Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

நல்லார்கண் பட்ட வறுமையின் இன்னாதே

குறள் 408
நல்லார்கண் பட்ட வறுமையின் இன்னாதே
கல்லார்கண் பட்ட திரு
[பொருட்பால், அரசியல், கல்லாமை]

பொருள்
நல்லார் -  நற்குணமுடையோர்; பெரியோர்; கற்றார்; மகளிர்

கண்  விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

பட்ட - இருக்கும் 

வறுமையின்துன்பம்; வெறுமை; திக்கற்றதனிமை.

இன்னாதே - இன்னாது - தீது; துன்பு

கல்லார் கல்வியறிவற்றவர், கீழ்மக்கள்.

கண் -  விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

பட்ட  - இருக்கும் 

திரு திருமகள்; செல்வம்; சிறப்பு; அழகு; பொலிவு; நல்வினை; தெய்வத்தன்மை; பாக்கியம்; மாங்கலியம்; பழங்காலத்தலையணிவகை; சோதிடங்கூறுவோன்; மகளிர்கொங்கைமேல்தோன்றும்வீற்றுத்தெய்வம்.

முழுப்பொருள்
கொடிது கொடிது வறுமை கொடிது என்றார் ஔவையார். நல்லோர்க்கும் அல்லோர்க்கும் வறுமை கொடியதே. கெட்டவன்/வரியவன் வாழலாம் ஆனால் நன்கு வாழ்ந்தவன் கெடக்கூடாது என்று கூட கூறுவர். அப்படி இருக்கையில் ஏன் திருவள்ளுவர் கல்லாதவரிடம் இருக்கும் செல்வம் தீதானது துன்பம் தருவது என்று கூறுகிறார்? ஏனெனில் கல்லாத பேதையர்களிடம் இருக்கும் செல்வம், செல்வம் செல்லக்கூடாத இடங்களுக்கு சென்று சீரழியும், அச்செல்வத்தைக் கட்டிக்காக்கவோ பெருக்கவோ தெரியாமல் அவர்கள் அச்சத்திலேயே இருப்பர். அச்செல்வத்தை அபகரிக்க பலர் வந்து உறவாடுவர். பின்னாட்களில் வஞ்சிப்பர். தமக்கும் பிறருக்கும் பயனுள்ள வழிகளில் செல்வத்தை செலவழிக்க மாட்டார்கள். ஆதலால் கல்லாதவரிடம் செல்வம் தீதையும் துன்பத்தையும் தரக்கூடியது. 

கல்லாதார் பெற்ற செல்வத்தால் அவர்களுக்கு மட்டும் துன்பம் அல்ல அதனை வஞ்சித்து அபகரித்தவர்களும் நேர்மையற்றவர்கள் அவர்களும் தவறான வழிகளில் செலவு செய்வதால் அதுவும் துன்பமே தரும். ஆனால் நல்லார் பட்ட வறுமை தரும் துன்பம் அவர்களுக்கு மட்டுமே. அதனால் தான் கல்லாதவரிடம் இருக்கும் செல்வம் நல்லவர்கள் பட்ட வறுமையைவிட கொடியது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”மிகப்பேர் எவ்வம் உறினும் எனைத்தும்
உணர்ச்சி இல்லோர் உடைமை உள்ளேம்
நல்லறி வுடையோர் நல்குரவு
உள்ளுதும் பெருமயாம் உவந்துநனி பெரிதே” (புறநா.197:15-8)

“எறிநீர்ப் பெருங்கடல் எய்தி இருந்தும்
அறுநீர்ச் சிறுகிணற் றூறல்பார்த் துண்பர்
மறுமை அறியாதான் ஆக்கத்திற் சான்றோர்
கழிநல் குரவே தலை” (நாலடி.275)

“சிறியவர் எய்திய செல்வத்தின் மாணப்
பெர்யவர் நல்குரவு நன்றே” (பழமொழி 70)

பரிமேலழகர் உரை
நல்லார்கண் பட்ட வறுமையின் இன்னாது - கற்றார்மாட்டு நின்ற வறுமையினும் இன்னாது, கல்லார்கண் பட்ட திரு - கல்லாதார் மாட்டு நின்ற செல்வம்.
(இழிவு சிறப்பு உம்மை விகாரத்தால் தொக்கது. தம்தம் நிலையின் அன்றிமாறி நிற்றலால் தாம் இடுக்கண்படுதலும் உலகிற்குத் துன்பஞ்செய்தலும் இரண்டற்கும் ஒக்குமாயினும், திரு கல்லாரைக் கெடுக்க, வறுமை நல்லாரைக் கெடாது நிற்றலான், 'வறுமையினும் திரு இன்னாது' என்றார். இதனால் அவர் திருவின் குற்றம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
நல்லார்மாட்டு உண்டாகிய வறுமைபோலப் பிறர்க்கு இன்னாமையைச் செய்யும்; கல்லாதார்மாட்டு உண்டாகிய செல்வம். இது செல்வமுண்டாயின், பிறரைத் துன்பமுறுவிப்பரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
கல்லாதவனிடம் சேர்ந்துள்ள செல்வமானது, கற்றறிந்த நல்லவரிடம் உள்ள வறுமையைவிட மிகத்துன்பம் செய்வதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
படிக்காதவரிடம் இருக்கும் செல்வம், நல்லவரிடம் இருக்கும் வறுமையைக் காட்டிலும் கொடியது.

ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவற்கு

குறள் 398
ஒருமைக்கண் தான்கற்ற கல்வி ஒருவற்கு
எழுமையும் ஏமாப் புடைத்து
[பொருட்பால், அரசியல், கல்வி]

பொருள்
ஒருமை - ஒரேதன்மை; ஒற்றுமை; தனிமை; ஒப்பற்றதன்மை; மனமொருமிக்கை; ஒருமையெண்; மெய்ம்மை; ஒருபிறப்பு; இறையுணர்வு; வீடுபேறு.

கண் - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

ஒருமைக்கண் - ஒரு பிறப்பில்

தான் - படர்க்கைஒருமைப்பெயர்; தேற்றச்சொல்; அசைச்சொல்; முழுப்புடைவை; குழம்பில்போடப்படும்காய்கறித்துண்டம்; 'அதுவின்றிஇஃதுஒன்று'என்றுபொருள்படுவதோர்இடைச்சொல்.

கற்ற - கற்கை - படித்தல்

கல்வி - அறிவு; வித்தை; கற்கை; கற்கும்நூல்; பயிற்சி.

ஒருவற்கு -  ஒரு மனிதனுக்கு

எழுமையும் - உயர்ச்சி; ஏழ்வகை; ஏழுவகைப்பிறப்பு; ஏழுமுறைபிறக்கும்பிறப்பு.

ஏமாப்பு - பாதுகாப்பு; அரணாதல், வலியாகுதல்; செருக்கு; கருத்து.

உடைத்து - உடைதல் - இருக்கும்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் தன்னுடைய பிறப்பில் கற்றவை அந்தப் பிறவியில் மட்டும் பயன் தராமல் மேலும் பிறக்கப்போகும் ஏழுபிறவிக்கும் பயன் தரும் தன்மையை சிறப்பை வாய்ந்தது. கற்கைக்கு அவ்வளவு பலன் (சிறப்பு) இருக்கிறது. ஆதலால் கல் என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.

இயற்கை விவசாயம் பற்றி ”ஒற்றை வைக்கோல் புரட்சி” (The One-Straw Revolution) என்கிற புத்தகத்தை எழுதிய மசானபு ஃபுகோகா (Masanobu Fukuoka) என்பவர் அப்புத்தகத்தில் ஒரு கருத்தை கூறுவார் - வாழ்வு என்பது ஒருதடவை பிறந்து முடிவது அல்ல. அது ஓர் தொடர் சங்கிலி. நெற்பயிற்கள் எப்படி தொடர்ந்து வளர்ந்து மடிந்து மறுபடியும் வளர்ந்து தொடர்கிறதோ அதுப்போன்றது.

நெற்பயிற்கள் போன்று நம் வாழ்வை நாம் நோக்கினால் நமது சந்ததியாக நமது வாழ்வின் தொடர்ச்சியாக நமது பிள்ளைகளை, பேரப்பிள்ளைகளை, கொள்ளிப்பேரபிள்ளைகளை, எள்ளுப்பேரப்பிள்ளைகளை காணலாம்.  நாம் கற்றால், நாம் பல இன்னல்களை களைந்து கற்காததை இருந்ததைவிட இன்பமாக வாழலாம். இதனால் நமது பிள்ளைகளும் நன்றாக வாழ்வர். அதுவே நாம் நன்றாக இல்லையென்றால் நமது பிள்ளைகளும் சிரமப்படுவர். 

நாம் பூஜ்ஜியமாக (0) பிறந்து கற்றால் நாம் +1 ஆக முன்னேறுவோம். நமது பிள்ளைகள் கற்றால் +2 வாக முன்னேறுவார்கள், பேரப்பிள்ளைகள் கற்றால் +3வாக முன்னேறுவார்கள். இவர்களை பார்த்து இவர்கள் அருகில் உள்ளோரும் மேம்படுவார்கள். முக்கியமாக என்னவெனில் நாம் செய்த தவறுகளை நமது பிள்ளைகள் செய்யாமல் பார்த்துக்கொள்ளலாம். நமது அறிவும் அனுபவமும் அவர்களுக்கு உதவும்.

அதனால் தான் ஒருபிறவியில் கற்றது ஏழுப்பிறவிக்கும் பயன்படும் என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். ஆதலால் கல்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
குறள் 126

பரிமேலழகர் உரை
ஒருவற்கு - ஒருவனுக்கு, தான் ஒருமைக்கண் கற்ற கல்வி - தான் ஒரு பிறப்பின்கண் கற்ற கல்வி, எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து - எழுபிறப்பினும் சென்று உதவுதலை உடைத்து.
(வினைகள்போல உயிரின்கண் கிடந்து அது புக்குழிப் புகும் ஆகலின், 'எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து' என்றார். எழுமை - மேலே கூறப்பட்டது(குறள் 62). உதவுதல் - நன்னெறிக்கண் உய்த்தல்.) சி இலக்குவனார் உரை: நன்கு கருத்தைச் செலுத்தி உள ஒருமைப்பாட்டோடு கற்ற கல்வி ஒருவர்க்கு மிகுதியும் வலிமை ஆதலை உடையது.

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்கு ஒரு பிறப்பிலே கற்ற கல்வி தானே எழுபிறப்பினும் ஏமமாதலை யுடைத்து. கற்ற கல்வி தானென்று கூட்டுக. இது வாசனை தொடர்ந்து நன்னெறிக்கண் உய்க்குமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒரு பிறப்பில் தான் கற்றக் கல்வியானது அப்பிறப்பிற்கு மட்டும் அல்லாமல் அவனுக்கு ஏழுபிறப்பிறப்பிலும் உதவும் தன்மை உடையது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவன் ஒரு பிறவியில் கற்ற கல்வி, அவனுக்கு ஏழு பிறப்பிலும் - எழும் பிறவிதோறும் கூடவே சென்று உதவும்.


Thirukkural - Management - Learning
There are questions and debates on life after death. Even the belief that a person has seven ages is debatable. However, Valluvar, through Kural 39 8, highlights the importance of learning by assuring that the learning that one acquires in the present life will serve him and help him for seven lives in future.

The learning acquired in one birth
Helps a man in seven.

Therefore, proper learning is essential as that sort of learning lasts for many ages.

யாதானும் நாடாமால் ஊராமால் என்னொருவன்

குறள் 397
யாதானும் நாடாமால் ஊராமால் என்னொருவன்
சாந்துணையுங் கல்லாத வாறு
[பொருட்பால், அரசியல், கல்வி]

பொருள்
யாது - எது; இராக்கதன்; பிசாசு; கள்; நினைவு.
ஆனும் - ஆயினும்; ஆவது
யாதானும் - எதுவாயினும்

நாடு - நாட்டுப்பகுதி; இடம்; பூமி; உலகம்; நாட்டுப்புறம்; மருதநிலம்; பக்கம்; இடப்பரப்பு; பூவுலகப்பொது; ஒருபேரெண்.

ஆம் - நீர்; ஈரம் வீடு மாமரம் அழகு சம்மதங்காட்டும்சொல்; கேள்விப்பட்டதைக்குறிக்கும்சொல்; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; அனுமதி, தகுதி, ஊக்கம்குறிக்கும்சொல்; ஆவது ஆகிய சாரியை அசைநிலை தன்மைப்பன்மைவிகுதி; உளப்பாட்டுத்தன்மைப்பன்மைவிகுதி.

ஆல் - அகற்சட்டி; மரவகை; நீர் வெள்ளம் கார்த்திகை நஞ்சு ஆமெனல்; வியப்பு இரக்கம் தேற்றம்இவற்றைக்குறிக்கும்இடைச்சொல்; ஓர்அசைநிலை; மூன்றாம்வேற்றுமையுருபு; தொழிற்பெயர்விகுதி; எதிர்மறைவியங்கோள்விகுதி; எதிர்காலவினையெச்சவிகுதி.

ஆமால் - போன்றதாம்

ஊர் - கிராமம், மக்கள்சேர்ந்துவாழும்இடம்; இடம்; ஊரிலுள்ளோர்; சந்திரசூரியரைச்சூழ்ந்தபரிவேடம்.

ஆமால் - போன்றதாம்

என் - என்ன; வினாவினைக்குறிப்பு; ஐயக்கிளவி; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; 'எது'அல்லது'எதை'எனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; தன்மைஒருமைச்சொல்; யான்என்பதுவேற்றுமைப்பொருளில்அடையும்திரிபு; ஓர்அசைச்சொல்.

ஒருவன் - ஓர்ஆண்மகன்; ஒப்பற்றவன்; கடவுள்.

சார்தல் - சென்றடைதல்; புகலடைதல்; அடுத்தல்; பொருந்தியிருத்தல்; கலத்தல்; உறவுகொள்ளுதல்; ஒத்தல்; சாய்தல்.

சாதல் - இறத்தல்

துணையும்துணை - அளவு; இணை, ஒப்பு; ஆதரவு, உதவி; உதவுவோன்; காப்பு; கூட்டு; இரண்டு; இரட்டை; கணவன்; மனைவி; உடன்பிறப்பு; புணர்ச்சி; வரை; ஆயுதமுனை; அம்பு; நட்பினன்(ள்).

கல்லாதவாறு? - கற்காமல் இருப்பது ஏன்?

முழுப்பொருள்
நூல்களை கற்ற ஒருவனுக்கு அவன் செல்லும் இடமெல்லாம் அவனுடைய இடமாக அவனுடைய பிறப்பிடம் போன்று மாறிவிடும். ஏனெனில் கற்றோரை எல்லோரும் ஏற்பர். கற்றோருக்குச் செல்லுமிடமெல்லாம் சிறப்பு (என்பது பழமொழி). கல்விக்கு அவ்வளவு சிறப்பு உள்ளது. ஆனால் இவ்வளவு சிறப்பு இருந்தும் இறப்பு வரைக்கும் கற்காமல் பலர் இருப்பது ஏனோ? கற்காமல் ஏன் இருக்கிறாய் என்று திருவள்ளுவர் கேட்கிறார்.

கற்றவர்களுக்கு யாதுமூர் என்றாகிவிடும் ஏனெனில் அறிவு என்னும் ஒளி இருக்கும் பொழுது எத்தனை இருளானாலும் அதனை அவ்வொளி களைய முடியும். கற்றோர்களை எல்லோரும் ஏற்பர். அதுவே கல்லாதவர்கள் தான் அவ்விருளில் செல்ல பயப்படுவர். 

இதனை சில ஆண்டுகள் பள்ளிகளிலும் கல்லூரிகளிலும் படித்திவிட்டு பின்பு வாழ்வில் கற்காமல் தேங்கி நிற்கும் குட்டைப்போன்றவருக்கும் பொருத்திப்பார்க்கலாம் ஏனெனில் அவர்கள் எவ்வளவு கற்றார்களோ அவ்வளவே எல்லை. அதனைத் தாண்டி அவர்களால் செல்ல முடியாது. 

எல்லா பொதுக்கல்வியும் சராசரி ஞானத்தையே அளிக்கின்றன. தற்கல்வி மட்டுமே தனியான ஞானத்தை அளிக்கிறது. தற்கல்வி என்பது பொதுக்கல்விக்கு மேலதிகமாகவே கற்கப்படும். ஒருவரின் பள்ளிப்படிப்பு பட்டப்படிப்பு படிப்பது பொதுக்கல்வி. ஓர் குருவிடமிருந்து அல்லது நீங்களே முயன்று பலவற்றை கற்றுக்கொள்வது தற்கல்வி. பொதுக்கல்வி பெற்று அதன் மேல் கூடுதல் தேடல்கொண்டுதான் நாம் தற்கல்வியைச் சென்றடைகிறோம்.

இப்பழமொழியை வைத்து, எழுதப்பட்ட பழமொழிநானூறுப் பாடலொன்று இதோ.
மன்னனும் மாசறக் கற்றோனும் சீர்தூக்கின்
மன்னரிற் கற்றோன் சிறப்புடையன் –மன்னர்க்குத்
தன் தேசமல்லால் சிறப்பில்லை கற்றோர்க்குச்
சென்றவிட மெல்லாம் சிறப்பு.

மற்றுமொரு பழமொழிநானூறுப் (55) பாடலொன்றும் இக்கருத்தை இவ்வாறு கூறுகிறது.
ஆற்றவும் கற்றார்அறிவுடையார் அஃதுடையார்
நாற்றிசையும் செல்லாத நாடில்லை – அந்நாடு
வேற்றுநா டாகா தமவேயாம் ஆயினால்
ஆற்றுணா வேண்டுவ தில்.

”யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்” (புறநா.192.1)
“மரங்கொல் தச்சன் கைவல் சிறார்
மழுவுடைக் காட்டகத் தற்றே
எத்திசைச் செவினும் அத்திசைச் சோறே” (புறநா.206:11-3)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
யாதானும் நாடுஆம் ஊர்ஆம் - கற்றவனுக்குத் தன்னாடும் தன்னூருமேயன்றி, யாதானும் ஒரு நாடும் நாடாம், யாதானும் ஓர் ஊரும் ஊர் ஆம்; ஒருவன் சாம் துணையும் கல்லாதவாறு என் - இங்ஙனமாயின், ஒருவன் தான் இறக்கும் அளவும் கல்லாது கழிகின்றது என் கருதி?
(உயிரோடு சேறலின், 'சாம்துணையும்' என்றார். பிறர் நாடுகளும் ஊர்களும் தம்போல உற்றுப் பொருட்கொடையும் பூசையும் உவந்து செய்தற்கு ஏதுவாகலின் கல்வி போலச் சிறந்தது பிறிதில்லை, அதனையே எப்பொழுதும் செய்க என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை
யாதோரிடத்தே செல்லினும் அதுவே தனது நாடும் ஊரும் போலாம். ஆதலால் ஒருவன் சாந்துணையுங் கல்லா தொழுகுதல் யாதினைக்கருதி?. இது கல்வி எல்லாரானுங் கைக்கொள்ளப்படு மென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
கற்றவனுக்கு தன் நாடும் ஊரும் போல வேறு எதுவாயினும் நாடாகும், ஊராகும் ஆகையால் ஒருவன் சாகும் வரையில் கல்லாமல் காலங்கழிப்பது ஏன்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
கற்றவனுக்கு எல்லா நாடும் சொந்த நாடாம்; எல்லா ஊரும் சொந்த ஊராம். இதனைத் தெரிந்தும் ஒருவன் இறக்கும் வரை கூடப் படிக்காமல் இருப்பது ஏன்?.

தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்

குறள் 396
தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்
கற்றனைத் தூறும் அறிவு
[பொருட்பால், அரசியல், கல்வி]
(For English meaning scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தொட்டல் - தீண்டல்; உண்டல்; கட்டுதல்; தோண்டல்.

அனைத்து- அவ்வளவு; அத்தன்மையது; எல்லாம்

அனைய - அத்தன்மையான; ஒத்த.

ஊறும் - உறுகை - உறுதல் - உண்டாதல்; மிகுதல்; சேர்தல்; இருத்தல்; பொருந்தல்; கூடல்; நேர்தல்; பயனுறல்; கிடைத்தல்; வருந்தல்; தங்கல்; அடைதல்; நன்மையாதல்; உறுதியாதல்; நிகழ்தல்

தொட்டனைத்தூறும் – தோண்டத்தோண்ட நீர்சுரக்கும்

மணற் - மணல் - பொடியாயுள்ளபிதிர்மண்; மரகதக்குற்றம்எட்டனுள்ஒன்று

கேணி - கிணறு; சிறுகுளம்; அகழி; தொட்டில்.

மாந்தர்க்குக் மாந்தர் - மனிதர்; ஆடவர்; ஊர்காவலர்

கற்றல் - கற்கை - படித்தல்.

கற்றனைத்து - அவர்கள் கற்றுக்கொள்ளும் அனைத்தும்

ஊறும்உறுகை - உறுதல் - உண்டாதல்; மிகுதல்; சேர்தல்; இருத்தல்; பொருந்தல்; கூடல்; நேர்தல்; பயனுறல்; கிடைத்தல்; வருந்தல்; தங்கல்; அடைதல்; நன்மையாதல்; உறுதியாதல்; நிகழ்தல்

அறிவு - ஞானம்; புத்தி பொறியுணர்வு; அறியவேண்டியவை; கல்வி ஆன்மா

முழுப்பொருள்
ஒரு கிணற்றில் தோண்ட தோண்ட நீர் சுறக்கும். ஆனால் எவ்வளவு தோண்டுகிறோமொ அவ்வளவு நீர்தான் சுறக்கும். நம் முயற்சியின் அளவிற்கு தான் பலனும் இருக்கும். அதுப்போல ஒரு மனிதருக்கு அவர் கற்க கற்க அவரது அறிவு பெருகும். மக்கள் அவ்வளவு கற்கிறார்களோ அவ்வளவே அறிவும் வளரும். ஆங்கிலத்தில் இதனை தொடர்க்கல்வி / “continuous learning"என்றுக்கூறுவார்கள். 

ஒரு நூலில் இருந்து ஒரு ஆசிரியரிடம் இருந்து கற்கும் பொழுது நாம் எவ்வளவு உழைப்பையும் முயற்சியையும் போடுகிறோமோ அந்த அளவிற்கு நமது கற்கும் திறனும் மிகும் அறிவும் மிகும். இல்லையென்றால் நுனிப்புல்லை மேய்ந்ததுப் போன்று ஆகிவிடும். 

அதுமட்டுமின்றி நாம் கற்கும் முன்பு கூட நமது உழைப்பு அவசியம் தேவை, அப்பொழுது தான் நாம் ஆசிரியரிடம் இருந்தோ அல்லது பிறருடன் இருந்தோ கற்கும் பொழுது கசடற கற்க முடியும். ஒரு வகுப்பிற்கு செல்லும் பொழுது படிக்கபோகிற பாடத்தைப் பற்றி வாசித்து உணராமல் கற்பதை விட வாசித்து விட்டு செல்லும் பொழுது நாம் கற்கும் அளவே வேறு மாதிரி இருக்கும். அப்பொழுது அறிவோம் நம் உண்மை அறிவே மிகும் என்று. ஆதாவது நாம் வகுப்பிற்கு முன் என்ன கற்றோமோ அதை தான் வகுப்பிற்குப்பினும் கற்று இருப்போம் ஆனால் வகுப்பிற்குபின் அது ஆழமாக வேரூண்றி இருக்கும். அதுவே கற்காமல் வகுப்பிற்கு சென்றால் நாம் கற்பது மிக குறைவாகவே இருக்கும். 

மேலும் எல்லா பொதுக்கல்வியும் சராசரி அறிவையே அளிக்கின்றன. தற்கல்வி மட்டுமே தனியான தனக்கான ஞானத்தை அளிக்கிறது. தற்கல்வி என்பது பொதுக்கல்விக்கு மேலதிகமாகவே கற்கப்படும். கற்கப்படவேண்டும். ஒருவரின் பள்ளிப்படிப்பு பட்டப்படிப்பு படிப்பது பொதுக்கல்வி. ஓர் குருவிடமிருந்து அல்லது நீங்களே முயன்று பலவற்றை கற்றுக்கொள்வது தற்கல்வி. பொதுக்கல்வி பெற்று அதன் மேல் கூடுதல் தேடல்கொண்டுதான் நாம் தற்கல்வியைச் சென்றடைகிறோம்.

மணல் கேணியில், தோண்டிய பின், சிறிது காலத்தில்  மண் சரிந்து உள்ளே விழும். நீர் கலங்கும். உள்ளே விழுந்த மண்ணை தோண்டி எடுத்து வெளியே போட வேண்டும்.  அப்போதுதான், அதில் உள்ள நீரை பயன் படுத்த முடியும்.

அது போல,  ஒரு தரம் கல்வி கற்று விட்டால் அப்படியே விட்டு விட முடியாது. மறதி வரும். மற்ற விஷயங்கள் வந்து குழப்பும். மேலும் மேலும் படித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். அப்போது தான் கல்வியின் பயன் இருக்கும். எப்போதோ , பள்ளியில், கல்லூரியில் படித்தோம், அதுவே போதும் என்று இருந்து விடக் கூடாது. படித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும்.

'தூறும்' என்பது ஒரே சொல் தான். இதன் பொருள் 'ஆழமாகுதல்' என்பதாகும். கிணறு முதலானவற்றை ஆழப்படுத்தும் செயலான 'தூர்வாருதல்' என்னும் சொல்லாடல் இன்றும் நம்மிடையே உள்ளது அல்லவா?. தூறிய பகுதியே 'துறை' ஆகும். இது ஆற்றுத் துறை, படித்துறை முதலான அனைத்து நீர்த்துறைகளையும் குறிக்கும். ஆழமாகுதல் என்ற பொருளில் கொண்டால் இப்பாடலின் பொருள் இவ்வாறு வரும். ' தோண்டிய அளவே மணற்கேணி ஆழமாகும். அதைப் போல கற்ற அளவே மாந்தர்க்கு அறிவு ஆழமாகும்'.

நிலத்தில் தோண்டப்படும் கிணறுக்கும் ஆற்று மணலில் தோண்டப்படும் கிணறுக்கும் முக்கியமான வேறுபாடு ஒன்று உள்ளது. மணல்கிணறு மிக விரைவாக மூடிக்கொண்டு விடும். அதை அடிக்கடி தோண்டிக்கொண்டே இருந்தால் தான் ஆழமாகவே இருக்கும். அத்துடன் நிலக்கேணியைப் போலன்றி மணற்கேணியைத் தோண்டுவதும் எளிதே ஆகும். அதனால் தான் வள்ளுவர் நிலக்கேணியைக் கூறாமல் மணற்கேணியை அறிவுக்கு ஒப்பாகக் கூறுகிறார். இந்த மணற்கேணியைப் போலத்தான் நமது அறிவும். கல்வி கற்பது என்பது எளிதான செயலே ஆகும். ஆனால் காலத்தின் தேவைக்கேற்ப நல்ல நூல்களைக் கற்றுக் கொண்டிருந்தால் தான் நமது அறிவு மூடிக்கொள்ளாது இல்லையேல் மணற்கேணி போல அறிவு மூடிக்கொள்ள நாம் 'மூடனாகி' விடுவோம். அத்துடன் நாம் கற்கின்ற அளவே நமது அறிவின் ஆழமும் இருக்கும். இக்காலத்துச் சொல்லாடலான ' உனக்கு மண்டையில் என்ன களிமண்ணா இருக்கிறது?' என்பது எதைக் குறிக்கிறது? நிச்சயம் மூடிப்போன அறிவினைத் தான்.

”ஆழமாகத் தோண்டத் தோண்டா ஊறும் நீர்ப்போல” என ஆழத்தை மட்டும் சொல்ல முனைந்திருந்தால் வள்ளுவர் கேணி என்றோ கிணறு என்றோ சொல்லியிருப்பார். ஏனெனில் மணற்கேணியை அதிக நீர்வேண்டி ஆழமாகத் தோண்ட முற்பட்டால் பக்காவட்டிலுள்ள மணல் சரிந்து விழுந்துக்கொண்டே இருக்கும். பக்கவாட்டில் அகலமாக அகழ்ந்துவிட்டு பின் ஆழமாக தோண்டினால் தான் மண்சரியாமல் இருக்கும். மணற்கேணியைப் பொறுத்தவரை ஆழத்திற்கும் அகலத்திற்குமான விகிதம் மணலைப் பொறுத்து சரியாகப் பேணப்படுதல் நன்று. கேணி அல்லது கிணற்றைப் போல செங்குத்து வடிவம் கொண்டதல்ல மணற்கேணி. அது ஒரு அரை நீள்கோள வடிவத்தை தானே அமைத்துக்கொள்ளும். ஊறிய நீரை குவளைக்கொண்டு முகக்கையி சிறிது மண் சரியும். மீண்டும் தோண்டிவிட்டு முகக்க வேண்டும். அந்தச் சிறிய ஊற்றிலிருந்து எத்தனைக் குடங்கள் வேண்டுமானாலும் வடிகட்டப்பட்ட, தூய்மையான, கசடு இல்லாத நீரைப் பெற முடியும். தனி ஒருவரே எந்தப் கருவியுமின்றி கைகளாலேயே இதை தோண்டிவிடமுடியும் என்பது இதன் சிறப்பு. 

“கற்றனைத் தூறும் அறிவு” என்பதோடு பொருத்திப் பாருங்கள். கற்றறிதல் ஆழமானதாக மட்டுமின்றி அகலமானதாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதே வள்ளுவரின் ஆசைப்போலும். அதனாலேயே ஆழமான, செங்குத்தான, பலருடைய உழைப்பின் பயனான கேணியை விடுத்து இந்த எளிய மணற்கேணியைத் தெரிவுசெய்தார் போலும். “கசடறக் கற்க” இது ஒரு வழி போலும். நம் பட்டறிவிலிருந்தே இதற்கான எடுத்துக்காட்டுகளைப் பெற முடியும். பெரிய கண்டுப்பிடிப்பாளர் என அறியப்பட்ட எடிசனும், அவர் வளர்த்த பூனையும் அதன் குட்டிகளும், அவர் கதவில் போட்டுவைத்த மூன்று துளைகளும் செங்குத்து அறிவின் சான்றுகள். தாய்ப்பூனை வந்துசெல்ல ஒரு துளையும், இரண்டு குட்டிகள் வந்து செல்ல இரண்டு துளைகளும் என மூன்று துளைகளை அமைத்த அறிவாளர் அவர். அறிவு அகலமானதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். 

மணற்கேணியின் பக்காவாட்டிலும், ஆழத்திலும் தோண்டாடும் அளவிற்கு நீர்நிறையும். அதுப்போல ஆழமாகவும், விரிவாகவும் கற்குந்தோறும் அறிவு நிறையும். 


அது போல, படித்ததை பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். மற்றவர்களுக்கு தர வேண்டும். அப்படி கொடுக்க கொடுக்க மேலும் மேலும் அறிவு வளரும். கற்றது எனக்கு மட்டும் தான் என்று வைத்துக் கொண்டு இருந்தால், நாளடைவில் மணல் உள்ளே விழுந்து அந்த கேணி மூடிக் கொள்ளும். மூடிக் கொள்ளா விட்டாலும்,  தேங்கிய நீர் கெட்டுப் போய் விடும். படித்ததை பகிர வேண்டும்.



எல்லோரும் ஞானத்துடன் தான் பிறக்கிறோம். ஆனால் மணல் என்னும் அழுக்கின் தோண்டி எடுத்து நீக்க வேண்டும். அப்பொழுது அறிவு/ஞானம் வரும்.







நினைவில் கொள்க ”கண்டதைப் படித்தால் பண்டிதனாவான்” என்பது பழமொழி.

ஆனால். சிலர் இப்படியும் கூறுவர்: “ஏட்டுச் சுரைக்காய் கறிக்கு உதவாது. அதுபோலப் படிப்பு வெற்றிக்கு வழி வகுக்காது.” “எத்தனையோ பேர் படிக்காமல் பெரிய ஆளாகி இருக்கிறார்கள். நம் காமராஜர் இல்லையா? ஆறாம் வகுப்புவரை மட்டுமே படித்த அவர் நாடு போற்றும் நல்ல முதல்வராக இல்லையா?” “பள்ளியில் கடைசி வரிசையில் உட்கார்ந்து கொண்டு வகுப்பில் கடைசியாக வந்தவர்கள் முதல் மதிப்பெண் எடுத்தவர்களை விட அதிகமாக முன்னேறியதில்லையா?. இதற்கு பதில்: சில விஷயங்களை நாம் இங்குப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். முதலில், விதி விலக்காக உள்ளவர்களை நாம் முன்னுதாரணமாக எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அவர்களிடம் வேறு ஏதாவது ஒரு சிறப்புத் திறமை இருந்திருக்கும். அது நமக்குத் தெரியாமல் இருக்கலாம்.உதாரணமாக காமராஜர் பள்ளிகளில் அறிமுகம் செய்த மத்திய உணவுத் திட்டமும் இலவசக் கல்வித் திட்டமும் நெ.து.சுந்தரவடிவேல் என்னும் அரசாங்க கல்வி ஆலோசகர் மற்றும் பொதுகல்வி இயக்குனரால் வடிவமைக்கப் பெற்றது. அவர் பல நூல்களை கற்றவர் பல நாடுகள் சென்று அந்த அனுபவங்கள் மூலம் இந்த திட்டத்தை வடிவமைத்தார். 

மேலும் அறிவு என்பது பள்ளிகளிலும் கல்லூரிகளிலும் மட்டும் பெறுவது அல்ல. அவை வாழ்க்கை பாடமாகவும் அமையக்கூடும். புத்தகங்களைப் படிப்பது பல மனிதர்களின் அனுபவத்தை படிப்பதற்கு சமம். மனிதர்கள் மட்டுமல்ல, விலங்குகள், பறவைகள் இவற்றிடம் இருந்தும் கற்கலாம். ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயர் தனக்கு “21 குரு” என்றார். அதில் பூமி, ஆகாயம், புறா, மீன், யானை போன்றவையும் அடக்கம்!.

அறிவு வளர மேலும் மேலும் படிக்க வேண்டும். படித்ததை மறக்காமல் இருக்க, அதன் படி நடக்க, மீண்டும் மீண்டும் படிக்க வேண்டும்.

கம்பராமயணத்தில் (கம்ப்.நகரப்.8) 
“நூல்வரைத் தொடர்ந்து பயத்தொடும் பழகி 
நுணங்கிய நுவலரும் உணர்வே” கம்பர் கூறுவது, கற்றனைத்தூறும் அறிவு என்பதையே!

‘தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்கு கற்றனைத்தூறும் அறிவு” என்ற வரியை கற்கும்தோறும் அறிவு,தோண்டும்தோறும் ஊற்று என்று புரிந்துகொள்ளலாம். ஆனால் வள்ளுவர் மணற்கேணி என்கிறார். தோண்டுவதை நிறுத்தினால் விரைவிலேயே தூர்ந்து இல்லாமலாகி விடும் ஊற்று அது என எண்ணும்போது மேலதிகப் பொருள் சாத்தியமாகிறது.

இவ்வரி வருகிறது “நமது வெற்றிடங்களை அடையாளம் கண்டு மீண்டும் மீண்டும் நம்மை நிரப்பிக் கொள்ளும்போதே உண்மையில் கல்வி நிகழ்கிறது. ”

இன்றைய முதலீட்டிய உலகில் பிற அனைத்து துறைகளிலும் சுதந்திரம், தனித்துவம், வணங்காமை, தன்முனைப்பு ஆகியவை ஒருவகைப் பண்புகளாகவே நிலைகொள்கின்றன. கற்றுக்கொள்ளும் இடத்தில் மட்டும் உரிய இடத்தில் வணங்குதலும் உரிய முறையில் பணிதலும் அங்கே அவசியமானவை என்று தோன்றுகிறது. நாம் நமது வணக்கத்தின் மூலம், பணிதலின் மூலம் நாம் நம்து எல்லையைக் காணமுடியும். நமது பலவீனங்களையும் குறை பாடுகளையும் அளந்து அடையாளப்படுத்திக் கொள்ள முடியும். அதன்பின்னரே நம்மை நாமே உடைத்து மறுவார்ப்பு செய்ய முடியும்.

நமது வெற்றிடங்களை அடையாளம் கண்டு மீண்டும் மீண்டும் நம்மை நிரப்பிக் கொள்ளும்போதே உண்மையில் கல்வி நிகழ்கிறது. அதனூடாகவே வெளியிலிருந்து வரும் சிந்தனைகளுக்கும் உணர்வுகளுக்கும் நம்முள் இடமளிக்க முடியும். அவற்றை நம்முள் நாமே வளர்த்து எடுக்க முடியும் அதனூடாக நாம் வளர்ந்து நாம் பணிந்தவர்களையும் வணங்கியவர்களையும் உண்மையிலேயே நிகரெனக்காணும் இடத்தை அடைய முடியும். கடந்து செல்லவும் கூடும்

ஆனால் நம்மைச்சுற்றி எழுதப்படும் கவிதைகளில் மிகப்பெரும்பாலானவை மிகமிக எளிமையான அன்றாட உணர்வுகளால் ஆனவை. உறவும் பிரிவுமென, அறிதலும் மயக்குமென இங்கே நடந்துகொண்டிருக்கும் வாழ்க்கையை திரும்ப நமக்கே சொல்பவை. அறிந்தவற்றை அவற்றில் கண்டுகொண்டு, ஆம் நானுமறிவேன் என்று சொல்வதையே இங்கே எளிய கவிதைவாசகர் கவிதையனுபவமென அடைந்துகொண்டிருக்கிறார்கள். உச்சங்கள் என எழும் கணங்களை அடையும் கவிதைகள் அரிதாகிக்கொண்டிருக்கின்றன. மெய்மைநாட்டத்தையும் மெய்மையைத் துறத்தலையும், அறிதலையும் அறிதலின்மையில் அமைதலையும் முன்வைக்கும் ’சற்றே ஆழ்ந்த’ கவிதைகளை எப்போதோதான் வாசிக்க இயல்கிறது.

ஏனென்றால் வாசகர் அறிவை அல்ல, கவிஞனிடமிருந்து தங்கள் அறிதலுக்கொரு சான்றை விரும்புகிறார்கள். அறிந்ததை அறிவதென்பது அறிவல்ல, பலசமயம் அது அறிந்தவற்றைக் கொண்டு கவசங்கள் செய்து அறிதலை தடுத்துக்கொள்ளும் முயற்சிதான். எந்த இலக்கியப்படைப்பும் நாம் சற்றுமறியாத ஒன்றைச் சொல்லப்போவதில்லை. நாம் அறிந்த துளியை பெருக்கி மலையென நிற்கச்செய்வதே இலக்கியத்தின் வழி. நம் புறம் அறிந்தவற்றில் இருந்து நம்மை நம் அகமறிந்தவற்றை நோக்கி படைப்புகள் கொண்டுசெல்கின்றன. அவற்றை உணரும் கூருணர்வு கொண்ட வாசகர் சிலரே எச்சூழலிலும் இருக்க இயலும். ஆகவே பெருவாரியானவர்கள் விரும்புவது ஒருபோதும் கவிதையென ஆவதில்லை. கவிதை ஒரு சூழலின் பொதுரசனையின் எல்லைக்கு நீடுதொலைவு முன்னால் சென்றுகொண்டிருக்கும் வழிகாட்டி விண்மீன்.


கேணி என்றால் தண்ணீர் சுரக்கும் கிணறு. கேணி என்பது பெருங்கிணறு எனலாம். பொதுவாக ஆழமாகத் தோண்டப்பட்டு நிலையானக் கட்டுமானத்தால் நிறுத்தப்பட்டிருக்கும். பழங்காலத்தில் கேணிகள் வட்டாமாக இருந்தன. செங்கற்களால் ஆன வட்டாமன கேணிகளை சிந்துவெளியில் இருப்பதாக அகழ்வாராய்ச்சியில் கண்டுப்பிடிக்கபட்டுள்ளன. கேணி நல்ல உறுதியான மண்வாகு அமைந்த நிலங்களில் சாத்தியப்படும். 




ஊருண் கேணி யுண்டுறைக் தொக்க (குறுந்தொகை 399)
வேட்டச் சீறூர் அகன் கண் கேணிப் (நற்றினை 92)
தண் கேணிக் தகை முற்றத்து (பட்டினப்பாலை)
நெடுங் கிணற்று
வல் ஊற்று உவரி தோண்டி (பெரும்பாணாற்றுப்படை)

மணற்பாங்கான இடங்களில் “சுடுமண் உறைக் கேணி” அன்றாட வாழ்வில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. கீழடி, காஞ்சிபுரம், கொடுமணல், கங்கைகொண்ட சோழபுரம், அரிக்கமேடு, புகார், மட்டக்களப்பில் வந்தாறுமூலை என ஏராளமான உறை கேணிகள் அகழ்வாய்வில் கண்டுபிடிக்கப் பட்டிருக்கின்றன. மணற்பாங்கான இடங்களில் செங்கற்கட்டுமானத்தைவிட சுடுமண் உறைகளை எளிதாக அமைத்துவிட முடியும்.


உறைக் கிணற்றுப் புறச்சேரி (பட்டினப்பாலை)
இவையிரண்டும் நிலை நீர்வாழ் இடங்கள். செங்குத்தான, ஆழமான அமைப்பைக் கொண்டவை. பலரின் உழைப்பும், பொருட்செலவும் கொண்டவை. சில வேளைகளில் உப்பு நீரே கிடைக்கும். நீண்டகாலம் பயனளிக்கும். நீரின்றிப் போனாலோ பாழ்பட்டுப் போனாலோ கைவிடப்பட வேண்டியவை.


மேலே படத்தில் காணப்படும் கூவல் என்றொரு தோண்டப்படும் நீர்நிலையும் சங்க இலக்கியங்களிலே காணக்கிடைக்கிறது. பாலைநிலங்களைக் கடந்துபோவோர், அங்கேயே வாழும் நிலையிலிருப்போர் குடிநீருக்காக மண்ணில் அகழும் சிறு நீர்நிலை இது. பாலைநிலங்களில் தோண்டப்பட்டிருக்கும் கூவல் ஒன்றில் நீர் செம்மண் நிறத்தில், கலங்கி இருந்ததென்று புறப்பாட்டொன்று தெரிவிக்கிறது.

பூவல் படுவில் கூவல் தோண்டிய
செங் கண் சில் நீர் பெய்த சீறில் (புறம் 319)

வெயில் காயும் பரல் கற்களையுடைய பள்ளத்தில் கணிச்சி (குந்தலம்) கொண்டு குழிபறித்த கூவல் ஒன்று இருந்ததை நற்றிணைப் பாடலொன்று அறியத்தருகிறது.

வெயில் வெய்துற்ற பரல் அவல் ஒதுக்க்கில், 
கணிச்சியில் குழித்த கூவல் (நற்றினை 240)

கூவலில் நீரை அப்படியே அருந்த இயலாது. அதை வடிகட்டி பின்னரே குடிக்க முடியும். இந்த இரண்டு அன்றி மூன்றாவதாக ஒரு அமைப்பு உண்டு. அது மணற்கேணி. கருப்போருள் உரை செய்கையில் இறையனார் களவியலுரையும், நச்சினார்க்கினியர் உரையும் நெய்தலுக்கான நீர் வரைய்றையில் “மணற்கிணறு” எனக் குறிக்கின்றன. ஆனால், நெய்தலின் மண்வாகு, சுடுமண் உறையின்றி கிணறு அமைக்கபட்டால் குறுகிய காலத்திற்குள் தூர்ந்துவிடும் தன்மையுடையதாய் இருக்கும். இவை வள்ளுவர் சொல்லும் மணற்கேணியாக இருக்க முடியாது.

பூம்புகாரில் கடலோரத்தில் வானகிரியில் உறைகிணறு ஒன்றும் தற்போது கண்டறியப்பட்டுள்ளது. “கடற்கரை மணலில் குடிநீருக்காக தோண்டப்படுகின்ற கிணறுகள் மண் சரிந்து தூர்ந்து போகாமல் இருக்க கட்ட மண் வளையங்கள் கொண்டு உறை கிணறுகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன”. கொற்கை, நந்தன் மேடு, அரிக்க மேடு ஆகிய பகுதிகளில் உறை கிணறுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.

எனில், வள்ளுவர் சொல்லும் “மணற்கேணி” ஒடும் நீர்வாழிடமான ஆற்றின் கரையோரங்களில் கைகளால் தோண்டப்படும் சிறு குழிகளாகும். ஊற்றுநீர் எடுத்துப் பயன்படுத்துவதே ஏராளமான ஊர்களில் குடிநீருக்கான வழிமுறையாக இருந்தது. புழக்கடைப் பயன்பாட்டிற்கு ஆற்று நீரையோ, குளத்து நீரையோ, கிணற்று நீரையோ எடுத்துக் கொள்வார்கள். ஊற்றுநீரே குடிநீர்.

பழையாற்றங்கரையில் நீண்டகாலமாக மணற்கேணி தோண்டி நீரெடுத்துவந்தது சிலருக்கு நினைவில் இருக்கலாம். அது ஒரு காட்டாறு. எப்பொழுதும் நீர் ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும். கோடையிலும் கூட. ஓடும் நீரிலிருந்து இரண்டு முதல் நான்கடிகள் தள்ளி மணலில் கையால் சிறு குழி ஒன்றைத் தோண்டுவார்கள். விளிம்பு மணலை கையால் தட்டித் தட்டி பலப்படுத்திக் கொள்வார்கள். பழையாற்றில் நீர் ஓடிக்கொண்டிருப்பதால் கையால் தோண்டிய அந்தச் சிறுகுழியில் நீர் ஊறிவிடும். ஆற்றின் மட்டத்திற்கு மேலாக நீர் ஊறாது. சிறு குவளை கொண்டு முகந்து குடங்களில் ஊற்றிக்கொள்வார்கள. ஆற்றின் நீர் கலங்கலாக இருந்தாலும் ஊற்று நீர் தெள்ளிய மணலால் வடிகட்டப்பட்டு தூய்மையானதாய் இருக்கும். வேகமாக நீர் நிறைக்க வேண்டுமெனில் என்ன செய்வது? “குழியை ஆழப்படுத்துவோம்” என்று சிலர் நினைக்கலாம். ஆனால் வள்ளுவர் அப்படி நினைக்கவில்லை.



”ஆழமாகத் தோண்டத் தோண்டா ஊறும் நீர்ப்போல” என ஆழத்தை மட்டும் சொல்ல முனைந்திருந்தால் வள்ளுவர் கேணி என்றோ கிணறு என்றோ சொல்லியிருப்பார். ஏனெனில் மணற்கேணியை அதிக நீர்வேண்டி ஆழமாகத் தோண்ட முற்பட்டால் பக்காவட்டிலுள்ள மணல் சரிந்து விழுந்துக்கொண்டே இருக்கும். பக்கவாட்டில் அகலமாக அகழ்ந்துவிட்டு பின் ஆழமாக தோண்டினால் தான் மண்சரியாமல் இருக்கும். மணற்கேணியைப் பொறுத்தவரை ஆழத்திற்கும் அகலத்திற்குமான விகிதம் மணலைப் பொறுத்து சரியாகப் பேணப்படுதல் நன்று. கேணி அல்லது கிணற்றைப் போல செங்குத்து வடிவம் கொண்டதல்ல மணற்கேணி. அது ஒரு அரை நீள்கோள வடிவத்தை தானே அமைத்துக்கொள்ளும். ஊறிய நீரை குவளைக்கொண்டு முகக்கையி சிறிது மண் சரியும். மீண்டும் தோண்டிவிட்டு முகக்க வேண்டும். அந்தச் சிறிய ஊற்றிலிருந்து எத்தனைக் குடங்கள் வேண்டுமானாலும் வடிகட்டப்பட்ட, தூய்மையான, கசடு இல்லாத நீரைப் பெற முடியும். தனி ஒருவரே எந்தப் கருவியுமின்றி கைகளாலேயே இதை தோண்டிவிடமுடியும் என்பது இதன் சிறப்பு. 

இதை அப்படியே “கற்றனைத் தூறும் அறிவு” என்பதோடு பொருத்திப் பாருங்கள். கற்றறிதல் ஆழமானதாக மட்டுமின்றி அகலமானதாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பதே வள்ளுவரின் ஆசைப்போலும். அதனாலேயே ஆழமான, செங்குத்தான, பலருடைய உழைப்பின் பயனான கேணியை விடுத்து இந்த எளிய மணற்கேணியைத் தெரிவுசெய்தார் போலும். “கசடறக் கற்க” இது ஒரு வழி போலும். நம் பட்டறிவிலிருந்தே இதற்கான எடுத்துக்காட்டுகளைப் பெற முடியும். பெரிய கண்டுப்பிடிப்பாளர் என அறியப்பட்ட எடிசனும், அவர் வளர்த்த பூனையும் அதன் குட்டிகளும், அவர் கதவில் போட்டுவைத்த மூன்று துளைகளும் செங்குத்து அறிவின் சான்றுகள். தாய்ப்பூனை வந்துசெல்ல ஒரு துளையும், இரண்டு குட்டிகள் வந்து செல்ல இரண்டு துளைகளும் என மூன்று துளைகளை அமைத்த அறிவாளர் அவர். அறிவு அகலமானதாகவும் இருத்தல் வேண்டும். 

மணற்கேணியின் பக்காவாட்டிலும், ஆழத்திலும் தோண்டாடும் அளவிற்கு நீர்நிறையும். அதுப்போல ஆழமாகவும், விரிவாகவும் கற்குந்தோறும் அறிவு நிறையும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
மணற்கேணி தொட்ட அனைத்து ஊறும் - மணலின்கண் கேணி தோண்டிய அளவிற்றாக ஊறும், மாந்தற்கு அறிவு கற்றனைத்து ஊறும் - அதுபோல மக்கட்கு அறிவு கற்ற அளவிற்றாக ஊறும்.
(ஈண்டுக் 'கேணி' என்றது, அதற்கண் நீரை. 'அளவிற்றாக' என்றது, அதன் அளவும் செல்ல என்றவாறு. சிறிது கற்ற துணையான் அமையாது, மேன்மேல் கற்றல் வேண்டும் என்பதாம். இஃது ஊழ் மாறு கொள்ளாவழியாகலின், மேல் 'உண்மை அறிவே மிகும்' (குறள் .373) என்றதனோடு மலையாமை அறிக.).

மணக்குடவர் உரை
அகழ்ந்த அளவு மணற்கேணி நீருண்டாம்: அதுபோல மாந்தர்க்குக் கற்ற அளவும் அறிவுண்டாம். இஃது அறிவுண்டாமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
மணலில் உள்ள கேணியில் தோண்டிய அளவிற்க்கு நீர் ஊறும், அதுபோல் மக்களின் கற்றக் கல்வியின் அளவிற்கு அறிவு ஊறும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மணலில் தோண்டிய அளவு சிறு குளத்தில் நீர் ஊறும்; மக்கள் கற்ற அளவே அறிவும் வளரும்.

Thirukkural - Management - Learning
Valluvar is profusely known for resorting to similes to help his readers understand the meaning of his writings. He is great, as his work, in employing them. The process of learning is referred to the process of digging a spring in sandy soil to get water. The more or deeper we dig in sandy soil, the much water we get. Similarly, the more and deeper we learn the better and the sharper will be our wisdom. That is Valluvar's wisdom in Kural 396. The fountain of knowledge keeps flowing as the fountain of water keeps flowing.

A well dug in sand yields water as dug- 
So learning wisdom.

The more we know about Thirukkural, the more there is to know. Cardinal Newman said, “Every new reader finds a new meaning in a new reading.” That concept is true with reference to Thirukkural. Every time we read, we become new readers and we find a new meaning in our reading. When we delve deep into Thirukkural, we will evolve as complete people.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
When we dig a sand-well, we get/gain water. Similarly when we learn, we gain knowledge.  If you do not dig the well, sand will come in and you will not get the water. Similarly, if you do not study or revise you will not gain any knowledge.
Learning process is equated to digging in sand-well because 
1) Learning process is not accumulation of knowledge as mountain. Rather learning process is like digging information, understanding it and using it. 
2) When one digs a sand well, we get both sand particles as well as water. One has to filter out the sand and consume only the water. Similarly, when one learns, we are bound to have mixed understanding. So, one has to analyze and learn without mistakes.
3) The water we gain from a sand well is a just a fraction of water in ocean. Similarly the knowledge we can learn in this world is only a fraction. So, one must not feel egoistic about learning or gaining knowledge. Rather one must be humble enough to learning continuously 
4) In sand-well, after taking water, if one stops taking water, after some time, the sand slowly gets into the well again. Thereby the well is now plugged with sand. Similarly, if one stops learning, his/her knowledge gets stagnated or outdated. So, one must always be a learning. Continuously learning is the best
5) In sand well, if we take water and give it to others, there is still water in the well. So is knowledge. If one is sharing knowledge with others, one does not loose knowledge. So, one must always share knowledge with others. 

Questions that I ask to the kid
What is knowledge?
How should gain knowledge?
Is knowledge a regular activity? Will knowledge be permanent in your brain? If not why? How can you keep your knowledge fresh?

கொடையளி செங்கோல் குடியோம்பல் நான்கும்

குறள் 390
கொடையளி செங்கோல் குடியோம்பல் நான்கும்
உடையானாம் வேந்தர்க் கொளி
[பொருட்பால், அரசியல், இறைமாட்சி]

பொருள்
கொடை - ஈகம், தியாகம், ஈகை; உதவிப்பொருள்; கைக்கொண்டஆநிரையைஇரவலர்க்குவரையாதுகொடுக்கும்புறத்துறை; ஊர்த்தேவதைக்குமூன்றுநாள்செய்யும்திருவிழா; வசவு; அடி.

அளி - அளித்தல் - காத்தல்; கொடுத்தல் படைத்தல் ஈனுதல் அருள்செய்தல்; விருப்பம்உண்டாக்குதல்; சோர்வைநீக்குதல்; செறித்தல் சொல்லுதல்

செங்கோல் - அரசச்சின்னமாகியநேர்கோல்; நல்லரசாட்சி; நெருப்புச்சலாகை.

குடி - பருகுகை; மதுபானம்; மதுவுண்டமயக்கம்; புருவம்; குடியானவன்; குடியிருப்போன்; ஆட்சிக்குட்பட்டகுடிகள்; குடும்பம்; குலம்; வீடு; ஊர்; வாழிடம்.

ஓம்பல் - ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

நான்கும் - மூன்றுக்குமேல்ஒன்றுகொண்டஎண்; நாலில்ஒருபங்கு; வட்டிக்காகச்சேர்த்துஅறுவடையானதும்கொடுப்பதாகச்சம்மதித்துப்பெறும்தானியக்கடன்.

உடையான் -  உடையவன்; உரிமைக்காரன் அரசன் தலைவன் கடவுள்

ஆம் - நீர்; ஈரம் வீடு மாமரம் அழகு சம்மதங்காட்டும்சொல்; கேள்விப்பட்டதைக்குறிக்கும்சொல்; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; அனுமதி, தகுதி, ஊக்கம்குறிக்கும்சொல்; ஆவது ஆகிய சாரியை அசைநிலை தன்மைப்பன்மைவிகுதி; உளப்பாட்டுத்தன்மைப்பன்மைவிகுதி.

வேந்தர்க்கு - வேந்தன் - எல்லாஆற்றலும்பெற்றஅரசன்; இந்திரன்; சந்திரன்; சூரியன்; வியாழன்.

ஒளி - சோதி; விளக்கம்; சூரியன்; சந்திரன்; விண்மீன்; மின்னல்; வெயில்; கண்மணி; பார்வை; அறிவு; மதிப்பு; தோற்றம்; அழகு; நன்மதிப்பு; கடவுள்; புகழ்.

முழுப்பொருள்
ஒரு அரசருக்கு புகழையும் / ஒளியையும் சேர்ப்பது எது? (அல்லது ஒரு அரசர் புகழுடன் விளங்க என்ன செய்ய வேண்டும்?)

1. கொடை செய்ய வேண்டும். மக்களுக்கு தானங்களை கொடுத்து உதவ வேண்டும்

2. அளி செய்தல் வேண்டும். அதாவது அருள் செய்தல் வேண்டும். முகம் மலர்ந்து இனியவற்றை கூற வேண்டும்

3. செங்கோல் புரிய வேண்டும் - நீதி நூல்களும் அரசாட்சி நூல்களும் கூறியப்படி நாட்டை நிர்வகிக்க வேண்டும்

4. குடியினை ஓம்புதல் வேண்டும் - அதாவது மக்களையும் அவர்களது குடிமைகளையும் காக்கத்துப் பேண வேண்டும். அவர்கள் வளர்ச்சிக்கு தேவையான சூழலை உருவாக்க வேண்டும். அவர்கள் பிணிகளை போக்க வேண்டும். நாட்டில் குற்றங்கள் நடக்காது மக்களை நிம்மத்தியில் வைக்க வேண்டும்.

இவை நான்கையும் ஒரு அரசர் செய்தால் அவரின் புகழ் ஒரு விளக்கின் ஒளிப்போல் பிரகாசிக்கும். அவர் விளக்கு எப்படி ஒரு அரைக்கு இருளை நீக்கி வெளிச்சம் தருகிறதோ அதுப்போல அவ்வரசரும் அந்நாட்டு மக்களுக்கு பிணிகளை நீக்கி வெளிச்சமும் வாழ்க்கையும் தருகிறார். விளக்கை தெய்வத்தின் ரூபமாக பூஜிக்கும் மக்கள் அரசரையும் வணங்குவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”சாலக் குடியோம்பல் வல்லான் அரசன்” (திரி.13)

பரிமேலழகர் உரை
கொடை - வேண்டுவார்க்கு வேண்டுவன கொடுத்தலும், அளி- யாவர்க்கும் தலையளி செய்தலும், செங்கோல் - முறை செய்தலும், குடி ஓம்பல் - தளர்ந்த குடிகளைப் பேணலும் ஆகிய, நான்கும் உடையான் -இந்நான்கு செயலையும் உடையான், வேந்தர்க்கு ஒளியாம் - வேந்தர்க்கு எல்லாம் விளக்கு ஆம்.
(தலையளி - முகம் மலர்ந்து இனிய கூறல், செவ்விய கோல்போறலின், 'செங்கோல்' எனப்பட்டது. 'குடி ஓம்பல்' எனஎடுத்துக் கூறியமையால், தளர்ச்சி பெற்றாம். அஃதாவது,ஆறில் ஒன்றாய பொருள் தன்னையும் வறுமை நீங்கியவழிக் கொள்ளல்வேண்டின், அவ்வாறு கோடலும், இழத்தல் வேண்டின்இழத்தலும் ஆம். சாதி முழுதும் விளக்கலின், 'விளக்கு'என்றார். ஒளி - ஆகுபெயர். இவை ஐந்து பாட்டானும் மாட்சியும்பயனும் உடன் கூறப்பட்டன.).

மணக்குடவர் உரை
கொடுத்தலும், தலையளி செய்தலும், செங்கோன்மையும் குடிகளைப் பாதுகாத்தலுமென்று சொல்லப்படுகின்ற இந்நான்கினையு முடையவன் வேந்தர்க்கெல்லாம் விளக்காம்.
கொடுத்தல்-தளர்ந்த குடிக்கு விதை ஏர் முதலியன கொடுத்தல்: அளித்தல்- அவரிடத்துக் கொள்ளுங் கடமையைத் தளர்ச்சி பார்த்து விட்டு வைத்துப் பின்பு கோடல்: செங்கோன்மை- கொள்ளும் முறையைக் குறையக் கொள்ளாமை: குடியோம்பல்- தளர்ந்த குடிக்கு இறை கழித்தல். இது குடிக்கு அரசன் செய்யுந் திறங் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
கொடை, அருள், செங்கோல்முறை, தளர்ந்த குடிமக்களைக்காத்தல் ஆகிய நான்கும் உடைய அரசன், அரசர்க்கெல்லாம் விளக்குப் போன்றவன்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தேவைப்படுவோர்க்குத் தேவையானவற்றைக் கொடுப்பது, எதிர் கட்சியினரிடமும் இனிதாய்ப்போசுவது, நீதி விளங்கும் ஆட்சி செய்வது, மக்களைப் பாதுகாப்பது இவை நான்கையும் உடையதே அரசுகளுக்கு விளக்குப் போன்றது.