Search This Blog

Disclaimar

This blog is entirely non-commercial and created solely for learning and educational purposes. The Tamil meanings are written by me, and where English meanings, stories, practice tools, or parallels from other literature are included, I’ve thoughtfully used AI assistance to enrich and interpret the ideas—not through copy-paste, but through careful curation and reflection. Many snippets and references are drawn from freely available Thirukkural blogs and books online, with no intent to plagiarize or profit. (To date, I have not earned even a single rupee or cent from this work.) Wherever possible, I have provided due credit and source links. If you are the creator of any content used here and would like it removed, or would prefer a different form of attribution, please feel free to let me know in the comment section of any post. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label Management_Managing_Stress. Show all posts
Showing posts with label Management_Managing_Stress. Show all posts

அடுக்கி வரினும் அழிவிலான் உற்ற

குறள் 625
அடுக்கி வரினும் அழிவிலான் உற்ற
இடுக்கண் இடுக்கட் படும்
[பொருட்பால், அரசியல், இடுக்கணழியாமை]

பொருள்
அடுக்கு - அடுக்கப்பட்டது; ஒழுங்கு வரிசை அடுக்குச்சொல்.
அடுக்கி - அடுக்குதல் - அடுக்கல்; ஒன்றன்மேல்ஒன்றாகவைத்தல்; வரிசைப்படவைத்தல்.

வரினும்  - வரிதல் - எழுதுதல்; ஓவியந்தீட்டுதல்; பூசுதல்; மூடுதல்; கட்டுதல்.

அழிவு - கேடு; தீமை; செலவு; வறுமை; வருத்தம்; மனவுறுதியின்மை; தோல்வி; கழிமுக

இலான் - இல்லாதவன்

உற்ற - adj. part. devoted, trusty true. உற்ற சிநேகிதன், a trustworthy friend. உற்றமனிதன், a trustworthy person. உற்ற விசேஷம், உற்றசெய்தி, true report; உற்ற, rel. part. Uncommonly de voted, trusty.

இடுக்கண் - மலர்ந்த நோக்கமின்றிமையல் நோக்கம்பட வரும் இரக்கம்; துன்பம் வறுமை

படும் - படுதல் - உண்டாதல்; தோன்றுதல்; உதித்தல்; நிகழ்தல்; மனத்தில்தோற்றுதல்; பூத்தல்; ஒன்றன்மீதுஒன்றுஉறுதல்; மொய்த்தல்; அகப்படுதல்; புகுதல்; பெய்தல்; பெரிதாதல்; மேன்மையடைதல்; அழிதல்; சாதல்; மறைதல்; புண்காய்தல்; சாய்தல்; வாடுதல்; துன்பமடைதல்; தொங்குதல்; ஒலித்தல்; பாய்தல்; புதைக்கப்படுதல்; உடன்படுதல்; ஒத்தல்; பொறுத்தல்; முட்டுதல்.

முழுப்பொருள்
வரிசையாக ஒன்றின்பின் ஒன்றாக துன்பங்களும் சோதனைகளும் ஒருவனுக்கு வாழ்வில் வந்தாலும் அதனால் துவண்டு மனஉறுதிக்குன்றாது அடுத்த செயலில் வெற்றிபெற முயற்சித்துக்கொண்டிருப்பவருக்கு துன்பம் வராது. துன்பமே இவனுக்கு தொடர்ந்து துன்பம் கொடுத்து இவனிடம் வெற்றிபெறாது துன்பப்படும்.

தொடர்ந்து நாம் சோதிக்கப்பட்டால் நாம் தொடர்ந்து வலிமையடைய வாய்ப்புகள் உள்ளது என்று பொருள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களின் கன்னியாகுமரி நாவலில் வரும் கதாபாத்திரம் விமலா. விமலா கற்பழிக்கபடுகிறாள். அது அவளுக்கு ஒரு துன்பம் என்பதில் ஐயமில்லை. அவள் தன் தந்தையிடம் கூறுகிறாள். அது அவள் தந்தைக்கு ஒரு பிர்ச்சனையில்லை. உலகத்திடம் (சுற்றத்தார், உறவினர்களிடம் மட்ட்டும்) தெரியாதாவாரு பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று மட்டுமே நினைக்கிறார். மற்றபடி தந்தை விமலாவிடன் கூறுவது நான் உன்னை ஒரு விஞ்ஞானியாக தான் பார்க்க விழைகிறேன். ஆக இந்தக் கற்பழிப்பு தன் கணவருக்கு மட்டுமே யோசிக்க வேண்டிய ஒன்று. மற்றவர்கள் பற்றிக் கவலைப்பட தேவையில்லை என்று நினைக்கிறாள். விமலா மேன்மேலும் படித்து விஞ்ஞானியாகிறாள். துன்பத்தை ஒரு சிறிய கோடாக ஆக்க வேண்டும் என்றால் அதை விட விட மிக மிக பெரிய ஒரு வெற்றியை அடைவதே ஒரே வழி. அதாவது துன்பத்தை கடக்க வெற்றியை ஈட்டுவதே வழி.

அதே நாவலில் விமலாவின் காதலன் ரவி இந்த கற்பை பற்றி நினைத்துக்கொண்டு துன்பத்தில் உழன்று தனது வாழ்க்கையை தொலைத்து விடுகிறான்
அங்கரே, மீட்பென்பது தன்னிடமே என சொல்கின்றன வேதமுடிபின் நூல்கள். தானென்றுணர்தலே மெய்மையிலமர்தல். அதன்பொருட்டு கணந்தோறும் வாயில்களை தட்டுவதொன்றே நாம் செய்யக்கூடுவது. திறக்கும் கணமும் வாயிலும் ஒருங்கமையும் என்றால் மீட்பு நிகழ்கிறது” என்று இளைய யாதவர் சொன்னார். “கணந்தோறும் என நிகழும் ஆயிரம்கோடி அறிதல்களில் ஒன்றில் உள்ளது நமக்கான மெய்மை. அது கல்லில் தெய்வமென எழுந்து நம்மை ஆட்கொள்வதே விடுதலை.”

. “சொல்லுங்கள், எனது மீட்பை எவ்வண்ணம் நான் அடையமுடியும்?” என்றான் கர்ணன். இளைய யாதவர் “அங்கரே, மீட்பு என்பது துயரிலிருந்து விடுதலையை குறிக்கும். எது உங்கள் துயரென்று நீங்களே முற்றறிந்தால் மட்டுமே அதை நோக்கிய முதல் அடிவைப்பு நிகழவியலும்” என்றார். “அதை பிறர் அறியவே முடியாது என்பதே மானுடவிளையாட்டு. ஏனென்றால் அது உணரும்போது உருக்கொள்வது. சொல்லும்போதே உருமாறுவது. வகுக்கையில் மீறிநிற்பது.”

பரிமேலழகர் உரை
அடுக்கி வரினும் - இடைவிடாது மேன்மேல் வந்தனவாயினும்; அழிவிலான் உற்ற இடுக்கண் இடுக்கண்படும் - தன்னுள்ளக் கோட்பாடு விடாதான் உற்ற இடுக்கண்தாம் இடுக்கணிலே பட்டுப்போம். (ஒன்றே பலகால் வருதலும், வேறுபட்டன விராய் வருதலும் அடங்க 'அடுக்கி வரினும்' என்றார். 'அழிவு' என்னும் காரணப்பெயர் காரியத்தின்மேல் நின்றது. இவை மூன்று பாட்டானும் தெய்வத்தான் ஆயதற்கு அழியாமை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
மேன்மேலே துன்பம் வந்தனவாயினும், மனனழிவில்லாதவன் உற்ற இடுக்கண், தான் இடுக்கண்படும். இது மனனழிவில்லாதவன் உற்றதுன்பம் மேன்மேல் வரினுங் கெடுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
விடாமல் மேன் மேலும் துன்பம் வந்தபோதிலும் கலங்காமலிருக்கும் ஆற்றலுடையவன் அடைந்த துன்பமே துன்பப்பட்டு போகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒன்றனுக்குப் பின் ஒன்றாகத் தொடர்ந்து துன்பம் வந்தாலும், மனம் தளராதவனுக்கு வந்த அவ்வகைத் துன்பம் துன்பப்படும்.

Thirukkural - Management - Managing Stress - Laughter far Stress Reduction
The old and wise saying is ‘misfortunes come not in singles but in battalions.' Misfortunes cheerfully keep visiting a person who invites them. If a person does not get agitated and does maintain his composure and prepare to fight his troubles, his trouble will face trouble from him and run away, assures Kural625. So, do not give a comfortable accommodation to your trouble. Challenge it and drive it away to lead a stress free life.

The man who can defy ceaseless trouble 
Trouble it.

Learn to laugh away your problems. There are laughter clubs,1aughter therapies to fight the negative effects of stress. So much research has been done on the importance of laughter for stress management. Laugh and live well.

இடுக்கண் வருங்கால் நகுக

குறள் 621
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக அதனை
அடுத்தூர்வது அஃதொப்ப தில்
[பொருட்பால், அரசியல், இடுக்கணழியாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
இடுக்கண்- மலர்ந்த நோக்கமின்றிமையல் நோக்கம் படவரும் இரக்கம்; துன்பம் வறுமை
வருங்கால் - வருகின்ற காலத்தில்
நகுக - நகுதல்- சிரித்தல்; மகிழ்தல்; மலர்தல்; கட்டவிழ்தல்; ஒளிவிடுதல்; புள்ளிசைத்தல்; அவமதித்தல்; தாழ்த்துதல்.
அதனை- அதனை
அடுத்து - அடுத்தல் - கிட்டல்; சேர்தல் மேன்மேல்வருதல்; சார்தல் ஏற்றதாதல்; அடைதல் பொருத்தல்.
ஊர்வது - ūr-   4 v. [M. ūr.] intr. 1. Tomove slowly; to creep, as an infant; to crawl,as a snake; நகர்தல் நந்தூரும் புனனாட்டின் (பாரத.கிருட்டிண. 11). 2. To spread, circulate, as blood;to extend over a surface, as spots on the skin;பரவுதல். இவக்காணென் மேனி பசப்பூர் வது (குறள்,1185). 3. To flow, as juice from the sugar-cane; வடிதல் கரும்பூர்ந்த சாறுபோல் (நாலடி, 34).4. To come to close quarters; அடர்தல் வெஞ்சமமூர்ந்தம ருழக்கி (சிலப். 27, 27, அரும்.). 5. To beunloosed, relaxed; கழலுதல் அவிர்தொடி யிறையூர(கலித். 100). 6. To itch; தினவுறுதல். உடம்பெல்லாம் ஊருகின்றது.--tr. 1. To mount; ஏறுதல் பாசடும்பு பரியவூர் பிழிபு . . . வந்தன்று . . . தேர்(ஐங்குறு. 101). 2. To ride, as a horse; to drive,as a vehicle; ஏறிநடத்துதல். சிவிகை பொறுத்தானோடூர்ந்தானிடை (குறள், 37).
அஃது - அஃறிணைஒருமைச்சுட்டு; அது அப்படி
ஒப்பது - ஒப்பு - பொருத்தம்; ஒருதன்மை; ஒப்புமை; உவமை; தகுதி; சமம்; இசைவு; அழகு; கவனம்; ஒப்பாரி; சாயல்; உடன்படுகை
இல் - இல்லை

முழுப்பொருள்
இடுக்கண் என்றால் துன்பம். நமக்கு வாழ்வில் துன்பம் வந்தால் அதனை கண்டு சிரிக்க வேண்டும். அப்படி சிரித்து துன்பத்தை கடந்து செல்வதே துன்பத்தை கடக்க சிறந்த வழி. அதனை தவிர வேறொன்றும் இல்லை. அதற்கு மாறாக  மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகித் துன்பத்தில் உழன்று சோம்பலுற்று கிடப்பது அழகான செயல் அல்ல அழிவைத் தரக்கூடியது. அது நம்மை துன்பத்திலேயே ஆழ்த்திவிடும். 

வாழ்வில் இன்பம் துன்பம் இயல்பாக வரக்கூடியது என்பதை உணர வேண்டும். துன்பம் நிலையென நினைக்கக்கூடாது. இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் மனதில் சமநிலைக்கொண்டு நோக்கவேண்டும்.

மேலும் துன்பத்தில் இருக்கும் பொழுது எதிர்க்காலத்தை நினைத்தோ அல்லது செயலின் முடிவை நினைத்தோ அச்சத்தில் உறைந்துவிடக்கூடாது. ஏனெனில் அச்சம் நமது ஆற்றலை எடுத்துக்கொள்ளும். நம்மை தேங்கச்செய்யும். 

அதுமட்டும் இன்றி பொதுவாகவே துன்பத்தில் எண்ணம் குவியக் குவிய அது பெருகிக்கொண்டே செல்லும் ஆற்றல் உடையது. ஆதலால் அதில் எண்ணத்தை குவிக்காது அடுத்த காரியத்திற்கு செல்ல வேண்டும்.

தன் புண்ணைக் கடித்துக் கடித்துப் பெரிதாக்கி ஒரு மாபெரும் புண்ணாக மாறி வாழ்ந்து மடிந்து போகும் தெரு நாய்களைப் போல் நாமாகிவிடகூடாது. இருளைக் கூர்ந்து கூர்ந்து பார்ப்பதால் ஒளி பிறந்துவிடும் என்று நம்பும் குருடர்கள் போல் நாம் இருக்க கூடாது. 

ஆதலால் துன்பத்தை கண்டு சிரித்துவிட்டு அடுத்து என்ன செயல் என்று யோசிக்க வேண்டும். ஐயோ நான் இப்படிபட்ட தவறை செய்துவிட்டேன, நான் எப்படிப்பட்ட ஒரு முட்டாள் என்று சுயப்பகடி செய்துக்கொண்டு அடுத்த செயலை நோக்கி செல்ல வேண்டும். துன்பத்தையும், தவறுகளையும் மனதார ஏற்றுக்கொண்டு அதில் இருந்து பாடம் கற்கவேண்டும். அதனை நாம் மனதார ஏற்கவில்லை என்றால் நாம் அத்துன்பத்தில் இருந்து விடுப்பட முடியாது. முன்னேறவும் முடியாது. 

உதாரணமாக சொன்னால் ஒருவர் வேலையில் இருந்து நீக்கப்பட்டார் என்றால் அவர் பொதுவாக அவருடைய மேலாளரையோ அல்லது அலுவலகத்தையோ குறை கூறுவார். அதற்கு மாறாக நாம் மறுபடியும் அந்த வேலை கொடுத்தால் அத்தவறு நடக்காத வண்ணம் செய்வோமா என்று கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும். ஆம் என்றால் நாம் ஒரு தவறு செய்து இருக்கிறோம் (அதனால் தான் வெளியேற்றப்பட்டோம்) என்று அர்த்தம். அதனை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். தவறை ஒப்புக்கொள்வதே (ஏற்ற்க்கொள்வதே) தவறில் இருந்து வெளிவர முதல் படி. அதில் இருந்து பாடத்தை கற்க வேண்டும். அந்த நிலையை நினைத்து சிரித்துவிட்டு. அடுத்த காரியத்தை நோக்கி செல்ல வேண்டும். மாறாக குறைச் சொல்லிக்கொண்டு இருந்தால் நாம் அந்த துன்பத்தில் இருந்து வெளியே வரமுடியாது.

மேலும் தவறையும் துன்பத்தை ஏற்றுக்கொள்வதால் நமக்கு பணிவும் பக்குவமும் உடன் வருகிறது. பிற்காலத்தில் இன்பங்கள் வந்த அது நிலையானது அல்ல என்பதனால் இன்பங்களுக்கும் வெற்றிக்கும் பெரிய ஆர்பாட்டங்கள் செய்வதை தவிர்ப்போம்.

ஏன் மனதார சிரிக்கவேண்டும்?? அது மனத்திண்மையின் வலிமை என்றுக்கூட சொல்லாலாம். என்னுடைய திறமையின் மீதும் உழைப்பின் மீதும் எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது. நான் ஏன் இந்த துன்பத்தையும் தோல்வியையையும் கண்டு வருந்த வேண்டும். மாறாக இவன் துன்பத்திற்கே துன்பம் கொடுப்பவன் ஆயிற்றே என்று துன்பம் நினைக்கும் அளவுக்கு தன்னை பற்றி நினைத்துக்கொண்டு துன்பத்தை பார்த்து சிரித்து துன்பத்தை கடக்க வேண்டும்.  அடுத்த செயலில் முனைப்புடன் ஈடுபட்டு தோல்வியில் இருந்தும் துன்பத்தில் இருந்தும் மீளவேண்டும்.  புன்னகைத்துவிட்டு அடுத்து என்ன செயல் என்று யோசிப்பதால் நாம் நமது ஆக்கசக்தி / உத்வேகம் / energy / passion ஏங்கு உள்ளது என்று என்பதை கண்டடையலாம். அதனால் நாம் ஆக்கப்பூர்வமானவற்றை செய்வோம்.

துன்பத்தில் உழலாது நமது வாழ்க்கையை நமது  வரம்பில் (take control of your life) வைத்துக்கொள்ள துன்பத்தை நினைத்து சிரித்துவிட்டு அடுத்த செயலை நோக்கி செல்க.

இத்தகு மனத்திண்மை, “காலா என்னருகே வாடா உனை சற்றே காலால் உதைக்கின்றேன்” என்று பாரதி சொன்னதைப் போன்றது. சீவகசிந்தாமணியில் திருத்தக்க தேவர் கூறும் இவ்வரிகளும் இதே கருத்தைக் கூறுகின்றன. இடுக்கணைக் கண்டு நகுதல் அதை வெட்டுகிற வாள் போன்றதாம்.

இடுக்கண் வந்துற்ற காலை, எரிகின்ற விளக்குபோல
நடுக்கம் ஒன்றானும் இன்றி நகுக, தாம் நக்க போது அவ்

இடுக்கணை அரியும் எஃகாம், இருந்தழுது யாவருய்ந்தார்? (சீவக.509)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
இடுக்கண் வருங்கால் நகுக - ஒருவன் வினையால் தனக்கு இடுக்கண் வருமிடத்து, அதற்கு அழியாது உளமகிழ்க; அதனை அடுத்து ஊர்வது அஃது ஒப்பது இல் - அவ்விடுக்கணை மேன்மேல் அடர வல்லது அம் மகிழ்ச்சி போல்வது பிறிதில்லையாகலான். (வினை இனிது முடிந்துழி நிகழற்பாலதாய மகிழ்ச்சியை, அதற்கு இடையே இடுக்கண் வருவழிச் செய்யவே, அவன் அழிவின்றி, மன எழுச்சியான், 'அதனைத் தள்ளி அக்குறை முடிக்கும் ஆற்றலுடையனாம்' ஆகலின், 'அடுத்து ஊர்வது அஃது ஒப்பது இல்' என்றார்.).

மணக்குடவர் உரை
தனக்குத் துன்பம் வந்த காலத்தும் நகுக: அத்துன்பத்தை மேன்மேலும் அடர்க்க வல்லது அந்நகுதல் போல்வது பிறிதில்லை. இஃது இடுக்கணுக்கு அழியாமை வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
துன்பம் வரும்போது (அதற்காக கலங்காமல்) நகுதல் வேண்டும், அத் துன்பத்தை எதிர்த்து வெல்லவல்லது அதைப் போன்றது வேறு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நாம் அறியாமலே நமக்கு ஒரு துன்பம் வந்தால் அப்போது மனம் தளராமல் மனத்துள் மகிழ்க; அந்தத் துன்பத்தைத் தோற்கடிக்க அம்மகிழ்ச்சியைப் போல் ஆற்றல் மிக்கது வேறொன்றும் இல்லை.

Thirukkural - Management - Managing Stress - Laughter for Stress Reduction
Laughter as one of the best stress busters has been proved scientifically. That is why the sage advice is laugh to live well. Many research works have been conducted to prove that laughter can cure diseases. Valluvar anticipated the importance of laughter in mitigating stress. He suggested us a remedy for our stressful life through Kural 621.

Laugh at misfortune-nothing so able
To triumph over it.

Learn to laugh at misfortunes, troubles, and challenges. There is no point and meaning in worrying over worry, as worry will not cure our troubles. If worrying cures our ills and troubles, the easiest and most sought after way to overcome our worries will be by worrying over them. Anyone can do that without any effort. Instead of worrying, laughing at troubles is one of the best ways to fight against stress. 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
When difficulties and failures come in life, we should laugh at it. We should learn from the mistakes that led to those difficulties/failures. We should laugh at ourselves for making these mistakes. Instead of laughing at and learning from mistakes, if we dwell on the difficult situation, it will put us in depression and we will also stagnate. Hence, laugh and cross the bridge. That bridge is learning. There is no other better way to overcome failure. Also energy is precious. There is no point in draining it uselessly by giving it for worrying/dwelling.

Questions that I ask to the kid
When difficulties come in life, what should you do? Why?

இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர்

குறள் 623
இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர் இடும்பைக்கு
இடும்பை படாஅ தவர்
[பொருட்பால், அரசியல், இடுக்கணழியாமை]

பொருள்
இடுக்கண் - இடுங்கு. + கண் - மலர்ந்த நோக்கமின்றி மையனோக்கம்படவரும்இரக்கம்; துன்பம், வறுமை
அழியாமை - அழிவின்மை; மனம்கலங்காமை.
இடுக்கணழியாமை (அதிகாரம்) - துன்பக்காலத்து மனங்கலங்காமை

பொருள்
இடும்பை - துன்பம்; தீமை; நோய்; வறுமை; அச்சம்.
இடும்பைக்கு  - துன்பத்திற்கு
இடும்பை - துன்பம்

படு -
4. paTu (paTa, paTTu) படு (பட, பட்டு) suffer; experience, feel, endure; formative of verbs of feeling from nouns
படுப்பர் - அச்சச்சோ தேவையில்லாமல் துன்பம் கொடுத்துவிட்டோமே என்று கவலை பெறும் அளவிற்கு துன்பம் கொடுப்பார்கள்.  துன்பம் கொடுக்க புதிய வழிகளில் அற்று
இடும்பைக்கு - துன்பம் நேரும் போது
இடும்பை படாஅதவர் – அளபெடை இலக்கணம் கூறினால் மட்டும் போதாது.  சிலர் இடும்பையை அரைவாசி, முக்கால்வாசி எதிர்த்து நிற்பர்.  முழுவதும் கடைசி வரை எதிர்த்து நில்லார்.  இவ்வாறு சிறு இடைவெளி விட்டாலும் இடும்பை வந்து தாக்கி விடும் என்பதற்காக இடும்பை ‘படாஅதவர்’ என்று நீட்டினார் திருவள்ளுவர்.  கடைசி வரை உறுதியுடன் இருப்பவர் என்பது பொருள்.

முழுப்பொருள்
(விதியால்) பல துன்பங்களை எதிர்கொள்கிறான் மனிதன். துன்பத்தின் நோக்கம் நம்மை துன்பத்தில் ஆழ்த்துவதே.  ஆதலால் ஒருவன் தான் கொண்ட குறிக்கொள்ளை அடைய முடியாமல் போய்விடும். நிம்மதி பறிப்போகும். ஒருவன் நினைத்த செயல்களை முடிக்க முடியாது. அதுவும் துன்பமே தரும். அத்துன்பத்தை நாம் அடைந்தால் அதுவே அத்துன்பத்திற்கு வெற்றி. அதற்கு தோல்வி என்பது நாம் துன்பம் படாமல் இருப்பது.

ஆதலால் அதனை வெற்றிப்பெற செய்யாமல் தோல்வி அடைய செய்து துன்ப படுத்துவதே சிறப்பாகும். அதாவது துன்பம் நமக்கு துன்பம் தரும் பொழுது ஐயோ துன்பம் வந்து விட்டதே என்று துன்பம் படாமல் இருக்க வேண்டும். துன்பத்தை எதிர்க்கொண்டு முன்னகர வேண்டும். இருப்பினும் துன்பம் நமக்கு பல்வேறு துன்பங்களை தரும். அதனையும் தாண்டி முன்னகர வேண்டும். அதற்கு நிலை குலையாத அசாத்திய நெஞ்சுரம் வேண்டும். அப்படி நாம் நடந்துக்கொண்டால், ஐயோ நாம் இவருக்கு துன்பம் கொடுக்க முடியவில்லையே என்று துன்பமே வருந்தும். நாம் நமது இலக்கை அடையலாம்.

ஆதலால் துன்பத்தின் தோல்வியே நமது வெற்றி. நமது வெற்றியே நமக்கு இனிமை என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை
கம்பராமாயணத்தில் கையடைப்படலத்தில் (12), விசுவாமத்திரர் இராமனைத் தன் வேள்விக்குத் துணையாக தன்னுடன் அனுப்ப வேண்ட, தயரதன், அது மனதிற்கொப்பாமல், இராமன் பாலகன் என்றும் தாமே வந்து உதவுவதாகவும் கூறும் போது, “இடையூற்றிற் கிடையூறாய் யான்காப்பென்” என்று கூறுவான்.

இரண்டு எதிர்மறைகளைச் சொல்லி, ஒன்றின் உச்சத்தை நிறுத்துவது கவித்துவ வெளிப்பாடு. அதையே வள்ளுவர் இங்கு செய்கிறார். தமக்குத் துன்பம் வந்தபோது நிலை குலையாத நெஞ்சுரம் கொண்டு அதைத் தாங்குகின்றவர், தனக்கு வந்த துன்பத்துக்கே, தம்மால் இவரை ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லையே என்னும் துன்பத்தைத் தருகின்றவர். முதலில் சொல்லப்பட்ட “இடும்பைக்கு” என்ற சொல், அதைச் செய்பவருக்கே ஆகிவந்தது. ஓசை நயத்துக்காகவே சொல்லப்பட்ட குறள். உண்யாயிருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், சொல்லப்பட்ட ஒசை நயமே இடும்பையைப் போக்குகி நெஞ்சுரத்தைத் தருகிறதல்லவா?

பரிமேலழகர் உரை
இடும்பைக்கு இடும்பை படாஅதவர் - வினை செய்யுங்கால் அதற்கு இடையே வந்த துன்பத்திற்கு வருந்தாதவர்; இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர் - அத்துன்பந்தனக்குத் தாம் துன்பம் விளைப்பர். (வருந்துதல் - இளைத்துவிட நினைத்தல். மனத் திட்பமுடையராய் விடாது முயலவே வினை முற்றுப்பெற்றுப் பயன்படும். படவே, எல்லா இடும்பையும் இலவாம் ஆகலின், 'இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர்' என்றார். வருகின்ற பாட்டு இரண்டினும் இதற்கு இவ்வாறே கொள்க. சொற்பொருட் பின்வருநிலை.)

மணக்குடவர் உரை
துன்பத்திற்குத் துன்பத்தைச் செய்வார், அத் துன்பத்திற்குத் துன்ப முறாதவர்.

இது பொறுக்க வேண்டுமென்றது. இவை மூன்றும் பொதுவாகக் கூறப்பட்டன.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
இடும்பைக்கு இடும்பை படாதவர்-துன்பம் வருங்கால் துன்பப் படாதவர்; இடும்பை படுப்பர் - அத்துன் பத்திற்கே துன்பஞ் செய்வர்.

துன்பத்தின் நோக்கமே வருத்துதலாதலின், அத்துன்பத்திற்கு வருந்தாதவர் அதன் நோக்கத்தைத் தோற்கடித்தலால் அத்துன்பத்தையே வருத்துவர் என்றார். இதனால் துன்பத்தால் தடையுறாது வினை இனிது முடியும் என்பதாம். இதில் வந்துள்ளது சொற்பொருட்பின்வரு நிலையணி. வருகின்ற இரு குறளிலும் துன்பம் துன்பப்படும் என்பதற்கு இவ்வாறே உரைக்க.

மு.வ உரை
துன்பம் வந்த போது அதற்க்காக வருந்திக் கலங்காதவர் அந்தத் துன்பத்திற்கே துன்பம் உண்டாக்கி அதை வென்று விடுவார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
வரும் துன்பத்திற்குத் துன்பப்படாத மன ஊக்கம் உள்ளவர். துன்பத்திற்குத் துன்பம் தருவர்.

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
நல்லவரின் வீட்டுக்குள் துன்பம் வந்தால்
       நடக்கின்ற கதையதனை கொஞ்சம் கேட்போம்
வல்லதுவாய்த் துன்பமது கருதிச் சென்றால்
       வதை படுமாம் துன்பம் அவர் வீட்டிற்குள்ளே
நல்லதுவாய் வருவதெல்லாம் கருதுகின்ற
       நாயகரைத் துன்பம் அது என்ன செய்யும்
அல்லல் பட்டு அது அழுமாம் அய்யோ என்று
       அழகாகச் சொல்லுகின்றார் வள்ளுவனார்


குறட் கருத்து 2  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
துன்பம்  ஆடும்  ஆட்டத்திற்  களவேயில்லை
       துடிக்க  வைத்துப்  பார்க்கின்றது  பலரை  இங்கு
இன்பம்  கொண்டு  ஆடுகின்ற  ததுவோ  எங்கும்
       எக்காளம்  பாடி  பலர்  தன்னை  ஒய்த்து
தன் பிடியில்  மனிதர்  படும்  பாட்டில் அது
       தருக்குவதும்   நெருக்குவதும்  அய்யோ  அய்யோ
வன்ம  மது  கொண்டாற் போல்  மனிதர்களை
       வதைப்பதிலே  தன்  பெருமை  காக்கின்றது

என்ன  செய்ய  துன்பமது  துன்பம்  கொண்டு
       இடி பாடு  கொள்ளுகின்ற  இடங்கள் உண்டு
தன்னலமே யில்லாமல்  பிறருக்காகத்
       தான் உழைக்கும்  பெரியோரின்  வீட்டிற்குள்ளே
எந்த வித  ஆசைகளும்  இல்லாராகி
       இருப்பதிலே  நிறைவு கொள்வார்  தம்மிடத்தில்
வந்த துன்பம்  செயலற்று  வதையும் பட்டு
       வாய்  திறந்து  அது  அழுமாம்  துன்பம்  கொண்டு

(நன்றி கவிப்புயல் இனியவன்)

நன்றி: தமிழ்த் தேனீ முனைவர் இரா. மோகன்
இடும்பை படாஅதவர் – அளபெடை இலக்கணம் கூறினால் மட்டும் போதாது.  சிலர் இடும்பையை அரைவாசி, முக்கால்வாசி எதிர்த்து நிற்பர்.  முழுவதும் கடைசி வரை எதிர்த்து நில்லார்.  இவ்வாறு சிறு இடைவெளி விட்டாலும் இடும்பை வந்து தாக்கி விடும் என்பதற்காக இடும்பை ‘படாஅதவர்’ என்று நீட்டினார் திருவள்ளுவர்.  கடைசி வரை உறுதியுடன் இருப்பவர் என்பது பொருள்.

கடைசி வரை துன்பம் கண்டு துவண்டு விடாமல் உறுதியோடு எதிர்த்து நிற்க வேண்டும் என்ற தன்னம்பிக்கையையும் ஆளுமைத் திறனையும் நூலில் நன்கு எடுத்தியம்பி உள்ளார்.
 

பொருள்:
மனித வாழ்வில் ஏற்படுகிற இடையூறுகள் ஒவ்வொன்றுமே துன்பங்களைக் கொடுக்கக்கூடியவைதான். அத்தகைய துன்பங்களைக் கண்டு கலங்காத மனிதர், அந்தத் துன்பத்தை தைரியத்துடன் எதிர்த்து நின்று போராடி முறியடித்து, துன்பத்துக்கே துன்பம் கொடுத்து வெற்றி அடைவார்.

நாம் ஒவ்வொருவரும் வாழ்க்கைப் பயணத்தில் போட்டிப் போட்டுக்கொண்டு வேக வேகமாக முன்னேற முயற்சிக்கும்போது, நாம் பல பிரச்சினைகளைச் சந்திக்க நேரிடலாம். அந்தச் சிக்கலான தருணங்களில் எல்லாம் நம்மை நோக்கி எவ்வளவு இடையூறுகள் வந்தாலும், நாம் துணிவாக எதிர்கொண்டு வெற்றி காண வேண்டும்.

விளக்கம்:
1964-ம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் ஒரு திருமணத்துக்குச் செல்வதற்காக விடுமுறை எடுத்துக் கொண்டு, திருவனந்தபுரத்தில் இருந்து ராமேசுவரத்துக்குச் சென்றேன். அப்பகுதியில் புயல் வரப் போவதாக தொடர்ந்து அறிவித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். நான் ராமேசுவரத்தை அடைந்த அடுத்த நாள் கடும் புயல் தாக்கியது. அந்தப் புயல் 250 கி.மீ வேகத்தில் கரையைக் கடந்தததாக ஞாபகம். அந்தப் புயலின் தாக்கத்தில் கடல் அலை ஊருக்குள் வந்துவிட்டது. ராமேசுவரம் ஊர் முழுவதும் கடல் நீர் சூழ்ந்தது.

ஒரு சிறு படகு மூலம் அனைவரையும் மீட்க எனது தந்தை முனைந்தார்கள். அந்தப் புயலில் எங்களுடைய படகுகளும், தோப்பில் இருந்த மரங்களும் கடல் அலையால் அடித்து செல்லப்பட்டன. ஆனாலும் புயலுக்குப் பின்னர் என் தந்தை, கொஞ்சமும் மனம் தளராமல் மீண்டும் படகு கட்டும் பணியை ஆரம்பித்துவிட்டார். அவரது அயராத கடின உழைப்பாலும் தளராத தன்னம்பிக்கையாலும் மீண்டும் எங்களுடைய படகு போக்குவரத்துத் தொழில் முடங்காமல் வளரத் தொடங்கியது.

நன்றி: விகடன் (டாக்டர் அப்துல் கலாம்)
''2030-ல் நிலவில் ஓர் இந்தியரை நடக்கவைப்பதுதான் இஸ்ரோவின் லட்சியம். ஒரு காலத்தில், நிலவுக்கு செயற்கைகோள் அனுப்புவதே நமது லட்சியமாக இருந்தது'' - கலாம் விவரித்துச் சொல்லும்போது, அவர் முகத்தில் ஆயிரம் சூரியன் பிரகாசம். எளிமையாகத் தன் உரையைத் துவக்கினார் கலாம். ''உங்க எல்லாருக்கும் லட்சியம் இருக்கு... அந்த லட்சியத்தை எப்படி அடைவது? எந்த லட்சியமா இருந்தாலும், அதை அடைய நான்கு வழிகள் இருக்கின்றன. முதலாவது, சரியான இலக்கு இருக்க வேண்டும். இரண்டாவது, அந்த இலக்கை அற வழியில் அடைய வேண்டும். மூன்றாவது, அறிவைத் தொடர்ந்து வளர்த்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். நான்காவது, விடா முயற்சியுடன் இலக்கை அடைய உழைத்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். இந்த நான்கையும் நீங்கள் கடைப்பிடித்தால், லட்சியம் நிச்சயம் உங்கள் கைகளில் வரும். திருவள்ளுவரின் மொழியில் சொன்னால், 'தோல்வியைத் தோல்வி அடையச் செய்ய வேண்டும்’. அந்தக் குறள் எதுன்னு தெரியுமா?'' என கலாம் கேள்வியுடன் மாணவர்களை எதிர்நோக்க,

'' இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர் இடும்பைக்கு
இடும்பை படாஅ தவர்''

சென்னை அண்ணா பல்கலைக்கழக மாணவரான பி.கே.சரவணன் சொல்லி முடிக்க, கலாம் முகத்தில் சந்தோஷம்.

''2020-ல் நம் நாடு வளர்ந்த நாடாக மாற என்ன வேண்டும்?'' என்று கலாம் கேட்க, 'கடின உழைப்பு, கல்வி, தனி மனித ஒழுக்கம், ஒற்றுமை, நாட்டுப்பற்று’ என ஒவ்வொரு மாணவரும் ஒவ்வொரு பதிலைச் சொல்ல,

''எல்லோரும் ஒன்றை மறந்துவிட்டீர்கள். அது என்ன தெரியுமா?'' என்று கேட்டுவிட்டு, கலாமே பதிலும் தருகிறார். 'I can do it, we can do it, India can do it'' என்றவர், சற்றே குரலை உயர்த்தி, ''எல்லா வளங்களும் நம் நாட்டில் இருக்கிறது; நம்மிடம் எது இல்லை? நம்மால் செய்ய முடியும் என்கிற நம்பிக்கைதான் இல்லை. அந்தத் தன்னம்பிக்கைதான் இப்போதைய உடனடித் தேவை'' என்றார்.

''நீங்கள் உங்களுக்காக வாழப்போகிறீர்களா, இல்லை... அனைவருக்காகவும் வாழப்போகிறீர்களா?'' என கலாம் கேள்வி எழுப்ப, ''எல்லோருக்காகவும்!''- கோரஸாகச் சொன்னார்கள் மாணவர்கள்.

''பல்ப் கண்டுபிடித்த எடிசன், டெலிபோன் கண்டுபிடித்த கிரஹாம் பெல், கப்பலில் போய்க்கொண்டு இருக்கும்போது, 'வானம் நீலமாக இருக்கிறது, கடலிலும் அந்த நீலம் பிரதிபலிக்கிறதே, ஏன்?’ என்று தனக்குள்ளே கேட்டுக்கொண்டு, ராமன் விளைவை உருவாக்கிய சர்.சி.வி.ராமன் இவர்கள் எல்லாருமே தங்களின் தனித்துவத்தை மக்கள் சேவைக்காகப் பயன்படுத்தினார்கள். அதேபோல, நீங்கள் ஒரு தனித்துவத்தைக்கொண்டு இருக்க வேண்டும். யார் முடியாது என்று சொல்கிறார்களோ, அவர்களோடு பழகுவதைத் தவிர்த்துவிடுங்கள். யார் முடியும் என்று சொல்கிறார்களோ... அவர்களோடு நட்பை வளர்த்துக்கொள்ளுங்கள்!'' என்று தன் உரையை நிறைவு செய்தார்.

இடும்பைக்கு இடும்பை படாஅதவர்

நீங்கள் எந்தக் கோவிலுக்கும் சென்று இறைவனை வணங்க வேண்டாம், எந்த கடினமான தத்துவத்தையும் கற்க வேண்டாம், வாழ்வை உணர்வதற்காக எந்த விதமான கடுமையான முயற்சிகளிலும் ஈடுபட வேண்டாம். ஏதாவது மூன்றே மூன்று திருக்குறளைத் தேர்ந்தெடுத்து அதை வாழ்வின் எல்லாப் பொழுதும் கடைபிடித்தாலேயே போதும். வாழ்வின் ரகசியம் விளங்கிவிடும் என்று எனது நண்பர் திரு. மோகன் ரங்கன் அவர்கள் கூறுவார்.

சமீபத்தில் அவரிடம் உரையாடிக் கொண்டிருந்த போது இடுக்கண் அழியாமையில் இருந்து 628-வது குறளின் சிறப்பை எனக்கு தெரிவித்தார். இப்படி யாராவது நமக்கு உரைத்துவிட்டால் அதன்மேல் ஆர்வம் வந்துவிடுமே. உடனே திருக்குறள் புத்தகத்தை தேடி அந்த அதிகாரம் முழுவதையும் படித்தேன்.

அதில் கீழ்க்காணும் குறள்கள் வருகின்றது.

628. இன்பம் விழையான் இடும்பை இயல்பென்பான்
துன்பம் உறுதல் இலன்.

629. இன்பத்துள் இன்பம் விழையாதான் துன்பத்துள்
துன்பம் உறுதல் இலன்.

இரண்டு குறள்களும் மேலோட்டமாக காண்கையில் ஒரே பொருளைத் தருவதாக உள்ளது. ஒரே கருத்தை வலியுறுத்துவதற்காக திருவள்ளுவர் இரண்டு குறள்களை வழங்கியிருக்கமாட்டார் என்பது என் எண்ணம்.

மேற்கூறிய எனது நண்பரிடம் இதுப்பற்றி வினவினேன். அவர் அளித்த பொருளை நான் புரிந்துக் கொண்ட அளவில் இதற்கு விளக்கம் அளிக்க முயற்சிக்கிறேன். குற்றம் இருப்பின் திருத்தவும்.

முதல் குறள் சொல்லுவது, துன்பத்தினால் வருந்துதல் இல்லாத ஒருவன் எப்படிப்பட்டவனாக இருப்பான் என்றால் அவன் இன்பம் என்று நினைத்து எதையும் தேடமாட்டான்., ஏற்றமும் சரிவும் ஒரே மலையில் இருப்பது போல் இடர் வருகையில் வாழ்வின் இயல்பாக அதையும் ஏற்றுக் கொள்வான்.

இரண்டாம் குறள் சொல்லுவது, தான் தேடாமலே வருகின்ற இன்பத்துள்ளும் இன்பத்தை அனுபவிக்க விரும்பாதவன், தானாக தேடாது வருகின்ற துன்பத்துள்ளும் துன்பத்தை உணரமாட்டான்.

முதல் குறள் இன்பம் தேடுதல் இலாது இருப்பதையும் அடுத்த குறள் தேடாது வருகின்ற இன்பத்தை நுகராது இருப்பதையும் வலியுறுத்துகிறது. ஏனெனில் இன்பத்தின் மறுபக்கமாக துன்பமும், துன்பத்தின் மறுபக்கமாக இன்பமும் இருப்பதை அதை வாழ்வின் இயல்பாகக் கற்றுணர்ந்தவர்கள் கருதுகிறார்கள்.

இத்தகையவர்கள்தான் துன்பத்திற்கே துன்பத்தை அளிப்பவர்களாக இருக்கிறார்கள். இதோ அந்தக் குறள்:

623. இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர் இடும்பைக்கு
இடும்பை படாஅ தவர்.

-ஸ்ரீசக்திப்ரியன் 

நன்றி: தினமலர் (டாக்டர் அப்துல் கலாம்) (முழு பேச்சு. ஆதலால். அடர்த்தப்பட்ட பத்தியை பார்க்கவும் இக்குறளின் மேற்க்கொள்ளுக்கு)
புதிய எண்ணங்களுடன் வெற்றி காண்க
எனக்குள் ஒரு அரும் பெரும் சக்தி புதைந்துள்ளது.
வெற்றி எண்ணத்தை என்றென்றும் வளர்த்து,
என் சக்தியாலேயே வெற்றி அடைந்தே தீருவேன்.

நண்பர்களே, இன்றைக்கு தினமலர் நடத்தும் ஜெயித்துக்காட்டுவோம் நிகழ்ச்சியில் வந்து மாணவர்களாகிய உங்களை சந்தித்து உரையாட கிடைத்த வாய்ப்பிற்கு நான் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். ஜெயித்துக்காட்டுவோம் நிகழ்ச்சியை வருடம் தோரும், தமிழ்நாட்டின் முக்கிய நகரங்களில் தொடர்ந்து நடத்தி வருகிறீர்கள். மாணவர்களை பரிச்சைக்கு தயார் படுத்தி, மேல்படிப்புக்கான வாய்ப்புகளை தெளிவு படுத்தி அதன் மூலம் மாணவர்களை தங்களது எதிர்காலத்தை தேர்ந்தெடுக்ககூடிய வாய்ப்பை ஏற்படுத்தி கொடுக்கிறீர்கள். மாணவர்கள் வாழ்க்கையில் வெற்றி பெற வேண்டிய அனைத்து முயற்சிகளையும் எடுத்து வரும் தினமலர் நாளிதழுக்கு எனது பாராட்டுக்கள். இந்த பணி ஒரு அரும் பெரும் பணியாகும். எனவே மாணவ நண்பர்களே, "புதிய எண்ணங்களுடன் வெற்றி காண்க" என்ற தலைப்பில் உங்களுடன் எனது கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.


வெற்றிக்கவிதை:
உங்களை எல்லாம் பார்க்கும் பொழுது, ஒரு எழுச்சியுற்ற இளைய சமுதாயமாக திகழ்கிறீர்கள். நீங்கள் எல்லோரும் ஒரு உறுதி மொழி எடுத்துள்ளீர்கள் - அதாவது ஜெயித்துக்காட்டுவோம் என்ற உறுதி மொழிதான் அது. இளைஞர்களின் உள்ள உறுதியின் அடுத்த பக்கம் என்னால் முடியும் என்பதாகும். நான் ஒரு கவிதையை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். இந்த கவிதையை எல்லோரும் என்னுடன் சேர்ந்து சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம். இந்த கவிதையின் மூலாதாரம் என்னவென்றால், என்னால் முடியும், நான் வெற்றி அடைந்தே தீருவேன் என்பதாகும். அந்த வெற்றிக்கு மூலகாரணமானவைகள் எவை. அறிவு, உழைப்பு, தைரியம் மற்றும் விடாமுயற்சி.

அன்பு மாணவச்செல்வங்களே, உங்கள் அனைவருக்கும் இந்த கவிதையை பகிர்ந்து கொள்ளவிரும்புகிறேன்.
நான் பறந்து கொண்டேயிருப்பேன்
நான் பிறந்தேன் அரும்பெரும் சக்தியுடன்
நான் பிறந்தேன் நற்பண்புகளுடன்
நான் பிறந்தேன் கனவுடன், வளர்ந்தேன் நல்ல எண்ணங்களுடன்
நான் பிறந்தேன் உயர் எண்ணங்களை செயல்படுத்த
நான் பிறந்தேன் ஆராயச்சி உள்ளத்துடன்
நான் பிறந்தேன் என்னால் முடியும் என்ற உள்ள உறுதியுடன்
நான் பிறந்தேன் ஆகாய உச்சியில் பறக்க
நான் பூமியில் ஒரு போதும் தவழமாட்டேன்,
தவழவே மாட்டேன், ஆகாய உச்சிதான் என் லட்சியம்,
பறப்பேன், பறப்பேன், வாழ்வில் பறந்து கொண்டே இருப்பேன்.

பறக்கவேண்டும் என்ற உணர்வு வாழ்வில் பெரிய லட்சியத்தை அடைய வழிவகுக்கும். அந்த லட்சியத்தை அடைய என்ன செய்ய வேண்டும். என்னுடைய கருத்து என்னவென்றால், உன் உள்ளத்தில் லட்சிய ஒளி பிரகாசிக்கட்டும், இலட்சியத்தை அடைய அறிவாற்றலை பெருக்கு, அதை அடைய உழைப்பு முக்கியம், உழை உழை, உழைத்துக்கொண்டே இரு. இத்துடன் விடாமுயற்சி உனக்கிருந்தால் நீ யாராக இருந்தாலும் வெற்றி உன்னை வந்து சேரும். இவற்றிற்கு எடுத்துக்காட்டாக எனது இரண்டு அனுபவங்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.இந்திய மாணவன் உலகத்தில் யாருக்கும் சளைத்தவன் அல்ல

நான் 11வது குடியரசுத்தலைவராக இருந்த பொழுது, ஜனாதிபதி மாளிகையில் தினமும் 200 மாணவர்களை சந்திப்பதை வழக்கமாக கொண்டிருந்தேன். அப்பொழது ஒரு நாள். ஆந்திரபிரதேசத்தின் மலைவாழ் பகுதியை சேர்ந்த மாணவர்கள் ஒரு குழுவாக என்னை சந்திக்க வந்திருந்தார்கள். அவர்களிடம் உரையாடிவிட்டு, அவர்கள் ஒவ்வொருவரது கனவுகள் என்ன என்று கேட்டேன். வாழ்க்கையில் நீங்கள் என்னவாக விரும்புகிறீர்கள் என்று கேட்டேன். மாணவர்கள் ஒவ்வொருவரும் டாக்டராக, இன்ஜினியராக, ஐஅகு/ஐககு அதிகாரிகளாக, தொழில்முனைவோராக, ஆசிரியர்களாக, அரசியல் தலைவர்களாக ஆவோம் என்று கூறினார்கள். அப்பொழுது ஒரு பையன் கையை தூக்கினான். அவன் பெயர் ஸ்ரீகாந்த், அவன் 9ம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டு இருந்தான். அவனுக்கு இரண்டு கண்களும் தெரியாது. உனக்கு என்ன ஆசை என்று அவனிடம் கேட்டேன். அவன் சொன்னான். கலாம் சார், நான் வாழ்க்கையில், இந்தியாவின் முதல் பார்வையற்ற குடியரசுத்தலைவராக வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன் என்று சொன்னான். எனக்கு அவனது உயர்ந்த எண்ணத்தை நினைத்து மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. உடனே அவனிடம், நீ வாழ்க்கையில் என்னவாக வேண்டும் என்று நினைக்கிறாயோ அவ்வாறே ஆக உனக்கு 4 முக்கிய விஷயங்களை சொல்லிக்கொடுக்கிறேன் என்றேன், அதாவது 4 விஷயங்கள் மாணவர்கள் வாழ்க்கையில் வெற்றி பெற அடிப்படையானவை. அவை என்ன.

1. வாழ்க்கையில் மிகப் பெரிய லட்சியம் வேண்டும். சிறு லட்சியம் குற்றமாகும்.
2. அறிவை தேடித் தேடிப் பெற வேண்டும்.
3. லட்சியத்தை அடைய கடுமையாக உழைக்க வேண்டும்.
4. விடாமுயற்சி வேண்டும். அதாவது தோல்வி மனப்பான்மைக்கு தோல்வி கொடுத்து வெற்றி பெறவேண்டும்.

இந்த நான்கு குணங்களும் உனக்கு இருந்தால், நீ எண்ணிய லட்சியத்தை கண்டிப்பாக அடையலாம் என்று அவனை வாழ்த்தினேன். ஸ்ரீகாந்த் அதோடு நிற்கவில்லை, அவன் கனவை நனவாக்க தினமும் விடாமுயற்சியுடன் உழைத்தான். அவன் 10ம் வகுப்பில் 95 சதவீதம் மதிப்பெண் பெற்றான். மீண்டும் உழைத்தான், 12ம் வகுப்பில் 98 சதவீதம் மதிப்பெண் பெற்றான். என்ன ஒரு விடாமுயற்சி, அவன் மனதில் வெற்றி பெற வேண்டும் என்ற லட்சியதாகம் கொழுந்து விட்டு எரிந்தது. அவனுக்கு அமெரிக்காவின் பாஸ்டன் நகரில் உள்ள MIT (Machasssute Institute of Technology) யில் கணிணி தொழில் நுட்பிவியல் படிக்க வேண்டும் என்ற ஆசையை தெரிவித்தான்.

ஆந்திர பிரதேசத்தில் உள்ள Lead India 2020 & GE Volunteers சேர்ந்து, அங்கு படிப்பதைப் பற்றி விசாரிக்கும் போது. பார்வையற்றவர்களுக்கு அங்கு படிப்பதற்கு வாய்பு கிடைப்பது மிகவும் கஷ்டம் என்று தெரியவந்தது. உடனே ஸ்ரீகாந்த்MIT USக்கு எழுதினான், நீங்கள் உலகத்தில் உள்ள அனைத்து நாடுகளைச் சேர்ந்த மாணவர்களுக்கு வைக்கும் போட்டி தேர்வுக்கு என்னை அனுமதியுங்கள், நான் தேர்வு பெற்றால் உங்கள் பல்கலைக்கழகத்தில் படிக்க எனக்கு வாய்ப்பு கொடுங்கள் என்றான். போட்டி தேர்வு நடத்தப்பட்டது. ஆந்திராவின் மலைவாழ் பகுதி மக்கள் மத்தியில் பிறந்த பார்வையற்ற ஸ்ரீகாந்த், உலகத்தின் வளர்ந்த நாட்டு மாணவர்களுடன் போட்டி போட்டான்.

எழுத்து தேர்வில் நான்காவதாக வந்தான். தனது விதிகளை தளர்த்தி அவனது அறிவுத்திறமைக்கு MIT தலைவணங்கியது. அவனுக்கு உடனே கணிணி தொழில்நுட்ப அறிவியல் துறையில் பட்டம் படிக்க அனுமதி வழங்கியது. என்ன ஒரு திடமான, தீர்க்கமான மனது ஸ்ரீகாந்திற்கு. அவனை அமெரிக்காவிற்கு படிக்க அனுப்பி வைத்த GE கம்பெனியின் மேலதிகாரி அவனுக்கு ஒரு மின்னஞ்சல் அனுப்பினார், நீ படித்து முடித்தவுடன் உனக்கு வேலை ரெடியாக இருக்கிறது என்று. அதற்கு நன்றி தெரிவித்து ஸ்ரீகாந்த் மின்னஞ்சல் அனுப்பினான். அதில் கடைசியாக எழுதியிருந்தான், ஒருவேளை எனக்கு பார்வையற்ற முதல் குடியரசுத்தலைவர் பதவியடைய முடியாவிட்டால் கண்டிப்பாக உங்களது வாய்ப்பை பயன்படுத்திக்கொள்வேன் என்று. இதில் இருந்து மாணவர்களாகிய உங்களுக்கு தெரிந்து கொள்ளும் அனுபவம் என்ன. நீ யாராக இருந்தாலும் பரவாயில்லை, உன்னால் வெற்றியடைய முடியும் என்பது தான். மற்றொரு உண்மை சம்பவத்தை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.

நீ யாராக இருந்தாலும் பரவாயில்லை, நீ வெற்றியடைய முடியும்

நான் DRDL, Hyderabadல் டைரக்டராக இருந்த போது, என்னிடம் கதிரேசன் என்பவர் எனது கார் டிரைவராக பணிபுரிந்தார். அப்பொழுது நீண்ட நேரம் பணியில் இருந்து விட்டு நான் காரில் ஏறி வீட்டுக்கு செல்ல வரும் பொழுதெல்லாம், கதிரேசன் எதாவது படித்துக்கொண்டே இருப்பார். அப்பொழுது ஒரு நாள் என்ன படிக்கிறீர்கள் என்று கேட்டேன். அவர் சொன்னார், சும்மா இருக்கும் நேரம் படித்தால் எனது குழந்தைகளின் படிப்புக்கு உதவியாக இருக்குமே என்று படிக்கிறேன் என்று சொன்னார். நீங்கள் எதுவரை படித்திருக்கிறீர்கள் என்று கேட்டேன். அவர் 10ம் வகுப்பு வரை படித்ததாக சொன்னார். மேலும் படிக்க ஆர்வம் இருக்கிறதா என்று கேட்டேன். மிகுந்த ஆர்வம் உண்டு, ஆனால் என்னால் எப்படி படிக்க முடியும் என்று வினவினார். உடனே நான் அவரை திறந்தவெளி பள்ளி மூலம் +2 படிக்க ஏற்பாடு செய்தேன். அதை வெற்றிகரமாக முடித்தார். அதன் பின் B.A படித்தார். அப்புறம் நான் டெல்லி சென்று விட்டேன். அனால் அவர் படிப்பை நிறுத்தவில்லை. தொடர்ந்து படித்தார் M.A முடித்தார், MPhil முடித்தார், பின்பு அரசியல் அறிவியலில் Ph.D படித்து முடித்து டாக்டரேட் பட்டம் பெற்றார். இப்போது அவர் தமிழ்நாட்டில், மதுரைக்கு பக்கத்திலே மேலூர் அரசு கல்லூரியில் பேராசிரியராக பணிபுரிகிறார். இதில் இருந்து நாம் அறிந்து கொள்வது என்ன வென்றால்.

நீ யாராக இருந்தாலும் பரவாயில்லை,
நீ எண்ணுவது விண்மீனாக இருந்தாலும்
உன் உழைப்பால், நீ எண்ணியது உன்னை வந்து சேரும்
நீ நீயாக இரு

தினமும் வீட்டில் எரியும் மின்சார பல்பை பார்த்தவுடன் நம் நினைவுக்கு வருகிறார் தாமஸ் ஆல்வா எடிசன். தினமும் ஆகாயத்தில் சத்தத்தை எழுப்பி விண்ணில் பாயும் ஆகாய விமானங்களை பார்த்தவுடன் நம் மனதில் வருகிறார்கள் ரைட் சகோதரர்கள். நாம் உபயோகிக்கும் தொலைபேசி மற்றும் கைபேசியில் பெல் அடிக்கும் போது அலெக்ஸாண்டர் கிரகாம் பெல் நம் மனதின் அருகாமையில் தோன்றுகிறார். ஏன் கடலின் நிறமும், அடி வானமும் நீலமாக இருக்கின்றன என்ற கேள்வி எல்லோருக்கும் வரவில்லை, ஆனால் லண்டனில் இருந்து கொல்கத்தாவிற்கு பயணம் செய்யும் போது ஒரு விஞ்ஞானிக்கு அந்த கேள்வி வந்தது, அந்த கேள்விக்கான பதில்தான் ஒளிச்சிதறல் (குஞிச்ttஞுணூடிணஞ் ணிஞூ ஃடிஞ்டt), அது தான் சர்.சி.வி. ராமனுக்கு, ராமன் விளைவிற்கான (கீச்ட்ச்ண உஞூஞூஞுஞிt) நோபல் பரிசை பெற்று தந்தது. ரேடியத்தையும், அதன் அணுக்கதிர் வீச்சையும், அதனுடயை இயற்பியல் மற்றும் வேதியியல் கூறுகளை கண்டறிந்து தனது வாழ்வையே அற்பணித்த மேடம் க்யூரிக்குத்தான் இரண்டு ஆராய்ச்சி முடிவுகளுக்கு இரண்டு நோபல் பரிசுகள் கிடைத்தது. ஆக ஒவ்வொருவரும் ஒருவகையில் தனித்தன்மை பெற்றவர்கள். இந்த உலகத்தில் பிறந்த அனவருக்கும் வரலாற்றின் பக்கங்களில் ஒரு பக்கம் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் அந்த பக்கத்தை இந்த உலகமே படிக்க வைப்பது உங்கள் கைகளில் தான் உள்ளது.

நீங்கள் அனைவரும் தனித்துவமானவர்களே! ஆனால் இந்த உலகம் இரவும் பகலும் கடுமையாக உழைத்துக்கொண்டு இருக்கிறது, ஏனென்று தெரியுமா, உங்களையும் மற்றவர்களைப்போல் ஆக்குவதற்காக. அந்த மாய வலையில் நான் விழமாட்டேன், நான் நானாக இருப்பேன் என்பதை நிரூபிப்பேன் என்று நீங்கள் நினைத்த அடுத்த வினாடி வரலாற்றில் உங்கள் பக்கம் எழுதப்பட நீங்கள் விதை விதைத்து விட்டீர்கள் என்று அர்த்தம்.அதாவது நீ நீயாக இரு, ஒவ்வொருவரும் ஒரு தனித்துவத்தோடு இருக்க வேண்டும், மற்றவர்கள் போல இருக்க வேண்டாம், என்பது தான் அதன் அர்த்தம்.மன எழுச்சியடைந்துள்ள 60 கோடி இளைஞர்கள், இந்தியாவின் மிகப்பெரிய சொத்து நாட்டின் சவால்களை சமாளிக்க நமது இளைய தலைமுறை எழச்சியுறவேண்டும். கல்வி நிறுவனங்கள் மாணவ மாணவியரின் ஆராயும் மற்றும் சிந்திக்கும் திறனை வளர்க்க வேண்டும். அவ்வாறு வளர்த்தால் அது மாணவர்களின் படைப்புத்திறனையும் ஆக்கப்பூர்வமான உற்பத்தி திறனையும் வளர்க்கும். இந்தத் திறமை பெற்ற மாணவர்கள் தன் வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னிச்சையாகவே கற்கும் திறனை அடைவர். உங்களுடன் இன்னும் ஒரு முக்கிய நிகழ்ச்சியை பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.


எனது கிராமப்புர கல்வியின் அனுபவம்:
நான் ஒரு கிராம சூழ்நிலையில் வளர்ந்தேன், படித்தேன். வளர்ந்தேன், வளர்ந்து கொண்டே இருக்கிறேன். நம் நாட்டில் 75 கோடி மக்கள் 6 லட்சம் கிராமங்களில் வாழ்கிறார்கள். இளைய சமுதாயம் இங்கு எங்கிருந்தாலும், கிராமத்தில் இருந்தாலும், நகரத்தில் இருந்தாலும், படித்த குடும்பத்தில் இருந்து வந்தாலும், படிக்காத குடும்பத்தில் இருந்து வந்தாலும், உங்களால் வெற்றி அடைய முடியும். என் வாழ்க்கையில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சியை பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.இராமேஸ்வரம் பஞ்சாயத்து ஆரம்ப பள்ளியில் 1936 முதல் 1944 வரை நான் படித்த போது, கடற்கரையோரம், பாதி கட்டிடமும் பாதி கூரை வேய்ந்த நிலையில் தான் எங்கள் பள்ளி இருந்தது. இராமேஸ்வரம் தீவில் அது ஒரு பள்ளி தான். 400 மாணவர்கள் அந்த பள்ளியில் பயின்றோம். இப்போது இருக்கும் பல பள்ளிகள் மாதிரி பல் வேறு வசதிகளும், கட்டிடங்களும் இல்லாத பள்ளி அது. அதில் எனக்கு ஏற்பட்ட அனுபவங்களை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

எங்கள் கணித ஆசிரியர் திரு இராமகிருஷ்ண ஐயரும், அறிவியல் ஆசிரியர் திரு சிவசுப்பிரமணிய ஐயர் அவர்களும், மாணவர்கள் அனைவராலும் மிகவும் விரும்பப் பட்டவர்கள். நான் அப்பொழுது 5ம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்பொழுது பெரும்பாலான மாணவர்கள் கணிதத்தில் 40 மதிப்பெண்களுக்கும் கீழ் தான் எடுத்தார்கள். கணித ஆசிரியர் திரு இராமகிருஷ்ண ஐயர் சொன்னார், மற்ற பாடங்களில் 80க்கும் மேல் மதிப்பெண்கள் எடுக்கிறீர்கள், ஏன் கணிதத்தில் மட்டும், மதிப்பெண் குறைகிறது என்று கேட்டார். மாணவர்கள் நிலையை அறிந்த கணித ஆசிரியர் திரு இராமகிருஷ்ண ஐயர் சொல்வார், எனது லட்சியம் எனது மாணவர்கள் கணித பாடத்தை விரும்பி படிக்கவைப்பது தான் என்று. அது மட்டுமல்ல, கணிதத்தில் நல்ல மதிப்பெண் பெற வைப்பதும் எனது லட்சியம் தான் என்று சொல்வார்.உடனே அவர் மாணவர்கள் அனைவரையும் கணிதத்தில் எப்படி ஈடுபாட்டுடன் படிக்க வைப்பது என்று ஒரு திட்டத்தை தீட்டி, எங்களுக்கு கணிதத்தில் ஒரு நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தினார். எங்களுக்கு என்று கணித சிறப்பு வகுப்பை ஏற்படுத்தினார், அதில் கணிதத்தை அனைத்து மாணவர்களுக்கும் புரியும் படி சிறப்பாக நடத்தினார். எங்களுக்குள் விவாதிக்க வைத்தார். அதன் மூலம், கணிதத்தை எங்களுக்கு எளிமையாக புரிய வைத்தார். அப்புறம் 10 முக்கியமான கணக்குகளை கொடுத்து எங்களை பரிச்சை எழுத வைத்தார். அந்த பரிச்சையில் 90 சதவிகிதம் மாணவர்கள் கணிதத்தில் 100 க்கு 100 மதிப்பெண் பெற வைத்தார். அதிலிருந்து கணிதத்தின் மீதிருந்த பயம் மாணவர்களை விட்டு அகன்றது. மகிழ்ச்சியால் அனைவரும் மிதந்தோம். பல வருடங்களுக்கு பிறகு தான், கணிதத்தில் அவர் விதைத்த நம்பிக்கை என்ற விதை எங்களுக்குள் எப்படி பரிணமித்தது என்பதை பற்றி அறிந்து கொண்டோம். எனவே நண்பர்களே, நம்மால் முடியாதது என்று ஒன்றும் இல்லை, நாம் ஒவ்வொருவருக்கும், என்னால் முடியும் என்ற நம்பிக்கை இருந்தால், இந்த நாட்டில் நம்மால் முடியும் என்ற எண்ணம் மலரும்.


அறிவு அற்றம் காக்கும்:
எனது வாழ்க்கையின் பல்வேறு நிலைகளில் உறுதுணையாக இருந்து, உற்ற துணையாக இருந்து வாழ்க்கையின் வழிகாட்டியாக என்னை வழிநடத்தியது திருக்குறள்தான். எனக்கு பிடித்த ஓரு திருக்குறள் என் வாழ்விற்கு வளம் கொடுத்தது. அதைக் கேளுங்கள்.

அறிவற்றங் காக்குங் கருவி செறுவார்க்கும்
உள்ளழிக்க லாகா அரண்.

அதாவது அறிவு என்பது அழிவு வராமல் காக்கும் கருவியாகும். மேலும் பகைவராலும் அழிக்க முடியாத உள் அரணும் (கோட்டை) ஆகும். எத்தகைய சூல்நிலையிலும் அறன் போல் அதாவது கோட்டை போல் நின்று நம்மை காக்கும் என்பதாகும்.


புத்தகம் படிப்பதின் அவசியம்:
ஒவ்வொரு குடும்பத்திலும், நல்ல அருமையான புத்தகங்கள் இருக்க வேண்டும். வீட்டில் ஒரு சிறு புத்தக நூலகம் அமைவது மிகவும் அவசியம். அப்படிப்பட்ட புத்தகங்களை தினமும் படிக்கும் வழக்கத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும். எனவே நண்பர்களே, நான் சொல்வதை திருப்பி சொல்வீர்களா.

அருமையான புத்தகங்கள் கற்பனைத்திறனை ஊக்குவிக்கும்கற்பனைத்திறன் படைப்பாற்றலை உருவாக்கும்படைப்பாற்றல் சிந்திக்கும் திறனை வளர்க்கும்சிந்தனை திறன் அறிவை வளர்க்கும்
அறிவு உன்னை மகானாக்கும்.

நல்ல புத்தகங்களோடு தொடர்பு வைத்திருப்பதும், அதை வாங்கி படிப்பதும் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் ஒரு செயலாகும். புத்தகம் நமக்கு நீடித்த ஒரு நிலையான, தொடர்ந்த நண்பனாகும். சில நேரங்களில் அப்படிப்பட்ட புத்தகங்கள் நமக்கு முன்பே பிறந்ததாகும், நமது வாழ்க்கைப்பயணத்தில் அது நம்முடன் கூடவே வரும், அது மட்டுமல்ல தலைமுறை தலைமுறையாக அது நம் அடுத்த தலைமுறையோடும் தொடர்ந்து வரும். எனது இளமைக்காலத்தில் சென்னை மூர் மார்க்கெட்டில் நான் ஒரு புத்தகம் வாங்கினேன். அதன் பெயர் "Light from many lamps", அதை "Watson Lillian Eichler" என்பவர் எழுதியிருந்தார். அதாவது கடந்த 50 ஆண்டுகளாக அது எனக்கு உற்ற தோழனாக இருந்து வருகிறது. அந்த புத்தகத்தை திரும்ப திரும்ப படித்ததினால் அதை பல தடவைகள் பைண்ட் பண்ண வேண்டியதாகிவிட்டது. எப்பொழுதெல்லாம் கஷ்டமான, துன்பமான சூழ்நிலை நிலவுகிறதோ, அப்பொழுதெல்லாம் அந்த புத்தகம் அரும்பெரும் மனிதர்களின் எண்ணங்களை கொண்டு கண்ணீரை அது துடைக்கிறது. எப்பொழுதெல்லாம் அளவில்லா மகிழ்ச்சி நம்மை ஆட்கொள்கிறதோ, அப்பொழுதெல்லாம் அது மனதை ஒரு நிலைப்படுத்தி, சமன்படுத்தி எண்ணத்தை வரைமுறைப்படுத்துகிறது.


மனசாட்சியின் மாட்சி:
சமீபத்தில் திரு சமர்பண் எழுதிய "Tiya: A Parrot?s Journey Home" என்ற புத்தகத்தை படித்தேன். சில புத்தகங்கள் என்னை மிகவும் கவர்ந்தவை, எனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவை. அந்த புத்தகங்கள் எனது தனிப்பட்ட நூலகத்தை அலங்கரிக்கும். அப்படி ஓரு புத்தகம் தான் இந்த புத்தகம். தியா என்ற இந்த புத்தகம் மனசாட்சியை பற்றியதாக இருப்பதால் நாம் ஓவ்வொருவரையும் தொடுகிறது. இதை மிக அழகாக எழுதியிருக்கிறார் திரு சமர்பண். எப்படி நல் மனசாட்சி கொண்ட ஓரு அருமையான பச்சைக்கிளியின் வாழ்வு, தியாவின் வாழ்க்கையை மாற்றியது என்பதுதான் அது.கோபம் விவேகத்திற்கு அழகல்ல. இதை பச்சைக்கிளி மட்டும் உணர்ந்து கொள்ளவில்லை, ஆனால் இந்த புத்தகத்தை படிக்கும் ஓவ்வொரு வாசகரும் உணர்வார்கள். என்னை கவர்ந்த ஓரு முக்கியமான செய்தி என்னவென்றால்.

எனக்குள் ஒரு அரும் பெரும் சக்தி புதைந்துள்ளது.
வெற்றி எண்ணத்தை என்றென்றும் வளர்த்து,
என் சக்தியாலேயே வெற்றி அடைந்தே தீருவேன்.
புத்தகமும் சிறு வயதில் அரும்பெரும் எண்ணங்களும்

நண்பர்களே, புத்தகம் நமது பழைய காலத்தை நினைத்துப்பார்த்து, நிகழ்காலத்தின் அனுபவம் கொண்டு, எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கும் ஒரு சக்தியாக விளங்குகிறது. நாம் வரலாற்றையும், பூகோளத்தையும், கலாச்சாரத்தையும், கலையையும், அறிவியலையும், தொழில் நுட்பத்தையும், நல்ல புத்தகங்களின் மூலம் படித்து, கற்று தேர்ந்தால் தான், நாம் ஒரு அறிவார்ந்த சமுதாயமாக மாறமுடியும். எவ்வளவு வேலைப்பளு இருந்தாலும், தொலைக்காட்சிகள் நேரத்தை எடுத்துக்கொண்டாலும், மாணவர்களுக்கு வீட்டுப்பாடம், எழுத்து, படிப்பு அதிகமாக இருந்தாலும், நாம் தினமும் ஒரு அரை மணிநேரமாவது ஒதுக்கி நல்ல புத்தகத்தை படிக்கும் பழக்கத்தை வளர்த்துக்கொள்ள வேண்டும்.

பிறரைக் குறித்து மட்டும் ஆராய்பவர் சாதாரண மனிதர். கல்வி கற்றிருந்தாலும் தன்னையும் நன்கு அறிபவரே கல்விமான்...... ஒவ்வொருவரும் கல்விமானாக முயல வேண்டும். கல்வியின் நோக்கம் மதிப்பெண்களையும், வேலை வாய்ப்பையும் அடிப்படையாகக் கொண்டதல்ல. அதன் உண்மையான நோக்கம்....... உளப்பூர்வ விவேகத்தினூடே ஒரு நல்ல மனிதனை உருவாக்குவதே.

ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டீன் அவர்களது வாழ்க்கையின் இரண்டாவது அதிசயம் என்று எதைச் சொல்கிறார் என்று தெரியுமா உங்களுக்கு. அதாவது, அவரது தனது 9வது வயதில் Mச்ஞ்ணஞுtடிண்ட் பற்றி அவர் கற்றுக்கொண்டது தான் அவரது வாழ்வின் முதல் அதிசயம். ஐன்ஸ்டீனின் அப்பா அவருக்கு ஒரு காம்பஸ்ஸை தரும் வரை நகரும் ஒரு பொருளை நகர்த்துவது வேறு ஒரு கண்ணுக்கு தெரியாத சக்தி என்று தான் நினைத்திருந்தாராம். தனது 12 வது வயதில் அவரது ஆசிரியர் ஒரு புத்தகம் கொடுத்தார். அந்த புத்தகம் தான் Max Talmud எழுதிய Euclidean Plain Geometry என்ற புத்தகமாகும். அந்த புத்தகத்தை அவர் "Holy Geometry Book" என்று சொல்லுவார். அந்த புத்தகத்தை படித்தது தான் ஐன்ஸ்டீனின் வாழ்வில் நிகழ்ந்த இரண்டாவது அதிசயம் என்று கூறுகிறார். உண்மையான அர்த்தத்தை நோக்கி, அதனுடன் ஐன்ஸ்டீன் கலந்து விட்டார். மிகப்பெரிய ஆய்வுக்கூடமோ, உபகரணங்களோ இல்லாத சூழ்நிலையிலும், அவர் தனது உள் மனதின் எண்ணத்தின் சக்தியை கொண்டே, உலகலாவிய உண்மையை கண்டுணர்ந்தார். கணித்ததின் கடினமான விடை தெரியாத புதிர்கள் தான் ஐன்ஸ்டீனின் வாழ்க்கையில் மகிழ்ச்சியை கொடுத்தது. அத்தனை சாதனைகளையும் அவர் சாதிப்பதற்கு அவருக்கு உறுதுணையாக இருந்தது புத்தகங்கள் தான். எனவே நண்பர்களே, புதுமை என்பது உலகின் இயல்பில் பயணிப்பவர்களால் உருப்பெறுவதில்லை. உலகின் சராசரி போக்கிலிருந்து முரண்பட்டு தனித்து சிந்திப்பவர்களே புதுமையைப் புஷ்பிக்கிறார்கள்.

ஸ்ரீநிவாச இராமானுஜம் அவர்கள் இந்த நூற்றாண்டின் தலை சிறந்த கணித மேதை, அவருக்கு இயற்கையாகவே கணித்தில் திறமை வாய்க்கப்பெற்றிருந்தார். அவரது 13வது வயதில் அவர் S.L. Loney GÊv¯ Advanced Trigonometry என்ற புத்தகத்தை முழுவதும் படித்து முடித்து, தானே தியரங்களும், அல்காரிதங்களும் படைத்தார். பள்ளியில் யாருக்கும் இல்லாத வகையில் கணிதத்தில் தனித்துவம் பெற்று விளங்கினார். கணிதத்தை தவிர அனைத்து பாடங்களிலும் அவர் தோல்வியடைந்தார். அனால் கணித வாழ்வில், உலக மேதையாகி வெற்றியடைந்தார். அதாவது நண்பர்களே, நீங்கள் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம் என்ன?

எதிர்பாராத விஷயங்களை எதிர்பார்க்க கற்றுக் கொள்வது தான் உங்களை இன்னும் ஒரு படி மேலே உயர்த்தும். சற்றும் எதிர்பார்த்திராத விஷயங்கள் எதிர்படுவதே எதார்த்தம்.


வெற்றி என்பது இறுதிப்புள்ளி....:
தோல்விகள் என்பது இடைப்புள்ளிகள்..
மன உறுதியுடன் இடைப்புள்ளிகளை
தோல்வியடையச் செய்து உன்னால் வெற்றியடைய முடியும்.வெற்றியைக் கொண்டாட மறந்தாலும், தோல்விகளைக் கொண்டாட கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் தோல்விகள் தான் நம்மை வலுப்பெறச் செய்பவை. நம் பயணத்தை முழுமைப் பெறச் செய்பவை.

திருவள்ளுவர் சொன்னது போல்

இடும்பைக்கு இடும்பை படுப்பர், இடும்பைக்கு
இடும்பை படா தவர்.

எனவே தோல்வி மனப்பான்மைக்கு தோல்வி கொடுத்து, வெற்றி பெற்றதினால் தான், அப்படிப்பட்ட ஒரு தனித்திறமை அவருக்கு கணிதத்தில் கிட்டியது. அந்த திறமை அவருக்கு புத்தகம் படித்ததினால் மெருகேற்றப்பட்டு பட்டை தீட்டிய வைரமாக விளங்கியது. இன்றைக்கும் அவரது எண் கணிதம், அறிவியலை, தொழில் நுட்பத்தை செம்மைப்படுத்திக்கொண்டு இருக்கிறது.

புதிய சிந்தனைகளுடன் படி:எனவே மாணவர்களே, இந்த சம்பவங்களில் இருந்து கற்றுக்கொள்வது என்னவென்றால், நீங்கள் பாட புத்தகம் மட்டும் படிப்பது உங்களை கல்வியின் அடுத்த நிலைக்கு அழைத்துச்செல்லு ம். ஆனால் அது சம்பந்தமாக, பல்வேறு புத்தகங்களை நூல் நிலையங்களுக்கு சென்று படித்தால், உங்களது சந்தேகங்கள் நிவர்த்தியாகும். அடிப்படை கணிதம், அடிப்படை அறிவியலில் நீங்கள் பல்வேறு புத்தங்களை படித்து தேர்ந்து விட்டீர்கள் என்றால், பின்பு மேல் படிப்பு உங்களுக்கு மிகவும் எளிதாக இருக்கும். மனப்பாடம் பண்ணுவது ஒரு அறிவியல் தத்துவத்தை, கணித சூத்திரத்தை, தீர்வுக்கான முறையை உங்கள் மனதில் பதிய வைக்காது. ஒவ்வொரு பாடத்தையும் மூன்று முறையாவது ஆழப் படித்து, உங்கள் ஆசிரியர்களிடமும், நண்பர்களிடமும் விவாதித்தீர்கள் என்றால், அது உங்கள் மனதை விட்டு அகலாது. கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லி தெளிவாக்கினீர்கள் என்றால், அது உங்களது வாழ்க்கைக்கும் நினைவிருக்கும்.

நான் ஸ்வார்ட்ஸ் மேல்நிலைப்பள்ளியில் படிக்கும் போது, எனது தமிழ் ஆசிரியர் திரு பரமேஸ்வரன் அவர்களும், கணித ஆசிரியர் இராமகிருஷ்ணன் அவர்களும், வகுப்பு எடுக்கும் போதெல்லாம், சொல்கிற பாடங்களை, நான் அன்றே, அந்த பாடங்களை ஒரு தடவை என்னுடைய நோட் புத்தக்த்தில் அந்த இரவே என் கையால் எழுதி முடித்துவிடுவேன். இந்த பழக்கம், கல்லூரியிலும் நீடித்த்து. தமிழிலும், கணித்த்திலும் பல தடவைகள் ஆசிரியர்கள் ஆச்சரியப்படும் வகைகள் பல சமயங்களில், தமிழில் 90 சதவிகிதம் எடுத்திருக்கிறேன். கணிதத்தில் 100 சதவிதம் எடுப்பேன். இதிலிருந்து நான் சொல்ல நினைப்பது என்னவென்றால், ஆசிரியர் சொல்வதை புரிந்து அதை பாடமாக எழுதவேண்டும், அது மனதில் என்றென்றும் பதிந்து விடும்.

எனவே, ஆசிரியர் சொல்லித்தருவது, உங்களுக்கு கல்வியை அறிமுகப்படுத்துவது மட்டுமே. ஒவ்வொரு பாடத்தின் முதல் நிலை அறிமுகம் முடிந்தவுடன். மாணவர்கள் குழுக்களாக பிரிந்து, அந்த பாடத்தின் ஒவ்வொரு பகுதியையும், மாணவர்கள் குழு அவர்களது கற்பனைத்திறத்தோடு, பல்வேறு புத்தகங்களின் துணை கொண்டு, பள்ளியில் விவாதிக்க வேண்டும். கேள்வி கேட்டு மாணவர்களே அதற்கு பதில் சொல்ல வேண்டும். அப்படி ஒவ்வொரு பாடத்தையும் செய்து பாருங்கள், எந்த படிப்பும் கஷ்டமில்லை. அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையை பள்ளிகளில், வீடுகளில், பள்ளி விடுதிகளில் ஏற்படுத்த வேண்டும். அந்த சூழ்நிலைதான் உங்களை அறிவார்ந்தவர்களாக மாற்றும்.

எவ்வளவு தூரம் கடந்திருக்கிறோம் என்பதில் நம் ஊக்கம் மலர்வதில்லை, இன்னும் எவ்வளவு தூரம் கடக்க இருக்கிறோம் என்கிற சிந்தனைதான் ஊக்கத்தை மலரச் செய்கிறது. நமக்கான வழிகளைப் புலரச் செய்கிறது. அந்த சிந்தனைகளை, வழிகளை நமக்கு புலப்படுத்தும் கருவிதான் புத்தகங்கள், அதானல் பெற்ற அறிவை விவாதித்து தெளிவு படுத்தினீர்கள் என்றால் உங்கள் இலட்சியம் நிச்சயம் ஜெயிக்கும்.


கனவு காணுங்கள்!
அப்துல் கலாமின் சில பொன் மொழிகள்.கனவு காணுங்கள். அவற்றை நனவாக்ககடுமையாக உழைக்க வேண்டும். என்னால் முடியும்... நம்மால் முடியும்... இந்தியாவால் முடியும் என்ற மந்திரத்தை சொல்லிக்கொண்டே இருங்கள்.
* முதல் வெற்றியுடன் ஓய்வு எடுத்து விடாதீர். ஏனெனில் இரண்டாவது முயற்சியில் தோல்வி அடைந்தால், முதல் வெற்றி அதிர்ஷ்டத்தால்வந்தது என விமர்சிப்பர்.
* மழை வந்தால் பறவைகள் எல்லாம்பாதுகாப்பான இடத்தில் தஞ்சம் அடையும். ஆனால் கழுகு மட்டும் வித்தியாசமாக சிந்தித்து,மேகத்துக்கு மேலே பறந்து மழையில் இருந்து தப்பிக்கும்.
* அனைவருக்கும் ஒரே மாதிரியான திறமை கிடையாது. ஆனால், திறமையை வளர்த்துக் கொள்ள ஒரே மாதிரியான வாய்ப்புகிடைக்கிறது.

40 டாக்டர் பட்டங்கள்:
ஒரு டாக்டர் பட்டம் பெறுவதே அரிதான காரியம். ஆனால், அப்துல் கலாமின் உயரிய பணிகளை பாராட்டி உலகம் முழுவதும் இருந்து 40 பல்கலை., சார்பில் டாக்டர் பட்டங்கள் வழங்கப்பட்டன.
தேசத்தின் மீது நேசம்ஜனாதிபதி, விஞ்ஞானி என பன்முகமனிதராக இருந்த அப்துல் கலாம், தேசப்பற்றுமிக்கவராக இருந்தார். இந்தியாவின் மிகப் பெரும் விஞ்ஞானி விக்ரம் சாராபாயை தனது 'ரோல்மாடலாக' கொண்டு செயல்பட்டார்.

Thirukkural - Management - Managing Stress - Laughter far Stress Reduction
Laugh at your troubles. Those who are not troubled by troubles, affirms Kural 623, will trouble their troubles so that their troubles will disappear. This is Valluvar's version of managing troubles. One of the best ways to manage our troubles is to trouble our troubles. This is also the quality of a winner.

Those whom grief cannot grieve 
Will grieve grief.

Kural 0341 - 🔓 சுதந்திரத்தின் சூத்திரம் — இது அல்ல இது அல்ல - The formula of freedom — Not this, Not this

Key Questions

  1. How can I live without fear of change, loss, or uncertainty?
  2. Is saying “no” a kind of power?
  3. Socrates: Can we come to know ourselves while still enslaved to the things we seek
  4. Aristotle: Is the highest virtue the ability to choose not just what to pursue, but what to leave behind?
  5. Aristotle: What is the role of moderation in achieving eudaimonia (the good life)?
  6. The Buddha: Can one walk the Middle Path unless he lets go, desire by desire?
  7. Jesus: Is the kingdom within not reached by emptying the self?
  8. Heidegger: Is letting go a form of ontological clarity
  9. Laozi / Taoism: Isn’t simplicity found when desire falls away?

    Thiruvalluvar: Letting go is not the end of desire, but the beginning of freedom; one who loosens each bond of attachment slowly becomes untouched by sorrow and walks toward an unshakable stillness.

குறள் 341

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், துறவு]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

சொற்களின் பொருளுரைகள்

யாது - yātu   interrog. pron. யா². [T.ēdi, K. yāvudu.] What, which; எது. அருளல்லதியாதெனிற் கொல்லாமை கோறல் (குறள், 254).; yātu   (interrog. pronoun) what, which?, எது?; 2. palm-tree-sap fermented, கள்; 3. memory, யாதி.

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்; eṉiṉ   conj. if (it is) said so; 2. in consideration of.

நீங்கி - நீங்குதல் - பிரிதல்; ஒழித்தல்; கடத்தல்; மாறுதல்; விடுதலையாதல்; தள்ளுண்ணுதல்; நடத்தல்; ஒழிதல்; நீந்துதல்; பிளவுபடுதல்; விரிந்துஅகலுதல்; சிதறுதல்.

யான் - தன்மையொருமைப்பெயர்

நோதல் - நோதல் - பூடுமுதலியவற்றிற்குவரும்கேடு; துன்புறுதல்; நோயுறல்; வருந்துதல்; வறுமைப்படுதல்; பதனழிதல்; எழுத்துமுதலியவற்றின்மழுங்கல்; சாயம்சிதறுகை; வறுமை; வெறுத்தல்.

நோற்பு - பொறுமை; தவஞ்செய்கை.

அதன் - It's   It's   It's  

இன் - இனிய; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; சாரியை இறந்தகாலஇடைநிலை.

இலன் - இல்லை
யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.

முழுப்பொருள்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் உரை (நேரடியாக சுட்டியைத் தட்டி வாசிக்கலாம்)
எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வாழ்க்கையில் இருந்து பெற்ற விளக்கத்தை விட பெரியதாய் ஒரு விளக்கம் நான் கண்டடைய வேண்டியதில்லை. ஜெயமோகனின் விளக்கம் June-16-2015 அன்று சேர்க்கப்பட்டது.

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் கெ.பி.வினோத் என்ற நண்பர் பார்க்க அலுவலகம ்வந்திருந்தார். நல்ல வாசகர். கணிப்பொறித்துறையில் ஒரு நிறுவன மேலாளராக இருக்கிறார். ரயில் டிக்கெட் எடுப்பதற்கான என்னுடைய சிரமங்கள் பற்றிய பேச்சு வந்தது. இணையம் மூலம் பதிவுசெய்யலாமே என்றார் வினோத். அதற்கு கடன் அட்டை வேண்டுமே என்றேன். ”என்னது, கடன் அட்டை இல்லையா?” என்று பிரமித்தபின் ”சரி பரவாயில்லை. ஒரு வைப்பு அட்டை பெற்றுக்கொள்ளுங்கள். எல்லா வங்கிகளிலும் கொடுப்பார்கள்”.நான் ”அதற்கு வங்கியில் பணம் போடவேண்டுமே..”என்றேன். அவர் சற்றுநேரம் வியந்து மாய்ந்துகொண்டிருந்தார். பொதுவாக கணிப்பொறி துறையில் இருப்பவர்களிடம் பிறர் எப்படி உயிர்வாழ்கிறார்கள் என்பதை சொல்லிப் புரியவைப்பத கஷ்டம்.

நான் கனடா போக விசாவுக்காக டெல்லிக்கு நேர்காணலுக்குச் சென்றபோது என் வருட வருமான அறிக்கை மற்றும் மாதச்சம்பள அறிக்கையை கூர்ந்து நோக்கிய செந்தலை அம்மையார் நம்பிக்கையில்லாமல், ”இந்த வருமானத்தில் எப்படி உயிர்வாழ முடியும்?” என்றார். ”முடியும் என்பதற்கு நான் வாழ்வதே ஆதாரமல்லவா?” என்றேன். சிரித்தாலும் விசா தர மறுப்பு எழுதிவிட்டார். பிறகு மத்திய அரசு பிரசுரத் துறை உதவி இயக்குநராக இருந்த எம்.கெ.சந்தானம் அவர்கள் மூலம் நான் எவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர் என்பதை விரிவாக நிரூபித்து விசா பெற்றேன். எனக்கே அந்த நிரூபணம் உற்சாகமாக இருந்தது.

என் பணியிடத்தை பார்த்த வினோத் ”அருமையான அறை. சிக்கலே இல்லாத நிம்மதியான வேலை… உங்களைப் பார்த்தால் பொறாமையாக இருக்கிறது…” என்றார். தன்னுடைய வேலையின் ஒவ்வொரு கணமும் எப்படி யானைகளால் இருபக்கமும் அழுத்தப்படுகிறது என்பதை விவரித்தார். கேட்கவே பீதியாக இருந்தது.

என் வேலை நான் விரும்பி தேர்வுசெய்துகொண்ட ஒன்று. இந்தவேலை இல்லாவிட்டால் நான் இந்த அளவுக்கு எழுதியிருக்க முடியாது. இருபத்துமூன்று வருடம் முன்பு வேலை கிடைத்து தொலைபேசி உதவியாளர் பயிற்சிக்கு சென்றபோது பயிற்சியாளர் வேலையை விவரித்தார். அவர் தொலைபேசி உதவியாளராக இருந்து பதினாறு வருடம் வேலைசெய்து மூத்து, மேற்பார்வையாளராக ஆகி, பயிற்சியாளராக பணியாற்றுபவர். அவர் சொன்னார், ”இந்த வேலை மிகவும் எளிது. ஒரு சிம்பன்ஸிக்கு இதே பயிற்சியை அளித்தால் அதுவும் இதேவேலையை நன்றாகச் செய்யும்” வகுப்பிலிருந்த தாமஸ் செறியான் எழுந்து கேட்டான், ”பதினாறு வருட அனுபவமானால் அது பயிற்சியாளராகவும் ஆகும் இல்லையா சார்?”

இருபத்து மூன்றுவருடங்களாக ஒரே வேலை. மீண்டும் மீண்டும். மூளை மற்றும் மனத்தின் தேவை இல்லாமலேயே புயல்போலச் செய்து முடித்துவிடலாம். அன்றாடம் தேடிவரும் கிராமவாசிகளில் நாலைந்துபேராவது ஆர்வமூட்டுபவர்களாக இருப்பார்கள். எழுந்துபோகும்போது எந்தவிதமான சுமையும் இல்லாமல் போகலாம். அலுவலகத்தில் பொதுவாக கண்ணுக்குத்தெரியாத ஊழியனாகவே இருப்பேன். இதை பலரும் கவனித்திருக்கலாம், அலுவலகங்களில் சிலர் வருடக்கணக்காக வேலைக்கு வருவது அவ்வப்போதுதான் நமக்குப் புலப்படும், மற்றபடி கவனத்திலேயே விழ மாட்டார்கள். அவர்கள் பொதுவாக மிகவும் பாதுகாப்பாக இருக்கிறார்கள். என்னை என் அலுவலக வாசலில் வந்து விசாரித்தால் ஊழியர்களில் பாதிப்பேர் தெரியாது என்றுதான் சொல்வார்கள். ‘மெமோ’வுக்குப் பதில் எழுதுவது, விண்ணப்பங்கள் நிரப்புவது, தொழிற்சங்க கூட்டம் தவிர பிற சமயங்களில் என்னை எவருக்கும் நினைவிருப்பதில்லை.

மொத்தத்தில் ‘குறையொன்றும் இல்லை’. எனக்கு பெரிய அளவுக்குப் பணம் எப்போதும் தேவை இருந்ததே இல்லை. நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் எனக்கு பணமுடையே இருந்ததில்லை என்று சொன்னால் என் நண்பர்கள் நம்புவார்கள். நாடோடியாக இருந்த நாட்களிலேயே ஏதாவது எங்காவது செய்தால் கிடைக்கும் பணமே போதுமானதாக இருக்கும். அக்காலத்தில் அச்சகங்களில் பிழை திருத்தும் பணி எளிதில் கிடைக்கும்.

இந்த வேலையில் இருந்து மேலே செல்வதில்லை என்ற முடிவை நான் இருபதுவருடம் முன்பே எடுத்துக் கொண்டேன். அருண்மொழியை திருமணம் செய்யும்போது அதை நிபந்தனை போலச் சொன்னென். என் பொருளாதார நிலையை இதற்குமேல் தூக்கிக் கொள்ள எதையுமே செய்ய மாட்டேன், இதுவே எனக்கு அதிகம் என. ஒத்துக் கொண்டது பெரிய விஷயமல்ல, இன்றுவரை அதைபற்றி மாறுக்கருத்து இல்லாமலும் இருக்கிறாள் என்பதே பெரிய விஷயம்.

உடைகள், உணவு, வசதிகள் எதிலும் ‘ போதும்,வேண்டாம்’ என்று சொல்லும் மனநிலையையே எப்போதும் கொண்டிருக்கிறேன். லௌகீக வாழ்வில் நான் பெரிதாக விரும்பி ஆசைப்படும் எதுவுமே இல்லை என்பதே உண்மை. நானே இதை அவ்வப்போது உண்மைதானா என்று கேட்டுக் கொள்வதுண்டு. அன்றைய செலவுக்கு அருண்மொழியிடம் வாங்கும் சிறு தொகை எப்போதுமே மிச்சமாகும். குடி, புகை உட்பட எல்லாவற்றுக்குமே ‘வேண்டாம்’ தான் — முழுமையாக.

அந்த மனநிலைக்கு வந்த பின் அதை ஒரு கோட்பாடாக ஆக்கிக்கொள்ள ஒரு தருணம் அமைந்தது. 1988ல் மலையாள நாளிதழ் ஒன்று தமிழிலும் கால்பதிக்க விரும்பியது. அதன் ஆசிரியராக என்னை பணியாற்ற முடியுமா என்று கேட்டார்கள். அன்று நான் தொலைபேசித்துறையின் தற்காலிக அன்றாடக்கூலி ஊழியன். நான் வாங்கியதை விட பன்னிரண்டு மடங்கு அதிக ஊதியம் பரிந்துரைக்கப்பட்டது. பிற வசதிகள். கௌரவங்கள், தொடர்புகள்.

நான் ஆசைப்பட்டேன் என்பதே உண்மை. நான் மதிக்கும் எழுத்தாளரிடம் ஆலோசனை கேட்டேன். ”இதழாளராக ஆவது உலகியல் ரீதியாக மிக நல்ல விஷயம். ஆனால் எழுத்தாளனாக அது உன் இறுதிமுடிவு. இந்தியாவில் நல்ல எழுத்தாளனாக வந்த இதழாளன் எவரும் இல்லை. நாளெல்லாம் மொழியை இயந்திரத்தனமாகக் கையாளும் ஒருவன் தனக்கென மொழியை உருவாக்க முடியாது. இந்திய இதழாளன் சிந்தனைச் சுதந்திரம் இல்லாம, முதலாளி இச்சைக்கு ஏற்ப நாளில் பெரும்பகுதியை வெறிபிடித்தது போல உழைத்துச் செலவிடுபவனாகவே இருக்கிறான். அங்கே போய் அழிந்த பலரை நான் அறிவேன்” என்றார்.

என்னால் ஒருவாரம் முடிவெடுக்கவே முடியவில்லை. மனதின் மாயம், நான் அந்த ஆசிரியரை வெறுக்க ஆரம்பித்தேன். அதற்கான நியாயங்களை சிந்தித்து சிந்தித்து உருவாக்கினேன். அவ்வெறுப்பு மூலம் அவரது ஆலோசனையை நிராகரிக்கும் முயற்சிதான் அது. ஆனாலும் ஒரு தயக்கம். அப்போது தற்செயலாக குறளைப் புரட்டிக் கோண்டிருந்தேன். ஒரு குறள் கண்ணில் பட்டு மனதில் நின்றது.

யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.

அப்போது அதன் முழு பொருளும் எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனால் அது ஒரு விடையாக இருந்தது. வேண்டாம் என்ற முடிவை எடுப்பதே ஆகபெரிய சுதந்திரம் என்று தோன்றியது. துணிந்து வேண்டாம் என்றேன். அதற்காக இப்போது எண்ண எண்ண மகிழ்ச்சியே உருவாகிறது. நான் வேண்டாம் என்று சொன்ன அனைத்துமே பின்னர் எனக்கு விடுதலையையும் நிறைவையும்தான் அளித்துள்ளன.

அந்தக் குறளை மீண்டும் மீண்டும் நான் மந்திரம் போல சொல்லிக்கொள்வேன். வாழ்வின் பல தருணங்களில். காலப்போக்கில் நோதல் என்ற சொல் என் நினைவிலிருந்து உதிர்ந்து என்வரையில் ‘யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் அதனின் அதனின் இலன்’ என்ற வரியாக நீடிக்கிறது.

‘என்ன இது, என்ன இது என நோக்கி ஒவ்வொன்றாக விட்டு விலகியவன் அந்தஅளவு அந்தஅளவு துயரம் இல்லாதவன்’ என்பது இக்குறளின் பொருள். பரிமேலழகர் ஒரு மேலதிகப் பொருள் அளிக்கிறார். அனைத்தையும் ஒவ்வொன்றாக விட்டு விலகுதலே விடுதலை அளிக்கும், ஆனால் ஒவ்வொன்றாக விடுதலும் அந்தந்த அளவுக்கு விடுதலை அளிப்பதே என்றே வள்ளுவர் சொல்கிறார் என்று.

பௌத்தமும் சமணமும் கண்டடைந்த ஞானத்தின் ஒரு விளக்கம்தான் இவ்வரி. ‘திருஷ்ணை’ என்று பௌத்தம் சொல்லும் வாழ்வாசையின் எந்த ஒரு கண்ணியை விட்டாலும் அந்த அளவுக்கு ஒருவன் விடுதலை அடைகிறான். அனைத்தையும் விடுதல் [ உபேக்ஷை] முழுமையான விடுதலையை அளிக்கிறது. உலகியலில் மாட்டியுள்ள மனம் உண்மையை அறிய முடியாது. தன் அச்சங்கள், ஆசைகள், தேவைகளுக்கு ஏற்பவே அது அனைத்தையும் காணும். அது நிபந்தனைகள் கொண்ட, எல்லைக்குட்பட்ட ஞானமேயாகும். விடுதலை கொண்ட மனமே முழுமையான உண்மையை அறிய முடியும். பின்னர் இந்தக் கோட்பாடு இந்து மெய்யியலிலும் வலுவாக ஊடுருவியது.

இந்த தத்துவார்த்தமான, முழுமையான பொருள்தளங்களுக்குள் செல்லாமலேயே நான் என் வாழ்க்கை சார்ந்து இதைப் புரிந்துகொண்டேன். இங்கே குறள் என்ற வடிவத்தை நாம் கணக்கில் கொள்ள வேண்டும். குறள்பாடல்கள் என்று சொல்வதை விட குறள்சூத்திரங்கள் என்று சொல்வதே முறை. பண்டைய நூல்களில் மூலநூல் தகுதி கொண்ட பேரிலக்கியங்கள் ரத்தினச்சுருக்கமாக வகுத்துக் கூறும் தன்மை கொண்டுள்ளன. குறள், கீதை, உபநிடதங்கள், பிரம்மசூத்திரம், திருமந்திரம் போன்றவை. அவை வாசித்து பொருள் அறிய வேண்டியவை அல்ல. மனதில் பதியவைத்து மீண்டும் மீண்டும் ஓயாமல் நெஞ்சுள் ஓட்டிக் கொண்டிருக்க வேண்டியவை. அதாவது அவை ஒருவகை தியான மந்திரங்கள்.

அவ்வாறு நெஞ்சுள் ஓட்டிக் கொண்டிருக்கும்போது அவை நம் வாழ்க்கையின் தருணங்களுடன் பொருந்தி நமக்குரிய பொருளை அடைகின்றன. குறளை பலரும் தங்களுக்கான பொருளுடன் சொல்வதை நாம் அவ்வப்போது காண்கிறோம். குறள்வரிகளில் உள்ளது அழியா விவேகம் ஒன்று. அதன் அனுபவப்பொருள் அதன் வாசகன் கண்டடைய வேண்டியதாகும். அப்படிக் கண்டடையும்போதே குறளை நாம் அறிகிறோம் என்று பொருள். அப்போது மட்டுமே குறள் நமக்கு உதவுகிறது.

குறளின் இந்த வரிகளின் அமைப்பே எனக்கு ஒரு மனச்சித்திரத்தை அளிக்கிறது. ஒரு பெரிய அங்காடியில் நுழைந்து ஒவ்வொன்றாகப் பார்த்துச் செல்கிறோம். ஒவ்வொன்றைப் பார்த்ததும் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று மறுத்து முன்செல்கிறோம். அந்த அளவுக்கு நம் கைச்சுமை குறைகிறது. அந்த அளவுக்கு நாம் விடுதலையாக ஆகிறோம். ‘யாதெனின் யாதெனின்–அதனின் அதனின்’ என்ற வேகமான அடுக்கில் அந்த முன்செல்லும் பயணத்தின் சொற்சித்திரம் உள்ளது.

நாம் வேண்டும் என்று கொள்ளும் ஒவ்வொன்றும் அந்த அளவுக்குநம் சுதந்திரத்தை எடுத்துக் கொள்கிறது. இந்த விவேகம் துறவிகளுக்கு மட்டும் உரியது அல்ல. அன்றாட குடும்ப, உலகியல் வாழ்க்கையிலேயே இதன் பொருள் அளப்பரியது என்பதை நான் மீண்டும் மீண்டும் உணர்ந்திருக்கிறேன். சுதந்திரம் என்ற பணத்தைக் கொடுத்தே எதையும் வாங்கமுடியும் இந்த அங்காடியில்.

ஒருவனுடைய சுதந்திரமே அவனுடைய இன்பத்தின் அடிப்படையாகும். அதுவே அளவுகோல். இந்த வீட்டில் எந்த அளவுக்கு குறைவான பொருள் இருக்கிறதோ அந்த அளவுக்கு நாம் நடமாட ஓடிவிளையாட இடம் கிடைக்கிறது.

உலகியல் வழ்க்கையில் முற்றாக மறுப்பது சாத்தியமே அல்ல என்பதை அறிவேன். அடையும் ஆசைவும் அதற்கான விருப்புறுதியுமே வெற்றிகளை உருவாக்குகின்றன. வெற்றிகளே ஆளுமைநிறைவை அளிக்கின்றன. வேண்டும் என்று உள்ளுணர்வு வலுவாகச் சொல்வதை வேண்டுமென்பதே சிறப்பு. எது நம் ஆற்றலின் ஆகச்சிறந்த வெளிப்பாடோ அது நமக்கு வேண்டும்தான். நமது கடமைகள் நமக்கு வேண்டும்தான். குடும்ப உறுப்பினராக, சமூக உறுப்பினராக நமது பொறுப்புகள் வேண்டும். ஏன் , நமது அடிப்படை இன்பங்கள் கூட நமக்கு வேண்டும்தான்.

ஆனாலும் நமக்கு வேண்டும் என்பனவற்றை நாம் அடைவதற்கே கூட வேண்டாமென்று சொல்லும் திடம் தேவையாக ஆகிறது. வேண்டும் வேண்டும் என்ற விசை நம்மை இயக்கும் என்றால் நாம் இழந்துகொண்டேதான் செல்கிறோம். வேண்டாம் என்று சொல்வதற்கான மனநிலையே சுதந்திரத்தின் அடிப்படை. அதுவே நம்மை நாமாக நிலைநாட்டும் வல்லமை.
[அதிகாரம் 35, துறவு , குறள் 341]
<ஜெயமோகனின் உரை முற்றிற்று>


முழுப்பொருள்

ஒருவர் தான் ஆசைக்கொள்ளும் பொருள்கள் மீது உள்ள பற்றினை அறுத்து துறந்து அப்பொருள்களிடம் இருந்து விலகி நின்றால் அப்பொருள்களினால் அவனுக்கு துன்பம் ஏதும் என்றும் வராது என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.

எல்லாப் பொருள்களையும் துறத்தல் தலைமையான செயல். ஆயினும் ஒவ்வொன்றாக பற்றினை விடுதலும் அவற்றால் வரும் துன்பம் இல்லாமல் ஆகும் என்பது கருத்து. ஆதலால் எல்லாவற்றையும் ஒரே அடியாக விட கடினமாக இருப்பின் ஒவ்வொன்றாக விடுவதும் சிறந்தது என்கிறார்.

புறமாகிய செல்வத்தினையும் அகமாகிய யாக்கையின்கண்ணும் உள்ள பற்றினை (அவற்றினுடைய நிலையாமையை நோக்கி அறிந்து உணர்ந்து) துறக்கவேண்டும் என்ற விளக்கவே இவ்வதிகாரம் நிலையாமை அதிகாரத்திற்கு பிறகு வரும்.

இல்லற வாழ்வு, இளமை, மிக்க அழகு, செல்வாக்கு, செல்வம், வலிமை என்று கூறப்படும் இவையெல்லாம் நாளடைவில் நிலையில்லாமல் போதலை அறிந்து, சான்றோர்கள் தாம் கடைத்தேறும் வழியை மேற்கொண்டு காலம் தாழ்த்தாது இருவகைப் பற்றையும் துறப்பர்.

சமீபத்தில் Undo It (by How Simple Lifestyle Changes Can Reverse Most Chronic Diseases by Dean Ornish) என்ற ஒரு புத்தகத்தை வாசித்தேன். அதில் ஒரு வரி வரும். உனக்கு அமைதி என்பது கைவிடுவதால் வருவது, செய்வதால் வருவது அல்ல. Peace comes from undoing things not from doing things. இது நோய்களுக்கும் பொருந்தும். புதியதாக ஒன்றை செய்வதைக்காட்டிலும் ஆரோக்கியமற்ற பழக்கங்களை கைவிட்டாலே நோய்கள் குறையும் (அல்லது நோய்களின் தாக்கம் குறையும்) நமது ஆரோக்கியம் மேம்படும். 

எவன் ஒருவன் தனக்குத்தானே கட்டுப்பாடுகளை விதித்துக் கொள்கிறானோ, அவனே சுதந்திரமான மனிதன் - மகாத்மா காந்தி

பி.கு: இக்குறளினை நான் முதன் முதலில் வாசித்தது ஒரு "தோல்" மருத்துவ வைத்தியரின் வளாகத்தில்.

பி.கு: அஞ்சுவ தோரும் அறனே ஒருவனை 
வஞ்சிப்ப தோரும் அவா.

பி.கு: இக்குறளை வாசிக்கும் பொழுது உதடுகள் ஒட்டாது.

மேலும்அஷோக்

ஒப்புமை


இக்கருத்தை வழிமொழியாவிட்டாலும், நாலடியார் பாடலொன்று பற்றினை சான்றோர் விடுதலுக்கான காரணத்தை நிலையாமையை அவர்கள் உணர்வதால் என்று கூறுகிறது. அப்பாடல்:
இல்லம் இளமை எழில்வனப்பு மீக்கூற்றம்
செல்வம் வலிஎன் றிவையெல்லாம் – மெல்ல
நிலையாமை கண்டு நெடியார் துறப்பர்
தலையாயார் தாம்உய்யக் கொண்டு.                                                
இல்லற வாழ்வு, இளமை, மிக்க அழகு, செல்வாக்கு, செல்வம், வலிமை என்று கூறப்படும் இவையெல்லாம் நாளடைவில் நிலையில்லாமல் போதலை அறிந்து, சான்றோர்கள் தாம் கடைத்தேறும் வழியை மேற்கொண்டு காலம் தாழ்த்தாது இருவகைப் பற்றையும் துறப்பர்.  இப்பாடல் மேற்கண்டவற்றால் துன்பம் என்று சொல்லவில்லை. ஆனாலும், அந்த நிலையாமையே துன்பத்தைத் தருவதாம், அவற்றை பெற்று இழந்தவர்க்கு என்பதால், நிலையாமை காரணமாக வந்த துன்பம் என்று கொள்ளவேண்டும்.

நீங்குதல் மனத்தால் நீங்குதல், அதாவது பற்று விடுதல். பொருள்களால் வரும் இம்மைத் துன்பங்கள்.

"ஈட்டலுந் துன்பமற் றீட்டிய வொண்பொருளைக்
காத்தலு மாங்கே கடுந்துன்பம் - காத்தல்
குறைபடின் துன்பம் கெடினதுன்பம் துன்பக்
குறைபதி மற்றைப் பொருள் (நாலடி. 280)

என்பதனாலுணர்க. மறுமைத் துன்பங்கள் ஈயாமையாலும் செல்வச் செருக்காற் செய்யும் தீவினைகளாலும் வருவன. எல்லாப் பொருள்களையும் ஒருங்கே துறக்க இயலாதார் அவற்றை ஒவ்வொன்றாகத் துறக்கலாமென்றும், அவற்றைத் துறந்ததினால் இம்மையிலும் நன்மை யுண்டென்றும் கூறியவாறு.


ஒரு இந்தி கவிதை

=நான் பார்த்துக்கொண்டுருக்கிறேன்=
நான் பார்த்துக்கொண்டுருக்கிறேன்
பூவிலிருந்து உதிர்கின்றன இதழ்கள்
நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
நானே உதிர்வதை.
நான் அமைதியாக இருந்தேன்
அது எனக்குள் வசந்தத்தைப் பாடுகிறது.
- சச்சிதானந்த ஹிரானந்த வாத்ஸ்யாயன் ‘அக்ஞேய’ (இந்தி)
- தமிழில்: எம்.கோபாலகிருஷ்ணன்
(பாதி பழுத்த கொய்யாவைப்போல் பூமி)

துறவு பற்றி கவிஞர் தேவதேவன் இவ்வாறு கூறியுள்ளார் (தீராநதி பேட்டியில் (கவிதைப் பற்றி புத்தகம்)

கடினமான ஒரு சாதனை என்பது, நமக்கு விருப்பமானவற்றை எல்லாம் விட்டுவிலகி இருப்பதுதான். இதுதானே துறவு பற்றிய நமது பொதுப் புத்தியிலுள்ள படிமம்? ஆனால், துறவு பற்றிய சரியான சிந்தனை அல்ல அது.  விருப்பங்களில் அச்சமும், பதட்டமும், போட்டியும், பொறாமையும், சச்சரவுகளுமே சாத்தியம். மெய்யான துறவு என்பது, எவ்வித இழப்புணர்வும் இல்லாத ஒரு பெருநிலை. மெய்மையை நோக்கியவாறு பொய்மைகளைக் களைதல், ஒரு பேர் வேட்கையின் முன் சிறுசிறு விருப்பங்கள் உள்ஒடுங்கிப் போதல். இது மதவாதிகளின் அனுஷ்டானங்களில் உண்டாவதில்லை. இப்பெருநிலைக்குள் எல்லாவித உலக சுகங்களும் புலனின்பங்களும் இருக்க முடியும்.

தேவதேவனின் ஒரு கவிதை: 


யாதெனின் யாதெனின் நீங்கிய ஓர் இலை

காற்றின் பூ மஞ்சத்தில் புரளும்
வண்ணத்துப் பூச்சியாய்

சிறகடித்துக் கொண்டு இறங்குகிறது
மரத்திலிருந்து ஓர் உதிர் இலை.
கல்தரையோ புல்தரையோ
மண்தரையோ
உயிர்புடனும்
மாறா இனிமையுடனும்தான்
வந்தமர்கிறது அது.
மரணத்தையும் வாழ்வையும் நன்கறிந்த
துயர்களற்ற ஜீவன்!

இறுதிக் கணத்தில்
சிறு விடுபடல் போதும்
மென்காற்றின் தொடுகை போதும்
ஓர் இலை உதிர

ஒளிரும் இளம் தளிராய்
உயிரின் அடர் நிறமாய்
காற்றில் நடனமிடும்
ஒரு சந்தோச இலையாய்
வாழ்வை நன்கறிந்த ஓர் இலை

வாழ்வின் இறுதியில்
மரணத்தின் தலைவாயிலில்
ஒரு விடுபடலில்
ஒரு தொடுகையில்
உதிர்கிறது

உதிரும் ஒற்றை இலையில்
எஞ்சி இருக்கும் மஞ்சள் நிறம்
அந்தியின் நிறம்
வைகறையின் நிறம்

பெருமரக்கிளையிலிருந்து உதிர்கிறது
ஓர் இலை
யாதெனின் யாதெனின் நீங்கிய
ஓர் இலை.
- தேவதேவன்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசுவில் இருந்து சிலபகுதிகள்


“ஒருகணம்தான். உங்களுக்குள் வாழும் மதுவிழைவை பிறிதொரு தலையை எனக் கிள்ளி விலக்குக! விடுபடுக!” என்றாள் இந்திராணி. 

“மெய்மைக்கும் அப்பால் உள்ளது முழுமை. இளவரசே, நீங்கள் வெறும் வீரர் அல்ல. யோகி. யோகமுடிமேல் அமர்பவர்கள் மல்லிகார்ஜுனர்கள் மட்டுமே” என்றான்.

அர்ஜுனன் திரும்பி நோக்கி “ஆனால் அது அத்தனை எளிதல்ல என்று தோன்றுகிறது” என்றான். “எளிது! மிக மிக எளிது” என்றான் அவன். “அதற்கு முதலில் தேவையானது துறத்தல். ஒவ்வொரு விழைவையாக தொட்டு இதுவன்று இதுவன்று என்று அகன்று செல்லுங்கள். யாதெனின் யாதெனின் என்று நீங்கி அதனின் அதனில் இலனாகுங்கள். ஒவ்வொரு அம்பும் ஓர் எண்ணம். ஒவ்வொரு முறை வளைவதும் உங்கள் ஆணவம். ஒவ்வொரு முறை இழுபட்டு விம்முவதும் உங்கள் தனிமை. ஒவ்வொரு இலக்கும் நீங்கள் அடிவைத்து ஏறவேண்டிய ஒரு படி. ஒவ்வொரு எய்தலும் நீங்கள் உதறிச்செல்ல வேண்டிய ஓர் எடை”.

“இதை வென்றபின் நீங்கள் உங்களை வெல்லத்தொடங்கலாம். அதுவரை இவை அனைத்திலும் கட்டுண்டிருப்பீர்கள். மீட்பிலாதவராக.” 

தூயது சௌகந்திகத்தின் காலை. தூய்மையில் விளைவதே மெய்மை என்று அத்ரி முனிவர் அவர்களுக்கு கற்பித்தார். விலக்குவதன் வழியாக விளைவதே  தூய்மை. 

ஆனால் ஏன் நீங்கள் துறந்துசெல்லமுடியாது என்கிறேன்? பிதாமகரே, வாழ்தல் இயல்பானது. அதற்கு எந்தத் தூண்டுதலும் தேவையில்லை. உயிர்களுக்குள் வாழ்வதற்குரிய ஆணையை பிரம்மன் பொறித்திருக்கிறான். துறத்தல் மானுடர் தேர்வது. அதற்கு அவர்களுக்குள் இருந்து ஆணை எழவேண்டும். அதற்குரிய பயன் என்னவென்று உள்ளம் தெள்ளிதின் அறியவேண்டும்.


“நான் துறப்பதனால் பயன்நிகழாதென்று எண்ணுகிறீரா?” என்று சற்று அடைத்ததுபோல் ஒலித்த குரலில் பீஷ்மர் கேட்டார். “ஆம்” என்றார் இளைய யாதவர். “ஏன்?” என்று பீஷ்மர் கேட்டார். “ஏனென்றால் இங்கு நிறைந்து அங்கு செல்பவர் அல்ல நீங்கள். இங்கு நிகழ்ந்து முடிந்தவரும் அல்ல.” பீஷ்மர் சீற்றத்துடன் “இல்லை, இதை நானே அறிவேன். நான் காடுகளில் ஒருகணம்கூட அஸ்தினபுரியையோ என் குடிகளையோ எண்ணாமல் பல்லாண்டுகாலம் வாழ்ந்திருக்கிறேன்” என்றார். இளைய யாதவர் “ஆம், அங்கெல்லாம் உங்கள் உள்ளத்திற்குகந்த அஸ்தினபுரி ஒன்றை உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்” என்றார்.

பீஷ்மர் “இது அனைத்துமறிந்ததுபோல் பேசும் வீண்மொழி. அஸ்தினபுரியில் நான் மிகவிரும்பியது என் படைக்கலச்சாலையை. காட்டில் அதற்கிணையாக எதை உருவாக்கினேன்?” என்றார். இளைய யாதவர் “காங்கேயரே, அது நீங்கள் அஸ்தினபுரியில் உருவாக்கிய காடு. காட்டில் நீங்கள் அரசவையை உருவாக்கவில்லை என்று சொல்லமுடியுமா?” என்றார். பீஷ்மர் சிலகணங்கள் இமைக்காமல் நோக்கிவிட்டு விழிதாழ்த்திக்கொண்டார். இளைய யாதவர் “நீங்கள் துறந்து செல்ல இயலும், பிதாமகரே. ஆனால் தொடங்கிய புள்ளிக்கே மீளச்சுழன்று வந்துகொண்டிருப்பீர்கள். பெரும்பயனின்மையே அது” என்றார்.

பீமன் அந்தப் பேழையை மீண்டும் பீடத்தின்மேல் வைத்தான். அவர்கள் அனைவரையும் ஒரே தருணத்தில் நோக்கியபடி அது அங்கிருந்தது. சற்றுநேரம் சொல்லின்மை நிலவியது. பீமன் “இதைப்பற்றி சொல்லும்படி நான் கின்னரநாட்டு பாணர்களிடம் உசாவினேன். புதுப்புது பாணர்களை அழைத்துவரச் சொன்னேன். ஒவ்வொருவரும் ஒரு கதை சொன்னார்கள். ஒன்றுடன் ஒன்று பிணைந்து தனிவழி தேரும் கதைகள் அவை. ஒரு கட்டத்தில் அக்கதைகளை அந்தியின் கேளிக்கைகளில் ஒன்றாகவே கொண்டேன்” என்றான்.

“உண்மையில் நான் இந்த விழிமணியை என் அகம் பொருட்படுத்தவில்லை என்றும் ஆகவே அக்கதைகளினூடாக செறிவுபடுத்திக் கொள்வதாகவும் நினைத்துக்கொண்டேன். இப்போது தெரிகிறது, இந்த விழிமணியை என் அகம் பெருஞ்சுமையாகவே எடுத்துக்கொண்டுவிட்டிருந்தது என்று. ஆகவே கதைகள் வழியாக அதை கரைத்தழிக்க, நான் அறிந்த பல்லாயிரம் கதைகளில் ஒன்றாக மாற்றிவிட முயன்றேன் என்று. ஆனால் கதைகள் இதைச் சூழ்ந்து பறந்தன. கதைகளுக்கு அப்பால் இது அவ்வண்ணமே இருந்துகொண்டிருந்தது” என்று பீமன் தொடர்ந்தான். “இதைப்பற்றிய கதைகள் அனைத்துமே ஷம்பாலா என்னும் மறைநகரை சுட்டுபவைதான்.”

ஷம்பாலா மெய்யறிதலின் நகர். இப்புவியில் மானுட உள்ளத்தில் பாலில் நெய் என மெய்மை திகழ்கிறது. சற்றேனும் மெய்மை இல்லாத மானுடகுலமே உலகில் இல்லை. அவை அவர்களின் அச்சங்களால், விழைவுகளால், ஐயங்களால் மறைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. மெய்மைகள் மெய்மையுடன் போரிடுகின்றன. ஒரு மெய்மை இன்னொன்றை திரிபடையச் செய்கிறது. ஒரு மெய்மை இன்னொன்றை பொய் எனக் காட்டுகிறது. இரு மெய்மைகள் ஒன்றையொன்று நிரப்பி இரண்டுமே பொருளற்றவை என்று ஆகிவிடுகின்றன. மெய்நாடுபவன் நிலைபேறடைய நூறுமடங்கு மெய்யல்லாதவற்றை களையவேண்டியிருக்கிறது. மெய்நாட்டம் என்பது எப்போதும் பொய்யை, திரிபை களைந்து களைந்து ‘ஈதில்லை ஈதில்லை’ என முன் செல்வது மட்டுமே என்றாகியிருக்கிறது.

ஆகவே காலமெல்லாம் மக்கள்திரளால் மெய்மை கடையப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது. அலைகொள்கிறது, கொந்தளிக்கிறது. அரிதாக சில நிலங்களில், சில மக்கள்திரள்களில், ஒரு வரலாற்றுத் தருணத்தில் திரண்டு எழுகிறது. சற்றே நிலைகொள்கிறது, பிறிதொன்று வந்து அறைய சிதைவுறுகிறது. கரைந்து கலந்து திரிந்து உருமாறி அமைகிறது. அவ்வண்ணம் திரண்ட மெய்மைகள் முற்றாக மறைவதில்லை. மறந்தவை கனவில் திரண்டிருப்பதுபோல அவை எங்கோ ஓர் ஆழத்தில் ஒன்றென ஆகி நிலைகொள்கின்றன. அந்த இடமே ஷம்பாலா. அது மெய்மைகள் மட்டுமே செறிந்து உருவான பெருநகர். மெய்யில் திகழ்வோர் மட்டுமே வாழ்வது. மெய்யே ஒலிப்பது. மெய்யன்றி பிறிதில்லாதது.

ஆகவே அங்கே ஒளி மட்டுமே உள்ளது, இருளோ நிழலோ இல்லை. இன்பம் மட்டுமே உள்ளது, துன்பம் இல்லை. இனிமையும் இசையும் அழகும் மட்டுமே உள்ளன. அதை ஒருதட்டுத் துலா என்கின்றனர் பாணர். அவ்வண்ணம் ஒரு நிலத்தில் காலம் திகழமுடியாது. ஏனென்றால் சென்றும் வந்தும் ஆடுவதனூடாகவே தன்னை நிகழ்த்துவது காலம். அங்கே வாழ்வு நிகழமுடியாது, காலத்தின் ஒரு தோற்றமே வாழ்வு. எனவே அது காலமின்மையில் கனவென உறைவது. நிலைகொண்டது. சென்றடைவோர் மீள முடியாத ஆழத்தில் அமைந்தது. பன்னிரு தூவெண் பனிமலைகளால் மண்ணுக்கு மேல் விண்ணுக்குக் கீழே வெறும்வெளியில் அந்நகர் நிலைநிறுத்தப்படுகிறது.

ஷம்பாலா கனவினூடாக மானுட உள்ளங்களுடன் தொடர்புகொண்டுள்ளது. மானுடரில் ஒருகணமேனும் அதை உணராத எவருமில்லை. அது அகர்த்தம் என்னும் பாதாளப்பாதைகளினூடாக உலகிலுள்ள அனைத்து நகர்களுடனும் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. அகர்த்தத்தின் வாயில்கள் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் உள்ளன. அதை அறிவது ஊழ்கத்தாலேயே இயலும். அகர்த்தம் முடிவில்லாத படிகளால் ஆன சுரங்கப்பாதை. விசைகொண்ட ஆறுகள் பெருகியோடும் இருண்ட குகை. அவை பின்னிச் சுழன்று சென்றடைவது ஷம்பாலாவையே. ஷம்பாலாவிலிருந்து இனிய குளிர்காற்று அந்த குகைவழிகள் வழியாக வந்து நகர்களில் நிறைவதுண்டு. அந்நகரில் இனிய நிகழ்வொன்று நிறைவுகொள்கையில், அந்நகரில் அனைவருமே கனவிலென மெய்மையின் துளிக்கீற்றொன்றை உணர்கையில். நறுமணம் கொண்ட காற்று அது. அறிந்த எந்த மணமும் அல்ல, எனில் அறிந்த எந்த மணமாகவும் தன்னை காட்டிக்கொள்வது.


யுதிஷ்டிரன் அவனை வெறித்து நோக்கிக்கொண்டிருந்தார். பின்னர் புன்னகைத்து “அதை நீ இளைய யாதவரிடம் கேட்டாயா?” என்றார். “ஆம், அவருக்கு அவருடைய அறுதிச்சொல் தெரியும்” என்றான். “அனைவருக்கும் தெரியும்” என்றார் யுதிஷ்டிரன். “அதை பல்லாயிரம் சொற்களால் மறைத்திருப்பார்கள். பல்லாயிரம் கோடி சொற்களால் திசைதிருப்பியிருப்பார்கள். அந்தச் சொற்களையெல்லாம் அள்ளி அகற்றி அச்சொல்லை மீட்பதுதான் அறைகூவல்.” அர்ஜுனன் “இது உங்கள் அறையில் இருக்கட்டும், மூத்தவரே. உங்கள் சாளரத்துக்கு வெளியே அந்தப் பறவை உங்களுக்காக எப்போதும் காத்திருக்கட்டும். உங்களுக்கான சொல் என்ன என்பதை தனிமையில் நீங்கள் அதனிடம் உசாவலாம்” என்றான்.

யுதிஷ்டிரன் அவனை வெறுமனே நோக்கிக்கொண்டிருந்தார். “நாம் அறுதிசெய்து வைத்திருக்கும் சொற்களை ஒவ்வொன்றாகச் சொல்லலாம் என்கிறர்கள், மூத்தவரே. மறுக்கப்படும் ஒவ்வொரு சொல்லும் நம் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியை நம்மிடமிருந்து வெட்டி வீசுகிறது. எஞ்சுவதே நம் வாழ்க்கை என்றாகிறது. உசாவிச் செல்லச் செல்ல மிகமிகக் குறைவாகவே நம்மிடம் எஞ்சும் என்கிறார்கள். அல்லது எதுவுமே எஞ்சாது. நாமறிந்த ஒரு சொல்கூட எஞ்சாது, அவ்வெறுமையில் எஞ்சும் ஒரு சொல்லே பிரம்மம் நாம் இங்கே வரும்போது நமக்கு அளித்தது. நாம் அதை சென்றடையும்போது ஒரு வட்டம் முழுமையடைகிறது” என்று அர்ஜுனன் சொன்னான். “உண்மையில் ஊழ் எனப்படுவது அந்தச் சொல் நோக்கி நம்மை தள்ளிச்செல்லும் நிகழ்வுகளின் பெரிய வலை அன்றி வேறல்ல.”

“நல்ல பரிசு” என்று யுதிஷ்டிரன் கண்களை மூடியபடி சொன்னார்.

மற்ற உரைகள்

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது, புறமாகிய செல்வத்தின்கண்ணும் அகமாகிய யாக்கையின்கண்ணும் உளதாம் பற்றினை, அவற்றது நிலையாமை நோக்கி, விடுதல், அதிகார முறைமையும் இதனானே விளங்கும்.]

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் - ஒருவன் யாதொரு பொருளின் யாதொரு பொருளின் நீங்கினான்; அதனின் அதனின் நோதல் இலன் - அவன் அப்பொருளால் அப்பொருளால் துன்பம் எய்துதல் இலன். 

விளக்கம்
(அடுக்குகள் பன்மை குறித்து நின்றன. நீக்குதல் - துறத்தல். ஈண்டத் துன்பம் என்றது இம்மைக்கண் அவற்றைத் தேடுதலானும், காத்தலானும், இழத்தலானும் வருவனவும், மறுமைக்கண் பாவத்தான் வருவனவும் ஆய இருவகைத் துன்பங்களையும் ஆம். எல்லாப் பொருளையும் ஒருங்கே விடுதல் தலைமை; அஃதன்றி, ஒரொ ஒன்றாக விடினும் அவற்றான் வரும் துன்பம் இலனாம் என்பது கருத்து.)

மணக்குடவர் உரை

எவன் யாதொன்றினின்றும் யாதொன்றினின்றும் நீங்கினான் அவன் அதனளவு துன்பமுறுதலிலன்.

மு. வரதராசனார் உரை

ஒருவன் எந்தப் பொருளிலிருந்து, எந்தப் பொருளிலிருந்து பற்று நீங்கியவனாக இருக்கின்றானோ, அந்தந்தப் பொருளால் அவன் துன்பம் அடைவதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

எந்த எந்தப் பொருள்களின் மேல் விருப்பம் இல்லாதவனாய் விலகுகிறானோ அவன் அந்த அந்த பொருள்களால் துன்பப்படமாட்டான்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை

ஆசை இல்லையேல் துன்பமில்லை.

அறியாத குறள்கள் - கவிஞர் மகுடேசுவரன் 

மனிதன் படும் துன்பத்திற்கு என்ன காரணம் ? இதற்கு விடை தேடித்தான் சித்தார்த்தன் அரண்மனை நீங்கினான். உலகின் புகழ்பெற்ற சிந்தனையார்கள் இந்தக் கேள்வியை முன்வைத்தே இயங்கினர். ஒவ்வொருவரும் அவரவர் கண்டடைந்த விடைகளைத் தெரிவித்தார்கள். 

ஆசையே துன்பத்திற்குக் காரணம் என்று புத்தர் அறிவித்தார். ஆசையை விட்டொழித்தால் துன்பத்தில் இருந்து நீங்கிவிடலாம்தான்.

ஒழிக்கவே முடியாத ஆசைகளில் உயிராசையும் ஒன்று. உயிராசையை நீங்கினால் இறப்பை ஏற்கவேண்டும். இறப்பை ஏற்றுக்கொள் என்பது அறமாகாது. அதை வலியுறுத்தி எந்த மகானும் போதிக்க மாட்டார். அப்படியானால் உயிரோடிக்கும் வேட்கையை அனுமதிக்க வேண்டும். 

உயிரோடிருக்க உயிர்த் தேவைகளை நிறைவேற்ற வேண்டும். உயிர்த்தேவைகளாக பசி, தாகம், தூக்கம் ஆகியன இருக்கின்றன. தண்ணீர் பருக வேண்டும். இந்தக் கேள்விக்கு விடை தேடிய காலங்களில் தண்ணீர் அருகிவிடவில்லை. மழையும் நதிகளும் மிக்கிருந்தன.

உணவுக்கு என்ன செய்வது ? தானாய் விளைந்த கனிகளும் கிழங்குகளும் பயிர் செய்யப் பழகியிருந்த மனிதப் பக்குவமும் போதுமானதாயிருந்தன. இரவு தூக்கத்தில் கழிந்தது. இத்தகைய தேவைகள் மட்டுமே என்றால் அவற்றை நிறைவேற்றி உயிரோடிருத்தல் சாத்தியமே. 

துறவை ஏற்றவர்கள் இவ்வாறான வாழ்க்கைக்குள் தங்களைத் தகவமைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதற்கும் மேல் உடல் மற்றும் மன விருப்பங்களை நேர்செய்து கொள்ள விழைபவன் துறவை நாடாமல் இல்வாழ்க்கையினனாகத் தன்னை ஆக்கிக்கொள்ள வேண்டும்.

இல்வாழ்க்கை என்னும் வாழ்வறத்தில் நுழைந்தபின் அவன் மெல்ல மெல்ல துன்பங்களுக்கு இரையாகிறான். தன் மனைவி, மக்கள் என்று அறுக்க முடியாத பற்றுகள் உருவாகின்றன. அவர்களுக்கு நலம் செய்ய உழைக்கிறான். தன்னை ஒப்புக்கொடுக்கிறான். 

குடும்பத்து உறுப்பினர்கள் ஒவ்வொருவரும் இந்தப் பாடுபடுஞ் சங்கிலியில் தம்மையும் ஒரு கண்ணியாகப் பிணைத்துகொள்கிறார்கள். காலம் பருவங்களால் பகுபட்டிருக்கிறது. காற்றுள்ளபோதே தூற்றிக்கொள்ளும் அறிவு வளர்கிறது. போதாத காலங்களுக்குப் போதுமான அளவு சேமிக்கத் தொடங்குகிறான். சேமிப்பின் வழி தன்வயமாகும் எல்லாம் உடைமைகளாகின்றன.

உடைமைகளை உருவாக்குவதில் ஓய்வொழிச்சல் இல்லாமல் ஓடுகிறான். தன் ஆற்றல் முழுவதையும் மிகை முயற்சிகளில் ஈடுபடுகிறான். எந்த ஒரு செயலுக்கும் அதற்கு நிகரான நேர் மற்றும் எதிர் விளைச்சல்கள் உண்டல்லவா? அவன் வினைகள் அவற்றுக்குரிய பலன்களைத் தருகின்றன. 

நேர்நிலைப் பலன்களில் மகிழ்கின்றவன் எதிர்நிலைப் பலன்களில் துவண்டுபோகிறான். துன்பத்திற்காளாகிறான். அவன் மானம், செல்வம், இல்லறம், இன்பம், போகம், மக்கட்பேறு, உடைமைகள், நன்றி, அழுக்காறு, வெகுளி என வெகுதொலைவு பயணம் செய்து இந்த இடத்திற்கு வந்துள்ளான். இப்போது துன்பப்படுகிறான்.

துன்பத்திலிருந்து நீங்குவதற்கு அவன் என்ன செய்ய வேண்டும் ? துன்பத்தை ஏற்படுத்துவது எதுவோ அதிலிருந்து அவன் நீங்கிக்கொள்ள வேண்டும். அவனுக்குத் துன்பத்தை ஏற்படுத்தியவை என்னென்ன ? அவனுடைய கருதுகோள்கள் துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. அவனுடைய பற்றுகள் துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. நம்பிக்கைகள், ஆசைகள், தேவைகள், முனைப்புகள், முயற்சிகள் என எல்லாமே துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. 

மிகையூண் உடல் நோய்களை உருவாக்கின. மிகை போகம் புலன்களைத் தேய்த்தன. மிகை உடைமைகளால் உறக்கமும் உறவுகளும் தொலைந்தன. குளிர்காலத்தில் நெருப்பருகில் நிற்பதைப்போல் நீங்கவுமில்லாமல் நெருங்கவுமில்லாமல் இதமாக வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். அளவறிந்து வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவன் வேட்கையின் வழிச்சென்றான். எல்லாவற்றையும் கொள்ளை கொள்ளையாய்ச் சேர்த்தான். 

நல்விளைவுகளுக்கு நகைத்திருந்தவன் எதிராய் விளைந்த தீமைகளை விழுங்கிச் செரிக்க முடியாமல் கண்ணீர் விடுகின்றான். இறுதியில் ஞானம் வாய்க்கிறது. ‘எந்த ஒன்றினாலும் துன்பம் உண்டு’ என்னும் ஞானம். 

எந்த ஒன்றினால் துன்பம் வருமோ அதை நீங்கி விடவேண்டுமா ? அப்படியும் முடியாது. அந்த ஒன்று உனக்கு என்ன நலம் பயக்குமோ அதன் மீதான பற்றை மட்டுமேனும் விட்டு நீங்கு. ஒன்றைவிட்டு நீங்குவதோ முற்றாகத் துறப்பதோ உனக்கு போதிக்கப்படவில்லை. ஆனால், அந்த ஒன்றினால் உனக்குள் நிகழும் ஒன்றை விட்டு நீங்கி நிற்கப் பழகு என்று வள்ளுவர் சொல்கிறார். 

அது முடியும்தானே ? உறவுகளால் உனக்கு உவப்பு என்றால் அந்த உவப்பிலிருந்து நீங்கி வாழ்வதைப் பழகிக்கொள். ஏனென்றால், அது உன்னளவில் நிகழ்வது. உணவு வாய்க்கு ருசியைத் தருகிறது என்றால் அந்த உணவு இருக்கட்டும், அது தரும் ருசியிலிருந்து நீங்கிப் பழகிக்கொள். இப்போது எப்படித் துன்பம் வரும் ? வள்ளுவர் இதை எத்துணை அழகாக விவரிக்கிறார் என்று பார்ப்போம். 
யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல் 
அதனின் அதனின் இலன்.

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் = எந்த ஒன்றினால் தனக்குக் கிட்டும் எந்த ஒன்றிலிருந்தும் தன்னை நீக்கிக் கொண்டவன், விடுவித்துக் கொண்டவன்
அதனின் அதனின் = அதனால் அவனுக்குக் கிட்டும் அவ்வொன்றினால்
நோதல் இலன் = துன்புறுதலே இல்லாதவன்.

எந்த ஒன்றினாலும் தனக்குக் கிடைக்கும் எந்த ஒன்றிலிருந்தும் தன்னை விடுவித்துக்கொண்டவன், அதனால் அவனுக்குக் கிட்டும் அந்த ஒன்றினால் அடையும் துன்பம் இல்லாதவனாகிறான்.


மேலும் (நன்றி: தினமணி)

கண்ணில் கண்ட பொருட்களில் எல்லாம்
ஆசை கொள்ளக் கூடாது
அல்லல் தொல்லை துன்பங்கள்
அனுபவிக்கக் கூடாது.
எந்த எந்தப் பொருளானாலும்
விலகி நீயும் இருந்திட்டால்
அந்தப் பொருளால் உனக்குத்தான்
துன்பம் என்றும் இல்லையே.
 ------ ஆசி. கண்ணம்பிரத்தினம்

மேலும் (நாரயண ஸ்வாமிநாதன்)

இந்தக் குறளைக் கூறும் பொழுது உதடுகள் ஒட்டாது. வாய் அசைகிறது, ஓசை வருகிறது ஆனால் உதடுகள் ஒட்டவில்லை. அது போல வாழ்கை நடத்து, காரியங்கள் செய், ஆனால் அவற்றில் பற்று வைத்து ஒட்டிக்கொள்ளாதே என்று அழகாக சொல்லாமல் சொன்னது தான் இதன் சிறப்பு.

இது ஒன்றும் கடினமானது அல்ல. ப, ம இவ்விரண்டு எழுத்து சம்பந்தப்பட்டவற்றை ஒதுக்கினால் உதடுகள் ஒட்டாது. அதை சரியான இடத்தில உபயோகப் படுத்தியது தான் வான்மறை வள்ளுவனின் சிறப்பு. 

Thirukkural - Management- Managing Stress - Attachment

Stress is a silent killer. It is a modern day epidemic. Everyone suffers from stress related or stress induced diseases.

Stress leads to psychological and physical sufferings. “Stress,” according to Lazarus (1966) “arises when individuals perceive that they cannot adequately cope with the demands being made on them or with threats to their well being.” 

Valluvar confirms that attachment to things, events and people is the cause for stress. According to him, we cling  on to things, people, and events so possessively that the practice of clinging creates enormous stress on and for us.

This thought is presented objectively in Kural 341. One of the best techniques to manage stress is to detach yourself from people, objects, and events. We will not suffer from diseases because of what we discard from our life. We get diseases because of what we hoard and cling on to constantly. Hoarding can be both psychological and physical.

As one by one we give up
We get freer and freer of pain 

Therefore, there is no disease when there is sacrifice or renunciation. Another special quality of this Kural is when you recite the Kural, your lips do not touch each other. There is no contact between the lips. It is a sure indication that there is no attachment. There are cases of leaders who attached themselves to their positions and lost many things in the process.

The core message of the Bhagavat Gina is non-attachment. Attachment to the fruits of your action leads to many frustrations and disappointments. The result of all these is stress. To lead a stress free life, learn to practice detached attachment in all the five areas -  health, career, finance, family and society — of your life.


Why you struggle to say no 
Saying no to other people’s requests is not easy. In fact, there are quite a few reasons why you may have difficulty doing this. Let’s review some of them.

a) Lack of clarity 
One reason you may have a hard time saying no is because you lack a clear vision. You don’t know what you want or where you are heading and, as a result, it is easy to become distracted. Of course, you’re not always in a position to say no at work or in your personal life. However, remember this: as a rule of thumb, the clearer you are regarding what matters to you—such as your goals and values—the easier it will be for you to make the correct decisions and say no when necessary.

Successful people have to decline requests most of the time. And this is one of the reasons they are so successful: they have clear priorities, well-defined values, and a specific vision. 

The following story of Richard Branson, the billionaire founder of Virgin, illustrates this situation very well. A company that wanted to hire Richard Branson as a keynote speaker offered to pay $100,000 for an hour-long speech, but he declined. They raised their offer to $250,000, but again he declined. Then $500,000, but still no. Finally, they offered to pay whatever price he named. Despite this lucrative offer, they received the following message from his office:

“No amount of money would matter. Right now, Richard has three strategic priorities he is focused on, and he will only allow us to allocate his calendar to something that significantly contributes to the accomplishment of one of those three priorities and speaking for a fee is not one of them.” 

As you can see, Richard Branson knows exactly what he’s doing and where he’s going, and he will let nothing prevent him from concentrating on his top priorities. Now, unlike Richard Branson, you’re probably not receiving hundreds of requests every day, but how are you going to design the life you want and achieve the success you desire if you’re unable to say no? And what will happen as you become more and more successful in the future? If you can’t say no now, how will you say no in the future? 

b) Lack of assertiveness 
Another reason you may have a hard time declining requests is because you’re afraid of hurting other people’s feelings. Like most people, you probably want everybody to like you. While understandable, this type of behavior will rarely allow you to perform at your best or design the life you want. You may lie to yourself, pretending you’re acting selflessly, but it’s often not the case.

In fact, if anything, being a people pleaser is a selfish action, not a selfless one. When you seek to please people, you act out of fear of not being loved. Consequently, the focus is on yourself and what people may think of you, not on the other person. This is why “Mr. Nice Guy” often finishes last. Instead of being himself, he wears a mask, hoping to make a good impression. He hides his true personality for fear of being rejected. In the end, he often is rejected; ironically, not for who he really is, but for who he pretends to be. 

Even worse, in the long term, this type of behavior tends to create resentment toward people who abuse your kindness. Under this condition, instead of having real relationships with people, you will develop fake relationships based on resentment and fear of showing your true self. This lack of assertiveness and the tendency to please other people often result from insufficient self-worth. For instance, a lack of self-worth can prevent you: 
* Standing for your values and what you believe in,
* Accepting that some people will not like you, 
* Valuing your time (and yourself), 
* Setting expectations and clear boundaries, and 
* Deciding on a clear direction you want to follow.

c) Lack of understanding of what saying yes means 
Whenever you say yes to something, you will probably have to say no to something else. For instance, when you help someone do something of little importance, you lose the opportunity to work on something of greater import, something that may have a bigger impact on the world. In short, saying yes too often can rob you of the opportunity to do something more meaningful and impactful with your time. In this regard, it is easy to see why saying yes is selfish.

Contrary to what people think, saying yes is not the default answer, saying no is. Remember this: nobody is entitled to your time. When someone asks you to give them some of your time, they assume they know what’s best for you and how you should use your time. Or worse, they simply don’t care about your time, and they are only considering their own interests. Isn’t that selfish? 

The point is, whenever you offer your time, you give away a chunk of your life, and time is a hugely valuable commodity. Is it worth your time? Shouldn’t you spend your time doing something you judge more important?

Don’t get me wrong, though. I’m not saying you should be a jerk and never help other people. The truth is, we usually love helping others. The helper feels good about sharing his or her knowledge, while the person asking for help is happy to find some. I’m merely encouraging you to become more selective in the way you use your time. Help people whenever you can, but don’t feel obligated to do so every time.

How to say no 
Many people struggle to assert themselves or ask for what they want. As a result, instead of being proactive and going after their dreams, these people tend to react to what life throws at them. If this sounds like you, it’s now time to assert yourself and go after what you want.

a) Start small 
If you struggle to say no, I encourage you to start small. Start by saying no to small requests with minor consequences. Perhaps you can say no to attending a party you’ve been invited to. Perhaps you can say no to someone who asks you for a small favor. At first, it might feel uncomfortable but it’s a good sign you’re making progress. People are not going to die because you say no to them.
b) Stop over-justifying yourself 
Do you try to justify yourself whenever you choose to say no to a request? I see people doing this all the time. Here is the thing: you don’t need to justify yourself. Remember what we discussed previously; when people ask you something, your default answer should be no. Therefore, you don’t need to come up with false excuses nobody would ever buy into. Instead, try telling the truth: 

* I’m sorry, but parties are not my thing, so I’m going to skip it this time.
* I’m sorry, but right now I’m entirely focused on a very important project. 
* I’m sorry, but I made a promise to my kids, and I won’t disappoint them. 

You don’t need to over-apologize either. Time is one of your most precious assets, so why squander it? Why not value your time more and say no to requests that aren’t the best use of your time? At first, it might feel uncomfortable to say no without offering lame excuses, but I encourage you to try it out. If you find it difficult to assert yourself, this exercise will help you immensely.

c) Practice saying no 
If you struggle to say no, an effective way to work on your assertiveness is to use role play. Role-playing has been shown to be effective in many different fields, especially sales. Anything you practice saying by yourself—or better, with someone else—becomes easier to say in real life. 

To practice, envision a specific situation when you want to say no. Perhaps it is when one of your colleagues ask you for a favor. Or perhaps it is when a friend wants you to attend a party. Now, imagine what you would say in this specific situation. See yourself actually saying it. Practice saying it out loud. The simple fact of having rehearsed your answer in your mind will help you when the situation arises in reality. 

d) Practice offering alternatives 
Rather than saying no, you can also offer alternatives when necessary. I find this method effective when I don’t want to say no, can’t say no or simply want to modify the request so it works better for me. 

For instance, let’s say someone asks you to attend a party and you don’t want to go. You could say something like, “I don’t feel like going tonight, but we can have lunch together tomorrow, if you’re free.” Of course, that’s providing you actually do want to meet that person. This alternative may come handy especially if you’re an introvert. 

Removing tasks you do reluctantly 
To declutter your schedule and reduce stress, it is also essential for you to remove tasks you do reluctantly during the day. These are often the tasks that generate the most stress. If they are part of your job, you might not be able to remove all of them, but you can probably eliminate at least a few. As you do so, you’ll make your day easier and will have more time and energy to dedicate to things that truly matter to you.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

The one who says in spirit that I don't want this, says NO to it and practices it by totally avoiding it will yields good results. By saying NO, (it might be difficult in short term), whereas in the long term it only brings good and we won't regret it. 

In penance, saying NO (to desires and distractions) is essential. Only by saying NO to many things one can lead a path focused (and free from distractions) and attain moksha. 

Most importantly, the Freedom to say NO is the real freedom. Or else, its means that we are addicted or enslaved to a thing/desire/person.

Also, in tapas, it is not just about saying NO, but also more about removing the LIEs (illusions that we have within us)

Questions that I ask to the kid

What is the benefit of saying NO ? What is the long term of benefit? Do we loose anything by saying NO? (may  be in short term, but in long term we would benefit)
Why we should have the freedom to say NO? (It shows we are truly independent. Our senses are not slave to that. The courage of saying NO is the real big freedom)

What is saying NO? (removing lies/illusions. பொய்களை களைதல்)

English Meaning


Thirukkural 341 speaks of detachment as a gradual process — "Whatever one relinquishes, one is freed from its pain." Every object or desire we release our hold on, releases its hold on us. The verse subtly guides us not towards instant renunciation of all, but towards recognizing how each individual act of letting go brings a proportionate sense of freedom.

This idea of freedom through renunciation echoes deeply in Buddhist "Trishna" (craving) and Jain and Hindu philosophies. Desires tie us not just to what we want, but to the pain that arises from their absence or change. True liberation arises not through acquiring more, but through consciously shedding — of fear, attachment, and illusion.

To release desire is not to become void of meaning, but to become full with presence. The act of saying “no” to what we once craved becomes an act of immense strength — a restoration of inner space. The world is an unending marketplace of offerings, but everything we accept costs us a little of our freedom. Hence, the ultimate wealth is freedom itself.

True detachment is not the refusal of life, but the refusal to be owned by it. It is a serene clarity that allows us to be fully in the world, but not consumed by it. It is not the loud denial, but the quiet dropping — like a leaf gently falling from a tree, having fulfilled its time, untouched by regret.

In this way, (Kural translation) "From whatever a person has withdrawn, from that — and only that — will they no longer suffer" becomes not just a line of poetry, but a spiritual sutra: a whisper of freedom that grows louder with every desire we drop, every illusion we release, and every truth we touch.

Short version
True freedom begins where attachment ends. As we step back from our desires, we also step away from the pain they bring. Suffering has no power over what we no longer cling to.

Letting go need not be sudden or absolute; even gradual detachment brings relief. Every small act of renunciation lifts a weight from the mind and restores a sense of clarity. Peace grows in the space where craving once lived.

We often think that to say "no" is to lose something, but sometimes it's the deepest form of self-preservation. The more we stop chasing what binds us, the more we return to ourselves. In walking away from what we once thought essential, we discover what truly is.

Poetic Rendering

==What I Let Go==

The pain I feared began to fade,
Each time a want was gently laid.
What I release can wound no more—
Detached, I walk from shore to shore.

I lose no joy, I lose the chain.
Desireless, I slip from pain.
The less I cling, the more I'm free—
And in that space, I come to me.
give a poetic rendering of this kural


Why it is difficult to say NO?

  • We often fear disapproval or rejection from others—wanting to be liked or accepted makes it hard to refuse.

  • Saying no means setting boundaries, which can feel uncomfortable if we worry about hurting someone’s feelings or causing conflict.

  • We may have an inner voice driven by desire or fear—like wanting more, or fearing loss—that pulls us to say “yes” even when we don’t want to.

  • Sometimes, we don’t fully know what we truly want or need, so saying no feels uncertain or risky.

  • Social and cultural norms often reward saying yes, being helpful or agreeable, making “no” seem like failure or weakness.

🧠 Think With Me – Questions for Young Minds (Ages 13–21)

  • Have you ever chased something — a thing, a person, or a goal — only to find that getting it didn’t bring lasting happiness?

    → What does that tell you about how desire works?
  • When you feel anxious or restless, is it sometimes because you’re holding on too tightly to how things “should” be?

    → Can freedom begin by releasing some of that grip?
  • What if true strength isn't getting everything you want, but being okay without it?

    → Could “letting go” actually be a form of inner power?
  • Can saying “no” to something — a temptation, a distraction, a need for approval — be an act of self-respect?

    → Where in your life would a quiet “no” bring more peace?

Questions by scholars ans Answers by Thiruvalluvar

  1. How can I live without fear of change, loss, or uncertainty?
    Thiruvalluvar: Fear departs from the one who has already let go of what may be lost.

  2. Is saying “no” a kind of power?
    Thiruvallvuar: Power is not in holding on, but in walking away without pain.

  3. Socrates: Can we come to know ourselves while still enslaved to the things we seek
    Thiruvallvuar: The self is clear only to the one who is free from clinging to what is not the self.

  4. Aristotle: Is the highest virtue the ability to choose not just what to pursue, but what to leave behind?
    Thiruvallvuar: Virtue shines most in the wise discernment to renounce, not just to acquire.

  5. Aristotle: What is the role of moderation in achieving eudaimonia (the good life)?
    Thiruvallvuar: Joy endures in the one who loosens desire, thread by thread, not all at once.

  6. The Buddha: Can one walk the Middle Path unless he lets go, desire by desire?
    Thiruvallvuar: Each desire dropped is one weight removed from the journey to peace.

  7. Jesus: Is the kingdom within not reached by emptying the self?
    Thiruvallvuar: Emptiness of want is fullness of grace.

  8. Heidegger: Is letting go a form of ontological clarity?
    Thiruvallvuar: To be truly present, one must first be unbound.

  9. Laozi / Taoism: Isn’t simplicity found when desire falls away?
    Thiruvallvuar: The less you hold, the more you flow.

🌿 Story: “The Leaf That Let Go”

There was once a tree on the edge of a quiet village, old as memory and tall as hope. On one of its high branches lived a bright green leaf named Aru, full of dreams and noise. Aru wanted to stay green forever. It loved the sunshine, the raindrops, the way the wind made it dance. But most of all, it feared falling.

As the seasons passed, Aru noticed some of its friends quietly drifting down. "Why are they letting go?" it asked the wind. The wind only whispered, “Because it is time.” But Aru clung tighter.

One day, a wise butterfly resting nearby said gently,
“Every joy you hold too tightly becomes a fear. Every fear you release becomes peace.”
Aru didn’t understand, but it remembered the words.

Then came autumn, and with it, a golden silence. Aru felt itself drying, losing its green. It was scared. But something inside was also becoming still. One by one, it let go of its worries:
“What if I fall?” Let go.
“What if I’m forgotten?” Let go.
“What will I become?” Let go.

One morning, with the lightest breeze, Aru let go. No resistance. No fear. It floated down like a prayer. It didn’t feel like an end. It felt… light. Free. Whole.

A child saw the leaf land gently on the ground, picked it up, and smiled.

In that smile, Aru saw: it had not lost itself. It had become peace.

Moral (Essence of the story)

Like Aru, we too must loosen each desire gently. Not all at once, but one by one. And when we let go, sorrow lets go of us.

🎒 Story: "The Bag She Carried"

Maya was a bright student in high school, always trying to be the best. Best grades, best friend, best daughter. Her backpack was always full—of books, notebooks, and quiet worries no one could see.

As she entered college, the bag only got heavier. Now it had career goals, a relationship she was unsure about, the fear of not being "enough", and the pressure to always be “on.” She told herself, “I have to carry all this—it’s how I’ll succeed.”

One day, while running late for class, her bag tore. Embarrassed and panicked, she sat on the library steps, holding it together—barely.

An old janitor nearby gently said, “You can keep fixing that bag forever… or maybe ask if you really need to carry everything in it.”

That night, she thought:
Did she still care about that competition she never liked?
Was she holding on to a friendship that no longer felt right?
Was she saying "yes" just to avoid guilt?

Bit by bit, she started saying no. No to overcommitting. No to things that drained her. No to the constant fear of missing out. She dropped one thing at a time—like unpacking stones from her bag.

Weeks later, her walk felt lighter. She laughed more. She didn’t win everything, but she was free to breathe.

Moral (Essence of the story)

We don’t have to carry it all. Every “no” to something that no longer serves us is a “yes” to peace.
Like Thiruvalluvar said: “What you walk away from, walks away from hurting you.”

🛠️Practice Tools for Daily Life


  • The “Do I Need This?” Pause
➤ Before you say “yes” to anything—purchase, event, task—pause and ask:
“Is this really needed, or is it just habit, fear, or pressure?”
🕐 Time: 10 seconds per decision.

  • One Thing Let Go Journal
➤ Every night, write down one thing you chose to let go that day—an impulse, a grudge, a worry.
Over time, this builds clarity on how “letting go” frees mental space.

  • Digital Shelf Clearing
➤ Once a week, unsubscribe, unfollow, or delete 1 app, contact, or feed that doesn't nourish your peace or clarity.
Small disengagements sharpen awareness of your values.

  • The “No” Rehearsal
➤ Practice saying one kind but firm “no” per week to something you’d have said “yes” to just to please or perform.
Builds courage to prioritize what matters.


  • “Wave & Shore” Visualization (Embodied reflection)

Picture each desire as a wave rising in your mind.
Then imagine your awareness as the shore.
Let the wave crash and dissolve. Don’t chase, don’t fear—just observe rise and fall.

This image calms identification with desire and grows your witnessing capacity.

  • “Loss Practice” from Monastic Traditions

Once in a while, intentionally do without a comfort or preference:
    • Cold shower instead of hot
    • Sit on the floor for a meal
    • Delay gratification by 30 minutes
Purpose: To teach the body-mind it can survive without getting what it wants.
Loss becomes a teacher, not a fear.


📚 Deeper Learning Method

"Desire Mapping" Exercise (weekly, pen and paper or journal)


List 5 things you want most right now.

For each, ask:
→ What feeling am I really chasing through this?
→ If I didn’t get it, what am I afraid of losing?

Then ask:
→ What part of this desire is truly mine—and what is just social expectation, fear, or ego?

End with: What one desire can I release for now, to test my freedom from it?

This helps untangle genuine values from borrowed cravings.

🧘🏽‍♂️ Deeper Practice Method

“Desire by Desire Letting Go” (Inner Meditation Practice)


🕐 Weekly, 10–15 minutes

Sit quietly and close your eyes.

Let a current strong desire rise in the mind—name it clearly.

Now gently say: “Even without this, I am whole. Even this I can release.”

Feel what happens in your body. Fear? Relief? Resistance?

Let it pass. Then let another desire rise. Repeat.

Parallels in Other Philosophical and Religious Traditions

🕉️ Indic Texts
1. Bhagavad Gita – Chapter 2, Verse 71
“Vihāya kāmān yaḥ sarvān pumāṁś carati niḥspṛhaḥ / nirmamo nirahaṅkāraḥ sa śāntim adhigacchati”
➤ “The one who gives up all desires and lives free from longing, without ego or possessiveness, attains peace.”

2. Patanjali’s Yoga Sutras – 1.15
“Dr̥ṣṭānuśravika-viṣaya-vitṛṣṇasya vaśīkāra saṁjñā vairāgyam”
➤ “Vairāgya (dispassion) is the mastery of non-attachment to seen or heard objects.”

3. Jataka Tales (Buddhist Canon) – Kāma Jātaka
➤ The Bodhisattva gives up his kingdom, wife, and luxuries when he sees how desires lead to bondage and sorrow

4. Brihadaranyaka Upanishad II.3.6
नेति नेति। नान्यत् किञ्चित्। यद्वै तन्मे मनः।
Neti neti. Nānyat kiñcit. Yad vai tan me manaḥ.
➤ This is not it, that is not it; nothing else exists besides this.
Whatever this mind perceives is not the true Self.


📜 Western & Global Thought
1. Epictetus (Greek Stoic Philosopher)

“Freedom is not achieved by satisfying desire, but by eliminating it.”

2. Marcus Aurelius – Meditations, Book 6

“If you are distressed by anything external, the pain is not due to the thing itself, but to your estimate of it.”

3. Jesus – Luke 17:21

“The kingdom of God is within you.”
➤ Suggests inward renunciation brings heaven, not outward gain.

4. Laozi – Tao Te Ching, Chapter 19
“Abandon learning (of superficial knowledge), and your worries will end. Cut off desires, and you will find peace.”