Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

செல்விருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்

குறள் 86
செல்விருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்
நல்வருந்து வானத் தவர்க்கு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், விருந்தோம்பல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
செல் - செல்லு (போ)
விருந்து - புதுமை, அதிதிகளுக்கிடு முணவு,  விருந்தாளி, அதிதி, புதியர், புதியராய் வருபவரை உணவளித்துப் போற்றுதல்; 
ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.
வரு - மழை
வரு - வருகம் - இலை
விருந்து - புதியராய் வருபவரை உணவளித்துப் போற்றுதல்
பார்த்திருப்பான் - காத்துக்கொண்டு இருப்பான், எதிர்நோக்கி கொண்டு இருப்பான்
நல் - நல்ல
வருந்து - வருந்திச்செய்ய
வானத்தவர்க்கு - வானில் உள்ளவர்க்கு

முழுப்பொருள்
நல்ல உபசரிக்கும் பண்புள்ளவன் என்று யாரை குறிப்புடுவது என்றால் அதற்கு மூன்று இலக்கணங்களை கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்

1) செல்விருந்து ஓம்பி - இதுவரை தன் இல்லத்தில் புதியோராய் விருந்தினராய் வந்தவருக்கு நன்கு உபசரித்து அவர்களை பேணி அவர்கள் மனம் நோகாமல் அவர்களுக்கு நல்ல உணவையும் வசதியையும் அளிப்பவர். ஒருவர் தன் வீட்டில் இருக்கும் பொழுது உணவளித்து உபசரிப்பது மட்டும் இன்றி அவர் வீட்டை விட்டு வெளியே ”செல்லும்” பொழுது உணவு கொடுத்து அனுப்புவதும் விருந்தோம்பலில் அடங்கும். ஆகவே தான் ‘செல்விருந்து’ என்று கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர். நம் இந்திய கலாசாரத்தில் அதனால் செல்லும் பொழுது மதிய உணவிற்கும் (புளிசாதம், தயிர் சாதம் போன்று), இரவு உணவிற்கு (இட்லி போன்று) அல்லது சில இனிப்புகள் எதையாவது கொடுத்து அனுப்புகிறார்கள்.

2) வருவிருந்து பார்த்திருப்பான் - வருங்காலத்தில் இதற்கு முன் வந்து சென்றவர்களுக்கும், இன்னும் புதியதாய் வருபவர்களுக்கும் விருந்து படைக்க எதிர்நோக்கி காத்திருப்பவர்.  சமைத்துவைத்துக்கொண்டு வருவிருந்துக்காக காத்திருப்பார். 

3) நல்வருந்து வானத் தவர்க்கு -  தேவர்களுக்கும், கடவுளுக்கும் விருந்து படைக்கும் பொழுது எவ்வளவு தன்னை வருத்தி உபசரிக்கிறோமோ அதே அளவு எந்த பாரபட்சமும் இல்லாமல் தன் இல்லத்திற்கு வந்தவரை உபசரிக்க வேண்டும். 

உதாரணமாக இன்றும் சில ஊர்களில் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டுசெல்லும் விருந்தினர்களுக்கு கையில் சில உணவு பண்டங்களை கொடுத்து அனுப்பும் வழக்கம் உள்ளது. கல்யாணங்களில் கட்டுசாத கூடை என்று  கூறுவர். பல குடும்பங்களில் விருந்தினர் ஊர்க்குப்போனால் கையில் இட்லி, புளிசாதம், எலுமிச்சை சாதம், தயிர் சாதம், சப்பாத்தி (உடன் - வெங்காயம் தக்காளி கரி)  என்று ஏதாவது ஒன்றை கையில் கொடுத்து அனுப்புவர். இன்றைய காலத்தில் நாகரிகம் வசதி என்ற பெயரில் வழியில் வாங்கி சாப்பிடுவதை ஒருவித கௌரவமாக கொண்டு பல உயர் விழுமியங்களை நாம் இழக்கிறோம். 

இக்கருத்து மாணிக்கவாசகர் சிவபுராணத்தில் கூறியதுபோல “கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய் வல்லசுரராகி முனிவராய்த் தேவராய்” என்று அடுக்கியது போல தேவராய் பிறப்பது ஒரு பிறவியென்பதை ஒட்டி இருக்கிறது.

தியடோர் பாஸ்கரன் அவர்கள் “செல்விருந்துதோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பார்” என்ற கட்டுரையில் இக்குறளை இப்படி எழுதியிருப்பார் - துறவிகள், சில நாட்களுக்கொருமுறை, அருகிலுள்ள ஊருக்குள் சென்று, யாசித்து உணவு பெற்று, அதை பள்ளியிலுள்ளத் எல்லாத் துறவிகளுடன் பகிர்ந்து உண்டனர். ஒரு வீட்டின் முன் சென்று அமைதியாக நிற்பார் துறவி. உணவு வேண்டி துறவிகள் தங்கள் இல்லத்திற்கு வருவதை மக்கள் ஒரு பேராகக் கருதினார்கள். இந்தப் பழக்கத்தைத் தான் வள்ளுவர், “செல்விருந்தோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான் நல்விருந்து வானத்தவர்க்கு” என்று எழுதியிருகின்றார் என்றும், திருக்குறளில் விருந்து என்ற சொல் துறவிகளின் வருகையைத்தான் குறிக்கின்றது என்று ஜீவபந்து ஸ்ரீபால் கூறிகின்றார். 

Aritappati Jain Caves (அரிட்டாபட்டி சமண குகைகள்)

ஒப்புமை
”செல்விருந் தாற்றி” (அகநா 203.16)

“வருநர்க்கு வரையாது தருவனர் சொரிய” (புறநா 177.15)

“வருவிருந் தோம்பி மனையறம் முட்டாப்
பெருமனைக் கிழத்தியார்” (சிலப் 22.132.3)

“அருவிலையிற் பெறுங்காசும் அவையே யாகி
அமுதுசெயத் தொண்டரள விறந்து பொங்கி
வருமவர்கள் எல்லார்க்கும் வந்தாருக்கும்
மகிழ்ந்துண்ண இன்னடிசில் மாளா தாக” (பெரிய.திருஞான 571)

”இல்லா இடத்தும் இயன்ற அளவினால்
உள்ள இடம்போற் பெரிதுவந்து மெல்லக்
”கொடையொடு பட்ட குணனுடை மாந்தர்க்கு
அடையாவாம் ஆண்டைக் கதவு” (நாலடி 91)

“நட்டார்க்கும் நள்ளா தவர்க்கும் உளவரையால்
அட்டது பாத்துண்டல் அட்டுண்டல் - அட்டது
அடைத்திருந் துண்டொழுகும் ஆவதின் மாக்கட்கு
அடைக்குமாம் ஆண்டைக் கதவு” (நாலடி 271)

“இன்சொ லளாவல் இடமினிதூண் யாவர்க்கும்
வன்சொற் களைந்து வகுப்பானேல் - மென்சொல்
முருந்தேய்கும் முட்போல் எயிற்றினாய் நாளும்
விருந்தேற்பர் விண்ணோர் விரைந்து” (ஏலாதி.7)

“ஒன்றாக நல்ல துயிரோம்பல் ஆங்கதன்பின்
நன்றாய்ந் தடங்கினார்க் கீந்துண்டல்  என்றிரண்டு
குன்றாப் புகழோன் வருகென்று மேலுலகம்
நின்றது வாயில் திறந்து” (அறநெறி 62)

மேலும் அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
செல் லிருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்து இருப்பான் - தன் கண்சென்ற விருந்தைப் பேணிப் பின் செல்லக் கடவ விருந்தைப் பார்த்துத் தான், அதனோடு உண்ண இருப்பான்; வானத்தவர்க்கு நல் விருந்து - மறுபிறப்பில் தேவனாய் வானிலுள்ளார்க்கு நல் விருந்து ஆம். ('வருவிருந்து' என்பது இடவழு அமைதி. நல்விருந்து: எய்தா விருந்து. இதனான் மறுமைக்கண் எய்தும் பயன் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
வந்த விருந்தினரைப் போற்றி வாராத விருந்தினரது வரவு பார்த்திருக்குமவன், வானத்தவர்க்கு நல்விருந்தாவன். வரவு பார்த்தல்-விருந்தின்றி யுண்ணாமை.

மு.வ உரை
வந்த விருந்தினரைப் போற்றி, இனிவரும் விருந்தினரை எதிர் பார்த்திருப்பவன், வானுலகத்தில் உள்ள தேவர்க்கும் நல்ல விருந்தினனாவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
வந்த விருந்தினரைப் பேணி, வரும் விருந்தை எதிர்பார்த்து இருப்பவன் மறுமையில் வானத்தவர்க்கு நல்ல விருந்தினன் ஆவான்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் ”நமது விருந்தோம்பல்..” பதிவில் இருந்து (நன்றி) 
ஏனென்றால் சுற்றுலாப்பயணியை ஏமாற்றுபவர், சீண்டுபவர் நம் பிரதிநிதியாக நின்று அதைச் செய்கிறார். ‘செல்விருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பார்’ என்று வள்ளுவர் விருந்தோம்புதலைச் சொன்னார். அந்தப் பெரிய பண்பாட்டை அவமதிப்பவர்கள் நம்மில் உள்ள இந்த புல்லுருவிகள்தான்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன், இந்தியாவின் ஆன்மா துறவில் உள்ளது என்று உணர்ந்ததாகவும், அதனை விவேகானந்தரும் சொன்னதாகவும் அவரின்அருகர்களின் பாதை 7 – ஆயிரத்து எண்ணூறு கிலோமீட்டர்கள் கடந்து பெல்காம், கித்ராபூர், கும்போஜ் பயணக்கட்டுரையில் பதிவு செய்து இருக்கிறார். 
 
(அதில் இருந்து ஒரு பத்தி கீழே - அவருக்கு நேர்ந்த ஒரு கசப்பான அனுபவம்)
காலையில் எழுந்ததும் சமண பஸதிக்குச் சென்று பார்த்தோம். அப்போது ஒருவர் நாங்கள் செல்லும் கார் எண்ணைப் பார்த்து வந்து சாமியார் அழைப்பதாகச் சொன்னார். வேறு வழியில்லாமல் சென்றோம். ஒரு பெரிய போஜனசாலையில் தட்டுகளைக் கழுவி வந்து அமர்ந்தோம். எல்லா ராமகிருஷ்ண மடாலயங்களையும் போல பிரம்மாண்டமான கூடம். அமைதி. சுத்தம். மாபெரும் கட்டிடங்கள். ஒரு வகை உப்புமா போட்டார்கள். என்னால் அள்ளி வாயில் வைக்கவே முடியவில்லை. குமட்டிக்கொண்டு வந்தது. நான் இரந்துண்டு வாழ்ந்தவன். வரிசைகளில் கால்கடுக்க நெடுநேரம் நின்றிருக்கிறேன். கிடைத்ததை உண்டிருக்கிறேன். அவமதிப்பும்கூட பெரிய விஷயமல்ல. அது அவமதிப்பவனின் மனநிலையைக் காட்டுகிறது, அவ்வளவுதான். இது அப்படி அல்ல, இதன் பின்னால் உள்ளது ஒரு மாபெரும் மனச்சிறுமை. என் முன்னால் அமர்ந்து தின்றுகொண்டிருந்த அந்தக் காவிதாரி எங்களை மதிப்பிடுகிறார். நான் வைரமோதிரம் போட்டிருந்தால் அவர் என் முன்னால் வந்து நின்று இளித்திருப்பார் என்று எனக்கு தெரியும் என்பதே என் பிரச்சினை.

சுற்றிலும் பிரம்மாண்டமான கான்கிரீட் கட்டிடங்கள். அவை எல்லாமே தங்குமிடங்கள். பெரும்பாலும் காலியாகவே இருக்கவும் கூடும் என அங்கே பார்த்ததுமே தெரிந்துகொண்டேன். அது மெல்ல மெல்ல மனக்கொதிப்பை உருவாக்கியது. உடனே அங்கிருந்து சென்று விடவேண்டும், ஒரு சொல் கூட அந்தக் காவிதாரியிடம் பேசக்கூடாது என நினைத்தேன். அவரைப் பார்க்காமலேயே வெளியேறினேன்.

கிட்டத்தட்ட ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முன்பு சுவாமி விவேகானந்தர் அமெரிக்கா சென்றபோது அவரிடம் கேட்டார்கள், அமெரிக்காவில் உங்களைக் கவர்ந்தது என்ன என்று. இங்குள்ள பொது அற அமைப்புகள்தான் என்று அவர் சொன்னார். பின்னர் எழுதினார், இந்தியா நூற்றாண்டுகளாகப் பெரும் அறநிலைகளை அறநெறிகளை உருவாக்கி நிலைநாட்டி வந்தது. அவையெல்லாம் நவீன காலகட்டத்தில் மெல்ல மெல்ல அழிந்து வருகின்றன, நவீன அற அமைப்புகளை உருவாக்கி அந்தப் பிரச்சினையை சமாளிக்க வேண்டும் என்று. அவ்வாறு அவர் உருவாக்கிய அமைப்புதான் ராமகிருஷ்ண மடம். அதற்கு அவருக்குத் தெளிவான நோக்கம் இருந்தது.

விவேகானந்தர் பல இடங்களில் சொல்லியிருக்கிறார், இந்த நாட்டின் பாரம்பரியமும் கலைகளும் ஆன்மீகமும் நிலை நிற்பதே உலகியலை உதறி இந்த நாட்டு நிலவெளி முழுக்க அலைந்து திரியும் அன்னியர்களால்தான் என. இங்குள்ள பெரும்பாலான ஆன்மீக வழிகளில் துறவி ஆவதற்கு முன் பிச்சை எடுத்து உண்டு அலையும் வாழ்க்கை கட்டாயமாக்கப்பட்டுள்ளது. ஏனென்றால் லௌகீகம் சம்பந்தமான பயமும் கவலையும்தான் ஆன்மீகமான சிந்தனைக்குப் பெரும் தடைகள். அவற்றில் இருந்து முற்றாக விடுபட்டவனே உண்மையில் எதையாவது ஆழத்தில் சென்று சிந்தித்தறிய முடியும். ராமகிருஷ்ணரே அவரது மாணவர்களைப் பிச்சை எடுக்க அனுப்பியிருக்கிறார். விவேகானந்தரும் அப்படி பவிராஜக வாழ்க்கை வாழ்ந்தவர்தான்.

ஆன்மீகத்தில் மட்டும் அல்ல, கலையிலும் கூடத்தான். இந்நாட்டின் முக்கியமான எல்லா எழுத்தாளர்களும் பிச்சை எடுத்து அலைந்து திரிந்த வாழ்க்கை கொண்டவர்களே. பஷீராக இருந்தாலும், காரந்தாக இருந்தாலும். அவர்களைப் பேணும் அமைப்புகள் இந்நாடெங்கும் இருந்தன. ஒவ்வொரு இந்துவும் சமணரும் பௌத்தரும் சீக்கியரும் அந்த மனநிலை கொண்டிருந்தார்கள். அன்னியர்களை ஐயப்படுவதற்கும் புறக்கணிப்பதற்கும் பதிலாக அவர்கள் அன்னியர்கள் என்பதற்காகவே அவர்களைப் பேணும் ஒரு பண்பாடு. இன்றும் அந்தப் பண்பாடு நம் கிராமங்களில் உள்ளது. சாவடிக்குச் சென்று இரவுணவுக்கு எவராவது உள்ளனரா என்று பார்த்து உணவிட்டபின்னரே ஊர்த்தலைவர் உண்ணவேண்டும் என்ற மரபு இன்றும் கூட பல்லாயிரம் தமிழகக் கிராமங்களில் உள்ளது.

சென்ற நூற்றாண்டில் பிரம்மசமாஜம் இந்த விழுமியங்களுக்கு எதிராகப் பிரச்சாரம் செய்தது. அலைந்து திரிபவர்களை சோம்பேறிகள் என்றும் குற்றவாளிகள் என்றும் அது சொன்னது. அந்த மனநிலை பெருகி ஒருகாலத்தில் அலைந்து திரியும் அன்னியர்கள் பேணப்படாது போய்விடுவார்கள் என விவேகானந்தர் அஞ்சினார். ஒருநாட்டின் ஆன்மீக சாரம் அந்த அன்னியர்களால், நாடோடிகளால்தான் நிலைநிற்கும் என்று அவர் சொன்னார். ஆகவே அதற்கான நவீன அமைப்பை உருவாக்க வேண்டுமென விரும்பி அவர் ராமகிருஷ்ண மடங்களை உருவாக்கினார். ஓர் இளைஞன் இன்னதென்றறியாத மன எழுச்சியால் உந்தப்பட்டவனாகத் தன்னிடம் உள்ள அனைத்தையும் உதறி எங்கு செல்வதென்றில்லாமல் செல்லும் அந்தப் பயணத்தில் எந்நேரத்திலும் அடையா வாசலும் உணவும் தலைசாய்க்க இடமுமாக அந்த அமைப்பு இருக்க வேண்டும் என ஆசைப்பட்டார்.

அங்கேதான் இந்த ஆசாமிகள் காவிகளைக் கட்டிக்கொண்டு வந்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள் இன்று. இன்று இவர்கள் செய்யும் வேலை என்ன? விவேகானந்தர், ராமகிருஷ்ணர் பெயரைச்சொல்லி பெருநகர்களில் அமைப்புகளை உருவாக்குகிறார்கள். பெரும் பணக்காரர்களின் இல்லங்களைத் தேடிசென்று தொடர்புகளை உருவாக்குகிறார்கள். பல்லிளித்துப் பசப்பி நன்கொடைகளைப் பெற்று பெரும் கான்கிரீட் கட்டிடங்களைக் கட்டுகிறார்கள். அவற்றுக்குள் நெய்விட்டு சோறு தின்று ஊன் வளர்த்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள். சில வீணர்கள் சிலரை ஏமாற்றித் தின்று வாழ்வது பற்றி எனக்கு ஒன்றுமில்லை. ஆனால் அதற்கு இந்த தேசம் கண்ட விடிவெள்ளியின் பெயர் பயன்படுத்தப்படுவதே கொந்தளிக்கச் செய்கிறது.

என்னால் மிக எளிதாக ஓர் சிபாரிசைத் தொலைபேசியிலேயே ஏற்பாடு செய்திருக்க முடியும். ஆனால் அது இன்றைய நான். முப்பதாண்டுகளுக்கு முன், பதறும் கண்களும் தயங்கும் நடையுமாக, கையில் பைசா இல்லாமல், பசித்துக் களைத்து நான் வந்து இந்த வாசலில் நின்றிருந்தால் என்னை இவர்கள் கழுத்தைப்பிடித்து வெளியே தள்ளியிருப்பார்கள். இந்த இடத்தில் இன்றும் என் அகம் அந்த அவமதிப்பை உணர்கிறது. இந்தக் காவி அணிந்த குமாஸ்தா ஒவ்வொரு அரசாங்க அமைப்பிலும் அமர்ந்திருந்து விதிகளைக்கொண்டு அந்த அமைப்பையே தோற்கடிக்கும் அதே ஆன்மாதான்.

நான் சென்ற ஒவ்வொரு முறையும் அரவணைத்து உணவிட்ட சமண நிலையங்களும் குருத்வாராக்களுமே எனக்கானவை. இது அல்ல. இது இந்து சமூகம் மேல் இருக்கும் ஒரு சீழ்க்கட்டி.

அருகர்களின் பாதை 10 – லென்யாத்ரி, நானேகட்

நான் சீனுவிடம் கேட்டேன், சிங்கப்பூரில் நான் ஆற்றிய உரையை வாசித்திருக்கிறீர்களா என. நானும் அதையேதான் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறேன் சார் என்றார் அவர்.   நான் இந்தியா என்று ஆரம்பித்துப் பேசும்போது என்னிடம் பேசவருபவர்கள் ஒரு அரசியல் கட்டமைப்பை, ஒரு வரைபடத்தை இந்தியா என எண்ணிப் பேசவருகிறார்கள். இந்த தேசத்து நிலப்பரப்பில் அலைய ஆரம்பித்து முப்பதாண்டுகளாகின்றன. நான் இந்தியா என நினைப்பது எனக்கு அன்னமிட்ட ஆயிரக்கணக்கான கைகளை. நான் மிக அபூர்வமாகவே பட்டினி கிடந்திருக்கிறேன். அனேகமாக எங்கும் இல்லறத்தாரால் கனிவுடன் மட்டுமே உணவிடப்பட்டிருக்கிறேன். எனக்கு என் தேசம் மனித உள்ளங்களில் குடியிருக்கும் அன்னபூரணிதான்.

கலை இலக்கியம் எதற்காக? (எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்)

பதினைந்து வருடம் முன்பு ஒரு உயர்காவலதிகாரியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். இந்தியக் காவல்துறை அமைப்பு என்பது உண்மையில் ஒரு சம்பிரதாயம் மட்டுமே. ஏறத்தாழ இருபதாயிரம் பேருக்கு ஒருகாவலர் வீதம் இங்குள்ளனர். உண்மையில் இந்தியாவில் உள்ள அமைதி என்பது போலீஸ் நோக்கில் ஓர் ஆச்சரியம்

”இங்க பசிச்சவன் கிட்ட கருணையும் நியாயமும் இருக்கு சார்” என்றார் அந்த அதிகாரி. அதை எப்படி புரிந்துகொள்வது என்பதில் நீங்கள் வேறுபடலாம். ஓயாது இந்திய நிலத்தில் அலைபவன் என்றமுறையில் இந்த மண்ணின் ஒவ்வொரு துளியிலும் ஊறிக் கொண்டிருக்கும் கருணையை மீண்டும் மீண்டும் கண்டுகொண்டிருக்கிறேன். இந்திய நிலத்தில் எங்கும் முலைகனிந்த அன்னையரும் அகம் கனிந்த தந்தையரும் காணக்கிடைக்கின்றனர்.

அவர்களின் வாழ்வின் சாரமாக உள்ள அறம்தான் என் கற்பனையின் ஈரம் சென்று தொடும் விதை. என் பத்தொன்பது வயதில் அம்மா அப்பா இருவரும் இறந்தபின் கையில் ஒரு பைசா இல்லாமல் வீட்டைவிட்டு கிளம்பி அலைந்திருக்கிறேன். என் நாட்டில் நான் ஒருவேளைக்குமேல் பட்டினிகிடக்க நேரவில்லை. ஒரு அன்னையை நான் இழந்தேன் . பல அன்னை முகங்கள் எனக்கு சோறூட்டின. அந்த முகங்களை இப்போது என்னிப்பார்க்கிறேன். அவைதான் இந்தியாவின் முகம்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: செல்விருந்து ஓம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்- (தன்பால் நின்று) செல்லும் விருந்தினரைப் பேணி (த் தன்பால்) வரும் விருந்தினரை (எதிர் நோக்கி) இருப்பவன், வானத்து அவர்க்கு நல் விருந்து - வானத்தின்கண் வாழும் தேவருக்கு நல்ல விருந்தினன் (ஆவன்).

அகலம்: செல், வரு என்பன வினைத் தொகைகள். அவை மேற்கூறிய பொருளன வாதலைத் ‘தருசொல் வருசொல்லாயிரு கிளவியுந், தன்மை முன்னிலை யாயீரிடத்த’, ‘ஏனை யிரண்டுமேனை யிடத்த’ என்னும் தொல்காப்பியச் சூத்திரங்களால் அறிக.

இச் சூத்திரங்களை அறியாதார் ‘செல்விருந் தோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்’ என்பதற்குத் ‘தன்கட் சென்ற விருந்தைப் பேணிப் பின் செல்லக் கடவ விருந்தைப் பார்த்துத் தான் அதனோடு உண்ண இருப்பான்’ என்று உரைப்பார்.

கருத்து: விருந் தோம்புவான் தேவர்களால் சிறப்புச் செய்யப் பெறுவான்.

திருக்குறளின் பெருமையை உலகுக்கு விளக்க வந்த நூல்களுள்,  பிறைசைச் சாந்தக் கவிராயர் இயற்றிய, நீதிசூடாமணி என்னும் "இரங்கேச வெண்பா" ஒன்று ஆகும். அதில் இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக அமைந்த பாடல்....

தேசுபெறு மாறன் தெளித்த முளையமுதிட்டு
ஈசனுடன் போந்தான், இரங்கேசா! - பேசுங்கால்
செல்விருந் தோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பான்
நல்விருந்து வானத் தவர்க்கு.

இதன் பதவுரை --- 

 இரங்கேசா --- திருவரங்கநாதக் கடவுளே!

தேசு பெறு மாறன் --- புகழ் பெற்ற இளையான்குடிமாற நாயனார், தெளித்த முளை அமுது இட்டு --- அன்று விதைத்த நெல்முளையை அமுதாக்கிப் படைத்து, ஈசனுடன் போந்தான் --- சிவபிரானுடன் சிவலோகம் சென்றார். (ஆகையால், இது) பேசுங்கால் --- எடுத்துச் சொல்லுமிடத்து, செல் விருந்து ஓம்பி --- உண்டு செல்லும் விருந்தாளிகளை உபசரித்து விட்டு, வருவிருந்து பார்த்து இருப்பான் --- இனி வரும் விருந்தாளிகளை எதிர்நோக்கி இருப்பவன், வானத்தவர்க்கு --- சுவர்க்கலோக வாசிகளாகிய தேவர்களுக்கு, நல் விருந்து --- இறந்த பிறகு நல்ல விருந்தாளியாவான் (என்பதை விளக்குகின்றது).

கருத்துரை --- மருந்தே ஆயினும் விருந்தோடு உண்.

விளக்கவுரை ---  தமிழ்நாட்டில், இளையான்குடி என்னும் ஊரில் வாழ்ந்த மாறன் என்னும் வேளாளர், தாளாளராய், "தொழுதூண் சுவையின் உழுதூண் இனிது" என்றபடி பழுதற உழுது பயிரிட்டுச் செல்வம் பெருக்கி,"தென்புலத்தார் தெய்வம் விருந்து ஒக்கல் தான் என்றாங்கு ஐம்புலத்தாறு ஓம்பல் தலை" என்றபடி இல்வாழ்க்கையை வாழும் இயல்பினான் வாழ்ந்து வந்தார். இவர் சிவபத்தியில் சிறந்து இருந்தாராகையால், சிவனடியவரை அவன் எனக் கருதி அன்புசெய்து அமுது ஊட்டுவாராயினார். அதுகண்ட சிவபிரான் அவரது விருந்தோம்பல் திறத்தை அவர் வாழ்வினன்றித் தாழ்வினும் போற்றுவார் என்று காட்டி உலகத்தவர்க்கு அவருடைய சிவபத்தியின் சிறப்பை வெளிப்படுத்த அவருடைய செல்வத்தை மாற்றி, அவரை வறியவராக்கினார். அன்றியும், ஒருநாள் அரை இரவில் விடைமழை பொழியும் இருட்டில், சிவபிரான் தாமொரு விருத்த சிவனடியவர்போல் வேடம் தாங்கி, மெத்தப் பசித்தவர் போன்று அவர் வீட்டுக் கதவைத் தட்டினார். வறுமையின் கொடுமையால் உறக்கமின்றி இருந்த நாயனார், உடனே வந்து கதவைத் திறந்து, சிவனடியவரை வரவேற்று உபசரித்து, அங்கொரு புறம் அவரை எழுந்தருளிவித்து, வீட்டில் ஒன்றும் இல்லாதிருந்து, அவர்க்கு அன்னமிடும் ஏற்பாட்டுக்காகத் தம் மனைவியாரோடு யோசித்து, அன்று பகல் விதைத்த நெல்முளையை மிக வருந்தி வாரிக் கொண்டு வந்து, அவர் கையில் கொடுத்தார். அதை வாங்கி அவ் அம்மையார், பத்தாவுக்கு ஏற்ற பதிவிரதை ஆகையால், தக்கபடி பதம்செய்து அமுதாக்கி அடியவர்க்குப் படைத்தார். பொய்ப் பசி கொண்ட அடியவர், அவர்களுடைய பத்தி வைராக்கிய உண்மை அன்புக்கு வியந்து, மழவிடைமேல் அவர்களுக்குக் காட்சி தந்து, அவர்களிருவரையும் தமது உலகத்துக்கு அழைத்துக் கொண்டு போயினர்.

திருக்குறளின் பெருமையை உலகுக்கு விளக்க வந்த நூல்களுள், சிதம்பரம் பச்சைக் கந்தயைர் மடத்து சென்ன மல்லையர் இயற்றிய, "சிவசிவ வெண்பா" ஒன்று ஆகும். அதில் இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக அமைந்த பாடல்....

அன்னம்இடான் பொன்நா டுஅடைந்தும் தனதுஉடலைத்
தின்எனவே தின்றான், சிவசிவா! - மன்னிஅயல்
செல்விருந் துஓம்பி வருவிருந்து பார்த்துஇருப்பான்
நல்விருந்து வானத் தவர்க்கு.

 தண்டகாரண மகிமையில் சுகேது மன்னன் இட்டுண்டு வாழாமையில், நரகத்தில் தன் உடலைத் தின்றான் என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

பின்வரும் பாடல்கள் இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்....                                 

"திருஇருந்த தண்டலையார் வளநாட்டில்
         இல்வாழ்க்கை செலுத்தும் நல்லோர்
ஒருவிருந்தா கிலும் இன்றி உண்டபகல்
         பகலாமோ, உறவாய் வந்த
பெருவிருந்துக்கு உபசாரஞ் செய்து அனுப்பி
         இன்னம் எங்கே பெரியோர் என்று
வருவிருந்தோடு உண்பு அல்லால், விருந்து இல்லாது
         உணும் சோறு மருந்து தானே".              
                   ---  தண்டலையார் சதகம்.

இதன் பதவுரை ---

 திரு இருந்த தண்டலையார் வளநாட்டில் இல்வாழ்க்கை செலுத்தும் நல்லோர் --- அருச்செல்வத்தோடு பொருட்செல்வமும் பொருந்தி உள்ள திருத்தண்டலை என்னும் வளம் மிகுந்த நாட்டினில் இல்லறம் நடத்துகின்ற பெரியோர்கள், ஒரு விருந்து ஆயினும் இன்றி உண்ட பகல் பகலாமோ --- ஒரு விருந்தினராவது இல்லாமல் உணவு கொண்ட நாளும் ஒரு நாள் ஆகுமோ? உறவாய் வந்த பெரு விருந்துக்கு உபசாரம் செய்து அனுப்பி --- உறவு போல அன்புடன் வந்த பெரிய விருந்தினருக்கு முதலில் உணவு அளித்து, வேண்டிய உபசாரங்களைச் செய்து அனுப்பிய பின்னரும், இன்னும் பெரியோர் எங்கே  என்று - மேலும் விருந்தாக வரக்கூடிய சான்றோர்கள் எங்கே என்று ( ஆவலோடு காத்திருந்து) வரு விருந்தோடு உண்பது அல்லாமல் --- வருகின்ற விருந்தினருடன் உண்பது அல்லமால்,  விருந்து இல்லாது உணும் சோறு மருந்து  தானே --- விருந்தினர்  இல்லாமல் உண்ணுகின்ற சோறு ஆனது மருந்து போலக் கசப்பாகத் தான் இருக்கும்.

கருத்து --- "செல்விருந்து ஓம்பி, வருவிருந்து பார்த்து இருப்பான், நல்விருந்து வானத்தவர்க்கு" என்னும் திருவள்ளுவ நாயனார் கருத்தை இங்கு வைத்து எண்ணுக.

"மருந்தே ஆயினும் விருந்தோடு உண்" என்பது கொன்றைவேந்தன். மருந்து என்னும் சொல் இங்கு அமுதம் என்னும் பொருளில் வந்தது.
    
 இல்லற வாழ்க்கையின் சிறப்புகளுள் ஒன்று விருந்தோம்பல் ஆகும். விருந்தினரை இன்முகத்துடன் வரவேற்று உணவு வழங்கும் பண்பு இல்லாதவர்கள் இல்லற வாழ்வின் சிறப்பைப் பெற இயலாது. இதை, "விருந்து இலோர்க்கு இல்லை பொருந்திய ஒழுக்கம்" என்றது கொன்றை வேந்தன். விருந்தினரை அன்புடன் உபசரிக்க வேண்டும் என்னும் பொருள் படவே, "அன்புடைமை" என்னும் அதிகாரத்தின் பின்னர், விருந்தோம்பல் என்னும் அதிகாரத்தை நாயனார் தமது திருக்குறளில் வைத்தார் என்னும் அருமையை உணர்க.

பிறப்பகத்தே மாண்டு ஒழிந்த
     பிள்ளைகளை நால்வரையும்
இறைப்பொழுதில் கொணர்ந்து கொடுத்து
     ஒருப்படுத்த உறைப்பன் ஊர்;
மறைப் பெருந்தீ வளர்த்து இருப்பார்,
     வருவிருந்தை அளித்து இருப்பார்,
சிறப்பு உடைய மறையவர் வாழ்
     திருவரங்கம் என்பதுவே.    
                   --- பெரியாழ்வார் திருமொழி.

இதன் பொருள் ---
பிறத்தற்கு உரிய அறையிலேயே மாயமாய்ப் போய்விட்ட அந்தணனது நான்கு பிள்ளைகளையும் கொஞ்ச நேரத்திற்குள் பரமபதத்தில் இருந்து மீட்டுக் கொண்டு வந்து கொடுத்து, தாயுடன் நேர்த்த வல்லமை உடையவனது வேதத்தில் கூறி உள்ளபடி, அக்கினியை வளர்த்துக் கொண்டு இருப்பவர்களும், வரும் விருந்தினரை உபசரித்துக் கொண்டு இருப்பவர்களும் மேன்மையை உடைய அந்தணர்கள் வாழுகின்ற ஊர் திருவரங்கம் ஆகும்.

இல்லா இடத்தும் இயன்ற அளவினால்
உள்ள இடம்போல் பெரிது உவந்து ---  மெல்லக்
கொடையொடு பட்ட குணன் உடை மாந்தர்க்கு
அடையாவாம் ஆண்டைக் கதவு.          
                    --- நாலடியார்.

இதன் பதவுரை ---

இல்லாவிடத்தும் --- பொருளில்லாத காலத்திலும், இயைந்த அளவினால் --- கூடிய அளவினால், உள்ள இடம்போல் பெரிது உவந்து --- பொருளுள்ள காலத்தைப் போல மிகவும் மகிழ்ந்து, மெல்லக் கொடையொடு பட்ட குணன் உடைய மாந்தர்க்கு --- ஒருவர்க்கு ஒன்று இனிமையாகக் கொடுத்தல் தொழிலோடு பொருந்திய அருட்குணத்தையுடைய மக்களுக்கு, ஆண்டைக் கதவு அடையா --- அவ்வுலகக் கதவுகள் வழியடைக்கமாட்டா.

ஈகைக் குணமுடையவர்கள் மறுமை இன்பம் பெறுவர் என்பது கருத்து.

நட்டார்க்கும் நள்ளாதவர்க்கும் உள வரையால்
அட்டது பாத்து உண்டல் அட்டு உண்டல் ---  அட்டது
அடைத்து இருந்து உண்டு ஒழுகும் ஆவதின் மாக்கட்கு
அடைக்குமாம் ஆண்டைக் கதவு.       
            ---  நாலடியார்.

இதன் பதவுரை ---

நட்டார்க்கும் நள்ளாதவர்க்கும் உளவரையால் அட்டது பாத்து உண்டல் அட்டு உண்டல் --- சமைத்து உண்ணுதல் என்பது, தமக்குள்ள பொருள் அளவினால் தம்மிடம் உறவு கொண்டோர்க்கும் கொள்ளாத விருந்தினர்க்கும் தாம் சமைத்ததைப் பகுத்து உதவிப் பின் தாம் உண்ணுதலாகும்;  அட்டது அடைத்திருந்து உண்டொழுகும் ஆவது இல் மாக்கட்கு அடைக்குமாம் ஆண்டைக் கதவு --- அவ்வாறன்றித் தாம் சமைத்ததைத் தமது வீட்டின் கதவையடைத்துக் கொண்டு தனியாயிருந்து தாமே உண்டு உயிர் வாழ்கின்ற மறுமைப் பயனற்ற கீழ்மக்கட்கு மேலுலகக் கதவு மூடப்படும்.

இம்மையில் பிறர்க்கு ஒன்று ஈயாதவர்க்கு மறுமையில் துறக்க உலகின்பம் இல்லை என்றது.

இன்சொல், அளாவல், இடம்,  இனிது, ஊண்
வன்சொல் களைந்து வகுப்பானேல் --- மென்சொல்
முருந்து ஏய்க்கும் முள் எயிற்றினாய், நாளும்
விருந்து ஏற்பர் விண்ணோர் விரைந்து.    -
           -- ஏலாதி.

இதன் பதவுரை ---
முருந்து ஏய்க்கும் --- மயிலிறகின் அடியை ஒக்கும், முள் எயிற்றினாய் --- கூரிய பற்களையுடைய பெண்ணே!, யாவர்க்கும் --- விருந்தாய் வருவாரெல்லாருக்கும், இன்சொல் --- இன்சொல்லும், அளாவல் --- உள்ளங்கலந்த உறவும், இடம் --- தங்குமிடமும், இனிது --- ஆடையணி முதலிய பொருளும், ஊண் --- உணவும், வன்சொல் களைந்து --- கடுஞ் சொற்களை நீக்கி, மென்சொல் --- பணிவு மொழியும், நாளும் வகுப்பானேல் --- என்றும் முறையே வழங்குவானானால், விண்ணோர் --- தேவர்கள், விரைந்து --- முன் வந்து, விருந்து ஏற்பர்--- அவனை விருந்தினனாய் ஏற்றுக்கொள்வர்.

மிருதுவாகிய சொல்லையும் மயிற்பீலியினது அடியையும் ஒத்து விளங்கும் கூரிய பல்லையும் உடையவளே! தன் மனை நோக்கி வரும் விருந்தினர் யாவரிடத்தும் இன்சொல் கூறலும், கலந்து உறவாடலும், இருக்கை உதவலும், அறுசுவை உண்டி அளித்தலும் செய்து, கடுஞ்சொல் ஒழித்து, மென்சொல் வழங்கிச் சிறப்பிப்பான் ஆயின் எக்காலமும் அவனை வானோர் விருந்தினனாய் ஏற்றுக்கொள்வர்.
   
ஒன்றாக நல்லது உயிர்ஓம்பல், ஆங்கு அதன்பின்
நன்றுஆய்ந்து அடங்கினார்க்கு ஈந்து உண்டல் – என்றுஇரண்டு
குன்றாப் புகழோன் வருக என்று மேல்உலகம்
நின்றது வாயில் திறந்து.           
--- அறநெறிச்சாரம்.

இதன் பதவுரை ---
ஒன்றாக நல்லது உயிரோம்பல் --- அறங்களுள் தன்னோடு ஒப்பது இன்றித் தானாகச் சிறந்து உயர்ந்தது பிறவுயிர்களைப் பாதுகாத்தல், ஆங்கு அதன்பின் நன்கு ஆய்ந்து அடங்கினார்க்கு ஈத்து உண்டல் --- அதனை அடுத்து ஞானநூல்களை ஆராய்ந்து மனம் பொறி வழி போகாது அடங்கினார்க்கு உண்டி முதலியன உதவித் தாமும் உண்ணுதல், என்ற இரண்டும் குன்றாப் புகழோன் --- இவ்விரு செயல்களாலும் நிறைந்த கீர்த்தி அடைந்தவனை, வருக என்று வாயில் திறந்து மேல் உலகம் நின்றது --- வருக என்று கூறித் தனது வாயிலைத் திறந்து அவன் வருகையை எதிர்நோக்கி மேலுலகம் நிற்கா நின்றது.


வருவிருந் தோம்பி மனையற முட்டாப்
பெருமனைக் கிழத்தியர் பெருமகிழ்வு எய்தி
இலங்குபூண் மார்பில் கணவனை இழந்து
சிலம்பின் வென்ற சேயிழை நங்கை
கொங்கைப் பூசல் கொடிதோ அன்றெனப்
பொங்கெரி வானவன் தொழுதனர் ஏத்தினர்.... 
--- சிலப்பதிகாரம், அழல்படு காதை.

இதன் பதவுரை ---
வரு விருந்து ஓம்பி மனைஅறம் முட்டாப் பெருமனைக் கிழத்தியர் பெரு மகிழ்வு எய்தி --- தம் இல்லத்து வரும் விருந்தினரைப் பேணி இல்லற நெறியின் வழுவாத பெரிய மனையறத்திற்குரிய மகளிர் மிக மகிழ்ச்சியுற்று, இலங்கு பூண் மார்பிற் கணவனை இழந்து --- விளங்கும் பூண் அணிந்த மார்பினையுடைய தன் கொழுநனை இழந்து, சிலம்பின் வென்ற சேயிழை நங்கை கொங்கைப் பூசல் கொடிதோ அன்று என --- சிலம்பானே பாண்டிய மன்னனை வெற்றி கொண்ட செவ்விய அணிகலங்களையுடைய மங்கை தன் கொங்கையாற் செய்த பூசல் கொடி தன்று எனக் கூறி, பொங்கு எரி வானவன் தொழுதனர் ஏத்தினர் --- மிக்கு எரியும் தீக் கடவுளை வணங்கித் துதித்தனர் ;


அருந்தினர் அருந்திச் செல்ல
         அருந்துகின்றாரும், ஆங்கே
இருந்து இனிது அருந்தா நிற்க
         இன்னமுது அட்டுப் பின்னும்
விருந்தினர் வரவு நோக்கி
         வித்து எல்லாம் வயலில் வீசி
வருந்தி விண் நோக்கும் ஓர்
         ஏர் உழவர்போல் வாடி நிற்பார். --- தி.வி.புராணம். திருநகரச் சிறப்பு.

 இதன் பதவுரை ---
அருந்தினர் --- உண்ட விருந்தினர், அருந்திச் செல்ல --- உண்டு செல்ல, அருந்துகின்றாரும் --- உண்கின்றவர்களும், ஆங்கே --- முன் உண்டவர் போலவே, இருந்து இனிது அருந்தா நிற்க --- இருந்து மகிழ்ச்சியுடன் உண்ணா நிற்க, பின்னும் இன் அமுது அட்டு --- பின்பும் இனிய அமுதைச் சமைத்து, விருந்தினர் வரவு நோக்கி --- வரக்கடவராகிய விருந்தினர்களின் வருகையை நோக்கி, வித்து எலாம் --- விதை அனைத்தையும், வயலில் வீசி - விளைபுலத்தில் வித்தி, விண் வருந்தி நோக்கும் --- மழையை வருந்தி எதிர்பார்க்கின்ற, ஓர் ஏர் உழவர் போல் --- ஒரே ஏரினையுடைய உழவரைப்போல, வாடி நிற்பார் --- வருந்தி நிற்பார் (அவ் வேளாளர்) எ - று.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
We should always give something when our guest leaves our house. We should always eagerly wait for our guests to come. We should treat our guests like God.

Questions that I ask to the kid
How should we treat our guests?
How should we display our hospitality?

தள்ளா விளையுளும் தக்காரும்

குறள் 731
தள்ளா விளையுளும் தக்காரும் தாழ்விலாச்
செல்வரும் சேர்வது நாடு
[பொருட்பால், அரணியல், நாடு]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தள்ளா - தளர்ச்சி, சோம்பல்
விளையுளும்- விளைச்சல்; முதிர்கை; வயல்; உள்ளம்.
தக்காரும் - தக்கோர், மேன்மக்கள், சிறந் தோர், உறவினர்
தாழ்வு - பள்ளம், சாய்வு, அவமானம், குற்றம், துன்பம், கீழ்மை, நிலைகெடுதல்
இலாச் - இல்லாத
செல்வரும் - செல்வங்கள்
சேர்வது - சேர்வது
நாடு - ஒரு நாடு ஆகும்

முழுப்பொருள்
நாடு எனப்படுவது யாது என்ற கேள்விக்கு பதில் அளிக்கிறார் திருவள்ளுவர். நாடு எனப்படுவதற்கு மூன்று அடிப்படைகளை கூறுகிறார். 1) உழவு 2) சான்றோன்மை 3) செல்வம். 

1) தள்ளா விளையுளும் - மனிதன் வாழ்வதற்கு உணவு அடிப்படை தேவையாகும். ஆண்டு தோறும் மக்கள் செல்வம் பெருகிக்கொண்டே இருக்கிறது. ஆதலால் மக்களுக்கு தேவையான அளவு உணவை தளர்ச்சியில்லாமல் குறைவில்லாமல் உற்பத்தி செய்யும் நாடே நாடு. உணவிற்கு மற்ற நாட்டை நம்பி இருக்கும் நாடு நாடே அல்ல.

2) தக்காரும் -  மனிதன் வாழ்விற்கு கல்வி அவசியம். அனைவரும் கற்றக்கவில்லை என்றாலும் நாட்டை சிறப்பாக வழி நடத்த கற்றவர்கள், சான்றோர்கள், மேன்மக்கள் மிக தேவை. அவர்களே சரியான திட்டம் வகுக்க உதவுவார்கள். உதாரணமாக மழை நீர் சேகரிப்பு திட்டம், ஆறு அருகே அணைக் கட்டும் திட்டம், கால்வாய்களை சரியான நேரத்தில் தூர் வாரும் செயல்கள், நிதி, சுற்றுசூழல், போன்ற எண்ணற்ற தேவைகளில் சான்றோரால் மட்டுமே நாட்டை வழி நடத்த முடியும். 

3) தாழ்விலாச் செல்வரும் - இங்கே செல்வத்திற்கு பல பொருள்களை கூறலாம். முதலாவதாக பொருட்செல்வம். நிதி என்பது நாட்டை நடத்த திட்டங்களை நிறைவேற்ற மிக முக்கியம். அத்தகைய செல்வமானது குறைவில்லாமல் இருத்தல் வேண்டும். ஆனால் தாழ்வில்லா செல்வம் என்று திருவள்ளுவர் சொல்லுவது நற்வழியில் ஈன்ற செல்வமாகும். அற நிலையில் இருந்து கெடாமல் ஈன்ற செல்வமாகும். (போர்) குற்றம் புரியாமல் ஈன்ற செல்வமாகும். செல்வம் ஈன்ற வழியினை அவமானம் இல்லாமல் வெளிப்படையாக கூறும் முறையில் ஈன்ற செல்வமாகும்.

ஆக, குறைவில்லா விளைச்சலும், சான்றோரும், அறவழியில் ஈன்ற குறைவில்லாத  செல்வம் இவை மூன்றும் ஒரு நாட்டிற்கு தேவையான ஒன்று என திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
அதிகாரம் 74. நாடு

[இனி , அவ்வரசனாலும் அமைச்சனாலும் கொண்டு உய்க்கப்படுவதாய ஏனை அரண் முதலிய அங்கங்கட்கு இன்றியமையாச் சிறப்பிற்றாய நாடு ஓர் அதிகாரத்தாற் கூறுகின்றார்.அஃதாவது இன்னதென்பதூஉம் அதிகார முறைமையும் இதனுள் விளங்கும்.]

தள்ளா விளையுளும் - குன்றாத விளையுளைச் செய்வோரும்; தக்காரும் - அறவோரும்; தாழ்வு இலாச் செல்வரும் - கேடு இல்லாச் செல்வமுடையோரும்; சேர்வது நாடு - ஒருங்கு வாழ்வதே நாடாவது: (மற்றை உயர்திணைப் பொருள்களோடும் சேர்தல்தொழிலோடும் இயையாமையின், 'விளையுள்' என்பது உழவர்மேல் நின்றது. குன்றாமை: எல்லா உணவுகளும் நிறைய உளவாதல். இதனான் வாழ்வார்க்கு வறுமையின்மை பெறப்பட்டது. அறவோர் - துறந்தோர், அந்தணர் முதலாயினார். 'நற்றவஞ்செய்வார்க்கு இடம்: தவம் செய்வார்க்கும் அஃது இடம்' (சீவக. நாமக.48) என்றார் பிறரும். இதனான் அழிவின்மை பெறப்பட்டது. கேடு இல்லாமை - வழங்கத் தொலையாமை. செல்வர் - கலத்தினும் காலினும் அரும்பொருள் தரும் வணிகர். இதனான் அரசனுக்கும் வாழ்வார்க்கும் பொருள் வாய்த்தல் பெறப்பட்டது.)

மணக்குடவர் உரை
தப்பாமல் விளையும் நிலங்களும் தகுதி யுடையாரும் தாழ்வில்லாத செல்வரும் சேர்வது நாடு.

தள்ளா விளையுள்- மழையில்லாத காலத்தினும் சாவிபோகாத நிலம்.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தள்ளா விளையுளும்- குறையாத விளைபொருளும்; தக்காரும் - தகுதியுள்ள பெரியோரும்; தாழ்வு இல்லாச் செல்வரும் - கேடில்லாத செல்வமுடையோரும்; சேர்வது நாடு - முன்கூறப்பட்ட செங்கோலரசனோடும் சிறந்த அமைச்சனோடும் பொருந்தியிருப்பதே நல்ல நாடாவது.

தள்ளாவிளையுள் என்பது தாழ்ந்த வகையினதாகத் தள்ளப்படாத விளையுள் என்றுமாம். விளையுள் என்பது உழவரையும் ஒருமருங்கு குறிக்குமேனும், இயற்கையுஞ் செயற்கையுமாகிய இருவகை விளையுள் இருப்பதனாலும், 'சேர்வது' என்பது கூடி அல்லது பொருந்தியிருப்பது என்றே பொருள்படுதலாலும், "பலவயி னானும் எண்ணுத்திணை விரவுப்பெயர்" (தொல். கிளவி.51) வழுவன்மையானும், "மற்றை யுயர்திணைப் பொருள்களோடுஞ் சேர்தற் றொழிலோடும் இயையாமையின், விளையுளென்பது உழவர்மேனின்றது." என்று பரிமேலழகர் கூறுவது பொருந்தாது. தக்காராவார் புலவரும் அடியாரும் முனிவரும். தாழ்விலாச் செல்வரென்றது காலினுங் கலத்தினும் பொருளீட்டும் இருவகை வணிகரை. செல்வத்திற்குத் தாழ்வின்மை வழங்கத் தொலையாமையும் வருவாய் குன்றாமையும் பல்துறைப்பட்டிருத்தலும். செங்கோலரசனோடும் சிறந்த அமைச்சனோடும் என்பது பாலால் வந்தது. ஆகவே, அந்தணர் அரசர் வணிகர் வேளாளர் என்னும் நால்வகுப்பாராலும் விளையும், அறிவு காவல் செல்வம் உணவு ஆகிய நால்வகைப் பொருளும் சிறந்தது நன்னாடு என்பதாம்.

மு.வ உரை
குறையாத விளைபொருளும் தக்க அறிஞரும் கேடில்லாத செல்வம் உடையவரும் கூடிப் பொருந்தியுள்ள நாடே நாடாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
குறையாத உற்பத்தியைத் தரும் உழைப்பாளர்களும், அற உணர்வு உடையவர்களும், சுயநலம் இல்லாத செல்வரும் சேர்ந்து வாழ்வதே நாடு.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Thiruvalluvar defines a country based on three important pillars Farming, exemplariness, wealth. Unfailing crops, exemplary people, the wealth with untarnished and undiminished wealth constitute a country.  For humans to live/survive, food is esential. Hence, it is important to take care of agriculture and irrigation so that crops don't fail. For a humans as a society to flourish and progress, we need exemplary people with knowledge and experience. Only such people can guide and lead the nation by their vision, plans, execution, issue handling etc. Humans also needs wealth that is earnt through in dignified way and with integrity. Such wealth will last long. If in case a wealth is earnt through wrong means such as war, remember, we would face another war through our enemies. 

Questions that I ask to the kid
What are the three things that constitute a nation? Why?

கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர்

குறள் 722
கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர் கற்றார்முன்
கற்ற செலச்சொல்லு வார்
[பொருட்பால் - அமைச்சியல் - அவையஞ்சாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
கற்றாருள் - கற்றவர்களுள், அறிவுடையவர்களுள், சான்றோர்களுள்
கற்றார் - கற்றவர், சான்றோர்
எனப்படுவர் - என்று அறியபடுபவர்
கற்றார்முன் - அங்கே அவையில் கூடி இருக்கும் கற்றவர்கள் முன்பு
கற்ற - கற்றவற்றை, சொல்லவேண்டியவற்றை
செலச் - செறிவாக, மனம் உணரும் அளவிற்கு
சொல்லுவார் - உரைப்பவர், சொல்லுபவர், விளுக்குபவர்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் பல நூல்களை கற்று இருக்கலாம். அதனை அறிவில்லாதவர்களிடம் சொல்லி கைதட்டல்கள் வாங்கலாம். அவர் கற்றவர் என்று நாம் சொல்லிவிட முடியாது. 

ஆனால் உண்மையில் கற்றவர் எனப்படுபவர் கற்றவர்கள் இருக்கும் இடத்தில் தான் கற்றவற்றை அஞ்சாமல் கற்றவர்கள் ஏற்கும் அளவிற்கு திறம்பட கூற வள்ளவரே கற்றவர். இது சொற்ப்பொழிவு ஆற்றலினால் மட்டும் வந்துவிடாது. தான் கற்றவற்றை மிக தெளிவாக தன் உளமார கற்றிருந்தால் தான் அடுத்தவர் புரிந்துக்கொள்ளக்கூடிய அளவிற்கு உரைக்க முடியும். 

கற்றவர் ஒரு அவையில் பேச அஞ்சக்கூடாது. ஒழுங்காக கற்றக்கவில்லை என்றால் தான் அஞ்சவேண்டும். ஒழுங்காக கற்றிருந்தால் அஞ்சாவேண்டாம். 

மேலும்: அஷோக் உரை


பரிமேலழகர் உரை
கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர்- கற்றார் எல்லாரினும் இவர் நன்கு கற்றார் என்று உலகத்தாரால் சொல்லப்படுவார்; கற்றார் முன் கற்ற செலச் சொல்லுவார் - கற்றார் அவைக்கண் அஞ்சாதே தாம் கற்றவற்றை அவர் மனம் கொள்ளும் வகை சொல்ல வல்லார். ( உலகம் அறிவது அவரையே ஆகலின் அதனால் புகழப்படுவாரும் அவர் என்பதாம்.)

அறிஞர்களும் நிபுணர்களும் கூடியுள்ள ஒரு அவையில் (உதாரணமாக ஒரு நிர்வாகத்தில் Head, director, senior managers கூடியுள்ள ஒரு business review meetingஇல்) செறிவான விஷயத்தையும் தெளிவாக செறிவாக ஒரு குழந்தைக்கு புரியக்கூடிய அளவு எளிமையாக சொல்ல வேண்டும். ஏன் செறிவாக சொல்லவேண்டும்? ஏனெனில் கற்றவர்களுக்கு செறிவாக சொன்னால் விளங்கும் அவர்களுக்கு பாமர மொழியில் சொல்லி ஒவ்வொன்றாக விளக்கு இரண்டு மூன்றுமுறை சொல்லி மனதில் பதியவைக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஏன் தெளிவாக சொல்லவேண்டும்? நம்மிடம் தெளிவு இல்லையென்றால் நாம் முழுதாக அதனை கற்கவில்லை என்று பொருள். ஆதலால் கற்றோர் நம்மீது நம்பிக்கை இழப்பர். நம்மிடம் அந்த செயலை (project) கொடுக்க தயங்குவர். ஏன் குழந்தைக்கு சொல்வதுப் போன்று சொல்லவேண்டும்? ஏனெனில் எளிமையான வார்த்தைகளைக்கொண்டு குறைவான நேரத்தில் குழந்தைகளுக்கு சொல்லவேண்டும். அப்பொழுது தான் குழந்தைகள் கவனம் சிதறாது. இல்லையென்றால் குழந்தைகள் வேறு ஏதாவது விளையாட்டு விளையாட சென்றுவிடுவர். 

"If you can't explain it simply, you don't understand it well enough". - Albert Einstein
"If you can't explain it to a six year old, you don't understand it yourself" - Albert Einstein
என்ற வரிகளையும் நினைவில் கொள்க

மணக்குடவர் உரை
கற்றாரெல்லாரினும் கற்றாரென்று சொல்லப்படுவார், தாம் கற்றதனைக் கற்றார் முன்பு அவர்க்கு ஏற்கச் சொல்லவல்லார்.

இது கற்றாரென்பார் அவையஞ்சாதார் என்று கூறிற்று.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
கற்ற கற்றார்முன் செலச் சொல்லுவார்-தாம் கற்றவற்றைக் கற்றாரவைக்கண் அவர் உளங் கொள்ளும்வகை சொல்லவல்லவர்; கற்றாருள் கற்றார் எனப்படுவர்-கற்ற ரெல்லாருள்ளும் நன்கு கற்றவரென்று கற்றாரால் உயர்த்துச் சொல்லப்படுவர்;

"புலமிக் கவரைப் புலமை தெரிதல்
புலமிக் கவர்க்கே புலனாம்-நலமிக்க
பூம்புன லூர ! பொதுமக்கட் காகாதே
பாம்பறியும் பாம்பின கால்."

(பழமொழி, 7).

கற்றார் என்னும் சொல் பன்முறை வந்தது சொற்பொருட் பின்வருநிலை யணியாம்.

மு.வ உரை
கற்றவரின் முன் தாம் கற்றவைகளைச் அவருடைய மனதில் பதியுமாறுச் சொல்லவல்லவர், கற்றவர் எல்லாரிலும் கற்றவராக மதித்துச் சொல்லப்படுவார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தாம் கற்றவற்றை எல்லாம் பயப்படாமல் கற்றவர் அவையில் அவர் மனம் கொள்ளச் சொல்லும் திறம் பெற்றவர், கற்றவர் எல்லாரிலும் நன்கு கற்றவர் என்று பலராலும் சொல்லப்படுவார்.

Thirukkural - Management - Public Speaking - Fear of speaking 
A person is considered learned when he can confidently present his views, ideas, and thoughts in the presence of learned people. Besides presenting information confidently, a speaker has to present convincingly so that the other learned and educated people accept his learning, convinces Kural 722.

Most learned among the learned is he 
Whose learning the learned accept. 

Therefore, to become more learned than the learned, a person must have courage and competence to present convincingly his views, ideas, and opinions. 

Based on the discussion on fear of speaking in public we can infer that the fear of speaking in public is not a new phenomenon. Fear of speaking in public existed even during the period of Valluvar.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
A person can be called well-read (most learned) amongst learned only if he / she can express their learnings / views / ideas / thoughts / findings / work compellingly /effectively / eloquently in front of a forum of learned audience. Such a command and courage would come only if the person has deeply learnt the subject through various means such as reading, learning from scholars, discussing with others, self analyzing, teaching others etc. A person who didn't learn properly would have fear while talking in front of learned forum. 

Also, on a side note, remember that it is natural to have stage fears initially. One can overcome that through practice. One can talk small topics for a small set of audience and then gradually increase the breath and depth of the topic as well as the nature of the audience (in terms of qualification) 

Questions that I ask to the kid
Who is said to be well read?

ஒளியார்முன் ஒள்ளிய ராதல்

குறள் 714
ஒளியார்முன் ஒள்ளிய ராதல் வெளியார்முன்
வான்சுதை வண்ணம் கொளல்
[பொருட்பால், அமைச்சியல், அவையறிதல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
ஒளி - மேன்மை, பிரகாசம், நட்சத்திரம்
ஒளியார் -  மேன் மக்கள் 
முன் - முன்பு
ஒள்ளியன் - அறிவுடையோன்; புகழுடையவன்; சிறந்தவன்; நல்லவன்.
ஆதல் - ஆகுதல்
வெளியார் - வெளி³. Senselesspersons; அறிவிலார், புறம்பானவர்
முன் - முன்பு
வான் - ஆகாயம், மழை, மேகம்
சுதை - சுண்ணாம்பு, மின்னல், கேடு
வண்ணம் - நிறம்
கொளல் - அதன் (செயலின்) மூலமாக அறிய வேண்டும்.

முழுப்பொருள்
அறிவுடையவர்களுடன், சான்றோர்களுடன், மேன்மக்களுடன் இருக்கும் பொழுது, பழகும் பொழுது, அவையில் பேசும் பொழுது அறிவாக பேச வேண்டும். சிந்தித்து பேச வேண்டும். ஏனெனில் ஒருவர் சொல்லவருவதை இலகுவாக அவர்கள் புரிந்துக்கொள்வர். அவர்களுக்கு கிளிக்கு சொல்வது போல விளக்கமாக சொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை. அவர்களுடைய நேரமும் மிக முக்கியம். ஆதலால் சொல்ல வேண்டியவற்றை தெளிவாக சொல்ல வேண்டிய அளவு சொல்லி முடித்தல் வேண்டும்.

ஆனால் அறிவில்லாதவர்களுடன் பழகும் பொழுது அறிவுள்ளவர் போல பேசக்கூடாது. அவர்களுக்கு அவ்வளவு எளிதாக விளங்காது. ஆதலால் எளிமையாக கருத்தை சொல்ல வேண்டும். அப்படி சொன்னால் தான் சொல்வதில் பயனுண்டு.

மேலும்: அஷோக் உரை

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
அறிவார்ந்த அறிவுடையார் தமக்கு எல்லாம்
அறிவு வழி தருகின்றார் வள்ளுவனார்
செறிவான அறிவுடையார் முன்னர் சென்றால்
சிறப்பான உம் அறிவைக் காட்டி நில்லும்
அறிவற்றார் மத்தியிலே சென்று விட்டால்
அறிவற்றுச் சுண்ணாம்பாய் ஆகி நில்லும்
தெளிவான வழி சொன்னார் வள்ளுவரும்
திரு நாட்டில் நிம்மதியாய் அறிஞர் வாழ

குறள்
ஒளியார் முன் ஒள்ளியராதல் வெளியார் முன்

வான் சுதை வண்ணம் கொளல்

பரிமேலழகர் உரை
ஒளியார்முன் ஒள்ளியர் ஆதல்- அறிவால் ஒள்ளியாரவைக்கண் தாமும் ஒள்ளியராக; வெளியார்முன் வான்சுதை வண்ணம் கொளல் - ஏனை வெள்ளைகள் அவைக்கண் தாமும் வாலிய சுதையின் நிறத்தைக் கொள்க. ('ஒள்ளியார்' என்றது மிக்காரையும் ஒத்தாரையும். அது விகாரத்தால் 'ஒளியார்' என்று நின்றது. ஒள்ளியராதல்: தம் நூலறிவுஞ் சொல்வன்மையும் தோன்ற விரித்தல். அவை அறியாத புல்லாரை 'வெளியார்' என்றது. வயிரம் இல் மரத்தை 'வெளிறு' என்னும் வழக்குப்பற்றி. அவர் மதிக்கும் வகை அவரினும் வெண்மையுடையராக என்பார், 'வான் சுதை வண்ணம் கொளல்' என்றார். அவையளவு அறிந்தார் செய்யும் திறம் இதனான் தொகுத்துக் கூறப்பட்டது. பின்னர் விரித்துக் கூறுப.)

மணக்குடவர் உரை
ஒள்ளிய அறிவுடையார்முன்பு தாமும் ஒள்ளிய அறிவுடையராயிருத்தலும் வெள்ளிய அறிவுடையார் முன்பு வாலியசுதை வண்ணம் போன்ற வெண்மையைக் கொண்டிருத்தலும் அவையறிதலாவது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஒளியார் முன் ஒள்ளியர் ஆதல்-அறிவால் விளங்குவார்முன் தரமும் அறிவுச்சுடராக விளங்குக; வெளியார் முன் வான்சுதை வண்ணம் கொளல்-அறிவில்லாத வெள்ளைகள்முன் வெள்ளையான சுண்ணச்சாந்தின் நிறத்தைக் கொள்க.

'ஒளியார்' என்றது சொற்பொழியும் அறிஞரின் மிக்காரையும் ஒத்தாரையும். 'ஒளியார்' ஒள்ளியார் என்பதன் தொகுத்தல்.இனி, அகவொளியாகிய அறிவுடையார் எனினுமாம். ஒள்ளியராதல் மதிநுட்பமும் நூற்கல்வியும் உலகியலறிவும் சொல்வன்மையுந் தோன்ற விளக்கியுரைத்தல். 'வெளியார்' வெள்ளியார் என்பதன் தொகுத்தல். அறிவில்லாதவரை வெளியார் என்றது, வயிரமில்லாத மரத்தை வெள்ளையென்றும் வெளிறென்றும் சொல்லும் வழக்குப்பற்றி. அறிஞருக்கு அறிவு விளங்கித் தோன்றுவதுபோல் அறிவிலிகட்கு அறியாமையே விளங்கித் தோன்றுமாதலின், 'வான்சுதை வண்ணங் கொளல்' என்றார். அறியாமையின் இழிவுபற்றிக் கருத்துப் பொருள் வெண்மையைக் காட்சிப்பொருள் வெண்மையோ டிணைத்துக் கூறினார். அறிவிலிகட்கு அறிவிலியாகுக என்பது, சிறுபிள்ளை கட்குச் சிறுபிள்ளையாகுக என்பது போன்றதாம்.

மு.வ உரை: 
அறிவிற் சிறந்தவரின் முன் தானும் அறிவிற் சிறந்தவராக நடந்து கொள்ள வேண்டும், அறிவில்லாதவர் முன் தாமும் வெண் கண்ணம் போல் அறிவில்லாதவராய் இருக்க வேண்டும்

சாலமன் பாப்பையா உரை
தன்னிலும் மேலான தனக்குச் சமமான அறிஞர் கூடியுள்ள அவையில் தன் நூல் அறிவும் சொல்வன்மையும் வெளிப்படப் பேசுக; தன் அறிவிலும் குறைவான மக்கள் கூடியுள்ள அவையில் அவருக்கு விளங்கும்படி இறங்கிப் பேசுக.

Thirukkural - Management - Values
Mental maturity of a person is known by the way he conducts himself in the presence of others, confirms Kural 714. 

Sparkle mid the sparkling, and be chalk-white,
Among the blank.

A knowledgeable person has to share his knowledge and exhibit his skills in the presence of people who are knowledgeable and skillful. By sharing and exhibiting  a person can have a common conversation among the knowledgeable people and become equals with them. Moreover, the knowledgeable people understand and appreciate the knowledge and skills of another knowledgeable person. 

On the contrary, a knowledgeable person has to pretend that he is ignorant and he lacks skills in the presence of people who are not knowledgeable and skillful. By pretending ignorance he can have a common conversation among the ignorant people and become equals with them. This perceptiveness, the ability to understand others, helps one build effective relationship.

Kural 714 directly advises us not to exhibit our knowledge in the presence of knowledgeable people and pretend ignorance in the presence of ignorant people.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Great minds talk about ideas because great minds can understand ideas easily. One doesn't have to explain the basics of the ideas. Great minds can comprehend the subject due to their knowledge, expertise, experience and grasp of broad things. So, knowledgeable people can share their knowledge with knowledgeable people and can have an conversation with them and become equals with them. Sharing ideas and conversing around knowledge is much better than discussing about events and gossiping about people. 

At the same time, a knowledgeable person has to pretend that he is ignorant and lacks skills in the presence of people who are not knowledgeable. By which, he can converse even with layman. This helps to build effective relationship. Remember, not all are equals. At the same time, we should not consider ourselves superior. We all are humans. We can step down be equals to them. Also remember, sometimes, some insensible people pull down the knowledge of knowledgeable people because of jealous, hatred etc. Rather loosing our energy in these petite fights, one can remain ignorant with them. 

Questions that I ask to the kid
How should you carry yourselves in front of knowledgeable and ignorant audiences? Why?

அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல்

குறள் 706
அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல் நெஞ்சம் 
கடுத்தது காட்டும் முகம்
[பொருட்பால், அமைச்சியல், குறிப்பறிதல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
அடு-க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. [used with the accusative.] To ap proach, approximate, come in contact with, கிட்ட. 2. To be near, close, adjacent, prox imate, to propinquate, சேர.
அடுத்தது - ஒரு சேர மிக அருகாமையில்
காட்டும் - To reflect, as a mirror or water;பிரதிபலிக்கச்செய்தல்
பளிங்கு - படிகம்; கண்ணாடி; கருப்பூரம்; சுக்கிரன்; தோணிக்கயிறு; புட்பராகம்; காண்க:அழுங்கு.
போல்  - போன்று
நெஞ்சம் - நம் நெஞ்சம் தனை
கடுத்தது -  To be like, to resemble, ஒக்க
காட்டும்  - To reflect, as a mirror or water;பிரதிபலிக்கச்செய்தல்
முகம் - முகம்

முழுப்பொருள்
ஒரு பளிங்கு அதற்கு அடுத்த உள்ள பொருளை உள்ளதுபோல பிரதிபலிக்கச்செய்யும். அதுவே பளிங்கின் தன்மையாகும். கண்ணாடியின் தன்மையும் அதுவே.

அதேபோல நெஞ்சின் எண்ணங்களை மிக நிகராக தன் முகம் காண்பித்துவிடும் என்கிறார். வாய் ஒன்று சொன்னாலும் முகம் உண்மையை சொல்லிவிடும்.

ஆதலால் ஒருவர் உரையாடும் பொழுது அவருடைய முகம்தனை பார்க்க வேண்டும். அப்போழுது அவர் பொய் உரைக்கிறாரா உண்மைபோல பொய் தனை உரைக்கிறாரா என்ற குறிப்புகளை முகம் மூலம் அறிந்துக்கொள்ளலாம்.

குறிப்பு: அனைவராலும் உண்மைபோல பொய் தனை கூறும் பொழுது குறிப்பு அறிந்து விட முடியாது. அதற்கு தேர்ந்த திறனும் வேண்டும்.

"அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும்" என்று பழமொழி உண்டு என்பதை அனைவரும் அறிந்ததே.

“ஒளிப்பினும் உள்ளம் பரந்ததே கூறும் முகம்” என்றும், “ஒருத்தன் முகனுரைக்கும் உள்நின்ற வேட்கை” என்று நான்மணிக்கடிகைப் பாடலும், “அகத்தையெல்லாம் முகத்தினி உணர்ந்து” என்று பெருங்கதைப் பாடல் வரியும் கூறுகின்றன.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”ஈர்ந்தநுண் பளிங்கெனத் தெளிந்த வீர்ம்புனல்
பேர்ந்தொளிர் நவமணி படர்ந்த பித்திகை
சேர்ந்துழிச் சேர்ந்துழி நிறத்தைச் சேர்தலான்
ஓர்ந்துணர் வில்லவர் உள்ளம் ஒப்பது” (கம்ப.பம்பைப்.2)

“முன்னம் காட்டி முகத்தின் உரையா” (அகநா 5:19)

“முன்னம்முகத்தின் உணந்தவர்” (புறநா 3:250)

“முன்னம் முகம்போல முன்னுரைப்ப தில்” (நான்மணி 46)

“ஒருத்தன், முகனுரைக்கும் உள்நின்ற வேட்கை” (நான்மணி 69)

“ஒளிப்பினும் உள்ளம், பரந்ததே கூறும் முகம்” (பழமொழி 4)

“நோக்கி, முகனறிவார் முன்னம் அறிப” (பழமொழி 301)

“அகத்ததை எல்லாம் முகத்தினி துணர்ந்து”  (பெருங் 3.14:238)

“அற்றந்தான், மனங்கள் போல முகமும் மறைக்குமே” (கம்ப.உலாவியல் 29)

“நல்லவன் முகமே நம்பி நடந்திலன் என்னும் மாற்றம்
சொல்லும்” (கம்ப.தைலமாட்டு 59)

“சிந்தனை முகத்தில் தேக்கி” (கம்ப.குகப்.35)

”உள்ளத்தின் உள்ளத்தை உறையின் முந்துற
மெள்ளத்தம் முகங்களே விளம்பு மாதலால்” (கம்ப.விபீடணன் 91)

“அழிந்தது பிறவி யென்னும் அகத்தியல் முகத்திற் கட்ட” ((கம்ப.விபீடணன் 141)

பரிமேலழகர் உரை
அடுத்தது காட்டும் பளிங்கு போல் - தன்னை அடுத்த பொருளது நிறத்தைத் தானே கொண்டு காட்டும் பளிங்கு போல்; நெஞ்சம் கடுத்தது முகம் காட்டும் - ஒருவன் நெஞ்சத்து மிக்கதனை அவன் முகம் தானே கொண்டு காட்டும். ('அடுத்தது' என்பது ஆகுபெயர். கடுத்தது என்பது 'கடி' என்னும் உரிச்சொல் அடியாய் வந்த தொழிற் பெயர். உவமை ஒரு பொருள் பிறிதொரு பொருளின் பண்பைக் கொண்டு தோற்றுதலாகிய தொழில் பற்றி வந்தது.)

மணக்குடவர் உரை
தன்னையடுத்த வண்ணத்தைக் காட்டுகின்ற பளிங்கைப்போல நெஞ்சத்து மிக்கதனை முகம் காட்டும்.

இது முகம் நெஞ்சத்து வெகுட்சி யுண்டாயின் கருகியும் மகிழ்ச்சியுண்டாயின் மலர்ந்தும் காட்டுமென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர்  உரை
அடுத்தது காட்டும் பளிங்குபோல்-தன்னையடுத்த பொருளின் வடிவத்தையும் நிறத்தையும் தன்னுட்காட்டும் கண்ணாடி போல; நெஞ்சம் கடுத்தது முகம் காட்டும்- ஒருவர் மனத்தில் தோன்றிய கருத்தை அவர் முகமே காட்டிவிடும்.

'அடுத்தது' ஆகு பொருளது. ஒரு கருத்து ஒருவர் உள்ளத்தில் முன்னில்லாது புதிதாய்த் தோன்றிய மிகையாதலின்,'கடுத்தது' எனப்பட்டது. கடுத்தல் மிகுதல். இவ்வுவமையில், தொடர்பினால் ஒன்றையொன்று காட்டுதல் பொதுத்தன்மையாம். பளிங்கு புறப்பொருளை அகத்திற் காட்டுவது; முகம் அகப்பொருளைப் புறத்திற் காட்டுவது.

மு.வ உரை
தன்னை அடுத்தப் பொருளைத் தன்னிடம் காட்டும் பளிங்கு போல், ஒருவனுடைய நெஞ்சில் மிகுந்துள்ளதை அவனுடைய முகம் காட்டும்

சாலமன் பாப்பையா உரை
தன் அருகே இருக்கும் பொருளின் நிறத்தைக் காட்டும் பளிங்கினைப்போல் ஒருவனது மனத்தே நிகழ்வதை அவன் முகம் காட்டும்.

Thirukkural - Management - Managing Emotions
Valluvar uses a simile in Kural 706 to emphasize the importance of managing personal emotions and reading others' emotions through their facial expressions as a skill and a quality for people who deal with people. A mirror reflects an object that is opposite to that mirror. Similarly, a person's face reflects the dominant thoughts in the minds of that person. Face is the index of mind.

So, let us learn to manage the negative expressions on our faces and understand others' expressions.

As a mirror shows what is in front 
So the face reveals the full mind. 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
A polished marble/granite (floor) would mirror the face in front of it. That's the nature of a marble/granite. Marble/granite doesn't mirror the image exactly like how a mirror mirrors. But, it is relatively closer to it. Like marble surface mirrors, Similarly a face would mirror the thoughts/feelings of a person. Hence a minister or the person working closely to the king should closely watch the kings face, body language, speech etc. He should pick up ques from face and act accordingly 

Questions that I ask to the kid
What does a face reflect? What does it mean (or how should we use that)?