஊற்றுகை (Pouring); குற்றம்.

விடுதல் - நீங்குதல்; நீக்குதல்; விலக்குதல்; பிரித்தல்; கைவிடுதல்; போகவிடுதல்; அனுப்புதல்; பந்தம்விடுதல்; நிறுத்துதல்; ஒழித்துவிடுதல்; முடித்தல்; வெளிவிடுதல்; செலுத்துதல்; எறிதல்; சொரிதல்; கொடுத்தல்; சொல்லுதல்; வெளிப்படக்கூறுதல்; விவரமாகக்கூறுதல்; இசைவளித்தல்; காட்டித்தருதல்; வெளிப்படுத்துதல்; பிரிதல்; புதிர்விள்ளுதல்; கட்டுஅவிழ்தல்; மலர்தல்; உண்டாக்குதல்; மிகுதல்; தங்குதல்; தவிர்தல்; பிளந்திருத்தல்; பலம்குறைதல்; அறுபடுதல்; விலகுதல்; துணைவினை; விடுதலை.

முழுப்பொருள்
ஒருவர் நமக்கு துன்பம் செய்தால் அவனுக்குத் தண்டனை கொடுக்கத் தான் வேண்டும். ஏன் திருவள்ளுவர் தண்டிக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறார்? ஏனெனில் தண்டிக்கவேண்டும் என்று கூறினால் தான் மனித மனம் சற்று அமைதியடையும். துன்பம் அடைந்தவன் சினம் கொண்டு இருக்கிறான். அவனை சாந்தப்படுத்த வேண்டும்.

அவனை எப்படி தண்டிக்க வேண்டும்? அவனை வெட்கப்பட வைக்க வேண்டும்.

எப்படி? சுலபமான வழி இருக்கிறது. அவனுக்கு நன்மை செய்துவிடு. அவன் ஆயுள் முழுவதும் வெட்கப்படுவான். செய்த தவறுக்கு வருந்துவான். ஏனெனில் நீ பதிலுக்கு தீமை செய்தால் அவன் பதிலுக்கு தீமை செய்வான். இது வளர்ந்துக்கொண்டே போகும்.

பின்பு என்ன செய்யவேண்டும்? அவன் செய்த தீமையையும் நீ செய்த நன்மையையும் மறந்து விடு. அதனை விட்டு நீங்கிவிடு. ஏனெனில் உன் மனதில் அவன் செய்த தீமையும் நீ செய்த நன்மையும் நிற்குமானால் அது பேசுப்பொருளாகி பகை மனதில் நிலைத்துவிடும் (தங்கிவிடும்). பகை இருந்தால் முகத்தில் சிரிப்பும் அகத்தில் மகிழ்ச்சியும் இழப்பாய். ஆதலால் பிறர் செய்த துன்பத்தையும் நீ செய்த நல்லவையும் மறந்துவிடு.

சரி பிறர் நமக்கு தீமை செய்தால் என்ன செய்யவேண்டும்? 

1) மறக்க வேண்டும் (Forget it. Do not carry the baggage) 

2. மன்னிக்க வேண்டும் 

3) நல்லது செய்ய வேண்டும்

சரி, நாம் பிறரை மன்னிக்கவில்லை என்றால் என்னவாகும்?

1) நாம் கோபப்படுவோம்

2) தவறாக புரிந்துக்கொள்வோம்

3) பழி வாங்குவோம்

இவையாவும் நமது ஆக்கசக்தியை அழிக்கும். நமது செயலில் இருந்து நம்மை விலக்கும். அதனால் நமது பாதையில் இருந்தும் குறிக்கோளில் இருந்தும் திசை மாறுவோம்.

குறள் 998

நண்பாற்றார் ஆகி நயமில செய்வார்க்கும்

பண்பாற்றார் ஆதல் கடை

குறள் 158

மிகுதியான் மிக்கவை செய்தாரைத் தாந்தம்

தகுதியான் வென்று விடல்

என்ற இரு குறள்களையும் இங்கு நினைவில் கொள்க. இதனை உணர்ந்தால் ஏன் நாம் நன்மை செய்யவேண்டும் என்பது நமக்கே விளங்கும்.

மஹாத்மா காந்தி அவர்கள் லியோ டால்ஸ்டாயிடம் (Leo Tolstoy) நீங்கள் இந்த அஹிம்சையை (Non-violence) ஐ எங்கு கற்றீர்கள் என்று கேட்டதற்கு லியோ டால்ஸ்டாய் சொன்னார் “அதனை உங்கள் நாட்டு இலக்கியமான திருக்குறளில் இருந்து கற்றேன் என்று”. Source: Thirukkural inspired Gandhi to adopt non-violence - The Hindu

சமண மதத்தில் விரதங்கள் ஐந்துனுள்ளும் அகிம்சையே தலையாயது. சமண அதனை அனுட்டிப்பது போல் வேறு யாருமே அனுட்டிப்பதில்லை. சமணர் அதனை அறவே நீக்குவர். இந்த அகிம்சையிலும் ஒரு நுட்பம் கவனிக்கப்படல் வேண்டும். பிற உயிர்களுக்குத் தீங்கு விளைவியாதிருப்பது மட்டுமல்ல அகிம்சை. பிற உயிர்களுக்கு அகிதம் செய்யாமை மட்டோடு நில்லாது, இதமும் செய்வதே அகிம்சை. ஏனெனில், ஓர் உயிருக்குச் செய்யக்கூடிய இதத்தைச் செய்யாமலிருப்பது அவ்வுயிருக்குத் தீங்கு செய்வதற்குச் சமமாகும். பிறவுயிருக்குத் தீங்கு செய்யாமை என்னும் விரதத்தைச் சமணர் அனுட்டிக்கும்போது தம்முயிருக்குத் தீங்கு சேயும் எல்லைவரை சென்றுவிடுகின்றனர்.  பிறவுயிருக்கு அணு அளவு தீங்குகூட இழைக்க ஒருப்படார். நிலத்திலுள்ள சிறு செந்துக்களுக்கூடத் தீங்கு இழையாதிருக்கும்பொருட்டு உறி கட்டி, அவ்வுறியில் உட்கார்ந்து “உறியிற்சமணர்” என்ற சிறப்புப் பெயரையும் அவர்கள் பெற்றனர். சுவாசிக்கும் போது வாயு மண்டலத்திலுள்ள கண்ணுக்குப் புலப்படாத செந்துக்கள் சுவாசத்தோடு உட்சென்று இறக்காதிருக்கும்பொருட்டு மூக்கைத் துணிகொண்டு மூடியே அவர்கள் சுவாசிப்பர். 

நெல்சன் மண்டேலா (Nelson  Mandela) அவர்கள் தென்னாபிரிக்க நாட்டின் தலைவராக பொறுப்பு ஏற்கும் பொழுது  அவ்விழாவிற்கு அவர் சிறையில் இருந்த பொழுது அவரை தரக்குறைவாக நடத்திய காவலர்களை அழைக்கிறார். உங்களை தரக்குறைவாக நடத்தியவர்களை ஏன் அழைக்கிறீர்கள் என்று கேட்டதற்கு, நெல்சன் மண்டேலா கூறுகிறார் நான் அவர்களை மன்னிக்கவில்லை என்றால் நான் (பகை என்னும்) சிறையில் அகப்பட்டு கொள்கிறேன் என்று தான் அர்த்தம். அவர்களை மன்னித்து என் நண்பர்களாக ஏற்றால் தான் நான் அதை கடந்து மனதளவில் சுதந்திரம் பெற்று இருக்க முடியும் என்று கூறுகிறார். 

கி.வா.ஜ அவர்களின் ஆராய்ச்சி உரைத் தொகுப்பு, குறுந்தொகையிலிருந்து ஓரம்போகியாரின் மருதநிலப்பாடலை எடுத்துக்காட்டுகிறது. அதில் மருதநிலத் தலைவன், தன்னுடைய செல்வத்துக்கும் வெற்றிக்கும் காரணமான தலைவியை விட்டுப்பிரிந்து பரத்தையரிடம் கூடி, அதன் அடையாளங்களுடன் தன்மனைக்குத் திரும்பினான். அவனுடைய புறக்கணிக்கும் கொடுமையை பிறர்க்குத் தெரியாதவண்ணம் மறைத்து, அவனை இன்முகம் காட்டி வரவேற்று, அவன் செயலுக்கு, அவனையே நாண வைக்கிறாள். அதைச் சுவையாகக் கூறுகிறது இந்த இலக்கியப்பாடல்.

யாயா கியளே விழவுமுத லாட்டி
பயறுபோ லிணர பைந்தாது படீஇயர்
உழவர் வாங்கிய கமழ்பூ மென்சினைக்
காஞ்சி யூரன் கொடுமை
கரந்தன ளாகலின் நாணிய வருமே

நாலடியாரின் ஒருபாடலும் இக்குறளின் கருத்தையொட்டியுள்ளது. பொருள் எளிதில் விளங்கக்கூடிய பாடல். நாலடியார் எழுதப்பட்டகாலத்திலேயே வடமொழிச் சொற்கள் பாடல்களின் விரவியிருந்ததைக் காட்டும் பாடலும் கூட. உபகாரம், அபகாரம் போன்றவை சமஸ்க்ருதச் சொற்கள்.

உபகாரம் செய்ததனை ஓராதே தங்கண்
அபகாரம் ஆற்றச் செயினும் – உபகாரம்
தாம்செய்வ தல்லால் தவற்றினால் தீங்கூக்கல்
வான்தோய் குடிப்பிறந்தார்க் கில்.

இப்போது பாரதியின் அருமையான ஒரு பாடலை முழுமையாகப் பார்த்துவிடலாம்.

பகைவனுக்கருள்வாய் நன்னெஞ்சே

பகைவனுக்கருள்வாய்

புகை நடுவினில் தீ இருப்பதைப்

பூமியில் கண்டோமே – நன்னெஞ்சே

பூமியில் கண்டோமே

பகை நடுவினில் அன்புருவான நம்

பரமன் வாழ்கின்றான் – நன்னெஞ்சே

பரமன் வாழ்கின்றான் (பகை)

சிப்பியிலே நல்ல முத்து விளைந்திடும்

செய்தி அறியாயோ? – நன்னெஞ்சே

செய்தி அறியாயோ?

குப்பையிலே மலர் கொஞ்சும் குருக்கத்திக்

கொடி வளராதோ? – நன்னெஞ்சே

கொடி வளராதோ? (பகை)

உள்ள நிறைவில் ஓர் கள்ளம் புகுந்திடில்

உள்ளம் நிறைவாமோ? – நன்னெஞ்சே

உள்ளம் நிறைவாமோ?

தெள்ளிய தேனில் ஓர் சிறிது நஞ்சையும்

சேர்த்த பின் தேனாமோ? – நன்னெஞ்சே

சேர்த்த பின் தேனாமோ? (பகை)

வாழ்வை நினைத்த பின் தாழ்வை நினைப்பது

வாழ்வுக்கு நேராமோ? – நன்னெஞ்சே

வாழ்வுக்கு நேராமோ?

தாழ்வு பிறர்க்கு எண்ணத் தான் அழிவான் என்ற

சாத்திரம் கேளாயோ? – நன்னெஞ்சே

சாத்திரம் கேளாயோ? (பகை)

போருக்கு வந்து அங்கு எதிர்த்த கவுரவர்

போல வந்தானும் அவன் – நன்னெஞ்சே

போல வந்தானும் அவன்

நேருக்கு அருச்சுனன் தேரில் கசை கொண்டு

நின்றதும் கண்ணன் அன்றோ? – நன்னெஞ்சே

நின்றதும் கண்ணன் அன்றோ? (பகை)

தின்ன வரும் புலி தன்னையும் அன்பொடு

சிந்தையில் போற்றிடுவாய் – நன்னெஞ்சே

சிந்தையில் போற்றிடுவாய்

அன்னை பராசக்தி அவ்வுரு ஆயினள்

அவளைக் கும்பிடுவாய் – நன்னெஞ்சே

அவளைக் கும்பிடுவாய் (பகை)

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”காஞ்சி யூரன் கொடுமை

கரந்தனள் ஆகலின் நாணிய வருமே” (குறுந்தொகை 10:4-5)

“உபகாரம் செய்ததனை ஓராதே தங்கண்

அபகாரம் ஆற்றச் செயினும் - உபகாரம்

தாம்செய்வ தல்லால் தவற்றினால் தீங்கூக்கல்

வான்தோய் குடிப்பிறந்தார்க் கில்” (நாலடி 69)

பரிமேலழகர் உரை
இன்னா செய்தாரை ஒறுத்தல் - தமக்கு இன்னாதவற்றைச் செய்தாரைத் துறந்தார் ஒறுத்தலாவது: அவர் நாண நல் நயம் செய்துவிடல் - அவர் தாமே நாணுமாறு அவர்க்கு இனிய உவகைகளைச் செய்து அவ்விரண்டனையும் மறத்தல். (மறவாவழிப் பின்னும் வந்து கிளைக்கும் ஆகலின் , மறக்கற்பால ஆயின. அவரை வெல்லும் உபாயம் கூறியவாறு . இவை மூன்று பாட்டானும் செற்றம் பற்றிச் செய்தல் விலக்கப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
இன்னாதன செய்தாரை ஒறுக்குமாறு என்னையெனின், அவர் நாணும்படியாக நல்ல நயமுடையவற்றைச் செய்துவிடுக. இஃது ஒறுக்கும் நெறி கூறியது.

மு.வரதராசனார் உரை
இன்னா செய்தவரைத் தண்டித்தல் அவரே நாணும் படியாக அவருக்கு நல்லுதவி செய்து அவருடைய தீமையையும் நன்மையையும் மறந்து விடுதலாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நமக்குத் தீமை செய்தவரைத் தண்டிக்கும் வழி, அவர் வெட்கப்படும்படி அவருக்கு நன்மையைச் செய்து அவர் செய்த தீமையையும், நாம் செய்த நன்மையையும் மறந்துவிடுவதே.

Thirukkural - Management - Not Hurting Others

Some of us may strongly believe in taking revenge, as revenge is a wild justice. “Revenge,”  according to Oxford Advanced Learner's Dictionary [1996, p. 1006) “is a deliberate punishment or injury inflicted in return for what one has suffered.” We, in spite of so many human and technological developments, still believe in tit-for-tat practice.

We affirm that the best way to heal  our hurt is to pay back the person who has hurt us with the same coin, criticizes Kural 314. We do that despite our knowledge that if we hurt or damage someone, we may in turn get hurt or damaged. In spite of that knowledge,  we still keep practicing the act of hurting others. Three Kurals are presented in this practice to help us change our perspectives and lead a life of not hurting others. We need to be proactive in our reactive approach. That is., even our responses to someone's negative action must be proactive so that that sets precedence.

Punish an evil-door by shaming him

With a good  deed, and forget.

To punish a person who has done harm to you is to do him a benefit so that he will feel ashamed of his harmful act. If someone hurts you, harms you, insults you, and criticizes you, you in turn do a good deed so that that person will feel ashamed of what he has done to you. That feeling in him in itself is enough to change that person's future acts. Pay him back with a positive act so that he will have a chance to reflect on your act. Though that sort of action is 

positive, that practice is reactive as the intention of doing a positive deed is to make him feel ashamed of what he did.

இந்திய தத்துவ ஞானம் - லட்சுமணன்

(சமண மதத்தில் துறவிகளுக்கு ஐந்து விரதங்கள்  உண்டு. அவற்றில் ஒன்று அகிம்சை)

அகிம்சை

விரதங்கள் ஐந்துனுள்ளும் அகிம்சையே தலையாயது. சமண அதனை அனுட்டிப்பது போல் வேறு யாருமே அனுட்டிப்பதில்லை. புத்தர்கூட ஊன் உண்பதை அநுமதித்ததாகக் கூறப்படுகின்றது. சமணர் அதனை அறவே நீக்குவர். இந்த அகிம்சையிலும் ஒரு நுட்பம் கவனிக்கப்படல் வேண்டும். பிற உயிர்களுக்குத் தீங்கு விளைவியாதிருப்பது மட்டுமல்ல அகிம்சை. பிற உயிர்களுக்கு அகிதம் செய்யாமை மட்டோடு நில்லாது, இதமும் செய்வதே அகிம்சை. ஏனெனில், ஓர் உயிருக்குச் செய்யக்கூடிய இதத்தைச் செய்யாமலிருப்பது அவ்வுயிருக்குத் தீங்கு செய்வதற்குச் சமமாகும். பிறவுயிருக்குத் தீங்கு செய்யாமை என்னும் விரதத்தைச் சமணர் அனுட்டிக்கும்போது தம்முயிருக்குத் தீங்கு சேயும் எல்லைவரை சென்றுவிடுகின்றனர். இன்று சட்ட விரோதமாகக் கருதப்படும் தற்கொலையைக்கூடச் சமணர் குற்றாமக் கருதார். ஆனால், பிறவுயிருக்கு அணு அளவு தீங்குகூட இழைக்க ஒருப்படார். நிலத்திலுள்ள சிறு செந்துக்களுக்கூடத் தீங்கு இழையாதிருக்கும்பொருட்டு உறி கட்டி, அவ்வுறியில் உட்கார்ந்து “உறியிற்சமணர்” என்ற சிறப்புப் பெயரையும் அவர்கள் பெற்றனர். சுவாசிக்கும் போது வாயு மண்டலத்திலுள்ள கண்ணுக்குப் புலப்படாத செந்துக்கள் சுவாசத்தோடு உட்சென்று இறக்காதிருக்கும்பொருட்டு மூக்கைத் துணிகொண்டு மூடியே அவர்கள் சுவாசிப்பர். 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

If one gives you pain or difficulties in life, how should you punish them? Punish them by doing good things to him. It will make the other person ashamed as well as realize the mistake. Also, when punishing others by taking revenge and doing bad things, it might give momentary satisfaction. However, we learnt that, if you want to love yourself, do not do bad to others. Also, doing good and constructive things to others will give self satisfaction to others. Also, we are stopping the chain of revenge for revenge. Also, we can win others even if enemies by doing good to others.

Questions that I ask to the kid

If one gives you pain or difficulties in life, how should you punish them? On the contrary what are the consequences of punishing/hurting others?

இடுக்கண் வருங்கால் நகுக

குறள் 621
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக அதனை
அடுத்தூர்வது அஃதொப்ப தில்
[பொருட்பால், அரசியல், இடுக்கணழியாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
இடுக்கண்- மலர்ந்த நோக்கமின்றிமையல் நோக்கம் படவரும் இரக்கம்; துன்பம் வறுமை
வருங்கால் - வருகின்ற காலத்தில்
நகுக - நகுதல்- சிரித்தல்; மகிழ்தல்; மலர்தல்; கட்டவிழ்தல்; ஒளிவிடுதல்; புள்ளிசைத்தல்; அவமதித்தல்; தாழ்த்துதல்.
அதனை- அதனை
அடுத்து - அடுத்தல் - கிட்டல்; சேர்தல் மேன்மேல்வருதல்; சார்தல் ஏற்றதாதல்; அடைதல் பொருத்தல்.
ஊர்வது - ūr-   4 v. [M. ūr.] intr. 1. Tomove slowly; to creep, as an infant; to crawl,as a snake; நகர்தல் நந்தூரும் புனனாட்டின் (பாரத.கிருட்டிண. 11). 2. To spread, circulate, as blood;to extend over a surface, as spots on the skin;பரவுதல். இவக்காணென் மேனி பசப்பூர் வது (குறள்,1185). 3. To flow, as juice from the sugar-cane; வடிதல் கரும்பூர்ந்த சாறுபோல் (நாலடி, 34).4. To come to close quarters; அடர்தல் வெஞ்சமமூர்ந்தம ருழக்கி (சிலப். 27, 27, அரும்.). 5. To beunloosed, relaxed; கழலுதல் அவிர்தொடி யிறையூர(கலித். 100). 6. To itch; தினவுறுதல். உடம்பெல்லாம் ஊருகின்றது.--tr. 1. To mount; ஏறுதல் பாசடும்பு பரியவூர் பிழிபு . . . வந்தன்று . . . தேர்(ஐங்குறு. 101). 2. To ride, as a horse; to drive,as a vehicle; ஏறிநடத்துதல். சிவிகை பொறுத்தானோடூர்ந்தானிடை (குறள், 37).

அஃது - அஃறிணைஒருமைச்சுட்டு; அது அப்படி

ஒப்பது - ஒப்பு - பொருத்தம்; ஒருதன்மை; ஒப்புமை; உவமை; தகுதி; சமம்; இசைவு; அழகு; கவனம்; ஒப்பாரி; சாயல்; உடன்படுகை
இல் - இல்லை

முழுப்பொருள்
இடுக்கண் என்றால் துன்பம். நமக்கு வாழ்வில் துன்பம் வந்தால் அதனை கண்டு சிரிக்க வேண்டும். அப்படி சிரித்து துன்பத்தை கடந்து செல்வதே துன்பத்தை கடக்க சிறந்த வழி. அதனை தவிர வேறொன்றும் இல்லை. அதற்கு மாறாக  மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகித் துன்பத்தில் உழன்று சோம்பலுற்று கிடப்பது அழகான செயல் அல்ல அழிவைத் தரக்கூடியது. அது நம்மை துன்பத்திலேயே ஆழ்த்திவிடும். 

வாழ்வில் இன்பம் துன்பம் இயல்பாக வரக்கூடியது என்பதை உணர வேண்டும். துன்பம் நிலையென நினைக்கக்கூடாது. இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் மனதில் சமநிலைக்கொண்டு நோக்கவேண்டும்.

மேலும் துன்பத்தில் இருக்கும் பொழுது எதிர்க்காலத்தை நினைத்தோ அல்லது செயலின் முடிவை நினைத்தோ அச்சத்தில் உறைந்துவிடக்கூடாது. ஏனெனில் அச்சம் நமது ஆற்றலை எடுத்துக்கொள்ளும். நம்மை தேங்கச்செய்யும். 

அதுமட்டும் இன்றி பொதுவாகவே துன்பத்தில் எண்ணம் குவியக் குவிய அது பெருகிக்கொண்டே செல்லும் ஆற்றல் உடையது. ஆதலால் அதில் எண்ணத்தை குவிக்காது அடுத்த காரியத்திற்கு செல்ல வேண்டும்.

தன் புண்ணைக் கடித்துக் கடித்துப் பெரிதாக்கி ஒரு மாபெரும் புண்ணாக மாறி வாழ்ந்து மடிந்து போகும் தெரு நாய்களைப் போல் நாமாகிவிடகூடாது. இருளைக் கூர்ந்து கூர்ந்து பார்ப்பதால் ஒளி பிறந்துவிடும் என்று நம்பும் குருடர்கள் போல் நாம் இருக்க கூடாது. 

ஆதலால் துன்பத்தை கண்டு சிரித்துவிட்டு அடுத்து என்ன செயல் என்று யோசிக்க வேண்டும். ஐயோ நான் இப்படிபட்ட தவறை செய்துவிட்டேன, நான் எப்படிப்பட்ட ஒரு முட்டாள் என்று சுயப்பகடி செய்துக்கொண்டு அடுத்த செயலை நோக்கி செல்ல வேண்டும். துன்பத்தையும், தவறுகளையும் மனதார ஏற்றுக்கொண்டு அதில் இருந்து பாடம் கற்கவேண்டும். அதனை நாம் மனதார ஏற்கவில்லை என்றால் நாம் அத்துன்பத்தில் இருந்து விடுப்பட முடியாது. முன்னேறவும் முடியாது. 

உதாரணமாக சொன்னால் ஒருவர் வேலையில் இருந்து நீக்கப்பட்டார் என்றால் அவர் பொதுவாக அவருடைய மேலாளரையோ அல்லது அலுவலகத்தையோ குறை கூறுவார். அதற்கு மாறாக நாம் மறுபடியும் அந்த வேலை கொடுத்தால் அத்தவறு நடக்காத வண்ணம் செய்வோமா என்று கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும். ஆம் என்றால் நாம் ஒரு தவறு செய்து இருக்கிறோம் (அதனால் தான் வெளியேற்றப்பட்டோம்) என்று அர்த்தம். அதனை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். தவறை ஒப்புக்கொள்வதே (ஏற்ற்க்கொள்வதே) தவறில் இருந்து வெளிவர முதல் படி. அதில் இருந்து பாடத்தை கற்க வேண்டும். அந்த நிலையை நினைத்து சிரித்துவிட்டு. அடுத்த காரியத்தை நோக்கி செல்ல வேண்டும். மாறாக குறைச் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தால் நாம் அந்த துன்பத்தில் இருந்து வெளியே வரமுடியாது.

மேலும் தவறையும் துன்பத்தை ஏற்றுக்கொள்வதால் நமக்கு பணிவும் பக்குவமும் உடன் வருகிறது. பிற்காலத்தில் இன்பங்கள் வந்த அது நிலையானது அல்ல என்பதனால் இன்பங்களுக்கும் வெற்றிக்கும் பெரிய ஆர்பாட்டங்கள் செய்வதை தவிர்ப்போம்.

ஏன் மனதார சிரிக்கவேண்டும்?? அது மனத்திண்மையின் வலிமை என்றுக்கூட சொல்லாலாம். என்னுடைய திறமையின் மீதும் உழைப்பின் மீதும் எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது. நான் ஏன் இந்த துன்பத்தையும் தோல்வியையையும் கண்டு வருந்த வேண்டும். மாறாக இவன் துன்பத்திற்கே துன்பம் கொடுப்பவன் ஆயிற்றே என்று துன்பம் நினைக்கும் அளவுக்கு தன்னை பற்றி நினைத்துக்கொண்டு துன்பத்தை பார்த்து சிரித்து துன்பத்தை கடக்க வேண்டும்.  அடுத்த செயலில் முனைப்புடன் ஈடுபட்டு தோல்வியில் இருந்தும் துன்பத்தில் இருந்தும் மீளவேண்டும்.  புன்னகைத்துவிட்டு அடுத்து என்ன செயல் என்று யோசிப்பதால் நாம் நமது ஆக்கசக்தி / உத்வேகம் / energy / passion ஏங்கு உள்ளது என்று என்பதை கண்டடையலாம். அதனால் நாம் ஆக்கப்பூர்வமானவற்றை செய்வோம்.

துன்பத்தில் உழலாது நமது வாழ்க்கையை நமது  வரம்பில் (take control of your life) வைத்துக்கொள்ள துன்பத்தை நினைத்து சிரித்துவிட்டு அடுத்த செயலை நோக்கி செல்க.

இத்தகு மனத்திண்மை, “காலா என்னருகே வாடா உனை சற்றே காலால் உதைக்கின்றேன்” என்று பாரதி சொன்னதைப் போன்றது. சீவகசிந்தாமணியில் திருத்தக்க தேவர் கூறும் இவ்வரிகளும் இதே கருத்தைக் கூறுகின்றன. இடுக்கணைக் கண்டு நகுதல் அதை வெட்டுகிற வாள் போன்றதாம்.

இடுக்கண் வந்துற்ற காலை, எரிகின்ற விளக்குபோல
நடுக்கம் ஒன்றானும் இன்றி நகுக, தாம் நக்க போது அவ்

இடுக்கணை அரியும் எஃகாம், இருந்தழுது யாவருய்ந்தார்? (சீவக.509)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

இடுக்கண் வருங்கால் நகுக - ஒருவன் வினையால் தனக்கு இடுக்கண் வருமிடத்து, அதற்கு அழியாது உளமகிழ்க; அதனை அடுத்து ஊர்வது அஃது ஒப்பது இல் - அவ்விடுக்கணை மேன்மேல் அடர வல்லது அம் மகிழ்ச்சி போல்வது பிறிதில்லையாகலான். (வினை இனிது முடிந்துழி நிகழற்பாலதாய மகிழ்ச்சியை, அதற்கு இடையே இடுக்கண் வருவழிச் செய்யவே, அவன் அழிவின்றி, மன எழுச்சியான், 'அதனைத் தள்ளி அக்குறை முடிக்கும் ஆற்றலுடையனாம்' ஆகலின், 'அடுத்து ஊர்வது அஃது ஒப்பது இல்' என்றார்.).

மணக்குடவர் உரை
தனக்குத் துன்பம் வந்த காலத்தும் நகுக: அத்துன்பத்தை மேன்மேலும் அடர்க்க வல்லது அந்நகுதல் போல்வது பிறிதில்லை. இஃது இடுக்கணுக்கு அழியாமை வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
துன்பம் வரும்போது (அதற்காக கலங்காமல்) நகுதல் வேண்டும், அத் துன்பத்தை எதிர்த்து வெல்லவல்லது அதைப் போன்றது வேறு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நாம் அறியாமலே நமக்கு ஒரு துன்பம் வந்தால் அப்போது மனம் தளராமல் மனத்துள் மகிழ்க; அந்தத் துன்பத்தைத் தோற்கடிக்க அம்மகிழ்ச்சியைப் போல் ஆற்றல் மிக்கது வேறொன்றும் இல்லை.

Thirukkural - Management - Managing Stress - Laughter for Stress Reduction

Laughter as one of the best stress busters has been proved scientifically. That is why the sage advice is laugh to live well. Many research works have been conducted to prove that laughter can cure diseases. Valluvar anticipated the importance of laughter in mitigating stress. He suggested us a remedy for our stressful life through Kural 621.

Laugh at misfortune-nothing so able

To triumph over it.

Learn to laugh at misfortunes, troubles, and challenges. There is no point and meaning in worrying over worry, as worry will not cure our troubles. If worrying cures our ills and troubles, the easiest and most sought after way to overcome our worries will be by worrying over them. Anyone can do that without any effort. Instead of worrying, laughing at troubles is one of the best ways to fight against stress. 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

When difficulties and failures come in life, we should laugh at it. We should learn from the mistakes that led to those difficulties/failures. We should laugh at ourselves for making these mistakes. Instead of laughing at and learning from mistakes, if we dwell on the difficult situation, it will put us in depression and we will also stagnate. Hence, laugh and cross the bridge. That bridge is learning. There is no other better way to overcome failure. Also energy is precious. There is no point in draining it uselessly by giving it for worrying/dwelling.

Questions that I ask to the kid

When difficulties come in life, what should you do? Why?

பொய்மையும் வாய்மை யிடத்த

குறள் 292

பொய்மையும் வாய்மை யிடத்த புரைதீர்ந்த 

நன்மை பயக்கும் எனின்

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்

பொய்ம்மையும் - பொய்மை - poymai   s. Falsehood, falsity, பொய். 2. Unreality, illusion, மாயம். 3. That which is counterfeit, artificial, கரவடம். (p.)

வாய்மை - vāymai   n. id. 1. Word;சொல். சேரமான் வாரா யெனவழைத்த வாய்மையும்(தனிப்பா. i, 97, 19.) 2. Ever-truthful word;தப்பாதமொழி. பொருப்பன் வாய்மை யன்ன வைகலொடு (கலித். 35). 3. Truth; உண்மை. வாய்மையெனப் படுவ தியாதெனின் (குறள், 291). 4.(Buddh.) Sublime truths, numbering four,viz., tukkam, tukkōṟpatti, tukka-nivāraṇam,tukka-nivāraṇa-mārkkam; துக்கம் துக்கோற்பத்தி துக்கநிவாரணம் துக்கநிவாரணமார்க்கம் எனநால்வகைப்பட்ட பௌத்தமத உண்மைகள். ஒன்றிய வுரையே வாய்மை நான்காவது (மணி. 30, 188).5. Strength; வலி. (சூடா.)

இடத்த - இடத்தல் - பிளவுபடுதல்; உரிதல் தோண்டுதல் பிளத்தல் பெயர்த்தல் குத்தியெடுத்தல்; உரித்தல்

புரை - குற்றம்; உட்டுளைப்பொருள்; குரல்வளை; விளக்குமாடம்; உள்ளோடும்புண்; கண்ணோய்வகை; பொய்; களவு; இலேசு; மடிப்பு; கூறுபாடு; வீடு; ஆசிரமம்; தேவாலயம்; அறை; பெட்டியின்அறை; மாட்டுத்தொழுவம்; இடம்; ஏகதேசம்; பூமி; பழைமை:ஒப்பு; உயர்ச்சி; பெருமை.

தீர் - tīr   VI. v. t. finish, complete, முடி; 2. accomplish, perfect, பூர்த்தியாக்கு; 3. settle, decide, தீர்மானி; 4. expiate (as sin), cure (as sickness), allay (as thirst) நீக்கு.

தீர்-தல் - tīr-   4 v. [T. tīru, K. tīr, M.tīruka.] intr. 1. [Tu. tīruni.] To end, expire,vanish; உள்ளதொழிதல். 2. To be completed,finished, consummated; முற்றுப்பெறுதல் வேலைதீர்ந்துவிட்டது. 3. To separate; to leave; tocease, as pain or disease; to be cleared up, as adoubt; to be freed, as from a curse or its effects;நீங்குதல். திருவினைத் தீராமை யார்க்குங் கயிறு (குறள்482). 4. To go, proceed; போதல் (பிங்.) 5.To be absent, non-existent; இல்லையாதல். பாய்தூதிப் படர்தீர்ந்து (கலித். 66). 6. To die, perish;அழிதல். சென்று தீர்வன வெனைப்பல கோடியுஞ்சிந்தி (கம்பரா. முதற்போர். 238). 7. To pass; tobe spent; கழிதல் சிலதினங்க டீர்ந்துழி (கம்பரா.திருவவ. 43). 8. To be exhausted, used up;செலவாய்ப்போதல். கைப்பணமெல்லாம் தீர்ந்தது.ஆயிரயோசனையாழமுந் தீர (கம்பரா. சேதுபந். 45). 9.To belong absolutely; உரிமையாதல். திருமகட்கேதீர்ந்தவாறென்கொல் (திவ். இயற். 1, 42). 10. Tobe determined, decided; நிச்சயித்தல் தீர்ந்த

தீர்ந்த -

நன்மை - நலம்; பயன்; உதவி; சிறப்பு; நன்னெறி; நற்குணம்; ஆக்கம்; நற்செயல்; நல்வினை; வாழ்த்துமொழி; மிகுதி; மேம்பாடு; புதுமை; அழகு; நல்லருள்; காண்க:நன்மையாதல்.

பயக்கும் - விளைதல்; உண்டாதல்; பலித்தல்; கிடைத்தல்; படைத்தல்; பெறுதல்; கொடுத்தல்; பூத்தல்; இயற்றுதல்; நிறம்வேறுபடுதல்; அச்சமுறுதல்.

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்.

முழுப்பொருள்
வாய்மை என்றால் உண்மை. வாய்மைக்கு  நேர் எதிர்ச்சொல் என்றால் அது பொய்மையாகும். வாய்மை என்றால் எத்தகைய நிலையிலும் உண்மையை சொல்வது, உண்மையை அறத்தை கடைப்பிடிப்பது. அறத்தை பின்பற்றினால் வாழ்வில் சிறப்பு. அதனுடைய பலனும் நல்லவையாக இருக்கும். ஆதலால் வாய்மை சிறந்தது.

ஆனால் பொய்மையும் (பொய் சொற்களும், மாயச் சொற்களும்) வாய்மையின் சிறப்பை பெறும் ஒரு தருணம் ஒன்று உண்டு. அது எதுவெனில் எவ்வித குற்றமும் தராத (யாருக்கும் தீங்கு தராத) நன்மையை பயக்க சொல்லபடும் பொய். குறிப்பாக தீமையைப் போக்கி நன்மையை தரவேண்டும். 

இக்குறளில் முக்கியமான சொல்லாட்சி என்றால் “புரைதீர்ந்த நன்மை”. குற்றம் அல்லாத நன்மை என்பது முக்கியமாக மனதில் கொள்ள வேண்டும். ஒருவருக்கு நன்மையும் பிறருக்கு தீமையும் விளைவிக்குமாயின் அதனை செய்யக்கூடாது. மற்றொன்று வாய்மை யிடத்த என்று சொல்கிறார். வாய்மை தரும் சிறப்பை அத்தகைய பொய்யும் தரும். அவ்வளவே. வாய்மையும் பொய்யும் ஒன்றாகிவிடாது. பொய் அறமாகிவிடாது. 

சரி, எதற்காக பொய் சொல்கிறோம்? சுயநலம் (பேர், பணம் புகழ், வியாபாரம், வேலை), செய்த தவறை மறைத்தல் (ஏன் மறைக்கிறாய் என்று கேட்டால், நீ என்னை திட்டுவாய் அதனால் மறைத்தேன். ஒரு தவறை திருத்திக்கொள்ளாமல் மறுபடியும் மறுபடியும் செய்தால் திட்டத்தான் செய்வார்கள்), தீய நோக்கத்தில் (அடுத்தவர்க்கு கெடுதல் ஏற்பட), நகைச்சுவை, மற்றவர்களுக்கு உதவ (இது நன்மை பயக்கும் பொய்). 

ஆனால், யாருக்கும் தீமை தரவில்லை என்றால் (என்று நினைத்துக்கொண்டு) பொய் சொல்லலாம் என்பதற்கு இக்குறள் ஒரு உரிமம் (License) அல்ல. அவசியம், தேவை என்று ஆரம்பித்து இன்று எல்லாவற்றிக்கும் பொய் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் பலர். உதாரணமாக வீட்டில் நீ சினிமாவிற்கு போனாயா என்று கேட்டால், இல்லை என்று பொய் சொல்லுவது. அலுவகத்தில் உடம்பு சரியில்லை என்று விடுமுறை எடுப்பது அடங்கும். 

தான் ஒரு சூழ்நிலையில் இருந்து தப்பிப்பதற்காக பொய் சொன்னால் அது சுயநலம். அது ஒருவகையில் கெடுதல் ஏனெனில் அந்த ஒரு தடவை தப்பித்துவிடலாம். ஆனால் பிற்காலத்தில் அதுவே பழக்கமாகி நாம் செய்த தவறை திருத்திக்கொள்ளாமல் தேங்கி நிற்போம். 

மேலும் 

குறள் 63

தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள்

தம்தம் வினையான் வரும்

நம்மை பார்த்து நமது பிள்ளைகள் வளருகிறார்கள். ஆதலால் நாம் பொய் சொன்னால் நமது பிள்ளைகளும் பொய் சொல்வார்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

புரை தீர்ந்த நன்மை பயக்கும் எனின் - பிறர்க்குக் குற்றம் தீர்ந்த நன்மையைப் பயக்குமாயின் , பொய்ம்மையும் வாய்மை இடத்த - பொய்ம்மைச் சொற்களும் மெய்ம்மைச் சொற்களின் பால ஆம். (குற்றம் தீர்ந்த நன்மை : அறம். அதனைப் பயத்தலாவது, கேடாதல் சாக்காடாதல் எய்த நின்றதோர் உயிர், அச்சொற்களின் பொய்ம்மையானே அதனின் நீங்கி இன்புறுதல். நிகழாதது கூறலும், நன்மை பயவாதாயின், பொய்ம்மையாம், பயப்பின், மெய்ம்மையானே என்பது கருத்து. இவை இரண்டு பாட்டானும் 'தீங்கு பயவாத நிகழ்ந்தது கூறலும், நன்மை பயக்கும் நிகழாதது கூறலும் மெய்ம்மை எனவும், நன்மை பயவாத நிகழ்ந்தது கூறலும், தீங்கு பயக்கும் நிகழந்தது கூறலும் பொய்ம்மை' எனவும் அவற்றது இலக்கணம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

பொய்யும் மெய்யோ டொக்கும், குற்றந் தீர்ந்த நன்மையைப் பயக்குமாயின்.

மு.வரதராசனார் உரை

குற்றம் தீர்த்த நன்மையை விளைக்குமானால் பொய்யாச் சொற்களும் வாய்மை என்று கருதத் தக்க இடத்தைப் பெறும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

குற்றம் அற்ற நன்மையைத் தரும் என்றால் உண்மை சொல்ல வேண்டிய இடத்தில் பொய்யும் சொல்லலாம்.

Thirukkural - Management - Ethical Behavior

Life is an act of balancing. One of the specialties of Valluvar is to balance different and opposite concepts. Many Kurals fit in this category. When he tells about lies and the act of telling lies, he says, in Kura1 292, even telling a lie is acceptable, if that results in a gain for the person who tells and the 

person who receives.

Even a lie is truthful

If it does unsullied good.

If telling a lie is better than telling the truth in that particular context, telling a lie is acceptable to telling the truth. Telling a lie is acceptable, if that does  not do any harm to both the person who tells and the 

person who receives. There is no justification for telling a lie. But the context in which a lie is told justifies the act of telling a lie.

சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய

குறள் 200

சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய சொல்லற்க 

சொல்லிற் பயனிலாச் சொல்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், பயனில சொல்லாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

சொல்லுக - நாம் எதை பேச வேண்டும் என்றால்

சொல்லில் - நாம் பேசக்கூடிய சொற்களில், பேசக்கூடிய செய்திகளில்

பயன் உடைய - மற்றவருக்கு பயன் தரக்கூடியதாக இருத்தல் வேண்டும்

சொல்லற்க - நாம் எதை பேசக் கூடாது என்றால்

சொல்லில் - நாம் பேசக்கூடிய சொற்களில், செய்திகளில்

பயன் இலாச்  - மற்றவருக்கு பயன் தராத

சொல் - சொற்களை, செய்திகளை

முழுப்பொருள்
இவ்வுலகில் மனிதர்கள் எவ்வளவோ பேசுகிறார்கள். பேசுவதற்கு எவ்வளவோ ஆற்றல் செலவு ஆகிறது. அவ்வாற்றல் உற்பத்தியாக மனிதன் எவ்வளவோ உழைக்கிறான். பேசும் பொழுது நமது நேரமும் செலவாகிறது. மற்றவர் நேரமும் ஆற்றலும் செலவாகிறது. ஆதலால் நாம் என்ன பேசுகிறோம் என்று தெரிந்து பேச வேண்டும்.

நாம் பேசக்கூடிய சொற்கள் மற்றவருக்கு பயன் தருகிறதா என்று யோசித்து பேச வேண்டும். பயன் தரக்கூடிய செய்திகளை மட்டுமே பேச வேண்டும். பயன் தராத வற்றை பேசக்கூடாது என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இங்கே பயன் என்பது அறம், பொருள், இன்பம் என்று ஏதாவது ஒருவகையில் ஆவது இருத்தல் வேண்டும். அது மட்டும் இன்றி திருவள்ளுவர் வாக்கியம் என்று கூறி இருக்கலாம். ஆனால் அவரோ சொல் என்கிறார். ஆதலால் பயன் தராத ஒரு சொல்லை கூட நாம் பேசக்கூடாது.

சுருக்கமாக கூறினால், சொன்னால் பயனுள்ள சொற்களை சொல். பயன் இல்லாத சொற்களை சொல்லாதே. 

பலர் “பேச வேண்டும்” என்பதற்காகவே பேசுகிறார்கள். “பேச வேண்டி இருந்தால் மட்டுமே பேச வேண்டும்” எப்படி ஒரு செயலைச் செய்வதற்கு முன்னால் ஏன்? எதற்கு? போன்ற கேள்விகளைக் கேட்டோமோ அதே போலப் பேசுவதற்கும் சில கேள்விகள் இருக்கின்றன.

வேறு விதமாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் பேசுவதற்கு முன்னால் சில வடிகட்டிகளை (Filter) நாம் உபயோகப்படுத்த வேண்டும். அந்த வடிகட்டிகளைத் தாண்டி வந்தால் மட்டுமே பேச வேண்டும். 

1) முதல் வடிகட்டி, பேசித்தான் ஆக வேண்டுமா? இல்லை அமைதியாக இருந்துவிடலாம என்ற கேள்வி.

 நாம் பேசிப் பிரச்சினையைப் பெரிதாக்குவதை விடக் கொஞ்சம் அமைதியாக இருந்து, பிரச்சினையைச் சற்றே தூரத்திலிருந்து கவனித்தோமேயானால் நமக்கு நல்ல தீர்வுகள் புலப்படும்.

2) பேசித்தான் ஆக வேண்டுமென்றால் அடுத்த வடிகட்டி – இதனால் யாருக்கும் கெடுதல் விளையுமா? என்று பார்க்க வேண்டும்.

எதிர்மறையான பேச்சுகளால் தேவையற்ற விளைவுகள் ஏற்படுக்கூடும். மற்றவர்களுக்குக் கெடுதல் விளைவிக்கும் பேச்சுகளைப் பேசக் கூடாது. நன்மை விளைவிப்பதையே பேச வேண்டும்.

3) அடுத்த வடி கட்டி. நாம் பேச வேண்டியதைச் சுருக்கமாகச் சொல்ல முடியுமா?

நாம் சுருக்கமாகப் பேசப் பேச நாம் பேசுவதை எல்லோரும் உன்னிப்பாகக் கவனிக்க ஆரம்பிப்பார்கள். நாம் எதைச் சொல்ல நினைக்கிறோமோ அது அவர்களை மிகச் சரியாகச் சென்றடையும்.

The 3-Minute Rule by - Brant Pinvidic என்றொரு புத்தகம் உண்டு. அது Sales/விற்பனை  பற்றித்தான் என்றாலும் அது பொதுவாகவே நம்முடைய பேச்சிற்கும் பொருந்தும். To create a persuasive pitch that fits into the 3-minute time frame, it needs to consist of about 25 sentences that anser the following questions: What is it? How does it work? Are you sure? (give reason to believe)? And can you do it? (show proof) To maximize the impact of your pitche, you then need to make sure it has an opening, a callback, an "all is lost" moment, a hook and an edge.

 மேலும்: அஷோக் உரை.

பரிமேலழகர் உரை

சொல்லில் பயன் உடைய சொல்லுக - சொற்களில் பயன் உடைய சொற்களைச் சொல்லுக, சொல்லில் பயனில்லாச் சொல் சொல்லற்க - சொற்களில் பயன் இல்லாத சொற்களைச் சொல்லாது ஒழிக. ('சொல்லில்' என்பது இருவழியும் மிகையாயினும், சொற் பொருட் பின்வருநிலை என்னும் அணி நோக்கி வந்தது. "வைகலும் வைகல் வரக்கண்டும்" (நாலடி 39) என்பது போல. இதனால் சொல்லப்படுவனவும் படாதனவும் நியமிக்கப்பட்டன.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

சொல்லின் பயன் உடைய சொல்லுக - ஏதேனு மொன்றைச் சொல்லின் பயனுள்ள சொற்களையே சொல்லுக; சொல்லில் பயனிலாச் சொல் சொல்லற்க - சொற்களிற் பயனில்லாதவற்றைச் சொல்லாதிருக்க.

ஒரே பொருளை உடன்பாட்டிலும் எதிர்மறையிலும் கூறியது அதை வலியுறுத்தற்காதலின் , கூறியது கூறலன்று. ஒரே சொல் பொருள் மாறாது திரும்பத் திரும்ப வந்தது 'சொற்பொருட் பின்வருநிலை' யணியாம்.

மணக்குடவர் உரை

சொல்லுவனாயின் பயனுடைய சொற்களைச் சொல்லுக: சொற்களிற் பயனில்லாத சொற்களைச் சொல்லா தொழிக. இது பயனில சொல்லாமை வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

சொற்களில் பயன் உடைய சொற்களை மட்டுமே சொல்லவேண்டும், பயன் இல்லாதவைகளாகிய சொற்களை சொல்லவே கூடாது

சாலமன் பாப்பையா உரை

சொற்களில் அறம், பொருள், இன்பம் ஆகிய பயன்தரும் சொற்களையே சொல்லுக; பயனற்ற சொற்களைச் சொல்லவேண்டா

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: சொல்லின் பயன் உடைய சொல்லுக - (ஒருவன்) பேசின் பயனுடைய சொற்களைச் சொல்லுக; சொல்லில் பயன் இல்லா(த) சொல் சொல்லற்க - சொற்களுள் பயன் இல்லாத சொற்களைச் சொல்லற்க.

அகலம்: இல்லாத என்பது ஈறும் லகர வொற்றும் கெட்டு நின்றது.

கருத்து: பயனில சொல்லற்க; பயனுடைய சொல்லுக.

Thirukkural - Management - Communication - Meaningful Speech

Kural 200 adds value to the practice of choosing the right words. This command by Valluvar highlights the importance of diction. Speak words that have relevance and meaning. Never use words that do not have any relevance and meaning and fail to create the desired impact. Be a wordsmith that means using minimum words to communicate effectively.

Remember, every word you speak, speaks of you. Hence, it is said, speech is silver and silence is 

golden.

Whatever you speak must be useful. If what you say does not have any value, meaning, or purpose, do not say such a thing is the sagacity from Kural 200.

Speak words which are useful, 

Never those that are vain.

If what you speak does not add value to the conversations or discussions, avoid speaking to make your silence more meaningful.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Thiruvalluvar says Speak, such that what you speak is worthy; speak not if what you speak is not worthy. Also note that Thiruvalluvar doesn't even say a sentence. He says word. That means every word should be worthy. Don't speak even one word that is not worthy.  In this world, in this life, humans speak a lot. For speaking so much energy is spent. To earn the energy man works for it. While speaking we spend out time too. Listeners time is also taken away. We can't earn the time back. Hence, it is important to consider what one speaks. Does our speech is worthy or not matters. 

Questions that I ask to the kid

What should we speak and what we should not speak? Why?

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங்

குறள் 190

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங் காண்கிற்பின் 

தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், புறங்கூறாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

ஏதிலார் - அன்னியர், பகைவர்

குற்றம்போல் - செய்கின்ற தவறுகளை, குற்றங்களை, பிழைகளை

தம் - தான் செய்கின்ற

குற்றம் - தவறு, பிழை, குற்றம்

காண்கிற்பின் - காணும் வல்லமையும் மனதும் இருட்ந்தால்

தீது - தீமையும், வருத்தமும் 

உண்டோ - இருக்குமோ?

மன்னும் - மன்னில்

உயிரக்கு  - வாழும் உயிர்களுக்கு

முழுப்பொருள்

மற்றவர்களின் குற்றங்களை தேடுவதில் எல்லோரும் வல்லவர்கள். நுழைந்து நுழைந்துத் தேடுவோம். மற்றவர்களுடைய பிழைகளுக்கு பூதக்கண்ணாடி பிடிப்பதில் கெட்டிக்காரர்கள். அதனால் பயன் ஒன்றில்லை. அப்படி பிறர்குற்றம் காண முடிந்தவர்களால் தன்னுடைய குற்றங்களை பார்க்க முடியும். அப்படி பார்த்தார்கள் எனில் அவர்கள் பிறர் குற்றங்களை புறம் பேசி நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்க மாட்டார்கள். அதனால் இவ்வுலகிற்கு நன்மையே (ஏனெனில் புறம் பேசினால் நிலைமை மோசமாகும். தீமையே விளையும். அதனை காட்டிலும் பேசாதிருப்பது நல்லது). தீது இல்லை. புறம் பேசுவதே தீது என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

“பாட்டு எழுதிப் பெயர் வாங்கும் புலவர்கள் இருக்கிறார்கள். குற்றம் கண்டுபிடித்தே பெயர் வாங்கும் புலவர்கள் இருக்கிறார்கள். இதில் நீர் எந்த வகை என்பது உமக்கே தெரியும்” என்ற “திருவிளையாடல்” திரைப்பட வசனத்தை யாரால் மறக்க முடியும்? சிலர் குற்றம் கண்டுபிடிப்பதை ஒரு முழு நேரத் தொழில்போலச் செய்வார்கள். எத்தனை குற்றம் கண்டுபிடிக்கிறார்களோ அதற்கு ஏதோ வெகுமதி இருப்பது போலச் செய்வார்கள்! இக்குணாதிசியம் நம்மிடம் இருந்தால் இக்குறள் நம்மக்கானது. நாம் நம்மை திருத்திக்கொள்ளவேண்டும். 

உதாரணமாக சொன்னால் அவன் கோபம் படுவான் என்று சொல்லுவோர் அவர் அவர் வீட்டில் தன் தாய் தந்தை சகோதர்கள் மனைவி கணவன் பிள்ளைகளிடம் மிகுந்த கோபத்துடன் நடத்துக்கொள்பவராக இருக்கக் கூடும். அவர் முதலில் தன்னுடைய கோபத்தை விட்டுவிட்டால் அவர் வாழ்வு மேலும் அமைதிப் பெறும்.

நமக்கு அடுத்தவர் தவறுகள் எப்போதுமே பெரியதாகத் தெரியும். ஆனால் நம் தவறுகள் நம் கண்ணுக்குத் தெரியாது. 

தராசில் பிறரை பிறர் குற்றங்களை ஏற்றி இவ்வுலகிற்கு காண்பிப்பதற்கு முன்பு தன்னை நிறுத்தி பார்த்துக்கொண்டால் நல்லது. ஆனால் அதனை செய்ய பெரும்பாலும் தயங்குகிறோம். அது அரிய செயல். அதனால் தான் தன் குற்றங்களை முதலில் கண்டு அதனை நிவர்த்தி செய் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும் பிறர் குற்றங்களை பேசுவது நேரத்தை வீண் செய்வதாகும். அதற்கு பதிலாக அந்நேரத்தை (பிறர் குற்றங்களை காணுவதுப்போல) உன் குற்றங்களை நடுவுநிலைமையுடன் காண நீ தொடங்கினால் அதற்கான தீர்வுகளையும் காணுவாய். அதனை திருத்திக்கொள்வாய். நீ உருப்படுவாய். உனக்கு இம்மையிலும் (இப்பிறவியிலும்) மறுமையிலும் (அடுத்தபிறவியிலும்) நன்மையே (இன்பம்). அதனால் உன் சுற்றத்தில் இருப்பவருக்கும் நன்மையே. ஆதனால் இவ்வுலகிற்கும் நன்மையே. 

உலகில் குற்றங்களை கண்டுப்பிடிப்பது அவ்வளவு கடினமான செயல் அல்ல ஏனெனில் அது சுவாரசியமான ஒன்று. அதுவும் பிறருடைய குற்றங்களை காண்பது அவ்வளவு கடினமும் அல்ல. ஏனெனில் பிறருடைய குற்றங்கள் நம் கண் முன்னே இருப்பது. இதை அப்படி செய்து இருக்கலாம் அதை இப்படி செய்து இருக்கலாம் என்று புறம் கூறலாம். ஆனால் பிறர் தவறு செய்த பொழுது அவர்களுடைய சூழ்நிலைகள், எண்ணங்களை மற்றவர் அறிய வாய்ப்பு மிக குறைவு. அது மட்டுமின்றி அடுத்தவர் குற்றங்களை காண்பதில் ஒரு மகிழ்ச்சியும் அடைவர். எள்ளி நகையாடவும் செய்வர். மற்றவர் குற்றங்களை கண்ட பிறகு அதில் இருந்து மீண்டு வர நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும் என்றில்லை. ஆதலால் அது எளிதும் கூட.

அதுவே தன்னுடைய குற்றங்களை காண்பது அவ்வளவு எளிதும் அல்ல. நாம் பல வேலைகளில் இருக்கிறோம். ஆதலால் நமது குற்றங்களை காண நேரமும் இல்லை. மனதும் இல்லை. அப்படியே கண்டால் நமது திமிர் பிழைக்கான காரணத்தை சூழ்நிலையின் மீதும் பிறரின் மீதும் போடும். தன்னை பற்றிய உயர் பிம்பம் உடைந்துப்போகும். ஆதலால் பிழைக்காண்பது என்பது மகிழ்ச்சியும் தராது. அது துன்பத்தையே தரும். ஒரு தவறை உணர்ந்தபின்பு அதனை மறுபடியும் செய்யாமல் இருப்பதே சிறந்தது. ஆதலால் அதற்கு நிவர்த்தியான காரியங்களை செய்ய வேண்டும். அது அவ்வளவு எளிதான ஒன்றும் அல்ல.

ஆதலால் தான் தன் குற்றங்களை காண முடிந்தவனால் குற்றம் செய்ததால் வரும் தர்மசங்கடங்களை உணர்வான். அதனை களையெடுக்க முடிந்தவனால் அதனை எப்படி எதிர்க்கொள்வது எப்படி சரி செய்வது என்பது தெரியும். அதனால் அடுத்தவர் தவறு செய்தால் அதனை ஊதி பெரிதாக்காமல் அதனை பக்குவமாக அவரிடம் நேரடியாக கூறி அதில் இருந்து மீண்டுவர உதவுவார்கள்.

நமக்குத் தேவை, நம்மைப் பற்றிய சுய ஆராய்ச்சி. அதன் மூலம் வளர்ச்சி, முன்னேற்றம். நாம் என்னென்ன தவறுகள் செய்கிறோம்? ஏன் அப்படி செய்கிறோம்? மீண்டும் அதுபோலத் தவறுகள் நிகழாமல் இருக்க என்ன செய்வது? என்பது பற்றி யோசிக்க வேண்டும். அடுத்தவர்களைப் பற்றிக் குற்றம் கூற நினைக்கும் போதெல்லாம் நாம் நம்மைக் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். நாமும் அதே போன்ற தவறுகளைச் செய்கிறோமா? என்று யோசித்து நம்மை நாமே சரி செய்து கொள்ள வேண்டும். இந்த முயற்சியில் நாம் சிறந்த மனிதர்களாகி விடுவோம். மற்றவர்களின் குறைகளைப் பார்ப்பது போல நம்முடைய குறைகளைப் பார்க்க ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

அப்படி ஒவ்வொருவரும் செய்வதனால், வரக்கூடிய மன சஞ்சலங்கள் குறைந்து மனம் அமைதி அடையும். சஞ்சலத்தால் வரக்கூடிய தீமையும் குறையும்.

இதனால் தான் என்னவோ பிறரை காணாமல் தன்னை யார் என்று கொண்டார் மாணிக்கவாசகர் போலும்

மாணிக்கவாசகர் அருளிய திருவாசகம்

திருக்கோத்தும்பி -  சிவனோடைக்கியம் - எட்டாம் திருமுறை

திருச்சிற்றம்பலம்

நானார் என் உள்ளமார் ஞானங்களார் என்னை யாரறிவார்

வானோர் பிரான் என்னை ஆண்டிலனேல் மதி மயங்கி

ஊனாரும் உடைதலையில் உண் பலி தேர் அம்பலவன்

தேனார் கமலமே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ

திருச்சிற்றம்பலம்

Who am I? Who is the mind? Who is the wisdom? Who will know me?,

if the Lord of the celestials did not take me in His fold!

Oh king bee, go and sing at the honeyful lotus (feet) of

the Lord of thiruvambalam Who takes alms in the harebrained

fleshy broken skull!

பொருள்: நான் யார்? என் உள்ளம் யார்? என் ஞானங்கள் யார்? என்பதை யார் அறிவார் என்று மற்றவர்களை கேட்கிறார். இறைவன் ஆண்ட பிறகு தான் நான் யார் என்று எனக்கு தெரிகிறது. அப்படி ஆளாமல் விட்டிருந்தால் நான் யார் என்றே தெரியாமல் போய் இருக்கும். (ஆன்மீக பாதையில் முதலில் ஆன்ம தரிசனம். பிறகு தான் இறை தரிசனம்). 

காந்தியும் திருநாவுக்கரசரும்

மஹாத்மா காந்தி அவர்கள் இறுதிவரையும் தன்னைப்பற்றி ஆராய்ச்சிச் செய்துக்கொண்டே இருந்தார். தன் தவறுகளை கண்டுக்கொண்டே இருந்து களைந்தார். சிவபெருமான் திருநாவுக்கரசர் மேலே கைலாயம் செல்லும் பொழுது துறவறத்தில் இவர் எல்லாவற்றையும் துறந்தாரா என்று சோதனைகள் வைக்கிறார். அப்பொழுது நாவுக்கரசரும் 81 வயது. கைலாயத்தின் வழியில் பொன், வைரம், மணிகள் என்று பலவற்றை வைத்து ஆசைகாண்பிக்கிறார். திருநாவுக்கரசர் அதன் எதன் அருகிலாவது செல்கிறாரா என்று பார்க்கிறார்/சோதனைசெய்கிறார். திருநாவுக்கரசர் காலில் பட்ட கற்களையும் முற்களையும் போன்று அவற்றை தூக்கி வீசுகிறார். அழகான பெண்களை முன்னே வரவைக்கிறார். அதிலேயும் திருநாவுக்கரசர் வெற்றிபெறுகினார். ஏனெனில் குற்றங்களில் அடி வேர்களை கண்டறிந்து அதனை வெட்டி எறிந்தவர் திருநாவுக்கரசர். அதனையே மஹாத்மா காந்தியும் செய்தார். காமக்கூறுகள் எங்கேயாவது இருக்கிறதா என்று பலவகைகளில் சோதனை செய்தார். மஹாத்மா ஆனார். ஆதலால் பிறர் குற்றம் காணாமல் தன் குற்றம் காணவேண்டும். கண்டு சரிசெய்தால் மேன்மையடைவோம்.  

திருமந்திரம் அறிதலைப்பற்றி கீழ்க்கண்டவாரு சொல்கிறது

தன்னை அறியத் தனக்குஒரு கேடுஇல்லை;

தன்னை அறியாமல் தானே கெடுகின்றான்;

தன்னை அறியும் அறிவை அறிந்தபின்

தன்னையே அர்ச்சிக்கத் தான்இருந் தானே. (திருமந்திரம் 2355)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

ஏதிலார் குற்றம்போல் தம் குற்றம் காண்கிற்பின் - ஏதிலாரைப் புறங்கூறுவார் அதற்கு அவர் குற்றம் காணுமாறு போலப் புறங்கூறலாகிய தம் குற்றத்தையும் காண வல்லராயின்; மன்னும் உயிர்க்குத் தீது உண்டோ-அவர் நிலைபேறுடைய உயிர்க்கு வருவதொரு துன்பம் உண்டோ?[நடுவு நின்று ஒப்பக்காண்டல் அருமை நோக்கி, 'காண்கிற்பின்' என்றும், கண்டவழி ஒழிதலின் பாவம் இன்றாம், ஆகவே வரும் பிறவிகளினும் துன்பம் இல்லை என்பது நோக்கி, 'உயிர்க்குத் தீது உண்டோ' என்றும் கூறினார். இதனான் புறங்கூற்று ஒழிதற்கு உபாயம் கூறப்பட்டது.].

மணக்குடவர் உரை

பிறனில்லாதவிடம் பார்த்துப் புறஞ்சொற் கூறுவானது உடற்பாரத்தை நிலம் தானே அறத்தை நோக்கிப் பொறுத்ததாம்: அல்லது போக்கும். இது புறங்கூறுவார்க்குத் துணையாவாரில்லை யென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஏதிலார் குற்றம்போல் தம் குற்றம் காண்கிற்பின் - புறங்கூறுவார் தாம் காணும் பிறர் குற்றம்போல் தம்குற்றத்தையுங் காணவல்லராயின்; மன்னும் உயிர்க்கு தீது உண்டோ - நிலைபெற்ற மக்களுயிர்க்கு வரக்கூடிய துன்பமுண்டோ ?

அயலாரையும் பகைவரையுங் குறிக்கும் ஏதிலார் என்னும் சொல், இங்குப்பிறர் என்னும் பொருட்டாய் நின்றது. பிறர் குற்றம் போல் தம் குற்றமுங் காண்டலருமை நோக்கிக் 'காண்கிற்பின்' என்றார். கண்டவழித் தீவினை நிகழாதாதலின் அதனால் துன்பமுமிராதென்பதாம். 'கில்' ஆற்றலுணர்த்தும் இடைநிலை. இனி , காண்கின்பின் என்று பிரிப்பினும் அமையும். உடல்நில்லா தொழியவும் உயிர் நிலைபெற்று நிற்றலால் மன்னுமுயிர் என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அயலாருடைய குற்றத்தைக் காண்பது போல் தம் குற்றத்தையும் காண வல்லவரானால், நிலைபெற்ற உயிர் வாழ்க்கைக்குத் துன்பம் உண்ட‌ோ?

சாலமன் பாப்பையா உரை

புறம்பேச அடுத்தவர் குற்றத்தைப் பார்ப்பவர், பேசும் தம் குற்றத்தையும் எண்ணினால், நிலைத்து இருக்கும் உயிர்க்குத் துன்பமும் வருமோ?.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: ஏதிலார் குற்றம் போல் தம் குற்றம் காண்கின் - பகைவரது குற்றங்களைக் காண்டல் போல் தமது குற்றங்களைக் காணின், பின் மன்னும் உயிர்க்கு தீது உண்டோ-பின்னர் நிலையுடைய மானிட உயிர்களுக்குத் தீமை உண்டோ? (இல்லை).

அகலம்: ஓகாரம் எதிர்மறைப் பொருளில் வந்தது.

கருத்து: அன்னியர் குற்றங்களைக் காண்டல் போல் தன் குற்றங்களை ஒருவன் காணின், தன் குற்றங்களை விடுத்து மேம் படுவான்.

Thirukkural - Management - Avoiding Backbiting

Finding the shortcomings of others is always easier as we tend to look for the negative qualities of others. Listing out our own shortcomings is very difficult, as we are fond of our own faults. If a person, as in Kural 190, can look at his own faults as he observes and highlights others' faults, he will not do any harm to other living beings.

Can there be evil if we can see

Our own faults like those of others!

First set your home right before you set out to set others' homes right. We are subjective when we deal with our faults and we are objective when we deal with the faults of others. Learn to be objective to analyze your own faults and subjective to understand others' faults.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

If one finds all the faults in oneself like he finds and talks about other's faults, then there can be no danger or harm can happen to him or her. Because once one knows and realizes all his mistakes then he or she will start towards rectifying them and become a better person.  Also, being aware of his own mistakes and understanding that he is not perfect, he will be compassionate towards others, understand others imperfection and not discuss/gossip about other's faults in public. 

Questions that I ask to the kid

When will there be no harm or danger to you?

What if you start looking into your mistakes like you see others mistakes?