தோன்றின் புகழொடு தோன்றுக அஃதிலார்

குறள் 236

தோன்றின் புகழொடு தோன்றுக அஃதிலார் 

தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், புகழ்]

பொருள்

தோன்றின் - தோன்றுதல் - கண்காணவெளிப்படல்; அறியப்படுதல்; பிறத்தல்; முளைத்தல்; விளங்குதல்; நிலைகொள்ளுதல்; வருதல்; சாரியைமுதலியனசொற்களிடையேவருதல்; உண்டாதல்.

புகழொடு - புகழ் - துதி; கீர்த்தி; அருஞ்செயல்; அகத்தி; வாகை.

தோன்றுக - தோன்றுதல் - கண்காணவெளிப்படல்; அறியப்படுதல்; பிறத்தல்; முளைத்தல்; விளங்குதல்; நிலைகொள்ளுதல்; வருதல்; சாரியைமுதலியனசொற்களிடையேவருதல்; உண்டாதல்.

 

அஃது - அஃறிணைஒருமைச்சுட்டு; அது அப்படி

இலார் - இல்லை என்றால்; இல்லாதவர் 

தோன்றலின்  - தோன்றுவதை விட 

தோன்றாமை  - தோன்றாது இருத்தல் 

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

முழுப்பொருள்

தோன்றுதல் என்ற சொல்லுக்கு பல பொருள்கள் உள்ளன. அவற்றில் இக்குறளுக்கு தகுந்த பொருள் கண்காணவெளிப்படுதல், அறியப்படுதல் மற்றும் உண்டாதல். 

பிறத்தல் என்ற பொருள் இக்குறளுக்கு அவ்வளவாக பொருந்தாது ஏனெனில் பிறக்கின்ற ஒவ்வொருவரும் புகழுடன் தோன்ற முடியாது. வெறும் அரசர்களின் குடும்பத்திலும் பிரபலங்களின் குடும்பத்திலும் பிறப்பதால் மட்டுமே புகழுடன் பிறக்க முடியும்.  

ஆதலால் தோன்றுவதும் மறைவதும் புகழோடு வாழ்பவர்களே! மற்றெல்லாம் பிறப்பார், சாவார் என்ற பொருளும் சாலப் பொருந்தும். 

ஒருவர் இவ்வுலகில் வெளியே குடும்பத்திலோ அல்லது அலுவலகத்திலோ அல்லது சமூகத்திலோ கண்காணவெளிப்பட்டாலோ அல்லது அறியப்பட்டாலோ அவர் புகழுடன் தோன்றுக / அறியப்படுக என்று கூறுகிறார். அதாவது ஒருவர் அவருடைய குணத்திற்காக அறத்திற்காக தன் வேலையில் நிபுணத்துவத்திற்காக புகழுடனும் பெருமையுடனும் விளங்கவேண்டும். அதுவே அவருக்கு சிறந்தது. இந்நாட்டிற்கு சிறந்தது. அவரை பார்த்து பலர் (சிலராவது) மன உந்துதல் அடைந்து முன்னேறுவர். ஒருவர் புகழுடன் இருப்பதால் அவர் இவ்வுலகிற்கு நன்மை செய்தவராக இருப்பார். பொதுவான வழக்கிலிருக்கிறார்போல், “எங்க வீட்டுக்காரரும் கச்சேரிக்குப் போகிறார்” என்கிற கதையாயிராமல் இருக்கவேண்டும்.

மாறாக ஒருவர் புகழ் இல்லாமல் இருக்கிறார் என்றால் அவர் இகழ்ச்சியுடன் இருக்கிறார் என்று அர்த்தம். அறத்திற்கு புறம்பான பாவங்களை தீச்செயல்களை செய்தல், சோம்பித் திரிதல், செயல்களைச் செவ்வெனச் செய்யாது இருந்தால், கடமையை ஆற்றாது இருத்தல் இகழ்ச்சியை பெற்றுத் தரும். ஆதலால் புகழ் இல்லாத ஒருவர் (இகழ்ச்சி உடைய ஒருவர்) இவ்வுலகத்தில் முன்னே கண்காணவெளிப்படாது அல்லது பிறர் முன் அறியப்படாத இருத்தலே சிறந்தது. ஏனெனில் இவர்கள் பலருக்கு கெடுதலை பரப்புவர். இவர்களை பார்த்து சிலர் தவறான பாதையில் செல்வர். செயல்களை, கடமைகளை புரியமாட்டார்கள். இவர்கள் இவ்வுலகத்திற்கு பாரமே. இவ்வுலகமக்களுக்கும் சுமையே. ஆதலால் தோன்றிக் கெடுதலை உருவாக்குவதைவிட தோன்றாமல் இருப்பது நன்மை.

அதனால் தான் திருவள்ளுவர் கூறுகிறார் தோன்றுவது என்றால் புகழுடன் தோன்ற வேண்டும். அப்படிப் புகழ் இல்லையேல் தோன்றுவதை விட தோன்றாமல் இருப்பது நன்மை பயக்கும். அதனால் ஒருவர் வளரும் பருவத்தில் நூல்களைக் கற்று அறிந்துக் கடமைகளை ஆற்றி செயல்களைப் புரிந்துப் புகழ் பெரும் வண்ணம் தன்னை உண்டாக்கிக்கொள்ளவேண்டும். 

”சிறப்பொவ்வா செய்தொழில் வேற்றுமையான்” என்பதை மற்றுமோரு குறளில் காணலாம். ஆதலால் ஒருவர் தன் வேலையில் செவ்வென செய்யவில்லை என்றால் அவருக்கு புகழ் இல்லை. அவருக்கு இகழ்ச்சியே இருக்கும். அத்தகையவர் வெளியுலகில் நடமாடும் பொழுது அவர் இகழ்ச்சியை மேலும் சந்திக்கக்கூடும். பலர் அவரை ஒரு தவறான முன்னுதாரணமாக காண்பிக்க வாய்ப்பு உண்டு. அதனால் தோன்றாமல் இருப்பது நன்று. உதாரணமாக புகழ் இல்லாத ஒருவர் அவருடைய நண்பர் வீட்டிற்கு செல்கிறார். அங்கு அவரை தவறான விதத்தில் காண நிறைய வாய்ப்புகள் உண்டு. உதாரணமாக நண்பரின் மனைவி அல்லது பிள்ளைக்கள். ஏன் அவர் வாழ்வில் தோல்வியுற்று இருக்கிறார்? பெரிய ஆளாக வில்லை என்று பெற்றோர்களிடம் கேட்க வாய்ப்பு உண்டு. அடுத்த முறை செல்லும் பொழுது அவர்கள் இவருக்கு கொடுக்கும் மரியாதையில் மாற்றம் இருக்கலாம். அப்பொழுது மனம் வலிக்கும். அதனால் தோன்றாமல் இருப்பது நன்று எனலாம். 

வள்ளுவரே “குறள் 235 நத்தம்போல் கேடும் உளதாகும் சாக்காடும்  வித்தகர்க் கல்லால் அரிது” என்று சொல்கிறார். ஒரு வேலையில், தன்மையில் திறனோடு அதாவது சிறப்போடு அல்லது புகழோடு இருக்கவேண்டும்.

மருத்துவத் துறையில் நிறையப் பேர் இருக்கிறார்கள். எல்லா மருத்துவர்களும் எல்லா பண்டுவமும் பார்ப்பதில்லை. “இந்த நோயாளியை வேறு மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு போய் விடுங்கள்” என்று மருத்துவர்கள் சொல்வதை அடிக்கடி கேட்கிறோம். அவர்களுக்கு நோய் பற்றித் தெரியாதென்பதல்ல. ஒரு குறிப்பிட்ட திறன் அல்லது புகழ் இல்லாமல் அந்த நோயாளியைக் குணப்படுத்த முடியாதபோது அவர் வேறு மருத்துவரை பார்க்கச் சொல்கிறார். அன்றி அவரே முயன்று நோயாளிக்கு ஏதேனும் பாதிப்பு நேர்ந்தால் என்ன செய்வது. அதனால் தான் “புகழ்” இல்லாத அந்த மருத்துவர் தோன்ற மறுக்கிறார்.

“தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று”. தோன்றாமல் இருப்பது இருவருக்குமே நன்மையைத் தரக்கூடும். தோன்றவே கூடாது என்று வள்ளுவர் சொல்லவில்லை. தோன்றாமை நன்று என்றுதான் சொல்கிறார். ஆனால் திருவள்ளுவர் ஒருவரை ஆமைஓட்டில் ஒழிந்துக்கொள்ள சொல்லவில்லை (i.e don't get into the shell). தோர்வடையாமல் நண்பர்களுடனும் நிபுணர்களுடம் பேசி நமது திறமைகளை வளர்த்துக்கொண்டு புகழை ஈட்டவேண்டும். ஏனென்றால் இன்னொரு இடத்தில் “மெய்வருத்தக் கூலி தரும்” என்று சொன்னவர்தானே வள்ளுவர். 

தாமாக முன்வந்து எதைச் செய்வதானாலும், அதற்குரிய திறனோடு முன் வருக. திறனில்லாதவர்கள் முன்வராமலிருப்பது அவருக்க்கும் அடுத்தவருக்கும் நன்மையே தரும். 

 

பிறக்கும் பொழுது எல்லோராலும் புகழுடன் தோன்ற முடியாது என்று முன்னர் கூறியிருந்தோம். ஆயினும், பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளை பெறும் முன் இவ்வுலகிற்கு நன்மை செய்யும் குழந்தை வேண்டி நற்பண்புகள் கொண்ட குழந்தை வேண்டி தவங்களை (நல் எண்ணங்களும், ஒழுக்கமும், அறமும் இங்கே தவம் எனக்கூறலாம்) செய்து (நல்ல எண்ணங்கள் நல்லவற்றை கொடுக்கும்) குழந்தை பெற வேண்டும். குழந்தைகளும் ஓரளவு வளர்ந்த பின்பு (அதுவரையில் பெற்றோர்கள் நன்கு வளர்க்க வேண்டும்) மறுமையில் (அடுத்த பிறவியில்) புகழுடன் தோன்ற இம்மையில் (இப்பிறவியில்) நற்செயல்களை செய்து நற்குணங்களை கொண்டுப் புகழுடன் சிறந்து விளங்க வேண்டும்.  இவ்வாழ்வு நெற்கதிர்ப் பயிர்கள் போன்று ஒரு தொடர் சங்கிலி என்று உணர வேண்டும். நல்ல விதைகளை உற்பத்தி செய்வது நமது கடமை என எண்ணவேண்டும். அதற்கு தான் முதலில் ஒழுங்காக/புகழுடன் இருத்தல் வேண்டும். 

ஒப்புமை

“துறந்தா யாகில் தூயையு மாதி யுலகத்தே

பிறந்தா யாதி யீதல தில்லைப் பிறிதென்றான்” (கம்ப. பள்ளிடை 86)

“மற்றில தாயினும் மலைந்த வானரம்”

இற்றில தாகிய தென்னும் வார்த்தையும்

பெற்றிலம் பிறந்திலம் என்னும் பேரலால்

முற்றுவ தென்னினிப் பழியின் மூழ்கினோம்” (கம்ப.மந்திரப் 14)

“அறந்தலை...

மறந்தும்நன் புகழலால் வாழ்வு வேண்டலன்” (கம்ப. விபீடணன் 18)

மேலும்: அஷோக் உரை

கன்னட எழுத்தாளர் சிவராம காரந்த் அவர்களின் ”அழிந்த பிறகு ...” (தமிழில் எம்.சித்தலிங்கையா) நாவலில் இப்படிச் சில வரிகள் வருகிறது 

அவர் (யசவந்தராயர்) என் வாழ்க்கையில் பொறித்துச் சென்ற நினைவு என்றென்றும் என் கைக்கு எட்டக்கூடியது. அதை நான் இருத்திக்கொள்ளலாம் அல்லது மறந்தும்விடலாம். ஒரு மனிதனின் அடையாளம் நீடிப்பதோ அல்லது அழிவதோ அவனுடைய வாழ்க்கையினால்தான். அந்த வாழ்க்கை நம்முடைய நினைவுகளுக்கு உயிர் ஊட்டி, நம் வாழ்க்கையின் மூலம் அழியாது நின்று, கலந்து தொடர்ந்தால், அதுவே மறுபிறப்பாகும் என்று எனக்குப் பட்டது. 

பரிமேலழகர் உரை

தோன்றின் புகழோடு தோன்றுக-மக்களாய்ப் பிறக்கின் புகழுக்கு ஏதுவாகிய குணத்தோடு பிறக்க; 'அஃது இலார்' தோன்றலின் தோன்றாமை நன்று-அக்குணமில்லாதார் மக்களாய்ப் பிறத்தலின் விலங்காய்ப் பிறத்தல் நன்று (புகழ்; ஈண்டு ஆகுபெயர். அஃது இலார் என்றமையின் மக்களாய் என்பதூஉம், 'மக்களாய்ப் பிறவாமை' என்ற அருத்தாபத்தியான் 'விலங்காய்ப் பிறத்தல்' என்பதூஉம் பெற்றாம். இகழ்வார் இன்மையின் 'நன்று' என்றார்).

மணக்குடவர் உரை

பிறக்கிற் புகழுண்டாகப் பிறக்க; அஃதிலார் பிறக்குமதிற் பிறவாமை நன்று. இது புகழ்பட வாழவேண்டு மென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

ஒரு துறையில் முற்பட்டுத் தோன்றுவதானால் புகழோடு தோன்ற வேண்டும், அத்தகைய சிறப்பு இல்லாதவர் அங்குத் தோன்றுவதைவிடத் தோன்றாமலிருப்பதே நல்லது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

பிறர் அறியுமாறு அறிமுகமானால் புகழ் மிக்கவராய் அறிமுகம் ஆகுக; புகழ் இல்லாதவர் உலகு காணக் காட்சி தருவதிலும், தராமல் இருப்‌பதே நல்லது.

எழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் உரை (சுட்டியைத் தட்டவும்)

தோன்றுவதும் மறைவதும் புகழோடு வாழ்பவர்களே! மற்றெல்லாம் பிறப்பார், சாவார். 

நல்லாறு எனினும் கொளல்தீது மேலுலகம்

குறள் 222

நல்லாறு எனினும் கொளல்தீது மேலுலகம்

இல்லெனினும் ஈதலே நன்று.

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஈகை]

பொருள்

ஆறு - āṟu   s. a river நதி; 2. a way, road வழி; 3. morality, virtue அறம்; 4. the manner of doing a thing, விதம். 5. result, பயன்.

'நல்லாறு'  - நல்வழி, நற்பயன்

எனினும் -என்றாலும்

கொளல் -  பெற்றுக்கொள்ளுதல்

தீது - தீமை; குற்றம்; பாவச்செயல்; துன்பம்; இறப்பு; கேடு; உடம்பு; இடையூறு.

மேல் உலகம் - தேவருலகம்; பூலோகம் முதல் ஏழு உலகங்கள்.

இல்’ - இல்லை

எனினும் - என்றாலும்

ஈதலே - கொடுத்தல்; வறிய வருக்குத் தருதல்; சொரிதல் படிப்பித்தல்

நன்று - சிறப்பானது, நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின் நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

முழுப்பொருள்

நமக்கு தேவையான செல்வம் நம்மிடம் இருக்கும் பொழுது நமக்கு நற்பயன் விளைவிக்கும் என்றாலும் ஏற்பது இகழ்ச்சியே. அதேப்போல நாம் பிறருக்கு உதவி செய்வதனால் நற்பயனாக மேலுலகம் கிடைக்காது அல்லது நாம் பிறருக்கு உதவி செய்தாலே மேலுலகம் கிடைக்காது என்றாலும் பிறருக்கு உதவி செய்வது (ஈதலே) வாழ்வின் நோக்கமாக, அறமாக, இன்பமாக இருக்க வேண்டும் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

ஏன் ஏற்பது இகழ்ச்சி?

உதாரணமாக 1 :  சில பள்ளிகளில் படிப்பதற்கு ஸ்காலர்ஷிப் எனப்படும் ஊக்கதோகை தனை பல நபர்கள் சொந்தமாகவும் சில தொண்டுநிறுவனங்கள் மூலமாகவும் கொடுப்பார்கள். அதனை சிலர் தனக்கு தேவையான வசதி இருந்தாலும் சிபாரிசு மூலம் பெறுவர் - அது ஒரு விதத்தில் அவர்களின் வீட்டின் சுமையை குறைக்கும் - இருப்பினும் இந்த ஊக்கத்தொகை இல்லாமல் அவர்களால் படிக்க வைக்க முடியும். ஆனால் அந்த பணம் தேவையான பல மாணவர்கள் இருப்பார்கள். அந்தப் பணம் அவர்கள் மேலும் படிக்க உதவும். அதனால் இப்படி சிபாரிசு மூலம் ஒருவர் அப்பணத்தை வாங்கியதால் மற்றொரு ஏழை மாணவனின் வருங்காலமே பாதிக்கக்கூடும்.

உதாரணமாக 2 : எனது நண்பர் ஒருவர் ”மாற்றம் ஃபொண்டேஷன்” என்கிற தொண்டு நிறுவனத்தில் தொண்டாற்றுகிறார். அக்குழுமத்தில் +2 முடித்தபின்பு இளநிலை மேற்படிப்பு படிக்க குடும்ப சுமையால் தவிக்கும் ஏழை மாணவர்களுக்கு நிதி உதவி அளிப்பதே அவர்களின் பங்களிப்பாகும். இதற்காக பலர் ஒன்று சேர்ந்து கலந்தாய்வு (counselling) செய்வார்கள். பல சந்தர்ப்பங்களில் நேரடி கள ஆய்வு செய்வார்கள். அவர் குழுமம் சொல்லும் சில வருந்ததக்க நிகழ்வுகள் என்னவென்றால் பல நல்ல நிலையில் இருக்கும் மக்கள் கூட கலந்தாய்வு நடக்கும் இடத்தில் இருந்து இரு தேரு (road) பின்பு தனது காரை  (car) நிப்பாட்டிவிட்டு, தங்க சங்கிலிகளை (chain) மறைத்து விட்டு வந்து தன்னிடம் ஏதும் இல்லாதது போன்று காண்பித்துக்கொள்வார்கள் என்று. இத்தகைய மனிதர்கள் பிறருக்கு (ஏழை மாணவர்களுக்கு) சென்று சேரவேண்டிய பணத்தை (சொல்லப்போனால் வாழ்வை) தனக்கு தரும்படி கேட்பது இகழ்ச்சியே.

===
இக்குறளில் வள்ளுவருடைய ஒரு கருத்தை உறுதியாக அறிந்துகொள்கிறோம். மேலுலக வாழ்வு, வள்ளுவருக்கு இன்றியமையாதது  அன்று. மேலுலகத்தையும், தேவைப்பட்டால் தூக்கி எறிந்துவிடும்  வீரம் உடையவர் வள்ளுவர். மனிதப் பண்புக்கே வள்ளுவர் முதன்மை தருகிறார். அப்பண்பு சீர்கெடாமல் காப்பதையே கடமையாகக் கருதுகிறார். மேலுலகப் பற்றைக் கூறித்தான் அறத்தை வளர்க்க வேண்டும் என்பது அவருக்குத் தேவையில்லை. உலகில் இருக்கும் வறுமை நிலைமைதான் வள்ளுவரை இவ்வாறு சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. இதனால்தான் ஈதல் நல்லவர்களை, அதனால் புகழ்பெற்றவர்களைத் தெய்வங்களாகவும் மதிக்கத் தொடங்கிவிடுகிறார். வள்ளுவர் மேலிருந்து காப்பதாகக் கூறப்படும் கற்பனைத் தெய்வங்களைப் போல் இவர்கள் உலகிலிருந்து மக்களைக் காப்பாற்றும் உண்மை தெய்வங்கள். 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”ஈஎன இரத்தலோ அரிதே” (புறநா 154:8)

“ஈஎன இரத்தல் இழிந்தன்று

கொள்எனக் கொடுத்தல் உயர்ந்தன்று” (புறநா 204:1-3)

“இன்னுயி ரேனும் கொள்ளுதல் தீது கொடுப்பது நன்றால்” (கம்ப.வேள்வி 29)

மேலும்: கன்னட எழுத்தாளர் சிவராம காரந்த் “அழிந்த பிறகு ..” என்னும் நாவலில் (தமிழில் சித்தலிங்கையா) சில வரிகள் இப்படி வருகிறது

வாழ்க்கைக் கணக்கேட்டில் நான் பெற்றதைவிடக் கொடுத்தது குறைவாக இருக்கக்கூடாது. இது வெறும் பணத்தைப் பற்றிய கணக்கு அல்ல. மனித வாழ்க்கையின் வரவு செலவு. மனிதன் சமுதாயத்துக்குக் கடன்பட்டவனாகப் பிறக்கிறான். அந்த கடனிலேயே வளர்கிறான். இறக்கும்போது தான் பெற்றதைவிட அதிகமாக் திருப்பித் தராவிட்டால் அவனுடைய பிறவி பயனற்றதாகிறது. அவன் பிறந்ததால் சமுதாயத்திற்கு இழப்பே என்பது என் கருத்து. பணம், காசு முதலியவை யெல்லாம் இந்த நோக்கில் பார்த்தால் மிகவும் அற்பமானவை யாகும். ஆனால் அவையும் வாழ்க்கையை நடத்துவதற்கு இன்றையமையாது வேண்டிய பொருள்கள் ஆகும்.

பரிமேலழகர் உரை

கொளல் நல் ஆறு எனினும் தீது - ஏற்றல் வீட்டுலகிற்கு நல்ல நெறி என்பார் உளராயினும் அது தீது, மேல் உலகம் இல் எனினும் ஈதலே நன்று - ஈந்தார்க்கு அவ்வுலகு எய்துதல் இல்லை என்பார் உளராயினும் , ஈதலே நன்று. ('எனினும்' என்பது இரு வழியும் அங்ஙனம் கூறுவார் இன்மை விளக்கி நின்றது. பிரிநிலை ஏகாரத்தால் பிற அறங்களின் ஈதல் சிறந்தது என்பது பெற்றாம். நல்லது கூறுவார் தீயதும் உடன் கூறினார்.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருவன்மாட்டுக் கொள்ளல் நன்மை பயக்கும் நெறியெனினும் கோடல் தீது: ஒருவர்க்குக் கொடுத்தாற் பாவ முண்டெனினும் கொடுத்தல் நன்று. கொள்வோ ரமைதி யறிந்து கொடுக்கவேண்டுமெனினும் இது வரையாது கொடுத்தலாதலால் யாதொருவாற்றானுங் கொடை நன்றென்பது கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

பிறரிடம் பொருள் பெற்றுக் கொள்ளுதல் நல்ல நெறி என்றாலும் கொள்ளல் தீமையானது, மேலுலகம் இல்லை என்றாலும் பிறக்குக் கொடுப்பதே சிறந்தது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நல்லதுதான் என்று எவரேனும் சொன்னாலும் பிறரிடம் ஒன்றைப் பெறுவது தீமை; ஏதும் இல்லாதவர்க்குக் கொடுப்பதால் விண்ணுலகம் கிடைக்காது என்றாலும் கொடுப்பதே நல்லது.

குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி

குறள் 504

குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள் 

மிகைநாடி மிக்க கொளல்.

[பொருட்பால், அரசியல்,தெரிந்துதெளிதல்]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

குணம் - பொருளின்தன்மை; ஒழுக்கத்தன்மை; சாத்துவிக இராசத தாமதமாகிய மூலகுணங்கள்; காப்பியத்தைச் சிறப்பிக்கும் செறிவு, தெளிவு முதலியதன்மை; அனுகூலம்; சுகம்; மேன்மை; புத்தித்தெளிவு; நிறம்; வில்லின்நாண்; குணவிரதம்; குடம்; கயிறு.

நாடிக் - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

குற்றமும் - குற்றம் - பிழை; பழி; துன்பம்; உடற்குறை; தீங்கு; அபராதம்; தீட்டு

நாடி - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

அவற்றுள் - அதனுள்

மிகை - மிகுதி; சிறந்தபொருள்; மேன்மை; பெருமை; தேவையற்றது; வேண்டுமளவின்மிக்கதென்னுங்குற்றம்; மிகுதிப்பொருள்; அதிகப்படியானது; செருக்கு; தீச்செயல்; தவறு; தண்டனை; வேதனைசெய்கை; வருத்தம்; துன்பம்; கேடு.

நாடி - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

மிக்க -மிகுந்த; உயர்ந்த.

கொளல் - அதன் (செயலின்) மூலமாக அறிய வேண்டும்.

முழுப்பொருள்

ஆங்கிலத்தில் Pros and Cons அல்லது Strength and Weakness or SWOT analysis என்று பலவகைகளில் ஒன்றின் சாதகபாதகங்களை அலசுவார்கள். அதனை வள்ளுவர் தத்துவார்த்தமாகவும் கூறியுள்ளார். வாழ்வில் எதுவாக ஆயினும் முதலில் அதனின் குணத்தை, இயல்பை, வலிமையை, மேன்மையை பார்.  நாம் ஒரு ஆக்கப்பூர்வமான மனிதன் எல்லாம் நன்மையே என்று அறிவற்று இருப்பது தவறு. ஆதலால் அதனின் குற்றங்களை, பிழைகளை, குறைகளை, குறை நடக்கக்கூடிய சந்தர்பங்களை எல்லாம் ஆராயவேண்டும். 

இப்படி ஒன்றின் குணங்களும் குற்றங்களும் கிடைத்தப்பிறகு அவற்று மிகுதியாக உள்ள குணங்களை நம்மிடம் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். குற்றங்களை எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அவற்றை பற்றி அறிவு இருந்தால் போதுமானது. பின்பு நம்மை தற்காத்துக்கொள்ளலாம்.

செயல் என்று வந்தால் அச்செயலை செய்தால் நலம், தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? செய்யாவிட்டால் நலம் தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? என்று ஆராய்ந்து கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும். அச்செயலைச் செய்வதாலோ அல்லது செய்யாமல் விட்டு விட்டாலோ, நலம் மிகுதியாக இருந்தால், பலருக்கு நலமாய் இருந்தால் அதையே தேர்ந்தெடுத்து செயல் புரிய வேண்டும் எனத் தெளிவு படுத்துகிறார்

நாம் இங்கே காணவேண்டியது 

1) குணத்தை, மேன்மையை முதலில் காண வேண்டும்

2) நல்லதை மட்டும் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்

இவ்விரண்டையும் நாம் வாழ்வில் பல சந்தர்பங்களில் ஏமாற்றம் இல்லாமல், துன்பம் இல்லாமல் இருக்கலாம். ஏனெனில் நம்மில் பலருக்கு இருப்பது கண்ணுக்கு தெரியவே தெரியாது. இல்லாதது தான் கண்ணுக்குத் தெரியும். இல்லாததை நினைத்தே ஏங்குவோம். உறவுகளில் நல்லதை பாராட்டுவதில்லை. ஆனால் குற்றங்களை அடுக்கிக்கொண்டே இருப்போம். 

அரை கிளாஸ் டம்பர் முழுமை என்று சொல்வது அரை கிளாஸ் காலி என்று சொல்வதை விட மேல்.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி

இது தெரிந்து தெளிதல் எனும் அதிகாரத்தில் 504-வது பாடல்.

உலக வாழ்விலே மனிதன் பெறும் அனுபவங்களால் அறிவு அதன் முழுமையை நோக்கி உயர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. இறையுணர்வும், அறவுணர்வும் அவ்வறிவில் ஊற்றாக்ப் பெருக்கமடைகின்றன.

தனக்கும் பிறருக்கும் தற்காலத்திலும் பிற்காலத்திலும் துன்பம் எழாத விழிப்போடு, தனது எண்ணங்களையும், செயல்களையும் முறைப்படுத்திக் கொள்வதே, ஒழுக்கம் ஆகும். இத்தகைய ஒழுக்க உணர்வு மீறிய ஒருவருக்கு, சில சமயம் சிந்தனைக்குச் சிக்கல் ஏற்படுகிறது.

ஒரு செயலைச் செய்ய வேண்டியது அவசியம் ஆகிறது. அதனைச் செய்தால் சிலருக்கு நலமும், பலருக்குத் தீங்கும் உண்டாவதோ, சிலருக்குத் தீங்கும், பலருக்கு நலமும் உண்டாவதோ உணர்கிறான். 

ஒரு செயலைச் செய்யாது விடுத்தாலும் அதே போல நலம் சிறிதும், தீமை பெரிதும் அல்லது நலம் பெரிதும், தீமை சிறிதும் எழும் என்பதையும் உணர்கிறான்; இந்த இடத்தில் சிந்தனை குழப்பமடைகிறது. அந்தச் செயலைச் செய்வதா அல்லது செய்யாமலிருப்பதா என முடிவெடுக்க முடியாமல் தவிக்கிறான். இந்த மனநிலையில் இருந்து விடுபட்டு, விளக்கம் பெற்று சரியான செயலை அல்லது முறையைப் பின்பற்ற ஒரு வழியை வள்ளுவர் காட்டுகிறார்.

"குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள் 

மிகைநாடி மிக்க கொளல்."

என்று ஒரு குறிப்பிட்ட நிலைமையில் ஒரு செயல் செய்தாலும் சிலருக்கு நலமும், சிலருக்குத் தீங்கும் உண்டாகும். செய்யாவிட்டாலும் சிலருக்கு நலமும், சிலருக்குத் தீங்கும் உண்டாகும் என்று கொண்டு திகைப்பு ஏற்பட்டால் ஒரு கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும்.

செய்தால் நலம், தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? செய்யாவிட்டால் நலம் தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? என்று ஆராய்ந்து கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும். அச்செயலைச் செய்வதாலோ அல்லது செய்யாமல் விட்டு விட்டாலோ, நலம் மிகுதியாக இருந்தால், பலருக்கு நலமாய் இருந்தால் அதையே தேர்ந்தெடுத்து செயல் புரிய வேண்டும் எனத் தெளிவு படுத்துகிறார்.

ஓர் அணைக்கட்டு கட்ட வேண்டியபோது, சில குடும்பங்கள் வீடுகளை இழக்க வேண்டியுள்ளது. 300 குடியான வர்களுக்குத் துன்பம்தான்; ஆனால், அணைக்கட்டினால் ஒரு இலட்சம் குடும்பங்களுக்கு நீர் கிடைக்கிறது; பயிர் செய்வதற்கும் நாள்தோறும் வாழ்க்கைத் தேவைக்கும் நீர் உதவுகிறது; இந்த நிலைமையில் அணைக்கட்டுவதா ? கட்டாமல் விடுவதா என்று முடிவு எடுக்கச் சிந்திக்கும் போது, அணைக்கட்டுவதுதான் சிறந்ததாக முடிவு எடுக்க வேண்டும். வீடு இழந்த 300 குடும்பங்களுக்கும், நீரால் நலம் பெறும் ஒரு இலட்சம் குடும்பங்கள் அல்லது அக்குடும்பங்கள் சார்பில் அரசு நட்ட ஈடு கொடுத்து, ஆறுதல் அளிக்க முடியுமல்லவா ? ஆகவே இன்பம், துன்பம் என்ற விளைவுகளின் ஆழம், இவற்றைப் பெறும் மக்கள் எண்ணிக்கை, நலம் தீது நீடிக்கும் காலம் இவற்றைக் கணித்து, விரிந்த நோக்கில் முடிவு செய்து, செயல்படுத்த வேண்டும். 

விளைவறிந்த விழிப்பில் விரிந்து ஆராயும் அறிவோடு நலம் தீது அவற்றின் மிகுதி இவையுணர்ந்து முடிவெடுத்து, செயல் புரியவேண்டும் என விளக்குகிறது இக்கவி.

மேலும்

எப்போதுமே ஒரு செயல் நிகழ்ந்தால் அதில் நன்மை தீமை என இரண்டும் இருக்கும். நாம் எதை எடுத்துக்கொள்கிறோம் என்பதிலே நம் இன்பம் இருக்கும். அதுபோலவே நாம் புரிந்துகொள்ளும் விதமே அனைத்திற்கும் உதவும். 

மேலும்: அஷோக் 

மேலும்: காலச்சுவடு:-> புகுஷிமா அணுஉலை வெடிப்பு: வழிபயக்கும் ஊதியம்

மேலும் -  எழுத்தாளர் சுந்தர ராமசாமி அவர்களின் சில வரிகள் 

குணங்களுடனும் குறைகளுடனும் வாழ்க்கை ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.உயர்வின் மிகப்பெரிய வீச்சும் தாழ்வின் மிக மோசமான குறுகலும் ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்றை பிரிக்க முடியாதவாறு வாழ்வில் விரவிக் கிடக்கின்றன.

வாழ்க்கையை ஆழ அறிந்து அதனுடன் உறவு வைத்துக் கொள்வதே நேசம். இந்த நேசத்தை உருவாக்குவதே இலக்கியம். இந்த நேசத்தின் அடிப்படையில் தான் வாழ்க்கையை மாற்றவும் முடியும். 

-சு.ரா.

கவிஞர் எழுத்தாளர் வண்ணதாசனின் கவிதை ஒன்று

இது என்னுடைய நிழல்தான் 

தெரியும்.

ஆனால்

அது என்னுடைய வெளிச்சம்

இல்லையே

-- வண்ணதாசன்

கன்னட எழுத்தாளர் சிவராம காரந்த் அவர்களின் “அழிந்த பிறகு...” நாவலில் (தமிழில்: சித்தலிங்கையா) இப்படி சில வரிகள் வருகிறது. 

”குளிர், காற்று, மழை ஆகியவற்றுக்குப் பயந்து நடுங்கிக் கீழே விழுந்த கிளிக்குஞ்சைக் கொண்டுவந்து வளர்த்தேன். கிளிக்குஞ்சு அழகானது என்ற எண்ணத்திலேயே நான் அதனைக் கொண்டுவந்திருக்கவேண்டும். அது செத்துப் போய்விடுமோ என்ற எண்ணம் வந்தாலே மிகவும் துன்பமாய் இருந்தது. நல்லவேளையாக அது பிழைத்துக் கொண்டது. முன்னைப்போலவே ஆகியது. பேச்சு கற்றுக்கொண்டது. நான் சொன்னதை யெல்லாம் தணிந்த குரலில் திருப்பிக் கூறியது. கிளிக்குப் பேச்சு வருமா? பொருள் தெரியாவிட்டாலும் திருப்பிக் கூறும் குணம் அதனுடையது. அதற்கு என்மேல் அன்பில்லையா? கூண்டிலேயே விட்டால் கீச்சிடுகிறது. வெளியே விட்டால் பறந்து வந்து கைமேலும், தோள்மேலும் உட்கார்ந்து கொள்கிறது. தன்னுடைய மகிழ்ச்சிக்காகக் கூவி இறக்கையை அடித்துக் கொள்கிறது. பிடிக்கப் போனால் கையைக் கடிக்கிறது. நான் கோபம் கொண்டு சிறிது நேரம் பேசாமல் இருந்தால் அதுவும் அதற்குத் தெரிகிறது. அந்த நேரத்தில் தோளின்மேல் ஏறி என் கன்னத்தைத் தன் அலகால் தடவிக் கொடுக்கிறது. அப்போது அதை எடுத்துக் கூண்டில் விடுகிறேன்.  நல்ல குணம், கெட்ட குணம் இரண்டுமே அந்தக் கிளியிடம் இருக்கின்றன. அதுவும் ஓர் உயிரே. பிழைத்திருக்கும் காலம் வரை என்னிடமே வாழட்டும்.”

மேற்கண்டவற்றை அவர் தாதாவைப்பற்றியே தமது நாட்குறிப்பில் எழுதியிருக்கவேண்டும். இவைகளுக்கு வேறு பொருள் தெரியவில்லை. தீமையும், நன்மையும் சேர்ந்தவனே மனிதன். மனித சமூகத்தில் வாழ்ந்திருக்கும் வரையில் மனிதனுக்கு மனிதன் உறவு. நம்முடைய தன்னலத்திற்காக, சலிப்பைப் போக்குவதற்காக மற்றவர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். நாம் தனி வாழ்க்கை நடத்துவது இயலாது என்பதற்காகவாவது ஒருவன் மற்றொருவனுக்கு நண்பனாக அமைகிறான். தன்னந்தனியாக இருந்து, மக்களுடைய தொடர்பு இல்லாமலேயே வாழ்ந்து, நடுத்தெருவில் வீழ்ந்து சாவதற்கு யாராவது விரும்புவார்களா?

......

......
யசவந்தருக்கு மனித இயல்பு தெரியவில்லை; அதிலும் தாதாவின் இயல்பு தெரியவில்லை என்று நான் எப்படிச் சொல்லமுடியும்? நன்றாகத் தெரிந்துகொண்ட அவர் அவனைப் பிழைக்கவித்தார்; வளர்த்தார்; வலிமையுடையனாக்கினார். ஏன் என்றால் அவரே சொன்னதுபோல் மனிதனுக்கு மற்றொரு மனிதன் தேவை. இடம்-வலம், கறுப்பு-வெளுப்பு, சுத்தம்-அசுத்தம் இவையெல்லாம் உண்மையல்ல. மனிதனின் சீலம் குன்றி, கெட்டவற்றோடு கலந்திருக்கிறது. ஒன்றைவிட்டு மற்றொன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கையில் மனிதன் என்னும் பொருளே மிஞ்சாது. தன்னை ஒழித்துக் தீமையை எடைபோட வல்லவனுக்கு அப்படித்தோன்றும், தன்னைவிட்டு உலகத்தை அளக்கப் புறப்பட்டவனுக்கு உலகெல்லாம் கருப்பு-வெளுப்பு என்று மாறுபட்ட நிறங்களாகிப் பிரித்துப்பார்க்க இயலும். 

பரிமேலழகர் உரை

குணம் நாடி - குணம் குற்றங்களுள் ஒன்றேயுடையார் உலகத்து இன்மையின், ஒருவன் குணங்களை ஆராய்ந்து; குற்றமும் நாடி - ஏனைக் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து; அவற்றுள் மிகை நாடி - பின் அவ்விரு பகுதியுள்ளும் மிக்கவற்றை ஆராய்ந்து; மிக்க கொளல் - அவனை அம்மிக்கவற்றானே அறிக. 

விளக்கம் 

[மிகையுடையவற்றை 'மிகை' என்றார். அவை யாவன: தலைமையானாகப் பன்மையானாக உயர்ந்தன. அவற்றான் அறிதலாவது, குணம் மிக்கதாயின் வினைக்கு உரியன் என்றும், குற்றம் மிக்கதாயின் அல்லன் என்றும் அறிதல். குணமே யுடையார் உலகத்து அரியர் ஆகலின், இவ்வகை யாவரையும் தெளிக என்பது இதனான் கூறப்பட்டது.] 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

குணம் நாடி - குணமுங் குற்றமு மாகிய இரண்டு முடையாரே உலகத்திலிருத்தலால் , ஒருவன் குணங்களை முதலில் ஆராய்ந்து ; குற்றமும் நாடி - அதன்பின் அவன் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து ; அவற்றுள் மிகை நாடி - அவ்விரு பகுதிகளுள்ளும் அளவில் மிகுந்ததை ஆராய்ந்து ; மிக்க கொளல் - மிகுந்ததை அளவையாகக் கொண்டு அவன் தகுதியுண்மை யின்மையைத் துணிக.

ஒருவனுடைய குற்றங்கள் ஒன்றிற்கு மேற்பட்டனவாகவும் விளங்கித் தோன்றுவனவாகவு மிருந்து , அவனை எங்ஙனந் தெளிவதென்று மயக்கம் நேரின் , அம்மயக்கத்தைத் தெளிவிப்பது இக்குறள் . குணங்களையும் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து , குணம் மிகின் வினைக் குரியவனென்றும் , குற்றம் மிகின் அல்லனென்றும் , தீர்மானிக்க என்றார், மிகையுடையது மிகையெனப்பட்டது . மிகை பன்மை பற்றி அல்லது தலைமை பற்றித் தீர்மானிக்கப்படுவது.

மணக்குடவர் உரை

ஒருவனுக்குள்ள குணத்தையும் ஆராய்ந்து குற்றத்தையும் ஆராய்ந்து அவற்றுள் மிக்கதனை யறிந்து அவற்றுள்ளும் தலைமையாயினும் பன்மையாயினும் மிக்கதனைக் கொள். 

மு.வரதராசனார் உரை

ஒருவனுடைய குணங்களை ஆராய்ந்து, பிறகு குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து,

மிகுதியானவை எவையென ஆராய்ந்து, மிகுந்திப்பவற்றால் தெளிந்து கொள்ள வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

ஒருவனின் குணங்களை ஆராய்ந்து அவனிடம் இருக்கும் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து இரண்டிலும் எவை அதிகமாக இருக்கின்றன என்பதையும் ஆராய்ந்து குணங்களின் மிகுதியைக் கொண்டே அவனைப் பதவிக்குத் தெரிவு செய்யவேண்டும்.

பாலு அவர்களின் விளக்கம்

இதன் அர்த்தங்கள் கோபம் இருக்கிற இடத்துல குணமும் இருக்கும், சிரிக்கிற கண்கள் தான் முறைக்கவும் செய்யும், அடிக்கற கைகள் தான் அணைக்கவும் செய்யும். எந்த மனுசனக்குள்ளேயும் குணமும் உண்டு , குறையும் உண்டு. குணம் 'A' செக்ஷன் என்றால், குறை 'B' செக்ஷன். ஒருத்தரை ஒரு வேலைக்காக தேர்ந்தெடுக்கறதுக்கு முன்னாலே அவனுடைய நல்ல குணங்களை 'A' செக்ஷன்லயும் குறைகளை 'B' செக்ஷன் லயும் லிஸ்ட் அவுட் செய்து பார்க்கனும். நிறைய நல்ல குணங்கள் இருந்து கம்மியா குறைகள் இருந்தால் அவரை நாம ஒ.கே. பன்னலாம். இந்த காலத்துக்கும் தேவையான ஒரு பெர்ஷனல் மேனேஜ்மெண்ட் உள்ளேயே வள்ளுவர் என்ன அழகாக சொல்லியிருக்கிறார்.

SRM UNIV

3.3.1 வடிவவியலார் எதிர்ப்பு 

மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வு,  திறனாய்வுக் கோட்பாடுகளுக்கே ஒரு தூண் போல விளங்குகிறது என்று ஐ.ஏ.ரிச்சர்ட்ஸ் போன்றவர்கள் கருதினாலும்,   வடிவவியலார் (கலை கலைக்காகவே என்ற கருத்துடையோர்), மற்றும் சில படைப்பாளிகள் மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வை ஏற்பதில்லை. பெரிதும் பிரெஞ்சு மொழித் திறனாய்வாளர்கள் கருதுவது போல,  இலக்கியத்தை விளக்கிவிட்டுப் போவதுதான் திறனாய்வாளரின் வேலையே ஒழியே,  மதிப்பிடுவதல்ல என வாதிடுகின்றனர்;  ஆனால் மதிப்பிடாமல் அடுத்த கட்டத்திற்கு மனித மூளையால் நகர முடியாது.  மதிப்புக்குரியவைகளை மதித்து,  மதிப்பிட்டு வெளிக்கொணர்வதும் இயற்கைப் பண்பாகும். வள்ளுவரின்,

குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள்

மிகைநாடி மிக்க கொளல். (குறள், 504)

என்ற குறள் இந்த இடத்தில் மிகப் பொருத்தமான ஒன்றாகப்படுகிறது.  ஆகவே,  மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வை முற்றிலுமாகப் புறக்கணித்துவிட முடியாது.

3.3.2 மதிப்பீட்டுமுறையின் பயன் 

சங்க இலக்கியம் சிறந்த செவ்விலக்கியம்,  சிலப்பதிகாரம் மிகச்சிறந்த காப்பியச் சுவை கொண்டது, பாரதி பாடல் எளிமையும் கருத்துவளமும் கொண்டது, புதுமைப்பித்தன் கதைகள் சமூக அவலங்களைக் கூர்மையாகச் சாடுகின்றன என்றெல்லாம் வெளிவருகின்ற திறனாய்வுகள் அவற்றின் மதிப்பீடுகளைச் சொல்வனதாமே. இத்திறனாய்வுகள், இவ்விலக்கியத்தின் பக்கமாக நம்மைத் திருப்புகின்றன. இவற்றுக்கு மாறான,  வாழ்வுக்கோ இலக்கிய அனுபவத்துக்கோ ஒவ்வாத ஏராளமான பழம்புராணங்கள்,  சொல் அலங்காரங்கள் போன்றவற்றை மதிப்பற்றவை என எடுத்துக்காட்டும் இத்திறனாய்வு முறை வாசகர்க்குப் பெரும்பயன் தருவது என்பது மறுக்க முடியாதது. 

Thirukkural - Management - Decision Making

Stoner has defined, "Decision making is the process of identifying and selecting a course of action to solve a problem" (1995)

When we need to take a decision on what someone has to do, we need to assess the pros and cons of that action, weight them and decide according to the merits of that action. The same practice can be applied while deciding that suitability of a person for a task or a position. Measure the strengths and limitations of a person, weight them against each other and decide to employ his services according to the merits, advises Kural 504

Examine merits and defects,

Strike a balance, and choose.

An assessment of a person's suitability for a task must be done based on two things. They are 1) the person's positive qualities and strengths and 2) the person's negative qualities and areas of improvement. 

Before deciding the suitability of a person for a task or assessing his performance or building relationship with a person, weigh both positive and negative qualities and skills present in him. Assess the positive qualities and skills lacking in him. Take a decision based on whichever is higher. Kural 504 contains wisdom for objective analysis and assessment of performance of others.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

This kural mainly talks about objective analysis and assessment of performance. When one needs to assess a situation/task/person/action/etc or take a decision, then weigh them and decide them according to the 1) merits, strengths, benefits, pros/positives 2) demerits, weakness, difficulties, cons/negatives, causalities. Take a decision based whichever is higher. When already in a relationship, take the positives, ignore the negatives(as long as it is not toxic).

Other things to note: When assessing, always, first look out for positives because that is a positive approach and it helps to build upon whatever is existing and it also helps us be in peace. Even one positive can help us build our confidence. One should also look for negatives so that we can fill those gaps and reduce the negative impact. However, when one is always first looking for negatives, then such an habit turns out one as cynical, pessimistic. There will be always 1000 negatives. Even one negative can shatter our confidence if we ignore our positives. Negativity is infectious.  

Questions that I ask to the kid

How should you decide? 

How should gain clarity?

How should you assess?

How would you objective analyze?

Merits/Demerits (or Pros/Cons or Positives/Negatives) - What should you look out first? Why?