கதங்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி

குறள் 130

கதங்காத்துக் கற்றடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி

அறம்பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

கதம் - சினம்; பஞ்சம்; பாம்பு; அடைகை; சென்றது; ஓட்டம்.

காத்து - காத்தல் - பாதுகாத்தல்; அரசாளுதல்; எதிர்பார்த்தல்; விலக்குதல்.

கற்று -  கற்கை - படித்தல்

அடங்கல் - எல்லாம்முழுதும்; தங்குமிடம்; பயிர்செய்கைக்கணக்கு; செய்யத்தக்கது.

அடங்கல் - அடக்கம் - மனமொழிமெய்கள்அடங்குகை; கீழ்ப்படிவு பணிவு அடங்கியபொருள்; மறைபொருள் கொள்முதல் பிணம்அடக்கம்செய்தல்.

ஆற்றுவான் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

செவ்வி - காலம்; ஏற்றசமயம்; காட்சி; அரும்பு; பக்குவம்; புதுமை; அழகு; சுவை; மணம்; தன்மை; தகுதி; சித்திரைநாள்.

அறம்  - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

பார்க்கும் - பார்த்தல்  - pār-   11 v. tr. [K. pāru, M.pārkka.] 1. To see, look at, view, notice,observe; கண்ணால்நோக்குதல். பாராக்குறழா (கலித்.65). 2. To examine, inspect, search into,scrutinise; ஆராய்தல். படுபயனும் பார்த்துச் செயல்(குறள், 676). 3. To know; அறிதல். காலம்பார்த்துள்வேர்ப்ப ரொள்ளியவர் (குறள், 487). 4. To lookfor, expect; எதிர்பார்த்தல். வருவிருந்து பார்த்திருப்பான் (குறள், 86). 5. To desire, long for; விரும்புதல். புதுமை பார்ப்பார் (கம்பரா. பூக்கொய். 9). 6.To search for, seek; தேடுதல். ஆட்பார்த் துழலுமருளில் கூற்று (நாலடி, 20). 7. To worship;வணங்குதல். (சூடா.) 8. To estimate, value;மதித்தல். அவன் வயிரம் பார்ப்பதில் கெட்டிக்காரன்.Colloq. 9. To heed, pay attention to; கவனித்தல். 10. To look after, take care of, manage,superintend; மேற்பார்த்தல். பண்ணை பார்க்கிறான்.11. To peruse, look through, revise; பார்வையிடுதல். இந்தப் பத்திரத்தைப் பாருங்கள். 12. Totreat, administer medicine; மருந்து முதலியனகொடுத்தல். யார் வைத்தியம் பார்த்

ஆற்றின் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

நுழைந்து - நுழைதல் - புகுதல்; பதிதல்; சேர்ந்துகொள்ளுதல்; நுண்மையாதல்; இடைச்செருகப்படுதல்; கூரிதாதல்; சாடைசொல்லுதல்; கடத்தல்; மட்டுக்கட்டுதல்.

முழுப்பொருள் 

கல்வி பலகற்றுத் தேர்ந்தவர்க்கும், பண்பு நெறிகளுக்கு ஒவ்வாத ஆசை, கோபம் முதலியன இருக்கும். அவற்றுள் வெகுளாமை என்பதைப்பற்றிப் பேச ஒரு அதிகாரத்தையே செய்துள்ளார் வள்ளுவர்.  

கோபம் யாரிடத்திலும் கொள்ளாமலிருத்தல் நல்லது, ஏனெனில் அதுவே எல்லா தீமைகளுக்கும் ஊற்றுக்கண் என்னும் விதமாக, “மறத்தல் வெகுளியை யார்மாட்டும் தீய பிறத்தல் அதனான் வரும்” என்று கூறுவார். அதுமட்டுமல்லாது, சினத்தை “சேர்ந்தாரைக்கொல்லி” என்று சொல்லி, அது, சினங்கொண்டவரையே இறுதியில் அழிக்கும் என்பார். “சினமென்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி இனமென்னும் ஏமப் புணையைச் சுடும்”

கோபம் இருப்பது அடக்கமின்மையாகும். கல்வி கற்காமல் இருப்பது அடக்கமின்மைக்கு ஒருவித காரணம். தருமத்தை / அறத்தை நோக்கி கற்கப்படும் கல்வி அடக்கத்தை தரும். தருமத்தை நோக்கி கற்கப்படாத கல்வி அடக்கத்தை தராது ஆணவத்தை தரும். ஆணவம்  அடக்கத்தை தராது (அடக்கமின்மையை தரும்). 

ஆதலால் கோபத்தை அடக்கி உண்மையான கல்வியை கற்று  தன்னடக்கம் கொண்டவனாக ஒருவன் இருந்தால் அவன் நிறை மனிதன். தருமம் (அறக்கடவுள்) அவனை வந்து காக்க தக்க சந்தர்ப்பம் பார்க்கும். (அறக்கடவுளை சந்திக்க தனியாக முயல வேண்டாம் தருமமே தானாக வரும்). 

தருமம் தலை காக்கும் என்கிற வழக்கொன்று உண்டு. அதைப்போலத்தான் இது. அறக்கடவுள், இத்தகைய பண்பாளருக்கு உதவும் தருணங்களை ஆவலோடு எதிர் நோக்கும். பாரதியின் எழுத்திலே மலர்ந்த “தருமத்தின் வாழ்வதனை சூது கவ்வும், தருமம் மறுபடி வெல்லும்” என்ற கருத்தின் உண்மையை உணர்த்தவே இது. பண்பு நலன் மிக்கவருக்கு வரும் சோதனைகளிலிருந்து, இறுதியில் அவர்களை மீட்டு தருமத்தை நிலை நாட்டுவதே அறக்கடவுளின் செயலாம்.

ஒப்புமை

”அறிவ தறிந்தடங்கி” (நாலடி 74)

“கற்றறிந்தார் கண்ட தடக்கம்” (பழமொழி 243)

“கற்றடங்கி னான் அமிழ்து” (சிறுபஞ்ச 3)

வசிஷ்டர் வாயால் , பிரம்ம ரிஷி!

எல்லாம் கிடைத்தாலும், எதையாவது ஒன்றை நினைத்து ஏங்குவதே மனதின் சுபாவம். அதிலிருந்து, சுலபத்தில் விடுபட முடியாது. உலகம் முழுவதும் நம்மை பாராட்டினாலும், 'ச்சே என்னய்யா இது... எல்லாரும் என்னை பாராட்டுகின்றனர்; இந்த ஆள் மட்டும் ஒரு வார்த்தை கூறவில்லையே... முத்தா உதிர்ந்து விடும்...' என்று அங்கலாய்க்கும். மனம். இதிலிருந்து விடுபட என்ன வழி...

ஒருமுறை, கடுந்தவம் புரிந்தார் விசுவாமித்திரர். உலகினர், அவரது, தவத்தை வியந்து, 'இவரல்லவா பிரம்மரிஷி...' என்று பாராட்டினர்; அதைக் கேட்டு விசுவாமித்திரரும் மகிழ்ந்தார். இருப்பினும், அவர் உள்ளத்தில், 'எல்லாரும் பாராட்டுகின்றனர்; ஆனால், வசிஷ்டர் என்னை பாராட்டவில்லையே... அவர் வாயால், பிரம்மரிஷி பட்டம் பெற்றால் அல்லவா பெருமை...' என நினைத்தவர், 'நாம் சென்று வசிஷ்டரை வணங்கலாம்; பதிலுக்கு அவரும் வணங்கினால், நாம் பிரம்மரிஷி; மாறாக, அவர் நம்மை ஆசீர்வதித்தால், நாம் பிரம்மரிஷி அல்ல...' என தீர்மானித்தார்.

உயர்நிலையில் உள்ளவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் வணங்கினால், இருவரும் சமம்; ஒருவர் வணங்கும்போது, அடுத்தவர் அவருக்கு ஆசி கூறினால், வணங்கியவர் இன்னும் பக்குவம் பெற வேண்டும் என்பது பொருள்.

விசுவாமித்திரர், வசிஷ்டரை வணங்கிய போது, அவர் தன் இரு கரங்களையும் தூக்கி அவரை ஆசீர்வதித்தார்.

இதனால், மனம் நொந்து, மறுபடியும் தவம் செய்ய துவங்கினார் விசுவாமித்திரர். சிறிது காலம் ஆனது; விசுவாமித்திரரின் இஷ்டதெய்வம் அவர் முன் தோன்றி, 'விசுவாமித்திரா... நீ இப்போது சென்று வசிஷ்டரை வணங்கு; பதிலுக்கு அவர் உன்னை வணங்கா விட்டால், அவர் தலை வெடிக்கட்டும் என்று, சாபம் கொடுத்து விடு...' என்றது!

உடனே சென்று வசிஷ்டரை வணங்கினார் விசுவாமித்திரர். அவரோ, முன் போலவே, இரு கரங்களையும் தூக்கி ஆசீர்வதித்தார்; இதனால், சாபம் கொடுக்கத் தயாரானார் விசுவாமித்திரர்.

ஆனால், அவர் செய்த தவத்தின் காரணமாக மனதில் நல்ல எண்ணங்களே எழுந்தன. 'என்ன பைத்தியக்காரத்தனம் இது! இவர் என்னை பிரம்மரிஷி என்று ஒப்புக் கொள்ளாவிட்டால் என்ன... நான் கோபத்திற்கு இடம் கொடுத்து, அறிவிழந்து இவரைச் சபிக்க எண்ணி விட்டேனே...

'இவ்வளவு காலம் தவம் செய்தும், எனக்குள் இருக்கும் கெட்ட எண்ணம் நீங்கவில்லையே... இவருக்குச் சாபம் கொடுக்க நினைத்ததன் மூலம், என் தவசக்தி எல்லாம் வீணாகி விட்டது. எல்லா ஜீவராசிகளிலும் ஒரே ஆன்மா தானே குடிகொண்டுள்ளது. அப்படியிருக்கையில் இப்படிப்பட்ட தவறை இனி செய்யக் கூடாது...' என நினைத்து தலைகுனிந்து திரும்பினார் விசுவாமித்திரர்.

அப்போது, 'முனிவரே... நில்லுங்கள்; நான் உங்களை வணங்க வேண்டாமா...' என்றார் வசிஷ்டர்.

சட்டென்று திரும்பினார் விசுவாமித்திரர். வசிஷ்டர் கைகளை கூப்பி வணங்கி, 'பிரம்மஞானம் அடைந்த உங்களை வணங்கி, உங்கள் வணக்கத்தை ஏற்றுக் கொள்கிறேன்...' என்று கூறி, விசுவாமித்திரரை தழுவிக் கொண்டார்.

மனம் நெகிழ்ந்தார் விசுவாமித்திரர். 'முனிவரே... முன்பு உங்களிடம் இருந்த கோபம் முதலான எல்லா தீய குணங்களும் நீங்கி, அனைத்தையும் பிரம்ம மயமாக பார்க்கும் தன்மையும் அடக்கமும் வந்து விட்டது. அதனால், இப்போது நீங்கள் பிரம்ம ஞானி, பிரம்ம ரிஷியாகி விட்டீர்கள்...' என்று பாராட்டினார் வசிஷ்டர்.

நற்குணங்களே நிலையான உயர்வைத் தரும்; தீய குணங்கள் உயர்வைத் தருவது போலத் தோன்றினாலும், முடிவில் நம்மைக் கீழே வீழ்த்தி விடும்.

இதையே "வசிஷ்டர் வாயால் , பிரம்ம ரிஷி!" என்று கூறப்பட்டது. ஆனால் நாளடைவில் அது தவறாகவும் பொருள்கொள்ளப்பட்டது. 

திருக்கோஷ்டியூர் (சௌமியநாராயணப் பெருமாள் கோயில்)

திருக்கோஷ்டியூர் நம்பியிடம் எட்டழுத்து திருமந்திர உபதேசம் பெற ராமானுஜர் வந்த போது, யார் எனக் கேட்க, நான் ராமானுஜன் வந்திருக்கிறேன் எனச் சொல்ல, நம்பி வீட்டிற்குள்ளிருந்தவாறே, "நான் செத்து வா!' என்றார். புரியாத ராமானுஜரும் சென்றுவிட்டார். இவ்வாறு தொடர்ந்து 17 முறை ராமானுஜர் வந்தபோதும், நம்பி இதே பதிலை சொன்னார். அடுத்த முறை சென்ற ராமானுஜர் "அடியேன் வந்திருக்கிறேன்' என்றார். அவரை அழைத்த நம்பி, ஓம் நமோநாராயணாய என்ற மந்திர உபதேசம் செய்தார். ஏனெனில் ராமானுஜருக்கு அடக்கம் வந்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

கதம் காத்துக் கற்று அடங்கல் ஆற்றுவான் செவ்வி - மனத்தின்கண் வெகுளி தோன்றாமல் காத்துக் கல்வியுடையவனாய் அடங்குதலை வல்லவனது செவ்வியை, அறம் பார்க்கும் ஆற்றின் நுழைந்து - அறக் கடவுள் பாராநிற்கும் அவனை அடையும் நெற்றியின்கண் சென்று. (அடங்குதல் - மனம் புறத்துப் பரவாது அறத்தின் கண்ணே நிற்றல். செவ்வி - தன் குறை கூறுதற்கு ஏற்ற மனம், மொழி முகங்கள் இனியனாம் ஆம் காலம். இப் பெற்றியானை அறம் தானே சென்று அடையும் என்பதாம். இதனான் மனவடக்கம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

வெகுளியும் அடக்கிக் கல்வியுமுடையனாய் அதனால் வரும் பெருமிதமும் அடக்கவல்லவன்மாட்டு, அறமானது நெறியானே வருந்தித் தானே வருதற்குக் காலம் பார்க்கும். இஃது அடக்கமுடையார்க்கு அறமுண்டாமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

சினம் தோன்றாமல் காத்து, கல்வி கற்று, அடக்கமுடையவனாக இருக்க வல்லவனுடைய செவ்வியை, அவனுடைய வழியில் சென்று அறம் பார்த்திருக்கும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

கல்வி கற்று மனத்துள் கோபம் பிறக்காமல் காத்து, அடக்கமாக வாழும் ஆற்றல் படைத்தவனை அடைவதற்கான நேரத்தை எதிர்பார்த்து அறம் அவன் வழியில் நுழைந்து காத்து இருக்கும்.

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே

குறள் 129

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே

நாவினாற் சுட்ட வடு

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

தீ - ஒர்உயிர்மெய்யெழுத்து(த்+ஈ); பஞ்சபூதத்துள்ஒன்றாகியநெருப்பு; வேள்வித்தீ; கோபம்; அறிவு; தீமை; நஞ்சு; நரகம்; விளக்கு; உணவைச்செரிக்கச்செய்யும்வயிற்றுத்தீ; வழிவகை.

தீயினால் - நெருப்பினால் 

சுட்ட - சுடுதல் - காய்தல்; காயச்செய்தல்; எரித்தல்; பலகாரம்செய்தல்; காளவாயில்வேகவைத்தல்; மருந்துநீற்றுதல்; வெடிசுடுதல்; சூடிடுதல்; கெடுத்தல்; தீயிலிடுதல்; வருத்துதல்.

புண் - உடல்ஊறு; தசை; வடு; மனநோவு.

உள் - உள்ளிடம்; உள்ளம்; மனம்; இடம்; மறை; மனவெழுச்சி; ஒருகுறிப்புவினைப்பகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; ஏழாமவேற்றுமைஉருபு; உள்ளான்என்னும்பறவை.

ஆறும் - ஆறுதல் - தணிதல்; சூடுதணிதல்; அமைதியாதல்; புண்காய்தல்; அடங்குதல் மனவமைதி.

ஆறாதே - ஆறாது - தணியாது ; சூடுதணியாது ; அமைதியாகாது; அடங்காது; மனம் அமைதியடையாது 

நாவினால் - நாக்கு - நாக்குஎன்னும்உறுப்பு; சொல்; நடு; துலைநா; மணியின்நாக்கு; தீயின்சுடர்; பூட்டின்தாள்; திறவுகோலின்நாக்கு; நாகசுரத்தின்ஊதுவாய்; அயல்; தானியக்கதிர்; படகுவலிக்கும்தண்டு.

சுட்ட - சுடுதல் - காய்தல்; காயச்செய்தல்; எரித்தல்; பலகாரம்செய்தல்; காளவாயில்வேகவைத்தல்; மருந்துநீற்றுதல்; வெடிசுடுதல்; சூடிடுதல்; கெடுத்தல்; தீயிலிடுதல்; வருத்துதல்.

வடு - தழும்பு; மாம்பிஞ்சு; இளங்காய்; உடல்மச்சம்; உளியாற்செதுக்கினஉரு; புண்வாய்; குற்றம்; பழி; கேடு; கருமணல்; செம்பு; வாள்; வண்டு; பிரமசாரி; இளைஞன்; வைரவன்; புத்திசாலிப்பையன்.

முழுப்பொருள் 

வடு என்றால் ஒரு தழும்பு. அது ஒருவித அடையாளம். அது ஒரு நினைவின் சின்னம். நல்ல நினைவுகள் நல்லவற்றை கொடுக்கும். உந்துசக்தியாக அமையும். ஆனால் கேட்ட நினைவுகள் ஒரு கோல் போல உள்ளே ஆறாத  வடுவில்(புண்ணில்) தொட்டு தொட்டு  (மனதை) ரணமாய் கொல்லும். 

இக்குறளில் திருவள்ளுவர் கூறுவது தீ நம்மை சுட்டு நமது உடம்பில் புண் ஏற்பட்டாலும் அது சிலநாட்களில் ஆறிவிடும். ஆனால் நாவினால் வந்த சொற்களால் ஒருவர் மனதை சுட்டால் அப்புண் புறத்தே ஆறி வடுவாக மாறினாலும் அகத்தே ஆறாது. அது நன்மை பயக்காது. ஆதலால் பிறரை சொற்களால் வருத்தாதே. நாவடக்கம் / சொல் அடக்கம் வேண்டும் ஒருவற்கு. 

திருவள்ளுவர் இங்கே கடுஞ்சொற்கள் தீச்சொற்கள் என்று கூறவில்லை. ஏனெனில் கடுஞ்சொற்களையும் தீயசொற்களையும் பழிச்சொற்களையும் கெட்ட வார்த்தைகளையும் பயன்படுத்தாமலும் மிக சாதாரணமான சொற்களாலும் சொற்களை கூறும் விதத்தாலும் உடல் மொழியாலும் விழிகளாலும் இதழ்களாலும் கூட பிறரை வருத்த முடியும். அதனால் தான் திருவள்ளுவர் பொதுவாக நாவினால் சுட்ட வடு என்று கூறியுள்ளார்.

கி.ராஜநாராயணனின் "கோபல்ல கிராமம்" நாவலில் ஒரு வரி வரும் "நாட்கள் மன புண்ணை ஆற்றினாலும் நினைப்பு என்னும் கோல் படும்போது அதில் மீண்டும் இரத்தம் கசிகிறது"

ஒருவர் சொன்னால் அதன் வலி உள்ளூர ஆறிவிடும். காலம் மறக்கச்செய்யும். ஆனால் நாவினால் உள்ளத்தை நோகடடித்தவரை காணும் பொழுதெல்லாம் கூறியது ஞாபகத்துக்கு வந்துக்கொண்டே இருக்கும். புண் நம்மிடம் இருக்கிறது. ஆனால் வடு இன்னொருவராய் அல்லது இன்னொரு சொல்லாய் இருக்கிறது. தீ ஆயுதமாகும் போது ”வடு” அந்த ஆயுதத்தின் மீது படிவதில்லை. ஆனால், நாக்கு ஆயுதமாகும் போது, புண்பட்டவரை விடுத்து ”வடு” ஆயுதத்தின் உரிமையாளர் மீதே படிந்துவிடுகிறது. அந்த வடுவைப் பார்க்கிற போதெல்லாம் அல்லது எண்ணுகிற போதெல்லாம் காயம்பட்டவருக்கு வலி ஏற்படுகிறது. ஆம் உடலில் ஏற்பட்ட வலியை உள்ளம் மறக்கலாம். உள்ளம், தான் கொண்ட வலியை எப்படி மறக்கும்?

வன்சொல் வன்மத்தையே வளர்க்கும்.  இது காரணம் பற்றியே, “யாகாவராயினும் நாகாக்க” என்று எச்சரிக்கையாக முன்னரே சொல்லப்பட்டது. நாலடியாரும், அறநெறிச்சாரமும் ஒத்தகருத்திலே பாடல்களைக் கொண்டுள்ளன. இப்பாடல்கள் எளிதில் பொருள்கொள்ளாத்தக்க வகையில் அமைந்திருப்பதைப் பார்க்கலாம்.

எள்ளிப் பிறருரைக்கும் இன்னாச்சொல் தன்நெஞ்சில்

கொள்ளி வைத்தாற்போல் கொடிதெனினும் – மெள்ள

அறிவென்னும் நீரால் அவித்தொழுக லாற்றின்

பிறிதெனினும் வேண்டா தவம் (அறநெறிச் சாரம் 100)

காவா தொருவன்தன் வாய்திறந்து சொல்லும்சொல்

ஓவாதே தன்னைச் சுடுதலால் – ஓவாதே

ஆய்ந்தமைந்த கேள்வி அறிவுடையார் எஞ்ஞான்றும்

காய்ந்தமைந்த சொல்லார் கறுத்து (நாலடியார் 63)

மஹாபாரதத்தில் பேரறத்தான் கர்ணனை இவ்வுலகம் தேரோட்டியின் மகன் என்றும் பின்பு தந்தை பெயர் தெரியாதவன் என்றும் அவனை எவ்வளவு இழிவு செய்தது. அது அவன் மனதில் எவ்வளவு பெரிய ரணத்தை கொடுத்து இருக்கும். ஒவ்வொரு முறையும் நினைக்கும் பொழுதும் அவமானங்களை சந்திக்கும் பொழுதும் அதில் இருந்து எவ்வளவு இரத்தம் கசிந்து இருக்கும். 

வெண்முரசு நாவல் தொடரில் (மஹாபாரதம் நவீன நாவல் வடிவில் தமிழில்) வெய்யோன் நாவலில் மயனீர் மாளிகை அத்தியாயத்தில் மயனீர் மாளிகையில் (மாயக்கூடத்தில்)  துரியோதனன் திரௌபதியிடம் (மற்றும் அர்ஜுனன், பீமன், மற்றும் அவையில் இருந்தோர் முன்பு) அவமானப்படும் ஒரு தருணம் வரும். அது எப்படிப்பட்ட பின்பு ஏற்படும் பேரிழப்புகளை உண்டாக்கும் குருஷேத்திரத்துக்கு ஒருவித துவக்கப்புள்ளி என்பதை பின்னாட்களில் தான் உணர முடியும்.  

அந்த அத்தியாயம் இதோ (நூல் ஒன்பது – வெய்யோன் – 76 -- பகுதி ஒன்பது : மயனீர் மாளிகை –  13)

================================================

துரியோதனன் அத்தருணத்தை பயன்படுத்திக் கொள்ளப்போகிறான் என கர்ணன் எதிர்பார்த்தான். ஆனால் அவன் அவர்களை நோக்கவில்லை. மகளிர்பகுதியை நோக்கி கைசுட்டி “அங்கரே, அவள் அணிந்திருப்பது தேவயானியின் மணிமுடி!” என்றான். அவன் குரலில் இருந்த பதற்றத்தை உணர்ந்து “ஆம்” என்றான் கர்ணன். “நான் சொன்னேனல்லவா? அரசர்களின் குடியவையில் அவள் அம்மணிமுடியை அணிந்துதான் வருவாள் என்று” என்றான். கர்ணன் தலையசைத்தான். அவள் அந்த மணிமுடியை எப்போது அணிந்தாள் என்று அவன் எண்ணம் ஓடியது. ஜராசந்தன் துரியோதனனிடம் “கௌரவரே, நாங்கள் பசுங்குருதிச் சுவைகொண்ட உணவை அருந்தப்போகிறோம். வருகிறீர்களா?” என்றான். “மல்லர்களுக்குரிய உணவு… திமிலெழுந்த வேசரநாட்டுக் காளை.”

துரியோதனன் “வந்துவிடுகிறேன்” என்று புன்னகையுடன் சொன்னபின் கர்ணன் கைகளைப்பற்றி “முறைப்படி அவளிடம் ஒரு முகமன் சொல்லிவிட்டு வருகிறேன்” என்றான். கர்ணனின் உள்ளம் ஏனோ படபடக்கத் தொடங்கியது. “அவளிடம் அம்மணிமுடி தனக்குரியவளை கண்டுகொண்டது என்று சொல்லப்போகிறேன். நான் அவளுக்கு அதை அளித்தேன் எனச் சொல்வதுதான் அது. அதை நான் சொல்லியாகவேண்டும்… இல்லையேல்…” என்று தயங்கினான். கர்ணன் “அரசியரிடம் நேரில் முகமன் சொல்லும் வழக்கம் இங்கில்லை” என்றான். “நான் அவளுக்கு அயலோன் அல்ல. அவள் என் குலமகள்” என்றான் துரியோதனன்.

கர்ணன் மெல்லிய எரிச்சலுடன் “தாங்கள் அஸ்தினபுரியின் அரசர், இவர்களால் உபசரிக்கப்படவேண்டியவர்” என்றான். “இல்லை அங்கரே, அக்கணக்குகளுக்கு அப்பால் நான் சென்றுவிட்டேன். இன்று இது ஒரு குடிவிழாவாக ஆகிவிட்டது. மூத்தவனாக நான் நின்றிருக்க வேண்டிய இடம் பாண்டவர்களின் நடுவேதான்” என்றான் துரியோதனன். “இக்கணம், இதை நான் கடந்தாகவேண்டும்…”

கர்ணன் “அரசே…” என்று சொல்லவர அவனை கேளாதவன் போல “அவளிடம் என் அன்னையின் வாழ்த்தை தெரிவித்துவிட்டு வருகிறேன். யாதவப் பேரரசியையும் நான் வணங்கியாக வேண்டும்” என்றபடி அரசர்களின் நிரையிலிருந்து அரசியரின் நிரையை நோக்கி வெண்பளிங்குத் தரையில் காலெடுத்து வைத்து நடந்தான். இரண்டாவது காலடியில் அது நீர்ப்பரப்பென மாறி அவனை உள்ளிழுத்து சரித்தது. திகைப்பொலியுடன் அவன் நீரில் விழுந்து எழமுயல கால்சறுக்கி மீண்டும் விழுந்தான். மொத்த அவையும் அவ்வொலி கேட்டு திரும்பி நோக்கியது. தனித்தனியாக என்றில்லாமல் அக்கூடமே மெல்ல நகைத்தது. தன்னையறியாமல் “மூத்தவரே” என்றபடி பிடிக்கப்போன துச்சாதனன் கால்வைத்த நீர்ப்பரப்பு பளிங்கென இருக்க அவன் தடுமாறி துரியோதனன் மேலேயே விழுந்தான்.

அக்கணத்தில் உண்டாட்டுக்கூடமே பெருங்குரலில் சிரித்தது. துரியோதனனின் முகம் எதிர்பாராதபடி மூத்தவரால் அடிக்கப்பட்ட கைக்குழந்தையினுடையதுபோல கணக்காலத்தில் உறைந்து கர்ணனின் விழிகளில் நின்றது. அவன் நீரில் இறங்கி வெண்பளிங்கில் கால்வைத்து மீண்டும் நீரில் நடந்து துரியோதனனை தோள்பற்றி தூக்கினான். அவ்விசையில் திரும்பி அவன் திரௌபதியை விழிதொட்ட அதே கணத்தில் துரியோதனனும் அவளை பார்த்தான். விழிகள் நகைக்க இதழ்கள் ஏளனத்துடன் மெல்ல வளைய அவர்களை ஒருகணம் விழிதொட்டுவிட்டு அவள் திரும்பி விஜயையிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்த மொழியாடலை தொடர்ந்தாள்.

துச்சாதனனை பிறிதொரு கையால் தூக்கி இருவரையும் இரு கைகளில் ஏந்தியபடி நீரிலிருந்து மேலேற்றினான் கர்ணன். இருவரும் வேட்டையாடப்பட்டு கொல்லப்பட்ட விலங்குகள்போல வெறும் எடைமட்டுமாக இருந்தனர். அந்த ஒற்றைக்கணம் அப்படியே நீடிப்பதை அவன் உணர்ந்தான். ஒரு விழியொளி அம்புமுனை போல. ஒரு சிரிப்பு அணையாத தீ போல. ஒரு காலத்துளி மலையுச்சிக்கூர் போல. சுருளவிழ்ந்து எழும் நாகம். கோட்டெயிற்று அம்பு கரந்த நச்சுத்துளி. இக்கணம். இக்கணம். இக்கணம்.

துரியோதனன் உடல் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது. அவன் கால்கள் தரையில் இழுபட்டவை போல தளர்ந்து அடிவைத்தன. சிசுபாலன் கைதட்டி உரத்த குரலில் “அரசே, எண்ணி கால்வையுங்கள். அது தரையல்ல வானம்” என்றான். அறியாது துரியோதனன் தயங்க மீண்டும் உண்டாட்டவை வெடித்து நகைத்தது. துச்சாதனன் இடறிய குரலில் “நாம் சென்று விடுவோம் மூத்தவரே. இனி இங்கிருக்க என்னால் இயலாது” என்றான். “ஆம், சென்று விடுவோம்” என்றான் கர்ணன். துரியோதனன் சிறுவனைப்போல முனகினான். கர்ணன் விழிதிருப்பி நோக்க கனகர் அவர்களை நோக்கி ஓடி வந்தார். “அரசர்கள் ஆடை மாற்ற வேண்டும்” என்றான். “ஆம், ஆவன செய்கிறேன்” என்றார் கனகர்.

துச்சாதனன் தளர்ந்த குரலில் “என்ன இது மூத்தவரே?” என்றான். கர்ணன் திரும்பி திரௌபதியை பார்த்தான். அவள் சுபத்திரையிடம் ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அப்பெண்கள் எவரும் அவர்களை பார்க்கவில்லை என்றாலும் அவர்கள் உடல் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததை உணர முடிந்தது. “என்ன இது மூத்தவரே?” என்றான் துச்சாதனன் மீண்டும். அவையிலிருந்து விலகிய கௌரவர்கள் நிழல்களைப்போல அவர்களை நோக்கி வந்தனர். கர்ணன் அவர்களை திரும்பி நோக்கி விழிகளால் விலக்கினான். அவர்கள் அனைவருமே திகைத்தவர்கள் போலிருந்தனர். மீண்டும் திரும்பி கர்ணன் விழிதுழாவி பீமனின் கண்களை கண்டடைந்தான். மறுகணம் அப்பால் அர்ஜுனனின் கண்களை சந்தித்தான். இரு நோக்குகளில் இருந்த பகைமையைக் கண்டு நெஞ்சதிர விழிவாங்கினான்.

துரியோதனன் “செல்வோம்” என முனகினான். கர்ணன் அவர்களை இரு தோள்களிலும் தாங்கியபடி கூடத்தைவிட்டு வெளியே செல்ல கனகர் முன்னால் ஓடினார். மூவர் ஆடைகளும் நீர் சொட்டி உடலில் ஒட்டி இழுபட்டு ஓசையிட்டன. துரியோதனன் தலைகுனிந்து முகத்தில் விழுந்து மறைத்த குழலுடன் நடந்தான். கூடத்தின் பக்கவாட்டு வாயிலை அவர்கள் கடந்ததும் குளிர்ந்த காற்று வந்து முகத்தை அறைந்ததுபோல் உணர்ந்தான். நீள்மூச்சுடன் உடலை எளிதாக்கினான். கனகர் ஓடிவந்து “தேர்கள் சித்தமாக உள்ளன அரசே” என்றார். “நாம் அரண்மனைக்குச் செல்கிறோம்” என்றான் கர்ணன்.

இடைநாழியை அடைந்ததும் துரியோதனன் விழப்போகிறவன் போல கால் தளர கதவை பற்றிக்கொண்டான். அவன் எதையும் நோக்கவில்லை என்று கர்ணன் எண்ணிய கணமே “அவர்களின் விழிகள்!” என்றான் துரியோதனன். நடுநடுங்கும் கைகளால் கர்ணனின் கைகளை பிடித்தபடி “என் அறை வரை என்னை தாங்கிச் செல்லுங்கள் அங்கரே. என்னால் நடக்க முடியாது, மீண்டும் விழுந்துவிடுவேன்” என்றான்.

================================================

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்-இன் வெண்முரசு-சொல்வளர்காடு-44 இல் நாவினால் பூசல்கள் மற்றும் ஏன் வளர்கிறது என்பதை பற்றி எழுதிய சில வரிகள்

உண்மையில் பிரிந்து செல்வதற்கான உளநிலை எப்போதும் அவர்களிடமுள்ளது. ஒரு பண்பாட்டியல்பு அல்லது பழக்கம் வேறுபட்டால்போதும் அதையே பிரிந்து செல்வதற்கான நெறியென உடனே எடுத்துக்கொள்வார்கள். ஒரே குலத்தை, ஒரே குடியைச் சேர்ந்த யாதவர்கள் உண்ணும்போது ஒருசாரார் முதலில் மதுவை உண்ணவேண்டும் பிறிதொரு சாரார் முதலில் இனிப்பு உண்ணவேண்டும் என வகுத்து ஐந்தாண்டுகாலம் அதை கடைப்பிடித்தால் சில ஆண்டுகளுக்குள் அவர்கள் இரு பிரிவினராக ஆவது உறுதி. அதை நான் பலமுறை கண்டிருக்கிறேன்.

பிரிந்து செல்லும்போது அவர்கள் செல்வங்களை ஈவிரக்கமில்லாது பகுத்துக் கொண்டாகவேண்டும். அதைவிட நினைவுகளை பகுத்துக்கொள்ளவேண்டும். அது எளிதல்ல, அதற்கு அவர்கள் கண்டறிந்த வழி என்பது பூசல். மிகச்சிறிய தருணங்களைக்கூட எளிதில் பூசலாக்கிக்கொள்ள முடியும். அதிலும் ஒரு பொதுவிழாவில் பூசல் எளிதில் வெடிக்கும். ஏனென்றால் அங்கு அத்தனைபேரும் தங்கள் இடம்குறித்த பதற்றத்துடன் இருப்பார்கள். தங்களை தங்கள் உண்மையுருவைவிட மேலாகக் காட்ட முயன்றுகொண்டிருப்பார்கள். ஒருவனை சற்றே புண்படுத்தினால்போதும், அவனுடன் தங்களை அடையாளப்படுத்திக்கொண்டுள்ள அத்தனைபேரும் கிளர்ந்தெழுவார்கள்.

ஒருமுறை ஒருவன் சிவப்புத் தலைப்பாகை வைப்பதைப்பற்றி ஒரு வசையை சொன்னான். சிவப்புத் தலைப்பாகை அணிந்த அத்தனைபேரும் அவனுக்கு எதிராகத் திரண்டனர். பிறவண்ணத் தலைப்பாகை அணிந்தோர் அவனை ஆதரித்தனர். இரு கூட்டமாக எதிரெதிர் நின்று வசைபாடினர், பூசல் தொடங்கியது.” என்றார் இளைய யாதவர். புன்னகையுடன் “ஒரு குமுகச் செயல்பாட்டை அல்லது பண்பாட்டு நுட்பத்தைப் புரிந்துகொள்ள மிகச்சிறந்த வழி அதை முடிந்தவரை பொருளற்றதாக விளக்கிக்கொள்வதே என்று படுகிறது” என்றார்.

ஷத்ரியர்களின் பூசலை பார்த்திருக்கிறேன், அது கொலையிலேயே முடியுமென அனைவரும் அறிவார்கள். ஆகவே அனைவரும் அதை தொடக்கத்திலேயே நிறுத்திவிட உள்ளம்கொண்டிருப்பார்கள். மூத்தவர்கள் உரியதருணத்தில் தலையிடுவார்கள். ஆனால் யாதவர்களின் பூசல்களில் உச்சமே தடியால் அடித்துக்கொள்வதும் கல்வீசுவதும்தான், எவரும் இறப்பதில்லை. அதை ஒரு உளஎழுச்சிகொண்ட களியாட்டாக அனைவரும் எதிர்பார்க்கிறார்கள் என்றே தோன்றும். மூத்தவர்கள் வெறுமனே நோக்கி நிற்பார்கள்.

அரசே, யாதவ மூத்தவர்களைப்போல பூசல்களை ஒடுக்கத் தெரியாத குடித்தலைவர்களை நான் கண்டதே இல்லை. ஏனென்றால் அவர்கள் உள்காடுகளில் தனித்து வாழ்பவர்கள். ஆண்டுக்கொருமுறையோ இருமுறையோதான் அவர்கள் திரளை பார்க்கிறார்கள். அயலாரிடம் பேசவே அவர்கள் தயங்குவார்கள். கூட்டம் அவர்களை முற்றிலும் செயலற்றதாக்கிவிடும். அவர்கள் பூசல்களில் நத்தையென உட்சுருங்கிவிடுவதை கண்டிருக்கிறேன்” என்றார் இளைய யாதவர். “இறப்பு இல்லையென்பதனாலேயே யாதவர்களின் பூசல்கள் மேலும் வன்முறை கொண்டவை. ஷத்ரியர்களின் பூசல் இறப்புகளில் எப்படியோ முடிந்துவிடுகின்றது. இறப்பு அப்பூசல்களின் பொருளின்மையை உடனடியாக பேருருக்கொண்டு காட்டிவிடுகிறது. அது உருவாக்கும் துயர் அப்பூசல் உருவாக்கிய கசப்புகளை உருகச் செய்துவிடுகிறது.

யாதவர்களின் பூசல் முற்றிலும் சொல்சார்ந்தது. குருதியும் வலியும் இல்லை என்பதனாலேயே அது நிறைவுகொள்வதில்லை. மேலும்மேலுமென தாவுகிறது. உடல் செல்வதற்கு எல்லையுண்டு, அது பொருள். சொல் செல்வதற்கு எல்லையில்லை, அது வெளி. சிறுமைகளின் உச்சம், இழிவுபடுத்தலின் இயலும் எல்லை. அதன்பின் ஒருபோதும் அவை மறக்கப்படுவதில்லை. நாவினால் சுட்டவடு ஆறுவதில்லை. உண்மையில் ஆற அவர்கள் விடுவதுமில்லை. ஏனென்றால் அச்சொற்களினூடாகவே அவர்கள் தங்களை வேறுபடுத்திக்கொள்கிறார்கள். தங்கள் தன்னடையாளத்தை அவ்விலக்கம் வழியாகவே உருவாக்கிக்கொள்கிறார்கள். அக்கசப்பை இழந்துவிட்டால் அவர்களிடம் எஞ்சுவது ஏதுமில்லை.

தலைமுறைகளுக்கு அவற்றை கைமாற்றுகிறார்கள். சொல்லிப்பெருக்கி தொன்மங்களாக்கிக் கொள்கிறார்கள். பிறவெறுப்பும் தன்னிரக்கமும் ஒன்றின் இருபக்கங்கள். இரு உச்சநிலைகளிலாக மாறிமாறிச் செல்லும் ஒருவரிடம் பேச நம்மிடம் ஏதும் இருப்பதில்லை. அரசே, சென்ற சிலமாதங்களாக நான் யாதவர்குடிகள் தோறும் சென்றுகொண்டிருந்தேன். கொந்தளிப்பின்றி நான் கண்ட எவருமில்லை. முதலில் அவர்களின் உணர்வுகளை என்னால் புரிந்துகொள்ளவே முடியவில்லை. பெருங்குலங்களாகச் சேர்ந்து வாழாமையால் அவர்கள் அதற்கான உளநிலைகளை கற்றுக்கொள்ளவில்லையா? அல்லது, பெருநிலம் நிறைந்து வாழ்பவர்களால் எப்போதும் ஒதுக்கப்பட்டு காடுபுகுந்து வாழநேர்ந்தமையின் தன்கசப்பா?

பின்னர் எப்போதோ தோன்றியது, அவர்கள் வாழும் அக்காட்டுத்தனிமையில் அவ்வண்ணமல்லவா மானுடர் உடனிருக்கமுடியும் என்று. அவர்களுக்கு உலகம் தேவைப்படுகிறது, அதனுடன் வீச்செழுந்த உளத்தொடர்பு வேண்டியிருக்கிறது. அது அன்போ வெறுப்போ. அன்பு அனைவர்மேலும் இயல்வதல்ல. அதற்கு அணுக்கம் தேவையாகிறது. எளியோருக்குக் குருதியே இயல்பான அணுக்கம். யாதவர்கள் தங்கள் மைந்தர்மேல் கொண்டிருக்கும் பேரன்பு திகைப்பூட்டுவது. ஒவ்வொருநாளும் ஒவ்வொரு கணமும் என அவர்களை எண்ணிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களின் பேரன்பு அக்குருதிவட்டத்திற்குள்தான். அதற்கு வெளியே விரிந்திருக்கும் மானுடவெளியுடன் அவர்கள் வெறுப்பால்தான் ஆழ்தொடர்புகொள்கிறார்கள்.

அத்தனை பேரன்புகொண்டவர்கள், விருந்தினர் மேல் குளிர்மழையாகப் பெய்பவர்கள், கள்ளமற்ற எளிய உள்ளமும் நேரடியான பேச்சும் கொண்டவர்கள் எப்படி அந்த அளவுக்கு வெறுப்புகொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதற்கான விடை அதுவே. எளிய உள்ளம் கொண்டவர்கள் புரிந்துகொள்ளவும் எளிதானவர்கள் என்பதைப்போல பிழை பிறிதில்லை. அவர்களின் வெளிப்பாடுகளே எளிமையானவை. ஏனென்றால் அவற்றை சிக்கலாக ஆக்கிக்கொள்ளும் அறிவுத்திறன் அவர்களிடமில்லை. அவர்களின் ஆழுள்ளம் இப்புவியின் இயல்பான எதைப்போலவும் சிக்கலான பெருவலை. அதைத் தொட்டு நீவி புரிந்துகொள்வதற்குத் தேவையானது தெய்வங்களின் விழி.”

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

தீயினால் சுட்டபுண் உள் ஆறும் - ஒருவனை ஒருவன் தீயினால் சுட்ட புண் மெய்க்கண் கிடப்பினும், மனத்தின்கண், அப்பொழுதே ஆறும்; நாவினால் சுட்ட வடு ஆறாது - அவ்வாறன்றி வெவ்வுரை உடைய நாவினால் சுட்ட வடு அதன் கண்ணும் எஞ்ஞான்றும் ஆறாது. (ஆறிப்போதலால் தீயினால் சுட்டதனைப் 'புண்' என்றும், ஆறாது கிடத்தலால் நாவினால் சுட்டதனை 'வடு' என்றும் கூறினார். தீயும் வெவ்வுரையும் சுடுதல் தொழிலான் ஒக்கும் ஆயினும், ஆறாமையால் தீயினும் வெவ்வுரை கொடிது என்பது போதரலின், இது குறிப்பான் வந்த வேற்றுமை அலங்காரம். இவை மூன்று பாட்டானும் மொழி அடக்கம் கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறித் தீரும்: நாவினாற் சுட்ட புண் ஒருகாலத்தினுந் தீராது.

மு.வரதராசனார் உரை

தீயினால் சுட்ட புண் புறத்தே வடு இருந்தாலும் உள்ளே ஆறிவிடும்; ஆனால் நாவினால் தீய சொல் கூறிச் சுடும் வடு என்றும் ஆறாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

ஒருவனை மற்றொருவன் தீயால் சுட்ட புண் உடம்பின்மேல் வடுவாக இருந்தாலும் உள்ளத்துக் காயம் காலத்தில் ஆறிப்போய்விடும். ஆனால் கொடிய வார்த்தைகளால் நெஞ்சைச் சுட்ட வடு அதில் புண்ணாகவே கிடந்து ஒரு நாளும் ஆறாது.

நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார் உரை செய்கிறபோது “ஆறுதல் வடுவின் தன்மையன்று. புண்ணின் தன்மையே. ஆகவே ஆறாது என்று கொள்ளாமல் மாறாது என்று கொள்ளவேண்டும். நாவினால் சுட்டு அதனால் உண்டாடிய புண் ஆறியும் வடுவானது மாறாது நிலைத்திருக்கும். இதை நோக்கியே மாறாது என்றார் திருவள்ளுவர். இவர் உள்ளாறும்+ மாறாதே என இக்குறளைப் பிரித்து நாவினால் சுட்ட வடு (தழும்பு) எப்பொழுதும் மாறாமல் நிலைத்திருக்கும் எனப் பொருள் கண்டுள்ளார். மற்றவர்கள் உள்ளாறும் + ஆறாதே எனப்பிரித்து உரை கண்டிருக்கிறார்கள். 

Thirukkural - Management - Communication - Pleasant speech

Harmful words are more harmful than fire. An injury that happens because of fire will heal internally, though a scar remains externally, says Kural 129. However, the injury caused by harmful words never heals. The injury is deep and it keeps lingering. Whenever there is a reference to that word, the word awakens the wound.

The sound caused by fire will heal within,

But not the scar left by the tongue.

Harmful words cause too much damage. A harmful word registered in the listener's mind will trigger a host of negative emotions when there is a reference to that particular word. Be empathetic and avoid using words that leave lasting negative mental impressions. 

ஒன்றானுந் தீச்சொல் பொருட்பயன் உண்டாயின்

குறள் 128

ஒன்றானுந் தீச்சொல் பொருட்பயன் உண்டாயின்

நன்றாகா தாகி விடும்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

ஒன்று - ஒன்றுஎன்னும்எண்; மதிப்பிற்குரியபொருள்; வீடுபேறு; ஒற்றுமை; வாய்மை; அறம்; அஃறிணையொருமை.

ஒன்றானும் - பேசியவற்றுள் ஒரு சொல்லே (நல்லவை பேசினாலும், அல்லவை பேசினாலும்)

தீச்சொற் - தீச்சொல் - பழிச்சொல் 

பொருட் - பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

பயன் - பலன்; வினைப்பயன்; சொற்பொருள்; செல்வம்; பழம்; அகலம்; சாறு; பால்; வாவி; அமுதம்; நீர்.

உண்டாயின் - உண்டாதல் - விளைதல்; செல்வச்செழிப்பாதல்; உளதாதல் நிலையாதல்; கருக்கொள்ளுதல்

நன்று  - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

ஆகுதல் - ஆதல்

ஆகாது - அல்ல ; நிகழாது; முடியாது; அமையாது; 

ஆகிவிடும் - ஆகுதல் - ஆதல் - ஆவதுஎனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; நூல் கூத்து தரிசனம் நுணுக்கம் ஆசை உண்டாதல் நிகழ்தல் முடிதல் இணக்கமாதல்; வளர்தல் அமைதல் ஒப்பாதல்

முழுப்பொருள் 

ஒரு குடம் பாலில் ஒரு துளி நஞ்சு (விஷம்) சொட்டினால்  என்ன ஆகும்.  அப்பால் முழுவதும் விஷமாகும்.  அதுவே இக்குறளின் மையக்கருத்து.

தீயசொல்லினால் சிறிதளவு பயன் ஒன்று உண்டானாலும் அத்தீச்சொலால் மற்ற அறச்செயல்களால் விளைந்த நன்மைகள் யாவும் நன்மையற்றதாக ஆகிவிடும். ஆதலால் தீயசொற்களை எக்காரணம் கொண்டும் பேசாதே என்று திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். 

மேலும் தேவை இல்லாமல் பொய் பேசாதே (தேவை இருந்தால் பொய் பேசலாம் என்றில்லை.  உண்மையை பேசி கெடுவிளையுமாயின் அங்கு பொய் பேசி கெடுவிளையாது என்றால் அங்கு பொய் பேசலாம் (அல்லது உண்மையை  கூறாது இருக்கலாம்)), எக்காரணம் கொண்டும் புறம் பேசாதே, கடுஞ்சொல் பேசாதே, பேசாதே (ஏனெனில் தேவையற்ற பயனற்ற பேச்சு ஆத்ம சக்தியை குறைக்கும்) . 

பொதுவாக நம் வீடுகளிலில் சபிக்கும்படியாகவோ, தீங்கைக்குறிக்கும் சுடு சொற்களையோ பேசுதல் தவிர்க்கப்பட வேண்டுமென்பார்கள். ஏனெனில், அவற்றுள் ஏதேனும் ஒருசொல் உண்மையாகி விட்டால், பாதிக்கப்பட்டவர் மட்டுமன்றி பேசியவர்களும் கூட வாழ்நாள் முழுவதும் வருத்தப்பட நேரிடும். ஒரு குடும்பத்தில் பெற்றோருக்கும், பிள்ளைகளுக்கும், அல்லது சகோதர சகோதரிகளுக்கிடையே, அல்லது சுற்றத்தார் மற்றும் நண்பர்களுக்கிடையே, சிறு கோபங்கள், வருத்தங்கள் காரணமாக, சொல்லத்தகாத சொற்களை சொல்லிவிடுவது உண்டு, பலசமயங்களில் அப்படியே நடந்துவிட்டால் அது உண்மையில் யாரை பாதிக்கும் என்று சிந்திக்காமல். (எடுத்துக்காட்டாக, ஒருவரை ஓட்டாண்டியகிவிட வேண்டுமென்று சபிப்பது, ஒருவருக்கு மிகவும் கொடிய நோய் தாக்கவேண்டுமென்று கோபத்தில் சொல்வது).

சொன்னவரேகூட மறந்து, மீண்டும் இயல்புநிலைக்கு வந்து யாரைப்பற்றி சொன்னாரோ, அவரோடு மீண்டும் இயல்பான உறவில் இருக்கும்போது, சபிக்கப்பட்டவருக்கு முன்னர் சபித்தது உண்மையாகிவிட்டால்,  முன்னர் எத்தனை நல்லவை செய்திருந்தாலும், சொல்லியிருந்தாலும் அவையெல்லாம் பயனற்றுபோய், வாழ்நாள் முழுவதும் வருந்துவதுவல்லவா உண்மையாகிவிடும்?

முந்தைய குறளில் சொல்லப்பட்ட கருத்துக்கு அணுக்கமான கருத்தைத்தான் இக்குறளும் சொல்கிறது. தீது ஆகிவிடும் என்று உறுதிப்பட சொல்லாது, நன்று ஆகாது ஆகிவிடும் என்றதனால், “ஒருவேளை ஆகிவிடலாம்” என்கிற பொருளைத் தருகிறது.  வீட்டிலே பெரியவர்கள், நல்ல சொற்களேயே பேசவேண்டும், தீமையைச்சொல்லும் சொற்களைத் தவிர்க்கவேண்டும் என்பார்கள். ஒருவேளை, “நடக்கட்டும்” என்று சொல்லக்கூடிய தேவதைகள் இருந்து அவை தீயவற்றைச் சொல்லும் போது அவ்வாறு சொல்லிவிட்டால்? அதற்காகத்தான்

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

தீச்சொல் பொருள் பயன் ஒன்றானும் உண்டாயின்- தீயவாகிய சொற்களின் பொருள்களால் பிறர்க்கு வரும் துன்பம் ஒன்றாயினும் ஒருவன் பக்கல் உண்டாவதாயின்; நன்று ஆகாது ஆகிவிடும் - அவனுக்குப் பிற அறங்களான் உண்டான நன்மை தீதாய்விடும். (தீயசொல்லாவன - தீங்கு பயக்கும் பொய், குறளை, கடுஞ்சொல் என்பன. ஒருவன் நல்லவாகச் சொல்லும் சொற்களின் கண்ணே ஒன்றாயினும் 'தீச்சொற்படும் பொருளினது பயன் பிறர்க்கு உண்டாவதாயின்' என்று உரைப்பாரும் உளர்.).

மணக்குடவர் உரை

ஒரு சொல்லேயாயினும் கேட்டார்க்கு இனிதாயிருந்து தீயசொல்லின் பொருளைப் பயக்குமாயின், நன்மையாகாதாகியே விடும். இது சால மொழிகூறினாலுந் தீதாமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

தீய ‌சொற்களின் பொருளால் விளையும் தீமை ஒன்றாயினும் ஒருவனிடம் உண்டானால், அதனால் மற்ற அறங்களாலும் நன்மை விளையாமல் போகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தீய சொற்களின் பொருளால் பிறர்க்கு வரும் துன்பம் சிறிதே என்றாலும் அந்தக் குறை ஒருவனிடம் இருந்தால் அவனுக்குப் பிற அறங்களால் வரும் நன்மையம் தீமையாகப் போய்விடும்.

Thirukkural - Management - Communication 

We must always use pleasant, useful, and encouraging words. Nevertheless, by chance, as it is often excused as slip of the tongue, if we use a bad, negative or harmful word, all the gains we have gained by using pleasant words so far will lose their gains, warns Kural 128.

A single bad word will destroy 

All other good.

One harmful word used can bring bad name or bad reputation to the user. So watch out your tongue when you speak. Your words can either develop or destroy your life.

யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்கால்

குறள் 127
யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்கால்
சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

யா - ஓர்உயிர்மெய்யெழுத்து(ய்+ஆ); யாவை; ஓர்அசைச்சொல்; ஒருமரவகை; அகலம்.

கா - ஓர்உயிர்மெய்யெழுத்து(க்+ஆ); சோலை; கற்பகமரம்; பாதுகாப்பு; காவடித்தண்டு; துலாக்கோல்; ஒருநிறையளவு; தோட்சுமை; பூமுதலியனஇடும்பெட்டி; அசைச்சொல்; கலைமகள்.

காவார் - பாதுக்காகாதவர் 

ஆயினும் - ஆனாலும்; ஆவது உம்மைப்பொருளில்வரும்எண்ணிடைச்சொல்

நா - ஓர்உயிர்மெய்யெழுத்து(ந்+ஆ); சொல்; நடு; மணிமுதலியவற்றின்நாக்கு; தீயின்சுடர்; திறவுகோலின்நாக்கு; நாகசுரத்தின்ஊதுவாய்; துலைநாக்கு; அயல்; பொலிவு.

காக்க - காத்தல் - பாதுகாத்தல்; அரசாளுதல்; எதிர்பார்த்தல்; விலக்குதல்.

காவாக்கால் - காக்கவில்லை என்றால் 

சோகாப்பர் - சோகாப்பு - துன்பம்

சொல் - மொழி; பேச்சு; பழமொழி; உறுதிமொழி; புகழ்; மந்திரம்; சாபம்; கட்டளை; புத்திமதி; பெயர்ச்சொல்; வினைச்சொல்; இடைச்சொல், உரிச்சொல்என்னும்நால்வகைமொழிகள்; தமிழ்மொழியில்உள்ளஇயற்சொல், திரிசொல், திசைச்சொல், வடசொல்எனநால்வகைப்பட்டமொழிகள்; நாடகவரங்கில்பேசப்படும்உட்சொல், புறச்சொல்; ஆகாசச்சொல்என்பன; சத்தம்; நாமகள்; பேசச்செய்வதானகள்; நெல்.

இழுக்குப் - குற்றம்; பொல்லாங்கு நிந்தை தாழ்வு மறதி வழுக்கு தவறு

பட்டு - படுதல் - உண்டாதல்; தோன்றுதல்; உதித்தல்; நிகழ்தல்; மனத்தில்தோற்றுதல்; பூத்தல்; ஒன்றன்மீதுஒன்றுஉறுதல்; மொய்த்தல்; அகப்படுதல்; புகுதல்; பெய்தல்; பெரிதாதல்; மேன்மையடைதல்; அழிதல்; சாதல்; மறைதல்; புண்காய்தல்; சாய்தல்; வாடுதல்; துன்பமடைதல்; தொங்குதல்; ஒலித்தல்; பாய்தல்; புதைக்கப்படுதல்; உடன்படுதல்; ஒத்தல்; பொறுத்தல்; முட்டுதல்

முழுப்பொருள் 
காக்கவேண்டிய மற்ற எதையும் நீ அடக்கவில்லையென்றாலும் நீ உன் வாயினை, உன் நாவினை, உன் வாயில் வரும் வார்த்தைதனை (அதன் பொருளை)  அடக்கவேண்டும். அப்படி நீ அடக்கவில்லையென்றால் அதில் இருந்து இழுக்கான சொற்கள் வந்து விடும். அக்குற்றத்திற்காக துன்பத்தை அனுபவிப்பாய். வார்த்தைகளின் எஜமானாக நீ இருக்க வேண்டும். வார்த்தைகள் உனது எஜமானாக இருந்தால் உனக்கு துன்பம். சொல்லும் அதன் பொருளும் நமது கட்டுப்பாட்டில் இருக்க வேண்டும். இது மேடை பேச்சுக்கு மட்டும் அல்ல. வாழ்க்கைக்கு மிக முக்கியம். 

(சற்று நகைச்சுவையாக கூறினால்)
வீட்டில் பாதுகாக்கபட வேண்டிய பொருள்களை நாம் பொதுவாக மதில் கட்டி, சுவர் கட்டி, இரும்பு கடிவாளங்கள் போட்டு பாதுகாப்போம். ஆனால் உடம்பில் பல உள்ளுறுப்புகளை பல மதில்கள் கட்டிவைக்கப்பட்டுள்ளது. பாதுகாக்கப்படவேண்டிய உறுப்புகளில் நா/நாக்கு முக்கியம் என்பதால் தான் 32 மதில் (பற்கள்) கட்டி அது படைக்கப்பட்டிருக்கிறதோ என்னவோ. அப்படி பாதுகாக்கவில்லையென்றால் முதல் மதில் உடைகிறது. 

ஐம்புலன்களின்களிலே “நா” என்பது சுவையறிந்து உண்பதற்கான உறுப்பு மட்டுமில்லை. பேச்சிலும் சுவையைக் கூட்டி பிறருக்கு இன்பத்தை தரக்கூடியது. மற்ற உறுப்புகளுக்கில்லாத சிறப்பு கூடிய உறுப்பு. மற்ற புலன்களால் அறியக்கூடிய இன்பமும் துன்பமும் இத்தகையது என்பதைச் சொல்லக்கூடிய உறுப்பு. நல்லன சொல்லி பிறர்க்கு நலனும், அல்லன சொல்லி அதனால் பிறருக்கும், முடிவிலே தனக்குமே துன்பத்தைத் தரக்கூடிய வல்லமை உடைய உறுப்பு.

சொல்லும் சொல்லறிந்து, பொருளறிந்து, சுவையறிந்து, பயனறிந்து சொல்லாமல் போனால், சொற்களைச் சொல்லும் நாவுக்கு என்ன பயன்? நாவால் நற்றமிழில் நாளும் பாடியவரை திருநாவுக்கரசர் என்று வேறெந்த மொழியிலும் இல்லாத ஒரு சிறப்புப் பெயரால் அழைத்துள்ளோம். வேறெந்த உறுப்புக்கும் இல்லாத சிறப்பு இது, வேறெந்த மொழியும் கொள்ளாத சிந்தனையிது.

நாவுக்கரசர் தன் நா செய்த நல்வினையாலே தனக்கு சிவாயநம என ஓதக்கிடைத்தது என்று பெருமிதமே கொள்கிறார். “நான்செய்த புண்ணிய மியாதோ சிவாய நமஎனவே  ஊன்செய்த நாவைக்கொண் டோதப்பெற்றேன்எனை ஒப்பவரார்”


சொல்லத்தகாதவற்றையும், பிறருக்கும் அறிந்து அறியாமலும் துன்பத்தை விளைவிக்கும் சொற்களை சொல்கிறவர்கள் அதனால் பின்விளையும் துன்பங்களுக்கு சோகத்தினை அடைவர். அதனால் ஒருவர் தன்நாவை பயனில சொல்லாமல் காப்பாற்ற வேண்டும்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”ஆக்கப் படுகும் அருந்தளைவாய்ப் பெய்விக்கும்

போக்கப் படுக்கும் புலைநரகம் துய்ப்பிக்கும்

காக்கப் படுவன இந்தியம் ஐந்தினும்

நாக்கல்ல தில்லை நனிவெல்லு மாறே” (வளையாபதி)

“காவா தொருவன்றன் வாய்திறந்து சொல்லும்சொல்” (நாலடி 63)

“காவா நாவிற் கனகனும் விசயனும்” (சிலப் 26:159)

“காவாதவள் கண்ணறச் சொல்லிய வெஞ் சொல்” (சீவக.1069)

பரிமேலழகர் உரை

யாகாவாராயினும் நாகாக்க - தம்மால் காக்கப்படுவன எல்லாவற்றையும் காக்க மாட்டாராயினும் நாவொன்றனையும் காக்க, காவாக்கால் சொல் இழுக்குப்பட்டுச் சோகாப்பர் - அதனைக் காவாராயின் சொல் இழுக்குப்பட்டுச் சோகாப்பர் - அதனைக் காவாராயின் சொற்குற்றத்தின்கண் பட்டுத் தாமே துன்புறுவர். ('யா' என்பது அஃறிணைப் பன்மை வினாப்பெயர். அஃது ஈண்டு எஞ்சாமை உணர நின்றது. முற்று உம்மை விகாரத்தால் தொக்கது. சொற்குற்றம் - சொல்லின்கண் தோன்றும் குற்றம். 'அல்லாப்பர்செம்மாப்பர்' என்பன போலச் 'சோகாப்பர்' என்பது ஒரு சொல்.).

மணக்குடவர் உரை

எல்லாவற்றையும் அடக்கிலராயினும் நாவொன்றினையும் அடக்குக: அதனை அடக்காக்காற் சொற்சோர்வுபட்டுத் தாமே சோகிப்பா ராதலான். இது சோகத்தின்மாட்டே பிணிக்கப் படுவரென்பது.

மு.வரதராசனார் உரை

காக்க வேண்டியவற்றுள் எவற்றைக் காக்கா விட்டாலும் நாவையாவது காக்க வேண்டு்ம்; காக்கத் தவறினால் சொற்குற்றத்தில் அகப்பட்டுத் துன்புறுவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

எதைக் காக்க முடியாதவரானாலும் நா ஒன்றையாவது காத்துக் கொள்ள வேண்டும். முடியாது போனால் சொல்குற்றத்தில் சிக்கித் துன்பப்படுவர்.

Thirukkural - Management - Communication 

Even if you do not protect or control many other possessions in your life, you have to control the use of your tongue advises Kural 127.

Guard your tongue if nothing else; for words

Unguarded cause distress.

When you cannot have control over the words you use and you resort to unpleasant, humiliating  or harmful words, you will have to pay the price at a later stage for having resorted to using unpleasant words. The unpleasant words you use will revisit and trouble your conscience for having used them. That trouble will be more troublesome than the trouble you incur to others by using painful and unpleasant words. You are a master before you speak something. Once you speak something, you become a slave of it as you lose power over what you have spoken. Remember, every word you speak, speaks of you.

எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்

குறள் 125
எல்லார்க்கும் நன்றாம் பணிதல் அவருள்ளும்
செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

எல்லார் - தேவர்.

எல்லார்க்கும் -  எல்லோருக்கும்

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

ஆம் - நீர்; ஈரம் வீடு மாமரம் அழகு சம்மதங்காட்டும்சொல்; கேள்விப்பட்டதைக்குறிக்கும்சொல்; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; அனுமதி, தகுதி, ஊக்கம்குறிக்கும்சொல்; ஆவது ஆகிய சாரியை அசைநிலை தன்மைப்பன்மைவிகுதி; உளப்பாட்டுத்தன்மைப்பன்மைவிகுதி.

பணிதல் - தாழ்தல்; பெருமிதமின்றிஅடங்குதல்; இறங்குதல்; பரத்தல்; தாழ்ச்சியாதல்; வணங்குதல்; குறைதல்; எளிமையாதல்; உண்ணுதல்.

அவர் - அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

உள்ளும் - உள்ளு-தல் - uḷḷu-   5 v. tr. உள்². 1. Tothink of, remember; நினைதல் ஒருதிசை யொருவனை யுள்ளி (புறநா. 121). 2. To revolve in themind, investigate; ஆராய்தல் உள்ளப்படுவன வுள்ளி(திருக்கோ. 87). 3. To honour, esteem; நன்குமதித்தல் வேந்தன்க ணூறெய்தி யுள்ளப் படும் (குறள்,665). 4. To recollect; திரும்ப நினைத்தல் உள்ளினேனென்றேன் மற்றென் மறந்தீரென்றென்னைப்,புல்லான் புலத்தக்கனள் (குறள், 1316). 5. To thinkwithout ceasing; இடைவிடாது நினைத்தல் (குறள்,1316, உரை )  

செல்வர்க்கே - செல்வர் - செல்வம் உடையவர் 

செல்வம் - கல்வி; அழகு; செழிப்பு; நுகர்ச்சி; துறக்கம்; ஐசுவரியம்; மகளிரின்கொஞ்சற்பேச்சு.

தகைத்து -  tkaittu   A symbolic verb, third per son neuter. It is of a similar nature, it is like, it is fit, தன்மையுடையது. (p.) மன்னுயிரோம்புந்தகைத்தே. It is calculated to protect living souls.

தகைத்தல் - தடுத்தல்; கட்டுதல்; சுற்றுதல்; வாட்டுதல்; அரிதல்; நெருங்கப்பெறுதல்; களைத்தல்
தகைதல் - தடுத்தல்; ஆணையிட்டுத்தடுத்தல்; பிடித்தல்; அடக்குதல்; உள்ளடக்குதல்; பிணைத்தல்; தளர்தல்; ஒத்தல்; அழகுபெற்றிருத்தல்.

முழுப்பொருள் 
எல்லோருக்கும் அடக்கம் என்னும் பணிவு நல்லது சேர்க்கும். எல்லோருக்கும் பணிவு அணிகக்கலன். இவர்கள் உள்ளும் செல்வந்தர்களுக்கு (பணக்காரர்களுக்கு) பணிவு என்பதே செல்வமாகும். அது அவர்களுடன் இருந்தால் அது அவர்களுக்கும் இன்னும் அழகு சேர்க்கும். 

பெருமிதம் மனிதனை அடங்கவிடாது. பெருமிதம் உள்ளவர்கள் அடங்கவேண்டும். ஒருவனுக்கு ஒரு மல்யுத்தவீரிடம் (கோபம் செல்லாத இடம்) கோபம் வந்து அதை நீ அடக்கினால் அது அடக்கம் இல்லை. ஒரு குழந்தையிடம் (கோபம் செல்லும்  இடம்) கோபம் வந்து நீ கோபத்தை அடக்கினால் அதுவே அடக்கம். 

செல்வம், படிப்பு, குடிப்பிறப்பு ஆகியவற்றால் பெருமிதம் வரும். ஆனால் பணக்காரர் மட்டும் இங்கு திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். ஏனெனில் நல்ல படிப்பே பெருமிதத்தை அடங்கிவிடும், நல்ல குடிப்பிறப்பு (குடியின் சூழலே) பெருமிதத்தை அடங்கிவிடும். ஆனால் பணம் அப்படிப்பட்டது அல்ல. செல்வம் பணியவிடாது. செல்வம் என்னும் திமிர் பிழைசெய்ய வைக்கும். ஆதலால் தான் பணக்காரன் அடங்கினால் அது சிறப்பு வாய்ந்ததாகும். அவன் மற்றவர்களால் இன்னும் நேசிக்கப்படுவான். 

கீழ்காணும் குறளில் பணிவுடமை அணியாகச் சொல்லப் பட்டிருப்பதைக் காணலாம்.

பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்க

அணியல்ல மற்றுப் பிற.

பின்னர் வரும் குடியியலில் மானம் அதிகாரத்திலும் (குறள் 963), “பெருக்கத்து வேண்டும் பணிவு” என்பார்.  குடியியலிலேயே சான்றாண்மை அதிகாரத்தில் (குறள்: 985) உள்ள குறளில் (ஆற்றுவார் ஆற்றல் பணிதல் அதுசான்றோர் மாற்றாரை மாற்றும் படை.)பணிதல் என்பது சான்றோர் தம் பகைவரை, பகைமையிலிருந்து மாற்றும் கருவி என்பார். இன்றும் இரண்டு குறள்கள்

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

பணிதல் எல்லோர்க்கும் நன்றாம் - பெருமிதம் இன்றி அடங்குதல் எல்லார்க்கும் ஒப்ப நன்றே எனினும்; அவருள்ளும் செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து - அவ்வெல்லாருள்ளும் செல்வம் உடையார்க்கே வேறொரு செல்வம் ஆம் சிறப்பினை உடைத்து. (பெருமிதத்தினைச் செய்யுங் கல்வியும் குடிப்பிறப்பும் உடையார் அஃது இன்றி அவை தம்மானே அடங்கியவழி அவ்வடக்கஞ் சிறந்து காட்டாது ஆகலின், 'செல்வர்க்கே செல்வம் தகைத்து' என்றார். 'செல்வத்தகைத்து' என்பது மெலிந்து நின்றது. பொது என்பாரையும் உடம்பட்டுச் சிறப்பாதல் கூறியவாறு. இவை ஐந்து பாட்டானும் பொதுவகையான் அடக்கத்தது சிறப்புக் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

அடங்கியொழுகல் எல்லார்க்கும் நன்மையாம்: அவரெல்லாரினுஞ் செல்வமுடையார்க்கே மிகவும் நன்மை யுடைத்தாம். செல்வம் - மிகுதி.

மு.வரதராசனார் உரை

பணிவுடையவராக ஒழுகுதல்பொதுவாக எல்லோர்க்கும் நல்லதாகும்; அவர்களுள் சிறப்பாகச் செல்வர்க்கே மற்றொரு செல்வம் போன்றதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

செருக்கு இல்லாமல் அடக்கமாக வாழ்வது எல்லார்க்குமே நல்லதுதான்; அவ் எல்லாருள்ளும் செல்வர்களுக்கு அது மேலும் ஒரு செல்வமாக விளங்கும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

For everyone, humbleness/modesty is a good thing. Yet, when rich people, scholarly people, high educated people, high achievers are humble then such a humbleness/modesty itself is a great jewel looking good upon them. Also remember, with wealth/achievements it is easy to fall for ego/arrogance which would pave way for mistakes. Staying humble and keeping the foot ground, helps to climb and achieve more.

Questions that I ask to the kid

Why humility/modesty is essential for achievers, successful people, wealth people etc?

செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும்

குறள் 123
செறிவறிந்து சீர்மை பயக்கும் அறிவறிந்து
ஆற்றின் அடங்கப் பெறின்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

செறிவு - நெருக்கம்; மிகுதி; கூட்டம்; உறவு; பொந்து; கலப்பு; உள்ளீடு; தன்னடக்கம்; எல்லைகடவாநிலைமை; நெகிழிசையின்மையாகியசெய்யுட்குணம்.

அறிந்து  - அறிதல் - உணர்தல்; நினைத்தல் மதித்தல் பயிலுதல் அனுபவித்தல் உறுதிசெய்தல்; புதிதாய்க்கண்டுபிடித்தல்.

சீர்மை  - சிறப்பு; புகழ்; கனம்; அளவிற்படுகை; வழவழப்பு; காண்க:சீமை; நன்னடை.

பயக்கும் - பயத்தல் - விளைதல்; உண்டாதல்; பலித்தல்; கிடைத்தல்; படைத்தல்; பெறுதல்; கொடுத்தல்; பூத்தல்; இயற்றுதல்; நிறம்வேறுபடுதல்; அச்சமுறுதல்.

அறிவு  - ஞானம்; புத்தி பொறியுணர்வு; அறியவேண்டியவை; கல்வி ஆன்மா

அறிந்து  - அறிதல் - உணர்தல்; நினைத்தல் மதித்தல் பயிலுதல் அனுபவித்தல் உறுதிசெய்தல்; புதிதாய்க்கண்டுபிடித்தல்.

ஆற்றின்  - ஆற்று - āṟṟu   III. v. t. cool, refresh, குளிரச் செய்; 2. appease, comfort, தணி; 3. slacken, loosen what is too tight, தளர்த்து; 4. act, செய்; 5. carry, bear, தாங்கு, v. i. be possible as in ஆற்றுந் துணையும் பொறுக்க (நாலடி); 2. be sufficient; 3. be equal to, compare with, உவமையாகு.-

அடங்கப்  - அடங்குதல் - அமைதல்; நெருங்குதல் கிடத்தல் கீழ்ப்படிதல் சுருங்குதல் நின்றுபோதல் படிதல் மறைதல் புலன்ஒடுங்குதல்; உறங்குதல் சினையாதல்.

பெறின் - பெறுதல் - அடைதல்; பிள்ளைபெறுதல்; பிறப்பித்தல்; அறிதல்; விலைத்தகுதியுடையதாதல்

முழுப்பொருள் 
தன்னடக்கத்துடன் வாழ்வில் நடந்துக்கொள்ளுதலும், எந்த ஒரு செயலையும் அடக்கத்துடன் அமைதியாக (ஓர் கற்போருக்கு உண்டான மனதுடன்) செய்தலும் மிக அவசியம், என்று அறிந்து உணர்ந்தோர், தன்னடக்கத்துடன் எந்த ஒரு செயலையும் செய்து, அதில் வெற்றியும் கண்டு, பின்பு இன்னும் பல செயல்களில் வெற்றிகளையும் பெற்று, இன்னும் அடக்கத்துடன் இருப்போரின் அடக்கத்தை, சான்றோர்கள் அறிந்து அவர்களை போற்றுவார்கள். அவ்வாறு அடக்கத்துடன் இருந்தால் புகழ் கிட்டும். அடக்கம் இல்லை என்றால் புகழ் இல்லை என்பதை சொல்லாமல் சொல்கிறார்  திருவள்ளுவர்.

புகழ்வந்தாலும் சரி, தொடர்ந்து வாழ்வில் வெற்றிகளும் புகழும் வந்தாலும் சரி, அதனை தலைக்கு ஏற்றிக்கொள்ளாமல், தன்னடக்கத்துடன் கற்றல் நிலையில் இருந்து அடுத்த என்ன செயல் என்று செயல்புரிந்துக்கொண்டு இருந்தால் ஒருவருக்கு புகழ் இல்லை என்றென்பதே இல்லை.

Amazon அலுகத்தில் ஒவ்வொரு நாளும் முதல் நாளே. The Day 1 mentality means that even though Amazon is nearly 25 years old, the company treats every day like it's the first day of their new startup.

நன்னெறிச்சாரத்திலிருந்து இரண்டுவரிகள் அடக்கமுடைமை பற்றி:

தன்னைத் தன் நெஞ்சம் கரி ஆகத் தான் அடங்கின் 

பின்னைத் தான் எய்தா நலன் இல்  (கரி – சாட்சி) (அறநெறி. 206)

தன்னுடைய மனமே தன்னுடைய செயல்களுக்கு சாட்சியாகக் கொண்டு, தன்னடகத்துடன் இருக்கும் ஒருவரால் அடையமுடியாத நலன்கள் பின்னர் ஏதுமில்லை. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

அறிவு அறிந்து ஆற்றின் அடங்கப் பெறின் - அடங்குதலே நமக்கு அறிவாவது என்று அறிந்து நெறியானே ஒருவன் அடங்கப் பெறின்; செறிவு அறிந்து சீர்மை பயக்கும் - அவ்வடக்கம் நல்லோரான் அறியப்பட்டு அவனுக்கு விழுப்பத்தைக் கொடுக்கும். (இல்வாழ்வானுக்கு அடங்கும் நெறியாவது, மெய்ம்முதல் மூன்றும் தன்வயத்த ஆதல்.).

மணக்குடவர் உரை

அறியப்படுவனவும் அறிந்து அடக்கப்படுவனவும் அறிந்து நெறியினானே யடங்கப்பெறின் அவ்வடக்கம் நன்மை பயக்கும். அறியப்படுவன- சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம்: அடக்கப் படுவன- மெய் வாய் கண் மூக்கு செவி.

மு.வரதராசனார் உரை

அறிய வேண்டியவற்றை அறிந்து, நல்வழியில் அடங்கி ஒழுகப்பெற்றால், அந்த அடக்கம் நல்லோரால் அறியப்பட்டு மேன்மை பயக்கும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அடக்கத்துடன் வாழ்வதே அறிவுடைமை என்று அறிந்து, ஒருவன் அடக்கமாக வாழ்ந்தால் அவனது அடக்கம் நல்லவர்களால் அறியப்பட்டு அது அவனுக்குப் பெருமையைக் கொடுக்கும்.

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும்

குறள் 121

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை 

ஆரிருள் உய்த்து விடும்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

அடக்கம் - மனமொழிமெய்கள்அடங்குகை; கீழ்ப்படிவு பணிவு அடங்கியபொருள்; மறைபொருள் கொள்முதல் பிணம்அடக்கம்செய்தல்.

அமரத்துவம் - அழியாமை
அமர் - விருப்பம்; கோட்டை போர் போர்க்களம் மூர்க்கம்
அருள் - சிவசக்தி; கருணை பொலிவு முதிர்ந்தமாதுளைமரம்; நல்வினை ஏவல்

அமரருள் - விருப்பத்திற்குரிய நல்வினை எனப்படும் வீடுபேறு

உய்க்கும் - உய்த்தல் - செலுத்துதல்; கொண்டுபோதல் சேர்த்தல் நடத்துதல் அமிழ்த்தல் நுகர்தல் கொடுத்தல் அனுப்புதல் குறிப்பித்தல் அறிவித்தல் ஆணைசெலுத்துதல்; ஆயுதத்தைச்செலுத்துதல்; உய்யச்செய்தல்; நீக்குதல்

அடங்காமை - அடங்காது இருத்தல்; அடக்கம் இல்லாது இருத்தல்

ஆர் - நிறைவு; பூமி கூர்மை அழகு மலரின்பொருத்துவாய்; காண்க:ஆத்தி; திருவாத்தி ஆரக்கால் தேரின்அகத்தில்செறிகதிர்; அச்சுமரம் செவ்வாய் சரக்கொன்றை அண்மை ஏவல் பலர்பால்படர்க்கைவினைமுற்றுவிகுதி; மரியாதைப்பன்மைவிகுதி; ஓர்அசை; அருமையான.

இருள் - அந்தகாரம்; கறுப்பு மயக்கம் அறியாமை துனபம்; நரகவிசேடம்; பிறப்பு குற்றம் மரகதக்குற்றம் எட்டனுள்ஒன்றாகியகருகல்; மலம் யானை இருவேல் இருள்மரம்

உய்த்து விடும் - உய்த்தல் - செலுத்துதல்; கொண்டுபோதல் சேர்த்தல் நடத்துதல் அமிழ்த்தல் நுகர்தல் கொடுத்தல் அனுப்புதல் குறிப்பித்தல் அறிவித்தல் ஆணைசெலுத்துதல்; ஆயுதத்தைச்செலுத்துதல்; உய்யச்செய்தல்; நீக்குதல்

முழுப்பொருள்
அமரருள் என்ற சொல்லை அமர் அருள் என்று பிரிக்கலாம். அமர் என்றால் விருப்பம். அருள் என்றால் நல்வினை. ஆதலால் அமரருள் என்பது நாம் விரும்புகின்ற நல்வினையாகும். எல்லோரும் விருப்பப் படுவது வீடுபேறு ஆகும். ஆதலால் அதுவே இங்கே பொருளாக கொள்ள வேண்டும்.

ஆர் என்றால் நிறைவு அதுப்போல் இருள் என்றால் துன்பம்/மயக்கம்/அறியாமை. ஆரிருள் என்றால் மிகுந்த துன்பம்/மயக்கம்/அறியாமை யாகும்.

அடக்கம் என்பதற்கு நாம் இரு பொருள்களை கொள்ளலாம்
1) பணிவு. வாழ்வில் எவ்வளவு பெரிய இடத்திற்கு சென்றாலும், எவ்வளவு பொருள் ஈட்டினாலும், சாதனைகள் பல படைத்தாலும் இந்த உலகில் நாம் செய்தது எள் அளவு கூட இல்லை என்ற அறிதல் வேண்டும். ஏனெனில், அ)  நம்முடைய முன்னோர்கள் நம்மைவிட அதிகம் சாதித்து இருக்கிறார்கள். ஆ) அப்படியே சாதிக்கவில்லை என்றாலும் நாம் எதனையும் முழுவதுமாக சாதிக்கவில்லை. ஏனெனில் அவர்கள் ஒரு துறையில் அல்லது ஒரு தருக்கத்தை பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக முன்னெடுத்து கொண்டு வந்ததின் பலனை நாம் அனுபவித்து நாமும் அதனை சிறிது அளவே முன்னெத்து உள்ளோம். இ) நம்முடைய வருங்கால சந்ததியினர் நம்மையும் விஞ்சக்கூடும்

2) மனமொழிமெய்கள்அடங்குகை. நமது ஐந்து புலன்களையும் அடக்கி ஆளுதல். ஏனெனில்  நமது ஐம்புலன்களே நமக்கு மிகப்பெரிய எதிரி.  ஒரு சிறுகணம் கிடைத்தாலும் நம்மை எளிதாக அசைத்து நம்மை திசைத்திருப்பி நம்மை சரியான பாதையில் இருந்து விலக்கிவிடும். அது நமக்கு துன்பத்தையும் தரும்.

அடக்கம் இல்லை என்றால் அங்கே அறியாமையும் மயக்கமும் குடிக்கொண்டு உள்ளது என்றே பொருள். அறியாமையும் மயக்கமும் துன்பத்தையே தரும். துன்பம் நம்மை சுழன்றுக்கொண்டு இருக்கும். அப்படி இருக்கும் பொழுது நமக்கு பொருள், இன்பம், வீடுபேறு ஆகியவை கிட்டாது.

இக்குறளின் பொருள்: ஒருவர் என்னிலையிலும் அடக்கத்துடன் இருந்தால் என்றால் அவரை அமரருள் என்னும் வீடுபேறு வந்து சேரும். அதுவே அடக்கம் இல்லாமல் இருந்தால் அவருக்கு மிக கடுமையான துன்பம் என்னும் அறியாமையும் மயக்கமும் வந்து சேரும். ஆதலால் அவருக்கு பொருள், இன்பம், வீடுபேறு ஆகியவை கிட்டாது.

முனைப்பாடியார் பாடிய அறநெறிச்சாரப் பாடல் ஒன்று மெய்மையின்கண் நின்று அறமுறைக்கும் பண்புடையாளரின் நட்பினால், இம்மையில் வருவது அடக்கம் என்றும், அவ்வடக்கம் புகழைத்தந்து உயர்கதியில் உய்க்கும் என்கிறது. அப்பாடல் இதோ!
இம்மை யடக்கத்தைச் செய்து புகழாக்கி
உம்மை உயர்கதிக்கு உய்த்தலால் – மெய்மையே
பட்டாங்கு அறமுரைக்கும் பண்புடை யாளரே
நட்டா ரெனப்படு வார் (அறநெறி 43)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது, மெய், மொழி, மனங்கள் தீநெறிக்கண் செல்லாது அடங்குதல் உடையன் ஆதல். அஃது ஏதிலார் குற்றம்போல் தம் குற்றமும் காணும்(குறள்.190) நடுவுநிலைமை உடையார்க்கு ஆகலின், இது நடுவு நிலைமையின்பின் வைக்கப்பட்டது.)

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் - ஒருவனை அடக்கம் ஆகிய அறம் பின் தேவருலகத்து உய்க்கும் ; அடங்காமை ஆர்இருள் உய்த்துவிடும் - அடங்காமையாகிய பாவம் தங்குதற்கு அரிய இருளின்கண் செலுத்தும். ( 'இருள்' என்பது ஓர் நரக விசேடம். "எல்லாம் பொருளில் பிறந்துவிடும்" (நான்மணி.7) என்றாற்போல, 'உய்த்துவிடும்' என்பது ஒரு சொல்லாய் நின்றது.).

மணக்குடவர் உரை

மன மொழி மெய்களை யடக்கி யொழுக அவ்வடக்கம் தேவரிடத்தே கொண்டு செலுத்தும்: அவற்றை யடக்காதொழிய அவ்வடங்காமை தானே நரகத்திடைக் கொண்டு செலுத்திவிடும். மேல் பலவாகப் பயன் கூறினாராயினும், ஈண்டு அடக்கத்திற்கும் அடங்காமைக்கு மிதுவே பயனென்று தொகுத்துக் கூறினார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அடக்கம் ஒருவனை உயர்த்தித் தேவருள் சேர்க்கும்; அடக்கம் இல்லாதிருத்தல், பொல்லாத இருள் போன்ற தீய வாழ்க்கையில் செலுத்தி விடும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அடக்கம் ஒருவனைப் பிற்காலத்தில் தேவர் உலகிற்குக் கொண்டு சேர்க்கும்; அடங்காமல் வாழ்வதோ அவனை நிறைந்த இருளுக்குக் கொண்டு போகும்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை

அடங்கியிருந்தால் சிறந்து ஒளிரலாம்.

ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல்

குறள் 126

ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்தடக்கல் ஆற்றின் 

எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

ஒருமை - orumai   n. ஒன்று [T. orima, M.oruma.] 1. Oneness, union; ஒற்றுமை (பிங்.) 2.Singleness, loneliness; தனிமை என்னொருமையுங்கண்டுவத்தி (கம்பரா. கிளை 30). 3. Unchangeableness; ஒரேதன்மை. ஒருமைமகளிரே போல (குறள்,974). 4. Peerlessness, uniqueness; ஒப்பற்றதன்மை. உண்மைபிறர்க் கறிவரிய வொருமையானும்(சிவப்பிர. முதற்சூ. 3, பக். 91). 5. (Gram.) Singularnumber; ஏகவசனம் (தொல். சொல் 44.) 6.Concentration of mind; மனமொன்றுகை. ஒருமையா லுன்ணையுள்கி. (தேவா. 478, 4). 7. Knowledgeof God; இறையுணர்வு (பிங்.) 8. Decision, determination; ஆலோசனைமுடிவு. கொடுத்துநம்முயிரென வொருமைகூறினான் (கம்பரா. மூலபல. 179). 9.Final emancipation; மோக்ஷம். எம்மொடா மொருமையெய்துவான் (தணிகைப்பு. நந்தியு. 17). 10. Truthfulness, veracity; மெய்ம்மை ஒருமையே மொழியுநீரார் (கம்பரா. அயோத். மந்திர. 9). 11. One birthin the round of births; ஒருபிறப்பு. ஒருமைக்கட் டான்கற்ற கல்வி (குறள், 398).  

ஒருமையுள் - மனமொன்றுகை யுள்

ஆமை - āmai   n. ஆம்¹ also யாமை [K. M.āma, Tu. ēme.] Turtle, any member of cheloniaor testidinata; கூர்மம் (திவ். பெரியாழ். 4, 9, 5.) , கூர்மம்; ஓர்உயிரினம்; ஒருநோய்; மணம்
ஆமைபோல் - ஆமையை போன்று

ஐந்து - ஐம்புலன், ஐம்பொறி - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்னும் ஐம்பொறிகள்; ஐந்து பொறிகளுக்குரிய உணர்ச்சிகள்:சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம்.

அடக்கல் - மறைத்தல்; கீழ்ப்படுத்துதல்; உட்படுத்துதல்; ஒடுக்கல்; பணியச்செய்தல்.

ஆற்றின் - ஆற்று-தல் - āṟṟu-   5 v. intr. 1. To become strong, powerful; வலியடைதல். ஆற்றாரு மாற்றியடுப (குறள், 493). 2. To be possible; கூடியதாதல். ஆற்றுந் துணையும் பொறுக்க (நாலடி. 75). 3. To be sufficient; போதியதாதல். தட்டுமுட்டுவிற்று மாற்றாது (பணவிடு. 225). 4. To escape, obtain deliverance, survive; உய்தல் (பிங்.) 5. To be equalto, to compare with; உவமையாதல். வையகமும்வானகமு மாற்ற லரிது (குறள், 101).--v. tr. 1. To  

எழுமை - n. எழு-. [M. eḻuma.]Height; உயர்ச்சி (திவா.)  ; ஏழ்வகை; ஏழுவகைப்பிறப்பு; ஏழுமுறைபிறக்கும்பிறப்பு.

எழுமையும் 

ஏமாப்பு - n. ஏமா-. 1. Security,safeguard; அரணாகை. எழுமையு மேமாப்புடைத்து(குறள், 126). 2. Support, stay; வலியாகை. எச்சத்திற் கேமாப்புடைத்து (குறள், 112). 3. Hauteur,pride; இறுமாப்பு ஏமாப் பிரலை விலங்கலை (ஞானா.43, 25). 4. Object, intention, purpose; கருத்து (திவா.)  

உடைத்து - உடைதல் - இருக்கும்

முழுப்பொருள்

ஒரு ஆமையானது தன் உறுப்புகளை பயன்படுத்தி இடர் புகுதாமல் தன்னை தற்காத்துக்கொள்ளும். ஒரு ஐந்தறிவு ஆமையாலே தன் உறுப்புகளை பயன்படுத்தி தற்காத்துக்கொள்ள முடிகிறது. மனிதனால் முடியுமா? முடியும். எளிது! அதனால் தான் ஆமையோடு ஒப்பிட்டு சொல்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மனிதர்களுக்கு மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்னும் ஐம்பொறிகள் உண்டு; இவ்வைந்து பொறிகளுக்குரிய உணர்ச்சிகள் ஊறு, சுவை, ஒளி,  நாற்றம், ஓசை எனவாகும். தீமை மனிதனுள் புக இவ்வைந்து பொறிகளே வழிகள். இப்பொறிகளை மனிதன் அடக்கினால் அவனுள் தீமை புகவே புகாது. ஒருவனுள் தீமை இல்லை என்றால் அவனுக்கு அதுவே சிறந்த அரண். அப்படி ஐம்புலன்களையும் அடக்கினால் அது ஒருவனை வலிமையாக்கும், உயர்ச்சி தரும்.

இங்கே வள்ளுவர் எழுமையும் என்று கூறுகிறார். ஏன் எழுமையும் என்கிறார் என்றால்? - ஒருவன் உயர்ச்சிக்கொள்ளும் பொழுதும் அடக்கத்தை பின்பற்ற வேண்டும். அப்படி பின்பற்றினால் தான் அது அரணாக அமையும். உதாரணமாக பெரிய ஆளாகிய பின் கண்ட மேனிக்கு உணவு உட்கொள்ளுவது, பார்த்த பொருளையெல்லாம் ஆடம்பரத்துக்காக வாங்குவது என்று இருந்தால் - உடம்பும் வீணாகி பொய்விடும், பணமும் செலவாகும் - இது நம் வீழ்ச்சிக்கு வித்திடும்.  மொத்தத்தில் நம் வருங்காலத்தில் அது நமக்கு கேட்டையே விளைவிக்கும். ஆதலால் சர்வமும் புலன்களை அடக்கி ஆண்டால் உயர்ச்சி நிச்சயம்.

யோக ஆசிரியர் G.சௌந்தர் ராஜன் அவர்கள் “ஒரு மனிதன் வெளியுலகத்தை விட்டு கொஞ்சம் நேரம் கூட தன்னை விலக்கிக்கொள்ளாவிட்டால் அவனுக்கு துன்பம் மட்டுமே எஞ்சும்” என்று கூறுகிறார். (உதாரணமாக எந்நேரமும் mobile, cinema, breaking news, cricket, gossip etc)

யோக ஆசிரியர்  G.சௌந்தர் ராஜன் அவர்கள், புலன்களை உள்ளுக்குள் ஒடுக்குவது, ப்ரத்யாகாரம் என்று அஷ்டாங்க யோக மரபில் 5ஆவது நிலையாக குறபடுகிறது என்று கூறுகிறார். ஒருவர் ப்ரத்யாகாரத்தை  தொடர்ந்து செய்துவந்தால் அவர் அடுத்த 6ஆவது நிலையான தாரணா நிலைய அடைய முடியும். தாரணா நிலை என்பது ஒழுகுதல் என்று பொருள் கொள்ளப்படுகிறது. ஒருவர் தொடர்ந்து தாரண நிலையில் இருந்தால் அந்நேரத்தில் தனது உயிர் ஆற்றலை குவித்து அதனை சேமித்துவைத்துக்கொள்ளலாம். பின்பு அதனை தனது வளர்ச்சிக்கு பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம். 

அதனால் தான் வள்ளுவரும் புலன்களை அடக்காவிட்டால் வளர்ச்சி கிடையாது என்கிறார்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”அடங்கலால் ஆமை போன்றும்” (சீவக.1895)

“ஐவகைப் பொறியும் வாட்டி ஆமையின் அடங்கி” (சீவக.2824)

“ஒருமையுள் ஆமைபோல் உள்ளைந் தடக்கி” (திருமந் 133)

“அடக்கும்ஐம் பொறியொடு கரணத்தப்புறம்

கடக்கும்வா லுணர்வினுக் கணுகும் காட்சியான்” (கம்ப.தைலமாட்டு 27)

”குறள் 398”

“தாமரைக் கண்ணொடேர் தவத்தின் மாலையன்

ஆமையின் இருக்கையன்” (கம்ப.சடாயு உயிர்நீத்த 23)

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்’இன் வெண்முரசு- கிராதம்-38 இல இப்படி சில வரிகள் வருகின்றன.

உடல்மேல் உள்ளம் கொண்ட வெற்றியே ஆற்றல். பொருள்மேல் ஆற்றல் கொண்ட வெற்றியே செல்வம். செல்வத்தின்மேல் கனவு கொண்ட வெற்றியே அழகு. அழகின்மேல் மானுடன் கொள்ளும் வெற்றியே கலை. முழுமைகொண்ட கலை  மெய்மையின் பருவடிவு.  மெய்மையே மானுடனை தெய்வமாக்குகிறது.

பரிமேலழகர் உரை

ஆமை போல் ஒருமையுள் ஐந்து அடக்கல் ஆற்றின் - ஆமைபோல, ஒருவன் ஒரு பிறப்பின்கண் ஐம்பொறிகளையும் அடக்கவல்லன் ஆயின்; எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து - அவ் வன்மை அவனுக்கு எழுபிறப்பின் கண்ணும் அரண் ஆதலை உடைத்து. (ஆமை ஐந்து உறுப்பினையும் இடர் புகுதாமல் அடக்குமாறு போல இவனும் ஐம்பொறிகளையும் பாவம் புகுதாமல் அடக்க வேண்டும் என்பார் 'ஆமை போல்' என்றார். ஒருமைக்கண் செய்த வினையின் பயன் எழுமையும் தொடரும் என்பது இதனான் அறிக. இதனான் மெய்யடக்கம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருபிறப்பிலே பொறிகளைந்தினையும் ஆமைபோல அடக்க வல்லவனாயின், அவனுக்கு அதுதானே எழுபிறப்பினுங் காவலாதலை யுடைத்து.

மு.வரதராசனார் உரை

ஒரு பிறப்பில், ஆமைபோல் ஐம்பொறிகளையும் அடக்கியாள வல்லவனானால், அஃது அவனுக்குப் பல பிறப்பிலும் காப்பாகும் சிறப்பு உடையது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

ஆமை தன் நான்கு கால், ஒரு தலை ஆகிய ஐந்து உறுப்புகளையும் ஆபத்து வரும்போது ஓட்டுக்குள் மறைத்துக் கொள்வது போல, ஒருவன் தன் ஒரு பிறப்பில் மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி ஆகிய ஐந்து பொறிகளையும் அறத்திற்கு மாறான தீமை வரும்போது அடக்கும் ஆற்றல் பெறுவான் என்றால், அது அவனுக்குப் பிறவி தோறும் ஏழு பிறப்பிலும் - அரணாக இருந்து உதவும்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: ஒருமையுள் ஆமை போல் ஐந்து அடக்கல் ஆற்றின் - ஒரு பிறப்பின்கண் (ஒருவன்) ஆமை போல ஐம் பொறிகளையும் அடக்குதலைச் செய்யின், எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து - (அவன் அடையும்) ஏழு பிறப்பின்கண்ணும் (அவனுக்கு அது) காவலாதலை யுடைத்து.

கருத்து: அடக்கம் மேல் வரும் ஏழு பிறப்பிலும் பெருமை பயக்கும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Just like a turtle hides its head in its shell when there is a danger, a person should learn to control his five senses. This discipline of controlling senses will act as a fort from danger

If you are able to control your five senses, your productivity will increase. Controlling senses helps in discipline which in turn helps to improve focus on work thereby leading to growth

Questions that I ask to the kid

What should you do for growth?

(like what or which animal/) How should you control your senses and what is the outcome of it?

காக்க பொருளா அடக்கத்தை

குறள் 122

காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம் 

அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

காக்க - காத்தல், பாதுகாத்தல், தடுத்தல்

பொருளா -  சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை. 

அடக்கத்தை - கீழ்ப்படிவு பணிவு 

ஆக்கம் - பொன், செல்வம், சேனை முன்னணி

அதனின் -  அதனை விட

ஊங்கு  - மிகுதி, சிறந்தது 

இல்லை - வேறொன்றும் இல்லை

உயிர்க்கு - இந்த உயிருக்கு, இந்த பிறவியிற்கு

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் எவ்வளவு சிகரங்களுக்கு சென்றாலும் பணிவாக இருத்தல் வேண்டும். பணிவு தனை ஒரு செல்வமாக போற்றி காக்க வேண்டும். அப்படி காத்தால், அதுவே சிறந்த செல்வமாகும். பணிவை / அடக்கத்தை விட சிறந்த செல்வம் இவ்வுலகில் வேறு இல்லை மனிதருக்கு என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

திருவள்ளுவர் ஏன் பணிவு தனை ஒரு பொருளுக்கு / செல்வத்திற்கு உவமை படுத்த வேண்டும்? அதனை ஒரு பண்பிற்குக் கூட கூறி இருக்கலாம். ஆனால் கூறவில்லை. ஏன் என்றால் பணிவு உண்மையிலேயே ஒரு செல்வமாகும். உதாரணமாக ஒருவர் பணிவாக இல்லை என்றால் அவரிடம் மக்கள் சேர மாட்டார்கள். அதுவே பணிவாக இருந்தால் மக்கள் அவருடன் இணக்கமாக இருக்க விரும்புவர். பணிவாக இருந்தால் ஒருவரை சுற்றி இருக்கும் மக்கள் செல்வம் பெருகும். மக்கள் செல்வம் விலை மதிக்க முடியாத செல்வம். ஆதலால் தான் மகாத்மா காந்தி போன்றோரால் இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தை வழி நடத்த முடிந்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - உயிர்கட்கு அடக்கத்தின் மிக்க செல்வம் இல்லை; அடக்கத்தைப் பொருளாகக் காக்க - ஆதலான் அவ்வடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு அழியாமல் காக்க. (உயிர் என்பது சாதியொருமை. அஃது ஈண்டு மக்கள் உயிர்மேல் நின்றது, அறிந்து அடங்கிப் பயன் கொள்வது அதுவே ஆகலின்.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருவன் தனக்குப் பொருளாக அடக்கத்தை யுண்டாக்குக. அவனுயிர்க்கு ஆக்கம் அதனின் மேற்பட்டது பிறிதில்லை.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

அடக்கத்தைப் பொருளாக் காக்க -அடக்க முடைமையை ஒரு செல்வமாகப் பேணிக் காக்க; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - மக்கட்கு அதனினுஞ் சிறந்து ஆக்கந் தருவது வேறொன்று மில்லை.

உயிர் என்பது வகுப்பொருமை அது இங்கு மக்களுயிரைக் குறித்தது ; அடக்க முடைமையாகிய அறத்தை மேற்கொள்வது அதுவே யாகலின். அறிவற்றதும் பிறவிதொறும் நீங்குவதுமான உடம்பை இயக்குவதும் இன்ப துன்பங்களைத் துய்ப்பதும் உயிரேயாதலின், 'உயிர்க்கு' என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு போற்றிக் ‌காக்க வேண்டும். அந்த அடக்கத்தைவிட மேம்பட்ட ஆக்கம் உயிர்க்கு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அடக்கத்தைச் செல்வமாக எண்ணிக் காக்க; அதைக் காட்டிலும் பெரிய செல்வம் வேறு இல்லை.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: அடக்கத்தை பொருளா(க) காக்க -(மக்கள்) அடக்கத்தை(க் காக்க வேண்டிய ஒரு) பொருளாகக் காக்கக் கடவர் ; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - (மக்கள்) உயிர்க்கு அதனினும் மேற்பட்ட நன்மை இல்லை.

அகலம்: ஆக்கம் - செல்வம். அதனைத் தரும் நன்மையை ஆக்கம் என்றார். ‘மக்கள்’ என்னும் எழுவாய் வருவிக்கப்பட்டது.

கருத்து: ஒருவன் அடக்கத்தை விடாது காக்கக் கடவன்.

நிலையின் திரியாது அடங்கியான்

குறள் 124

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் 

மலையினும் மாணப்  பெரிது

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

நிலை - நிற்கை; உறுதி; தன்மை; நிலைமை; தொழில்; இடம்; தங்குமிடம்; பூமி; காண்க:நிலைத்திணை; தேர்த்தட்டு; கதவுநிலை; தூண்; விளக்குத்தண்டு; நெறி; வழக்கு; ஆசிரமம்; குலம்; மரபுரிமை; இசைப்பாட்டுவகை; பொழுது; முகூர்த்தம்; ஒருநிலவளவுவகை; ஒருவன்நிற்கக்கூடியநீராழம்; பசுஒருதடவைகழிக்குஞ்சாணி; அணிகலத்தொங்கல்.

நிலையின் - நிலையில்

திரிதல் - அலைதல்; எழுத்துமாறுதல்; பால்தன்மைகெடுதல்; கெடுதல்; சுழலல்; வேறுபடல்; சலித்தல்; மயங்குதல்; கைவிடுதல்; திருகுறுதல்; போதல்; திரும்புதல்.

திரியாது - அலையாது, கெடாது, மயங்காது, கைவிடாது

அடக்கம் - மனமொழி மெய்கள் அடங்குகை; கீழ்ப்படிவு பணிவு அடங்கியபொருள்; மறைபொருள் கொள்முதல் பிணம்அடக்கம்செய்தல்.

அடங்கியான் - அடங்குதல் - aṭaṅku-   5 v. intr. 1. Toobey, yield, submit, to be subdued; கீழ்ப்படிதல் நிலையிற் றிரியா தடந் யான் (குறள், 124). 2. Toshrink, become compressed; சுருங்குதல் தழற்பசியடங்கிடாது (கி. பூ 20, 6). 3. To cease;  aṭaṅku-   5 v. intr. 1. Tobe close together, thick or crowded; நெருங்குதல். அலவன் கண்பெற வடங்கச் சுற்றிய (கலித். 85).2. To lie, lie down; கிடத்தல். வெள்ளேற்றெருத்தடங்குவான் (கலித். 104).

தோற்றம் - காட்சி; விளக்கம்; சாதி; படைப்பு; சாயை; புகழ்; பார்வை; உயர்ச்சி; உற்பத்தி; பிறப்பு; உருவம்; தன்மை; வலிமை; சொல்மாலை; உறுப்பு; உத்தேசம்; நாடகப்பிரதேசம்; எண்ணம்; மாயை; இருவகைத்திணை; காண்க:உயிர்த்தோற்றம்.

மலை - malai   n. perh. மல்லல். [K. male.] 1.Hill, mountain; பருவதம். மலையினு மாணப் பெரிது(குறள், 124). 2. Collection, aggregation; ஈட்டம்.சொன்மலை (திருமுரு. 263). 3. Abundance, bigness, as a mountain; மிகுதி. Colloq.

மலையினும் - மலையை விட

மாணப்  - மாண் -. Greatness;glory; splendour; excellence; dignity; மாட்சிமை., மடங்கு; மாணவன்; பிரமசாரி; குள்ளமானவர்.

பெரிது - பெரிது, மிகவும்

முழுப்பொருள்

தான் கொண்ட நெறிகளில் இருந்தும், தன் கொள்கைகளில் இருந்தும், நிலை மாறாமல், மன உறுதியுடன் அடக்கத்துடன் வாழ்பவனின் உயர்வானது மலையினை விட பெரிதாகும்.

இக்குறளுக்கு எடுத்துகாட்டாக சம காலத்தில் பலர் உள்ளனர். சிகரம் தொட்டும் அடக்கத்துடன் இருக்கும் அவ்வுயரிய பண்பே அவர்களுக்கு மேலும் சிறப்பை கொடுக்கின்றது.

இதிகாச உதாரணம் கூற வேண்டும் என்றால், அனுமனை கூறலாம். மிக வலிமை பெற்றவனானாலும் கூட, எந்த இடத்திலும் அதை காட்டிக் கொள்ளாமல், ராமனுடைய கடை நிலை பக்தன் மட்டுமே என்று அடக்கத்துடன் நடந்து கொள்வது, அனுமனுடைய சிறப்பை மேலும் உயர்த்துகிறது .

ஒப்புமை

“ஆன்றோர் போலத்

துளக்கம் இல்லாத் திருத்தகு நிலைமைய” (பெருங் 1.50:4-5)

“மலையணைய நிலையுடைய மாதவர்கள்” (மேரு.சமவ.49)

பரிமேலழகர் உரை

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் - இல்வாழ்க்கையாகிய தன் நெறியின் வேறுபடாது நின்று அடங்கியவனது உயர்ச்சி, மலையினும் மாணப்பெரிது - மலையின் உயர்ச்சியினும் மிகப் பெரிது. (திரியாது அடங்குதல் - பொறிகளால் புலன்களை நுகராநின்றே அடங்குதல். 'மலை' ஆகுபெயர்.).

மணக்குடவர் உரை

தனது நிலையிற் கெடாதே யடங்கினவனது உயர்ச்சி மலையினும் மிகப் பெரிது. நிலை- வன்னாச்சிரம தன்மம்.

மு.வரதராசனார் உரை

தன் நிலையிலிருந்து மாறுபடாமல் அடங்கி ஒழுகுவோனுடைய உயர்வு, மலையின் உயர்வை விட மிகவும் பெரிதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தன் நேர்மையான வழியை விட்டு விலகாது, அடக்கத்துடன் வாழ்பவனைப் பற்றிய பிறர் மனத் தோற்றம் மலையைக் காட்டிலும் மிக உயரமானது.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் - (தனது இல் வாழ்க்கை) நிலையினின்று வேறுபடாது (உளம், நா, உடல்) அடங்கியவனது தோற்றம், மலையினும் மாண பெரிது ‡ மலையினும் மிகப் பெரியது.

அகலம்: தோற்றம் - விளக்கம். தாமத்தர் பாடம் ‘நிலையிற் பிரியா’. இல்வாழ்க்கை நிலையினின்று வேறுபடாது அடங்குவதாவது, இல்வாழ்க்கை யின்கண் அடக்கி யாள வேண்டியவர்களை அடக்கி யாண்டுகொண்டே தான் அடங்கி யயாழுகல். ‘கருமஞ் சிதையாமல்’ என்னும் தொடக்கத்துக் குறளையும் நோக்குக. முந்திய மூன்று குறள்களால் பொதுவான அடக்கத்தைக் கூறினார். இக் குறளால் பிறருக்கு அடங்கி யயாழுகுதலின் பெருமையைக் கூறினார்.

கருத்து: இல்வாழ்வானது அடக்கம் அவனுக்கு மிக உயர்ந்த பெருமையைத் தரும்.

Management - 3 big questions of a king

A legend is that a King told one of his Ministers to find answers to three of his pressing questions. They were: 1) What is bigger than the earth? 2) What is deeper than an ocean? 3) What is taller than a mountain? The Minister explored all the possibilities to find answers to the King’s questions.

He could not get convincing answers to convince the King. He was much concerned that he would fail in fulfilling his responsibility. His daughter, on reading the disturbances on his face, asked him what was bothering him. The Minister explained to her the King’s expectations and his inability to find convincing answers to his questions. His daughter said, “My teacher told us, ‘You can find answers to all your questions in Thirukkural.’ My teacher is right as he always refers to Thirukkural to answer our questions. You too can refer to Thirukkural to find answers to your questions.” The Minister started to refer to Thirukkural to find answers to the King’s questions. He, like a detective with a magnifying glass, was meticulously reading the Kurals as he had a purpose. When he reached the Chapter 11, he found answer to the first two questions. 

Kural 102 provided the answer to the King’s first question ‘What is bigger than the earth?’

குறள் 102

காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்

ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது

Given in time, even a trifling help Exceeds the earth. A timely help, even though small, is considered and will be treated by the person helped as bigger than the earth. Remember the old saying, ‘A friend in need is a friend indeed.’ The size of the help does not matter, but the time of the help matters the most.

Kural 103 provided the answer to the King’s second question ‘What is deeper than an ocean?’ 

பயன்தூக்கார் செய்த உதவி நயன்தூக்கின் 

நன்மை கடலின் பெரிது (103). 

Help given regardless of return Is wider than the sea. An unconditional help, like a mother’s love, that is helping someone without expecting any favor in turn, is considered deeper than an ocean. Somehow, we have become selfish and

we, before rendering any help, calculate the return on investment. When we expect something in return to the help provided to others that is not true help. Altruism is helping someone just for the sake of helping. An often told story is that a sadhu was bathing in the river Cauvery in Tamilnadu. He noticed a scorpion being carried away in the river. He wanted to save the scorpion, touched that to put that on the bank of the river. The scorpion stung his hand when he touched that. The sadhu dropped that. He attempted again, it stung again and he dropped the scorpion again. He kept on doing that to save the scorpion. An onlooker irritatingly commented, “Swami, you know a scorpion stings. In spite of that you are trying to save that.” The sadhu replied, “The nature of a scorpion is to sting. The nature of a sadhu is to help others despite difficulties.” 

When the Minister continued reading further, he found the answer to the King’s third question ‘What is taller than a mountain?’ in Kural 124. 

நிலையின் திரியாது அடங்கியான் தோற்றம் 

மலையினும் மாணப் பெரிது (124). 

The steadfast self-controlled towers aloft Taller than a mountain. If a person can remain polite and humble when he gets power, positions, personal gains, authority, and wealth, the ability to remain polite is considered taller than a mountain.

The Minister, while reading further, found answers to many of his pressing personal and professional problems. 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

The stature of one, who doesn’t diverge from the right path (values, policies, discipline, character etc.) and remains restrained, will belittle a mountain. Despite reaching heights, these people are humble which itself gives more heights for them. We can given Lord Hanuman as an example because despite his humongous strength he always remained humble and remained as bhakta of Lord Rama.

Questions that I ask to the kid

What can belittle a mountain?

What happens when you don't diverge from the right path?