எற்றிற் குரியர் கயவரொன்று உற்றக்கால்

 

குறள் 1080

எற்றிற் குரியர் கயவரொன்று உற்றக்கால்

விற்றற்கு உரியர் விரைந்து

[பொருட்பால், குடியியல், கயமை]

பொருள்

எற்றிற்கு - எற்றித்தல் - இரங்குதல் (Totake pity, have compassion;)

எற்றிழிவு - உயர்வுதாழ்வு; பெருமைசிறுமை; மேடுபள்ளம்.

உரியர் - உரி - உரி-மை கொண்டாடுபவர்

எற்றிற்குரியர் – வேறு எத்தொழிலுக்குத்தான் ஏற்றவர் (எதற்கும் இல்லை என்பது உள்ளுரை)

கயமை - கீழ்மை.

கயவர் - கீழ்மக்கள்

ஒன்று - ஒன்றுஎன்னும்எண்; மதிப்பிற்குரியபொருள்; வீடுபேறு; ஒற்றுமை; வாய்மை; அறம்; அஃறிணையொருமை.

உற்றது - நேர்ந்தது, நிகழ்ந்தசெயல்; உண்மை; இடுக்கண்.

உற்றக்கால் - நேர்ந்த பொழுது

விற்றற்கு - விற்றல் - பண்டங்களைவிலைக்குக்கொடுத்தல்

உரியர் - உரி - உரி-மை கொண்டாடுபவர்

விற்றற்கு உரியர் – அதற்காக தம்மையே அடிமையாக விலை கூறி விற்கவும் செய்வர்

விரைந்து - உற்றுழி

துன்பம்நேர்ந்தகாலம்; துன்புற்றஇடம்.

மிக விரைவாக; விரைவு - வேகம்; வெம்மை; போற்றுகை; வேண்டுதல்.

முழுப்பொருள்

தமக்கு லாபம் என்றாலோ அல்லது குறிப்பாக தமக்கு ஒரு நட்டம் அல்லது துன்பம் என்றாலோ தன்னையே விற்க விரைந்து செல்லக்கூடிய கயவர்கள். தன்னையே ஒரு சுயநலத்திற்காக விற்கக்கூடியவர்கள் என்றால் அவர்கள் எத்தகைய கீழான செயலையும் செய்யக்கூடியவர்கள். அத்தகைய கீழோர்கள் வேறு எத்தொழிலுக்கு உரியவர்? எத்தொழிலுக்கும் உரியவர் அல்லர் அவர்கள் என்று உணர்த்துகிறார் திருவள்ளுவர். அவர்களுடன் தொழில் முறையாகக்கூட உறவு வைத்துக்கொள்ளக்கூடாது.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

கயவர் ஒன்று உற்றக்கால் விரைந்து விற்றற்கு உரியர் - கயவர் தம்மை யாதானும் ஒரு துன்பமுற்றக்கால் அதுவே பற்றுக்கோடாக விரைந்து தம்மைப் பிறர்க்கு விற்றற்கு உரியர்; எற்றிற்கு உரியர் - அதுவன்றி வேறு எத்தொழிற்கு உரியர்? (உணவின்மையாகப் பிறிதாக ஒன்று வந்து உற்ற துணையான் என்பது தோன்ற 'ஒன்று உற்றக்கால்' என்றும் . கொள்கின்றார் தம் கயமை அறிந்து வேண்டா என்றற்கு முன்னே விற்று நிற்றலின் 'விரைந்து' என்றும் கூறினார். ஒரு தொழிற்கும் உரியரல்லர் என்பது குறிப்பெச்சம். இதனான் தாம்பிறர்க்கு அடிமையாய் நிற்பர் என்பது கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

கயவர் யாதினுக்கு வல்லரெனின், தமக்கு ஒரு துன்பமுற்றால் விரைந்து தம்மை விற்க வல்லவர். இது நிலையிலர் என்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கயவர், எதற்கு உரியவர், ஒரு துன்பம் வந்தடைந்த காலத்தில் அதற்காக தம்மை பிறர்க்கு விலையாக விற்றுவிடுவதற்கு உரியவர் ஆவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தமக்கு லாபமோ நட்டமோ வரும் என்றால் தம்மைப் பிறர்க்கு அடிமை ஆக்குவர்; இதற்கு அன்றி வேறு எந்தத் தொழிலுக்குக் கயவர் உரியர் ஆவர்?.

ஈர்ங்கை விதிரார் கயவர் கொடிறுடைக்கும்

 

குறள் 1077

ஈர்ங்கை விதிரார் கயவர் கொடிறுடைக்கும்

கூன்கையர் அல்லா தவர்க்கு

[பொருட்பால், குடியியல், கயமை]

பொருள்

ஈர்ங்கை  - உண்டுலரும் ஈரக்கை கொண்டும்

ஈர்ங்கை - உண்டுகழுவியகை.

விதிர்த்தல் - நடுங்குதல்; அஞ்சுதல்; சிதறுதல்; தெறித்தல்; அசைத்தல்; உதறுதல்; பலவாகப்போகவிடுதல்; சொரிதல்.

விதிரார் - உதறிவிடமாட்டார் (எங்கு ஏதேனும் இரந்தார்க்குப் போய்விடுமோ என்று)

கயமை - கீழ்மை.

கயவர் - கீழ்மக்கள்

கொடிறு - கதுப்பு; யானைமதச்சுவடு; குறடு; பூசநாள் (cheeks, jaws).

உடைக்கும் - உடைத்தல் - uṭai-   11 v. tr. caus. of உடை¹-. [K. oḍe, M. uḍa.] 1. To break into pieces,as a vessel, a lump, a clod, any solid or massivesubstance, teeth; தகர்த்தல் மகுட கோடிக ளுடைத்தலின் (பாரத. காண்டவ. 27). 2. To cuff on another'shead with the knuckles; குட்டுதல் (திவா.) 3. Tosplit, as wood; to fracture, as the skull; பிளத்தல் கட்டையை யுடைத்துக்கொடு. Colloq. 4. To burst,as the bank of a river; கரை உடைத்தல் செறுத்தோ றுடைப்பினுஞ் செம்புனலோ டூடார் (நாலடி, 222).5. To open, as a boil; புண் கட்டியுடைத்தல். 6. Tountwist, untwine; முறுக்கவிழ்த்தல். 7. To defeat,rout, put to disorderly flight; தோற்கச்செய்தல்.படைக்குட்டம் பாய்மா வுடையா னுடைக்கிற்கும் (நான்மணி. 18). 8. To break, as news; to reveal;வெளிப்படுத்துதல். அவன் அந்த இரகசியத்தை உடைத்துவிட்டான். Colloq. 9. To damage, ruin, impoverish; அழித்தல் பெண்மை யுடைக்கும் படை (குறள், 1258). 10. To trouble, distress; வருத்துதல் பொறாமை யுள்ளுடைக்கு மென்க (இரகு. யாக. 12).  

கூன் - வளைவு; உடற்கூனல்; கூனன்; நத்தை; ஆந்தை; பெரும்பாத்திரம்செய்யுளடியில்அளவுக்குமேல்வரும்அசையும்சீரும்.

கையர் - கீழ்மக்கள்; கள்ளர்; வஞ்சகர்; மூடர்.

அல்லாதவர்க்கு - கொள்ளாதவர் தவிர, 

முழுப்பொருள்

கீழோர்களான கஞ்சர்கள் எப்படிப்பட்டவர்கள் தெரியுமா? தங்களின் தாடைகளை (கன்னத்து கதுப்புகளை) உறுதியான கைகளைக்கொண்டு உடைப்பவர்கள் (வன்முறையாளர்கள்) தவிர மற்ற எவருக்கும் தாங்கள் உண்டு கை கழுவியப்பின்புக்கூட கை விரல்களை உதிறமாட்டார்கள். ஏனெனில் கையில் உள்ள உணவின் மணம் நீரில் இருக்கும். அந்த மணம் கூட பிறருக்கு கிடைக்ககூடாது என்று நினைப்பவர்கள் அவர்கள். 

கஞ்சர்கள் புண்ணியதற்காகவோ புகழுக்காகவோ அல்லது வேறு ஏதாவது பயன் அடையவேண்டியோ கூட பிறருக்கு கொடுத்து உதவ மாட்டார்கள் போலும். அதனால் தான் இவர்களை அடித்து வன்முறை வழியில் சிலர் பொருளை பிடுங்கிக்கொள்வர் போலும்.

பிறருக்கு எத்தருணத்திலும் கொடுத்து உதவாத கஞ்சர்கள் கீழோர்கள் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

”ஈர்ங்கை மறந்தவென் இரும்பே ரொக்கல்” (புறநா 393:10)

இதே கருத்தையே, அறநெறிச்சாரப்பாடல் இவ்வாறு கூறுகிறது

இட்டக் கடைத்தரார் ஈண்டும் பலிமரீஇப்

பட்ட வழங்காத பான்மையார்–நட்ட

சுரிகையாற் கானும் சுலாக்கோலாற் கானும்

சொரிவதாம் ஆபோற் சுரந்து.

அதாவது, தம்பால் உள்ள பொருள்களை, நட்பினர்களுக்கும் கொடாமலும், பிச்சையேற்று வாழ்வோருக்கும் ஈயாமலும் வாழும் கஞ்சராம் கீழோர் உடைவாளால் தம்மைத் தாக்க வருபவனுக்கும், தடியைச் சுழற்றிக்கொண்டு அடிக்க வருபவனுக்கும், கறப்பவனுக்குத் தனது பாலைச் சுரந்து கொடுத்தல்போல அப் பொருளை நிறைய வழங்குதல் உண்டாகும். தடியெடுப்பவனுக்கும் தண்டல்காரனுக்கும் அஞ்சுகிற கீழோர், மற்றபடி, எச்சல் கையால் காக்கைகூட ஓட்டமாட்டார்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

கயவர் கொடிறு உடைக்கும் கூன் கையர் அல்லாதவர்க்கு - கயவர் தம் கதுப்பினை நெரிப்பதாக வளைந்த கையினை உடையரல்லாதார்க்கு: ஈர்ங்கை விதிரார் - தாம் உண்டு பூசிய கையைத் தெறித்தல் வேண்டும் என்று இரந்தாலும் தெறியார். (வளைந்த கை - முறுக்கிய கை. 'மெலிவார்க்கு யாதும் கொடார்: நலிவார்க்கு எல்லாம் கொடுப்பர்' என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை

தம்கதுப்பினை ஒடிக்கும் வளைந்த கையினை உடையரல்லாதார்க்கு, ஈரக்கையையுந் தெரியார் கயவர். ஈரக்கை- கழுவினகை. இஃது இரப்பார்க்குக் கொடா ரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கயவர் தம் கன்னத்தை இடித்து உடைக்கும் படி வளைந்த கை உடையவரல்லாத மற்றவர்க்கு உண்ட எச்சில் கையையும் உதற மாட்டார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தாடையை உடைக்கும் முறுக்கிய கை இல்லாதவர்க்குக் கயவர், தாம் உண்டு கழுவிய ஈரக் கையைக்கூட உதறமாட்டார்.

அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம் எச்சம்

 

குறள் 1075

அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம் எச்சம்

அவாவுண்டேல் உண்டாம் சிறிது

[பொருட்பால், குடியியல், கயமை]

பொருள்

அச்சமே - அச்சம் - பயம்; மகளிர்நாற்குணத்துள்ஒன்று; தகடு இலேசு அகத்திமரம்; சரிசமானம் பளிங்கு

கீழ் - கீழிடம்; கிழக்கு; பள்ளம்; முற்காலம்; குற்றம்; கயமை; இழிந்தவன்; கீழே; ஏழனுருபு; மறதி; கடிவாளம்.

கயமை - கீழ்மை.

கீழ்களது - கீழ்மக்கள், s. Inferiors, low-caste people, the base, the vulgar, the igno rant, இழிந்தோர்.

ஆசாரம் - சாத்திரமுறைப்படிஒழுகுகை; நன்னடை காட்சி வியாபகம் சீலை படை அரசர்வாழ்கூடம்; தூய்மை பெருமழை உறுதிப்பொருள் முறைமை

எச்சம் - எஞ்சிநிற்பது, மிச்சம்; கால்வழி, மக்கள்; மகன்; எச்சில்; பறவைமலம்; ஒருமணப்பண்டம்; குறைவு; பிறப்பிலேவரும்குறை:குருடு, ஊமை, செவிடு, கூன், குறள், மா, மருள், உறுப்பில்பிண்டம்என்னும்எட்டுவகைஊனம்; எக்கியம், வேள்விசெல்வம்; முன்னோர்வைப்பு; தொக்கிநிற்பது; உருபுமுற்றுஎச்சங்கள்கொண்டுமுடியும்பெயர்வினைகள்; பெயரெச்சவினையெச்சங்கள்.

அவா - எனக்கு இது வேண்டும் என்னும் எண்ணம்; பெருவிருப்பம்; இறங்குகை.

உண்டேல் - உள்ளது என்றால்

உண்டு - உள்ள தன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்திற்கும் உரிய ஒரு குறிப்புவினை முற்றுச்சொல்; ஓர்உவமஉருபு

- To say it is. 2. [vul. adverbially.] Much, exceedingly, more, நிரம்ப. உண்டெனத்தரவேண்டும்

உண்டாம் - உள்ள தன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்திற்கும் உரிய ஒருகுறிப்பு வினை முற்றுச்சொல்; ஓர்உவமஉருபு; அற்பத்தைக்குறிக்கும்சொல்; ஊன்றுகோல்; uṇṭu   உள்-. [K. uṇṭu, M. Tu.uṇḍu.] v. intr. Finite verb denoting existence,used in common to all genders and personsand both numbers;

சிறிது - இழிந்தது, அற்பம், சிலபல, சிறுமை

முழுப்பொருள்

கீழ்மக்களான கயவர்களிடம் சிறிதளவாவது நன்னடத்தை இருக்கிறது என்றால் அதற்கு காரணம் பயமே ஆகும். ஏன் பயப்படுகிறார்கள்? அவர்கள் தண்டிக்கப்படக்கூடும் என்ற பயத்தினால். பயத்தினால் மட்டும் இன்றி சில ஒழுக்கங்களை அவர்கள் பின்பற்றுவது ஒழுக்கத்தை கடைப்பிடிக்கவேண்டும் என்ற கொள்கையாலோ அல்லது ஒழுக்க உணர்வாலோ அல்ல. அவர்கள் வேறு ஏதோ ஒரு பொருளின் மீதோ அல்லது பதவியின் மீதோ அல்லது பலனின் மீதோ கொண்ட அவாவினால் தான் சிறிதளவில் ஒழுக்கத்தை கடைப்பிடிக்கிறார்கள். 

கயவர்கள் கொஞ்சமேனும் ஒழுக்கத்தை கடைப்பிடிப்பது தண்டனையின் மீதுள்ள அச்சத்தினாலும் தங்களுடைய சுயநலத்தின் மீதுக்கொண்ட அவாவினாலும் தான் என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

கீழ்களது ஆசாரம் அச்சமே - கயவரதாய ஆசாரம் கண்டது உண்டாயின், அதற்குக் காரணம் அரசனான் ஏதம் வரும் என்று அஞ்சும் அச்சமே; எச்சம் அவா உண்டேல் சிறிது உண்டாம் - அஃதொழிந்தால், தம்மால் அவாவப்படும் பொருள் அதனால் உண்டாமாயின் சிறிது உண்டாம். (ஆசாரத்தின் காரணத்தை 'ஆசாரம்' என்றும், அவாவப்படுவதனை 'அவா' என்றும் கூறினார். 'எச்சத்தின்கண்' என்னும் ஏழாவது இறுதிக்கண் தொக்கது. பெரும்பான்மை அச்சம், சிறுபான்மை பொருட்பேறு, இவ்விரண்டானும் அன்றி இயல்பாக உண்டாகாது என்பதாம். வேண்டிய செய்தலே இயல்பு, ஆசாரம் செய்தல் இயல்பன்று என்பது இதனான் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

கயவர் ஆசாரமுடையராதற்குக் காரணம் அச்சமே: அஃதொழிய ஒருபொருள்மேல் ஆசையுடையராயின் அது காரணமாகவும் சிறிது ஒழுக்கம் உண்டாம். இஃது இயல்பான ஒழுக்கம் இலரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கீழ் மக்களின் ஆசாரத்திற்கு காரணமாக இருப்பது அச்சமே, எஞ்சியவற்றில் அவா உண்டானால் அதனாலும் சிறிதளவு ஆசாரம் உண்டாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

கயவர்களிடம் நல்ஒழுக்கம் இருந்தால் ஆட்சியைப் பற்றிய பயமே காரணம் ஆகும். அதையும் மீறி அவர்கள் ஆசைப்படும் பொருள் கிடைப்பதாக இருந்தால் அதனாலும் கொஞ்சம் ஒழுக்கம் இருக்கும்.

அகப்பட்டி ஆவாரைக் காணின் அவரின்

குறள் 1074

அகப்பட்டி ஆவாரைக் காணின் அவரின்

மிகப்பட்டுச் செம்மாக்கும் கீழ்

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

பொருள்

அகப்பட்டி - சிறுதீங்குசெய்வோன்; காவலின்றித்திரிவோன்.

அகம் - இருப்பிடம்; பூமி மனை வீடு உள் மனம் அகப்பொருள் 'நான்'என்னும்அகங்காரம்; பாவம் அகம்பாவம் மார்பு ஏழாம்வேற்றுமையுருபு.

பட்டி - பசுக்கொட்டில்; ஆட்டுக்கிடை; நிலவளவுவகை; கொண்டித்தொழு; சிற்றூர்; இடம்; காவலில்லாதவர்; களவு; பட்டிமாடு; விபசாரி; நாய்; பலகறை; மகன்; தெப்பம்; சீலை; புண்கட்டுஞ்சீலை; மடிப்புத்தையல்; விக்கரமாதித்தன்மந்திரி; அட்டவணை; பாக்குவெற்றிலைச்சுருள்; பூச்செடிவகை

ஆவாரைக்  - ஆகுதல் -  ஆதல் - ஆவதுஎனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; நூல் கூத்து தரிசனம் நுணுக்கம் ஆசை உண்டாதல் நிகழ்தல் முடிதல் இணக்கமாதல்; வளர்தல் அமைதல் ஒப்பாதல்

காணின் - காணுதல் - காணும் பொழுது ; அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

அவரின் - அவர் - அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

மிகப்பட்டுச்  - மிகைபடு-தல் - mikai-paṭu-   v. intr. மிகை+. 1. To increase; to be excessive; அதிகப்படுதல். 2. To be at fault; குற்றப்படுதல். (யாழ்.அக.)

செம்மா - cemmā   - க்கிறேன், ந்தேன், ப்பேன், க்க, v. n. To be proud, haughty, high-minded; to be elated, vain, conceited; to strut, இறுாமந்திருக்க. 2. To be overjoyed, be extatic with spiritual delight, யோகத்திலி றுமாந்திருக்க. 3. To be erect, stand upright, from pride, vanity, extatic joy, &c. to exult, to be in high spirits, to be intoxi cated with joy, நிமிர்ந்திருக்க. (p.) செம்மாந்துசெல்லுஞ்செறுநர். Foes of haughty carriage.

செம்மாப்பு, v. noun. Haughtiness, vanity, rapture, &c.--as செம்மா, v.

செம்மாக்கும் - செம்மா-த்தல் - cemmā-   12 & 13 v. intr.1. To be elated with pride, to be haughty, toassume superiority; இறுமாத்தல் மிகப்பட்டுச்  

கீழ் - கீழிடம்; கிழக்கு; பள்ளம்; முற்காலம்; குற்றம்; கயமை; இழிந்தவன்; கீழே; ஏழனுருபு; மறதி; கடிவாளம்.

கயமை - கீழ்மை

முழுப்பொருள்

தான் செய்கிற கீழ்மைகளை காட்டிலும் தன்னைவிட பெரிய கீழ்மைகளை  செய்வோரை கண்டால் தான் எவ்வளவோ மேல் என்று நினைக்கும் மனப்பான்மை மிகவும் கீழ்மையான ஒன்று.

கீழ்மை என்றால் கீழ்மை தான். அதில் பெரிது சிறிது என்ற பேதங்கள் இல்லை என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

ஒரு குண்டு நெல்மணி திருடினாலும் திருடு தான் ஒரு துளி தங்கம் திருடினாலும் திருடு தான். இரண்டுமே குற்றம். 

இது இல்லங்களிலும் நிர்வாகங்களிலும் நன்கு பொருந்தும். மற்றவர்கள் செய்த குற்றங்களை காட்டிலும் நான் சிறிதாக செய்தேன். ஆதலால் நான் மேலானவன் என்னும் இறுமாப்பு கொள்வது கீழ்மை. இவ்விஷயங்களில் பிறருடன் ஒப்பிட்டு பார்ப்பதே தவறு/ கீழ்மை. நம் தவறுகளை கண்டறிந்து திருத்திக்கொள்வதே சிறந்தது. 

அதே போல குற்றங்களை செய்து விட்டு நான்கு நல்ல காரியங்களை அல்லது கொடைகளை அளித்துவிட்டால் தான் பெரிய ஆள் ஆகிவிட முடியாது. குற்றங்கள் குற்றங்களே. கீழ்மை கீழ்மையே. 

பி.கு: பட்டி என்ற சொல்லுக்கு நாய் என்ற பொருளை பல உரையாசிரியர்கள் கையாண்டு உள்ளனர். பிற உயிர் இனங்களை இழிவாக பேசும் பண்பு உடையவர் திருவள்ளுவர் என்று எனக்கு தோன்றவில்லை. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

கீழ் - கீழாயினான்; அகப்பட்டி ஆவாரைக் காணின் - தன்னிற்சுருங்கிய பட்டியாய் ஒழுகுவாரைக் கண்டானாயின்; அவரின் மிகப்பட்டுச் செம்மாக்கும் - அவ்வொழுக்கத்தின்கண் அவரின் தான் மேம்பட்டு அதனால் தன் மிகுதிகாட்டி இறுமாக்கும். (அகப்பட்டி: அகமாகிய பட்டி, பட்டி போன்று வேண்டியவாறே ஒழுகலின், 'பட்டி' என்றார், 'நோதக்க செய்யும் சிறுபட்டி' (கலித்.குறிஞ்சி.15) என்றார் பிறரும்.).

மணக்குடவர் உரை

மனையகத்திருந்து பொற்புடையராகிய பெண்டிரைக் காணின், அவரினும் மிகப் பொற்புடையாராய் அதனைப் பெற்றேமென்று இறுமாப்பர் கயவர். இது நிறையிலரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கீழ் மக்கள் தமக்கு கீழ் பட்டவராய் நடப்பவரைக் கண்டால், அவரை விடத் தாம் மேம்பாடு உடையவராய் இறுமாப்படைவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தனக்கும் கீழாகத் தான் விரும்பியபடி எல்லாம் வாழும் நாய் போன்றவரைக் கண்டால் அவரைக் காட்டிலும் மேலாகத் தன் நிலையைக் காட்டி கயமை, இறுமாப்புக் கொள்ளும்.

தேவர் அனையர் கயவர் அவருந்தாம்

குறள் 1073
தேவர் அனையர் கயவர் அவருந்தாம்
மேவன செய்தொழுக லான்

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

பொருள்
தேவர் - கடவுளர்; நால்வகைத்தேவவகையார்; ஐவகைத்தெய்வசாதியினர்; திருவள்ளுவர்; திருத்தக்கதேவர்; உயர்ந்தோரைக்குறிக்கும்சொல்; அரசர்துறவியர்முதலியோருடையசிறப்புப்பெயர்; முக்குலத்தோரின்பட்டப்பெயர்.

அனையர் -  They are like. அன்னர்--அன்னார். Such persons

கயவர் - கீழ்மையானவர்; கீழ்மையான செயல்களை செய்பவர்

அவரும் - அவர் - அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

தாம் - அவர்கள்; மரியாதைகுறிக்கும்முன்னிலைச்சொல்; ஓரசைச்சொல்; ஒருசாரியை; தாகம்; விலை.

மேவன - மேவு - விருப்பம்; மேம்பாடு.

செய்து - செய்தல் - இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்.

ஒழுகல் - ஒழுகுதல்; நடத்தல்; பாய்தல்; உயர்ச்சி; நீளம்; முறையாகநடத்தல்; வளர்தல்; இளகுதல்.

ஆன் - ஆன் - āṉ   part. 1. An instr. ending,as in மண்ணானியன்ற குடம் மூன்றனுருபு. (தொல்சொல். 75, உரை ) 2. Ending common to nounsand verbs of the 3rd pers. masc. sing.; ஆண்பாற் பெயர்வினைகளின் விகுதி ஊரான், வந்தான். 3.An euphonic increment, used with a modification of பத்து `ten', as in இருபான் ஒரு சாரியை (நன். 244.)

ஒழுகலான் -  நடந்துக்கொள்பவன்

முழுப்பொருள்
தேவர் என்றால் உயர்ந்தோர் என்றும் பொருள் உண்டு. தாம் விரும்பியவற்றை யாருடைய தலையிடுதலும் இன்றி செய்கின்றவர்கள் தேவர்கள்/உயர்ந்தோர்கள்.  அதைப்போன்றே கயவர்கள் தாம் விரும்பியவற்றை யாருடைய தலையிடுதலும் இன்றி செய்வார்கள் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

திருவள்ளுவர் குறளில் சொன்னது அவ்வளவே. அவர் சொல்லாமல் சொன்னது. தேவர்களுக்கும் கயவர்களுக்கு ஒற்றுமை அவ்வளவே. தேவர்கள் நன்மை பயக்கும் செயல்களைப் புரிவர். கயவர்களோ கீழ்மையானவற்றை செய்வர். தேவர்கள் மிகுந்த உயரிடத்தில் வைத்துப் போற்றப்படுவர். கயவர்களோ துச்சப்படுவர். இந்த குறளை வஞ்சப்புகழ்ச்சி அணிக்கு எடுத்துக்காட்டாக கூறலாம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
தேவர் அனையர் கயவர் - தேவரும் கயவரும் ஒரு தன்மையர்; அவரும் தாம் மேவன செய்து ஒழுகலான் - அஃது யாதினான் எனின், தேவரைப் போன்று தம்மை நியமிப்பாரின்றிக் கயவரும் தாம் விரும்புவனவற்றைச் செய்தொழுகலான். (உணர்ச்சியும் இழிவுமாகிய தம் காரண வேறுபாடு குறிப்பால் தோன்ற நின்றமையின், இது புகழ்வார் போன்று பழித்தவாறாயிற்று. இதனான், விலக்கற்பாடின்றி வேண்டிய செய்வர் என்பது கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
கயவர் தேவரை யொப்பவர்: அத்தேவரும் இக்கயவரைப் போலத் தாம் வேண்டியன செய்தொழுகுவராதலான். இது கயவர் வேண்டியன செய்வாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
கயவரும் தேவரைப் போல் தான் விரும்புகின்றவைகளைச் செய்து மனம் போன போக்கில் நடத்தலால், கயவர் தேவரைப் போன்றவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தம்மைக் கட்டுப்படுத்துவார் இல்லாமல் தாம் விரும்பியபடி எல்லாம் செய்து வாழ்வதால், கயவர் தேவரைப் போன்றவராவர்.

நன்றறி வாரிற் கயவர் திருவுடையர்

குறள் 1072
நன்றறி வாரிற் கயவர் திருவுடையர்
நெஞ்சத்து அவலம் இலர்

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

அறிதல் - உணர்தல்; நினைத்தல் மதித்தல் பயிலுதல் அனுபவித்தல் உறுதிசெய்தல்; புதிதாய்க்கண்டுபிடித்தல்.

அறிவாரின் - அறிதல் உடையார்

கயமை - கீழ்மை.

கயவர் - கீழ்மையானவர்கள்

திரு - திருமகள்; செல்வம்; சிறப்பு; அழகு; பொலிவு; நல்வினை; தெய்வத்தன்மை; பாக்கியம்; மாங்கலியம்; பழங்காலத்தலையணிவகை; சோதிடங்கூறுவோன்; மகளிர்கொங்கைமேல்தோன்றும்வீற்றுத்தெய்வம்.

உடையர் - உடையவர்கள் ; செல்வம் கொண்டவர்கள்

நெஞ்சத்து  - நெஞ்சு - மனம்; இதயம்; மார்பு; நடு; திண்ணக்கம்; தொண்டை; துணிவு.

அவலம்  - துன்பம்; வறுமை பலவீனம் கவலை கேடு குற்றம் நோய் அழுகை அவலச்சுவை மாயை பயன்படாதுஒழிதல்; இடப்பக்கம்.

இலர் - இல்லை , who are not

முழுப்பொருள்
அறம் எது நல்லது எது அறமில்லாதது எது கீழ்மையானது எது என்று அறிந்தவர்கள் தான் கயவர்கள் (கீழ்மையானவர்கள்). அவர்கள் ஒன்றும் அதை அறியாதவர்கள் அல்ல. அத்தகைய கயவர்களிடம் மிகுந்த செல்வமும் இருக்கும். எப்படி அவர்களிடம் இவ்வளவு செல்வம்? ஏனெனில் அறத்திற்குப் புறம்பான செயல்களின் மூலம் ஈட்டிய செல்வம் இது என்ற ஒரு குற்ற உணர்ச்சியோ கவலையோ சஞ்சலமோத் துளியும் இல்லாதவர்கள் இவர்கள். அவர்கள் தவறுகளை மறுபடியும் மறுபடியும் செய்வதால் குற்றஉணர்ச்சியே அற்றவர்களாக ஆகிவிடுகின்றனர். அதனால் செல்வம் சேர்ந்துகொண்டே இருக்கிறது. ஆனால் ஒரு நாள் அதை இழப்பார்கள்.

தேவைக்கு அதிகமான செல்வம் இருந்தால் மேன்மையானவர்கள் இது நமக்கு அதிகம் என்று எண்ணம் கொண்டு அச்செல்வத்தை மற்றவர்களுக்கு பயன் தரக்கூடிய வகையில் உதவிப்புரிவர்.

ஏன் நாம் ஒரு தவறை பலமுறை தெரிந்தே செய்கிறோம் ?
எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் (மூலம்) வெண்முரசுவில் இருந்து ...

சீடனாகிய சுகுணன் பெருமூச்சுவிட்டு “ஓம்” என்றான். கபிலர் “யாருடைய வரவென நான் அறியலாமா?” என்றார். “என் பெயர் கிந்தமன். காசியபகுலத்தில் குஞ்சரர் என்னும் முனிவருக்கு அப்சரகன்னியில் பிறந்தவன்” சீடனின் வாயிலிருந்து நடுவயதான ஒருவரின் குரல் எழுந்ததைக் கண்டு மாத்ரி திகைத்து மூச்சை இழுத்தாள். “தாங்கள் எதற்காக இங்கு வந்தீர்கள் என அறியலாமா?” என்றார் கபிலர். சுகுணன் “நான் இங்கு அழைக்கப்பட்டேன். இங்கே விழுந்துள்ள விதியின் முடிச்சொன்றை நான் அவிழ்க்கவேண்டுமென விதியே ஆணையிட்டது” என்றான்.

“தங்கள் சொற்களுக்காகக் காத்திருக்கிறோம் முனிவரே” என்றார் கபிலர். சுகுணன் “சந்திரகுலத்தில் விசித்திரவீரிய மன்னரின் மைந்தனாகப்பிறந்த இம்மன்னர் பாண்டு எனக்கு பெரும் தீங்கொன்றை இழைத்தார்” என்றான். பாண்டு திகைப்புடன் எழுந்துகொண்டான். “முதிரா இளமையில் கூதிர்காலத்தில் இமயமலையின் அடிவாரத்திலுள்ள பிங்கலவனம் என்னும் குறுங்காட்டில் அஸ்தினபுரியின் இளவரசரான பாண்டு தன்னுடைய இருபது வேட்டைத்துணைவர்களுடன் யானைமீதமர்ந்து வேட்டைக்குச் சென்றிருந்தார்” என்று சுகுணன் சொன்னதும் பாண்டு அச்சம் குடியேறிய கண்களுடன் அமர்ந்துகொண்டான்.

“அந்த வேட்டையில் பாண்டுவால் ஓடும் செந்நாய்களையோ துள்ளும் மான்களையோ பதுங்கும் முயல்களையோ வேட்டையாடமுடியவில்லை. அவரது விழிகளுக்கு கூர்மையில்லை. அவரது அம்புகள் விழிகளைத் தொடரவும் முடியவில்லை. தன்னால் வேட்டையாடமுடியாதென்று அவர் உணர்ந்தார். ஒருவேட்டைமிருகமாவது கையிலில்லாமல் கானகத்திலிருந்து திரும்பக்கூடாதென அவர் எண்ணியபோது பசும்புதர்களுக்கு அப்பால் இரண்டு மான்கள் நிற்பதைக் கண்டு வில்குலைத்தார்.”

“அப்போது வேட்டைத்துணைவனான குங்குரன் என்ற முதியவன் அரசே, அவை இணைமான்கள், அவற்றைக் கொல்ல வேட்டைத்தெய்வங்களின் ஒப்புதலில்லை என்றான். மிகவும் இளையவராகிய பாண்டு சினத்துடன் திரும்பி அதை நான் அறிவேன், ஆனால் இன்று ஒருவேட்டையேனும் இல்லாமல் திரும்புவதைவிட இந்தப்பாவத்தைச் செய்யவே விரும்புகிறேன் என்று கூவியபடி தன் வில்லை நாணேற்றி தொடர்ச்சியாக ஐந்து அம்புகளால் அந்த மான்களை வீழ்த்தினார்.”

சுகுணன் சொன்னான் “அந்த மான்கள் அம்புபட்டு அலறிவிழுந்தபோது அவற்றின் குரல் மானுடக்குரல் போலவே இருக்கிறது என்று பாண்டு நினைத்தார். வேட்டைத்துணைவர்களும் அவ்வண்ணமே நினைத்தனர். உண்மையில் அது மானுடனாகிய நானும் என் துணைவியாகிய கௌசிகையும்தான்.” பாண்டு நடுங்கும் கைகளை ஒன்றுடன் ஒன்று கோத்துக்கொண்டு வெளுத்த உதடுகளுடன் அமர்ந்திருந்தான். சாளரத்திரைச்சீலைகள் காற்றில் பறந்து அமைந்தன.

“முற்பிறவியில் நான் தித்திரன் என்னும் முனிவனாக இருந்தேன். ஐந்துவயதிலேயே ஞானம்தேடி கானகம் சென்று கடுந்தவம் செய்து உடல்துறந்து விண்ணகமேகினேன். ஏழு பிரம்ம உலகங்களை என் தவத்தால் கடந்து நான் விண்ணளந்தோன் வாழும் வைகுண்டத்தின் பொற்கதவம் முன் நின்றேன். அங்கே காவல்நின்றிருந்த ஜயனும் விஜயனும் என்னை அதிலிருந்த சின்னஞ்சிறு துளைவழியாக உள்ளே செல்லும்படி ஆணையிட்டனர். நான் உடலைச்சுருக்கி நுண்வடிவம் கொண்டு உள்ளே நுழைந்தேன். என் இடதுகையின் கட்டைவிரல் மட்டும் உள்ளே நுழையாமல் வெளியே நின்றுவிட்டது.”

”திகைத்து நின்ற என்னை நோக்கி ஜயவிஜயர் முனிவரே உங்கள் ஆழத்தின் அடித்தட்டில் முளைக்காத விதை ஏதோ ஒன்று உள்ளது. அனைத்தும் முளைத்துக் காய்த்துக் கனிந்தவர்களுக்கன்றி வைகுண்டத்தில் இடமில்லை என்றனர். நான் என் அகத்தை கூர்ந்து நோக்கியபோது என்னுள் கடுகை பல்லாயிரத்தில் ஒன்றாகப் பகுத்தது போல சின்னஞ்சிறு காமவிழைவு எஞ்சியிருப்பதைக் கண்டேன். அதை நிறைக்காமல் என்னால் உள்ளே நுழையமுடியாதென்று உணர்ந்தேன். முனிவரே இங்கே ஒருகணமென்பது மண்ணில் ஏழு பிறவியாகும். சென்று வாழ்ந்து நிறைந்து மீள்க என்றனர் ஜயவிஜயர்.”

“நான் காட்டில் நீத்த உடல் மட்கி மறைந்த மண்மீது அமர்ந்து தவம்செய்த குஞ்சரர் என்னும் முனிவரின் சித்தத்தில் குடியேறி அவர் விந்துவில் ஊறி பாத்திவப் பிந்துவாக ஆனேன். காமம் எழுந்து விழிதிறந்த குஞ்சரர் அந்தவனத்தில் மலருண்ண வந்த சதானிகை என்னும் அப்சரகன்னி ஒருத்தியைக் கண்டார். அவளை நான் அவருடலில் இருந்து அழைத்தேன். அவ்வழைப்பைக்கேட்டு அவள் அருகே வந்தாள். அவளுடன் அவர் இணைந்தபோது நான் என் உருவை மீண்டும் அடைந்தேன். கிந்தமன் என்ற மகனாகப் பிறந்து அவரது தழைக்குடிலில் வளர்ந்தேன்.”

“என் முதிராஇளமையில் ஒருநாள் தந்தை சொற்படி ஊழ்கத்தில் இருக்கையில் வைகுண்டவாயில் முன்னால் ஒரு எளிய கற்பாறையாகக் கிடந்த தித்திரனை நான் கண்டேன். நான் யாரென்று உணர்ந்தேன். என் இடக்கையின் கட்டைவிரலை என் தவத்தால் அழகிய இளம்பெண்ணாக ஆக்கிக்கொண்டேன். அவளுக்கு கௌசிகை என்று பெயரிட்டு என் துணைவியாக்கினேன். அவளுடன் காமத்தை முழுதறியத் தலைப்பட்டேன். ஒருபிறவியிலேயே எழுபிறப்பின் இன்பத்தையும் அறிந்து கனிய எண்ணினேன்.”

“என் இனிய துணைவி கௌசிகையும் நானும் ஊர்வன நீந்துவன பறப்பன நடப்பன என்னும் நால்வகை உயிர்களாகவும் வடிவெடுத்து காமத்தை அறிந்துகொண்டிருந்தோம். மானாக அந்த அழகிய பிங்கலவனத்தில் துள்ளிக்குதித்தும், தழுவியும் ஊடியும், சுனைநீர் அருந்தியும், நறும்புல்தளிர்களை உண்டும் மகிழ்ந்தோம். இணைசேர்ந்து முழுமையை அறிந்துகொண்டிருந்த கணத்தில் பாண்டுவின் அம்புபட்டு எங்கள் காமத்தவம் கலைந்தது. உடலும் உள்ளமும் பிரிந்து நாங்கள் விழுந்தோம். எங்கள் உடல்களை பாண்டுவின் வேட்டைக்குழு எடுத்துச்செல்வதை அந்தக் காட்டின் காற்றுவெளியில் நின்றபடி திகைத்து நோக்கிக்கொண்டிருந்தோம்.”

பாண்டு எழுந்து கைகளை வீசி “நான் ஓர் அரசனுக்குரிய செயலையே செய்தேன்! வேட்டையும் போரும் அரசனுக்குப் பாவமல்ல” என்று சிதறிய குரலில் கூவினான். சீற்றத்துடன் அவனைநோக்கித் திரும்பிய சுகுணன் “ஆம், அது நெறி. ஆனால் அந்நெறிதான் இணைசேர்ந்திருக்கும் உயிர்களையும் துயிலில் இருக்கும் உயிர்களையும் கொல்லலாகாது என்று விலக்குகிறது. புணரும் உயிரின் விந்துவில் வாழும் உயிர்களை அழிக்க எவருக்கும் உரிமை இல்லை. கனவில் எழும் மூதாதையரைக் கலைக்கவும் எவருக்கும் உரிமை இல்லை” என்றான். அந்தச்சீற்றத்தைக் கண்டு பாண்டு முகம் சிவக்க கண்கள் நீர் நிறைய அப்படியே அமர்ந்துவிட்டான்.

“காமமும் கனவும் அனைத்துயிருக்கும் உரிமைப்பட்டவை. காமத்திலும் கனவிலும் உயிர்களின் அகம் பெருகுகிறது. அப்போது ஓர் உடலை அழிப்பவன் இரு அகங்களை அழிக்கிறான். அவன் அந்த இரண்டாவது அகத்திற்கான பொறுப்பை ஏற்றே ஆகவேண்டும். நீ பிழைசெய்துவிட்டாய். ஆகவே என் சாபத்தை நீ அடைந்தேயாகவேண்டும்.” பாண்டுவின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் திரண்டு கன்னங்களில் வழிந்தது. அவன் உதடுகளை அழுத்தியபடி கைகூப்பினான்.

வளையலோசை கேட்டு குந்தி நிமிர்ந்து அம்பாலிகையைக் கண்டாள். அவள் கண்களில் தெரிவதென்ன என்று அவளால் புரிந்துகொள்ளமுடியவில்லை. அறியாத விண்ணாழத்தில் இருந்து மண்ணுக்குவந்த தெய்வம் போல அவள் தோன்றினாள். நகைக்கிறாளா அழுகிறாளா என்று அறியமுடியாதபடி முகம் விரிந்திருக்க உதடுகள் இறுக்கமாக ஒட்டியிருந்தன.

“அன்று அந்தக் காற்றுவெளியில் நின்றபடி நான் தீச்சொல்லிட்டேன். நீ ஒருநாளும் காமத்தை அறியமாட்டாய் என்றேன். காமத்தை உன் உடலும் உள்ளமும் அறிந்துகொண்டிருக்கும். தீப்பற்றிக்கொள்ளாத அரணிக்கட்டை போல உன் அகம் முடிவில்லாது உரசிக்கொண்டிருக்கும். அவ்வெம்மையில் நீ தகிப்பாய். என்னைப்போலவே உன் உள்ளம் கவர்ந்த தோழியையும் நீ அடைவாய். ஆனால் அவளுடன் கூடும்போது அக்காமம் முதிராமலேயே நீ உயிர்துறப்பாய்.”

பாண்டு கைகூப்பியபடி “நான் அச்செயலைச் செய்யும்போதே அதன் விளைவையும் அறிந்திருந்தேன் என இன்று உணர்கிறேன் முனிவரே. அது நோயுற்ற குழந்தையின் வன்மம். இயலாத உடலில் கூடும் குரூரம். என் அகம் மீறிச்செல்ல விழைந்துகொண்டிருந்த வயது அது. என் உடலின் எல்லைகளை என் அகத்தின் எல்லைகளை நான் கற்பனையால் கடந்துசென்றுகொண்டிருந்தேன். அந்த விசையால் அறத்தின் எல்லைகளையும் கடந்துசென்றிருக்கிறேன். கடந்துசெல்லும்போது மட்டுமே நான் இருப்பதை நான் உணர்ந்தேன். எனக்கும் வலிமையிருக்கிறது என்று அறிந்தேன்.”

தலையை தன் கைகளில் சேர்த்து முகம் குனித்து தளர்ந்த குரலில் பாண்டு தொடர்ந்தான் “அந்த நாளை இன்றும் நினைவுகூர்கிறேன். இணைசேர்ந்து நின்ற மான்களை நான் ஏன் கொன்றேன்? வேட்டைக்காக மட்டும் அல்ல. அது மட்டும் அல்ல. அவை நின்றிருந்த இன்பநிலைதான் அதற்குக் காரணம். ஆம், அதுதான். அவற்றைக்கொல்ல நான் எண்ணிய கணம் எது? அவற்றில் அந்த ஆண்மான் உடலின்பத்தில் திளைத்து தன் பெரிய பீலிகள் கொண்ட இமைகளைத் தாழ்த்தி கண்மூடியது. அதைக்கண்ட கணமே நான் என் அம்புகளை எடுத்துவிட்டேன்.”

“அம்புகள் ஒன்றன் மீது ஒன்றாக மான்களைத் தைத்தன. ஐந்து அம்புகள். முதல் அம்பு என் கையை விட்டெழுந்தபோது என் அகம் குற்றவுணர்வு கொண்டு சுருண்டது. ஆனால் அடுத்த அம்பு அக்குற்றவுணர்ச்சியைச் சிதறடித்தது. என் உடல் உவகையில் அதிர்ந்தது. அதுவும் ஒரு காமம் என்பதைப்போல. அடுத்தடுத்த அம்புகள் வழியாக நான் இன்பத்தின் உச்சம் நோக்கிச் சென்றேன். என் கண்கள் கலங்கி உடல் சிலிர்த்துக்கொண்டிருந்தது. பாவம் போல பேரின்பம் வேறில்லை என அன்று அறிந்தேன். ஏனென்றால் பாவம்செய்பவன் தன்னைப் படைத்த சக்திகளை பழிவாங்குகிறான்.”

“அம்புகள் தசையில் சென்று குத்திநிற்பதை, அந்தத் தசைகள் அதிர்ந்து துடிப்பதை, குருதி மெல்லத்தயங்கி ஊறிக்கசிவதை, அம்பின்விசையில் நிலைதடுமாறி அவை எட்டுகால்களும் மாறிமாறி ஊன்ற சரிந்து மண்ணில் விழுவதை அவற்றின் இளமையான வால்களும் விரிந்த காதுகளும் துடிப்பதை நீள்கழுத்துக்கள் மண்ணில் எழுந்து விழுந்து அறைபடுவதை ஓடுவதைப்போல குளம்புகள் காற்றில் துழாவுவதை இத்தனைநாளுக்குப்பின்னும் கனவு என துல்லியமாக நினைவுறுகிறேன்.”

“அப்போதும் அவற்றின் உடல் இணைந்திருந்தது” என்றான் பாண்டு. “ஆம், அதை நான் மறக்கவேயில்லை. ஒவ்வொரு முறை நினைவுகூரும்போதும் என் உடலை அதிரச்செய்வது அதுதான். அவை இணைந்தே இறந்தன. நான் நேற்று மாத்ரியுடன் இருக்கையில் என் அகம் முழுக்க நிறைந்திருந்த காட்சியும் அதுவே. நினைவிழந்து சரிவதற்கு முன் நான் இறுதியாக எண்ணியது அதைப்பற்றித்தான்.”

சத்யவதி “தவசீலரே, வரமருளவேண்டும். பாவங்களனைத்தும் பொறுத்தருளப்படும் பேருலகைச் சேர்ந்தவர் நீங்கள். தங்கள் சினம் தணியவேண்டும். என் குழந்தைக்கு தங்கள் அருளாசி வேண்டும்” என்று கைகூப்பினாள். “பேரரசி, அக்கணத்துக்கு அப்பால் நான் சினமேதும் கொள்ளவில்லை. அக்கணமெனும் மாயையை கடந்ததுமே வாழ்வும் மரணமும் ஒன்றே என்றறிந்துவிட்டேன். ஆனால் பிழையும் தண்டனையும் ஒரு நிறையின் இரு தட்டுகள். அவை என்றும் சமன்செய்யப்பட்டிருக்கவேண்டும். அவற்றை மீற தெய்வங்களாலும் ஆகாது” என்றான் சுகுணன்.

சுகுணன் “நேற்றைத் திருத்த எவராலும் இயலாது என்பது வாழ்வின் பெருவிதி. அதை அறிபவர் கூட நாளையைத் திருத்த இக்கணத்தால் முடியும் என்ற பெருவிந்தையை அறிவதில்லை” என்று தொடர்ந்தான். “உங்கள் சிறுமைந்தனுக்கு என் அருளாசிகளை அளிக்கிறேன். அவன் மைந்தரால் பொலிவான். இழந்த காமத்தின் பேரின்பத்தை பலநூறுமடங்காக பிள்ளையின்பத்தால் நிறைப்பான். போர்முதல்வனும் அறச்செல்வனும் ஞானத்தவத்தவனும் சென்றடையும் முழுமையின் உலகையும் இறுதியில் சென்றடைவான். அவனுடன் காமநிறைவடையாத பெண் எவளோ அவள் அவனை அவ்வுலகுக்கு வழிகாட்டி அழைத்துச்செல்வாள். தன் பொற்கரங்களால் அவனுடைய அனைத்து வாயில்களையும் அவளே திறந்துகொடுப்பாள். ஆம், அவ்வாறே ஆகுக!”


மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

நன்று அறிவாரின் கயவர் திரு உடையர் - தமக்குறுதியாவன அறிவாரின் அவையறியாத கீழ்மக்கள் நன்மையுடையார்; நெஞ்சத்து அவலம் இலர் - அவர்போல அவை காரணமாகத் தம்நெஞ்சத்தின்கண் கவலையிலராகலான். (நன்று என்பது சாதியொருமை. உறுதிகளாவன, இம்மை மறுமை வீடுகட்கு உரியவாய புகழ் அற ஞானங்கள். இவற்றை அறிவார் இதைச் செய்யாநின்றே 'மிகச் செயப்பெறுகின்றிலேம்' என்றும், செய்கின்ற இவைதமக்கு இடையூறு வருங்கொல் என்றும், இவற்றின் மறுதலையாய பழி பாவம் அறியாமை என்பனவற்றுள் யாது விளையுமோ என்றும் இவ்வாற்றான் கவலை எய்துவர்; கயவர் அப் புகழ்முதலிய ஒழித்துப் பழி முதலிய செய்யாநின்றும் யாதும் கவலை உடையரல்லராகலான், 'திருவுடையர்' எனக் குறிப்பால் இகழ்ந்தவாறு. இதனான் பழி முதலியவற்றிற்கு அஞ்சார் என்பது கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

நன்மையறிவாரினும் கயவர் திருவுடையர்; இம்மை மறுமைக்கு உறுதியாயின செய்யப்பெறுகிலோமென்னும் கவற்சி நெஞ்சின்கண் உறுதலிலராதலான். இது தாமறியா ரென்பது.

மு.வரதராசனார் உரை

நன்மை அறிந்தவரை விடக் கயவரே நல்ல பேறு உடையவர், ஏன் என்றால், கயவர் தம் நெஞ்சில் எதைப் பற்றியும் கவலை இல்லாதவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நல்லது கெட்டதை அறிந்தவரைக் காட்டிலும் கயவர் செல்வம் உடையவர் ஆவர்; காரணம், கயவர் நல்லத கெட்டது என்ற கவலையே நெஞ்சில் இல்லாதவர்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

A person knows does wrong things is aware about what is wrong and what is right. Such a person is very wealthy and does not feel guilt of their sins or accumulating more money than required and for not giving back that money to the society. They do not feel guilty because doing bad or wrong things has become a habit for them (First time there is guilt. Second and third time, they kill that guilt and derive pleasure out of it. Hence, it becomes an habit without guilt). Similarly accumulating ill wealth has become a habit.

Questions that I ask to the kid

Who does not have a guilt in their heart? Why?

A person has a lot of wealth through wrong means. What is your comment about it? How does he sustain that wealth?

How come a person does not have guilt when they do it for long? Because a person does it multiple times means they don't have guilt? 

மக்களே போல்வர் கயவர்

குறள் 1071
மக்களே போல்வர் கயவர் அவரன்ன
ஒப்பாரி யாங்கண்ட தில்

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

பொருள்
மக்களே- மக்கள் - மானுடவினம்; ஐம்பொறியுணர்வோடுமனவறிவுடையஉயிர்கள்; பிள்ளைகள்.

போல் - ஓர்உவமவுருபு; பொய்; ஓர்அசைச்சொல்; உள்ளீடில்லாதது; பதர்; மூங்கில்; வெற்றி; படை; வாள்.

போல்வர் - போல் - போன்றவர்கள்

கயமை - கீழ்மை.

கயவர் - கீழ்மையானவர்கள் 

அவர் -அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

அன்ன -அத்தன்மையானவை; ஓர்அஃறிணைப்பன்மைக்குறிப்புவினைமுற்று; ஓர்உவமஉருபு.

ஒப்பாரி - ஒப்பு; ஒத்தபாவனை; போலி; அழுகைப்பாட்டு;(abounding with comparisons) ஒப்புச்சொல்லி அழுதல்,

யாம் - தன்மைப்பன்மைப்பெயர்

கண்டது - காணப்பட்டபொருள்; சம்பந்தமற்றசெய்தி.

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
மக்களை போன்ற புறத்தோற்றத்தில் உடலும் உருவமும் கொண்டவர்கள் கீழ்மையானவர்கள். அது ஒன்றே கீழ்மையானவர்களுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் உள்ள ஒற்றுமை. மற்றபடி கீழ்மையானவர்களை போன்ற வேறு ஒரு இனத்தை இவ்வுலகில் காண முடியாது. அவர்களை விலங்குகளோடும் ஒப்பமுடியாது. விலங்குகளுள்ளும், நற்குணம் கொண்டவையும், மனிதரிடையேயும் காணவியலாத சில அபூர்வ ஒழுக்கவியல் கூறுபாடுகள் உள்ளன.

எனக்கு ஒரு தசாவதார உவமானம் தோன்றுகிறது. மற்ற யுகங்களில் எல்லாம் மனிதர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இடையே போர் இருக்கும். நன்மை தீமை என்ற இரண்டும் தெளிவாக வரையறை படுத்தப்பட்டு இருக்கும். ஆனால் கலியுகத்தில் ஒவ்வொருவருக்குள்ளேயும் நன்மையையும் தீமையும் சாம்பல் நீறம் போன்று ஒருவண்ணம்போன்று தோன்றினாலும் பலவண்ணங்களில் வேறுபடும் குணங்களை உடையவர்களாக மக்கள் இருப்பர். இவர்கள் எல்லோரும் ஒரே உருவத்தில் இருப்பார்கள். இவர்களை புறத்தால் வேறுபடுத்தி பார்ப்பது இயலாது ஆனால் கீழ்மை குணங்கள் கொண்டோர் கீழ்மையானவர்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
மக்களே போல்வர் கயவர் - வடிவான் முழுதும் மக்களை ஒப்பர் கயவர்; அவர் அன்ன ஒப்பாரி யாம் கண்டது இல் - அவர் மக்களை யொத்தாற்போன்ற ஒப்பு வேறு இரண்டு சாதிக்கண் யாம் கண்டதில்லை. (முழுதும் ஒத்தல் தேற்றேகாரத்தால் பெற்றாம். 'அவர்' என்றது அவர் மாட்டுளதாய ஒப்புமையை. மக்கட் சாதிக்கும் கயச்சாதிக்கும் வடிவு ஒத்தலின், குணங்களது உண்மை இன்மைகளானல்லது வேற்றுமை அறியப்படாது என்பதாம். இதனான் கயவரது குற்றமிகுதி கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
மக்களை யொப்பவர் கயவர்; அம்மக்களை யொக்குமாறு போல ஒப்பது ஒன்றனோடு மற்றொன்று உவமை கூறப்படுமவற்றில் யாங்கண்டறிவது இல்லை. உறுப்பொத்துக் குணமொவ்வாமையால் கயவர் மக்களல்லராயினார்.

மு.வரதராசனார் உரை
மக்களே போல் இருப்பார் கயவர், அவர் மக்களை ஒத்திருப்பது போன்ற ஒப்புமை வேறு எந்த இருவகைப் பொருள்களிடத்திலும் யாம் கண்டதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
கயவர் வெளித்தோற்றத்தில் மனிதரைப் போலவே இருப்பர்; விலங்கு பறவை போன்ற பிற இனங்களில் அவருக்கு ஒப்பானவரை நான் கண்டது இல்லை.

அறைபறை அன்னர் கயவர்தாம்

குறள் 1076

அறைபறை அன்னர் கயவர்தாம் கேட்ட

மறைபிறர்க்கு உய்த்துரைக்க லான்

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

பொருள்

கயமை - kayamai   n. Inferiority, baseness,despicableness; கீழ்மை (குறள், 108, அதி

அறை - அடி; மோதுகை; வெட்டுகை; ஓசை சொல் விடை அலை உள்வீடு வீடு பெட்டியின்உட்பகுதி; வகுத்தஇடம்; பிள்ளைபெறும்அறை; சதுரங்கம்முதலியவற்றின்கட்டம்; மலைக்குகை சுரங்கம் பாத்தி வஞ்சனை பாறை அம்மி சல்லி துண்டம் பாசறை அறுகை

பறை - தோற்கருவி; தப்பு; பறையடிக்குஞ்சாதி; வட்டம்; சொல்; விரும்பியபொருள்; ஒருமுகத்தலளவை; மரக்கால்; நூல்வகை; வரிக்கூத்துவகை; குகை; பறத்தல்; பறவைஇறகு; பறவை

அன்னர் - They are like. அன்னர்--அன்னார். Such persons

கயவர் -  கீழ்மையானவர்; கீழ்மையான செயல்களை செய்பவர்

தாம் - அவர்கள்; மரியாதைகுறிக்கும்முன்னிலைச்சொல்; ஓரசைச்சொல்; ஒருசாரியை; தாகம்; விலை

கேட்ட - கேட்டல் - செவிக்குப்புலனாகுதல்; பாடங்கேட்டல்; வினாவல்; விசாரித்தல்; வேண்டுதல்; கேள்விப்படுதல்; கொடுக்கச்சொல்லுதல்; தண்டித்தல்; இரத்தல்; நோய்முதலியனநீக்குதல்; விலைகேட்டல்; ஏற்றுக்கொள்ளுதல்; பொறுத்தல்; தணிதல்; கீழ்ப்படிதல்; ஒலிஎட்டுதல்; செவியாற்கேட்குதல்; அனுமதிபெறுதல்.

மறை - மறைக்கை; இரகசியம்; மந்திராலோசனை; வேதம்; உபநிடதம்; ஆகமம்; மந்திரம்; உபதேசப்பொருள்; சிவப்புப்புள்ளிகளையுடையமாடுமுதலியன; களவுப்புணர்ச்சி; பெண்குறி; உருக்கரந்தவேடம்; திருகுவகை; விளக்கின்திரியைஏற்றவும்இறக்கவும்உதவும்திருகுள்ளகாய்; புகலிடம்; சிறைக்கூடம்; மறைவிடம்; வஞ்சனை; இரண்டாம்உழவு; கேடகம்; எதிர்மறை; விலக்குகை; புள்ளி; சங்கின்முறுக்கு.

பிறர் - அயலார், அன்னியர்

பிறர்க்கு - அயலாருக்கு; அன்னியருக்கு

உய்த்து - உய்த்தல் - செலுத்துதல்; கொண்டுபோதல் சேர்த்தல் நடத்துதல் அமிழ்த்தல் நுகர்தல் கொடுத்தல் அனுப்புதல் குறிப்பித்தல் அறிவித்தல் ஆணைசெலுத்துதல்; ஆயுதத்தைச்செலுத்துதல்; உய்யச்செய்தல்; நீக்குதல்

உரைக்கலான் - பிறரிடம் சொல்லிவிடுவர்.

முழுப்பொருள்
ஏதேனும் ஒரு செய்தி கிடைத்தால் அதை எல்லோரிடத்திலும் சொல்லி இன்பமடைந்து, அமைதியாக வாழும் நல்லவர்களை கண்டு வயிறெரிச்சல் கொண்டு அவர்களை இகழ்ந்துப்பேசி, பிறரிடத்து வம்பு பேசுவோர் செய்யும் இச்செயல் பறையை அறைந்து ஊருக்கு சொல்லுவதற்கு சமம். இச்செயல் கீழ்மையானது. செய்பவர்கள் கீழ்மையானவர்கள்.

பறையை அறைந்து சொல்லப்படும் செய்தியானது எல்லோருக்கும் கேட்கும். ஆனால் குசுகுசுவென வம்பு பேசுவது எல்லோருக்கும் கேட்காது என்று நினைப்பர். ஆனால் பறை அறைந்து சொல்லப்படும் செய்தி எப்படி எல்லோரிடத்திலும் சென்று அடைகிறதோ அதுப்போல வம்பாக பேசப்படும் செய்தி எல்லோரிடத்திலும் சென்றடைந்துவிடும். வம்பு பேசுவதின் வீர்யம் அறிந்தும் (அறியாமல் இருக்க வாய்ப்பு மிக மிக அபூர்வம்) வம்புபேசுவதை தொழிலாக வைத்து இருப்பவர்கள் கீழ்மையானவர்கள் கயவர்கள் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

”பெருமலை நாட பிறரறிய லாகா

அருமறையை ஆன்றோரே காப்பர் - அருமறையை

நெஞ்சில் சிறியார்க் குரைத்தல் பனையின்மேல்

பஞ்சிவைத் தெஃகிவிட் டற்று” (பழமொழி 91)

“.................சான்றோர்

கயவர்க் குரையார் மறை” (பழமொழி 229)

இதையே சுப்ரமணிய பாரதியும் கீழ்வரும் பாடலில் சொல்லுகிறார். வம்பு (சின்னஞ்சிறுகதைகள்) பேசுவதினால் பிறருடைய மனம் வாடும். இவர்கள் வெறும் கிழப்பருவம் எய்துவார்கள். ஞானத்தை எய்தமாட்டார்கள். இப்படி வம்பு பேசி பிறர் மனதை வாடச்செய்வது கொடுங்கூற்று என்கிறார் பாரதியார்.

தேடிச் சோறுநிதந் தின்று - பல
சின்னஞ் சிறுகதைகள் பேசி - மனம்
வாடித் துன்பமிக உழன்று - பிறர்
வாடப் பலசெயல்கள் செய்து - நரை
கூடிக் கிழப்பருவ மெய்தி - கொடுங்
கூற்றுக் கிரையெனப்பின் மாயும் - பல
வேடிக்கை மனிதரைப் போலே - நான்
வீழ்வே னென்று நினைத் தாயோ?

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

தாம் கேட்ட மறை உய்த்துப் பிறர்க்கு உரைக்கலான் - தாம் கேட்ட மறைகளை இடந்தோறும் தாங்கிக்கொண்டு சென்று பிறர்க்குச் சொல்லுதலான்; கயவர் அறை பறை அன்னர் - கயவர் அறையப்படும் பறையினை ஒப்பர். (மறை: வெளிப்படின் குற்றம் விளையும் என்று பிறரை மறைத்து ஒருவன் சொல்லிய சொல். பிறர், அம்மறைத்தற்குரியார். 'உய்த்து' என்றார், அவர்க்கு அது பெரும்பாரமாதல் நோக்கி. பறை ஒருவன் கையால் தன்னை அறிவித்ததொன்றனை இடந்தோறும் கொண்டு சென்று யாவரையும் அறிவிக்குமாகலான், இது தொழில் உவமம். இதனான் அவரது செறிவின்மை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

கயவர் அறையும் பறைபோல்வர்; தாங்கேட்ட மறைகளைப் பிறர்க்குக் கொண்டு சென்று அறிவித்தலான். இஃது அடக்கமில ரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கயவர், தாம் கேட்டறிந்த மறைப்பொருளைப் பிறர்க்கு வலிய கொண்டுபோய்ச் சொல்லுவதலால், அறையப்படும் பறை போன்றவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தாம் அறிந்த ரகசியங்களைப் பிறரிடம் வலியச் சென்று சொல்லுவதால், அடிக்கப்படும் பறையைப் போன்றவர் கயவர்.

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)

  ஏதேனும் ஒரு செய்தி இவரிடத்தில் கிடைத்திட்டால்

  எல்லோர்க்கும் அதைச் சொல்லி இன்பமதை அடைவார்கள்

  சூதாக வாழ்வார்கள் நல்லவர்கள் வாழ்வதனை

  சுகமதனைப் பார்த்தாலோ அவர் குறித்து இகழ்வார்கள்

  தோதாக பார்ப்பதற்கு மனிதரைப் போல் இருப்பார்கள்

  தொழில் எங்கும் நடிப்பதுவே அச்சம் இவர் குலச்சொத்து

  வேதனைகள் வரும் போது தங்களையே விற்றிடுவார்

  வெட்கம் மானம் சூடு இவர் விட்டு விட்ட நற் குணங்கள்

சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர்

குறள் 1078

சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர் கரும்புபோல்

கொல்லப் பயன்படும் கீழ்.

[பொருட்பால்,  குடியியல்,  கயமை]

பொருள்

சொல்லுதல் - பேசுதல்; அறிவித்தல்; திருப்பிக்கூறுதல்; கட்டளையிடுதல்; புத்திகூறல்; புகழ்தல்; களைதல்.

சொல்லப் - தெளிந்தோர் (கற்றோர்/ சான்றோர்) கூறும் அறிவுரைகளை கேட்டு

பயன் - பலன்; வினைப்பயன்; சொற்பொருள்; செல்வம்; பழம்; அகலம்; சாறு; பால்; வாவி; அமுதம்; நீர்.

பயன்படுதல் - payaṉ-paṭu-   v. intr. id. +.To be of use or service; பிரயோசனப்படுதல்.சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர் (குறள், 1078).  

பயன்படுவர் - பயன்படுவார்கள்

சான்றோர் - சான்றோர்கள், அறிவொழுக்கங்களால்நிறைந்தோர்; சங்கப்புலவர்; வீரர்.

கரும்பு - karumpu   n. [K. kabbu, M. karimpu,Tu. karumbu.] 1. Sugar-cane, a saccharinegrass, Saccharum officinarum. கரும்புபோற்கொல்லப் பயன்படுங் கீழ் (குறள், 1078). 2. TheSeventh nakṣatra; புனர்பூசம் (திவா.)  

கரும்புபோல் - கரும்பினைப் போன்று (நசுங்கினால் தான் சாறு தரும்)

கொல்லுதல் - வதைத்தல்; அழித்தல்; வெட்டுதல்; கதிரறுத்தல்; துன்பப்படுத்துதல்; கெடுத்தல்.
கொல்லப் - அடிப்படுவதன் மூலம் துன்பம் தனை அடைந்து 

பயன் - பலன்; வினைப்பயன்; சொற்பொருள்; செல்வம்; பழம்; அகலம்; சாறு; பால்; வாவி; அமுதம்; நீர்.

பயன்படுதல் - payaṉ-paṭu-   v. intr. id. +.To be of use or service; பிரயோசனப்படுதல்.சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர் (குறள், 1078).  

பயன்படும் - துன்பம் மூலமாக கற்று உணர்ந்து பயன் படுவார்கள்

கீழ் - கீழிடம்; கிழக்கு; பள்ளம்; முற்காலம்; குற்றம்; கயமை; இழிந்தவன்; கீழே; ஏழனுருபு; மறதி; கடிவாளம்.

கீழ் - கீழ் மக்கள்

முழுப்பொருள்

கற்றோர் கூறும் நல்லுரைகளை பின்பற்றி வாழ்வில் நன்மை அடைபவர்கள் சான்றோர்கள். ஆனால் கற்றோர் கூறும் அதையும் காதில் போட்டுக்கொள்ளாமல், - இவன் என்ன சொல்வது நான் என்ன கேட்பது என்று இருந்துக்கொண்டு வாழ்வில் பிழைகள் புரிந்து துன்பங்கள் அடைந்து அதன் மூலம் கற்று வாழ்வார் கீழ் மக்கள். அதாவது நசுங்கினால் தான் கரும்பு சாறு தரும். அதுப்போல் துன்பப்பட்டால் தான் அறிவு என்னும் சாறு கிடைத்து பயன் பெறுவர் கீழ்மக்கள். 

இதனால் கற்றோர் கூறும் நல்லுரைகளை பின்பற்றினால் துன்பம் வராது என்று பொருளில்லை. வரக்கூடிய துன்பங்களை ஆராய்ந்து குறைத்துக்கொள்ளலாம்.

இதனை முன்பு ‘கற்றீண்டு மெய்ப்பொருள் கண்டார் தலைப்படுவர் 

மற்றீண்டு வாரா நெறி.' என்று வேறுவிதமாக கூறியிருக்கிறார் திருவள்ளுவர். 

ஒப்புமை

“இரவலர் கன்றாக ஈவார்ஆ வாக

விரகிற் சுரப்பதாம் வண்மை --- விரகின்றி

வல்லவர் ஊன்ற வடிஆபோல் வாய்வைத்துக்

கொல்லச் சுரப்பதாம் கீழ்” (நாலடி 279)

“தளிர்மேலே நிற்பினும் தட்டாமல் செல்லா

உளிநீரர் மாதோ கயவர் -- அளிநீரார்க்கு

என்னானும் செய்யார் எனைத்தானும் செய்பவே

இன்னாங்கு செய்வார்ப் பெறின்” (நாலடி 355)

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி உரை

தெளிந்தோர் அறிவுரைகளால் விளக்கம் பெற்று வாழ்வில் பயனடைவர் மேன்மக்கள். கீழ் மக்களோ அறிவுரைகளை ஏற்க மாட்டார்கள். அவர் கீழ் நிலைக்கேற்ப செயல்களாற்றி விளைவாகத் துன்பமேற்று, அதன் பின்னரே உணர்ந்து திருந்தி பயன் அடைவார்கள். கரும்பு நசுக்குண்டபின் பயனாவதைப் போல என்பதே இக்க்குறளின் பொருள்.

உதாரணம்; தனக்கோ பிறர்க்கோ தற்காலத்திலோ பிற்காலத்திலோ அறிவிற்கோ உடல் உணர்ச்சிக்கோ துன்பம் விளைவிக்கத் தக்க செயலே தவறு அல்லது குற்றம் எனப்படும். அறியாமையாலோ, உணர்ச்சி வயப்பட்டோ தவறு புரியும் ஒருவரைத் திருத்தித் தூய்மையாக்க வேண்டுமென்று அவர்பால் அன்பு கொண்ட ஒருவர் நினைப்பது இயல்பு. திருத்துவதற்காகவே தவறுகளைச் சுட்டிக் காட்டுவார்கள்; திருந்தும் முறைகளையும் கூறுவார்கள். தான் திருத்தம் பெற்று உயர வேண்டுமென்ற மேன்மக்கள் பிறர் எடுத்துக் காட்டும் விளக்கச் சொற்களை ஏற்றுக் கொள்வார்கள். நன்றி கூறிச் சிந்தனை செய்து அவ்வுயர் வழியைக் கடைப்பிடித்து வாழ்வில் வளம் பெறுவார்கள். ஆனால், கீழ் மக்கள் மனநிலை வேறு. தன்னிடம் பிறர் குறை அல்லது தவறு காண்பதையே பொறுக்க மாட்டார்கள். தவறுணர்த்துபவர் அல்லது அறிவுரைகளை கூறுவோரை உணர்ச்சி வயப்பட்ட சொற்களால் உளம் நோகப் பேசுவார்கள். அத்தகைய அறிவு மயக்கத்தால் தவறுகள் பெருகிக் கொண்டேபோகுமல்லவா ? அவர்கள் எவ்வாறு திருந்துவார்கள் ? அவர்கள் திருந்தி நலம் பெறும் வழியே இல்லையென்று பொதுவாகப் பலரும் எண்ணுவர். அத்தகையவரும் திருந்தி நலம் காண வாய்ப்பு உளது என்று அறுதியிட்டுக் கூறுகிறார் வள்ளுவப் பெருந்தகை.

எந்தச் செயலுக்கும் அதற்கேற்ற விளைவு உண்டு. இது இயற்கையின் ஒழுங்கமைப்பு. அவர் செய்து கொண்டே போகும் தவறுகள் அல்லது குற்றங்கள் பெருகப் பெருக, அதன் விளைவாகத் துன்பமும் பெருகத்தானே வேண்டும். அத்தகைய துன்பங்களால் தாக்கப்பட்டுவருந்தி நசுங்குண்டபின் அவருக்கும் ஒரு விழிப்பு ஏற்படும்; சிந்தனை மலரும். தான் படும் துன்பங்களுக்குத் தன் தவறான செயல்களே காரணம் என்ற உண்மையை உணர்வார்; பின்னர் தானே படிப்படியாகத் திருந்துவார். தெளிந்தோர் சொல் கேட்டு அன்றே திருந்தியிருந்தால் துன்பங்களை ஏற்காமலே நலம் பெற்றிருக்கலாம். அதைப் புறக்கணித்ததால் தவறு  செய்து, விளைவாகத் துன்பம் ஏற்று கரும்பு நசுங்குண்டபின் சாறு வெளியேறிப் பயனடைவது போல், கீழோரும் துன்பம் ஏற்ற பின்னரே உணர்ந்து நலம் பெறுவர் என்ற இக்கருத்து, இந்தக் குறளில் செறிந்துள்ளது.

இக்குறளுக்கும் என் கருத்துக்கு மாறாக பலர் விளக்கம் கூறக் கேட்டிருக்கிறேன். மேலோர்களாயின் சொல்லின் மூலம் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். கீழோரை துன்புறுதித்தான் பயன் காண வேண்டும் என்றே விளக்கம் கூறக் கேட்டிருக்கிறேன். அன்பும் அருளும் ததும்பும் திருக்குறளார் கருத்து, இவ்விதம் இருக்காது என்பதே என் துணிவு.

சொல்லால் திருத்தம் பெற்று நலமடைவார்கள் மேலோர். தவற்றின் விளைவாக நோயுற்றோ, இழப்பினாலோ வருந்தி உணர்ந்த பின்னரே பயன் பெறுவார் கீழோர் என்பதே பேரறிவு பெற்றோர் கருத்தாக இருக்க வேண்டும்

இது கயமை என்ற தலைப்பில் கீழோர்களின் இயல்பைக் கூறுகிறதே தவிர அவர்களைப் பயன்படுத்தும் விதம் பற்றி மற்றோர்க்குக் கூறப்படவில்லை என்பதையும் சிந்திக்க.

பரிமேலழகர் உரை

சொல்லப் பயன்படுவர் சான்றோர் - மெலியர் சென்று தம் குறையைச் சொல்லிய துணையானே இரங்கிப் பயன்படுவர் மேலாயினார்; கீழ் கரும்புபோல் கொல்லப் பயன்படும் - மறைக் கீழாயினார் கரும்பு போல வலியார் நைய நெருக்கிய வழிப் பயன்படுவர்.

விளக்கம் 

(பயன்படுதல்: உள்ளது கொடுத்தல். கீழாயினாரது இழிவு தோன்ற, மேலாயினாரையும் உடன் கூறினார். இவை இரண்டு பாட்டானும் அவர் கொடுக்குமாறு கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

சான்றோர் சொல்லப் பயன்படுவர் - மேன்மக்கள் வலியாரும் மெலியாரும் சென்று தமக்கு வேண்டிய தொன்றைக் கேட்டவளவிற் கொடுத்துதவுவர்; கீழ் கரும்பு போல் கொல்லப் பயன்படும் - ஆனால், கீழ்மக்களோ; வலியார் சென்று கரும்பை ஆலையில் வைத்து நெறித்துப் பிழிந்தாற்போல, வருத்தி நெருக்கிய போதே ஒன்றை வருந்தித் கொடுப்பர்.

கீழ் மக்களின் இழிவு விளங்கித் தோன்றுமாறு மேன்மக்கள் இயல்பும் உடன் கூறினார். இது வேற்றுமையணி. 'கீழ்' ஆகுபெயர்.வலியாரும் வருத்தினாலன்றிக் கயவர் கொடார் என்பது இக்குறளாற் கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை

பிறர் தங்குறையைச் சொல்ல அதற்கு இரங்கிப் பயன்படுவர் மேன்மக்கள். அவ்வாறன்றிக் கரும்பு பயன்படுமாறு போலத் தம்மை நெருக்கினால் பயன்படுவர் கீழ்மக்கள். இஃது ஒறுப்பார்க்குக் கொடுப்பரென்றது.

மு.வ உரை

அணுகி குறைச் சொல்லுகின்ற அளவிலேயே சான்றோர் பயன்படுவர், கரும்புபோல் அழித்துப் பிழிந்தால் தான் கீழ்மக்கள் பயன்படுவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

இல்லாதவர் சென்று தம் நிலையைச் சொன்ன அளவில், சான்றோர் இரங்கிக் கொடுப்பர்; கயவர்களோ கரும்பைப் பிழிவதுபோல் பிழிந்தால்தான் கொடுப்பர்.

உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் காணின்

குறள் 1079

உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் காணின் பிறர்மேல் 

வடுக்காண வற்றாகும் கீழ்.

[பொருட்பால், குடியியல், கயமை]

பொருள்

உடுத்தல் - uṭu-   11 v. tr. [K. M. uḍu.] 1.To put on, as clothes; ஆடைமுதலியன தரித்தல் பட்டுந்துகிலு முடுத்து (நாலடி, 264). 2. To surround,encircle; சூழ்தல் அருங்குறும்புடுத்த கானப்பேரெயில்(புறநா. 21).  

உடுப்பதூஉம் - நல்ல உடைகள் அணிவது; செல்வத்தால் பட்டும் துகிலும் உடுத்தலையும் 

உண்ணுதல் - உணவுஉட்கொள்ளுதல்; பொருந்துதல் நுகருதல்; அனுபவித்தல் இசைவாதல்

உண்பதூஉம் - நன்றாக உண்ணுவது; பாலோடு அடிசில் உண்டலையும்

காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

காணின் - அடுத்தவர் மேல் பார்த்தால்

பிறர் - அயலார்

பிறர்மேல் - அடுத்தவர் மேல்

வடுக்காண - வடு + காண

வடு - தழும்பு, மாம்பிஞ்சு; இளங்காய்; உடல்மச்சம்; உளியாற்செதுக்கினஉரு; புண்வாய்; குற்றம்; பழி; கேடு; கருமணல்; செம்பு; வாள்; வண்டு; பிரமசாரி; இளைஞன்; வைரவன்; புத்திசாலிப்பையன்; மலைப்பிளப்பு (மலையில்உள்ளவிடர் - Cleft in hills), கது, கமர் (a fissure), சிதைவு,

காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

காண - கண்டுப் பிடிக்க

வற்றாகும் - வற்று + ஆகும் 

வற்று - வாடுதல், மெலிதல், பயனற்றுப்போதல், ஒருசாரியை, உலர்

கீழ் - கீழ்மையான குணம்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் நன்றாக உடுத்தி இருந்தாலோ, அல்லது அவர் நன்றாக மகிழ்ச்சியாக சாப்பிட்டாலோ அதை கண்டு அவர் மீது பொறாமை கொள்வார் பிறர் சிலர். ஒருவர் செய்யும் தொழிலாலும் உழைப்பாலும் உயர்ந்து நிற்பர், மேலானவர்கள். ஆனால் பொறாமையால், அவர்கள் அருகில் உள்ள, பிறர் காழ்ப்புணர்ச்சியுடன் அவர்கள் மீது குற்றம் கண்டுப்பிடிக்க முற்பட்டு அடுத்தவரின் உழைப்பை மெலிதாக்குவர். அத்தகையோரின் செயல் அவர் கீழ்மையானவர், கயவர் என்று உணர்த்தும் என்று சொல்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இங்கே நான் காண்பது ஒன்று. ஏன் உண்பது, உடுப்பது பற்றி திருவள்ளுவர் சொல்கிறார் ? சிரிப்பது என்று கூட சொல்லலாம் அல்லவா ? எளிமையானவர் கூட இன்புற்று சிரிப்பார். ஆனால் ஒரு நல்ல உடை உடுத்தினாலோ அல்லது நன்றாக உண்டாலோ அவர் செல்வந்தராக இருப்பர்.

பிறர் செல்வத்தின் மீது பொறாமைபடும் கீழ்மையானவர் கயவர் இருந்து விலகி இருப்பதே சிறந்தது. (அவசொற்கள் பற்றி நேராகவோ மறைமுகமாகவோ கேட்க நேரிட்டால், பின்பு அவர்களிடம் இருந்து விலகி இருப்பதே சிறந்தது). அது மட்டும் இன்றி அத்தகைய கயவர்கள் (பொதுவாக யார்) கூறும் அவசொற்களை ஆராயாமல் எடுத்துக்கொள்ள கூடாது.

இதனை வயத்து எரிச்சல் என்றும் சொல்வார்கள்

ஆத்திசூடி
கீழ்மை அகற்று.
சித்திரம் பேசேல்.
பிழைபடச் சொல்லேல்.
பழிப்பன பகரேல்.
ஓரம் சொல்லேல்.

பரிமேலழகர் உரை

உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம் கீழ் காணின் - பிறர் செல்வத்தால் பட்டும் துகிலும் உடுத்தலையும் பாலோடு அடிசில் உண்டலையும் கீழாயினான் காணுமாயின்; பிறர்மேல்வடுக்காணவற்றாகும் - அவற்றைப் பொறாது அவர்மாட்டு வடுவில்லையாகவும் உண்டாக்கவல்லனாம். 

விளக்கம் 

(உடுப்பது உண்பது என்பன ஈண்டு அவ்வத்தொழில் மேல் நின்றன; அவற்றால், பூண்டல் ஊர்தல் முதலிய பிற தொழில்களும் கொள்ளப்படும். அவற்றைக் கண்ட துணையானே பொறாமை யெய்தலின் 'காணின்' என்றும், கேட்டார் இது கூடும் என்று இயையப்படைத்தல் அரிது ஆகலின் 'வற்றாகும்' என்றும் கூறினார். இதனால், பிறர் செல்வம் பொறாமை கூறப்பட்டது.) 

மணக்குடவர் உரை

பிறர் உடுப்பதனையும் உண்பதனையும் காண்பாராயின், அவர்மாட்டு உள்ள குற்றங்களை ஆராயவல்லாராவர் கயவர். இஃது அழுக்காறுடையா ரென்றது. 

மு.வரதராசனார் உரை

கீழ் மகன் பிறர் உடுப்பதையும், உண்பதையும் கண்டால் அவர் மேல் பொறாமை கொண்டு, வேண்டும் என்றே குற்றம் காண வல்லவனாவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

பிறர் நன்கு உடுத்த, உண்ணக் கண்டால், அவர்மீத குற்றம் காணும் ஆற்றலை உடையவர் கயவர்.

இலக்கணக் குறிப்பு (நன்றி: தமிழ்ப் பேப்பர்)

இந்தப் பாடலில் ‘உடுப்பதூஉம்’ என்ற சொல்லுக்குப் பதிலாக ‘உடுப்பதும்’ என்றுமட்டும் எழுதியிருந்தாலோ, ‘உண்பதூஉம்’ என்பதற்குப் பதிலாக ‘உண்பதும்’ என்று எழுதியிருந்தாலோ வெண்பா இலக்கணம் கெட்டுப்போகாது. அப்போதும் அது வெண்பாதான்.

ஆனால், வள்ளுவர் அதனை மேலும் இனிமையாக ஒலிக்கச் செய்வதற்காக, அளபெடையைப் பயன்படுத்துகிறார். நீங்களே சொல்லிப் பார்த்தால் தெரியும் ‘உடுப்பதும் உண்பதும்’ என்பதைவிட, ‘உடுப்பதூஉம் உண்பதூஉம்’ என்பது காதுக்கு அதிகக் குளிர்ச்சியாக ஒலிக்கிறது. பாயசத்துக்கு முந்திரிப்பருப்புபோல!

இப்படி இலக்கணத்துக்காக அன்றி, மரபுக் கவிதையின் இசைக் கட்டுப்பாடுகளுக்காக அன்றி, இன்னிசைக்காக அளபெடுப்பதால் இதன் பெயர் ‘இன்னிசை அளபெடை’