Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

அற்றேமென்று அல்லற் படுபவோ

குறள் 626
அற்றேமென்று அல்லற் படுபவோ பெற்றேமென்று
ஓம்புதல் தேற்றா தவர்.
[பொருட்பால், அரசியல், இடுக்கணழியாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
இடுக்கண் மலர்ந்த நோக்கமின்றி மையல் நோக்கம் படவரும் இரக்கம்; துன்பம் வறுமை

இடுங்கு-தல் - iṭuṅku-   5 v. intr. cf. இடுகு-.To shrink, contract; உள்ளொடுங்குதல். கண்ணிடுங்கி (திவ். பெரியதி. 1, 3, 4).  

அழியாமை - அழிவின்மை; மனம்கலங்காமை.
இடுக்கணழியாமை (அதிகாரம்) - துன்பக்காலத்து மனங்கலங்காமை

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை.

ஏம் - இன்பம், மகிழ்ச்சி, களிப்பு; மயக்கம்; பொன்.

என்று - எந்தநாள், எப்போது, என்றைக்கு; என்றுசொல்லி; ஓர்இடைச்சொல்; சூரியன்.

அற்றுப்போதல் - aṟṟu-p-pō   v. intr. அறு¹- +. 1. To be severed; இடைமுறிதல். 2.To cease completely, as a disease; முழுதும் ஒழிதல் வியாதி அற்றுப்போயிற்று. 3. To have complete possession; முழுதுங் கைவருதல் Colloq.  

அற்றேம் - ஒன்றும் இல்லாத ஒரு நிலை

என்று - எந்தநாள், எப்போது, என்றைக்கு; என்றுசொல்லி; ஓர்இடைச்சொல்; சூரியன்.

அல்லல் - துன்பம்
அல்லற்படுபவோ - துன்ப படுவாரா ?

பெறுதல் - அடைதல்; பிள்ளைபெறுதல்; பிறப்பித்தல்; அறிதல்; விலைத்தகுதியுடையதாதல்.

என்று - எந்தநாள், எப்போது, என்றைக்கு; என்றுசொல்லி; ஓர்இடைச்சொல்; சூரியன்.

பெற்றேம் என்று -  செல்வம் வந்துவிட்டதே என்று

ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

தேற்று - தெளிவு; தெளிவிக்கை; தேற்றாமரம்.

தேற்றாதவர் - தெளிவு இல்லாதவர்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் செல்வம் பெறும் பொழுது இது தான் இயன்றது என்று அதில் மயங்கி இன்பம் பெற்று அதை காக்க முனைப்புடன் அதற்கான எல்லா செயல்கள் புரிவர். 

ஆனால் செல்வத்தின் நிலையாமை அறிந்தார் வரும் செல்வத்தில் இன்பம் காணமாட்டார். அதை காக்க முனைப்பு காண்பிக்க மாட்டார். அத்தகைய தெளிவுடையார் தேற்றியவர். அத்தகைய தெளிவு இல்லாதவர் தேற்றாதவர்.

அத்தகைய தேற்றாதவர், அதவாது செல்வம் வரும் பொழுது அதில் மயங்குவார், பின்பு ஒரு நாள் செல்வம் சென்று ஒன்றும் இல்லாத நிலையில் செல்வம் சென்றுவிட்டதே செல்வம் இல்லையே என்று துன்புற்று மனம்தளருவார். அதனால் தான் அல்லற்படுபவோ என்று கேள்வியாக கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

ஆனால் தெளிவுடையார் செல்வம் வரும் பொழுது இன்புற மாட்டார். செல்லும் பொழுதும் துன்புற்று மனம் தளரமாட்டார் (அழியமாட்டார்). 

மேலும்: அஷோக்

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
செல்வம் வருகையிலே சிரித்து மகிழ்ந்ததனை
சேர்த்து வைப்போம் என்கின்ற சிந்தனையே இல்லாமல்
வள்ளல் மனத்தோடு வாழ்ந்து பழகியவர்
வந்த செல்வமதன் மீது பற்று வைக்கா நேர்மையவர்
கள்ளத் துன்பமதைக் கணக்கெடுக்க மாட்டாரே
கண் கலங்கி அழுதழுது காயப் பட மாட்டாரே
உள்ளத்து உணர்ந்தார்க்கு செல்வமது ஒன்றுமில்லை
உணர்ந்ததனால் துன்பமதும் ஒன்றுமில்லை அவர்களுக்கு

பரிமேலழகர் உரை
அற்றேம் என்று அல்லற்படுபவோ - வறுமைக்காலத்து யாம் வறியமாயினேம் என்று மனத்தால் துயருழப்பாரோ; பெற்றேம் என்று ஓம்புதல் தேற்றாதவர் - செல்வக்காலத்து இது பெற்றேம் என்று இவறுதலை யறியாதார்? 

விளக்கம் 
(பெற்றவழி இவறாமை நோக்கி அற்ற வழியும் அப்பகுதி விடாது ஆகலின், அல்லற்பாடு இல்லையாயிற்று. இதனான் பொருளின்மையான் ஆயதற்கு அழியாமையும் அதற்கு உபாயமும் கூறப்பட்டன.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பெற்றேம் என்று ஒம்புதல் தேற்றாதவர் - செல்வக் காலத்தில் யாம் இது பெற்றேமென்று மகிழ்ந்து கையழுத்தங் கொண்டு அதைக் காத்துக் கொள்ளுதலை அறியாதார்; அற்றேம் என்று அல்லல் படுபவோ - வறுமைக் காலத்தில் யாம் செல்வத்தை யிழந்தேமென்று துயரப்படுவரோ ? படார்.

"அகடுற யார்மாட்டும் நில்லாது செல்வம்
சகடக்கால் போல வரும்" ( நாலடி. 2)

இவ்வுலகத்தில், இன்பமுந் துன்பமும் ஒப்பக் கொள்பவர் செல்வக் காலத்தில் மகிழ்ந்து அதை இறுகப் பற்றாமையால் , வறுமைக்காலத்தில் வருந்துவதும் செல்வமின்மையை உணர்வதும் இல்லை யென்றார். 'தேற்றாதவர்' தன்வினைப்பொருளில் வந்த பிறவினைச்சொல். தேற்றுதல் தெளிந்தறிதல்.


மணக்குடவர் உரை
பொருளற்றே மென்று இரங்கித் துன்ப முறார், அதனைப் பெற்றோமென்று போற்றி வைத்தலை நன்றென்று தெளியாதவர். இது பொருட்கேட்டினால் வருந் துன்பத்திற்கு அழியாதாரைக் கூறிற்று. 

மு.வரதராசனார் உரை
செல்வம் வந்த போது இதைப்பெற்றோமே என்று பற்றுக்கொண்டு காத்தறியாதவர் வறுமை வந்த போது இழந்தோமே என்று அல்லல்படுவரோ.
சாலமன் பாப்பையா உரை:

சாலமன் பாப்பையா உரை
பணம் இருந்த காலத்தில் மனக்கஞ்சம் இல்லாமல் பிறர்க்கு வழங்கியவர், இல்லாத காலத்தில் வரும் துன்பத்தினால் ஏழையாகி விட்டோமே என்று வருந்துவாரோ?.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Many people whenever they receive money, they get excited and spend all the money or try to be possessive of the money. But, a knowledgeble person who had realized the uncertain nature of money will not relish on money or money's arrival. A person who has that clarity is a knowledgeable person. Such a knowledgeable person will not suffer when they go through pain, difficulties, challenges, etc because they know that even this stage is uncertain and they can come over it. Whereas a person who doesn't have this clarity will suffer and dwell in the pain.

Hence, a knowledgable person who has the clarity will treat both happiness and difficulty equally the same. They will not relish on success nor dwell on failures.

Questions that I ask to the kid
How will a person with clarity will treat success and failures, happiness and failures?

உணர்வ துடையார்முன் சொல்லல்

குறள் 718
உணர்வ துடையார்முன் சொல்லல் வளர்வதன்
பாத்தியுள் நீர்சொரிந் தற்று
[பொருட்பால், அமைச்சியல், அவையறிதல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
உணர்வு - அறிவு; தெளிவு துயில்நீங்குகை; கற்றுணர்கை; ஒழிவு ஆன்மா புலன்

உணர்தல் - அறிதல்; நினைதல், கருதுதல் ஆராய்தல் இயல்புணர்தல்; ஊடல்நீங்குதல்; தெளிதல் துயிலெழுதல் பகுத்தறிதல் நுகர்தல் தொட்டறிதல்; பாவித்தல்

உடையார் - செல்வர்; சுவாமி சிலவகுப்பார்களின் பட்டப்பெயர் இலங்கையில் ஒருகிராம அலுவலர்.

உணர்வ துடையார் - கேட்பதை (செல்வதை) தாமாக புரிந்துக்கொள்ளக்கூடிய ஆற்றல் உடையவர்கள்

முன் - இடத்தால்முன்; காலத்தால்முன்; உயர்ச்சி; முதல்; பழைமை; ஏழனுருபு; மனக்குறிப்பு; காண்க:முன்றோன்றல்.

சொல்லல் - சொல்வது; கூறுவது
சொல்லுதல் - பேசுதல்; அறிவித்தல்; திருப்பிக்கூறுதல்; கட்டளையிடுதல்; புத்திகூறல்; புகழ்தல்; களைதல்.

முன் சொல்லல் - முன்பு சொல்வது

வளர்தல் - பெரிதாதல்; மிகுதல்; நீளுதல்; களித்தல்; உறங்குதல்; தங்குதல்.
அதன் - It's   It's   It's  

வளர்வதன் - தாமாய் வளரும்

பாத்தி - பகுதி; சிறுசெய்; பங்கு; வீடு.

உள் - உள்ளிடம்; உள்ளம்; மனம்; இடம்; மறை; மனவெழுச்சி; ஒருகுறிப்புவினைப்பகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; ஏழாமவேற்றுமைஉருபு; உள்ளான்என்னும்பறவை.

பாத்தியுள் - வயலில்

நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை.

சொரிதல் - உதிர்தல்; மழைபெய்தல்; மிகுதல்; பொழிதல்; கொட்டுதல்; மிகக்கொடுத்தல்; காண்க:சொறிதல், சுழலுதல்.

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை

சொரிந் தற்று - பொழிவது / விடுவது போல் ஆகும்.

முழுப்பொருள்
ஒரு அவையில் பல மாந்தர்கள் இருப்பர். ஒரு சில அவைகளில் எல்லோரும் (பெரும்பாலும்) அவையில் சொல்வதை தாமாக புரிந்துக்கொள்ளும் ஆற்றல் உடையவர்களாக கற்றவர்களாக இருப்பர். அவர்களுக்கு விளக்கி சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இராது. 

அப்படிப் பட்டவர்கள் உழவு நிலத்தில் உழாமால் தாமே முளைந்தவர்கள் போன்றவர்கள். அத்தகைய பயிர்களுக்கு நீர் உற்றித் தான் வளரவேண்டிய அவசியம் இராது. அப்படிப் பட்டவர்களுக்கு விளக்கி சொல்வது தாமே முளைத்த பயிர்களுக்கு தண்ணீர் உற்றுவதுப் போல ஆகும்.

ஆக கற்றார் அவை அறிந்து நாம் சுருக்கமாக சொன்னாலே போதும், கற்றார் புரிந்துக்கொள்வர் என்கிறார் திருவள்ளுவர். அவர்களுக்கு விளக்கிச் சொல்லி நேரத்தை விரயம் செய்யவேண்டியதில்லை. 

மேலும்: அஷோக் உரை

உதாரணம்
ஒரு நாட்டின் முக்கிய பொருளாதார மாநாட்டில் பல பொருளாதார நிபுணர்கள், தொழில் அதிபர்கள் இருப்பார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு புதிய பொருளாதார கொள்கையை விளக்கும் பொழுது அடிப்படை பொருளாதார புரிதல் கொடுக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. பொருளாதார கொள்கையை பற்றி ஒரு குறிப்பு கொடுத்தாலே போதும், அவர்களே அதனை புரிந்து, அதன் விளைவுகளை கற்பனை செய்யக்கூடியவர்களாக இருப்பர்.

சொந்த உதாரணம் 2
என்னுடைய Internship-இல் / வேலையில் சில வேலைகளை பற்றி ஆய்வுகளின் முடிவுகளை மூத்த அதிகாரிகளுக்கும் சக ஊழியர்களுக்கும் காட்சி பதிவு (ppt) தொடர் கொண்டு விளக்க வேண்டும். சில சமயம் தனி தனி யாக. ஆனால் மூத்த அதிகாரிகளின் நேரம் மிகவும் முக்கியமானது. பெரும்பாலும் அவர்கள் அரை மணி (30min) நேரம் மட்டுமே தருவார்கள். அவர்களுக்கு 30-40 காட்சி பதிவுகளை (slides) காண்பித்தால் அவர்கள் பொறுமை இழந்து விடுவார்கள். அவர்களுக்கு 6-10 காட்சி பதிவுகளே போதும். உதாரணமாக ப்ரிச்சனை என்ன, தீர்வு என்ன, திட்டம் என்ன என்று சுறுக்கமாக சொன்னாலே அவர்கள் புரிந்துக்கொள்ளு ஆற்றலும் அனுபவமும் கொண்டவர்கள் ஆவார்கள்.

மேலும்: இதழ்

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
கற்றுத் துறை போகிக் காமுற்றுக் கல்வியினைப்
பெற்றுத் துறை போகும் பேரறிவார் தம்மிடத்தில்
பெற்ற கல்வியினைப்பேசிப் பெருமையுறல்
நற்றவமாய்த் தானாய் வளரும் பயிரதற்கு
நலமாகத் தண்ணீரைத் தான் பாய்ச்சல் போலுயரும்
மற்றவரின் முன்னாலே வாய் திறத்தல் அய்யய்யோ
மலிவாக்கி அமுதமதை பாத்திரங்கள் கழுவுகின்ற
முற்றமதின் அங்கணத்தில் கொட்டுவதாய் வீணாகும்

குறள்
பொருட்பால் அவை அறிதல் குறள் 8ம் 10 ம்

உணர்வதுடையார் முன் சொல்லல்வளர்வதன்
பாத்தியுள் நீர் சொரிந்தற்று

அங்கணத்துள் உக்க அமிழ்தற்றால் தங்கணத்தார்
அல்லார் முன் கோட்டி கொளல் 

பரிமேலழகர் உரை
உணர்வது உடையார்முன் சொல்லல் - பிறர் உணர்த்தலின்றிப் பொருள்களைத் தாமே உணரவல்ல அறிவினையுடையவர் அவைக்கண் கற்றார் ஒன்றனைச் சொல்லுதல்; வளர்வதன் பாத்தியுள் நீர் சொரிந்தற்று - தானே வளர்வதொரு பயிர் நின்ற பாத்திக்கண் நீரினைச் சொரிந்தாற்போலும். 

விளக்கம் 
(தானேயும் வளர்தற்குரிய கல்வி மிக வளரும் என்பதாம். இவை இரண்டு பாட்டானும், ஒத்தார் அவைக்கண் எவ்வழியும் சொல்லுக என்பது கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
உணர்வது உடையார்முன் சொல்லல் -பிறர் உணர்த்த வேண்டாது தாமே பொருள்களை யுணரவல்ல அறிவுடையாரவைக்கண் கற்றார் ஒன்றைச் சொல்லுதல்; வளர்வதன் பாத்தியுள் நீர் சொரிந்த அற்று -தானாக வளரும் பயிர் நின்ற பாத்திக்குள் நீரை வார்த்தாற் போலும்.

தானே வளரும் அறிவு மிக விரைந்து வளரும் என்பதாம். இவ்விரு குறளாலும், ஒத்தாரவைக்கண் கற்றோர் தமக்குரிய இலக்கியநடையிற் பேசுக என்பது கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
யாதாயினும் ஒன்றைச் சொல்லுங்கால் அதனைத் தெரிந்தறியும் அறிவுடையார்முன்பு சொல்லுவது, வளர்வதொன்று நின்ற பாத்தியின்கண்ணே நீர் சொரிந்தாற்போலும்.

மு.வ உரை
தாமே உணர்கின்ற தன்மை உடையவரின் முன் கற்றவர் பேசுதல், தானே வளரும் பயிருள்ள பாத்தியில் நீரைச் சொரிந்தாற் போன்றது

சாலமன் பாப்பையா உரை
பிறர் சொல்லாமலேயே தாமே பலவற்றையும் அறிந்து கொள்ளும் அறிவுத் திறம் உடையவர் கூடியுள்ள அவையில் பேசுவது வளரும் பயிர் நிற்கும் பாத்தியில் நீரினைப் பாய்ச்சியது போலாம்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
While speaking to an high profile audience (scholars, scientists, business owners, etc.) who can understand and comprehend complex subjects without spoon feeding, one can speak densely with clarity and coherence. Explaining basics to them is like pouring water in an water irrigated field in which the seeds have already germinated and grown quite well. So, one doesn't have to beat around the bush. One doesn't have to explain the basics to the high profile audience. Because the high profile audience are knowledgeable and experienced in the subject are for which the gathering has been convened. By speaking coherently, one can make use of the time effectively and deliver lot of value to the audience. 

Questions that I ask to the kid
What is spoon feeding to a high profile audience is like?

தனக்குவமை இல்லாதான்

குறள் 7
தனக்குவமை இல்லாதான் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்
மனக்கவலை மாற்றல் அரிது.
[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்
தனக்குவமை –  தனக்கு + உவமை

தனக்கு தன் - தான் என்னும் சொல் வேற்றுமையுருபை ஏற்குமிடத்துப் பெறும் திரிபு.
உவமை - உவமம்; ஒப்புமை; உவமையணி; வினை, பயன், மெய், அடையாளம்

தனக்குவமை – தனக்கு இணையென அடையாளம் அல்லது இத்தன்மையினன் என்று சொல்லக்கூடிய

இல்லாதான் – இல்லாதவன் (உவமைகளுக்கும், இணைகளுக்கும் அப்பாற்பட்டவன்)

தாள் - கால்; மரம்முதலியவற்றின்அடிப்பகுதி; பூமுதலியவற்றின்காம்பு; வைக்கோல்; முயற்சி; தாழ்ப்பாள்; படி; திறவுகோல்; ஒற்றைக்காகிதம்; சட்டையின்கயிறு; விளக்குத்தண்டு; விற்குதை; ஆதி; கடையாணி; வால்மீன்; சிறப்பு; கொய்யாக்கட்டை; தாடை; கண்டம்.

தாள் – அவனுடை அடி

சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

சேர்ந்தார் - அடைந்தார்

அல்லால்  - அல்லாமல்

சேர்ந்தார்க் கல்லால் – சேர்ந்தார்க்கு + அல்லால்அடைந்தவர்களைத் தவிர மற்றவருக்கு

மனக்கவலை - ஒன்றைப் பற்றி மனத்தில் உண்டாகும் கலக்கம்.

மனக்கவலை – ஒன்றைப் பற்றி மனத்தில் உண்டாகும் கலக்கம். மனத்தின்கண் ஏற்படும் கவலைகளும், அதனால் துன்பங்களும்

மாற்றல் – மாற்றுதல், விடுபடுதல் (கவலைகள், துன்பங்களிலிருந்து)

அரிது - rare, அருமை; பசுமை

அரிது – மிகவும் கடினம், இயலாதவொன்று.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
இந்தக் குறள் மனித மனத்தின் இயல்பைப் பற்றியும் அது அடைய வேண்டிய உயர்வைப் பற்றியும் விளக்குகின்றது. ஐயுணர்வுகளுக்கு எட்டாத் மெய்ப்பொருளை உணர்வதற்காக எழுந்த ஆறாவது அறிவு, அது நாடி அறிந்து உய்ய வேண்டிய மெய்ப்பொருளை புலன் மயக்கத்தால் மறந்து செயலாற்றுகின்றது. அதனால் ஐயுணர்வுகளால் சலிப்பும் துன்பமும் நாளுக்கு நாள் கூடி வருத்துகின்றது. இந்தத் துன்பத்திலிருந்து விடுபட வேண்டுமானால் மெய்ப்பொருளான் தெய்வ நிலையை உணர்ந்து அதனைப் பற்றி நிற்க வேண்டும். வேறு ஒரு மாற்று வ்ழியுமில்லை. 

பரிணாமமடைந்த தோற்றங்களில் ஒன்றைப் போல் மற்றும் பல தோற்றங்கள் இருக்கலாம். அவற்றில் ஒன்றை விளக்க வேண்டுமானால் அதைப் போல ஒத்திருக்கும் மற்றொன்றைக் காட்டி இது போலவென்று கூறலாம். ஆனால் எல்லாப் பரிணாமங்களுக்கும் முதலும் மூலமும் ஆகிய தெய்வ நிலையோ ஒன்றே ஒன்றுதான். எந்த வகையிலும் அது போல் ஒத்த மற்றொரு பொருள் இல்லை. அதனால் உவமையால் விளக்க முடியாது. இந்தக் கருத்தில் தான் "தனக்குவமையில்லாதான்" என்று தெய்வ நிலையைப் புகழ்படக் கூறியுள்ளார்.

மற்றொரு நிலையை உவமை காட்டி இதுபோலான என்று கூறி விளக்கலாம். ஆனால் அவ்வாறு உவமை காட்டி கூறவொண்ணாத பெருமை வாய்ந்த பரம்பொருளை உணர்ந்து பற்றி நின்றாலொழிய மனக்கவலைகளை மாற்றி அமைதியான் வாழ்வு பெற, வேறு மாற்று வழியில்லை என்பதே இந்தக் குறளின் கருத்தாகும்.

சூரிய ஒளியினால் சூடு பெற்றுக் கடலிலிருந்து ஆவியாக மாறி மேகமாகி அது குளிர்ந்து மழையாகி எந்த இடத்தில் மழையாகப் பெய்தாலும் அந்த நீர், தனக்குப் பிறப்பிடமாகிய கடலை நாடியே ஓடுவதுபோல, இறை நிலையிலிருந்து புறப்பட்டு பல தலைமுறைகளாக சீவன்களில் இயங்கி, மனிதனிடம் இறுதியாக வந்து இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் சிற்றறிவு, முற்றறிவான் இறைவனை நாடியே அலைகின்றது. அத்தகைய வளர்ச்சி நிலையில் உடல் தேவைக்கான பொருள், புலன் இன்பம் இவற்றில் ஈடுபடுகிறது. இங்குதான் அறிவானது தான் போக வேண்டிய இடத்தை மறந்து, அடுத்தடுத்து தொடர்பு கொண்ட பொருட்கள், மக்கள், புலன் இன்பம் இவற்றோடு தொடர்பும், மேலும் பொருள்களும் இன்பமும் எளிதாக மேலும் மேலும் உழைக்காமலே கிடைக்கக் கூடிய வழிகளாகிய அதிகாரம், புகழ் இவற்றின் மீது நிறைவு பெறாத அவாவையும் பெருக்கிக் கொள்ளுகிறது. எவ்வளவுதான் பொருளோ புலன் இன்பமோ, புகழோ, அதிகாரமோ அமைந்தாலும் இன்னும் வேண்டும், இன்னும் உயர்வாக வேண்டும் என்ற உணர்ச்சி வயமான மன அலையில் இயங்குகிறது. இதனால் அளவு மீறியும் முறை மாறியும் ஞானேந்திரியங்களையும் கர்மேந்திரியங்களையும் பயன் படுத்த அவைகள் பழுதுபட்டு உடல் துன்பம், மன அமைதியின்மை, செயல் திறமிழத்தல் இதனால் சமுதாயத்தில் மதிப்பிழத்தல் ஆகிய குறைபாடுகளோடு வருந்திக் கொண்டே இருக்க வேண்டியதாகிறது. மெய்யுணர்வு பெற்ற குருவழியால் அறம் பயின்று இறைநிலை விளக்கமும் பெறும் போதுதான் தடம் மாறிய மன ஓட்டம் நேர்மையான இயக்கத்திற்கு வரும். துன்பத் தொடரிலிருந்து விடுதலை கிடைக்கும்; வேறு எந்த வழியும் மனிதன் உணர்வதற்கு இல்லை. இந்தக் கருத்தைத் தான் வள்ளுவர் இறைநிலையறிந்து அதன் வழிவாழ்ந்தால் அன்றி வேறு எந்த வகையிலும் மனக்கவலை மாறாது என்று கருணையோடு எடுத்துரைக்கின்றார்.

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை
திருநாவுக்கரசரின் திருப்புள்ளிருக்குவேளூர் திருக்குறுந்தொகைப் பாடல் ஒன்று இதே கருத்தை ஒட்டி, இவ்வாறு செல்கிறது.

தன்னுறுவை ஒருவர்க்கறிவொணா
மின்னுருவனை மேனி வெண்ணீற்றனைப்
பொன்னுருவனைப் புள்ளிருக்கு வேளூர்
என்ன வல்லவர்க் கில்லை இடர்களே

“நின்னொடு, புரையுநர் இல்லாப் புலமைநோய்”(முருகு. 279-80)
“தன்னேர் பிறர் இல்லானை” (சம்பந்தர். மீயச்சூர், 3)
“மற்றாரும் தன்னொப்பார் இல்லா தானை” (அப்பர்.பெரியதிருத் 2)
“தன்னானைத் தன்னொப்பார் இல்லா தானை” (அப்பர்.திருவாரூர் 2)
“ஓர் உவமனில்லி” (அப்பர்.வினாவினை.10)
“தனையொப் பாரை இல்லாத் தனியை” (திருவா 442)
“ஒப்புனக் கில்லா ஒருவனே” (திருவா 538)
”தன்னைஒப் பாய்ஒன்றும் இல்லாத் தலைமகன்” (திருமந்திரம் 7)
“ஒத்தார் மிக்காரை இலையாய மாமாயா” (திருவாய் 2.3:2)

”வந்தனை அவன்கழல் வைத்த போதலால்
சிந்தைவெங் கொடுந்துயர் தீர்க லாதென்றான்” (கம்ப.பள்ளியடை.58)

குறிப்பு
தனக்கு உவமை இல்லாதவன் என்றது, தனக்கு மிக்காரும் இல்லாதான் என்னும் கருத்தையும் உட்கொண்டது. அவனை ஒப்பாரும் மிக்காரும் இருப்பின் அவர்பாற் சென்று கவலையைப் போக்கிக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணம் எழ இடம் உண்டு. அவ்வாறு யாரும் இன்மையின் அவன் ஒருவனே கவலையை மாற்றுவான் என்றபடி.

மனக் கவலையைக் கூறியமையின், சேர்தல் அதன் தொழிலாகிய நினைத்தலைக் குறித்தது.

பரிமேலழகர் உரை
தனக்கு உவமை இல்லாதான் தாள்சேர்ந்தார்க்கு அல்லால் - ஒருவாற்றானும் தனக்கு நிகர் இல்லாதவனது தாளைச் சேர்ந்தார்க்கு அல்லது; மனக்கவலை மாற்றல் அரிது - மனத்தின்கண் நிகழும் துன்பங்களை நீக்குதல் உண்டாகாது.
விளக்கம்
("உற்றபல தீண்டா விடுதலரிது" (நாலடி.109) என்றாற் போல, ஈண்டு 'அருமை' இன்மைமேல் நின்றது. தாள் சேராதார் பிறவிக்கு ஏது ஆகிய காம வெகுளி மயக்கங்களை மாற்றமாட்டாமையின், பிறந்து இறந்து அவற்றான் வரும் துன்பங்களுள் அழுந்துவர் என்பதாம்.)

மணக்குடவர் உரை
தனக்கு நிகரில்லாதானது திருவடியைச் சேர்ந்தவர்க்கல்லது மனத்துண்டாங் கவலையை மாற்றுத லரிது. வீடுபெறலாவது அவலக்கவலைக் கையாற்றினீங்கிப் புண்ணிய பாவமென்னுமிரண்டினையுஞ் சாராமற் சாதலும் பிறத்தலுமில்லாத தொரு தன்மையை யெய்துதல். அது பெறுமென்பார் முற்படக் கவலை கெடுமென்றார். அதனால் எல்லாத் துன்பமும் வருமாதலின்.

மு.வரதராசனார் உரை
தனக்கு ஒப்புமை இல்லாத தலைவனுடைய திருவடிகளைப் பொருந்தி நினைக்கின்றவர் அல்லாமல், மற்றவர்க்கு மனக்கவலையை மாற்ற முடியாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தனக்கு இணையில்லாத கடவுளின் திருவடிகளைச் சேர்ந்தவர்க்கே அன்றி, மற்றவர்களுக்கு மனக்கவலையைப் போக்குவது கடினம்.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தனக்கு உவமை இல்லாதான் - ஒருவகையாலும் தனக்கு ஒப்பில்லாத இறைவனுடைய; தாள் சேர்ந்தார்க்கல்லால் - திருவடிகளை யடைந்தார்க்கல்லாமல்; மனக்கவலை மாற்றல் அரிது - மனத்தின்கண் நிகழுந்துன்பங்களையும் அவற்றாள் ஏற்படும் கவலையையும் நீக்குதல் இயலாது.

இம்மைக்கும் மறுமைக்கும் உரிய எல்லாப் பொருள்களையும் நலங்களையும், எல்லார்க்கும் என்றும் வரையாதளிக்கக்கூடிய வள்ளல் இறைவன் ஒருவனேயாதலின், அவனையடைந்தார்க்கல்லது துன்பமுங் கவலையும் நீங்காவென்பதாம்.

அருமைச் சொல்லிற்குரிய சின்மை இன்மையென்னும் இரு பொருள்களுள், இங்கு வந்துள்ளது இன்மை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தனக்கு இணையில்லாத கடவுளின் திருவடிகளைச் சேர்ந்தவர்க்கே அன்றி, மற்றவர்களுக்கு மனக்கவலையைப் போக்குவது கடினம்.

கறை கரைந்து காணும் தெய்வம்!

இறைநிலையோடு எண்ணத்தைக் கலக்கவிட்டு
ஏற்படும் ஓரமைதியிலே விழிப்பாய் நிற்க
நிறைநிலையே தானாக உணர்வதாகும்.
நித்தம் நித்தம் உயிருடலில் இயங்கு மட்டும்
உறைந்து உறைந்து இந்நிலையில் பழகிக்கொள்ள
உலக இன்பங்களிலே அளவு கிட்டும்
கறைநீங்கி அறிவு மெய்ப்பொருளாய் நிற்கும்
கரைந்துபோம் தன்முனைப்பு; காணும் தெய்வம்.
- தத்துவஞானி வேதாத்திரி மகரிஷி

வேதாத்திரி மகரிஷி அவர்கள் எவ்வளவு அழகான கவியாய் வடித்திருக்கிறார் பேருண்மையை!

எண்ணம் என்ற மூலம் என்னிடத்தில் இருக்கும் வரை அது எனது எனது என்று என்னையே நினைத்து, என்னைச் சுற்றி வருகிறது.
ஆனால் அதே எண்ணத்தை என்பால் அகற்றி எல்லாமுமான இறையவனை நினைக்கும்போது...
"ஓரு அமைதி" கிட்டுகிறது.
தனக்குவமை இல்லாதான் தாள் சேர்ந்தார்பின் கிட்டும் அவ்வமைதி பேரமைதி.

அந்த அமைதி நிலையில் நிலைத்து நிற்க. "எழுமின், விழிமின்" என நிலையில் விழிப்புடன், வழிமேல் விழி வைத்து நிற்க, தானாக ஏற்படும் நிறைநிலை. மெய்பொருள் யாதென உணந்திடும் தற்செயலும் இறை செயலேயாம்.

ஒருமுறை அந்நிலையை அடைந்து விட்டால், அந்நிலையை அடுத்து பழகப்பழக, காணும் காட்சியும், நுகரும் நாற்றமும், கேட்கும் ஒலியும் என எல்லாவற்றிலும் நந்தலாலா.

பின் எல்லாக் கறைகளும் களைந்தாயிற்று என்றால், தன் முனைப்பு தானாய்க் கரைந்து போகும்.
கண்ணுக்கினியவனை கண்ணாறக் கண்டு கைக்கொளலாம்!

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை

குறள் 350
பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப் 
பற்றுக பற்று விடற்கு.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், துறவு]

பொருள்
பற்றுதல் பிடித்தல்; பயனறுதல்; ஊன்றிப்பிடித்தல்; ஏற்றுக்கொள்ளுதல்; மனத்துக்கொள்ளுதல்; தொடுதல்; உணர்தல்; தொடர்தல்; நிறம்பிடித்தல்; தீமுதலியனமூளுதல்; தகுதியாதல்; ஒட்டுதல்; பொருந்துதல்; போதியதாதல்; உறைத்தல்; உண்டாதல்; பொறுத்தல்.

பற்றுக – (பற்றை அறுக்கவேண்டுமாயின் ) பற்றிக்கொள்க

பற்று - பிடிக்கை; ஏற்றுக்கொள்கை; அகப்பற்றுப்புறப்பற்றுகளாகியவிருப்புகள்; சம்பந்தம்; ஒட்டு; பற்றாசு; பசை; சமைத்தபாண்டத்தில்பற்றிப்பிடித்திருக்கும்சோற்றுப்பருக்கை; சோற்றுப்பருக்கைஒட்டியுள்ளபாத்திரம்; உரிமையிடம்; தங்குமிடம்; பலஊர்களுடையநாட்டுப்பகுதி; பெற்றுக்கொண்டபொருள்; பற்றுக்கோடு; தூண்; அன்பு; நட்பு; வீட்டுநெறி; செல்வம்; இல்வாழ்க்கை; வயல்; கட்டு; கொள்கை; மருந்துப்பூச்சி; வாரப்பாடல்; சிற்றூர்; கலவைச்சுண்ணாம்புவகை.

பற்றற்றான் – வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானை (நினைவு கொள்க வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி) / பற்று அற்றவன் 

பற்றினை – அவன்மேல் மட்டும் பற்று கொள்க

அப்பற்றைப் – அவன்மேல் கொள்ளும் அப்பற்றையும் 

பற்றுக – பற்றிக்கொள்ளுக

விடுதல் நீங்குதல்; நீக்குதல்; விலக்குதல்; பிரித்தல்; கைவிடுதல்; போகவிடுதல்; அனுப்புதல்; பந்தம்விடுதல்; நிறுத்துதல்; ஒழித்துவிடுதல்; முடித்தல்; வெளிவிடுதல்; செலுத்துதல்; எறிதல்; சொரிதல்; கொடுத்தல்; சொல்லுதல்; வெளிப்படக்கூறுதல்; விவரமாகக்கூறுதல்; இசைவளித்தல்; காட்டித்தருதல்; வெளிப்படுத்துதல்; பிரிதல்; புதிர்விள்ளுதல்; கட்டுஅவிழ்தல்; மலர்தல்; உண்டாக்குதல்; மிகுதல்; தங்குதல்; தவிர்தல்; பிளந்திருத்தல்; பலம்குறைதல்; அறுபடுதல்; விலகுதல்; துணைவினை; விடுதலை.

பற்று விடற்கு – பற்றென்னும் நிலையாமையை துறப்பதற்கு

பற்றை விடவேண்டுமென்றால் பற்றறவவன் மீதான பற்றை பற்றிக்கொள்ளுக” என்று வள்ளுவர் சொல்கிறார். இங்கே பற்றற்றான் என்ற சொல்லுக்கு இறைவன் என்றே பரிமேலழகர் போன்றோர் உரை கூறுகின்றனர். ஆனால் பற்றறுத்த ஞானாசிரியன் என்ற பொருளும் பொருந்துவதே. பற்றற்றவனை பற்றுதல் என்பது பற்றறுக்கும் வழியேதான் என்பதற்கு மேல் உங்கள் கேள்விக்கு ஓர் ஆணித்தரமான பதில் தேவையா என்ன?

ஆனால் ஆன்மீகப் பயணத்தின் இறுதிப்படிகளில் குரு நம்மை விட்டுவிடுவார். நடக்க ஆரம்பித்த குழந்தையை அம்மா விட்டுவிடுவதுபோல. அதன் பின் சீடன் அவனது மெய்ஞானத்தையும் மீட்பையும் அவனே கண்டடைய வேண்டியதுதான். அந்தப்பயணம் முற்றிலும் தனியானது. அங்கே குரு என்றல்ல இறைவனும்கூட இல்லை.

குறளின் பல பாடல்களுக்கு சமணமதத்தின் கோணத்தில் பொருள்கொண்டால் மிக எளிதாகப்புரியும். இன்று நாம் கொண்டிருக்கும் இறை என்னும் கோணத்தில் பொருள்கொள்வதன் சிக்கல் நீங்கள் கொண்டிருப்பது.

இந்து தெய்வங்களில் எதையும் பற்றற்றான் என்று சொல்லமுடியாது. கிறிஸ்தவ இஸ்லாமிய மதங்களில்கூட அளவற்ற அருளாளன், பெருங்கருணையாளன் என்றே தெய்வம் குறிப்பிடப்படுகிறது.

சமணர்களுக்கு ‘தெய்வங்கள்’ இல்லை. அவர்களுக்கு அருகர்களே முதன்மை வழிபாட்டுருவங்கள். அவர்கள் பற்றறுத்தவர்கள். முற்றிலும் பற்றறுத்தமையால்தான் அவர்கள் தெய்வத்திருக்கள் ஆனார்கள்.

சமண மதத்தில் அன்றாட வழிபாட்டுக்கு, வேண்டுதல்களுக்கு தீர்த்தங்காரர்களின் காவல்தேவதைகளான யட்சிகளையும் தேவர்களையுமே வழிபடுவார்கள். தீர்த்தங்காரர்களிடம் எதையும் வேண்டிக்கொள்ளலாகாது. அவர்களை வழிபடுவது உலகத்தின் பற்றிலிருந்து விடுபடுவதற்காக மட்டுமே. அந்த வீடுபேற்றை மட்டுமே அவர்களிடம் கோரவேண்டும்.

உதாரணமாக, பார்ஸ்வநாதரிடம் நாம் வாழ்க்கைநலன்களை வேண்டக்கூடாது. வாழ்க்கைப் பற்றை அறுத்து மீள்வதற்கான ஞானம், வைராக்கியம், தவம் ஆகியவற்றையே கேட்கவேண்டும். அவருடைய யட்சியான பத்மாவதி அனைத்துச் செல்வங்களையும் அருள்பவள்.

பற்றறுத்த தீர்த்தங்காரர்களைப் பற்றிக்கொள்க, இவ்வுலகத்துப் பற்றுகளை விட்டுவிடுவதற்கான வழி அதுவே—நேரடியாக இக்குறளின் பொருள் இதுதான்.

ஒப்புமை
”உற்ற உதிரம் ஒழிப்பான் கலிங்கத்தை
மற்றது தோய்த்துக் கழுவுதல் என்னொக்கும்
பற்றினா னாகிய பாவத்தை மீட்டும்
பற்றொடு நின்று பறைக்குறு மாறே” (வளையாபதி)

“மணஞ்சேரி, பற்றாக வாழ்பவர் மேல்வினை பற்றாவே” (சம்பந்தர்.மணஞ்சேரி.10)

“திரு ஆப்ப னூரானைப் பற்றும் மனமுடை யார்வினை
பற்றறுப் பாரே” (சம்பந்தர்.ஆப்பனூர் 1)

“பலவும்பய னுள்ள பற்றும் ஒழிந்தோம்
கலவம்மயில் காமுறு பேடையொ டாடிக்
குலவும்பொழில் கூழ்ந்த குரங்கணில் முட்டம்
நிலவும்பெரு மானடி நித்தல் நினைந்தே” (சம்பந்தர்.குரங்கணில் முட்டம்)

“காழி அமர்கோயில்
பற்றானைப் பற்றிநின் றார்க்கில்லை பாவமே” (சம்பந்தர்.சீகாழி 4)

“பாடு வாரிசை பல்பொருட் பயனுகந் தன்பால்
கூடு வார்துணைக் கொண்டதம் பற்றறப் பற்றித்
தேடு வார்பொருள் ஆனவன் செறிபொழில் தேவூர்
ஆடு வான் ஆடி அடைந்தனம் அல்லல்ஒன் றிலமே” (சம்பந்தர்.தேவூர் 5)

“கோழம்பம் பற்றானைப் பற்றுவார் மேல்வினை பற்றாவே” (சம்பந்தர்.கோழம்பம் 8)

“பற்றது பற்றில் பரமனைப் பற்றுமின்” (திருமந்.298)

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
உலகப் பொருட்கள் மீது பற்றுள்ள வரையிலும் மெய்ப் பொருளான இறைநிலையை உணர முடியாது. பிறப்பு இறப்பு எனும் வாழ்க்கைக் கடலைக் கடக்க முடியாது. உடல், உயிர், சீவகாந்தம் மூன்றும் கூடிய சீவனின் உடலுக்கு, பிறப்பு முதல் இறப்பு வரையில் பெரும்பாலும் துன்ப அனுபவங்களாகவே இருக்கின்றது. இந்த உண்மையை ஒரு பேரறிஞர் தொகுத்துக் கூறியிருக்கிறார் ஒரு கவியின் மூலம்.

" வேதநூல் பிராயம் நூறு
மனிதர்தாம் புகுவ ரேலும்
பாதியும் உறங்கிப் போகும்
நின்றுஅதில் பதினை யாண்டு
பேதை பாலகன் அதாகும்
பிணிபசி மூப்புத் துன்பம்
ஆதலால் பிறவி வேண்டேன்
அரங்கமா நகர் உளானே ! "

இது ஒரு பக்திப் பாடலாக இருந்தபோதிலும் மனித வாழ்க்கையில் அனுபவிக்க வேண்டிய துன்பங்களை விளக்கிக் கூறுகிறது.

"பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப் 
பற்றுக பற்று விடற்கு" என்ற குறளில் இறைநிலையுணர்வும், பொருட்கள் மீது பற்று விட்டு மனம் தூய்மை பெற வேண்டியதும் ஒன்றிணைந்து பேறாக உணர்த்தப்பட்டுள்ளன. 

இறைநிலையை அதன் பேரியக்கச் சிறப்புகளை அதன் வியத்தகு விளைவுகளை ஐயமின்றி ஒருவர் உணர்ந்து கொண்ட பின்னர்தான் உலகப் பொருட்கள் மீது உள்ள பற்றுக்கள் நீங்கும். பிறவிக் கடலையும் கடக்க முடியும். பொருள் பற்று உடையவர்கள் அடிக்கடி உலகப் பொருட்கள், மக்கள், புலன் இன்பம் இவற்றை நினைந்து நினைந்து மனதை அவற்றிலேயே ஈடுபடுத்திக் கொண்டுருப்பார்கள். ஒவ்வொரு நினைவும் அவர் கருமையத்தில் வினைப் பதிவாகி அது அடிக்கடி மூளை செல்கள்  மூலம் அவ்வப்போது எண்ணங்களாக மலர்ந்து கொண்டிருக்கும். இதனால் மனம் களங்கப்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கும். இக்களங்கமே இறைநிலையை உணர முடியாத தடையாக அமையும். இதனை அழுகணி சித்தர் ஒரு கவியின் மூலம் விளக்குவதை உணர்வோம். 

"காட்டானை மேலேறிக் கடைத்தெருவே போகையிலே
நாட்டார் நமை மறித்து நகை புரியப் பார்ப்பரன்றோ
நாட்டார் நம்மை மறித்து நகை புரியப் பார்த்தாலும்
காட்டனை மேலேறி என் கண்ணம்மா
கண் குளிரப் பாரேனோ"

காட்டான் என்றால் உருவமற்றவன் தன் இருப்பை உணரக் காட்டிக்க் கொள்ளாதவன் என்பதாகும். இத்தகிய காட்டான் எனும் உருவமற்ற நிலை பேரியக்க மண்டலம் முழுவதிலும் நிறைந்து இறைவன்(இறைவெளி) ஆகவும், ஒவ்வொரு சீவனிலும் அறிவாகவும் இருக்கிறது. எனவ்வே காட்டான் என்ற சொல் அறிவையும் குறிக்கும். இறைவனையும் குறிக்கும்.

காட்டன் எனும் அறிவானது பேரியக்க மண்டல தத்துவங்களில் பஞ்ச பூதங்களாக உள்ள நிலம், நீர், வெப்பம், காற்று, விண் என்ற ஐந்து நிலைகளையும் தாண்டி இவற்றிற்குப் பிறப்பிடமாகவுள்ள பரம்பொருளை உணர்ந்து அதனோடு இணைய முயலும்போது எனது வாழ்க்கையில் நான் பற்று கொண்டு அனுபவித்த வினைப்பதிவுகள் எல்லாம் எண்ணங்களாக அடுத்தடுத்து தோன்றுகின்றன. இந்த நிகழ்ச்சி எப்படியிருக்கின்றதென்றால் எனது வினைப் பதிவுகளிலிருந்து எழும் எண்ணங்கள் என்னை நோக்கி நீ எங்களையெல்லாம் தாண்டிப் போய் கடை நிலையாகவுள்ள பரம்பொருளை உணர்ந்து கொள்ள முடியுமா என்று தடுத்து நிறுத்தி என்னைப்பார்த்து ஏளனமாகச் சிரிப்பது போல் உள்ளது. எப்படியாயினும் எனக்கு உறுதியிருக்கிறது. வினைப்பதிவுகள் என்ற தடைகளை வினைத்தூய்மை, மனத்தூய்மை இவற்றால் நீக்கிகொண்டு என் அறிவைக் கொண்டே இறைவனை அடைவேன் என்ற கருத்தே இக்கவி. உலகப் பொருட்கள் மீது உள்ள பற்றுக்கள் எவ்வாறு இறைநிலையுணரும் பேற்றைத் தடுக்கின்றது என்பதை விளக்குவதற்கே உவமையாக இந்த அழுகணி சித்தர் பாடலை நினைவு படுத்தியுள்ளேன்.

மறை பொருட்களை உணரத் தக்க ஆறாவது அறிவோடு வாழும் உயர்ந்த பிறவியை பெற்ற மனிதனுடைய பிறவியின் நோக்கம் மிக உயர்ந்ததாகும். அது இறை நிலையான மெய்ப்பொருளை உணர்ந்து அறிவின் முழுமையைப்பெற்ற, பிறப்பு இறப்புத் தொடரை அறுத்து விட வேண்டுமென்பதேயாகும். பொருள் பற்றுப் பதிவுகள் அடிக்கடி ஒருவருக்கு எழுந்தால் மனமானது அந்தப் பொருளை அடிக்கடி நினைந்து நினைந்து அதை அடைவதற்கும் அனுபவிப்பதற்கும் தனது ஆற்றலை வாழ்நாள் முழுவதும் செலவிட வேண்டி இருக்கிறது. இதனால் இறைநிலையை நாடுவதற்கும் அதனை உணர்வதற்கும் வாய்ப்பு கிட்டுவதில்லை. எனவே இறைநிலையை உணர்வதற்கும் பிறவிக் கடலை நீந்துவதற்கும் பொருள் பற்றை நீக்கி மனத்தூய்மை பெற வேண்டும். இந்த உயர்ந்தப் பேற்றினை பெறுவதற்கு ஒருவர் தானாக் முயன்றால் அந்நிலை கிட்டுவது அரிது. ஏனெனில் அத்தகைய அறிவின் முழுமைப்பேறு போதனை முறை, சாதனை முறை இரண்டும் இணைந்ததாகும். எனவே இந்த உயர்ந்த அறிவு நிலையைப் பெற அறிவில் முழுமை பெற்று பற்று நீங்கிய ஒரு வழிகாட்டியான ஞானாசிரியர் துணை வேண்டும். எனவே முறையாகப் பயின்று பற்று விட்டு வாழும் ஒரு ஞானாசிரியரைப் பற்ற வேண்டும். இந்த நுட்பத்தை உணர்த்துவதே இந்த குறளில் முதற் பகுதில் வரும் "பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை" என்பதாகும்.

வினைப்பயனாகத் தொடர்ந்து வரும் பிறவிக் கடலை நீந்த வேண்டும் என்ற பெருநோக்கம்கொண்ட இறை வேட்பாளருக்கு ஞானாசிரியர் தரும் ஒரு நாள் போதனையால் மட்டும் பற்று விட்டு மனம் தூய்மை அடைந்து விடும் என்று கருத முடியாது. பற்று நீக்குவது போதனை முறை மட்டுமல்ல. சாதனையும் வேண்டும். ஞானாசிரியர் உடனிருந்து அவர் வாழ்க்கை முறையினைப் பின்பற்றி நடந்து பயிலவேண்டும். அத்தகைய நிறைவான அறிவு நிலையைப் பெறும் வரையிலும் ஞானாசிரியர் தொடர்பை விட்டு நீங்காமல் அவரை பற்றி நின்று பயன் காண வேண்டும் என்று தெளிவுபடுத்துகிறார் குறளாசிரியர். இக்குறளின் கடைப் பகுதியான "அப்பற்றைப் பற்றுக பற்று விடற்கு" என்று, நீ முழுமை பெற்று உனது பொருள் பற்று நீங்கி இறையுணர்வு பெற்று வெற்றியடையும் வரையில் ஞானாசிரியரை பற்றி நில் என்பதே இக்குறளின் பொருள்.

மேலும்: அஷோக்
மேலும்: குவியல்கள்


“எதையும் மிச்சமில்லாமல் விட்டுச்செல்வதற்கு பெயர் தவம். அது முனிவராலேயே இயலும்” என்றார் இளைய யாதவர். “பிறர் தங்கள் விழைவுகளையும் கனவுகளையும் விட்டுச்செல்கிறார்கள். ஏக்கங்களையும் வஞ்சங்களையும் நிலைநாட்டிச் செல்கிறார்கள்.” யுதிஷ்டிரர் “நான் எதிலிருந்தும் விடுபட்டவனல்ல. என் துயரெல்லாம் என் பற்றுகளால் உருவாவதே. பற்றறுக்க என்னிடம் சொல்லவேண்டியதில்லை. என் குடிகளை, நிலத்தை, இளையோரை, அரசியரை, மைந்தரை உளம்துறந்துவிட்டு நான் அடைவதொன்றுமில்லை” என்றார். “எங்கு பற்றிருக்கிறதோ அங்கே துயருள்ளது. எதில் பற்று மிகுகிறதோ அதிலேயே மிகுதுயரும் எழுகிறது. துயரென்பது பற்றின் மறுவடிவம் மட்டுமே” என்றார் இளைய யாதவர்.


அத்வைதம்

திருமூலர், திருவள்ளுவர் அறிவுரை

மொத்தத்தில் விஷயம் என்னவென்றால், அத்வைதந்தான் குறி என்றோ, அல்லது அத்வைதம் வேண்டவே வேண்டாம் என்பதாக த்வைதமே குறியாகவோ ஒரு ஜீவன் எப்படி நினைக்கிறானோ அதற்கேற்பத்தான் அவர்களுக்கு அத்வைத அல்லது த்வைத ஸித்தியை ஈச்வரன் அருளுகிறான்

"ஆசை அறுமின்கள்!ஆசை அறுமின்கள்!
ஈசனோடாயினும் ஆசை அறுமின்கள்!"

என்று திருமூலர் சொன்னதும்,

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப்
பற்றுக பற்று விடற்கு

என்று திருவள்ளுவர் சொன்னதும் ஒன்றுக்கொன்று வித்யாஸமாயிருப்பதாகத் தோன்றினாலும், இப்போது நாம் பார்த்துக்கொண்டு வந்த இரண்டு விதமானவர்களில் ஒவ்வொருத்தரை உத்தேசித்துச் சொன்னதுதான். இப்படிப் புரிந்துகொண்டால் இரண்டு உபதேசமுமே ஸரியானதுதான் என்று தெரியும்.

"ஸத்ய தத்வம் வாஸ்தவத்தில் எப்படியிருக்குமோ அப்படியே நமக்குத் தெரியட்டும். நாம் அதை ஸகுணமாக நினைத்து த்வைதமாக பக்தி பண்ணினாலும் அது நிர்குணமாக இருந்து அத்வைதமான ஞானத்தினால்தான் அடையத்தக்கதாக இருந்தால் நாம் அதை அப்படி அடையும்படியாகவே அது பண்ணுமானால் பண்ணட்டும்" என்று நினைப்பவர்களுக்கு அல்ல திருமூலரின் உபதேசம். ஸகுணமான ஈச்வரனிடம்தான் பற்று வைப்பது என்பதாக (பக்தி எனும்) தங்களுடைய ஸாதனா மார்க்கத்திலேயே பிடிவாதமான பிடிமானம் உள்ளவர்களைப் பார்த்தே திருமூலர் உபதேசம் செய்திருக்கிறார். "இப்படிப் பண்ணாதீர்கள்!ஈச்வரனிடமே யானாலும்கூட ஸகுணமாகத்தான் அவன் நமக்கு வேண்டும் என்ற ஆசையை வளர்த்துக்கொண்டு விடாதீர்கள். 'அந்த ஈச்வரனுக்கும் இன்னொரு ஸ்வரூபம், இந்த ஈச்வர ஸ்வரூபத்தைவிடவும் ஸத்யமான ஒரு ஸ்வரூபமிருக்குமானால் அதன் அநுபவம் நமக்குக் கிடைக்கட்டும்' என்று திறந்த மனஸோடு இருங்கள்" என்பதைத்தான் 'ஈசனோடாயினும் ஆசை அறுமின்கள்" என்று அவர் சொல்லியிருக்கிறார். ஆசைப்பட்ட லக்ஷ்யத்தைத்தான் ஈச்வரன் கொடுப்பான், அதற்கு மேலே கொடுக்க மாட்டானாதலால், அவனாகிய ஸகுண ஸ்வரூபத்திலே ஆசை வைத்தால் அதற்குமேல் பெற முடியாது என்ற அபிப்ராயத்தில் சொல்கிறமாதிரி இருக்கிறது.

எல்லாவிதமான ஆசையும் போகவேண்டும், (ஆசை யெல்லாம் போவதென்றால் மனஸ் போனால்தானே முடியும்? - இப்படி மனஸ் அடிபட்டுப் போய் ஞானஸித்தி பெற வேண்டுமென்று லக்ஷ்யம் வைத்துக்கொண்டிருப்ப -வர்களைப் பார்த்து ஆசார்யாள் ஞானத்துக்கு ஸகுணோபாஸனையை உபாயமாக வைத்தார். அவர்களை உத்தேசித்தேதான், ஆசார்யாளைப்போலத் திருவள்ளுவரும் ஈச்வரனிடம் பற்று வைக்கச் சொல்கிறார். இவர் 'அட்வைஸ்' பண்ணுகிறவர்களுக்கு ஈச்வரனிடம் பற்று இருந்தாலும் அதுவே லக்ஷ்யம் என்று வைத்துக்கொண்டு விடவில்லை. எல்லாப் பற்றும் அற்றுப்போன ஸ்திதிதான் அவர்களுடைய லக்ஷ்யம். அதே மாதிரி அப்போது அந்த ஈச்வரனும் இவர்களை த்வைதப் பற்றுடன் நிறுத்திவிடுவதில்லை. த்வைதப் பற்றோடு நின்று போககிறவர்களிடம் அவனும் அப்படி த்வைதமான பற்றுள்ளவனாகத்தான் தன்னையும் நிறத்திக்கொள்கிறான். எப்போதும் அவர்களுடைய பக்தியை ஏற்பது, தாஸ்யத்தை ஏற்பது, கருணை செய்வதுஎன்றால் அவனும் த்வைதப்பற்றுறவுதானே அவர்களிடம் வைத்திருப்பதாக அர்த்தம்? ஆனால் அங்கே திருவள்ளுவரோ அவனைப் பற்றற்றான்" என்றே சொல்கிறார். கடவுள் என்றோ, பகவான் என்றோ, ஆண்டவன் என்றோ எந்த வார்த்தையாலும் ஈச்வரனைச் சொல்லாமல் "பற்றற்றான்" என்றே இங்கே அத்விதீய வஸ்துவாகப் பெயர் கொடுத்திருக்கிறார். 'c ஈச்ரவன் என்று பற்றிக்கொள்வதன் வாஸ்தவத்தில் பற்றற்ற அத்வைத ஸ்வரூபம்.. அதனால் c லக்ஷ்யமாகக் கொண்டிருக்கிற பற்றற்ற அத்வைத ஸ்திதியில் உன்னை அவன் சேர்த்துவிடுவான். பற்று அறுக்க விரிம்பியும் முடயாதவர்கள் ஞானத்துக்கே நேரே ப்ரயாஸை பண்ண வேண்டியதில்லை. அவர்களுடைய லக்ஷ்யமான பற்றற்ற பொருள்தான் பற்றும் படியாக ஈச்வரனாக ஆகியிருப்பது. இப்படி 'ஆகியிருப்பதாக' இல்லாமல் உள்ளபடி இருப்பதான நிலையில் அந்த ஈச்வரனே 'பற்றற்றான்' என்பதை மறந்து போகாமல் அவனை பக்தியில் பற்றிக்கொண்டால் அவனே பற்றுவிட்ட ஞானத்துக்குத் தூக்கி விடுவான்" என்று இத்தனை அபிப்ராயத்தையும் உள்ளே அடக்கித்தான் ரத்னச் சுருக்கமாக இருண்டு வரி பண்ணிவிட்டார்.

ஆசையிலேதான் ஆரம்பித்தோம். அனர்த்த பரம்பரை அதிலிருந்துதான் என்று ஆரம்பித்து எத்தனையெத்தனையோ தினுஸாக ஆசைகளைப் பற்றிப் பார்த்தோம். ஆசையின் அந்த அஸுர பரம்பரைகளை தேவ சக்திகள் என்று சொல்லக் கூடிய உயர்ந்த நல்ல குணங்களால் ஜயித்து அடக்க வேண்டுமென்று பார்த்தோம். கடைசியில் பார்த்தால் அந்த நல்ல குணங்களான தேவ கணங்களும்கூடக் கெடுதல் பண்ணிவிடமுடியும். எல்லாவற்றுக்கும் மேலே இருக்கிற ஈச்வரனிடம்கூட ஆசை என்று வைத்துவிட்டால் ஸத்ய ஸாக்ஷ£த்காரம் கஷ்டம்தான் என்கிற அளவுக்குத் தெரிகிறது. நம்முடைய குறி ஆதார ஸத்யந்தான் என்று திர்மானமாக வைத்துக் கொள்ளாவிடடால் நம்முடைய மற்ற குறிகளை நாம் அடையப் பண்ணியே ஈச்வரன் மாயம் செய்துவிடுகிறான் என்று நினைக்கும்படியாக இருக்கிறது. இப்படிப் பலகாலம் பண்ணினாலும், அப்புறம் 'ஐயோ, பாவம்' என்று அவனே உண்மையான, குறிதப்பாத ஞானதாஹத்தைக் கொடுத்து, அப்புறம் அதைப் பூர்த்தி செய்வானென்று வைத்துக்கொள்ளலாம்.

என்றாலும் அவன் என்றைக்கோ அப்படிச் செய்கிறபடிச் செய்யட்டுமென்று இருந்துவிடாமல் நாமும் இடைநிலை ஸாதனைகளில் அல்லது ஸாதனைகளின் இடைநிலையில் பெற்ற அநுபவங்கள் சக்திகள் முதலியவற்றிலேயே ஆசை மோஹம் கொள்ளாமல், ஆசைக்கே இடம் தராததான அத்வைத லக்ஷ்யத்தை அப்போதப்போதும் நினைத்து உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதுதான் ச்லாக்யம். அதுதான் விவேகம்.

“பற்றில்லாதவனாகிய கடவுளுடைய பற்றை மட்டும் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும். உள்ள பற்றுகளை அகற்றுவதற்கே, அப்பற்றைப் பற்ற வேண்டும்.” (பற்று: ஆசை, பற்றுதல்: இறுக்கப் பிடித்துக் கொள்ளுதல் அல்லது பாச, பந்தங்களை விடுதல்)

இராமனின் கருணை (ஆன்மீக கருத்துக்கள்)
ராவணன் தன்னைப் புண்படப் பேசியதும், சிறுவனாகிய இந்திரஜித்தைக் கொண்டு அவமானப்படச் செய்ததும் விபீஷணன் மனதை விட்டு அகலவில்லை. எனவே உறவுகளை எல்லாம் விட்டொழித்து ஸ்ரீராமன் தான் உண்மையான உறவு; அவன் தாங்களையே சரணமாகப் பற்றுகிறேன் என்கிறான்.

ஸோ ஹம் பருஷிதஸ் தேந
          தாஸவச்சாவமாநித: I
த்யாக்த்வா புத்ராம்ச்ச தாராம்ச்ச
           ராகவம் சரணம் கத: II

பொருள்: (பற்று கொளற்கு) பற்று அற்றான் பற்றினை பற்றுக‡ (வேண்டிய) பொருள்களை அடைவதற்குப் பற்று அற்று நிற்பவனது பற்றுக் கோட்டினைப் பற்றுக ; பற்று விடற்கு(ம்) அப் பற்றை(யே) பற்றுக - உலகப் பொருள்களின் பற்றை விடுவதற்கும் அப் பற்றுக்கோட்டினையே பற்றுக.

அகலம்: பற்றுக் கோடு -பற்றும் கொம்பு. அப் பற்றையே என்பதன் ஏகாரமும், விடற்கும் என்பதன் உம்மையும் செய்யுள் விகாரத்தால் தொக்கன. ‘அப் பற்றை’ என்றமையால், ‘பற்றுக் கொளற்கு’ என்பது சொல்லெச்சமாகக் கொள்ளப்பட்டது. துறவதிகாரத்தின்கண்ணே பொருள்களைக் கொள்ளுதலைக் கூறுவானேன் என்னின், பொருளில் லாதார் துறவார், துறத்தற்கு அவர்பால் ஒன்றும் இன்மையான். பொருள் இல்லாதார் துறக்க வேண்டின், அவர் துறப்பதற்குரிய பொருள்களை முன்னர்க் கொள்ளல் வேண்டும். பற்று என்னும் சொல் மீண்டும் மீண்டும் வருதலால் இது சொற்பொருட்பின் வரு நிலை யணி.


கருத்து: பொருட்பற்றை விடுதற்கும் பொருளைக் கொள்ளுதற்கும் கடவுளைப் பற்றுக.

பரிமேலழகர் உரை
பற்று அற்றான் பற்றினைப் பற்றுக - எல்லாப் பொருளையும் பற்றி நின்றே பற்றற்ற இறைவன் ஓதிய வீட்டு நெறியை, 'இதுவே நன்னெறி' என்று மனத்துக் கொள்க; அப்பற்றைப் பற்றுக பற்றுவிடற்கு - கொண்டு, அதன்கண் உபாயத்தை அம்மனத்தால் செய்க, விடாது வந்த பற்று விடதற்கு. 
விளக்கம்
(கடவுள் வாழ்த்திற்கு ஏற்ப ஈண்டும் பொதுவகையால் 'பற்றற்றான்' என்றார். 'பற்று அற்றான் பற்று' என்புழி, ஆறாவது செய்யுட் கிழமைக்கண் வந்தது. ஆண்டுப் 'பற்று' என்றது, பற்றப்படுவதனை 'அதன்கண் உபாயம்' என்றது, தியான சமாதிகளை. 'விடாது வந்த பற்று' என்பது அநாதியாய் வரும்உடம்பின் பற்றினை. அப்பற்று விடுதற்கு உபாயம் இதனால் கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பற்று அற்றான் பற்றினைப் பற்றுக - எல்லாப் பொருள்களையும் பற்றி நின்றே இயல்பாகப் பற்றில்லாதவனாகிய இறைவனிடத்துப் பத்தி செய்வதை மனத்திற் கொள்க ; பற்று விடற்கு - விடாது தொடர்ந்து வரும் ஆசைப் பிணிப்பு முற்றும் நீங்குதற்கு ; அப்பற்றைப் பற்றுக - அவ்விறைவன் பத்தியையே ஊழ்க ஒன்றுகைகளால் ( தியான சமாதிகளால் ) இறுகக் கடைப்பிடிக்க.

சார்ந்ததன் வண்ணமாதல் ஆதன் ( ஆன்மா ) இயல்பாதலால், பற்றற்றானைப் பற்றினவன் தானும் பற்றற்றானாவன் என்பது கருத்து. இதில் வந்துள்ளது சொற்பொருட் பின்வருநிலையணி.

மணக்குடவர் உரை
பற்றறுத்தானது பற்றினைப் பற்றுக; அதனைப் பற்றுங்கால் பயன் கருதிப் பற்றாது பற்று விடுதற்காகப் பற்றுக. பற்றற்றான் பற்றாவது தியான சமாதி. பின் மெய்யுணர்தல் கூறுதலான், இது பிற்படக் கூறப்பட்டது.

மு.வரதராசனார் உரை
பற்றில்லாதவனாகிய கடவுளுடைய பற்றை மட்டும் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும், உள்ள பற்றுக்களை விட்டொழிப்பதற்கே அப் பற்றைப் பற்ற வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஆசை ஏதும் இல்லாதவனாகிய இறைவன் மீது ஆசை கொள்க; அவன் மீது ஆசை கொள்வது நம் ஆசைகளை விடுவதற்கே.

வலியார்க்கு மாறேற்றல்

குறள் 861
வலியார்க்கு மாறேற்றல் ஓம்புக ஓம்பா
மெலியார்மேல் மேக பகை.
[பொருட்பால், நட்பியல், பகைமாட்சி]

பொருள்
வலியார்க்கு - வலியார் - வலியன் - வலிமையுடையான்; திறமையானவன்; உடல்நலமுடையவன்; கரிக்குருவி; இறுகியநிலையுடையது.

மாற்று - வேறுபடுத்துகை; ஒழிக்கை; கொடியமருந்து, நஞ்சுமுதலியகுற்றத்தைநீக்கக்கொடுக்கும்மருந்து; பண்டமாற்று; விலை; வண்ணான்வெளுத்தஉருப்படி; மாற்றிஉடுத்தும்சீலை; பொன்வெள்ளிகளின்உரைமாற்று; தங்கம்; எதிர்; உவமை; வலிமை; வண்ணம்.

ஏற்றல் - இசைவாதல்; இணங்கல்; ஏற்றுதல்; இரத்தல்; எதிர்த்தல்; எதிர்த்துப்போர்செய்தல்; அடுக்கல்; வாங்குதல்; ஏந்தல்; நடத்தல்; பெருந்தச்செய்தல்.

ஓம்புக - ஒம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

ஓம்பா -ஓம்பாதே

மெலியார் - meliyār   n. id. Weak,powerless persons; பலவீனர். மெலியார்மேன் மேகபகை (குறள், 861); வலியிலார்

மேல் - மேலிடம்; அதிகப்படி; வானம்; மேற்கு; தலை; தலைமை; மேன்மை; உயர்ந்தோர்; உடம்பு; இடம்; மேலெழுந்தவாரியானது; முன்புள்ளது; பின்புள்ளது; அதிகமாக; முன்; பற்றி; அப்பால்; இனி; ஒருமுன்னொட்டு; ஏழனுருபு.

மேக -

பகை - எதிர்ப்பு; பகைவன்; மாறுபாடு; வெறுப்பு; தீங்கு; காண்க:பகைநரம்பு; வேற்றரசருடன்பகைகொள்ளுகை; கோளின்பகைவீடு; காமகுரோதம்முதலியஉட்பகை.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
ஒரு நாட்டை ஆட்சி புரியும் அரசனுக்கு, மற்ற நாட்டரசர்களிடம் பகை ஏற்படுவது இயல்பு. பகை ஏற்படாமல் காப்பதும், பகை ஏற்பட்ட பிறகும் அதை தவிர்ப்பதும் சிந்தனையறிவு மிக்க அரசன் தகைமையாகும். இதையே பகைமாட்சி என்று கருதப்படுகிறது. முரட்டுத்தனத்தாலோ, பிடிவாதத்தாலோ பகை வளர்ப்பதும், போருக்கு வித்திடுவதும் தவிர்க்க வேண்டும் என்ற அறிவுரையை

வலியார்க்கு மாறேற்றல் ஓம்புக ஓம்பா
மெலியார்மேல் மேக பகை.

என்ற குறள் மூலம் திருவள்ளுவர் வழங்குகிறார்.

இரு அரசர்களிடையே ஏதோ காரணத்தால் பகையுணர்வு தோன்றி விட்டது. இப்பகை வளர்ந்தால் என்ன ஆகும். வலிவு குறைந்தவனை வலிவு மிக்கவன் வீழ்த்தி வெற்றி கொள்வான். மெலிந்த அரசனும், குடி மக்களும் சீரழிந்து விடுவார்கள். அந்நாடும் வீழ்ச்சியடையும்; இது திண்ணம். தன் வலியும், எதிரி வலிவும் உணர்ச்சிவயம் நீங்கி விரிந்த கண்ணோட்டத்தில் ஒருவன் நன்றாக யூகித்து உணர்ந்து கொள்ள முடியும்.

எதிரி வலிவு மிக்கவன் என்று தெளிவாக உணர்ந்தபின் மெலிந்தவன் என்ன செய்ய வேண்டும் ? எதிரி வலியைப் பாராட்டி அவனுக்குப் பணிந்து சமரசம் செய்து அமைதி காக்க வேண்டும். இதனையே வலியார்க்கு மாறேற்றல் ஓம்புக என்ற அடியில் கூறப்படுகிறது.

அவ்வாறு வலியவனிடம் அவன் நிலையை பாராட்டி உயர்வை ஒப்புக்கொண்டு பணிந்து போகாவிட்டால் என்ன விளைவு ஏற்படும் என்று அடுத்த அடியாக "ஓம்பா மெலியார் மேல்மேக பகை" என்று கூறுகிறார். மேகம் பகைத்தால் என்னவாகும் ? அதிகமாக பேய்ந்தும் கெடுக்கும் அல்லது மழையே பொழியாமல் காய்ந்தும் கெடுக்கும். மேகப்பகையால் நாடு பல்வளங்களையும் இழந்து சீர் கெடும். 

அது போல வலிவுள்ள நாட்டோடு, அரசனோடு அல்லது மனிதனோடு பகை எழுந்து, அப்பகை பணிந்து போகும் முறையால் சமரசம் செய்து கொள்ளப்படாவிட்டால், எப்போதும் அது அச்சத்தை விளைத்துக் கொண்டே இருக்கும். அழிவையும் தரும் என்று எச்சரிப்பதே இக்குறளின் கருத்தாகும். சந்தர்ப்ப வசத்தால் ஒரு மெலிந்தவன் வெற்றி கொண்டாலும் அது நிலைக்காது. 

தொடர்ந்து பின் விளைவாகத் துன்பத்தைத் தரவல்லது. பகை மிகுந்து போர் எழுந்து, மெலிந்தவன் வெற்றி கொண்டாலும், பின்னர் எழவிருக்கும் தொடர் பகையால் தீமையுண்டாம், தோல்விகண்டாலும் இழப்பேயாம். 

மழை அதிகமாகப் பெய்தாலும், பெய்யாமலே காய்ந்து விட்டாலும் விளைவு தீமையேயாகும் என்று மேகப்பகையென்று உவமை கூறுகிறார், எச்சரித்தும் அறிவுறுத்துகிறார் வள்ளுவர். 

வலியவர் முன் பணிவு காட்டல் இழிவு ஆகாது. விளைவறிந்த விழிப்பில் பின்பற்றப்படும் ஒரு சிறந்த நெறியே ஆகும். எனவே இது மெலியார்க்கு கூறியுள்ள பொதுவான அறிவுரை.

ஒப்புமை
”மிக்குடையார் ஆகி மிகமதிக்கப் பட்டாரை
ஒற்கப் படமுயறல் என்றல் இழுக்காகும்
நற்கெளி தாகி விடினும் நளிவரைமேல்
கற்கிள்ளிக் கையுய்ந்தார் இல்” (பழமொழி 36)

‘ஆற்றப் பெரியார் பகைவேண்டிக் கொள்ளற்க
போற்றாது கொண்டரக்கன் போரின் அகப்பட்டான்
நோற்ற பெருமை யுடையாரும் கூற்றின்
புறம்கொம்மை கொட்டினார் இல்” (பழமொழி 126)

“வலியாரைக் கண்டக்கால் வாய்வாளா ராகி
மெலியாரை மீதூரும் மேன்மை யுடைமை” (பழமொழி 157)

“அமர்நின்ற போழ்தின்கண் ஆற்றுவா ரேனும்
நிகரொன்றின் மேல்விடுதல் ஏதம்...
கல்லொடு கைஎறியு மாறு” (பழமொழி 382)


பரிமேலழகர் உரை
வலியார்க்கு மாறு ஏற்றல் ஒப்புக - தம்மின் வலியார்க்குப் பகையாய் எதிர்தலை ஒழிக, மெலியார்மேல் பகை ஓம்பா மேக - ஏனை மெலியார்க்குப் பகையாதலை ஒழியாது விரும்புக. 

விளக்கம் 
('வலியார்' என்புழித் துணை வலியும் அடங்கலின், 'மெலியார்' என்புழித் துணை வலியின்மையும் கொள்ளப்படும். அத்துணைதான் படை பொருள் முதலிய வேற்றுமைத் துணையும், நல்லறிவுடைமை நீதிநூல்வழி ஒழுகல் முதலிய ஒற்றுமைத் துணையும் என இரண்டாம். அவ்விரண்டும் இல்லாரை வெல்வார்க்கு வலி தொலையாமையின், அவரோடு பகைத்தல் விதிக்கப்பட்டது. சிங்க நோக்காகிய இதனுள் பகை மாட்சி பொதுவகையால் கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
வலியார்க்கு மாறு ஏற்றல் ஓம்புக- தம்மினும் வலியார்க்குப் பகையாயெதிர்த்தலைத் தவிர்க; மெலியார்மேல் பகை ஓம்பா மேக- மற்ற மெலியார்க்குப் பகையாதலைத் தவிராது விரும்புக.

துணைவலியுடைமையால் மெலியார் வலியாராதலும் அஃதின்மையால் வலியார் மெலியாராதலும் உண்மையால், மெலியார் என்னுமிடத்துத் துணைவலியின்மையுங் கொள்ளப்படும்.

இது பொருட்பாலாதலாலும், "வினையே ஆடவர்க்குயிரே" (குறுந். 135) என்பதாலும் , வணிகர் பொருளீட்டும் வினை போன்றே அரசர் பிறநாடுகளைக் கைப்பற்றச் செய்யும் போர் வினையும் அவர் கடமையாகப் பண்டைக் காலத்திற் கருதப்பட்டதினாலும், "மெலியார் மேல் மேக பகை" என்றார். மேலும், இங்ஙனம் வலியப் போர்க்குச் செல்லுதலோடு,

'எஞ்சா மண்நசை வேந்தனை வேந்தன் 
அஞ்சுதகத் தலைச்சென் றடல்குறித் தன்றே

(தொல். 1008)
"மைந்துபொரு ளாக வந்த வேந்தனைச் 
சென்றுதலை யழிக்குஞ் சிறப்பிற் றென்ப"

(தொல். 1009)

என்ற முறைப்படி வந்த போரை விடாமையும் அவர் கடமையாயிற்று.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பகைவர் நம்மிலும் வலியர் என்றால் அவரை எதிர்ப்தைத் தவிர்த்து விடுக; மெலியர் என்றால் உடனே எதிர்த்துச் செல்க.

மணக்குடவர் உரை
தம்மின் வலியார்க்குப் பகையா யெதிர்தலைத் தவிர்க: தம்மைப் போற்றாத எளியார்மாட்டுப் பகைகோடலை மேவுக. இது தனக்கு எளியாரோடு பகை கோடலாமென்றது.