Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே

குறள் 173
சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே 
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், வெஃகாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
சிற்றின்பம் -  சிறிது நேரம் மட்டுமே நிலைக்கின்ற இன்பம்
வெஃகு - ஆசைப்படு
வெஃகாமை - அவாவின்மை, வெறுப்பு, பிறர் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்பாமை; 
அறன் அல்ல -  அறநெறிகளுக்குப் புறம்பான செயல்களை
செய்யாரே - செய்யமாட்டார்க

மற்று -  ஓர்அசைநிலை
மற்று இன்பம்  -  சிற்றின்பத்திற்கு மாற்றான பேரின்பம் அதாவது வீடு
வேண்டுபவர் - வேண்டுபவர்கள்

முழுப்பொருள்
எண்ணி எண்ணித் திளைக்கக் கூடிய, பலநாள் நிலைத்து நிற்க கூடிய, பிறரிடம் கூறி மகிழக்கூடிய நிலையான பேரின்பத்தை, வீடு தனை வேண்டுபவர் புறம்பான எந்த செயல்களையும் செய்யாமல் அறநெறிகளுக்கு உட்பட்ட செயலகளை செய்வர். அத்தகையவர்கள் சிறிது நேரம் மட்டுமே இன்பம் பயக்கும் செயல்களை செய்யமாட்டார்கள். சிற்றின்பம் இங்கு பிறர் பொருளை கவர்வதனால் வரும் இன்பமாகும் - நிலைத்து நிற்காது. 

அறன் வலியுறுத்தல் அதிகாரத்திலும், “குறள் 39 அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்றெல்லாம் புறத்த புகழும் இல” என்று சொல்லியிருப்பார் வள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை


வைவஸ்வத மனுவும் சிரத்தையும் அவனை முகமன் சொல்லி அமர்த்தினர். “உங்கள் மைந்தன் இல்லையா இங்கு?” என்றான் புதன். “அவன் வெளியே சென்றுள்ளான். உங்கள் விழைவை சொல்க!” என்றார் வைவஸ்வத மனு. “உங்கள் மகளை மணம்கொள்ள விழைகிறேன்” என்றான் புதன். வைவஸ்வத மனு “எவரும் விழையும் அழகி இவள் என்று நான் அறிவேன். இவள் கைகோரி நாளும் ஒரு தேவன் வந்து என் வாயிலை முட்டுகிறான். ஆனால் இவளை மணப்பவனுக்கு ஒரு தெரிவுமுறைமையை நான் வகுத்துள்ளேன்” என்றார். “சொல்க!” என்றான் புதன்.

“எவர் பிறிதொருவர் கூறாத பெரும்செல்வம் ஒன்றை அவளுக்கு கன்னிப்பரிசென்று அளிக்கிறார்களோ அவனுக்குரியவள் அவள்” என்றார் வைவஸ்வத மனு. இளையை நோக்கித்திரும்பி “அது எத்தகைய பரிசு?” என்றான் புதன். “இங்கு அமர்ந்திருக்கிறாள் என் தாய், அவள் உரைக்கவேண்டும் அப்பரிசு நிகரற்றதென்று” என்றாள் இளை. புதன் “அத்தகைய பரிசுடன் வருகிறேன்” என எழுந்தான்.

புதன் தன் அன்னையிடம் சென்று “நிகரற்ற பெண் பரிசு எது? அன்னையே, சொல்க!” என்றான். முதுமகளாகிவிட்டிருந்த தாரை சொன்னாள் “எந்தப் பெண்ணும் விழைவது ஒருபோதும் அறம்பிறழா மைந்தனை மட்டுமே.” புதன் அன்னையை கூர்ந்துநோக்கி நின்றான். “ஆம் மைந்தா, அன்னையர் காமுறுவது அதன்பொருட்டு மட்டுமே. நான் விழைந்தவண்ணம் பிறந்தவன் நீ. நான் எண்ணியதும் இயற்றியதும் உன்பொருட்டே.”

புதன் திரும்பிச்சென்று வைவஸ்வத மனுவின் வாயிலை முட்டினான். அதைத் திறந்து “வருக!” என்ற வைவஸ்வத மனு அவன் வெறும் கைகளை நோக்கி  குழப்பத்துடன் “அந்நிகரற்ற பரிசை கொண்டு வந்திருக்கிறீர்களா?” என்றார். “ஆம். அதை அக்கன்னியிடம் மட்டுமே சொல்வேன்” என்றான். தன் முன் வந்து நின்ற இளையிடம் “தேவி, ஒருபோதும் அறம் வழுவா மைந்தனொருவனை என் குருதியில் நீ பெறுவாய். அறம் காக்கும் குலப்பெருக்கு அவனிலிருந்து இம்மண்ணில் எழும். இதுவே என் பரிசு!” என்றான்.

நெஞ்சு விம்ம கைகோத்து அதில் முகம் சேர்த்து விழிநீர் உகுத்தாள் இளை. அவள் பின் வந்துநின்று அவள் அன்னை “நன்று கூறினாய்! பெண் விரும்பும் பெரும்பரிசை அளித்தாய். இவள் கைகொள்க!” என்றாள். அவன் அவள் கைகளைப்பற்றி “இச்சொற்கள் மெய்யாகுக! சந்திரகுலம் மண்ணில் எழுக! ஆம், அவ்வாறே ஆகுக!” என்றான்.

பரிமேலழகர் உரை
சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யார் - பிறர்பால் வௌவிய பொருளால் தாம் எய்தும் நிலையில்லாத இன்பத்தை விரும்பி, அவர் மாட்டு அறன் அல்லாத செயல்களைச் செய்யார்; மற்று இன்பம் வேண்டுபவர் - அறத்தான் வரும் நிலையுடைய இன்பத்தை காதலிப்பவர். ['பாவத்தான் வருதலின் அப்பொழுதே அழியும்' என்பார், 'சிற்றின்பம்' என்றார். 'மற்றையின்பம்' என்பது 'மற்றின்பம்' என நின்றது.].

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யார் - பிறர் பொருளைக் கவர்வதால் தாம் அடையும் நிலையில்லாத சிற்றளவான தீய இன்பத்தை விரும்பி அறனல்லாத செயல்களைச் செய்யார்; மற்றின்பம் வேண்டுபவர் - அறத்தால் வருவதும் நிலையானதும் பேரள வினதுமான வேறு நல்லின்பத்தை வேண்டும் அறிவுடையோர்.

இன்பத்தின் சிறுமை காலமும் அளவும் தீமையும் பற்றியது. மற்று வேறு. ஏகாரம் தேற்றம்.

மணக்குடவர் உரை
சிற்றின்பமாகிய பொருளை விரும்பி அறனல்லாதவற்றைச் செய்யார் பேரின்பமாகிய வீடுபேற்றைக் காமிப்பவர். இது வீடுபெற வேண்டுவார் செய்யாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
அறநெறியால் பெறும் இன்பத்தை விரும்புகின்றவர், நிலையில்லாத சிறிய இன்பத்தை விரும்பி அறம் அல்லாதவற்றைச் செய்யார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறத்தால் வரும் நிலையான இன்பங்களை விரும்புவோர் நிலையில்லாத இன்பத்தை விரும்பிப் பிறர் பொருளைக் கவரும் அறம் இல்லாத செயல்களைச் செய்ய மாட்டார்.

இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, சிதம்பரம் பச்சைக் கந்தையர் மடத்து சென்ன மல்லையார் பாடிய "சிவசிவ வெண்பா" என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பாடல்.

வாசவனோர் ஆசைகொள வந்த பலனைஇந்தத்
தேசம்அறி யாதோ? சிவசிவா! - பேசுங்கால்
சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யாரே
மற்றின்பம் வேண்டு பவர்.

இதன் பொழிப்புரை ---

இந்திரன் ஒரு ஆசையை மனத்தில் கொள்ளவும், அதனால் வந்த பயனை இந்த உலகம் அறியுமே. சொல்லப்போனால், நிலையான இடப்த்தை விரும்புகின்றவர்கள், சிற்றின்பத்தை விரும்பி அறம் அல்லாத செய்களைச் செயமாட்டார்கள்.

கவுதம முனிவரின் மனைவி அகலிகை அழகில் சிறந்தவள். கற்புக்கரசி. அவளது அழகை வர்ணிக்காதவர்கள் யாருமில்லை. நாரதர் ஒருமுறை இந்திரனைக் கண்டபோது, அகலிகையின் அழகை அவனுக்கு எடுத்து உரைத்தார். அகலிகையை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்று விரும்பினான் இந்திரன். பதிவிரதையான அகலிகையைச் சூழ்ச்சியின் மூலமே அடைய முடியும் என்று நினைத்து பூலோகத்துக்கு வந்தான்.

அதிகாலையில் ஆற்றில் நீராடி ஜபதபங்கள் செய்வது முனிவர்களுக்கு வழக்கம். இதைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம் எனக் கருதி, கவுதம முனிவரின் ஆசிரமம் முன்பு வந்து நடுஇரவில் சேவல் போல் கூவினான். அதிகாலைப் பொழுது  புலர்ந்து விட்டது என்றெண்ணிய கவுதம முனிவர் ஆற்றங்கரைக்குக் காலைக் கடன் கழிக்கச் சென்றார். அகலிகையும் உடன் எழுந்து தனது காலைப் பணிகளை செய்யத் தொடங்கினாள். அந் நேரத்தில் இந்திரன் கவுதம முனிவர் வேடத்தில் உள்ளே நுழைந்தான். ”ஆற்றங்கரைக்கு சென்று இவ்வளவு சீக்கிரம் திரும்பிவிட்டீர்களா?” என்று கேட்டாள்.. ”இல்லை, ஏதோ பறவையின் ஒலியை கேட்டு சேவல் என்று நினைத்து எழுந்துவிட்டேன். இன்னும் பொழுது புலரவில்லை. வா படுக்கலாம்"  என்று அருகில் அழைத்து இன்பம் கொண்டான்.

ஆற்றங்கரை சென்ற முனிவர் இருள் விடியாதது கண்டு, குழப்பம் அடைந்து, தன் ஞானப் பார்வையால் நடந்ததை அறிந்து, வீட்டுக்கு வந்து கதவை தட்டினார். திடுக்கிட்ட அகலிகை அருகில் இருந்த இந்திரனை பார்த்தாள். அகலிகை தலைவிரி கோலமாக முனிவரின் காலில் விழுந்து ”தவறு நேர்ந்துவிட்டது” என்று கதறினாள். இந்திரன் அஞ்சி, பூனை உரு எடுத்துப் போனான்.

இந்திரனை கோபமாக அழைத்தார் கவுதம முனிவர். "மாற்றான் மனைவியின் மீது மையல் கொண்டு செய்யத் தகாத காரியத்தைச் செய்ததால் உனது உடம்பெல்லாம் பெண் குறியாக மாறட்டும்” என்று சாபம் கொடுத்தார். அகலிகையை நோக்கி ”கட்டிய கணவனுக்கும் அயலானுக்கும் வித்தியாசம் தெரியாத நீ கல்லாக மாறுவாய்” என்று சாபமிட்டார். ”நான் தெரியாமல் செய்த பாவத்துக்கு விமோசனமே கிடையாதா” என்று கதறினாள் அகலிகை.  இராமபிரான் இவ்விடத்துக்கு வரும்போது அவர் திருப்பாதம் பட்டு விமோசனம் பெறுவாய்” என்று வெளியேறினார் கவுதம முனிவர்.

பெண்குறிகளோடு வெளியில் வர அசிங்கப்பட்டு மறைந்து வாழ்ந்தான் இந்திரன். தேவலோகத்தில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் இந்திரனுக்காக கவுதம முனிவரிடம் சென்று முறையிட்டனர். சாபத்தை திரும்ப பெற இயலாது. இந்திரன், தேவகுருவிடம் சென்று விநாயக பெருமானுடைய மந்திரத்தைக் கேட்டு உபதேசம் பெற்றான்.  இந்திரன் உடலில் இருந்த பெண்குறிகள் எல்லாம் கண்களாக மாறியது. அதனால்  அவனுக்கு ஆயிரம் கண்கள் ஏற்பட்டது. ஆயிரம் கண்ணான் என்று இந்திரனுக்குப் பெயர் உண்டானது.

பின்வரும் கம்பராமாயணப் பாடல்களைக் காண்க....

மா இரு விசும்பில் கங்கை மண் மிசை இழித்தோன் மைந்த!
மேயின உவகையோடு மின் என ஒதுங்கி நின்றாள்,
தீ வினை நயந்து செய்த தேவர் கோன் தனக்குச் செங்கண்
ஆயிரம் அளித்தோன் பன்னி, அகலிகை ஆகும், என்றான்

பொன்னை ஏர் சடையான் கூறக் கேட்டலும் பூமின், கேள்வன்,
என்னையே! என்னையே! இவ் உலகியல் இருந்த வண்ணம்;
முன்னை ஊழ் வினையினாலோ? நடுவு ஒன்று முடிந்தது உண்டோ?
‘அன்னையே அனையாட்கு இவ்வாறு அடுத்த ஆறு அருளுக ‘என்றான்.

அவ் உரை இராமன் கூற, அறிவனும் அவனை நோக்கிச்
செவ்வியோய்! கேட்டி, மேல் நாள் செறி சுடர்க் குலிசத்து அண்ணல்,
அவ்வியம் அவித்த சிந்தை முனிவனை அற்றம் நோக்கி,
நவ்வி போல் விழியினாள் தன் வனமுலை நணுகல் உற்றான்.

தையலாள் நயன வேலும் மன்மதன் சரமும் பாய,
உய்யலாம் உறுதி நாடி உழல்பவன், ஒரு நாள் உற்ற
மையலால் அறிவு நீங்கி, மா முனிக்கு அற்றம் செய்து,
பொய் இலா உள்ளத்தான் தன் உருவமே கொண்டு புக்கான்

புக்கு, அவேளாடும் காமப் புது மண மதுவின் தேறல்
ஒக்க உண்டு, இருத்தலோடும், உணர்ந்தனள்; உணர்ந்த பின்னும்
தக்கது அன்று என்ன ஓராள், தாழ்ந்தனள் இருப்பத், தாழா
முக்கணன் அனைய ஆற்றல் முனிவனும் முடுகி வந்தான்.

சரம் தரு சாபம் அல்லால் தடுப்பு அரும் சாபம் வல்ல
வரம் தரு முனிவன் எய்த வருதலும், வெருவி, மாயா
நிரந்தரம் உலகில் நிற்கும் நெடும் பழி பூண்டாள் நின்றாள்,
புரந்தரன் நடுங்கி ஆங்கு ஓர் பூசையாய்ப் போகல் உற்றான

தீ விழி சிந்த நோக்கிச், செய்ததை உணர்ந்து, செய்ய,
தூயவன், அவனை நின்கைச் சுடுசரம் அனைய சொல்லால்,
‘ஆயிரம் மாதர்க்கு உள்ள அறிகுறி உனக்கு உண்டாக‘ என்று
ஏயினன்; அவை எலாம் வந்து இயைந்தன இமைப்பின் முன்னம்.

எல்லையில் நாணம் எய்தி, யாவர்க்கும் நகை வந்து எய்தப்
புல்லிய பழியினோடும் புரந்தரன் போய பின்றை,
மெல்லியலாளை நோக்கி, விலை  மகள் அனைய நீயும்
கல் இயல் ஆதி என்றான்; கரும் கல் ஆய் மருங்கு வீழ்வாள்.

பிழைத்தது பொறுத்தல் என்றும் பெரியவர் கடனே என்பர்,
‘அழல் தரும் கடவுள் அன்னாய்! முடிவு இதற்கு அருளுக ‘என்னத்,
‘தழைத்து வண்டு இமிரும் தண் தார்த் தசரத ராமன் என்பான்
கழல் துகள் கதுவ, இந்தக் கல் உருத் தவிர்தி‘ என்றான்.

அந்த இந்திரனைக் கண்ட அமரர்கள், பிரமன் முன்னா
வந்து, கோதமனை வேண்ட, மற்று அவை தவிர்த்து, மாறாச்
சிந்தையின் முனிவு தீர்ந்து, சிறந்த ஆயிரம் கண் ஆக்கத்,
தம் தமது உலகு புக்கார்; தையலும் கிடந்தாள் கல்லாய்.

இவ் வண்ணம் நிகழ்ந்த வண்ணம், இனி இந்த உலகுக்கு எல்லாம்
உய் வண்ணம் அன்றி, மற்று ஓர் துயர் வண்ணம் உறுவது உண்டோ?
மை வண்ணத்து அரக்கி போரின் மழை வண்ணத்து அண்ணலே! உன்
கை வண்ணம் அங்குக் கண்டேன், கால் வண்ணம் இங்குக் கண்டேன்.

தீது இலா உதவி செய்த சேவடிக் கரிய செம்மல்,
கோது இலாக் குணத்தான் சொன்ன பொருள் எலாம் மனத்தில் கொண்டு,
‘மாதவன் அருள் உண்டாக வழிபடு, படர் உறாதே
போது நீ அன்னை ‘என்று பொன் அடி வணங்கிப் போனான்.

அருந்தவன் உறையுள் தன்னை அனையவர் அணுகலோடும்,
விருந்தினர் தம்மைக் காணா விம்மலால் வியந்த நெஞ்சன்,
பரிந்து எதிர் கொண்டு புக்குக் கடன் முறை பழுது உறாமல்
புரிந்த பின், காதி செம்மல், புனித மாதவனை நோக்கி.

‘அஞ்சன வண்ணத்தான் தன் அடித் துகள் கதுவா முன்னம்,
வஞ்சி போல் இடையாள் முன்னை வண்ணத்தள் ஆகி நின்றாள்;
நெஞ்சினால் பிழை இலாளை, நீ அழைத்திடுக‘ என்னக்,
கஞ்ச நாள் மலரோன் அன்ன முனிவனும் கருத்துள் கொண்டான்.

குணங்களால் உயர்ந்த வள்ளல், கோதமன் கமலத் தாள்கள்
வணங்கினன், வலம் கொண்டு ஏத்தி, மாசு அறு கற்பின் மிக்க
அணங்கினை அவன் கை ஈந்து, ஆண்டு அருந்தவனொடும் வாச
மணம் கிளர் சோலை நீங்கி, மணி மதில் கிடக்கை கண்டார்.

வாசவன் --- இந்திரன். ஆசை --- அகலிகைமேல் கொண்ட காதல்.

சான்றோர் சிற்றின்பத்தை விரும்பி, அறம் அல்லாத செயல்களைச் செய்யமாட்டார் என்பது பின்வரும் பாடலால் விளங்கும்....

சிற்றின்பம் சில்நீரது ஆயினும் அஃதுஉற்றார்
மற்றுஇன்பம் யாவையும் கைவிடுப - முற்றுந்தாம்
பேரின்ப மாக்கடல் ஆடுவார் வீழ்பவோ
பாரின்பப் பாழ்ங்கும்பி யில். 
---  நீதிநெறி விளக்கம்.

இதன் பதவுரை ---

சிற்றின்பம் சில் நீரது ஆயினும் --- சிற்றின்பம் சிறுமை உடையதாயினும், அது உற்றார் --- அவ்வின்பத்திற்கு ஆளானோர், மற்று இன்பம் யாவையும் கை விடுப --- மற்ற எல்லா இன்பங்களையும் கைவிடுவார்கள். பேரின்பம் மா கடல் --- பேரின்பம் என்னும் பெரிய கடலிலே முற்றும் ஆடுவார் தாம் ---எப்போதும் முழுகுபவர்கள்; பார் இன்பப் பாழ் கும்பியில்  வீழ்பவோ --- உலகவின்பமாகிய நரகத்தில் வீழ்வரோ? (வீழார்)

பேரின்பம் விரும்பினோர் சிற்றின்பத்தை விரும்பார்; சிற்றின்பம் விரும்பினோர் மற்ற இன்பம் எல்லாவற்றையும் கைவிடுவர் என்பது கருத்து.     

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
We should not get jealous and try to snatch others items for short term happiness because it is against Integrity/Dharma. Instead of focusing on short term happiness, one should focus on attaining long term happiness i.e greatness through consistent great work

Questions that I ask to the kid
What would one person avoid doing when he wants long term happiness/ greatness? 
How will jealousy or snatching thoughts affect you ?? 

இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால்

குறள் 153
இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால் வன்மையுள் 
வன்மை மடவார்ப் பொறை
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், பொறையுடைமை]

பொருள்
இன்மையுள் - வறுமையுள் எல்லாம் வறுமை யாதெனில்
இன்மை - இல்லாமை; வறுமை உடைமைக்குமறுதலை; அறுவகைவழக்கினுள்ஒன்று.
விருந்து -  புதியராய்வருபவரைஉணவளித்துப்போற்றுதல்; காண்க:விருந்தினன்; புதுமை; நூலுக்குரியஎண்வகைவனப்புகளுள்ஒன்று.
ஒரால் - நீங்குகை
வன்மையுள் 
வன்மை - வலிமை; கடினம்; வன்சொல்; ஆற்றல்; வலாற்காரம்; சொல்அழுத்தம்; கோபம்; கருத்து; வல்லெழுத்து.
மடவார்ப் - மூடர்
பொறை -  பாரம், சுமை; கனம்; மலை; சிறுகுன்று; கல்; பூமி; பொறுமை; அடக்கம்; கருப்பம்; வலிமை.

முழுப்பொருள்
வறுமையுள் எல்லாம் மிகப் பெரிய வறுமை என்ன வென்றால்? வீட்டிற்கு வந்திருப்பவரை உபசரிக்காமல் இருப்பது. தனது வறுமையின் காரணமாகவோ அல்லது வேண்டுமென்ற வந்திருப்பவரை உபசரிக்காமல் இருப்பது.

அதேப்போல் வலிமையில் எல்லாம் வலிமை என்பது பொறுமை காப்பது. அதுவும் மூடத்தனமாக அறியாமல் செய்யும் பிழைகளை பொறுத்துக்கொள்வது. பிழைகள் செய்வது மனித இயல்பு. ஆதலால் அதனை பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும். ஆனால் எல்லா பிழைகளையும் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று இல்லை. அறியாமல் செய்த பிழைகளையே திருவள்ளுவர் மடவார் என்கிறார்.

நமது வீடுகளில் மற்றும் அலுவகங்கலில் பல பலர் தவறுகளை செய்கின்றனர்.அவர்களிடம் நாம் பொறுமை காக்கவில்லை என்றால் நமது நிம்மதி தொலைந்துவிடும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”உடைமையுள் இன்மை விருந்தோம்பல் ஓம்பா
மடமை” (குறள் 89)

பரிமேலழகர் உரை
இன்மையுள் இன்மை விருந்து ஒரால்-ஒருவனுக்கு வறுமையுள் வைத்து வறுமையாவது விருந்தினரை ஏற்றுக் கொள்ளாது நீக்குதல்; வன்மையுள் வன்மை மடவார்ப் பொறை-அதுபோல வன்மையுள் வைத்து வன்மையாவது அறிவின்மையான் மிகை செய்தாரைப் பொறுத்தல். [இஃது எடுத்துக்காட்டு உவமை. அறன் அல்லாத விருந்து ஒரால் பொருளுடைமை ஆகாதவாறுபோல, மடவார்ப் பொறையும் மென்மையாகாதே வன்மையாம் என்பது கருத்து.].

மணக்குடவர் உரை
வலிமையின்மையுள் வைத்து வலியின்மையாவது புதுமையை நீக்காமை: வலியுடைமையுள் வைத்து வலியுடைமையாவது அறியாதாரைப் பொறுத்தல். புதுமை யென்றது கேட்டறியாதது. நீக்காமை- பொறுமை.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
இன்மையுள் இன்மை விருந்து ஒரால் - ஒருவனுக்கு வறுமையுள் வறுமையாவது விருந்தினரை ஏற்றுக் கொள்ளாது விடுதல் ; வன்மையுள் வன்மை மடவார்ப் பொறை - அதுபோல வலிமையுள் வலிமையாவது அறிவிலார் செய்த மிகையைப் பொறுத்துக் கொள்ளுதல்.

இது ஓர் உவமியத்திற்கு வேறோர் உவமியத்தை உவமமாக்கிய எடுத்துக் காட்டுவமை. ஒரால்-ஒருவுதல். உவமியம் பொருள்.

மு.வரதராசனார் உரை
வறுமையுள் வறுமை, விருந்தினரைப் போற்றாமல் நீக்குதல்; வல்லமையுள் வல்லமை என்பது அறிவிலார் தீங்கு செய்தலைப் பொறுத்தலாகும்

சாலமன் பாப்பையா உரை
வறுமையுள் வறுமை, வந்த விருந்தினரை உபசரிக்காதது; வலிமையுள் வலிமை அற்றவரின் ஆத்திர மூட்டல்களைப் பொறுத்துக் கொள்வது.

பொருள்: விருந்து ஒரால் இன்மையுள் இன்மை - விருந்தினரை விலக்குதல் வறுமையுள் வறுமை ; மடவார்ப் பொறை வன்மையுள் வன்மை - (மிகை செய்த) மடையரைப் பொறுத்தல் வலிமையுள் வலிமை.

அகலம்: மடவார் என்பது இரண்டாம் வேற்றுமைத் தொகை. மிகை செய்தற்குக் காரணம் மடமை என்பதைக் குறிக்கவே ‘மடவார்ப் பொறை’ என்றார். வன்மையுள் வன்மை அறிவுடைமை, ‘அறிவற்றங் காக்குங் கருவி’ என்றா ராகலின். இன்மையுள் இன்மை அறிவின்மை, ‘அறிவின்மை யின்மையு ளின்மை’ என்றாராகலின். ‘ஒப்பமுடித்தல்’ என்னும் உத்தியால் மடவார்ப் பொறைக்குக் காரணமாய அறிவுடைமையைக் கூறும் இக் குறளில் விருந்தொராலுக்குக் காரணமாய அறிவின்மையையும் கூறினார்.

கருத்து: அறிவில்லாதார் செய்த பிழைகளைப் பொறுத்தல் வேண்டும்.

காக்க பொருளா அடக்கத்தை

குறள் 122
காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம் 
அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்
காக்க - காத்தல், பாதுகாத்தல், தடுத்தல்
பொருளா -  சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை. 
அடக்கத்தை - கீழ்ப்படிவு பணிவு 
ஆக்கம் - பொன், செல்வம், சேனை முன்னணி
அதனின் -  அதனை விட
ஊங்கு  - மிகுதி, சிறந்தது 
இல்லை - வேறொன்றும் இல்லை
உயிர்க்கு - இந்த உயிருக்கு, இந்த பிறவியிற்கு

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் எவ்வளவு சிகரங்களுக்கு சென்றாலும் பணிவாக இருத்தல் வேண்டும். பணிவு தனை ஒரு செல்வமாக போற்றி காக்க வேண்டும். அப்படி காத்தால், அதுவே சிறந்த செல்வமாகும். பணிவை / அடக்கத்தை விட சிறந்த செல்வம் இவ்வுலகில் வேறு இல்லை மனிதருக்கு என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

திருவள்ளுவர் ஏன் பணிவு தனை ஒரு பொருளுக்கு / செல்வத்திற்கு உவமை படுத்த வேண்டும்? அதனை ஒரு பண்பிற்குக் கூட கூறி இருக்கலாம். ஆனால் கூறவில்லை. ஏன் என்றால் பணிவு உண்மையிலேயே ஒரு செல்வமாகும். உதாரணமாக ஒருவர் பணிவாக இல்லை என்றால் அவரிடம் மக்கள் சேர மாட்டார்கள். அதுவே பணிவாக இருந்தால் மக்கள் அவருடன் இணக்கமாக இருக்க விரும்புவர். பணிவாக இருந்தால் ஒருவரை சுற்றி இருக்கும் மக்கள் செல்வம் பெருகும். மக்கள் செல்வம் விலை மதிக்க முடியாத செல்வம். ஆதலால் தான் மகாத்மா காந்தி போன்றோரால் இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தை வழி நடத்த முடிந்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - உயிர்கட்கு அடக்கத்தின் மிக்க செல்வம் இல்லை; அடக்கத்தைப் பொருளாகக் காக்க - ஆதலான் அவ்வடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு அழியாமல் காக்க. (உயிர் என்பது சாதியொருமை. அஃது ஈண்டு மக்கள் உயிர்மேல் நின்றது, அறிந்து அடங்கிப் பயன் கொள்வது அதுவே ஆகலின்.).

மணக்குடவர் உரை
ஒருவன் தனக்குப் பொருளாக அடக்கத்தை யுண்டாக்குக. அவனுயிர்க்கு ஆக்கம் அதனின் மேற்பட்டது பிறிதில்லை.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
அடக்கத்தைப் பொருளாக் காக்க -அடக்க முடைமையை ஒரு செல்வமாகப் பேணிக் காக்க; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - மக்கட்கு அதனினுஞ் சிறந்து ஆக்கந் தருவது வேறொன்று மில்லை.

உயிர் என்பது வகுப்பொருமை அது இங்கு மக்களுயிரைக் குறித்தது ; அடக்க முடைமையாகிய அறத்தை மேற்கொள்வது அதுவே யாகலின். அறிவற்றதும் பிறவிதொறும் நீங்குவதுமான உடம்பை இயக்குவதும் இன்ப துன்பங்களைத் துய்ப்பதும் உயிரேயாதலின், 'உயிர்க்கு' என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை
அடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு போற்றிக் ‌காக்க வேண்டும். அந்த அடக்கத்தைவிட மேம்பட்ட ஆக்கம் உயிர்க்கு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அடக்கத்தைச் செல்வமாக எண்ணிக் காக்க; அதைக் காட்டிலும் பெரிய செல்வம் வேறு இல்லை.

பொருள்: அடக்கத்தை பொருளா(க) காக்க -(மக்கள்) அடக்கத்தை(க் காக்க வேண்டிய ஒரு) பொருளாகக் காக்கக் கடவர் ; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - (மக்கள்) உயிர்க்கு அதனினும் மேற்பட்ட நன்மை இல்லை.

அகலம்: ஆக்கம் - செல்வம். அதனைத் தரும் நன்மையை ஆக்கம் என்றார். ‘மக்கள்’ என்னும் எழுவாய் வருவிக்கப்பட்டது.

கருத்து: ஒருவன் அடக்கத்தை விடாது காக்கக் கடவன்.

பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை

குறள் 148
பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்கு 
அறனொன்றோ ஆன்ற வொழுக்கு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், பிறனில் விழையாமை ]

பொருள்
பிறன் மனை  பிறருடைய மனைவி
நோக்காத - தவறான கண்ணோட்டத்துடான் காணாத / ஒழுக்கம் தவறி நடக்காத
பேர் ஆண்மை அரியவீரச்செயல்; மிக்கவீரம்; மானம்
சான்றோர்க்கு - அறிவு, ஒழுக்கங்களாற் சிறந்தவன்; அறிஞன், கற்றோன், சூரியன்
அறன் - வேள்விமுதல்வன்; அறக்கடவுள்
ஒன்றோ? 
ஆன்ற  நிறைந்து:விரிந்து; 
ஒழுக்கு -  ஒழுக்கம்

முழுப்பொருள்
பிறர் மனைவியை மனதில் தவறாக நினைப்பது, அவரை தவறாக பார்ப்பது, அவரிடம் தவறாக நடந்துக்கொள்வது ஒழுக்கமற்ற செயலாகும். அப்படி நடந்துக்கொள்ளாதிருப்பது ஒரு ஆண்மகனுக்கு மானத்திற்கூரிய செயலாகும். அது அறம் மட்டும் இன்றி சான்றோர் என முழுமை அடைய தேவையான ஒழுக்கமாகும்.

திருவள்ளுவர், பிறர் மனைவியை நோக்காதது அறம் என்று சொல்லி முடித்து இருக்கலாம். ஆனால் அவர் ஒருவர் சான்றோராக திகழ தேவையான ஒழுக்கமாக முன்நிறுதுகிறார். ஒருவர் எல்லாம் கற்றவராக இருக்கலாம், செல்வந்தராக இருக்கலாம். ஆனால் அத்தகையவர் பெண்களிடத்தில் ஒழுக்கமற்று நடப்பதற்கு அதிக வாய்ப்பு உள்ளது. ஆதலால் தான் திருவள்ளுவர் இதனை இங்கு கூறி சான்றோருக்கு ஒரு நெறியினை உருவாக்குகிறார்.

ஆண்மை எங்கு இருக்கும் தெரியுமா? எங்கு சத்தியம் / நேர்மை,  அறம், ஒழுக்கம் அவன் தான் கம்பீரமாக இருக்க முடியும். உடலை செம்மைப்படுத்துவது வெறும் உடலினை நலமாக வைத்துக்கொள்வதற்கு. ஆனால் அது பொய்யுடம்பு. மனதை செம்மையாக வைத்துக்கொண்டு ஒழுக்கமாக இருப்பதே ஆண்மை. 

இக்குறளில் காணப்படும் “பேராண்மை” என்ற சொல் சிறப்பானது. பொதுவாகப் புறப்பகைகளை வெல்லுதல் ஆண்மை என சமூகத்தால் மதிக்கப்படுகிறது. ஆனால், அகப்பகையான காமம், வெகுளி போன்றவற்றை வெல்லுதல்தான் மிகவும் கடினமான ஒன்று. அதனால் முறையற்ற காமத்தை வெல்லுதல், மதிக்கத்தக்க பேராண்மை என்று பாராட்டப்படுகிறது. ஆண்மையை விட பெரிய சொல் பேராண்மை. அத்தகைய பேராண்மை உடையவன் யார் பிறர் மனைவியை நோக்காது இருப்பவன். 

ஆதலால் எவன் ஒருவன் பிறர் மனைவியை மனதாலும் தீண்டமாட்டேன் என்று உறுதிகொள்கிறானோ அவனுக்கு வருகிறது பேராண்மை. அது அறனும் ஆகும் ஒழுக்கமும் ஆகும். 

பிறன்மனை நோக்காது இருப்பதே மானமுடைய செயல்

கி.வா.ஜவின் ஆய்வுரை ஒப்புமையாக, சீவக சிந்தாமணியில் வரும் கருத்தைக் இவ்வாறு காட்டுகிறது: “பெரியவாள் தடங்கண் செவ்வாய்ப் பிறர்மனை பிழைக்கும் மாந்தர் ….. ஆண்பிறந்தார்கள் அன்றே”

இனி நாலடியார் பாடல் பிறன்மனைவிழைவோர் ஆணில்லை என்பதுமட்டுமில்லாமல், அலியாகவும் ஆகிவிடுவர் என்று கூறுவதைப் பார்க்கலாம்!

செம்மையொன் றின்றிச் சிறியா ரினத்தராய்க்
கொம்மை வரிமுலையாள் தோள்மரீஇ – உம்மை
வலியாற் பிறர்மனைமேற் சென்றாரே, இம்மை
அலியாகி ஆடிஉண் பார்.

நல்லகுணமின்றி, கீழினத்தாரோடு சேர்ந்து, பெரியமார்களை உடைய பெண்களின் தோளிலே முயங்க விரும்பி, ஒருவன் இப்பிறப்பில் தனக்கு உள்ள செல்வம், வலிமை முதலியவற்றால் மற்றவர் மனைவியரை கூடுவாராயின், மறுபிறப்பில் அவர்கள் ஆணும் பெண்ணுமில்லா அலியாகி கூத்தாடி வயிறு பிழைக்க நேரிடும்.

இராமாயணம்
இராவணன் மிக பெரிய வீரன். அவனுடைய கம்பீரத்துக்கு குறைவே இல்லை. அவனுக்காக வந்து அவனுடன் போர் செய்து உயிர் துறக்க பெரும் பெரும் வீரர்களும் தயாராக இருந்தனர். இராவணனை தேவ மங்கையர்கள் கூட விரும்பினார்கள். ஆனால் அஷோகவனத்திற்கு வந்து மெல்லிய பெண்ணான சீதையிடம் என்னை ஏற்றுக்கொள் என்று காலில் விழுந்து கெஞ்சுகிறான். பின்பு இராவணனுக்கு பத்து தலையும் இருபது தோளும் இருந்து என்ன பயன். அவன் கெஞ்சுகிற பொழுதே அவனுடைய ஆண்மை போய்விடுகிறது. அந்த ஒழுக்கம் போன உடனே அடிப்படை போய்விடுகிறது. அவன் அழிவு அங்கே தொடங்கியது.

ஒப்புமை
”பெரியவாள் தடங்கண் செவ்வாய்ப் பிறர்மனை பிழைக்கும் மாந்தர்
...........................
ஆண்பிறந் தார்கள் அன்றே” (சீவக 2821)

"கள்ளிருக்கும் மலர்க்கூந்தல் சானகியை
மனச்சிறையில் கரந்த காதல்
உள்ளிருக்கும் எனக்கருதி உள் புகுந்து
தடவியதோ ஒருவன் வாளி" 
- கம்பர்



ராமனின் அனைத்துச் சிறுமைகளும் கம்பனால் தான் சொல்லப்படுகின்றன. ராவணனின் அனைத்து மாட்சிகளும் கம்பன் சொல்லாலேயே துலங்கி வருகின்றன. புலவர் குழந்தையே கம்பனில் அள்ளியே தன் காவியத்தை ஆக்கியிருக்கிறார். கம்பன் எவரையும் கீழிறக்கவில்லை. அவன் காவிய உச்சமாக அமைவது அதிமானுடங்கள் இரண்டு மோதிக்கொள்ளும் ஒரு புள்ளி.

ராவணன் ராமனின் அம்பு பட்டு விழும் உச்ச கட்டம். கம்பனின் சொற்கள் இப்படி எழுகின்றன. கோல் பட்டுச் சீறி எழும் ராஜநாகத்தைப் போல…

கள்ளிருக்கும் மலர்க்கூந்தல் சானகியை மனச்சிறையில் கரந்த காதல் உள்ளிருக்கும் எனக்கருதி உள் புகுந்து தடவியதோ ஒருவன் வாளி

இங்கே அரக்கனைக் கொல்லும் அவதாரம் அல்ல, அறமிலியை அழிக்கும் பேரறத்தான் அல்ல ஒரு கணவனும் இருக்கிறான். தன் மனைவி மேல் காமம் கொண்ட அன்னியனின் உள்ளத்தின் ஆழத்து அடுக்குகளுக்குள் சென்று தேடித் தேடித் துழாவிச் சலிக்கும் ஒரு கணவனின் உள்ளத்தை காணமுடிகிறது இவ்வரியில்.

ஒவ்வொரு சொல்லாலும் அந்த நுட்பத்தை நிகழ்த்துகிறான் தமிழ்த் தெய்வம் சன்னதம் கொண்டெழுந்த நாவினன். சீதை கள்ளிருக்கும் மலர்க் கூந்தல் ஆகச் சொல்லப்படுகிறாள். கற்பின் கனலாக அல்ல, மோகவல்லியாக. பித்தூட்டும் பெண்ணாக.

அசோகவனத்தில் கோடை நதியென மெலிந்து தெளிந்து ஒளி கொண்டு தவக்கோலம் பூண்டிருக்கும் நாயகி அல்ல அவன் நினைக்கும் அப்பெண். கள் மலர் சூடி கண்மலர்ந்து சிரித்து ராமனை களி கொள்ள வைத்த இளங்கன்னி. அவன் அங்கு தேடுவது அவளை.

ராவணன் அந்தக் கன்னியை தன் ஊன்விழிகளால் கண்டிருக்கவே மாட்டான், அவனுள் கரந்த காதலன் காணாமலிருப்பானா என்ன?

ராவணன் சீதையை கவர்ந்து வந்தது தெரிந்த காதலே. அப்படியென்றால் கரந்த காதல் எது? எங்கோ ஆழத்தில் அப்பாலும் ஒரு காதல் இருந்ததா? முற்றிலும் வேறானது? கள்ளிருக்கும் மலரா அவன் உள்ளம்?

ராவணனின் நகர்ச்சிறையிலிருந்து அவளை மீட்கலாம் ராமன், மனச்சிறையிலிருந்து எப்படி மீட்பான்? உள்ளிருக்கும் எனக் கருதி தடவுகிறது அம்பு. பதைப்புடன் ஏமாற்றத்துடன் சீற்றத்துடன்…

இன்னும் சிலநாட்களில் அவளை அனல்தேர்வுக்கு அனுப்பப் போகிறவன் அவன். அதற்கு ஒர் சலவைக்காரரின் சொற்கள் மேலதிகமாகத் தேவைப்படுகின்றன , அவ்வளவே. அதற்கான அந்தத் தவிப்பு அவனுள் இப்போதே இருக்கிறது.
இந்த உச்சத்தில் மானுட ராமனின் அம்பு பட்டுச் சரியும் அமரக்காதலனாகிய ராவணனே வாசகனின் கண்முன் பேருருவம் கொள்கிறான். அவனை நோக்கியே காவியகர்த்தனும் கண்ணீர் உகுக்கிறான் எனத் தோன்றுகிறது.

வீழ்ந்தான் அரக்கன் என அலையெழுந்து பூசல் கொண்டாடவில்லை கம்பனின் சொற்கடல். அங்குநிகழும் மானுட நாடகத்தின் உள்ளே புகுந்து தடவிச் செல்கிறது காவியச்சொல் எனும் வாளி. அங்கு கவிஞன் பிரம்மத்தின் சொல்வடிவத் தோற்றமென நின்றிருக்கிறான்.

பின்னும் மனம் விரியும் வாசகன் மட்டுமே பெருங்காதல் கொண்ட கணவனே ஆயினும் , பேரறத்தான் ஆயினும், புவியணைந்த பரம்பொருளே ஆயினும் அவன் மானுடன் என உணர்ந்து , அவன் ஆழம் தன் ஆழமே என உணர்ந்து அவனை மேலும் அறிவான். நீ நான் என இங்கு வந்தவன் அல்லவா என நெகிழ்வான்.

மேலும் : அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
பிறன் மனை நோக்காத பேர் ஆண்மை - பிறன் மனையாளை உட்கொள்ளாத பெரிய ஆண்தகைமை, சான்றோர்க்கு அறன் ஒன்றோ ஆன்ற ஒழுக்கு - சால்புடையார்க்கு அறனும் ஆம், நிரம்பிய ஒழுக்கமும் ஆம். (புறப் பகைகளை அடக்கும் ஆண்மையுடையார்க்கும், உட்பகை ஆகிய காமம் அடக்குதற்கு அருமையின், அதனை அடக்கிய ஆண்மையைப் 'பேராண்மை' என்றார். 'ஒன்றோ' என்பது எண்ணிடைச் சொல். செய்தற்கு அரிய அறனும் ஒழுக்கமும் இதனைச் செய்யாமையே பயக்கும் என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை
பிறனது மனையாளைப் பாராத பெரியவாண்மைதானே சான்றோர்க்கு அறனும் அமைந்த வொழுக்கமுமாம். இஃது இதனை விரும்பாமைதானே அறனும் ஒழுக்கமுமென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
சான்றோர்க்கு - அறிவுநிறைந்தோர்க்கு ; பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை அறன் ஒன்றோ - பிறன் மனைவியைக் கருதாத பெரிய ஆண்டகைமை அறம் மட்டுமோ ; ஆன்ற ஒழுக்கு - நிரம்பிய ஒழுக்கமுமாம்.

புறப் பகைகளை வெல்வதினும் அகப் பகைகளை வெல்வதே அருமையாதலின் , அறுவகை உட்பகைகளுள் ஒன்றாகிய காமத்தை அடக்குவதைப் பேராண்மை என்றார். ஒன்றோ என்பது ஒன்று தானோ என்று பொருள்படுவதாம். பிறன்மனை நோக்காமை பிறர்க்குச் சிறந்த அறமாயினும் சான்றோக்கு இயல்பான ஒழுக்கம் என்பது கருத்து. எச்சவும்மை தொக்கது.

மு.வரதராசனார் உரை
பிறனுடைய மனைவியை விரும்பி நோக்காத ‌பெரிய ஆண்மை, சான்றோர்க்கு அறம் மட்டும் அன்று; நிறைந்த ஒழுக்கமுமாகும்

சாலமன் பாப்பையா உரை
அடுத்தவன் மனைவியை மனத்துள் எண்ணாத பேராண்மை அறம் மட்டும் அன்று; சான்றோர்க்கு நிறைவான ஒழுக்கமும் ஆகும்.

இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, கமலை வெள்ளியம்பல வாண முனிவர் பாடி அருளிய "முதுமொழிமேல் வைப்பு" என்னும் நூலில் இருந்து ஒரு பாடல்...

எந்தை பலிக்கு என்று இயங்கும் நாள், பின்தொடர்ந்த
மென் தொடியார் தேத்தும் விழைந்திலார் ---  என்ப
பிறன்மனை நோக்காத பேர்ஆண்மை சான்றோர்க்கு
அறன் ஒன்றோ, ஆன்ற ஒழுக்கு.              

எந்தை --- சிவபெருமான். பின்தொடர்ந்த மென் தொடியார் தேத்தும் --- தாமாகப் பின் தொடர்ந்து வந்த தாருகாவனத்து முனிவருடைய பத்தினிமாரிடத்திலும்,  விழைந்திலர் ---  விருப்பத்தைச் செய்திலர். ஒரு காலத்தில் தாருகா வனத்தில் நடந்த வரலாற்றை இது குறிக்கும். தாருகாவனத்தில் இருந்த முனிபத்தினிகள், சிவபெருமான் மீது இச்சைகொண்டு தொடர்ந்த போதும், அவர் விருப்பம் கொள்ளவில்லை.
        
அறன் ஒன்றோ, ஆன்ற ஒழுக்கு --- அறமும் ஆம், நிரம்பிய ஒழுக்கமும் ஆம்.  

அடுத்து, இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, பிறைசை சாந்தக் கவிராயர் பாடி அருளிய நீதிசூடாமணி என்கின்ற "இரங்கேச வெண்பா" என்னும் நூலில் இருந்து ஒரு பாடல்...

அம்பிகையை நோக்கி அளகேசன் கண்ணிழந்தான்,
இம்பர் பரவும், இரங்கேசா! - நம்பிப்
பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்கு
அறனென்றோ ஆன்ற வொழுக்கு.  

இதன் பதவுரை --- 

இம்பர் பரவும் இரங்கேசா --- இவ் உலகோர் போற்றும் திருவரங்கநாதக் கடவுளே!

அம்பிகையை நோக்கி --- பாரவதி தேவியைக் கூர்ந்து பார்த்ததனால், அளகேசன் --- குபேரன், கண் இழந்தான் --- குருடன் ஆனான், (ஆகையால் இது) பிறன் மனை --- அன்னியன் மனைவியை, நம்பி --- சேரலாம் என்று நிச்சயித்து, நோக்காத --- பார்க்காத, பேர் ஆண்மை --- பெரிய உறுதியானது, சான்றோர்க்கு --- பெரியோர்க்கு, அறன் ஒன்றோ --- தருமம் ஒன்றுதானா, ஆன்ற ஒழுக்கு(ம் ஆகும்) --- மிகுந்த நல்லொழுக்கமும் ஆகும் (என்பதை விளக்குகின்றது).   

திருக் கயிலாய மலையில் பார்வதி தேவியை வேறு எண்ணத்தோடு விவேகமின்றிப் பார்த்ததனால் குபேரன் குருடன் ஆனான். ஆகையால், 'அம்பிகையை நோக்கி அளகேசன் கண்ணிழந்தான்' என்றார். 'நாம் அவள்மீது இச்சை வைத்தது போலவே இவளும் நம்மீது இச்சை வைப்பாள் என்று ஒருவன் எண்ணிப் பிறன் மனைவியை நம்பி' என்று பொருள் விரித்துக் கொள்க. சாதாரண இல்லற தருமம் ஒன்று மட்டுமன்று. பிறன்மனை புகாத பேராண்மை நல்லொழுக்கங்களிள் சாலச் சிறந்ததுமாகும். இவ் ஆண்மையில் குறைந்து ஒழுகிய இராவணன் பட்டபாடு யாவரும் அறிவர்.

இந்தச் செய்யுளின் முதல் ஈரடிக்கு 'அந்தகன் தேவிதனை அக்கினி தான் அணைந்தே, இந்தில் இழிவுற்றான் இரங்கேசா' என்றும் பாடபேதம் உண்டு.

இதற்கு, அந்தகன் --- இயமனுடைய, தேவிதனை --- மனைவியை, அக்கினிதான் --- அக்கினி தேவன், அணைந்து - சேர்ந்து, இந்தில் --- இவ் உலகத்தில், இழிவுற்றான் --- மற்ற தேவரால் அவமானம் அடைந்தான்' என்பது பதவுரை.

இந்த வரலாறு

சுவாகாதேவி என்பவள் மிக்க அழகு உடையவளாக இருந்தாள். ஆகவே, எமன் அவள் மீது காதல் கொண்டு, அவளைத் திருமணம் செய்து கொண்டான். அவளுடைய அழகை விரும்பி, அவளை யாராவது கொண்டு போய் விட்டால் என்ன செய்வது என்று எண்ணிய எமன், அவளைச் சிறிய எலுமிச்சம்பழம் ஆக்கி உள்ளே விழுங்கி வைத்து இருந்தான். தனக்கு அவள் மீது விருப்பம் உண்டான போது மட்டும் எலுமிச்சம்பழத்தைக் கக்கி, பெண்ணாக்கி இன்பம் அனுபவித்து இருப்பது வழக்கம். இந்திரவனம் என்னும் இடத்திற்குச் சென்று, எமன் தன் மனைவியாகிய எலுமிச்சம்பழத்தைக் கக்கிப் பெண்ணாக்கி அவளோடு இன்பம் அனுபவித்து, இனிது மகிழ்ந்து விளையாடிக் கொண்டு இருந்தான். பிறகு களைப்பால் மறந்து, தன் மனைவியை எலுமிச்சம் பழமாக்கி விழுங்காமலே விட்டு விட்டு உறங்கிவிட்டான். அப்பொழுது அந்த இடத்திற்குத் தீக் கடவுள் வந்தான். எமன் சுவாகாதேவி மீது காதல் கொண்டு இருந்தானே அல்லாமல், சுவாகாதேவிக்கு எமன் மீது காதல் சிறிதும் கிடையாது. ஆகவே, அவள் தீக் கடவுளைக் கண்டவுடன், அவன் மீது காதல் கொண்டு அவனைச் சேர்ந்தாள். எமன் விழிப்பதற்குள், தீக் கடவுளை ஒரு எலுமிச்சம்பழமாக்கி உள்ளே வைத்து இருந்தாள். எமன் விழித்ததும், மனைவியை எலுமிச்சம்பழமாக்கி விழுங்கி வைத்துக் கொண்டு தன்னுடைய இருப்பிடத்திற்குப் போய்விட்டான். பிறகு தேவர்களும் முனிவர்களும் தீக் கடவுளைத் தேடத் தொடங்கினார்கள். பல இடங்களிலும் தேடியும் அவனைப் பற்றிய செய்தி ஒன்றும் தெரியவில்லை. திருமால் இடத்திலே சென்று முறையிட்டார்கள். அவர் தனது மெய்யறிவுப் பார்வையினால், தீக் கடவுள் இருக்கும் இடத்தைப் பார்த்து அறிந்தார். எமனை அழைத்து, அவன் வயிற்றில் இருந்து சுவாகாதேவியைக் கக்குவித்தார். பிறகு அவளுடைய வயிற்றிலே இருந்து தீக் கடவுளைக் கக்குவித்தார். தீக் கடவுள் வெளிப்பட்டதும், எமனுக்குத் தன்னுடைய ஒருதலைக் காமத்தின் உண்மை தெரிந்தது. சுவாகாதேவிக்குத் தன் மீது சிறிதும் காதல் இல்லை என்பதே அறிந்து அவளை விட்டுவிட்டான். ஒருதலைக் காமத்தால் நன்மை ஏதும் இல்லை என்பது எமனிடத்தில் விளங்கியது.

பின்வரும் பாடல்கள் இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக அமைந்திருத்தலைக் காணலாம்...

அறனும், அறன் அறிந்த செய்கையும், சான்றோர்
திறன் உடையன் என்று உரைக்கும் தேசும் --- பிறன்இல்
பிழைத்தான் எனப் பிறரால் பேசப்படுமேல்
இழுக்குஆம் ஒருங்கே இவை.           ---  அறநெறிச்சாரம்.

இதன் பதவுரை ---

பிறன் இல் பிழைத்தான் எனப் பிறரால் பேசப்படுமேல் --- அயலான் மனைவியை விரும்பினான் என்று, மற்றவர்களால் ஒருவன் பேசப்படுவனாயின், அறனும் --- அவன் மேற்கொண்ட அறமும், அறன் அறிந்த செய்கையும் --- அவ்வறத்தினுக்கேற்ற செய்கையும், சான்றோர் திறன் உடையன் என்று உரைக்கும் தேசும் --- பெரியோர் பலரும் நெறியுடையன் என்று சொல்லும் புகழும் ஆகிய, இவை ஒருங்கே --- இவை முழுவதும், இழுக்கு ஆம் --- பழியாம்.


பொருளும், காமமும் என்று இவை போக்கி, வேறு
இருள் உண்டாம் என எண்ணலர், ஈதலும்
அருளும் காதலில் தீர்தலும் அல்லது ஒர்
தெருள் உண்டாம் என எண்ணலர் சீரியோர்.
              ---  கம்பராமாயணம், பிணிவீட்டு படலம்.

இதன் பதவுரை ---

சீரியோர் --- அறவொழுக்கங்களில் சிறந்த மேலோர்; பொருளும் காமமும் என்று இவை போக்கி --- செல்வத்தில் ஆசையும், சிற்றின்பமான காமத்தில் ஆசையும் ஆகிய இவற்றைத் தவிர்த்து; வேறு இருள் உண்டு ஆம் என எண்ணலர் --- வேறே இருள் ஒன்று (உலகத்தில்) உள்ளது என்று நினையார்; ஈதலும், அருளும் --- வறியோர்க்குக் கொடுத்தலும், யாரிடத்தும் கருணை காட்டலும்; காதலின் தீர்தலும் அல்லது --- அப்பொருளினிடத்தும் சிற்றின்பத்தினிடத்தும் பற்று விட்டு நீங்குதலும் ஆகிய இவையே அல்லாமல்; ஓர் தெருள் உண்டு ஆம் என எண்ணலர் --- வேறு ஒரு நல்லறிவு உள்ளது என்று நினையார்.

பொருளும் காமமும் இருள்; ஈதலும், அருளும், காதலின் தீர்தலும் தெளிவு தருவன.                                            

இச்சைத் தன்மையினில் பிறர் இல்லினை
நச்சி நாளும் நகையுற நாண் இலன்,
பச்சை மேனி புலர்ந்து பழிப்படூஉம்
கொச்சை ஆண்மையும் சீர்மையில் கூடுமோ.
---  கம்பராமாயணம், பிணிவீட்டு படலம்.

இதன் பதவுரை ---

இச்சைத் தன்மையினில் --- ஆசையின் இயல்பினால்; பிறர் இல்லினை நச்சி நாளும் நகை உற --- அயலார் மனைவியை விரும்பி (அதனால்) எந்நாளும் பிறர் தன்னை இகழ்ந்து சிரிக்க; நாண் இலன் பச்சை மேனி புலர்ந்து --- வெட்கமற்றவனாய் பசுமையான உடம்பு (காம தாபத்தால்) உலரப் பெற்று; பழிபடூ உம் கொச்சை ஆண்மையும் --- பழிப்பை அடைகின்ற இழிவான இவ்வகை ஆண் தன்மையும்; சீர்மையின் கூடுமோ? --- சிறந்த குணங்களில் ஒன்றாகச் சேருமா? (சேராது என்றபடி).

பிறன்மனை நயத்தலின் இழிவு கூறப்பட்டது. 'எளிதென இல்லிறப்பான் எய்தும் எஞ்ஞான்றும் விளியாது நிற்கும் பழி' என்ற திருக்குறளின் கருத்தை அடியொற்றியது. 

‘பெண் எலாம் நீரே ஆக்கி, பேர் எலாம் உமதே ஆக்கி,
கண் எலாம் நும் கண் ஆக்கி, காமவேள் என்னும் நாமத்து
அண்ணல் எய்வானும் ஆக்கி, ஐங் கணை அரியத் தக்க
புண் எலாம் எனக்கே ஆக்கி, விபரீதம் புணர்த்து விட்டீர்.
                                                       --- கம்பராமாயணம், மாயாசனகப் படலம்.

இதன் பதவுரை ---

பெண் எலாம் நீரே ஆக்கி --- நான் விரும்பும் பெண் எலாம் நீரே என்று ஆக்கி;  பேர் எலாம் உமதே ஆக்கி --- யான் விரும்பி அழைக்கிற பெயர் எல்லாம் உம்முடைய பெயரே என்று ஆக்கி;  கண் எலாம் நும் கண் ஆக்கி --- என் இருபது கண்களும் உம்மை மட்டும் பார்க்கும் கண்கள் என ஆக்கி;  காமவேள் என்னும்  நாமத்து அண்ணல் எய்வானும் ஆக்கி --- காமவேள் என்று பெயர் கொண்ட தலைமையில் சிறந்தவனை என் மீது மலரம்புகளைத்  தொடுப்பவன் என்று செய்து; ஐங்கணை அரியத்தக்க புண் எலாம் எனக்கே ஆக்கி --- அக் காமனின் ஐந்து வகை அம்புகள் எல்லாம் எனக்கு உண்டாக்கக் கூடிய புண்கள் எல்லாம் எனக்கு உண்டாகுமாறு செய்து;  விபரீதம் புணர்த்து விட்டீர் --- என்னிடம்  மாறுபாடான நிலை தோன்றுமாறு செய்து விட்டீர்.

ஐங்கணை -  தாமரை.  அசோகு,  மா, முல்லை, நீலம் ஆகிய ஐந்து மலர் அம்புகள். விபரீதம் - மாறுபாடு.


'அறம் என நின்ற நம்பற்கு
     அடிமை பெற்று, அவன்தனாலே
மறம் என நின்ற மூன்றும்
     மருங்கு அற மாற்றி, மற்றும்,
திறம் என நின்ற தீமை
     இம்மையே தீர்ந்த செல்வ!
பிறர் மனை நோக்குவேமை
     உறவு எனப் பெறுதி போலாம்?
                                  ---  கம்பராமாயணம், கும்பகர்ணன் வதைப்படலம்.

இதன் பதவுரை ---

அறம் என நின்ற நம்பற்கு --- அறத்தின் மூர்த்தி எனச் சொல்லுமாறு நின்ற தலைவனுக்கு;  அடிமை பெற்று --- அடிமையாகப் பெற்று; அவன் தனாலே --- அவனது கருணை வள்ளல் தன்மையாலே; மறம் என  நின்ற மூன்றும் ---  பாவத்துக்குக் காரணம் என்னுமாறு நின்ற காமம், வெகுளி, மயக்கம் ஆகிய மூன்றினையும்; மருங்கு அற மாற்றி --- முழுதும்  இல்லாமல் போக்கி; மற்றும் --- மேலும்; திறம் என நின்ற தீமை --- வலிமையுடையதாக இருந்த பிற தீய பண்புகளையும்; இம்மையே தீர்ந்த செல்வ --- இப்பிறவியிலேயே போக்கிய செல்வனே; பிறர் மனை நோக்குவேமை --- அயலவரது மனைவியை அறம் துறந்து நோக்கும் எங்களை; உறவு எனப் பெறுதி போலாம் --- உறவு என இனிமேலும் கொள்வாய் போலும் என்றவாறு.

மறம் என நின்ற மூன்றும் --- அறியாமை,  திரிபு உணர்ச்சி, ஐய உணர்வு எனினும் ஆம். இப்பிறவியில்  பெறவரும் பதம்  பெற்ற நீ, அதை விட்டு இங்கு மீண்டு வந்தது என்னையோ என்றவாறு. பிறர் மனை நோக்குவேமை, என்றது இராவணனுக்குத் துணையாய் நின்று போருக்கு வந்தமையால் உளப்படுத்திக் கூறியதாம். 

அகன்அமர்ந்து ஈதலின் நன்றே

குறள் 92
அகன்அமர்ந்து ஈதலின் நன்றே முகனமர்ந்து
இன்சொலன் ஆகப் பெறின்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இனியவைகூறல்]

பொருள்
அகன் அமர்ந்து - உள்ளம் குளிர்ந்து; உள்ளத்தின் உவப்புடன்
ஈதலின் - தானம் செய்தல்
நன்றே -  அதனை விட நன்று
முகன் அமர்ந்து - முக மலர்ச்சியுடன் ஒருவர் முன்
இன்சொலன் -  இனிய மனதிற்கு இதமான சொல்லை
ஆகப்பெறின் -  கூறுபவராக இருந்தால்

முழுப்பொருள்
உலகலில் தானம் செய்வது எவ்வளவு சிறப்பு வாய்ந்தது, எவ்வளவு நன்மை பயக்க கூடியது என்று எல்லோரும் அறிவோம். அதுவும் மனமுவந்து தானம் செய்வது சிறப்பானது. அதனினும் சிறப்பு என்று ஒன்று உண்டோ? இருக்கிறது. மற்றவர்களிடம் பேசும் பொழுது முக மலர்ச்சியுடன் கனிவாக பேசுவது. 

ஏன் இதை திருவள்ளுவர் சொல்லுகிறார் என்று எண்ணினேன். நாம் அன்றாடம் பல இன்னல்களை சந்திக்கிறோம் இவ்வுலகில். நமது கோவங்களையும் விரத்திகளையும் மற்றவரிடம் காட்டினால் இவ்வுலகம் நரகம் ஆகிவிடும். நமக்கு அது தீமையே விளைவிக்கும். நம்மை விட்டு மக்கள் விலகுவர். அது நமக்கு நல்லது அல்ல. எவ்வளவு தானம் (கோயிலில் அன்னதானம் செய்வதில் தொடங்கி)  செய்தாலும் நாம் இனிய மனிதராக இல்லை என்றால் என்ன பயன்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
குறள் 84 

பரிமேலழகர் உரை
அகன் அமர்ந்து ஈதலின் நன்று - நெஞ்சு உவந்து ஒருவற்கு வேண்டிய பொருளைக் கொடுத்தலினும் நன்று; முகன்அமர்ந்து இன்சொலன் ஆகப் பெறின் - கண்டபொழுதே முகம் இனியனாய் அதனொடு இனிய சொல்லையும் உடையனாகப் பெறின். (இன்முகத்தோடு கூடிய இன்சொல் ஈதல் போலப் பொருள் வயத்தது அன்றித் தன் வயத்தது ஆயினும், அறநெஞ்சுடையார்க்கு அல்லது இயல்பாக இன்மையின் அதனினும் அரிது என்னும் கருத்தான், 'இன்சொலன் ஆகப் பெறின்' என்றார்.)

மணக்குடவர் உரை
மனம் பொருந்திக் கொடுத்தலினும் நன்று: முகம் பொருந்தி இனிமைச்சொல் சொல்ல வல்லவனாயின். அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இனியவைகூறல்,

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர்  உரை
முகன் அமர்ந்து இன்சொலனாகப் பெறின்-ஒருவரைக் கண்டபொழுதே முகமலர்ந்து இனிய சொல்லும் உடையனாகப் பெறின்; அகன் அமர்ந்து ஈதலின் நன்று-அது மனமுவந்து ஒரு பொருளைக் கொடுத்தலினும் சிறந்ததாம்.

வெறுநோக்கினும் வெறுஞ் சொல்லினும் ஒரு பொருளைக் கொடுத்தலே உண்மையிற் சிறந்ததாயினும், மக்கள் பொதுவாக வெளிக்கோலத்திற்கே வயப்படுவதால், அகமலர்ச்சி வெளிப்படாத கொடையினும் முகமலர்ச்சியோடு கூடிய இன்சொல்லே நல்ல தென்றார்.

மு.வ உரை
முகம் மலர்ந்து இன்சொல் உடையவனாக இருக்கப்பெற்றால், மனம் மகிழ்ந்து பொருள் கொடுக்கும் ஈகையைவிட நல்லதாகும்

சாலமன் பாப்பையா உரை
முகத்தால் விரும்பி, இனிய சொற்களைக் கூறுகிறவனாகவும் ஆகிவிட்டால், உள்ளம் மகிழ்ந்து பொருளைக் கொடுப்பதைக் காட்டிலும் அது நல்லது

பொருள்: முகம் மலர்ந்து இன் சொல்லன் ஆக பெறின் - முகம் மலர்ந்து இனிய சொல்லை யுடையன் ஆகப் பெற்றால், அகம் மலர்ந்து ஈதலின் நன்று - (அஃது) உள்ளம் உவந்து ஈதலைப் போல (ஓர்) அறமாம்.

அகலம்: சொல்லன் என்பது செய்யுள் விகாரத்தால் லகர வொற்றுக் கெட்டு நின்றது. முந்திய உரையாசிரியர்கள் பாடம் ‘அகனமர்ந்து’, ‘முகன மர்ந்து’. அப் பாடங்களைக் கொள்ளாததற் குரிய காரணங்களை ‘அகமலர்ந்து செய்யாள்’ என்னும் தொடக்கத்துக் குறளின் அகலத்திற் காண்க. ‘ஏகாரம்’ அசை.

கருத்து: இன்சொல் கூறல் ஈகையைப் போல ஓர் அறமாம்.

தகுதி எனவொன்று நன்றே

குறள் 111
தகுதி எனவொன்று நன்றே பகுதியால் 
பாற்பட்டு ஒழுகப் பெறின்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல்,  நடுவு நிலைமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தகுதி - பொறுமை; பொருத்தம்; தகுதிவழக்கு; மேன்மை; நல்லொழுக்கம்; நடுவுநிலைமை; ஆற்றல்; அறிவு; கூட்டம்; தடவை; குணம்; நிலைமை.
என ஒன்றும்  - என்ற ஒரு நிலைப்பாடு
நன்றே - நன்மை பயக்கும்
பகுதியான் -  நட்பு, பகை, நெருங்கியவர், அயலவர், அக்கறையின்மையை ஆகிய சார்பு காரணிகள்
பாற்பட்டு  - இவையாதும் இல்லாமல் இருந்தால்
ஒழுகப்பெறின் - ஒழுக்கமாக இருந்தார் ஆனால்

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் நாம் பல சந்தர்ப்பங்களை சந்திக்கிறோம். அதில் நாம் நண்பர்களையும், பகைவர்களையும், நம் நாட்டினவர்களையும், அயல்நாட்டினவர்களையும் ஓவ்வொரு நாளும் காண்கிறோம். ஒரு வழக்கிற்காகவோ, ஒரு விவாதத்திற்காகவோ, ஒரு பிரச்சினைக்காகவோ ஒரு முடிவு எடுக்கும் பொழுது எந்த ஒரு பக்கமும் சார்பு இல்லாமல் நடுவுநிலைமையோடு இருப்பதே சாலச்சிறந்தது ஆகும். அதுவே அறம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது, பகை ,நொதுமல்,நட்பு என்னும் மூன்று பகுதியினும் அறத்தின் வழுவாது ஒப்பநிற்கும் நிலைமை .இது நன்றி செய்தார்மாட்டு அந்நன்றியினை நினைத்தவழிச் சிதையுமன்றே? அவ்விடத்துஞ் சிதையலாகாது என்றற்குச் செய்ந்நன்றி அறிதலின்கண் வைக்கப்பட்டது.)

தகுதி என ஒன்றே நன்று - நடுவு நிலைமை என்று சொல்லப்படும் ஓர் அறமுமே நன்று; பகுதியான் பாற்பட்டு ஒழுகப் பெறின் - பகை, நொதுமல் நட்பு எனும் பகுதிதோறும், தன் முறைமையை விடாது ஒழுகப் பெறின். (தகுதி உடையதனைத் 'தகுதி' என்றார்."ஊரானோர் தேவகுலம்" என்பது போலப் பகுதியான் என்புழி ஆன் உருபு'தோறு'ம் தன் பொருட்டாய் நின்றது. 'பெறின்' என்பது அவ்வொழுக்கத்து அருமை தோன்ற நின்றது. இதனான் நடுவுநிலைமையது சிறப்புக் கூறப்பட்டது.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பகுதியான் பாற்பட்டு ஒழுகப் பெறின்-பகை நட்பு நொதுமல் என்னும் முத்திறத்தும் முறைமை தவறாது ஒழுகப் பெறின்; தகுதி என ஒன்றே நன்று-நேர்மை என்று சொல்லப்படும் ஒர் அறமே நல்லதாம்.

தகுதி என்ற சொல்லால் இங்குக் குறிக்கப்பட்டது நடுவுநிலை. தமிழரின் ஏமாளித்தனத்தினால் 'யோக்கியதை' என்னும் வடசொல் வழக்கூன்றவே தகுதி என்னும் தகுந்த தமிழ்ச்சொல் வழக்கு வீழ்ந்தது. ஏகாரம் பிரித்துக் கூட்டப்பட்டது. 'பகுதியான்' என்பது பகுதிதொறும் என்று பொருள் படுதலால், ஆனுருபு உடனிகழ்ச்சிப் பொருளது. 'பெறின்' என்பது அவ்வொழுக்கத்தின் அருமை தோன்ற நின்றது.

மணக்குடவர் உரை
நடுவு நிலைமை யென்று சொல்லப்படுகின்ற தொன்று நல்லதே: அவரவர்நிலைமைப் பகுதியோடே அறத்தின்பாற்பட்டு ஒழுகப் பெறுமாயின்.

மு.வ உரை
அந்தந்தப் பகுதிதோறும் முறையோடு பொருந்தி ஒழுகப்பெற்றால், நடுவுநிலைமை என்று கூறப்படும் அறம் நன்மையாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பகைவர், நண்பர், அயலார் என்னும் பிரிவினர் தோறும் நீதி தவறாது பின்பற்றப்படுமானால் நடுவுநிலைமை என்று சொல்லப்படும் ஓர் அறம் மட்டுமே வாழ்க்கைக்குப் போதும்.

பொருள்: தகுதி என ஒன்று நன்றே - நடுவு நிலைமை என்று சொல்லப்பட்ட (ஒழுக்கம்) ஒன்று அறனே யாம்; பகுதியார்பால் பட்டு ஒழுக பெறின் - (மேற்கூறிய நான்கு) திறத்தினர்கண்ணும் பொருந்தி ஒழுகப் பெற்றால்.

அகலம்: அவ்வப் பகுதியினர்களுக்குச் செய்ய வேண்டிய கடமைகளைச் செய்த வழி நடுவு நிலைமை அறமாம் என்ற வாறு. தகுதியானது பகுதியின்பாற் பட்டொழுகப் பெறின் அறமாம் என்றமையால், ‘தகுதி என ஒன்று’ என்பதற்கு ‘நடுவு நிலைமை என்று சொல்லப்பட்ட ஒழுக்கம் ஒன்று’ என்று பொருள் உரைக்கப்பட்டது. நொதுமலர் - அயலார். நான்கு பகுதியார் இன்னின்னார் என்று மேற் கூறப்பட்டுள்ளனர். அப் பகுதியார்களுக்குச் செய்ய வேண்டிய கடமைகளை அவர்களைப் பற்றிக் கூறும் அதிகாரங்களில் கண்டு கொள்க. ஏகாரம் தேற்றத் தின்கண் வந்தது. முந்திய உரையாசிரியர்கள் பாடம் ‘பகுதியாற்’. ‘பகுதி’ என்பதற்கு ஈண்டுப் பொருத்தமான பொருள் காணுதல் அரிதாகலானும், வேண்டுவதாய ‘ஆர்’ விகுதியை விடுத்து, வேண்டாததாய ‘ஆல் உருபை அல்லது அசையை ஆசிரியர் சேர்க்க மாட்டா ராகலானும் ‘பகுதியாற்’ என்பது ஏடு பெயர்த் தெழுதியோனால் நேர்ந்த பிழை யயனக் கொள்க.

கருத்து: பிறர்க்குச் செய்ய வேண்டிய கடமைகளை நடுவாக நின்று செய்யின், அந் நடுவு நிலைமை ஓர் அறமாம்.

Thirukkural - Management - Thoughts
To lead a virtuous life is very difficult, as that demands a person to keep himself away from hatred, jealous, anger, blame, and revenge. Kural 111 fairly says that being fair and firm is always fair.

Great is impartiality,  not swayed 
By hate, apathy or love.

However, being fair is a challenge too. When a person practices the practices of keeping himself balanced and impartial, he will obtain the qualities of a virtuous person.


English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
If a person needs one virtue then it is neutrality because one has to practice neutrality / impartiality unfailingly towards all sections (foes, friends, strangers).  And this neutrality is a discipline too.

Questions that I ask to the kid
What is one great virtue a person should have?

செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு

குறள் 101
செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு வையகமும்
வானகமும் ஆற்றல் அரிது.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், செய்ந்நன்றி அறிதல்]

பொருள்
செய்யாமல் செய்த -  இதற்கு முன் நாம் ஒருவருக்கு செய்யாத ஒரு செயலை நமக்கு அவரால் செய்யப்படுதல்
உதவிக்கு - உதவி, உபகாரம், சகாயம்
வையகமும் -  உலகம்,  பூமி
வானகமும் - கட்டற்ற தேவ லோகம்
ஆற்றல் - மிகுதி, வலிமை
அரிது - குறைவு

முழுப்பொருள்
பெரும்பாண்மையாக ஒருவர் மற்ற ஒருவருக்கு உதவி செய்தால் ப்ரதிபலனை எதிர்ப்பார்த்துத்தான் செய்வார்கள். அல்லது தனக்கு இவர் முன்பு செய்த உதவிக்கு கைமாறு செய்ய வேண்டும் என்று எண்ணி உதவுவார்கள். 

ஆனால் தனக்கு ஒருவர் எந்த ஒரு உதவியும் முன்பு செய்ய நேராத போதும் அல்லது செய்யாத போதும் அவருடைய கடின நிலையை அறிந்து அவருக்கு உதவி செய்வது மிகுந்த போற்றுதலுக்கு உரிய செயலாகும். அத்தகைய உதவி இந்த பூமியை விடவும் கட்டற்ற வானை விடவும் பெரிதாகும் என்கிறார் திருவள்ளுவர். 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
'விரிதிரைப் பெருங்கடல் வளைஇய உலகமும்
அரிதுபெறு சிறப்பிற் புத்தேள் நாடும்
இரண்டும் தூக்கிற் சீர்சா லாவே” (குறுந் 101:1-3)

“பொன்னணி மார்பன் முன்னர் ஆற்றிய
நன்னர்க் குதவும் பின் உப காரம்
அலைதிரைப் பௌவம் ஆடை யாகிய
நிலமுழுது கொடுப்பினும் நேரோ என்மரும்” (பெருங் 3:20:186-9)

“சீறுவா யல்லை யைய.............
......................உதவிமா றுதவி யுண்டோ” (கம்ப.கிட்கிந்தை 55)


“உதவாமல் ஒருவன் செய்த உதவிக்குக் கைம்மா றாக
மதயானை அனைய மைந்த மற்றுமுண் டாக வற்றோ” (கம்ப.கிட்கிந்தை 66)

“உலக மூன்று முதவற் கொருதனி
விலையி லாமையும் உன்னினென் மேலவை
நிலையி லாமை நினைந்தனன்” (மீட்சிப் 28)

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது, தனக்குப் பிறர் செய்த நன்மையை மறவாமை. இனியவை கூறி இல்லறம் வழுவாதார்க்கு உய்திஇல் குற்றம் செய்ந்நன்றி கோறலேயாகலின் , அதனைப் பாதுகாத்துக் கடிதற் பொருட்டு, இஃது இனியவை கூறலின்பின் வைக்கப்பட்டது. )

செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு - தனக்கு முன் ஓர் உதவி செய்யாதிருக்க ஒருவன் பிறனுக்குச் செய்த உதவிக்கு; வையகமும், வானகமும் ஆற்றல் அரிது - மண்ணுலகும் விண்ணுலகும் கைம்மாறாகக் கொடுத்தாலும் ஒத்தல் அரிது. (கைம்மாறுகள் எல்லாம் காரணமுடையவாகலின், காரணம் இல்லாத உதவிக்கு ஆற்றாவாயின. 'செய்யாமைச் செய்த உதவி' என்று பாடம் ஓதி 'மறித்து உதவமாட்டாமையுள்ள இடத்துச் செய்த உதவி' என்று உரைப்பாரும் உளர்.).

மணக்குடவர் உரை
முன்னோருதவி செய்யாதார்க்கு ஒருவன் செய்த வுதவிக்கு உலகமுஞ் சுவர்க்கமும் நிறையாற்றுத லரிது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு -- தன்னிடத்திலிருந்து ஓர் உதவியையும் முன்பு பெறாதிருந்தும் ஒருவன் தனக்குச் செய்த வுதவிக்கு ; வையகமும் வானகமும் வானகமும் ஆற்றல் அரிது - ' மண்ணுலகத்தையும் விண்ணுலகத்தையும் கைம்மாறாகக் கொடுத்தாலும் அலை ஈடு செய்தல் அரிது .

கைம்மாறுகளெல்லாம் எத்துணைச் சிறந்தன வாயினும் , முதல் வினையைப் பின்பற்றின வழிவினைகளாதலின் முதல் வினைக்கு ஈடாகா என்பது கருத்து .

செய்யாமைச் செய்தவுதவி யென்று பாடமோதி, மறுத்துதவ மாட்டாமை யுள்ள விடத்துச் செய்த வுதவி யென்று பொருளுரைக்கத் தேவையில்லை. அப்பொருள்,

"கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட்
டென்னாற்றுங் கொல்லோ வுலகு"

(211)
என்னுங் குறளாற் பெறப்படுதலால்.

மு.வ உரை
தான் ஓர் உதவியும் முன் செய்யாதிருக்கப் பிறன் தனக்கு செய்த உதவிக்கு மண்ணுலகத்தையும் விண்ணுலகத்தையும் கைமாறாகக் கொடுத்தாலும் ஈடு ஆக முடியாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவருக்கு ஒரு நன்மையும் நாம் செய்யாத போதும், அவர் நமக்கு உதவினால், அதற்குக் கைம்மாறாக மண்ணுலகையும் விண்ணுலகயும் கொடுத்தாலும் சமம் ஆகாது.

பொருள்: செய்யாமல் செய்த உதவிக்கு ‡ (பிறர்க்குத் தாம் ஓர் உதவியும்) செய்யாமலிருக்க த் தமக்குப் பிறர்) செய்த உதவிக்கு, வையகமும் வானகமும் ஆற்றல் அரிது - பூவுலகமும் வானுலகமும் சமமாதல் இன்று.

கருத்து: தமது உதவியை முன் பெறாதார் தமக்குச் செய்த உதவி ஒப்பற்றது.

Thirukkural - Management - Helping Others
'Help yourself by helping others’ is an age old advice to make the purpose of our creation meaningful. “Help,” according to Oxford Advanced Learner's Dictionary (1996, p. 556), “is to be useful to somebody; to make it easier for somebody to do something; to assist somebody.”  Anyone who helps others unconditionally will get back the benefits equivalent to that or more than that, though getting benefits in turn may not be the intention. 

Everyone needs help. Helping others can happen because of three reasons. One is in response to someone's request to be helped, two is in anticipation of someone's needs, and three is to get help in turn in future. Kurals give the views of Valluvar on helping. 

Kural 101 impresses us that if a person helps or assists someone even before the other person seeks  help the help rendered cannot be paid back even by presenting the helper anything equivalent to heaven and earth. The value of an unsolicited help is multifold.

Neither earth nor heaven can truly repay
Spontaneous aid

We must be sensitive to others' needs. People do not express their needs for reasons known and unknown. Communication  is to understand what is not said. Understand the needs of people and act accordingly.

கான முயலெய்த அம்பினில்

குறள் 772
கான முயலெய்த அம்பினில் யானை
பிழைத்தவேல் ஏந்தல் இனிது
[பொருட்பால், படையில், படைச்செருக்கு]

பொருள் -
கான - காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

முயல் - போர்; சிறுவிலங்குவகை.
முயல் - வேகமாக ஓடும் முயல் ( வலிமையில் சிறிய விலங்கு) 

எய்த - எய்தல் -  அடைதல், சேர்தல்; அம்பைச்செலுத்தல்; நிகழ்தல்; சம்பவித்தல்; பெறுதல்.

அம்பினில் - அம்பு - நீர்; கடல் மேகம் விண் உலகம் மூங்கில் கணை எலுமிச்சை பாதிரி திப்பிலி வெட்டிவேர் வளையல் சரகாண்டபாடாணம்.


யானை - துதிக்கையுடையவிலங்குவகை; ஆனைமரம்.

பிழைத்தல் - குற்றஞ்செய்தல்; பலியாதுபோதல்; சாதல்; தவறிப்போதல்; உய்தல்; கேட்டினின்றுதப்புதல்; உயிர்வாழ்தல்; வாழ்க்கைநடத்துதல்; நீங்குதல்; இலக்குத்தவறுதல்.

ஏந்தல் - உயர்ச்சி; மலை; மேடு; பெருமையிற்சிறந்தோன்; தேக்கம்; அரசன்; ஆழமின்மை; முதல்; இளமை; எளிதில்செய்துமுடிக்கும்தன்மை, ஏந்துதல், தாங்குதல், கையேந்துதல்.
ஏந்து-தல் - ēntu-   5 v. [M. ēndu.] tr. 1.To stretch out the hands; கைநீட்டுதல் நீ தர நான்ஏந்தி வாங்கினேன். 2. To receive in the hands;கையிலெடுத்தல். நீரை ஏந்திப் பருகினான். 3. To holdin the hands; தாங்குதல் அடிமை படிக்கத்தைஏந்தி நின்றான். 4. To hold up, as an umbrella;to carry in the hand, as a weapon; தரித்தல் அங்குசபாசமேந்தி (சூடா.) 5. To support, as abeam; சுமத்தல் உத்திரத்தைத் தூண் ஏந்திநிற்கிறது.--intr. 1. To rise high; to be elevated; ஓங்குதல் நில னேந்திய விசும்பும் (புறநா. 2, 2). 2. To beeminent, excellent, exalted, of fine quality;சிறத்தல். ஏந்தியகொள்கையார்சீறின் (குறள், 899). 3.To be abundant; மிகுதல் (தொல். பொ 543, உரை )  

இனிது - இன்பந்தருவது; நன்மையானது; நன்றாக

முழுப்பொருள்
தப்பி ஓடும் ஒரு சிறிய முயலினை குறி தவறாமல் எய்வது வீரம் அல்ல. ஓடும் முயலை குறி பார்ப்பது அவ்வளவு எளிதும் அல்ல. ஆனால் முயலின் வலிமை சிறியது. அதனால் ஒரு பயனும் இல்லை. ஓடிச்செல்லும் ஒரு விலங்கை வீழ்த்துவது வீரமும் இல்லை.  அத்தகைய வீரம் நம்மிடம் ஒரு தேக்க நிலையை உருவாக்கும். 

ஆனால் நம் முன்னே தைரியமாக வந்து நின்று நம்மை எதிர்த்து நிற்கின்ற யானை தனை குறி வைத்து வேல் எய்தி அது தவறினாலும் அது தோல்வி அல்ல. அது வெற்றியே ஆகும். ஆதலால் வெற்றி என்பது முடிவினால் அல்ல அது எதிரியின் வலிமையாலும் நமது உழைப்பாலும் நமது ஆற்றலாலும் நிறுவப்படுவது என்கிறார் திருவள்ளுவர்.  ஆதலால் ஷாத்ர குணத்தால் முயன்று தோற்பதும் வெற்றியே.

ஒரு முயலினை அம்பினால் எய்த ஒருவித திறமை (skill) வேண்டும் தான். ஆனால் திறமையை விட ஒரு யானையை கண்டு பயப்படாமல் போரிட மனதில் தைரியமும் அச்சமின்மையும் (courage / fearlessness), வெற்றியோ தோல்வியோ கடைசிவரைப்போராட விடாமுயற்சியும் ஊக்கமும் (perseverance) தேவை. 

எதற்கு தேவையின்றி யானையுடன் போராட வேண்டும், கிடைக்கும் முயலுடன் சந்தோஷமாக வாழலாமே என நினைப்போருக்கு உச்ச கட்ட வலியும் இல்லை. உச்சகட்ட அனுபவங்களும் இல்லை

ஒப்புமை
”நரிமா உளம்கிழித்த அம்பினில் தீதோ
அரிமாப் பிழைப்பெய்த கோல்” (நாலடி. 152)

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் உரை (பதுங்குதல்)
இரண்டு விஷயங்கள். உலகியல்வாழ்க்கையில் அவசியமான ஒன்று ஷாத்ரம் என்னும் குணம். அதாவது தூய ரஜோகுணம். வென்றெடுக்க, கடந்துசெல்ல எப்போதும் உள்ள அக ஊக்கம் என அதைச் சொல்லலாம். அதை பேராசை என்று சொல்லக்கூடாது.

இருப்பது போதும் என்பது தமோகுணம். அதற்கு உலகியலில் இடமில்லை. அது தேக்கநிலை. துயரையே அளிக்கும். ஷாத்ர குணத்தால் முயன்று தோற்பதும் வெற்றியே. அதையே ‘யானைபிழைத்தவேல்’ என்றார் முனிவர்

தன்னறம் என்பது கூடவே இணைத்துப்பார்க்கவேண்டியது. ஒருவன் தன் செயல் மூலம் முழுமை பெறக்கூடிய துறையைத் தெரிவுசெய்யவேண்டும். தன் முழு ஆற்றலையும் அதில் செலுத்தவேண்டும். அதுவே அவனை விடுதலைசெய்யவைக்கும்

இவ்விரண்டிலும் உள்ள சோர்வே நீங்கள் சொல்லும் நிலைக்குக் காரணம். அது அச்சத்தால் சுயநலத்தால் வருவது. நம் நடுத்தரவர்க்க சமூகம் நம்மிடம் தேங்கி நிற்கவே சொல்லித்தந்து வளர்க்கிறது. அதைப்பாதுகாப்பாக இருத்தல் என நினைக்கிறது

‘பத்திரமா இருந்துக்க’ என்ற சொல்லைப்போல கேவலமான சொல் வேறு இல்லை. நான் எப்போதுமே பத்திரமாக இருந்ததில்லை. என் பையனிடமும் அதைச் சொன்னதில்லை

வாழ்க்கை வெல்வதற்கும் நிறைவதற்கும் உரியது. பத்திரமாக பதுங்கி இருப்பதற்குரியதல்ல

முழுப்பொருள்2 (by நண்பர் நாகமணி):
வலிமை குறைந்த முயலை குறி வைத்து எய்வதற்கு ஏந்தி நிற்கும் அம்பினை விட, யானைக்கு பெரிய தீங்கு ஏற்பட்டுத்தாவிட்டாலும் அதன் மேல் எறிவதற்கு வேலை ஏந்தி நிற்பதே சிறந்தது எனக் கூறுகிறார் வள்ளுவர் .

இக்குறளின் மூலம் வள்ளுவர் நாம் எதிர்த்து போராடும் எதிரி கூட பலம் கொண்டவனாக இருக்க வேண்டும் என்றும், எளியவனிடம் போரிட்டு/மோதி வெல்வதை காட்டிலும்,வலியவனிடம் போரிட்டு/மோதி சிறிது தீங்கு ஏற்படுத்தினாலும் சிறந்தது  என உரைக்கிறார்.
இதை சிறிது மாற்றி, அடைய முடியா விட்டாலும் நமது இலக்கு உயரமானதாக இருக்க வேண்டும் எனவும் கொள்ளலாம். 

இது "Aim for the sky and you will reach the treetop" என்னும் ஆங்கில மொழியையும் நியாபகப் படுத்துகிறது .

ஏனோ இக்குறள் எழுதும் நேரத்தில் , 2014 தேர்தலில் வாரணாசி தொகுதியில் மோடியுடன் மோதும் கேஜ்ரிவாலும் நினைவுக்கு வருகிறார் .

பரிமேலழகர் உரை
கான முயல் எய்த அம்பினில் - கான முயல் எய்த அம்பை ஏந்தலினும்; யானை பிழைத்த வேல் ஏந்தல் இனிது - வெள்ளிடை நின்ற யானையை எறிந்து பிழைத்த வேலை ஏந்தல் நன்று. ('கானமுயல்' என்றதனால் வெள்ளிடை நின்ற என்பதும், 'பிழைத்த' என்¢றதனாற் பிழையாமல் என்பதும், முயற்குத்தக 'எய்த' என்றதனான் யானைக்குத்தக எறிதலும் வருவிக்கப்பட்டன. இது மாற்றரசன் படையொடு பொருதான் ஓர் வீரன், அது புறங்கொடுத்ததாக நாணிப் பின் அவன்றன்மேற் செல்லலுற்றானது கூற்று).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
கான முயல் எய்த அம்பினில்-காட்டிலோடும் முயலின்மேல் தப்பாது எய்த அம்பை ஏந்துவதிலும்; யானை பிழைத்த வேல் ஏந்தல் இனிது-திறந்த வெளியில் நின்ற யானைமே லெறிந்து தப்பிய வேலைப் பிடித்திருத்தல் பெருமை தருவதாம்.

இது, பகைவருள் ஒரு காலாட்படை மறவனைக் கொல்வதினும், ஓர் அரசனை அல்லது படைத்தலைவனை வெல்ல முயலும் முயற்சி சிறந்ததென்று கருதும் மறவன் கூற்று. மரஞ்செடி கொடியடர்ந்த கானம் என்றதனால் திறந்தவெளி யென்பதும், 'பிழைத்த' என்றதனால் தப்பாது என்பதும், சிறு விலங்கிற்கேற்ப 'எய்த' என்றதனால் பெருவிலங்கிற்கேற்ப எறிதல் என்பதும், மறுதலைச் சொற்களாக வருவிக்கப்பட்டன.

மணக்குடவர் உரை
வீரர்க்குக் காட்டகத்து முயலைப் பட எய்த அம்பினும், யானையைப் பிழைக்க எறிந்த வேலை யேந்துதல் இனிது. இதுமேலதற்குக் காரணமாகக் கூறப்பட்டது.

மு.வரதராசனார் உரை
காட்டில் ஓடுகின்ற முயலை நோக்கி குறிதவறாமல் எய்த அம்பை ஏந்துதலைவிட, வெட்ட வெளியில் நின்ற யானை மேல் எறிந்து தவறிய வேலை ஏந்துதல் சிறந்தது

சாலமன் பாப்பையா உரை
காட்டில் அஞ்சி ஓடும் முயலைக் கொன்ற அம்பைப் பிடித்திருப்பதை விட, எதிர்த்து வரும் யானையின் மீது பட்டும், அதை வீழ்த்தாத வேலைப் பிடித்திருப்பது நல்லது

Thirukkural - Management - Perseverance
Motivation is to aim high and think of big dreams. Courageously throwing a spear at an elephant is far greater an achievement than shooting an arrow at a rabbit. Your spear may miss the elephant and your arrow may hit the rabbit. But your courage to attack a powerful elephant is laudable one, lauds Kural 772.

Better the spear that missed an elephant
Than the arrow that killed a hare.

Similarly aiming for a big achievement, even if you fail to accomplish, is greater than aiming for small acts and achieving them. Therefore, big aim and perseverance make big things happen. 

அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதேதம்

குறள் 64
அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதேதம் மக்கள்
சிறுகை அளாவிய கூழ்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், மக்கட்பேறு]

பொருள்
அமிழ்தினும் -  அமிர்தம், தேவருணவு, லஷ்மி, முத்தி
ஆற்ற - அதைவிட
இனிதே - இனிதானது
தம் மக்கள் - தன்னுடைய மக்கள்
சிறு கை - சிறு கையினால்
அளாவிய - கையால்அளைதல்; துழாவுதல் கலத்தல் சென்றுபொறுந்துதல்; கலந்துபேசுதல்.
கூழ் - மா முதலியவற்றாற் குழையச்சமைத்த உணவுவகை

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் கடவுளை விட, முத்தியை விட, தேவர்கள் பருகும் அமுதத்தை விட இனிதான ஒன்று உள்ளது. அது தன்னுடைய குழந்தைகள் தங்களில் பிஞ்சு கைகளினால் துழாவி சமைத்த கூழ்/உணவு என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”இன்னடிசில்
புக்களையும் தாமரைக்கப் பூநாறும் செய்யவாய்
மக்களை” (நளவெண்பா)

”வண்ணச் செஞ்சிறு கைவிரல் அனைத்தும்
வாரி வாய்கொண்ட அடிசிலின் மிச்சில்
உண்ணப் பெற்றிலேன்” (பெருமாள் 7:6)

‘அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதே தம்மக்கள்
சிறுகை அளாவிய கூழ்’

என்ற பெரும்புகழ்பெற்ற வரி ஒரு நீதியோ கருத்தோ எண்ணமோ ஏதுமல்ல. ஓர் அனுபவத்தின் உச்சகட்ட அகஎழுச்சி மட்டுமே. எண்ணப்புகுந்தால்  பாற்கடலை தேவரும் அசுரரும் அளாவித் திரட்டிய அமுதத்துடன் சின்னஞ்சிறு கை அளாவும் அமுதம் ஒப்புமைப்படுத்தப்பட்டிருப்பதன் நுட்பம் நம்  கண்ணுக்கு வரக்கூடும்.

அதேபோல் அமுதம் என்றால் அ+மிருதம் என்று பிரிவுபட்டு இறவாமை என்றே பொருள்படும். சிறுகை தொட்ட கூழ் உண்ணும் தந்தையும் அக்கணத்தில் உணர்வது மூதாதை மரபில் இருந்து தன் வரை வந்து தன்னையும் கடந்துசெல்லும் இறவாமையை அல்லவா? ஆனால் இச்சிந்தனைகள் அச்சொற்கள் மேல் ஒழுகிச்செல்வன மட்டுமே. அத்தகைய சிந்தனைகளின் முடிவிலாப் பெருக்கின் ஊற்றுமுகமாக இருக்கிறது அக்கவிதை வரி.

பரிமேலழகர் உரை
அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதே - சுவையான அமிழ்தத்தினும் மிக இனிமையுடைத்து; தம் மக்கள் சிறுகை அளாவிய கூழ் - தம் மக்களது சிறுகையான் அளாவப்பட்ட சோறு. (சிறுகையான் அளாவலாவது, 'இட்டும் தொட்டும் கவ்வியும் துழந்தும் - நெய்யுடை அடிசில் மெய்பட விதிர்த்தல். புறநா.188).

மணக்குடவர் உரை
இனிமையுடைத்தாகிய அமிழ்தினும் மிகவினிது, தம்முடைய மக்கள் சிறுகையாலே யளையப்பட்ட கூழ்.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தம் மக்கள் சிறு கை அளாவிய கூழ் - தம் மக்களின் சிறுகைகளால் துழாவிக் குழைக்கப் பட்ட சோறு; அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதே - பெற்றோர்க்கு அவர்களின் மீதுள்ள காதல் மிகுதியால் தேவருணவினும் மிக இனிமையுடையதாம்.

தம் என்னும் சொல், பெற்றோரின் உடற்கூறாயிருந்து அவருடம்பினின்றும் வெளிப்பட்ட மக்களின் நெருங்கிய தொடர்பை உணர்த்தும். தேவருண வென்றது மக்களின் குருட்டு நம்பிக்கையான உலக வழக்கைத் தழுவியது.

"படைப்புப் பல படைத்துப் பலரோ டுண்ணும்
உடைப்பெருஞ் செல்வ ராயினும் இடைப்படக்
குறுகுறு நடந்து சிறுகை நீட்டி
இட்டுந் தொட்டுங் கவ்வியுந் துழந்தும்
நெய்யுடை யடிசில் மெய்பட விதிர்த்து
மயக்குறு மக்களை யில்லோர்க்குப்
பயக்குறை யில்லைத்தாம் வாழு நாளே." (புறம். 188)

"பொன்னுடைய ரேனும் புகழுடைய ரேனுமற்
றென்னுடைய ரேனு முடையரோ-இன்னடிசில்
புக்களையுந் தாமரைக்கைப் பூநாறுஞ்செய்யவாய்
மக்களையிங் கில்லா தவர்".(நள. கலித்தொடர்.)

என்னும் பாக்கள் இங்குக் கவனிக்கத் தக்கன.

மு.வ உரை
தம்முடைய மக்களின் சிறு கைகளால் அளாவப்பெற்ற உணவு, பெற்றோர்க்கு அமிழ்தத்தை விட மிக்க இனிமை உடையதாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தம் பிள்ளைகளின் சிறு கையால் பிசையப்பட்ட கூழ், அமிழ்தைக் காட்டிலும் மிக இனிது.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: தம் மக்கள் சிறுகை அளாவிய கூழ் - தமது மக்கள் சிறிய கை களால் துழாவிய கூழ், அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிது - அமிழ்தினும் மிக இனிது.

அகலம்: சிறு கை என்றமையால் குழந்தைக ளெனவும், தவழ்தல் முதலியவற்றால் அவர் கை மண்,தூசு, முதலியன படிந்திருக்குமெனவும் கொள்க. அக் கூழ் அமிழ்தினும் இனிதாதல் தம்முடைய சொந்த மக்களது சிறுகை அளாவிய போழ்தே என்பதை உணர்த்த வேண்டித் ‘தம் மக்கள்’ என்றார். கை என்பது சாதி ஒருமைப்பெயர். தருமர் பாடம் ‘அமுதினும்’. ஏகாரம் தேற்றம்.

கருத்து: தம் மக்கள் தம்முடன் உண்ணுதல் தமக்கு இன்பம் பயக்கும்.

பேராண்மை என்ப தறுகண்ஒன்

குறள் 773
பேராண்மை என்ப தறுகண்ஒன் றுற்றக்கால் 
ஊராண்மை மற்றதன் எஃகு
[பொருட்பால், படையில், படைச்செருக்கு]

பொருள்
ஆண்மை  - ஆளும்தன்மை; ஆண்தன்மை; வெற்றி வலிமை அகங்காரம் உடைமை வாய்மை
பேராண்மை - அரியவீரச்செயல்; மிக்கவீரம்; மானம்
என்ப - என்பது
தறுகண் - பகைவற்கு அஞ்சாமையாகிய வீரம் 
ஒன்று உற்றக்கால் - அதே பகைவற்கு
ஊராண்மை  - ஊரைஆளும்தன்மை; உபகாரியாந்தன்மை, ஒப்புரவு; மிக்கசெயல்; ஊரின்கண்மேம்பாடுடைமை; பகைமேற்செல்லுகை
மற்று அதன் - பேராண்மையெனப்படும் வீரத்தினும்
எஃகு - மிக்க கூர்மை உடையதாம் (பகைவருக்கருளும் நன்னெஞ்சைப் பற்றி பாரதியும் கூறுவர்)

முழுப்பொருள்
பேராண்மை எனப்படுவது பகைக்கு அஞ்சாத வீரமாகும். ஆனால் அதே பகைவர்க்கு ஒரு துன்பமான நேரத்தில் பகை என்று பாராமல் அவருக்கு உதவுவதே நல்ல பண்பாகும், நல்ல ஆளும் தண்மையாகும். வீரத்தினும் பகைவர்க்கு துன்ப நேரத்தில் உதவுவதே அந்த வீரத்தின் சிறப்பு.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”தெற்றப் பகைவர இடர்ப்பாடு கண்டக்கால்
மற்றுங்கண் ணோடுவர் மேன்மக்கள் - தெற்ற
நவைக்கப் படுந்தன்மைத் தாயினும் சான்றோர்
அவைப்படிற் சாவாது பாம்பு” (பழமொழி 313)

“படைது றந்து மயங்கிய பண்பினான்
இடைதெ றும்படி பார்த்திகல் நீதியின்
நடைது றுந்துயிர் கோடலும் நன்மையோ
கடைது றுந்தது போரென் கருத்தென்றான்” (கம்ப.இராவணன்வதை.175)



பரிமேலழகர் உரை
தறுகண் பேராண்மை என்ப - பகைவர்மேற் கண்ணோடாது செய்யும் மறத்தை நூலோர் மிக்க ஆண்தன்மையென்று சொல்லுவர்; ஒன்று உற்றக்கால் ஊராண்மை அதன் எஃகு - அவர்க்கு ஒரு தாழ்வு வந்ததாயின், கண்ணோடி அது தீத்துக்கோடற் பொருட்டு ஊராண்மை செய்தலை நூலோர் அதற்குக் கூர்மை என்று சொல்லுவர். ('என்ப' என்பது பின்னும் இயைந்தது. ஊராண்மை - உபகாரியாம்தன்மை, அஃதாவது, இலங்கையர் வேந்தன் போரிடைத் தன் தானை முழுதும்படத் தமினாய் அகப்பட்டானது நிலைமை நோக்கி அயோத்தியர் இறை மேற்செல்லாது, 'இன்று போய் நாளை நின்தானையோடு வா,' என விட்டாற்போல்வது. இவை இரண்டு பாட்டும் தழிஞ்சி (பு.வெ.மா.வஞ்சி 3)

மணக்குடவர் உரை
ஒன்று உற்றக்கால் அஞ்சாமையை ஒருவனுக்குப் பெரிய ஆண்மையென்று சொல்லுவர்: உலகியலறிந்து செய்தலை அவ்வாண்மைக்குப் படைக்கலமென்று சொல்லுவர்.

உலகியலறிவது- தான் உலகியலை வெளியார் சொல்லாமையறிதல்.

மு.வ உரை
பகைவரை எதிர்த்து நிற்க்கும் வீரத்தை மிக்க ஆண்மை என்று கூறுவர், ஒரு துன்பம் வந்த போது பகைவர்க்கும் உதவிச் செய்தலை அந்த ஆண்மையின் கூர்மை என்று கூறுவர்

சாலமன் பாப்பையா உரை
பகைவர் மீது இரக்கம் காட்டாமல் இருப்பதை மிகுந்த ஆண்மை என்பர்; ஆனால், அந்தப் பகைவர்க்கு ஒரு தாழ்வு வரும்போது அவர் மீது இரக்கம் கொண்டு, அவர் தாழ்ச்சியைப் போக்க உதவுவது ஆளுமையை மேலும் சிறப்பிக்கும்.

விழையார் விழையப் படுப

குறள் 810
விழையார் விழையப் படுப பழையார்கண்
பண்பின் தலைப்பிரியா தார்
[பொருட்பால், நட்பியல், பழைமை]

பொருள்
விழையார் - பகைவராலும்
விழைவு - விருப்பம், ஆசி
விழையப்படுப - விருப்படுவார்கள்
பழையார்கண் - பழகிய பழம் நட்பில் உள்ளவரிடம்
பண்பின்  - தம்முடைய பண்பின் காரணமாக
தலைப்பிரியாதார் - எப்போதும் பிரியாதார் (அவர்கள் குற்றம் செய்தாலும்)

முழுப்பொருள்
நல்ல நட்பு என்பது யாதெனில் பல ஆண்டுகளாக நல்ல நட்பில் இருப்பார்கள். அவர்களின் பயணத்தில் எத்தகைய நிலையிலும் ஒருவர் தவறே செய்தாலும், தவறான வழியில் சென்றாலும் அதற்காக கூசி அவர்களிடம் இருந்து பிரியாமல் இருப்பது. 

உதாரணமாக பால்யக்காலங்களில் நல்ல நட்பில் இருப்பர். பின்பு வேலைக்கு சென்று அந்தஸ்து, பதவி வந்ததும் பிரிந்து விடுவர்.  நண்பருக்கு வேலையிலோ அல்லது தொழிலிலோ நட்டம் ஏற்ப்பட்டால் அவர் எங்கு நம்மை கேட்ப்பாரோ என்று பயந்து பிரிந்துவிடுவர். நண்பர் ஒரு அவசரத்தில் செய்த தவறிர்க்காக அவரிடம் இருப்பது இழிவு கூடாநட்பு என்று பிரிந்து விடுவர். இத்தகையது நட்பல்ல.

எல்லா நேங்களில் நண்பருடன் உடன் இருந்து நட்பு பாராட்டுவதே நட்பாகும் அத்தகைய நட்பை எதிரியானாலும் போற்றுவர்.

இதற்கும் மகாபாரதத் கதையில் கர்ணன், நட்பின் பழைமையால், துரியோதனின் பிழைகளையும் பொறுத்து, நட்போடு இருந்ததை, அவர்களுடைய பகைவர்களும் போற்றியதைக் கூறலாம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
பழையார்கண் பண்பின் தலைப்பிரியாதார் - பழைய நட்டார் பிழை செய்தாராயினும் அவர்மாட்டுத் தம் பண்பின் நீங்காதார்; விழையார் விழையப்படுப - பகைவரானும் விரும்பப்படுவர். (தம் பண்பாவது, செய்யாத முன் போல அன்புடையராதல். மூன்றன் உருபும் சிறப்பு உம்மையும் விகாரத்தால் தொக்கன. அத்திரிபின்மை நோக்கிப் பகைவரும் நட்டாராவர் என்பதாம். இவை இரண்டு பாட்டானும் பழைமையறிவார் எய்தும் பயன் கூறப்பட்டது.)

மணக்குடவர் உரை
பழைய நட்டோர்மாட்டுக் குணத்தினின்று நீங்காதார்,விரும்பாதாராலும் விரும்பப்படுவர்.
இது பகைவரும் விரும்புவாரென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பழையார்கண் பண்பின் தலைப்பிரியாதார் - பழைமையான நண்பர் தவறு செய்தாராயினும் அவரிடத்துத் தம் நட்புத் தன்மையினின்றும் மாறுபடாதவர்; விழையார் விழையப்படுப - பகைவராலும் விரும்பப்படுவர்.

பண்பாவது நட்பிற் பிழைபொறுத்தல். மூன்றாம் வேற்றுமையுருபும் எச்சவும்மையும் தொக்கன

மு.வ உரை
(தவறு செய்த போதிலும்)பழகிய நண்பரிடத்தில் தம் உரிமை பண்பிலிருந்து மாறாதவர், தம் பகைவராலும் விரும்பப்படுதற்குறிய சிறப்பை அடைவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பழைய நண்பர்கள் பிழையே செய்தாலும், அவருடன் பகை கொள்ளாது நம் நட்பை விடாதவர், பகைவராலும் விரும்பப்படுவர்

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன்

குறள் 50
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வான்உறையும்
தெய்வத்துள் வைக்கப் படும்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இல்வாழ்க்கை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
வையம் - பூமி; குதிரைஇழுக்கும்வண்டி; தேர்; ஊர்தி; கூடாரவண்டி; சிவிகை; எருது; உரோகிணிநாள்; விளக்கு; யாழ்.

வையத்துள் -  பூமி, உலகத்தில்

வாழ் - முறைமை
வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாங்கு - vāngku   s. A dagger, பிச்சுவா. 2. [for.] A bench a seat, a board with legs, commonly வாங்குப்பலகை.
வாங்கு - வளைவு; அடி; வசவு; பிச்சுவா; கால்களுள்ளபலகையாசனம்

வாழ்வாங்கு  - முறைப்படி வாழ்வது; நெறி தவறாது

வாழ்பவன் - வாழ்கின்றவன்

வான் - வானம்; மூலப்பகுதி; மேகம்; மழை; அமிர்தம்; துறக்கம்; நன்மை; பெருமை; அழகு; வலிமை; நேர்மை; மரவகை; ஒருவினையெச்சவிகுதி

உறைதல் - தோய்தல்; தங்குதல்; வாழ்தல்; ஒழுகுதல்; இறுகுதல்; செறிதல்; உறுதியாதல்.

உறை - பெருமை; நீளம்; உயரம்; பொருள்; மருந்து; உணவு; வெண்கலம்; பெய்யுறை; ஆயுதவுறை; நீர்த்துளி; மழை; காரம்; போர்வை; உறுப்பு; இருப்பிடம்; பாலிடுபிரை; ஓர்இலக்கக்குறிப்பு; வாழ்நாள்; துன்பம்; கிணற்றின்அடியில்வைக்கும்மரவளையம்; பொன்; பாம்பின்நச்சுப்பை.

உறையும் - பெருமை, உயரம், நீளம்

தெய்வம் - கடவுள்; ஊழ்வினை; தெய்வத்தன்மை; எண்வகைமணத்துள்ஒன்றாகியதெய்வமணம்; தெய்வச்செயல்; ஆண்டு; புதுமை; தெய்வத்தன்மைஉள்ளது; மணம்.

உள் - உள்ளிடம்; உள்ளம்; மனம்; இடம்; மறை; மனவெழுச்சி; ஒருகுறிப்புவினைப்பகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; ஏழாமவேற்றுமைஉருபு; உள்ளான்என்னும்பறவை.

தெய்வத்துள்  - கடவுள்

வைத்தல் - இடுதல்; அளித்தல்; இருக்கச்செய்தல்; பள்ளிக்குஅனுப்புதல்; வேலைமுதலியவற்றில்அமர்த்துதல்; சேமித்தல்; பாதுகாத்தல்; தனியாகஒதுக்குதல்; சிறையிலிடுதல்; உடைத்தாயிருத்தல்; அமைதல்; வைப்பாட்டியாகக்கொள்ளுதல்; தயாரித்தல்; நடத்துதல்; மதித்துப்போற்றுதல்; வரையறுத்தல்; எடுத்துச்சொல்லுதல்; மனத்திற்கொள்ளுதல்; தியானித்தல்; உண்மைஎன்றுகொள்ளுதல்; நிலைமாறாதபடிசெய்தல்.

வைக்கப்படும் - வணங்கப்படும்
வைக்கப் படும்- கருதப் படும்

முழுப்பொருள்
ஒருவன் இல்லறத்தில் வாழ்ந்துக்கொண்டு இருக்கும் பொழுது அவனால் தெய்வீக நிலையை அடைய முடியுமா? முடியும் என்கிறார் திருவள்ளுவர். ஒருவர் இல்வாழ்கையில் வாழ்வதற்கான நெறிகளை கடைப்பற்றி நெறி தவறாது வாழ்ந்தால் அதுவே சிறப்பான வாழ்வு. அத்தகையவர்களை வான் உயரத்தில் இருக்கும் தெய்வங்களாக வைத்து வணங்க படுவர். தெய்வத்திற்கு நிகரான பெருமை அவர்களுக்கு கிடைக்கும்.

உதாரணமாக ஒரு குடும்பத்தில் ஒருவர் அக்குடும்பம் சிறக்க காரணம் பெற்றார் என்றால் அவர் அக்குடும்பத்தினால் பல ஆண்டுகாலம், பல வம்சங்களாக போற்றப்படுவார்.

அதுமட்டும் இன்றி வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்பது இந்திய மரபு. ஆகவே மூதாதையரும் முனிவரும் வீரரும் தெய்வங்களாவது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து வந்தது. ராமன் விவேகமும் புகழும் மிகுந்த மன்னன் என்றவகையில் தெய்வமாக ஆனது இயல்பானதே.

இதையே முன்பு குறளிலும் அழுத்தமாக கூறி இருப்பார் குறள் 47: இயல்பினான் இல்வாழ்க்கை வாழ்பவன் என்பான் முயல்வாருள் எல்லாம் தலை.

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் ”மகிழ்ச்சிக் கணக்கு” என்ற கட்டுரையில் வாழ்வது பற்றி இப்படி கூறுகிறார்.

கடமைகள் செய்யப்படவேண்டியவையே. ஆனால் மனிதன் வாழ்வது கடமைகளுக்காக அல்ல.  மகிழ்ச்சிகளுக்காக.


பிறவிப்பெருங்கடல் நீந்துவது பற்றி வள்ளுவர் சொல்வதன் பொருள் என்ன? சமண , இந்து மரபுகளின்படி இந்தப் பிறவியில் அறம் பொருள் இன்பம் ஆகியவற்றை அடைந்து நிறைவுறுபவர் வீடுபேறு அடைகிறார். வீடுபேறு என்பது மறுபிறவி என்னும் சுழலில் இருந்து விடுபடுவது. அதையே பிறவிப்பெருங்கடல் நீந்திக் கடத்தல் என்கிறார்.

அதாவது இங்கே அறம் நிறைந்து, அவ்வறம் செய்வதற்கான பொருள் அடைந்து, இன்பமும் நிறைந்து வாழ்ந்து செல்வதையே வள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார். அதுவே வீடுபேறு.

ஒருவர் வாழ்வின் இறுதியில் இவ்வாழ்வில் நிறைவுற்றேன் என அகத்தே உண்மையாக உணர்வார் என்றால் அவர் வீடுபேறு அடைகிறார். குறையுடன் உணர்கிறார் என்றால் அவர் விடுதலை அடையவில்லை.

அதற்கு வாழ்ந்து நிறைவது முக்கியம். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வார் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்று அதையே வள்ளுவர் சொல்கிறார்.

வள்ளுவர் வாழ்வைத் துறக்கச் சொல்லவில்லை. சிறக்க வாழும்படிச் சொல்கிறார். வாழாது செல்லச் சொல்லவில்லை. வாழ்ந்து நிறையவே அறிவுறுத்துகிறார்.

ஜெ


புராணமயமாதல் (எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்)
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்பது இந்திய மரபு. ஆகவே மூதாதையரும் முனிவரும் வீரரும் தெய்வங்களாவது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து வந்தது. ராமன் விவேகமும் புகழும் மிகுந்த மன்னன் என்றவகையில் தெய்வமாக ஆனது இயல்பானதே.

மனிதர்களைக் கடவுள் போல ஆக்குவது ஒரு இந்திய மன அமைப்பு. அதற்கு ஆதாரமாக இருப்பவை மூன்று விழுமியங்கள். 1. மூத்தார் வழிபாடு 2. நீத்தார் வழிபாடு 3. குருவழிபாடு. ’வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தார் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கபப்டும் ‘ என்ற மரபுசார்ந்த நம்பிக்கை இந்த மன அமைப்புக்கு வழியமைக்கிறது.

ஒருவர் வயதுக்கு மூத்தவராகும்போது அவரை உயர்ந்த இடத்தில் நிறுவி நாம் வழிபட ஆரம்பிக்கிறோம். கணிசமானவர்கள் வயதானவர்கள் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக மதிக்கப்படுவதை, வழிபடப்படுவதை நம் சமூகத்தில் காணலாம். தாய் தந்தையரைக் கடவுளின் இடம் நோக்கி நகர்த்திக்கொண்டே இருப்பதும் நம் வழக்கம்.

நம்முடைய பழங்குடிப் பண்பாட்டுக்காலம் முதலே நீத்தார் கடவுள்களாக ஆவது உள்ளது. ஒருவர் இறந்துவிட்டால் அவர் தூய இருப்பாக ஆகிவிடுகிறார். பிரபஞ்ச பேரிருப்புடன் கலந்து அதன் பகுதியாக ஆகிவிடுகிறார். அதன்பின் அவரும் கடவுளே என்று நம் தொல்மரபு நம்புகிறது. ஆகவே நாம் இறந்தவர்களைத் தெய்வமாக்கிக்கொண்டே இருக்கிறோம். வீரத்தால் இறந்தவர்கள், தியாகத்தால் இறந்தவர்கள் தெய்வங்களாகிறார்கள். பேற்றில் இறந்த பெண்கள் தெய்வங்களாகிறார்கள். ஒருவருக்கு சமூகம் ஓர் அநீதி இழைத்துவிட்டால் அந்தக் குற்றவுணர்ச்சியால் அவர்கள் தெய்வமாக்கப்படுவதும் உண்டு

கடைசியாக, குரு தெய்வமாகிறார். வாழும்போதே அவரை வழிபட ஆரம்பிக்கிறோம். இறந்தபின் கடவுள் ஆக்குகிறோம். நம் மரபில் காவி உடுத்தி மறைந்த அனைவரையும் புதைத்துச் சமாதிகட்டி அதைக் கோயிலாக்கி குருபூஜை செய்து வழிபடுகிறோம்.

இந்த மூன்று விழுமியங்களும் இந்து,சமண, பௌத்த,சீக்கிய மதங்களில் ஆழமாக வேரூன்றி அடிக்கட்டுமானமாகவே ஆகிவிட்டவை. இந்த ஆதார மனநிலைக்குப் பல்லாயிரம் வருடத்துப் பழக்கம் இருக்கிறது. இம்மனநிலை நம் சமூகம் அடைந்த ஆன்மீகவல்லமையை, அறிவுத்தொகையை, கலைகளைச் சிதறாமல் அடுத்த தலைமுறைக்குக் கொண்டுவர உதவியிருக்கிறது. எத்தனை எதிர்மறைச்சூழலிலும் எதுவும் மறக்கப்படாமல் அடுத்த தலைமுறையைச் சென்றடைய தேவையாக இருந்திருக்கிறது இது
ஆகவே இன்று இதை மூடநம்பிக்கை என்றோ, அசட்டு உணர்ச்சி வெளிப்பாடு என்றோ புறந்தள்ளுவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. என்னைப்பொறுத்தவரை நான் என் குருநாதர்களாக அமைந்தவர்கள் மீது பெரும்பக்தி கொண்டவனே. அது என் எளிமையையும் என் தகுதியையும் ஒரே சமயம் எனக்குக் காட்டுகிறது.

ஆனால் நவீன அறிவுத்தளத்தில் செயல்படும் ஒருவர் கூடவே பாகுபடுத்திப்பார்க்கும் தன்மையும் ஆராய்ச்சிமனநிலையும் கொண்டிருக்கவேண்டும். அது முன்னோடிகளையும் குருநாதர்களையும் அவமதிப்பதோ சிறுமைசெய்வதோ அல்ல. அவர்களிடமிருந்து மிகச்சிறந்ததைப் பெற்றுக்கொள்ளவே அவர்களை நாம் ஆராய்கிறோம். அவர்களின் வெற்றிகள் மட்டும் முக்கியமல்ல, தோல்விகளும் நமக்கு முக்கியமே. அவர்களின் தெளிவு மட்டுமல்ல, கலக்கமும் நமக்கு முக்கியமே. அவர்களின் பலம் மட்டுமல்ல பலவீனமும் முக்கியமே. அவையெல்லாமே நமக்குப் பாடங்கள்.

ஆனால் மரபான மனநிலை நம் சமூகத்தில் ஆழ வேரூன்றிருப்பதனால் நம்மால் முன்னோடிகளையும் வழிகாட்டிகளையும் அப்படி ஆராய முடிவதில்லை. ஆராதகர்களும் பக்தர்களும் மனம் புண்படுகிறார்கள். நாம் இழிவுசெய்துவிட்டதாக எண்ணி கொந்தளிக்கிறார்கள். எனக்கு மீண்டும் மீண்டும் இந்த அனுபவம் உண்டு. ஏனென்றால் நான் யாரை என் ஆசிரியராக நினைக்கிறேனோ அவரையே மிக கூர்ந்து ஆராயவும் செய்கிறேன்.

இன்று புகழ்வேண்டாதவர் என்றால் உலகியலில் பற்றற்றவர் என்று பொருள் வருகிறது.அது ஓர் உயர்ந்த பண்பாக கருதப்படுகிறது. ஒரு நற்செயலைச் செய்தபின் அதன் புகழை ஒருவர் நாடுவாரென்றால் அது செய்த நற்செயலுக்கு உலகியல் பிரதிபலனை தேடிச்செல்வதாகப் பொருள்படுகிறது.

ஆனால் சென்ற நிலவுடைமைச் சமூகத்தில் அப்படி அல்ல. புகழ் என்பது உருவாக்கப்படுவது அல்ல, தேடிவருவது. அன்றைய சூழலில் ஆன்றோரிடமும் மூதாதையரிடமும் சுற்றத்தோரிடமும் எளியோரிடமும் விண்ணுலகிலுள்ள தேவர்களிடமும் பெறப்படும் நற்பெயர்தான் புகழ். புகழால் எவருக்கும் உலகியல்நன்மை ஏதுமில்லை. அது முழுக்கமுழுக்க ஒரு ஆன்மிகச்செல்வம்தான். இன்று புண்ணியம் என்கிறோமே அதைப்போல.

அன்றைய விழுமியங்களின்படி இவ்வுலகில் ஈட்டவேண்டியது புகழ். மறுவுலகில் வீடுபேறு. இங்கு புகழை ஈட்டியவன் அங்கே வீடுபேறை அடைவான். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படுவான். உலகியல்புகழ் என்பது வீரம், கொடை, நோன்பு, கடமை, நெறிநிற்றல் ஆகியவற்றால் அடையப்படுவது.

புகழ் விரும்பப்பட்டதுபோலவே இழிபெயர் நரகத்திற்கு இணையாக அஞ்சப்பட்டது. வஞ்சினம் உரைப்பவர்கள் ‘என்னை புலவர் பாடாது ஒழிக’ என்று சொல்வதையும் நாம் பழைய பாடல்களில் பார்க்கிறோம். பெண்கொலைபுரிந்த நன்னன் என்பவனை புலவர் இழிபெயராக வரலாற்றில் நிறுத்திவிட்டதையும் காண்கிறோம்.

ஜெ

பரிமேலழகர் உரை
வாழ்வாங்கு வையத்துள் வாழ்பவன் - இல்லறத்தோடு கூடி வாழும் இயல்பினால் வையத்தின்கண் வாழ்பவன்; வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்- வையத்தானே எனினும் வானின்கண் உறையும் தேவருள் ஒருவனாக வைத்து நன்கு மதிக்கப்படும். பின் தேவனாய் அவ்வறப்பயன் நுகர்தல் ஒருதலையாகலின், 'தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்' என்றார். இதனான் இல்நிலையது மறுமைப்பயன் கூறப்பட்டது. இம்மைப் பயன் புகழ், அதனை இறுதிக்கண் கூறுப.(அதி.24.புகழ்).

மணக்குடவர் உரை
இல்வாழ்க்கை வாழும்படியிலே வாழுமவன் உலகத்திலே தேவருள் ஒருவனாக மதிக்கப்படுவன். இவன் எல்லாராலும் நன்கு மதிக்கப்படுவ னென்றவாறு.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் - இவ்வுலகத்தில் இல்லறத்து வாழும் முறைப்படி வாழ்கின்றவன்; வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் - இவ்வுலகத்தானேயாயினும் வானுலகிலுள்ள தேவருள் ஒருவனாக வைத்து மதிக்கப்படுவான்.

இல்லறவாழ்க்கையில் தூய்மையாக வாழ்பவன் மக்களுட் சிறந்தவனாக இருப்பனாதலாலும், இம்மையிற் செய்த நல்வினைப் பயனை மறுமையில் தேவனாகித் தேவருலகத்தில் நுகர்வான் என்னும் நம்பிக்கையினாலும், 'வானுறையுந் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்' என்றார். தெய்வம் என்றது வகுப்பொருமை.

மு.வ உரை
உலகத்தில் வாழவேண்டிய அறநெறியில் நின்று வாழ்கிறவன், வானுலகத்தில் உள்ள தெய்வ முறையில் வைத்து மதிக்கப்படுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனைவியுடன் வாழும் வாழ்க்கையைச் சிறப்பாக வாழ்பவன், பூமியில் வாழ்ந்தாலும், வானத்துள் வாழும் தேவருள் ஒருவனாகவே மதிக்கப்படுவான்.

பொருள்: வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன்-பூவுலகத்துள் (இல் வாழ்வான்) வாழ வேண்டிய படி வாழ்பவன், வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் ‡ வானுலகத்தில் வாழும் தேவருள் (ஒருவனாக) மதிக்கப்படுவான்.

அகலம்: அவ்வாறு வாழ்பவன் இறந்த பின்னர் வானுலகத்தில் தேவனாய் வாழ்வன் என்று உரைப்பினும் அமையும், கொழுநனைப் பேணிய பெண்டிர் இறந்த பின்னர் வானுலகத்தில் பெருஞ்சிறப்புப் பெறுவர் என்று ஆசிரியர் அடுத்த அதிகாரத்திற் கூறுகின்றமையால்.

கருத்து: இல் வாழ்க்கையை ஒழுங்காக நடாத்துகின்றவன் தேவனாவான்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Thiruvalluvar says that a person can live in this world and still attain'a Godly state. I.e he would be workshipped. How? When a person feels he has lived a fulfiled life.  To feel that one should do his dharma, earn money required for running the life/family and lead a happy life. If one is able to strike a good balance among dharma, money and happiness, he would feel fulfiled. Such a person can attain moksha. Hence, it is important to live the life and feel fulfiled. Such a person would be kept in the lines of God.

And if one sees our lives, we can see our ancestors, sages, warriors, kings are placed among Gods. 
For e.g., Lord Rama is the central character in epic Ramayana. He is worshipped as God because the character lives like that in that novel

Questions that I ask to the kid
Who would be kept among Gods? Why?
How to lead a fulfilled life? What the benefits? (major benefit is moksha)