Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல்

குறள் 95
பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்கு
அணியல்ல மற்றுப் பிற
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இனியவைகூறல்]

பொருள்
பணிவு - கீழ்ப்படிகை; வணக்கம்; குறை; தாழ்விடம்.
பணிதல் - தாழ்தல்; பெருமிதமின்றிஅடங்குதல்; இறங்குதல்; பரத்தல்; தாழ்ச்சியாதல்; வணங்குதல்; குறைதல்; எளிமையாதல்; உண்ணுதல்.

உடைமை - உடையனாகும்தன்மை; உடைமைப்பொருள்; செல்வம் அணிகலன் உரிமை உரியவை.

உடையன் -பொருளின் சொந்தக்காரர்

இன்சொலன் - இனிமையான சொற்களை பேசுபவன்

ஆதல் - ஆவதுஎனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; நூல் கூத்து தரிசனம் நுணுக்கம் ஆசை உண்டாதல் நிகழ்தல் முடிதல் இணக்கமாதல்; வளர்தல் அமைதல் ஒப்பாதல்

ஒருவற்கு - ஒருவர் - ஓராள்; ஒருவன்; அல்லதுஒருத்தியைச்சிறப்புப்பற்றிப்பன்மையில்வழங்கும்பெயர், மரியாதைப்பன்மை.

அணி - வரிசை; ஒழுங்கு ஒப்பனை அழகு அணிகலன் முகம் படைவகுப்பு செய்யுளணி; இனிமை அன்பு கூட்டம் அடுக்கு அண்மை ஓர்உவமஉருபு.

அல்ல - இல்லை

மற்றுப் - ஓர்அசைநிலை; பிறிதின்பொருட்குறிப்பு; வினைமாற்றுக்குறிப்பு; மறுபடியும்; பின்; காண்க:மற்றப்படி.

பிற - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

முழுப்பொருள்
பணிவு என்றால் - தாழ்ந்து அமைதியாக இருப்பது மட்டும் அல்ல. பணிவு என்றால் எளிமையாக இருத்தல் என்பதும் ஆகும். எளிமை என்பது உடையில் மட்டும் அல்ல நமது நடத்தை, பாவனை, சொற்கள், வசிப்பிடம், நமது சேர்க்கை, நமது கேளிக்கைகள், நமது பழக்க வழக்கங்கள், என்று எல்லாவற்றிலும் எளிமை வேண்டும். அதாவது பணிவு வேண்டும்.

அப்படி ஒருவர் பணிவுடன் இருந்து கடுஞ்சொற்களை பயன்படுத்தாது  இனிய சொற்களை பிறரிடம் கூறுவார் என்றால் அதனை விட ஆபரணம் ஒருவருக்கு வேறு என்ன இருக்க போகிறது ?

இதை ஏன் ஆபரணம் என்று சொல்லவேண்டும் ? நமது உள்ளதினால் வரும் இனியசொற்கள் நமக்கு ஒருவிதத்தில் செல்வமே. ஏனெனில் கடுஞ்சொற்கள் நம்மில் வெறுப்பை வளர்க்கும், பகையை வளர்க்கும், உள்ளத்தின் அமைதியை அழிக்கும். ஆதலால் கடுஞ்சொற்களினால் நமது உடலில் சமநிலை குலைந்து மன அழுத்தத்தினால் ரத்த அழுத்தம் சர்க்கரை நோய் போன்ற கேடுகள் உடலில் உண்டாகும். ஆதலால் இனியசொற்கள் நமக்கு கவசம்/ ஆபரணம்.

அது மட்டுமின்றி நாம் இனிய சொற்களை பேசினால் நம்மிடம் எல்லோரும் நட்புப்பாராட்டி மகிழ்வர். உறவுகளை போல் வாழ்வில் ஈன்ற அணிகலன் வேறு எது  ?

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
ஒருவற்கு அணி பணிவு உடையன் இன்சொலன் ஆதல் - ஒருவனுக்கு அணியாவது தன்னால் தாழப்படுவார்கண் தாழ்ச்சியுடையனாய் எல்லார் கண்ணும் இனிய சொல்லையும் உடையனாதல், பிற அல்ல - அன்றி மெய்க்கு அணியும் பிற அணிகள் அணி ஆகா. (இன்சொலனாதற்கு இனமாகலின், பணிவுடைமையும் உடன் கூறினார். 'மற்று' அசை நிலை. வேற்றுமை உடைமையான், பிற எனவும், இவைபோலப் பேரழகு செய்யாமையின் 'அல்ல' எனவும் கூறினார். இவை இரண்டு பாட்டானும் இனியவை கூறுவார்க்கு இம்மைப் பயன் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்கு அழகாவது தாழ்ச்சி யுடையனா யினிய சொற்களைக் கூற வல்லவ னாதல்: பிறவாகிய அழகெல்லாம் அழகெனப்படா. இது தாழ்த்துக் கூறவேண்டு மென்பதும் அதனாலாம் பயனுங் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
வணக்கம் உடையவனாகவும் இன்சொல் வழங்குவோனாகவும் ஆதலே ஒருவனுக்கு அணிகலனாகும் மற்றவை அணிகள் அல்ல.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தகுதிக்குக் குறைவானவரிடமும் பணிவுடன் இனிய சொற்களைச் சொல்பவனாக ஆவது ஒருவனுக்கு ஆபரணம் ஆகும்; பிற அணிகள் அணி ஆகா.

Thirukkural - Management - Communication - Pleasant Speech
There is no greater gift or jewel or valuable ornament to a person than being polite, affable, and using pleasant words in his conversations, as found in Kural 95.

Sweet words and humility are one's true jewels;
All else are foreign and none.

In other words, a person may possess all the worldly possessions, material, wealth, jewels but may not use pleasant words. That sort of person, though he has everything, does not have anything. Whereas, a person with humility and humbleness may not have any material possessions but has everything he needs in life because of his pleasant speech.

அகனமர்ந்து செய்யாள் உறையும்

குறள் 84
அகனமர்ந்து செய்யாள் உறையும் முகனமர்ந்து
நல்விருந்து ஓம்புவான் இல்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், விருந்தோம்பல்]

பொருள்
அகன் - akaṉ   n. அகல். Breadth; அகற்சி.சிலம்பாற் றகன்றலை (சிலப். 11, 108).; இருப்பிடம்; பூமி மனை வீடு உள் மனம் அகப்பொருள் 'நான்'என்னும்அகங்காரம்; பாவம் அகம்பாவம் மார்பு ஏழாம்வேற்றுமையுருபு.

அமர்ந்து - அமர்தல் - உட்காருதல்; இளைப்பாறல்; அடங்குதல் பொருந்தல் விரும்புதல்

செய்யாள் - செந்நிறமுடையதிருமகள்; தாயின்தங்கையானசிறியதாயார்.

செய் - வயல்; ஒன்றேமுக்கால்ஏக்கர்கொண்டநன்செய்நிலவளவு; 100சிறுகுழிகொண்டநிலவளவு.

உறை - பெருமை; நீளம்; உயரம்; பொருள்; மருந்து; உணவு; வெண்கலம்; பெய்யுறை; ஆயுதவுறை; நீர்த்துளி; மழை; காரம்; போர்வை; உறுப்பு; இருப்பிடம்; பாலிடுபிரை; ஓர்இலக்கக்குறிப்பு; வாழ்நாள்; துன்பம்; கிணற்றின்அடியில்வைக்கும்மரவளையம்; பொன்; பாம்பின்நச்சுப்பை.

உறையும் - உறைதல் - தோய்தல்; தங்குதல்; வாழ்தல்; ஒழுகுதல்; இறுகுதல்; செறிதல்; உறுதியாதல்.

முகன் - mukaṉ   s. poet, form of முகம், face; தலையில் நெற்றி முதல் மோவாய் வரையுள்ள முன்புறம்; வாய்; வாயில்; கழி; இடம்; மேலிடம்; நுனி; தொடக்கம்; வடிவு; நோக்கு; தியானம்; முகத்துதி; காரணம்; ஏழாம்வேற்றுமையுருபு; முன்பு; நாடகச்சந்திஐந்தனுள்முதலிலுள்ளசந்தி; நடிகர்கள்அரங்கிற்குவருமுன்நிகழுங்கூத்து; இயல்பு; நிலை; தோற்றம்; கட்டிமுதலியவற்றின்முனையிடம்; முதன்மை; பக்குவம்; பக்கம்; உவமவுருபு; மூலம்; யாகம்; வகை; இந்திரகோபம்.

அமர்ந்து - அமர்தல் - உட்காருதல்; இளைப்பாறல்; அடங்குதல் பொருந்தல் விரும்புதல்

நல் - நல்ல; வறுமை

விருந்து - புதியராய்வருபவரைஉணவளித்துப்போற்றுதல்; காண்க:விருந்தினன்; புதுமை; நூலுக்குரியஎண்வகைவனப்புகளுள்ஒன்று.

ஓம்புவான் - ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
செய் என்றால் வயல் என்று பொருள். வயல் எனப்படுவது வளத்தை குறிக்கும் ஒரு சொல். ஆதலால் செய்யாள் என்றால் வளம் செழிப்பு ஆகியவற்றை குறிக்கும் செல்வத்தின் நாயகியான திருமகள். 

எல்லோரும் நமது வீட்டில் செல்வமும் வளமும் நிலையாக தங்க வேண்டும் என்று தான் விரும்புவார்கள். ஆனால் அப்படிப்பட்ட வளம், அகம் மலர்ந்து/ மகிழ்ந்து நமது வீட்டில் தங்க வேண்டும் என்றால் நாம் என்ன செய்ய வேண்டும் ? நமது வீட்டுக்கு வரும் விருந்தினர்களுக்கு நாம் முகம் (அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும் ஆதலால் முகம்) மலர்ந்து உணவு (மற்றும் தங்க இடம், தேவையான உதவிகள் ஆகியவற்றை) உபசரித்து அவர்களை மகிழ்விக்க வேண்டும். அவ்வாறு செய்தால் அகம் மலர்ந்து திருமகள் நம் வீட்டில் தங்குவாள். 

மேலும்: அஷோக் உரை

உண்மையிலேயே சமைப்பதும் விளம்புவதும் உள்ளத்தை மாற்றிவிடுகின்றன


எழுத்தாளர் கி.ராஜநாராயணன் மற்றும் குறிப்பாக (main-ஆக) அவரது துணைவியார் கணவதி அம்மாள் பற்றி கி.ரா.இணைநலம் (எஸ்.பி.சாந்தி எழுதியது) நூலில் இருந்து சில பகுதிகள்
கணவதி அம்மாள் (கி.ராவின் மணைவி): கவிஞர் நாவன்னா காமராஜ்னு ஒருத்தர். அய்யாவுக்கு வேண்டியவர். காதி போர்டு இருந்தவர். அவர் ஒரு தடவை கன்னியாகுமரியிலிருந்து ஒரு முப்பது பேருடன் பாதயாத்திரை சென்று திரும்பி வந்துகிட்டிருப்பதாவும், இடைசெவல் வழியா வாரதாகவும், இரவு சாப்பாட்டிற்கு ஏற்பாடு செய்யும்படியும் சேதி சொல்லி அனுப்பிவிட்டார். கேப்பைக்களியும், கருவாட்டுக் குழம்பும் போதும் என்று செய்ய வேண்டிய சமையல் அயிட்டத்தையும் அவரே சொல்லிவிட்டார். 
“முப்பது பேர்னா சும்மாவ. இரண்டு நாள் முன்னாடிதான், மத்தளம்பாறை வீட்டில் இருந்து வெள்ளைக் கேழ்வரகு ஒரு பத்து கிலோ போல கொடுத்து விட்டிருந்தாங்க.அதை அரைச்சி வெச்சிருந்தேன். எங்க ஊர்ல “பெத்த பூச்சி”ன்னு ஒரு பெரிய அம்மா கேப்பக் களி கிண்டுவதில் ரொம்ப திறமைசாலி. அவங்கள கூப்பிட்டு கேப்பைக்களி பண்ணி, கருவாட்டுக் குழம்பு தயார் பண்ணோம், தோசை ஊற்றி, அதையும் தயாரா வைச்சிருந்தோம். பிறகு பத்துமோ, பத்தாதோன்று உப்புமாவும் கிண்டி எல்லாருக்கும் வயிறார பசியாற்றினோம்.

வீட்டுக்கும் வர்ரவங்க யாரா இருந்தாலும், சாப்பிடற நேரத்துக்கு வந்துட்டாங்கன்னா, அவங்களுக்கும் பசியாத்தினாத்தான் எங்களுக்கு நிம்மதியா சோறு இறங்கும்.

அவர்கள் பேசி முடித்தவுடன் நானும்(எஸ்.பி.சாந்தி) நினைத்துப் பார்க்கிறேன். அய்யா பாண்டிச்சேரியில் மாறிய அத்தனை வீடுகளுக்கும் போயிருக்கிறேன். நான் அவர்கள் வீட்டில் ஒரு வேளையாவது உண்ணாமல் வந்ததில்லை. அதோடு, பல சமயங்களில் யாராவது கூடுதல் நண்பர்கள் வந்திருப்பார்கள்.

நான் ஒரு முறை சென்றபோது, திரு மாசிலாமணி, Ex.MLA, ஜெயங்கொண்டம் அவர்கள் குழந்தைகளுடன் பெண்ணின் திருமண அழைப்பிதழை எடுத்துக்கொண்டு வந்திருந்தார். நல்ல வெய்யில் நேரம்.

சிறிது நேர உரையாடலுக்குப் பின் விருந்து உபச்சாரம் ஆரம்பித்து விடுகிறது. என்ன, பருப்பும் நெய்யும், வடையும், பாயாசமும் இல்லை. புளிக்குழம்பு,கீரைக்கூட்டு, வெண்டைக்காய் வறுவல், முட்டை என சாதாரண சாப்பாடுதான். ரொம்ப திருப்தியான சாப்பாடும்மா என்கிறார் விருந்தினர்.

அய்யா உடனே, “இங்கு வர்ரவங்க எல்லாருமே சாப்பாடு ருசியா இருக்குன்னு சொல்றாங்க. இது சாதாரண சாப்பாடுதானே” என்கிறார். சாப்படு என்பதின் ருசி சாப்பாட்டில் மட்டும் இல்லை. கூட இருக்கும் மனிதர்களின் கபடமில்லாத மனம், அவர்களின் இனிய உபசரிப்பு, பரிமாறும் விதம், உறுத்தல் இல்லாத, கலப்படமில்லாத எளிய பேச்சு,  இப்படி நிறைய்ய.

(19 செப் 2006 அன்று எடுத்த ‘அவள் விகடன்’ பேட்டியில் இருந்து ஒரு கேள்வி): இன்றும் உங்கள் மனைவியிடம் நீங்கள் வியந்து ரசிக்கும் விஷயம் எது?
கி.ரா: கவிஞர் நா.காமராசன் அவர்கள் தனது “படை பட்டாள”த்துடன் ஒரு நடைப்பயணம் வந்தார் (சுமார் 30 பேர் இருக்கலாம்). “ராத்திரி நாங்கள் இடைசேவல் தங்கல். எங்களுக்கு கேப்பைக் களியும் கருவாட்டுக் குழம்பும் போதும் வேற எந்த விருந்தும் வேண்டாம் என்று துண்டுச்சீட்டு கொடுத்தனுப்பி இருந்தார்.

என் நண்பர் மத்தளம் பாறை ராமசாமி அவர்கள் அவருடைய தோட்டத்தில் விளைந்த வெள்ளைக் கேப்பை (ராகி) கொடுத்துனுப்பியிருந்தார். அன்றுதான் அதை மாவு அரைத்து வைத்திருந்தோம். ராமேஸ்வரம் பால் நெத்திலிக் கருவாடு வீட்டில் இருப்பு இருந்தது. ஒரு சிரமும் இல்லை; முப்பது பேருக்கு அளவில் களி கிண்டுவது தான் சிரமம். சொந்தக்காரப் பெண்கள் வந்து உதவினார்கள். காணுமோ காணாதோ என்று அரிசியைக் கொஞ்சம் நனைய வைத்து ஆட்டி ஒரு திடீர் உப்புமா செய்தாள். பிறகுதான் தெரிந்தது இதும் சரிதான் என்று. நடந்து வந்த பசி அவர்களுக்கு. கேப்பைக் களியும் கருவாட்டுக் கொழம்புக்கும் ஒரே கொண்டாட்டம்; உப்புமாவும் போன மூலை தெரியவில்லை. ஒரு தார் கதலிப்பழமும் சேர்ந்து கைகொடுத்தது.




ஒப்புமை
குறள் 92, 93,
முருகு 251, நெடுதல் 183

“முகனமர்ந்து......
ஆனா விருப்பில் தானின் றூட்டி” (பெரும்பாண் 478-9)

பரிமேலழகர் உரை
செய்யாள் அகன் அமர்ந்து உறையும் - திருமகள் மனம் மகிழ்ந்து வாழாநிற்கும்; முகன் அமர்ந்து நல்விருந்து ஓம்புவான் இல் - முகம் இனியனாய்த் தக்க விருந்தினரைப் பேணுவானது இல்லின்கண். (மனம் மகிழ்தற்குக் காரணம் தன் செல்வம் நல்வழிப்படுதல். தகுதி: ஞான ஒழுக்கங்களான் உயர்தல். பொருள் கிளைத்தற்குக் காரணம் கூறியவாறு.).

மணக்குடவர் உரை
திருவினாள் மனம்பொருந்தி உறையும்: நல்ல விருந்தினரை முகம் பொருந்திப் போற்றுவானது மனையின்கண். இது கேடின்மையன்றிச் செல்வமுமுண்டா மென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
நல்ல விருந்தினராய் வந்தவரை முகமலர்ச்சி கொண்டு போற்றுகின்றவனுடைய வீட்டில் மனமகிழ்ந்து திருமகள் வாழ்வாள்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
இனிய முகத்தோடு தக்க விருந்தினரைப் பேணுபவரின் வீட்டில் திருமகள் மனம் மகிழ்ந்து குடி இருப்பாள்.



Thirukkural - Management - Communication - Pleasant speech
Kural 92 also supports the importance of pleasant speech. It presents a comparison to differentiate 
the importance of pleasant words. Uttering pleasing words in your conversations
is far better than a gift wholeheartedly presented to someone.

More pleasing than a gracious gift 
Are sweet words with a smiling face.

There can be values attached to a gift or present. However, pleasant words are invaluable as they last longer. They create ripples and keep ringing in the ears of listeners. A cheerful countenance and pleasing words transform both the speaker and the listener. Therefore, a wholehearted speech is more valuable than a wholehearted gift.

அன்புஈனும் ஆர்வம் உடைமை

குறள் 74
அன்புஈனும் ஆர்வம் உடைமை அதுஈனும்
நண்பு என்னும் நாடாச் சிறப்பு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அன்புடைமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
அன்பு - தொடர்புடையோர்மாட்டுஉண்டாகும்பற்று; நேயம் அருள் பக்தி

ஈனும் - īṉ-   8 v. tr. [T. īnu, K. M.īn.] 1. To bear, bring forth, yean; கருவுயிர்த்தல் (நாலடி. 400.) 2. To produce, yield, bring intobeing; உண்டாக்குதல் நயனீன்று நன்றி பயக்கும்(குறள், 97).

ஆர்வம் - அன்பு; விருப்பு நெஞ்சுகருதினபொருள்கள்மேல்தோன்றும்பற்றுள்ளம்; பக்தி ஏழுநரகத்துள்ஒன்று.

உடைமை - உடையனாகும்தன்மை; உடைமைப்பொருள்; செல்வம் அணிகலன் உரிமை உரியவை.

அது - அஃது; அஃறிணைஒருமைச்சுட்டுப்பெயர்; ஆறாம்வேற்றுமைஒறுமையுருபு.

ஈனும் -  īṉ-   8 v. tr. [T. īnu, K. M.īn.] 1. To bear, bring forth, yean; கருவுயிர்த்தல் (நாலடி. 400.) 2. To produce, yield, bring intobeing; உண்டாக்குதல் நயனீன்று நன்றி பயக்கும்(குறள், 97).  

நண்பு - அன்பு; உறவு; நட்பு.

என்னும் - யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

நாடா - நாடாமல் - தேடிச்செல்லாமல் வரும்

சிறப்பு - பெருமை; திருவிழா; செல்வம்; அன்பளிப்பு; மதிப்பு; தலைமை; பகட்டு; காண்க:சிறப்பணி; இன்பம்; ஒன்றற்கேயுரியது; வரிசை; போற்றுகை; மிகுதி; வீடுபேறு.

முழுப்பொருள்
ஆர்வத்துக்கு அன்பு என்று ஒரு பொருள் உண்டா என்ன? 

நன்றாக உண்டு. அதுவும் வெறும் அன்பு அல்ல, மிகுந்த அன்பு, முதிர்ந்த அன்பு. அன்பின் முதிர்ந்த நிலைதான் ஆர்வம். 

பெரியாழ்வார் பாடுகிறார்: 
‘மார்வம் என்பதோர் கோயில் அமைத்து,
மாதவன் என்னும் தெய்வத்தை நாட்டி 
ஆர்வம் என்பதோர் பூ இட வல்லார்க்கு 
அரவதண்டத்தில் உய்யலும் ஆமே.’ 

நெஞ்சிலே கோயில் கட்டி, அங்கே தெய்வத்தை வைத்து அன்பைப் பூவாகப் போட்டால் போதும். ஒரு பய நம்மை அசைக்கமுடியாது!

பிறர் மீது நாம் மனதார அன்புடன் பழகினால் அன்பு செலுத்தினால் அது பிறர் மீது மிகுந்த அன்பையும் விருப்பத்தையும் உண்டாக்கும். ஏனெனில், அன்புடையார் நெஞ்சத்து வன்மமும் பகையும் இல்லாது ஒழியும் ஆதலால், அவரிடத்தில் யாருமே நட்புகொள்ளல் எளிது. அப்படிப்பட்ட இருவர் கொண்ட அன்பானது அவ்விருவருக்குள் ஒரு நட்பினை அன்பினை உறவினை உருவாக்கும். அத்தகைய நட்பானது உறவென்பது நாடாமல் நாம் கொண்ட சிறந்த அணிகலனாகும்.

வாழ்வில் அழகிய அன்பான உறவுகளை போல சிறப்பானது வேறு ஏதும் இல்லை என்பதையும் இங்கு கவனிக்கவும்.

கி.வா.ஜ ஆராய்ச்சிக் குறிப்பில் - கவிராஜ பண்டிதர் ஆர்வம் என்ற சொல்லுக்கு சந்தோஷம் என்று கூறுவதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அப்படி எனில் அன்பு ஈனுவது சந்தோஷம் என்னும் செல்வத்தை. அச்செல்வம் நட்பு எனும் இனிமைய நாடாமல் ஈனும் என்பது பொருள். 

அன்பும் ஆர்வம் பற்றி ஒரு ஒப்புமை
அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக” (இரண்டாந் திருவந்தாதி,1) 

2008 ஆஸ்கார் விருது ஏற்புரையில் ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் கூறுவார் என் வாழ்நாள் முழுக்க அன்பிற்கும் வெறுப்பிற்கும் இடையில் நான் அன்பை தேர்ந்தெடுத்தேன், அதனால் தான் இங்கு இருக்கிறேன்.  (All my life I had a choice between hate and love. I chose Love, And I am here - AR Rahman).

”ஆர்வம் உடைமை”
இன்று (13-Mar-2021) இக்குறளை தோழியின் மகளுக்கு கற்பிப்பதற்காக மறுபடியும் வாசித்தப் பொழுது இச்சொல் ”ஆர்வம் உடைமை” என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. ஒரு மிகப்பெரிய திறப்பாகவும் அமைந்தது. ஏனெனில். ஆர்வம் என்பது ஒரு உடைமை என்ற புதியக்கோணத்தில் பார்த்தேன். யோசித்துப்பார்த்தால். அது உண்மை. ஏனெனில் ஒருவருக்கு ஆர்வம் இருந்தால் அவர் சோர்வு இல்லாமல் கற்றுக்கொண்டே இருப்பார். அவருடைய அறிவு அகலாமாகவும்(விஸ்தாரமாகவும்) ஆழமாகவும் வளரும். இப்படி ஆர்வத்துடன் இருப்பவர்கள் தொடர்ந்து கற்றுக்கொண்டு செயலூக்கத்துடன் செய்துக்கொண்டே இருப்பர். வாழ்க்கையில் முன்னேறுவர். செயலுக்கு தேவை ஊக்கம். அவ்வூக்கம் இங்கு ஆர்வத்தில் இருந்து வருகிறது. ஆதலால் ஆர்வம் ஒரு உடைமை / செல்வம். 

நான் Amazon நிறுவனத்தில் சில காலம் வேலை செய்தேன். அங்கு “Learn and Be curious” என்ற தலைமைப்பண்பு கட்டாயம். (மேலும்: Leadership Principle (Amazon's 14 Leadership Principles) காண்க). 

சரி, இக்குறளில் ஆர்வம் எப்படி ஒரு உடைமை? நாம் பிறரிடம் (எதிரி அல்லது அந்நியர் என்றால் கூட) அன்பு செலுத்தினால் அவர் நம்முடைய அன்பை உணர்ந்து நம்மேல் ஒரு கட்டத்தில் ஆர்வம் (அன்பு) செலுத்தக்கூடும். சிறிதளவு மரியாதையாவது கொடுப்பர். அந்த ஆர்வமே செல்வம். அதுவே உடைமை. அது அன்பு செலுத்துவதால் வருகிறது.




மேலும்: அஷோக் உரை


பரிமேலழகர் உரை
அன்பு ஆர்வமுடைமை ஈனும் - ஒருவனுக்குத் தொடர்புடையார் மாட்டுச் செய்த அன்பு அத்தன்மையால் பிறர் மாட்டும் விருப்பமுடைமையைத் தரும்; அது நண்பு என்னும் நாடாச்சிறப்பு ஈனும் - அவ்விருப்பமுடைமைதான்.அவற்குப் பகையும் நொதுமலும் இல்லையாய் யாவரும் நண்பு என்று சொல்லப்படும் அளவறந்த சிறப்பினைத் தரும்.(உடைமை, உடையனாம் தன்மை. யாவரும் நண்பாதல் எல்லாப் பொருளும் எய்துதற்கு ஏதுவாகலின், அதனை 'நாடாச்சிறப்பு' என்றார்.).

மணக்குடவர் உரை
அன்பு தரும் ஆர்வமுடைமையை அவ்வார்வமுடைமை தரும். நட்பென்று சொல்லப்பட்ட ஆராய்தலில்லாத சிறப்பினை.

மு.வரதராசனார் உரை
அன்பு பிறரிடம் விருப்பம் உடையவராக வாழும் தன்மையைத் தரும்: அஃது எல்லாரிடத்தும் நட்பு என்றுசொல்லப்படும் அளவற்ற சிறப்பைத் தரும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
குடும்பம், உறவு என்பாரிடத்துக் கொள்ளும் அன்பு, உலகத்தவரிடம் எல்லாம் உறவு கொள்ளும் விருப்பை உண்டாக்கும். அதுவே அனைவரையும் நட்பாக்கும் சிறப்பையும் உண்டாக்கும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Kindness yields interest from others.This interest ultimately yields friendship which you didn't approach for. Hence, one should be kind to others irrespective of whether they are friend or enemy.  On a side note,we can learn from this thirukkural that curiosity (for people, knowledge) is an asset.

Questions that I ask to the kid
What does kindness/ love/ affection yield? (curiosity/interest->friendship)

தம்பொருள் என்பதம் மக்கள்

குறள் 63
தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள்
தம்தம் வினையான் வரும்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், மக்கட்பேறு]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தம் - ஒருசாரியைஇடைச்சொல்; மூச்சடக்குகை; மூச்சு.

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

என்ப - எனறுசொல்லப்படுவன; என்றுசொல்லுவர்; ஓர்அசைச்சொல்.

தம் - ஒருசாரியைஇடைச்சொல்; மூச்சடக்குகை; மூச்சு.

மக்கள் - மானுடவினம்; ஐம்பொறியுணர்வோடுமனவறிவுடையஉயிர்கள்; பிள்ளைகள்.

அவர் - அவன், அவள்என்பதன்பன்மைச்சொல்; ஒருவரைக்குறிக்கும்பன்மைச்சொல்.

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

தம்தம்  - -  அவரவருடைய

வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

வினையால் - செயல்களால்

வரும் - வருமானம்

முழுப்பொருள் 
ஒருவருடைய மெய்யான செல்வம் எனப்படுவது அவருடைய பிள்ளைகள் ஆகும். அவ்வாறே நாம் அறிவோம். மற்ற பொருள்கள் எல்லாம் செயல்களினால் ஈட்டக்கூடியது. ஆனால் அவரவர் செல்வம் எனும் நம் பிள்ளைகள் நாம் (/பெற்றோர்கள்) செய்த செயல்களின் பயன்களையும் அறுவடை செய்வார்கள். 

குணச்செல்வம், குலச்செல்வம், பொருட்செல்வம், செவிச் செல்வம், என்றிவை முதலாக உலகத்து எண்ணி வருகின்ற செல்வங்கள் அனைத்தினும் இனிய செல்வமாவது அறிவுடைய புதல்வரைப் பெறுதல். 
புதல்வருக்குச் செல்வமாவது பெரிய தகைமையாகிய தவத்தினால் வருவது. 

குழந்தைகள் நம்மைப் பார்த்து வளர்கிறார்கள். ஆதலால் அவர்கள் முன்னே காண்பித்து முன்னுதாரணமாக இருக்க வேண்டும். அது மட்டும் இன்றி நமது கோபம் குழந்தைகளை ஆழ்மனதில் வெகுவாக பாதிக்கும். 

பிள்ளைகள் மீது அன்பும் வேண்டும், கண்டிப்பும் வேண்டும். ஆனால் பெற்றோரின் கண்டிப்பு அளவு மீறக்கூடாது. இல்லை என்றால் பிள்ளைகள் பெற்றோர்களை நெடுங்காலத்திற்கு வெறுப்பார்கள். 

மேலும்
1) திருமணத்திற்கு முன்பு (குழந்தை கருத்தரிப்பதிற்கு முன்பு) : நாம் நல்லவற்றை செய்தால் நமது பிள்ளைகள் நல்ல பயன்களை அனுபவிப்பர். இல்லையென்றால் அவர்களும் தீப்பயன்களை நம்முடன் அனுபவிக்கும் சூழலில் வளர்வர். ஆதலால் நம் எண்ணங்களை தூய்மையாக வைத்தல் வேண்டும். நமது உடலினை உறுதி செய்து நோய்வாய்ப்படாமல் வைத்திருத்தல் வேண்டும். அப்படி செய்யவில்லையென்றால் நம் நோய்கள் ஒரு நெடும் சங்கிலியாக வளர்ந்துகொண்டே போகும்.

மேற்சொன்ன குறளையும் இக்குறளுடன் இணைத்து பொருள் கொண்டால் நம் பொருளான பிள்ளைகள் புகழுடன் தோன்ற வாய்ப்புகளை நமது செயல்களின் மூலம் ஏற்படுத்தித் தரமுடியும். நாம் பிரம்மச்சர்ய காலங்களில் நாம் எப்படி வளர்கிறோம் என்றென்பது மிக முக்கியம். நமது கல்வி, ஒழுக்கம், செயல், குணம், அன்பு, அருள், உடல்நலம், உணவுமுறை போன்றவை முக்கியமான காரணிகளாக இருக்கும். பிள்ளைகளை தவம் இருந்துப் பெற வேண்டும் என்று எனது யோகாச்சாரியார் கூறுவார். அதாவது எனக்கும் இவ்வுலகத்திற்கும் நல்ல பிள்ளை வேண்டும் என்ற நல்லெண்ணங்களுடன் மனதாலும் உடலாலும் தவம் செய்து பிள்ளைப்பெற வேண்டும். நல்ல எண்ணங்கள் நல்லவற்றை கொடுக்கும். குழந்தைகளும் ஓரளவு வளர்ந்த பின்பு (அதுவரையில் பெற்றோர்கள் நன்கு வளர்க்க வேண்டும்) மறுமையில் (அடுத்த பிறவியில்) புகழுடன் தோன்ற இம்மையில் (இப்பிறவியில்) நற்செயல்களை செய்து நற்குணங்களை கொண்டுப் புகழுடன் சிறந்து விளங்க வேண்டும்.  இவ்வாழ்வு நெற்கதிர் பயிர்கள் போன்று ஒரு தொடர் சங்கிலி என்று உணர வேண்டும். நல்ல விதைகளை உற்பத்தி செய்வது நமது கடமை என எண்ணவேண்டும். அதற்கு தான் முதலில் ஒழுங்காக/புகழுடன் இருத்தல் வேண்டும். 


2) திருமணத்திற்கு பின்பு (குழந்தை பிறந்தபின்பு) :  நாம் எப்படி நமது பிள்ளைகளை வளர்க்கிறோம் என்பதன்படியே அவர்கள் வளர்கிறார்கள்  அவர்களின் வாழ்வும் அமையும்.

3) திருமணம் ஆனபின்பு குழந்தை செல்வத்தை பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்காக தள்ளிப்போடக்கூடாது. கருத்தரிக்க உடல் தகுதியும் மன ஒற்றுமையும் தேவையெனில் அதனை வளர்த்து குழந்தை செல்வத்தை ஈட்டலாம். ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட பொருளாதாரம், வேலை சார்ந்த குறிக்கோள்களை அடைவதை லட்சியமாய் வைத்துக்கொள்ள கூடாது. குழந்தையை குறிக்கோள்களை அடைவதற்கு தடையாக பார்க்ககூடாது. பொருள் ஈட்டியபின்பு குழந்தை அமையவில்லையென்றால் ஈன்ற பொருளால் ஒரு மகிழ்ச்சியும் இல்லை. அதுமட்டும் இன்றி குழந்தை பிறந்த பின்பு எப்பேர்ப்பட்ட பொருளையும் விடாமுயற்சியுடன் செயல்பட்டால் ஈன்றுவிட முடியும். ஆனால் குழந்தை ஈன்றுவது அப்படி அல்ல. அது இயற்கை சார்ந்தது.

ஆதலால் வாழ்வை ஒருமுறை பிறந்து வளர்ந்தோம் என்று நினைக்காமல், ஒரு நெற்பயிர் எப்படி அடுத்தடுத்து தலைமுறை ஒரு தொடர் சங்கிலியாக விளைந்து வளர்கிறதோ அதுபோல் வாழ்வையும் நினைத்து நாமும் நல்லவற்றை செய்து நமது பிள்ளைகளையும் நன்கு வளர்க்க வேண்டும். வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான்.

எனக்கு இங்கு வேதாத்திரி மகரிஷி அவர்களின் மனவளக்கலை பயிற்சியில் வாழ்வு என்பது எப்படிப்பட்ட ஒரு தொடர்உயிர்சங்கிலி என்று பயிற்றுவிக்கப்படும். அதில் நமது குணநலன்கள், நமது நோய்கள், நம் வினையால் ஈன்றவை மரபணுவில் இருக்கும், அதனை மாற்றவேண்டும் அல்லது நோய்களை போக்க வேண்டும் என்றால் நாம் எவ்வளவு உழைக்க வேண்டும் என்று சொல்வார்கள். அப்படி செய்தால் நாமும் நன்றாக இருப்போம், நமது பிள்ளைகளும் நன்றாக இருப்பார்கள்.

வேதாத்திரி மகரிஷி 

சமீபத்தில் ஒரு நாவலை வாசித்துக்கொண்டிருந்தேன். அதிலிருந்த தந்தைமகன் உறவை புரிந்துகொள்ள முயன்றபோது

தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள்
தத்தம் வினையான் வரும்
என்றவரி வந்து நினைவை தட்டியது. பொருள் என்று நாம் இங்கே உணர்வனவற்றில் குழந்தைகள்தான் உண்மையான பொருள். அது நாம் செய்த ஊழ்வினையால் அமையும்.

நெடுந்தொலைவு செல்லவைத்தது

ஜெ

சகதேவன் “ஒவ்வொரு புல்லும் தன் தலைமுறைகள் வாழ்ந்த அறிதலை சிறுவிதைமணியாக்கி தன் தலையில் சூடியிருக்கிறது. தான் மடியும்போது எஞ்சவிட்டுச் செல்கிறது” என்றான். அவனை திரும்பி நோக்கிய தருமன் சில கணங்களுக்குப்பின் “ஆம், நம்மில் நாளை எஞ்சுமெனில் அது அறிவென்றோ உணர்வென்றோ இருக்காது. உடலில் பழக்கமென, உள்ளத்தில் கனவென, உயிரில் நுண்மையென மறைந்திருக்கும். அதை அறிய இயலாது, நம்பலாம்” என்றார். சகதேவன் சிரித்து “எப்போதும் அறிய இயலாதவற்றை அல்லவா நம்புகிறோம்?” என்றான்.


”என் மனைவி நாகாலாந்தில் இருந்து இங்கே வீட்டுவேலைக்கு வந்தவள். எங்களுக்கு நான்கு மகன்கள். அவர்களுக்கு மொத்தமாக பதிமூன்று குழந்தைகள். அவர்கள் உலகம் முழுக்க இருக்கிறார்கள். அமெரிக்காவில் என் பேத்தியும் பேரனும் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு எட்டு, பத்து, பதிமூன்று வயதில் குழந்தைகள் இருக்கிறார்கள். நான் ஆலமரம்போல பரவிவிட்டேன். எட்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் என் மனைவி காலமானாள். நான் கல்கத்தாவில் என் மூத்த பேரனின் வீட்டில் இருக்கிறேன். எந்தக் குறையும் இல்லை. இயல்பாக நிம்மதியாக உயிர் துறப்பேன்.”


மத்தியப்பிரதேசத்திலுள்ள ஜான்சி ரயில் நிலையம் மிகப்பிரமாண்டமானது இந்தியாவின் குறுக்கும் நெடுக்குமாக ஓடும் ரயில் பாதைகள் அங்குதான் சந்தித்துக் கொள்கின்றன. அது ஒரு சிலுவையின் மையம் போல. அந்த ஊர் அந்த ரயில்வே நிலையத்து அளவுக்கு பெரியது அல்ல. அன்று அது பெரும்பாலும் தகரக் கூரையிட்ட சிறிய வீடுகளும், குப்பைக் கூளங்களும் இடிபாடுகளும், மிகப்பழமையான கட்டிடங்களும் கொண்ட புழுதிமூடிய ஊர்.

அவ்வூருக்கு சற்று அப்பால் பிரம்மாண்டமான ஜான்சி கோட்டை இருந்தது. ஜான்சி ஊரின் சிறப்பு அங்கு ஜான்சி ராணி லட்சுமிபாய் பிறந்தார் என்பது தான். இக்காரணத்தால் என் ஊரில் பெண்களுக்கு ஜான்சி என்று பெயர் போட்டிருப்பார்கள். என்னுடனேயே இரண்டு ஜான்சி படித்தனர். அது ஊரின் பெயர் என்பது எனக்கே அங்கே சென்ற பின்னர்தான் தெரிந்தது. ஜான்சியின் கைவிடப்பட்ட பெரிய கோட்டையை சுற்றிப்பார்த்தேன். நான் சென்ற போது அங்கே ஒரு சில பயணிகள் மட்டுமே இருந்தார்கள். ஜான்சிராணிலட்சுமிபாயின் அரண்மனையைச் சேர்ந்த பிறபெண்கள் தீயில் குதித்து ஜோகர் செய்து கொண்ட குழி ஒன்றைக் காட்டினார்கள்.

முட்புதர்கள் அடர்ந்திருந்த பெரிய கற்சுவர்களுக்கு இடையே நடந்து கொண்டிருந்தபோது பழமையையும் தனிமையையும் உணர்ந்து கொண்டிருந்தேன். சென்ற காலம் நம்மைத் தனியர்களாக்குகிறது. நாம் வாழும் காலத்தில் மட்டுமே நமக்குத் துணைவர்கள் இருக்கிறார்கள். பிரம்மாண்டமான பருந்து நம்மை நம் கூட்டத்திலிருந்து தன் கால்களால் தூக்கிக் கொண்டு போவது போல கடந்த காலம் கொண்டு சென்று வேறு இடத்தில் போட்டுவிடுகிறது

மூச்சுத் திணற வைக்கும் அனுபவம் அது. இதிலிருந்து எப்படியோ வெளியேறிவிடவேண்டும் என்று தோன்றும். ஆனால் அதன் கனவுத்தன்மை காரணமாக மீண்டும் அதனுள் புகுந்து கொள்ளும் ஆவலும் ஏற்படும். இத்தனை ஆண்டுகளாக அந்த மோகம் கூடிக்கூடித்தான் வருகிறது.

ஜான்சியிலியிருந்து திரும்பி குவாலியருக்கு ரயில் ஏறும்பொருட்டு ரயில் நிலையத்துக்கு வந்தேன். ரயில் நிலையத்துக்கு சுற்றும் உள்ள சிறிய தகரக்கூரையிட்ட உணவகங்களை நோக்கியபடி நடந்தேன். நான் சோறு சாப்பிட்டு பல நாட்களாகிவிட்டிருந்தது. எங்காவது சோறு கிடைக்குமா என்று பார்க்கலாம் என்று நடந்தேன். அன்றெல்லாம் சோறு சமைத்து பெரிய கூம்புத் தாம்பாளங்களில் மலைபோல் குவித்து முன்னால் வைத்திருப்பார்கள். சோறு கிடைக்கும் என்பதற்கான அடையாளம் அதுதான் எழுதி வைக்கும் வழக்கம் இல்லை, வாசிப்பவர்கள் குறைவாக இருந்திருக்கலாம்.

இரண்டு முறை சுற்றியபோது ஒரு உணவகத்தின் முன்னால் சோற்றுக் குவியலைப் பார்த்தேன் அன்று எனக்கு பக்தன் சிவலிங்கத்தைப் பார்த்தது போன்ற ஒரு பரவசம் ஏற்பட்டது. நேராகச் சென்று அதைச் சுட்டிக்காட்டி “கானா?’ என்றேன். “சாவல்!” என்று சொல்லி உள்ளே வந்து அமரும்படி சொன்னார். “டால்?” என்றேன். இருக்கிறது என்று தலையசைத்தார். பிறகு “மூர்த்தி!” என்று அவர் அழைக்க உள்ளிருந்து ஒருவர் வந்து இந்தியில் என்னிடம் சாவல், டால் இரண்டுமே இருக்கிறது. சப்ஜி இருக்கிறது சாம்பார் இருக்கிறது என்றார்,

“சாம்பாரா ?”என்று நான் கேட்டேன். அவர் என்னிடம் “நீங்கள் தமிழா?” என்றார். நான் ஆம் என்று தலையசைத்தேன். “எந்த ஊர்?” என்றார். “நாகர்கோவில்” என்றேன். “நான் மதுரை சார். உள்ளே வாங்க” என்று அழைத்தார் மூர்த்தி.

கடை உரிமையாளர் என்னைப்பார்த்து புன்னகைத்து “சாப்பிடுங்கள் சார்” என்று தமிழில் சொன்னார். ‘இத்தனை தொலைவில் வந்து கடை வைத்திருக்கிறீர்கள்?’ என்றேன். ”வந்தாச்சு” என்றார். அந்தக் கடையில் அப்போது எவருமே உணவருந்திக் கொண்டிருக்கவில்லை. மூர்த்தி என்னை உள்ளே அழைத்துச் சென்றார் உள்ளே தகர மேஜையில் அமரவைத்து உணவு பரிமாறினார்.

நான் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும்போது காய்கறிக்கூட்டுடனும் மோருடனும் ரசத்துடனும் சமையலறையில் இருந்து வெளியே வந்து பரிமாறி சென்றாள் ஒரு கரிய பெண். காதில் பெரிய ஜிமிக்கி அணிந்திருந்தாள். நெற்றியில் அன்று பரவத்தொடங்கியிருந்த பிந்தி என்று அழைக்கப்படும் தங்க நிற வெல்வெட் பொட்டு ஒட்டியிருந்தாள். மூர்த்தியிடம் சிரித்துப்பேசி ஏதோ இந்தியில் சொல்லிக் கொண்டு உள்ளே சென்றாள்.

”உரிமையாளரின் மனைவி சார். நாங்கள் மூன்று பேர்தான் இந்த ஹோட்டலை நடத்துகிறோம்” என்றார் மூர்த்தி. “அவர்கள் பெயர் என்ன?” என்று கேட்டேன். “சாந்தா” என்று அவர் சொன்னார். சாந்தா மீண்டும் வந்து எனக்கு மேலதிகமான ஒரு அப்பளத்தை அளித்தாள். நான் அவளைப்பார்த்து சிரிக்க என்னைப்பார்த்து சிரித்து “கல்யாணமாகிவிட்டதா?” என்றார் “இல்லை” என்றேன். “சீக்கிரம் கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ளுங்கள்” என்றாள். “ஏன்?” என்றேன். “இல்லாவிட்டால் இப்படித்தான் ஊர் ஊராக செல்லவேண்டியிருக்கும்” என்றாள். “நான் அதனால்தான் கல்யாணம் செய்யாமல் இருக்கிறேன் ”என்றேன். சிரித்துக் கொண்டு அவள் உள்ளே சென்றாள்.

மூர்த்தி என்னிடம் என்னுடைய வேலை மற்றும் ஊர் குடும்பம் அம்மா அப்பா எல்லாவற்றையும் பற்றி பேசினார். என் அம்மாவும் அப்பாவும் இறந்துவிட்டார்கள் என்று சொன்னபோது வருத்தப்பட்டு “அவள் சொன்னது சரிதான் சார். உங்களைப்பார்த்ததுமே தாய் தந்தை இல்லாதவர் என்று தெரிந்திருக்கிறது ஆகவே தான் உங்களை திருமணம் செய்து கொள்ள சொல்கிறாள். மிகவும் நுட்பமானவள். உடனே திருமணம் செய்து கொள்ளுங்கள்” என்றார். நான் சிரித்துவிட்டு “சரி” என்றேன்.

சாப்பிட்டு கைகழுவி பணம் கொடுத்துவிட்டு நான் கிளம்பியபோது மூர்த்தியும் வேட்டியை மடித்துக் கட்டியபடி என்னுடன் வந்தார். நாங்கள் சாலையில் நடந்தபோது “இங்கெல்லாம் வேட்டியை இப்படி மடித்துக் கட்டமாட்டார்கள். நான் ஆரம்பத்தில் வந்த்போது இப்படிக்கட்டக்கூடாது என்று என்னிடம் பலபேர் சொன்னார்கள். இப்படி வேட்டியை கட்டுவது நம் மதராசிகளுடைய உரிமை. நான் அதை ஏன் விட்டுக் கொடுக்கவேண்டும்? இவர்கள் யாராவது இவர்களுடைய பழக்கத்தை விட்டுக் கொடுக்கிறார்களா? மதுரையில் அடகுக் கடை வைத்திருக்கும் சேட்டுகள் கூட காந்தி குல்லாய் வைத்துக் கொண்டு தானே அலைகிறார்கள்?” என்றார் மூர்த்தி. “ஆம் விடவே கூடாது” என்று நான் சொன்னேன்.

மூர்த்தி என்னிடம் “ஒரு டீ சாப்பிடலாம் சார்” என்றார். “டீயா இப்போது தானே சோறு சாப்பிட்டேன்?” என்றேன். “இங்கெல்லாம் சோறுக்கு பிறகு டீ சாப்பிடும் வழக்கம் உண்டு வாருங்கள்” என்று கூட்டிச் சென்று ஒரு டீக்கடையில் டீக்கு உத்தரவிட்டார். சிறிய மண் கோப்பைகளில் டீ வந்தது. மிக கசப்பான கொழுப்பான டீ. அதை ஒரு கீர் என்று தான் சொல்லவேண்டும்.

மூர்த்தி “இங்கெல்லாம் இப்படித்தான் வாயில் ஊறுவது போல டீ போடுகிறார்கள். ஆரம்பத்தில் எனக்கு குமட்டல் வரும் இப்போது இது பழகிவிட்டது. ஒரு போதைப்பொருள் மாதிரி அதை சாப்பிடுகிறேன் ” என்றார்.

பிறகு அந்தக் கடையிலிருந்து ஒரு மாவா வாங்கி அதைக் கையில் வைத்து அடித்து கசக்கி தூளாக்கி வாயில் ஈறுகளுக்கு இடையில் செருகிக் கொண்டார். ”இது இல்லையென்றால் இங்கு நிம்மதியாக இருக்கமுடியாது சார்” என்றார். ”ஏன்?” என்றேன். “இதைப் போட்டுவிட்டால் எல்லா படபடப்பும் அடங்கிவிடும். இல்லாவிட்டால் கைகள் நடுங்கும் எங்கோ ரயிலைத் தவறவிட்டது போலவே இருக்கும்” என்றார்.

“முன்பு இந்தப் பழக்கம் இருந்ததா? என்றேன். “இல்ல சார் இதெல்லாம் நம்ம ஊரில் கிடையாது. இங்கே வந்தபிறகு தான் இது ஆரம்பித்தது. ஆனால் இதைப் போட்டால் எவ்வளவு நேரமாயிற்றென்று தெரியாது. காலையா மாலையா என்று கூட தெரியாது. நமது வேலையை நாம் செய்து கொண்டே இருப்போம். எவ்வளவு வேலை செய்தோம் என்று கூட நமக்குத் தெரியாது. நானெல்லாம் ஒரு நாளைக்கு ஐந்தாயிரம் சப்பாத்திகள் போட்ட நாள் கூட உண்டு. என்னைக் கேட்டால் எத்தனை சப்பாத்திகள் போட்டேன் ஐந்தா ஐந்தாயிரமா என்று கூட சொல்ல முடியாது”.

“கடை எப்போது வியாபாரம் ஆகும்?” என்றேன். “இங்கெல்லாம் வியாபாரம் என்பதெல்லாம் சாயங்காலம் மட்டும் தான் இங்குள்ளவர்கள் பகலில் சாப்பிடுவது மிகவும் குறைவு. பார்த்தீர்களா எல்லாரும் மெலிந்து வயிறு ஒட்டித்தான் இருக்கிறார்கள். இரண்டு வேளைக்கு மேல் உணவுண்பவர்களை இங்கே பார்க்கமுடியாது வீடுகளைப்பாருங்கள் தகரக்கூரைப் போட்டு மேலே கல்லை தூக்கி வைத்திருக்கிறார்கள். நமது ஊரே கொஞ்சம் தரித்திரமாகத்தான் இருக்கும். இது அதைவிடப்பரிதாபமாக இருக்கிறது” என்றார்.

“அப்படியென்றால் ஏன் இங்கு வந்து கடை வைத்தீர்கள் ?’ என்று நான் கேட்டேன்.” நான் கடை வைக்கவில்லை நான் வேலைக்கு வந்தேன்” என்றார். “வேலைக்கா, இவ்வளவுதூரமா?” என்றேன். “நீங்கள் பார்த்தீர்களே சாந்தா, அவள் என்னுடைய மனைவிதான்” என்றார். “உரிமையாளரின் மனைவி என்று சொன்னீர்களே?” என்றேன். “அந்த உரிமையாளர் அங்கே எங்கள் வீட்டுப்பக்கத்தில் ஒரு சிறிய டீக்கடை வைத்திருந்தார். நான் அங்கு பழைய இரும்பு பொருட்களை வைத்து விற்றுக்கொண்டிருந்தேன். ஒரு நாள் இவள் என்னைவிட்டு இவருடன் ஓடிவந்துவிட்டாள்” என்றார்.

எனக்கு அவர் என்ன சொல்லவருகிறார் என்பதே குத்துமதிப்பாகத்தான் புரிந்தது. “நான் அவளை தேடாத இடம் கிடையாது. எந்தத் தகவலும் இல்லை. அப்போது தான் இவர் கடையை காலி செய்துவிட்டுப்போன தகவல் தெரிந்தது. ஒரு சின்ன சந்தேகம் இருந்தது. ஏனென்றால் பலமுறை இவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் கண்களால் பார்த்துக் கொள்வதை வைத்து ஏதோ உறவிருக்கும் என்று நான் ஊகித்திருந்தேன். ஆகவே இவருடைய வீட்டுக்குச் சென்று கேட்டேன். அங்கும் எதுவும் தகவல் தெரியவில்லை. இவருடைய மனைவி முன்னால் இறந்துவிட்டிருந்தார். தனியாகத்தான் இருந்தார்”

”நான் விசாரித்துக் கொண்டே இருந்தேன்” என்றார் மூர்த்தி “ஒருவருடம் கழித்து தான் இவருடைய கடிதம் ஒன்று இவர் தங்கைக்கு வந்தது. அந்த கடிதத்திலிருந்த விலாசத்தை தெரிந்து கொண்டு நேராக இங்கே வந்துவிட்டேன்” என்றார். நான் அவர் என்ன சொல்லப்போகிறார் என்பதை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். “நான் வந்து இவளை அடித்தேன். அவள் என்னைத் திருப்பி அடித்து என்னுடன் வரமாட்டேன் என்று சொன்னாள். நான் கெஞ்சினேன். காலில் விழுந்து அழுதேன் என்னை கைவிட்டுவிட வேண்டாம் என்று சொன்னேன்”

“அவள் என்ன சொன்னா?” என்றேன். “பெண்களின் மனம் இறுகிவிட்டால் ஒன்றுமே செய்ய முடியாது சார். இரும்பு போல. ஈவு இரக்கம் ஒன்றும் இல்லை” என்றார் மூர்த்தி. “அவர் ஒன்றும் சொல்லவில்லையா?” என்றேன். “அவள் வந்தால் கூட்டிக் கொண்டு போ எனக்கொன்றும் பிரச்னையில்லை என்று சொன்னார். எனக்கு வேறு ஒன்றும் தெரியவில்லை. நான் இரண்டு நாட்கள் அந்தக் கடைக்கு வெளியே சாலையில் ஒரு கல்லிலே தான் அமர்ந்திருந்தேன். இரண்டாவது நாள் அவளே வெளியே வந்து என்னைக் கூப்பிட்டு உட்காரவைத்து சப்பாத்தியும் டாலும் தந்தாள். நான் அதை சாப்பிட்டுவிட்டு அழுதேன் அவள் இங்கேயே இருந்து கொள் என்று சொன்னாள். நான் சரி என்று சொன்னேன்.”

“உங்கள் மனைவியாகவா இருக்கிறாள்?” என்றேன். “இல்லை சார் நான் அவர்கள் வீட்டு வேலையாளாக இருக்கிறேன். அவருக்குத்தான் மனைவியாக இருக்கிறாள். ஆனால் நான்தான் இங்கே சமையல் பரிமாறுதல் எல்லாத்தையும் பார்த்துக் கொள்கிறேன். நான் வந்த பிறகு தான் வியாபாரம் நன்றாக நடக்கிறது. எனக்கெல்லாம் ஒரு குறையுமில்லை சார். வேட்டி துணியெல்லாம் எடுத்துக் கொடுப்பார்கள். நல்ல சாப்பாடு. அவள் மிகவும் அன்பாகத்தான் இருக்கிறாள்” என்றார்.

“அவர்களுக்கு குழந்தைகள் இருக்கிறதா?’ என்று கேட்டேன். “நான் வந்த பிறகு இரண்டு பெண் குழந்தைகள் பிறந்தன. மூத்த குழந்தை மூன்றாம் வகுப்பு படிக்கிறது. சின்னக்குழந்தைக்கு ஒருவயது” என்றார். “நீங்கள் அவளிடம் அன்பாகத்தான் பேசியது போலத் தெரிந்தது” என்றேன். “ஆமாம், அவர்கள் என்னை நன்றாகத்தானே பார்த்துக் கொள்கிறார்கள். நான் மிகவும் அன்பாகத்தான் இருக்கிறேன். அந்தக் குழந்தைகளை நன்றாகத்தான் பார்த்துக் கொள்கிறேன். மூத்தவளை ஒவ்வொரு நாளும் நான் தான் பள்ளிக்கு கொண்டு சென்று விட்டு கூட்டிக்கொண்டு வருகிறேன். சிறிய குழந்தையை இரவில் என் பக்கத்தில் படுக்கவைத்து தூங்குவதுண்டு” என்றார்.

நான் அவர் என்னிடம் இதையெல்லாம் சொல்வதற்காகத்தான் வந்திருக்கிறார் என்று தெரிந்து கொண்டேன். எப்படி இதை புரிந்துகொள்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அவர் சொல்லாத ஏதோ அதில் இருந்தது. திடீரென்று அவர் “பிள்ளைக இருக்கில்ல சார்? இல்லேன்னா எப்பவோ விட்டுட்டு போயிருப்பேன். இந்தப்பிள்ளைகளால் தான் என் வாழ்க்கைக்கு அர்த்தமே வந்திருக்கிறது. நான் கடுமையாக வேலை செய்வதே இந்தப் பிள்ளைகள் நன்றாக இருக்கவேண்டுமென்பதற்காகத்தான்” என்றார். அப்போது அவர் கண்கள் கலங்கின.

நான் அவரிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு டெல்லிக்கு ரயில் ஏறினேன். நெடுநாட்கள் அவரது முகம் நினைவில் இருந்தது. எனக்கு குழந்தைகள் பிறந்தபோது தான் நான் ஒன்றை உணர்ந்தேன். பெண்ணுக்குள் இருப்பதற்கு சமானமான அன்னை ஒருத்தி ஆணுக்குள்ளும் இருக்கிறாள். ஆண்களை இவ்வாழ்க்கையில் கட்டிப்போட்டிருப்பது எது? அந்த தாய்மைதான்.

நோயின்றி வாழமுடியாதா? - மூ.இராமகிருட்டிணன். தமிழ்நாட்டின் முதல் இயற்கை வாழ்வியல் விஞ்ஞானி. உலக நல்வாழ்வு ஆசிரமம், சிவசைலம்
மறுபிறவி உண்டா? - 
மறுபிறவி என்பதே கிடையாது. அடுத்த ஜென்மத்தில் கழுதையாகப் பிறப்பாய், நாயாகப் பிறப்பாய் என்பதெல்லாம் ஏமாற்று வேலை; மூடநம்பிக்கை. மனிதன் தன் சந்ததி வழியாக அவன் கூறுகளை, மரபணுக்களை அவன் வாழ்நாளிலேயே பகுதி, பகுதியாகப் பிறவி எடுக்கிறான். உங்களுடைய நன்மைகளும், தீமைகளும் உங்கள் குழந்தை வழியாகப் பிரதிபலிக்கும். நீங்கள் உங்கள் இயல்பையெல்லாம் அங்குத் திணிக்கிறீர்கள். அதில் உங்கள் முகம், தோற்றம், நீங்கள் செய்த அக்கிரமங்களுக்கான வேதியியல் அமைப்பு இதெல்லாம் உங்கள் மகனை, பேரனை, அருகிலிருக்கும் உங்கள் மனைவியைக் கூடத் தாக்கும். அதிகமாகப் பாதிப்பது நமது நேரடிச் சந்ததியினரை. ஆக, நாம் நமது இயல்புகளை, எண்ணங்களை நமது சந்ததி வழியாக நாம் இருக்கும் பொழுதே மறுபிறவியாகக் காண்கிறோம்.

பூர்வஜென்ம பலன் என்பது பற்றி..
உங்கள் தாய், தந்தையர், மூதாதையர் நல்ல உணவுகள் உண்டு ஆரோக்கியமாக வாழ்ந்திருந்தால் நீங்கள் நலமாக இருப்பீர்கள். உங்கள் சந்ததி நோயாளியாக இருந்திருந்தால் மரபு வழி நீங்களும் நோயாளி ஆவீர்கள். இவைதாம் பூர்வ ஜென்ம பலன் என்பது. வேறு எதுவும் அல்ல.

ஒப்புமை
“பொன்போற் புதல்வனோடு” (ஜங். 265.4)
”பொன்போற் புதல்வர்ப் பெறாஅ தீரும்” (புறநா. 9:4)
“நம்பொருள்நம் மக்களென்று நச்சி” (சம்பந்தர். சீகாழித் திருவிராகம், 1)

குறிப்பு: பொருள் என்னும் சொல்லுக்கே மகன் என்னும் பொருள் உண்டு. “தாரகனைப் பொருது பொன்றுவித்த பொருளினைமுன் படைத்துகந்த புனித” (தேவாரம்)

மேலும்: அஷோக் உரை

நன்மக்கள் தம்மக்கள். ஆதலால் அவர்களும் நம் பொருள் என்று உணர்க.
நாம் எவ்வளவு பொருள் ஈட்டிப் எதிரியின் செறுக்கை அறுக்கலாம். ஆனால் அவை எல்லாம் சிறிது காலத்திற்கு மட்டும் தான் என்பதையும் நிலைவில் கொள்க.  நமது உண்மையான பொருள் நமது பிள்ளைகளை. அவர்களை சான்றோன் ஆக்குவது நமது கடமை.

7/G ரெய்ன்போ காலனி (7/G Rainbow Colony) திரைப்படத்தில் ஒரு வசனம் வரும். “இனி எவனாவது கேப்பான் யேன் உன் பையன் தண்டமா இருக்கான்னு”. அந்தக் காட்சியையும், அதில் வரும் மேற்சொன்ன வசனத்தையும், “தம்பொருள் என்பதம் மக்கள்”, “செய்க பொருளை செறுநர் செருக்கறுக்கும்” திருக்குறள்களையும் தொடர்புப்படுத்திப் பார்த்தால் நமக்கான கடமைகளில் தெளிவுப் ஏற்படுவது உறுதி.




நாம் பைசா பைசாவாக சேர்த்து வைத்து பிள்ளைகளுக்கு கொடுத்துவிட்டு செல்லும் செல்வம் செல்வம் அல்ல என்பதை கீழ்க்காணும் பத்திகளில் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் கூறியுள்ளதை காணலாம் (முழுக் கட்டுரையை - திரள் தலைப்பில் வாசிக்கவும்)
ஆரல்வாய்மொழி தம்புரான் விளையாட்டு திருவிழாவில் பலநூறு இளைஞர்கள் தசை தெறிக்க எடையைத் தூக்கி இரவெல்லாம் துள்ளி ஆடுவதைப்பார்க்கையில் அந்த தசை வல்லமையும் உள எழுச்சியும் சற்றும் பயனின்றி அங்கு சிதறி அழிவதாக ஒரு நவீன உள்ளத்துக்குத் தோன்றும். அவர்களின் ‘காட்டு மனநிலை’யுடன் இணையாமல் நாசூக்காக விலகி நிற்பவன் நான் என எண்ணிக்கொள்வான்.  அந்த மனநிலையை உடைப்பதுதான் முதலில் செய்ய வேண்டியது இங்கு வாழ்வது என்பது நுகர் பொருட்களைத் தேடிக்கொள்வதன் பொருட்டும், பைசா பைசாவாக சேர்த்து மிஞ்சியவற்றை மற்றவர்களுக்குக் கொடுத்துவிட்டு செல்லும்பொருட்டும் மட்டும் அல்ல.

தான் பயனுள்ள முறையில் மட்டுமே தன் உழைப்பையும் பொழுதையும் செலவழிக்கிறேன் என்று எண்ணிக்கொள்பவர் சற்று திரும்பி தன் வாழ்க்கையை] பார்க்கட்டும். நாளென மணியென பொழுதென செலவிட்டு ஈட்டும் பொருளை வைத்து தான் என்ன செய்கிறோம் என கணக்கிடட்டும். ஒரு மாத காலம் ஒரு நாளைக்கு பத்து மணி நேரம் வீதம் உழைப்பவன் அதில் கிடைக்கும் ஒன்றேகால் லட்ச ரூபாயில் ஒரு ஆப்பிள் செல்போன் வாங்குகிறான். அந்த கருவி அளிக்கும் மிக மெல்லிய மகிழ்ச்சி மற்றும் சிறு ஆணவநிறைவுக்காக அவன் அளிக்கும் உழைப்பு ஏறத்தாழ இருநூற்று ஐம்பது மணி நேரம். திருவிழாவில் களியாடும்  ஓர் இளைஞனிடம் இதை இவ்வகையில் எடுத்துச்சொன்னால் அது அவனுக்கு முழுப் பைத்தியக்காரத்தனமாகத் தோன்றக்கூடும். நம் வாழ்வின் இந்த கிறுக்குத்தனம் நம் கண்ணுக்குப்படுவதில்லை.

இருபது ஆண்டுகள் எந்த மகிழ்வும் இல்லாமல் எல்லாப்பொழுதையும் வெற்று உழைப்பிலே செலவழிக்கும்போது அதன் விளைவாக ஓரிரு கோடிகளைச் சேர்த்து மைந்தர்களுக்கு விட்டுச்செல்லும்போது மிகப்பயனுறு முறையில் வாழ்கிறோம் என்று எண்ணிக்கொள்கிறோம் .நாம் மகிழ்ச்சியாக ஒருநாள் இருப்பது வீண் செலவென்றோ வீண் பொழுதென்றோ எண்ணுகிறோமென்றால் நமது மூளை எவ்வாறு எதன்பொருட்டு பழக்கப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது? உண்மையில் இந்த அதீத முதலாளித்துவம் உழைப்பு பொருளீட்டல் அப்பொருளை நுகர்பொருளில் செலவழித்தல் ஆகிய மூன்றும் மட்டும் பயனுறு செயல் மற்ற அனைத்துமே வீணானதென்று நமக்கு சொல்கிறது.

நான் முதல் முறையாக திரைத்துறை பணிகளுக்காக நட்சத்திர விடுதிகளுக்குச் சென்று தங்கத்தொடங்கிய போது அடைந்த முதல் துணுக்குறலே அதுதான். திரும்பத்திரும்ப நடுத்தர வர்க்கத்திடமும் உயர்நடுத்தர வர்க்கத்திடமும் உழைத்துக்கொண்டே இருக்கவும், சிந்தாமல் சிதறாமல் பணம்சேர்த்து நுகர்பொருள் வாங்கி வாழவும், எஞ்சியவற்றை மைந்தர்களுக்குக் கொடுத்துவிட்டு செல்லவும் சொல்கிறார்கள். அது மட்டும் தான் வாழ்வின் ஒரே இலக்கும் சாரமும் என்று நம்மிடம் சொல்கிறார்கள். அப்படிச் சொல்லும் நவமுதலாளித்துவப் பண்பாட்டின் உச்சியில் அமர்ந்திருப்பவர்கள் தாங்கள் அதைச் செய்வதில்லை. அவர்கள் பெரும்பாலான நாட்களை களியாட்டுகளுக்கு செல்வழிக்கிறார்கள். கீழ்நிலைக் களியாட்டுகளிலிருந்து உயர்கலை சார்ந்த, உயர்இலக்கியம் சார்ந்த களியாட்டுகள் வரை திளைக்கிறார்கள். நம்மிடம் அவர்கள் சொல்வது அவர்களுக்கு பொருந்தும் விதி அல்ல என மெய்யாகவே நம்புகிறார்கள்.

ஆக அவர்கள் உருவாக்கிய உலகுதான் நம்மிடம் சொல்கிறது உழைப்பு மட்டுமே வாழ்க்கையின் பொருள் என்று. அவ்வுழைப்பின் பணத்தால் அவர்கள் விற்பதை வாங்குவதே நாம் செய்யவேண்டியது என்று. அவர்கள்  அவ்வாறு களியாட்டில் வாழும் பொருட்டு நாம் உழைக்கவேண்டும் என்கிறார்கள். பல்லக்குத்தூக்கிகளுக்கும் பல்லக்கில் அமர்ந்திருப்பவர்களுக்கும் வெவ்வேறு வாழ்க்கை நெறிகளையே நம் சமூகம் கூறுகிறது. பல்லக்கில் தூக்கி சுமப்பதே வாழ்வின் உயரிய இன்பம் என்று நம்மைச்சூழ்ந்திருப்போர் பயிற்றுவிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். அதை நம்பி அவ்வாழ்க்கையை அவர்கள் மேற்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

அதன்பின்னர் தான் நான் இதைச் சொல்ல ஆரம்பித்தேன். இந்த மொத்த அமைப்பையும் உங்களால் இப்போது மாற்ற முடியாது. இதில் நீங்கள் உங்கள் வழியை முழுமையாகச் செதுக்கிக்கொள்வதும் பெரும் சிக்கல். மக்களை உழைப்பிலேயே கட்டிப்போடும்பொருட்டு இங்கே பொருளியல்நிலையின்மையை ஒவ்வொருவருக்கும் உருவாக்கி அளித்திருக்கிறார்கள். எக்கணமும் நாம் நடுத்தெருவில் நிற்க நேரலாம். தலைக்குப்பின் கூர்வாள் என அந்த நிலையின்மை காத்திருக்கிறது. ஆகவே உழைப்பதும், ஈட்டுவதும், சேமிப்பதும் இன்றியமையாததே. ஒருபோதும் அதை தவிர்த்துவிடாதீர்கள். ஆனால் களியாட்டு என்பதும் மகிழ்வென்பதும் மிக முக்கியமானவை. எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு அவற்றை நோக்கிச் செல்லுங்கள்.

நான் கீழ்நிலைக் களியாட்டுகளை பரிந்துரைப்பதில்லை. இங்கே களியாட்டு என்றாலே இன்று குடிதான். கண்மண் தெரியாத குடி. அத்தகைய களியாட்டுகள் உங்கள் குற்ற உணர்வைத் தூண்டி மேலும்  துயரை நோக்கி இட்டுச் செல்கின்றன. கீழ்நிலைக்களியாட்டுகள் என்பவை எவை? யார் அவற்றை கீழ்நிலைக்களியாட்டுகள் என்று சொல்ல முடியும்?. ஒரு வரையறையாக இவ்வாறு  சொல்லலாம். எவை நமது நுண்ணுணர்வை அறிவுக்கூர்மையை மழுங்கடிக்கின்றனவோ அவை கீழ்நிலைக்களியாட்டுக்கள். எவை நம் நுண்ணுணர்வை நமது அறிவை கூர்மையாக்கி மகிழ்விக்கின்றனவோ அவை உயர்நிலைக்களியாட்டுகள். பயணங்கள், நூல்கள், பண்பாட்டு விழாக்கள், கலைநிகழ்ச்சிகள் ஆகியவற்றுடன் திருவிழாக்களும் உயர்நிலைக்களியாட்டுகள்தான்.

ஏனென்றால் திருவிழாக்கள் பிற களியாட்டுகள் உள்ளடக்கி எழுந்த மாபெரும் நிகழ்வுகள், இன்றும் தமிழகத்தில் பெரும் திருவிழாக்கள் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. அவற்றைப்பற்றி கற்றோர், சற்று மேம்பட்டவர் என்று தன்னை நினைத்துக்கொண்டிருப்பவர்கள் அறியாதிருக்கிறார்கள். அத்திருவிழாக்களை அறியும்போது, அவற்றுடன் உளம் கரைந்து மகிழும்போது மிகப்பெரிய களியாட்டொன்றை நாம் அடைகிறோம். அவற்றில் கலந்து கொள்ளும் உளநிலை தனக்கு இல்லை என்பதைப்போல் பொய் ஒன்றுமில்லை. அப்படியெல்லாம் எந்த அறிவுஜீவியும் இங்கே சார்த்ரும் ஹைடெக்கருமாக இருத்தலியல் துயரில் எரிந்துகொண்டிருக்கவில்லை.

அந்த உளநிலை இல்லாத எவருமில்லை. எவரும் தன்னுள் உள்ள சிறுவர்களை முற்றாக இழந்தவர்கள் அல்ல. ஆரல்வாய்மொழியில் நான் கலந்துகொண்ட விழாவில் எழுபதும் எண்பதும் வயதானவர்கள் தங்களை மறந்து களியாடுவதைக் கண்டேன். அவர்களின் உள்ளிருந்து அந்த சிறுவன் இயல்பாக வெளிவருகிறான். அவனை எவரும் முற்றாக இழப்பதில்லை. அவன் வெளிவருவதற்கான தடைகளென்ன என்று பாருங்கள் அந்த தடைகளை மட்டும் அடையாளம் கண்டுவிட்டாலே போதும்.

பெரும்பாலான தருணங்களில்  அந்த விலக்கம் வெறும் எளிய அகங்காரம். சலிப்பூட்டும் சிறு பாவனை. அவ்விரண்டையும் களைந்து எனது அனைத்து தகுதிகளுடனும் நான் இங்கிருக்கும் பல்லாயிரம் பேரில் ஒருவன் மட்டுமே என்றும், இங்கு ஆயிரம் ஆண்டுகளாக வாழ்ந்து திகழ்ந்து மறைந்த பல்லாயிரவர்களில் ஒருவன் மட்டுமே என்றும் ஆகும்போது நான் விடுதலை அடைகிறேன்.

ஆரல்வாய்மொழி என்னும் அந்த சிற்றூரை பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் எண்ணிக்கொண்டேன். இது இந்த பத்து நாள் ஒரு உயர்நிலையில் இருக்கும். அப்போது இங்கே அன்றாடத்தில் இருக்கும் ஆயிரம் கணக்குகள் இல்லை. சோர்வுகளும்  கசப்புகளும் இல்லை. இந்தப்பத்து நாள் இங்கு எழுவது இதுவே உருவாக்கிக் கொண்ட வாழ்க்கையின் உச்சநிலை. மீண்டும் ஒரு அன்றாட வாழ்க்கையை நோக்கி இது செல்லும். மீண்டும் மாறாச் சுழறின், ஆனால் அப்போதும் ஆழத்தில் ஓர் எதிர்ப்பார்ப்பு இருந்து கொண்டிருக்கும், அடுத்த திருவிழா வரவிருக்கிறது.

கிராமங்களின் வாழ்க்கையே அங்கு நிகழும் திருவிழாக்களால் பகுக்கப்பட்டு, கால அடையாளங்களையே வெவ்வேறு திருவிழாக்களைக்கொண்டு நிகழ்வதைப்  பார்க்கலாம். ஒருவர் தனது வாழ்க்கையையே வெவ்வேறு திருவிழாக்களைக்கொண்டு அடையாளப்படுத்துகிறார் என்றால் அவர் எத்தனை மகிழ்வுக்குரிய ஒரு வாழ்விலிருக்கிறார் என்று எண்ணி வியக்கிறேன். நேர்மாறாக சிலநாட்களுக்கு முன் ஒரு சென்னைவாழ் ஊழியரிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். மொத்த கடந்தகாலத்தையும் அவர் வெள்ளங்கள், போராட்டங்கள், தேர்தல்கள் போன்ற நெருக்கடிகளைக் கொண்டே பகுத்து நினைவுகூர்கிறார் என்பதை கண்டேன். ஊடகங்கள் உருவாக்கி அளித்த செய்திகளால் அவர் தன் வாழ்க்கையை நிறைத்திருந்தார்.

நான் என் வாழ்க்கையை திரும்ப எண்ணும்போது தித்திக்கும் நினைவுகளைக்கொண்டு முகந்து அள்ளவேண்டும் என எண்ணிக்கொள்கிறேன்.

பரிமேலழகர் உரை
தம் மக்கள் தம் பொருள் என்ப - தம் புதல்வரைத் தம் பொருள் என்று சொல்லுவர் அறிந்தோர்; அவர் பொருள் தம் தம் வினையான் வரும் - அப்புதல்வர் செய்த பொருள் தம்மை நோக்கி அவர் செய்யும் நல்வினையானே தம்பால் வரும் ஆதலான். ('தம்தம் வினை' என்புழித் தொக்கு நின்ற ஆறாம் வேற்றுமை, 'முருகனது குறிஞ்சிநிலம்' என்புழிப் போல உரிமைப் பொருட்கண் வந்தது. பொருள் செய்த மக்களைப் 'பொருள்' என உபசரித்தார். இவை இரண்டு பாட்டானும் நன்மக்களைப் பெற்றார் பெறும் மறுமைப் பயன் கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
தம்முடைய பொருளென்று சொல்லுவர் உலகத்தார் தம்மக்களை: அம்மக்களுடைய பொருள் தத்தமுடைய வினையோடே கூடவருதலான்.

மு.வரதராசனார் உரை
தம்மக்களே தம்முடைய பொருள்கள் என்று அறிஞர் கூறுவர். மக்களாகிய அவர்தம் பொருள்கள் அவரவருடைய வினையின் பயனால் வந்து சேரும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பிள்ளைகளைத் தம் செல்வம் என்று அறிந்தோர் கூறுவர். அப்பிள்ளைகள் உள்ளபடியே செல்வமாவது அவரவர் செய்யும் நற்செயல்களால் அமையும்.

குழந்தைகளிடம் நல்ல பழக்கங்கள் வளர... இந்த சின்ன சின்ன தவறுகளை செய்யாதீர்கள் பெற்றோர்களே!
சின்னச் சின்ன விஷயங்களின் மூலம் பெரிய மாற்றத்தை குழந்தைகளிடம் நாம் காண முடியும். எதையும், என்றும் குழந்தைகளிடம் கட்டாயப்படுத்தித் திணிக்க முடியாது என்பதை மனதில்கொள்ள வேண்டும்.

``குழந்தைகளை `வழிக்குக் கொண்டு வருவது' எப்படி என்று பெற்றோரை கேட்டால், பெரும்பாலானவர்கள் `வாய்ப்பே இல்லைங்க' என்பார்கள். 5 வயதுக்கு உட்பட்ட குழந்தைகள் தங்களின் 75% பழக்கவழக்கங்களை, தாங்கள் பார்க்கும் விஷயங்கள் மூலமாக மட்டுமே கற்றுக்கொள்கிறார்கள். எனவே, ஐந்து வயதுக்குள் அவர்களை செம்மைப்படுத்துவதன் மூலம் அவர்களிடம் நல்லொழுக்கப் பண்புகளை வளர்க்க முடியும்'' என்கிறார் மதுரையைச் சேர்ந்த மனநல மருத்துவர் தீப். டாக்டர் சொல்லும் முக்கிய ஆலோசனைகளை டேக் நோட் பெற்றோர்களே...

சொல்லாதீர்கள்... செய்துகாட்டுங்கள்!
``குழந்தைகள் சொல்லிக்கொடுத்துக் கற்றுக்கொள்வதைவிட, தாங்கள் பார்க்கும் விஷயங்கள் மூலம்தான் அதிகம் கற்றுக்கொள்கிறார்கள். அதனால், உங்கள் குழந்தைகள் என்னென்ன நல்ல பழக்கவழக்கங்களை கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களோ, அவற்றை நீங்கள் முதலில் பின்பற்ற வேண்டும். தினமும் காலையில் எழுந்ததும் குழந்தை நேராகப் பல் துலக்கச் செல்ல வேண்டும் என்றால், பெற்றோர்களும் அதைச் செய்ய வேண்டும். ஆம்... உங்கள் குழந்தை எப்படியெல்லாம் இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்களோ, அப்படியெல்லாம் நீங்கள் முதலில் இருக்க வேண்டும் அல்லது மாற வேண்டும்.

குழந்தைகள் மற்றவர்களிடம் மரியாதைக் குறைவாக நடந்துகொள்கிறார்களா?
`இப்ப இருக்குற குழந்தைங்க எல்லாம் பெரியவங்களை மதிக்கிறதே இல்லங்க' என்று பலரும் புலம்புவதைக் கேட்கிறோம். இது எங்கிருந்து தொடங்குகிறது? குழந்தைகளிடம் பெற்றோர் பேசுவதை மட்டுமே அவர்கள் கவனிப்பதில்லை, பெற்றோர் யாரிடமெல்லாம், எப்படியெல்லாம் பேசுகிறார்கள் என்பதையும் அவர்கள் கவனிக்கிறார்கள். நீங்கள் உங்கள் பெற்றோரிடம் கோபமாகப் பேசுவது, துணையிடம் அலட்சியமாகப் பேசுவது, துணையின் பெற்றோரை தரக்குறைவாகப் பற்றிப் பேசுவது, போனில் கத்தி பேசுவது, வேலையாட்களிடம் அதிகாரமாகப் பேசுவது... இப்படி அனைத்தையும் குழந்தைகள் கவனிக்கிறார்கள். உங்கள் வார்த்தைகளைத்தான் அவர்கள் பிரதிபலிக்கிறார்கள். எனவே, எப்போதும் நாகரிகமான, பண்பான வார்த்தைகளையே பேசுங்கள்.

செலவிட வேண்டியது பணத்தை அல்ல, நேரத்தை!
முன்பு கூட்டுக் குடும்பங்கள் இருந்தபோது, பலதரப்பட்ட மனிதர்களுக்கு மத்தியில் வாழ்ந்த குழந்தைகள், ஒவ்வொருவரிடமும் பல வாழ்க்கை பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டார்கள். தாத்தா, பாட்டியின் நீதிக்கதைகள் அவர்களை நல்வழிப்படுத்தின. பெரியப்பா, சித்தப்பா குழந்தைகளுடன் சேர்ந்து விளையாடியது அவர்களுக்கு `சோஷியல் கெட்டுகெதர்'ரை இயல்பாகக் கற்றுக்கொடுத்தது. காலையில் சண்டையிட்டுக்கொள்ளும் மாமாவும் அத்தையும் மாலையில் சமாதானமாகும்போது, கோபமும் ஈகோவும் ஈசல்போல குறை ஆயுள்கொண்டவையாக இருக்க வேண்டும் என்பதைப் புரிந்துகொண்டார்கள்.

ஏன் நாம் அந்த வாழ்க்கைமுறையை விட்டு வெளியே வந்து, நியூக்ளியர் குடும்பங்களாக மாறினோம்? ``எங்களுக்கு ப்ரைவஸி வேண்டும். நன்றாகச் சம்பாதித்து எங்கள் குடும்பத்தை நன்றாகக் கவனிக்க வேண்டும், குழந்தைகளை நன்றாக வளர்க்க வேண்டும்" என்பார்கள் பலர். ஆனால், குழந்தையின் எதிர்காலத்தைக் காரணம் காட்டி தனிக்குடித்தனம் வந்த எத்தனை பெற்றோர்கள், தங்கள் குழந்தைகளுக்காக, குழந்தையுடன் நேரத்தைச் செலவிடுகிறார்கள்?

பணத்தை செலவு செய்து கிண்டர் கார்டனில் சேர்த்துவிட்டால், குழந்தை அனைத்தையும் கற்றுக்கொள்ளும் என்று நினைப்பது தவறு. முன்பு, கூட்டுக்குடும்பத்தில் இருந்த 10 பேர் கற்றுக்கொடுத்த அனுபவக்கல்வியை, இப்போது வழங்க வேண்டிய பொறுப்பு பெற்றோர் இருவரிடம் மட்டுமே சேர்கிறது. அதற்கு, அவர்கள் குழந்தையுடன் தங்கள் நேரத்தை செலவு செய்துதானே ஆக வேண்டும்? எனவே, குழந்தைகள் சமர்த்தாக வளர அவர்களுடன் நீங்கள் அதிக நேரம் செலவிட்டு, நல்ல பழக்க, வழக்கங்களைக் கற்றுக்கொடுக்க வேண்டும்.

உரையாடல்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் க்வாலிட்டி டைம் அவசியம்!
`ஆனா நான் என் குழந்தைகூட அதிக நேரம் செலவிடுறேனே டாக்டர்...' என்பார்கள் பலர். விசாரித்தால், `நான்தான் அவனை ஸ்கூலுக்குக் கூட்டிட்டுப் போய்விட்டு கூட்டிட்டு வர்றேன், ஹோம்வொர்க் சொல்லிக் கொடுக்குறேன்' என்பார்கள். தினசரி குறைந்தது ஒரு மணிநேரமாவது அவர்கள் படிப்பை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, பிள்ளைகளுடன் செலவிடுங்கள். மேலும், அப்பாவும் அம்மாவும் குழந்தையின் முன்னால், இன்றைய நாள் எப்படி இருந்தது, என்னவெல்லாம் நடந்தது என்று சகஜமாகப் பேசுங்கள். இதைப் பார்த்து வளரும் குழந்தையும் தாமாகவே அனைத்தையும் உங்களிடம் பகிர ஆரம்பிக்கும். குறைந்தபட்சம் தினமும் இரவு உணவையாவது அனைவரும் ஒன்றாக அமர்ந்து உண்ணுங்கள். ஒன்றாக என்றால், டிவி பார்த்துக்கொண்டு உண்பது அல்ல. ஒருவருக்கொருவர் பேசியபடி உண்பது. குழந்தையிலேயே இந்தப் பழக்கத்தை ஏற்படுத்திவிட்டால், பதின் வயதில், `என்ன கேள்வி கேட்டாலும் கடுப்படிக்கிறானே' என்ற புலம்பலை நீங்கள் தவிர்க்கலாம்.

அந்த மூன்று ஒழுக்கங்கள்!
வளர்ந்த நாடுகளில், குறைந்தது 4 வயது வரை குழந்தைகள் வீட்டில் பெற்றோரிடம் அனுபவக் கல்வியைக் கற்க வேண்டும் என்று தீர்மானமாக இருக்கின்றார்கள். குழந்தைகள் சமூக ஒழுக்கத்தைப் (Social values) பற்றி பள்ளியில் தெரிந்துகொள்வதற்கு முன், தன் குடும்பத்தைப் பற்றியும், தன் குடும்பத்தில் இருப்பவர்களின் எதிர்பார்ப்பைப் பற்றியும் (Family values) மற்றும் சுய ஒழுக்கத்தையும் (Personal values) தெரிந்துகொள்வது அவசியம். இதுதான் நம் வீடு, இங்கு நாம் எப்படி இருக்க வேண்டும், நம்மால் காரில் செல்ல முடியாது பைக்கில்தான் செல்ல முடியும் என்பது போன்ற விஷயங்களை வீட்டில் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுக்கொடுக்க வேண்டும்.

இப்படி, வீட்டின் இயல்பை குழந்தைகளுக்கு உணர்த்துவதன் மூலம், `நம் வீட்டில் பொருள்கள் கலைந்திருக்காது, நாமும் நம் விளையாட்டுப் பொருள்களை அடுக்கி வைத்துவிட வேண்டும்' என்பது போன்ற சுய ஒழுக்கப் பழக்கங்களைக் கற்றுக்கொள்வார்கள்.

இப்படி, Family values மற்றும் Personal values இவை இரண்டின் அஸ்திவாரமும் ஸ்திரமாக இருக்கும்போது, வெளியே கற்கும் Social values-ம் இணைந்து குழந்தைகள் சரியாக வளர்வார்கள். முதல் இரண்டு வேல்யூகளையும் 4 வயதுக்குள் சரியாகக் கற்றுக்கொடுக்காமல் நேரடியாக பள்ளியில் சேர்க்கும்பட்சத்தில், அங்கே உடன் இருக்கும் குழந்தைகள், ஆசிரியர் சொல்வதையே குழந்தை பின்பற்றத் தொடங்குகிறார்கள்.

அம்மா, அப்பா ஒற்றுமை முக்கியம்!
குழந்தைக்கு, அம்மா, அப்பா இருவரும் சமம்தான். அம்மா சொன்னால் அப்பா கேட்பார் என்றும், அப்பா சொன்னால் அம்மா கேட்பார் என்றும் பழக்கப்படுத்துவது அவசியம். அம்மா நோ சொன்னால் உடனே அப்பாவை தாஜா செய்து வேண்டியதை சாதித்துக்கொள்வது, அப்பா மறுத்தால் அம்மாவிடம் அனுமதி வாங்குவது என்று அவர்களை பழக்கினால், அது காலம் முழுவதும் தொடரும் பிரச்னையாக மாறிவிடும்.

பெற்றோர்களுக்குள் முரண்பாடுகள் இருந்தாலும் அதைக் குழந்தை முன் காட்டிக்கொள்ளக் கூடாது. அப்பா திட்டினால், உடனே அம்மா, அப்பாவைத் திட்டிவிட்டு குழந்தையை சமாதானப்படுத்துவது கூடாது. `அப்பாக்கு கோபம் வர்ற மாதிரி நீ ஏன் நடதுக்கிற, அதனாலதான் அப்பா திட்டினாங்க, இனிமே பண்ணாத' என்று குழந்தைக்குப் புரிய வைக்க வேண்டும்.

மேலே குறிப்பிட்டிருக்கும் சின்னச் சின்ன விஷயங்களில் கவனம் செலுத்தினால், சின்ன சின்ன தவறுகளைத் தவிர்த்தாலே போதும்... குழந்தைகளிடம் பெரிய மாற்றத்தைக் காண முடியும். குழந்தைகளிடம் என்றுமே கட்டாயப்படுத்தி ஒரு விஷயத்தை திணிக்க முடியாது என்பதை மனதில்கொள்ள வேண்டும். நீங்கள் விரும்பும்படி உங்கள் குழந்தை இருக்க வேண்டும் என்றால், நீங்கள் முதலில் அதற்கேற்ப நடந்துகொள்ள வேண்டும்'' என்கிறார் டாக்டர் தீப்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Our true or real asset is actually our children. Other assets such as money, land, properties, fame, reputation etc are not real assets. Because they can deteriorate any time. They are meaningless things.
Our children's value comes from our actions, our work, our conduct etc. Hence, if we conduct ourselves as per Dharma, by doing our duties and responsibilities in right way with integrity and by teaching and following the right values, our children will also follow the same (because actions speaks louder than words). We are responsible for our children. It is up to us to make our children better than us. 
Remember "அன்புநாண் ஒப்புரவு கண்ணோட்டோம் வாய்மையோடு ஐந்துசால் ஊன்றிய தூண்" and தம்மின்தம் மக்கள் அறிவுடைமை மாநிலத்து மன்னுயிர்க் கெல்லாம் இனிது. 

Also, it is important for kids to get better than their parents because there is greatness in becoming better. It is important to make 0 to 1, 1 to 2, 2 to 3 etc rather 1 staying 1 or reducing to 0.  

Questions that I ask to the kid
What is the true asset / real asset of a person?
How are our true assets shaped up? (true assets are kids. they are shaped based on our actions)


மனைமாட்சி இல்லாள்கண் இல்லாயின்

குறள் 52
மனைமாட்சி இல்லாள்கண் இல்லாயின் வாழ்க்கை
எனைமாட்சித் தாயினும் இல்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், வாழ்க்கைத் துணைநலம்]

பொருள்
மனை - வீடு; வீடுகட்டுதற்குரியநிலம்; நிலஅளவுவகை; குடும்பம்; மனைவி; இல்வாழ்க்கை; சூதாடுபலகையின்அறை; நற்றாய்

மாட்சி - பெருமை; விளக்கம்; இயல்பு; அழகு.

இல்லாள் - மனைவி; மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; வறுமையுடையவள்.

கண் - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

இல்- இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

ஆயின் - ஆனால்; ஆராயின்; அவ்வாறாக அமைந்தால் ; ஆனாலும்; ஆவது உம்மைப்பொருளில்வரும்எண்ணிடைச்சொல்.

வாழ்க்கை - வாழ்தல்; வாழ்நாள்; இல்வாழ்க்கை; மனைவி; நல்வாழ்வுநிலை; செல்வநிலை; ஊர்; மருதநிலத்தூர்.

எனை - என்ன; எவ்வளவு; எல்லாம்

மாட்சித்து - பெருமை; விளக்கம்; இயல்பு; அழகு.

ஆயினும் - ஆனாலும்; ஆவது உம்மைப்பொருளில்வரும்எண்ணிடைச்சொல்.

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
ஒரு குடும்பத்தில் அல்லது ஒருவரது இல்வாழ்க்கையில் பெருமை மற்றும் அழகு எனப்படுவது அவ்வீட்டில் அமைகின்ற மனைவியின் கையிலே உள்ளது. அந்த மனைவி குடும்பத்திற்கும் வாழ்க்கைக்கும் விழி/கண் போன்றவர். நல்ல குணங்களும் அமைந்து நல்ல செயல்களை செய்து குடும்பத்தை முன்னேற்றம் காண செய்யவேண்டியது மனைவியின் பொறுப்பு. விழி சரியாக அமைந்தால் தான் நாம் போகிற இடம் சரியாக அமையும் அன்றாடம் காணுகிற காட்சியும் வண்ணமயமாக இருக்கும். அதுபோலவே மனைவியும் என்கிறது இக்குறள்.

ஒருவீட்டிற்கு பெருமையை அழகை அளிக்கக்கூடிய மனைவி சரியாக அமையாவிட்டால் அவ்வீட்டில் அல்லது ஒருவரது வாழ்க்கையில் எத்தனை பெருமைகளை அடைந்தாலும் அவருக்கு நிம்மதி என்பதும் இல்லை அவர்க்கு சிறப்பும் சேராது.

உதாரணம்: தமிழில் 1985 ஆண்டு நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் நடித்த முதல்மரியாதை திரைப்படத்தில் சிவாஜி கணேசன் அவர்களின் மனைவியாக வரும் வடிவுக்கரசி கதாபாத்திரத்தை கூறலாம். சிவாஜி அவர்கள் ஊரில் எல்லோரும் போற்றப்படும் ஒரு மனிதராக திகழ்வார். ஆனால் அவருடைய வீட்டில் தப்பி அமைந்த வடிவுக்கரசி போன்ற மனைவியால் அவர் திருமணவாழ்வில் ஒருநாளும் நிம்மதியாக இருக்க முடியவில்லை.

கேளடி கண்மணி திரைப்படத்தில் வரும் "கல்யாணமாலை" பாடலில் "அழகான மனைவி அன்பான துணைவி அமைந்தாலே பேரின்பமே" என்று ஒரு வரி வரும். அதே பாடலில் "கூவுகின்ற குயிலைக் கூட்டுக்குள் வைத்து,
பாடென்று சொன்னால் பாடாதம்மா! தோகை மயில் தன்னைச் சிறை வைத்துப் பூட்டி, ஆடென்று சொன்னால் ஆடாதம்மா!" என்று வருகின்ற வரிகள் மனைவி சரியாக அமையவில்லை என்றால் நிம்மதி இல்லை என்பதை பறைசாற்றும் வரிகள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
குறள் 51, 53
“மனையின் மாட்சியை அழித்திழி மாதவப் பன்னி” (கம்ப.அகலிகை 70)

“விழைதக்க மாண்ட மனையாளை இல்லாதான் இல்அதர்
காண்டற் கரியதோர் காடு” (நாலடி 361)

“தாரம் மாணாதது வாழ்க்கை யன்று” (முதுமொழிக் 42)

பரிமேலழகர் உரை
மனைமாட்சி இல்லாள்கண் இல்லாயின் - மனையறத்திற்குத் தக்க நற்குண நற்செய்கைகள் ஒருவன் இல்லாளிடத்து இல்லையாயின்; வாழ்க்கை எனைமாட்சித்து ஆயினும் இல் - அவ்வில்வாழ்க்கை செல்வத்தான் எத்துணை மாட்சிமையுடைத்தாயினும் அஃது உடைத்தன்று. ('இல்' என்றார் பயன்படாமையின்.).

மணக்குடவர் உரை
குடிக்குத்தக்க வொழுக்கம் மனையாள்மாட்டு இல்லையாகில், அவ்வில்வாழ்க்கை எத்துணை நன்மைகளை யுடைத்தாயினும் ஒரு நன்மையும் இன்றாம்.

மு.வரதராசனார் உரை
இல்வாழ்க்கைக்கு தக்க நற்பண்பு மனைவியிடம் இல்லையானால், ஒருவனுடைய வாழ்க்கை வேறு எவ்வளவு சிறப்புடையதானாலும் பயன் இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நல்ல குணமும் நல்ல செயல்களும் மனைவியிடம் இல்லாமற் போனால் அவ்வாழ்க்கை எத்தனை சிறப்புகளைப் பெற்றிருந்தாலும் பெறாததே.

துறந்தார்க்கும் துவ்வா தவர்க்கும்

குறள் 42
துறந்தார்க்கும் துவ்வா தவர்க்கும் இறந்தார்க்கும்
இல்வாழ்வான் என்பான் துணை
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இல்வாழ்க்கை]

பொருள்
துறந்தார்க்கும் - துறந்தார் - பற்றுவிட்டமுனிவர்

துவ்வு - உணவு; அனுபவம்; ஐம்பொறிநுகர்ச்சி; இழிவு.

துவ்வாதவன் - ஐம்புல நுகர்ச்சியை நாடாதவன்
துவ்வாதவர்க்கும் துவ்வாதவர் - tuvvātavaṉ   n. துவ்வு¹- +ஆ neg. +. Poverty-stricken, indigent person;தரித்திரன். துறந்தார்க்குந் துவ்வாதவர்க்கும் (குறள், 42).

இறத்தல் - கடத்தல்; கழிதல் நெறிகடந்துசெல்லுதல்; சாதல் மிகுதல் வழக்குவீழ்தல்; நீங்குதல்

இறந்தார்க்கும் - வாழ்வை கடந்தவன்; மரணம் அடைந்தவன்

இல்வாழ்வான் இல்வாழ்க்கை - மனையாளோடுகூடிவாழ்கை; இல்லறத்தில்வாழ்கை

என்பான் - என்றுசொல்பவன்; என்றுசொல்லப்படுபவன்.

துணை - அளவு; இணை, ஒப்பு; ஆதரவு, உதவி; உதவுவோன்; காப்பு; கூட்டு; இரண்டு; இரட்டை; கணவன்; மனைவி; உடன்பிறப்பு; புணர்ச்சி; வரை; ஆயுதமுனை; அம்பு; நட்பினன்(ள்).

முழுப்பொருள்
இல்வாழ்க்கையில் வாழ்பவன் தான் உண்டு தன் வேலையுண்டு, தன் குடும்பம் உண்டு தன் மனைவியுண்டு தன் பிள்ளைகள் உண்டு என்று குறுகிய வட்டதில் சிக்கிக்கொள்ளக்கூடாது என்பது தான் இக்குறள் சொல்லாமல் சொல்கின்ற பொருள்.

இல்வாழ்க்கை என்பது சுயநலத்தினாலான எளிய வாழ்க்கை முறை இல்லை என்பது இங்கு உறுதியாகிறது. இல்வாழ்க்கையில் இருப்பவர்கள் இச்சமுதாயத்திற்காற்றவேண்டிய கடமைகளை இங்கு கூறுகிறது. அதாவது இல்வாழ்க்கையில் வாழ்பவர் என்பவர் எல்லாம் துறந்த துறவிகளுக்கும், வறுமையில் இருப்பவர்களுக்கும், இறந்தவர்களுகும் தன் கடனை செலுத்தியாக வேண்டும். துறவிகளுக்கும் வறுமையில் இருப்பவர்களுக்கும் தங்க இடம், உண்ண உடை, உடுக்க ஆடை ஆகியவற்றை வழங்கி உதவ வேண்டும். துறவிகளுக்கும் வறுமையில் இருப்பவர்களுக்கும் துணையாக இல்வாழ்க்கையில் இருப்பவர்கள் திகழவேண்டும். அவ்வாறு செய்வது ஒரு அறச்செயல்.

இறந்தார்  என்றால் மூதாதையர். இன்று நாம் ஒரு நல்ல நிலைமையில் இருந்தால் அது ஒரு சில வருடங்களில் அடைந்த வளர்ச்சியல்ல. நமது மூதாதையர் சந்ததி சந்ததியாக உழைத்து பலவற்றை துறந்தும் இழந்தும் நாம் பிறக்கும் பொழுது ஒரளவேணும் நல்ல நிலையில் நம்மை பிறக்க வைத்திருப்பர். அப்படி இருந்த ஒரு தளத்திலேயே ஒருவர் அவரது வாழ்க்கையை கட்டமைக்கின்றனர். அப்படி இறந்தவரை மனதார நினைத்து அவர்களுக்கு நீர்கடனளிப்பது ஒருவருடைய கடமை. அது ஒருவிதத்தில் அவர்களுக்கு நாம் மனதார ஆற்றும் ஒரு நன்றி. முன்னோர்களை, அவர்கள் வாழ்வை நாம் நினைத்துப் பார்த்துப் பெருமைகொள்ள, நம்மை செம்மைபடுத்திக்கொள்ள, முறியாத உயிர்சங்கிலியின் தொடர்பாக இருந்தமைக்காக நன்றியறிதலை நாம் ஆண்டுதோறும் தெரிவித்துக்கொள்ளச் செய்வதே அவர்களுக்குச் செய்யும் நீர்கடன்கள்

மேலும்: அஷோக் உரை
வறியவர்களுக்காக, உண்ணும் உணவு, இருக்குமிடம், உடுக்க உடை போன்றவற்றை சமுதாயத்தினரே தங்கள் அறச்செயல்களில் ஒன்றாகச் செய்தல் வேண்டும். முந்தைய நாட்களில் அன்ன சத்திரங்கள் ஆயிரம் நாட்டியதும் அதனால்தான். பின்னாளில், பெரும்பாலான சத்திரங்கள் சோம்பேறி மடங்களாகப் போனதும் உண்மைதான். அது தனி கதை! சமுதாயத்தினரின் ஒருங்கிணைந்த வள்ளன்மையே, வறுமையை முழுதாக ஒழிக்கக்கூடிய வழி!

பரிமேலழகர் உரை
துறந்தார்க்கும்- களைகண் ஆனவரால் துறக்கப்பட்டார்க்கும்; துவ்வாதவர்க்கும் - நல்கூர்ந்தார்க்கும்; இறந்தார்க்கும்-ஒருவருமன்றித் தன்பால்வந்து இறந்தார்க்கும்; இல்வாழ்வான் என்பான் 'துணை'-இல்வாழ்வானென்று சொல்லப்படுவான் துணை (துறந்தார்க்குப் பாவம் ஒழிய அவர் களைகணாய் நின்று வேண்டுவன செய்தலானும், துவ்வாதவர்க்கு உணவு முதலிய கொடுத்தலானும், இறந்தார்க்கு நீர்க்கடன் முதலிய செய்து நல்லுலகின்கண் செலுத்தலானும், துணை என்றார். இவை இரண்டு பாட்டானும் இல்நிலை எல்லா உபகாரத்திற்கும் உரித்தாதல் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
வருணத்தினையும் நாமத்தினையுந் துறந்தார்க்கும், துறவாது நல்குரவாளரா யுண்ணப் பெறாதார்க்கும், பிறராய் வந்து செத்தார்க்கும் இல்வாழ்வானென்று சொல்லப்படுமவன் துணை யாவான். (வறுமையாளர், கைவிடப்பட்டவர், திக்கற்றவர்). மேற்கூறிய மூவரும் வருணநாமங்களைத் துறவாமையாலீண்டுத் துறந்தாரென்று கூறினார். செத்தார்க் கிவன் செய்ய வேண்டிய புறங்காட்டுய்த்தல் முதலாயின. இது மேற்கூறியவர்க்கேயன்றி இவர்க்கும் துணையென்று கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
துறந்தவர்கும் வறியவர்க்கும் தன்னிடத்தே இறந்தவர்க்கும் இல்லறம் மேற்கொண்டு வாழ்கிறவன் துணையாவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனைவியோடு வாழ்பவன்தான் துறவியர், வறுமைப்பட்டவர், இறந்து போனவர் என்பவர்க்கும் உதவுபவன்.

ஒல்லும் வகையான் அறவினை

குறள் 33
ஒல்லும் வகையான் அறவினை ஓவாதே
செல்லும்வாய் எல்லாஞ் செயல்.
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]

பொருள்
ஒல்லும் - ஒல்லுதல் - பொருந்துதல்; இயலுதல்; உடன்படுதல்; தகுதல்; ஆற்றுதல்; ஓலைப்பெட்டிபொத்துதல்; ஒலித்தல்; விரைதல்; கூடுதல்; பொறுத்தல்; நிகழ்தல்.

வகை - கூறுபாடு; சாதியினம்; இனம்; முறை; வழி; காரணம்; தந்திரம்; வலிமை; தன்மை; வாழ்க்கைக்குரியபொருள்முதலியன; வணிகமுதல்; இடம்; உறுப்பு; குறுந்தெரு; மனையின்பகுப்பு; விவரம்; கூட்டப்படும்எண்கள்.

வகை-தல் - vakai-   4 v. வகை. intr.To be divided; பிரிவுபடுதல்.--tr. 1. To arrange a subject; வகைப்படுத்துதல். மந்தரை பின்னரும்வகைந்து கூறுவாள் (கம்பரா. மந்தரை. 60). 2. To divide; to cut; வகிர்தல். வாளை யீர்ந்தடி வல்லிதின்வகைஇ (நற். 120). 3. [T. vagatsu.] To consider,weigh; ஆராய்தல். நகர்நீ தவிர்வாயெனவும் வகையாது தொடர்ந்து (கம்பரா. பிராட்டி. 16).

வகையான் - வழிகளில் / முறை எல்லாம் ஒருவன்

அறன் - அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

வினை - வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

அறவினை - நேர்மையான தொழில்

ஓவுதல் - ஒழிதல், நீங்குதல்; நீக்குதல்; முடிதல்.

ஓவாதே - நீங்காது

செல்லும் - செல்லுதல் -நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.

வாய் - உதடுஅல்லதுஅலகுஇவற்றினிடையிலுள்ளஉறுப்பு; பாண்டம்முதலியவற்றின்திறந்தமேற்பாகம்; வாய்கொண்டஅளவு; உதடு; விளிம்பு; ஆயுதத்தின்முனை; மொழி; வாக்கு; குரல்; மெய்ம்மை; சிறப்பு; சிறப்புடையபொருள்; வாசல்; வழி; மூலம்; இடம்; துலாக்கோலின்வரை; தழும்பு; துளை; வாத்தியக்குழல்; ஏழுனுருபு; ஓர்உவமஉருபு.

எல்லாம் - முழுதும்

செயல் - தொழில்; பொருள்தேடுகை; இழைப்புவேலை; வேலைப்பாடு; காவல்; ஒழுக்கம்; வலிமை; செல்வாக்கு; செய்யல்நிலைமை; சேறு

முழுப்பொருள்
ஒல்லுதல் என்றால் இயன்ற என்று பொருள். ஒல்லுதல் என்றால் விரைதல் என்றும் பொருள். மற்ற பொருள்களும் உண்டு. இவ்விரண்டையும் நாம் எடுத்துக்கொள்வோம் இங்கு.

வகை என்றால் முறை அல்லது வழி என்ற பொருள்களை எடுத்துக்கொள்வோம்.

இயன்ற வழிகளில் (முறைகளில்) எல்லாம் அறவழியில் (நேர்மையான வழியில்) நீங்காமல் எந்த காரணமும் இன்றி எல்லா புலன்களின் மூலமாகவும் செயலை செய்க. அதாவது எந்த வித நொண்டி சாக்கும் சொல்லாமல் எல்லா நேரங்களிலும் எல்லா முறையிலும் எல்லா புலன்களாலும் அறவழியில் செயல்களை செய்க. ஒல்லுதல் என்றால் விரைதல் என்ற பொருளும் உண்டு. ஆதலால் காலம் தாழ்த்தாது அறச்செயல்களை செய்க என்றும் நாம் கொள்ளலாம். காலத்தில் செய்யாத செயல் தகுந்த பலனை தராது.

ஒருவர் திருக்குறளை கற்றுக்கொண்டு வெறுமென அறிந்துக்கொண்டே இருப்பதால் ஒருபயனும் இல்லை. எல்லா செயல்களிலும் எல்லா நேரங்களிலும் அறத்தைப் பின்பற்றி வாழ்வதே சிறந்தது. செயல் மூன்றுவகைப்படும் - மனதால், சொல்லால், (உடம்பால்) செயலால். ஆதலால் மூன்று வகையிலும் அறம் செய். (Do your duties by by thoughts, words, deeds with integrity)

‘பாத்திரம் அறிந்து பிச்சையிடு’ என்ற தொன்மொழி ஒன்றுண்டு. இது, ராவணனுக்கு சீதை பிச்சையளித்ததையும், அதனால் நிகழ்ந்த பின் விளைவுகளையும் மனதில் கொண்டு சொல்லப்பட்டது.  மேலோட்டமாகப் பார்த்தால், அவள் செய்த நல்ல காரியமே அவளுக்கு துன்பச் சிறையை தந்து ராமனிடமிருந்து பிரிவையும் தந்தது. ஆனால் அவள் அறவழி நின்றதாலேயே  ராவாணசுர அழிவு என்கிற நல்லதும் நடந்தது என்ற உண்மையே நம் உள்ளத்தில் தைக்கவேண்டும்.  அதனால் சில சமயங்களில் அறன்வழிகளால், உடன்வரும் துன்பங்களால் துவளாதிருந்தால், முடிவில் நல்லதே நடக்கும் என்பதன் கருத்தே இது.

ஒப்புமை
“ஒல்லும் வகையான், மருவுமின்  மாண்டார் அறம்” (நாலடி 36)
“இம்மி அரிசித் துணையானும் வைகலும்
நும்மில் இசைவ கொடுத்துண்மின்”  (நாலடி 94)
“மறுமையும் இம்மையும் நோக்கி ஒருவற்கு
உறுமா றிசைவ கொடுத்தல்”  (நாலடி 95)
“எத்துணை யானும் இயன்ற அளவினால்
சிற்றறம் செய்தார் தலைப்படுவர்”  (நாலடி 272)

“ஆற்றுந் துணையால் அறஞ்செய்க முன்னினிதே” (இனியவை 7)
“ஆற்றும் துணையும் அறஞ்செய்க” 
“ஒன்றும் வகையால் அறஞ்செய்க” (பழமொழி 137, 303)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
ஒல்லும் வகையான் - தத்தமக்கு இயலுந்திறத்தான் அறவினை ஓவாதே செல்லும்வாய் எல்லாம் செயல் - அறம் ஆகிய நல்வினையை ஒழியாதே அஃது எய்தும் இடத்தான் எல்லாம் செய்க. (இயலுந்திறம் ஆவது - இல்லறம் பொருள் அளவிற்கு ஏற்பவும், துறவறம் யாக்கை நிலைக்கு ஏற்பவும் செய்தல், ஓவாமை, இடைவிடாமை, எய்தும் இடம் ஆவன மனம் வாக்குக் காயம் என்பன. அவற்றால் செய்யும் அறங்கள் ஆவன முறையே நற்சிந்தையும் நற்சொல்லும் நற்செயலும் என இவை. இதனான் அறஞ்செய்யும் ஆறு கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
தமக்கியலுந் திறத்தானே, அறவினையை ஒழியாதே செய்யலாமிடமெல்லாஞ் செய்க. இயலுந்திறமென்பது மனமொழிமெய்களும் பொருளும். செல்லும்வாய் என்பது அறஞ்செய்தற் கிடமாகிய பல விடங்களும் ஒழியாதென்றது நாடோறு மென்றது. இஃது அறம் வலி தென்றறிந்தவர்கள் இவ்வாறு செய்க வென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
செய்யக்கூடிய வகையால், எக்காரணத்தாலும் விடாமல் செல்லுமிடமெல்லாம் அறச்செயலைப் போற்றிச் செய்ய வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
இடைவிடாமல் இயன்ற மட்டும் எல்லா இடங்களிலும் அறச்செயலைச் செய்க.

துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின்

குறள் 22
துறந்தார் பெருமை துணைக்கூறின் வையத்து
இறந்தாரை எண்ணிக்கொண் டற்று
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]

பொருள்
துறத்தல் - கைவிடுதல்; பற்றற்றுத்துறவுபூணுதல்; நீங்குதல்.; உலகியல் பற்றுகளைத் துறந்து அறநெறி வாழ்பவர்

துறந்தார் - tuṟantār   n. துற-. Ascetics,recluses, as having renounced the pleasures ofthe world; [பற்றுவிட்டவர்] சன்னியாசிகள். துறந்தார்; பற்றுவிட்டமுனிவர்

பெருமை - மாட்சிமை; மிகுதி; பருமை; புகழ்; வல்லமை; அகந்தை; அருமை.

துணைக் - அளவு; இணை, ஒப்பு; ஆதரவு, உதவி; உதவுவோன்; காப்பு; கூட்டு; இரண்டு; இரட்டை; கணவன்; மனைவி; உடன்பிறப்பு; புணர்ச்சி; வரை; ஆயுதமுனை; அம்பு; நட்பினன்(ள்).

கூறின்கூறுதல் - சொல்லுதல்; விலைகூறுதல்; விளக்கிச்சொல்லுதல்; கூறுசொல்லுதல்

வையத்து - பூமி; குதிரைஇழுக்கும்வண்டி; தேர்; ஊர்தி; கூடாரவண்டி; சிவிகை; எருது; உரோகிணிநாள்; விளக்கு; யாழ்.

இறத்தல் - கடத்தல்; கழிதல் நெறிகடந்துசெல்லுதல்; சாதல் மிகுதல் வழக்குவீழ்தல்; நீங்குதல்

இறந்தாரை - மரணம் அடைந்தவரை ; வாழ்க்கையை வெறுமென கடந்தவர்

எண்ணிக் - எண்ணுதல் - எண்ணல், நினைத்தல்; ஆலோசித்தல்; மதித்தல்; தியானித்தல்; முடிவுசெய்தல்; கணக்கிடுதல்; மதிப்பிடுதல்; துய்த்தல்.

கொண்டு - முதல்; குறித்து; மூன்றாம்வேற்றுமைச்சொல்லுருபு; ஓர்அசைநிலை.

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை.

முழுப்பொருள்
இங்கே முக்கியமாக நாம் அறிந்துக்கொள்ள வேண்டியது துறந்தவர்களைப் பற்றியும் இறந்தவர்களைப் பற்றியும். ஆதலால் முதலில் அதைப்பார்ப்போம்.

துறந்தவர்கள் என்றால் இவ்வுலகின் பொருளியல் செல்வங்களின் மீதும் இன்பங்கள் மீதும் இருக்கும் பற்றைத் துறந்தவர்கள் என்று பொருள். எல்லாம் துறந்த முனிவர்கள் மட்டும் அல்ல இவர்கள். தனக்கும் தனது குடும்பத்திற்கு மட்டுமென்றில்லாது இவ்வுலகிற்கும் / சமுதாயத்திற்கும் பயனுள்ள வகையில் வாழ்வை வாழ்ந்தவர்கள். அறவழில் வாழ்ந்து பொருளையும் இன்பத்தையும் துறந்தவர்கள். இவர்களின் பெருமையை அளக்க முடியாது. இவரைவிட பெரியவர் அவர் என்ற ஒப்பீடு எல்லாம் அபத்தம். (உதாரணமாக இளையராஜா பெரியவரா ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் பெரியவரா என்ற அபத்தமான எளிய சண்டையை சொல்லாம்). துறந்தார்கள் நிகரற்ற வல்லமையை கொண்டவர்கள்.

ஏன் பெருமையை பற்றி பேச வேண்டும் ? ஏனெனில் 1) அவர்கள் ஒரு நாளில் வல்லமையை அடையவில்லை. அதற்கு அவர்கள் பலவற்றை துறந்து அதற்காக உழைத்தார்கள். 2) அவர்கள் செய்த செயல்கள் எல்லாம் மிகுந்த அர்ப்பணிப்புடன் பல போராட்டங்களை சந்தித்து செயல்படுத்தப்பட்டு இருக்கும். ஆதலால் அவற்றின் பெருமையை எடுத்துரைப்பதும் தேவையாகும்.

இறந்தார்கள் என்றால் மரணம் அடைந்தவர்கள் என்று மட்டும் பொருள் அல்ல. இறத்தல் என்றால் கடத்தல் கழிதல் என்ற பொருள்களும் உண்டு. அதாவது பிறவியில் உண்டுறங்கிப் புணர்ந்து பெற்று முதிர்ந்து மாயும் எளியோர்கள். பிறவி முழுதும் நேரத்தை மெய்யறியாது வெறுமென பொருளல்லவற்றில் கழித்தவர்கள். இவர்களின் எண்ணிக்கை அளவிட முடியாது.

துறந்தவர்களின் பெருமையை மாட்சிமையை வல்லமையை நாம் அளந்து கூறுவது (கூறவேண்டும் என்றால் அது) இவ்வுலகில் எண்ணிக்கையால் அளவிட முடியாத இறந்தார்களின் எண்ணிக்கையை போன்றதாம். ஆதலால் துறந்தவர்களின் மாட்சிமையை அளந்து பார்க்க முடியாது என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

பி.கு: இந்திய சமூகத்தில் குலம் கோத்திரம் என்று கூறுவர். இதில் கோத்திரத்தின் தலைவர் என்று விஸ்வாமித்ரர் போன்ற முனிவர்கள் இருப்பார்கள். இவர்களின் கோத்திரங்கள்  வழி மட்டும் வந்தோம் என்று  வேற்று பெருமையடைகிறார்கள் எளியோர்கள். உண்மையில்விஷவாமித்ரர் போன்றோரின் மாட்சிமையை பெருமையை ஓரிரு வரிகளை தாண்டி அறிய முற்படுபவர்கள் மிக அரிது. அதன்படி நடப்பவர்கள் அதனினும் அரிது.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
“வையமும் தவமும் தூக்கிற் றவத்துக்
கையவி அனைத்தும் ஆற்றா தாகலின்
கைவிட் டனரே காதல்ர்” (புறநா 358:3-5)

“திரையிடு மணலினும் பலரே உரைசெல
மலர்தலை உலகம் ஆண்டுகழிந் தோரே” (மதுரைக் 236-7)

“நினைப்பான் புகில்கடல் எக்கரின் நுண்மண லிற்பலர்
எனைத்தோ ருகங்களும் இவ்வுல காண்டு கழிந்தனர்” (திருவாய்மொழி 4, 1:4)

“இறந்தனர் இறந்த காலத் தெண்ணிறந் தனர்கள் எல்லாம்” (யசோதர 36)

பரிமேலழகர் உரை
துறந்தார் பெருமை துணைக் கூறின் - இருவகைப் பற்றினையும் விட்டாரது பெருமையை இவ்வளவு என்று எண்ணால் கூறி அறியலுறின் அளவுபடாமையான்; வையத்து இறந்தாரை எண்ணிக்கொண்டு அற்று - இவ்வுலகத்துப் பிறந்து இறந்தாரை எண்ணி, இத்துணையர் என அறியலுற்றாற் போலும். (முடியாது என்பதாம், 'கொண்டால்' என்னும் வினை எச்சம் 'கொண்டு' எனத் திரிந்து நின்றது.).

மணக்குடவர் உரை
காம முதலாகத் துறந்தார் பெருமைக்கு அளவு கூறின் உலகத்துப் பிறந்திறந்தாரை இத்துணையாரென்று எண்ணி யறியலுற்றாற் போலும். து பெருமைக்கெல்லை கூறுத லரிதாயினுஞ் சில சொல்லப் புகாநின்றே னென்றது கருதிக் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
பற்றுக்களைத் துறந்தவர்களின் பெருமையை அளந்து கூறுதல், உலகத்தில் இதுவரை பிறந்து இறந்தவர்களை கணக்கிடுவதைப்போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஆசைகளை விட்டு விலகியவரின் பெருமைக்கு, எண்ணிக்கையால் அளவு கூறுவது, இந்த உலகத்தில் இறந்து போனவர்களின் எண்ணிக்கையை எல்லாம் எண்ணுவது போலாகும்.

கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற்

குறள் 15
கெடுப்பதூஉம் கெட்டார்க்குச் சார்வாய்மற் றாங்கே
எடுப்பதூஉம் எல்லாம் மழை
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]

பொருள்
கெடுதல் - அழிதல்; பழுதாதல்; வறுமையடைதல்; ஒழுக்கங்கெடுதல்; உருவழித்தல்; தோற்றோடுதல்; விபத்து; தீங்கு; விகாரத்தால்எழுத்துக்கெடுதல்; வழிதவறிப்போதல்.-

ஊம் - ūm 
s. An interjection formed from உம் lengthened, a particle indicative of attention, assent, &c.

உம் - ஓரிடைச்சொல், அசைநிலை விகுதி;  உம்
um   part. [K. M. um.] 1. Connective particle implying (a) simple connection, as in சேரனும் பாண்டியனும்; எண்ணும்மை (b) negation, as in மறப்பினு மோத்துக் கொளலாகும்;எதிர்மறையும்மை; (c) speciality whether of su-periority or inferiority, as in குறவரு மருளுங்குன்றம் orயாக்கை சிறப்பும் மை (d) uncertainty, as in அவன் வெல்லினும்வெல்வான்; ஐயவும்மை (e) something understood, as in சாத்தனும் வந்தான்; எச்சவும்மை (f)universality, as in தமிழ்நாட்டு மூவேந்தரும் வந்தார்;முற்றும்மை; (g) declaration of a conviction,as in ஆணுமன்று பெண்ணுமன்று when speakingof a hermaphrodite; தெரிநிலையும்மை (h) in addition to, as in பாலுமாயிற்று which signifies thatmilk is not only food, but also medicine; ஆக்கவும்மை (நன். 425.) 2. Ending of (a) 3rd pers.sing. of all genders and of the impers. pl. ofverbs of the present as well as the future tense;பலர்பாலொழிந்த படர்க்கை நிகழ்கால எதிர்கால முற்றுவிகுதி; (b) imp. pl.; ஏவற்பன்மைவிகுதி; (c) 

கெட்டார்க்குச்  - அழிந்தார், வறுமையடைந்தார், பாழானார்,

சார்வாய் - cārvāy   n. perh. சாறு +. Palmyrafruit sliced and cooked; அறுத்தவித்த பனங்காய்.(யாழ். அக.)

சார் - கூடுகை; இடம்; ஏழனுருபு; பக்கம்; அணைக்கரை; தாழ்வாரம்; ஒருமரம்; அழகு; ஒற்றன்; வகை.

சார்தல் - சென்றடைதல்; புகலடைதல்; அடுத்தல்; பொருந்தியிருத்தல்; கலத்தல்; உறவுகொள்ளுதல்; ஒத்தல்; சாய்தல்.

மற்று - ஓர்அசைநிலை; பிறிதின்பொருட்குறிப்பு; வினைமாற்றுக்குறிப்பு; மறுபடியும்; பின்; காண்க:மற்றப்படி.

ஆங்கே -அவ்விடம்; அக்காலத்தில்; அப்படி ஓர்உவமஉருபு; ஏழன்உருபு; ஓர்அசைநிலை.

எடுப்பதூஉம் - எடுத்தல் - நிறுத்தலளவு; எடுத்தலோசை; உயர்த்துதல்; சுமத்தல்; தூக்குதல்; நிறுத்தல்; திரட்டுதல்; உரத்துச்சொல்லுதல்; குரலெடுத்துப்பாடுதல்; மேம்படுத்திச்சொல்லுதல்; பாதுகாத்தல்; எழுப்புதல்; தொடங்கல்; ஏற்றுக்கொள்ளுதல்; எடுத்துவீசுதல்; வீடுமுதலியனகட்டல்; இடங்குறித்தல்; கைக்கொள்ளுதல்; தாங்குதல்.-

எல்லாம் - முழுதும்

மழை - மேகத்தினின்றுபொழியும்நீர்; நீருண்டமேகம்; காண்க:மழைக்கால்; நீர்; கருமை; குளிர்ச்சி; மிகுதி.

முழுப்பொருள்
இவ்வுலகிற்கு மழை இன்றியமையாதது. மழை பெய்யாமல் (பொய்த்துப்) போனால் நிலம் செழிக்காது பயிர்கள் விளையாது. அதனால் மக்கள் குடிநீருக்குக்கூட அவதிப்படுவார்கள். முக்கியமாக விவசாயத்தில் அறுவடை குறையும் அல்லது முற்றிலும் இருக்காது. ஆதலால் மக்கள் உணவுக்கு கஷ்டப்படுவர். விவசாயிகள் வறுமைக்கு தள்ளப்படுவார்கள். ஆதலால் மழை பொய்த்தால் மக்களின் வாழ்வு கெடும். அவ்வாறு (மழையினால்) கெட்ட மக்களுக்கு ஆறுதலாக வாழ்வை கொடுக்கவல்லதும் மழை ஒன்றே. மழையை தவிர வேறு ஏதும் இல்லை. மழை பருவத்தில் பெய்யும் பொழுது விளைச்சல் செழிப்பாக இருக்கும். அவர்களுக்கு பயிரும் கிட்டும், வரும்படியும் வரும், வாழ்வும் வளம் பெரும். அவ்வாறு மழை அவர்களுக்கு எல்லாவற்றையும் கொடுத்து வாழ்வை உயர்த்துகிறது.

மழை இல்லை என்றால் ஒரு கட்டத்திற்கு (அதாவது நிலத்தடி நீரின் பயன்பாட்டு அளவு வரையில்) பிறகு குடிநீர் இல்லை. குடிநீர் இல்லை என்றால் வாழ்வாதாரமே இல்லை.

ஆதலால் மழையைப்போல் பெய்யாமல் கெடுப்பதும் (வேறு) ஏதும் இல்லை. மழையைப்போல்  கொடுத்து உயர்த்துவதும் (வேறு) ஏதும் இல்லை.

பி.கு : ஆதலால் மழைப்பெய்ய சாதகமான எல்லாவற்றையும் மக்கள் செய்ய வேண்டும். மரம் வளர்க்க வேண்டும். மலைகளை போற்ற வேண்டும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

பொருள்
”பெயின்நந்தி வறப்பிற்சாம் புலத்திற்குப் பெயல்போல்” (கலித் 78:19)

பரிமேலழகர் உரை
கெடுப்பதூஉம் - பூமியின்கண் வாழ்வாரைப் பெய்யாது நின்று கெடுப்பதூஉம்; கெட்டார்க்குச்சார்வாய் மற்று ஆங்கேஎடுப்பதூஉம்-அவ்வாறு கெட்டார்க்குத் துணையாய்ப் பெய்து முன் கெடுத்தாற் போல எடுப்பதூஉம்; எல்லாம் மழை - இவை எல்லாம் வல்லது மழை. ('மற்று' வினை மாற்றின்கண் வந்தது, ஆங்குஎன்பது மறுதலைத் தொழிலுவமத்தின்கண் வந்த உவமச்சொல். கேடும் ஆக்கமும் எய்துதற்கு உரியார் மக்கள் ஆதலின், 'கெட்டார்க்கு என்றார்'. 'எல்லாம்' என்றது, அம்மக்கள் முயற்சி வேறுபாடுகளால் கெடுத்தல் எடுத்தல்கள் தாம் பலவாதல் நோக்கி. 'வல்லது' என்பது அவாய் நிலையான் வந்தது. மழையினது ஆற்றல் கூறியவாறு.).

மணக்குடவர் உரை
பெய்யாது நின்று எல்லாப் பொருளையுங் கெடுப்பதும் அவை கெடப் பட்டார்க்குத் துணையாய்த் தான் பெய்து பொருள்களெல்லாவற்றையும் அவ்விடத்தே யுண்டாக்குவதும் மழை. இஃது இரண்டினையுஞ் செய்யவற்றென்றவாறு.

மு.வரதராசனார் உரை
பெய்யாமல் வாழ்வைக் கெடுக்க வல்லதும் மழை; மழையில்லாமல் வளம் கெட்டு நொந்தவர்க்கும் துணையாய் அவ்வாறே காக்க வல்லதும் மழையாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பெய்யாமல் மக்களைக் கெடுப்பதும்; பெய்து கெட்டவரைத் திருத்துவதும் எல்லாமே மழைதான்.

மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்

குறள் 3
மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்
நிலமிசை நீடுவாழ் வார்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
மலர்பூ; தாமரை; ஒருபேரெண்; ஆயுதம்முதலியவற்றின்மேற்குமிழ்; வெண்பாவின்இறுதிச்சீர்வாய்பாடுகளுள்ஒன்று; மும்மலமுடையவர்.

மிசை - உணவு; சோறு; உயர்ச்சி; மேலிடம்; மேடு; வானம்; முன்னிடம்; ஏழனுருபு

மலர்மிசை - தாமரையிலிருப்பவனான பிரமன்

ஏகுதல்  - செல்லுதல்; போகுதல்; நடத்தல்; கழலுதல்.

ஏகினான் - சென்றான்

மாண் - மாட்சிமை; மடங்கு; மாணவன்; பிரமசாரி; குள்ளமானவர்.

அடி - பாதம்; காற்சுவடு முதல் கடவுள் பாட்டின்அடி; அடிப்பீடம்; அண்மை மரபுவழி; அளவு கீழ் மகடூஉமுன்னிலை

சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

சேர்ந்தார் - அடைந்தார்

நிலம் - தரை; மண்; பூமி; இடம்; வயல்; பதவி; நிலத்திலுள்ளார்; எழுத்துஅசைசீர்களாகியஇசைப்பாட்டின்தானம்; விடயம்; மேன்மாடம்; கள்ளிவகை.

இசை - இசைவு; பொன் ஊதியம் ஓசை சொல் புகழ் இசைப்பாட்டு நரம்பிற்பிறக்கும்ஓசை; இனிமை ஏந்திசை தூங்கிசை, ஒழுகிசை சீர் சுரம் வண்மை திசை

நிலமிசை - இருக்கும் இடத்தில இனிமையாய் 

நீடு - நெடுங்காலம்; நிலைத்திருக்கை.

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாழ்வார் - வாழ்வார்கள்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் வாழ்விலே மலர்மிசை (மலர்மிசை பற்றி பின்பு காண்போம்) என்பதை நோக்கி நடந்துகொண்டு (செயலாற்றினால்) மாட்சிமையை அடைந்தால் அவர் இவ்வுலகில் (இந்த பூமியிலே, நிலத்திலே) நெடுங்காலம் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வார்.

ஒருவர் மகிழ்ச்சியுடன் நெடுங்காலம் வாழவேண்டும் என்றால் இவ்வுலகிலே  இப்பிறவியிலேயே வாழலாம் . அவர் செய்யவேண்டியது எல்லாம் மலர்மிசை வேண்டி மாட்சிமையை அடைய வேண்டும்.

மலர்மிசை என்றால் என்ன? 
1. மலர் என்றால் தாமரை மலர் என்று பொருள் . மிசை என்றால் மேலிடம். தாமரை மேல் இருக்கும் பிரமன் என்று பொருள். அதாவது கடவுள் என்ற அர்த்தத்தில் வரும்.

ஆதலால் கடவுளின் பாதத்தை நோக்கி செயலாற்றி மாட்சிமை அடைந்தால் அவர் இவ்வுலகிலேயே இன்பமாய் நெடுங்காலம் வாழ்லாம்.


ஒப்புமை
1. தாவின்றி எப்பொருளும் கண்டுணர்ந்து தாமரைப்
பூவின்மேற் சென்றான் புகழடியை (அறநெறிச். கடவுள்)
2. “மலர்மிசை எழுதரு பொருள்” (சம்பந்தர்.சிவபுரம் 5)
3. “... ஞானம்
புகலுடையோர் தம்உள்ளப் புண்டரிகத் துள்ளிருக்கும்
புராண்ர் கோயில்” (சம்பந்தர்.திருவீழிமிழலை.6)
4. “பொள்ளிலிக் காயந் தன்னுள் புண்டரீ கத்தி ருந்த
வள்ளலை” (அப்பர். திருத்துருத்தி 6)
5. “புந்தியாய்ப் புண்டரிகத் துள்ளாய் போற்றி” (அப்பர். திருவீரட் 9)
6. ”போதுகந் தேறும் புரிசடையான்” (திருமந் 632)
7. “தண்டா மரைமலரின் மேல்நடந்தாய்’ (சூளாமணி துறவு 71)
8. “தெய்வக் காமர் நளினத் தமரர்
கைதொழ நடந்தாய்” (திருக்கலம் 92)
9. “......................... நினைவொடு பதுமநன் மலரது மருவிய
சிவனது சிவபுரம் நினைபவர் செழுநில னினில்நிலை பெறுவரே (சம்பந்தர்.சிவபுரம் 1)


2. மேலும்: அஷோக் உரை
மலர்மிசை ஏகினவனை பிரமனாகக் கொண்டால், பிரமன் பதம் என்னும் பிரமநிலை அடைவதை உருவகமாகக் குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம். அப்படிப்பட்ட பிரமநிலை, அதாவது தன்னை உணர்ந்தவரது புகழ், இந்நிலம் உள்ளளவும் நிலைத்திருக்கும் என்பதே பொருள்.

வள்ளுவர், இந்த குறளிலும் கடவுள் என்று குறியாது, “மலர்மிசை ஏகினான்” என்று சொன்னது, சிந்திக்கக்கூடியது. மலரின்கண் அமர்ந்தோன் என்றால் மனமலரின்கண் அமர்ந்தவன் எனக்கொள்வதா அல்லது பதுமத்தின் மேலமர்ந்த பிரமனை அல்லது புத்தனெனக் கொள்வதா எனக் குழம்பலாம். அல்லது உருவகமாகக் கொண்டால், யோகசாத்திரதில் சொல்லியிருப்பது போல, குண்டலியை எழுப்பி, ஆறு சக்கரங்களைக் கடந்து சஹஸ்ராகாரம் எனப்படக்கூடிய ஆயிரமிதழ்கள் கொண்ட தாமரையின்கண் காணும் ஞான நிலையைக் குறிப்பது எனக்கொள்ளலாமா?

அப்படிப்பட்ட ஞானச்செறிவினை அடைந்தவர்களது மாட்சிமை பொருந்திய அணுக்கத்தை அடைந்தால், பூமியில் நீடுழி காலம் புகழோடு வாழலாம் (பூதவுடல் அழிந்தாலும்) என்பதை கூறியிருப்பதாக கொள்ளலாம்.

3. மிசை என்றால் உயர்ச்சி என்றும் பொருள். மலர் என்பது பூ என்றும் அர்த்தம் வரும். புதுவை/புதுச்சேரி/பாண்டிச்சேரி ஆரோபிந்தோ  (Aurobindo) அன்னை (The Mother) பூவும் அவற்றின் ஆன்மீகமும் பற்றி ஒரு சிறிய புத்தகம் (Flowers and their Spiritual Significance) எழுதி இருப்பார். அதில் நாம் ஒவ்வொருவர் பூ போன்று இருக்க வேண்டும் என்பார். பூ.  அதாவது பூ போன்று திறந்த மனதுடன், வெளிப்படையாக, தாராளமாக, அன்பாக இருக்க வேண்டும். அப்படி பூ போன்ற உயர்ச்சியான மாட்சிமையை அடைந்தால் ஒருவர் இவ்வுலகிலேயே மகிழ்ச்சியாக நெடுங்காலம் வாழலாம்.

அவர் கூறியவற்றின் ஆங்கில வடிவம் இங்கே::

Life must blossom like a flower offering itself to the Divine - The Mother. 

BE LIKE A FLOWER

Be like a flower. One must try to become like a flower: open, frank, equal, generous and kind. Do you know what it means?

A flower is open to all that surrounds it: Nature, light, the rays of the sun, the wind, etc. It exerts a spontaneous influence on all that is around it. It radiates a joy and a beauty.

It is frank: it hides nothing of its beauty, and lets it flow frankly out of itself. What is within, what is in its depths, it lets it come out so that everyone can see it.

It is equal: it has no preference. Everyone can enjoy its beauty and its perfume, without rivalry. It is equal and the same for everybody. There is no difference, or anything whatsoever.

Then generous: without reserve or restriction, how it gives the mysterious beauty and the very own perfume of Nature. It sacrifices itself entirely for our pleasure, even its life it sacrifices to express this beauty and the secret of the things gathered within itself.

And then, kind: it has such a tenderness, it is so sweet, so close to us, so loving. Its presence fills us with joy. It is always cheerful and happy.

Happy is he who can exchange his qualities with the real qualities of the flowers. Try to cultivate in yourself their refined qualities.

THE MOTHER

Soul of a Flower

Have you ever gone into a garden early in the morning? The flowers are facing the sun, awaiting its advent. Have you felt the mighty aspiration that surges all around for the coming light?

Have you watched a bud, completely closed, and how slowly, miraculously, the petals open, one by one? Whence came this force, this energy, this pulsating life?

Have you seen the earth after it has received a few drops of rain. Multi-coloured little hands come out from the earth in a gesture of thanks giving? They are the fairy-lilies named 'Prayer' by the Mother. We can palpably feel the vibration of gratitude and we look in joy at this spontaneous and beautiful response of Nature. Nature, so receptive, so open to the Grace! If only we could be likewise....

And then we wonder: What is it that gives to a flower and so often to a child, its beauty, its sweetness, its feeling of a happy self-giving? It is the presence of the Divine in the flowers, in Nature. It is what we call the 'Psychic Presence'. And love. Love of flowers can help us to find our own psychic being, the Divine within us.

The unselfish movement, uncalculating, is one of the most beautiful forms of psychic consciousness in the world. But the higher one rises in the scale of mental activity, the rarer it becomes. Per with intelligence come all the skill and cleverness,

and corruption, calculation. For instance, when a rose blossoms it does so spontaneously, for the joy of being beautiful, smelling sweet, expressing all its joy of living, and it does not calculate, it has nothing to gain out of it: it does so spontaneously, in the joy of being and living. Take a human being, well, apart from a very few exceptions, the moment his mind is active he tries to get some advantage out of his beauty and cleverness; he wants it to bring him something, either men's admiration or even much more sordid gains yet. Consequently, from the psychic point of view, the rose is better than human beings.

Only, if you climb a rung higher and consciously do what the rose does unconsciously, then it is much more beautiful. But it must be the same thing: a spontaneous flowering of beauty, uncalculating, simply for the joy of being. Little children have this at times (at times, not always). Unfortunately, under the influence of their parents and the environment, they learn to be calculating when yet very young.

But this kind of wish to gain by what one has or does is truly one of the ugliest things in the world. And it is one of the most widespread and it has become so widespread, that it is almost spontaneous in man. Nothing can turn its back on the divine love more totally than that, that wish to calculate and profit.

Do flowers love?

This is their form of love, this blossoming. Certainly, when one sees a rose opening to the sun, it is like a need to give its beauty. Only, for us, it is almost unintelligible, for they do not think about what they do. A human being always

associates with everything he does this ability to see himself doing it, that is, to think about himself, think of himself doing it. Man knows that he is doing something. Animals don't think. It is not at all the same form of love. And flowers, so to speak, are not conscious: it is a spontaneous movement, not a consciousness that is conscious of itself, not at all. But it is a great Force which acts through all that, the great universal Consciousness and the great Force of universal love which makes all things blossom in beauty.

Is there a sense of beauty in flowers?

Directly there is organic life, the vital element comes in, and it is this vital element which gives to flowers the sense of beauty. It is not perhaps individualised in the sense we understand it, but it is a sense of the species and the species

always tries to realise it. I have noticed a first rudiment of the psychic presence and vibration in vegetable life, and truly this blossoming one calls a flower is the first manifestation of the psychic presence. The psychic is individualised only

in man, but it was there before him; but it is not the same kind of individualisation as in man, it is more fluid: it manifests as force, as consciousness rather than as individuality. Take the rose, for example; its great perfection of form, colour, scent expresses an aspiration and a psychic giving. Look at a rose opening in the morning at the first touch of the sun, it is a magnificent self-giving in aspiration.

What is this psychic prayer that flowers represent?

The psychic, when it manifests in a plant, in the form of a flower, is in the form of a wordless prayer; it is the elan of the plant towards the Divine.

You have written: "Love of flowers is a valuable help for finding and uniting with the psychic. Could you explain this more in detail?

Since flowers are the manifestation of the psychic in the vegetal kingdom, love of flowers would mean that one is drawn by the psychic vibration and consequently by the psychic in one's own self.

When you are receptive to the psychic vibration, that puts you in a more intimate contact with the psychic in your own self. Perhaps the beauty of flowers too is a means used by Nature to awaken in human beings the attraction for the psychic.

How can one enter into psychic contact with flowers?

When one is in conscious contact with one's own psychic, one becomes aware of an impersonal psychic behind the whole creation and then, through this, one can enter into contact with flowers and know the psychic prayer they represent.

Mother, when flowers are brought to you, how do you give them a significance?

To the flowers? But it's in the same way, by entering into contact with the nature of the flower, its inner truth. Then one knows what it represents.

Each flower has its special significance, hasn't it?

Not as we understand it mentally. There is a mental projection when one gives a precise meaning to a flower. It may answer, vibrate to the touch of this projection, accept the meaning, but a flower has no equivalent of the mental consciousness. In the vegetable kingdom there is a beginning of the psychic, but there is no beginning of the mental consciousness. In animals it is different; mental life begins to form and for them things have a meaning. But in flowers it is rather like the movement of a little baby - it is neither a sensation nor a feeling, but something of both; it is a spontaneous movement, a very special vibration. So, if one is in contact with it, if one feels it, one gets an impression which may be translated by a thought. That is how I have given a meaning to flowers and plants - there is a kind of identification with the vibration, a perception of the quality it represents and, little by little, through a kind of approximation (sometimes this comes suddenly, occasionally it takes time), there is a coming together of these vibrations

(which are of a vital-emotional order) and the vibration of the mental thought, and if there is a sufficient harmony, one has a direct perception of what the plant may signify.

In some countries (particularly here) certain plants are used as the media for worship, offering, devotion. Certain plants are given on special occasions. And I have often seen that this identification was quite in keeping with the nature of the

plant, because spontaneously, without knowing anything, I happened to give the same meaning as that given in religious ceremonies. The vibration was really there in the flower itself.... Did it come from the use that had been made of it or did it

come from very far, from somewhere deep down. From a beginning of the psychic life? It would be difficult to say.

If our flower-offering depends on our state of consciousness, does it help us to learn the significances of flowers even if it is purely mental to begin with?

Yes, surely.

Have flowers a power in the occult world?

Yes, they have an occult power; they can even transmit a message if one knows how to charge them with it.

Can the flowers transmit other messages apart from the significances you have given

It is not impossible but the person who sends the message must have a great power of formation.

Is the power of formation purely occult or can a mental or vital power of formation also transmit messages?

The mental power of formation can certainly transmit messages. But for these messages to be received and understood, the person to whom they are sent must himself be very receptive mentally and particularly attentive.

When we offer flowers, with what attitude should we offer them? Does it matter if we do not know the significance?

This depends completely on the person who gives the flowers and on his state of consciousness. The same answer may be given to both the questions. According to the degree of consciousness of people what they do has a deep significance.

Do flowers retain the force always, even when they decay?

Decay? No, my child; when they dry up, yes. Decayed flowers are just nothing. A decomposition takes place, so the thing disappears. Perhaps it brings energy to the soil, that's quite possible; but still, when it decays it is good only to make manure

to grow other flowers. But if it dries up, it is preserved, it can remain for quite a long time.

Sweet Mother, what should we do with the flowers which you give us every day?

Flowers? You ought to keep them as long as they are fresh, and when they are no longer so, you must collect them and give them to the gardener (any gardener you know), so that he can put them in the earth to produce other flowers. Yes, one must give back to the earth what it has given us, for otherwise it will become poor.

THE MOTHER

Silent Language of Flowers

I can transmit a state of consciousness more easily to a flower than to a man: it is very receptive, though it does not know how to formulate its experience to itself because it lacks a mind. But the pure psychic consciousness is instinctive to it. When, therefore, you offer flowers to me their condition is almost always an index to yours. There are persons who never succeed in bringing a fresh flower to me - even if the flower is fresh it becomes limp in their hands. Others, however, always bring fresh flowers and even revitalise drooping ones. If your aspiration is strong your flower-offerings will be fresh. And if you are receptive you will be also very easily able to absorb the message I put in the flowers I give you. When I give them, I give you states of consciousness; the flowers are the mediums and it all depends on your receptivity whether they are effective or not.

***

When I give flowers, it is as an answer to the aspiration coming from the very depths of your being. It is a need or an aspiration, it depends upon the person. It may fill a void or else give you the impetus to progress, or it may help you find the inner harmony in order to establish peace.

Flowers are extremely receptive. All the flowers to which I have given a significance receive exactly the force I put into them and transmit it. People don't always receive it because most of the time they are less receptive than the flowers, and, they waste the force that has been put in it through their unconsciousness and lack of receptivity. But the force is there, and the flower receives it wonderfully.

I knew this a very long time ago. Fifty years ago.... There was that occultist who later gave me lessons in occultism for two years. His wife was a wonderful clairvoyant and had an absolutely remarkable capacity - precisely - of transmitting forces.

They lived in Tlemcen. I was in Paris. I used to correspond with them. I had not yet met them at all. And then, an a day, she sent me in a letter petals of the pomegranate flower, "Divine's Love". At that time I had not given the meaning to the flower. She sent me petals of pomegranate flowers telling me that these petals were bringing me her protection and force.

Now, at that time I used to wear my watch on a chain. Wrist-watches were not known then or there were very few. And there was also a small eighteenth century magnifying glass... it was quite small, as large as this (gesture).... And it had two lenses, you see, like' all reading-glasses; there were two lenses mounted on a small golden frame, and it was hanging from my chain. Now, between the two glasses I put these petals and I used to carry this about with me always because I wanted to keep it with me; you see, I trusted this lady and knew she had power. I wanted to keep this with me, and I always felt a kind of energy, warmth, confidence, force which came from that thing.... I did not think about it, you see, but I felt it like that.

And then, one day, suddenly I felt quite depleted, as though a support that was there had gone. Something very unpleasant. I said, "It is strange; what has happened? Nothing really unpleasant has happened to me. Why do I feel like this, so empty, emptied of energy?" And in the evening, when I took off my watch and chain, I noticed that one of the small glasses had come off and all the petals were gone. There was not one petal left. Then I really knew that they carried a considerable charge of power, for I had felt the difference without even knowing the reason. I didn't know the reason and yet it had made a considerable difference. So it was after this that I saw how one could use flowers by charging them with forces. They are extremely receptive.


THE MOTHER

The Significance of flowers (this part might have some repetition)

Sweet Mother, how do you give significance to a flower?
By entering into contact with it and giving a more or less precise meaning to what I feel… by entering into contact with the nature of the flower, its inner truth; then one knows what it represents.

Each flower has its special significance, hasn't it?
Not as we understand it mentally. There is a mental projection when one gives a precise meaning to a flower. It may answer, vibrate to the touch of this projection, accept the meaning, but a flower has no equivalent of the mental consciousness. In the vegetable kingdom there is a beginning of the psychic, but there is no beginning of the mental consciousness. In animals it is different; mental life begins to form and for them things have a meaning. But in flowers it is rather like the movement of a little baby - it is neither a sensation nor a feeling, but something of both; it is a spontaneous movement, a very special vibration. So, if one is in contact with it, if one feels it, one gets an impression which may be translated by a thought. That is how I have given a meaning to flowers and plants - there is a kind of identification with the vibration, a perception of the quality it represents and, little by little, through a kind of approximation (sometimes this comes suddenly, occasionally it takes time), there is a coming together of these vibrations(which are of a vital-emotional order) and the vibration of the mental thought, and if there is a sufficient harmony, one has a direct perception of what the plant may signify.
In some countries (particularly here) certain plants are used as the media for worship, offering, devotion. Certain plants are given on special occasions. And I have often seen that this identification was quite in keeping with the nature of the plant, because spontaneously, without knowing anything, I happened to give the same meaning as that given in religious ceremonies. The vibration was really there in the flower itself.... Did it come from the use that had been made of it or did it come from very far, from somewhere deep down. From a beginning of the psychic life? It would be difficult to say.

Have flowers a power in the occult world?
Yes, they have an occult power; they can even transmit a message if one knows how to charge them with it.

Can the flowers transmit other messages apart from the significances you have given?
It is not impossible but the person who sends the message must have a great power of formation.

Is the power of formation purely occult or can a mental or vital power of formation also transmit messages?
The mental power of formation can certainly transmit messages. But for these messages to be received and understood, the person to whom they are sent must himself be very receptive mentally and particularly attentive.

When we offer flowers, with what attitude should we offer them? Does it matter if we do not know the significance?
This depends completely on the person who gives the flowers and on his state of consciousness. The same answer may be given to both the questions. According to the degree of consciousness of people what they do has a deep significance.

If our flower-offering depends on our state of consciousness, does it help us to learn the significances of flowers even if it is purely mental to begin with?

Yes, surely.

THE MOTHER

Flowers on the Samadhi

Concerning the flowers on the Samadhi, does Sri Aurobindo transmit a special message through them, apart from their significance?

I do not think so-that would depend on different cases. It would be rather that he would receive messages if people put them into the flowers. That is quite possible. It may happen that if people put flowers with an intention or a precise prayer, Sri Aurobindo receives the message and answers it and that one receives his answer if one is sufficiently sensitive.

The Offering of Roses

Why do u generally give red roses to men and light-coloured roses to women and different colours to the little boys and girls?
It is because red roses give an impression of force and light-coloured roses an impression of charm and sweetness.

May I ask you with what intention you give me one red rose and one light-coloured one?
The human being transforms all its passions into love for the Divine and the Divine replies with his ineffable love.

The fragrance of flowers

Is there a relation between the perfume of a flower and its significance?
Certainly there should be one but so far I have not studied it.

How can one begin to study this relation? What is the first step?
Study and experience. You take a flower with a strong and definitive perfume. You breathe in the perfume, trying to find what thought or image it evokes. If you find something, you compare it with the significance given to the flower.
It is a long and detailed work. After some hundreds of experiences one may arrive at a conclusion.

In the study of perfumes of which you spoke, one observes that some perfumes seem to made up of several perfumes. Must one study each sub-perfume separately?
Yes, certainly. If one wants to study this is a terribly complicated, for not only are there differences between flowers but even similar flowers must differ among themselves, which means that the study can never come to an end and one cannot reach anything final and complete.
This is, you know, the influence of the hour –day and night-the influence of the time of the year, the influence of the seasons…

Scientists explain that flowers have perfume in order to attract insects. What do u think about it?
It is men who see and find a reason for everything-but I suppose if the Supreme has any such preoccupation.


Contact with the Psychic

You have written: "Love of flowers is a valuable help for finding and uniting with the psychic. Could you explain this more in detail?
Since flowers are the manifestation of the psychic in the vegetal kingdom, love of flowers would mean that one is drawn by the psychic vibration and consequently by the psychic in one's own self.
When you are receptive to the psychic vibration, that puts you in a more intimate contact with the psychic in your own self. Perhaps the beauty of flowers too is a means used by Nature to awaken in human beings the attraction for the psychic.

What is the best way of opening ourselves to the deep influence of flowers?
To love them. If you can enter into psychic contact with them, then that would be perfect.

How can one enter into psychic contact with flowers?
When one is in conscious contact with one's own psychic, one becomes aware of an impersonal psychic behind the whole creation and then, through this, one can enter into contact with flowers and know the psychic prayer they represent.

What is this impersonal Psychic you spoke of?
By impersonal psychic I mean the psychic region which does not belong to any individual in particular-the psychic region which is the creation, as air is in the earth’s atmosphere.

What is this psychic prayer that flowers represent?
The psychic, when it manifests in a plant, in the form of a flower, is in the form of a wordless prayer; it is the élan of the plant towards the Divine.

We have flowers with such significances as ‘Greed for money’, ‘Passion’, ‘Vanity’, ‘Chatter’, etc. How do these flowers represent a psychic prayer?
These flowers offer their bad vibrations for transformation.

Do strong-scented flowers represent a more ardent psychic prayer than the unscented ones?
Their nature gives itself more generously and more integrally.

And is there the same difference among plants and trees?
No, that is like the difference among the animals; some are big some are small. But everyone is like that… in minerals, in animals, in men. Each manifests its own nature and these natures are innumerable.

Dreams, Beings and Forces

What do flowers and gardens in our dreams signify? Sometimes in dreams one sees flowers which don’t exists?
This happens undoubtedly in the subtle physical. But it may also be possible that these flowers exist physically on the earth in a place you don’t know.

What do these flowers symbolise?
These symbols are most often individual and most often different people have different significances. It may happen that certain people have written books and those who regard them adopt their symbology. But it is purely mental question. You give a certain meaning to the flower. For instance to a rose-we have a certain meaning for rose.
As we have given this meaning, in your dreams you see the same symbolism. If you could tell me one of your dreams I could explain it to you. You see, a flower must spontaneously tell you something, then that would be symbolic for you. But it may be what we have already decided.

Are there subtle beings who are in an intimate relation with flowers?
That is possible, even probable. There are children who have experienced this and related it.

Is it possible to become conscious of these beings and work in harmony with them?
Yes. It is a question of nature and capacity.

Is possible to develop this capacity and how to do it?
Certainly one can develop the capacity if one takes sufficient interest in this to put in the time and necessary effort. Naturally it will be more or less difficult according to each one’s nature.
To become conscious of one’s dreams helps to do this. A silent and still concentration helps also.

Are there forces directly hostile to the vegetal nature? Are insects a manifestation of these forces?
There do not seem to exist forces consciously and voluntarily hostile to the vegetal kingdom. Insects do harm because they feed on plants, it is in a way they serve them also; both things are there, good and bad, without any conscious will. They do good they do harm, without knowing it.

Mother, does a plant have its own individuality and does it also reincarnate after death?
This may happen but is accidental. There are trees-trees especially-which have lived long and can be the home of a conscious being, a vital being. Generally it is vital entities which take shelter in trees, or else certain beings of the vital plane which live in forests-as certain beings of the vital live in water. There are old legends like that, but are very based on facts. The plants serve as home and shelter, but the being is not created by the plant itself!

The care of Plants and Flowers

How to develop our consciousness in order to work in a better way with plants and flowers?
First you must learn to be silent, and note carefully what happens in the consciousness.

Why do plants fall ill and what can we do to help them?
When man does not meddle, the illness of plants seems to be accidental. But when man’s action has upset the life of plants, even as that of animals, of course.

There are many plants we are trying to grow here which suffer because of our climate. How can we help them to grow and blossom here?
Naturally, plants which like cold climates grow in greenhouses. Also by planting forests one could have a regulating action on the climate.
Growth of consciousness in the atmosphere will surely have an effect which is difficult to describe beforehand.

Sweet Mother, what should we do with the flowers which you give us every day?
Flowers? You ought to keep them as long as they are fresh, and when they are no longer so, you must collect them and give them to the gardener (any gardener you know), so that he can put them in the earth to produce other flowers. Yes, one must giveback to the earth what it has given us, for otherwise it will become poor.

Can I remove the branches of shrubs which are overhanging and causing inconvenience to the inmates?
I cannot say yes or no, as all depends on the way it has to be done. It is not only the welfare of the inmates that must be taken into consideration but also the welfare of the shrubs.
Answers by Sri Aurobindo

Why is the flower symbolising your compassion so delicate and why does it wither away so soon?

No, the compassion does not wither with its symbol - flowers are moment's representation of things that are in themselves eternal.

What is the significance of the Mother's giving us flowers at Pranam every day?
It is meant to help the realisation of the thing the flower stands for.

Are powers mere symbols and nothing more? Can the flower symbolizing silence, for example, help in the realisation of silence?

It is when the Mother puts her force into the flower that it becomes more than a symbol. It then can become very effective if there is receptivity in the one who receives.


Flowers and their spiritual names
Tapasya - A discipline of aiming at the realisation of the Divine
Consciousness turned towards the Supramental Light - It is the athirst of Truth and will find its satisfaction only in the Truth
Plasticity - Always ready for the progress demanded. 
Progress - The reason why we are on earth
Obedience - To learn to obey is good; to obey only the Divine is better
Life Energy - Powerful and manifold, it meets all needs
Divine Love - A flower which is said to bloom even in the desert 
Psychological Perfection - There is not one psychological perfection but give, like the five petals of this flowers. We have said they are: sincerity, faith, devotion, aspiration, and surrender But as a matter of fact every time I give this flower it is not always the same psychological perfection. It is something very fluid, depending on the circumstances and the need of people
Simple Sincerity  The beginning of all progress 
Transparency - Can come only as a result of perfect sincerity 
Faith - You flame up and triumph 
Trust in the Divine - Very indispensable for the impulsive vital 
Devotion - Modest and fragrant, it gives itself without seeking for anything it return
Gratitude - It is you who open all the closed doors and let the Grace which saves penetrate deeply
Courage - Bold, it faces all dangers
Aspiration - Innumerable and obstinate, repeating itself untiringly 
Endurance - Going to the very end of the effort without fatigue or relaxing
Perseverance - The decision to go to the very end
Faithfulness - We can count on you. You never fail us when we need you.
Surrender - To will what the Divine wills is the supreme wisdom
Victory - Will triumph over all obstacles

பெளத்தம்.
ஜம்புலிங்கம் தனது முப்பது ஆண்டுகாலப் பௌத்த ஆய்வின் தொகுப்பாகச் சோழநாட்டில் பௌத்தம் என்ற நூலை எழுதியுள்ளார்.  இந்நூலில் கீழ்கண்டவாறு வருவதாக எழுத்தாளர் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் சொல்கிறார் (சிலைகள் சொல்லும் உண்மை - கட்டுரை). 
புத்தரைக் கடவுளாக ஏற்றுக் கொண்டு பாதபீடிகையை வணங்க வழிகாட்டியது மகாயான பௌத்தம். இதன் சாட்சியமாகவே திருக்குறளில் கடவுளின் வடிவமாகத் திருவடி குறிப்பிடப்படுகிறது என்கிறார் ஜம்புலிங்கம். அது போலவே புத்தர் பிறந்தவுடன் அவரது பாதங்கள் நிலத்தில் படவில்லை. தாமரை மலர்கள் தோன்றி பாதங்களைத் தாங்கிக் கொண்டன. அதன் அடையாளமாகவே மலர் மிசை ஏகினான் என்கிறார் வள்ளுவர் என்றும் சொல்கிறர் ஜம்புலிங்கம்


பரிமேலழகர் உரை
மலர்மிசை ஏகினான் மாண்அடி சேர்ந்தார் - மலரின் கண்ணே சென்றவனது மாட்சிமைப்பட்ட அடிகளைச் சேர்ந்தார்; நிலமிசை நீடுவாழ்வார் - எல்லா உலகிற்கும் மேலாய வீட்டு உலகின்கண் அழிவின்றி வாழ்வார். (அன்பான் நினைவாரது உள்ளக் கமலத்தின்கண் அவர் நினைந்த வடிவோடு விரைந்து சேறலின் 'ஏகினான்' என இறந்த காலத்தால் கூறினார்; என்னை? "வாராக் காலத்தும் நிகழும் காலத்தும் ஓராங்கு வரூஉம் வினைச் சொற் கிளவி இறந்த காலத்துக் குறிப்பொடு கிளத்தல் விரைந்த பொருள் என்மனார் புலவர்" (தொல், சொல், வினை, 44) என்பது ஓத்தாகலின். இதனைப் 'பூமேல் நடந்தான்' என்பதோர் பெயர்பற்றிப் பிறிதோர் கடவுட்கு ஏற்றுவாரும் உளர். சேர்தல் - இடைவிடாது நினைத்தல்).

மணக்குடவர் உரை
மலரின்மேல் நடந்தானது மாட்சிமைப்பட்ட திருவடியைச் சேர்ந்தவரன்றே, நிலத்தின்மேல் நெடுங்காலம் வாழ்வார். 'நிலம்' என்று பொதுப்படக் கூறியவதனான் இவ்வுலகின் கண்ணும் மேலுலகின்கண்ணுமென்று கொள்ளப்படும். தொழுதாற் பயனென்னையென்றாற்கு, போகநுகர்தலும் வீடுபெறலுமென்று கூறுவார் முற்படப் போகநுகர்வாரென்று கூறினர்.

மு.வரதராசனார் உரை
அன்பரின் அகமாகிய மலரில் வீற்றிருக்கும் கடவுளின் சிறந்த திருவடிகளை பொருந்தி நினைக்கின்றவர், இன்ப உலகில் நிலைத்து வாழ்வார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனமாகிய மலர்மீது சென்று இருப்பவனாகிய கடவுளின் சிறந்த திருவடிகளை எப்போதும் நினைப்பவர் இப்பூமியில் நெடுங்காலம் வாழ்வர்.

மேலும் : திருத்தும் பொன் சரவணன்
மலர்மிசை ஏகினான்' என்ற தொடருக்கு 'பரந்த மேலிடமாகிய அண்டவெளியினைக் கடந்துநிற்பவன்' என்பதே பொருள் ஆகும். 'மலர்தல்' என்ற வினைச்சொல்லுக்கு 'விரிதல்,பரவுதல்' என்று பொருள். 'மிசை' என்னும் சொல்லுக்கு 'மேலிடம்' என்றும் பொருள் ஆகும். வினைத்தொகை ஆகிய 'மலர்மிசை' என்பது 'மலர்ந்த மிசை' என்று விரியும். இதற்கு 'பரந்த மேலிடம்' என்று பொருள். இது அண்டவெளியினைக் குறிக்கும். 'மலர்தலை' என்பது பரந்த இடத்தையும், 'மலர்தலை உலகம்' என்பது பரந்த பூவுலகினையும் குறிப்பதைப் போல 'மலர்மிசை' என்பது அண்டவெளியினைக் குறிப்பதாகக் கொள்வதே பொருத்தமாகும். 'ஏகுதல்' என்னும் சொல்லுக்கு இங்கே 'கடத்தல்' என்னும் பொருளே பொருத்தமாகும்.

நிறுவுதல்:
இறைவனின் இருப்புநிலையினை உணர்த்த வந்த குறள் இது. அடிமுடி அறிய ஒண்ணாத அமலன் என்று இறைவனைப் பற்றி ஆகமங்களும் புராணங்களும் பக்தி இலக்கியங்களும் கூறுகின்றன. இறைவன் எங்கே இருக்கிறான்? அவனது முடியும்(தலை) அடியும் எங்கே உள்ளன? என்றெல்லாம் பல ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்பட்டு பல கதைகளும் கூறப்பட்டுள்ளன. உண்மை நிலை தான் என்ன? இக் கேள்வியின் ஒரு பாதிக்கு விடையிறுப்பதாக இக்குறள் இருக்கிறது.

பூமிப்பந்தின் மேல் வாழும் நமக்கு மேலே பரந்து விரிந்து இருப்பது எது? அண்டவெளி தானே. இந்த அண்டவெளியினையும் கடந்து நிற்பவன் இறைவன் என்று வள்ளுவர் அவனது இருப்புநிலையினைக் கூறுகிறார். வள்ளுவர் கூறும் இறைவன் பற்றிய வேறு பல செய்திகளை மற்றொரு கட்டுரையில் காணலாம்.

சரியான பொருள்:
'பரந்த மேலிடமாகிய வெளியினைக் கடந்துநிற்கும் இறைவனின் மாட்சிமை பெற்ற திருவடிகளை அடைந்தவர்கள் பூவுலகில் நெடுங்காலம் நிலைத்து வாழ்வர்.'