குடம்பை தனித்துஒழியப் புள்பறந் தற்றே

குறள் 338

குடம்பை தனித்துஒழியப் புள்பறந் தற்றே

உடம்பொடு உயிரிடை நட்பு

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

குடம்பை - கூடு; முட்டை; ஏரி; உடல்

தனித்தல் - ஒன்றியாதல்; நிகரற்றிருத்தல்; உதவியற்றிருத்தல்.

தனி - ஒற்றை; தனிமை; ஒப்பின்மை; உரிமை; கலப்பின்மை; உதவியின்மை; சீட்டாட்டத்தில்ஒருவனேஎல்லாச்சீட்டையும்பிடிக்கை; தேர்நெம்புந்தடி

தனித்து - தனியாக 

ஒழிதல் - அழிதல்; சாதல்; நீங்கல்; தவிர்தல்; விடுதல்; வெறுமையாதல்; எஞ்சுதல்; தங்குதல்; ஓய்தல்.

ஒழிய - தவிர;  நீங்க; கெட.

ஒழிய 1. unless (emphatic) [post. + conditional] [2. inf. of ஒழி `cease']

புள் - பறவைப்பொது:வண்டு; கணந்துட்பறவை; பறவைநிமித்தம்; அவிட்டநாள்; கைவளை; மதுபானம்; கிட்டிப்புள்.

பறந்து - பறத்தல் - பறவை, பஞ்சுமுதலியனவானத்தில்பறத்தல்; வேகமாகஓடுதல்; விரைவுபடுத்தல்; அமைதியற்றுவருந்துதல்; சிதறியொழிதல்.

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை

அற்றேல் - அப்படியானால்.

அற்றே - அப்படியானால்

பறந்தற்றே - பறந்து செல்வது போலாம் (கூட்டின் தேவை முடிந்து அதை உடைத்துக்கொண்டு)

உடம்பு - உடல், உயிர்நிலை மெய்யெழுத்து ஆண்அல்லதுபெண்ணின்குறி.

உடம்பொடு - உடம்புடன் ;உடலுடன்

உயிர் - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

இடை - நடு; மத்தியகாலம் அரை மத்தியதரத்தார்; இடைச்சாதி; இடையெழுத்து இடைச்சொல் இடம் இடப்பக்கம்; வழி தொடர்பு சமயம் காரணம் நீட்டல்அளவையுள்ஒன்று; துன்பம் இடையீடு தடுக்கை; தசநாடியுள்ஒன்று; பூமி எடை நூறுபலம்; பொழுது நடுவுநிலை வேறுபாடு துறக்கம் பசு வாக்கு ஏழனுருபு.

உயிரிடை - உயிர் இடத்தில

நட்பு - சிநேகம்; உறவு; சுற்றம்; நண்பன்; யாழின்நாலாம்நரம்பு; காதல்; அரசாங்கம்ஆறனுள்ஒன்றாகியநட்பரசர்; கையூட்டு; மாற்றரசரோடுநட்புச்செய்கை.

முழுப்பொருள்

இந்த உடலுக்கும் உயிருக்கும் உள்ள உறவு என்பது எதைப்போன்றதுத் தெரியுமா? 

ஒரு பறவை முட்டையில் இருந்து உருவானாலும் அதனுள் வளர்ந்தாலும் முட்டையின் பாதுகாப்பைப் பெற்றிருந்தாலும் முட்டையுடன் அதனுள்ளே வாழ்நாள் முழுவதும் தங்கிவிடாது. முட்டையின் ஒட்டிற்கு காலம் முழுவதும் நன்றிகொண்டு அடிமையாக இருக்காது. முட்டையில் இருக்கும் பறவை ஏற்றகாலம் வந்த உடன் முட்டையை உடைத்துக்கொண்டு வெளியே வந்துவிடும். முட்டை ஓடு தனித்து நிற்கும். அதுப்போலவே உடலுக்குள் இருக்கும் உயிரும் ஒரு தருணத்தில் உடலைவிட்டு பிரிந்து சென்றுவிடும். உடல் தனித்துவிடப்பட்டு இருக்கும். உடலுக்கும் உயிருக்கும் இருக்கும் உறவு நிலையில்லாதது.

சரி, இதையேன் திருவள்ளுவர் கூறவேண்டும்? முன்பே இவ்வுலகம் நிலையாமை என்னும் பெருமைகொண்டு உள்ளது என்று கூறிவிட்டாரே. பின்பு யேன் மறுபடியும் கூறவேண்டும்?

ஏனெனில், நம்மில் சிலர் நினைக்கக்கூடும், நான் என் உடலை நன்கு பேணுகிறேன். என் எண்ணங்களை நன்கு பேணுகிறேன், ஆதலால் எனக்கு ஒன்றும் ஆகாது. என் உயிர் எனக்கு விசுவாசமாக இருக்கும் என்று நினைக்கலாம். அப்படியெல்லாம் நினைக்காதே என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். முட்டை பறவையை வளர்க்க ஒரு கூடாக இருப்பது அதன் கடமை. அதுப்போலவே, இவ்வுடல் உன்னுள் வாழ அனுமதிப்பது உன் உடம்பின் கடமை. அதனை பேணுவதும் உனது கடமை, பேணவில்லையென்றால அதன் பலனை நீ அனுபவிப்பாய். உடம்பை பேணியதற்காக தனியாக ஒரு பலன் கிடையாது. இறப்பு நிச்சயம்.

“ஓட்டைச் சடலம் ஒடுங்க வெற்றெலும்பு கூட்டிலிருந்துயிர் ஓட்டம் பிடிக்குமுன்” என்று சென்ற நூற்றாண்டின் இசைப்பாடலாசிரியர் பாபநாசம் சிவன் அவர்களும் இக்குறளின் கருத்தையொட்டிப் பாடியிருக்கிறார்.

சும்மா கூடு மரத்தில் கிடக்க, அதிலிருந்து தொலைவிலே பறந்து போய்விடும் பறவைகள் போல மக்கள் ஒருவரையும் கேளாமலே வந்து சுற்றங்களாய் ஒரு குடும்பத்தில் பிறந்து, பின்பு தம் உடம்பை உறவினரிடம் கிடக்கும்படி நீக்கி விட்டு, பேசாமலே இறந்து போய் விடுவார்கள் என்னும் கருத்தைக்கூறும் நாலடியார் பாடல் கீழே.

கேளாதே வந்து கிளைகளாய் இல்தோன்றி

வாளாதே போவரால் மாந்தர்கள் – வாளாதே

சேக்கை மரன்ஒழியச் சேண்நீங்கு புள்போல

யாக்கை தமர்க்கொழிய நீத்து. (நாலடி 30)

பழந்தமிழ்ப் பாடல்களில் குடம்பை என்ற சொல் கூடு என்ற பொருளிலேயே வழங்கிவந்திருக்கிறது, பரிமேலழகர் காலத்துக்கு முந்தைய பிங்கலந்த நிகண்டு மட்டுமே குடம்பைக்கு முட்டை என்ற பொருளக்கூறுவதாகவும் தெரிகிறது. இதற்கும் காரணம், குடம் போன்ற உருவில் உயிர்தாங்கும் பை என்பதனால் இருக்கலாமோ? இன்றும் கர்ப்பக்குடம், அல்லது கர்ப்பப்பை என்ற சொற்கள் வழங்கி வருவதை அறிவோம். அகநானூற்றுப்பாடலொன்று உயிர் உடலை விட்டுப்பிரிவதை பறவை கூட்டிலிருந்து பிரிவதாக உருவகம் செய்துள்ளது.

“.........................பராரை

அலங்கல் அஞ்சினைக் குடம்பைப் புள்ளெனப்

புலம்பெயர் மருங்கிற் புள்எழுந் தாங்கு

மெய்யிவண் ஒழியப் போகி, அவர் 

செய்வினை மருங்கிற் செலீஇயர் இன்உயிரே. – (அகம் 113:23-7)

கூடு என்ற சொல் உடலென, பல சங்க இலக்கியங்களில் வழங்கி வந்திருக்கிறது.

“உடம்பொடுயிரிடை நட்பறி யாதார்” (திருமந் 2148)

”இங்கோர் பார்ப்பெனப்

பாண னேன்படிற் றாக்கையை விட்டுனைப்

பூணு மாறு அறி யேன்புலன் போற்றியே” (திருவா.48)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

குடம்பை தனித்து ஒழியப் புள்பறந்தற்று - முன் தனியாத முட்டை தனித்துக் கிடப்ப அதனுள் இருந்த புள்ளுப் பருவம் வந்துழிப் பறந்து போன தன்மைத்து; உடம்பொடு உயிரிடை நட்பு - உடம்பிற்கும் உயிர்க்கும் உளதாய நட்பு. ('தனித்துஒழிய' என்றதனான் முன் தனியாமை பெற்றாம். அஃதாவது, கருவும் தானும்ஒன்றாய்ப் பிறந்து வேறாம் துணையும் அதற்கு ஆதாரமாய்நிற்றல் அதனால் அஃது உடம்பிற்கு உவமையாயிற்று; அதனுள் வேற்றுமையின்றி நின்றே பின் புகாமல் போகலின், புள்உயிர்க்கு உவமையாயிற்று. முட்டையுள் பிறப்பன பிறவும்உளவேனும், புள்ளையே கூறினார், பறந்து போதல் தொழிலான் உயிரோடு ஒப்புமை எய்துவது அதுவே யாகலின். 'நட்பு'என்பது ஈண்டுக் குறிப்பு மொழியாய் நட்பின்றிப்போதல் உணர்த்தி நின்றது. சேதனமாய் அருவாய்நித்தமாய உடம்பும் தம்முள் மாறாகலின் , வினைவயத்தால்கூடியதல்லது நட்பில என்பது அறிக. இனி, 'குடம்பை' என்பதற்குக்கூடு என்று உரைப்பாரும் உளர்; அது புள்ளுடன்தோன்றாமையானும், அதன் கண் அது மீண்டு புகுதல்உடைமையானும், உடம்பிற்கு உவமையாகாமை அறிக.).

மணக்குடவர் உரை

கூடு தனியேகிடக்கப் புள்ளுப் பறந்து போனாற்போலும்,உடம்போடு உயிர்க்கு உள்ள நட்பு. மேல் ஒருபொழுதென்று காலங்கூறினார் ஈண்டு உயிர் நினைக்காத பொழுது போமென்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

உடம்போடு உயிர்க்கு உள்ள உறவு, தான் இருந்த கூடு தனியே இருக்க அதை விட்டு வேறிடத்திற்குப் பறவை பறந்தாற் போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

உடம்பிற்கும் உயிருக்கும் இடையேயான உறவு, முட்டை தனித்துக் கிடக்கப் பறவை பறந்து விடுவது போன்றதே.

நெருநல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும்

குறள் 336

நெருநல் உளனொருவன் இன்றில்லை என்னும்

பெருமை உடைத்துஇவ் வுலகு

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

நெருநல் - nerunal   s. yesterday, நேற்று; 2. adv. lately, recently, சற்றுமுன்

உளன் - வாழ்ந்த, இருந்த 

ஒருவன் - ஓர்ஆண்மகன்; ஒப்பற்றவன்; கடவுள்.

இன்று - இலை; இந்தநாள்; ஓரசைச்சொல்.

இல்லை - உண்டுஎன்பதன்எதிர்மறை; இன்மைப்பொருளைஉணர்த்திஐம்பால்மூவிடத்திலும்வரும்ஒருகுறிப்புவினைமுற்று; சாதலைஉணர்த்திஐம்பால்மூவிடத்திலும்வரும்ஒருகுறிப்புவினைமுற்று.

என்னும் - யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்

பெருமை - மாட்சிமை; மிகுதி; பருமை; புகழ்; வல்லமை; அகந்தை; அருமை

உடைத்து - உடைதல், இருக்கும், உண்டு

இவ் - இந்த 

உலகு - உலகம், பூமி நாடு உலகத்தார்(இடவாகுபெயர்), உயர்ந்தோர், சான்றோர் திசை மங்கலச்சொற்களுள்ஒன்று

முழுப்பொருள்

நேற்று உயிருடன் இருந்த ஒருவர் இன்று உயிருடன் இல்லை என்கிற பெருமையை புகழை கொண்டது இவ்வுலகம். அதாவது இவ்வாழ்வும் உயிரும் நிலையில்லாதது. நிலையாமையை தன் இயற்கை விதி என கொண்டது இவ்வுலகு. அதுவே இவ்வுலகிற்கு பெருமை.

இது எப்படிப் பெருமையாகும்? இவ்வுலகத்தின் பார்வையில் யாரும் உயர்ந்தவர் அல்லர் சிறியோர் அல்லர். ஒருவர் எவ்வளவு நற்காரியங்கள் செய்தாலும் அவருக்கு இறப்பு வராது என்று அர்த்தம் ஆகாது. எல்லோருக்கும் இறப்பு நிச்சயம். நிலையான வாழ்வு இல்லை என்பதை எந்த ஒரு சார்பும் இல்லாமல் நடுவுநிலைமையுடன் பேணுகிறது இவ்வுலகம். அதனால் தான், அந்த நடுவுநிலைமையால் தான், தான் கொண்ட அறத்தில் இருந்து சிறிதும் விலகாததனால் தான் இவ்வுலகதிற்கு அந்தப் பெருமை சொந்தம்.

நேற்று வரை வாழ்ந்த ஒருவன் இன்று இல்லாமல் ஒழிகிறான், இறந்து படுகிறான்! இதை மனிதர்களைத் தினமும் காணவைத்து, “இந்த பூமியில் நிலையாய் வாழ்ந்தவர் யாரடா”, என்றுக் கேட்டு, யாருமில்லை என்பதை உணர்த்துகிற உலகம் பெருமைமிக்க ஒன்றுதானே!

சரி, உலகத்தின் பெருமையை ஏன் திருவள்ளுவர் கூறுகிறார்? எனக்கு சாவு வராது என்று நினைக்காதே. உனக்கும் வரும். ஆதலால் உன் நேரத்தை வீண் செய்யாமல் நல்ல செயல்களில் ஈடுப்படுத்துக்கொள். அறங்களை செய். பிறரை துன்புறுத்தாதே என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார் திருவள்ளுவர்.

”பிறந்தார் பெயருந் தன்மை பிறரால் அறிதற் கெளிதோ” (கம்ப.நகர்நீங்கு 36)

கம்பர் இராமகாதையில், நகர் நீங்கு படலத்தில் (இந்திரசித்து 10), “பொன்றுதல் ஒருகாலத்தும் தவிருமோ பொதுமைத்தன்றோ! இன்றுளார் நாளை மாள்வார்” என்று சொல்லுகிறார். திருவாய்மொழி (1.2:2) , “மின்னின் நிலையில மன்னுயிர் யாக்கைகள்”  என்கிறது. அப்பர் திருக்காட்டுப்பள்ளி (9) பதிகத்தில், 

“இன்றுளார் நாளையில்லை எனும்பொருள் 

ஒன்றும் ஓராது உழிதரும் ஊமர்காள்” என்கிறார். எல்லாமே நிலையாமையைக் குறித்துக் கூறப்பட்டக் கருத்துக்கள்தாம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

ஒருவன் நெருதல் உளன் இன்று இல்லை என்னும் பெருமை உடைத்து; - ஒருவன் நெருநல் உளனாயினான் , அவனே இன்று இல்லையாயினான் என்று சொல்லும் நிலையாமை மிகுதி உடைத்து, இவ்வுலகு - இவ்வுலகம். '(ஈண்டு உண்மை பிறத்தலையும், இன்மை இறத்தலையும் உணர்த்தி நின்றன. அவை பெண்பாற்கும் உளவாயினும், சிறப்புப்பற்றி ஆண்பாற்கே கூறினார். இந் நிலையாமையே உலகின் மிக்கது என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருவன் நேற்றுளனாயிருந்தான், இன்றில்லையாயினா னென்று சொல்லும் பெருமையை இவ்வுலகம் உடைத்து. இது யாக்கை நிலையாமை கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

நேற்று இருந்தவன் ஒருவன் இன்று இல்லாமல் இறந்து போனான் என்று சொல்லப்படும் நிலையாமைஆகிய பெருமை உடையது இவ்வுலகம்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நேற்று இருந்த ஒருவன் இன்று இல்லை என்று சொல்லும்படி நிலையாமையை உடையது இவ்வுலகம்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Those who were yesterday has gone today. No one can escape that. The world has transience as its reputation. Why does Thiruvalluvar say that? He could have said that to mean that, don't think you would live very long or not die and waste your time. Do your dharma. Do productive things that would help others. Do not hurt others or kill others. 

Questions that I ask to the kid

What reputation does this world have? Why does Thiruvalluvar say that?

A person who lived yesterday is not there today. Explain more.

நாச்செற்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை

குறள் 335

நாச்செற்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை

மேற்சென்று செய்யப் படும்

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

நாச் - nā   n. prob. நால்-. 1. Tongue; நாக்கு யாகாவா ராயினு நாகாக்க (குறள், 127). 2. Word;வார்த்தை. நம்பிநாவினு ளுலகமெல்லா நடக்கும்(சீவக. 316). 3. Middle, centre; நடு (திவா.)4. Index of a balance; துலைநா துலைநா வன்ன

செற்று - செற்று-தல் - ceṟṟu-   5 v. tr. 1. To kill;கொல்லுதல். (பிங். MSS.) 2. To destroy; அழித்தல் 3. To cut, chisel; செதுக்குதல் (ஈடு, 9, 9,1.) 4. To set, as a jewel; பதித்தல் மணி செற்றுபுகுயிற்றி (கம்பரா. கையடை 5).--intr. 1. Togather in crowds; செறிதல் பெருங்களிறுகள்செற்றிவந்து சேர்ந்தன (சீவக. 277, உரை). 2. Tosink deep; அழுந்துதல் உரத்தினுகிர் செற்றும்வகைகுத்தி (கம்பரா. மகுட. 8).  

விக்குள் - vikkuḷ   n. id. [K. bikkul.]Hiccup; விக்கல்.

மேல் - மேலிடம்; அதிகப்படி; வானம்; மேற்கு; தலை; தலைமை; மேன்மை; உயர்ந்தோர்; உடம்பு; இடம்; மேலெழுந்தவாரியானது; முன்புள்ளது; பின்புள்ளது; அதிகமாக; முன்; பற்றி; அப்பால்; இனி; ஒருமுன்னொட்டு; ஏழனுருபு.

வாராமுன் - வருவதற்கு முன்பாக

நல் - நல்ல; வறுமை; nal   நல்ல, adj. (நன்மை) good, fair; 2. abundant, much, மிகுந்த; 3. auspicious. (In combin, ல் is changed into ற் before க, ச, த, ப & may be changed into ன் before ம & ந, sometimes also before க & ச).

வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

நல்வினை - அறச்செயல்; முற்பிறப்பிற்செய்தபுண்ணியச்செயல்.

மேற் - மேற் - மேலிடம்; அதிகப்படி; வானம்; மேற்கு; தலை; தலைமை; மேன்மை; உயர்ந்தோர்; உடம்பு; இடம்; மேலெழுந்தவாரியானது; முன்புள்ளது; பின்புள்ளது; அதிகமாக; முன்; பற்றி; அப்பால்; இனி; ஒருமுன்னொட்டு; ஏழனுருபு.

சென்று - செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.

செயல் - தொழில்; பொருள்தேடுகை; இழைப்புவேலை; வேலைப்பாடு; காவல்; ஒழுக்கம்; வலிமை; செல்வாக்கு; செய்யல்நிலைமை; சேறு.

செய்யப் - செய்தல் - இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்.

படும் - படுதல் - உண்டாதல்; தோன்றுதல்; உதித்தல்; நிகழ்தல்; மனத்தில்தோற்றுதல்; பூத்தல்; ஒன்றன்மீதுஒன்றுஉறுதல்; மொய்த்தல்; அகப்படுதல்; புகுதல்; பெய்தல்; பெரிதாதல்; மேன்மையடைதல்; அழிதல்; சாதல்; மறைதல்; புண்காய்தல்; சாய்தல்; வாடுதல்; துன்பமடைதல்; தொங்குதல்; ஒலித்தல்; பாய்தல்; புதைக்கப்படுதல்; உடன்படுதல்; ஒத்தல்; பொறுத்தல்; முட்டுதல்

முழுப்பொருள்

ஒருவரின் நாக்கு அடைத்து விக்கல் வந்து இறக்கும் முன்னெ அவர் நல்வினையான அறம்/அறங்கள் முன்னெடுத்து செய்ய வேண்டும். ஏனெனில் இவ்வாழ்வு, இவ்வாழ்வில் உயிர் என்பது நிலையில்லாதது. ஒருவர் எந்நேரத்திலும் இறக்கக் கூடும். யாரும் இன்னும் 10 ஆண்டு காலம் அல்லது 20 ஆண்டு காலம் அல்லது 10 மாதம் 5 மாதம் உயிருடன் இருப்பேன் என்று சொல்லமுடியாது. எப்படிப் பிறப்பை முடிவு செய்யமுடியாதோ அதுப்போல் இறப்பையும் முடிவு செய்யமுடியாது. ஆதலால் இறப்பிற்கு முன்னே நல்லது செய். ஆதலால் இப்பொழுதே அறம் செய். நாளை செய்யலாம் என்று தள்ளிப்போடாதே.

எனக்கு இன்னொரு அர்த்தமும் தோன்றுகிறது. விக்கல் என்பது தினமும் வருவது அன்று. அதுப்போல் நல்ல எண்ணங்களும் சிலசமயம் தான் வரும். அது உடனே வேறு ஒரு காரணத்தால் நசுக்கப்படவோ அல்லது பின்பு செய்துக்கொள்ளலாம் என்றோ மாறக்கூடும். அதற்கு வாய்ப்புகள் உண்டு. அதாவது காலமும் சூழலும் நிலையில்லாதது. அதுமட்டும் இன்றி நமது மனமும் மாறக்கூடும். நம்மது எண்ணங்களும் நிலையில்லாதது. ஆதலால் தற்பொழுது இருக்கும் காலத்திலும் சூழலிலும் தன்னால் இயன்ற (அல்லது அதற்கு சற்று மீறியாவது) அளவு அறத்தை/நல்வினையை ஒருவர் முனைப்புடன் எடுத்து செய்துமுடிக்கவேண்டும். நல்லவற்றைத் தள்ளிப்போடக்கூடாது. 

வளையாபதிப் பாடலொன்று: 

“இளமையும் நிலையாவாம் இன்பமும் நின்றவல்ல 

வளமையும் அஃதே போல் வைகலும் துன்பவெள்ளம் 

உளவென நினையாதே செல்கதிக் கென்றும் என்றும் 

விளைநிலம் உழுவார்போல் வித்துநீர் செய்து கொண்மின்” 

என்கிறது. படிக்கவும் பொருள் விளங்கிக்கொள்ளவும் எளிதானது. 

பக்தி இலக்கியங்களும் இறைவனை நினைந்து அவன் பதம் அடைய வலியுறுத்துகின்றன நிலையாமையைச் சொல்லி. சம்பந்தர் தேவாரம்,

”கனைகொள் இருமல் சூலைநோய் .....

எய்திவந்து நலியாமுன்… கோவலூர் 

வீரட்டானம் சேர்துமே…” என்கிறது. (சம்பந்தர்.கோவலூர் 4)

சுந்தரர் தம்முடைய புறம்பயம் (3) தேவாரத்தில், 

“புறந்திரைந்து நரம்பெழுந்து நரைத்துநீ யுரையால் தளர்ந்து 

அறம்புரிந்து நினைப்ப தாண்மை அரிதுகாண்” என்பார்.

“வைத்த நாள்வரை எல்லை குறுகிச்சென்று

எய்த்தி ளைப்பதன் முன்னம் அடைமினோ

பைத்த பாம்பணை யான் திரு வேங்கடம்” (திருவாய் 3.3:10)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

நாச் செற்று விக்குள் மேல் வாராமுன் - உரையாடா வண்ணம் நாவை அடக்கி விக்குள் எழுவதற்கு முன்னே; நல்வினை மேற்சென்று செய்யப்படும் - வீட்டிற்கு ஏதுவாகிய அறம் விரைந்து செய்யப்படும். (மேல் நோக்கி வருதல் ஒரு தலையாகலானும், வந்துழிச் செய்தலே அன்றிச் சொல்லும் ஆகாமையானும் 'வாராமுன்' என்றும், அதுதான் இன்னபொழுது வரும் என்பது இன்மையின் 'மேற்சென்று' என்றும் கூறினார். மேற்சேறல் மண்டுதல். நல்வினை செய்யும் ஆற்றின்மேல் வைத்து நிலையாமை கூறியவாறு.).

மணக்குடவர் உரை

நாவழங்காமற் செறுத்து விக்குளானது மீதூர்ந்து வருவதன் முன்னே, நல்வினையை மேல் விழுந்து செய்ய வேண்டும். இஃது உயிரானது கழிவதன்முன்னே நல்வினையைச் செய்யவேண்டு மென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

நாவை அடக்கி விக்கல் மேலெழுவதற்கு முன்னே (இறப்பு நெருங்குவதற்கு முன்) நல்ல அறச்செயலை விரைந்து செய்யத்தக்கதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நாவை அடைத்து விக்கல் வருவதற்கு முன், நல்ல செயல்களை விரைந்து செய்ய வேண்டும்.

அற்கா இயல்பிற்றுச் செல்வம் அதுபெற்றால்

குறள் 333
அற்கா இயல்பிற்றுச் செல்வம் அதுபெற்றால்
அற்குப ஆங்கே செயல்

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

அற்கா - அற்காமை - நிலையாமை

இயல்பு - தன்மை; இலக்கணம் ஒழுக்கம் நற்குணம் நேர்மை முறை வரலாறு பிரமாணம்பத்தனுள்ஒன்று.

இற்று - இத்தன்மைத்து; ஒருசாரியை.

செல்வம் -   கல்வி; அழகு; செழிப்பு; நுகர்ச்சி; துறக்கம்; ஐசுவரியம்; மகளிரின்கொஞ்சற்பேச்சு.

அது - அஃது; அஃறிணைஒருமைச்சுட்டுப்பெயர்; ஆறாம்வேற்றுமைஒறுமையுருபு.

பெற்றால் - பெறுதல் - அடைதல்; பிள்ளைபெறுதல்; பிறப்பித்தல்; அறிதல்; விலைத்தகுதியுடையதாதல்.

அற்குப - அற்கு-தல் - aṟku-   5 v. intr. அல்கு Tobe permanent, to remain, endure; நிலைபெறுதல் அற்கா வியல்பிற்றுச் செல்வம் (குறள், 333).  

ஆங்கே - அங்கே

செயல் -  தொழில்; பொருள்தேடுகை; இழைப்புவேலை; வேலைப்பாடு; காவல்; ஒழுக்கம்; வலிமை; செல்வாக்கு; செய்யல்நிலைமை; சேறு.

முழுப்பொருள்
செல்வம் நிலையில்லா தன்மை வாய்ந்தது. ஆதலால் பெற கடினமான அச்செல்வம் கிடைத்தால் நிலைத்த அறங்களை (அற செயல்களை) காலம் தாழ்த்தாமல் செல்வம் பெற்ற உடனே (அது செல்லும் முன்) செய்துவிடு. ஏனெனில் அறம் செய்தால் தருமம் / புண்ணியம் பெருகும், வீடுபேறுக்கு அருகில் மெல்ல மெல்ல கூட்டிக்கொண்டு செல்லும். ஆதலால் வீடுபேறினை விரைவில் அடைய வழிவகுக்கும்.

"காற்று உள்ளே தூற்றிக்கொள்" என்பது நினைவுக்கு வருகிறது. ஆனால் அறச்செயல்களுக்கு செய்.

கம்பநாடர் செல்வத்தின் நிலையாமையை, 

“கச்சையங் கடகரிக் கழுத்தின் கண்ணுறப் 

பிச்சமும், கவிகையும் பெய்யும் இன்னிழல் 

நிச்சயம் அன்று” என்று மந்திரப் படலத்தில் (26)  தயரதன் வாய்மொழியாகக் கூறுவார். நாலடியாரில் வரும் கீழ்கண்ட பாடல்கள் முற்றுக் கருத்தையும் சொல்லுவதைப் பார்க்கலாம். எளிமையானக் கருத்தை படித்த அளவிலேயே புரிந்துகொள்ளும்படியான பாடல்கள் இவை

”துகடீர் பெருஞ்செல்வம் தோன்றியக்கால் தொட்டுப்
பகடு நடந்தகூழ் பல்லாரோ டுண்க
அகடுற யார்மாட்டும் நில்லாது செல்வம்
சகடக்கால் போல வரும்” (நாலடி 2)

”யானை எருத்தம் பொலியக் குடைநிழற்கீழ்ச்
சேனைத் தலைவராய்ச் சென்றோரும் – ஏனை
வினைஉலப்ப வேறாகி வீழ்வர்தாம் கொண்ட
மனையாளை மாற்றார் கொள” (நாலடி 3)

நின்றன நின்றன நில்லா எனவுணர்ந்து
ஒன்றின ஒன்றின வல்லே செயின்செய்க
சென்றன சென்றன வாழ்நாள் செறுத்துடன்
வந்தது வந்தது கூற்று.

”கிழவர் இன்னேர் என்னாது பொருள்தான்

பழவினை மருங்கின் பெயர்புபெயர் புறையும்” (கலி 21:10)

“நில்லாது செல்வம் நிலவார் உடம்படைந்தார்

செல்லா தொருங்கென்று சிந்தித்து - நல்லார்

அருளுளம் புரிகுவ ராயின்

இருளறு சிவகதி எய்தலோ எளிதே” (யா.வி.55.மேற்)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

அற்கா இயல்பிற்றுச் செல்வம் - நில்லாத இயல்பினையுடைத்துச் செல்வம், அது பெற்றால் அற்குப ஆங்கே செயல் - அதனைப் பெற்றால் அதனால் செய்யப்படும் அறங்களை அப்பெற்ற பொழுதே செய்க. ('அல்கா' என்பது திரிந்து நின்றது. ஊழுள்ளவழியல்லது துறந்தாரால் பெறப்படாமையின், அது பெற்றால் என்றும் அஃது இல்வழி நில்லாமையின் 'ஆங்கே' என்றும் கூறினார். அதனால் செய்யப்படும் அறங்களாவன: பயன் நோக்காது செய்யப்படும் கடவுட் பூசையும், தானமும் முதலாயின. அவை ஞான ஏதுவாய் வீடு பயத்தலின் அவற்றை 'அல்குப' என்றும் 'செயல்' என்றும் கூறினார். இவை இரண்டு பாட்டானும் செல்வம் நிலையாமை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

நில்லாத வியல்பை யுடைத்துச் செல்வம்; அதனைப் பெற்றால் அப்பொழுதே நிற்பனவாகிய அறங்களைச் செய்க. நிலையாமை மூன்று வகைப்படும்: செல்வ நிலையாமை, இளமை நிலையாமை, யாக்கை நிலையாமை என.

மு.வரதராசனார் உரை

செல்வம் நிலைக்காத இயல்பை உடையது, அத்தகைய செல்வத்தைப்பெற்றால், பெற்ற அப்போதே நிலையான அறங்களைச் செய்ய வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நிலையாத இயல்பினை உடையது செல்வம்; அது கிடைத்தால் நிலையான அறங்களைச் செய்க.

புக்கில் அமைந்தின்று கொல்லோ

குறள் 340

புக்கில் அமைந்தின்று கொல்லோ உடம்பினுள்

துச்சில் இருந்த உயிர்க்கு

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

புக்கில் - உடம்பு; வீடு; புகலிடம்; தங்குமிடம்.

அமைதல் - உண்டாதல்; தகுதியாதல்; பொருந்தல் அடங்குதல் நிறைதல் உடன்படுதல் முடிதல்

அமைந்தின்று -  தகுதியில்லாத

கொல் - இரும்பு; உலோகம்; கொலைத்தொழில்; வருத்தம்; கொல்லன்; கொல்லன்தொழில்; கதவில்தைக்கும்இரும்பு; குறுக்குத்தாழ்; ஐயப்பொருள்தரும்ஓர்இடைச்சொல்; ஓர்அசைநிலை.

கொல்லுதல் - வதைத்தல்; அழித்தல்; வெட்டுதல்; கதிரறுத்தல்; துன்பப்படுத்துதல்; கெடுத்தல்.

கொல்லோ - நோய்ப்பட்ட  , துன்புறுத்துகின்ற

உடம்பு - உடல், உயிர்நிலை மெய்யெழுத்து ஆண்அல்லதுபெண்ணின்குறி.

உடம்பினுள் - உடம்பிற்குள்ளே

துச்சில் - ஒதுக்கிடம்; தங்குமிடம்; மயில்முதலியவற்றின்கொண்டை.

இருந்த - iru-   4 v. intr. [K. iru, M. iri.]1. To exist; உளதாதல் ஊரிலே ஏரி இருக்கிறது.2. To remain; நிலைபெறுதல் வலம் வரும்படி யிருப்பது கயிலைமால் வரையே (கந்தபு. திருக்கைலாச. 12).3. To sit down; உட்காருதல் நிற்றலிருத்தல் கிடத்தலியங்குதலென்று (நாலடி. 334). 4. To sink, as afoundation; to disappear; உள்ளிறங்குதல். சுவர்இருந்துபோயிற்று. 5. To live; சீவித்தல் நெடுநாளிருந்தபேரும் (தாயு. பரிபூ. 10). 6. To be readyto act; to be in readiness for any duty or project; to be on the point of acting or going;ஆயத்தமாயிருத்தல். மீன்பிடிக்க இருக்கிறான். Colloq.7. To fancy, imagine, expect, hope; உத்தேசித்தல் நம்பிமாரென்றிருந்தோம் (தமிழ்நா. 216).--part.Sign of the perfect tense after a participial verb,as in வந்திருந்தான்.--aux. Auxiliary verb: ஓர்துணை வினை எழுந்திருந்தான். 

உயிர்க்கு - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

முழுப்பொருள்
உயிருக்கு நிலையான இடம் என இவ்வுடம்பு இல்லை. உயிர் இருக்கும் இவ்வுடம்பும் நிலையானது இல்லை. ஏனெனில் உடம்பிற்கு எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் நோய் வரலாம். நோய் வந்து துன்புற்று இறந்தப்பின் உயிர் இவ்வுடலைவிட்டுப்போகும். ஆதலால் நமது உடலும் நிலையில்லாதது அதில் இருக்கும் உயிரும் நிலையில்லாதது. அதனால் வாழ்வில் எதுவே நிலையானது இல்லை.

உயிர் என்றானது தூய இடம் ஒன்றினை தேடி அலைகிறது. ஆதலால் நமது உடம்பை மனதை உயிருக்கு துகுதியாக தூய்மையாக வைத்திருத்தல் மிக அவசியம். மனதிலும் செய்கையிலும் அழுக்கு கொள்வது என்பது உடம்பில் நோய் இருப்பது போன்றதாகும். அப்படிப்பட்ட நோய்வாய்ப்பட்ட உடம்பென்பது எப்பொழுதும் இந்த உயிருக்கு துன்பத்தை தரும். ஆதலால் இந்த உயிர் வேறு உடம்பு தேடி பிறப்பைத் தேடிச் சென்றுவிடும். 

பி.கு: பிறரிடம் குறை தேடும் மக்களே சிந்தியுங்கள், உங்கள் உயிருக்கும் உங்களிடம் குறை தென்பட்டால் அதற்கு உங்களைப் பிடிக்காது. ஆதலால் உங்கள் உயிர் உங்களில் தேடும் தகுதியை வளர்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

உடம்பினுள் துச்சில் இருந்த உயிர்க்கு - வாதம் முதலியவற்றின் இல்லாய உடம்புகளுள் ஒதுக்கிருந்தே போந்த உயிர்க்கு , புக்கில் அமைந்தின்று கொல் - எஞ்ஞான்றும் இருப்பதோர் இல் இதுகாறும் அமைந்ததில்லை போலும்! (அந்நோய்கள் இருக்க அமைந்த ஞான்று இருந்தும், வெகுண்ட ஞான்று போயும் ஓர் உடம்பினுள் நிலைபெறாது வருதலால், 'துச்சில் இருந்த' என்றார். பின் புறப்படாது புக்கேவிடும் இல் அமைந்ததாயின்,பிறர் இல்களுள் துச்சிலிராது என்பதாம், ஆகவே உயிரோடுகூடி நிற்பதோர் உடம்பும் இல்லை என்பது பெறப்பட்டது. இவைஏழு பாட்டானும் , முறையே யாக்கைகட்கு வரைந்த நாள்கழிகின்றவாறும், கழிந்தால் உளதாய நிலையாமையும், அவைஒரோவழிப் பிறந்த அளவிலே இறத்தலும், ஒரு கணமாயினும் நிற்கும்என்பது தெளியப்படாமையும், உயிர் நீங்கிய வழிக்கிடக்குமாறும், அவற்றிற்கு இறப்பும் பிறப்பும் மாறி மாறிவருமாறும் அவைதாம் உயிர்க்குரிய அன்மையும் என்று,இவ்வாற்றால் யாக்கை நிலையாமை கூறியவாறு கண்டுகொள்க.).

மணக்குடவர் உரை

தனதல்லாத உடம்பினுள்ளே ஒதுக்குக்குடியாக விருந்த உயிர்க்குப் போயிருப்பதற்கிடம் அமைந்ததில்லையோ? அமைந்ததாயின் இதனுள் இராது. புக்கில் என்பது முத்தி ஸ்தானம் இது மேற்கூறியவற்றால் உயிர் மாறிப் பிறந்து வரினும் ஓரிடத்தே தவறுமென்பது கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

(நோய்களுக்கு இடமாகிய) உடம்பில் ஒரு மூலையில் குடியிருந்த உயிர்க்கு, நிலையாகப் புகுந்திருக்கும் வீடு இதுவரையில் அமையவில்லையோ.

சாலமன் பாப்பையா உரை

உடம்பிற்குள் ஒதுங்கி இருந்த உயிருக்கு நிலையான இருப்பிடம் இன்னும் அமையவில்லை போலும்!.

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)

  குடி யிருக்கவீ டின்றி அலையும் மாந்தர்

  குறை யதனை நினைத்து நினைத் தேங்குகின்றார்

  அடி யிரண்டில் உல காண்ட வள்ளுவரோ

  அறிவார்ந்த செய்தி ஒன்றைச் சொல் லுகின்றார்

  துடிக் கின்ற உயிரதுவும் குடி யிருக்க

  தூய ஒரு இடம் இன்றி வீடு தேடி

  அடிக் கடியே இடம் மாற்றி அலை கிறதாம்

  அதனால் தான் பிறப் பிறப்பு நிகழ் கிறதாம்

உறங்கு வதுபோலுஞ் சாக்காடு

குறள் 339

உறங்கு வதுபோலுஞ் சாக்காடு உறங்கி

விழிப்பது போலும் பிறப்பு

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

உறங்குவது - உறங்குதல் - தூங்குதல்; ஒடுங்குதல்; சோர்தல்; தங்குதல்; மயக்கமுறுதல்

போலும் - pōlum   part. போல்-. Anexpletive; ஓர் அசைச்சொல். (நன். 441.)

சாக்காடு - இறப்பு; கெடுதி.

உறங்கி -  உறங்குதல் - தூங்குதல்; ஒடுங்குதல்; சோர்தல்; தங்குதல்; மயக்கமுறுதல்

விழிப்பது -- விழித்தல் - கண்திறத்தல்; தூக்கம்தெளிதல்; எச்சரிக்கையாயிருத்தல்; கவனித்துநோக்குதல்; மருண்டுநோக்குதல்; ஒளிர்தல்; தெளிவாதல்; உயிர்வாழ்தல்.

போலும் -  pōlum   part. போல்-. Anexpletive; ஓர் அசைச்சொல். (நன். 441.)

பிறத்தல் - வெளிவரல்; தோன்றுதல்.

பிறப்பு - தோற்றம்; உற்பத்தி; சாதி; தொடக்கம்; உடன்பிறந்தவர்; மகளிர்அணியும்தாலிவகை; ஒருவாய்பாடு; அச்சம்; நெருக்கம்; மயக்கம்.

முழுப்பொருள்
தூங்குவது போன்றது மரணம் என்றென்பது. உறங்கி விழிப்பது போன்றது பிறப்பு. ஒவ்வொருநாளும் உறங்கி விழித்தால் அது ஒவ்வொருநாளும் பிறப்பு கொள்வது போன்றது தான். ஒவ்வொருநாளும் உறங்கச்செல்வதும் மரணம் போன்றது. வாழ்வில் பிறப்பு என்பது முடிந்துபோன்ற ஒன்று. ஆனால் மரணம் என்பது எதிர்காலம். அது எப்போது வரும் எப்படி வரும் என்று யாராலும் முடிவு செய்ய முடியாது. ஆதலால் வாழ்வென்பது நிலையில்லாதது.

ஒவ்வொருநாளும் எத்தனையோ உயிர்கள் பிறக்கின்றன எத்தனையொ உயிர்கள் இறக்கின்றன. ஆனால் அவற்றில் ஒரு சில உயிர்கள் தான் மற்ற உயிர்களுக்கு பயனுள்ள வாழ்க்கையை வாழ்ந்து இறக்கின்றன. அதுவே வாழ்க்கை. உண்டுறங்கிப் புணர்ந்து பெற்று முதிர்ந்து மாயும் வாழ்வு வாழ்வல்ல.

விழித்திருக்கும் நிலையே பிறப்பெனப்படுவது. விழித்திருத்தல் என்றால் செயலாற்றிக்கொண்டு இருப்பது. விழிப்பு என்றால்  சிறந்து விளங்குகை.

உறங்குதல் என்றால் சோர்ந்து இருத்தல், மயக்கத்தில் இருத்தல், செயலற்று இருத்தல்.

ஆதலால் ஒருவர் வாழ்கிறார் என்றால் அவர் ஏதோ ஒரு நற்செயலில் சோர்வில்லாமல் அயற்சியடையாமல் செயலாற்றிக்கொண்டு அதில் சிறந்து விளங்குகிறார். அதுவே வாழ்விலே எப்பொழுதும் சோர்வுடன் பயனற்றவற்றை செய்து கொண்டு இருப்பவர் உறங்கிக்கொண்டு இருக்கிறார் என்று பொருள். அதாவது மரணத்தில் இருக்கிறார் என்று பொருள்.

ஆதலால் சோர்வுடன் இருப்பது அல்லது செயலாற்றாமல் இருப்பது மரணத்தில் இருப்பது போன்றதாகும். சோர்வில் இருந்து நீங்கி செயலாற்றிக்கொண்டு இருப்பது விழித்திருப்பது போன்றதாகும்.

இந்த கருத்தையொட்டிய பாடல்களை, நாலடியார், மணிமேகலை, சீவகசிந்தாமணி இவற்றில் பார்க்கலாம். 

“விழித்திமைக்கும் மாத்திரையன்றோ ஒருவன் 

அழித்துப் பிறக்கும் பிறப்பு” (நாலடி 302) என்கிறது நாலடியார். 

சுந்தரர் தேவாரம், 

“உறங்கி விழித்தாலொக்கும் இப்பிறவி” (சுந்தரர்.நெல்வாயில்.4) என்கிறது. 

“பிறந்தவர் சாதலும், இறந்தவர் பிறத்தலும் 

உறங்கலும் விழித்தலும் போன்ற துண்மையின்” என்கிறது மணிமேகலை (16:86-7).

“கட்டுயில் அனந்தர் போலக் கதிகளுள் தோன்று மாறும்

விட்டுயிர் போகு மாறும் வீடுபெற் றுயரு மாறும்” (சீவக.1097)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

சாக்காடு உறங்குவது போலும் - ஒருவனுக்குச் சாக்காடு வருதல் உறக்கம் வருதலோடு ஒக்கும், பிறப்பு உறங்கி விழிப்பது போலும் - அதன்பின் பிறப்பு வருதல் உறங்கி விழித்தல் வருதலோடு ஒக்கும். (உறங்குதலும் விழித்தலும் உயிர்கட்கு இயல்பாய்க் கடிதின் மாறிமாறி வருகின்றாற் போலச் சாக்காடும் பிறப்பும் இயல்பாய்க் கடிதின் மாறிமாறி வரும் என்பது கருத்து. நிலையாமையே நிலைபெற்றவாறு அறிவித்தற்குப் பிறப்பும் உடன் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

உறங்குவதனோடு ஒக்கும் சாக்காடு: உறங்கி விழிப்பதனோடு ஒக்கும் பிறப்பு. இது போன உயிர் மீண்டும் பிறக்கு மென்பதூஉம், இறத்தலும் பிறத்தலும் உறங்குதலும் விழித்தலும் போல மாறிவருமென்பதூஉம் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

இறப்பு எனப்படுவது ஒருவனுக்குஉறக்கம் வருதலைப் போன்றது, பிறப்பு எனப்படுவது உறக்கம் நீங்கி விழித்துக் கொள்வதைப் போன்றது

சாலமன் பாப்பையா உரை

உறங்குவது போன்றது சாவு; உறங்கி விழிப்பது போன்றது பிறப்பு.

ஜெயமோகன் உரை [இந்திய சிந்தனை மரபில் குறள் 4]

உச்சகட்ட கவிமொழிகள் அனைத்துமே ஆப்தவாக்கியங்கள் அல்லது தியானமந்திரங்களும் கூட. அவற்றை ஒரு வாசகன் தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டே இருப்பானாகில் அவன் மனதின் ஆழ்தளங்கள் திறந்துகொண்டே செல்வதைக் காண்பான். சுருதிகள் என்னும் நூல்களில் உள்ள  மொழிச்சேர்க்கைகளே அவ்வாறு ஆப்த வாக்கியங்களாக அல்லது தியான மந்திரங்களாக ஆகும் வல்லமை கொண்டவை. திருக்குறள் அத்தகைய ஒரு நூலாக எப்போதும் கருதப்பட்டுவந்திருக்கிறது. அதன் சொற்சேர்க்கைகளை அவ்வாறு உபதேசித்த ஞானாசிரியர்களை நான் அறிவேன்.

குறள் அத்தகைய உச்சகட்ட வெளிப்பாடாக ஆகும் பல வரிகளை நமக்களிக்கிறது. அவை சிலசமயம் பொருள் என்ற வகையில் எளிமையான உடனடித்தளம் மட்டுமே கொண்டவை. நாவில் ஒரு சொற்சேர்க்கையாகக் கிடந்து தியானிக்கும்தோறும்  வளர்பவை. உதாரணம்

‘துஞ்சுவது போலும் சாக்காடு’

தூங்குவதே மரணம் என இச்சொல்லாட்சியை விளக்கலாம். ஆனால் ‘தூங்குவது போன்றது மரணம்’ ‘தூங்குவதுதான் மரணம் போலும்’ ‘தூக்கமும் ஒரு மரணம்’ என்று இந்த வரியின் அர்த்த தளங்கள் பெருகும்.

பலகுறள்கள் தூய அனுபவத்தின் தளத்திலிருந்து கவித்துவத்துடன் மேலெழுகின்றன.

நாளென ஒன்றுபோல் காட்டி

குறள் 334

நாளென ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர்ஈரும்

வாளது உணர்வார்ப் பெறின்

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

நாள் - தினம்; காலம்; வாழ்நாள்; நல்லநாள்; காலை; முற்பகல்; நட்சத்திரம்; திதி; புதுமை; அன்றலர்ந்தபூ; வெண்பாவின்ஈற்றடியிறுதியில்வரும்ஒரசைச்சீர்வாய்பாடு

நாள் - nāḷ   n. 1. [T. nāḍu, M. nāḷ.] Dayof 24 hours; தினம் சாதலொருநா ளொருபொழுதைத் துன்பம் (நாலடி, 295). 2. [T. nāḍu, M. nāḷ.]Time; காலம் பண்டைநாள் (கம்பரா. நட்பு 43).3. Lifetime, life; ஆயுள் நாளோடு வாள்கொடுத்தநம்பன் றன்னை (தேவா. 219, 10). 4. Auspiciousday; நல்ல நாள் நாட்கேட்டுக் கல்யாணஞ் செய்து(நாலடி, 86). 5. Early dawn; காலை நாண்மோர்மாறும் (பெரும்பாண். 160). 6. Forenoon; முற்பகல் நாணிழற்போல விளியுஞ் சிறியவர் கேண்மை(நாலடி, 166). 7. Lunar asterism; நட்சத்திரம் திங்களு நாளு முந்துகிளந் தன்ன (தொல். எழுத். 286).8. Lunar day, period of the moon's passagethrough an asterism; திதி (W.) 9. Freshness,newness; புதுமை கோதையை நாணீராட்டி (சிலப்.16, 8). 10. Youth, juvenility, tenderness;இளமை. நௌவி நாண்மறி (குறுந். 282). 11. New-blown flower; அன்றலர்ந்த பூ பொன்குறையுநாள்வேங்கை நீழலுள் (திணைமாலை. 31). 12. Asymbolic expression of the last metrical footof one syllable, in veṇpā

என - என்னுடைய; என்ன; என்று; ஓர்உவமவுருபு; eṉṟu   என்-. part. 1. That, usedas a relative part. when it ends a quotationand connects it with the following part of thesentence; என்றுசொல்லி. 2. In special orelliptical constructions, in which it is used as aconnective part. (a) between verbs, as in நரைவரு மென்றெண்ணி (நாலடி, 11): (b) between anoun and a pronoun, as in பாரியென் றொருவனுளன்: (c) between an int. and a verb, as in திடீரென்றுவந்தான்: (d) between an imitative soundand a verb, as in ஒல்லென் றொலித்தது: (e) between an abstract noun and a verb, as in பச்சென்று பசந்தது: (f) between words defining thingsenumerated, as in நிலனென்று, நீரென்று; வினைபெயர் குறிப்பு இசை பண்பு எண் என்ற பொருள்பற்றிவரும் இடைச் சொல் (தொல். சொல், 261, உரை: நன் 424.) 3. An expletive; ஒரு சொல்லசை. கலியாணத்துக்கென்று பணம் வைத்திருக்கிறேன்.  

ஒன்று - ஒன்றுஎன்னும்எண்; மதிப்பிற்குரியபொருள்; வீடுபேறு; ஒற்றுமை; வாய்மை; அறம்; அஃறிணையொருமை.

போல் - ஓர்உவமவுருபு; பொய்; ஓர்அசைச்சொல்; உள்ளீடில்லாதது; பதர்; மூங்கில்; வெற்றி; படை; வாள்; pōl   போலே, போல, a particle of comparison, as, so as, like.

காட்டி - காட்டுதல் - காண்பித்தல்; அறிவித்தல்; மெய்ப்பித்தல்; நினைப்பூட்டுதல்; படையல்; உண்டாக்குதல்; அறிமுகஞ்செய்தல்; வெளிப்படுத்துதல்.

உயிர் - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

ஈரும் - அரிதல்; அறுத்தல் இழுக்கப்படுதல்.

வாள் - ஒளி; கத்தி; கத்தரிகை; கூர்மை; ஈர்வாள்; விளக்கம்; புகழ்; கொல்லுகை; கலப்பை; உழுபடையின்கொழு; கயிறு; நீர்; கச்சு.

அது - அஃது; அஃறிணைஒருமைச்சுட்டுப்பெயர்; ஆறாம்வேற்றுமைஒறுமையுருபு

வாள் - ஒளி; கத்தி; கத்தரிகை; கூர்மை; ஈர்வாள்; விளக்கம்; புகழ்; கொல்லுகை; கலப்பை; உழுபடையின்கொழு; கயிறு; நீர்; கச்சு.- 

அது - அஃது; அஃறிணைஒருமைச்சுட்டுப்பெயர்; ஆறாம்வேற்றுமைஒறுமையுருபு.

உணர்தல் - அறிதல்; நினைதல், கருதுதல் ஆராய்தல் இயல்புணர்தல்; ஊடல்நீங்குதல்; தெளிதல் துயிலெழுதல் பகுத்தறிதல் நுகர்தல் தொட்டறிதல்; பாவித்தல்

உணர்வார்ப் - உணர்ந்து (அதன் படி நடப்பவர்)

பெறின் - பெறுதல் - அடைதல்; பிள்ளைபெறுதல்; பிறப்பித்தல்; அறிதல்; விலைத்தகுதியுடையதாதல்.

முழுப்பொருள் (ஜெயமோகன் அவர்களின் உரைகள் இரண்டுமே மகத்தான விளக்கங்கள்)
ஜெயமோகன் உரை [நாள் என]

நாளென ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர் ஈரும்;

வாள் அது உணர்வாற் பெறின்.

உணர்ந்து பார்ப்பவரின் கண்ணில் பார்வைக்கு ஒன்றுபோலவே இருக்கக்கூடிய பற்பல நாட்களாகத் தன்னைப் பிரித்துக்காட்டும் அது ஒரே வெட்டாக உயிரை வெட்டித்தறிக்கும் வாள் போன்றதாகும்.

காலம் நம்மால் துளித்துளியாக உணரப்படுகிறது. நொடிகள் நிமிடங்கள் மணிகள் நாட்கள் வருடங்கள். இவை நம் பிரக்ஞையால் உணரப்படுபவை. துண்டுபட்ட காலம் இது. [கண்டகாலம்].

ஆனால் இந்தப் பகுப்புக்கு அப்பால் காலம் என்பது என்ன? அது ஒரே பெருநிகழ்வு. துண்டுபடாத காலம் அது [ அகண்டகாலம்] பிரபஞ்சம் என்பது ஒரே பெருநிகழ்வு. நாம் பிரித்துக்கொள்ளும் காலம் இல்லையேல் அது ஒரு கணம் என்றே சொல்லலாம்.

இருவகைக் காலத்தையும் ஒரேவரியில் சொல்கிறது இக்குறள். மின்னல் போலக் கண்ணிமைக்கும் கணத்தில் நிகழ்வதை நாள் நொடி எனப்பிரித்து உணர்ந்து அதில் திளைத்து வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம் நாம்.

ஜெயமோகன் அவர்கள் ஆற்றிய உரையில் இருந்து எடுத்த ஒரு பகுதி உரைநடையாக [குறளிது - நாள் 3 பகுதி 1 @ 44:35 to 48:00]

வானவன் மாதேவி அவர்கள் (2017 ஜனவரியில் இறந்தார்கள்) தசைச்சிதைவு நோயால் பல நாட்கள் அவதிப்பட்டு இறந்துப்போனார்கள்.  ”நாளென ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர்ஈரும் வாளது உணர்வார்ப் பெறின்”. இந்த நாள் தான் மறுநாள் என்று ஒன்றுபோல் காட்டி உயிரை வெட்டிச் செல்லும் வாள் அது உணர்வார் பெறின். அதை நீங்கள் உணர்ந்தீர்கள் என்றால் ஒவ்வொரு நாளும் உங்களுடைய உயிரை கொஞ்சம் வெட்டி எடுக்கக் கூடிய ஒரு வாள் அது. நமது ஊர்களில் ஒரு பெரிய வெல்லம் (jaggery) மனையினை வைத்து இருப்பார்கள் குறிப்பாக திருச்செந்தூர் திருவிழாவில். ஒரு நல்ல (nice or soft) வாளினால் அதனை சீவி (வெட்டி) கொடுப்பார்கள் (ஒரு பைசா/ரூபாய் இரண்டு பைசா/ரூபாய் என்று விற்பார்கள். பையன்கள் விளையாட்டாக வாங்கி சாப்பிடுவார்கள்). அந்த வாள் போன்று ஒவ்வொரு நாளும் நீங்கள் கொண்ட உயிர் என்ற வெல்ல கட்டியை சீவி சீவி எடுக்கிறது அந்த வாள்.

(நாள் என ஒன்று) நிகழ்வதே தெரியாமல் ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர் ஈரும் உணர்வார் பெறின். பெரும்பாலானவர்கள் அதனை உணர்வது இல்லை. தருமன் யக்ஷனை சந்திக்கும் பொழுது யக்ஷன் கேட்கிறான், இப்பூமியில் மாபெரும் அதிசயம் என்பது என்ன? ஒவ்வொரு நாளும் மானிடர் இறந்துக்கொண்டு இருந்தாலும் நான் மட்டும் கடைசிவரைக்கும் வாழ்வேன் என்று ஒவ்வொருவரும் நினைப்பது போல மகத்தான விந்தையான ஏதும் பூமியில் இல்லை என்று தருமன் பதில் சொல்கிறான். சரியான பதில் என்று யக்ஷன் ஒத்துக்கொள்கிறான்.

(எனக்கு தெரிந்த வரையில் எனக்கு தெரிந்த நபர்களில்/நண்பர்களில்) வானவன் மாதேவி அளவிற்கு அறத்தின் பொருட்டென வாழ்ந்த என்றும் பிறர்க்கென வாழ்ந்த யாரும் கிடையாது. தன் துயரை பிறர் மகழிச்சிக்கென மாற்றிக்கொண்டு வாழ்ந்தார்கள்.  ஏன் அவர்களுக்கு அத்தகைய வாழ்க்கை வாய்த்தது? அவ்வளவு மகத்தான ஒரு வாழ்க்கையை வாழ்ந்து நிறைவை அடைய முடிந்தது என்றால் அதற்கு காரணம் நாட்கள் எண்ணி தரப்பட்டு இருக்கின்றன என்ற எண்ணம் வானவன் மாதேவி அவர்களுக்கு வந்தது. வானவன் மாதேவி வளரும் பருவத்தில் பள்ளிக்கூடத்திற்கு செல்கிறார்கள். உயர்நிலை பள்ளியில் கால் தடுக்கி ஒரு நாள் கீழ் விழுகிறார்கள். ஐந்துமுறை கால் தடுக்கும் பொழுது கால் கொஞ்சம் வளைகிறது.  ஒரு மருத்துவர் சொல்கிறார் இது தசைச்சிதைவு நோய். அதிக பட்சம் ஐந்து ஆண்டுகள்.

ஐந்து ஆண்டுகள் என்று தெரிந்த உடனே வாழ்க்கையில் எத்தனையோ விஷயங்களுக்கு பொருள் இல்லாமல் போய்விடுகிறது. சொத்து சேர்க்க வேண்டியதில்லை, பிள்ளைகளை கரைசேர்க்க தேவையில்லை, பேர குழந்தைக்கு கல்யாணம் செய்துவைக்கத் தேவையில்லை.

ஐந்து ஆண்டுகள் தான். அந்த ஐந்து ஆண்டுகளும் ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு கணமும் முக்கியமாகிவிடுகிறது. ஒரு கணம் கூட தனக்கென முக்கியமாகபடவில்லை (வானவன் மாதேவிக்கு). அவ்வளவு மகத்தான வாழ்க்கை அமைய காரணம் நாளென ஒன்றுபோல் காட்டி உயிர்ஈரும் வாளினை  (தசையிருக்க நோயை / ஐந்து ஆண்டு என்று) கண்ணால் அவர்கள் பார்த்தது தான்.

திருக்குறளைப் போன்ற ஒரு நூலை படிக்கும் பொழுது யாக்கை (உடம்பு) நிலையாமை பற்றிய அதிகாரத்தை பார்க்கிறோம். என்ன இது ஒரே பண்டார(ம்) தனமாய் இருக்கிறது என்று நமக்கு தோன்றும். ஆனால் வாழ்க்கையை கொண்டாடுவதற்கும்  வாழ்க்கைய அனுபவிப்பதற்கும் வாழ்க்கையை வகுத்துக்கொள்வதற்கும் தான் நாம் நூல்களை (பொதுவாக) படிக்கிறோம்.. இதெல்லாம் கோப்பலங்கள், எல்லாம் அழிந்துப்போய்விடும் என்று ஒருவர் சொல்லும் பொழுது, அதான் தெரிந்ததே வேறு விஷயம் சொல்லு என்று நாம் சொல்வோம்.

ஆனால் இந்த வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணத்தையும் அர்த்தப்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும் என்றால் அந்த வாள் அதன் நிழல் நம் தலைக்கு மேல் அவ்வப்போது கடந்து செல்ல வேண்டியதாக இருக்கிறது. நாம் அனைவரும் செய்யாத ஒன்றை (வானவன் மாதேவி) அவர்களால் செய்ய முடிகிறது என்றால் அதற்கு காரணம் அதனை அவர்கள் உணர்ந்ததனால் தான்.

வானவன் மாதேவி பற்றி
1) வானம்
2) மகத்தான சந்திப்பு
3) அஞ்சலி : வானவன் மாதேவி
4) வானவன் மாதேவி இயலிசை வல்லபி- இல்லத்திறப்புவிழா
5) வானதி- நினைவுகளினூடாக…
6) நம்பிக்கை மனுஷிகள்  -- காணொளி
7) என் வாழ்வில் ஒரு முக்கிய சந்திப்பு
8) Care for the Future

(குறும்படம் - காணொளி)

ஒப்புமை

”வாள்போல் வைகறை வந்தன்றால்” (குறுந்தொகை 157:4)

“தோற்றம்சால் ஞாயிறு நாழியா வைகலும்

கூற்றம் அளந்துநும் நாளுண்ணும்” (நாலடி.7)

“வாள்க ளாகி நாள்கள் செல்ல” (திருச்சந்த விருத்தம் 112)

”நாளடி யிடுதல் தோன்று நம்முயிர் பருகும் கூற்றின்

வாளின் வாய்த் தலைவப் பாக்கும்ச் செல்கின்றோம் வாழ்கின் றோமே” (குண்டல)

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-வெய்யோன்-69 இல் இப்படி ஒரு சில வரிகள் வருகின்றன

மானுடர் மறக்கவிரும்புவது எதை? ஒவ்வொரு கணமும் உள்ளத்தில் பொத்தி அணைத்திருக்கும் அனைத்தையும்தானா? நிணம்வழுக்க குருதிமழைக்க தலைகள் காலில் இடறும் போர்க்களத்தில் அவன் அக்களியாட்டை கண்டிருக்கிறான். இறந்த முகங்களிலும் சிலைத்திருக்கும் அக்களிவெறி. மானுடர் வெறுப்பது பொழுதென்று சுருண்டு எழுந்து நாள்என்று நெளிந்து காலமென்று படமெடுக்கும் நச்சை. காலத்தை வெல்வதே அமுது. அமுதுண்டவர் இவர். தேவர்கள் இவர்கள்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-மாமலர்-33 இல் இப்படி ஒரு சில வரிகள் வருகின்றன

நாளடைவில் ஒவ்வொன்றும் அதன் ஒழுக்கை தானே அடைகின்றது. நதிப்பெருக்கில் வீசப்பட்ட பொருட்கள் பெருகுதிசைக்கு முகம் திருப்பி, ஒன்றோடொன்று முட்டிமோதி தங்கள் ஒழுகுவடிவை தாங்களே அமைத்துக்கொள்வதுபோல. அன்றாடம் என்னும் பெருக்கு. அரிதையும் பெரிதையும் எளிதுக்கும் சிறிதுக்கும் வேறுபாடில்லாமலாக்கி தன்னுள் அடக்க அதனால் இயலும். சென்றதையும் வருவதையும் அக்கணம் என்று உருமாற்றகூடிய மாயம்  அது. அன்றாடத்தில் அனைத்தும் பயன்பாட்டுப் பொருள் மட்டுமே கொள்கின்றன. செயல்பாட்டு வடிவம் மட்டும் பூண்கின்றன. ஆகவே அனைத்தும் தங்கள் உட்பொருள் அழிகின்றன. நிலைவடிவு கரைகின்றன.

உட்பொருளும் நிலைவடிவும் அழிந்த ஒன்று இல்லை என்றாகிறது. அன்றாடத்தில் அன்றாடம் அன்றி பிறிதொன்றில்லை. அதை அறியும் உள்ளத்தின் தன்னிலை அன்றி பிறர் எவரும் இல்லை. அன்றாடத்திற்கு அப்பால் உண்மையில் ஏதேனும் உள்ளதா? அது அன்றாடத்தின் எளிமைகண்டு அகம்கசிந்த உள்ளம் விழைவது மட்டும்தானா? வெறும் எண்ணம் மட்டுமா? ஈவிரக்கமற்றது, இடைவெளியின்றி நிறைவது, எதிரீடற்றது, இறைவடிவமோ என்று மயங்கச்செய்வது. அன்றாடத்தின் பெருக்கில் முற்றிலும் மூழ்கி மறைந்து காலத்துளி ஒன்றாக மாறிப்போனான் ஆயுஸ்.

பரிமேலழகர் உரை

நாள் என ஒன்றுபோல் காட்டி ஈரும் வாளது உயிர் - நாள் என்று அறுக்கப்படுவதொருகாலவரையறைபோலத் தன்னைக் காட்டி ஈர்ந்து செல்கின்ற வாளினது வாயது உயிர், உணர்வார்ப் பெறின் - அஃது உணர்வாரைப் பெறின். (காலம் என்னும் அருவப்பொருள் உலகியல் நடத்தற் பொருட்டு ஆதித்தன் முதலிய அளவைகளால் கூறுபட்டதாக வழங்கப்படுவதல்லது, தானாகக் கூறுபடாமையின், நாள் என ஒன்றுபோல் என்றும் அது தன்னை வாள் என்று உணரமாட்டாதார் தமக்குப் பொழுது போகாநின்றது என்று இன்புறுமாறு நாளாய் மயக்கலின் 'காட்டி' என்றும் இடைவிடாது ஈர்தலான் 'வாளின் வாயது' என்றும், அஃது ஈர்கின்றமையை உணர்வார் அரியர் ஆகலின் உணர்வார்ப் பெறின் என்றும் கூறினார். உயிர் என்னும் சாதியொருமைப் பெயர் ஈண்டு உடம்பின்மேல் நின்றது. ஈரப்படுவது அதுவேயாகலின். வாள் என்பது ஆகுபெயர். இனி இதனை நாள் என்பதொரு பொருள்போலத் தோன்றி உயிரை ஈர்வதொருவாளாம் என்று உரைப்பாரும் உளர் :'என' என்பது பெயரன்றி இடைச் சொல்லாகலானும், 'ஒன்றுபோல் காட்டி' என்பதற்கு ஒரு பொருள் சிறப்பு இன்மையானும், 'அது' என்பது குற்றியலுகரம் அன்மையானும், அஃது உரையன்மை அறிக.).

மணக்குடவர் உரை

நாளென்பது இன்பந் தருவ தொன்று போலக் காட்டி, உயிரையீர்வதொரு வாளாம்: அதனை யறிவாரைப் பெறின். இஃது உயிரீரும் என்றமையால் இளமை நிலையாமை கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

வாழ்க்கையை ஆராய்ந்து உணர்வாரைப் பெற்றால் நாள் என்பது ஒரு கால அளவுகோல்காட்டி, உயிரை உடம்பிலிருந்து பிரித்து அறுக்கும் வாளாக உள்ளது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நாள் என நமக்குத் தோன்றும் காலம், நம் உயிரைப் பிளந்து செல்லும் வாளே; அறிஞர்க்குத்தான் இது விளங்கும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Time shows that each and every day are same. However, like a sharp sword, time slices and takes away each day away from our life. Hence, those who realizes that our life is short, we wont' live forever, our life is volatile and, there is no guarantee and choice on death date will intensely utilize every day of their life effectively and do productive works to make their life and world better. They will not post pone stuffs. So, அன்றறிவாம் என்னாது அறம்செய்க.

In Mahabharata, when Yakshan asks Dharma what is the most amusing thing on the earth? Dharma replies that everyday humans see many humans are born and die. Yet, humans believes that nothing will happen to them/their health and they will live for ever. This illusion/maya is the most amusing thing on the earth. Dharma says correct.

Questions that I ask to the kid

Are all days same? Give an example related to it

நில்லாத வற்றை நிலையின என்றுணரும்

குறள் 331

நில்லாத வற்றை நிலையின என்றுணரும்

புல்லறி வாண்மை கடை

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

நிலை - நிற்கை; உறுதி; தன்மை; நிலைமை; தொழில்; இடம்; தங்குமிடம்; பூமி; காண்க:நிலைத்திணை; தேர்த்தட்டு; கதவுநிலை; தூண்; விளக்குத்தண்டு; நெறி; வழக்கு; ஆசிரமம்; குலம்; மரபுரிமை; இசைப்பாட்டுவகை; பொழுது; முகூர்த்தம்; ஒருநிலவளவுவகை; ஒருவன்நிற்கக்கூடியநீராழம்; பசுஒருதடவைகழிக்குஞ்சாணி; அணிகலத்தொங்கல்.

நிலையாமை - unsteadiness, நிலையில்லாமை

நில்லாது - நிலையில்லாதவற்றை

நில்லாதவற்றை - உறுதி தன்மை அல்லாதவற்றை

நிலையின - உறுதியானது

என்று - என்றெனவென்று

உணர் - uṇar   உணரு, II. v. i. feel, perceive, understand, அறி; 2. realize, conceive, imagine, பாவி; v. i. recover from langour, அயர்வு நீங்கு; 2. wake from sleep, துயிலெழு; 3. become reconciled after a love quarrel, பிணக்கு (ஊடல்) நீங்கு.

உணரும் - . Feeling, con sciousness, intuition, perception, under standing, knowledge by means of the senses, 

புல் - Meanness, lowness, baseness; இழிவு. புன்கோட்டி (நாலடி, 255), புல்2. smallness, அற்பம்;

புல்லறிவு - சிறிய அறிவு,  அற்பமான அறிவு, ignorance; 2. viciousness.

ஆண்மை - Possession,used as the last member of a compound; உடைமை, Pride, conceit;அகங்காரம். 

கடை - முடிவு; இடம்; எல்லை; அங்காடி; கீழ்மை; தாழ்ந்தோன்; வாயில்; புறவாயில்; பக்கம்; பணிப்பூட்டு; காம்பு; ஒருவினையெச்சவிகுதி; ஏழனுருபு; பின்; கீழ்; சோர்வு; வழி; பெண்குறி

முழுப்பொருள்

வாழ்வில் நிலை தன்மை இல்லாத பொருள்களில், உலகியல் தரும் தற்காலிகமான போலி மகிழ்ச்சிகளில் வாழ்வும் வளமும் நிலையாக உள்ளது என்று அப்போலி வாழ்வை பற்றுடன் பற்றிக்கொண்டு இருக்கும் மிக சிறிய அற்பமான அறிவை உடையவர்களுக்கு முடிவாக ஏதும் நிலைக்காது. இது இழிவையே தரும்.  அது அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்னும் வரிசையில் இறுதியாக வரும் வீடு என்னும் பேறு தனை அடைய தடையாய் அமையும். 

உதாரணமாக தன்னை அழகு படுத்திக்கொள்ள போட்டுக்கொள்ளும் ஒப்பனைகள் அனைத்தும் சிறிது காலத்திற்கு தான், வயதான பின்பு தாத்தா தாத்தா தான் பாட்டி பாட்டி தான். உடம்பு கட்டுடலாய் அமைய கடினமான உடற்பயிற்சிகளை பல ஆண்டு காலம் செய்வோரை வயோதிகத்தில் பார்க்க சகிக்காது. 

அமேரிக்க நடிகர் சில்வெச்டெர் ஸ்டாலொன் (Sylvester Stallone) இப்பொது எப்படி உள்ளார் பாருங்கள்.

 

அதுவே யோகா பயின்ற தமிழ்நாட்டு நடிகர் சிவகுமார் எப்படி இருக்கிறார் என்று பாருங்கள்

“பொய்த்தன்மைத்தாய மாயப்போர்வையை மெய்யென்றெண்ணும் 

வித்தகத்தாய வாழ்வு வேண்டி நான் விரும்பகில்லேன்” என்கிறார் சுந்தரர்.ஆரூர்(9). 

நிலையாமையை மாயப்போர்வை என்று சொல்லி, அத்தகைய மாயத்தை மெய்யென்று எண்ணும் வித்தகம் உடைய வாழ்வு எனக்குத் தேவையில்லை என்கிறார். கம்பர் மாரீச வதை படலத்தில், 

“நின்றும் செந்றும் வாழ்வன யாவும் நிலையாவால் 

பொன்றும் என்றும் மெய்ம்மை உணர்ந்தாம் புலையாடற்

கொன்றும் உன்னாய்”  என்று இராவணனுக்கு மாரீசன் (187) அறிவுரை சொல்லுகிறார். 

இவ்வுலகில் அசையாமல் இருப்பவையும், பலவிடங்களுக்குச் செல்வதாய இயங்கு பொருள்களும், ஆக அனைத்துமே அழிந்து போகும் என்ற உண்மையை உணர்ந்துள்ளோம். ஆகையால் இழிந்த தொழிலை சிந்திக்காதே என்று இராவணனுக்கு முறையானவற்றை மாரீசன் சொல்கிற பாடல் இது.

மேலும்: அஷோக் உரை

மு.வரதராசனார் உரை

நிலையில்லாதவைகளை நிலையானவை என்று மயங்கி உணரும் புல்லறிவு உடையவராக இருத்தல் வாழ்க்கையில் இழிந்த நிலையாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நிலை இல்லாத பொருள்களை நிலையானவை என்று எண்ணும் அற்ப அழிவு இழிவானது.

பரிமேலழகர் உரை

[அவற்றுள்,நிலையாமையாவது;தோற்றம் உடையனயாவும் நிலையுதல் இலவாம் தன்மை. மயங்கியவழிப்பேய்தேரில் புனல்போலத் தோன்றி,மெய்யுணர்ந்தவழிக்கயிற்றில் அரவுபோலக்கெடுதலின் பொய் என்பாரும்,நிலை வேறுபட்டு வருதலால் கணந்தோறும் பிறந்து இருக்கும் என்பாரும்,ஒருவாற்றான் வேறுபடுதலும் ஒருவாற்றான் வேறுபடாமையும் உடைமையின், நிலையுதலும் நிலையாமையும் ஒருங்கேயுடைய என்பாரும் எனப் பொருட்பெற்றி கூறுவார் பல திறத்தராவர்; அவர் எல்லார்க்கும் அவற்றது நிலையாமை உடம்பாடாகலின், ஈண்டு அதனையே கூறுகின்றார். இஃது உணர்ந்துழி அல்லது பொருள்களின் பற்று விடாது ஆகலின், இது முன் வைக்கப்பட்டது.]

நில்லாதவற்றை நிலையின என்று உணரும் புல்லறிவு ஆண்மை -நிலையுதல் இலவாகிய பொருள்களை நிலையுதல் உடையஎன்று கருதுகின்ற புல்லிய அறிவினை உடையராதல்; கடை -துறந்தார்க்கு இழிபு. (தோற்றம் உடையவற்றைக் கேடில என்று கருதும் புல்லறிவால் அவற்றின்மேல் பற்றுச் செய்தல் பிறவித்துன்பத்திற்கு ஏதுவாகலின், அது வீடுஎய்துவார்க்கு இழுக்கு என்பது இதனால் கூறப்பட்டது. இனி புல்லறிவாளர் பெரும்பான்மையும் பற்றிச் செய்து சிற்றின்பத்துக்கு ஏதுவாகிய செல்வத்தின் கண்ணும், அதனை அனுபவிக்கும் யாக்கையின் கண்ணும் ஆகலின், வருகின்ற பாட்டுகளான் அவற்றது நிலையாமையை விதந்து கூறுப.).

மணக்குடவர் உரை

நில்லாத பொருள்களை நிலைநிற்பனவென்று நினைக்கின்ற புல்லிய வறிவுடைமை இழிந்தது. எனவே, பொருள்களை யுள்ளவாறு காணவொட்டாத மயக்கத்தைக் கடிய வேண்டுமென்றவாறாயிற்று.

ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார்

குறள் 337

ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப

கோடியும் அல்ல பல.

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்

பொழுது - காலம்; தக்கசமயம்; வாழ்நாள்; கணம்; சிறுபொழுதுபெரும்பொழுதுகள்; சூரியன்

ஒருபொழுது - ஒருகாலம்; ஒருசந்தி.

ஒருபொழுதும்  - எந்த ஒரு பொழுதும்; ஒரு காலமும்

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாழ்வது - எப்படி வாழ்வது என்று. வாழ்க்கை என்றால் என்ன என்று. வாழ்வின் நிலையாமை என்ன என்று. (உயிரும் உடம்பும் இணைந்திருந்தும் உ‌டம்பின் நிலையற்ற தன்மையை. ஒரு நாள் உடம்பை விட்டு உயிர் பிரியும் என்ற நிலையாமை)

அறிந்து - உணர்தல்; நினைத்தல் மதித்தல் பயிலுதல் அனுபவித்தல் உறுதிசெய்தல்; புதிதாய்க்கண்டுபிடித்தல்.

அறியார்  -  அறிய மாட்டார்கள்.

அறியார் - அறிய மாட்டார்கள்.

கருதுதல் - எண்ணுதல்; மறந்ததைநினைத்தல்; நிதானித்தறிதல்; உத்தேசித்தல்; மதித்தல்; விரும்புதல்; அனுமானித்தல்; நன்குஆலோசித்தல்; ஒத்தல்.

கருதுப - (ஆனால்) எண்ணிக்கொண்டு இருப்பார்கள்

கோடி - நூறுநூறாயிரம், நூறுலட்சம்; சீலை; புதுச்சீலை; புதுமை; வளைவு; முடிமாலை; தொகுதி; அறுபத்துநான்கஅக்குரோணிகொண்டபடை; இருபது; வரிசை; நுனி; கடலுட்செல்லும்தரைமுனை; மூலை; வீட்டின்புறக்கோடி; விளிம்பு; படையின்பிற்கூழை; தேவைக்குஅதிகமானதண்ணீர்; குறிப்பு:வயிரக்குணங்களுள்ஒன்று; எல்லை

கோடியும் - கோடி எண்ணங்கள்

அல்ல - அது மட்டும் அல்ல

பல - ஒன்றுக்குமேற்பட்டவை

முழுப்பொருள்

இவ்வுடலும் உயிரும் இணைந்திருப்பது உறுதியற்றது, எந்நேரம் வேண்டுமானாலும் பிரிந்துவிடும் என்பது வாழ்வின் நிலையாமை.

ஆதலால் ஒரு நொடியில் கோடிக்கும் மேலான எண்ணங்களையும் சிந்தனைகளையும் தன் மனதில் ஓட கொண்டு இருக்கும் மனிதர்கள் ஒரு பொழுதும் இவ்வாழ்வின் நிலையாமை அறியமாட்டார்கள் அதைப் பற்றி சிந்திக்க மாட்டார்கள். 

அதாவது வாழ்வின் நிலையாமையை அறிந்தவர்கள் கீழ்காணும் எண்ண ஓட்டங்களில் தங்களை சிக்கீக்கொள்ள மாட்டார்கள். 

இங்கே எண்ணங்கள் என்று திருவள்ளுவர் சொல்வது : 

1) தாம் பல்வேறு வகையிற் செல்வம் ஈட்டுவதும்

2) அச்செல்வத்தைக் கொண்டு வளமனைகள் கட்டுவதும் 

3) அவற்றின் அமைப்புவடிவுகளை எண்ணி வகுப்பதும் 

4) நன்செய் புன்செய்கள் வாங்குவதும் 

5) அவை வாங்கவேண்டிய இடங்களையும் அவற்றில் விளைவிக்கும் பயிர்களையும் அவற்றிற்கு அமர்த்த வேண்டிய வினையாட்களையும் பற்றித் தீர்மானிப்பதும் 

6) மேன்மேலும்தம் வருவாயைப் பெருக்கும் வழிகளை வகுப்பதும்

7) ஐம்புல இன்பங் களையும் நுகர்வதும்

8) அறத்திற்கும் புகழுக்கும் செய்ய வேண்டியவற்றைக் கருதுவதும்

9) மெய்காவற்கும் குற்றேவற்கும் மல்லரையும் மழவரையும் அமர்த்துவதும்

10) விரையூர்திகளில் ஊர்வதும், பல்வேறு நாடுகளையும் நகரங்களையுஞ் சென்று காண்பதும்

11) தம் மக்களை உயர்நிலைக் கல்வி கற்கவைப்பதும்

12) அவரை உயர்ந்த பதவிகதளில் அமர்த்துவதும்

13) அவருக்குச் சிறந்த குடும்பத்துப் பெண்களை மணஞ் செய்துவைப்பதும்

14) தம் பேரப்பிள்ளைகளைக் கண்டு களிப்பதும் அவருக்குச் செய்யவேண்டிய வற்றைச் செய்வதும்,

15) பிறவுமாம் (இன்னும் பல)

அத மட்டுமின்றி நூல்கள் பல கற்றாலும் அதன் நெறிப்படி நடக்காமல் மேற்ச்சொன்ன சிந்தனைகளில் வாழும் மனிதர்கள் வாழ்வின் நிலையாமையை ஒருபொழுதும் சிந்திக்க மாட்டார்கள் உணரமாட்டார்கள்.

குறிப்பாக சாப்பிடும் பொழுதும், பயணம் செய்யும் ஒழுதும் ஓயாமல் செல்பேசியில் பேசிக்கொண்டிருப்போருக்கும் இக்குறள் மிகவும் அவசியம்.

உதாரணமாக: 

எனக்கு ஒரு கதை ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. புத்தர் சாத்துக்க்குடி பழம் தன்னை எப்படி சாப்பிட வேண்டும் என்று சொல்வதாக. அதாவது ஒரு முதலில் இப்பழம் தன்னை நான் உண்ண போகிறேன் என்று நினைப்பாராம். பிறகு அதல் தோலை மேதுவாக உரிப்பாரம். உரிக்கும் பொழுது வரும் நறுமணத்தை நன்க்கு நுகர்வாராம். பின்பு அதை நன்கு மென்று உண்ணுவாராம். அதாவது தான் செய்யும் செயலில் மட்டுமே கவனும் இருக்குமாம். மற்றபடி பழம் உரிக்கும் பொழுது வேறு நினைவுகளில் சிக்கிக்கொள்ள மாட்டாராம். பழம் உரித்துக்கொண்ட அரட்டை அடிக்க மாட்டாராம். அதாவது அந்த நோடியில் வாழ்வது. 

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை

”யாரிவார்

சாநாளும் வாழ்நாளும்” (சம்பந்தர் சாய்க்காடு 3)

பரிமேலழகர் உரை

ஒரு பொழுதும் வாழ்வது அறியார் - ஒரு பொழுதளவும் தம் உடம்பும் உயிரும் இயைந்திருத்தலை தெளியமாட்டார்; கோடியும் அல்ல பல கருதுப - மாட்டாது வைத்தும், கோடியளவும் அன்றி அதனினும் பலவாய நினைவுகளை நினையா நிற்பர் அறிவிலாதார்.

விளக்கம்

(இழிவு சிறப்புஉம்மையால் பொழுது என்பது ஈண்டுக் கணத்தின்மேல் நின்றது. காரணமாகிய வினையின் அளவே வாழ்தற்கும் அளவாகலின், அஃது அறியப்படாதாயிற்று. பலவாய நினைவுகளாவன: பொறிகளான் நுகரப்படும் இன்பங்கள் தமக்கு உரியவாமாறும்அதற்குப் பொருள் துணைக்காரணம் ஆமாறும், அது தம் முயற்சிகளான் வருமாறும், அவற்றைத் தாம் முயலுமாறும், அவற்றிற்கு வரும் இடையூறுகளும், அவற்றை நீக்குமாறும், நீக்கி அப்பொருள் கடைக்கூட்டுமாறும், அதனைப் பிறர் கொள்ளாமல் காக்குமாறும், அதனான் நட்டாரை ஆக்குமாறும், நள்ளாரை அழிக்குமாறும் தாம் அவ்வின்பங்கள் நுகருமாறும் முதலாயின. அறிவிலாரது இயல்பின் மேல் வைத்து நிலையாமை கூறியவாறு. இனி, 'கருதுப' என்பதனை அஃறினைப் பன்மைப் பெயராக்கி உரைப்பாரும் உளர்.) ---

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

ஒரு பொழுதும் வாழ்வது அறியார் - ஒரு நொடிப் பொழுதேனும் தம் உடம்போடு கூடியிருத்தலை உறுதியாக அறியவியலாத மந்தர்; கோடியும் அல்ல பல கருதுப - கோடிமட்டுமன்று அதற்கு மேலும் பல எண்ணங் கொள்வர்.

'பொழுதும்' இழிவு சிறப்பும்மை. இறைவனருள் பெற்ற ஒரோ வொருவரன்றி ஏனையோர் தம் வாழ்நாளெல்லையை அறிய மாட்டாமையின், 'ஒரு பொழுதும் வாழ்வதறியார்' என்றார். கருதுங் கோடியின் மிக்க பல எண்ணங்களாவன: தாம் பல்வேறு வகையிற் செல்வம் ஈட்டுவதும், அச்செல்வத்தைக் கொண்டு வளமனைகள் கட்டுவதும், அவற்றின் அமைப்புவடிவுகளை எண்ணி வகுப்பதும், நன்செய் புன்செய்கள் வாங்குவதும், அவை வாங்கவேண்டிய இடங்களையும் அவற்றில் விளைவிக்கும் பயிர்களையும் அவற்றிற்கு அமர்த்த வேண்டிய வினையாட்களையும் பற்றித் தீர்மானிப்பதும், மேன்மேலும்தம் வருவாயைப் பெருக்கும் வழிகளை வகுப்பதும், ஐம்புல இன்பங் களையும் நுகர்வதும், அறத்திற்கும் புகழுக்கும் செய்ய வேண்டியவற்றைக் கருதுவதும், மெய்காவற்கும் குற்றேவற்கும் மல்லரையும் மழவரையும் அமர்த்துவதும், விரையூர்திகளில் ஊர்வதும், பல்வேறு நாடுகளையும் நகரங்களையுஞ் சென்று காண்பதும், தம் மக்களை உயர்நிலைக் கல்வி கற்கவைப்பதும், அவரை உயர்ந்த பதவிகதளில் அமர்த்துவதும், அவருக்குச் சிறந்த குடும்பத்துப் பெண்களை மணஞ் செய்துவைப்பதும், தம் பேரப்பிள்ளைகளைக் கண்டு களிப்பதும் அவருக்குச் செய்யவேண்டிய வற்றைச் செய்வதும், பிறவுமாம். இதனாலேயே.

உண்பது நாழி உடுப்பது நான்குமுழம்

எண்பது கோடிநினைந் தெண்ணுவன

என்றார் ஒளவையார்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: ஒரு பொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப - (தாம்) ஒரு பொழுதும் வாழ்தலை அறியாதார் எண்ணுவன, கோடியும் அல்ல பல - கோடியும் அல்ல (அவற்றிற்கு மேலும்) பல (எண்ணங்கள்).

அகலம்: ‘எண்பது கோடிநினைந் தெண்ணுவன’ என்றார் ஒளவையார். ஒருபொழுதும் வாழ்வத றியார் (தம் வாழ்நாள்களைக்) கோடியும் அல்ல (அதற்கு மேலும்) பல என்று கருதுவர் என்றும், ஒரு பொழுதும் வாழ்வதறியார் கோடியு மன்றி அதனினும் பலவாய நினைவுகளை நினைப்பர் என்றும் உரைப்பார் சிலர்.

கருத்து: ஒரு பொழுதும் உடம்போடு கூடி உயிர் வாழ்தல் உறுதி இல்லை.

மணக்குடவர் உரை

ஒரு பொழுதளவும் தம்முயிர் நிலைநிற்கும் என்பதனை யறியாராயிருந்தும், தமது வாழ்நாளை கோடியுமல்ல, பலவாகக் கருதுவர் உலகத்தார். மேல் ஒருநாளுளனானவன் பிற்றை ஞான்று செத்தானென்றார் ஈண்டு ஒருபொழுதளவும் உயிர் நிலையாகாது என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அறிவில்லாதவர் ஒரு வேளையாவது வாழ்க்கையின் தன்மையை ஆராய்ந்து அறிவதில்லை.ஆனால் வீணீல் எண்ணுவனவோ ஒரு கோடியும் அல்ல, மிகப்பல எண்ணங்கள்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

உயிரும் உடம்பும் இணைந்திருந்தும் உ‌டம்பின் நிலையற்ற தன்மையை ஒரு கணப்பொழுதும் அறிய இயலாதவர் கோடிக்கும் மேலான நினைவுகளை எண்ணி நிற்பர்.

ஒரு ஜென் கதை (நன்றி: காலத்தின் கட்டளை)

ஓட்டல் கடை வைத்திருந்த ஓர் செல்வந்தர் நீண்ட நாட்களாக நல்லதோர் குரு தமக்கு அமைய வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தார். ஆனால் எங்கும் தேடி அலைய நேரமும் இல்லை. நல்ல வியாபாரம் வேறு. ஓட்டலுக்கு வருவோரை ஒவ்வொருவராக கவனிக்கலானார். திடீர் என்று ஒருநாள் தனது ஓட்டலுக்கு வந்த ஒரு பெரியவரின் காலில் விழுந்து,"ஐயா, நான் நீண்டநாட்களாக தேடிக் கொண்டிருந்த குரு நீங்கள்தான். என்னை தங்கள் மாணவனாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்" என்றார் பணிவுடன்.ஓட்டலில் வேலை செய்வபர்களுக்கு ஆச்சரியம். தன்னுடைய முதலாளியிடம் சென்று," முதலாளி, எப்படி அவர்தான் நல்ல குரு என்று கண்டுபிடித்தீர்கள்? " கேட்டார்கள்.அதற்கு அந்த ஓட்டல் அதிபர், " ஓட்டலுக்கு நிறையபேர் வருகிறார்கள். அவர் தேநீர் அருந்தும் விதத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். தேநீர் அருந்திக் கொண்டே செல்போனில் பேசுவதும், அங்கும் இங்கும் பார்ப்பதும் அல்லது பத்திரிக்கை படிப்பதுமாக இருந்ததைதான் இதுவரை கண்டு வந்தேன். ஆனால் இவரோ தேநீரை நிதானித்து இரசித்து குடித்துக் கொண்டிருந்தார். இவரே என் குரு என்று முடிவு செய்தேன்" என்றார்.ஒரு நாளில் சுமார் 60,000 - 80,000 எண்ணங்கள் நம் மனதில் தோன்றுவதாக கூறுகிறார்கள். சுமாராக ஒரு நொடிக்கு ஓர் எண்ணம் என்று கணக்கு வருகிறது. இப்படி அலைபாயும் மனத்தை கட்டுக்குள் கொண்டுவந்து 'இங்கே, இப்போது வாழ்' என்பதைத்தான் ஞானிகள் சொல்லி வந்துள்ளார்கள்.அப்படி வாழாதவர்களை திருவள்ளுவர்...ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுபகோடியும் அல்ல பல. [ நிலையாமை 34 : 7]வள்ளுவனுக்கு என்ன கிண்டல் பாருங்கள்!. ஒரு பொழுதில் வாழத் தெரியாமல் அலைபாயும் நம்மிடம் கோடி(ஒன்றல்ல, பல) எண்ணங்கள் என்கிறார்

மேலும் (நன்றி: தினமணி)

செல்வத்தைப் பிறர்க்கு உவந்து கொடுக்காமல் யாமே துய்ப்போம் என்று எண்ணித் தாமும் துய்க்கத் தவறியவர் வாழ்நாளே இவ்வுலகில் பலவாகும் என்கிறார் நக்கீரனார். புலவரின் இக்கூற்றுக்குப் பொருந்துவதாய் பின்வரும் குறட்பா அமைகிறது.

 ""ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப 

 கோடியும் அல்ல பல'' 

மேலும் (நன்றி: ஆத்திகம்)

மேல சொன்னமாரி, நாளைக்கு இருப்போமான்றதே தெரியாத... நாளைக்கு இன்னா நாளைக்கு?... அடுத்த நொடி நாம இருப்போமான்றதே நிச்சயமில்லாத நமக்கு மனசுல மட்டும் பாரு! கோடிக்கோடியா நெனைப்பு இருந்துகினு இருக்கும்! அத்தைப் பண்ணலாமா? இத்தை நிறுத்தலாமா? அப்படீன்னு! இன்னமோ போ!