Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label W-யதி. Show all posts
Showing posts with label W-யதி. Show all posts

பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல்

குறள் 322
பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல் நூலோர்
தொகுத்தவற்றுள் எல்லாந் தலை.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், கொல்லாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
பகுத்து - பகுத்தல் -  பங்கிடுதல், வகைப்படுத்துதல், வகுத்துத் தெளிவாய்க்கூறுதல், வெட்டுதல் , பிடுங்குதல், To remove impurities; கோதுநீக்குதல்.

உண்டு - உள்ள தன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்திற்கும் உரிய ஒரு குறிப்பு வினைமுற்றுச்சொல்; ஓர் உவம உருபு; அற்பத்தைக் குறிக்கும் சொல்; ஊன்றுகோல்

பல் உயிர்  - பல உயிர்களை

ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

நூலோர் - நூலாசிரியர்; கற்றோர்; அமைச்சர்; பார்ப்பனர்.

தொகுத்தல் - திரட்டிக் கூட்டுதல், எண் கூட்டுதல், சம்பாதித்தல், சுருக்குதல்,  மதிப்பிடுதல். 
தொகுத்தவற்றுள் -  (எல்லா கற்றோரும்) தொகுத்தள் நூல்களில் 

எல்லாம்  - உள்ள எல்லா 

தலை - எல்லா அறங்களிலும் சிறந்த அறம்

முழுப்பொருள்
நாம் மட்டும் உண்டு உயிர் வாழ்ந்தால் அது சிறப்பான வாழ்வு ஆகாது. வறுமையிலும் சரி, வசதியிலும் சரி, நம்முடைய உணவை பிறருடன் பகிர்ந்து உண்ணுவதே சிறப்பாகும். அப்படி பிறருடன் பகிர்வதால் அவருடைய பசி ஆறும். ஆதலால் அவரும் உயிர் வாழவர். இதனால் நாம் மற்றோர் உயிரை பேணி காப்பாற்றுகிறோம். இதுவே நாம் மட்டும் உண்டு பசியால் பிறர் இறந்தால் அதுவும் பாவமாகும்.

ஆதலால் பிறரை உணவால் உபசரித்து உயிர் காப்பதே கற்றோர்கள் தொகுத்த அறத்திலேயே சிறந்த அறமாகும்.

பிறருடன் பகிர்வதே சிறப்பு என்று சொல்லவில்லை. இங்கே திருவள்ளுவர் பல் உயிர் ஓம்புதல் என்கிறார். அப்படி என்றார் பசியால் வாடும் உயிர்களை காப்பாற்றுவது. வறியார்க்கொன்று ஈவதே ஈகை என்பதே இங்கே நினைவு படுத்த விரும்புகிறேன்.

விருந்தோம்பல் அதிகாரம் இருக்கும் பொழுது, ஏன் இதை கொல்லாமை அதிகாரத்தில் கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர்? ஏனெனில் பசியைப் போன்ற ஒரு நோய் இவ்வுலகில் வேறு ஏதும் இல்லை. மற்ற தொற்று நோய்களால் இறந்தவர்களை விட பசியாலும் பட்டினியாலும் இறந்தவர்களே இவ்வுலகில் மிக அதிகம். இவ்வுலகில் பல நோய்களுக்கு மருந்து இருக்கிறது. பல நோய்களை தடுப்பூசிப் போட்டு அழித்துவிட்டோம். ஆனால் பசிப் போன்ற ஒரு நோய்க்கு மருந்து உணவு மட்டுமே. ஆனால் இவ்வுலக மக்கள் பசித்தோருக்கு உணவு வழுங்குகிறார்களா? இவ்வுலகம் பசித்தோருக்கு உணவு வழங்காமல் ஒருவன் பசியால் உயிர் இறந்தான் என்றால் அது ஒரு கொலைக்கு சமம் என்று அர்த்தம். அதனால் தான் அது கொல்லாமை அதிகாரத்தில் வருகிறது. பசியையை போக்குவதற்கு மக்கள் வறியார்க்கு உணவை ஈத்துவக்க வேண்டும். அதனால் தான் ”பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல்” சிறந்த அறம். 

மேலும், 
என்று நாடு அதிகாரத்தில் வள்ளுவரே கூறியிருக்கிறார். பசி என்பது கொடியது. ஆதலால் அதனை போக்குவது அந்நாட்டின் கடமை. எல்லோர் பசியையும் போக்குவது ஒரு அரசங்காத்தின் அல்லது ஒரு ராஜ்ஜியத்தின் பொறுப்பாக்கிவிட்டு மக்கள் சென்று விட முடியாது ஏனெனில் எல்லோர் பசியையும் போக்குவது அவ்வளவு எளிதானதும் அல்ல. அதனை ஒரு அரசாங்கம் செய்வது நடைமுறையில் மிக மிக சிரமம். அதனால் தான் பசி தனை போக்குவதை ஒரு சமூக அறமாக திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். அதனால் தான் பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்புதல் என்று கொல்லாமை அதிகாரத்தில் கூறுகிறார். அதனால் அதனை நாம் ஒரு விருந்தோம்பல் பண்பாகவும் கருத வேண்டும்.

ஒப்புமை
”மணங்கமழ் பாக்கத்துப் பகுக்கும்
வளன்கெழு தொண்டி” (அகநா 10:12)

“தீதிகந், தொல்வதுபாத் துண்ணும் ஒருவனும்” (திரி 70)

மேலும்: அஷோக் உரை

1780லும் 1876லும் தமிழக நிலப்பகுதியில் மாபெரும் பஞ்சம் வந்தபோது திருவிதாங்கூர் பகுதி முழுக்க கஞ்சித் தொட்டிகளைத் திறந்தார்கள். இந்தக் கஞ்சித் தொட்டிகளைத் திறக்கும்முறை இதுதான். அந்தந்த ஊரிலுள்ள வேளாள நிலப்பிரபுக்களை பிடித்து “நீங்கள் கஞ்சி தொட்டி திறக்கவேண்டும், காலையில் பத்து மணியிலிருந்து சாயங்காலம் மூன்று மணி வரைக்கும் கஞ்சிகொடுக்கவேண்டும்” என்று மகாராஜா ஏற்பாடு செய்கிறார். அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்.அத்தனை சாதிக்கும் கஞ்சி அளிக்கப்பட்டது – கண்டிப்பாக அதில் சாதிக்கேற்ற இடவேறுபாடு இருந்தது. அந்தக்கால பார்வை அது. ஆனால் அனைவருக்கும் கஞ்சி கொடுக்கப்பட்டது

அந்தக்கஞ்சித்தொட்டிகளால் திருவிதாங்கூரின் மக்கள்தொகை இருமடங்கு ஆகியது என மதிலகம் ஓலைகள் காட்டுகின்றன. திருவிதாங்கூரின் இன்றைய ஊர்கள் உருவாகி வந்ததெல்லாம் அப்போதுதான். அந்தக் கஞ்சித்தொட்டி முறை மதத்துடன் பிணைக்கப்பட்டிருந்தமையால் பஞ்சம் விலகியும் நீடித்தது. சுதந்திரம் கிடைத்தபின்னரும் பல இடங்களில் இருந்தது. நிலச்சீர்திருத்தங்கள் வரும் காலம்வரை. தோவாளை கஞ்சித்தொட்டியில்ன் அ.கா.பெருமாள் கஞ்சி குடித்திருக்கிறார். இன்றும் கஞ்சிமடம் போன்ற ஊர்கள் இங்கு நிறையவே உள்ளன.

நண்பர்களே, தர்மதுரைகளும் நவீனர்களுமான வெள்ளையர் ஆண்ட நிலப்பகுதிகளில் கோடிக்கணக்கானவர்கள் பஞ்சத்தில் செத்து அழிந்தனர். பழைமைவாதிகளும் சாதியவாதிகளுமான திருவிதாங்கூரில் ஒருவர் கூட பட்டினியால் சாகவில்லை. நவீனத்துவ அறம் வேறு. அங்கு உணவு என்பது ஒரு விலைபொருள். வணிகப்பண்டம். நிலப்பிரபுத்துவகால அறம் சாதிவேறுபாடுகள் மிக்கது. பலவகை அடிமைத்தனங்கள் கொண்டது. ஆனால் அங்கே உணவு அன்னம், தெய்வ வடிவம். பகிர்ந்துண்ணுதல் அதன் நெறி.

........
........
........

ஒரு பனையேறி ஆயிரம் மூடநம்பிக்கைகளும் சாதிப்பற்றும் கொண்டவராக இருக்கலாம், ஆனால் குடிப்பதற்கு என கேட்டால் பதநீருக்குக் காசு வாங்கமாட்டார். பிள்ளைக்குச் சமைப்பதற்கு என்று கேட்டால் மீனவர் மீனுக்குக் காசுவாங்கமாட்டார். பகிர்ந்துண்ணுதல் இயல்பான அறமாக இருந்தது. அதை அவர்கள் பண்டமென்றே பார்க்கவில்லை.

===

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ’ராமனின் நாடு’ கட்டுரையில் கீழ்க்காணும்வாரு வருகிறது

நான் “வண்மை இல்லை ஓர் வறுமை இல்லையால்” என்ற கம்பன் வரியை நினைத்துக்கொண்டேன். வறுமை இல்லாத இடத்தில் கொடையும் இருக்கமுடியாது. பகிர்தல் இருக்கும். அது கொடை அல்ல. பகிரும்போது கொடுப்பவனும் பெறுபவனும் சமமான நிலையில் இருக்கிறார்கள். பகிர்தல் இருந்தால் வறுமை இருக்காதுதான். எலமஞ்சலி லங்கா வாழ்வது வறுமையும் வள்ளல்தன்மையும் இல்லாத பழைய ஒரு காலகட்டத்தில்

முழுக்கட்டுரை

நான் கோதாவரியின் கரையில் பிரம்மாவரம் அருகே இருந்த எலமஞ்சலி லங்கா என்னும் ஊரில் ஒரு விருந்தினர் மாளிகையில் ஒருமாதகாலம் தங்கி எழுதினேன்.

அற்புதமான சூழல். எலமஞ்சலி ஒரு அழகிய சிற்றூர். வளையோடுவேய்ந்த நீளமான வீடுகள் நிரைவகுத்த சீரான தெருக்கள் கொண்டது. வறுமையோ குப்பைக்கூளமோ இல்லாத சூழல். வீடுகளுக்கு முன்பக்கமாகவே இரு வாசல்கள். ஒன்று ஆண்களுக்கு இன்னொன்று பெண்களுக்கு.

ஊருக்கு அப்பால் பிரம்மாண்டமான தென்னந்தோப்புகள். தென்னங்காடு என்றே சொல்லவேண்டும். நடுவே ஓடும் மண்சாலை இரண்டு கிலோமீட்டர் தூரம் சென்று கோதாவரியை அடையும். கோதாவரிக்கரையின் ஓரமாக செம்படவர்களின் ஊர்கள். மண்ணாலான சுவர்கள் கொண்ட சிறிய வீடுகள். ஆனால் சுத்தமானவை. வாரந்தோறும் செம்மண்ணாலும் சுண்ணத்தாலும் கோலமிட்டு அவற்றை அழகுறச்செய்வார்கள்.

தென்னந்தோப்பு நடுவே இருந்தது நான் தங்கியிருந்த விருந்தினர் மாளிகை. பத்தடி உயரமான சிமிண்ட் தூண்களுக்குமேல் அது நின்றது. அதன் முகப்பு ஊரைநோக்கியிருந்தாலும் ,மறுபக்கம் மிகவிரிவான ஒரு உப்பரிகை கோதாவரியை நோக்கித்திறந்திருந்தது.  அங்கிருந்து நோக்கினால் ஏறத்தாழ பத்து கிலோமீட்டர் அகலத்திற்கு கோதாவரி விரிந்து கிடக்கும்.

கோதாவரியின் மிக அதிகமான அகலம் அங்கேதான்.  இரண்டு பெரிய நீர்வழிகளாகப்பிரிந்து கடலை அணுகியது. நடுவே பெரிய மணல்திட்டு ஒரு தீவுபோல தென்னைமரங்களும் புதர்களும் செறிந்து தெரியும். கோதாவரியின் நீரோட்டத்தில் அந்தத்தீவு கப்பல் போல மிதந்துசெல்வதாக பிரமை எழும். கோதாவரியின் நீர்ப்பாசிமணம் படிந்த காற்று அலையலையாக வீசிக்கொண்டிருக்கும்.

நானும் எனக்கு உதவியாக வந்த தனசேகரும் அங்கே குடியேறினோம். எங்களுக்குக் காவலாக ஒரு வாட்ச்மேன் மட்டும்தான். அவர்தான் அருகே ஒரு வீட்டில் சொல்லி ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த உணவை தினமும் கோதாவரியில் சிறுபடகில் சென்று எடுத்துவந்து தருவார். வயதானவர். எஞ்சிய நேரம் முழுக்க கீழே சிமிண்ட் தூண்களுக்கு நடுவே போடப்பட்ட கயிற்றுக்கட்டிலில் சுருட்டுப்பிடித்துக்கொண்டும் பாடிக்கொண்டும் அமர்ந்திருப்பார்.

நான் அந்த உப்பரிகையிலேயே நாள் முழுக்க அமர்ந்திருப்பேன். காலை எழுந்ததும் திரைக்கதையை கொஞ்சம் எழுதுவேன். பிறகு கண்ணை நிறைத்தபடி ஓடிக்கொண்டிருக்கும் கோதாவரியின் அலைகளையும், அதன் மேல் மெல்ல ஒழுகிச்செல்லும் படகுகளின் விரிந்து புடைத்த கொக்குச்சிறகு போன்ற வெண்ணிறப்பாய்களையும், அப்பால் வளைந்திறங்கும் வானத்தையும் பார்த்துக்கொண்டிருப்பேன். மறுகரை மெல்லிய பச்சைக்கோடு போல நெளிந்துகொண்டிருக்கும்.

படகுகளில் இருந்து செம்படவர்கள் வலைவிரிப்பதைப்பார்ப்பது ஓர் அபாரமான அனுபவம். படகுகள் சிறகு விரிப்பதுபோலத்தோன்றும். வலை சென்று நீரில் விழும் இடம் எப்படி கச்சிதமான வட்டமாக அமைகிறது என்று எண்ணி எண்ணி வியப்பேன். படகில் நின்றபடி செம்படவன் வலையை இழுக்கையில் அந்த விசைக்கு எப்படி படகு நகராமலிருக்கிறது?  சிலசமயம் படகு பெரும்பாலும் நீருக்குள் மூழ்கியிருக்க படகோட்டி வெறும்நீரில் துடுப்பிட்டு செல்வதுபோலத்தெரியும்

அந்தியில் வேறுவகை மீன்கள் வரும். ஆகவே சிறிய லாந்தல்விளக்குகளுடன் செம்படவர்கள் நீர்ப்பரப்பில் மீன்பிடிப்பார்கள். இருளுக்குள் அவை விண்மீன்கள் போலத்தெரியும். அலையடிக்கும் விண்மீன்கள். வானத்து விண்மீன்களுடன் அந்தச்செந்நிற விண்மீன்களும் கலந்துவிடும். அவர்களுக்கு என்றே பாடல்கள் உண்டு. நம்மூர் தெம்மாங்குபோல. பல மெட்டுக்களை பின்னாளில் தேவிஸ்ரீபிரசாத் சினிமாப்பாட்டுகளாக ஆக்கியிருக்கிறார். காற்றின் அலைவேறுபாடுகளுக்கேற்ப அந்த பாடல்கள் கிழிந்து கிழிந்து பிசிறுகளாக வந்து காதில் விழும்.

நான் அந்த மனநிலையை நீட்டிக்கச்செய்வதற்காக தெலுங்கு பாடல்களை மட்டுமே இரவில் கேட்பேன். ராமராவ் நடித்தபடங்களுக்காக கண்டசாலா பாடிய பாடல்கள் அற்புதமானவை. கண்டசாலா என்பது ஓர் ஊர், கோதாவரிக்கரையில்தான் அதுவும் இருக்கிறது.  ராமராவை நினைக்காமல் ஆந்திரத்தை பார்க்கமுடியாது. எங்கும் அவர் நிறைந்திருக்கிறார். சிலைகளாக, சினிமாப்பாடல்களாக. இன்றைய ஆந்திரம் என்பது ராமராவின் சிருஷ்டி. தேங்கிக்கிடந்த ஆந்திரத்தை மறுபிறப்பு எடுக்கவைத்தவர் அவர்.என்றும் மக்களுடன் ஒருவராக இருந்தவர்

கூடவே தியாகய்யர் பாடல்கள்.அவையும் ராமா ராமா என்றுதான் கூவுகின்றன. ‘ராஜாதி ராஜ வேஷா ராஜனுத லலித பாஷா” என்கிறார் தியாகராஜர். அரசனுக்கரசனாக தோற்றமளிப்பவன். அரசனுக்குரிய எளிமையான பேச்சு கொண்டவன்” ராமன் ஒரு கனவு. ஓர் இலட்சியம்.

எங்கள் வாட்ச்மேனுக்கு தமிழ் தெரியாது. எங்களுக்கு தெலுங்கும் தெரியாது. ஆகவே பெரும்பாலும் சைகைமொழியால்தான் உரையாடல். பெரிய சிக்கலொன்றும் இல்லை. சிலநாட்களில் தெலுங்கு புரியத்தொடங்கியது. நான் அதிகாலையில் எழுந்து வேலைசெய்வதையும், என் செலவுக்கான பணத்தை தனசேகரே அளிப்பதையும், தனா அரைக்கால்சட்டை போட்டிருப்பதையும் கண்ட வாட்ச்மேன் அவரை என் எஜமான் என்று புரிந்துகொண்டார்.

காலையில் வந்ததும் என்னிடம் “பெத்தராயுடு எழுந்ததும் டீ கொண்டு வைத்திருப்பதைச் சொல்லிவிடுங்கள்” என்று பவ்யமாகச் சொல்வார். பெத்தராயுடு ஒன்பதரை மணிக்கு எழுந்து டீயை சாப்பிடுவார். மதிய உணவை பெத்தராயிடுவுக்கு வாட்மேனே அன்புடன் பரிமாறுவார். சமயங்களில் பெத்தராயிடுவை எழுப்பி உணவூட்டவில்லை என்பதற்காக என்னிடம் கோபித்துக்கொள்வதும் உண்டு

நாங்கள் ஒருமுறை வெளியே நடக்கச்சென்றபோது வாட்ச்மேனிடம் பார்த்துக்கொள்ளச்சொல்லிவிட்டுப் போனோம். அவர் சரி என்றார். திரும்பி வந்தால் விடுதி எல்லா வாசல்களும் திறந்து அனாதையாக கிடந்தது. அப்பகுதியில் எங்கும் மானுடநடமாட்டம் இல்லை. உள்ளே மடிக்கணினிகள் , செல்பேசிகள், பணம் ,நகை எல்லாம் இருந்தது. நல்லவேளை திருட்டுப்போகவில்லை.

ஒருமணிநேரம் கழித்து வாட்ச்மேன் வந்தார். கையில் இரவுணவு. தனா அவரை கண்டபடி திட்டினார். அவருக்கு என்ன புரிந்ததோ சிரித்தபடி தலையாட்டிக்கொண்டிருந்தார்.  மீண்டும் மறுநாள் அவரிடம் பலமாக எச்சரித்துவிட்டு நடக்கச்சென்றோம். திரும்பி வந்தபோது வீடு திறந்து கிடந்தது. அனு தனா உக்கிர ரூபம் கொண்டார். வாட்ச்மேன் தெய்வீகப்புன்னகை புரிந்தார்.

மீண்டும் அதேதான் கதை. அவர் அங்கே இருக்கையில் நாங்களே பூட்டிவிட்டும் செல்லமுடியாது. அப்படியும் ஒருமுறை சாவி வாங்கி பூட்டிவிட்டுச்சென்றோம். அவர் அதன் பின்னர் திறந்திருக்கிறார். அப்படியே போட்டுவிட்டுச் சென்றுவிட்டார். என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை

அப்பகுதியில் டைகர்பிரான் எனப்படும் இறால்வளர்ப்புப் பண்ணைகள் மிகுதி. கோதாவரியின் நீரை மோட்டார் வைத்து இறைத்து வயல்களில் தேக்கி இறால் வளர்ப்பு செய்வார்கள்.  அங்கே கேட்டால் அதை ‘டிகர்’ என்பார்கள். டைகர் பிரான் என்பதன் சுருக்கம். வளர்ந்த இறால்களை வாங்கிச்செல்ல வந்த லாரியில் ஒருவர் தமிழ் பேசினார். எங்கள் தமிழ்ப்பேச்சைக்கேட்டு அவரே வந்து எங்களிடம் உரையாடினார். மாணிக்கம் என்று பெயர். திருப்பத்தூர்காரர்

அவரிடம் வாட்ச்மேனிடம் இந்தச்செய்தியைச் சொல்லிப்புரியவைக்க முடியுமா என்று கோரினோம். மதிப்புமிக்க பொருட்கள் இருக்கின்றன, கதவை மூடிவிட்டுச் செல்லும்படி நாங்கள் மன்றாடுவதாகச் சொல்லச் சொன்னோம். மாணிக்கம் சிரித்தார். “சார், இவனுகளுக்கு அதைச் சொல்லிப்புரியவைக்கவே முடியாது. ஏன்னா இங்க திருட்டே கெடையாது”

ஆச்சரியமாக இருந்தது. “பாத்தீங்கள்ல, ஒரு வீட்டையாவது மூடி வைக்கிறாங்களா? பலசமயம் ராத்திரிகூட கதவு தெறந்துதான்சார் கெடக்கும். இங்க திருட்டு நடக்கிறதே இல்ல. அதனால அந்த மாதிரி நெனைப்பே இவனுகளுக்கு இல்ல…. வேணுமானா சொல்றேன்”. நான் “வேண்டாம்” என்றேன். அது திருட்டை அவர்களுக்கு நாமே கற்பிப்பதுபோல.

உண்மையில் எலமஞ்சலி அப்படித்தான் இருக்கிறது என்பதை அதன்பின் கண்டேன். அங்கே குற்றம் என்பதே இல்லை. திருட்டு, அடிதடி எதுவும். இத்தனைக்கும் எல்லா மளிகைக்கடைகளிலும் சாராயம் கிடைக்கும். குடித்தால் சிரிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்கள், அவ்வளவுதான். எல்லா வீடுகளும் திறந்துதான் கிடந்தன. மீனவர்கள் வீடுகளை அப்படியே விட்டுவிட்டு இரண்டுநாட்கள் மீன்பிடிக்கச்செல்வதும் உண்டு

கோதாவரியில்தான் மிகச்சிறந்த உணவை உண்டேன். மிகக்காரமான உணவு, ஆனால் அற்புதமனா சுவை. மீன்குழம்புடன் இட்லி.மீன்குழம்பின்மேல் இரண்டு இஞ்ச் கனத்துக்கு எண்ணை நிற்கும். கோதாவரியில் மீனுக்கு நெய் மிக அதிகம். பளிங்குத்தயிர். காலையுணவாக உளுந்துவடை சாப்பிட்டது அங்கேதான். வாட்ச்மேன் எப்போதுமே நிறைய உணவு கொண்டுவருவார். ஏழுஎட்டுபேருக்குத் தாங்கும். ஆந்திரர்கள் நன்றாகச்சாப்பிடுபவர்கள். நாங்கள் கொறிப்பவர்கள்.

பரிமாறி எஞ்சிய உணவை வாட்ச்மேன் சாப்பிடுவார். மிச்ச உணவை வைத்துக்கொண்டு கீழே அமர்ந்திருப்பார். படகுகள் செல்லும்போது ‘ஓகே ஓ!” என கூவுவார். பசியுடன் இருக்கும் செம்படவர்கள் வந்து சாப்பிட்டுவிட்டுச் செல்வார்கள். விலையேதும் இல்லை. நன்றிசொல்வதும் இல்லை. இயல்பாகச் சாப்பிடுவார்கள்.

ஒருநாள் நாங்கள் நடைசென்றுவிட்டு திரும்பிவந்தோம். விடுதிக்குள் இரு செம்படவர்கள் அமர்ந்து சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தனர். எங்களைக் கண்டதும் நட்புடன் சிரித்து “பசித்தது , ஆகவே வந்தோம். நீங்கள் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டீர்கள் என்றால் பாத்திரம் தரையில் இருக்கும் என்றார் அண்ணா. தரையில் இருந்தது. ஆகவே சாப்பிடுகிறோம்” என்றார்கள். 

“நாங்கள் சாப்பிட்டுவிட்டோம். அவர் எங்கே?” என்றென். “அவர் நாங்கள் வரும்போதே இல்லை. மகள் வீட்டுக்குப்போயிருப்பார் என நினைக்கிறோம்” சாப்பிட்டு பாத்திரத்தை கழுவி வைத்துவிட்டு துடுப்பைத்தூக்கிக்கொண்டு படகைநோக்கிச் சென்றார்கள்.

நான் “வண்மை இல்லை ஓர் வறுமை இல்லையால்” என்ற கம்பன் வரியை நினைத்துக்கொண்டேன். வறுமை இல்லாத இடத்தில் கொடையும் இருக்கமுடியாது. பகிர்தல் இருக்கும். அது கொடை அல்ல. பகிரும்போது கொடுப்பவனும் பெறுபவனும் சமமான நிலையில் இருக்கிறார்கள். பகிர்தல் இருந்தால் வறுமை இருக்காதுதான். எலமஞ்சலி லங்கா வாழ்வது வறுமையும் வள்ளல்தன்மையும் இல்லாத பழைய ஒரு காலகட்டத்தில். கம்பன் பாடிய ராமனின் நாட்டில்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ‘காமம், உணவு, யோகம்-3’ கட்டுரையில், இவ்வாறு வருகிறது

இந்துமதத்திற்குப் பின் உருவான சமண, பௌத்த மதங்களில் கொல்லாமை நேரடியாக உணவுடன் சம்பந்தப்படுத்தப்பட்டது. ஆகவே கடும் விலக்குகள் உருவாயின. அந்த கொல்லாமை நெறி இந்தியாவுக்கு சமணம் அளித்த பெருங்கொடை. பழங்குடிப் போர்களால் கொந்தளித்துக்கொண்டிருந்த இந்த தேசம் எரியணைந்து குளிர அது வழிவகுத்தது. இன்னும் பலநூற்றண்டுகளுக்கு சமண முனிவர்களுக்கு நாம் கடமைப்பட்டவர்கள்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் அருகர்களின் பாதை பயணக் கட்டுரையில் ஓசியான் பற்றிய குறிப்பில் கொல்லாமை பற்றி கீழே வருகிறது


ஓசியான் சமணர்களுக்கு முக்கியமான ஒரு தலம். ராஜஸ்தானின் ஓஸ்வால் இனக்குழுவின் பிறப்பிடம் இது என்று சொல்கிறார்கள். ஓஸ்வால்கள் இன்று துணி வணிகத்தில் ஓங்கியிருக்கிறார்கள். அவர்களின் ஓசியா மாதாஜி கோயில் இங்குள்ளது என்று குறித்து வைத்திருந்தேன்.

இந்தக் கோயில் ஒரு மலைமேல் உள்ளது. எட்டாம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டது இக்கோயில். 12ஆம் நூற்றாண்டில் விரிவாக்கிக் கட்டப்பட்டது. இங்குள்ள இரு கோயில்கள் சண்டி கி மாதா கோயில் மற்றும் அம்பா மாதா கோயில் ஆகியவை 1178இல் கட்டப்பட்டவை.

இந்த ஊர் பற்றிய ஒரு ஆர்வமூட்டும் தகவல் வாசித்தேன். இவ்வூருக்கு ஒரு காலகட்டத்தில் உப்கேஸ்பூர் என்று பெயர் இருந்தது. இங்குள்ள சாமுண்ட மாதாவுக்கு ஒரு காலகட்டத்தில் எருமைகளை பலிகொடுத்தார்கள். ஸ்ரீ ரத்ன பிரபா சூரி என்ற ஆச்சாரியார் அதை நிறுத்தினார். ஆகவே தேவி கோபம் கொண்டு ஆச்சாரியாரைக் கடும் நோவுக்கு ஆளாக்கினார். ஆனால் அந்த வலியைத் தாங்கிக் கொள்வதையே ஒரு பெரும் தவமாக ஆச்சாரியார் செய்தார்.

தேவி மனமிரங்கி ஆச்சாரியாரிடம் மன்னிப்புக் கோரினாள். ஆச்சாரியார் தேவிக்கு நல்லுரை சொன்னார். பக்தர்கள் கொடுக்கும் உயிர்ப்பலிகளின் பாவம் முழுக்க தேவிக்கே வரும் என்றும் விளைவாக அவளே நரகத்தில் உழலவேண்டியிருக்கும் என்றும் சொன்னார். தேவி அந்த நல்லுரை கேட்டு மனம் திருந்தி இனிமேல் பலி தேவையில்லை, சிவப்புநிறமான பூக்கள் கூடத் தேவையில்லை என்று முடிவெடுத்தாள். அதன் பின் ஆச்சாரியார் சாமுண்டிதேவிக்கு சாச்சி மாதா என்று பெயர் சூட்டினார்.

இந்த ஆச்சரியமான கதை நாட்டார் வழிபாட்டுமுறையை எப்படி சமணம் மாற்றியமைத்தது என்பதற்கான மிகச்சிறந்த உதாரணமாகும். இந்தியா முழுக்க இந்த மாற்றத்தை சமணம் செய்திருக்கிறது. இது ஒரு பெரிய பண்பாட்டு மாற்றம். உயிர்ப்பலி இல்லாமலாவதென்பது உண்மையில் அந்த இனக்குழுவின் அடிப்படை மனநிலையையே மாற்றியமைக்கிறது. வன்முறைநீக்கம் செய்யப்பட்ட சமூகத்தில் உள்மோதல்கள் குறைகின்றன. அந்தச்சமூகம் பிறசமூகங்களுடன் சுமுகமான உறவுகொள்ள ஆரம்பிக்கிறது. வணிகத்திலும் பிற சமூகச்செயல்பாடுகளிலும் வெற்றி அடைய ஆரம்பிக்கிறது. தமிழகத்திலும் சாதிகளைக் கூர்ந்து ஆராய்ந்தால் இந்த அம்சத்தைக் காணலாம்.
====================
குரு நித்ய சைதன்ய யதியின் யதி:தத்துவத்தில் கனிதல் என்ற புத்தகத்தில் “ப்ரக்ஞையின் நதியில்” என்ற கட்டுரையில் கீழ்க்கண்ட வாரு வறுமை, பசி ஆகியவற்றைப் பற்றி வருகிறது
பகிர்தல்

எங்கள் ரயில் முக்கிய ஸ்டேஷனில் வந்து நின்ற பொழுது உண்ணுவதற்காக இரண்டு உணவு பொட்டலங்களை வாங்கினோம். குரு (நடராஜ குரு) தன் பொட்டலத்தை பிரித்து முதல் கவளத்தை கையில் எடுத்த பொழுது, ஜன்னலின் வெளியே ஏழு அல்லது எட்டு வயது நிரம்பிய சிறுவன் கையை நீட்டி யாசித்தான். குரு அந்த சோற்றுருண்டையை அவனிடம் கொடுத்தார். அவன் அவசரமாக அதை முழுங்கிவிட்டு குரு இரண்டாவது உருண்டையை சாப்பிடுவதற்கு முன்பே மறுபடியும் கையை நீட்டினான்.

எனக்கு அது எரிச்சலூட்டியது. நான் அந்த பிள்ளையை தள்ளி விலக்கி விட நினைத்தேன். அனால் குரு நான் அப்படி செய்வதை தடுத்தார். அவர் இரண்டாவது உருண்டையை தான் சாப்பிட்டு விட்டு மூன்றாவது உருண்டையை அந்த சிறுவனுக்குக் கொடுத்தார்.
அவர் திரும்பி என்னைப் பார்த்து சொன்னார், “மனிதர்கள் பிச்சைக்காரர்களால் எரிச்சலடைவார்கள் என எனக்குத் தெரியும். வறுமை மோசமானது அனால் அது ஒரு குற்றம் அல்ல. ஒவ்வொரு மனிதனும் அவனால் முடிந்த அளவிற்கு வாழ முயற்சிக்கிறான். நீ இந்தியாவில் காண்பது மேலை நாடுகளில் நடக்க சாத்தியமேயில்லை. இந்த சிறுவன் நமக்கு முற்றிலும் அறிமுகமற்றவன், ஆனால் மற்றவர்களின் அன்பின் மீதும், கருணையின் மீதும் பெரும் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறான். ஒரு மனிதன் மீது மற்றொரு மனிதன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையே அவனை நம் முன் கைநீட்ட வைக்கிறது. உனக்கு இந்த காட்சியை கண்டு கண்களில் நீர் வரவேண்டும். இந்த பரஸ்பர பகிர்தலும் அடையாளப்படுத்துதலும் மேலை சமூகங்களில் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.”

“வறுமை ஒழிப்பதையும், உதவி தேடி நிற்கும் மனிதரின் நிலையை புரிந்து கொள்வதையும் குழப்பிக் கொள்ளாதே. முதல் பிரச்சனையை எடுத்துக் கொள்ள விரும்பினால் நீ மொத்தமாக உலக பொருளாதாரத்தை சரிப்படுத்த வேண்டியிருக்கும். உன்னால் முடிந்தால் போய் அதைச் செய். ஆனால் இரண்டாவது பிரச்சனைக்கு உடனடியான தீர்வு தேவை. அதற்காக உன் மகிழ்ச்சியை துறக்க வேண்டாம், உனக்கு இருப்பதை பகிர்ந்தால் மட்டும் போதும். உன்னுடைய மகிழ்ச்சி மற்றவருடைய மகிழ்ச்சியுடன் சேர்ந்தே இருக்க வேண்டும்.”


பரிமேலழகர் உரை
பகுத்து உண்டு பல் உயிர் ஓம்புதல் - உண்பதனைப் பசித்த உயிர்கட்குப் பகுத்துக் கொடுத்து உண்டு ஐவகை உயிர்களையும் ஓம்புதல், நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை -அறநூலை உடையார் துறந்தார்க்குத் தொகுத்த அறங்கள் எல்லாவற்றினும் தலையாய அறம். ('பல்லுயிரும்' என்னும் முற்று உம்மை விகாரத்தால் தொக்கது. ஓம்புதல்: சோர்ந்தும் கொலை வாராமல் குறிக்கொண்டு காத்தல். அதற்குப் பகுத்து உண்டல் இன்றியமையா உறுப்பு ஆகலின் அச்சிறப்புத் தோன்ற அதனை இறந்தகால வினையெச்சத்தால் கூறினார். எல்லா நூல்களிலும் நல்லன எடுத்து எல்லார்க்கும் பொதுபடக் கூறுதல் இவர்க்கு இயல்பு ஆகலின், ஈண்டும் பொதுப்பட 'நூலோர்' என்றும் அவர் எல்லார்க்கும் ஒப்ப முடிதலான் 'இது தலையாய அறம்' என்றும் கூறினார்.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பகுத்து உண்டு பல் உயிர் ஓம்புதல் - கிடைத்த வுணவை இயன்றவரை பசித்தவுயிர்கட்குப் பகுத்துக் கொடுத்துண்டு பல்வகை யுயிர்களையும் பாதுகாத்தல்; நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாந் தலை- அறநூலோர் இருவகை யறத்தார்க்குந் தொகுத்த அறங்களெல்லா வற்றுள்ளும் தலையாயதாம்.

கொல்லா வறத்தைக் கடைப்பிடித்தல் கொலையை நீக்குதல். கொலை உடல் சிதைத்துக் கொள்ளுதலும் உணவளியாமற் கொல்லுதலும் என இருவகை.இரண்டும் விளைவளவில் ஒன்றே. உண்ணாதவுயிரி இறக்குமாதலால் வாழ்நாள் முழுவதும் உணவளித்துக் காத்தல் வேண்டுமென்பது தோன்ற 'ஓம்புதல்' என்றார். நூலோர் என்று பொதுப்படக் கூறியது இயல் நோக்கி அறநூலோரைக் குறித்தது, உணவளித்துக் காத்தல்போற் சிறந்த நன்மை வேறின்மையின் 'தலை' என்றார்.

மணக்குடவர் உரை
பல்லுயிர்களுக்குப் பகுத்துண்டு அவற்றைப் பாதுகாத்தல், நூலுடையார் திரட்டின அறங்களெல்லாவற்றினும் தலையான அறம். இஃது எல்லாச் சமயத்தார்க்கும் நன்றென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
கிடைத்ததைப் பகுந்து கொடுத்துத் தானும் உண்டு பல உயிர்களையும் காப்பாற்றுதல் அறநூலார் தொகுத்த அறங்கள் எல்லாவற்றிலும் தலையான அறமாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
இருப்பதைப் பகிர்ந்து உண்டு, பல உயிர்களையும் பாதுகாப்பது, நூல் எழுதியவர்கள் தொகுத்த அறங்களுள் எல்லாம் முதன்மையான அறமாகும்.

பொருள்: பகுத்து உண்டு பல் உயிர் (உம்) ஓம்புதல் -(தம் உணவைப் பிற உயிர்களுக்குப்) பகுந்து கொடுத்து (த்தாம்) உண்டு பல உயிர்களையும் பேணுதல், நூலோர் தொகுத்தவற்றுள் எல்லாம் தலை -(அற) நூலோர் (சிறந்த அறங்களென எடுத்துத்) தொகுத்துச் சொல்லியவற்று ளெல்லாம் தலையாய அறம்.

அகலம்: தலையாய அறத்தைத் தலை என்றார். தொகுத்தல் - ஒன்று சேர்த்தல். தொகுத்துச் சொல்லுதலைத் தொகுத்தல் என்றார். முற்றும்மை செய்யுள் விகாரத்தால் தொக்கது.

கருத்து: பகுத்து உண்டு பல உயிரையுங் காத்தல் தலையாய அறம்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
If a person lives well only for himself then it doesn't become a good life. If one eats well while others die due to poverty, then it is a sin. During both good times and bad times, one must share his food with others and live. By sharing good with others, others hunger is reduced and their lives are saved. Hence, scholars have mentioned that quenching others hunger by sharing food with others is kept as the noblest thing one can do.
At high level, it looks we need to share food with others. But deeper if we look, we should not admit killing of others life. Sharing food is an e.g of how to save lives from dying due to hunger

Questions that I ask to the kid
What is the considered as the top thing by the authors compiled the wisdom of life? Why?

வறியார்க்கொன்று ஈவதே ஈகை

குறள் 221
வறியார்க்கொன்று ஈவதே ஈகைமற் றெல்லாம்
குறியெதிர்ப்பை நீர துடைத்து
[ அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஈகை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
வறிஞர் - வறியோர், வறுமை, வறிஞோர்
வறியார்க்கு ஒன்று -  வறுமையில் வாடுகின்ற ஒருவருக்கு
ஈவதே -  கொடுத்தல்; வறியவருக்குத்தருதல்; 
ஈகை - கொடை; பொன் கற்பகம் இண்டு புலிதொடக்கி காடை காற்று மேகம் கற்பகமரம்; இல்லாமை ஈதல் கொடுத்தல்
மற்று எல்லாம் - மற்ற கொடுத்தல் எல்லாம்
குறியெதிர்ப்பை - அளவு குறித்து வாங்கி அவ்வாறே திருப்பிக் கொடுக்கும் பொருள்
நீரது - சலம்,இரசம்,மூத்திரம்,குணம்,நிலை    
உடைத்து -  உடையது

முழுப்பொருள்
இவ்வுலகில் இன்று எல்லாமே ஒரு கணக்கிலேயே செய்யப்படுகிறது. அது வேதனைக்கூறியது. எல்லாமே ஒரு பிரதிபலனை எதிர்ப்பார்த்தே செய்யப்படுகிறது.  அது போலவே இன்று பிறருக்கு உதவுவது, கொடை அளிப்பது ஒர் தர்மசெயலாக நினைத்து அதனால் வரும் புண்ணியம் என்ற பலனை எதிர் நோக்கி செய்கிறார்கள். உதாரணமாக, ஒரு வாரம் முன்பு எனது தோழியிடம் பேசிக்கொண்டு இருந்தேன். அவள் சொன்னாள் எனது கணவர் அவ்வப்போது மாற்றம், அகரம் போன்ற தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு ஏதாவது பணம் செலுத்துவார். ஏன் என்றால்? நம்ம எவ்வளவோ பாவம் செய்கிறோம். அதனை கழிப்பதாக எண்ணி இந்த மாதிரி நிறைய செய்வார்.

ஆனால் திருவள்ளுவர் என்ன சொல்கிறார் என்றால் வறுமையில் வாழும் ஒருவருக்கு கொடை அளிப்பதே கொடை. கைமாறு எதிர்பாராமல், புண்ணியம் எதிர்பாராமல் கொடை அளிப்பதே கொடை. மற்றது எல்லாம், மற்றவருக்கு உதவுவது எல்லாம் கொடையே அல்ல. மற்றவை எல்லாம் அலுவகங்கலில் வரவு செலவு கணக்கு பார்த்து செய்யபடும் செயல்களை போன்ற குணம் உடையது.

நாம் இங்கே பார்க்க வேண்டியவார்த்தை குறியெதிர்ப்பை. மற்றெல்லாம் ஈகையே அல்ல என்று திருவள்ளுவர் கூறி இருக்கலாம். ஆனால் அவர் அதனை ஒரு வரவு-செலவு போன்ற ஒன்றோ ஒப்பிட்டு அதனுடைய குணத்தை போட்டு உடைக்கிறார்.  

மேலும்: அஷோக் உரை
 
குரு நித்ய சைதன்ய யதியின் யதி:தத்துவத்தில் கனிதல் என்ற புத்தகத்தில் “ப்ரக்ஞையின் நதியில்” என்ற கட்டுரையில் கீழ்க்கண்ட வாரு வறுமை, பசி ஆகியவற்றைப் பற்றி வருகிறது
பகிர்தல்

எங்கள் ரயில் முக்கிய ஸ்டேஷனில் வந்து நின்ற பொழுது உண்ணுவதற்காக இரண்டு உணவு பொட்டலங்களை வாங்கினோம். குரு (நடராஜ குரு) தன் பொட்டலத்தை பிரித்து முதல் கவளத்தை கையில் எடுத்த பொழுது, ஜன்னலின் வெளியே ஏழு அல்லது எட்டு வயது நிரம்பிய சிறுவன் கையை நீட்டி யாசித்தான். குரு அந்த சோற்றுருண்டையை அவனிடம் கொடுத்தார். அவன் அவசரமாக அதை முழுங்கிவிட்டு குரு இரண்டாவது உருண்டையை சாப்பிடுவதற்கு முன்பே மறுபடியும் கையை நீட்டினான்.

எனக்கு அது எரிச்சலூட்டியது. நான் அந்த பிள்ளையை தள்ளி விலக்கி விட நினைத்தேன். அனால் குரு நான் அப்படி செய்வதை தடுத்தார். அவர் இரண்டாவது உருண்டையை தான் சாப்பிட்டு விட்டு மூன்றாவது உருண்டையை அந்த சிறுவனுக்குக் கொடுத்தார்.
அவர் திரும்பி என்னைப் பார்த்து சொன்னார், “மனிதர்கள் பிச்சைக்காரர்களால் எரிச்சலடைவார்கள் என எனக்குத் தெரியும். வறுமை மோசமானது அனால் அது ஒரு குற்றம் அல்ல. ஒவ்வொரு மனிதனும் அவனால் முடிந்த அளவிற்கு வாழ முயற்சிக்கிறான். நீ இந்தியாவில் காண்பது மேலை நாடுகளில் நடக்க சாத்தியமேயில்லை. இந்த சிறுவன் நமக்கு முற்றிலும் அறிமுகமற்றவன், ஆனால் மற்றவர்களின் அன்பின் மீதும், கருணையின் மீதும் பெரும் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறான். ஒரு மனிதன் மீது மற்றொரு மனிதன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையே அவனை நம் முன் கைநீட்ட வைக்கிறது. உனக்கு இந்த காட்சியை கண்டு கண்களில் நீர் வரவேண்டும். இந்த பரஸ்பர பகிர்தலும் அடையாளப்படுத்துதலும் மேலை சமூகங்களில் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.”

“வறுமை ஒழிப்பதையும், உதவி தேடி நிற்கும் மனிதரின் நிலையை புரிந்து கொள்வதையும் குழப்பிக் கொள்ளாதே. முதல் பிரச்சனையை எடுத்துக் கொள்ள விரும்பினால் நீ மொத்தமாக உலக பொருளாதாரத்தை சரிப்படுத்த வேண்டியிருக்கும். உன்னால் முடிந்தால் போய் அதைச் செய். ஆனால் இரண்டாவது பிரச்சனைக்கு உடனடியான தீர்வு தேவை. அதற்காக உன் மகிழ்ச்சியை துறக்க வேண்டாம், உனக்கு இருப்பதை பகிர்ந்தால் மட்டும் போதும். உன்னுடைய மகிழ்ச்சி மற்றவருடைய மகிழ்ச்சியுடன் சேர்ந்தே இருக்க வேண்டும்.”

 

ஒப்புமை
”ஆற்றுத லென்பதொன் றலந்தவர்க் குதவுதல்” (கலி 133:6)
“வறுமையுற்ற எங்களுக்கு ஒன்றை இடுவோரன்றோ பயன் கருதாது
பிறர்க்கு இடுமவர்களாவார்” (புறநா 136)
“வறுமை நோக் கின்றவன் கைவண் மையே” (உரை 141:15)
”ஏற்றகை மாற்றாமை யென்னானும் தாம்வரையா
தாற்றாதார்க் கீவதா மாண்கடன்” (நாலடி 98)

“நெடுங்குறி யெதிர்ப்பை நல்கி யோர்க்கும்” (புறநா 163:4)
“குறித்துமா றெதிர்ப்பை பெறாமையின்” (புறநா 333.11)
“கூற்றுங் குறியெதிர்ப்பை கொள்ளுந் தகைமைத்தே” (முத்தொள்ளாயிரம்)

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது, வறியராய் ஏற்றார்க்கு மாற்றாது கொடுத்தல். இது மறுமை நோக்கியது ஆகலின், இம்மை நோக்கிய ஒப்புரவு அறிதலின் பின் வைக்கப்பட்டது.)

வறியார்க்கு ஒன்று ஈவதே ஈகை - ஒரு பொருளும் இல்லாதார்க்கு அவர் வேண்டியது ஒன்றைக் கொடுப்பதே பிறர்க்குக் கொடுத்தலாவது, மற்று எல்லாம் குறியெதிர்ப்பை நீரது உடைத்து - அஃதொழிந்த எல்லாக் கொடையும் குறியெதிர்ப்பைக் கொடுக்கும் நீர்மையை உடைத்து. (ஒழிந்த கொடைகளாவன: வறியவர் அல்லாதார்க்கு ஒரு பயன் நோக்கிக் கொடுப்பன. குறியெதிர்ப்பாவது அளவு குறித்து வாங்கி அவ்வாங்கியவாறே எதிர் கொடுப்பது. 'நீரது' என்புழி, 'அது' என்பது பகுதிப்பொருள் விகுதி. பின்னும் தன்பால் வருதலின், 'குறியெதிர்ப்பை நீரது உடைத்து' என்றார். இதனால் ஈகையது இலக்கணம் கூறப்பட்டது.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
வறியார்க்கு ஒன்று ஈவதே ஈகை - பொருளில்லாதவரும் திரும்பிச் செய்ய இயலாதவருமான ஏழையர்க்கு அவர் வேண்டிய தொன்றைக் கொடுப்பதே ஈகை என்னும் அறச் செயலாம்; மற்று எல்லாம் குறியெதிர்ப்பை நீரது உடைத்து - மற்றக் கைம்மாறு கருதிய கொடுப்பெல்லாம் அளவு குறித்துக் கடன் கொடுக்கும் தன்மையதாம்.

குறியெதிர்ப்பாவது அளவு குறித்துக் கொடுத்து அவ்வளவில் திரும்பப் பெறுங் கடன். நீரது என்பதில் அது என்பது முதனிலைப் பொருளீறு. "ஈயென் கிளவி இழிந்தோன் கூற்றே".(928) என்னும் தொல்காப்பிய நெறிப்படி, ஈகை என்னும் சொல் சிறப்பாகத் தாழ்ந்தோர்க்கு ஈதலைக் குறிக்கும்.

மணக்குடவர் உரை
ஈகையாவது இல்லாதார்க்கு யாதானும் ஒன்றைக் கொடுத்தல்; இஃதொழிந்த கொடையெல்லாம் குறியெதிர்ப்பைக் கொடுத்த நீர்மையாதலையுடைத்து. இது கொடுக்குங்கால் இல்லார்க்குக் கொடுக்கவேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
வறியவர்க்கு ஒரு பொருளைக் கொடுப்பதே ஈகை எனப்படுவது, மற்றவர்க்குக் கொடுப்பதெல்லாம் பயன் எதிர்பார்த்து கொடுக்கும் தன்மை உடையது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஏதும் இல்லாதவர்க்குக் கொடுப்பதே ஈகை; பிற எல்லாம் கொடுத்ததைத் திரும்பப் பெறும் நோக்கம் உடையதே.

பொருள்: வறியார்க்கு ஒன்று ஈவதே ஈகை - (பொருள்) இல்லாதார்க்கு (அவர் வேண்டுவது) ஒன்றை ஈதலே ஈகை; மற்று எல்லாம் குறியயதிர்ப்பை நீரது உடைத்து - ஏனையோர்க்கு ஈதலெல்லாம் குறியயதிர்ப்பையின் தன்மையை யுடைத்து.

அகலம்: குறியயதிர்ப்பை - ஒரு பொருளைக் கொள்ளக் குறித்து அதற்கு எதிராகக் கொடுப்பது. அஃதாவது, பண்டமாற்று. ‘நிரப்பிடும்பை மிக்கார்க் குதவவொன் றீதல், சுரத்திடைப் பெய்த பெயல்’ - பழமொழி நானூறு. ‘ஏற்றகை மாற்றாமை யயன்னானுந் தாம் வரையார், ஆற்றாதார்க் கீவதா மாண்கடன் - ஆற்றின், மலிகடற் றண்சேர்ப்ப மாறீவார்க் கீதல், பொலிகட னென்னும் பெயர்த்து’- நாலடியார். ஏகாரம் பிரிநிலைக்கண் வந்தது.

கருத்து: வறியார்க்கு ஈவதே ஈகை

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Charity is giving to the poor (helping the poor). All else have the quality of anticipating return. Return here is not just the return we expect from the poor. Things such as punya (புண்ணியம்), favors, returns done for favors done to us should not come to mind while giving to the poor. Guru Nityachaitanya Yati says that one some is begging for alms it means that one has trust on humanity that it would eradicate his hunger. So, it is the duty of humanity to feed him. One has to two choices 1) Eradicate poverty in the world (which is very difficult for one person to accomplish) or 2) eradicate the hunger of the need person around him (is more pragmatic).

Questions that I ask to the kid
What is charity?
Is helping a non-poor charity?
When you anticipate a return is it charity?
Can you eradicate poverty in this world? What you can do about it?

ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசிஆற்றல்

குறள் 225
ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசிஆற்றல் அப்பசியை
மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஈகை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

ஆற்றுவார் - தவம் ஆற்றுபவர்கள் / நோன்பு இருப்பவர்கள்

ஆற்றல் - சக்தி; முயற்சி மிகுதி கடைப்பிடி பொறை ஆண்மை வெற்றி வாய்மை அறிவு இன்னசொல்இன்னபொருள்உணர்த்தும்என்னும்நியதி; சாகசம்

ஆற்றல் - நெடும் நேரம் தவம் (நோன்பு) இருக்கும் வல்லமை, மன உறுதி.

பசி - உணவுவேட்கை; வறுமை; தீ.
பசிஆற்றல் - தன் பசியை பொருட்படுத்தாது பொறுத்தல் எனும் வல்லமை / ஆற்றல்

அப்பசியை - அத்தகைய கொடும் பசியை

மாற்றுதல் - வேறுபடுத்துதல்; செம்மைப்படுத்துதல்; நீக்குதல்; கெடுத்தல்; ஓடச்செய்தல்; தடுத்தல்; மறுத்துரைத்தல்; அழித்தல்; ஒடுக்குதல்; மறைத்தல்; நாணயம்மாற்றுதல்; பண்டமாற்றுதல்; இருப்பிடம்வேறுபடுத்துதல்; பெருக்கித்துப்புரவுசெய்தல்; இடைவிடுதல்; ஒழிதல்; தாமதித்தல்; ஓரிடத்துச்சமைத்தஉணவைவேறிடத்துக்குஅனுப்புதல்

மாற்றுவார் - மற்றவர்களிடம் பசியை போக்குவார்; அதாவது அன்னம் (உணவு) (அல்லது தானம்) இட்டு பசியை போக்குவது.

ஆற்றலின் - வல்லமைக்கு / வலிமை

பின் - பிறகு தான்

முழுப்பொருள்
தவம் இருப்பவர்கள் நெடு நேரம் தன் பசியைப் பொருட்படுத்தாது பசியைப் பொறுத்தல் வேண்டும். அதற்கு மிகுந்த மன உறுதியும் ஆற்றலும் வேண்டும். அத்தகைய ஆற்றல் போற்றத்தக்கது. ஆனால் அத்தகைய ஆற்றல் ஒருவர் மற்றவரின் பசியை தானத்தினால் (கொடையால், ஈகையால்) போக்கும் (தானம் கொடுப்பது, தானத்திற்கு ஊதியமில்லாமல் செய்யும் உடலுழைப்பு) ஆற்றலுக்கு அடுத்தபடியே. ஆக ஈகை நன்று என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

"ஐயமிட்டு உண்", "தானமது விரும்பு", என்று ஒரே வரியில் இரண்டு வார்த்தைகளில் ஒளவையார் ஆத்திச்சூடியில் கூறியிருப்பார்

நன்றி: அஷோக்
பெரியாரைப் பிழையாமை அதிகாரத்தின் முதற்குறளிலும் (891, சான்றாண்மை அதிகாரத்தின் ஐந்தாவது குறளிலும் (985) “ஆற்றுவார் ஆற்றல்” என்ற தொடரே துவக்கமாக உள்ளது. இவ்விரண்டிலும், தாங்கள் எடுத்துக்கொண்ட கருமத்திலே ஆற்றலில் சிறந்தவர்களில் என்றே பொருள்கொள்ளப்படுகிறது. உண்ணா நோன்பிருக்கும் வலிமையும் ஆற்றலும் தவத்தில் சிறந்தவர்களுக்கே இயலுமாகையால், ஆற்றுவார் ஆற்றல் என்பது, இவண் அவர்கள் மேலே ஏற்றிச் சொல்லப்பட்டது.

பசி குறித்து வள்ளலார் சிந்தித்தது போல, வேறு ஞானியர் சிந்தித்தாரா என்பது சந்தேகம். பசி வந்தால், மானம் போகிறது. மானத்தைவிடவும் பெரிது எது? பசி தீர்ப்பது என்பது மனிதரை வாழச் செய்வது மாத்திரம் அல்ல; அறிவோடும் மானத்தோடும் வாழச் செய்வது. ‘பசி’ குறித்து ஒரு காவியமே (மணிமேகலை) எழுதப்பட்ட மொழி தமிழ்.

இதை உணர்ந்த வள்ளலார் ‘சத்திய தருமச் சாலை’ அமைத்தார். மூன்றுவேளையும் உணவு அறம் நடக்கும் இடம் அது. இப்படி பசித்தோர் இருக்கலாமா என்பது சரி. கேட்க வேண்டிய இடம் அரசு. ஜீவகாருண்யம் - வள்ளலாரின் முதல் கொள்கை. அதில் வருவது பசிப் பிணி போக்குதல்.

மிக முக்கியமாக அன்னதானத்தை முன் நிறுத்தினார்கள் சமணர்கள். பசித்தவர்கள் கடவுள் உணவு என்பதை அவர்கள் மிக முதலில் உணர்ந்தார்கள்.
 
குரு நித்ய சைதன்ய யதியின் யதி:தத்துவத்தில் கனிதல் என்ற புத்தகத்தில் “ப்ரக்ஞையின் நதியில்” என்ற கட்டுரையில் கீழ்க்கண்ட வாரு வறுமை, பசி ஆகியவற்றைப் பற்றி வருகிறது
பகிர்தல்

எங்கள் ரயில் முக்கிய ஸ்டேஷனில் வந்து நின்ற பொழுது உண்ணுவதற்காக இரண்டு உணவு பொட்டலங்களை வாங்கினோம். குரு (நடராஜ குரு) தன் பொட்டலத்தை பிரித்து முதல் கவளத்தை கையில் எடுத்த பொழுது, ஜன்னலின் வெளியே ஏழு அல்லது எட்டு வயது நிரம்பிய சிறுவன் கையை நீட்டி யாசித்தான். குரு அந்த சோற்றுருண்டையை அவனிடம் கொடுத்தார். அவன் அவசரமாக அதை முழுங்கிவிட்டு குரு இரண்டாவது உருண்டையை சாப்பிடுவதற்கு முன்பே மறுபடியும் கையை நீட்டினான்.

எனக்கு அது எரிச்சலூட்டியது. நான் அந்த பிள்ளையை தள்ளி விலக்கி விட நினைத்தேன். அனால் குரு நான் அப்படி செய்வதை தடுத்தார். அவர் இரண்டாவது உருண்டையை தான் சாப்பிட்டு விட்டு மூன்றாவது உருண்டையை அந்த சிறுவனுக்குக் கொடுத்தார்.
அவர் திரும்பி என்னைப் பார்த்து சொன்னார், “மனிதர்கள் பிச்சைக்காரர்களால் எரிச்சலடைவார்கள் என எனக்குத் தெரியும். வறுமை மோசமானது அனால் அது ஒரு குற்றம் அல்ல. ஒவ்வொரு மனிதனும் அவனால் முடிந்த அளவிற்கு வாழ முயற்சிக்கிறான். நீ இந்தியாவில் காண்பது மேலை நாடுகளில் நடக்க சாத்தியமேயில்லை. இந்த சிறுவன் நமக்கு முற்றிலும் அறிமுகமற்றவன், ஆனால் மற்றவர்களின் அன்பின் மீதும், கருணையின் மீதும் பெரும் நம்பிக்கை வைத்திருக்கிறான். ஒரு மனிதன் மீது மற்றொரு மனிதன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையே அவனை நம் முன் கைநீட்ட வைக்கிறது. உனக்கு இந்த காட்சியை கண்டு கண்களில் நீர் வரவேண்டும். இந்த பரஸ்பர பகிர்தலும் அடையாளப்படுத்துதலும் மேலை சமூகங்களில் சிறுமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.”

“வறுமை ஒழிப்பதையும், உதவி தேடி நிற்கும் மனிதரின் நிலையை புரிந்து கொள்வதையும் குழப்பிக் கொள்ளாதே. முதல் பிரச்சனையை எடுத்துக் கொள்ள விரும்பினால் நீ மொத்தமாக உலக பொருளாதாரத்தை சரிப்படுத்த வேண்டியிருக்கும். உன்னால் முடிந்தால் போய் அதைச் செய். ஆனால் இரண்டாவது பிரச்சனைக்கு உடனடியான தீர்வு தேவை. அதற்காக உன் மகிழ்ச்சியை துறக்க வேண்டாம், உனக்கு இருப்பதை பகிர்ந்தால் மட்டும் போதும். உன்னுடைய மகிழ்ச்சி மற்றவருடைய மகிழ்ச்சியுடன் சேர்ந்தே இருக்க வேண்டும்.”

குறட் கருத்து (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன் )

பசி தாங்கி பல விதத்தில் தவங்கள் செய்யும்
பரம் தேடி நின்றிருக்கும் தவ நெறியார்
கசிகின்ற காதலிலே கடவுளையே
காலமெல்லாம் நினைக்கின்ற மிகப் பெரியார்
பசி தீர்த்து மற்றவரின் துன்பம் தீர்த்து
பண்பதுவே பசி தீர்த்தல் என்று வாழும்
இசை வாழ்வாய் தன் வாழ்வை மாற்றிக் கொண்ட
எளியார் பின் துறவியரை வைப்பேன் என்றார்

குறட் கருத்து 2 (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன் )
புலன்களையே வென்று நிற்கும் துறவியரை
பொறுப்பான நல் மனிதர் தமக்குப் பின்னே
உளர் என்று வள்ளுவரும் சொல்லுகின்றார்
உலகுக்கு வழிகாட்டும் பொதுமறையில்
வளர்கின்ற பசிதன்னைப் பொறுத்து வெல்லும்
வடிவான துறவியரை விடவும் மற்றோர்
தளர்வானின் பசி தன்னைத் தீர்த்து வைக்கும்
தனி மனிதர் மிக உயர்ந்தார் என்றே சொன்னார்


மற்றுமொரு கண்ணோட்டம் (நன்றி: தியாகராஜா ராஜராஜன்)
வரியம் முன்னூத்து அறுபத்தைஞ்ஞு நாளும் விரதம் கிடக்கிறம் பேர்வழி எண்டு கடவுளை கும்பிடாமல் பசிக்கிது எண்டு வாறவனுக்கு வயிறு குளிரப்பண்ணி அனுப்பிறதுதான் உலகத்திலேயே பெரிய கொடை.

பசியை பொறுத்துக்கொள்ளும் நோன்பை கடைப்பிடிப்பதைவிட பிறரின் பசியை போக்குவது தலை சிறந்தது

பரிமேலழகர் உரை
ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசிஆற்றல்-தவத்தான் வலியார்க்கு வலியாவது தம்மையுற்ற பசியைப் பொறுத்தல்; அப்பசியை மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்- அவ் வலிதான் அங்ஙனம் பொறுத்தற்கு அரிய பசியை ஈகையான் ஒழிப்பாரது வலிக்குப்பின். 
விளக்கம்
(தாமும் பசித்துப் பிறரையும் அது 'தீர்க்க மாட்டாதார் ஆற்றலின், தாமும் பசியாது பிறரையும் அது தீர்ப்பார் அற்றல் நன்று என்பதாம்.) ---

மணக்குடவர் உரை
பெரியாரது பெருமையாவது பசியைப் பொறுத்தல்: அதுவும் பெரிதாவது பிறர் பசியைத் தீர்ப்பாரது பெருமைக்குப் பின்பு. இது தவம்பண்ணுவாரினும் தானம் பண்ணுவார் வலியுடைய ரென்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
வல்லவர்க்கு மேலும் வலிமை, தமது பசியைப் பொறுத்துக் கொள்வதே அந்த வலிமையும், பிறர் பசியைப் போக்குபவரின் வலிமைக்கு அடுத்துத்தான் வலிமையாய் அமையும்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசி ஆற்றல் - (தவம்) இயற்றுவாரது வலிமை (தம்) பசியைப் பொறுத்தல்; (அஃது) அப் பசியை மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின் - அஃது (பசித்தோர்க்கு உணவு கொடுத்து) அப்பசியை நீக்குவாருடைய வலிமைக்குப் பின் நிற்பது.

அகலம்: அஃது என்பது தோன்றா எழுவாயாக வருவிக்கப்பட்டது. பின் என்பது ஆகுபெயர், பின் நிற்பதற்கு ஆயினமையால்.

கருத்து: ஈகை தவத்திலும் மேற்பட்டது.

பின்வரும் பாடல் இத் திருக்குறளுக்கு ஒப்பாக உள்ளதைக் காணலாம்.

சோரப் பசிக்குமேல் சோற்றூர்திப் பாகன்மற்(று)
ஈரப் படினும் அது ஊரான்--ஆரக்
கொடுத்துக் குறைகொள்ளல் வேண்டும் அதனால்
முடிக்கும் கருமம் பல.           
 ---  அறநெறிச்சாரம்.

இதன் பதவுரை ---

சோற்று ஊர்திப் பாகன் சோராப் பசிக்குமேல் ஈரப்படினும் அது ஊரான் --- உணவால் நிலைபெறும் உடலாகிய ஊர்தியைச் செலுத்தும் உயிராகிய பாகன் மிக்க பசியை அடையுமாயின் வாளால் அறுப்பினும் அதனைச் செலுத்தான், அதனால் முடிக்கும் கருமம் பல --- அவ்வுடலால் செய்து முடிக்கவேண்டிய காரியங்கள் பல இருப்பதால், ஆரக் கொடுத்துக் குறை கொள்ளல் வேண்டும் --- அவ்வுடலைத் தொழிற்படுத்தற்கு ஏற்ற நிலைமையில் உண்பித்துக் காரியங்களை முடித்துக்கொள்ளுதல் வேண்டும்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
The power of people doing tapas/penance who are enduring hunger is after the power of people who  remove the hunger the of other people in this world. Why removing hunger is so significant is because, due to hunger one has to beg for alms which is a humiliating thing. When one is starving, one cannot perform to his/her capacity be it writing, performing a sport, reading etc. By removing hunger we remove the basic misery of life

Questions that I ask to the kid
Is there anything bigger than power of penance? Why removing hunger is considered bigger?