Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label W - நாஞ்சில் நாடன். Show all posts
Showing posts with label W - நாஞ்சில் நாடன். Show all posts

தக்கார் தகவிலர் என்பது

குறள் 114
தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் 
எச்சத்தாற் காணப் படும்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், நடுவு நிலைமை]

பொருள்
தக்கார் – மேன்மக்கள்; நடுவுநிலைமையுடையோர்; பெருமையிற்சிறந்தோர்; உறவினர்

தகவிலர் – தகவு + இலர் - அஃதின்மை
தகவு - தகுதி; உவமை; உரிமை; குணம்; பெருமை; அருள்; நடுவுநிலைமை; நீதி; வலிமை; அறிவு; தெளிவு; கற்பு; நன்மை; நல்லொழுக்கம்

இலர் -  who are not

என்பது – என்று அறியப்படுவதெல்லாம்

அவரவர் – ஒவ்வொருவரின்

எச்சத்தாற் – வழித்தோன்றல்களின் வாழ்வின் வழிகளையும், ஒழுங்கு, 
எச்சம் - காரியம், எஞ்சிநிற்பது, மிச்சம்; கால்வழி, மக்கள்; மகன்; எச்சில்; பறவைமலம்; ஒருமணப்பண்டம்; குறைவு; பிறப்பிலே வரும் குறை: குருடு, ஊமை, செவிடு, கூன், குறள், மா, மருள், உறுப்பில் பிண்டம் என்னும் எட்டுவகை ஊனம்; எக்கியம், வேள்விசெல்வம்; முன்னோர்வைப்பு; தொக்கிநிற்பது; உருபு முற்று எச்சங்கள் கொண்டு முடியும் பெயர் வினைகள்; பெயரெச்ச வினையெச்சங்கள்.

அஃது - aḵtu   pron. அ That. used beforewords commencing with a vowel, as in அஃதாவது; அது (தொல். எழுத். 423, உரை ) ; அஃறிணைஒருமைச்சுட்டு; அது அப்படி

இன்மை - இல்லாமை; வறுமை உடைமைக்குமறுதலை; அறுவகைவழக்கினுள்ஒன்று.

அஃதின்மை இவற்றாலேயே

காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

காணப்படும் - பிறர்க்குத் தெரியவருகிறது; உணரலாம்

முழுப்பொருள்
எச்சம் என்பதைக் குழந்தைகள் | செயல்கள் |சீடர்கள் என எப்படியும் பொருள் கொள்ளலாம்.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
இது வினைப்பயனைப் பற்றி விளக்கும் ஒர் உயர் கருத்து. எச்சம் என்பது ஒருவர் வாழும் காலத்தில் செய்த செயல்களின் விளைவுகள் சமுதாயத்தில் நிலவி வருவதையும், அவர் வித்தின் மூலம் கருத்தொடராகத் தோன்றிய மக்களையும் குறிக்கும். ஒருவர் நடுநிலை பிறழாமல் செயல்புரிந்தவர் என்றால், அவர் தெய்வநிலை உணர்ந்தவராக இருப்பார்; அறநெறி பிறழாதவராக இருப்பார். அத்தகையவர்தான் விருப்பு வெறுப்பு அற்றவராக எச்செயலிலும் மனம் சமநிலையில் இருப்பவர்; அத்தகையவரின் செயல்களின் விளைவுகள் நீண்ட காலம் சமுதாயத்தில், மக்களுக்கு நலமளிப்பதாகவும் வழிகாட்டியாகவும் அமையும். அத்தகையவருக்கு உண்டாகும் சந்ததிகளும், அவர் வினைப் பதிவுகளையே, கருவமைப்புப் பதிவுகளாக கொண்டு நேர்மையாக வாழ்வார்கள். மக்களைக் கொண்டு இவர்கள் பெற்றோர் எப்படிப்பட்டவர் என்றும், செயல் விளைவுகளைக் கொண்டு அதைச் செய்தோர் எத்தகைய சிறப்புடையவர் என்றும் தெரிந்து கொள்ளலாம் என்பதே இக்குறளுக்கு உரிய பொருள். 

நடுவுநிலைமை பிறழ்தல் என்பது அறிவின் குறைபாட்டினால் சில பொருட்கள், சில மக்கள் இவற்றின் பால் ஒரு தலைப்பட்சமாகப் பற்றுக் கொண்டு, அதற்கு ஏற்ப அறம் பிறழ்ந்து செயல்புரிதல், நடுவுநிலைமை பிறழ்தல் ஆகும். ஐயமின்றி இறையுணர்வு பெற்று அறநெறி ஒழுகும் சான்றோர்களிடம் இத்தகைய குறைபாடு இராது என்னும் நீதியை நினைவுபடுத்துகிறது இக்குறள்.

=========
மக்களைப் பெறுதல் இன்பம், நன்மக்களைப் பெறுதல் பேரின்பம். “தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும்” என்ற வள்ளுவத்துக்குப் பொருள் பல கூறலாமாயினும் தகுதியுடையாரை அவரது மக்கட் பேற்றாலும் அறியலாம் என்பதொரு பொருளும் உண்டு. எனவே, தகுதியுடையாரை அவரது நன்மக்கட்பேற்றால் அறியலாம்.
==========
எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் எச்சம் [சிறுகதை] வாழ்வில் எச்சத்தை பற்றி பேசும் ஒரு நல்ல கதை

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை
”தக்கார் வழிகெடா தாகும் தகாதவர்
உக்க வழியரா யொல்குவார் - தக்க
இனத்தினா நாகும் பழிபுகழ் தத்தம்
மனத்தினா னாகும் மதி’ (சிறுபஞ்ச 80)

சித்ரா பாலசுப்ரமணியன் அவர்களின் முகநூல் பக்கத்தில் இருந்து (16-SEP -2020)
கி.ரா ஐயாவின் பிறந்தநாளன்று அவர் எழுத்துகுறித்து எழுதுவதை விட, அவரின்
வளர்ப்பு மகளான பாரத தேவி அம்மாவின்
புத்தகத்தைக் குறிப்பிட்டு பிறந்தநாள் வாழ்த்துச்
சொல்வது தான் சிறப்பானதாக இருக்கும்.
"தக்கார் தகவிலார் என்பது அவரவர்
எச்சத்தாற்  காணப் படும் " என்கிறது வள்ளுவம்.
எச்சம் என்பதைக் குழந்தைகள் | செயல்கள்|சீடர்கள் என எப்படியும் பொருள் கொள்ளலாம்.
"நிலாக்கள் தூரதூரமாக" என்ற பாரத தேவி எழுதிய இந்தத் தன் வரலாற்றுப் புத்தகம்
ஐயா கி.ரா அவர்களுக்கு மென்மேலும் பெருமை சேர்ப்பது.
கோவில்பட்டியில் காவல்துறையில் பணியாற்றிய பாரததேவியின் தந்தை மாரடைப்பில் இறந்துபோகிறார். குடும்பம்
வறுமையில் வீழ்கிறது. வறுமையிலும் செம்மையையும் தன் கம்பீரத்தையும் கைவிடாத அவரின் தாய் தன் குழந்தைகளோடு மீனாட்சிபுரம் கிராமத்திற்கு வந்துவிடுகிறார்.
மிக ஏழ்மையான சூழல், மாளாத வேலை;
அப்படியும் அரை வாய்க் கஞ்சிதான்.
ஐந்தாவது வகுப்போடு பாரத தேவியின் படிப்பு 
நின்றுபோகிறது. மின்சாரம் கூட எட்டிப்பார்க்காத அந்தக் கிராமத்தில்
நஞ்சை, புஞ்சைகளில் வேலை, பருத்தி எடுப்பது, காடு கழனிகளில் வேலை பார்ப்பது, ஆடு, மாடு மேய்ப்பது, சந்தைக்கு வேலைக்குச் செல்வது, இரவு நேரம் தெருக்களில் புழுதி மண்டிய விளையாட்டு என இவ்வாறே வாழ்க்கை கழிகிறது. இது அத்தனையையும் சோகம் எட்டிப்பார்த்தாலும் மிகுந்த சுவை பட வட்டார மொழியிலேயே பாரத தேவி பதிவு செய்திருக்கிறார். 
எந்த ஒரு அடிப்படை வசதியும் அற்ற, வறுமை மிகுந்த அதே சமயம் தன் விளையாட்டுக் குணத்தை இழக்காத  படிக்க வேண்டும் என்ற ஆவலை நெஞ்சில் சுமந்தலையும் சின்னஞ்சிறு பெண்ணின் வாழ்வு எப்படி இருக்கும்?
நிலாக்கள் தூரதூரமாகப் புத்தகம் அதற்கு
பதில் சொல்கிறது.
பதினேழு வயதில் பாரத தேவிக்குப் பக்கத்து ஊரைச் சேர்ந்த ஒருவருடன் திருமணம்.
இந்தப் புத்தகத்தில் தன் அத்தைப் பையன் தன்னோடு மிகுந்த அன்புடன் இருந்ததை அவர் விவரித்திருப்பார்.
புத்தகம் படித்து முடித்தபின் நான் அவரைத் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு முதலில் வாழ்த்திவிட்டு தயங்கியபடி இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டேன்."ஏம்மா நீங்க உங்க அத்தை பையனைக் கட்டல?"
கட்டியிருந்தா படிச்சிருக்க முடியாதே தாயீ என்றார். உண்மையில் கண்கள்பணித்தன.
படிக்க வேண்டும் என்று எவ்வளவு ஆவல்.
அவர் கணவர் அதற்கு உதவியிருக்கிறார்.
பின் தந்தை போன்ற கி.ரா ஐயா கொடுத்த ஊக்கத்தில் பாரத தேவி தன் கதையை அழகுற
எழுத்திலும் வடித்துவிட்டார்.
நிறைய நாட்டுப்புறக் கதைகளைச்
சேகரித்த பங்களிப்பும் பாரத தேவிக்கு உரியது.
காந்தி இறந்த அன்று பிறந்தவர் என்பதால்
இந்தப் பெயர் அவருக்கு.
தமிழில் வெளிவந்துள்ள தன்வரலாற்று நூல்களில் "நிலாக்கள் தூரதூரமாக" புத்தகத்திற்குத் தனியிடம் உண்டு என்பதுதான்
கி.ரா ஐயா தக்கார் என்பதற்கான இன்னொரு உதாரணம்.
கி.ரா. ஐயாவுக்கு ஞானபீடம் என்ற செய்தி
விரைவில் நம் செவிகளை எட்டட்டும்.
❤️






பரிமேலழகர் உரை
தக்கார் தகவிலர் என்பது-இவர் நடுவு நிலைமை உடையவர், இவர் நடுவு நிலைமை இலர் என்னும் விசேடம்; அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும்-அவரவருடைய நன்மக்களது உண்மையானும் இன்மையானும் அறியப்படும். 
விளக்கம் 
(தக்கார்க்கு எச்சம் உண்டாதலும் தகவிலார்க்கு இல்லையாதலும் ஒரு தலையாகலின், இருதிறத்தாரையும் அறிதற்கு அவை குறியாயின. இதனால் தக்காரையும் தகவிலாரையும் அறியுமாறு கூறப்பட்டது.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தக்கார் தகவு இல்லர் என்பது-இவர் நேர்மை யுடையவர் அல்லது இல்லாதவர் என்னும் உண்மை; அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும்-அவரவருடைய மக்களால் அறியப்படும்.

தக்கார்க்கு நன்மக்களும் தகவிலார்க்குப் புன்மக்களும் பிறத்தல் இயல்பாதலின் , 'அவரவர் எச்சத்தாற் காணப்படும்' என்றார். எச்சம் என்னும் சொல் , மக்களின் வாழ்க்கை மட்டுமன்றிப் பெற்றோரின் முகத்தோற்றமும் குணவமைதியும் எஞ்சி நிற்பதைக் குறிக்கும் . அதனால் , மக்கள் என்னுஞ் சொல்லினும் தகுதியும் பொருட்பொலிவு முடையதாம் .

'யோக்கியர்' என்னும் வடசொல் வழக்கூன்றியதால் , தக்கார் என்னும் தமிழ்சொல் வழக்கற்றதென அறிக .

மணக்குடவர் உரை
செவ்வை யுடையார் செவ்வையிலரென்பது அவரவர் ஆரவாரத்தொழிலினானே காணப்படும். இது தம்மளவிலே நிற்பதல்லது தம் மக்களையும் விடாதென்பது கூறிற்று. (இதனால் எச்சத்தால் என்பதற்கு மக்களானே என்றுரையிருக்கலாமென்பது விளங்குகின்றது.).

மு.வ உரை
நடுவுநிலைமை உடையவர் நடுவுநிலை‌மை இல்லாதவர் என்பது அவரவர்க்குப் பின் எஞ்சி நிற்கும் புகழாலும் பழியாலும் காணப்படும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
இவர் நீதியாளர், இவர் நீதியற்றவர் என்ற வேறுபாட்டை அவரவர் தம் செல்வம், புகழ், பிள்ளைகளின் ஒழுக்கம் ஆகியவற்றால் அறிந்து கொள்ளலாம்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: தக்கார் தகவு இலர் என்பது ‡ (ஒருவர்) தகுதி யுடையார் (அல்லது) தகுதி இல்லார் என்பது, அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும் - அவரவருடைய புகழால் அல்லது இகழால் அறியப்படும்.

அகலம்: ஒருவன் இறந்த பின் எஞ்சி நிற்பது எச்சம். ஆகவே, எச்சம் என்பதற்கு புகழ் அல்லது இகழ் எனப் பொருள் உரைக்கப்பட்டது. தகுதியுடையார் அல்லது தகுதி இல்லா ரென்பது முறையே அவரவருடைய நல்ல மக்களாலும் தீய மக்களா லும் அறியப் படும் என்று உரைப்பாரும் உளர்.

எனக்கின்று ஓர்மையில் இருக்கும் திருக்குறளில் பாதிக்கு மேல் ஆறாம் வகுப்பு முதல் பாடத்திட்டத்தில் பயின்றவை. தமிழ்நாட்டு அரசியல் அறிவுச் சூழலுக்கு இயைந்து எனக்குமோர் ‘நடமாடும் பல்கலைக்கழகம்’ பட்டம் தரலாம். ஆறாவது முதல் எட்டாவது வரை ஒழுகினசேரி எங்கோடிச் செட்டியார் தமிழாசிரியர். ஒன்பது முதல் பதினொன்று வரை தாழக்குடி மாதேவன் பிள்ளை. வாங்கிய ஊதியத்துக்கு வஞ்சனை இல்லாமல் சொல்லித் தந்தனர் என மொழிவதைக் காட்டிலும் வாங்கிய ஊதியத்துக்கு மூன்று மடங்கு பாடம் நடத்தினர் என்பது பொருத்தமாக இருக்கும். இல்லையென்றால் அறுபதாண்டுகள் கடந்தும் அவர்களின் பெயரினைச் சொல்வேனா? அகப்பையில் கோரக்கோர வருவதற்கு அவர்கள் பானையிலும் தாராளமாக இருந்தது. அல்லாது நாம் மாப்புலவர் குடும்பத்து, மூப்புத் தமிழறிஞர் குடும்பத்துக் குலக்கொழுந்து அல்லவே!

ஏழாவது வகுப்பில் வாசிக்கும்போது எமக்கு அறிமுகமான திருக்குறளின் ஒரு சொல்லே ஈண்டு கட்டுரையில் முயலப்படுவது! வேறு என் செய? திக்கற்றவனுக்குத் திருக்குறளே துணை. திருக்குறளின் அறத்துப்பாலின் நடுவுநிலை அதிகாரத்துக் குறள் அது.

‘தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர்
எச்சத்தால் காணப் படும்’

என்பதந்தக் குறள். வயக்காட்டிலிருந்து நேரே வகுப்புக்கு வரும் எங்களுக்கு அர்த்தமாகும்படிப் பாடம் நடத்துவார்.

ஒருவர் தகுதியானவரா, நேர்மையானவரா, யோக்கியரா, அறமும் ஒழுக்கமும் பேணுபவரா அல்லது புன்மகனா என்பது எப்படித் தெரியும்? அவரது எச்சத்தால் காணப்படும் என்பார் திருவள்ளுவர். பறவைகள் கழிக்கும் மலத்தை யாம் எச்சம் என்போம். மானுடனின் எச்சம் என்பது அதுவல்ல. வாழ்ந்து மறைந்தபின்பு விட்டுச்செல்லும் பெருமைகள் அல்லது சிறுமைகள். வாசம் அல்லது துர்நாற்றம்.

சமூகமே நற்சான்று உரைக்கும், “நல்ல மனுசன் பா!” என்று அபிப்பிராயம் வரும். “மனுசனா அவன்?” என்ற பழிச்சொல்லும் வரும். அதாவது ஒருவன் செய்த நல்லவையோ, அல்லவையோ அவனது எச்சம் எனப்படும். அதுவே அவனைத் தக்காரா அல்லது தகவிலரா என்பதைத் தீர்மானிக்கும்.

தக்கார் என்பது இன்று நமக்கோர் பதவியின் பெயர். தமிழ்நாடு பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன் போன்ற அமைப்பால் நியமிக்கப்படுவதல்ல. ஆளும்கட்சிப் பிரமுகர்களுக்கான பதவி. இந்து அறநிலையத்துறை ஆலயங்களை நிர்வகிக்க அரசு நியமிக்கும் அறங்காவலரே தக்கார் எனப்படுபவர். TNPSC–க்கும் இதற்கும் என்ன வேறுபாடு எனக்கேட்டால், முன்னதற்குப் போட்டித் தேர்வு எழுத வேண்டும். பெரும்பாலும் அஃதோர் சடங்கு அல்லது சம்பிரதாயம். பணம் பாதாளம் வரை பாயும். தக்கார் என்போரில் பெரும்பான்மையோர் ஆற்றும் அரும்பெரும் இறைப்பணி, சமூக நற்பணி, எவை என நாமிங்கு பேசாதிருப்பதே பெருமை. இந்துக் கோயில்களின் தக்கார் இறை மறுப்பாளராக இருக்கலாம், மாற்று மதத்தவராயும் இருக்கலாம் என்பது சமூக நீதியின் விதி.

அதற்காகத் தக்காருக்கு உண்டியலில் பங்கு, சொத்துக்களை வேண்டியவர்களுக்கு வேண்டியதைப் பெற்றுக்கொண்டு 99 ஆண்டுகளுக்குக் குத்தகைக்கு விடுதல், சிலைகளை ஆபரணங்களை காணாமல் போக்குதல், தம்மைப் பதவியில் அமர்த்திய அரசியல் கட்சித் தலைவருக்கு அத்தக்கூலியாகப் பணிசெய்தல் என்பவை தொழில் என்று நீங்கள் வீணாகக் கற்பனை செய்து கொள்ளலாகாது! இதெல்லாம் செய்வதாயின் அவர் எங்ஙனம் தக்கார்?

எச்சம் எனும் சொல் பற்றியும் நாம் பேசல் வேண்டும். ஒருவன் செய்த தான தருமங்கள், கல்விக்காக மருத்துவத்துக்காக செய்த சேவைகள், தான் சம்பாத்தியத்தையும் மூதாதையர் சொத்தையும் தன் பிள்ளைகளுக்குப் போக மிஞ்சியதை அறக்கட்டளை நிறுவி சமூகத்துக்கு ஆற்றிய பணிகள், மனிதகுல மேம்பாட்டுக்காகச் செய்த ஆய்வுகள், கலை இலக்கியம் இசைக்கு என ஆற்றிய ஊழியங்கள், எழுதிய நூல்கள், செய்த திருப்பணிகள், உடுக்கை இழந்தவன் கையெனப் பிறர்க்குச் செய்த உதவிகள் எனும் எண்ணற்ற காரியங்கள் ஒருவனின் எச்சம்.

தமிழாசிரியர் சொல்வார், “பெத்த பிள்ளைகளும் எச்சம்தான்டா!” என்று. பெரியவர்கள் இலகுவாக அறிவுறுத்துவார்கள், “எலே! அப்பன் பேரைக் காப்பாத்தணும் கேட்டயா?” என்று. “அப்பனுக்குப் பிள்ளை தப்பாமப் பொறந்திருக்கான்” என்பார்கள் பாராட்டாகவும் வசவாகவும்.

இன்றோ அறக்கட்டளைகள் என்பன பெரும்பாலும் வருமானவரி விலக்குக்கும், மறைமுகமான வெளிநாட்டுப் பணங்கள் பெறவும், செலவுக்கணக்கு எழுதவும் என்றே ஆகிப்போயின.

ஒருவனுடைய நல்ல காரியங்கள் யாவுமே அவனுடைய நல்ல எச்சங்கள். தக்கார் என்பது அவரது எச்சத்தால் காணப்படும். தகவிலர் என்பதுவும் அவரது எச்சத்தினாலேயே அறியப்படும். எவரும் அரசுப் பணியை உதிர்ந்த மயிர் என வீசிவிட்டுத் தம் இன மக்களுக்குப் போராட அரசியல் களமாட வரலாம். போற்றுதலுக்குரிய செயல். ஆனால் களமாட எனும் சொல் எழுத்துப் பிழையாகக் களவாட என்று மாறி இருபது ஆண்டுகளில் எழுநூறு கோடி சம்பாத்தியம், ஆயிரத்து இருநூறு கோடி சம்பாத்தியம் என்றால் எச்சத்தால் அவர் தக்காரா, தகவிலரா?

தகவிலர் என்றால் உண்மையற்றவர், நேர்மை அற்றவர், ஒழுக்கம் கெட்டவர், அறத்துக்கே கூற்றானவர், அரசியல் பிழைத்தவர், கூட்டிக் கொடுத்தவர், காட்டிக் கொடுப்பவர், வஞ்சகர், எத்துவாளி, ஏய்ப்பன், பொறுக்கி… என்ற குருவாயூரப்பா!

“நல்லோரு மனுசன்… பொட்டுனு போயிட்டான்” என்று சமூகம் வருந்துமானால் அவர் தக்கார். “பேப்பய… நீசப் பாவி… இப்பமாவது செத்தானே!” என்று சமுகம் ஆசுவாசப் பெருமூச்சு விடுமானால், அவர் தகவிலர். நெஞ்சில் ஈரம் கொண்டு, நியாயமாகப் பொருள் சேர்த்து, தன் சந்ததியாருக்கும் பொருள் ஈட்டி, ஏழை எளிய மக்களுக்கும் கொடுத்துச் சாகிறவன் தக்கார். தன் பெண்டு, தன் பிள்ளை, தன் பேரன், தன் சின்ன வீடு, வைப்பாட்டி, கூத்தியார், தன் கொழுந்தியாள், மைத்துனர், தன் சகோதர சகோதரிகள் அவர் எல்லோரது மக்கள், மருமக்கள் என்று நாட்டைக் கொள்ளையடித்துப் புன்மையான செல்வம் சேர்த்தவர் தகவிலர். இது நம் வசவல்ல, சாபமல்ல, வள்ளுவன் வாய்மொழி.

முன்பே சொன்னேன், எங்கள் தமிழாசிரியர் கற்பித்தார் என. எச்சம் என்பதற்குப் பிள்ளைகள் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம் என. அடாவடியாகத் திரியும் சிலரைப் பார்த்து ஊரில் பெரியவர் சொல்வார், “அப்பன் பேரைக் கெடுக்கதுக்குன்னே வந்து வாச்சிருக்கான், கழுதைக்கு மத்தது வாச்சது மாதிரி” என்று. “எப்படியாப்பட்ட மனுசனுக்கு இப்படியாப்பட்ட பிள்ளை!” என்பார்கள். எனவே நன்மக்கட்பேறு வாய்த்தவர் தக்காரும் வாய்க்காதவர் தகவிலருமா? சரி, மக்கட்பேறு இல்லாமற் போனவர்? திருமணமே செய்து கொள்ளாதவர்? எனவே எச்சம் எனும் சொல்லுக்கு மக்களையும் வேண்டுமானால் சேர்த்துக் கொள்ளலாமே தவிர, மக்கள் மட்டுமே என்று பொருள் கொளல் பொருந்தாது.

மற்றுமோர் கேள்வியும் உண்டு. தலைவன் ஒருவனுக்கு அவனது தளபதிகள், உப தளபதிகள், சிறு தளபதிகள், குறுந்தளபதிகள் என்போர் எச்சங்களா? காந்தியின், அம்பேத்காரின், மார்க்சின், செகுவேராவின், மாவோவின், பெரியாரின், காமராசரின் வழிவந்தவர் என்று தம்மை அறிவித்துக் கொண்டு கொலையும், கொள்ளையும் வஞ்சகமும் சூதும் தரகும் சுரண்டலும் அரசியல் வாணிபமும் செய்பவரைக் கணக்கில் கொண்டு அவர்களது தலைவர்களைத் தகவிலர் எனக் கொள்ளல் தகுமா? அந்தக் கணக்கில் பார்த்தால் கொண்டாடப்படும் மத குருக்களில் எவரை இன்று தக்கார் எனலாம்? எனவே எச்சங்களைக் கணிக்கும்போது தொண்டர்களையும் விலக்கி நிறுத்துவது தலைவருக்குப் பெருமை.

என்றாலும் தகவிலர் என்று வள்ளுவர் பேசும் குப்பைமேடுகளை, மலக்கிடங்குகளை, கழிவுநீர்க் கால்வாய்களை எத்தகு பட்டங்கள் சூட்டி, எங்கெங்கு சிலை நாட்டி, எப்படி ஆரவார அந்திமங்கள் செய்திருக்கிறோம் என்பதை சிந்தை தெளிவுள்ளோர் ஓர்மைப்படுத்திப் பார்க்கலாம்.
தகவு வேறு தகவல் வேறு என்பதை நாம் அறிந்துகொள்ள வேண்டும். தகவல் எனும் சொல்லுக்கு அகராதிகள் தரும் பொருள்களைத் தாழே தருகிறேன்.

தகவல் : 
1. Information, Intimation, செய்தி.

‘ஒரு தகவலும் வரவில்லை எனக்கு’ என்று தினமும் புழங்குகிறோம். அரசாங்கமும் ஆளுங்கட்சியும் சொல்ல விரும்புவதை மாத்திரமே பேசுகிற ‘தகவல் தொடர்புத் துறை’ உண்டு. ஊடகங்களும் தமது முதலாளிகள் கட்டளையிடும் தகவல்களை மட்டுமே அரித்துத் திரித்துச் சாயமேற்றி வெளியிடும்.

2. திருட்டாந்தம். திருஷ்டாந்தம் எனும் சமற்கிருதப் பிறப்பு. Citation, Illustration, Example.

3. Appropriate Answer. நேருத்திரம். அதாவது நேர்+உத்திரம். உத்திரம் என்றால் பதில். மலையாளத்தில் உத்திரம் எனும் சொல் புழக்கத்தில் உண்டு. நேர்விடை எனலாம் தமிழில்.
தகவல் எனும் சொல்லுக்கு மூன்று பொருள்கள் என்றால், தகவு எனும் சொல்லுக்கு பதினோரு பொருள்கள் தரப்பட்டுள்ளன அகராதிகளில், நிகண்டுகளில். பதிவுகள் கீழ் வருமாறு.

தகவு : 
1. Suitability, Fitness, Worthiness. தகுதி.
தகுதி எனும் சொல் திருக்குறளில் உண்டு. நடுவுநிலைமை அதிகாரத்தின் முதற்குறள் –
‘தகுதி என ஒன்று நன்றே பகுதியால்
பாற்பட்டு ஒழுகப் பெறின்’
என்று பேசும். அனைத்துப் பகுதி மக்களிடமும் முறை தவறாமல் நடந்துகொள்ளும் நேர்மை போற்றுதற்கு உரியது என்பது பொருள். மணிமேகலை சக்கரவாளம் உரைத்த காதையில் “தகவிலை கொல்லோ?” என்கிறது. தகுதி என்ற பொருளில்.

2. Similitude, Resemblance, Comparison, உவமை.

3. Quality, State, Condition, Manner, குணம்.

4. Emminence, Greatness, பெருமை.

திருவாசகத்தில் யாத்திரைப் பத்து பகுதியில் மாணிக்கவாசகர் ‘தகவே உடையான் தனைச் சாரத் தளராதிருப்பார்’ என்பார். பெருமை உடையவன் தன்னைச் சார்ந்தவர் என்றும் தளர்வடைய மாட்டார் என்பது பொருள்.

5. Mercy, Kindness, அருள்.
தகவுக்கு அருள் எனப் பொருளுரைப்பது சூடாமணி நிகண்டு.

6. தெலுங்கில் தகவு எனும் சொல்லுண்டு. பொருள் Justice, Equity, நடுவு நிலைமை.

7. Strength, Ability, வலிமை.
கம்ப ராமாயணத்தில், கிட்கிந்தா காண்டத்தில், மயேந்திரப் படலத்தில் கம்பன் பேசுவான் –
“நீலன் முதல்பேர், போர் கெழு கொற்ற நெடு வீரர்,
சால உரைத்தார், வாரி கடக்கும் தகவு இன்மை”
என்று. ‘நீலன், அங்கதன், சாம்பன் முதலாய போரில் சொல்லுவதற்கு அரிய ஆற்றல் காட்டும் கொற்ற நெடுவீரர் உறுதியாக உரைத்தனர், தமக்குக் கடல் கடக்கும் வலிமை இல்லை என’ என்பது பொருள்.

8. Knowledge, Wisdom, அறிவு.
தகவு எனும் சொல்லுக்கு அறிவு என்ற பொருள் தருவது அரும்பொருள் விளக்க நிகண்டு. கம்ப ராமாயணத்தில் அயோத்தியா காண்டத்தில், மந்திரப் படலத்தில் வசிட்ட மாமுனிவன் தயரதனிடம் கூறும் பாடல், “தக்கதே உரைத்தனை; – தகவோய்!” என்பது. ‘தகுந்ததையே உரைத்தாய் அறிவுடையவனே’ என்று பொருள் எழுதினார்கள்.

9. Clarity, தெளிவு.
தெளிவு என்ற பொருளைத் தகவுக்கு தருவது அரும்பொருள் விளக்க நிகண்டு.

10. Chastity, கற்பு.
பரிபாடலில் வைகையைப் பாடும் நல்லந்துவனார்,
‘தகவுடை மங்கையர்’ என்கிறார். கற்புடைய மங்கையர் என்று பொருள் சொன்னார்கள்.

11. Good Behaviour, Morality, Virtue, நல்லொழுக்கம்.
இந்தப் பொருளைத் தருவது யாழ்ப்பாண அகராதி.
ஆக தகவு எனும் சொல்லுக்கு நாமறியும் பொருள்கள் – தகுதி, உவமை, குணம், பெருமை, அருள், நடுவு நிலைமை, வலிமை, அறிவு, தெளிவு, கற்பு, நல்லொழுக்கம் எனப் பதினொன்று. இவற்றுள் உவமை, கற்பு எனும் இரு பொருள்கள் நீங்கலாகப் பிற ஒன்பதுமே திருவள்ளுவர் பேசும்

‘தக்கார் தகவிலர் என்பது அவர்தம்
எச்சத்தால் காணப் படும்’

எனும் குறளுக்குச் சிறப்பாகப் பொருந்துகின்றன. வியப்பாக இருக்கிறது! திருவள்ளுவர் எப்படியாகப்பட்ட சொல்லைக் கையாள்கிறார் பாருங்கள்! அவரே சொல்வன்மை அதிகாரத்தில் கூறுகிறார் –

‘சொல்லுக சொல்லைப் பிறிதோர் சொல் அச்சொல்லை
வெல்லும் சொல் இன்மை அறிந்து’

என்று. ஐந்து ‘சொல்’ கையாள்கிறார் இந்தக் குறளில். ஆமாம்! தகவிலர் எனும் சொல்லை வெல்லும் சொல் எது?

Recommendation என்ற ஆங்கிலச் சொல் நமக்கு அறிமுகமாகிச் சில நூற்றாண்டுகள் ஆயின. சமூகத்தில் செல்வாக்கு உடையவர்கள் கல்விக்கும் வேலைக்கும் பணி உயர்வுக்கும் ஒப்பந்தங்களுக்கும் நீதிக்கும் இதனைச் செய்து தகவுடைய எளியவர் வறியவர் வயிற்றில் அடித்தனர். பின்னர் Recommendation உடன் இலஞ்சமும் தாலிகட்டிக் கொண்டது. கல்வித்தகுதி எல்லாம் இருந்தாலும் நன்கொடை என்னும் புனைபெயர் பூண்ட இலஞ்சம் என்னை நந்திபோல் வழிமறித்து நின்றது. கோரப்பட்ட இருபத்தைந்தாயிரம் கொடுக்க வக்கில்லை 1970-களில். கல்லூரியில் கணித விரிவுரையாளர் வேலை மறுக்கப்பட்டது. வேலை கிடைத்திருந்தால் இதுபோன்ற கட்டுரைகளை எழுதிக்கொண்டிருக்க மாட்டேன். புல்கானின் என்பதுபோல் மறைபெயர் ஒன்று தரித்து முற்போக்குப் புரட்சிக் கட்டுரைகள் எழுதிக் கொண்டிருப்பேன்.
Recommendation என்ற சொல்லை சிபாரிசு என்று தமிழாக்கினர். ‘பெரிய சிவாரிசு இல்லாட்டா கெடைக்காது லே! நமக்கெல்லாம் எங்க? நரி சிவலோகம் போன கதைதான்!’ என்றார் அப்பா. Recommendation என்ற சிபாரிசு ஊழலின் முதல் காலடி. “பையன் நம்ம அக்காளுக்கு மகனாக்கும்… பாத்துச் செய்யுங்கோ!” போன்ற சொற்களே ஊழலின் வாசற்படிதான். இன்று ஊழல், லஞ்சம் எனப் பெருங்கூச்சல் இடுபவர்கள் அதனை மறத்தல் ஆகாது.

இன்று அமைச்சர்களாக, ஆளுநர்களாக, நாடாளுமன்ற – சட்டமன்ற உறுப்பினர்களாக ‘மக்கள் பணி’ ஆற்றுபவரில் பெரும்பான்மையோரும் கட்சித் தலைமகனுக்கு வந்த சிபாரிசுகள் இல்லாமல் சாத்தியமா? மாநகராட்சி, நகராட்சி, பேரூராட்சி, ஊராட்சி மன்ற உறுப்பினர் சிபாரிசு எனும் சொல்லின் அர்த்தம் அறியாதவர்களா? பேரூராட்சி தேர்தலுக்கு உறுப்பினர் பதவிக்கு நிற்பவர் ஐம்பது லட்சம் பணம் செலவு செய்கிறாராம். எந்த சிபாரிசுக்கும் செவிமடுக்காமல், அதைப்போல் நூறுபங்குப் பணம் எங்ஙனம் ஈட்டுவார்?

சிபாரிசு என்பது சமற்கிருதச் சொல் என்பதால் அதனைப் பரிந்துரை என்று தமிழ்ப்படுத்தினார்கள். சிறப்புரை, கருத்துரை, தகுதியுரை, அணிந்துரை, முன்னுரை, தலைமையுரை, வாழ்த்துரை, பணிந்துரை, அருளுரை, பரப்புரை போலப் பரிந்துரை. பரிந்து+உரை = பரிந்துரை. அற்புதமான சொல். ஆனால் சிபாரிசு, பரிந்துரை என எச்சொல் பயன்படுத்தினாலும் அது அநீதியின் அடுத்துள்ள சொல்தானே!

ஊழலுக்கான பாதையில் பல படிகள் கடந்து பரிந்துரை எனும் சொல்லில் வந்து தாவளம் போட்டுள்ளோம். Night Soil என்றாலும், சண்டாஸ் என்றாலும், கழிவு என்றாலும், மலம் என்றாலும், உண்மையில் அது பீ தானே நாயன்மாரே!
‘தன்னரிய திருமேனி சதைப்புண்டு தவிப்பெய்தி
பன்னரிய பலபாடு படும்போதும் பரிந்து எந்தாய்
இன்னதென அறிகிலார் தாம்செய்வ திவர்பிழையை
மன்னியும் என்றுஎழிற் கனிவாய் திறந்தார் நம் அருள்வள்ளல்’

என்பது இரட்சணிய யாத்திரீகத்தில் ஹென்றி ஆல்பிரட் கிருஷ்ணபிள்ளை பாடிய பாடல். இயேசுபிரான் சிலுவையில் அறையப்படும் காட்சியில். அங்கு பேசப்படும் சொல், பரிந்து.

பரிந்து எனும் சொல்லின் பிறப்பே பரிந்துரை. ஆனால் இன்று பரிந்துரை எனும் சொல் வந்து சேர்ந்திருக்கும் இடம் பரிதாபத்துக்குரியது. பரிந்துரையும் பணமும் இருந்தால்தான் இன்று கல்வி, வேலை, பணி உயர்வு, பதவி, ஒப்பந்தங்கள் and what not? நாம் தக்காரா தகவிலரா?

பேரகராதி தகவுரை என்றொரு சொல் தருகிறது. தகவு+உரை. தகவுரை என்பதன் பொருள் Recommendation, சிபாரிசு என்கிறது பேரகராதி. தொகுக்கப்பட்ட காலத்தில் பரிந்துரை எனும் சொல் பிறந்திருக்காது போலும். ஆனால் தகவுரை எனும் சொல் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டுச் சொல்.
வைணவ இலக்கிய நூல்களில் அஷ்டப் பிரபந்தம் என்று ஒன்று. அஷ்டம் என்றால் அட்டம், எட்டு. அஷ்டப் பிரபந்தம் பிள்ளைப் பெருமாள் ஐயங்கார் இயற்றியது. இத்தொகை நூலுக்கு, நூலாசிரியர் அஷ்டப் பிரபந்தம் என்று பெயரிடவும் இல்லை, இவற்றில் அடங்கிய எட்டுப் பிரபந்த நூல்களைச் சேர்த்தும் எழுதவில்லை. பின்னர் தொகுத்தவரோ, பதிப்பித்தவரோ இந்தப் பெயரைச் சூட்டி இருக்கலாம். சோழ நாட்டில் திருமங்கை என்னும் திருத்தலத்தில், அந்தண குலம் என்னும் யாவுயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டொழுகும் அறவோர் குலத்தில், வைணவ சமயத்தில் பிறந்த பிள்ளைப் பெருமாள் ஐயங்கார் காலம் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டு என்மனார் புலவ!
அஷ்டப் பிரபந்தம் என்றறியப்படுகிற இந்நூற்றொகையின் உறுப்புக்களான பிரபந்தங்கள் அதாவது சிற்றிலக்கியங்கள் எட்டு. திருவரங்கக் கலம்பகம் திருவரங்கத்து மாலை, திருவேங்கட மாலை, திருவரங்கத்தந்தாதி, திருவேங்கடத்தந்தாதி, அழகர் அந்தாதி, நூற்றெட்டுத் திருப்பதி அந்தாதி, சீரங்க நாயகர் ஊசல். ஆக ஒரு கலம்பகம், இரண்டு மாலை, நான்கு அந்தாதி, ஒரு ஊசல். கலம்பகம், மாலை, அந்தாதி, ஊசல் முதலாய சிற்றிலக்கியங்கள் பற்றி அறிய விரும்புபவர் எனது, ‘சிற்றிலக்கியங்கள்’ எனும் நூலைப் பார்க்கலாம். தமிழினி வெளியீடு, 2013.

அஷ்டப் பிரபந்தத்தில் ஏழாவது நூலான நூற்றெட்டுத் திருப்பதி அந்தாதி எனும் நூலில், திருப்பாடகம் எனும் திருத்தலம் பற்றிய பாடல் :

‘தவம் புரிந்த சேதநரை, சந்திரன், ஆதித்தன்,
சிவன், பிரமன், இந்திரனைச் செய்கை – உவந்து
திருப்பாடகம் மருவும் செங்கண்மால் தன்மார்பு
இருப்பாள் தகவு உரையாலே’

என்பதாகும். முனைவர் இரா.வ.கமலக்கண்ணன் உரை – ‘திருவுள்ளத்தில் மகிழ்ந்து திருப்பாடகம் என்னும் திருத்தலத்தில் நித்திய வாசம் செய்கின்ற சிவந்த கண்களை உடைய திருமால், தவம் செய்த ஆத்மாக்களை சந்திரனும், சூரியனும், சிவபிரானும், பிரமதேவனும், தேவேந்திரனும் ஆகச் செய்வது, தனது வலத் திருமார்பில் வீற்றிருப்பவளான திருமகளினது தகவுரையாலே ஆகும்!’ பாடலில் இருக்கும் தத்துவச் செய்திகளினுள் போக விரும்பாமல் எனதுள்ளம் நிலை கொள்வது, ‘தன் மார்பில் இருப்பாள் தகவுரையாலே’ என்னும் தொடரில்.
தகவுரை எனும் சொல்லின் பொருளாக நாம் சிபாரிசு, பரிந்துரை எனும் சொற்களையே நாடவேண்டியது இருக்கிறது. தகவுரை எனும் சொல் இன்னும் தூய்மையாக இருக்கிறது. சிபாரிசு, பரிந்துரை போல் ஆபாசப்படவில்லை. தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் தகவுரையாலும் காணப்படும். பரிந்துரைக்கு மாற்றாக, சகல தகுதிகளுடனும் தகவுரை எனும் சொல்லை அறிமுகம் செய்வதில் எமக்கு கர்வம் உண்டு.

தகவிலார் என்கிறார் திருவள்ளுவர். தகவின்மை என்றுமோர் சொல்லுண்டு. தகவு+இன்மை = தகவின்மை. அறிவு+இன்மை = அறிவின்மை, கரவு+இன்மை = கரவின்மை என்பது போல.

தகவின்மை என்றால் Unworthiness, Un suitability, தகுதி இன்மை என்பது ஒரு பொருள். Injustice, Partiality, நடுநிலை இன்மை என்பது இரண்டாவது பொருள். Trouble, Anxiety, வருத்தம் என்பது மூன்றாம் பொருள். தஞ்சைவாணன் கோவையின், ‘தணிவாய் நின் தகவின்மை’ என்ற பாடல் வரி மேற்கோள். உனது வருத்தம், பதற்றம் தணிவாயாக என்பது பொருள். முதல் இரண்டு பொருள்களுக்கும் மாற்றாக அரசியல்வாதித்தனம் என்றொரு சொல்லை உபயோகித்துவிடலாம்.

தகவோன் என்றொரு சொல்லும் கிடைக்கிறது. One who is eminently fitted என்று பொருள் சொல்லியிருக்கிறார்கள். Suitability of worthy என்றும். அதாவது தகவோன் என்றால் தகுதியுடையவன். தகவிலன் என்பதற்கு எதிர்ப்பதம் தகவோன். மறுதலையாகவும் சொல்லலாம்.

நாம் முன்பே குறித்த பதினோரு பொருள்களிலும் தகவு எனும் சொல்லை ஆள்கின்றன சங்க இலக்கியங்களான அகநானூறு, ஐங்குறுநூறு, கலித்தொகை, குறுந்தொகை, நற்றிணை, பரிபாடல், புறநானூறு முதலானவை. சில பாடல் வரிகளை மேற்கோளாகத் தர தன்முனைப்பு ஏற்படுகிறது.

அகநானூற்றில் காவிரிப்பூம் பட்டினத்துக் காரிகண்ணனார் பாடல் ‘அழி தகவு’ எனும் சொல்லை ஆண்டுள்ளது. அழிதகவு என்றால் வருந்துதல் என்று பொருள் சொல்கிறார் நாவலர் ந.மு.வேங்கடசாமி நாட்டார். அகநானூற்றில் ஓரம்போகியார் பாடல் ‘தற்தகவு’ என்ற சொல் தருகிறது. தன் தகவு என்பதே புணர்ச்சி விதிகளின்படி தற்தகவு ஆகிறது. தற்தகவு என்றால் தன் தகுதி என்று பொருள். தன் தகுதி என்ன என்று அறியாமல், அல்லது அபரிமிதமான மதிப்பீடு வைத்துக்கொண்டு சமூகப் பெருந்திரு என்று தம்மை நினைத்துக் கொள்பவர்கள் மக்களை மந்தை என்றெண்ணி அறிவுரையாக அருளிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் ஐங்குறுநூறு நூலில் முல்லைத்திணை பாடும் பேயனார், பாணன் பத்து முதற்பாடலில் “என் அவர் தகவே?” என்று கேட்கிறார். அவனது தகுதி என்ன என்பது பொருள். அடியாட்களும் குண்டர்களும் தரகர்களுமே இன்றைய தகவுகள்.

கலித்தொகையில் மருதக்கலி பாடிய மருதன் இளநாகனார், காமக் கிழத்தி கூற்றாகக் கூறுகிறார், ‘தாழ்ந்தாய் போல் வந்து தகவில செய்யாது’ என்று. மனக்குறை உடையவன் போல இங்கு வந்து தகுதி இல்லாச் செயல்களைச் செய்யாதே என்பது பாடல்வரியின் பொருள்.

குறுந்தொகையில் பாலை பாடிய பெருங்கடுங்கோ பாடல். பாலைத் திணையில் அமைந்தது. இயற்கைப் புணர்ச்சியில் இன்பம் தந்த தலைமகன் பிரிந்து போய் விடுவானோ எனும் அச்சத்தில் வருந்தும் தலைவியிடம் தலைவன் உரைத்தது.

‘மெய் இயல் அரிவை! நின் நல் அகம் புலம்ப,
நின் துறந்து அமைகுவென் ஆயின் எல் துறந்து
இரவலர் வாரா வைகல்
பல ஆகுக! யான் செலவுறு தகவே’

என்பது பாடல். ‘மெல்லியல்புகளை உடைய அரிவைப் பருவத்துப் பெண்ணே! நீ மனதினுள் வருந்திப் புலம்பாதே! உன்னைத் துறந்து வாழ்வேன் என்றால் என்னிடம் விரும்பி வந்து பொருள் பெற்றுச் செல்லும் இரவலர் என்னை நாடி வராது தவிர்க்கும் நாட்கள் பலவாக ஆகும்படியான தகுதியைப் பெற்றேன் ஆகுக!’ இது ஓர்நேர் உழவனார் மகனார் கோயம்புத்தூரில் உறையும் நாஞ்சில் நாடனார் உரை.

நற்றிணையில் பெயரறியாப் புலவன் ஒருவனின் பாலைத்திணைப் பாடல், ‘விசும்பின் தகவே’ என்று மழைமேகம் பொழியத் தகுதியுடையதாக நிற்கும் தன்மை உரைக்கிறது.

தகவு எனும் சொல்லின் பொருள்களை வரிசைப்படுத்தும்போது பரிபாடல் வரியொன்றை மேற்கோள் காட்டினோம். புறநானூற்றில் ஒரு பாடல் ஆலத்தூர் கிழார் சோழன் குளமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளிவளவனைப் பாடியது. திணை வஞ்சி. துறை துணை வஞ்சி. வஞ்சித்திணை என்பது பகையரசர் இடத்தைக் கொள்ளக் கருதி வஞ்சிப்பூ சூடிச் செல்வது. துணை வஞ்சித்துறை என்பது பிறரை வெல்லவோ கொல்லவோ துணிந்து நிற்கும் வீரனைச் சில கூறி அமைதிப்படுத்துதல். பதின்மூன்று வரிப்பாடலின் கடைசி வரி, ‘‘நாணுத் தகவு உடைத்தே!” என்று முடியும். பொருள், ‘நாணமுறச் செய்யும் தகுதியை, தன்மையை உடையது’ என்பது. கோவூர்கிழார் புறநானூற்றில் நெடுங்கிள்ளியைப் பாடும்போது, இதே சொற்றொடர் பயன்படுத்தியுள்ளார், ‘நாணுத் தகவுடைத்து’ என்று.

புறநானூற்றிலேயே சேரமான் சிக்கற்பள்ளித் துஞ்சிய செல்வக்கடுங்கோ வாழியாதனைப் பாடும் குண்டுகட்பாலியாதனார் –
‘என் சிறுமையின் இழித்து நோக்கான்,
தன் பெருமையின் தகவு நோக்கிக்,
குன்று உறழ்ந்த களிறு என்கோ?
கொய் உளைய மா என்கோ?
மன்று நிறையும் நிரை என்கோ?
மனைக் களமரொடு களம் என்கோ?
ஆங்கு அவை கனவு என மருள,வல்லே, நனவின்
நல்கியோனே, நசை சால் தோன்றல்,
ஊழி வாழி, பூழியர் பெருமகன்’
என்று பாடுகிறார்.

‘என் சிறுமையைக் கண்டு இகழ்ந்து பாராது, தனது சொந்தப் பெருமையும் தகுதியும் நோக்கி, குன்றென நிமிர்ந்த களிறுகளையும், மிடுக்குடன் தலை அசைக்கும் குதிரைகளையும், மன்றம் நிறைந்து போகும்படியாக ஆநிரைகளையும், வீட்டுப் பணி செய்யவும் களப்பணி செய்யவும் ஆட்களையும், நானிது கனவோ என மயங்கும்படி உண்மையில் வழங்கினான். அவன் என்னில் விருப்பம் மிகுந்த அன்புத் தலைவன், பூழி நாட்டுத் தலைவன். அவன் கடையூழிக்காலம் வரை நீடு வாழ்க’. இது பாடலின் பொருள்.
இங்கும் நமது தேடல், தகவு எனும் சொல் குறித்தே! தகுதி என்ற பொருளில் இங்கு தகவு ஆளப்பட்டுள்ளது. ஆகவே தகவு எனும் சொல் மிகவும் ஆழமான பொருளுடைய தமிழ்ச் சொல்லென அறிகிறோம்.

எனவே தகவு எனும் தன்மை, தக்கார் எனும் சிறப்பு, கடற்கரையில் புதைக்கப்பட்டு நினைவு மண்டபங்கள் எழுப்பப்படுவதிலோ, விரல்களை நீட்டிக்கொண்டு முச்சந்தி நாற்சந்திகளில் காகங்கள் இளைப்பாறச் சிலைகளாக நிற்பதிலோ, பாராளுமன்ற வளாகத்தில் சிலைவைக்க இடம் கோரிப் பெறுவதிலோ, விமான நிலையங்கள், இரயில் நிலையங்கள், பேருந்து நிலையங்கள் அரசுக் கட்டிடங்கள் எனப் பெயர் சூட்டுவதிலோ, இல்லை, இல்லை, இல்லவேயில்லை. கால் குப்பி மட்டரக மதுவுக்கும் காக்கா பிரியாணிக்கும் கூலிக் கூட்டம் ‘அம்மாடி தாயரே!’ அடிப்பதிலும், நடந்து வா, நடந்து வா என்று மேல்வலிக்காமல் கூக்குரல் இடுவதிலும், வாடகைக் கவிஞர் கூட்டம் இரங்கற்பா பாடுவதிலும், கொள்ளையின் சிதறிய எச்சில் துணுக்குகள் நக்கித் தின்றவர் கரைத் துண்டால் கண்ணீர் துடைப்பதிலும், பெத்த தகப்பன் செத்துப் போனது போல் மொட்டை அடிப்பதிலும் இல்லை.
தகவுடையவன், தக்கார் என்பவன் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தவன். அவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்.

புறநானூற்றில் நரிவெரூஉத் தலையன் என்ற புலவர் பாடுகிறார் –
‘நல்லது செய்தல் ஆற்றீர் ஆயினும்,
அல்லது செய்தல் ஓம்புமின்’

என்று. நம்மால் இயலுகிற காரியம் தக்காராக இருக்கிறோமோ இல்லையோ, தகவிலராக இல்லாது இருக்க முயலுவோம்!

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ”பெரியார்-ஒருகடிதம்” என்ற ஒரு கட்டுரையில் இக்குறள் குறிப்பிடபட்டுள்ளது (சுட்டியைத் தட்டுக)

ஈவேராவின் கருத்தை ஒருவன் விமரிசித்தால் ஈவேராவின் சீடர்களுக்கு கோபம் வருகிறது. வசைபாடுகிறார்கள், தாக்க வருகிறார்கள். ஈவேராவின் கருத்துக்களுடன் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை, அவருக்கு தமிழ்ப்பண்பாடு புரியவில்லை என்று சொல்லும் உரிமைகூட தமிழகத்தில் எவருக்கும் இல்லை என்று உண்மையில் ஈவேராவின் நாலைந்து பக்கங்களையாவது படித்தவன் சொல்ல துணிவானா? ஈவேரா தன் மீதான விமரிசனங்களுக்கு என்றுமே இடம் கொடுத்தவர் அல்லவா?

நான் மலையாளத்தில் எழுதிய முதல் கட்டுரையே மார்க்ஸிய அறிஞரும் அரசியல்தலைவருமான இ.எம்.எஸ் நம்பூதிரிபாட் பற்றிய கடுமையான மறுப்பும் விமரிசனமும்தான். நான் இ.எம்.எஸ்ஸை சந்திக்க நேர்ந்த சில நிமிடங்களில் என் கட்டுரையை நினைவுகூர்ந்து ஒரு கட்டுரையை எப்படி தீவிரமாக எழுதுவது என எனக்குச் சொல்லித்தந்தார் அந்தப் பேராசான். [கட்டுரையின் மையக்கருத்தே முதல் வரியாக இருக்க வேண்டும்]

‘தக்கார் தகவிலர் என்பது அவரவர் எச்சத்தால் காணப்படும்’ என்றார் வள்ளுவர். இன்றைய பெரியாரியர்களிடம் தெரிவது ஈவேராவின் முக்கியமான குறைபாடுதான். அவர் தனிபப்ட்ட முறையில் ஜனநாயக உணர்வும், மனிதாபிமானமும், அன்பும் கொண்ட மாமனிதராக இருந்தும் எதிர்மறை நோக்கை முன்வைத்தார். அந்நோக்கே இன்று ஒரு சிறு விவாதத்துக்குக் கூட தயாராக இல்லாமல் மேடையில் கூச்சலிட்டு வசைபாடும் பெரியாரியர்களை உருவாக்கியுள்ளது.

ஈவேராவை நிராகரிகக் வேண்டுமென நான் சொல்ல மாட்டேன். நாராயண குருவின் மரபினனான எனனல் அதை ஒருபோதும் சொல்ல முடியாது. அவரது இயக்கத்தில் இருந்த எளிமைப்படுத்தல்களையும், வெறுப்பையும் களைந்து அதை மேலும் ஆக்கபூர்வமாக ஆக்கவேண்டுமென்றே சொல்கிறேன். அதற்கு அவரை விரிவான விமரிசனத்துக்கு உள்ளாக்க வேண்டும். அப்படிச்செய்ய நாம் அவரை வழிபடும் மனநிலையை துறந்தே ஆகவேண்டும்.

Thirukkural - Management - Thoughts
Whether a person is fair, judicial, impartial or unfair is understood by the quality of people he has left behind. The defense by Valluvar in Kural 114 is that the personal qualities and life style of a father influences the qualities and life styles of his children.

The just and the unjust shall be known 
By what they leave behind.

Though this thought is debatable as other external environments have  their influences on the brought up of a person, there is semblance of truth in that wisdom. When a person leads an impartial, balanced, and fair life, his children will also practice those virtues to lead that sort of life. The sayings ‘Like father like son' or 'Chip of the old block' are definitely in line with Valluvar's thought.

ஒத்ததறிவான் உயிர்வாழ்வான்

குறள் 214
ஒத்ததறி வான்உயிர் வாழ்வான்மற் றையான் 
செத்தாருள் வைக்கப் படும்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஒப்புரவறிதல்]

பொருள்
ஒத்த தறிவோன் - ஒத்தது அறிவான் 
ஒத்தது - ஒப்பானது; தகுதியானது; உலகத்தார் அங்கீகரித்தது.

அறிவு - ஞானம்; புத்தி பொறியுணர்வு; அறியவேண்டியவை; கல்வி ஆன்மா
அறிதல் - உணர்தல் , நினைத்தல் , மதித்தல்
அறிவோன் - அறிந்து அதன் படி நடப்பவன் / ஒழுகுபவன்

உயிர்  - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

வாழ்தல்  - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்

உயிர்வாழ்தல் - உயிரோடுகூடியிருத்தல், சீவித்தல்
உயிர்வாழ்வான் - உயிர் வாழ்கின்றவர்களாக கருதப்படுவர்

மற்றையான் - மற்றவர்கள் எல்லோரும்

செத்தல் - சாதல்; தேங்காய்நெற்று; உலர்ந்து சுருங்கிய பனம்பழம், மிளகாய், வாழை முதலியன; மெலிந்தது; அறக்காய்ந்தது, பசுமையற்றது.-

செத்தாருள் - செத்த பிணம் என்று (அதவாது நடமாடினாலும் செத்த பிணமே) 

வைத்தல் - இடுதல்; அளித்தல்; இருக்கச்செய்தல்; பள்ளிக்குஅனுப்புதல்; வேலைமுதலியவற்றில்அமர்த்துதல்; சேமித்தல்; பாதுகாத்தல்; தனியாகஒதுக்குதல்; சிறையிலிடுதல்; உடைத்தாயிருத்தல்; அமைதல்; வைப்பாட்டியாகக்கொள்ளுதல்; தயாரித்தல்; நடத்துதல்; மதித்துப்போற்றுதல்; வரையறுத்தல்; எடுத்துச்சொல்லுதல்; மனத்திற்கொள்ளுதல்; தியானித்தல்; உண்மைஎன்றுகொள்ளுதல்; நிலைமாறாதபடிசெய்தல்.

வைக்கப் படும்- கருதப் படும்

மற்ற மாந்தரின் மகிழ்வும் துன்பமும் தனக்கு நேர்ந்ததுபோல் உணர்பவனே வாழும் மனிதன். மற்றையான் செத்தவனும் நிகரானவன்

உரை 1
உயிர் வாழ்தலின் அர்த்தமே பிறருக்கு உதவுவதுதான். மற்றவர் இறந்தவர்கள்.  
(நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்) 
பொல பொலவென்று பொழுது புலருகின்ற நேரம் வள்ளுவப் பெருந்தகையைக் காணச்சென்றேன். வழக்கம் போல எழுதிக் கொண்டிருந்தார். என்னைக் கண்டு கொள்ளவேயில்லை.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்கு ஏதோ ஒன்றன் பின் ஒன்றாக எழுதுகின்றார் என்று மட்டும் தெரிந்தது. பெரியவர்கள் பக்கத்தில் போய் என்ன எழுதுகின்றார்கள் என்று பார்க்கின்ற தவறை எப்படிச் செய்ய இயலும். சிறிது கழித்து அவரே என்ன நலமாக இருக்கின்றாயா என்றார். நலம்தான் என்றேன். மிகுந்த அச்சத்தோடு என்ன எழுதிக் கொண்டிருந்தீர்கள் தந்தையே என்றேன்.

இந்த ஊர்ச் சவக்கிடங்கில் வைக்கப் பட்டுள்ள சவங்களை அகர வரிசையில் எழுதிக் கொண்டிருந்தேன். என்றார். எனக்குப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. மெதுவாகக் கேட்டேன். அது மருத்துவமனை நண்பர்கள் வேலையல்லவா.அதனைத் தாங்கள் ஏன் செய்ய வேண்டும் என்றேன்.

அவர்களுக்கு இந்த வேலையினைச் சரியாகச் செய்யத் தெரியவில்லை. ஆகவேதான் நான் அந்த வேலையினைச் செய்யத் தலைப் பட்டேன். என்றார்.

பெரியவர்கள் எது செய்யினும் அது சரியாகத்தானே இருக்கும்.

அந்தப் பட்டியலைப் பார்க்கலாமா என்று கேட்டேன்.

எனது கையிலே தந்தார்

பார்த்தேன். பதறிப் போனேன்.

ஆமாம் ஊரில் உயிரோடு இருக்கின்ற மிகப் பெரிய பணம் படைத்தவர்கள் வணிகர்கள் நில உடைமையாளர்கள் என்று பல பேரை சவக்கிடங்கு பட்டியலில் வள்ளுவப் பெருந்தகை எழுதியுள்ளார்.

அச்சத்தோடு அவரைப் பார்த்தேன்.

என்ன என்றார்.

தந்தையே இவர்கள் எல்லோரும் உயிரோடு உள்ளனர். இவர்களைத் தாங்கள் சவக்கிடங்கில் அடுக்கியுள்ளீர்களே என்றேன்.

ஆமாம் தாங்கள் இறந்தது தெரியாமலே இவர்கள் உயிரோடு உள்ளனர்.

இவர்கள் சவங்கள் என்று தெரியாமல் இந்த மக்களும் இவர்களைப் பார்த்துப் பயந்தும் வணங்கியும் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இவர்கள் சவங்கள் என்பதனை மக்களுக்கு தெரிவித்து சவக்கிடங்கிற்கு அனுப்ப உடனடியாக வேண்டிய வழி வகைகளைச் செய் என்றார்.

பேரறிஞர் என்ன சொல்ல வருகின்றார் என்று எனக்குப்புரியவில்லை.

கைகட்டி வாய் பொத்தி நின்றேன்.

வள்ளுவர் சொன்னார். இந்த ஊரிலே ஏழைக் குழந்தைகள் கல்வி பயில நல்ல பள்ளி உள்ளதா. ஏழைகளுக்கென்று நல்ல மருத்துவமனை உள்ளதா. ஏழைகளின் பசி தீர்க்க வழி உள்ளதா. சமூகம் தந்துள்ள பொருளை இந்தச் சமூகத்திற்குத் தராத இந்தப் பணக்காரர்களும் வணிகர்களும் நில உடைமையாளர்களும் இன்னொரு உயிரின் துன்பம் துடைக்கும் உணர்வற்றவர்களாக இருந்தால் அவர்கள் செத்தவர்கள் தானே. பிறகேன் அவர்களை நாம் உயிரோடு உள்ள மனிதர்கள் வரிசையில் வைக்க வேண்டும்.
அடுத்தவர் துன்பம் தீர்க்க எண்ணாத அவர்களை அதனால்தான் சவக் கிடங்கிலே வைத்தேன். என்ன சொல் நான் செய்தது சரிதானே.

என்ன பதில் சொல்ல இயலும் தந்தையிடம். சரி சரி சரி என்றே சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தேன்.

உரை 2: யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
உலகில் உள்ள சடப்பொருட்கள், உயிர்ப்பொருட்கள் அனைத்தும் இறையாற்றல் என்னும் அற்புதப் பேராற்றலால் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது. இறைநிலையில் அடங்கியுள்ள இருப்பு, விரைவு அறிவு எனும் முத்தன்மையும், எந்தத் தோற்றத்திலும் வடிவம், துல்லியம், இயக்க ஒழுங்கு (Pattern, Precision, Regularity) இவையாக அமைந்து இனிமையான முறையில் இயற்கையாக (with Natural Rhythm) இயங்கிக் கொண்டு இருப்பதை உணர்கிறோம். சடப்பொருட்களோடும் உயிர்ப் பொருட்களோடும் தினப்படி வாழ்வில் தொடர்பு கொள்ளும் வாய்ப்பு பெற்றவன் மனிதன். சடப்பொருட்கள் தரத்திற்கேற்பவும், உயிர்ப்பொருட்களின் உணர்வுநிலை, மனநிலைகட்கேற்பவும், அவற்றோடு தொடர்பு கொள்ளக் கூடிய பண்பை வளர்த்துக் கொள்ளவேண்டும்; பழகிக் கொள்ளவேண்டும். எண்ணம், சொல், செயல் மூன்றாலும் எந்தப் பொருட்களின் தரம் குலையாமலும், உயிர்களுக்கு வருத்தம் நேராமலும் நுட்பத்தோடு, அவ்வவற்றோடு தொடர்பு கொண்டு பயனடைய வேண்டும். எந்தப் பொருளுக்கும் முறையான அணு அடுக்குகள் உள்ளன. அத்தகைய அணு அடுக்குகளான கட்டடங்களுள் காந்த ஆற்றலானது நிரம்பி ஒவ்வொரு வகையான அசைவிலும் அது தன் காந்த ஆற்றலை அழுத்தமாக, ஒலியாக, ஒளியாக, சுவையாக, மனமாக மாறுவதுடன், உயிர் இனங்களிலே இவற்றிற்கு மேலாக இன்பம், துன்பம் என்ற உணர்வுகளைப் பெறுவதும் இயல்பு. இந்த நுட்பமான உண்மைகளை அறிந்து எந்தப் பொருளையும், உயிரினங்கள், மனிதர்கள் இவற்றையும் அந்தந்த நிலையிலும், இடங்களிலும் அவற்றின் நிலைமைக்குக் ஒத்து, உணர்ந்து, விளைவறிந்த விழிப்போடு கையாளவும், தொடர்பு கொள்ளவும் வேண்டும் என்பதே இக்குறளிலுள்ள உட்கருத்தாகும். மனிதனுக்கு வாழ்வில் இத்தகைய பண்பு இருக்க வேண்டும். உடலாகவும், உயிராகவும், மனமாகவும் இருக்கும் மனிதன், இத்தகைய பேரறப் பண்பாட்டோடு வாழ வேண்டும். அப்படி இல்லையானால் நடைப்பிணமாகத்தான் அவனைக் கருத நேரிடும். பிணம் என்றால் பயனற்றது என்ற ஒரு கருத்தோடு அது இருக்கும்போது மற்றவர்களுக்கு கெட்ட மணம் வீசுவதாலும், கிருமிகளை வெளியேற்றுவதாலும் சுற்றியுள்ளவர்களுக்குத் துன்பமே உண்டாகும். அதுபோல உயிரோடிருப்பவர்களும் பிறருக்கு உதவியின்றியும், துன்பம் விளைவித்துக் கொண்டேயும் இருந்ததால் நடைப்பிணம் என்று மதிக்கப்படுவர். ஒத்து உணர்ந்து வாழும் பண்பு இல்லாதவர்கள் நடைப்பிணமாக மதிக்கத் தக்கவர் என்று விளக்குகிறது இந்தக் குறள்.

உரை 3 : நன்றி (அம்மன் தரிசனம்)

இனி அடுத்த குறளில் அவர் சொல்லும் கருத்து மிகவும் சுவையானது.
ஒத்தது அறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான்
செத்தாருள் வைக்கப் படும்.

பிற உயிர்களின் இன்ப, துன்பங்களை அறிந்து கொள்வதும், அதற்கு துன்பம் நேராதபடி நடந்து கொள்வதுமே ஒத்தது அறிவதாம்.

ஒருநாள் வள்ளலாரின் சொற்பொழிவைக் கேட்பற்காக, ஓர் அன்பர், மாட்டு வண்டியை மிகவும் வேகமாக ஓட்டிக் கொண்டு வந்தாராம். அவருக்கு சொற்பொழிவை முழுவதும் கேட்டுவிட வேண்டும் என்ற ஆர்வம்.

இதை வள்ளலாரிடமே அவர் சொன்னபோது, ‘அட பாவமே! அடியேன் சொற்பொழிவிற்காக ஒரு வாயில்லா ஜீவனை ரொம்பவும் வதைத்து விட்டாயே! இத்தனை தூரம் ஓடி வந்தால் மாட்டுக்கு எப்படி மூச்சிறைக்கும்?’ என்று வருந்தி அந்த மாடுகளை அன்போடு வருடிக் கொடுத்தார். இதுதான் ஒத்தது அறிவது எனப்படுகிறது.

சக மனிதர்களின், பிற உயிர்களின் உணர்வு புரியாமல், நடந்து கொள்கிறவன், அதற்கு உபகாரமின்றி வாழ்பவன், செத்தாருள் வைத்து எண்ணத் தக்கவன் என்கிறார் அவர்.

குழந்தைத் திருடர்களை, கிட்னி திருடர்களை, ஆதாயம் கிடைக்கும் என்றால், உயிருக்கே ஊறு விளைவிக்கக்கூடிய, போலி மருந்துகளை மக்கள் தலையில் கட்டும் கயவர்களை...

பலபேர் தற்கொலை செய்து கொள்வார்களே என்ற பாபத்தின் பயமில்லாத, பொதுப்பணத்தை சுருட்டிக் கொண்டு ஓடும் பைனான்சியர்களை...

எப்படி மனிதர்கள் என்று சொல்வது?

அவர்களுக்கு உணர்வு கிடையாது. பிறர் உணர்வும் புரியாது. அவர்கள் ஜடம்; ஆதலால் பிணம்.

எனக்குத் தெரிந்த தனவந்தர் ஒருவர் இறந்து போனார். அவர் வாழும் காலத்தில் எவருக்கும் சல்லிக்காசு கூட உதவியதில்லை. எச்சில் கையால் காக்காய் ஓட்டாதவர் என்பார்களே அந்த ஜாதி. அப்படிப் பட்டவர் இதய நோயால் இறந்து போனார்.

இதைக் கேள்விப்பட்ட போது, ஒருவர் சொன்னார், “அவருக்கு இதய நோய் இருக்க வாய்ப்பில்லை, ஏனென்றால் அவருக்கு இதயமே இருக்க வாய்ப்பில்லையே!”

மற்றொரு நபர் அந்த கருமியின் சாவைப் பற்றி வேறுவிதமாகக் கேலி செய்தார். “அவர் இறந்து விட்டாரா? அவர் எப்போது உயிரோடு இருந்தார்?”

உயிர்க்குலத்தின் உணர்வுகளை ஒத்து உணராதவன், பிறர் துன்பம் தமக்கே வந்த துன்பம் போல் கருத முடியாதவன் எவனோ, அவனே ஒத்தது அறியாதவன். பிறர் துன்பம் தன் துன்பமாய்க் கருதி நீக்க முயலுபவன் ஒத்தது அறிகிறவன்.

இங்கே, வாழும் பலரில் ஏற்கெனவே இறந்து போனவர்கள் தாம் அதிகம்.

சிலபேர், நண்பர்களுக்கு உதவி செய்வார்கள். பண உதவி செய்தால் அதை வட்டியுடன் திரும்ப எதிர் பார்ப்பார்கள்.

ஐயாயிரம் நன்கொடை தந்தாலும், அதற்கு ஐம்பதாயிரத்துக்குரிய விளம்பரம் தேடுகிறவர்களும் இருக்கிறார்கள்.

பிறர் மதிக்க வேண்டும் என்பதற்காக உபகாரம் செய்தவன், பிரதிபலன் இல்லாவிட்டால் அலுத்துக் கொள்கிறான்; அலட்டிக் கொள்கிறான்.

பிறரைத் தன்போல் மதித்து உபகாரம் செய்கிறவன்தான் உண்மையில் உபகாரம் செய்தவனாகிறான். அவனுக்கே அதற்குரிய பலனும் கிடைக்கிறது.

இனி மற்றொரு குறளைப் பார்ப்போம்.
ஊருணி நீர் நிறைந்தற்றே உலகவாம்
பேரறி வாளன் திரு.

உலகத்தை நேசிக்கும் பேரறிவாளனின் செல்வம் ஊருணி நீர் நிறைந்தது போல் ஊருக்குப் பயன் தரும் என்கிறது குறள்.
உலகத்தை நேசிக்கும் பேரறிவு எல்லாருக்கும் வாய்க்காது. எவன் பேரறிவு உடையவனோ அவனே உலகத்தை நேசிக்கிறான்.

சிற்றறிவு தன்னையே நேசிக்கும். தன்னையே கொண்டாடும்.

பேரறிவு என்பது, ‘சர்வம் பிரம்ம மயம்’ என்று அறிந்து கொள்ளும் அறிவுதான். அவ்வறிவுதான் தன்னைப் போல் பிறரை நேசிக்க வைக்கும்.

அசடர்களை ஆசை ஆட்டிவைக்கிறது. அறிஞர்களை கருணை இயங்க வைக்கிறது.

அந்தக் கருணைதான் ஒப்புரவின் அடிப்படையாக இருக்கிறது.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: ஒத்தது அறிவான் உயிர் வாழ்வான் - (நாட்டுக்கு) ஒத்த செயலைச் செய்பவன் உயிரோடு கூடி வாழ்பவன்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும்- அச் செயலைச் செய்யாதான் இறந்தவருள் (ஒருவனாகக்) கருதப்படுவான்.

அகலம்: நாட்டுக்கு ஒத்த செயல் - ஒப்புரவு

கருத்து: ஒப்புரவு செய்கின்றவன் உயிரோடு கூடி வாழ்கின்றவன்; ஒப்புரவு செய்யாதான் பிணத்தை ஒப்பன்.

உரை 5 (நன்றி: அஷோக்)
வள்ளுவரின் வெறுப்பின் உச்சமாக இக்குறள் ஒலிக்கிறது. “செத்தான்” என்பது, மிகவும் மரியாதைக் குறைவான சொல், இறந்தவரைக் குறிக்க. ஒப்புரவு இல்லாரை, அவ்வாறு சொல்வதன் மூலம், பிறர்குதவி செய்யும் குணமில்லாரை அவர் எவ்வாறு நினைக்கிறார் என்பதைத் தெளிவாக காட்டிவிடுகிறார்.

உலகநடைக்கு பிறருக்கு உதவி செய்து வாழும் பெருங்குணமே ஏற்றது, அவ்வாறு வாழ்கின்றவரே உயிரோடு வாழ்கின்றவர், மற்றவரெல்லாம், உயிரிருந்தும் பிணம் போன்றவரே. ஏனெனில் பிணத்துக்குத்தான் தன்முன்னர் தோன்றும் இல்லார்க்கு, அவர் முகமறிந்து உதவுதல் என்பது இயலாது. இதயத்தில் துடிப்பும், ஈரமும் உள்ளோர்க்கு அவ்வாறு பாராமுகமாய் இருத்தல் இயலாது.

மேலும்: இனிதல் (நன்று)
மேலும்: அஷோக் (முழு உரை)
மேலும்: பாட்டி சொல்லும் கதைகள்
மேலும்: சத்யானந்தன்

குறட் கருத்து   (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
வள்ளுவரைத் தவமிருந்தே பெற்றாள் நல்ல
வடிவழகில் சிறந்தோங்கும் தமிழாம் தாயாள்
அள்ளி அவர் தருகின்ற செல்வம் எல்லாம்
அப்படியே கைக் கொண்டால் வெற்றி கொள்வீர்
எள்ளி நகையாடுதற்கு இடமேயின்றி
எங்கேயும் நீரே தான் தலைமை ஏற்பீர்
உள்ளி அவர் வழி ஒன்றே உண்மை என்று
உணர்ந்தால் நீர் உலகத்தின் உயரே நிற்பீர்

பிறப்போடு இறப்பதனைக் கணக்கெடுக்கும்
பேரேடு அரசாங்கக் கையில் உண்டு
பொறுப்பாக அவர் எடுக்கும் கணக்கை நம்பி
பூமியிலே வாழ்கின்றார் மனிதரெல்லாம்
சிறப்பாக இதை விட்டு வள்ளுவனார்
செய்கின்றார் இப் பணியைத் தனி ஆளாக
கடுப்பாகிப் போயிடுவார் சிலரும் கண்டால்
கலகலத்துச் சிரிப்பீர்கள் நீங்கள் கண்டால்

உயிரோடு ஊரினிலே உயர்ந்தவராய்
உலவுகின்ற பல பேரை வள்ளுவரும்
அயராமல் சவக் கிடங்கில் வைக்கச் சொல்லி
அரசுக்கு ஆணையொன்றை அருளிச் செய்தார்
பயிருக்குள் களை போல வாழுகின்ற
பணம் படைத்தோர் மற்றவர்க்கு உதவி வாழார்
உயிரோடு இருந்தாலும் செத்தார் என்றே
உரைக்கின்றார் உறைக்கட்டும் உலகுக்கென்றே

படிப்பதற்கு உதவியின்றி தவிக்கும் ஏழ
பக்க த்திலே இருந்தும் உதவ எண்ணார்
அடி வயிற்றுப் பசியதனால் கலையிருந்தும்
அறிவிருந்தும் அழிவாரைக் காக்க எண்ணார்
கடி மணத்தைக் காணவொண்ணா ஏழ்மையிலே
கதறி நிற்கும் கன்னியர்க்கு உதவி செய்யார்
பெரியவராய்ப் பணம் கொண்டு வாழ்ந்தாரேனும்
பிணம் என்று கிடங்கினிலே வைக்கச் சொன்னார்

நன்றி (MovingMoon)
ஒப்புர வொழுகும் எண்ணம்
.. உடையவன் அதனைப் போற்றும்
அப்பெரும் பண்பினாலே
.. அனைவரின் துன்பம் நீங்க
தப்பிலா துதவி வாழும்
.. தரத்தினால் உயர்ந்தோன் ஆவான்;
அப்படி உதவா தானை
.. அழிந்ததாய் உலகம் எண்ணும் (4)

பரிமேலழகர் உரை
உயிர் வாழ்வான் ஒத்தது அறிவான்-உயிரோடு கூடி வாழ்வானாவான் உலக நடையினை அறிந்து செய்வான்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும்-அஃதறிந்து செய்யாதவன் உயிருடையானே யாயினும் செத்தாருள் ஒருவனாகக் கருதப்படும். 
விளக்கம்
(உயிரின் அறிவும் செயலும் காணாமையின், 'செத்தாருள் வைக்கப்படும்' என்றார். இதனான் உலகநடை வழு வேதநடை வழுப்போலத் தீர்திறன் உடைத்து அன்று என்பது கூறப்பட்டது.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஒத்தது அறிவான் உயிர்வாழ்வான் - ஒப்புரவு செய்வானும் செய்யாதானுமாகிய இருவகைச் செல்வருள், செய்பவனே உயிரோடு கூடி வாழ்பவனாவன்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும் - மற்றச் செய்யாதவன் செத்தாருள் ஒருவனாகக் கருதப்படுவான்.

 உயிருக்குரிய அறிவுஞ் செயலுமின்மையின், நடைப்பிணமென்றுங்
 கருதப்படாது பிணமென்றே இழிந்திடப்படுவான் என்றார்.

மணக்குடவர் உரை
ஒப்புரவறிவான் உயிர்வாழ்வானென்று சொல்லப்படுவன். அஃதறியான் செத்தவருள் ஒருவனாக எண்ணப்படுவன். இஃது ஒப்புரவறியாதார் பிணத்தோ டொப்ப ரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒப்புரவை அறிந்து போற்றிப் பிறர்க்கு உதவியாக வாழ்கின்றவன் உயிர்வாழ்கின்றவன் ஆவான், மற்றவன் செத்தவருள் சேர்த்துக் கருதப்படுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உழைக்கும் சக்தி அற்றவர்க்கு உதவுபவனே உயிரோடு வாழ்பவன். உதவாதவன் இருந்தாலும் இறந்தவனாகவே எண்ணப்படுவான்.

Thirukkural - Management - Corporate Social Responsibility
A person is considered alive only when he is sensitive to the needs of all creations and serves them to satisfy their needs. That is why the philosophy' service before self’s is a reflection of Kural 214.

He only lives who is kin to all creation
Deem the rest dead.

If a person fails to be sensitive to the needs of other beings or lacks perceptiveness, he cannot serve them to fulfil their needs. If a person does not serve others' needs, he is considered dead. So, there is a social obligation to serve others. What is applicable to an individual is applicable to an organization as well. Let your organization serve the society to be served well in turn.

செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை

குறள் 1151
செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை மற்றுநின் 
வல்வரவு வாழ்வார்க் குரை.
[காமத்துப்பால், கற்பியல், பிரிவாற்றாமை]

பொருள்
செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்.

செல்லாமை - பிரிந்துபோகாமை; வறுமை; வலியின்மை; செய்யவேண்டியவை; ஆற்றாமை.

உண்டேல்உள்ளது என்றால்
உண்டு - உள்ள தன்மையை உணர்த்தும் ஐம்பால் மூவிடத்திற்கும் உரிய ஒரு குறிப்புவினை முற்றுச்சொல்; ஓர்உவமஉருபு
- To say it is. 2. [vul. adverbially.] Much, exceedingly, more, நிரம்ப. உண்டெனத்தரவேண்டும்

எனக்கு - என்னிடம்
உரை - உரைக்கை; சொல் பொருள்விளக்கம்; ஒலி பேச்சு மொழி முழக்கம் ஆசிரியவசனம் ஆகமப்பிரமாணம் மாற்றுரை; விடை பொன் புகழ் தேய்வு எழுத்தின்ஒலி; புகழுரை; விரிவுரை
உரை - (வி)தேய்; ஒலி சொல் பேசு

உரைத்தல் - ஒலித்தல்; சொல்லுதல் தேய்த்தல் மாற்றறியத்தேய்த்தல்; மெருகிடுதல் பூசுதல்

எனக்கு உரை - என்னிடம் சொல்.
- தலைமகளை ஒழித்து 'எனக்கு' என்றாள், தான் அவள் என்னும் வேற்றுமை அன்மையின்

மற்று - இல்லையென்றால்
part. 1. An expletive; ஓர்அசைநிலை. (தொல். சொல். 264.) 2. A disjunctive;வினைமாற்றுக் குறிப்பு. (நன். 433.) 3. A term meaning other, another; பிறிதுப்பொருட் குறிப்பு. (நன்.433.)--adv. 1. Again; மறுபடியும். (W.) 2.Subsequently, afterwards; பின். 3. See மற்றப்படி.

நின் - நீங்கள் 

வல்வரவு - (பிரிந்து சென்று) விரைந்து வருவீர்கள் என்று சொல்வது என்றால்
வல் - வலிமை; திறமை; மேடு; சூதாடுகருவி; முலைக்கச்சு; விரைவு, சீக்கிரம்
வல்வரவு - வருகை

வாழ்வார்க்கு - அப்பொழுது இங்கு உயிர் வாழ்வார்களே
உரை - (அவர்களிடம்) சொல்

முழுப்பொருள்
தலைவன் வெளியூர் / வெளிநாடு வேலை நிமித்தமாக செல்கிறான். இதனை தோழி மூலமாக அறிந்துக்கொள்கிறாள் தலைவி.

தலைவன் தன்னிடம் பிரிந்து செல்ல போகிறேன் என்று அவன் வாய்த்திறக்கும் முன், தலைவி சொல்கிறாள்
நான் உன்னை பிரிந்து செல்லமாட்டேன் என்று சொல்வாதாக இருந்தால் என்னிடம் சொல். அப்படி இல்லை என்றால், வேலையை துரிதமாக முடித்து விரைந்து வந்துவிடுவேன் என்று நீ (சமாளிப்புகளை) சொல்லவாய் என்றால், நீ வந்து சேர்வாய் அல்லவா, அப்பொழுது உயிரோடு இருக்கக்கூடியவர்களிடம் சென்று சொல், என்னிடம் சொல்லாதே ஏனெனில் அது அவர்களுக்கு நல்வரவு எனக்கு வல்வரவு.

1) பிரிவு என்ற ஒன்றை தாங்க முடியாத அளவிற்கு தலைவி தலைவன் மீது பேரன்பு கொண்டு உள்ளாள் என்பதை காட்டுகிறது இக்குறள்.

2) இவன் பிரிவை மற்றவர் தாங்கிக் கொள்வர் அதாவாது தந்தை, தாய், தம்பி, தங்கை, அண்ணன், அக்கா; ஆனால் இவன் பிரிவை தலைவி தாங்க மாட்டாள் என்று கூறி தலைவியின் அன்பு  முற்றிலும் வேறு என்று உணர்த்துகிறது.

3) தலைவன் தனக்கானவன் என்று நினைக்கிறாள் தலைவி. அவன் தன்னைவிட்டுப் பிரியக்கூடாது என்று நினைக்கிறாள். ஆதலால் அதுமட்டுமே அவளுக்கு வேண்டும். வேறு ஏதும் அவளுக்கு வேண்டா. ஆதனால் தான் ”மற்றுநின்” என்று கூறுகிறாள் தலைவி. அதவாது வேறு எதுவாக இருந்தாலும் மற்றவர்களிடம் (பெற்றோர், சகோதர சகோதரிகள்) கூறு

4) சில பல கணவன் மார்கள், நமது வீட்டிற்க்காக, நமது நலனிற்காக, நமது குழந்தையின் நலனிற்காக, பொருள் ஈட்டத்தான் செல்கிறேன், ஒரே வாரத்தில் வந்துவிடுவேன் என்று சொல்வார்கள். அது மட்டும் இன்றி, இந்த அலுவலுகத்தில் நான் தான் செல்ல வேண்டும், வேறு ஆள் கிடையாது, கண்டிப்பாய் செல்லவேண்டும் என்றும் சொல்ல முனைப்பார்கள். இது ராஜாங்க செயல், கட்டளை என்ற அளவிற்கு கட்டுமானம் செய்வார்கள். உனக்கு மட்டுமா பிரிவின் துயர், எனக்கும் தான் பிரிவின் துயர் உள்ளது என்று உன்னை நான் பிம்பம் போல் பிரதிபளிப்பதாக சமாளிப்பார்கள். (ஏன் இது சமாளிப்பு என்றால் தலைவியை விட வேலை பெரிதாய் போய்யிற்று தலைவனுக்கு). அத்தகைய பொய்ப் பேச்சுகள், சமாளிப்புகள்  ஆகியவற்றை தலைவி நன்கு அறிவாள் (ஏன் என்றால், அவன் தலைவன் ஆயிற்றே). ஆதலால் தான் அவன் சமாளிப்புகளும், காரணங்களும் அடுக்கும் முன் ”செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை” என்று அவன் வாயை மூடிகிறாள்.

5) தோ, இங்க தான் இருக்கு ஜெர்மனி. உலக வரைப்படத்தில் கை வைத்து , தோ பார் பக்கத்துல தான் இருக்கு என்று கூறுவார்கள். போய்ட்டு ஒரே ஒரு Conference, ஒரே ஒரு porting தான், முடிச்சிட்டு அடுத்த வாரம் சீக்கிரம் வந்துறேன் அமூதே என்று தலைவன் மார்கள் சொல்வார்கள். இத்தகைய ஏமாற்று வித்தைகளை தலைவி நன்கு அறிவாள். ஆதலால் தான் வல்வரவு என்று ஒருவார்த்தையை தேர்ந்து பயன்படுத்தியுள்ளார் திருவள்ளுவர்.
(உதாரணம்: ரோஜா திரைப்படத்தில் ரிஷி (அரவிந்து சாமி), ஒரு வாரத்தில் ராஜாங்க காரியம், டீகோடு (DECODE) பண்ணிட்டு வந்துருவேனு சொல்வார் (திரைப்படத்தில் அப்படி வராது. படத்தில் இப்படி வரும்: என்ன அம்மா நீயும் அவக்கூட சேந்துட்டு-னு சொல்லுவார்). ரோஜா(மதுபாலா), இத்தகைய சமாளிப்புகளை எதிர்பார்த்துத்தான் (நான் யென் பொட்டிப் படுக்கைலான் கூட கட்டி வெச்சுட்டேன்.) மூட்டை முடிச்சுகளுடன் ஆயுத்தமாக இருப்பார்.

ரோஜா திரைப்படத்தில் வரும் அக்காட்சியின் காணொளியை காண இங்கே சொடுக்குக :) -> https://www.youtube.com/watch?v=AaEQtqMHCIE&t=334s

6) எழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் அவர்கள் வல்வரவு என்பது நல்வரவு என்ற சொல்லின் எதிர்பதமாக பார்க்கிறார். அதாவது தலைவன் திரும்பி வந்தால் அது அவளுக்கு நல்வரவு இல்லையாம். ஏனெனில் அத்தனை நாட்கள் அவள் பல மன உளைச்சலுக்கு (emotional crisis) ஆளாகிறாள். நாஞ்சில் நாடன் கூறுவதும் பொருத்தமாக இருக்கிறது. ஏனெனில் வல்லடி ( Violence), வன்கண் (an evil or envious eye), வன்னெஞ்சு (a cruel heart) ஆகிய சொற்களும் எதிர்மறையாகவே உள்ளன.

எதுவாயினும் (5 அல்லது 6) தலைவின் விரைந்து வந்தாலும் சரி சில காலம் பிறகு வந்தாலும் சரி, தலைவனின் பிரிவு தலைவிக்கு மன உளைச்சலை தருகிறது. ஆதலால் பிரியமாட்டேன் என்றால் என்னிடம் சொல்லு இல்லை என்றால் அதனை மற்றவர்களிடம் சொல் என்று கூறுகிறாள் தலைவி.

7) வாழ்வார்க்கு உரை என்று கூறுகிறாள் தலைவி. அதாவது வரும் பொழுது வாழ்ந்துக்கொண்டு இருப்பவரிடம் கூறு. அதாவது பெற்றோர்கள், உடன்பிறந்தோர்கள். அப்படி என்றால் தலைவி உயிர் வாழ மாட்டாளா? 
தலைவனைப் பிரிந்த மறு கணமே என்ன செய்வது என்று அறியாமல் நான் இறந்துவிடுவேன் என்று சொல்லி ‘ஒரு நிமிட பிரிவே உயிர் கொல்லும்’ என்று தலைவி கூறுகிறாள். அதனால் தான் பிரிந்தும் உயிர் வாழ வல்லார்க்கும் என்பது இங்கு உணர்ச்சியாய் காணவேண்டும்.

குருவிகளும் குரங்குகளும் இணையோடு இருக்கும். விலங்காய்ப் பிறந்த மாந்தருக்கும் அது பொருந்தும். அதுவே  இயற்கையின் பெரு விதி.

கணவனுடைய பெற்றோர்கள் உடன்பிறந்தவர்கள் இவர்களையே “வாழ்வார்கள்” என்று சொல்கிறாள் தலைவி. தலைவன்/கணவன் ஊருக்கு அனுப்பு பொருளை/பணத்தை அவர்கள் துய்த்து இன்பம் பெற்று வாழ்கிறார்கள். ஆதனால் வீட்டில் உண்ண உடுக்க எந்தக் குறையும் இல்லை. 

ஆனால், தலைவி வாழவில்லை என்கிறாள். பெற்றோர்கள் பொருளை துய்த்து அனுபவிக்கலாம். ஆனால் அவள் மட்டுமே துய்த்து இன்பம் பெற முடிகிற ஒன்று அவள் இணையிடம் இருக்கிறது. ஆனால் என்ன செய்வது. அது செய்பொருளன்று. இயற்கையின் விதி. அதை அவளால் எப்படி மாற்ற முடியும்.
 
இது போதாதென்று அவன் பேசிச் சென்ற சொற்கள், அவன் மெய்த்தீண்டல், அவன் கைப்பிடிக்குள் அடங்கிய கொல்லேறு (காளை) (ஏறுதழுவுதல் முதலிய வீரச்செயல் புரிந்து செய்துகொள்ளும் திருமணம்) என; பார்க்கும், எண்ணும் பொருளனைத்தும் உள்ளத்தை நலிவடையச் செய்யும். அதனால்தான் அவள் வாழவிலை என்கிறாள். காமத்தை எத்தனை ஒப்புரவாக வள்ளுவர் சொல்கிறார் என்பதை காணலாம். 

காமம் அத்தனை கொடியதா என்ன?
என்று நமக்குள் கேள்வி வரலாம். ஆனால் இயற்கை பெரியது. அந்த இயற்கையைப் பொருள் தேடலின் பொருட்டு மறுதலிப்பதை வள்ளுவர் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. அதனால் தான் இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டுப் பெண்கள் கூடச் சொல்லத் தயங்குவதை, உள்ளத்தில் வைத்துக் கொண்டு உளுத்துப் போவதை ஒரு பெண்ணின் வாய்மொழியாய் மூவாயிரமாண்டுகளுக்கு முன்பே ஓங்கி ஒலித்திருக்கிறார் திருவள்ளுவர். 

பிரிந்துசென்ற கணவனோடு பேச்சுத் தொடர்பு இல்லாத காலம் அது. அவனது சொற்களும் நினைவுகளும் மட்டுமே இருந்த நிலையில், உள்ள வேட்கை நாள்படக் குறைந்துவிடக் கூடும். உடல் வேட்கையை வெற்றிக்கொள்ள அது உதவவும் கூடும். 

இன்றோ, தொடுதிரைக் கணினிகள் (laptops), கையடக்கத் திறன் பேசிகள்(mobile), நேருக்கு நேர் காணொளி உரையாடல்கள் (video calls), வரவேற்பறையில் நாளெல்லாம் ஒளிரும் தொலைக்காட்சி, இணையம் என்று உள்ள வேட்கையை மறக்கடிக்க முடியாத சூழல். தொடுதிரையில் துணையின் கண்ணீரைக் காணலாம். துடைத்துவிட முடியாது. உலகத்தை முழுவதும் இணைக்கிற இணையத்தில் வாழ்க்கை நடத்த முடியாது. கைப்பேசியைத் தொட்டுப் பேசலாம். கையைத் தொட்டுப் பேசமுடியாது. வள்ளுவர்காலத்தைய பெண்களைவிட இக்காலப் பெண்களுக்கு இந்த இன்னல்கள் ஏராளம்.

பொருள் கட்டாயம் தான். ஆனால் வாழ்க்கை அதைவிடக் கட்டாயமானது. பொருள் தேடச் சொல்லும்போது துணையோடு செல்வதற்கான ஏற்பாடுகள் இருந்தால் வாழ்வு சிறக்கும். 

பெண்களை, அவர்களின் உள்ளத்தை, உணர்வை மதிப்போம்.

ஒப்புமை
”வருவை யாகிய சின்னாள்
வாழா ளாதல் நற் கறிந்தனை சென்மே” (நற்  19:8-9)

“வாழா ளாதல் சூழா தோயே”  (நற்  183:11)

“வாழ்தலும் பழியே பிரிவுதலை வரினே” (குறுந்தோகை 32:6)

“..........................................................செல்வீர்
வருவீ ராகுதல் உரையின் ....................
................................ இருக்கிற் போர்க்கே” (அகநா 387: 2-20)

குறட் கருத்து காமத்துப் பால் (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
காதலன் தான் என்ன செய்ய பொருளை ஈட்டக்
கடல் கடந்து செல்லுதற்கு ஆசை கொண்டான்
பேதையிடம் சொல்லுதற்கு சென்று நின்றான்
பேச எங்கு விட்டாள் அந்தப் பெண்ணின் நல்லாள்
ஓசைக் கடல் தாண்டி நீயும் செல்லும் போதே
உயிர் இழந்து எந்தன் உடல் வீழ்ந்து போகும்
ஆசை அது அவ்வளவு நெஞ்சுக்குள்ளே
அறிந்தால் நீ பிரிவாயா அன்பு அத்தான்

நாசம் அற்று நீ வாழ வாழ்த்துகின்றேன்
நாள் தோறும் உன்னை நினைத்தே போற்றுகின்றேன்
வாச மலர் எனை விட்டுப் பிரிவதென்றால்
வாய் திறக்க வேண்டாம் நீ சென்று விடு
ஆசையுடன் உனை அனுப்பி செல்வம் சேர்த்து
அங்கிருந்து வரும் வரையில் காத்திருக்கும்
நேசமுள்ள கல் மனத்துப் பெண்ணிருந்தால்
நீங்குவதை அவரிடத்தில் சொல்லிச் செல்லு

மேலும்: M.A.சுசிலா (Recommended)
மேலும்: தமிழ் தூது
மேலும்: (முகபுத்தகம் `நேர்மரை` தளத்தில் இருந்து)

பரிமேலழகர் உரை
'பிரிந்து கடிதின் வருவல்' என்ற தலைமகற்குத் தோழி சொல்லியது. செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை - நீ எம்மைப் பிரியாமை உண்டாயின் அதனை எனக்குச் சொல்; மற்று நின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை - அஃதொழியப் பிரிந்துபோய் விரைந்து வருதல் சொல்வையாயின் அதனை அப்பொழுது உயிர்வாழ்வார்க்குச் சொல். 

விளக்கம் 
(தலைமகளை ஒழித்து 'எனக்கு' என்றாள், தான் அவள் என்னும் வேற்றுமை அன்மையின். அக்காலமெல்லாம் ஆற்றியிருந்து அவ்வரவு காணவல்லளல்லள்; பிரிந்தபொழுதே இறந்துபடும் என்பதாம். அழுங்குவித்தல்: பயன். இதனைத் தலைமகள் கூற்றாக்கி உரைப்பாரும் உளர்.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
(பிரிந்து கடிதில் வருவேனென்ற தலைமகனுக்குத் தோழி சொல்லியது.)
செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை-தலைவ! நீ எம்மைவிட்டுப் பிரியாமை யுண்டாயின் அதை மட்டும் சொல்; மற்றுநின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை - இனி, நீ பிரிந்துபோய் விரைந்து வருதல் சொல்வாயாயின், அதை நீ வரும்வரை ஆற்றியிருந்து உயிர்வாழ்வார்க்குச் சொல்.

தலைமகள் நீ திரும்பி வரும்வரை ஆற்றியிருப்பவளல்லள், நீ பிரிந்த பொழுதே இறந்துவிடுவாள் என்பதாம். இதனாற் செலவழுங்குவித்தல் பயன். அஃதாவது தலைமகளை யாற்றுவித்து ஓரிரு நாள் கழித்துப் பிரியச்செய்தல். தலைமகளொடு தனக்குத் தான் அவள் என்னும் வேற்றுமையின்மையால் 'எனக்கு' என்றாள். இது இல்லறத்தில் முதன் முதல் நிகழ்ந்த பிரிவாதலால், தலைமகளின் மென்மை நோக்கி நேர்முகமாய்க் கூறானாயினன். இது தலைமகள் தோழிக்குக் கூறிய கூற்றாக வுரைப்பர் மணக்குடவ காலிங்க பரிதி பரிப் பெருமாளர். இது முன்ன விலக்கு.

மணக்குடவர் உரை
காதலர் போகாமையுண்டாயின் எனக்குக் கூறு பிரிந்தார் நீட்டியாது விரைந்து வருவாரென்று சொல்லுகின்ற வரவினைப் பின்புளராய் வாழ்வார்க்குக் கூறு. இது கடிதுவருவாரென்ற தோழிக்குத் தலைமகள் ஆற்றாமையாற் கூறியது.

மு.வரதராசனார் உரை
பிரிந்து செல்லாத நிலைமை இருந்தால் எனக்குச் சொல், பிரிந்து சென்று விரைந்து வருதலைப் பற்றியானால் அதுவரையில் உயிர்வாழ வல்லவர்க்குச் சொல்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
என்னைப் பிரிவதில்லை என்றால் என்னிடம் சொல். சீக்கிரம் வருவேன் என்பதை எல்லாம் நீ வரும்போது உயிரோடு இருப்பார்களே அவர்களிடம் சொல்.

செல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை மற்றுநின்
வல்வரவு வாழ்வார்க் குரை.

வல்வரவுல வல்னா விரைவுனு போட்டுக்கலாம். திருக்குறள் ஏழு சீர்ல – படிச்சுப்பார்த்தாத்தான் தெரியும் அதுக்குள்ள அவன் போற height.

கண்ணன்: நீங்க வல்வரவு பற்றி எழுதியிருந்ததை திருக்குறள் பற்றி நடந்த நீயா நானாவில நான் கோட் செய்தேன்.

நாஞ்சில் நாடன்: வல்வரவுங்கிறத நல்வரவுக்கு எதிர்ப்பதமா நான் பயன்படுத்தறேன். எல்லா உரையாசிரியனும் வல்வரவுன்னா கடிது வருதல், விரைந்து வருதல்னுதான் சொல்றான். நான் இப்படிப் பார்க்கிறேன். நீ ஆறு மாசங்கழிச்சு வரக்கூடியது வல்வரவுதான், நல்வரவு இல்ல. ஒரு பொண்ணு என்ன திராணியாப் பேசறா. ஆனா பொருள்வயிற் பிரிதல்ங்கிறது இன்னிக்கும் நடக்கத்தானே செய்யுது. துபாய்க்குப் போனா ரெண்டு வருஷத்துக்கு ஒருக்காத்தான் வீட்டுக்கு வருவான். பெரிய பொசிசன்ல இருக்கிறவன்தான் ஆறு மாசத்துக்கு ஒருதரம் வருவான். அமெரிக்கால இருக்கவன் மட்டும் என்ன வாழுதாம் – ரெண்டு வருஷத்துக்கு ஒரு முறைதான் வர்றான்.

நானே ஒரு கதை எழுதியிருப்பேன் (பேச்சியம்மை). ஏழு வருஷம் ஆச்சு, மகன் ஊருக்கு வந்து. அவன் பார்த்த பொண்ணுகெல்லாம் கல்யாணம் ஆகிப் பேரம்பேத்தி எடுத்தாச்சு. பேங்க்குக்கு பணம் ட்ரான்ஸ்பர் ஆயிடும். ஒரு நாள் இந்தக் கிழவி போய் பாங்க்ல சொல்லுவா, பணம் இனிமே வந்ததுன்னா திருப்பி அனுப்பிச்சிடுங்க. பாங்க் மேனேஜர், ‘அதெப்படிம்மா அனுப்பமுடியும்.’ ‘அப்ப, நாளைக்கு உம்ம நடைல ஒரு பிணம் கிடக்கும்.’ எப்படி வேணாலும் டீல் பண்ணுக்கங்கன்னு சவால் விடறா. மேனேஜர் அரண்டு போயிடறார். வாசல்ல காலைல பாங்க்க திறக்க வர்றபோது பிணம் கிடந்தா, இந்தியாவுல ஒரு நிகழ்ச்சியே அப்படி நடந்ததுகிடையாது. ‘சரிம்மா, நான் எழுதிடறேன்.’ அவளுக்குண்டான ஒரு கோபம் இருக்கு. அவ கோயில்ல விளக்கு வெளக்கி வைக்கிறா. தண்ணி எடுத்துக்கொடுக்கறா. பூப்பறிச்சுத் தர்றா.  பூசை செய்யக்கூடிவர் கேட்கிறாரு, ‘நீ செத்துப்போனா யாரு கொள்ளி வைப்பா?’ ‘பெருமாள் வைப்பாருய்யா. ஏன் நீர் போட மாட்டீரா.’  அப்ப அவளுடைய கோபம் என்ன…ஏழு வருஷம் ஆச்சு, பெத்து வளர்த்து, பால் குடுத்து, படிக்க வைச்சு, நகையை அடகு வைச்சு…இவனுக்கு ஏழு வருஷம் பெத்த அம்மையை வந்து பார்க்கணும்னு தோணலையே.  இவன் பணம் எனக்கு எதுக்கு? இது மரபுசார்ந்த ஒரு தாய்க்கு வரக்கூடிய கோபம். இந்த மாதிரி ஒரு ஸ்டோரிய நான் எழுதற போது, அனாவசியமா பரிமேலழகர கோட் பண்ண மாட்டேன். ஏன்னா எனக்குத் தெரியும், இந்த இடத்துல நான் ஒருவதிமான emotional crisisகுள்ள கொண்டுபோகப் போறேன். வாசகனை டைவர்ட் பண்ணக் கூடாது. அவனுடைய wholehearted attendance, நூறு சதம் concentration எனக்கு வேணுங்கிறபோது, நான் ஒழுங்கு மரியாதையாக் கதை சொல்லிட்டுப் போயிடுவேன். சில சமயம் ஆடிப் பார்க்கலாம்னு தோணும். ஆடியன்சைப் பொறுத்த விஷயம்தானே. நாட்டைக் குறிஞ்சி ஒரு செலக்டட் ஆடியன்ஸ்க்கு, ராம்நகர்ல, கோதண்ட ராமன் கோயில்ல, மூணேகால் மணிநேரம் பாடறார் சேஷகோபாலன். அதை கண்டிப்பா ஒரு சபாவுலையோ, ஒரு கல்யாணத்திலையோ அவர் செய்யமுடியாது.

வல்வரவு எனும் சொல்லை யோசிக்கும் பொழுதில் நல்வரம் என்னும் சொல் கண்முன் காலாட்டுகிறது. ஆனால் வல்வரவு எனும் சொல்லைக் கையாளவில்லை சங்க இலக்கியங்கள் அல்லது சொல்லடைவு திரட்டியவர் தவற விட்டிருக்கலாம். தீர்ப்புச் சொல்ல நாம் யார்? சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்து லெக்சிக்கன், வன் வருத்தம், வல் வழக்கு, வல் வாயன், வல்விடம், வல் விரைதல், வல் வில், வல் வில்லி, வன் விலங்கு, வல் வினை முதலான சொற்களைப் பட்டியலிடுகிறது. ஆனால் அவற்றுள் வல்வரவு இல்லை.

ஆனால் திருவள்ளுவர் வல்வரவு எனும் சொல்லக் கையாள்கிறார். காமத்துப்பாலில் 250 குறள்கள், அவற்றுள் ஒன்று பிரிவாற்றமை எனும் கற்பியலின் முதல் அதிகாரத்து முதற்குறள். எண் 1151, “செல்லாமை உண்டேல் எனக்கு உரை மற்று நின் வல்வரவு வாழ்வார்க்கு உரை”. பிரிந்து போய், விரைந்து திரும்புவேன் என்றுரைக்கும் தலிமகனுக்கு தோழி மறுமொழி உரைப்பதான situation தான் one line. “நீ எம்மைப் பிரியாமை உண்டு ஆயின் அதனை எனக்குச் சொல். அஃது ஒழியப் பிரிந்து போய் விரைந்து வருதல் சொல்வாயாயின் அதனை அப்பொழுது உயிர் வாழ்வார்க்குச் சொல்” என்று உரை எழுதுகிறார் பரிமேலழவர்.

எதற்காக செல்லாமல் உண்டேல் எனக்கு உரை என்று திண்மையாகக் கூறுகிறார் தோழி? அதைத் தலைவி அல்லவா சொல்ல வேண்டும் எனக்கேட்பீர்களேயாயின், உரையாசிரியர் சொல்கிறார், “நான், அவன் என்று வேற்ற்றுமை இன்மை ஆயின்” என்று. இதே கூற்றைத் தோழி இல்லாமல் தலைவி கூற்றாகக் கொள்வாரும் உண்டு. 

பரிதியார் தன் உரையில் எளிமையாகப் பொருள் சொல்கிறார். ”நாயகரே! நம்மை விட்டுப்பிரியாமல் இருப்பீராகில் எனக்குச் சொல்லும். அல்லதை, உம்மை விட்டும் பிரிந்தும் உயிர்வாழ் வல்லார்க்கும் சொல்லும் என்று”. பிரிந்தும் உயிர் வாழ வல்லார்க்கும் என்பது தான் உணர்ச்சி.

பொருள் தேடி - காதலியரை, மனைவியரைப் பிரிந்து போதல் இன்றும் நடைமுறைகள். ஆண்டுக்கு ஒருமுறையே விடுப்பில் வரும் வடக்கு, வடமேற்கு, வடகிழக்கு எல்லைக்காவல் படையினர் இன்றும் உண்டு. இதைத் தான் “பொருள் வயிற் பிரிதல்” என்கிறார்கள் இன்றைய தலைவியற்கு வேறும் போம் வழி இல்லை. குடும்பம் போற்றி ஒழுக்கமும் காத்தல் வேண்டும். திருவள்ளுவர் பேசும் குறளின் கூற்றைச் தலைவியோ தோழியோ மொழிவதை - எம் மொழியில் சொல்வதனால் “வே! நீரு பிரிஞ்சு போகாம இங்கிணயே கெடப்பேருண்ணு உண்டுமானா அதனை எனக்கு இப்பம் சொல்லும், ஆனா பிரிஞ்சு போயி சட்டுண்ணு வந்திருவேன் சொல்லப்பட்ட காரியம் இருக்குல்லா, அதை நீரு வருவேரு வருவேருண்ணு எவளும் காத்துக் கெடப்பா பாரும், அவளுக்குச் சொல்லும், கேட்டேரா?”

இவ்வளவு தான் சங்கதி. இங்கே வல்வரவு எனும் சொல்லுக்கு பரிமேலழகர், மணக்குடவர், பரிப்பெருமாள், காளிங்கர் ஆகிய நான்கு பழம்பெரும் உரையாசியர்களும் கடிது வருதல், வேகமாய்த் திரும்பி வருதல் என்றே பொருள் கொள்கிறார்கள். மிகவும் பொருத்தமான பொருள்.

பிரிந்து போய்த்தான் தீருவேன், எனில், அது குறுகிய காலமோ, நெடிய காலமோ, உனது திரும்பி வருதல், என்னைப் பொருத்தவரை, நல்வரவு அல்ல வல்வரவு. அஃதெனக்குத் துனபமான, வன்மையான வரவு, ஏனெனில் நீ திரும்பி வரும்போது நானிருக்க மாட்டேன். எனவே அதை, அப்போது உன் வரவு பார்த்து காத்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்க முடிபவருக்கு சொல், அவர்களுக்கு அது நல்வரவாக இருக்கக்கூடும். ஆனால் எனக்கு அது வல்வரவே.

சாமர்த்தியமாகப் பொருள் கொள்கிறேன் என்று அருள்கூர்ந்து எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அத்தனைக்கு நான் பண்டிதன் இல்லை. யோசித்துப்பார்க்கிறேன் அவ்வளவே! அதில் தவறொன்றும் இல்லை. இது புலவர் குழந்தை “கீமாயணம்” எழுத்வது ஆகிவிடாது. எவ்வாறாயினும், காதற் பெண்டு ஒருத்தி, தனது பிரிவு ஆற்றாமையை இத்தனை கூர்மையாக, வன்மையாக, தைக்கும்படி, ஐயத்துக்கு இடமே இன்றி மொழித்து அபூர்வமான அனுபவாகப் பட்டது. இந்த குறளில் நான் காமுற்று நிற்பது “வல்வரவு” எனும் சொல்லில். 

இக்குறள் கற்புள்ள ஒரு பெண் தன் காதலனிடம் கொண்டிருக்கும் அன்பைக் காட்டும் குறள். ஒருவரை விட்டு ஒருவர் பிரிந்தால் உயிர் வாழ முடியாது என்ற முதிர்ந்த அன்புள்ளவர்கள்தாம் சிறந்த காதலர்கள்; இல்லறத்திலே இன்பம் நுகர்வார்கள்; இல்லறத்தையும் நல்லறமாக இனிது நடத்துவார்கள். இக்கருத்தைக் கொண்டதே மேலே காட்டிய குறள்.

மேலே காட்டிய அறங்கள் அனைத்தும் உலகத்தார் ஒப்புக் கொள்ளும் பொது நீதிகள் எந்நாட்டினரும், எம்மதத்தினரும், எவ்வினத்தினரும், எம்மொழியினரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையிலே இவ்வறங்கள் அமைந்திருக்கின்றன. இத்தகைய பொது நீதிகள் நிரம்பியிருப்பதனால்தான் திருக்குறள் உலகப் பொது நூல் என்று பாராட்டப்படுகின்றது; திருவள்ளுவர் உலகப் புலவர் என்று போற்றப்படுகிறார்.


நன்றி: ரிஷ்வன்
காதலனே கேள்..!
பிரியவில்லை என்பதை
நெருங்கி வந்து என்னுடன் சொல்
துரிதம் திரும்புகிறேன் என்பதை
அதுவரை உயிரோரு 
இருப்பவர் எவரோ
அவரிடம் விடைபெற்று செல்.

நன்றி: The Red Litmus
நேரடி அர்த்தம் இது தான். நீ போகமாட்டேன் என்று முடிவெடுத்தால் என்னிடம் வந்து சொல்; இல்லை, நீ திரும்பி வரும் போது யார் உயிருடன் இருப்பார்களோ அவர்களிடம் சொல்லிவிட்டு போ. இது ‘ஒரு நிமிடம் கூட உன்னை விட்டுப் பிரிய மாட்டேன்’ என்பது மாதிரியான குறள். காதலி சொல்வது மாதிரி எடுத்துக் கொள்வோம். காதலனுக்கு திடீரென்று கம்பனியில் வெளிநாட்டுக்குப் போகுமாறு சொல்கிறார்கள். அந்தச் சமயம், காதலி அவனிடம் இதைச் சொன்னால், அம்பேல் தான். இல்லையென்றால் ஸ்கைப் வைத்துச் சமாளிக்க வேண்டும்.

இப்படியும் எடுத்துக் கொள்ளலாம். காலேஜில் ஒரு வாரம் லீவ். பொண்ணு டேஸ்-காலர். பையன் ஹாஸ்டல். வேறு சொந்த ஊர். இவன் ஊருக்குப் போகலாம் என்று முடிவு பண்ணுகிறான். ஆனா பொண்ணுக்கு வேற plans. Hence கோபம். Same scenario as above.

இந்தக் குறளின் அழகு என்னவென்றால், அந்த ‘ஒரு நிமிடம் கூட உன்னை விட்டுப் பிரிய மாட்டேன்’ உணர்வை சூப்பராக வெளிப்படுத்துகிறது. ‘திரும்பி வரும் போது யார் உயிருடன் இருப்பார்களோ அவர்களிடம் சொல்’ என்பது, நான் உன்னைப் பிரிந்தால் நிச்சயம் இறந்து விடுவேன் என்பதின் அழகிய subtext.

ஆனால் காதலன் எப்படியோ சமாளித்து விடுகிறான். அவளும் அவன் செல்வதற்குச் சம்மதிக்கிறாள். இன்னும் நான்கு நாட்களில் கிளம்பி விடுவான். பிரியப் போகும் துக்கம் மனதை அடைக்கும். இங்கே தான் அடுத்தக் குறள்.

பிரிவு என்பது அனைவருக்கும் ஒன்றாக இருப்பதில்லை.பெற்றோர் பிள்ளைகளைப் பிரிகிறார்கள்.நட்பில் கூட பிரிவு வருகிறது.இவை இரண்டைக்காட்டிலும் மிகுந்த துயர் சேர்க்கும் பிரிவு ஒன்று உண்டு.அது காதலர்கள் பிரிவு.சங்க காலம் முதலே பொருள் தேடி ஆடவர்கள் சொந்த ஊர் விட்டு தூர நகரங்கள் செல்வதுண்டு.

அப்படியாக, நம் தலைவன் பணி நிமித்தமாக வெளியூர் செல்ல ஆயத்தமாகிறான்.எவ்வளவு காலம் கழித்து திரும்புவான் என்ற தகவலும் இல்லை.இந்தச் செய்தியை தலைவியிடம் சொல்ல அவன் விரைகிறான்.ஆனால் தோழி வழியாக,இந்தச் செய்தியை முன்பே அறிந்திருந்த தலைவி தலைவனை வாய்பேச விடவில்லை.
"என்னைப் பிரியப் போகிறேன் என்ற வார்த்தையைச் சொல்லத்தானா இங்கு வந்தீர்? உங்களைப் பிரிந்தால் எங்கணம் நான் வாழ்வேன்?இப்போது கூறுங்கள்,என்னைப் பிரிந்து சொல்ல மாட்டேன் என்று! அது ஒன்றே எனக்கு மகிழ்ச்சி தரும் செய்தியாகும்.இல்லை, போய்த்தான் தீர வேண்டுமென்றால் நீங்கள் திரும்பி வரும்போது யார் உயிரோடு இருப்பார்களோ அவர்களிடம் இப்போது விடைபெற்றுக் கொள்ளுங்கள்!” என்று அழுதுகொண்டே உரைக்கிறாள்.தலைவன் உறைந்துபோய் நிற்கிறான்.

பொருள் தேடி வந்தால் தான் பிழைக்க முடியும் என்ற ஆறுதல்வார்த்தைகளைக் கேட்கவும் தலைவி தயாராக இல்லை.அவன் பெற்றோர்,உறவினர் மற்றும் நண்பர்களால் கூட அவனது பிரிவை நினையாமல் வாழ முடியும்.தலைவியால் அது இயலாது என்றும் அப்படி பிரிந்து சென்றால், அத்துயரால் அவள் இறந்துவிடக்கூடும் என்றும் இரண்டு வரிகளில் வள்ளுவர் அழகாக சொல்லியிருக்கிறார்.

மணிநீரும் மண்ணும் மலையும்

குறள் 742
மணிநீரும் மண்ணும் மலையும் அணிநிழற்
காடும் உடைய தரண்.
[பொருட்பால், அரணியல், அரண்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
மணி கோமேதகம்; நீலம்; பவளம், புட்பராகம், மரகதம், மாணிக்கம், முத்து, வைடூரியம், வயிரம்என்னும்ஒன்பதுவகைஇரத்தினங்கள்; நீலமணி; காண்க:சிந்தாமணி; பளிங்கு; கண்மணி; உருத்திராக்கம்; தாமரைமணிமுதலியன; தானியமணிநஞ்சுநீக்குங்கல்; சந்திரகாந்தக்கல்; மணிமாலை; அணிகலன்; உருண்டைவடிவமாயுள்ளபொருள்; மீன்வலையின்முடிச்சு; ஆட்டினதர்; வீடுபெற்றஆன்மா; அழகு; சூரியன்; ஒளி; நன்மை; சிறந்தது; கருமை; கண்டை; அறுபதுநிமிடமுள்ளநேரம்; ஒன்பது; ஆண்குறியின்நுனி; பெண்குறியின்ஓர்உள்ளுறுப்பு.

நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை.

மணிநீரும் -> மணி போலும் நிறத்தினையுடைய நீரும்; அதாவது மணிபோல் தெளிந்த நீர்.

மணிநீர் - மணிபோலும்நிறத்தினையுடையநீர்; இரத்தினத்திலுள்ளநீர்.

மண் - நிலவுலகம்; நீராடுங்கால்பூசிக்கொள்ளும்பத்துவகைமண்; பூமி; புழுதி; காண்க:திருமண்; தரை; அணு; சுண்ணச்சாந்து; மத்தளம்முதலியவற்றில்பூசும்மார்ச்சனை; மணை; வயல்; கழுவுகை; ஒப்பனை; மாட்சிமை.

மண்ணும் -> வெள்புள்ளிடை நிலமும்;  அதாவது  நிழலும் நீருமிலாத வெறுநிலமாயினும் (வெட்ட வெளியான நிலமும்).

மலை - alai   n. perh. மல்லல். [K. male.] 1.Hill, mountain; பருவதம். மலையினு மாணப் பெரிது(குறள், 124). 2. Collection, aggregation; ஈட்டம்.சொன்மலை (திருமுரு. 263). 3. Abundance, bigness, as a mountain; மிகுதி. Colloq.
மலையும் ->  உயர்ந்த மலை.

அணி - வரிசை; ஒழுங்கு ஒப்பனை அழகு அணிகலன் முகம் படைவகுப்பு செய்யுளணி; இனிமை அன்பு கூட்டம் அடுக்கு அண்மை ஓர்உவமஉருபு.
நிழல் - சாயை; எதிரொளி; அச்சு; குளிர்ச்சி; அருள்; ஒளி; நீதி; புகலிடம்; கொடை; செல்வம்; மரக்கொம்பு; நோய்; பேய்.

காடும் - காடு - வனம்; மிகுதி; நெருக்கம்; செத்தை; எல்லை; நான்குஅணைப்புள்ளஒருநிலவளவு; சுடுகாடு; இடம்; புன்செய்நிலம்; சிற்றூர்; ஒருதொழிற்பெயர்விகுதி.

அணிநிழற் காடும் -> குளிர்ந்த அழகிய நிழலையுடைய அடர்ந்த காடு; [செறிவுடைய காடென்று அர்த்தமாகும்].

உடையது - செல்வமாக கொண்டது; கொண்டது

அரண் - பாதுகாப்பு, காவல் கோட்டை சுற்றுமதில் காவற்காடு கவசம் வேலாயுதம் செருப்பு அழகு அச்சம்

அரண்  -> வலிமைமிக்க கோட்டை. பாதுகாப்புடைய நகரம் (Stronghold).

முழுப்பொருள்
வற்றாத மணி போன்ற தெளிந்த நீர், நிழலும் நீருமில்லாத் வெட்ட வெளியான நிலம் (தாணியங்கள் (உணவு) பயிறிடுவதற்காக), மலைகள் (மற்ற உயிரினங்கள் வாழ), குளிர்ந்த அழகிய நிழலையுடன் அடர்ந்த காடு (மூலிகைக்கள் செழிப்பாக வளர, மற்றும் காடுகள் தண்ணீரை ஓயாமல் கொடுக்க)  ஆகிய நான்கும் ஒரு நாட்டிற்கு பாதுக்காப்பிற்கு இன்றியமையாததாகும். அவையே நாட்டிற்கு கோட்டையாக விளங்கும். 

ஐம்பூதங்களினால் உருவானது இம் மானிட உடம்பு. அதனை வளர்ப்பது உணவு. அந்த உணவோ, நிலமும் நீரும் இணைந்த இணைப்பால் வருவது, என்பதே அப்பேருண்மையாகும். இதனால் நிலனும் நீரும் எவ்வளவு இன்றியமையாதன என்பதை உணரலாம். நிலமும் நீரும் உணவுப்பொருளை உருவாக்க மட்டுமா செய்கின்றன? மனிதனுக்கு வேண்டிய மருந்துப் பொருட்களையும் சேர்த்தல்லவா விளைவிக்கின்றன. அதனால் அவ்விரண்டின் தூய்மையும் கூட தனிக் கவனத்தைப் பெருகின்றன. ஒரு நாட்டின் பாதுகாப்பில் நீரும் நிலனும் இன்றியமையாததாகும்.

நீர், நிலம், மலை, காடு ஆகிய இந்த நான்குமே மருந்திற்கான மூலிகைகள் வளர்தற்கான நிலைக்களன்களாகவும் இருப்பன. மண்ணின் தன்மை பயிர்க்குளவாகுதலால் மூலிகைகளை விளைவிக்கும் இடம் மிகுந்த கவனத்திற்கு உரியதாகிறது. மருத்துவ முறைகள் தொடங்கியபோதே மண்-நீர் ஆகியவற்றின் தேர்வும் தொடங்கிவிட்டதைச் சரக சம்கிதை நன்கு உணர்த்துகின்றது.

சுற்றுச் சூழல் மாசடைகின்றபோது உயிர் இனங்களும் பாதிப்பிற்குள்ளாகின்றன என விளக்குவதன் வாயிலாகச் சுற்றுச் சூழல் பற்றிய விழிப்புணர்வின் தேவை விளக்கப்படுகிறது. 


ஆக இவை நான்கும் கேடடையாமல் பாதுக்காப்பது ஒரு நாட்டிற்கு இன்றியமையாததாகும். ஆகவே தான் இது பொருட்பாலில் அரணியலில் வந்தது.

குறிப்பாக"மனிதர்கள் இல்லாத உலகில் பறவைகளும் விலங்குகளும் உயிர் வாழும். அவைகளில்லாத உலகில் நம்மாமல் ஒருபோதும் வாழ இயலாது"

”மணிநீர் வைப்பு மதிலொடு பெரிய” (சிறுபாண் 152)

”மண்ணுற வாழ்ந்த மணிநீர்க் கிடங்கின்” (மதுரைக் 351)

“மணிநீர கயநிற்ப” (கலித் 35:5)

காரியாசான் எழுதிய சிறுபஞ்சமூலப்பாடல் (48) இயற்கை அரண்களை இவ்வாறு கூறுகிறது.

நீண்ட நீர், காடு, களர், நிவந்து விண் தோயும்
மாண்ட மலை, மக்கள் உள்ளிட்டு மாண்டவர்
ஆய்ந்தன ஐந்தும், அரணா உடையானை
வேந்தனா நாட்டல் விதி

இப்பாடலும் மேலே சொல்லப்பட்ட நான்குவகை இயற்கை அரண்களையும், மற்றும் போர்களில் திறம்வாய்ந்த படையையும் அரணாகச் சொல்லுகிறது.


மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
மணி நீரும் மண்ணும் மலையும் அணிநிழற் காடும் உடையது அரண் - மணி போலும் நிறத்தினையுடைய நீரும், வெள்ளிடை நிலமும், மலையும், குளிர்ந்த நிழலையுடைய காடும் உடையதே அரணாவது. (எஞ்ஞான்றும் வற்றாத நீர் என்பார் 'மணி நீர்' என்றும், நீரும் நிழலும் இல்லா மருநிலம் என்பார் 'மண்' என்றும், செறிந்த காடு என்பார். 'அணி நிழற் காடு' என்றும் கூறினார். மதிற்புறத்து மருநிலம் பகைவர் அரண் பற்றாமைப் பொருட்டு. நீரரண், நிலவரண், மலையரண், காட்டரண் என இயற்கையும் செயற்கையுமாய் இந்நான்கு அரணும் சூழப்படுவது அரண் என்பதாம்.) .

மணக்குடவர் உரை
தெளிந்த நீராயினும், நிழலும் நீருமிலாத வெறுநிலமாயினும், மலையாயினும், அழகிய நிழலினையுடைய காடாயினும் உடையது அரணாம். தெளிந்தநீர்- பெருநீர். இது கலங்காதாதலின். அணி நிழற்காடு என்றதனாலே செறிவுடைய காடென்று கொள்ளப்படும்.

மு.வரதராசனார் உரை
மணிபோல் தெளிந்த நீரும், வெட்ட வெளியான நிலமும், மலையும், அழகிய நிழல் உடைய காடும் ஆகிய இவை நான்கும் உள்ளதே அரண் ஆகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தெளிந்த நீர், வெட்ட வெளியான நிலம், உயர்ந்த மலை, அடர்ந்த காடு என்னும் இவையே நீர் அரண், நில அரண், மலை அரண், காட்டு அரண் என இயற்கை அரண்களாகும்.

எழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் வலைப்பில் இருந்து :
மூலம்: 
மணி நீர் என்பதற்கு மணி போன்ற நிறத்தினை உடைய, எஞ்ஞான்றும் வற்றாத நீர் என்றும், அணிநிழற் காடு என்பதற்குக் குளிர்ந்த நிழலை உடைய செறிந்த காடு என்றும் பொருள் தருகிறார் பரிமேலழகர். ஆங்கிலேயர் வரவுக்கு முன் நம்மிடம் நிலப்பரப்பில் 35 சதவிகிதம் காடுகள் இருந்தன என்கிறார்கள் பூகோள அறிஞர்கள். 200 நெடிய ஆண்டுகள் நம்மை ஆண்ட ஆங்கிலேயர் தேசம்விட்டு ஓடியபோது, காடுகள் 26 சதவிகிதமாகக் குறைந்திருந்தது. இன்று நம்மிடம் இருக்கும் காடுகளின் பரப்பு 15 சதவிகிதமே!

ஆங்கிலேயர் 200 ஆண்டுகளில் அழித்த காடுகளின் பரப்பு ஒன்பது சதவிகிதம் எனில், சுதந்திர இந்தியாவில் 60 ஆண்டுகளில் அழிபட்ட காடுகள் மேலும் 11 சதவிகிதம். அதை பாகிஸ்தானிய தீவிரவாதிகள் வந்து அழித்துவிட்டுப் போகவில்லை. நமது ஆண்ட வர்க்கம், அதிகார வர்க்கம், வணிக வர்க்கம்தான் அழித்தது என்று சொல்லக் கூசுகிறது நமக்கு.

காடு அழிவது பற்றி இவ்வளவு கவலை எதற்கு?

காடு என்பது தேக்கு, ஈட்டி, வேங்கை, கோங்கு, மருது எனும் மரங்களைக் கதவுகளாகவும், நிலைகளாகவும், கட்டில்களாகவும், மேஜை நாற்காலிகளாகவும், மரச் சிற்பங்களாகவும் மாற்றிக்கொள்ளத் தருவது. அகில், சந்தனம் எனும் நறுமணங்கள் தருவது. யானைத் தந்தம், புலித் தோல், மான் தோல், புலிப் பல், மான் கொம்பு போன்றவை தருவது. தேன் தருவது. காபி, தேயிலை தருவது. ஏலம், கிராம்பு, குருமிளகு தருவது. கடுக்காய், தான்றிக்காய், நெல்லிக்காய் இன்னும் எண்ணற்ற மூலிகைகள் தருவது. காடு என்பது பெண்பால் என்கிறார் கவிஞர் சக்தி ஜோதி. நமக்கு எதையாவது தந்துகொண்டே இருப்பது.

எல்லாவற்றுக்கும் மேலாகக் காடு என்பது மனித குலத்துக்குத் தண்ணீர் தருவது. ஆயிரக்கணக்கான மரம், செடி, கொடிகள், விலங்குகள் பறவைகள், பிற உயிரினங்கள், நுண்ணுயிர்கள் எனக் காபந்து செய்துவைப்பது காடு.

காடுகளில் மனிதர்கள் வாழ்கிறார்கள், காட்டைப் பேணிக்கொண்டும் பாதுகாத்துக்கொண்டும்! அவர்களைக் குறிக்க மெத்தப் படித்த நாகரிகர்களான நாம் பயன்படுத்தும் சொற்கள் காட்டாளன், காட்டு மனிதன், காட்டுமிராண்டி, காட்டான். ஆனால், அவன் காட்டைக் காத்தான்; நாம் அழித்துக்கொண்டு இருக்கிறோம்.

வற்றாத ஜீவநதி என்றும், உயிராறு என்றும், தாயினும் சாலப்பரிந்து பயிர் பச்சைகளுக்கும் மானுடருக்கும் தண்ணீர் வழங்கும் தாய் என்றும் ஆறுகளைப் போற்றிப் பெருமைகொள்கிறோம். ஆனால், ஆற்றுக்குத் தண்ணீர் எப்படி வருகிறது என்று யோசித்தோமா? ஒன்று, தானே ஆறு ஊறிப் பெருகிக் கொப்பளித்து வரவேண்டும் மண்ணுக்குள் இருந்து. அப்படி ஏதும் தெரியவில்லை. அல்லது பனிமலைகள் உருகிப் பெருகி வரவேண்டும் கங்கை போல. அங்ஙனம் உருகி வருவதற்குத் தென்னிந்தியாவில் எங்கும் பனிமலைகள் கிடையாது. ‘நதியின் பிழையன்று நறும்புனல் இன்மை’ என்றான் கம்பன். என் கட்டுரைத் தொகுப்பு ஒன்றுக்கு அந்தச் சொற்றொடரைத் தலைப்பாக வைத்தேன். ஆற்றில் நல்ல தண்ணீர் வராமல் இருப்பது நதியின் குற்றம் அல்ல. ஆற்றுக்கு நல்ல தண்ணீர் எங்கிருந்து வருகிறது? அகத்தியன் எனப்படும் கும்பமுனியின் காகம் கவிழ்த்த கமண் டலத்தில் இருந்து பெருகி வருகிறதா? விரிசடைக் கடவுளின் உச்சியில் இருக்கும் கங்கை பெருக்குகி றாளா நன்னீர்? அல்லது, பாற்கடலில் துயில் பயிலும் நாராயணன் நம்பி அபயக்கரம் காட்ட அதிலிருந்து பாய்கிறதா பன்னீர் போல?

காடுகளில் இருந்து ஊறிப் பெருகி வருகிறது தண்ணீர். முழுமுதற் கடவுளர்களின் வேலையைக் காடு செய்கிறது உவப்போடு, ஓயாமல் ஒழியாமல். பெய்கின்ற மழையைக் காடு பிடித்து வைத்துக்கொண்டு சிற்றோடையாக, கால்வாயாக, ஆறாக, பெரு நதியாகக் கசியவிட்டுக்கொண்டு இருக்கிறது.

காடு எனில் பெருமரங்கள், குறுமரங்கள், தாவரங்கள், குற்றுச்செடிகள், புதர்கள், கொடிகள், பேரணிகள், பாசிகள், காளான்கள் கொண்ட சோலைகள், புல்வெளிகள், பல்வகைத் தாவர மடிப்புகள், அடுக்குகள் ஆகும். பெய்யும் மழையை அவை மண்ணில் தக்கவைத்துக்கொண்டு, காலம்தோறும் சன்னஞ்சன்னமாகக் கசியவிட்டுக்கொண்டு இருப்பது காடு. நீரின் வழித் தடங்கள்தான் ஓடைகள், ஆறுகள் என்பன. ஆறுகளின் குறுக்கே அணைகள் கட்டித்தான் நகர மக்களுக்குப் பிரித்து, பகிர்ந்து வழங்குகிறார்கள்.

ஆண்டுதோறும் மார்ச் 22-ம் நாள் ‘உலகத் தண்ணீர் தினம்’ எனக் கொண்டாடப்படுகிறது. கோவையில் ‘ஓசை’ என்ற அமைப்பு… அருந்தும் நீர், உண்ணும் உணவு, சுவாசிக்கும் காற்று போன்றவை அடுத்த தலைமுறைக்கும் தேவை என்பதை உரக்கச் சொல்லும் இளைஞர் இயக்கம். எழுத்தாளர்கள், ஓவியர்கள், செய்தியாளர்கள், சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்கள், இயற்கை விஞ்ஞானிகள் கொண்ட குழு ஒன்றை வனம் புகச் செய்தனர்.

கொங்குப் பகுதியின் வற்றாத ஜீவநதி பவானி. மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில், நீலகிரி மலை அடுக்குகளின் மேற்குப் பகுதியில் பிறப்பெடுத்து, தமிழ்நாடு விட்டு கேரளத்தினுள் 30 கி.மீ. பாய்ந்து, தமிழ் மக்களுக்கு உதவாமல் போகிறோமே எனும் பரிவு உணர்ச்சியால் திரும்பி, முள்ளி எனும் இடத்தில் மறுபடியும் தமிழ்நாட்டுக்குத் திரும்பி நுழைகிறது. பின்பு, அது சென்று சேர்வது காவிரியில்.

கோவையில் இருந்து புறப்பட்ட நாங்கள் மேட்டுப்பாளையம் சாலையில், அரங்கநாதன் அரசாளும் காரமடையில் இடது பக்கம் திரும்பி, தனவணிகர் குலம் காத்த குருந்த மலைக்குன்று உறையும் முருகன் கோயிலுக்குப் போகும் பிரிவு கடந்து, பல்லாண்டுகள் முன்பு வாழ்ந்து தமிழ் கூறும் நல்லுல கத்தாரால் அறியப்படாமல் மறைந்த தத்துவக் கவிஞர் ‘வெள்ளியங்காட்டான்’ வாழ்ந்த வெள்ளியங்காடு தாண்டி, அத்திக்கடவுப் பாலத்தில் இறங்கி, பவானி ஆற்றங்கரையோடும் ஒற்றையடிப் பாதையில் மரத்து வேர்களும், கற்குவியல்களும், புதர்களும் விலக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம்.

அந்தப் பகுதியில் மழை பெய்து நான்கு மாதங்கள் ஆகியிருந்தன. எனினும் பவானி, அசாவேரி ராகம் போல ஆடி அசைந்து, மரங்களின் பெருவேர்களும் பாறைகளும் குறுக்கிடும் இடங்களில் சலசலத்து, பள்ளங்களில் பாய்ந்து, பில்லூர் அணைக்கட்டு நோக்கிப் பெருகி வளர்ந்து வந்தது. தமிழகப் பசுமை இயக்கம் வெளியிட்டுள்ள ‘மேற்குத் தொடர்ச்சி மலை’ எனும் குறுநூல், இந்த மலைத் தொடரை கேரளம், தமிழகம், கர்நாடகம், ஆந்திரம், கோவா, மராத்தியம், குஜராத் என்னும் ஏழு மாநிலங்களின் சொத்து என்று குறிப்பிடுகிறது. தென்முனையில் இந்து மகா சமுத்திரம், வங்காள விரிகுடா, அரபிக் கடல் எனும் முக்கடல் பகுதியில் தலை தூக்கும் இந்த மலைத் தொடர், வடக்கே குஜராத்தின் வடக்கு முனையான ‘தப்தி’ நதியின் உற்பத்தி இடம் வரைக்கும் நீள்கிறது. 1,600 கி.மீ. நீளமும், சில இடங்களில் 70 கி.மீ அகலமும் ஆனைமுடி, தொட்டபெட்டா போன்ற 2,600 மீட்டர் உயரமுள்ள சிகரங்களும் கொண்டது. எத்தனை நதிகள் பெருகிப் பாய்ந்து மக்களுக்குப் பயன் தருகின்றன?

‘நீரவர் கேண்மை’ எனும் எங்கள் பயணம் காடுகளையும் ஆறுகளையும் அறிந்துகொள்ளும் முயற்சிதான். கேரளத்தில் பாய்ந்திருக்கும் பவானியின் குறுக்கே முக்காலி எனும் இடத்தில் தடுப்பணை கட்டி, பன்னாட்டு குளிர்பான நிறுவனத்துக்குத் தாரைவார்த்து, கோவை – திருப்பூர் மக்களின் தொண்டைத் தண்ணீரை அபகரிக்க முயன்ற தைச் சுற்றுச் சூழல் அமைப்புகள் முனைந்து போராடி முறியடித்தன.

இந்தக் காடுகளைத்தான் பொது நல நோக்கம் அற்று, சொந்த லாபம் மட்டுமே கருத்தில்கொண்டு அழித்து ஒழித்துக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். தண்ணீரற்றுப் போய்க்கொண்டு இருக்கிறது இந்தக் கண்ணீர் தேசம்.

நாட்டில் சராசரி மழைக்குக் குறைவில்லை என்கிறார்கள் வானிலை ஆய்வாளர்கள். பிடித்து வைத்துக் கொள்ளும் குளம், குட்டை, வாவி, நீராவி, பொய்கை, தடாகம், ஏரி யாவும் தூர்ந்தும் ஆக்கிரமிப்புக்கு ஆட் பட்டும் கிடக்கின்றன. தண்ணீர் வழித் தடங்கள் சுருங் கிக்கொண்டும் மாய்ந்துகொண்டும் போகின்றன. 100 அடியில் கிடைத்த நிலத்தடி நீர் 800 அடிக்குக் கீழே போய்க்கொண்டு இருக்கிறது. மேல் வலிக்காமல் கடல் நீரைத் குடிநீராக்கும் திட்டம் என்று வாரிவிடுகிறார்கள் வாக்குறுதிகளை. அதில் ஒரு லிட்டருக்கான விலை பற்றி யாரும் பேசுவது இல்லை. பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் ஏற்பாட்டில் வழங்கப்படும் தண்ணீருக்கு, திருப் பூரில் இன்று குடத்துக்கு ஒன்றே கால் ரூபாய

காடுகளை மரக் கூழுக்காகவும், தேயிலை, காபித் தோட்டங்களுக்காகவும், தட்டுமுட்டுச் சாமான்களுக்காகவும், உல்லாச வாசஸ்தலங்களுக்காகவும் அழித்துவிட்டு, நல்ல தண்ணீருக்கு நாக்கைத் தொங்கப்போட்டு நாய் போல எதற்கு அலைய வேண்டும் நாம்?

காடு, புல்வெளிப் பரப்புகள், சோலைகள் அழிந்தால் நீராதாரம் மட்டுமா அழிகிறது? எத்தனையோ நுண்ணுயிர்கள், பல்லுயிர்க் கோவைகள், புட்கள், விலங்குகள் யாவற்றின் இனங்கள் அழிகின்றன. ‘வேறெங்கும் காண இயலாத 16 பறவை இனங்களும், வரிக்கழுதைப் புலியும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் மட்டுமே வாழ்கின்றன’ என்றார் ‘ஓசை’ காளிதாஸ்.

‘சிட்டு’ எனும் ஆவணப் படம் எடுத்த கோவை சதாசிவம், கிங்ஃபிஷர் எனப்படும் பெருமீன் கொத்திப் பறவையைக் காட்டித் தந்தார். எனக்கோ, அந்தப் பெயரில் இருக்கும் பீர் மட்டுமே தெரியும். பாரதியார் பல்கலைக்கழகத் தாவரவியல் பேராசிரியர் ராமச்சந்திரன் சிறுநீரகக் கற்கள் நோய்க்கு மருந்தான ‘கல்லுருக்கி’ மூலிகை பறித்து வந்து தின்னத் தந்தார். இதய நோய்க்கு மருந்தாகும் நீர்மருது மரத்தின் உட்பட்டை பெயர்த்துக் காட்டினார். அவர் சொன்ன மற்றொரு சுவாரஸ்யமான தகவல், ‘அந்த மரத்தில்தான் அர்ச்சுனன் வில் பயிற்சி பெற்றான்’ என்பது. காட்டு மா, நாவல், புங்கு, கல் உச்சிக் கொடி, நீர் அத்தி எனும் மரங்கள்காட்டி னார் ‘ஓசை’ அவைநாயகன். இலக்கியத்தில் படித்திருந்த, ஏராளம் கேட்டிருந்த, ‘அருகு உளது எட்டியே ஆயினும் முல்லைப் படர்கொடி படரும்’ என மனோன்மணீயம் சுந்தரம் பிள்ளை பாடிய எட்டி மரத்தையும் அதன் பழத்தையும் காட்டித் தந்தார்.

பத்திரிகையாளரும் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாவற் போராளியுமான செல்வகுமார், மிக அரிதான பறவையான ‘இருவாய்ச்சி’ என்று தமிழிலும், ‘வேழாம்பல்’ என்று மலையாளத்திலும் அழைக்கப்படும் மழைக் காடு களின் அடையாளமான பறவை பற்றிச் சொன்னார்.

பவானி ஆற்றங்கரை ஓரமாக தட்டுத்தடுமாறி, வேர்களில் கால் சிக்கிக்கொள்ளாமலும், ஆற்றில் சரிந்துவிடா மலும் நாங்கள் தளர்நடை செய்தபோது, தொடர்ந்து பறவைகள் ஒலி எழுப்பிக்கொண்டு இருந்தன. ஆள் நடமாட்டம் அறிந்து அரவம் செய்யும் அப்பறவைகளைக் ‘குக்குருவான்’ என்றும், ‘குக்குரு’ என்றும் சொன்னார்கள். அதிரடிப் படையினரின் நடமாட்டத்தை முன்னறிவிப்பு செய்தமையால், அவற்றுக்கு ‘வீரப்பன் தோழன்’ என்ற புதுப் பெயரும் உண்டு.

‘கனவு’ இதழாசிரியரும் நாவலாசிரியருமான சுப்ரபாரதி மணியன், சமீபத்தில் காலமான அவரது மனைவி சுகந்தி சுப்ரமணியன் நினைவுகளில் புதைந்து அடர் மௌனம் காக்க, ‘ஈரம் கசிந்த நிலம்’ நாவலாசிரியர் சி.ஆர்.ரவீந்திரன் இலக்கியக் கொள்கைகளைத் தாளித்து வந்தார். ஓவியர், சினிமாக் கட்டுரையாளர், புகைப்படக் கலைஞர் ஜீவா, எங்கும் எவற்றையும் கேமராவில்சுட்டுக் கொண்டு இருந்தார். சிறுகிணறு எனும் இருளர் குடி யிருப்பு… 15 வீடுகளும் 60 உறுப்பினர்களையும்கொண்டவை. அருகே, ஆற்றங்கரையின் தண்ணிழல் மணல் பரப்பில், கவிஞர் வேனில், ராகிக் களி உருண்டைகளை ‘ரக்ரி’ எனப்பட்ட காரசாரமான கீரைக் கடைசலில் தொட்டு, காய்ந்த மாடு கம்பில் பாய்ந்தது போல், வேகமாக விழுங்கிக்கொண்டு இருந்தார்.

காடு என்பது நகரத்து மனிதனுக்குத் தண்ணீர் வழங் கும் பேருயிர். தன்னைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள வகை யற்று அழிகிறது. மகாத்மா காந்தி சொன்னார், ‘இயற்கை மனிதனின் தேவைக்கான அனைத்தையும் தரும். ஆனால், மனிதனின் பேராசையை ஈடுசெய்ய அதனிடம் எதுவும் இல்லை’ என்று.

மலரைச் சிதைக்காமல் தேனைச் சேகரிக்கும் தேனீ போல, காட்டை அழிக்காமல் பயன்பெற்று வாழ மனிதன் கற்றான் இல்லை. உல்லாசப் பயணங்கள் போய், காதலியுடன் கைகோத்து, நண்பர்களுடன் பீர் பாட்டில் உடைத்து, பாலிதீன் பைகள் வீசிக் கெடுப் பதற்கானவை அல்ல காடும் மலையும் என்பதை இளைய தலைமுறைக்கு நாம் கற்றுத்தர வேண்டும். விதைப் பைகளை அறுத்துப் பொரித்துத் தின்றுவிட்டு, இனவிருத்தி செய்ய இயலாது.

மே நாள், முன்னாள் இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர், அணு விஞ்ஞானி, ஏ.பி.ஜே.அப்துல்கலாம்,

‘இயற்கை அழித்த கொடியோர் நாங்கள்
காற்றை விடமாய் மாற்றிய பாவிகள்
வளர்ச்சியின் பெயரால் வாழ்வை அழித்தோர்
நீரைக் கெடுத்த துரோகிகள்’

- என்று சுயம் இரங்கிப் பாடுகிறார்.

நாளை குடிக்கத் தண்ணீர் வேண்டுமானால், காடுகள் பெருகி வளர்ந்து, அவை காப்பாற்றப்படவும் வேண்டும் என்ற அடிப்படை விஞ்ஞானத்தைக் குழந்தைகளுக்குக் கற்றுத் தருவீர் பெற்றோரே!

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
1) Pristine water flowing in the river, 
2) unpolluted land (through which river flows and under which rain is stored in groundwater table is there), 
3) mountains (which play a role in wind movements thereby impacting rain), 
4) dense forests (which has trees that store 1000s of gallons of water in the roots which is the starting point of river) serve as forts for country.
All these four are hyper-linked in the formation of river. River is essential for drinking water, irrigation, agriculture etc. Hence, river is essential for living of humans and all living organisms. Hence, four things river, land, mountains, forests are forts. It is essential to protect the environment. Also, if these serve as natural borders of a country, it is additional advantage because they make the entry difficult for the enemies.

Questions that I ask to the kid
What are the 4 things in nature considered as a fort? Why?