Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label 04 இயல் - பாயிரவியல். Show all posts
Showing posts with label 04 இயல் - பாயிரவியல். Show all posts

செயற்பால தோரும் அறனே ஒருவற்கு

குறள் 40
செயற்பால தோரும் அறனே ஒருவற்கு
உயற்பால தோரும் பழி
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
செயல் - தொழில்; பொருள்தேடுகை; இழைப்புவேலை; வேலைப்பாடு; காவல்; ஒழுக்கம்; வலிமை; செல்வாக்கு; செய்யல்நிலைமை; சேறு.

செயற்பாலது - செய்யக்கூடிய செயல்கள் 

ஓரும் - ஆசை நிலை.
ஓர்தல் - ஆராய்தல்; எண்ணுதல்; உணர்தல்; அறிதல்; தெளிதல்.

அறனே - அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

ஒருவற்கு - ஒரு மனிதனுக்கு

உய்தல் - உயிர்வாழ்தல், பிழைத்தல், ஈடேறுதல், நீங்குதல் தப்புதல்
உயற்பாலது  - ஒழிக்கத் தக்கவை, விலக்கத் தக்கவை, கொய்தெறிய வேண்டியவை
ஓரும் - ஆசை நிலை.
ஓர்தல் - ஆராய்தல்; எண்ணுதல்; உணர்தல்; அறிதல்; தெளிதல்.

பழி - குற்றம்; நிந்தை; அலர்; குறை; பாவம்; பழிக்குப்பழி; பொய்; பகைமை; ஒன்றுக்கும்உதவாதவன்

முழுப்பொருள்

1) ஒருவன் செய்ய வேண்டியவை என்ன? 
செய்யத்தக்க செயல்களை ஆராய்ந்து செய்வதே அறம் ஏனெனில் அறத்தொடு பொருந்தி வருவதே இன்பம். 

2) ஒருவன் நீக்க வேண்டியவை என்ன? 
ஆனால் செய்யதகாதவை/ விலக்கத்தக்க செயல்கள் எல்லாம் பழியை தரும். பழி என்பது குற்றம். பழி என்பது ஊராரின் அலர். பழி என்பது பகை. இவையாவும் தீதே. ஆதலால் அவற்றை விலக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

இவை இரண்டுமே அறவழில் நிற்க நெறி. ஏனெனில் அறத்தையும் செய்து பழியையும் செய்தால் ஒரு பலனும் இல்லை. 

மேலும் கீழ்க்காணும் குறளையும் சேர்த்து படித்தால் பழி இல்லாமல் வாழ்வது எவ்வளவு முக்கியம் என்பது புரியும்

2021இல் தமிழகத்தில் தலைமை செயலர் வெளியிட்ட அறிக்கை அறத்தோடு செய்த செயல். ஏனெனில் அவர் எத்தகைய பழியையும் பெற விரும்பவில்லை.


மேலும்


மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
ஒருவற்குச் செயற்பாலது அறனே - ஒருவனுக்குச் செய்தற் பான்மையானது நல்வினையே; உயற்பாலது பழியே- ஒழிதற்பான்மையது தீவினையே. ( 'ஓரும்' என்பன இரண்டும் அசைநிலை. தேற்றேகாரம் பின்னும் கூட்டப்பட்டது. பழிக்கப்படுவதனைப் 'பழி' என்றார். இதனான் செய்வதும் ஒழிவதும் நியமிக்கப்பட்டன.).

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்குச் செய்யும் பகுதியது அறமே, தப்பும் பகுதியது பழியே. மேல் அறஞ் செய்யப் பிறப்பறு மென்றார், அதனோடு பாவமுஞ் செய்யின் அறாதென்றற்கு இது கூறினார்.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவன் வாழ்நாளில் முயற்சி மேற்கொண்டு செய்யத்தக்கது அறமே. செய்யாமல் காத்து கொள்ளத்தக்கது பழியே.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவன் செய்யத் தக்கது அறமே; விட்டுவிடத் தக்கவை தீய செயல்களே.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
1) What are the things one should do?
One should do Dharma. One should do their duties and responsibilities in the right way with integrity. One should do their work to fullest potential like a tapas expressing themselves completely.(And not do a work for the sake of doing it)
2) What are the things one should not do?
One should not do things that will bring them bad reputation, destruction etc. One should not avoid or procrastinate doing their duties that will bring destruction, bad reputation etc. One should not deviate from integrity. One should not do wrong things.

Questions that I ask to the kid
1) What are the things one should do ?
2) What are the things one should not do ?

அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்றெல்லாம்

குறள் 39
அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்றெல்லாம்
புறத்த புகழும் இல
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

அறத்தான் - அறவழி வாழ்வினால்

வருவதே வருதல் 

இன்பம் - மனமகிழ்ச்சி; இனிமை ஒன்பான்சுவைகளுள்ஒன்று; சிற்றின்பம், காமம் திருமணம் நூற்பயன்களுள்ஒன்று.

மற்று - ஓர்அசைநிலை; பிறிதின்பொருட்குறிப்பு; வினைமாற்றுக்குறிப்பு; மறுபடியும்; பின்; காண்க:மற்றப்படி

எல்லாம் - முழுதும்

புறம்பு - puṟampu   n. புறம்¹. [K. hoṟagu.]1. Exterior, outside; வெளியிடம். பொங்கரில்வண்டு புறம்பலை சோலைகள் (பெரியபு. ஆனாய. 7). 2.That which is separate, detached, distinct or exclusive; தனியானது. (W.) 3. Other; மற்றை. (W.)4. Back of a person; முதுகு. தன்னைப் புறம்பழித்து நீவ (கலித். 51).

புறத்த - இன்பம் போலிருந்து துன்பத்தில் சேர்ப்பவை

புகழும்  - புகழ் - துதி; கீர்த்தி; அருஞ்செயல்; அகத்தி; வாகை.

இல - இல்லை 

முழுப்பொருள்
அறத்தின் வழி நிற்பதனாலும் அறம் செய்வதனாலும் வருவதே மெய்யான இன்பம். அவ்வின்பமே நிலைத்து நிற்கும். புகழை தரும். சான்றோர்கள் போற்றுவார்கள். 

அறத்திற்கு புறம்பான வழிகளில் (அதாவது தீய வழிகளில், வஞ்சகத்தால்) பெரும் பொருளோ இன்போ இன்பம் அல்ல. அவை நிலைத்து நிற்காது. துன்பத்தை தரும். ஆதலால் அவர்களுக்கு அது புகழும் தராது. சான்றோர்களும் மதிக்கமாட்டார்கள். 

அறத்தை / தருமத்தை /கடமைகளை செய்து வருவதே மெய்யான் (பேரின்பம்/)இன்பம். மற்றவற்றை செய்து வருவது இன்பம் கிடையாது. அது சிற்றின்பம்.

இக்குறளில் வெளிப்படையாக இல்லாவிட்டாலும் நாம் இன்னொன்றை அறிந்துக்கொள்ளலாம். நம் குடியின் பெருமையாலும் நம் குடும்பம் நமக்கு தரும் சலுகைகளால் வரும் இன்பம் எல்லாம் இன்பம் அல்ல. நாம் அறம் செய்து பெற்றால் தான் அது மெய்யான இன்பம். ஆதலால் ஒருவருடைய அறச்செயலே ஒருவருக்கு புகழை தரும்.

ஒருவர் இலஞ்சம் வாங்கி வசதியாக வாழலாம். ஆனால் நேர்மையாக வாழ்ந்தவரையே இவ்வுலகம் போற்றும்.

அறம் செய்து வருவது இன்பம். அறம் செய்யாமல் சிற்றின்பம் வரலாம் வர வாய்ப்புகள் அதிகம். ஆனால் அது நீடிக்காது. ஏனெனில், தன் நெஞ்சே தன்னைச் சுடும். மேலும் இவ்வுலகம் அறம் செய்யாது வந்த பொருளையும் புகழையும் போற்றாது. குறிப்பாக புறத்தே போற்றாது ஏசும்.

அதனால் தான் கீழ்க்காணுமாறு திருவள்ளுவர் பின்பு கூறியுள்ளார்

ஒப்புமை
”உருவமும் அழுகுநல் ஒளியுங் கீர்த்தியும்
செருஇடை வெல்வலத் திறலும் சிந்தைசெய்
பொருளவை வருதலும் போக மும்நல்ல
திருவுடை யறத்தது செய்கை என்றனன்” (மேருமந்தர.447)


மேலும்: அஷோக் உரை


தருமன் “அறத்தின்மேல் நான் கொண்டுள்ள நம்பிக்கையென்பது அது வெல்லும் என்பதனால் அல்ல. அளிக்கும் என்பதனால் அல்ல. அழைத்துச் செல்லும் என்பதனாலும் அல்ல. அது எனக்கு உவப்பானது, அது ஒன்றே இயல்பானது என்பதனால்தான்” என்றார். பீஷ்மர் விழிகள் ஈரம் கொள்ள, நெகிழ்ந்து தொண்டை அசைய, கைநீட்டி அவர் கைகளை பற்றிக்கொண்டார். “அவ்வண்ணமே இரு, மைந்தா! இம்மண்ணில் எதுவும் உன்னை துயர்கொள்ளச் செய்யாதிருக்கட்டும்” என்றார். அவரது கைகள் தருமனின் கைகளுடன் சேர்ந்து நடுங்கின. “தங்கள் வாழ்த்து என்றும் என்னுடன் இருக்கும்” என்றார் தருமன்.

 “நால்வகை மெய்ப்பொருள்களில் அறம் காலம்பொறுத்தது. பொருள் இடம்பொறுத்தது. வீடு அறியவொண்ணாதது. கண்முன் என இருப்பது இன்பம் ஒன்றே. இன்பமளிப்பதே அறம். அதற்கு உதவுவதே பொருள். அதன் விளைவே வீடு” என குரு சொன்னதையே தானும் உரைத்தாள்

அவன் எழுந்தமைந்து “ஆம், சொல். காமம் கலந்தால் எல்லாமே கலை என்றான் பாணன். அன்னை நல்லுரை கலைவடிவு கொள்வதெப்படி என்று பார்க்கிறேன்” என்றான். அவள் விழிகள் பதறாமல் அவனை நோக்கி “மைந்தா, காமம் மனிதனைப் பெருக்கும் இன்பமல்ல. ஒவ்வொரு கணமும் அவனை குறைக்கும் இன்பம். விளைநிலத்து விதை என அவனைப் பெருக்குவது அறம் ஒன்றே. காமத்தையும் செல்வத்தையும் அறியாது அறம் நோக்கி சென்றதன் தோல்வியை முன்பு நீ அறிந்தாய். நன்று! இப்போது காமத்தைத் தொடர்வதன் எல்லையை அறிந்துவிட்டாய். செல்வத்தையும் அறிந்துளாய். கடந்து சென்று அறத்தை அறி. இது தெய்வங்கள் உனக்களித்திருக்கும் நல்வாய்ப்பென்று உணர். இல்லையேல் பேரழிவை நீ சந்திப்பாய்” என்றாள்.
.....
அறம் இறப்பதில்லை. தன் சிதையிலிருந்தும் முளைத்தெழும் ஆற்றல் கொண்டது அது” என்று ஒரு புலவர் தன் இரு கைகளையும் விரித்து கூவினார். 

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ”ஏழரைப்பொன்” என்ற கட்டுரையில் சதனாந்தன் என்ற ஒருவரிடன் கொண்ட உரையாடலில் இருந்து ஒரு பகுதி.

அவர் அருகே வந்து அங்கிருந்த சிறிய முக்காலியில் அமர்ந்தார். “எந்த ஊர்?” என்று என்னைக் கேட்டார். நான் “நாகர்கோவில்” என்றேன். “ எனக்குத் திருவனந்தபுரம் பக்கம் காட்டாக்கடை” என்றார். தன் பெயர் சதானந்தன் என்றார். சிரித்தபடி ”சதா ஆனந்தமாக இருக்கவேண்டும் ஆனால் சிறுவயதில் அப்படி இருக்கவில்லை” என்றார்

தந்தை சிறுவயதிலேயே இறந்து போய்விட சித்தியின் வளர்ப்பில் பலவகையான கொடுமைகளைச் சந்தித்து இளமைப்பருவத்தைக் கழித்ததையும், படிக்க ஏங்கி அதற்கான வாய்ப்பு இல்லாமல் துன்புற்றதையும், ஒன்பது வயதில் வீட்டை விட்டு ஓடிவந்து ஏற்றுமானூரிலேயே ஒரு உணவு விடுதியில் வேலைக்குச் சேர்ந்ததையும், ஒவ்வொரு நாளும் அடியும் வசைகளும் பெற்று மூன்று வேளை உணவை மட்டுமே ஊதியமாக பெற்றுக் கொண்டு அங்கே பணியாற்றியதையும் பற்றி சதானந்தன் சொன்னார்.

ஆனால் நான் மனந்தளரவில்லை. நான் எந்தத் தவறும் செய்யவில்லை. ஆகவே ஏற்றுமானூரப்பன் எனக்கு உதவுவார் என்று நினைத்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேர்த்து ஒரு சிறிய டீக்கடையை ஆரம்பித்தேன். அது வளர்ந்தது. இந்தக் கட்டிடத்தை வாங்கி விடுதியை ஆரம்பித்தேன். திருமணம் செய்து கொண்டேன். நான்கு பிள்ளைகள் நான்குபேருமே எர்ணாகுளத்திலும் திருவனந்தபுரத்திலும் நல்ல நிலையில் இருக்கிறார்கள்.”

எனக்கு ஒரு குறையும் இல்லை” என சதானந்தன் தொடர்ந்தார் “மனைவி மகன்களுடன் இருக்கிறாள். இந்த விடுதி என் பொறுப்பில் இருக்கிறது. இதை விற்றுவிட்டு வரும்படி என்னைச் சொல்கிறார்கள். ஆனால் ஏற்றுமானூரப்பனின் பிரசாதம் இது. நான் உயிரோடிருக்கும் வரை இங்குதான் இருக்கவேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன். அதை அவர்களும் புரிந்து கொண்டார்கள். ஆகவே தான் இங்கிருக்கிறேன். காலையிலும் மாலையிலும் ஏழரப்பொன் ஆனைமேல் ஏறியவனை வணங்குகிறேன். மனம்நிறைவாக இருக்கிறது” என்றார்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் "மலையரசி" என்ற ஒரு சிறுகதையில் (முன்நாள்) ராணி பார்வதி பாய்-க்கும் ராஜா ராமா வர்மா விற்கும் நடக்கும் உரையாடல் அறனை வலியுறுத்தும். செயலே மகிழ்ச்சியை அளிக்கும் என்று கூறும். (முழு கதையையும் இச்சுட்டியில் தட்டி வாசிக்கவும். மிக நல்ல ஒரு முக்கியமான சிறுகதை - புனைவு கலந்த ஒரு வரலாறு)

மு.கு: சிறுகதையின் மையப் பகுதியை இங்கு வெட்டி ஒட்டி உள்ளேன். குறள் சொல்ல வருவதை சில வரிகளில் bold செய்து காட்டியுள்ளேன். ஆயினும் முழு கதையையும் சுட்டியில் தட்டி வாசிக்க பரிந்துரைப்பேன்.

பார்வதி பாய் தோலுறையிட்ட சிறிய டச்சு நாற்காலியில் அமர்ந்தாள். “ராமா உன் உடல்நிலை மோசமாகியிருக்கிறது. நான் இவ்வளவு எதிர்பார்க்கவில்லை” என்றாள்.

“நான் நன்றாகத்தான் இருக்கிறேன்” என்றார் ராமவர்மா.

“நான் நீ வழக்கம்போல சங்கீதத்தில் மூழ்கி இருக்கிறாய் என்று நினைத்தேன். உடல்நிலை மோசமாக இருக்கிறது என்றார்கள். உன் உடல்நிலை எப்போதுமே மோசமாகத்தான் இருந்தது என்று நினைத்துக்கொண்டேன்” என்றாள் பார்வதி பாய். “நான் உன்னை வந்து பார்ப்பதே உனக்குப் பிடிக்கவில்லை. சென்றமுறை வந்தபோது மிகவும் கொந்தளித்துவிட்டாய். ஆகவே நான் வராமலிருந்தேன்…”

ராமவர்மா கட்டில்மேல் கால்களை தூக்கி வைத்துக்கொண்டார்.

“மிகமிக மெலிந்துவிட்டாய். உன் கைகளும் கால்களும் சுள்ளிபோலிருக்கின்றன” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள். “நான் உன்னை அப்படியே விட்டிருக்கக்கூடாது…”

“நீங்கள் கவலைப்படவேண்டாம் இளையம்மை.”

“நான் கவலைப்படாமல் யார் கவலைப்படுவார்கள்? நான் என் அக்கச்சிக்கு கொடுத்த வாக்கு… அக்கச்சி என்னை மன்னிக்கமாட்டார்”

“அக்கச்சி அக்கச்சி… வேறு பேச்சே இல்லையா? உங்கள் வாழ்க்கையே உங்கள் அக்கச்சிக்கு கொடுத்த வாக்குறுதி மட்டும்தானா?”

நிதானமாக “ஆம், அந்த வாக்குறுதி மட்டும்தான்” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள். “ஆகவேதான் எனக்கு குழந்தைகள் வேண்டாம் என்று நினைத்தேன். என் ரத்தத்தில் இருந்து அவர்கள் பிறந்தால் அதிகார ஆசை கொண்டிருப்பார்கள் என்று சந்தேகப்பட்டேன். வைத்தியர்களிடம் கேட்டு குழந்தையில்லாமல் ஆக்கிக்கொண்டேன். ராகவ வர்மா கோயில்தம்புரானுக்கும் இது தெரியும். திசைதிரும்பாத அம்புதான் ஆற்றல் கொண்டது, அதுவே இலக்கடையும் என்று என் ஆசிரியர்கள் எனக்குச் சொல்லிக்கொண்டே இருந்தார்கள்.”

“வெறும் இலக்கு, அவ்வளவுதானா வாழ்க்கை?”

“ராமா, மனித வாழ்க்கை என்றால் என்னவோ பெரிதாக நினைக்கிறாய். அப்படியெல்லாம் இல்லை. உறுதியாகப் பற்றிக்கொள்ள ஒரு விஷயம்போதும், அதைக்கொண்டு கடந்துசெல்ல வேண்டிய ஒன்றுதான் அது…. அதுகூட இல்லாதவர்கள்தான் துரதிருஷ்டசாலிகள்… என் அக்கச்சி எனக்கு ஒரு இலட்சியத்தை தந்து என் வாழ்க்கையை அர்த்தப்படுத்தினாள்.”

“அவ்வளவுதான் வாழ்க்கை என்றால் அதைப்போல அபத்தம் வேறொன்றுமில்லை. அதை ஏன் வாழ்ந்து தொலைக்கவேண்டும்?” என்று தலைகுனிந்து ராமவர்மா முணுமுணுத்தார்.

“சரி, வாழ்க்கை என்றால் என்ன? நீ என்னதான் எதிர்பார்க்கிறாய்? நீ என்ன திட்டம் வைத்திருக்கிறாய்?”

“தெரியவில்லை இளையம்மை. ஆனால் நான் வாழ்க்கை பற்றி கனவுகண்டுகொண்டே இருக்கிறேன். சிலசமயம் காலத்தால் அழியாத கீர்த்தனைகளை செய்யவேண்டும் என நினைக்கிறேன். சிலசமயம் ஒன்றுமே செய்யாமல் அமர்ந்து சங்கீதம் கேட்டுக்கொண்டே இருக்கவேண்டும் என்று நினைக்கிறேன். ஏதாவது ஒரு மலையடிவாரத்தில் அமர்ந்துவிடவேண்டும் என்று தோன்றும்போதே உலகமெங்கும் செல்லவேண்டும் என்றும் தோன்றுகிறது. எனக்கு என்னவேண்டும் என்று உண்மையாகவே தெரியவில்லை. ஆனால் கனவுகாணாத நாளே இல்லை. என் வாழ்க்கையே கனவுகளால் கழிந்துவிட்டது”

“என்ன பேச்சு இது? உன் வாழ்க்கை இப்போதுதான் தொடங்குகிறது. அரசர்கள் பொதுவாக பட்டத்திற்கு வரும் வயது இது…” என்றாள் பார்வதி பாய்.

“எனக்கு சலித்துவிட்டது. பதினேழு ஆண்டுகள் இந்த கூண்டுக்குள் அடைபட்டு திணறிக்கொண்டிருக்கிறேன்… நேற்று நினைத்துக்கொண்டேன், என் சிறகுகள் எல்லாம் உதிர்ந்துவிட்டன. இப்போது இந்தக்கூண்டை திறந்துவிட்டால்கூட என்னால் பறக்கமுடியாது”

“இந்தமாதிரிப் பேச்சுக்களை நான் வெறுக்கிறேன். எல்லார் மனதிலும் ஊக்கமும் சோர்வும் நம்பிக்கையும் கசப்பும் விதைகளாக உள்ளன. அதில் நமக்கு வேண்டியதை பேசிப்பேசி வளர்த்துக்கொள்கிறோம். உன்னுடைய சோர்வையையும் கசப்பையும் வளர்த்துக்கொள்வதை தவிர வேறென்ன பயன்?”

“இளையம்மை, நான் இந்த பதினேழு வருடங்களில் ஒரு நாளாவது மகிழ்ச்சியாக இருந்திருக்கிறேனா?”

“அது உன்னுடைய சிக்கல்… நீ ஒரு நாட்டின் அரசன். அந்தக் கடமையை நீ ஒழுங்காகச் செய்திருந்தால் அத்தனை மகிழ்ச்சிகளும் உன்னைத் தேடி வந்திருக்கும். உன் கடமையை நீ ஒழுங்காகச் செய்யவில்லை. ஆகவே ஒவ்வொன்றும் சிக்கலாகி உன்னை சுற்றிக்கொண்டன.”

“நான் என் கடமையை ஒழுங்காகச் செய்திருந்தால் ரெஸிடென்ட் கல்லன் என்னை போற்றி மடிமேல் வைத்து கொஞ்சியிருப்பாரா?”

“இல்லை, நீ அவரை கையாள்வது எப்படி என்று கற்றுக்கொண்டிருப்பாய்” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள். “அரசாட்சி என்பது ஒரு போர், ஒரு விளையாட்டு. அதில் எதிரிகள் உண்டு. நம் ஆட்டத்தை தீர்மானிப்பவர்கள் எதிரிகள்தான்.”

ராம வர்மா தலையை பொறுமையின்றி அசைத்தார்.

“நான் என் அக்கச்சியிடமிருந்து இந்த நாட்டின் ரீஜண்ட் மகாராணிப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டபோது எனக்கு வயது பதிமூன்று. அன்று இங்கே ரெஸிடெண்டாக இருந்தவர் கர்னல் மன்றோ… இன்றுகூட திருவிதாங்கூரில் அவர் பெயரைச் சொன்னால் அச்சமும் வெறுப்பும் பக்தியும் கலந்து உருவாகிறது. அவர் பத்து கர்னல் கல்லன்களுக்கு சமம்” என்று பார்வதிபாய் தொடர்ந்தாள்.

“கர்னல் மெக்காலே வேலுத்தம்பி தளவாயை ஒடுக்கியவர். அவருக்கு திறமை போதவில்லை என்று சொல்லி மலபாரில் இருந்து கர்னல் மன்றோவை இங்கே அனுப்பினார்கள். அவரை இங்கே இரும்புச்செக்கு என்று சொல்வார்கள். திருவிதாங்கூரை பிழிந்து கடைசித்துளிவரை கொண்டு செல்வதற்காகவே கம்பெனி அவரை அனுப்பியது. ஸ்ரீரங்கப்பட்டினத்தில் திப்புசுல்தானை வென்று மைசூரை ஆட்சிசெய்தவர் அவர். மராத்தா போர்களில் பங்கெடுத்தவர். ரெஸிடென்ட் கல்லன் அவருடன் ஒப்பிடுகையில் ஒரு வயதால் குழம்பிப்போன கிழவர் மட்டும்தான்.

“என் அக்கச்சியின் காலத்திலேயே கர்னல் மன்றோ நேரடியாகவே திருவிதாங்கூரின் திவானாக அவரே பொறுப்பேற்றுக்கொண்டார். அதற்கு என் அக்கச்சி மன்றாடி விண்ணப்பிப்பதாக ஒரு கடிதமும் எழுதி வாங்கிக்கொண்டார். நான் ரீஜண்ட் ஆக வந்தபோது அவர்தான் ரெஸிடென்டும் திவானும் எல்லாமே… பாப்பு ராவ் என்று ஒரு அடிமையை வைத்து எல்லாவற்றையும் அவரே செய்தார். நான் உலகம் தெரியாத சின்னப்பெண். உன்னைப்போல ஆங்கிலக் கல்வி உடையவள் அல்ல. என் துணைக்கு யாருமே இல்லை” பார்வதி பாய் தொடர்ந்தாள்

“ஒரு சின்ன பிழை செய்தால் போதும் நாட்டை வெள்ளைக்காரர்கள் எடுத்துக்கொள்வார்கள். மிகமிகக் கவனமாக நான் செயல்பட்டேன். கர்னல் மன்றோவை எனக்கான எதிரியாக அல்ல, என் திறமையை வளர்த்துக் கொள்வதற்கான களமாகவே நான் எடுத்துக்கொண்டேன்

முதலில் மெட்ராஸ் பிரசிடென்ஸியில் அவருக்கு எதிரி யார் என்பதை ஒற்றர்கள் வழியாக அடையாளம் கண்டேன். அந்த எதிரிகளின் காதில் அவரைப்பற்றிய எதிர்மறைச் செய்திகளை போட்டுக்கொண்டே இருந்தேன். கர்னல் மன்றோ இங்கே திவானாக இருந்து தனிப்பட்ட லாபம் சம்பாதிக்கிறார் என்று கெட்டபெயரை உருவாக்கினேன்.

“உண்மையைச் சொல்வதற்கு என்ன, கர்னல் மன்றோ மிகமிகமிக நேர்மையானவர். ஈவிரக்கமற்றவர், ஆனால் ஊழலே இல்லாதவர். ஆனால் அவரை ஊழல்செய்கிறார் என்று முத்திரை குத்தினேன். ஒரு நேர்மையாளன் நேர்மையற்றவன் என்று சொல்லப்படும்போது சமநிலை இழக்கிறான். கர்னல் மன்றோ அவருக்கு கவர்னர் எழுதிய கடிதங்களுக்கு கடுமையாக எதிர்வினை ஆற்றினார். மெட்ராஸ் கவர்னர் கர்னல் மன்றோமேல் ஒரு விசாரணையை ஆணையிட்டார். அவர் திவான் பதவியிலிருந்து விலகினார்” பார்வதி பாய் சொன்னாள்.

“நான் மேலும் அவருக்கு நெருக்கடி கொடுத்தேன். அவருடைய மகன் இங்கே காப்டன் பதவியில் இருந்தான், அவர் அவனுக்காக நெறிகளை மீறுகிறார் என்று பழிகிளப்பிவிட்டேன். கர்னல் மன்றோ மெல்ல மெல்ல இங்கிருந்து விலக்கப்பட்டார். ஆயிரத்தி எண்ணூற்றி பதினெட்டில் அவர் லண்டன் திரும்பும்போதுகூட அவர் அவமானமடைந்து இங்கிருந்து சென்றதற்கு நானே காரணம் என்று அறிந்திருக்கவில்லை. அதுதான் ராஜதந்திரம்”

“அதை நான் என் சொந்த லாபத்திற்காகச் செய்யவில்லை. அவருக்குப்பின் வந்த ரெஸிடென்ட் மோரிசன் எனக்கு உகந்தவராக இருந்தார். கர்னல் மன்றோவைப்போல அவர் திருவிதாங்கூரை கறவைப் பசுவாக மட்டும் நினைக்கவில்லை. ஆகவேதான் நான் மலைக்குடியேற்றங்களை வளர்க்கமுடிந்தது. கடலோரச்சந்தைகளை உருவாக்க முடிந்தது. திருவிதாங்கூரை கடனில் இருந்து மீட்டேன். இன்று நீ காணும் கல்விவளர்ச்சி, பட்டினியில்லா நிலைமை இரண்டுமே அப்படித்தான் உருவாகி வந்தன” என்றாள் பார்வதி பாய்.

தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்த ராமவர்மாவை பார்த்துக் கொண்டு அவள் தொடர்ந்தாள் “கர்னல் மன்றோ இரக்கமற்றவர், ஆகவே நானும் இரக்கமற்றவள் ஆனேன். ஏனென்றால் கூரிய வாளை கூரியவாளால்தான் எதிர்க்கமுடியும். அதுதான் அரசாட்சி” மெல்லிய சிரிப்புடன் “நீ என்ன நினைத்தாய், உன் ஆட்சியை உனக்கு தட்டில் வைத்து பரிமாறுவார்கள் என்றா? எந்த அரசாவது எவருக்காவது அப்படி அளிக்கப்பட்டிருக்கிறதா?” என்றாள்.

ராமவர்மா பெருமூச்சுவிட்டார். “நான் அரசனாக ஆகும்போது எத்தனையோ கனவுகளுடன் இருந்தேன். கீழ்மட்ட ஊழலை முழுக்க நீக்கம் செய்யவேண்டும், அத்தனைபேருக்கும் அரசாங்கத்தின் மேல் நம்பிக்கை வரும்படி நீதி முறையை கொண்டு வரவேண்டும், வணிகப்பாதைகளை முழுக்கமுழுக்க பாதுகாப்பாக அமைக்கவேண்டும்… எத்தனையோ திட்டங்கள் வகுத்தேன்”

“அதற்கு நீ என்ன செய்தாய்?” என்று பார்வதி பாய் கேட்டாள். “உனக்கு ஆசிரியராக இருந்த சுப்பா ராவை திவானாக ஆக்கவேண்டும் என்று நினைத்தாய். ஏனென்றால் அவரிடம் உன் கனவுகளை எல்லாம் சொல்லியிருந்தாய். அவர் அவற்றையெல்லாம் ஆதரித்தார். நானும் ரெஸிடென்ட் மோரிசனும் அதை எதிர்த்தோம். ஏனென்றால் எங்களுக்கு சுப்பாராவ் மேல் நம்பிக்கை இல்லை. ஆனால் ரெஸிடென்ட் மோரிசன் மாறுதலாகிப் போனதுமே நீ நான் நியமித்த திவான் வெங்கிட்டராவை பதவிநீக்கம் செய்தாய். உன் ஆசிரியர் சுப்பாராவை திவானாக ஆக்கினாய். அவர் சொன்னார் என்று கொச்சு சங்கரப்பிள்ளையை திவான் பேஷ்காராக நியமித்தாய்…”

“ஆமாம், நான் அரசன். என் அரசை நான் உருவாக்கவேண்டும் என்று நினைத்தேன்.”

“உண்மை, ஆனால் உன் கனவுகளை நிறைவேற்றும் தகுதி நீ நியமித்த அமைச்சருக்கு இருக்கிறதா என்று பார்த்தாயா? அவர் வெறும் ஆசிரியர். ஒரு நிர்வாகி கீழிருந்து படிப்படியாக மேலேறி வரவேண்டும். பலமுறை இதை நான் உன்னிடம் சொல்லியிருக்கிறேன். திவான் என்பவர் அரசின் முக்கியமான எல்லா துறைகளிலும் சில ஆண்டுகளாவது வேலை செய்திருக்கவேண்டும்… ” என்றாள் பார்வதி பாய்.

“சுப்பாராவ் முயற்சி செய்தார்” என்று ராமவர்மா சொன்னார்.

“சுப்பராவ் அத்தனை செயல்களையும் அரைகுறையாகவே செய்தார். உன் எண்ணங்களை எல்லாம் வெறும் ஆணைகளாகவே பிறப்பித்துக்கொண்டிருந்தாய். மாதம் ஐந்தாறு அரசாணைகள்… அந்த ஆணைகள் நிறைவேறினவா என்று நீ பார்க்கவில்லை. அவை என்ன விளைவை உருவாக்கின என்று நீ கவனிக்கவில்லை. அவை வெறும் சந்தைப் பேச்சுக்களாகவே நீடித்தன..” என்று பார்வதி பாய் தொடர்ந்தாள்.

“பதினேழு ஆண்டுக்குமுன் நான் உன்னிடம் சொன்னேன். ஒன்றை நினைப்பதும் சொல்வதும் அல்ல அதை செய்வதுதான் அரசாட்சியில் முக்கியம். நினைக்கையிலும் சொல்லும்போதும் நம்முன் எவருமே இல்லை. செய்ய ஆரம்பிக்கும்போது அதற்கு எதிரான எல்லா சக்திகளும் எழுந்து வருகின்றன. அவற்றை கையாளத் தெரியவேண்டும்”

“அதாவது, லஞ்சம் வாங்கும் அதிகாரிகளை தண்டிக்கவேண்டும் என்றால் அதிகாரிகளின் தரப்பையும் கேட்டுத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் இல்லையா?” என்று ராமவர்மா உரக்க கேட்டார்.

“இல்லை. ஆனால் நேர்மையானவரும் திறமையற்றவருமான அதிகாரியை விட திறமையான சற்று நேர்மைக்குறைவுகொண்ட அதிகாரி மேல். முற்றிலும் நேர்மையான அதிகாரி என்பவர் எதையுமே செய்யாமலிருப்பவர்… ஏனென்றால் அரசாட்சி என்பதிலேயே ஒர் அநீதி இருக்கிறது” என்றாள் பார்வதி பாய் “ஆமாம், நாம்தான் இந்நாட்டை ஆட்சி செய்கிறோம். ஆனால் நம் ஆணைகளை இந்த நாடு ஏற்றுக்கொண்டால் மட்டுமே ஆட்சி நடக்கும். ஆணைகளை மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வைப்பதில்தான் அரசனின் ஆட்சித்திறனே இருக்கிறது.”

“எனக்கு புரியவில்லை இளையம்மை… நான் எல்லா இடங்களிலும் தோற்றுவிட்டேன்.”

“ரெஸிடென்ட் கல்லனை இரண்டு ஆண்டுகளாக நீ ஏன் சந்திக்கவில்லை? நான் உன்னிடம் பலமுறை சொன்னேன்.”

“நான் சொன்னேனே, அவருக்கு செவி கேட்கவில்லை. என்னால் கத்திப்பேசமுடியவில்லை. என் நெஞ்சு வலிக்கிறது.”

“அசட்டுத்தனமாகப் பேசாதே” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள்.

“அவருடைய காதில் கொஞ்சம் செவிக்குறைவு உண்டு. ஆனால் அவர் அதை என்னிடம் கூடுதலாக நடிக்கிறார். என்னை கூச்சலிடச்செய்கிறார்”

“சரி, நீ ஏன் அதிகாரிகளைச் சந்திப்பதில்லை? ஏன் திவானைக்கூட சந்திப்பதில்லை?”

“ஏன் சந்திக்கவேண்டும்? இங்கே நான் சொல்வது நடக்கிறதா என்ன? இளையம்மை உங்களுக்கு தெரியும் ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே ரெஸிடென்ட் கல்லன் எல்லா மனுக்களையும் அவர் அலுவலகத்திற்கு கொண்டு செல்லவேண்டும் என்று ஆணையிட்டுவிட்டார். எல்லா ஆணைகளையும் அவரே போடுகிறார். நான் அவருடைய ஆணைகளை ஏற்று கைச்சாத்திடவேண்டும் அவ்வளவுதான். அதற்கு நான் எதற்கு?”

“சரி, அதைக்கூட நான் புரிந்துகொள்கிறேன். நீ சென்ற ஆண்டு நாஞ்சில்நாடு போனாய். அங்கே பதினெட்டு பிடாகைக்காரர்களும் உன்னை பார்க்க விரும்பினார்கள். இந்த திருவிதாங்கூரே நாஞ்சில் நாட்டின் அன்னத்தை உண்டு வாழ்வது. நம்முடைய சோற்றுக்கலம் அது. நமக்கு முழுக்கமுழுக்க விசுவாசமானவர்கள் நாஞ்சில்நாட்டு பிள்ளைமார். நீ அவர்களுக்கு சந்திப்பு அளிக்க மறுத்தாய்”

“நான் கன்யாகுமாரிக்கு போய்க் கொண்டிருந்தேன். அங்கே தனியாக இருக்க நினைத்தேன்.”

பொறுமையை தருவித்துக்கொண்டு “நீ என்னதான் நினைக்கிறாய்? உனக்கு என்னவேண்டும்?” என்று அவள் கேட்டாள்.

“நான் அரசன்… அரசனாக நான் பணியாற்றவேண்டும்… அதற்கான உரிமையும் சுதந்திரமும் எனக்கு வேண்டும்”

“அதை நீதான் ஈட்டிக்கொள்ள வேண்டும். அதைத்தான் உன் இளமைநாட்கள் முதல் நான் உன்னிடம் சொல்கிறேன். உன்னை அதற்காக பயிற்சிகொடுக்கத்தான் நான் முயன்றேன். நீ அதையெல்லாம் சித்திரவதைகளாக நினைத்தாய்…”

“இளையம்மை, நீங்கள் அளித்த எல்லா பயிற்சிகளையும் நான் அடைந்தேன். என்னால் ஆயுதப்பயிற்சி பெறமுடியவில்லை. என் மனம் அதில் நிற்கவில்லை.”

“அரசன் முதலில் பயிலவேண்டியது ஆயுதங்களைத்தான். போர்க்கலை வழியாகத்தான் மற்ற கலைகளை புரிந்துகொள்ளவேண்டும்”

ராமவர்மா வெடித்துச் சிரித்து “சங்கீதத்தைக்கூடவா?” என்றார். பார்வதி பாய்யின் முகம் சிவப்பதைக் கண்டு “இல்லை, சிரிக்கவில்லை. வேடிக்கையாக இருந்தது, அவ்வளவுதான்” என்றார்.

“நீ ஒருபோதும் என் சொற்களை செவிகொண்டதில்லை” என்றார் பார்வதி பாய்.

“இளையம்மை அப்படிச் சொன்னால் நான் என்ன செய்ய? நான் திருமணம் செய்துகொண்டதுகூட உங்கள் ஆணைப்படி. என் ஆசை வேறு என்று உங்களுக்கே தெரியும்…”

“ஆமாம், நீ விரும்பிய மாவேலிக்கரை ராமனாமடத்தில் ஓமனத் தங்கச்சியை திருமணம் செய்துகொண்டால் அரசனாக உனக்கு என்ன நன்மை? திருமணம் வழியாக நீ நாஞ்சில்நாட்டின் முழு ஆதரவையும் பெற்றிருக்கவேண்டும் என்று நினைத்தேன். நாயரும் வேளாளரும் உன்னுடன் நின்றிருக்கவேண்டும். அப்போதுதான் நாடே உன் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும். ஆகவேதான் திருவட்டார் அம்மச்சி வீட்டில் நாராயணிப்பிள்ளையையும் நீலம்மைப்பிள்ளையையும் உனக்கு மணமகள்களாக்கினேன். வேளாளர்களில் வடசேரி அம்மவீட்டில் சுந்தரலட்சுமிப் பிள்ளையை உனக்கு தேர்வுசெய்தேன்…”

“தெரிவுசெய்து வாக்கு கொடுத்தபின் எனக்குச் சொன்னீர்கள். உரியநாளில் சென்று நான் பட்டும் கச்சையும் கொடுத்தேன். அவ்வளவு சுதந்திரத்துடன் இருந்திருக்கிறேன்” என்று ராமவர்மா புன்னகைத்தார்

“சுதந்திரம் என்பது ஆற்றலால் வருவது. நான் சொன்னபடி அவர்களை நீ கூடவே வைத்திருந்தால் உன்னைப் பார்த்து ரெஸிடென்ட் கல்லன் பயந்திருப்பார்.”

“அதைவிட நான் இந்த மூன்று பெண்களையும் பார்த்து பயந்தேன் இளையம்மை” என்று ராமவர்மா சொன்னார்.

“என்ன பயம்? அவர்களை நீ ஏறெடுத்தும் பார்க்கவில்லை”

“அவர்கள் தைரியமானவர்கள், உலகியல் கணக்கு ஊறியவர்கள், உங்களைப்போல” என்று ராமவர்மா சொன்னார் “பாடத்தெரியாத பெண்ணுடன் ஒரு வார்த்தைகூட என்னால் பேசமுடியாது.”

பார்வதி பாய் பெருமூச்சுவிட்டாள். “எல்லாவற்றையும் நீயே சீரழித்துக்கொண்டாய். உன் மனம் சங்கீதத்தில் மூழ்கிகிடந்தது. அரசனுக்கு சங்கீதம் வேண்டும், அது குளியல்போல. நீ இரவுபகலாக குளத்திலேயே ஊறிக்கிடந்தாய்…”

......
......
......
......
எனக்கும் அரசியல் விளையாட்டு தெரியும். ஜார்ஜ் ஹே துரை தற்காலிகமாக லண்டன் போனபோது ஹென்றி டிக்கின்ஸன் மெட்ராஸின் ஆக்டிங் கவர்னர் ஆனார். உடனே அவருக்கு ஒரு பரிசை அளித்து கிருஷ்ணராவை பதவிநீக்கம் செய்ய அனுமதி பெற்றேன். அவரை திருவனந்தபுரத்திலிருந்தே துரத்தினேன்” என்றார் ராமவர்மா.

பார்வதி பாய் புன்னகைத்து, “ஒரு சிறுவெற்றி. சரி, அதனால் என்ன ஆயிற்று?. ரெஸிடென்ட் கல்லன் அது அவருக்கு எதிரான நடவடிக்கை என்று எடுத்துக் கொண்டார். அதற்கு பதிலடியாக உன் ஆசிரியர் சுப்பாராவை வெளியேற்றுவதற்கு அவர் முயன்றார். மீண்டும் கார்ஜ் ஹே மெட்ராஸ் கவர்னராக வந்தார். கர்னல் அவரிடம் பேசி சுப்பாராவை டிஸ்மிஸ் செய்யவைத்தார். அவரை திருவனந்தபுரத்தில் இருந்து துரத்தினார். உன் அவைக்கு வந்து கதறி அழுத சுப்பாராவை உன்னால் காப்பாற்ற முடியவில்லை. அவர் தஞ்சாவூருக்கு போனார்”

“ஆமாம், ஆனால் அவரை மீண்டும் அழைத்துக்கொண்டேன்” என்றார் ராமவர்மா.

எப்படி? ஒன்றரை ஆண்டுகள் கழித்து. ஜார்ஜ் ஹேக்கு பதினெட்டு கடிதங்கள் அனுப்பினாய். தனிப்பட்ட பரிசாக மட்டும் பல ஆயிரம் ரூபாய் கொடுத்தாய். கடைசியில் வெற்றி கிடைத்தது. சுப்பாராவ் இங்கே வந்தார். மதிப்பில்லாத ஓர் அரசப்பதவியில் அமர்ந்தார்… இந்த மொத்த அரசியலுக்கும் நீ செலவிட்டது மூன்று ஆண்டுகள்…” என்றார் பார்வதி பாய்.

ராமவர்மாவின் உடலில் ஒரு மிகச்சிறிய அசைவு நிகழ்ந்தது. அவள் அவருக்கு எதையாவது கற்பிக்க முயலும்போதெல்லாம் எழும் அசைவு அது. உடலில் விழுந்த நீர்த்துளியை உதறுவதுபோல. அவளைச் சினமூட்டும் ஒரு சொல் போல.

அவள் குரல் ஓங்கியது. “அந்த மூன்றாண்டும் இங்கே என்னென்ன நிகழ்ந்தது என்று உனக்கு தெரியுமா? அங்கே மெட்ராஸ் ராஜதானியில் மீண்டும் பஞ்சம் தலைகாட்டத் தொடங்கியது. இங்கே பல்லாயிரம்பேர் ஒவ்வொரு நாளும் பஞ்சம் பிழைக்க கிளம்பி வந்து ஆரல்வாய்மொழி கணவாயில் குவிந்து கிடந்தனர். அவர்களுக்கு மலைப்பகுதிகளில் நிலம்கொடுத்து குடியேற்றவேண்டிய அதிகாரிகள் அந்தப் பஞ்சப்பரதேசிகளிடமே லஞ்சம் வாங்கினார்கள். சிலர் அவர்களை அடிமைகளாகப் பிடித்துக்கொண்டு சென்று தூத்துக்குடியில் விற்பவர்களிடம் கூட்டு சேர்ந்து கொண்டார்கள்.

“இங்கே நம் மண்ணுக்குள் அடிமைமுறை பத்மநாபசாமிக்கு எதிரான குற்றம். நான் இட்ட ஆணை அது. ஆனால் நாகர்கோயிலில் இருந்தும் பத்மநாபபுரத்தில் இருந்தும்கூட பஞ்சம்பிழைக்க வந்த மக்களை ஆசைகாட்டியும் பிடித்துகட்டியும் கொண்டுசென்று விற்றார்கள் நம் அதிகாரிகளான நாயர்கள். நம் கடல்முழுக்க போர்ச்சுக்கீசியர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தலாயினர். நமக்கு விசுவாசமாக இருந்த மீனவக்குடிகள் போர்ச்சுக்கலுக்கு கப்பம்கட்டி நம்மை எதிர்க்கத் தொடங்கினர். நம் சந்தைகள் அனைத்திலும் ஆதிக்கம் செய்யும் கூட்டங்கள் உருவாயின. போர்ச்சுக்கல்காரர்கள் தாக்கியதனால் மணக்குடி முதல் ஆலப்புழை வரை துறைமுகங்கள் பொலிவிழந்தன.”

“மூன்றே ஆண்டுகளில் நான் பத்தாண்டுகளில் உருவாக்கிய செல்வத்தை அழித்துவிட்டாய். ராமா, இந்த திருவிதாங்கூரின் செல்வம் இரண்டே ஊற்றுக்களில் இருந்துதான். மலைக்குடியேற்றக்காரர்கள் அளிக்கும் தீர்வை, சந்தைகளும் துறைமுகங்களும் அளிக்கும் சுங்கம். மலைக்குடியேற்றக்காரர்கள் உருவாக்கும் விளைபொருட்கள் ஆறுகள் வழி சந்தைகளில் வந்துசேரவேண்டும். தொடக்கம் முதல் இறுதிவரை இந்தப்பாதை பாதுகாக்கப்படவேண்டும். இல்லாவிட்டால் நாம் அழிவோம்…. நான் திட்டமிட்டு ஒவ்வொரு நாளும் கண்விழித்து கணக்கிட்டு காத்து உருவாக்கிய பயிர் இது, உன்னால் அது கருகியது” என்றாள் பார்வதி பாய்.

“நான் என்ன செய்திருக்கவேண்டும்? என் திவானை நியமிக்க எனக்கு உரிமை இல்லையா? எனக்கு நம்பிக்கை இல்லாத ஒருவரை நீக்க எனக்கு உரிமை இல்லையா? நான் பணிந்து போகவேண்டுமா?” சட்டென்று ராமவர்மா ஆவேசம் கொண்டார். “கண்முன் விஷவிருட்சம் வளர்கிறது. அதை வெட்டிவீச நம்மால் முடியவில்லை என்றால் நாம் ஏன் அரசாங்கம் என்று சொல்லிக் கொள்ளவேண்டும்? இந்த வெற்றுவேஷம்தான் அரசனின் அடையாளமா? அந்த கிரீடமும் செங்கோலும் உடைவாளும் மார்த்தாண்டவர்மா குலசேகரப்பெருமாள் வைத்திருந்தது. அதை தொடுவதற்கே எனக்கு தகுதி இல்லை.”

அந்த தகுதியை ஈட்டிக்கொள், நான் சொல்லவந்தது அதைத்தான்” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள்.

“நான் சும்மா இருந்திருக்கவேண்டுமா? கிருஷ்ணராவை அப்படியே இந்த நாட்டை ஆளவிட்டிருக்கவேண்டுமா?”

வேண்டாம், ஆனால் இதை வைத்துக்கொண்டு சதுரங்கம் விளையாடியிருக்கக்கூடாது. அந்த கிருஷ்ணராவ்தான் பிரச்சினையா? அவன் சிக்கலானவன் என்று தோன்றினால் அவனை அப்போதே கொன்றுவிட்டு அடுத்த வேலையைப் பார்க்கவேண்டியதுதானே?”

......
......
......
......
“ஆமாம், என்னால் ஒன்றும் செய்யமுடியாது என்று தெரிந்தது. ரெஸிடென்ட் கல்லனிடம் போரிட என்னால் முடியாது. நான் சலித்துவிட்டேன்.”

“அதாவது நீ அரசனான பிறகு செய்த ஒரே போராட்டத்தையும் கைவிட்டுவிட்டாய்.”

“ஆமாம்.”

ஆனால் நீ பணத்தை மண்ணையும் கல்லையும்போல செலவழிக்கிறாய். ஆண்டுக்கு அரண்மனைக்கு பட்டு வெல்வெட் துணிகள் வாங்குவதற்காக மட்டும் மூன்றுலட்சம் ரூபாய் செலவழித்தாய். அரண்மனையில் ஓவியங்கள் வாங்குவதற்கு மட்டும் அறுபதாயிரம் ரூபாய் செலவாகியிருக்கிறது. இசைக்கலைஞர்களுக்கான செலவுமட்டும் எழுபத்தாறாயிரம் ரூபாய்… அவர்களுக்கான பரிசுகள், ஊதியங்கள், இசைவிழாக்கள்…”

ராமவர்மா ஒன்றும் சொல்லவில்லை.

“ராமா நீ எப்படி அரசனாக ஆனாய் தெரியுமா?”

ராமவர்மா திகைத்துப் போய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

“நீ உன் அம்மாவின் கருவில் உருவானபோது திருவிதாங்கூரை பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்துடன் சேர்க்கும் எண்ணம் சென்னை கவர்னருக்கு இருந்தது. ஜார்ஜ் பர்லோ அதற்காக எல்லாவற்றையும் செய்தார். ஆகவே நீ கருவிலிருக்கையிலேயே உனக்கு முடிசூட்டினோம். அரசன் என்று எல்லா ஆவணங்களிலும் உன்பெயரை சேர்த்தோம். அரசன் இருந்த நாடு ஆதலால் திருவிதாங்கூர் பிரிட்டிஷாரால் கைப்பற்றப்படவில்லை.”

“ஆனால் இன்று நீ நோயுற்றிருக்கிறாய் என்றும் திருவிதாங்கூரின் ஆட்சி சீர்குலைந்திருக்கிறது என்றும் ரெஸிடென்ட் கல்லன் மெட்ராஸ் கவர்னருக்கு செய்தி அனுப்பமுடியும். உன்னால் நாட்டை ஆட்சிசெய்து உரியமுறையில் கப்பம் கட்டமுடியாது என்று ஒரு வார்த்தை அவர் எழுதினால் போதும், மெட்ராஸ் கவர்னர் நம் நாட்டை இணைத்துக் கொண்டுவிடுவார். பூதம் வாய்திறந்து காத்திருக்கிறது” என்றார் பார்வதி பாய்.

“அதற்கான எல்லா ஆதாரங்களும் இங்கிருக்கின்றன. நீ ரெஸிடெண்டை சந்தித்தே இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகின்றன. அவர் உன்னைச் சந்திக்க வேண்டும் என்று கோரி எழுதிய பதினேழு கடிதங்களுக்கு நீ பதில் அளிக்கவில்லை. ரெஸிடென்ட் அலுவலகத்திலிருந்து வந்த நாநூற்றுக்கும்மேல் கடிதங்களுக்கு உன்னிடமிருந்து பதிலே போகவில்லை” என்று பார்வதி பாய் சொன்னாள்.
......
.......
......
......
பார்வதி பாய் “ராமா நான் உன்னிடம் கேட்கவந்தது ஒன்றே. இதை கேட்கும் சந்தர்ப்பத்தை எண்ணி எண்ணி தவிர்த்தேன். என்னால் இதை உன்னிடம் கேட்கமுடியாது. நீ என் முதல்மகன் போல. உன்னை மடியிலிட்டு வளர்த்திருக்கிறேன்… என் அரசியல் வாழ்க்கையில் நான் எதற்குமே தயங்கியவள் அல்ல, இதற்காக தயங்கினேன்.

“நீங்கள் என்னிடம் எதையும் கேட்கலாம் இளையம்மை” என்றார் ராம வர்மா.

“நீ அரசனாக நீடிக்கவேண்டுமா?”

ராமவர்மா திடுக்கிட்டவர்போல பார்த்தார். அவருடைய நெஞ்சு துடிப்பது தெரிந்தது. கழுத்திலும் நெற்றியிலும் நீலநரம்புகள் அதிர்ந்தன.

வரவிருக்கும் காலம் கொடுமையானது ராமா. நீ உன் செயலின்மையால் பல்லாயிரம்பேரை பட்டினிச்சாவு நோக்கி தள்ளிவிடுவாய்.”

“இளையம்மை, என்ன சொல்கிறீர்கள்?” என்று அவர் நடுங்கும் குரலில் கேட்டார்.

“நீ உன் இளையவனை அரசனாக்கிவிட்டு மருத்துவம் செய்து கொள்வதற்காக லண்டனுக்கு போ. உன் நோய் அங்கே குணமாகும். அங்கே நீ விரும்பிய இசையை முழுமையாக கற்கவும் முடியும்…”

ராமவர்மா பெருமூச்சுவிட்டு தளர்ந்தார்.

நீ மென்மையானவன்” என்றாள் பார்வதி பாய். “முன்பெல்லாம் இங்கே வீடுகளின் கதவுகள் எடைமிக்கவை. அந்தக் கதவுகளை நிறுத்தும் இடத்தில் ஒரு நிலைக்கல்லை வைப்பார்கள். அந்தக்கல்லை கல்லாசாரிகள் தேடிப்பிடித்துக் கொண்டுவருவார்கள். நெய்க்கருப்பன் கல் என்று அதைச் சொல்வார்கள். அது இரும்பைவிட உறுதியானது. உடையாது, எளிதில் தேயாது. அதில் எடைமிக்க கதவு ஒருநாளுக்கு நூறு இருநூறுமுறை சுழல வேண்டியிருக்கிறது…”

“அரசன் நெய்க்கருப்பன் கல்லாக இருக்கவேண்டும். நீ மென்மையான மாக்கல். அதில் சிற்பங்கள் செய்யலாம். நிலைக்கல்லாக அமையமுடியாது. நெய்க்கருப்பங்கல்லில் சிற்பம் வடிக்கமுடியாது, அது உளியை உடைத்துவிடும். அது நிலைக்கல்லாக வைக்க மட்டுமே உதவும்… உன் இளையவன் அப்படிப்பட்டவன்” அவள் அவனை நோக்கி குனிந்து “உன்னை நீயே மதிப்பிட்டுக்கொள்” என்றாள்.

ராமவர்மா நெடுநேரம் தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்தார்.

“திருவிதாங்கூரின் நலம் மட்டுமே என் நோக்கம். நீ அதை எண்ணிப்பார்.”

“இளையம்மை, மென்மையான அரசன் ஒருவன் இருக்கமுடியாதா? கலைகளையும் இலக்கியத்தையும் அறிந்தவன், நெறிகளில் நம்பிக்கைகொண்டவன் அரசனாக ஆளவே முடியாதா?”

“ராமா, புராணங்களில்கூட அப்படிப்பட்ட ஓர் அரசரைப்பற்றிய செய்திகள் இல்லையே” என்றாள் பார்வதி பாய்.

“ம்” என்றார் ராமவர்மா.

“அலக்ஸாண்டர் சக்கரவர்த்தி புல்லாங்குழல் வாசித்தபோது அவர் தந்தை வந்து பிடுங்கி வீசிவிட்டு அவர் வாயில் சூடுபோட்டார் என்று உன் ஆங்கில ஆசிரியர் சொன்னார், நினைவிருக்கிறதா?” என்று பார்வதிபாய் சொன்னாள் “புல்லாங்குழல் இசைப்பவனால் கொல்லமுடியாது. கொல்லாதவன் அரசன் அல்ல.”

ராமவர்மா பெருமூச்சுவிட்டார்.

“ஒட்டுமொத்தப் பெருங்கருணையால் ஒவ்வொன்றிலும் கருணையே இல்லாமலிருப்பவனே அரசன் என்று ஸ்மிருதிகள் சொல்கின்றன” என்று பார்வதிபாய் சொன்னாள்.

ராம வர்மா தலைதாழ்த்தி அமர்ந்திருந்தார்.

“நீ சாப்பிட்டு ஓய்வெடு… நான் மாலையில் வந்து உன்னைப்பார்க்கிறேன்” என்று பார்வதிபாய் எழுந்தாள்.
.......
.......

பரிமேலழகர் உரை
அறத்தான் வருவதே இன்பம் - இல்லறத்தோடு பொருந்தி வருவதே இன்பம் ஆவது; மற்று எல்லாம் புறத்த - அதனோடு பொருந்தாது வருவன எல்லாம் இன்பம் ஆயினும் துன்பத்தினிடத்த; புகழும் இல - அதுவேயும் அன்றிப் புகழும் உடைய அல்ல. ('ஆன்' உருபு ஈண்டு உடனிகழ்ச்சிக்கண் வந்தது, 'தூங்கு கையான் ஓங்கு நடைய' (புறநா.22) என்புழிப்போல. இன்பம் - காம நுகர்ச்சி; அஃது ஆமாறு காமத்துப்பாலின் முதற்கண் சொல்லுதும். இன்பத்தின் புறம் எனவே துன்பம் ஆயிற்று. பாவத்தான் வரும் 'பிறனில் விழைவு' முதலாயின அக்கணத்துள் இன்பமாய்த் தோன்றும் ஆயினும், பின் துன்பமாய் விளைதலின் 'புறத்த' என்றார். அறத்தோடு வாராதன 'புகழும் இல' எனவே, வருவது புகழும் உடைத்து என்பது பெற்றாம். இதனான் அறம் செய்வாரே இம்மை இன்பமும் புகழும் எய்துவர் என்பது கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
அறத்தால் வருவது யாதொன்று, அதுவே இன்பமும் புகழுமாம்; அதனாலன்றி வருவனவெல்லாந் துன்பமாம்; புகழுமிலவாம். இஃது எல்லாப் போக நுகர்ச்சியும் இதனானே வருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
அறநெறியில் வாழ்வதன் பயனாக வருவதே இன்பமாகும். அறத்தோடு பொருந்தாமல் வருவன எல்லாம் இன்பம் இல்லாதவை: புகழும் இல்லாதவை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறத்துடன் வருவதே இன்பம்; பிற வழிகளில் வருவன துன்பமே; புகழும் ஆகா.

Thirukkural - Management - Thoughts
Anger is another force that forces a person to lose his virtue. A person loses himself emotionally when he becomes angry. The outcome of anger is regret. Refer to Practice 9 ‘Managing Anger’ for more insights into the consequences of anger. When a person becomes angry, he cannot control using abusive words. When he uses abusive and hurtful words, the impact of those on the hearer is deep. Refer to Kural 100 in to know the impact of harmful words on others.

The ultimate happiness a person gets is the happiness out of virtuous practices, assures Kural 39.

Virtue alone is happiness; all else 
Is else, and without praise.

Happiness obtained through improper means, like fraudulent behaviors, is neither real nor long lasting. Moreover, that sort of happiness does not bring any fame, popularity, or satisfaction to the person who resorts to that sort of happiness.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
What is true happiness?
True happiness is the one that comes from doing and fulfilling duties/responsibilities with full potential in right ways with integrity.
What is not true happiness?
Anything including small time pleasures or small/mini pleasures (சிற்றின்பம்) that comes from not doing dharma or by doing distracting works such as passing time, watching entertainment stuffs, gossiping, talking futile things or engaging in useless/meaningless arguments/debates with friends/colleagues. Because these can be only some relaxing stuffs for 10-15mins per day. Relaxing stuffs cannot and should not replace the main work. Relaxing stuffs are like desires. They distract us by giving small pleasures whereas steal the true happiness from us. 

Questions that I ask to the kid
What is true happiness and where does it come from? 
How can achieve true happiness?
What is not true happiness?

வீழ்நாள் படாஅமை நன்றாற்றின் அஃதொருவன்

குறள் 38
வீழ்நாள் படாஅமை நன்றாற்றின் அஃதொருவன்
வாழ்நாள் வழியடைக்கும் கல்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]

பொருள்
வீழ் -  To fall, [poetic form of விழு.] 2. v. a. To desire, ஆசைவைக்க. 3. To long for, to desire earnestly, மேவ. (p.)
வீழ்தல் - ஆசை; ஆசைப்பெருக்கம்; மேவல்; வீழுதல்; காண்க:விழுதல்; நீங்குதல்.

நாள் - தினம்; காலம்; வாழ்நாள்; நல்லநாள்; காலை; முற்பகல்; நட்சத்திரம்; திதி; புதுமை; அன்றலர்ந்தபூ; வெண்பாவின்ஈற்றடியிறுதியில்வரும்ஒரசைச்சீர்வாய்பாடு.

படாஅ - படா - paṭā   adj. U. barā. Large, great;பெரிய.
படாஅமை - வரும் வரைக்கும் காத்திராமல்

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

ஆற்றின் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

அஃது - அஃறிணைஒருமைச்சுட்டு; அது அப்படி

ஒருவன் - ஓர்ஆண்மகன்; ஒப்பற்றவன்; கடவுள்.

வாழ் - முறைமை
நாள் - தினம்; காலம்; வாழ்நாள்; நல்லநாள்; காலை; முற்பகல்; நட்சத்திரம்; திதி; புதுமை; அன்றலர்ந்தபூ; வெண்பாவின்ஈற்றடியிறுதியில்வரும்ஒரசைச்சீர்வாய்பாடு.

வாழ்நாள் - ஆயுட்காலம்

வழி - நெறி; காரணம்; கழுவாய்; வழிபாடு; ஒழுக்கம்; முறைமை; பின்சந்ததி; மரபு; மகன்; சுற்றம்; உடன்பிறந்தான்; பரம்பரை; நூல்வந்தநெறி; சுவடு; பின்னானது; வழக்கு; பழைமை; மலைப்பக்கம்; இடம்; திரட்சி; வரம்; பின்பு; வினையெச்சவிகுதி; ஏழனுருபு.

அடைக்கும் -  அடைத்தல் - சேர்த்தல்; தடுத்தல் பூட்டல்; அடைக்கப்படுதல்; மறைத்தல் சாத்துதல் சிறைவைத்தல், காவல்செய்தல்; வேலியடைத்தல்.

கல் - வெட்டியெடுத்தகல்; சிறுகல்; பாறை; மலை; இரத்தினம்; காவிக்கல்; முத்து; வீரக்கல்; சாவுச்சடங்கில்இறந்தார்பொருட்டுப்பத்துநாளைக்குநாட்டப்படுங்கல், மரகதக்குற்றம்எட்டனுள்ஒன்று; செங்கல்; கருங்கல்; மைல்அளவுக்குநாட்டப்பட்டகல்; கிலோமீட்டர்அளவுக்குநாட்டப்படுங்கல்; மைல்தூரம்; கல்வி.

முழுப்பொருள்
ஒருவன் தன் இறப்புவரை அறம் செய்ய ஒரு நாளும் தவறாது இருப்பானாயின் அவனுக்கு பிறப்பு இறப்பு என்னும் தொடர் சங்கிலியில் அடுத்து பிறவிக்கான வழியை அடைக்கும் கல்லாக அது அமையும். அதாவது அவன் வீடு பேறு பெறுவான் அல்லது அவனுடைய அறமே அவனுக்கு துணை நிற்கும். தர்மம் தலை காக்கும். 

ஒப்புமை
”வாணாள் அடைக்கும் வழியது வாமே” (திருமந் 588)
“வீழ்நாள் படாமைநீ துன்னம்பெய் யேயாக
வாழ்நாள் படுவ தறி” (அறநெறிச் 115)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
வீழ்நாள் படாமை நன்று ஆற்றின் - செய்யாது கழியும் நாள் உளவாகாமல் ஒருவன் அறத்தைச் செய்யுமாயின்; அஃது ஒருவன் வாழ்நாள் வழி அடைக்கும் கல் - அச்செயல் அவன் யாக்கையோடு கூடும் நாள் வரும் வழியை வாராமல் அடைக்குங் கல்லாம். (ஐவகைக் குற்றத்தான் வரும் இருவகை வினையும் உள்ள துணையும், உயிர் யாக்கையோடும் கூடி நின்று, அவ்வினைகளது இருவகைப் பயனையும் நுகரும் ஆகலான், அந்நாள் முழுவதும் வாழ்நாள் எனப்பட்டது. குற்றங்கள் ஐந்து ஆவன : அவிச்சை, அகங்காரம், அவா, விழைவு, வெறுப்பு என்பன. இவற்றை வடநூலார் 'பஞ்சக்கிலேசம்' என்பர். வினை இரண்டு ஆவன : நல்வினை தீவினை என்பன. பயன் இரண்டு ஆவன: இன்பம் துன்பம் என்பன. இதனால் அறம் வீடு பயக்கும் என்பது கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
ஒருவன் ஒரு நாளிடைவிடாமல் நன்மையைச் செய்வானாயின் அச்செயல் அவனது பிறப்பும் இறப்புமாகிய நாள் வருகின்ற வழியை யடைப்பதொரு கல்லாம். இது வீடு தருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவன் அறம் செய்ய தவறிய நாள் ஏற்படாதவாறு அறத்தை செய்வானானால் அதுவே அவன் உடலோடு வாழும் நாள் வரும் பிறவி வழியை அடைக்கும் கல்லாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறத்தை செய்யாது விட்ட நாள் இல்லை என்று சொல்லும்படி ஒருவன் அறம் செய்தால், அச்செயலே, அவன் திரும்பப் பிறக்கும் வழியை அடைக்கும் கல் ஆகும்.

அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்

குறள் 30
அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற் றெவ்வுயிர்க்கும்
செந்தண்மை பூண்டொழுக லான்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]

பொருள்
அந்தணர் - அந்தணன் - வேதத்தின்அந்தத்தைஅறிபவன்; அழகியதட்பத்தினையுடையவன், செந்தண்மையுடையவன்; பெரியோன் முனிவன் கடவுள் பார்ப்பான் சனி வியாழன்

என்போர் - என்கிறவர் 

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

அறவோர் - தரும வழிகளின் படி நின்று வாழும் உயர் குணத்தோர் (பிரமத்தை அறிந்த ஞானிகள்)

மற்று - ஓர்அசைநிலை; பிறிதின்பொருட்குறிப்பு; வினைமாற்றுக்குறிப்பு; மறுபடியும்; பின்; காண்க:மற்றப்படி.

எவ் - எந்த 

உயிர்க்கும்உயிர்  - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

தண்மை - குளிர்ச்சி; சாந்தம்; இன்பம்; மென்மை; தாழ்வு; விளைவுக்குறைவு; அறிவின்மை.

செந் தண்மை - அருள்

பூண்டு - பூண்(ணு)-தல் - pūṇ-   7 v. [T. pūnu, K.pūṇ.] tr. 1. To put on, wear; அணிதல்.பூண்பதுவும் பொங்கரவம் (திருவாச. 12, 1). 2. To befettered with, shackled with, yoked with;விலங்கு முதலியன தரித்தல். புனை பூணும் (குறள்,836). படுநுகம் பூணாய் பகடே (சிலப். 27, 228).3. To surround; சூழ்ந்துகொள்ளுதல். யாருமச்செங்கணானைப் பூண்டனர் (கம்பரா. இராவணன்கள.19). 4. To undertake, as a business; to as-sume duty; மேற்கொள்ளுதல். போர்த்தொழில்வேட்கை பூண்டு (கம்பரா. படைத்தலை. 1). 5. Tobecome possessed of, as knowledge, love;உடைத்தாதல். அன்பு பூண்டனை (கம்பரா. விபீடணடை. 2).--intr. 1. To become entangled, asa lock of hair; to be caught, as birds in asnare; சிக்கிக்கொள்ளுதல். (W.) 2. To be yoked;நுகத்திற் கட்டப்படுதல். பூண்டன புரவியோ (கம்பரா.இராவணன்வ. 38). 3. To come close together;to become inseparable; நெருங்கி யிறுகுதல். அவனுக்குப் பல் பூண்டுவிட்டது.

ஒழுகல் - ஒழுகுதல்; நடத்தல்; பாய்தல்; உயர்ச்சி; நீளம்; முறையாகநடத்தல்; வளர்தல்; இளகுதல்.

ஆன் - ஆன் - āṉ   part. 1. An instr. ending,as in மண்ணானியன்ற குடம் மூன்றனுருபு. (தொல்சொல். 75, உரை ) 2. Ending common to nounsand verbs of the 3rd pers. masc. sing.; ஆண்பாற் பெயர்வினைகளின் விகுதி ஊரான், வந்தான். 3.An euphonic increment, used with a modification of பத்து `ten', as in இருபான் ஒரு சாரியை (நன். 244.)

ஒழுகலான் -  நடந்துக்கொள்பவன்

முழுப்பொருள்
ஆதிகாலத்தில் யார் அந்தணன் ?
திருத்தொண்டத்தொகை புராணத்தில் "தில்லை வாழ் அந்தணர் தம் அடியார்க்கும் அடியேன்; திரு நீல கண்டத்துக் குயவனார்க்கு அடியேன்" என்று கூறப்பட்டு உள்ளது. தில்லை வாழ் அந்தணன் சிவன் ஆவான். அதாவது அந்தணன் என்பவன் கடவுள். 

புலன் அடக்கி யோக பயிற்சி செய்து தத்துவ உணர்வு பெற்று அதனால் அவா அறுத்து இறைவனோடு சில பேர் கலந்தார்கள். அவர்களே முற்றும் துறந்த முனிவர்கள். ஆதலால் இறைவனோடு சேர்ந்தவர்களையும் அந்தணன் என்று அழைத்தார்கள்.  இவர்கள் பெரும்பாலும் ரிஷிகள். இவர்கள் சில சமயம் உலக நன்மைக்காக பிள்ளைகளை பெற்றனர். அவர்களுக்கு குழந்தைகள் பிறந்தது. நாளடைவில் அவர்கள் ரிஷிகள் வழிவந்த குலங்களாக/கோத்திரங்களா கருந்திக்கொண்டனர்.

இந்த துறவிகள் அறங்களை அறிந்து உலக நுட்பங்களை உணர்ந்தவர்கள். இவர்கள் அறங்களை இவ்வுலக மக்களுக்கு சொல்வர். 

யார் அந்தணர்கள்?
வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி சேர்ந்தார்களுள் முதன்மையாக விளங்குகின்றவர்கள் அதே போன்று விருப்பு வெறுப்பு இவை இல்லாமல், அல்லது அந்நிலையை அடைந்த, பிரமம் எனப்படும் பேருண்மை அறிந்தவர்கள். அவர்களே அந்தணர்கள்!

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்றதாலும், அந்தணன் என்பவருக்கு உண்டான தகுதி என்ன என்று வரையறுத்துச் சொல்வதாலும், பிறப்பால் எவரும் அந்தணராவதில்லை, குணத்தால், பேணுகின்ற அறத்தால் மட்டுமே ஆகிறார்கள் என்ற கருத்தை மிகவும் நயமாகச் சொல்லிவிடுகிறார் வள்ளுவர். நாம் ஒருபிறப்பில் செய்யும் நற்கருமங்களே, பின் வரும் பிறவிகளில், நமக்கு நல்ல குலத்தைத் தரும் என்பது உண்மையென்றாலும், நமது அறிவை, அறத்தை நோக்கிய பயணமே நம்மை அந்தணர் என்கிற நிலைக்கு உயர்த்தும்.

குறளின் பொருள் 
அந்தணர்கள் என்பவர்கள் அறத்தை காப்பவர்கள். ஆதலால் அவர்களை அறவோர் என்று கூறுவர். அவர்கள் மற்ற எல்லா உயிர்களுக்கும் தீமை ஆற்றமாட்டேன் அருளை / கருணையை மட்டுமே ஆற்றுவேன் என்பதை விரதமாக பூண்டு அதன் படி வாழ்கின்றவர்கள்.

முந்தைய குறளில் (குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி கணமேயும் காத்தல் அரிது) சான்றோர்க்கு துறவிகளுக்கும் கோபம் வராது என்று கூறப்பட்டது. அப்படி கோபம் வந்தாலும் அது ஒரு கணம் கூட இருக்காது என்று கூறப்பட்டது. அவர்களுடைய கோபம் அழிவை உண்டு பண்ணாது ஏனெனில் துறவிகள் எல்லா உயிர்களுக்கும் அருள் செய்வதையே விரதமாக கொண்டவர்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”அறந்த வாநெறி யந்தணர் தன்மையை” (கம்ப.அகத்தியப் 19)
“அந்தண்மை பூண்ட அருமறை அந்தத்துச்
சிந்தைசெய் அந்தணர்” (திருமந் 234)

பரிமேலழகர் உரை
எவ்வுயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகலான் - எல்லா உயிர்கள் மேலும் செவ்விய தண்ணளியைப் பூண்டு ஒழுகலான்; அந்தணர் என்போர் அறவோர் - அந்தணரென்று சொல்லப்படுவார் துறவறத்தில் நின்றவர். (பூணுதல் விரதமாகக் கோடல். 'அந்தணர்' என்பது அழகிய தட்பத்தினை உடையார் என ஏதுப்பெயர் ஆகலின், அஃது அவ்வருளுடையார் மேலன்றிச் செல்லாது என்பது கருத்து. அவ்வாறு ஆணையுடையாராயினும் உயிர்கண்மாட்டு அருளுடையர் என்பது இதனால் கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
எல்லாவுயிர்க்குஞ் செவ்விய தட்பஞ்செய்தலை மேற்கொண்டொழுகலானே, அந்தணரென்போரும் துறந்தாராகக் கொள்ளப்படுவர். மேல் துறந்தவர்களினுஞ் சிறியாருளரென்று கூறினார். இதனானே துறவாதாரினும் பெரியாருளரென்று கூறினார். இவை யெட்டானும் துறவறத்தின் பெருமை கூறப்பட்டது.

மு.வரதராசனார் உரை
எல்லா உயிர்களிடத்திலும் செம்மையான அருளை மேற்கொண்டு ஒழுகுவதால், அறவோரே அந்தணர் எனப்படுவோர் ஆவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
எல்லா உயிர்களிடத்திலும் இரக்கம் கொண்டு வாழ்பவரே அறவோர்; அவரே அந்தணர்.

குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி

குறள் 29
குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி
கணமேயும் காத்தல் அரிது
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]

பொருள்
குணம் - பொருளின்தன்மை; ஒழுக்கத்தன்மை; சாத்துவிகஇராசததாமதமாகியமூலகுணங்கள்; காப்பியத்தைச்சிறப்பிக்கும்செறிவு, தெளிவுமுதலியதன்மை; அனுகூலம்; சுகம்; மேன்மை; புத்தித்தெளிவு; நிறம்; வில்லின்நாண்; குணவிரதம்; குடம்; கயிறு.

என்னும் - யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

குன்று - சிறுமலை; மலை; குறைவு; சிறுகுவடு; சதயநாள்.

ஏறி - ஏறுதல் - உயர்தல், மேலேசெல்லுதல்; உட்செல்லுதல்; முற்றுப்பெறுதல்; வளர்தல்; மிகுதல்; பரவுதல்; ஆவேசித்தல்; குடியேறுதல்; ஏற்றிவைக்கப்படுதல்; கடத்தல்.

நின்றார் - நின்று - id. adv. Always, permanently; எப்பொழுதும். நிறைபய னொருங்குடனின்றுபெற நிகழுங் குன்றவை சிலவே (பரிபா. 15,7).--part. A particle used in the ablativesense; ஐந்தாம்வேற்றுமைப்பொருள்பட வரும் ஓரிடைச்சொல். (திருக்கோ. 34, உரை.)

நில் - nil   நில்லு V. v. i. (நின்றேன், நிற்பேன்) stand; 2. stay தங்கு; 3. be durable, last, persist in a course of conduct, persevere, நிலைநில்; 4. be retained or held, அடங்கு; 5. cease, be discontinued, stopped, suspended, ஒழி.

வெகுளி - சினம்; வெறுப்பு; கபடமற்றவர்

கணம் - காலநுட்பம்; கூட்டம்; விண்மீன்கூட்டம்; ஒருநோய்; பேய்; சிறுமை; திரட்சி; ஒருவகைப்புல்.

ஏயும் - ஏய்தல் - ஒத்தல், பொருந்தல், தகுதல்; எதிர்ப்படுதல், சந்தித்தல்

காத்தல் - பாதுகாத்தல்; அரசாளுதல்; எதிர்பார்த்தல்; விலக்குதல்.

அரிது - அருமை; பசுமை

முழுப்பொருள்
நற்குணங்கள் ஒழுக்கம் ஆகிய சிறிய குன்றின் மேல் ஏறி மேன்மை அடைந்து நிற்கும் சான்றோர்களுக்கு ஒரு கணமேனும் (ஒரு  நொடியேனும்) கோபம் தோன்றாது. அப்படி ஒரு நொடி தோன்றினாலும் அது மிக அரிது. அப்படியே கோபம் வந்தாலும் அது நொடிப்பொழுதில் மறைந்துவிடும். அப்படி அரிதாக தோன்றினாலும் அதனை எதிர் நிற்பவர் ஒரு கணம் கூட தாங்க முடியாத வெம்மையை கொண்டதாக இருக்கும் அழித்துவிடும் (ஏனெனில் சான்றோர் சொற்கள் பலித்துவிடும் என்று முந்தைய குறளில் (நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து மறைமொழி காட்டி விடும்)  பார்த்தோம். 

கோபம் கண்ணை மறைத்து, கருத்தை அழிக்கும். 

வள்ளுவர், அப்படி குணக்குன்றாய் இருப்பவர்களும், கோபம் வரக்கூடிய தருணங்கள் உண்டு, ஆனால் அவ்வாறு வந்தபோது, அக்கோபம் நொடியளவுகூட நீடிக்காது என்கிறார். நாலடியாரில் இதே கருத்தையொட்டி, “நீர்கொண்ட வெப்பம்போல் தானே தணியுமே சீர்கொண்ட சான்றோர் சினம்” எனப்படுகிறது.

ஒளவையார் மூதுரையில் இப்படி கூறுகிறார்.
கற்பிளவோ டொப்பர் கயவர் கடுஞ்சினத்துப்
பொற்பிளவோ டொப்பாரும் போல்வாரே-விற்பிடித்து
நீர்கிழிய எய்த வடுப்போல மாறுமே
சீரொழுகு சான்றோர் சினம். (23)

கற்பிளவோ டொப்பர் கயவர்  - கீழ்மக்கள் கடுங்கோபம் கொண்டால் கல் பிளந்ததுபோல உறவைப் பிளந்து கொள்வர். அவ்வெடிப்பு பின்பு ஒன்று சேராது. 

கடுஞ்சினத்துப் பொற்பிளவோ டொப்பாரும் போல்வாரே - நல்லோர் கடுஞ்சினத்தினால் பிரிந்தாலும் பின்பு பிளந்த பொன் ஒட்டிவிடுவது போலசேர்ந்துவிடுவார். 

விற்பிடித்து நீர்கிழிய எய்த வடுப்போல மாறுமே சீரொழுகு சான்றோர் சினம் - நல்லொழுக்கமுடைய அறிவுடையோர்/சான்றோர் கோபம், விற்பிடித்து எய்த அம்பினால் ஏற்படும் வடு உடனேயே மறைந்து விடுவதுபோல தோன்றிய உடனேயே மறைந்துவிடும். 

ஒப்புமை
”கோதி லாத குணப்பெரும் குன்றனார்” (பெரிய.திருக்கூட்டச் 7)

“குன்றுபோற் குணத்தான்” (கம்ப.வேள்வி.58)

“மாயமில் குணக்குன் றன்ன மாதவர்க் கிறைவன் வந்தான்” (யசோதர 23)

”நீர்கொண்ட வெப்பம்போல் தானே தணியுமே 
சீர்கொண்ட சான்றோர் சினம்” (நாலடி 68)

“கலைவலார் நெஞ்சில் காமமே போன்றும்
கடவுளர் வெகுளியே போன்றும்
உலைவிலார் நில்லா தொருபக லுள்ளே
உருப்பவிர் வெஞ்சுரங் கடந்தார்” (சீவக 2107)

“பொறுப்பர்என் றெண்ணிப் புரைதீர்ந்தார் மாட்டும்
வெறுப்பன செய்யாமை வேண்டும் - வெறுத்தபின்
ஆர்க்கும் அருவி அணிமலை நன்னாட
பேர்க்குதல் யார்க்கும் அரிது” (நாலடி 161)

“அருமை யுடைய அரண்சேந்தும் உய்யார்
பெருமை யுடையார் செறின்” (நாலடி 164)

“இனியொரு கற்பமுண் டென்னின ன்றியே
வனைகழல் வயங்குவார் வீரர் வல்லரோ
பனிவரும் கானிடைப் பழிப்பில் நோன்புடை
முனிவரர் வெகுளியின் முடிபென்றார்சிலர்” (கம்ப.மாரீசன்.34)
 
மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
குணம் என்னும் குன்று ஏறி நின்றார் வெகுளி - துறவு, மெய்யுணர்வு, அவாவின்மை முதலிய நற்குணங்கள் ஆகிய குன்றின் முடிவின்கண் நின்ற முனிவரது வெகுளி; 'கணம் ஏயும்' காத்தல் அரிது - தான் உள்ள அளவு கணமே ஆயினும், வெகுளப்பட்டாரால் தடுத்தல் அரிது. (சலியாமையும், பெருமையும் பற்றிக் குணங்களைக் குன்றாக உருவகம் செய்தார். குணம் சாதியொருமை. அநாதியாய் வருகின்றவாறு பற்றி ஒரோ வழி வெகுளி தோன்றியபொழுதே அதனை மெய்யுணர்வு அழிக்கும் ஆகலின்,கணம் ஏயும் என்றும், நிறைமொழி மாந்தர் ஆகலின், 'காத்தல் அரிது' என்றும் கூறினார். இவை இரண்டு பாட்டானும் அவர் ஆணை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
குணமாகிய மலையை மேற்கொண்டு நின்றார்மாட்டு உளதாகிய வெகுளியால் வருந்தீமையைச் சிறிது பொழுதாயினும் வாராமற் காத்தலரிது. நகுஷன் பெரும்பாம்பாயினன். இது வெகுளி பொறுத்தலரிதென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
நல்ல பண்புகளாகிய மலையின்மேல் ஏறி நின்ற பெரியோர், ஒரு கணப்பொழுதே சினம் கொள்வார் ஆயினும் அதிலிருந்து ஒருவரைக் காத்தல் அரிதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நற்குணங்களாம் சிறுமலை மீது ஏறி நின்ற அம் மேன்மக்கள், தமக்குள் ஒரு கணப்பொழுதும் கோபத்தைக் கொண்டிருப்பது கடினம்.

நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து

குறள் 28
நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை நிலத்து
மறைமொழி காட்டி விடும்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
நிறைமொழி - பலிக்கும்வாக்கு; மந்திரம்.

மாந்தர்  - மனிதர்; ஆடவர்; ஊர்காவலர்

பெருமை - மாட்சிமை; மிகுதி; பருமை; புகழ்; வல்லமை; அகந்தை; அருமை

நிலத்து - நிலம் - தரை; மண்; பூமி; இடம்; வயல்; பதவி; நிலத்திலுள்ளார்; எழுத்துஅசைசீர்களாகியஇசைப்பாட்டின்தானம்; விடயம்; மேன்மாடம்; கள்ளிவகை. 

மறைமொழி - மந்திரம்; வேதம்; இடக்கரடக்கல்.

காட்டிவிடும் - காட்டு-தல் - kāṭṭu-   5 v. tr. Caus. ofகாண்-. [M. kāṭṭu.] 1. To show, exhibit, display;காண்பித்தல். எம்மில்லங் காட்டுதும் (நாலடி, 293). 2.To reveal, disclose, set forth; அறிவித்தல் காணாதாற் காட்டுவான் (குறள், 849). 3. To demonstrate,prove; நிரூபித்தல் நிறைமொழி மாந்தர் பெருமைநிலத்து, மறைமொழி காட்டிவிடும் (குறள், 28). 4. Toremind; நினைப்பூட்டுதல் முறுவற்குறி காட்டி முத்தே யுலகை முடிப்பாயோ (கம்பரா. கடல்காண். 8).5. To offer to a deity; நிவேதனஞ்செய்தல்.ஆழ்வார்க்குக் காட்டுகின்ற திருவமுர்தும் (S.I.I. iii,102). 6. To reflect, as a mirror or water;பிரதிபலிக்கச்செய்தல். அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல் (குறள், 706). 7. To create, bring topass; உண்டாக்குதல் களையாத துன்பமிக் காரிகைக்குக் காட்டி (சிலப். 19, 17). 8. To introduce;அறிமுகஞ்செய்வித்தல். செவ்வழியுள்ளத் தோனைக் காட்டுதி தெரியவென்றான் (கம்பரா. அனுமப். 23). 9. Toapply, as incense or perfume to the hair; நறுமணமுதலியன ஊட்டுதல் ஆவிகாட்டி . . . சோர்குழல் (கம்பரா.  

முழுப்பொருள்
யார் சான்றோர், துறவி? 
பயனுள்ள அறிவார்ந்த சொற்களை பேசும் பெரியோரின் பெருமையை அவர்கள் இவ்வுலகில் பேசும் சொற்களே காட்டிவிடும். அவர்கள் கூறும் சொற்கள் பலிக்கும். அவர்கள் சொற்களை மந்திரம் போல் பிறர் பின்பற்றுவர். 

ஆன்மாவின் சக்தி சூட்சமமாக வெளிப்படுவது வார்த்தையில். எண்ணங்களில் வெளிப்பட்டு பின்பு வார்த்தைகள் செறிவாகும். நாம் செறிவானால் நமது வார்த்தைகளும் செறிவாகும். தேவையில்லாதற்கு முந்திக்கொண்டு பேசுபவர்கள் முட்டாள்கள். தேவை அறிந்து பேசுபவன் அறிஞன். தேவைப்படும் பேசாதவன் ஞானி. ஏனெனில் ஞானியின் எண்ணமே வார்த்தை. ஞானிகளின் வார்த்தைகள் மந்திரமாகும். 

ஆதலால் நமது சொற்களால் நம்மை பற்றியும் நமது எண்ணங்களை பற்றியும் பிறர் அறிவர். ஆதலால் எண்ணங்களை செறிவாக்கி சொற்களையும் செறிவாக்குக.

யோகா

யோகத்தில் மனிதனின் ஆழத்தில் உள்ள சக்கரங்களில் ஒன்றான விஷுத்தி சக்கரம் (Vishudhi chakra) என்று ஒன்று உண்டு. அது தூய்மை செய்யும் காரியத்தை செய்வது. உடல் ரீதியாக அல்ல. மன ரீதியாக. ஒருவருக்கு விஷுத்தி சக்கரத்தில் தடைகள் இருந்தால் அவரால் பிறருக்கு தனது கருத்துக்களை எண்ணங்களை சரிவர எளிமையாக எடுத்துக்கூற முடியாது. இப்படிப் பட்டவர்கள் பொதுவெளியில் பேசுவதில் சிக்கல்கள் இருக்கும். 

விஷுத்தி சக்கரத்தில் ப்ரானன் (pranan) நன்கு இருக்கும் ஒருவர் சொல்வது மற்றவர்களுக்கு எளிதில் விளங்கும். மேலும், இத்தகையவர்கள் ஒன்றை சொன்னால் மற்றவர்கள் அதை பின்பற்றுவார்கள். இவர்கள் சொன்ன சொல் பளிக்கும். உதாரணமாக காந்தியடிகள் போன்றோர் ஒன்றை சொன்னால் அதனை பலர் அப்படியே பின்பற்றினர். காந்தியடிகள் தீண்டாமைக்கு எதிரான போராட்டத்திற்கு தானங்கள் கேட்டால் பலர் தங்களது தங்க நகைகளை கொடுத்துள்ளனர்.

ஆனால் விஷுத்தி சக்கரத்தில் ப்ரானன் நன்கு செயலாற்ற அவர் யோக முறைகளை பின்பற்றலாம். அல்லது வேறுவழிகளை பின்பற்றலாம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
நிறைமொழி மாந்தர் பெருமை - நிறைந்த மொழியினை உடைய துறந்தாரது பெருமையை; நிலத்து மறைமொழி காட்டிவிடும் - நிலவுலகத்தின்கண் அவர் ஆணையாகச் சொல்லிய மந்திரங்களே கண்கூடாகக் காட்டும். ('நிறைமொழி' என்பது, அருளிக் கூறினும், வெகுண்டு கூறினும், அவ்வப் பயன்களைப் பயந்தே விடும் மொழி. காட்டுதல்! பயனான் உணர்த்துதல்.).

மணக்குடவர் உரை
நிரம்பிய கல்வியுடைய மாந்தரது பெருமையை அவராற் சொல்லப்பட்டு நிலத்தின்கண் வழங்காநின்ற மந்திரங்களே காட்டும். இஃது அவராணை நடக்குமென்று கூறிற்று

மு.வரதராசனார் உரை
பயன் நிறைந்த மொழிகளில் வல்ல சான்றோரின் பெருமையை, உலகத்தில் அழியாமல் விளங்கும் அவர்களுடைய மறைமொழிகளே காட்டிவிடும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நிறைவான வாக்குப் பெருமை உடைய மேன் மக்களின் உயர்வை, அவர்கள் இவ்வுலகில் சொன்ன மந்திரச் சொற்களே அடையாளம் காட்டிவிடும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Great people's greatness can be found in how their words translate into action and prosperity. Such words live here as mantras/quotes which people in the generations to come will recall and follow.

Questions that I ask to the kid
How is great people's greatness identified by their words?

நீர்இன்று அமையாது உலகெனின் யார்யார்க்கும்

குறள் 20
நீர்இன்று அமையாது உலகெனின் யார்யார்க்கும்
வான்இன்று அமையாது ஒழுக்கு
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை

இன்று - இலை; இந்தநாள்; ஓரசைச்சொல்.
இன்றி - இல்லாமல்.

அமைதல்  -  உண்டாதல்; தகுதியாதல்; பொருந்தல் அடங்குதல் நிறைதல் உடன்படுதல் முடிதல்

அமையாது - உண்டாகாது 

உலகு - உலகம், பூமி நாடு உலகத்தார்(இடவாகுபெயர்), உயர்ந்தோர், சான்றோர் திசை மங்கலச்சொற்களுள்ஒன்று

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்.

யார் - யாவர், எவர்
யார்க்கும் - எவருக்கும்

வான் - வானம்; மூலப்பகுதி; மேகம்; மழை; அமிர்தம்; துறக்கம்; நன்மை; பெருமை; அழகு; வலிமை; நேர்மை; மரவகை; ஒருவினையெச்சவிகுதி.

இன்று - இலை; இந்தநாள்; ஓரசைச்சொல்.
இன்றி - இல்லாமல்.

அமைதல்  -  உண்டாதல்; தகுதியாதல்; பொருந்தல் அடங்குதல் நிறைதல் உடன்படுதல் முடிதல்

அமையாது - உண்டாகாது 

ஒழுக்கு - ஒழுகுகை; நீர்முதலியனஓடுகை, நீரோட்டம்; வரிசை; நடைமுறை; நன்னடை, ஆசாரம்.

முழுப்பொருள்
இறைவனின் கருணை வடிவே மழை. அதற்காகவே கடவுள் வாழ்த்திற்கு அடுத்து வான்சிறப்பு அதிகாரத்தை திருவள்ளுவர் இயற்றியிருக்கிறார் போலும்.
 
உலகில் தங்கம் வெள்ளி எரிவாயு எண்ணெய் கலை இலக்கியம் இல்லாவிட்டால் உயிர்வாழ்ந்துவிடலாம். ஆனால் நீர் இல்லையென்றால் உலகத்தில் மனிதன் உட்பட எந்த ஒரு உயிரினமும் வாழ முடியாது. அத்தகைய நீரை உலகத்திற்கு மழையாக தருவது வானத்தில் உள்ள மேகங்கள். இந்த மழை பொய்த்துபோனால் உலகத்தில் வறுமை ஏற்படும். வறுமை ஏற்பட்டால் குற்றங்கள் பெருகும். குற்றங்கள் பெருகினால் அறம் குறையும் ஒழுக்கம் கெடும். ஆதலால் மழை பொய்த்தால் உயிர்கள் வாழ்வது மட்டும் இல்லாமலாகிவிடாது அறமும் ஒழுக்கமும் கெட்டுப்போகும். அறமும் ஒழுக்கமும் கேட்டால் கேடு விளையும் உலகம் அழியும்.

ஆதலால் மழை பொழிய தேவையான காரணிகளை (மரங்கள், காடுகள், கடல், ஆறு,  குலம் , ஏரி) பேண வேண்டும். 

லௌகீகமாக பார்த்தால் நீர் வளமாக தாரளமாக இருக்கும் இடங்களான ஆறுகளை ஒட்டியே பல சாம்ராஜ்யங்கள் வளர்ந்து செழித்து அமைந்துள்ளன. காவிரி நதியை ஒட்டியே பல சிறு குறு மன்னர்கள், பெரிய மன்னர்களான சோழர்கள் ஆகியோரின் சாம்ராஜ்யங்கள் உருவாகின. அதேப்போல் வடக்கில் கங்கை கரையை ஒட்டியே பல சாம்ராஜ்யங்கள் உருவாகியது. ஆதலால் ஒரு நகரமும் அதற்கு தேவையான செல்வமும் அமையவேண்டும் என்றால் அதற்கு தேவை அடிப்படை தேவை நீராகும். 

மூன்றாம் உலக யுத்தம், தண்ணீர் காரணமாகவே வரப்போகிறது’ என்கிறார்கள் உலக விஞ்ஞானிகள். காவேரி விவசாயிகள் பல்லாண்டுகள் முன்னமேயே இதைச் சொல்லிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். 

புறநானூற்றுப் புலவர் ஒருவர் ‘உணவெனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே’ என்று சொன்ன வரியை எடுத்துச் சொல்லும் இறையன்பு, விளைச்சலுக்கு உதவுபவர்கள் மக்களுக்கு உயிரும் உடலும் தருகிறவர்கள் என்ற தமிழரின் ‘நீர் மேலாண்மை’யை எடுத்துச் சொல்கிறார்.

அரசனைச் சுற்றி (இப்போது அமைச்சர்கள்) பொதுவாக ஜால்ராக் கூட்டமே பேரொலி செய்யும். ஓர் அசல் புலவன், மன்னனுக்கு, ‘அரசே, நீயும் உன் நாடும் நிலைத்திருக்க வேண்டும் என்றால், நீர் ஆதாரத்தை உருவாக்கு’ என்கிறான். பேராசிரியர் தொ.பரமசிவம் சொல்வது நினைவுக்கு வருகிறது. ‘நெல் பயிருக்கு ஊடு பயிராக அவரை, துவரை, கீரை, காய் என்று எத்தனை பயிர் செய்து நீரைச் சேமித்தார்கள் நம் மூதாதையர்கள்’ என்பார் அவர். நெல்லுக்கு இறைத்த நீர் புல்லுக்கும்பொசியும் வகையே, தமிழ் நீர் மேலாண்மை.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”நீரின் றமையா உலகம் போல” (நற் 1:6)
“நீரின் றமையா யாக்கைக் கெல்லாம்” (புறநா 18:18)
“மழையின்றி மாநிலத்தார்க் கில்லை” (நான்மணி 47)

பரிமேலழகர் உரை
யார்யார்க்கும் நீர் இன்று உலகு அமையாது எனின் - எவ்வகை மேம்பாட்டார்க்கும் நீரை இன்றி உலகியல் அமையாது ஆயின்; ஒழுக்கு வான் இன்று அமையாது - அந்நீர் இடையறாது ஒழுகும் ஒழுக்கும் வானை இன்றி அமையாது. ( பொருள் இன்பங்களை 'உலகியல்' என்றார், அவை இம்மைக்கண்ண ஆகலின், இடையறாது ஒழுகுதல் எக்காலத்தும் எவ்விடத்தும் உளதாகல், நீர் இன்று அமையாது உலகு என்பது எல்லாரானும் தெளியப்படுதலின்,அது போல ஒழுக்கும் வான் இன்று அமையாமை தெளியப்படும் என்பார், 'நீர் இன்று அமையாது உலகம் எனின்' என்றார். இதனை,'நீரை இன்றி அமையாது உலகு ஆயின் எத்திறத்தார்க்கும் மழையை இன்றி ஒழுக்கம் நிரம்பாது' என உரைப்பாரும் உளர். இவை மூன்று பாட்டானும் அறம் பொருள் இன்பங்கள் நடத்தற்கு ஏதுவாதல் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
நீரையின்றி யுலகம் அமையாதாயின் யாவர்க்கும் மழையையின்றி ஒழுக்கம் உண்டாகாது. ஒழுக்கம்- விரதம். இஃது ஆசாரங்கெடுமென்றது. இவை மூன்றினானும் நான்கறமுங் கெடுமென்று கூறினார்.

மு.வரதராசனார் உரை
எப்படிப்பட்டவர்க்கும் நீர் இல்லாமல் உலக வாழ்க்கை நடைபெறாது என்றால், மழை இல்லையானால் ஒழுக்கமும் நிலைபெறாமல் போகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
எத்தனை பெரியவரானாலும் நீர் இல்லாமல் வாழமுடியாது; அந்த நீரோ மழை இல்லாமல் கிடைக்காது.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
This world and all the organisms in the world cannot exist without water. Hence, this world cannot exist without rain from the clouds in the sky

Questions that I ask to the kid
What do the world and world organisms need to exist ?

தானம் தவம்இரண்டும் தங்கா வியன்உலகம்

குறள் 19
தானம் தவம்இரண்டும் தங்கா வியன்உலகம்
வானம் வழங்கா தெனின்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]

பொருள்
தானம் -இடம்; இருப்பிடம்; பதவி; கோயில்; இருக்கை; சக்தி; துறக்கம்; செய்யுட்பொருத்தத்தில்வரும்நிலைகள்; எழுத்துப்பிறக்குமிடம்; எண்ணின்தானம்; நன்கொடை; யானைமதம்; நால்வகைஉபாயத்துள்ஒன்றாகியகொடை; குளித்தல்; இசைச்சுரம்; சாதகசக்கரத்திலுள்ளவீடு; ஆற்றலில்சமமாயிருக்கை; இல்லறம்; மகரவாழை.

தவம் - பற்றுநீங்கியவழிபாடு; புண்ணியம்; இல்லறம்; கற்பு; தோத்திரம்; தவத்தைப்பற்றிக்கூறும்கலம்பகஉறுப்பு; வெப்பம்; காட்டுத்தீ.

இரண்டும் -இரண்டு

தங்குதல் - வைகுதல்; உளதாதல்; அடக்குதல்; நிலைபெறுதல்; தணிதல்; தாமதப்படுதல்; தடைப்படுதல்; இருப்பாயிருத்தல்; அடியிற்படுதல்; சார்ந்திருத்தல்.

தங்கா - நிலைபெறாத ; தங்காத ; அடங்காத 

வியன் - வானம்; பெருமை; சிறப்பு; வியப்பு; அகலம்; எண்ணின்ஒற்றை.

உலகம் - உலகு, உலகப்பொது, பூமி நிலப்பகுதி; உலகுயிர்கள்; திக்கு மக்கள்தொகுதி; உலகிலுள்ளஉயர்ந்தோர்ஒழுக்கம்; உயர்ந்தோர் உயர்குணம்; வானம்

வானம் - விண்; தேவருலகு; அக்கினி; மேகம்; மழை; உலர்ந்தமரம்; மரக்கனி; உலர்ந்தகாய்; உலர்ச்சி; உயிரோடுஇருக்கை; போகை; மணம்; நீர்த்திரை; புற்பாய்; கோபுரத்தின்ஓருறுப்பு.

வழங்குதல் -  இயங்குதல்; உலாவுதல்; நடைபெறுதல்; அசைந்தாடுதல்; கூத்தாடுதல்; நிலைபெறுதல்; பயிற்சிபெறுதல்; கொண்டாடப்படுதல்; தகுதியுடையதாதல்; பயன்படுத்தல்; கொடுத்தல்; செய்துபார்த்தல்; சொல்லுதல்; நடமாடுதல்.

வழங்காது - இயங்காது 

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்.

முழுப்பொருள்
அறவழியில் ஈண்டு பிறருக்கு மனதில் இருந்து உவகையுடன் கொடுத்தாலே தானம் ஆகும். அதுப்போல ஐந்து பொறிகளை அடக்கி ஆளுதல் தவம் ஆகும். இத்தகைய தானத்தையும் தவத்தையும் உலகத்தோர் பின் பற்ற முடியாதநிலை மழை பெய்யாமல் வறட்சி ஏற்பட்டால் உண்டாகும். ஏனெனில் மழை பெய்யாவிட்டால் செல்வம் செழிக்காது. வறுமை வளரும் (குற்றங்கள் பெருகும்). வறுமை வளர்ந்தால் தானம் செய்ய முடியாது. மேலும் தவமும் செய்யமுடியாது. ஆதலால் மழை பொய்த்தால் இல்லறமும் (தானமும்) துறவறமும் (தவமும்) மிகவும் பாதிப்பு அடையும். 

உன்னதமானவர்கள் உலகத்தின் நன்மைக்கே வேண்டுவார்கள், அவர்கள் தவமும் அதற்காகவே! ‘எல்லோரும் இன்புற்றிருக்க வேண்டுவதன்றி யாமொன்றும் அறியோம் பராபரமே’ என்பதே சித்தர்களும் முத்தர்களும் வேண்டியது. ‘நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர் பொருட்டு எல்லோர்க்கும் பெய்யும் மழை’ என்பதையும் நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும்.

ஔவையார் கூறுகிறார் 
ஈதல் அறம் தீவினைவிட்டு ஈட்டல்பொருள் எஞ்ஞான்றும்
காதல் இருவர் கருத்து ஒருமித்து - ஆதரவு
பட்டதே இன்பம் பரனை நினைந்து இம்மூன்றும்
விட்டதே பேரின்ப வீடு.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”தானமும் தவமும் தாம்செயல் அரிதே
தானமும் தவமும் தாம்செய்வ ராயின்
வானவர் நாடு வழிதிறந் திடுமே” (ஔவையார்)

பரிமேலழகர் உரை
வியன் உலகம் தானம் தவம் இரண்டும் தங்கா - அகன்ற உலகின்கண் தானமும் தவமும் ஆகிய இரண்டு அறமும் உளவாகா; வானம் வழங்காது எனின் - மழை பெய்யாது ஆயின். (தானமாவது அறநெறியான் வந்த பொருள்களைத் தக்கார்க்கு உவகையோடும் கொடுத்தல்; தவம் ஆவது மனம் பொறிவழி போகாது நிற்றற் பொருட்டு விரதங்களான் உண்டி சுருக்கல் முதலாயின. பெரும்பான்மை பற்றித் தானம் இல்லறத்தின் மேலும், தவம் துறவறத்தின் மேலும் நின்றன.).

மணக்குடவர் உரை
தானமும் தவமுமாகிய விரண்டறமு முளவாகா; அகன்ற வுலகத்துக்கண் மழை பெய்யாதாயின். இது தானமும் தவமுங் கெடுமென்றது

மு.வரதராசனார் உரை
மழை பெய்யவில்லையானால், இந்த பெரிய உலகத்தில் பிறர் பொருட்டு செய்யும் தானமும், தம் பொருட்டு செய்யும் தவமும் இல்லையாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மழை பொய்த்துப் போனால், விரிந்த இவ்வுலகத்தில் பிறர்க்குத் தரும் தானம் இராது; தன்னை உயர்த்தும் தவமும் இராது.

சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம்

குறள் 18
சிறப்பொடு பூசனை செல்லாது வானம்
வறக்குமேல் வானோர்க்கும் ஈண்டு
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]

பொருள்
சிறப்பு - பெருமை; திருவிழா; செல்வம்; அன்பளிப்பு; மதிப்பு; தலைமை; பகட்டு; காண்க:சிறப்பணி; இன்பம்; ஒன்றற்கேயுரியது; வரிசை; போற்றுகை; மிகுதி; வீடுபேறு.

சிறப்பொடு - சிறப்புடன் 

பூசனை - நாள்வழிபாடு; சிறப்பித்தல்

செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.

செல்லாது - செல்லாமல் 

வானம் - விண்; தேவருலகு; அக்கினி; மேகம்; மழை; உலர்ந்தமரம்; மரக்கனி; உலர்ந்தகாய்; உலர்ச்சி; உயிரோடுஇருக்கை; போகை; மணம்; நீர்த்திரை; புற்பாய்; கோபுரத்தின்ஓருறுப்பு.

வறக்கு - வற-த்தல் - vaṟa-   12 v. intr. [K. baṟu,bari, M. varu, Tu. vare.] 1. To dry up;காய்தல். (பிங்.) 2. See வறங்கூர்-, 1. வானம் வறக்குமேல் (குறள், 18). 3. To grow lean; to shrink;குறைந்து மெலிதல். (W.)

மேல் - மேலிடம்; அதிகப்படி; வானம்; மேற்கு; தலை; தலைமை; மேன்மை; உயர்ந்தோர்; உடம்பு; இடம்; மேலெழுந்தவாரியானது; முன்புள்ளது; பின்புள்ளது; அதிகமாக; முன்; பற்றி; அப்பால்; இனி; ஒருமுன்னொட்டு; ஏழனுருபு.

வானோர்க்கும்வானோர்- தேவர்

ஈண்டு - இவ்விடம்; இவ்வண்ணம்; இம்மை; விரைவு; புலிதொடக்கிக்கொடி; இப்பொழுது.

முழுப்பொருள்
கோயில்களில் தினம் தினம் பூஜைகள் செய்யப்படும். ஆனால் ஆண்டுக்கு ஒரு தரம் (அல்லது சில தடவை தான்) திருவிழாக்கள் நடைபெறும். அதுபோல நம் வீட்டிலும் பொங்கல் போன்ற நன்றி செலுத்தும் பண்டிகைகளை நடத்துவோம். மேலும் மூதாதையர்களுக்கு நீத்தார் கடன் செலுத்துவோம். இவையாவும் வானோர் எனக்கருதப்படும் இறைவனுக்கும் தேவர்களுக்கும் செலுத்தப்படுவன ஆகும். ஆனால் வானில் இருந்து பொழியும் மழை பெய்யாவிட்டால் பூமி விளையாது. உணவு உற்பத்தியாகாது. வர்த்தகம் நடக்காது. செல்வம் செழிக்காது. வறட்சி ஏற்பட்டால் உணவுக்கே தட்டுப்பாடு ஏற்படும். அப்படி இருக்கையில் வானோர்க்கு நடத்தப்படும் திருவிழாக்களை நடத்த முடியாமல் போகும். 

ஆதலால் மழை மிக மிக தேவை. இன்றியமையாததாகும்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
“சென்றுகை தொழுது சிறப்புச் செய்தலின்” (மணி 10:72)

“மண்ணின்மிசை வான்பொய்த்து நதிகள் தப்பி
மன்னுயிர்கள் கண்சாம்பி உணவு மாறி
விண்ணவர்க்கும் சிறப்பில்வரும் பூசை யாற்றா
மிக்கபெரும் பசியுலகில் விரவக் கண்டு” (பெரிய திருஞான 562)

பரிமேலழகர் உரை
வானோர்க்கும் ஈண்டுச் சிறப்போடு பூசனை செல்லாது - தேவர்கட்கும் இவ்வுலகில் மக்களால் செய்யப்படும் விழவும் பூசையும் நடவாது; வானம் வறக்குமேல் - மழை பெய்யாதாயின் (நைமித்திகத்தோடு கூடிய நித்தியம் என்றார் ஆகலின் 'செல்லாது' என்றார். 'உம்மை' சிறப்பு உம்மை. நித்தியத்தில் தாழ்வு தீரச் செய்வது நைமித்திகம் ஆதலின், அதனை முற்கூறினார்.)

மணக்குடவர் உரை
சிறப்புச் செய்யப்படுகின்ற விழவு பூசனை நடவாது, வானம் புலருமாகில் தேவர்களுக்கும் இவ்வுலகின்கண். மழைபெய்யாக்கால் வருங் குற்றங் கூறுவார் முற்பட நான்குவகைப்பட்ட அறங்களில் பூசை கெடுமென்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை
மழை பெய்யாமல் போகுமானால் இவ்வுலகத்தில் வானோர்க்காக நடைபெறும் திருவிழாவும் நடைபெறாது; நாள் வழிபாடும் நடைபெறாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மழை பொய்த்துப் போனால் தெய்வத்திற்குத் தினமும் நடக்கும் பூசனையும் நடக்காது; ஆண்டுதோறும் கொண்டாடப்படும் திருவிழாவும் நடைபெறாது.

கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்

குறள் 9
கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்
தாளை வணங்காத் தலை
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
கோள் - கொள்ளுகை, துணிவு; மதிப்பு; வலிமை; அனுபவம்; புறங்கூறுதல்; பொய்; இடையூறு; தீமை; கொலை; பாம்பு; நஞ்சு; இராகு; கோள்; மேகம்; ஒளி; பரிவேடம்; குலை; இயற்கை; காவட்டம்புல்; கொழு; முன்னிலைப்பன்மைவிகுதி.

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

பொறியில் - பொறி - வரி, கோடு, புள்ளி; தழும்பு; அடையாளம்; எழுத்து; இலாஞ்சனை; விருது; உயர்ந்தஉடல்இலக்கணம்; வண்டு; பீலி; தேமல்; பதுமை; விதி; கன்னப்பொருத்து; மூட்டுவாய்; மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறி; ஆண்குறி; மனம்; அறிவு; அனற்றுகள்; ஒளி; எந்திரம்; மதிலுறுப்பு; மரக்கலம்; விரகு; நெற்றிப்பட்டம்; திருமகள்; செல்வம்; பொலிவு; முன்வினைப்பயன்; திரட்சி; ஊழ்.

குணம் - பொருளின்தன்மை; ஒழுக்கத்தன்மை; சாத்துவிகஇராசததாமதமாகியமூலகுணங்கள்; காப்பியத்தைச்சிறப்பிக்கும்செறிவு, தெளிவுமுதலியதன்மை; அனுகூலம்; சுகம்; மேன்மை; புத்தித்தெளிவு; நிறம்; வில்லின்நாண்; குணவிரதம்; குடம்; கயிறு

இல் - இல்லை 

இலவே - இல்லை 

வே எண்  – விரும்பத்தக்க, விழைதலுக்குரிய

எண்குணத்தான்- எட்டுக்குணங்களையுடையகடவுள்; அருகன்; சிவன்.

தாளை - தாள் - கால்; மரம்முதலியவற்றின்அடிப்பகுதி; பூமுதலியவற்றின்காம்பு; வைக்கோல்; முயற்சி; தாழ்ப்பாள்; படி; திறவுகோல்; ஒற்றைக்காகிதம்; சட்டையின்கயிறு; விளக்குத்தண்டு; விற்குதை; ஆதி; கடையாணி; வால்மீன்; சிறப்பு; கொய்யாக்கட்டை; தாடை; கண்டம்.

வணங்குதல் - நுடங்குதல்; அடங்குதல்; ஏவற்றொழில்செய்தல்; வழிபடுதல்; சூழ்ந்துகொள்ளுதல்.

வணங்காத் - வணங்காதவன் 

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.

முழுப்பொருள்
முன் குறிப்பு: சில உரைகள் எண்குணங்களை இவ்வதிகாரமான கடவுள் வாழ்த்து-இல் முதல் 8 குறள்கள் வகுக்கும் 8 குணங்கள் என்று கூறுகின்றன. அப்படி இருக்க வாய்ப்புகள் மிக குறைவு. ஏனெனில் திருக்குறள் பெரும்பாலும் மற்றொரு குறளை சார்ந்து இருக்காது. ஒரு தனிக்குறளாகவே பொருளை அளிக்கும். சில குறள்கள் மற்ற குறளை மனதில் வைத்து படித்தால் நமக்கு அதன் ஆழம் இன்னும் அதிகமாக இருக்குமே தவிர முற்றிலுமாக மற்ற குறள் மீது சாரந்து இருக்காது. அது மட்டும் இன்றி திருக்குறளின் அதிகாரங்களில் வரும் வரிசை முறை பற்றி பலவேறு கருத்துக்கள் உள்ளன. 20ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பு வேறுபட்ட வரிசை முறைகளை உரையாசிரியர்கள் கையாண்டு இருக்கிறார்கள்.

கொள்கை இல்லாத ஐந்து பொறிகள் இருந்தும் அவற்றால் ஒரு பயனுமில்லை. அதுப்போல எல்லோரும் விரும்பக்கூடிய நற்குணங்களை கொண்ட இறைவனின் தாள் (திருவடிகள்)கண் பணியாத/வணங்காத தலை இருந்தும் ஒரு பயனுமில்லை. 

திருநாவுக்கரசரின் “தலையே நீ வணங்காய்” என்கிற பாடலில் 
“தலையே நீ வணங்காய், 
கண்காள் காண்மின்களோ, 
செவிகாள் கேண்மின்களோ, 
மூக்கே நீ முரலாய், 
வாயே வாழ்த்து கண்டாய், 
நெஞ்சே நீ நினையாய், 
கைகாள் கூப்பித்தொழீர், 
ஆக்கையாற்பயனென், 
கால்களாற் பயனென்” ஒவ்வொரு பயனுடை புற காரணங்களையும் விளித்து அவைகளுக்குண்டான இறைப்பொருளைச் சார்ந்த கடைமைகளைக் கூறுகிறார்.

இவரும் முதன்மையாகத் தலையைத்தான் சொல்லுகிறார்.  தலையென்பது சிந்திக்கும் மூளையுளது, அதனுடைய ஆட்சியில்தான் மற்றவுறுப்புகள் இயங்குகின்றன. அது உண்மையான இறைப் பொருளை அறிந்து, பணிவுடன் இருந்துவிட்டால், மற்றவுறுப்புகள் தாமாக அவ்வவற்றுன் பயனைச் சரிவர செய்துவிடும்.

பல உரைகளுள் கவனிக்க படவேண்டிய ஒன்று - இங்கு கவனிக்கப்பட வேண்டியது பௌத்த சமயக் கோணம்.

எண்குணத்தான் பண்புகள் என்பது சமண தீர்த்தங்கரருக்குப் பொருந்துவது போலவே புத்தருக்கும் புத்தரின் போதனைகளுக்கும் பொருந்தும். இருப்பினும் குறளுக்கான புத்த சமய அடிப்படை விளக்கங்கள் எதுவும் நமக்குக் கிடைத்தில. முதல் அதிகாரத்தில் வெளிப்படையாகப் புத்த சமய சாயல்கள் பல தெரிந்தும் குறளுக்குப் புத்த அடிப்படையில் விளக்கம் அளிக்கவோ (சைவ சமயத்தார் போல), உரிமை கொண்டாடவோ முற்பட்ட ஒரு பௌத்த நூல் சென்ற நூற்றாண்டின் அயோத்திதாசர் காலம் வரை இல்லாததற்குக் காரணம் எதுவாக இருக்கலாம் என்பதைத் தற்காலத்தில் நாம் யூகிக்க மட்டுமே முடியும். திருக்குறள் முதல் அதிகாரம் காட்டும் துறவியின் குறிப்புகளான  1. ஆதிபகவன், 2. வாலறிவன், 3. மலர்மிசை ஏகினான், 4. வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான், 5. இருவினையும் சேரா இறைவன், 6. பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் , 7. தனக்குவமை இல்லாதான், 8. அறவாழி அந்தணன், 9. எண்குணத்தான், 10. இறைவன் என்பவை புத்தருக்கும் பொருந்தக் கூடியவை.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் ”இந்திய சிந்தனை மரபில் குறள் 3” கட்டுரையில் இவ்வாறு கூறுகிறார் -> ”கடவுள் வாழ்த்து முதல் குறளின் சொல்லாட்சிகளில் உள்ள ஆசீவக-சமணப்பாதிப்பு என்பது பிற எந்த மத-தத்துவச் செல்வாக்கை விடவும் அதிகம் என்றே எண்ணத்தோன்றுகிறது. சமண மரபுப்படி முதல் தீர்த்தங்காரர் ஆகிய ஆதிநாதரை வணங்கியபடித்தான் நூல் தொடங்குகிறது [ஆதிபகவன்] வாலறிவன், மலர்மிசை ஏகினான், வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான், இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன், பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான்,அறவாழி அந்தணன், எண்குணத்தான் என்று வள்ளுவர் சொல்லும் எல்லா சொற்களும் இயல்பாக சமண தீர்த்தங்காரர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்துபவை.

இச்சொற்களுக்கு பிற்காலத்தில் உரையாசிரியர்கள் கொடுத்துள்ள விளக்கங்கள் பல. ஆனால் சம்ஸ்கிருத சமண நூல்கள் பலவற்றில் இதே சொல்லாட்சிகள் இப்படியே சமண மூலவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ளது வெளிப்படையாகவே தெரியவரும் விஷயம்.  அறத்தின்ஆழி என்பது சமணர்களின் அறச்சக்கரம் என்பதை உணர்வதற்கு ஆய்வே தேவையில்லை”.

பௌத்தம் காட்டும் உயர்ந்த வழியில் நடக்கும் குணங்கள்:

1. நன்மொழி (Right Speech), 
2. நற்செயல் (Right Conduct), 
3. நன்னெறி (Right Livelihood), 
4. நன்முயற்சி (Right Effort), 
5. நல்லெண்ணம் (Right Mindfulness), 
6. நல்லறம் (Right Intention),  
7. நல்நோக்கம் (Right View), 
8. நல்லறிவு (Right Insight) ஆகியன.

இதன் அடிப்படையில்; எண்குணத்தான் என்பதற்கான புத்தசமய விளக்கமாக, பிறவிச்சுழற்சியிலிருந்து விடுதலைக்கு வழிவகுக்கும் பௌத்த நல்வழிகளான 1. நன்மொழி, 2. நற்செயல், 3. நன்னெறி, 4. நன்முயற்சி, 5. நல்லெண்ணம், 6. நல்லறிவு, 7. நல்நோக்கம், 8. நல்லறம்  என்ற இத்தகைய எட்டு பண்புகளைக் கொண்டவரும், துறவியுமான புத்தர் எண்குணத்தான் என அழைக்கப்படுவதற்குப் பொருத்தமானவர். அவரை ஒரு அறவாழி அந்தணனாக, தருமசக்கரத்தைச் சுழற்றும் முத்திரை காட்டுபவராக புத்தரின் சிலை அமைப்புகளும் காட்டும். தர்மசக்கரத்தின் எட்டு ஆரங்களும் இந்த எட்டு பண்புகளையே பௌத்தத்தில் குறிக்கிறது. புத்தர் தாமரை மலரில் நடந்தார், மலர்மிசை ஏகினார் என்ற புத்த தொன்மங்களும் உள்ளன. திருக்குறள் முதல் அதிகாரத்தின் பத்து குறள்கள் காட்டும் பண்புகள், குறிப்பாக எண்குணத்தான் என்பது புத்தரைக் குறிக்கப்படும் ஒரு விளக்கமாகத் தரப்பட்டால், அந்த விளக்கம் ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடியது என்பதுடன் மிகப் பொருத்தமாகவும் இருக்கும்.



மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”பண்ணவன் எண்குணன்” (சிலப் 10:188)
“எட்டுக் கொலாமவர் ஈறில் பெருங்குணம்” (அப்பர்.விடந்தீர்த்த 8)
“குணங்கள்தோள் எட்டு மூர்த்தி” (அப்பர்.வன்னியூர் 7)
“கலைஞானிகள் காதல்எண் குணவன்காண்” (அப்பர்.தென்குரங்கு 4)
“எட்டு வான்குணத் தீசனெம்மான்” (அப்பர்.இடைமருது 4)
“இறையவனை மறையவனை எண்குணத்தினானை” (சுந்தரர்.கானாட்டு.3)
“எண்குணத் தீசனை” (பொன்வண்ணத் 53)
“எண்குணனும் கோட்பட்டு” (சீவக 1469)

“தாளினான் கானப்பேர் தலையினால் வணங்குவார்” (சம்பந்தர்.கானப்பேர் 8)
“தலையினால் வணங்கத்தவ மாகுமே” (சம்பந்தர்.மழபாடி 4)
“தலையே நீவணங்காய்” (அப்பர்.அங்க.1)
“வணங்கத் தலைவைத்து” (திருவா.281)

“தம்பத்தின் மேற்புழை ஏழுள் ஆக்கித் தமித்துவைத்த
கும்பத்தி னோடு நிகரொக்கு மாம்குனிப் பின்றிஐந்தாம்
பம்பத்தி காயம் பணித்த பிரான்பசுந் தாமரைத்தாள்
செம்பத்தி யால்வணங் காச்சிறி யார்தம் சிரத்திரளே” (திருநூற் 23)

அறியாத குறள்கள் - கவிஞர் மகுடேசுவரன்
ஒருவனுக்கு எல்லாம் இருக்கிறது. அறிவு இருக்கிறது, கல்வி இருக்கிறது, செல்வம் இருக்கிறது, சுற்றமும் நட்பும் சூழ்ந்த நிறைவான வாழ்க்கை இருக்கிறது. போக நுகர்ச்சிக்கும் அளவே இல்லை. அவை போதுமா ?

அவன் சான்றோர்களை மதிக்கவில்லை. அனுபவஸ்தர்களை ஏளனமாகப் பார்க்கிறான். வயோதிகர்களை, தன்னினும் எளியவர்களை உயிர்ராசியாகக் கூடக் கருதுவதில்லை. எல்லாம் தனக்குத் தெரியும் என்று முன்னோர் வாக்குகளை மீறி நடக்கிறான். அவர்கள் கனவுகளைத் தகர்த்து தன்வழியே தருக்கனாய்ச் செல்கிறான்.

இது ஒருபுறம் இருக்கட்டும். எல்லாவற்றுக்கும் மேம்பட்ட ஒன்று இருக்கிறது. அதற்கு அவனைப்போல் ஒற்றைப்படையான குணமில்லை. எட்டுக்குணம் கொண்டது அது.

முழுமையைச் சொல்ல தமிழில் எட்டு, பத்து என்ற எண்வகையைப் பயன்படுத்துவார்கள். ‘எட்டுத்திசை’ என்பர். அது ‘எல்லாத் திக்கும்’ என்றே பொருள்படும். ‘ஒன்றுக்குப் பத்துமுறை கேட்டுவிட்டேன்’ என்பார்கள். அளவற்ற முறை கேட்டுப் பார்த்ததை அவ்வாறு சொல்கிறார்கள். 

அந்த எண்குணமுள்ளதைச் சிலர் இயற்கை என்கிறார்கள். கூருணர்ச்சி பெருகியவர்கள் அதை ஆன்மிக அனுபவமாகத் துய்த்திருக்கிறார்கள். அதைக் கண்டவர்கள் என்பதால் விளக்கிக்கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். உள் கட’ந்த ஒன்றைக் கடவுள் என்கிறார்கள். நாம் இறை என்றே கருதுவோம்.

அந்தப் பேரிறைக்கு வாய்த்த எண்குணங்களையும் வகுத்திருக்கிறார்கள். 
 1. தன்வயத்தன் ஆதல் 
2. தூய உடம்பினன் ஆதல்
3. இயற்கை உணர்வினன் ஆதல்
4. முற்றும் உணர்தல்
5. இயல்பாகவே பந்த பாசங்களிலிருந்து நீங்குதல்
6. பேரருள் உடைமை
7. முடிவில்லாத ஆற்றலுடைமை
8. வரம்பில்லாத பேரின்பமுடைமை



இவ்வெண்குணங்களும் வாய்க்கப் பெற்றவன் கண்முன்னே தோன்றுகின்ற அருளாளனாகவும் இருக்கலாம். கண்ணுடையோர் மட்டுமே அத்தகையோரைக் காண்பர்.

அத்தகைய எண்குணம் வாய்க்கப்பெற்ற வல்லானை உணர்ந்து அறிந்து தாள்பணிந்து வணங்காத ஒருவன் தலையைக் கொண்டிருந்தால்கூட அவன் தலையைக் கொண்டுள்ளவனாகக் கருதப்பட வேண்டியவன் இல்லை’ என்கிறார் வள்ளுவர். அதாவது ‘தலையற்ற முண்டமே’ என்று வைகிறார். 

ஆனால், பாருங்கள்... அவன் தலையிலும் உடலிலும் ஐம்பொறிகளும் உள்ளனவே என்று மேல்முறையீடு செய்வார்கள். ஐம்பொறிகள் இருந்தும் இல்லாதனவே’ என்கிறார். கண் நன்றாகப் பார்க்கிறது,

காது நன்கு கேட்கிறது, தொடுவுணர்ச்சி உண்டு’ என்பார்கள். ‘காண்பதும் கேட்பதும் உணர்வதும் குணங்கெட்டவைகளைத்தாம். அவற்றின் அருங்குணங்கள் அழிந்து வெறும் நுகர்குணங்களாக மிஞ்சியுள்ளன. அதனால் அவ்வுறுப்புகள் குணமிழந்தவையே’ என்கிறார் வள்ளுவர். 

எண்குணமுள்ள பேரிறையின் தாள் கண்டு வணங்காத தலையுள்ளவன் அதைக் கொண்டிருந்தும் இல்லாதவன். பொறிகள் இருந்தும் அற்றவன். அவற்றுக்குப் புலனுணர்ச்சிகள் இருந்தாலும் அவை அவற்றின் பண்பழிந்தவை’ என்கிறார்.

இதோ குறள் (அதிகாரம்: கடவுள் வாழ்த்து, குறள் எண் 9)
கோளில் பொறியில் குணமிலவே எண்குணத்தான்
தாளை வணங்காத் தலை. 

எண்குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை’ பொருள் புரிகிறது. 

கோளில் - கோள் இல் - கோள் என்றால் கொள்ளுதல், கொண்டிருத்தல். இல் என்றால் இல்லை. 

எண்குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை கோளில் - எட்டுக்குணமுடைய இறைவன் தாள்களைப் பணிந்து வணங்காத தலையை ஒருவன் கொண்டிருந்தும் அது இல்லாததே ஆகும். 

பொறியில் - அத்தலையில் பொறிகள் ஐந்தும் இருந்தென்ன... அவையும் இல்லாதனவே.

குணமிலவே - அவற்றுக்கு புலன் உணர்ச்சிகள் இருந்துமென்ன அவை குணமில்லாதவையே. 

எண்வகைப் பண்புகளையுடைய இறைவனின் திருவடியை வணங்காத தலை இருந்தும் இல்லாததே. அத்தலையில் பொறியுறுப்புகள் இருந்தும் இல்லாதனவே. அவற்றுக்குப் புலப்பாடுகள் இருந்தும் இல்லாதனவே. 

1) தன்வயத்தனாதல் - சுதந்திரம் உடையவனாக இருத்தல். அதாவது பிறர் வயப்பட்டு தொழிற்படாது, அனைத்திலும் சுதந்திரம் உடையவன். இவனது ஆணைவழியே அனைத்தும்.

2) தூய உடம்புடைமை - உயிரின் இருப்பை எமக்கு அறிய உதவுவது உடம்பு. அதுபோல் இறைவனது இருப்பை அறிந்து கொள்வதற்கு அவனது அருள் உதவுகின்றது. எனவே உவமைகளைக் கடந்த, இப்படிப்பட்டது,இத்தகையது என்ற வர்ணனைகளுக்குள் அடங்காத அருளையே தனது உடலாகக் கொண்டிருப்பவன். அருளே அவனது திருமேனி.

3) முடிவிலா ஆற்றல் உடையவன் / அளவிலா ஆற்றல் உடையவன் -  அறிவித்தாலன்றித் தாமே அறியமாட்டாத உயிர்களையும் அசைவித்தாலன்றி தாமே அசையமாட்டாத பிரபஞ்சங்களையும் ஏககாலத்தில் அறிவித்து, அசைவித்து அனைத்தையும் ஆளுகின்ற ஆற்றல். எச்செயலையும் எக்காலத்திலும் செய்ய வல்லமை உடைவனாக இருத்தல்.

4) இயல்பாகவே பாசங்களில் இருந்து நீங்கியவன் - இறைவன் இயல்பாகவே  ஆணவம்,கன்மம்,மாயை என்னும் பாசத்துக்குள் அகப்படாதவன். ஆணவம்,கன்மம்,மாயை என்னும் பாசம் இறைவனை அணுகும் திறனற்றவை. இறைவனும் இயல்பாகவே அவற்றில் இருந்து விலகி; தூய்மையானவனாக இருப்பவன்.

5) பேரருள் உடையவன் - பயன் கருதாது அருள் வழங்கும் தன்மையுடையவன். ஆன்மாக்கள் தங்களைப் பிடித்துள்ள ஆணவம்,கன்மம்,மாயை ஆகிய மும்மலங்களாகிய பாசங்களின் நிமித்தம் அறிவு சுருங்கி, பேரின்பத்தை அனுபவிக்கமுடியாது துன்புறுவது கண்டு; அவற்றுக்கு பாசநீக்கம் செய்து பேரின்பம் அனுபவிக்கச் செய்தல் வேண்டும் என்று எழுகின்ற பெரு இரக்கமே இறைவனின் பேரருள். உயிர்களுக்கு பிறவிகள் தந்து, வினைகளைப் போக்கி, ஆன்மாவை மெதுமெதுவாக பக்குவப்படச்செய்து, பாசங்களிலிருந்து நீக்கி விடுவித்து முக்தி வழங்குகின்ற இறைவனின் ஒப்புவமையற்ற பெரு இரக்கம்.

6) இயற்கை உணர்வினன் -  ஆன்மா கருவி கரணங்களின் துணையினால் அறிவிக்க அறிவது.( ஐம்புலன்களின் துணையோடும் ஐம்பொறிகளின் மூலம் அறிந்து கொள்வது) ஆனால் இறைவன் தன்னியல்பால் அறிவுடையவானாக விளங்குதல். அனைத்தையும் இயல்பாகவே தானே அறியும் தன்மை உடையவன்.

7) முற்றுணர்வினன் - அறிவு இயற்கையாகவே விளங்குவதுடன்;  ஏக காலத்தில் அனைத்தையும் உணருகின்ற முற்றறிவு உடையவன்.அதாவது ஒவ்வொரு பொருளையும் ஒவ்வொன்றாக அறியாமல் எல்லாப் பொருள்களையும் ஒரே நேரத்தில் அறிதல்.

8) வரம்பிலா இன்பம் உடையவன் / அளவிலா ஆனந்தம் உடையன் -  பேரின்பம் உடையனாக விளங்குதல். அதாவது யாதொரு குறையும் இல்லாதவன்.

தன்வயத்தனாதல்,தூய உடம்புடைமை,முடிவிலா ஆற்றல் உடைமை,இயல்பாகவே பாசங்களில் இருந்து நீங்கிய தன்மை 
ஆகிய நான்கும் இறைவனின் சத்து தன்மைக்குள் அடங்கும். 

முற்றுணர்வு உடைமை, பேரருள் உடைமை, இயற்கை உணர்வுடமை ஆகிய மூன்றும் சித்து தன்மைக்குள் அடங்கும். 

வரம்பிலா இன்பம் உடைமை ஆனந்தத்தன்மைக்குள் அடங்கும். 

எனவே சச்சிதானந்த நிலையாகிய இறைவனின் இயற்கைத்தன்மையை சைவசித்தாந்தம் அழகுற விரித்து தெளிவுபடுத்துகின்றது என்றால் மிகையில்லை! 

நிர்க்குணனாய் நின்மலனாய் நித்தியா னந்தனாய்- சிவஞான போதம் 

அதுசரி, சைவநூல்கள் இறைவனை நிர்க்குணன் என்றும் குறிக்கின்றது. எண்குணன் என்றும் குறிக்கின்றது. குழப்பமாக இருக்கே?
மும்மலப்பிணிப்பால் வருகின்ற சாத்வீகம்,இராசதம்,தாமதம் என்னும் முக்குணங்களைக் கொண்டிருப்பவன் அல்லன் என்ற பொருளிலேயே நிர்க்குணன் என்று சைவநூல்கள் குறிக்கின்றன.

தடத்தநிலையில் எண்குணனாக வெளிப்படும் இறைவனின் எண்குணங்கள் சொரூபநிலையில் வெளிப்படுத்தப்படாது "சும்மா" இருக்கும் சிவமாக சிவப்பரம்பொருள் விளங்கும். இந்நிலையில் சச்சிதானந்தம் என்று போற்றப்படுகின்றார் என்று விரிவாகப் பார்த்தோம்.

பரிமேலழகர் உரை
கோள் இல் பொறியில் குணம் இல - தத்தமக்கு ஏற்ற புலன்களைக் கொள்கை இல்லாத பொறிகள் போலப் பயன்படுதலுடைய அல்ல; எண் குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை - எண் வகைப்பட்ட குணங்களை உடையானது தாள்களை வணங்காத தலைகள். (எண்குணங்களாவன: தன்வயத்தன் ஆதல், தூய உடம்பினன் ஆதல், இயற்கை உணர்வினன் ஆதல், முற்றும் உணர்தல், இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல், பேரருள் உடைமை, முடிவு இல் ஆற்றல் உடைமை, வரம்பு இல் இன்பம் உடைமை என இவை.இவ்வாறு சைவாகமத்துக் கூறப்பட்டது. 'அணிமா' வை முதலாக உடையன எனவும், 'கடை இலா அறிவை' முதலாக உடையன எனவும் உரைப்பாரும் உளர். காணாத கண் முதலியன போல வணங்காத தலைகள் பயன் இல எனத்தலைமேல் வைத்துக் கூறினார். கூறினாரேனும், இனம்பற்றி வாழ்த்தாத நாக்களும் அவ்வாறே பயன் இல என்பதூஉம் கொள்க. இவை மூன்று பாட்டானும் அவனை நினைத்தலும், வாழ்த்தலும், வணங்கலும் செய்யாவழிப் படும் குற்றம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
அறிவில்லாத பொறிகளையுடைய பாவைகள் போல, ஒரு குணமுமுடையனவல்ல; எட்டுக் குணத்தினை யுடையவன் திருவடியினை வணங்காத தலையினையுடைய உடம்புகள். உயிருண்டாகில் வணங்குமென் றிழித்து உடம்புக ளென்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை
கேட்காதசெவி, பார்க்காத கண் போன்ற எண் குணங்களை உடைய கடவுளின் திருவடிகளை வணங்காதவரின் தலைகள் பயனற்றவைகளாம்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
எண்ணும் நல்ல குணங்களுக்கு எல்லாம் இருப்பிடமான கடவுளின் திருவடிகளை வணங்காத தலைகள், புலன்கள் இல்லாத பொறிகள்போல, இருந்தும் பயன் இல்லாதவையே.