Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label 04 இயல் - பாயிரவியல். Show all posts
Showing posts with label 04 இயல் - பாயிரவியல். Show all posts

அறவாழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்

குறள் 8
அறவாழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்
பிறவாழி நீந்தல் அரிது
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
அற - முழுவதும்; மிகவும் தெளிவாக செவ்வையாக.

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

ஆழி - சக்கரப்படை; ஆணைச்சக்கரம்; கட்டளை வட்டம் மோதிரம் சக்கரம் குயவன்திகிரி; யானைக்கைந்நுனி; கடல் கடற்கரை காண்க:ஆளி; குன்றி கணவனைப்பிரிந்தமகளிர்இழைக்கும்கூடற்சுழி.

அந்தணன் - வேதத்தின்அந்தத்தைஅறிபவன்; அழகியதட்பத்தினையுடையவன், செந்தண்மையுடையவன்; பெரியோன் முனிவன் கடவுள் பார்ப்பான் சனி வியாழன்

தாள் - கால்; மரம்முதலியவற்றின்அடிப்பகுதி; பூமுதலியவற்றின்காம்பு; வைக்கோல்; முயற்சி; தாழ்ப்பாள்; படி; திறவுகோல்; ஒற்றைக்காகிதம்; சட்டையின்கயிறு; விளக்குத்தண்டு; விற்குதை; ஆதி; கடையாணி; வால்மீன்; சிறப்பு; கொய்யாக்கட்டை; தாடை; கண்டம்

சேர்ந்தார்க்கு - சேர்ந்தார் - சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

அல்லால் - அல்லாமல்

பிற - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

ஆழி - சக்கரப்படை; ஆணைச்சக்கரம்; கட்டளை வட்டம் மோதிரம் சக்கரம் குயவன்திகிரி; யானைக்கைந்நுனி; கடல் கடற்கரை காண்க:ஆளி; குன்றி கணவனைப்பிரிந்தமகளிர்இழைக்கும்கூடற்சுழி.

நீந்து - கிறேன், நீந்தினேன், வேன், நீந்த, v. n. To swim as living creatures, நீரில்நீந்த. 2. To swim over, swim out, நீந்தியேற. 3. To pass over, or though, escape from, கடக்க.

நீந்தல் - கடத்தல் 

அரிது - அருமை; பசுமை

முழுப்பொருள்
அறக்கடலாய் விளங்கும் சான்றோனான இறைப்பொருளே அந்தணன் இங்கே. அத்தகைய இறைவனின் துணை இப்பிறவி பெருங்கடலை கடக்க மிக மிக தேவை. அவனை ஒரு காலமும் மறவாது (எப்பொழுதும் நினைத்துக்கொண்டு) அவன் தாள் பற்றி இருப்பவர் இப்பிறவி பெருங்கடலை நீந்த முடியும். மற்றவர்கள் இந்த பிறவி பெருங்கடலை நீந்திக் கடத்தல் மிக மிக அரிது. 

வாழ்க்கையென்பதை ஒரு கடலுக்கு ஒப்பாகச் சொல்வது வழக்கு. கடலானது சோர்வைத்தரும் நீண்ட தூரம், ஆழம், ஆர்ப்பரிக்கும் அலைகள், ஆபத்தை விளைக்ககூடிய பல உயிரினங்கள் என்று நீந்திக் கடப்பதற்கு ஒரு சவாலான களமாக இருப்பது. அதைக் கடப்பதற்கு எப்படி ஒரு நல்ல நாவாய் தேவையோ, நாவாயைச் செலுத்த மீகாமன் தேவையோ, அதைப் போன்றவன் தான் அறக்கடலாய் விளங்கும் சான்றோனான இறைப்பொருள். அவனைத் துணையெனக் கொண்டே, பிறவியாகிய,  பேராபத்துகளும், கடப்பதற்கு பல சவால்களும் நிறைந்த மனித வாழ்கையைக் கடக்கமுடியும்.

திருக்குறளை மூன்று வகையில் பார்க்கலாம். நெறிகள். அறங்கள். மெய்யறிதல்கள். நெறிகளாக மட்டுமே நாம் கண்டு வருகிறோம். பல குறள்கள் அவ்வகைப்பட்டவை. ஆனால் குறள் ஒருபோதும் இதைச்செய்தாகவேண்டும் என்று சொல்வதில்லை. இதைச்செய்யாவிட்டால் உனக்கு இன்ன தண்டனை என்று சொல்வதில்லை. மனுநீதி அல்லது குரான் போன்ற நூல்களுடன் ஒப்பிட்டுநோக்கினால் இதைக் காணமுடியும். குறள் கனிந்த குரலில் பேசுகிறது. அந்தக் கனிவு எங்ஙனம் வந்தது? அது அறத்தில் வேரூன்றியதாக இருப்பதனால்தான். அறவாழி அந்தணன் என்றே அது இறைவனைக் காண்கிறது. இது சரி இது தவறு என்ற இறுதி கூறும் அதிகார நிலையில் நின்றபடி குறள்பேசுவதில்லை. வாழ்க்கையின் போக்கு இவ்வாறு இருக்கிறது, இதில் நீ இவ்வாறு இருப்பது நலம் பயக்கும் என்று சொல்கிறது. இந்த அறநோக்குதான் குறளின் நெறிகளுக்கு அடிப்படையாகும். அன்றி மதமோ அதிகாரமோ அல்ல.

அந்த அறநோக்கு எங்ஙனம் வருகிறது? அது குறளில் உள்ள மெய்யறிதலில் இருந்தே. நுண்மையான புடவிப்பேரியக்கம் குறித்த மறையறிதல் குறளாசிரியருக்கு உள்ளது. ஆகவேதான் அவர் அறிவருக்கு அறிவர் என்று சொல்லப்படுகிறார். அந்த மெய்யறிவை நாம் குறளின் பல பாடல்களில் அறியமுடியும். அதிலிருந்தே வாழ்க்கைப்பேரியக்கம் குறித்த அறிதலை அவர் அறிந்தார்.

இந்தமூன்று தளங்களிலும் நிற்கும் குறளை அணுகுவதற்கு நுண்தத்துவநோக்கு தேவை. அதை சரியாகவே சொல்லியிருக்கிறீர்கள். உங்கள் நுண்ணறிவால் நீங்கள் குறளைப்பற்றி எழுதலாம். எழுத வேண்டும். வாழ்த்துக்கள்
மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”அறவாழி யண்ணல்” (சீவக 1611)
“ஒண்மணி அறவாழி” (சீவக 3023)
“அருளோடெழும் அறவாழி அப்பா” (திருநூற் 5)
“அறவாழி கொண்டே வென்ற அந்தணனே” (திருநூற் 27)

“கொடிமாடச் செங்குன்றூர் நின்ற அந்தணன்” (சம்பந்தர்.கொடிமாடச் 1)
“இமையோர் போற்றும் அந்தணனை” (அப்பர்.ஆரூர் 4)

“அறவனை ஆழிப்படை அந்தணனை” (திருவாய் 1.7:1)

“அறவன் கழல்சேர்ந்து” (சம்பந்தர் அரிசிற் 11)

குறிப்பு
பிறிது ஆழி என்று இருப்பின் அறமல்லாத மறமாகிய ஆழி என்று கொள்ளுதல் கூடும். பிறவாழி என்று பன்மையாகக் கூறியமையின் அறத்தின் இன்மாகி பொருள் இன்பக் கடல்கள் என்று உரை கூறுவதே பொருந்தும். பிற ஆழிகளைக் கடக்க ஒராழி உதவும் என்றது ஒரு நயம்

பரிமேலழகர் உரை
அற ஆழி அந்தணன் தாள் சேர்ந்தார்க்கு அல்லால் - அறக்கடல் ஆகிய அந்தணனது தாள் ஆகிய புணையைச் சேர்ந்தார்க்கல்லது; பிற ஆழி நீந்தல் அரிது. அதனின் பிறவாகிய கடல்களை நீந்தல் அரிது. (அறம், பொருள், இன்பம் என உடன் எண்ணப்பட்ட மூன்றனுள் அறத்தை முன்னர்ப் பிரித்தமையான், ஏனைப் பொருளும், இன்பமும் பிற எனப்பட்டன. பல்வேறு வகைப்பட்ட அறங்கள் எல்லாவற்றையும் தனக்கு வடிவமாக உடையான் ஆகலின், 'அறஆழி' அந்தணன் என்றார். 'அறஆழி' என்பதனைத் தரும சக்கரம் ஆக்கி, 'அதனை உடைய அந்தணன்' என்று உரைப்பாரும் உளர். அப்புணையைச் சேராதார் கரைகாணாது அவற்றுள்ளே அழுந்துவர் ஆகலின், 'நீந்தல் அரிது' என்றார். இஃது ஏகதேச உருவகம்.).

மணக்குடவர் உரை
அறமாகிய கடலையுடைய அந்தணனது திருவடியைச் சேர்ந்தவர்க்கல்லது, ஒழிந்த பேர்களுக்குப் பிறவாழியை நீந்தலாகாது. அது பெறுதலரிது. இது காமமும் பொருளும் பற்றி வரும் அவலங் கெடுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
அறக்கடலாக விளங்கும் கடவுளின் திருவடிகளைப் பொருந்தி நினைக்கின்றவர் அல்லாமல், மற்றவர் பொருளும் இன்பமுமாகிய மற்ற கடல்களைக் கடக்க முடியாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறக்கடலான கடவுளின் திருவடிகளை சேர்ந்தவரே அல்லாமல் மற்றவர் பிறவியாக கடலை நீந்திக் கடப்பது கடினம்.

பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க

குறள் 6
பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க
நெறிநின்றார் நீடுவாழ் வார்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
பொறி - வரி, கோடு, புள்ளி; தழும்பு; அடையாளம்; எழுத்து; இலாஞ்சனை; விருது; உயர்ந்தஉடல்இலக்கணம்; வண்டு; பீலி; தேமல்; பதுமை; விதி; கன்னப்பொருத்து; மூட்டுவாய்; மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறி; ஆண்குறி; மனம்; அறிவு; அனற்றுகள்; ஒளி; எந்திரம்; மதிலுறுப்பு; மரக்கலம்; விரகு; நெற்றிப்பட்டம்; திருமகள்; செல்வம்; பொலிவு; முன்வினைப்பயன்; திரட்சி; ஊழ்.

வாயில் - வழி; கட்டடத்துள்நுழையும்வாசல்; ஐம்பொறி; ஐம்புலன்; துளை; இடம்; காரணம்; கழுவாய்; அரசவை; வாயில்காப்போன்; தூதன்; தலைவனையும்தலைவியையும்இடைநின்றுகூட்டுந்தூது; திறம்; கதவு; வரலாறு.

ஐந்து - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறிகள்; ஐந்தென்னும்எண்; பஞ்சாங்கம்.

அவித்தான் - அவித்தல் - வேகச்செ ய்தல்; அணைத்துவிடுதல்; அடக்குதல்; கெடுத்தல் துடைத்தல் நீக்குதல்

பொய் - மாயை; போலியானது; உண்மையல்லாதது; நிலையாமை; உட்டுளை; மரப்பொந்து; செயற்கையானது; சிறுசிறாய்.

தீர் - tīr   VI. v. t. finish, complete, முடி; 2. accomplish, perfect, பூர்த்தியாக்கு; 3. settle, decide, தீர்மானி; 4. expiate (as sin), cure (as sickness), allay (as thirst) நீக்கு.

தீர்த்தல் - விடுதல்; முடித்தல்; போக்குதல்; அழித்தல்; கொல்லுதல்; தீர்ப்புச்செய்தல்; நன்றாகப்புடைத்தல்; கடன்முதலியனஒழித்தல்; மனைவியைவிலக்குதல்.

ஒழுக்க - ஒழுக்கம் - நடை, முறைமை; நன்னடத்தை, ஆசாரம்; சீலம்; உலகம்ஓம்பியநெறி; உயர்ச்சி; தன்மை; குலம்.

நெறி - வழி; சமயம்; வளைவு; சுருள்; விதி; ஒழுக்கம்; செய்யுள்நடை; குலம்; வழிவகை; ஆளுகை; குதிரைமுதலியவற்றின்நடை; வீடுபேறு; கோயில்; தாழ்ப்பாள்; கண்மண்டைக்குழி; புறவிதழ்ஒடிக்கை; காண்க:நெறிக்கட்டி; மனநிலை.

நின்றார் - நின்று - id. adv. Always, permanently; எப்பொழுதும். நிறைபய னொருங்குடனின்றுபெற நிகழுங் குன்றவை சிலவே (பரிபா. 15,7).--part. A particle used in the ablativesense; ஐந்தாம்வேற்றுமைப்பொருள்பட வரும் ஓரிடைச்சொல். (திருக்கோ. 34, உரை.)

நில் - nil   நில்லு V. v. i. (நின்றேன், நிற்பேன்) stand; 2. stay தங்கு; 3. be durable, last, persist in a course of conduct, persevere, நிலைநில்; 4. be retained or held, அடங்கு; 5. cease, be discontinued, stopped, suspended, ஒழி.

நீடு - நெடுங்காலம்; நிலைத்திருக்கை.

வாழ்வார் - வாழ்கிறார்

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

முழுப்பொருள்
ஒருவன் முக்தி அடைய எது வழி? ஐந்து பொறிகள் எனப்படும் கண், வாய், மூக்கு, செவி, மெய் (உடல்) ஆகியவற்றின் வழியாக பிறக்கும் ஆசைகளை முற்றுமாக அழித்து, பொய்களை அறுத்து நிலையாமையை கடந்து நிலைத்து நிற்கும் இறைவனை அவன் வழியான அற ஒழுக்க நெறிகளில் நிற்கின்றவர் நெடுங்காலம் வாழ்வார். முக்தி அடைவார்.  

திருஞானசம்பந்தர் பின்வரும் தேவாரப் பண்ணிலே, இதே போன்ற கருத்தை முன்வைத்து, 
“ புலனைந்தும் பொறி கலங்கி நெறி மயங்கி அறிவழிந்திட்டு”  
என்கிறார்.  ஐம்புலன்களும் தங்கள் பயனான இயக்கத்தினின்றும் தடுமாறி, அவற்றுக்குரிய நெறி மறந்து, அதனால் அறிவழிந்த்திட்டு என்பார்..
புலன்களின் இச்சைகள் பெரும்பாலும் நம்மை நல்லொழுக்க வழிகளிலிருந்த்து விலக்குவதாகவே இருக்கின்றன. 

தியடோர் பாஸ்கரன் அவர்கள் “செல்விருந்துதோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பார்” என்ற கட்டுரையில் இக்குறளை இப்படி எழுதியிருப்பார் - “பொறிவாயில் ஐந்துவித்தான் யார்?” சாதி போன்ற உயர்வு தாழ்வற்றதுமன்றி, எல்லா மனிதர் மட்டுமல்ல எல்லா உயிர்களும் பிறப்பொக்கும் என்ற கருத்தாக்கம் என்ன மிகவும் ஈர்த்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”ஐவரை வென்றோன்” (சிலப் 10:198)
“அஞ்சொண் புலனும் அவைசெற்ற
மஞ்சன் மயிலா டுதுறையை
நெஞ்சொன்றிநினைந் தெழுவார்மேல்
துஞ்சம் பிணியா யினதானே” (சம்பந்தர்.திருமயிலாடுதுறை 4)

“வென்றவன் புலன்ஐந்தும்” (சம்பந்தர்.திருவல்லம் 10)

“அஞ்சு புலங்களை விலங்கினை” (சம்பந்தர்.திருப்புறம்பயம் 8)

“புலங்கள் வென்றவன் எம்இறைவன்” (சம்பந்தர்.திருவெண்டுறை 7)

“வென்றானைப் புலன்ஐந்தும்” (அப்பர்.உள்ளத்திருக் 7)

“பொல்லாப் புலனைந்தும் போக்கி னான்காண்” (அப்பர்.திருக்காளத்தி 6)

“அறுத்தானாம் அஞ்சும்” (அப்பர்.திருக்கருகாவூர் 11)

“பொறிவாயில் ஐந்தவித்த புனிதன் நீயே” (சிவசம்போதனை 1:29)

“பொறிவாயிலிவ்வைந்தனையும் அவியப் பொருது” (சுந்தரர், நெல்வாயில் 2)

”பிணக்கற அறுவகைச் சமயமும் நெறிஉள்ளி உரைத்த
கணக்கறு நலத்தினன்” (திருவாய்மொழி 1.3:5)
“அறிவினாற் குறைவில்லா அகல்ஞாலத் தவர் அறிய
நெறியெல்லாம் எடுத்துரைத்த நிறைஞானத் தொருமூர்த்தி”  (திருவாய்மொழி 4.8:6)

பரிமேலழகர் உரை
பொறி வாயில் ஐந்து அவித்தான் - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்னும் பொறிகளை வழியாக உடைய ஐந்து அவாவினையும் அறுத்தானது; பொய் தீர் ஒழுக்க நெறி நின்றார்-மெய்யான ஒழுக்க நெறியின்கண் நின்றார், நீடு வாழ்வார் - பிறப்பு இன்றி எக்காலத்தும் ஒரு தன்மையராய் வாழ்வார். (புலன்கள் ஐந்து ஆகலான், அவற்றின்கண் செல்கின்ற அவாவும் ஐந்து ஆயிற்று. ஒழுக்க நெறி ஐந்தவித்தானால் சொல்லப்பட்டமையின், ஆண்டை ஆறனுருபு செய்யுட் கிழமைக்கண் வந்தது. 'கபிலரது பாட்டு' என்பது போல. இவை நான்கு பாட்டானும் இறைவனை நினைத்தலும், வாழ்த்தலும், அவன் நெறி நிற்றலும் செய்தார் வீடு பெறுவர் என்பது கூறப்பட்டது).

மணக்குடவர் உரை
மெய் வாய் கண் மூக்குச் செவியென்னும் ஐம் பொறிகளின் வழியாக வரும் ஊறு சுவை யொளி நாற்ற மோசை யென்னு மைந்தின்கண்ணுஞ் செல்லும் மன நிகழ்ச்சியை அடக்கினானது பொய்யற்ற வொழுக்க நெறியிலே நின்றாரன்றே நெடிது வாழ்வார்?.இது சாவில்லையென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஐம்பொறி வாயிலாக பிறக்கும் வேட்கைகளை அவித்த இறைவனுடைய பொய்யற்ற ஒழுக்க நெறியில் நின்றவர், நிலை பெற்ற நல்வாழ்க்கை வாழ்வர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி ஆகிய ஐந்து பொறிகளின் வழிப் பிறக்கும் தீய ஆசைகளை அழித்து கடவுளின் பொய்யற்ற ஒழுக்க வழியிலே நின்றர் நெடுங்காலம் வாழ்வார்.

அறத்தாறு இதுவென வேண்டா சிவிகை

குறள் 37
அறத்தாறு இதுவென வேண்டா சிவிகை
பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தான் இடை
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]

பொருள்
அறத்து - அறுத்தல் - அரிதல், ஊடறுத்தல், செங்கல்அறுத்தல், தாலியறுத்தல், இடைவிடுதல் பங்கிட்டுக்கொடுத்தல்; முடிவுசெய்தல்; வளைதோண்டல்; வருத்துதல் நீக்குதல் இல்லாமற்செய்தல்; வெல்லுதல் செரித்தல்

அறத்து - அறம்  - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்

ஆறு - ஓர்எண்ணிக்கை;  நதி; வழி பக்கம் சமயம் அறம் சூழச்சி; விதம் இயல்பு தலைக்கடை

இது - அஃறிணைஒருமைஅண்மைச்சுட்டுப்பெயர்; இந்த

என - என்னுடைய; என்ன; என்று; ஓர்உவமவுருபு.

வேண்டுதல் - விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

வேண்டா - விரும்பாத 

சிவிகை - பல்லக்கு; எருதுபூட்டியவண்டிவகை.

பொறுத்தல் - தாங்குதல்; சகித்தல்; சுமத்தல்; அணிதல்; இளக்காரம்கொடுத்தல்; மன்னித்தல்; உத்தரவாதமாதல்; தாமதித்தல்; உவமையாகப்பெறுதல்; சாந்தமாயிருத்தல்.

பொறுத்தானொடு -சுமந்தவன் உடன்

ஊர்ந்தான் - ஊர்தல் - நகருதல்; பரவுதல்; தினவுறுதல்; நெருங்குதல்; வடிதல்; ஏறிச்செல்லுதல்; கழலுதல்; ஏறுதல்.

இடை - நடு; மத்தியகாலம் அரை மத்தியதரத்தார்; இடைச்சாதி; இடையெழுத்து இடைச்சொல் இடம் இடப்பக்கம்; வழி தொடர்பு சமயம் காரணம் நீட்டல்அளவையுள்ஒன்று; துன்பம் இடையீடு தடுக்கை; தசநாடியுள்ஒன்று; பூமி எடை நூறுபலம்; பொழுது நடுவுநிலை வேறுபாடு துறக்கம் பசு வாக்கு ஏழனுருபு

முழுப்பொருள்
அற வாழ்வின் இயல்பு, வழி, பயன் ஆகியவற்றை நூல்களின் மூலம் சொல்லி கற்கவேண்டும் என்றில்லை. பல்லக்கில் சுமந்துசெல்லப்படும் அறச்செல்வோர்களை கண்டு, அவர்கள் வாழ்வில் கடந்துவந்த பாதைகளையும் அவர்கள் அறத்தின் பால் கொண்ட உறுதியயையும் அவர்கள் புரிந்த செயல்களையும் அறிந்து, அதனை மற்றவரிடத்து வேறுபடுத்திப் பார்த்தாலே போதும்.  அறத்தின் பயனையும் சிறப்பையும் அறியலாம். 

பல்லக்கில் சுமந்து சென்றால் மேலோர் பல்லக்கை சும்மப்பவர் கீழோர் பாவம் செய்தோர் என்றில்லை. இன்றையகாலக்கட்டங்களில் பொதுவாக பல்லக்குகளை இரு இடங்களில் காண்கிறோம். ஒன்று கோயில் திருவிழாக்களில், தெய்வ மூர்த்திகளின் நகர் உலாக்களில். இரண்டு கல்யாணங்களில் ஆடம்பரமாக ஒரு பகட்டுக்காக கேளிக்கைக்காக செய்யப்படும் - அதனை விட்டுவிடுவோம். 

கோயில்களில் இறைவனை பல்லக்கில் சும்மாக்கிறார்கள். அதேப்போல் அறச்செல்வர்களை மக்கள் மனதில் பல்லக்கில் சும்மக்கின்றனர். உதாரணமாக மஹாத்மா காந்தி, கிருஷ்ணம்மாள் ஜகந்நாதன், வினோபா பாவே ஆகியோரை கூறலாம். இவர்கள் மட்டும் அல்ல மக்களுள் மக்களாக தன்னால் இயன்றவற்றை செய்து பேறு பெற்றோரும் உண்டு. உதாரணமாக யானை டாக்டர் கிருஷ்ணமூர்த்தி, நெ.சுந்தரவடிவேலு ஆகியோரை கூறலாம். 

நூல்களில் அறத்தைப் பற்றி பயில்கிறோம் ஆனால் அது உண்மையா நடைமுறையில் அது சாத்தியமா என்று பார்க்க வேண்டும் என்றால் நீ உலகில் உள்ள அறச்செல்வோரை இவ்வுலகம் எப்படி தாங்குகிறது என்று பார்த்து அதற்கான காரணத்தையம் அவர்கள் வந்த வழியினையும் செய்த செயல்களை உணர்ந்தாலே போதும்.

பாயசம் சாப்பிட்டால் நமக்கு இன்னொரு குவளை பாயசம் சாப்பிட தோன்றுகிறது. ஏனெனில் அது இனிப்பின் தன்மை. அது போல மேலும் நாம் நல்லோர் சான்றோர் அறத்தோர் பெறும் பயனையும் மதிப்பையும் பார்த்து உணர்ந்தால் நமக்கும் அவ்வழியை பின்பற்ற ஒரு மிகப்பெரிய உந்துதலாக அமையும். மேலும் அறவழில் செல்லாதோர் அனுபவிக்கும் துயரங்களை கண்டால் நமக்கு அவ்வழியில் செல்ல உந்துதல் ஏற்படாது. 

கவிஞர் மகுடேஸ்வரன் (கீழே முழு உரை உள்ளது) கூறுவதுப்போல் துன்பங்களை சுமப்பவனிடம் எது அறம் என்று போதிக்காதே ஏனெனில் அவன் துன்பத்தில் இருக்கிறான். அவன் விடுதலைக்கு அவன் உடன் இருந்து தோள்கொடுத்து உதவு. பல்லக்கின் மேல் உட்கார்ந்து செல்வது அறமன்று என்று கூறுவது பயனில்லை ஏனெனில் பல்லக்கில் இருப்பவன் அவன் அதிகாரத்தை காண்பிப்பான்.  

நீங்கள் குறிப்பிட்ட குறள் மீதான என் வாசிப்பு என்பது இந்த இரண்டு சாத்தியங்களையும் ஒட்டியது. அக்குறள் அதிகமாகப் புகழ்பெற்ற  ஒன்றல்ல. ஏனென்றால் விதிவலிமையைச் சொல்லும் எளிய குறளாக மட்டுமே அது அடையாளப்படுத்தப்பட்டிருந்தது. ஆனால் அது மட்டும்தானா?

தமிழில் குறள் மீதான உரைகளில் வடமொழி அறிவு இன்மையின் பெரும் பிழைகளும், இந்தியஞானமரபில் பழக்கம் இல்லாததனால் இந்திய ஞானமரபின் விவாதங்களில் வைத்து குறளைப் பார்க்க முடியாமையின் விடுபடல்களும் நிறைந்திருக்கின்றன.

பரிமேலழகர் ”அறத்து ஆறு இது எனல் வேண்டா. அறத்தின் பயன் இதுவென்று யாம் ஆகம அளவையான் உணர்த்தல் வேண்டா, சிவிகை பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தான் இடை- சிவிகையைக் காவுவானோடு செலுத்துவானோடு காட்சியளவை தன்னானே உணரப்படும்’ என்று சொல்கிறார்.

இதில் இருந்து எளிமையான ஓர் உரையை பிற்காலத்தவர் தருவித்துக்கொண்டார்கள். அதாவது ‘அறத்தின் வழி இது என்பதற்கு சான்றாக பல்லக்கு தூக்குபவனையும் அதில் ஏறிச் செல்பவனையும் எடுத்துக்கொண்டாலே போதுமே’ என்பதே அக்குறளின் பொருள் என்று கொண்டார்கள். பரிமேலழகர் சொல்லுவதாக இவர்கள் எடுத்துக்கொண்ட அந்த உரையையே நாம் இன்றுவரை எல்லா நூல்களிலும் காண்கிறோம். கணிசமான குறள் உரைகள் ஒரு அடுப்பில் தீ வாங்கி ஊரே சமைப்பது போன்றவை.

அக்காலத்து தத்துவ விவாதத்தின் தளத்தில் வைத்துப் பார்க்க வேண்டிய குறள் இது. அறத்தின் பயன் இதுவென்று யாம் ஆகம அளவையான் உணர்த்தல் வேண்டா என்கிறார் பரிமேலழகர். ஆகம அளவை என்றால் என்ன?

அளவைவாதம் என்பது மீமாம்சத்துக்கு தமிழில் சுட்டப்பட்ட பெயர். இதை நாம் மணிமேகலையில் காணலாம். இதில் ஆகம அளவைவாதம் என்பது பூர்வ மீமாம்சை. வேதங்களை தன் முழுமுதல் அடிபப்டையாகக் கொண்ட ‘வேதமுதன்மைவாதம்’ அல்லது ‘வேள்விமையவாதம்’  என்று பூர்வ மீமாம்சையைச் சொல்லலாம்.

பூர்வ மீமாம்சையின் அடிப்படையான கருத்துக்களில் ஒன்று ‘அபூர்வம்’ என்பது. ஒரு செயலைச் செய்தால் அதற்கான பயன் உண்டு என்பதும் அந்தப்பயன் செய்தவனும் செய்யப்பட்டவனும் இல்லாமலான நிலையில் கூட இருந்துகொண்டிருக்கும் என்றும் மீமாம்சகர் சொன்னார்கள். அவ்வாறு திகழும் செயல்பயனே அபூர்வம். இது வேள்விக்கருமங்களை விளக்கும் கருதுகோள்.  வேள்விகளின் மூலம் கிடைக்கும் ‘பயன்’ அல்லது ‘லாபம்’ எங்கோ ஓர் இடத்தில் இருந்து உரிய நேரத்தில் வந்து சேரும் என்று மீமாம்சம் சொன்னது

அபூர்வம் என்னும் கருத்து பிறவிவினை வாதத்துக்குச் சமானமானதாக சிலரால் இப்போது கொள்ளப்படுகிரது. அது பிழை. வேள்விசெய்தால் அதன் பயன் ஒருவனை அடுத்த பிறவியானாலும் வந்து சேரும் என்று பூர்வமீமாம்சம் தன் அபூர்வம் கோட்பாட்டில் சொல்கிறது என்பது உண்மை. ஆனால்  அது பிறவிவினைவாதம் அல்ல.

பிறவிவினைவாதம் என்பது ஒருவனின் எல்லா நன்மை தீமைகளும் அவன் முற்பிறவியில் செய்தவற்றின் விளைவுகளே என்கிறது. அபூர்வவாதம் ஒருவன் எந்தப்பிறவி எடுத்தாலும் வேள்விகள் செய்தால் அப்பிறவியிலேயே எல்லா மேன்மைகளையும் அடையலாம் என்கிறது. அசுரர்களும் ராட்சதர்களும்கூட வேள்விசெய்து பயன்பெற்றார்கள். அது சிலருக்கு வேள்விகளை தடைசெய்ததுகூட அவ்வேள்விகளை அவர்கள் செய்தால் தங்களை விட மேலே சென்று விடுவார்கள் என்பதனால்தான்.

பூர்வமீமாம்சத்தின் அபூர்வம் அல்லது வேள்விப்பயன் வாதத்துக்கு எதிராக வள்ளுவர் பிறவி வினை வாதத்தை முன்வைக்கிறார் என்றுதான் தன் உரையில் பரிமேலழகர் சொல்கிறார். அளவைவாத அடிபப்டையில் பார்க்காதே, முன்னைவினையின் பயன் என்ன என்பதை சிவிகை சுமப்பவனையும் ஏறுபவனையும் கண்ணால் பார்த்தாலே தெரிகிறதே என்பதுதான் குறளின் பொருள் என்கிறார் அவர். இந்த விவாதம் சமணத்துக்கும் சைவத்துக்கும் நடுவே அக்காலத்தில் தீவிரமாக நடந்த ஒன்று.

வள்ளுவர் அப்படிச் சொல்கிறாரா , அது உண்மையா என்பது வேறு விஷயம். ஆனால் நம் பிற்கால உரைக்காரர்களுக்கு அளவைவாதம் என்றால் என்னவென்றே தெரியாததன் விளைவே அவர்களின் எளிமையான புரிதல். இன்று வரை ஒரு தட்டையான வரியை இக்குறளின் பொருள் என்று கொடுத்துவிட்டு போய்க்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

உரைகளுக்குள் போகாமல் ஒரு நவீன வாசகன் வாசிப்பானாகில் அவனுக்குக் கிடைப்பவை இரண்டு விஷயங்கள். ஒன்று இவ்வரிகளின் சொற்கள். இப்பிரதி. இரண்டு திருவள்ளுவர் சமணராக இருந்திருக்கக் கூடும் என்ற ஊகம். இவ்விரண்டின் அடிப்படையில் அவன் தன் வாசிப்பை நிகழ்த்தலாம். நான் செய்திருப்பது அதைத்தான்.

சமணர்களுக்கு பிறவிப்பயன் என்பது முக்கியமான கோட்பாடு. இப்பிறவியில்  அடையும் நன்மைகள் எல்லாம் முற்பிறவிப்பயனே என்பது அவர்களின் நம்பிக்கை. ஆனால்  சமணம் தமிழகத்தில் ஒரு பெரிய விடுவிக்கும் சக்தியாக வந்த ஒன்று. அதை சிரமண மதம் என்று சொன்னார்கள். உழைப்பவர்களின் மதம். அந்நிலையில் பல்லக்கு சுமப்பதை மாற்றமுடியாத விதி என்றா அது சொல்லியிருக்கும்?

அவ்வரிகளைப் பார்க்கும்போது ‘அறத்தின் வழி இது என்று நினைத்தல் வேண்டாம்’ என்கிறார் வள்ளுவர். யாருடன்? ‘இதுவே அறத்தின் மாற்றமில்லா வழி’ என்று நம்புகிறவர்களிடம் தானே. அப்படியானால் மாற்றம் உண்டு என்பதைத்தானே அவர் சொல்கிறார்? அவ்வரிகள் அளிக்கும் பொருள் அதுதானே? சிவிகை பொறுப்பவனுக்கும் ஊர்பவனுக்கும் நடுவே உள்ள வழியே அறத்தின் வழி என்று எண்ணவேண்டாம் என்பதே அக்குறள் என்பதுதான் கவிதையின் தரிசனம் என்பதே என் வாசிப்பு

ஜெ 

பொருள்மயக்கம் என்பது இன்றுள்ள ஓர் இயல்பு அல்ல, எல்லா காலத்திலும் இலக்கியத்தின் அழகியலாகவே உள்ளது. குறுந்தொகை நற்றிணை பாடல்கள் குறள்பாடல்கள் பல அற்புதமான பொருள்மயக்கங்களுடன் உள்ளன. பல நூறு ஆண்டுகளாக அவற்றுக்கு மீண்டும் மீண்டும் உரைகள் எழுதப்படுகின்றன. எவ்வளவு உரைகள் எழுதப்பட்டபின்னரும் அவற்றின் பொருள்மயக்கம் புதிய சிந்தனைகளை உருவாக்கியபடி நீடிக்கத்தான் செய்கிறது

அறத்தா றிதுவென வேண்டா சிவிகை
பொறுத்தானோ டூர்ந்தான் இடை.

இந்த ஒரு குறளுக்கு மட்டும் எத்தனை வகையாக பொருள் கொள்ளப்பட்டுள்ளது என்று நோக்கினால் எம்ப்சன் என்ன சொல்கிரார் என்று புரியும். ‘பல்லக்கில் செல்பவன் சுமப்பவன் இருவரையும் வைத்து அறத்தின் வழி இதுவே என நினைக்கவேண்டாம்’ இவ்வளவுதான் குறள். இது முற்பிறப்பின் வினைப்பயனைச் சொல்வது என்பது பரிமேலழகர் கூற்று. சமண ஊழ்வினையைச் சொல்கிறது என்பது நச்சினார்க்கினியர் உரை

இப்போதுள்ள இதுவே அறத்தின் எப்போதுமுள்ள வழி என்று நினைக்காதே வண்டியும் ஓர்நாள் ஓடத்தில் ஏறும் என்றுதான் வள்ளுவர் சொல்கிறார் என்றே நான் வாசிக்கிறேன். இன்னும் பல வாசிப்புகளுக்கு இதிலே இடமுள்ளது. இன்னும் இன்னும் சிந்திக்கச் செய்கிறது இந்தக்குறள்.

அறியாத குறள்கள் - கவிஞர் மகுடேசுவரன்
அறம் என்றால் தெரியும். தர்மம். உலக மகா நற்செயல். காலம் மாறினும் கோலம் மாறினும் கொள்கை மாறினும் நன்மைக்கு எதிரான விளைவைத் தராத அருட்பணி. புண்ணியம். உயிருக்கு இதமளிக்கும் நல்வினை. 

ஆறு என்றால் என்னவென்று பார்ப்போம். ஆறு என்பதற்கு ’நதி, வழி, பக்கம், பயன், சூழ்ச்சி, விதம், இயல்பு’ எனப் பொருள்கள் பல. 

அறத்தாறு என்பதற்கு அறத்தின் வழி, அறத்தின் பயன், அறத்தின் சூழ்ச்சி, அறத்தின் இயல்பு என்றுள்ளவற்றில் எதைக் கருதுவது ? குறள்தொடர்ந்து ஒரு முடிவுக்கு வரவுள்ளோம். 

அறத்தாறு இதுவென வேண்டா. சிவிகை என்றால் பல்லக்கு. சிவிகை பொறுத்தான்’ என்றால் பல்லக்கைச் சுமப்பவன். ஊர்ந்தான் என்றால் அதில் பயணிப்பவன். ஊர்ந்ததால் வண்டிகளை ஊர்திகள் என்கிறோம். கடைசிச் சீர் இடை. 

ஒருவன் பல்லக்கில் அமர்ந்து இன்பமாகச் செல்கிறான். மற்றவர்கள் அந்தப் பல்லக்கைச் சுமந்து செல்கிறார்கள். இங்கே மேலும் பொருள் துலக்கத்திற்குத் துணையாக அதிகாரத்தின் பெயரையும் பார்க்கவேண்டும். அறன் வலியுறுத்தல். அறத்தை வலியுறுத்திப் பேசுகின்ற குறள்கள். அப்படியென்றால் இக்குறள் அறத்தின் மேன்மை குறித்து வலியுறுத்தி அழுத்தந்திருத்தமாக எதையோ சொல்ல வருகிறது. அல்லது அறத்தை வலியுறுத்தி எங்கெங்கு எப்படியெப்படிப் பேசலாம் என்பதைப் பற்றி விளக்க வருகிறது.

நமக்கு இன்று தோன்றுகிற கேள்வி இது. ஒருவன் ஒய்யாரமாக அமர்ந்திருக்க அதை நால்வர் தோள்களில் விதிர்விதிர்க்கச் சுமந்து செல்வதா ? இது என்ன நியாயம் ? இது என்ன அறம் ? 

ஒருவேளை இதுதான் அறத்தின் பயனோ ? இதுதான் அறத்தின் வழியோ ? இது அறத்தின் சூழ்ச்சியோ ? இல்லை இல்லை இல்லை. இதுவென வேண்டா. இது அறமில்லை என்கிறார் வள்ளுவர். 

தன்னை நால்வர் சுமந்து செல்ல அதில் ஒய்யாரமாக அமர்ந்து செல்பவனிடம் சென்று ‘இது அறமில்லை... இது அறம் நல்கும் செயலில்லை’ என்று சொல்லாதீர். சொன்னால் தன் மூர்க்கத்தைக் காட்டுவான். அதிகாரத்தைக் காட்டுவான். அவனுக்கும் அறத்திற்கும் தொடர்பில்லை. 

சுமந்துசெல்கிறானே அவனிடம் சொல்லலாமா ? அவனிடமும் சொல்லக் கூடாது. ஏன் ? அவன் அறத்திற்கு எதிராக என்ன செய்தான் ? அவன் அப்பாவி அல்லவா ? அவனிடம் அறம் போதிக்கலாகாதா ? கூடாது என்கிறார் வள்ளுவர். பல்லக்கில் செல்பவன் மூர்க்கன், அவனிடம் அறம் போதிக்க வேண்டா’ என்பது புரிகிறது. சுமப்பவன் என்ன பாவம் செய்தான் ? 

அதற்கு நான் கருதும் பொருள் : அவன் எற்கனவே சுமக்க முடியாமல் சுமந்து செல்கிறவன். அவன் தோள்கள் பழுத்திருக்கின்றன. மூச்சு இறைக்கிறது. கால்கள் துவண்டுள்ளன. அவனருகே நீ உன் போதனைகளோடு செல்லாதே. பதிலாக, அவன்படும் துன்பத்திற்கு நீயும் தோள்கொடு. அவன்படும் பாடுகளில் பங்குகொள். அவனிடம் அறம் தர்மம் புண்ணியம் அது இது என்று எதையும் கூறாதே. உன் செயல்வழியே உதவு. சொற்களைக் குறை. அவன் விடுதலைக்கு உதவு. 

தற்காலத்தைப் பார்ப்போம் ! நாம் தாங்க முடியாத துன்பங்களில் உழன்றுகொண்டிருக்கிறோம், நம் மீட்பராகத் தங்களைக் கூறிக்கொள்ளும் அரசியல்வாதிகள் போதிப்பதிலேயே குறியாக இருக்கிறார்கள், அல்லவா ?

இப்பொழுது பொருள் திரட்டுகிறேன், பாருங்கள் !
‘பல்லக்கில் அமர்ந்து செல்கின்றவனிடமும் அதைச் சுமந்து செல்கின்றவனிடமும் இடையே போய் அறத்திற்கான வழிகள் இவை என்று வலியுறுத்திக்கொண்டிராதே.’ 
 அறத்தாறு இதுவென வேண்டா சிவிகை 
பொறுத்தானோ(டு) ஊர்ந்தான் இடை. 
ஏன் என்பதற்கான காரணத்தைத் தெளிவாக விளக்கவல்லவனே நல்ல உரையாசிரியன்.

ஒப்புமை
“சிவிகை பொறுத்தார் எனத் திருத்தினாரும் உளர்” (இ.கொ.சூ. 130)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
அறத்து ஆறு இது என வேண்டா - அறத்தின் பயன் இது என்று யாம் ஆகம அளவையான் உணர்த்தல் வேண்டா; சிவிகை பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தான் இடை - சிவிகையைக் காவுவானோடு செலுத்துவானிடைக் காட்சியளவை தன்னானே உணரப்படும். (பயனை 'ஆறு' என்றார், பின்னது ஆகலின். 'என' என்னும் எச்சத்தால் சொல் ஆகிய ஆகம அளவையும், 'பொறுத்தானோடு ஊர்ந்தானிடை' என்றதனால் காட்சியளவையும் பெற்றாம். உணரப்படும் என்பது சொல்லெச்சம். இதனான் அறம் பொன்றாத் துணையாதல் தெளிவிக்கப்பட்டது. தன்னானே உணரப்படும். (பயனை 'ஆறு' என்றார், பின்னது ஆகலின் 'என' என்னும் எச்சத்தால் சொல் ஆகிய ஆகம அளவையும், 'பொறுத்தாணோடு ஊர்ந்தானிடை' என்றதனால் காட்சியளவையும் பெற்றாம், உணரப்படும் என்பது சொல்லெச்சம். இதனான் அறம் பொன்றாத் துணையாதல் தெளிவிக்கப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
நீங்கள் அறநெறி யித்தன்மைத்தென் றறிய வேண்டா, சிவிகைக் காவுவானோடு செலுத்துவானிடைக் காணலாம். இது பொன்றினாலுந் துணையாகுமோ என்றார்க்குத் துணையாயினவாறு காட்டிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
பல்லக்கை சுமப்பவனும் அதன்மேலிருந்து ஊர்ந்து செல்லுவோனுமாகிய அவர்களிடையே அறத்தின் பயன் இஃது என்று கூறவேண்டா.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறத்தைச் செய்வதால் வரும் பயன் இது என்று நூல்களைக் கொண்டு மெய்ப்பிக்க வேண்டியது இல்லை. பல்லக்கைத் தூக்கிச் செல்பவனையும் அதில் பயணிப்பவனையும் கண்ட அளவில் பயனை அறியலாம்.

சுவைஒளி ஊறுஓசை நாற்றமென ஐந்தின்

குறள் 27
சுவைஒளி ஊறுஓசை நாற்றமென ஐந்தின்
வகைதெரிவான் கட்டே உலகு
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]

பொருள்
சுவை - ஐம்புலன்களுள்நாவின்உணர்வு, உருசி; இன்பம்; இரசம்; இனிமை; கவிதையின்இரசம்; சித்திரைநாள்.

ஒளி - சோதி; விளக்கம்; சூரியன்; சந்திரன்; விண்மீன்; மின்னல்; வெயில்; கண்மணி; பார்வை; அறிவு; மதிப்பு; தோற்றம்; அழகு; நன்மதிப்பு; கடவுள்; புகழ்

ஊறு - உறுகை; தொடுஉணர்வு; இடையூறு; கொலை; உடம்பு; காயம்; வல்லூறு; நாசம்.

ஓசை - ஒலி; எழுத்தோசை; செய்யுளோசை; வான்என்னும்பூதம்தோன்றுவதற்குக்காரணமாகியஏழுதன்மாத்திரை; புகழ்; இரைச்சல்; மிடற்றொலி; சொல்; பேச்சு; இயம்; பாம்பு; வாழை.

நாற்றம் - மணம்; மூக்கால்அறியும்புலனறிவு; தீநாற்றம்; கள்; தொடர்பு; தோற்றம்.

என்று - எந்தநாள், எப்போது, என்றைக்கு; என்றுசொல்லி; ஓர்இடைச்சொல்; சூரியன்.

ஐந்தின் - ஐந்து

வகை - கூறுபாடு; சாதியினம்; இனம்; முறை; வழி; காரணம்; தந்திரம்; வலிமை; தன்மை; வாழ்க்கைக்குரியபொருள்முதலியன; வணிகமுதல்; இடம்; உறுப்பு; குறுந்தெரு; மனையின்பகுப்பு; விவரம்; கூட்டப்படும்எண்கள்.

தெரிவான்கட்டே - தெரிதல் - தோன்றுதல்; விளக்கமாதல்; அறிதல்; ஆராய்தல்; தெரிந்தெடுத்தல்; அரித்தெடுத்தல்; காணும்ஆற்றலைப்பெற்றிருத்தல்; மனமறிதல்; கேட்டல்.

உலகு - உலகம், பூமி நாடு உலகத்தார்(இடவாகுபெயர்), உயர்ந்தோர், சான்றோர் திசை மங்கலச்சொற்களுள்ஒன்று

முழுப்பொருள்
ஐந்து புலன்களான சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம் ஆகியவற்றின்  தன்மை, வலிமை, அவை பிறக்கும் வழிமுறைகள், அவை செய்யும் தந்திரங்கள், அவை பிறப்பதற்கான காரணங்கள் ஆகியவற்றை அறிந்து உணர்ந்து அவற்றை அறுத்து கடப்பவனுக்கு இவ்வுலகு வசப்படும். ஏனெனில் ஐந்துபுலன்களும் ஆசைகள் உண்டாக காரணமாக அமைகின்றன. ஆகவே ஐந்து புலன்கள் மூலம் வரும் ஆசைகளை  ஒருவன் அறுக்க வேண்டும்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”உன் னுருவிற் சுவையொளியூ றோசை நாற்றத்
துறுப்பினது குறிப்பாகும் ஐவீர்” (அப்பர்.திருஆரூர் 4)

“ஆமே சுவையொளி யூறோசை கண்டவன்” (திருமந் 1350)

“சுவையொளி யூறோசை நாற்றம் தோற்றம்” (திருவொற்றியூர் ஒருபா ஒருபது 9:23)

“மன்னிய மோகச் சுவையொளி யூறோசை நாற்றமென்றிப்
பன்னிய ஐந்தின் பதங்கடந் தோர்க்கும்” (ஆளுடைய பிள்ளையார் திருவந்தாதி 5)

பரிமேலழகர் உரை
சுவை ஒளி ஊறு ஓசை நாற்றம் என்ற ஐந்தின் வகை - சுவையும், ஒளியும், ஊறும், ஓசையும், நாற்றமும் என்று சொல்லப்பட்ட தன் மாத்திரைகள் ஐந்தனது கூறுபாட்டையும்; தெரிவான்கட்டே உலகு - ஆராய்வான் அறிவின்கண்ணதே உலகம். (அவற்றின் கூறுபாடு ஆவன :பூதங்கட்கு முதல் ஆகிய அவைதாம் ஐந்தும், அவற்றின்கண் தோன்றிய அப்பூதங்கள் ஐந்தும், அவற்றின் கூறு ஆகிய ஞானேந்திரியங்கள் ஐந்தும், கன்மேந்திரியங்கள் ஐந்தும் ஆக இருபதும் ஆம். 'வகைதெரிவான் கட்டு' என உடம்பொடு புணர்த்ததனால், தெரிகின்ற புருடனும், அவன் தெரிதற் கருவிஆகிய மான் அகங்கார மனங்களும், அவற்றிற்கு முதல் ஆகிய மூலப்பகுதியும் பெற்றாம். தத்துவம் இருபத்தைந்தனையும் தெரிதல் ஆவது, மூலப்பகுதி ஒன்றில் தோன்றியது அன்மையின் பகுதியே ஆவதல்லது விகுதி ஆகாது எனவும், அதன்கண் தோன்றிய மானும், அதன்கண் தோன்றிய அகங்காரமும், அதன்கண் தோன்றிய தன் மாத்திரைகளும் ஆகிய ஏழும், தத்தமக்கு முதலாயதனை நோக்க விகுதியாதலும் , தங்கண் தோன்றுவனவற்றை நோக்கப் பகுதியாதலும் உடைய எனவும், அவற்றின்கண் தோன்றிய மனமும், ஞானேந்திரியங்களும், கன்மேந்திரியங்களும், பூதங்களும் ஆகிய பதினாறும் தங்கண் தோன்றுவன இன்மையின் விகுதியே ஆவதல்லது பகுதி ஆகா எனவும், புருடன், தான் ஒன்றில் தோன்றாமையானும் தன்கண் தோன்றுவன இன்மையானும் இரண்டும் அல்லன் எனவும், சாங்கிய நூலுள் ஓதியவாற்றான் ஆராய்தல். இவ் விருபத்தைந்துமல்லது உலகு எனப் பிறிதொன்று இல்லை என உலகினது உண்மை அறிதலின், அவன் அறிவின்கண்ண தாயிற்று. இவை நான்கு பாட்டானும் பெருமைக்கு ஏது ஐந்து அவித்தலும், யோகப் பயிற்சியும், தத்துவ உணர்வும் என்பது கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
சுவை முதலாகக் கூறிய வைந்து புலன்களின் வகையை யாராய்வான் கண்ணதே யுலகம். எனவே, இவற்றின் காரியம் வேறொன்றாகத் தோன்றுமன்றே அதனை அவ்வாறு கூறுபடுத்துக் காணக் காரணந் தோற்றுமாதலால், காரியமான வுலகம் அறிவான் கண்ணதா மென்றவா றாயிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்று சொல்லப்படும் ஐந்தின் வகைகளையும் ஆராய்ந்து அறிய வல்லவனுடைய அறிவில் உள்ளது உலகம்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம் என்று கூறப்படும் ஐந்து புலன்களின் வழிப் பிறக்கும் ஆசைகளை அறுத்து எறிபவனின் வசப்பட்டதே இவ்வுலகம்.

நெடுங்கடலும் தன்நீர்மை குன்றும்

குறள் 17
நெடுங்கடலும் தன்நீர்மை குன்றும் தடிந்தெழிலி
தான்நல்கா தாகி விடின்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]

பொருள்
நெடுங் - நெடும் - நெடுமை - நீளம், உயரம், காலம்முதலியவற்றின்நீட்சி; பெருமை; அளவின்மை; ஆழம்; கொடுமை; பெண்டிர்தலைமயிர்; நெட்டெழுத்து.

கடலும் - கடல் - சமுத்திரம்; ஒருபேரெண்; இராகசின்னத்துள்ஒன்று; சதயநாள்; மிகுதி.

தன் - தன்னுடைய

நீர்மை - நீரின்தன்மை; தன்மை; சிறந்தகுணம்; எளிமை; அழகு; ஒளி; நிலைமை; ஒப்புரவு.

குன்றும் - குன்றுதல் - kuṉṟu-   5 v. intr. cf. kṣud.[K. kundu.] 1. To decrease, diminish, becomereduced; குறைதல் 2. To be ruined; அழிவடைதல். குன்றாமுதுகுன்றுடையான் (சிவப். பிரபந். பிக்ஷாட.2). 3. To fall from high position; நிலைகெடுதல் குன்றினனையாருங் குன்றுவர் (குறள், 965). 4. (Gram.)To be omitted, as a letter; எழுத்துக்கெடுதல்.(தொல். எழுத். 109.) 5. [T. kundu.] To droop,languish; to be dispirited; வாடுதல் அவன் துயரத்தால் மனங்குன்றினான். 6. To become stunted; tobe arrested in growth; வளர்ச்சியறுதல். சிறுகன்றுகளின் முதுகிற் கையைவைத்தாற் குன்றிவிடும்.

தடிந்து - தடிதல் - வெட்டுதல்; அழித்தல்; குறைத்தல்.

எழிலி - மேகம்

தான் - படர்க்கைஒருமைப்பெயர்; தேற்றச்சொல்; அசைச்சொல்; முழுப்புடைவை; குழம்பில்போடப்படும்காய்கறித்துண்டம்; 'அதுவின்றிஇஃதுஒன்று'என்றுபொருள்படுவதோர்இடைச்சொல்.

நல்குதல் - கொடுத்தல்; விரும்புதல்; தலையளிசெய்தல்; படைத்தல்; வளர்த்தல்; தாமதித்தல்; பயன்படுதல்; உவத்தல்; அருள்செய்தல்.

நல்காது - கொடுக்காது ; விரும்பாது ; தாமதிக்காது; வளர்க்காது அருள் செய்யாது 

ஆகிவிடின்  - ஆகுதல் - ஆதல் - ஆவதுஎனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; நூல் கூத்து தரிசனம் நுணுக்கம் ஆசை உண்டாதல் நிகழ்தல் முடிதல் இணக்கமாதல்; வளர்தல் அமைதல் ஒப்பாதல்

முழுப்பொருள்
கடல் தண்ணீரால் ஆனது. அக்கடலுக்கு நீர் ஆறுகள் மூலமாக வந்து சேருகிறது. ஆறுகளுக்கு நீர் காடுகளில் மரங்கள் தேக்கிவைக்கும் நீரில் இருந்து வரும். அது மழையில் இருந்து வரும். அது மேகத்தில் இருந்து வரும். 

"தடிந்தெழிலி தான்நல்கா தாகி விடின்"

மேகம் கடலில் இருந்து தண்ணீரை ஆவியாக பெற்றுக்கொள்ளும் அல்லது (water  spout) மேகம் முகர்ந்து(அள்ளும்) எடுத்துக்கொள்ளும். அப்படி நடக்காவிட்டால் மழை கிடைக்காது. 


water spout

உலகில் மூன்றில் ஒரு பாகமான நீண்ட கடலானது கூட வற்றிப்போய் விடும் மழை பெய்யாவிட்டால். ஆதலால் மழை இன்றியமையாது. மழை இல்லாவிட்டால் செடி கொடிகள் காய்கறிகள் விளைவிக்க முடியாது. பசும்புல் கூட முளைக்காது. மழை இல்லாவிட்டால் விலங்குகள் கூட உயிர் வாழ முடியாது. கடல் குன்றி வற்றிப்போனால் கடல் நீரின் செறிவு (concentration) அதிகமாகி  கடல் உயிரினங்களும் அழிந்துபோகும். ஆதலால் மனிதனுக்கு உணவு கிடைக்காது. ஆதலால் கடல் மழை பெய்யவில்லையென்றால் இங்கே உயிர்கள் வாழமுடியாது. உலகத்தை உயிர்ப்புடன் வைக்க மழை இன்றியமையாததாகும். 

”நெடுங்கடலும்” என்ற மிகப்பெரும் சொல்லாட்சியோடு தொடங்குகிறது குறள். கடல் என்றாலே பெரிது தான். ஆனால்  இயற்கையின் பெருண்மையை அடிக்கோடிட “நெடுங்கடல்” என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். மேலும் “உம்” என்ற விகுதியை வேறு சேர்த்துவிடுகிறார். பெரிய கடல்தானே அதிலே கொஞ்சம் குப்பையைப் போட்டால் என்ன ஆகப்போகிறது? என்பன போன்ற கேள்விகளுக்கு அன்றே விடை கூறியுள்ளார் வள்ளுவர். எவ்வளவு பெரிய கடலாக இருந்தாலும் தன்மை வேறுபடும் வாய்ப்புகள் உண்டு.

“தன்னீர்மை” எனும் அடுத்த சொல் இன்னும் வியப்பளிக்கும். இன்றைய அறிவியல் செய்தியென நாம் நினைக்கும் ஒன்று பற்றிய, அன்றைய அறிவின் வெளிப்பாடு இந்தச் சொல். பொதுவாக நீர்மங்களின் அமில, காரத் தன்மையை இன்று pH என்று அளவிடுகிறோம். நல்ல நீரின் pH 7 என எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டு மற்றைய நீர்மங்களின் pH அளவுகள் தீர்மானிக்கப் படுகின்றன. அதன்படி கடல் நீரின் pH மதிப்பு 7.4 முதல் 8.3 வரை இருக்கும். இது அதிகமானால் கடலுக்கு ஆபத்து. அதாவது கடல் வாழ் உயிர்களின் வாழ்கை பாதிப்புக்கு உள்ளாகி அழிந்து மடியும். இந்த மாறுபாடுகள் நிகழ்வது கடலில் ஆறுகளால் கொண்டுவந்து சேர்க்கப்படும் உப்பு மற்றும் தனிமங்களால் தான். 

அதுமட்டுமா இவ்வளவு உப்புச் சுவைக்குக் காரணம்?
இலை. வேறு இரண்டு காரணங்கள் கடலில் நிகழ்கின்றன. கடலுக்கு அடியில் உள்ளப் புவி மேலோட்டிலிருக்கும் வெடிப்புகள் வழியாக உள்ளே சொல்லும் கடல் நீர் அங்கே சூடாகி அங்குள்ள தனிமங்களைச் சேர்த்துக் கொண்டு மறுபடியும் வெந்நீர் ஊற்றுகள் வழியாக மீண்டும் கடலில் சேருகிறது. இது மட்டுமல்ல கடலுக்குள் இருக்கும் எரிமலைகள் வெளியிடும் சூடான பாறைகளின் வேதிப்பொருட்களும் கடலில் கலக்கின்றன. மேலும் காற்றின் வழியாகவும் நிலத்திலிருந்து துகழ்கள் கடலில் சேருகின்றன.

இப்படிச் சேரும் உப்புகள் எங்கே செல்கின்றன?? கடல் எப்படி சீராக இருக்கிறது?

பல வகை உப்புகள் கடல் வாழ் உயிரிகளால் உறிஞ்சப்படுகின்றன. காட்டாக, பவழ பாலிப்புகள், மெல்லுட்டலிகள், ஓட்டுடலிகள் ஆகியவை உப்பிலுள்ள கால்சியத்தை உட்கொள்கின்றன; இதை உபயோகித்து தங்கள் ஓடுகளையும் எலும்புக்கூடுகளையும் அவை உருவாக்குகின்றன. இதுப்போலவே மற்றைய உயிர்களும் உப்புகளை எடுத்துக் கொள்கின்றன. இப்படியே ஒரு சுழற்சி நடைப்பெற்றுக் கொண்டே இருக்கிறது. ஆறுகள் நன்னீரைக் கொண்டு க்டலில் சேர்க்காவிட்டால் உப்புத்தன்மை அதிகமாகிவிடும். இதுப்போலவே அமிலத்தன்மையும். நாம் வளர்ச்சி என்ற பெயரில் வெளியிடும் கரியமில வளி கடலில் அமிலத்தன்மையை அதிகரித்துக்கொண்டே போகிறது. இது புவிமேலாட்டு நகர்வுகளை வேகப்படுத்தக் கூடும் என்று இன்றைய அறிவியலாளர்கள் எண்ணுகிறார்கள். இந்நிலையில் வள்ளுவர் காலத்தைவிட இப்பொழுது ஆறுகள் கடலில் கலக்கவேண்டியது இருமடங்கு கட்டாயமாகிறது.

அமிலமா, காரமா என்று ஐயப்பாடு இல்லை வள்ளுவருக்கு. அவர் “தன்னீர்மை” என்றே குறிக்கிறார். நீர்மைத்தன்மை “குன்றும்” என்கிறார். 

எப்பொழுது?

“தடிந்தெழிலி தான்நல்கா தாகி விடின்”

எழிலி என்றால் மேகம். தடித்து என்பதற்குத் திரளுதல், மின்னல் என இரு பொருட்களையும் சொல்கிறது செந்தமிழ் சொற்பிறப்பியல் அகரமுதலி. எனில் திரண்டெழுந்த மின்னலடிக்கிற மேகம் என்று பொருளாகிறது. “நல்குதல்” எனில் பெருங்கொடை. “தடிந்தெழிலி” யால் தான் கடலில் நீர் கொண்டு சேர்க்கும் பெருங்கொடையாகிய பெருமழையைத் தரமுடியும். சிறு மேகங்கள் பொழிந்தால் நிலத்தோடு மழை நின்றுவிடும். நிலத்தின் உப்புகளைக் கடலில் சேர்க்க இயலாது போகும். “தடிந்தெழிலி தான் நல்குவது” வள்ளுவர் சொல் ஆளுமைக்கு இன்னொரு சான்று.

பெருமை பெய்து ஆறுகள் வழியாக உப்பும் நீரும் கடலில் கலக்காவிடில் கடலில் நீர்மை குன்றிவிடும். 

”அடர்த்தி” அல்ல ”நீர்மை” குறையும் என்கிறார். “நீர்மை” குறைந்தால் “அடர்வு” அதிகமாகும். உயிர்கள் வாழ்வு சிக்கலாகும். இது நீரியல் சுழற்சி பற்றி அறிந்திருந்த அறிவு மரபின் தொடர் வெளிப்பாடே. உலகின் உயிர் சுழற்சிக்குக் கடல் முக்கியப் பங்காற்றுகிறது. கடலுக்கு மழை நீரையும் உப்பையும் கொண்டு சேர்க்கிற பொறுப்பு ஆறுகளுக்கு இருக்கிறது. 

போய்வா மகளே. கடலில் கலந்து, மழையென், குடகில் பிறந்து மறுபடி வா. நிலத்திலும் கடலிலும் அடுத்தத் தலைமுறை காத்திருக்கிறது உனக்காக.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”வேட்டம்பொய் யாது வலைவளம் சிறப்பப்
பாட்டம் பொய்யாது” (நற் 38:1-2)

“நிறையுறும் பௌவம் குறைபட முகந்துகொண்டு....
கொண்மூ.... பொழிந்தென” (குறிஞ்சி 47-53)

“நீண்டொலி யழுவங் குறைபட முகந்துகொண்
டீண்டுசெலற் கொண்மூ வேண்டுவயிற் குழீஇப்
பெருமலை யன்ன தோன்றல சூல்முதிர்பு
உருமுரறு கருவியொடு பெயல்கட னிறுத்து” (புறநா 161:1-4)

பரிமேலழகர் உரை
நெடுங்கடலும் தன் நீர்மை குன்றும் - அளவில்லாத கடலும் தன் இயல்பு குறையும்; எழிலி தான் தடிந்து நல்காது ஆகி விடின் - மேகம் தான் அதனைக் குறைத்து அதன்கண் பெய்யாது விடுமாயின். (உம்மை சிறப்பு உம்மை. தன் இயல்பு குறைதலாவது நீர் வாழ் உயிர்கள் பிறவாமையும், மணி முதலாயின படாமையும் ஆம். ஈண்டுக் குறைத்தல் என்றது முகத்தலை. அது "கடல்குறை படுத்தநீர் கல் குறைபட வெறிந்து"(பரி.பா.20) என்பதனாலும் அறிக. மழைக்கு முதலாய கடற்கும் மழை வேண்டும் என்பதாம். இவை ஏழு பாட்டானும் உலகம் நடத்தற்கு ஏதுவாதல் கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
நிலமேயன்றி நெடியகடலும் தனது தன்மை குறையும், மின்னி மழையானது பெய்யாவிடின். தடிந்தென்பதற்கு, கூறுபடுத்து என்று பொருளுரைப்பாரு முளர். இது நீருள் வாழ்வனவும் படுவனவுங் கெடுமென்றது. இவை நான்கினானும் பொருட்கேடு கூறினார், பொருள்கெட இன்பங்கெடு மென்பதனால் இன்பக்கேடு கூறிற்றிலர்.

மு.வரதராசனார் உரை
மேகம் கடலிலிருந்து நீரைக் கொண்டு அதனிடத்திலேயே பெய்யாமல் விடுமானால், பெரிய கடலும் தன் வளம் குன்றிப் போகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பெய்யும் இயல்பிலிருந்து மாறி மேகம் பெய்யாது போனால், நீண்ட கடல் கூட வற்றிப் போகும்.


இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்

குறள் 5
இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
இருள் - அந்தகாரம்; கறுப்பு மயக்கம் அறியாமை துனபம்; நரகவிசேடம்; பிறப்பு குற்றம் மரகதக்குற்றம் எட்டனுள்ஒன்றாகியகருகல்; மலம் யானை இருவேல் இருள்மரம்

சேர் திரட்சி; வைக்கோற்புரியாலமைந்தநெற்குதிர்; களஞ்சியம்; மாட்டின்இரண்டுமுன்னங்கால்களையும்சேர்த்துக்கட்டுந்தளை; ஓர்ஏர்மாடு; நிறுத்தலளவை; ஒருமுகத்தலளவை; சேங்கொட்டைமரம்.
சேர் - cēr   சேரு, II. v. i. & t. approach, draw near, arrive at, சிட்டு; 2. be near, அடுத்திரு; 3. side with one, joint one, unite, associate with, collect, come together, கூடு; 4. belong to, அடு; 5. resemble, be alike, ஒ.

இரு - இரண்டு 

வினையும்  - வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

இருவினை - நல்வினை தீவினைகள் என்பதை பற்றிய அசைநீரறிவு (கீதையை ஒட்டிய விளக்கம்)

சேர்தல் - cēr-   4 v. [T. cēru, K. Tu. sēru,M. cēruka.] intr. 1. To become united,incorporated; to join together; ஒன்றுகூடுதல் செம்பொன் செய்சுருளுந் தெய்வக்குழைகளுஞ் சேர்ந்துமின்ன (கம்பரா. பூக்கொய். 5). 2. To becomemixed, blended; கலத்தல் நீரும் பாலுஞ் சேரும்.3. To have connection, as with a society oran institution; சம்பந்தப்படுதல். சங்கத்தில் அவன்சேர்ந்தவன். 4. To be in close friendship orunion; நட்பாதல். அவனோடு சேர்ந்துகொண்டான்.5. To fit, suit; to be adapted to, as the tenonto the mortise; இயைதல் 6. To be incident,co-existent; to appertain, as a quality; உரித்தாதல். இந்த நிலம் அவனுக்குச் சேர்ந்தது. 7. Tobe collected, to become aggregated; சேகரிக்கப்படுதல். நெய்க்கு வேண்டிய வெண்ணெய் சேர்ந்துவிட்டது. 8. To be well-rounded, plump; திரளுதல் மால்வரை யொழுகிய வாழை . . . என . . சேர்ந்து (சிறுபாண். 20, உரை). 9. To be full,replete; செறிதல் அருள்சேர்ந்த நெஞ்சினார்க் கில்லை(குறள், 243). 10. To lie down; கிடத்தல் மீக்கோள  

சேரா - சேராமல் - சேராது 

இறைவன் - தலைவன்; கடவுள் சிவன் திருமால் அரசன் பிரமன் குரு மூத்தோன் கணவன் சிவனார்வேம்பு

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

சேர்  - cēr   சேரு, II. v. i. & t. approach, draw near, arrive at, சிட்டு; 2. be near, அடுத்திரு; 3. side with one, joint one, unite, associate with, collect, come together, கூடு; 4. belong to, அடு; 5. resemble, be alike, ஒ.

புகழ் - துதி; கீர்த்தி; அருஞ்செயல்; அகத்தி; வாகை.

புரிந்தார் - புரிதல் - விரும்புதல்; தியானித்தல்; செய்தல்; படைத்தல்; ஈனுதல்; கொடுத்தல்; நுகர்தல்; உற்றுப்பார்த்தல்; விசாரணைசெய்தல்; சொல்லுதல்; நடத்துதல்; மேற்கொள்ளுதல்; முறுக்குக்கொள்ளுதல்; திரும்புதல்; மிகுதல்; அசைதல்; விளங்குதல்; பொருள்விளங்குதல்.

மாட்டு  அகன்றுகிடப்பினும் அணுகியநிலையில் கிடப்பினும் பொருள் முடியுமாற்றாற்கொண்டு கூட்டிய சொல்முடிவு கொள்ளும்முறை; அடி; சொல்.
māṭṭu   v. defect. used only in the future and negat.; (மாட்டுவேன் மாட்டுவாய் etc.), I can, I shall be able to do it.
மாட்டு - v. noun. A beat, a stroke, as நல்லமாட்டு, good blows. 2. Referring.

முழுப்பொருள்
சித்தத்தை சிவன்பால் வைப்பீர் – அத்துணையும் அவனே என்று. சித்தம் தெளிவுறும்  என்பர் சித்தர்களெல்லாம்.

இறைவனின்மேல் சித்தத்தை வைத்து இறைவனின் மெய்ப்புகழை அறிந்தவர்களை, பொதுவாக அறியாமையால் நாம் நல்வினை தீவினை என வகுத்துக்கொள்ளும் கர்ம பலன்கள் சேராது. மயக்கமற்ற, உறுதியான நல்வினை, தீவினை பற்றிய தெளிவும் ஏற்படும் என்பதுதான் இக்குறளின் உள்ளுரை கருத்து.

நல்வினை தீவினை ஆகிய இரு வினைகள் என்ற வேற்றுமை/பேதம் மனதில் தோன்றினால், அதனால் மனதில் இன்பம் துன்பம் என்று மனதிலும் பேதம் தோன்றும். அதுவே இறைப் பொருளின் ஏக, அனேக நிலையை தெளிவுற்றவர்கள், இரண்டையுமே சமநோக்கில் கொள்வார் என்பது பெறப்பட்ட பொருள்.

கீதையில், (இறைவன் சித்தமோ?), மோக்ஷ ஸந்யாஸ யோகத்தின் முப்பத்தி ஒன்றாது சுலோகத்தின் பொருளைப் படித்தால், வியக்கத்தக்க விளக்கம் கிடைக்கும். கிருஷ்ணன், அர்சுனனுக்குச் சொன்னது: (சுவாமி சித்பவானந்தர் உரை).

‘பார்த்தா, தர்மத்தையும் அதர்மத்தையும், தகுந்த காரியத்தினையும் (நல்வினை), தகாத காரியத்தினையும் (தீவினை) தாறுமாறாக  எந்த புத்தி அறிகிறதோ அதுவே ராஜஸமானது (இருள் அறிவு – ஜகத்ரட்சகனின் உரை).

இதற்கு தரப்பட்டிருக்கிற விளக்கம்:: அசைகின்ற நீரில் உருவம் உள்ளபடி தெரிவதில்லை.  நல்வினைகளும் தீவினகளும் கூட திரிவுபட்டே தெரியும். முந்தைய குறளில் சொன்னது போல,  வேண்டுதல் வேண்டாமை என்கிற நிலையை அடைந்த இறைப்பொருளை அடைந்தவர்களுக்கு, இந்த அசைவுபட்ட நிலை இருக்காது. அப்போது எது உண்மையாகவே நல்வினை அல்லது தீவினை என்கிற மயக்கமற்ற அறிவு/மனம் ஏற்படும்.  

மேலும் - இலங்கை ஜெயராஜ் 
மனிதனுக்கு இயற்கையாக மூன்று குணங்களை கூறுவார். அதில் இயல்பான குணங்கள் காமம், கோபம். இவ்விரண்டால் மயக்கம் வரும். ஒன்றை இன்னோன்றாக நினைத்துக்கொள்ளுதல். 

விசுவாமித்திரர் தசரதநிடம் போய் ராமனை காட்டுக்கு யாகம் காக்க தா என்று கேட்கிறார். கம்பர் அதை இப்படி சொல்கிறார்
தருவனத்துள் யான் இயற்றும் தகை வேள்விக்கு
   இடையூறா. தவம் செய்வோர்கள்
வெருவரச் சென்று அடை காம வெகுளி என.
   நிருதர் இடை விலக்கா வண்ணம்.
‘’செருமுகத்துக் காத்தி’’ என. ‘நின் சிறுவர்
   நால்வரினும் கரிய செம்மல்
ஒருவனைத் தந்திடுதி’ என. உயிர் இரக்கும்
   கொடுங் கூற்றின். உளையச் சொன்னான்.

நான் காட்டுக்குள் வேள்வி செய்கிறேன். தவம் செய்கிறவர்களுக்கு தடையான காமம், வெகுளி(கோபம்) போல், இரண்டு அசூரர்கள்/அரக்கர்கள் வந்து என் வேள்வியை தடுகிறார்கள். ஒன்று சுபாகு இன்னொன்று மாரீசன். இருவரும் இரத்தத்தையும் மாமிசத்தையும் கொட்டி யாகத்தை குழப்பிவிடுகிறார்கள். அதை காப்பாற்றுவதர்காக ராமனை தா என்று அச்செய்தியை சொல்கிறார் விசுவாமித்திரர் தசரதநிடம்.  ஒரு அசுரன் முதலில் கொல்லப்படுகிறான். இன்னொரு அசுரன் பின்பு கொல்லப்படுகிறான். கோபத்தை அடக்கலாம். ஆனால் காமத்தை அடக்க பல காலம் ஆகும் என்பதை மறைமுகமா கூறுகிறார். 

குற்றங்கடிதல் அதிகாரத்தில், அரசன் தன் குற்றங்களை முதலில் கடியவேண்டும். பின்பே மற்றவர்களின் குற்றங்களை கடிய அவனுக்கு உரிமையிருக்கிறது. அவ்வதிகாரத்தில் இறுதியாக சொல்கிறார் எல்லா குற்றங்களையும் கடிந்துவிட முடியாது. ஆனால் பிறருக்கு தெரியாதவண்ணம் பார்த்துக்க்கொள். காமம், கோபம் உயிர்குணங்கள். அது எளிதில் அழித்துவிட முடியாது. அதை ரகசியமாக வைத்துக்கொள் ஏனெனில், இவை உன்னிடம் இல்லையென்றால் பலகீனங்கள் இருந்தால் எதிரிகள் உன்னை வந்து தாக்குவர். 

திருமுருகாற்றுப்படை  (193)
பலவுடன் கழிந்த உண்டியர், இகலொடு 
செற்றம் நீக்கிய மனத்தினர், யாவதும் 
கற்றோர் அறியா அறிவினர், கற்றோர்க்குத் 
தாம்வரம்பு ஆகிய தலைமையர், காமமொடு 
கடுஞ்சினம் கடிந்த காட்சியர், இடும்பை

திருமுருகாற்றுப்படையில் காமத்தையும் கடுஞ்சினத்தையும் நீக்கியவர் அல்ல கடிந்தவர் என்றே கூறப்பட்டுள்ளது.

காமம், கோபம் உயிர்குணம். இவற்றிற்கு அடிப்படை மயக்கம். காமம் என்றால் அந்த நிமிடத்தில் ஒன்றும் தெரியாது. அதேப்போல் கோபம். பின்னால் நினைத்தால் "ஐயோ இதற்க்காகவா இவ்வளவு பாடுபட்டோம் என்று தோன்றும்". அப்படியென்றால் முன்னே என்ன நடந்தது? நீ பைத்தியமாய் இருந்திருக்கிறாய். அது மயக்கம். அந்த மயக்கம் தான் உன்னுடைய இந்த நிலைக்கு காரணம். இந்த மயக்கத்தின் காரணமாக தான் நல்வினை தீவினை செய்கிறாய். 

மயக்கம் ஏன் வருகிறது? எப்படி வருகிறது என்று நமக்கு தெரிவதில்லை. மயக்கம் என்னும் இச்சை யின் தன்மை தெரியவில்லை. ஆகவே அது இருளாகும். இருளுக்குள் சென்றால் எல்லாம் அடைப்பட்டு போகும். 

நல்வினை நல்லது தானே? நல்வினை செய்தாலும் நீ பிறந்து தான் ஆகா வேண்டும். தீவினையால் பிறவி உண்டாவது போல நல்வினையாலும் பிறவி உண்டாகும். எந்த ஒரு செயலுக்கும் சமமான ஒரு எதிர்வினை உண்டு. உதாரணமாக நீ இப்பொழுது கொடுத்தால் பின்பு (அல்லது மறுபிறவியில்) உனக்கு வேறொருவர் கொடுப்பர். நன்மைக்கு நன்மை பெறுவதற்கு இன்னொரு பிறவி ஏற்படும். அதனால் தான் இருவினையும் சேராமல் என்று சொல்கிறார் திருவள்ளுவர். 

திருவாசகம் சிவபுராணத்தில் 

அறம், பாவம், என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டி,
புறம் தோல் போர்த்து, எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி,
மலம் சோரும் ஒன்பது வாயில் குடிலை
மலங்க, புலன் ஐந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய,
விலங்கு மனத்தால், விமலா! உனக்குக்
கலந்த அன்பு ஆகி, கசிந்து உள் உருகும்
நலம் தான் இலாத சிறியேற்கு நல்கி,
நிலம் தன் மேல் வந்தருளி, நீள் கழல்கள் காஅட்டி,
நாயின் கடையாய்க் கிடந்த அடியேற்கு,

தாயின் சிறந்த தயா ஆன தத்துவனே!

"அறம், பாவம், என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டி" என்று கூறப்பட்டுள்ளது. "புறம் தோல் போர்த்து, எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி," - அதாவது இன்னொரு பிறவி. 

இறைமை குணம் இல்லாதவன் (உதாரணமாக தன்னுடைய அரசியல் கட்சி தலைவன்) காப்பாற்றுவான் என்று புகழுபவனிடம் பொருள் வந்து சேராது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
“இருள்புரி வினைகள் சேரா விறைவன தறத்தை எய்தின்” (யசோதர 309)

“பொய்யஞ்சி வாய்மைகள் பேசிப் புகழ்புரிந் தார்க்கருள் செய்யும்” (அப்பர்.திருவாரூர் 10)


“இருமை வினையுமில ஏத்துமவை” (பரிபாடல் 13:48)
“............பெருமான்
ஆயபுகழ் ஏத்துமடி யார்கள்வினை யாயினவும் அகல்வதெளிதே” (சம்பந்தர்.மாகறல்.9)


”பூமிமேல் புகழ்தக்க பொருளே” என்பது அப்பர் வாக்கு. 

பரிமேலழகர் உரை
இருள்சேர் இருவினையும் சேரா - மயக்கத்தைப் பற்றி வரும் நல்வினை, தீவினை என்னும் இரண்டு வினையும் உளவாகா; இறைவன் பொருள் சேர் புகழ் புரிந்தார் மாட்டு - இறைவனது மெய்ம்மை சேர்ந்த புகழை விரும்பினாரிடத்து. (இன்ன தன்மைத்து என ஒருவராலும் கூறப்படாமையின் அவிச்சையை 'இருள்' என்றும், நல்வினையும் பிறத்தற்கு ஏதுவாகலான் 'இருவினையும் சேரா' என்றும் கூறினார். இறைமைக் குணங்கள் இலராயினாரை உடையர் எனக்கருதி அறிவிலார் கூறுகின்ற புகழ்கள் பொருள் சேராவாகலின், அவை முற்றவும் உடைய இறைவன் புகழே பொருள் சேர் புகழ் எனப்பட்டது. புரிதல் - எப்பொழுதும் சொல்லுதல்).

மணக்குடவர் உரை
மயக்கத்தைச் சேர்ந்த நல்வினை தீவினையென்னு மிரண்டு வினையுஞ் சேரா; தலைவனது ஆகிய மெய்ப்பொருள் சேர்ந்த புகழ்ச்சிச் சொற்களைப் பொருந்தினார் மாட்டு.

மு.வரதராசனார் உரை
கடவுளின் உண்மைப் புகழை விரும்பி அன்பு செலுத்துகின்றவரிடம் அறியாமையால் விளையும் இருவகை வினையும் சேர்வதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
கடவுளின் மெய்மைப் புகழையே விரும்புபவரிடம் அறியாமை இருளால் வரும் நல்வினை, தீவினை என்னும் இரண்டும் சேருவதில்லை.

அழுக்காறு அவாவெகுளி இன்னாச்சொல்

குறள் 35
அழுக்காறு அவாவெகுளி இன்னாச்சொல் நான்கும்
இழுக்கா இயன்றது அறம்
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், அறன்வலியுறுத்தல்]

பொருள்
அழுக்காறு - பிறர்ஆக்கம்பொறாமை; மனத்தழுக்கு

அவா - எனக்குஇதுவேண்டும்என்னும்எண்ணம்; பெருவிருப்பம்; இறங்குகை.

வெகுளி - சினம்; வெறுப்பு; கபடமற்றவர்.

இன்னாச்  - துன்பம்; தீங்குதருபவை; கீழ்மையான; இகழ்ச்சி வெறுப்பு

சொல் - மொழி; பேச்சு; பழமொழி; உறுதிமொழி; புகழ்; மந்திரம்; சாபம்; கட்டளை; புத்திமதி; பெயர்ச்சொல்; வினைச்சொல்; இடைச்சொல், உரிச்சொல்என்னும்நால்வகைமொழிகள்; தமிழ்மொழியில்உள்ளஇயற்சொல், திரிசொல், திசைச்சொல், வடசொல்எனநால்வகைப்பட்டமொழிகள்; நாடகவரங்கில்பேசப்படும்உட்சொல், புறச்சொல்; ஆகாசச்சொல்என்பன; சத்தம்; நாமகள்; பேசச்செய்வதானகள்; நெல்.

நான்கும் - ஆகிய நான்கும் 

இழுக்காறு - தீநெறி, தீயொழுக்கம்

இழுக்கா - இழக்காமல் 

இயன்றது - இயற்றுதல் - செய்தல்; நடத்துதல் சம்பாதித்தல் தோற்றுவித்தல் நூல்செய்தல்.

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

முழுப்பொருள்
1) அழுக்காறு - பிறர் பொருள்களின் மீதும் ஆக்கங்களின் மீதும் வளர்ச்சியின் மீதும் பொறாமை
2) அவா - ஆசை, பேராசை; நம் புலன்களின் வழியே செல்லும் ஆசைகளில் / விருப்பங்களில் மூழ்குதல்
3) வெகுளி - கோபம், பிறர் மீது வெறுப்பு 
4) இன்னாச்சொல் - கீழ்மையான சொற்கள், துன்பத்தை தரும் சொற்கள், தீங்கு விளைவிக்கும் சொற்கள்; பிறர் மனதை காயப்படுத்தும் சொற்கள் 

மேற்சொன்ன நான்கும் தீயொழுக்கத்தை விளைவிக்கும். ஆதலால் இவை எதையும் பின்பற்றாமல் இவற்றை விலக்கிவிட்டு நாம் நமது வாழ்வை நடத்திச்சென்றால் அது நம்மை அறவழியில் கொண்டுசெல்லும். இவற்றை விலக்குவதும் அறமாகும் (ஒரு விதத்தில் கடமையாகும்). 

ஒப்புமை
“அழுக்காறு அவா முதலியவற்றைக் கைவிட்டு அறநூல்
முதலியவற்றை அறிந்து” (சிலப் 10:16, அடியார்)
“பொய்குறளை வௌவல் அழுக்காறு இவைநான்கும்
ஐயந்தீர் காட்சியார் சிந்தியார்” (ஆசாரக் 38)
“அச்சம் வெகுளி அவாஅழுக்கா றிங்ஙனே மாண்டன்” (பொன்வண்ணத் 99)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
அழுக்காறு - பிறர் ஆக்கம் பொறாமையும்; அவா - புலன்கள்மேல் செல்கின்ற அவாவும்; வெகுளி - அவை ஏதுவாகப் பிறர்பால் வரும் வெகுளியும்; இன்னாச்சொல்- அதுபற்றி வரும் கடுஞ்சொல்லும் ஆகிய; நான்கும் இழுக்கா இயன்றது அறம் - இந்நான்கினையும் கடிந்து இடையறாது நடந்தது அறம் ஆவது. (இதனான், இவற்றோடு விரவி இயன்றது அறம் எனப்படாது என்பதூஉம் கொள்க. இவை இரண்டு பாட்டானும் அறத்தினது இயல்பு கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
மனக்கோட்டமும், ஆசையும், வெகுளியும், கடுஞ்சொல்லும் என்னும் நான்கினையும் ஒழித்து நடக்குமது யாதொன்று அஃது அறமென்று சொல்லப்படும். பின்னர்ச் செய்யலாகாதென்று கூறுவனவெல்லாம் இந்நான்கினுள் அடங்குமென்று கூறிய அறம் எத்தன்மைத் தென்றார்க்கு இது கூறப்பட்டது.

மு.வரதராசனார் உரை
பொறாமை, ஆசை, சினம், கடுஞ்சொல் ஆகிய இந்த நான்கு குற்றங்களுக்கும் இடங்கொடுக்காமல் அவற்றைக் கடித்து ஒழுகுவதே அறமாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பிறர் மேன்மை கண்டு பொறாமை, புலன்கள் போகும் வழிச் செல்லும் ஆசை, இவை தடைபடும் போது வரும் கோபம், கோபத்தில் பிறக்கும் தீய சொல் எனும் இந்நான்கையும் விலக்கித் தொடர்ந்து செய்யப்படுவது அறம்.

Thirukkural - Management - Thoughts
Valluvar recommends through Kural 35 to keep away from the four vices to become a virtuous person. The vices are:
1) Envy — longing for things that belong to others 2) Greed — to have more, 3) Anger, and 4) Abusive words.

Envy, greed, wrath and harsh words- 
These four avoided is virtue.

A person cannot be virtuous if he desires for things that belong to others. Remember the philosophical question. ‘How much is enough?' There is no ceiling for our desires.  Whatever the other person has is more attractive. We always long for more. Longing for a thing that someone possesses leads to frustrations.

Greed makes a person lose his virtuous quality. We cannot be content when we are greedy. When greed stops, grace begins. When greed stops, peace begins. A person, after giving up greed, becomes peaceful with himself. Many people  have lost their names, popularity, and recognition just because of their greed.

ஐந்தவித்தான் ஆற்றல் அகல்விசும்பு ளார்கோமான்

குறள் 25
ஐந்தவித்தான் ஆற்றல் அகல்விசும்பு ளார்கோமான்
இந்திரனே சாலுங் கரி
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், நீத்தார் பெருமை]

பொருள்
ஐந்து - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறிகள்; ஐந்தென்னும்எண்; பஞ்சாங்கம்.

அவித்தான் - அவித்தல் - வேகச்செய்தல்; அணைத்துவிடுதல்; அடக்குதல்; கெடுத்தல் துடைத்தல் நீக்குதல்

ஆற்றல் - சக்தி; முயற்சி மிகுதி கடைப்பிடி பொறை ஆண்மை வெற்றி வாய்மை அறிவு இன்னசொல்இன்னபொருள்உணர்த்தும்என்னும்நியதி; சாகசம்

அகல் - விளக்குத்தகழி; சட்டி , விரிவு, ஓர்அளவு; வெள்வேல்மரம்.
அகல் - akal   n. அகல்-. 1. Inland townor village; உள்ளூர். (பொதி. நி.) 2. The interioror inner part of a town or village; ஊரின் உட்புறம். (பொதி. நி.) 3. Extent of space; பரப்பு.(W.) 4. Country, province; நாடு. (பொதி. நி.)5. Pudendum muliebre; அல்குல். (W.)

விசும்பு - வானம்; தேவலோகம்; மேகம்; திசை; வீம்பு; செருக்கு.

விசும்புளார் - தேவலோகத்தின்

கோமான் - அரசன்; பெருமையிற்சிறந்தோன்; மூத்தோன்; குரு; பன்றி.

இந்திரனே - இந்திரன் -

சாலும் - சாலுதல் - நிறைதல்; பொருந்துதல்; முற்றுதல்; மாட்சிபெறுதல்

கரி - அடுப்புக்கரி; நிலக்கரி; கரிந்தது; கருமையாதல்; மிளகு; நஞ்சு; மரவயிரம்; யானை; பெட்டைக்கழுதை; சான்றுகூறுவோன்; சான்று; விருந்தினன்; பயிர்தீய்கை; வயிரக்குற்றங்களுள்ஒன்று.

முழுப்பொருள்
ஐந்து புலன்களையும் அடக்கி வலிமையை பெற்ற துறவிகளை கண்டால் பரந்த வானுலகத்தின் தலைவனான இந்திரனே அவர்களை வணங்குவான். ஆதலால் புலன்களை நீத்தவர்களுக்கு அப்படிப்பட்ட பெருமையும் சிறப்பும் மேலுலகிலேயே உண்டு என்பதை அறியலாம். அதனால் தான் அவர்களுக்கு இவ்வுலகில் கடந்தகாலங்கிலும் இக்காலங்களிலும் அரசர்களும் மதிக்கும் இடத்தில் வைத்து அவர்களிடம் ஆலோசித்தனர்.

இந்திரன் சில துறவிகளை மதிக்காததால் சாபம் பெற்றவன். இந்திரனுக்கே சாபம் கொடுக்கும் ஆற்றல் துறவிகளுக்கு இருந்தது. அதனால் தான் துறவிகளின் வலிமையை கூற இந்திரனை சான்றாக திருவள்ளுவர் இங்கு  கூறுகிறார்.

ஐராவத்தில் இந்திரன் (Bantey Srai, Angkor area, Siam Reap, Cambodia)

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”ஐந்து புலங்களைக் கட்டவர் போற்ற” (சம்பந்தர்.திருப்புகலியும் திருவீழிமிழலையும் 8)

நாகபாப்பாக்கள் பற்றி ஜெயமோகன் (நீர்க்கூடல்நகர் – 5 இல் இருந்து. சுட்டியை தட்டவும்)
ஒரு நாகாபாபாவின் குடிலுக்குள் கொஞ்சநேரம் சென்றால் என்ன என்று தோன்றியது. கிருஷ்ணன் மொழியாக்கம் செய்ய ஒரு நாகாபாபாவை வணங்கி சென்று அருகே அமர்ந்தோம். நாகாபாபாக்கள் சாதாரணமான நீலநிற நைலான் தார்ப்பாயை இழுத்துக்கட்டி கூடாரம் அமைத்து கீழே நைலான் பாய் விரித்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள். கும்பமேளா வளாகம் முழுக்க ஏராளமான நாகாபாபாக்களின் கூடாரங்களை காணலாம். அவர்கள் தனித்தனி அகாராக்களாகவே ஓரிடத்தில் முகாமிட்டிருப்பார்கள். அகாரா என்றாலே முகாம் என்றுதான் பொருள்.  ஜூனா அகாரா என்பதே தொன்மையானது, பெரியது என்கிறார்கள்.

நாகாபாபாக்கள் பலவகை. ஆடை அணிந்தவர்கள் உண்டு, அவர்கள் சற்றே கீழ்நிலையில் இருப்பவர்கள். முற்றாகவே ஆடைகளைத் துறந்து உடலெங்கும் சாம்பல்பூசி அமர்ந்திருப்பவரே தீக்ஷை பெற்று முழுமையை நோக்கிச்செல்லும் நாகாபாபா. அவருக்கு துறவிகள் நடுவே உள்ள இடம்  சிற்றரசர்கள் நடுவே பேரரசர்களுக்குரியது. பிற துறவிகள் அவரை மறு எண்ணமின்றி பணிந்து வணங்குவதை காணலாம். எங்கும் ஆடையற்ற, மண்படிந்த மேனியராகவே அவர்கள் செல்கிறார்கள். ஆடை என்பதை அவர்கள் அறிந்ததே இல்லை என்பதைப்போல.

நாகா பாபாக்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கஞ்சா புகைப்பார்கள்.  கஞ்சா என்பது எதுவாக இருக்கிறோமோ அதை பெரிதாக்குவது. ஆகவே அது தியானத்திற்கு உதவும் சிவமூலியாகவே நம் மரபில் எப்போதும் கருதப்பட்டு வருகிறது. அது சிவனின் கொடை என்பதனால் பெரும்பாலும் கேட்டால் உடனே நமக்கும் இழுப்பதற்கு கொடுத்துவிடுவார்கள்.

நாம் துறவு என்று சொல்லும் எந்த ஆசாரங்களுக்கும் கட்டுப்படாதவர்கள் நாகா பாபாக்கள். சுத்தம், ஒழுங்கு, நாகரீகம் என எதையும் அவர்கள்மேல் போட்டு புரிந்துகொள்ளமுடியாது. நாம் வாழும் இந்த உலகியல் வாழ்க்கையிலிருந்து முற்றாகவே வெளியே சென்றுவிட்டவர்கள். அவர்களிலேயே இன்று எளிய பிச்சைக்காரர்களும் வித்தைக்காரர்களும் கலந்துள்ளனர். ஆனால் மிகமிக எளிதாக வேறுபாட்டை கண்டுகொள்ள முடியும்.

இந்துமதத்தின் இன்றைய எளிய லௌகீகர்களால் நாகா பாபாக்களை புரிந்துகொள்ள முடியாது. தங்களை அறிவாளிகள் என நினைக்கும் நகர்சார்ந்த அரைவேக்காட்டு லிபரல்களால் அவர்களை அணுகவே முடியாது. ஒவ்வொரு கும்பமேளா வரும்போதும் டெல்லி மும்பை சார்ந்த அறிவிலிகளான இதழாளர்களால் நாகா பாபாக்களைப் பற்றிய அவதூறும் ஒவ்வாமையும் பரப்பப்படுகின்றன. நவீனமேற்கத்திய சிந்தனைகளே அறிவு என நம்பும் ஒரு தரப்பிலிருந்து சலிப்புக்குரல்களும் எழுகின்றன.

இன்று இந்தியாவின் மரபான உள்ளம் கொண்ட எளிய இந்துக்களால் நாகா பாபாக்களை புரிந்துகொள்ளமுடியும். அல்லது ஹிப்பிகளை, வரலாற்றில் மைய நாகரீகத்தை எதிர்க்கும் அறிவியக்கங்களின் பங்களிப்பை, பண்பாட்டில் புறனடையாளர்களின் இடத்தை  அறிந்த ஐரோப்பியர்களால் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

ஒரு பண்பாட்டின் உச்சியில் அப்பண்பாட்டின் அத்தனை கூறுகளையும் முழுக்க நிராகரித்த ஒருவர் அமர்ந்திருப்பதென்பது பிரமிப்பூட்டும் முரண்பாடு. விவேகானந்தர் அவருடைய உரை ஒன்றில், உலகின் மாபெரும் செல்வக்களஞ்சியமாக இந்தியா இருந்த காலகட்டத்தில், சக்கரவர்த்திகளால் இந்நிலம் ஆளப்பட்டபோது, இதன் உச்சியில் அமர்ந்திருந்தவர்கள் இங்கே எனக்கு எதுவுமே தேவையில்லை, என்று சொன்ன நாடோடிப் பிச்சைக்காரர்களே என்று சொல்கிறார். நம் பண்பாட்டின் சிம்மாசனம் அவர்களுக்கே அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்கிறார்.

துறப்பவனிடமே உச்சகட்ட அதிகாரம் இருக்கவேண்டும் என கண்டடைந்தது நம் மரபு. வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான் என்கிறார் வள்ளுவர். இந்துமதத்திலும் சமண பௌத்த மதங்களிலும் துறவுக்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கும் உச்ச இடத்தை புரிந்துகொண்டாலொழிய இந்த மதங்களின் எந்தக் கொள்கையையும் உள்வாங்க முடியாது.

நாகா பாபாக்கள் எதையும் செய்யலாம், ஆனால் அவர்களே ஏற்றுக்கொண்ட கடுநோன்பு அவர்களுடையது. அவர்கள் கொட்டாங்கச்சியில் உணவுண்ணவேண்டும். ஆடை துறக்கவேண்டும். இவ்வுலகின் எந்த இன்பங்களையும் ஒரு பொருட்டாக எண்ணக்கூடாது.

குளிர், வெப்பம், வலி, நோய், பசி என்னும் ஐந்து உடல்துன்பங்களை அவர்கள் கடக்கவேண்டும். ஆணவம், சினம், ஐயம், அச்சம், அருவருப்பு என்னும் ஐந்து உளநிலைகளை கடக்கவேண்டும். இந்தப் பத்து தளைகளால் கட்டுண்டு, இந்த பத்து திரைகளால் மூடப்பட்டிருக்கும் மெய்மையை அதன்பின்னர் அவர்கள் காணமுடியும். அது ’நானே சிவம்’ எனும் பேருணர்வு. ’சிவோஹம்!” என அவர்கள் அதை முழங்குகிறார்கள்.

நாங்கள் சென்ற நாகாபாபா விறகுமூட்டி தீயிட்டிருந்தார். கூடார அறைக்குள் கஞ்சாப்புகையும் விறகுப்புகையும் நிறைந்திருந்தது. எங்களுக்கு அவரே பால்காய்ச்சி டீ போட்டு அளித்தார். ஊரிலிருந்து கிளம்பிய பின் அருந்திய மகத்தான டீ அது. அந்த நெருப்பிலிருந்தே சாம்பலை அள்ளி நெற்றியிலிட்டு பிடரியில் மெல்ல மூன்றுமுறை அறைந்து தலையில் கைவைத்து வாழ்த்தளித்தார்.

அவரிடம் பேசியபடி அங்கே சற்றுநேரம் அமர்ந்திருந்தோம். கஞ்சா சிலும்பியை பற்றவைத்து ஆழ இழுத்து புகைவிட்டார். நண்பர்களும் வாங்கி இழுத்தனர். ஓங்கூர் சாமியை ஜெயகாந்தன் வர்ணிப்பதுபோல ‘வெட்டவெளியில் இல்லையென்றிருக்கும்’ நிலையை அவர் அடைந்தார். முகிலுக்குள் கொஞ்சநேரம் அமர்ந்திருந்துவிட்டு வணங்கி கிளம்பினோம்.

என்ன அடைந்தோம்? அதை சொல்ல முடியாது. நான் முதன்மையாக மிகமிக அரிய மனிதர் ஒருவரின் அருகே அமர்ந்திருப்பதை உணர்ந்தேன். பெருங்கல்வி கொண்டவர்கள், கனிந்தவர்கள் அடையும் ஓர் உச்சத்தில் இருப்பவர் என. மிகச்சில நிமிடங்களிலேயே ஆடையற்ற உடலுடன் அஞ்சத்தக்க கோலத்துடன் ஒருவர் அங்கே இருப்பதை நாம் மறந்துவிடுகிறோம் என்பது ஓரு வியப்பு. இனிய, கம்பீரமான ஆளுமை ஒருவரை அகம் உணரத் தொடங்குகிறது. அந்த உணர்வு ஓரு தொடக்கம். அங்கிருந்தே அவரை நோக்கி செல்லவேண்டும்

பரிமேலழகர் உரை
ஐந்து அவித்தான் ஆற்றல் - புலன்களில் செல்கின்ற அவா ஐந்தனையும் அடக்கினானது வலிக்கு; அகல் விசும்பு உளார் கோமான் இந்திரனே சாலும் கரி - அகன்ற வானத்துள்ளார் இறைவன் ஆகிய இந்திரனே அமையும் சான்று. (ஐந்தும் என்னும் முற்று உம்மையும் ஆற்றற்கு என்னும் நான்கன் உருபும் செய்யுள் விகாரத்தால் தொக்கன. தான் ஐந்து அவியாது சாபம் எய்தி நின்று, அவித்தவனது ஆற்றல் உணர்த்தினான் ஆகலின், 'இந்திரனே சாலும் கரி' என்றார்.

மணக்குடவர் உரை
நுகர்ச்சியாகிய வைந்தினையுந் துறந்தானது வலிக்கு அகன்ற விசும்பிலுள்ளார்க்கு நாயகனாகிய இந்திரனே யமையுஞ் சான்று. இந்திரன் சான்றென்றது இவ்வுலகின்கண் மிகத் தவஞ் செய்வாருளரானால் அவன் தன்பதம் இழக்கின்றானாக நடுங்குமாதலான். இது தேவரினும் வலியனென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஐந்து புலன்களாலாகும் ஆசைகளை ஒழித்தவனுடைய வல்லமைக்கு, வானுலகத்தாரின் தலைவனாகிய இந்திரனே போதுமான சான்று ஆவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அகன்ற வானத்து வாழ்பவரின் இறைவனாகிய இந்திரனே, புலன்வழிப் பெருகும் ஆசை ஐந்தையும் அறுத்தவனின்வலிமைக்குத் தகுந்த சான்று ஆவான்.

விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்மற் றாங்கே

குறள் 16
விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்மற் றாங்கே
பசும்புல் தலைகாண்பு அரிது.
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், வான்சிறப்பு]

பொருள்
விசும்பின் - விசும்பு - வானம்; தேவலோகம்; மேகம்; திசை; வீம்பு; செருக்கு.

துளி  - திவலை; மழை; ஒருசொட்டுஅளவு; சிறிதளவு; நஞ்சு; பெண்ணாமை; துளித்தல்.

வீழின்  - வீழ்தல் -  ஆசை; ஆசைப்பெருக்கம்; மேவல்; வீழுதல்; காண்க:விழுதல்; நீங்குதல்.

அல்லால் - மற்றபட்டி, இல்லாமல்

மற்று  - ஓர்அசைநிலை; பிறிதின்பொருட்குறிப்பு; வினைமாற்றுக்குறிப்பு; மறுபடியும்; பின்; காண்க:மற்றப்படி.

ஆங்கே - அங்கே

பசும்புல்  - பச்சைப்புல்; விளைபயிர்.

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.

காண்பு - காட்சி, காணுதல்.

அரிது - aritu   s. Difficulty, unattainable ness, rareness, preciousness, அருமை.

முழுப்பொருள்
வானத்தில் இருந்து மேகங்களின் துளிகள் மழையாக பூமியின் நிலத்தில் விழாமல் போனால் என்ன ஆகும்? அந்த நிலத்தில் பசும்புல்கள் கூட முளைக்காது. ஆதலால் நாம் அவற்றை நிலத்தின் மேல் பார்ப்பது அரிதாகிவிடும். பசும்புல்லிற்கு தேவையான தண்ணீர் சிறிதளவு தான் வேண்டும். அது நிலத்தின் மேற்பரப்பில் ஒரு சில அங்குலம் இருந்தால் கூட போதும். அப்படிப்பட்ட பசும்புல்லிற்கு தேவையான நீரே கிடைக்கவில்லையென்றால் நிலத்தடி நீரினை நம்பியுள்ள மரங்கள் செடிகள் எல்லாம் எப்படி உயிர்வாழும்? குளங்களிலும் ஆறுகளிலும் எப்படி தண்ணீர் நிரம்பும். அதனை நம்பியுள்ள விலங்குகள் எப்படி தண்ணீர் பருகும் ? 

இந்த பசும்புல்களும் செடிகளும் மரங்களும் நீர்நிலைகளும் இல்லையென்றால் விலங்குகள் எப்படி நிழலார வாழும், உணவு உட்கொள்ளும்? பறவைகள் மரத்தில் காய்க்கும் பழங்களையம் விலங்குகளின் ஊனையும் நம்புகின்றன. அவை எப்படி உயிர்வாழும்? செடிகளையும் விலங்குகளின் மாமிசத்தையும் உணவுக்காக நம்பும் மனிதர்கள் எப்படி உயிர்வாழ்வார்கள் ?

ஆதலால் எல்லா ஜீவராசிகளும் மழையை நம்பியே உள்ளன. மழை அரிதானால் பசும்புல் உட்பட எல்லா ஜீவராசிகளும் அரிதாகும். 

1) ”இவையெல்லாம் இங்கே எப்போதுமிருக்கும். இப்படியே இருக்கும். இங்கே பிறந்து இறப்பவர்களும், வந்து செல்வனவும், முளைத்து மறைவனவும் கூட அந்த அழியாமையில் எஞ்சியிருக்கும். ”

2) மாரியும் மலையும் முனிந்தால் மானுடர் என்ன செய்வார்.....

3) மூன்றுபொன்னும் முனிந்துவிட்டால் மிச்சம் ஏதுமுண்டோ

ஒப்புமை
”பயிர் காட்டும் புயல்” (சம்பந்தர்.திருவெண்காடு 1)
“பைங்கூழ்க்கு வானே யன்ன” (பெரிய.சண்டேச 24)

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் எழுதிய அறத்தாறிது கட்டுரையில் இருந்து
குலஅறம் என்பது அடுத்த கட்டத்துக்கு போகும் தருணங்களை நான் தரிசித்திருக்கிறேன். இரண்டு நிகழ்ச்சிகள் எனக்கு ஞாபகம் வருகின்றன. அய்யப்பண்ணன் வேளிமலை அடிவாரத்தில் விவசாயம் செய்வதற்காக போவார். சாலையிலிருந்து அங்கு போவதற்கு கிட்டத்தட்ட பத்து கிலோமீட்டர் வரை இருக்கும். தண்ணீர் தவிர அங்கு வேறு எதுவும் கிடைக்காது. தூக்கு பாத்திரத்தில் சோறோடு போவார். அங்கு வைத்துவிட்டு வயலுக்குள் இறங்கி வேலை பார்ப்பார். சோறுதான் இருக்கிறதே, சாப்பிடலாம் என்று எண்ணி சோறு இருப்பதனாலேயே பசியை ஒத்திப்போடும் மனநிலை வரும். விவசாய வேலை அப்படிப்பட்டது முடிக்கவே தோன்றாது. சாப்பிடலாம் சாப்பிடலாம் என்று ஒத்திப்போட்டு பசி ஏறிக்கொண்டே இருந்தது. கிட்டத்தட்ட கொலை வெறி பசி அடையும்வரை விட்டுவிட்டார். பசி தாங்க முடியாமல் ஆனபின் மண்வெட்டியை வைத்துவிட்டு வந்தார்.

ஒருநாய் அவருடைய தூக்குபோணியில் இருந்த உணவை சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவர் மண்வெட்டியை காலால் மிதித்தபடி குச்சியை எடுத்தார் அடிப்பதற்கு. ஆனால் மனம் நெகிழ்ந்துவிட்டது. அவர் என்னிடம் சொன்னார். “தம்பி க்ளக் க்ளக்ன்னு சத்தம் கேட்டுது. அம்புட்டு பசி அதுக்கு. நமக்கு தெரிஞ்ச பசிதானே அதுக்கும் தெரியுது அந்த பசி சத்தத்துக்கு கண்ல தண்ணி வந்து போட்டுது பாத்துக்குங்க. சாப்டுட்டு போ மக்கான்னு சொல்லிட்டேன்”

இது தான் குல அறத்திலிருந்து அடுத்த கட்டமாக ஒரு பெரிய அறம் நோக்கி போகும் பயணம். மானுட அறம். உயிர்களைத் தழுவி விரியும் அறம் இது. இன்னொரு நிகழ்ச்சி. அதுவும் அய்யப்பண்ணன்தான். அந்த வருடம் மழை தவறிவிட்டது. அவர் சொன்னார் “எப்படி மழை பெய்யும்? மழையை நாம விக்க தானே செய்யுறோம்?” நான் “என்ன சொல்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டேன்.

அவர் விளக்கினார். உணவுக்காக வாழ்வுக்காக விவசாயம் பண்ணும்போது மழைக்கு நாம் நியாயம் செய்கிறோம். ஆனால் அந்த மழையைப் பயன்படுத்தி விவசாயம் செய்து வணிகப்பொருளாக மாற்றி ரப்பராகவோ இன்னொன்றாகவோ ஆக்கி விற்கும்போது மழையை விற்கிறோம். மழையை விற்றால் மனிதனுக்கும் மழைக்குமான ஒர் ஒப்பந்தம் ரத்து செய்யப்படுகிறது. எதன் பொருட்டு மண்ணில் விழவேண்டுமோ அந்த ஒப்பந்தத்தை ரத்து செய்கிறாய் நீ. விற்க ஆரம்பிக்கிறாய். அதனால் அது பெய்யாது. பெய்யவில்லை என்றால் நீ போய் தெய்வத்திடம் கேட்கக்கூடாது. இது ஒரு அறம். இப்படிப்பட்ட அறங்களால் தான் வாழ்க்கை உருவாகிவந்திருக்கிறது.

இதிலிருந்து தான் பெரிய அறங்கள் உருவாகி வந்திருக்கின்றன. சமூக அறம், தவறுகள் சரிகள் சார்ந்த அறங்கள், உருவாகி வந்துள்ளன. ஆனால் திருப்பி திருப்பி நமக்குத் தெரியாத ஒரு விஷயம் இருக்கிறது. ஒரு பேரறத்தான் ஒருவன் தருமத்தின் குரலில் பேசும்போது நம் அன்றாட தர்க்க புத்திக்கு அது அபத்தமாக இருக்கிறது ஆனால் அது சரியாகவும் இருக்கும்.

உங்களுக்குத் தெரிந்திருக்கும், இந்தியாவின் மதக்கலவரங்கள் நடந்த காலத்தில் ஒருவன் வந்து காந்தியிடம் சொல்கிறான். ‘ “என் மனைவியையும் நான்கு குழந்தைகளையும் இஸ்லாமியர்கள் கொலை செய்துவிட்டார்கள். நான் ஐந்து இஸ்லாமியர்களைக் கொலை செய்துவிட்டு வந்திருக்கிறேன். இன்னும் கொல்வேன். நீங்கள் என்ன செய்ய முடியும்?” என்று. அப்போது காந்தி சொல்கிறார் “இன்னும் நூறு இஸ்லாமியர்களைக் கொன்றாலும் உன் தீ அடங்காது. ஒரு இஸ்லாமியக் குழந்தையை எடுத்து நீ வளர். உன் குழந்தையாக அதை நினை. அப்போது தான் உன்னுடைய தீ அடங்கும்”.

நடைமுறையில் அபத்தமான ஒரு பதில் அது. ஆனால் அதைவிட சரியான பதில் இருக்கமுடியாது. அவ்வளவுதான் அட்டன்பரோவின் காந்தி சினிமாவில் இக்காட்சி வருகிறது. உண்மையிலேயே அவர் அப்படிச் செய்து பிற்காலத்தில் புகழ்பெற்ற சமூக சேவகராகவும் ஞானியாகவும் அறியப்பட்டார் என்று ஒரு செய்தி உண்டு..

எப்போதும் அறத்தின் குரல் கிளம்பி வரும்போது அது சமகால பிழைப்புவாத சிந்தனைக்கும் நாம் யோசித்திருக்கும் நூற்றுக்கணக்கான அன்றாட விஷயங்களுக்கும் முரண்பாடாக தெரியும். கொஞ்சம் பைத்தியக்காரத்தனமாக வீட்டு வாசலுக்குப் பதிலாக கூரையில் ஒரு ஜன்னலைத் திறந்து விட்டதாக தோன்றும். ஏனெனில் அது மிகவும் தொன்மையானது. மிகவும் பழைமையானது. எப்போதாவது நம் புனைகதைகளில் அந்தத் தருணம் வரும்போதுதான் நமக்கு ஒரு மெய்சிலிர்ப்பு வருகிறது.

நாஞ்சில் நாடனின் ஒரு பிரபலமான கதை உண்டு. இவர் கோவையில் ஒரு பஸ்ஸில் ஏறுகிறார். அந்த பஸ் மானந்தவாடிக்கு போகிறது. அந்த பஸ் ஏறும் காட்சியே அவர் பிரமாதமாக சொல்கிறார். பஸ்ஸில் நூறு பேர்தான் போக முடியுமெனில் முந்நூறு பேர் காத்திருக்கிறார்கள். பஸ் வந்தவுடன் நானூறு பேர் ஏறிவிட்டார்கள். எப்படி ஏறினார்கள் என்று தெரியாது. முழுவதும் ஆட்கள்.

டிரைவர் வந்து உட்காரும்போதே அந்தக் கூட்டத்தை பார்த்து கடுப்பாகிவிடுகிறான். வண்டியே ஒரு பக்கம் சரிந்திருக்கிறது. அவனே ஒரு பக்கம்சரிந்து உக்கார்ந்துதான் ஓட்டுகிறான். பிறகு கெட்ட வார்த்தையாக திட்டிக் கொண்டே இருக்கிறான். சத்தம் போட்டுக்கொண்டே இருக்கிறார்கள் மக்கள்.. எரிச்சலின் உச்சத்தில் அந்த வண்டி போய்க்கொண்டிருக்கிறது. மானந்தவாடியை தாண்டும்போது ஒரு பெரிய மலைப்பாம்பு சாலையை மிக மெதுவாக கடந்து போகிறது. எதையாவது சாப்பிட்டிருக்குமோ அல்லது கர்ப்பிணியோ தெரியவில்லை என்கிறார் ஆசிரியர். மிக மெதுவாக கடந்து போகிறது அது. டிரைவர் வண்டியை நிறுத்திட்டு தலையை வெளியே நீட்டி மலையாளத்தில் ‘ஒந்நு போ மோளே வேகம்’ என்கிறான். மகளே கொஞ்சம் வேகமாப்போ என்று.

இந்த இடத்தில் அவன் ஒரு டிரைவராக அல்லாமல் ஒரு ஆதிவாசியாக மாறி பல்லாயிரம் வருட பழமையான ஒரு பண்பாட்டுக்குள்ள போய்விடுகிறான். இந்த மாற்றத்தை இந்த தொன்மையை மாறாத ஒன்றை சுட்டிக் காட்டும்போது தான் இலக்கியப்படைப்புகள் அமரத்துவம் கொள்கின்றன.

நான் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நமீபியா போயிருந்தேன். என்னை டேவிட் கெம்பித்தா- என்கிற கருப்பினத்தை சேர்ந்த வழிகாட்டி இளைஞன் அழைத்துச் சென்றான். ஓர் இடத்தில் மணல்மேல் ஒரு டிசைனை பார்த்தேன். ”இது என்ன?” என்று கேட்டேன். ”இது வைட் லேடி, காட்டுகிறேன்” என்று மணலில் தோண்ட ஆரம்பித்தான். அங்கு எச்சிலால் ஆன ஒரு குழாய் போல மணலுக்குள் இறங்கிச் சென்று அங்கு ஒரு சிறிய குடுவை மாதிரி சென்று முடிந்தது. அதிலிருந்து வெள்ளை நிறத்தில் ஒரு சிலந்தியை எடுத்து எனக்கு காட்டினான். ”இதன் பேர்தான் வைட் லேடி. இவள் இரவில் தான் வேட்டையாடுவாள்.பகலில் உள்ள உக்காந்திருப்பாள். அழகானவள். அதனால தான் இவளுக்கு வைட் லேடி என்று பெயர்” என்று விளக்கம் சொன்னான்.

கொஞ்ச நேரத்தில் கிளம்பினோம். அவன் அதே ஆழத்திற்கு மண்ணைத் தோண்டி அதைப்போட்டு மண்ணை மூடினான். ”ஏன்?” என்று கேட்டேன். “இவளை வெளியே போட்டால் பத்து நிமிஷம் கூட வெயில் தாங்காது. இறந்துவிடுவாள். உள்ளே போட்டால் குளிராக இருக்கும். அங்கு தான் அவள் உயிருடன் இருக்க முடியும்” என்று சொன்னான். நான் சொன்னேன் ”நீங்கள் எல்லாம் வேட்டைக்காரர்கள்தானே? இதைக் கொன்றால் உங்களுக்கு என்ன?”

அவன் சொன்னான். ”அதை நான் சாப்பிட முடியும் என்றால் ஒன்றுமில்லை. வெறுமே கொன்று போட்டுவிட்டு போவதை ஒரு ஆப்பிரிக்க பழங்குடி செய்யக்கூடாது”. அதைக் கொன்று போட்டுவிட்டு போவதற்கு வெள்ளைக்காரர்கள், இந்தியர்கள் போன்ற நாகரீக மனிதர்களால் தான் முடியும். அவர்களால் முடியாது. அவர்களுடையது பல்லாயிரம் வருடத் தொன்மைகொண்ட வேட்டைப்பண்பாடு.

நெடுங்காலமாக ஒரு பண்பாட்டிலிருந்து நாம் விலகி விலகி வந்துவிட்டோம். மீண்டும் குல அறத்திலிருந்து நாம் பாடங்களை கற்றுக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. இதுதான் அறம் என்பதின் அடிப்படை. இங்கிருந்துதான் அறம் தொடர்பான எல்லா வார்த்தைகளும் வந்திருக்கிறது இங்கிருந்து தான் எல்லாமே தொடங்குகிறது. அறம் வலியுறுத்தல் என்ற பெயரில் வள்ளுவர் எழுதிய எல்லா பாடல்களையும் இன்றைய நவீன மாணவனுக்கு சொல்லி புரியவைப்பது கடினம் ஆனால் ஒரு பழங்குடியிடம் சொல்லிபுரியவைப்பது சுலபம்.

விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்மற் றாங்கே
பசும்புல் தலைகாண்பு அரிது

மிக சாதாரணமாக பொருள் அளிக்கும் ஒரு குறள் அது. ஆனால் விசும்பு என்பது வானம் அல்ல. பெருவெளி. ஸ்பேஸ். அது கனிந்துவிழுந்தால்தான் பசும்புல். உணவின் முதல் வடிவம் உருவாகிறது. புல் என்பது ஜடப்பொருள் உனவாகும் முதற்பரிணாமம். அன்னத்தின் கண்கண்ட வடிவம். ஆகவே தான் புல் வணக்கத்துக்குரியதாக வேதத்தில் சொல்லப்படுகிறது. ஏனெனில் நெல்லும் ஒரு வகையான புல்தான். இந்த பூமியை முழுக்கத் தழுவியிருக்கும் ஒன்று புல். எந்த ஒரு சந்தர்ப்பத்திலும் மோசமான இடத்திலிருந்தும் புல் வந்துவிடும். புல்லில் இருந்து தான் அனைத்தும் ஆரம்பிக்கிறது. ஒன்று புல்லை சாப்பிடுவோம். அல்லது புல்லை சாப்பிடுவதைச் சாப்பிடுவோம். அது முளைக்க விசும்பிலிருந்து ஓர் ஆணை வரவேண்டும். அய்யப்பண்னன் சொன்னது அதுதானே?

அறம் என்கிற வார்த்தையை தமிழில் எப்படியெல்லாம் பயன்படுத்தியிருக்கிறோம் என்று பார்த்தால் அது மாறிக்கொண்டு வருவதைப்பார்க்கலாம். சங்க காலத்து அறம் என்பது பொதுவாக ஒரு குடியோ ஒரு குடும்பமோ மரபுக்கடமையாகக் கொள்ளும் ஒன்றைத் தான் சுட்டிக் காட்டுகிறது. இல்லறம், துறவறம் என அறங்கள் இரண்டு. அதன் பிறகு பௌத்தம் வந்தது, சமணம் வந்தது. அவர்கள் அறம் என்பதை பிரபஞ்ச அறமாக மாற்றினார்கள். இங்கிருக்கும் ஒரு பசும்புல்லில் இருந்து விசும்பை திறந்து காட்டினார்கள். அதன் பின் அறம் என்பது மிகப்பெரிய வார்த்தை. அது பிரபஞ்ச நெறி.

பரிமேலழகர் உரை
விசும்பின் துளி வீழின் அல்லால் - மேகத்தின் துளி வீழின் காண்பது அல்லது; மற்று ஆங்கே பசும்புல் தலை காண்பது அரிது - வீழாதாயின் அப்பொழுதே பசும்புல்லினது தலையையும் காண்டல் அரிது. ('விசும்பு' ஆகு பெயர். 'மற்று' வினைமாற்றின்கண் வந்தது. இழிவு சிறப்பு உம்மை விகாரத்தால்தொக்கது. ஓர் அறிவு உயிரும் இல்லை என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை
வானின்று துளிவீழினல்லது அவ்விடத்துப் பசுத்த புல்லினது தோற்றமுங் காண்டல் அரிது. ஆங்கென்பதனை அசையாக்கினு மமையும். இஃது ஓரறிவுயிருங் கெடுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
வானத்திலிருந்து மழைத்துளி வீழ்ந்தால் அல்லாமல், உலகத்தில் ஓரறிவுயிராகிய பசும்புல்லின் தலையையும் காண முடியாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மேகத்திலிருந்து மழைத்துளி விழாது போனால், பசும்புல்லின் நுனியைக்கூட இங்கே காண்பது அரிதாகிவிடும்.