Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label W - வேதாத்திரி. Show all posts
Showing posts with label W - வேதாத்திரி. Show all posts

ஐயப் படாஅது அகத்தது

குறள் 702
ஐயப் படாஅது அகத்தது உணர்வானைத் 
தெய்வத்தோ டொப்பக் கொளல்
[பொருட்பால், அமைச்சியல், குறிப்பறிதல்]

பொருள்
ஐயப் - ஐயம் - சந்தேகம்; அகப்பொருள்துறைகளுள்ஒன்று, ஐயக்காட்சி; ஐயவணி; இரப்போர்கலம்; பிச்சை; சிலேட்டுமம்; சிறுபொழுது; குற்றம்; மோர்.

படுதல் - உண்டாதல்; தோன்றுதல்; உதித்தல்; நிகழ்தல்; மனத்தில்தோற்றுதல்; பூத்தல்; ஒன்றன்மீதுஒன்றுஉறுதல்; மொய்த்தல்; அகப்படுதல்; புகுதல்; பெய்தல்; பெரிதாதல்; மேன்மையடைதல்; அழிதல்; சாதல்; மறைதல்; புண்காய்தல்; சாய்தல்; வாடுதல்; துன்பமடைதல்; தொங்குதல்; ஒலித்தல்; பாய்தல்; புதைக்கப்படுதல்; உடன்படுதல்; ஒத்தல்; பொறுத்தல்; முட்டுதல்.
படாஅ - படா - paṭā   adj. U. barā. Large, great;பெரிய

படாஅது

அகத்து - அகம் - அகம்  - உள்ளம், இருப்பிடம்; பூமி மனை வீடு உள் மனம் அகப்பொருள் 'நான்'என்னும்அகங்காரம்; பாவம் அகம்பாவம் மார்பு ஏழாம்வேற்றுமையுருபு.

அது - அது

உணர்வானைத் - உணர்தல் - அறிதல்; நினைதல், கருதுதல் ஆராய்தல் இயல்புணர்தல்; ஊடல்நீங்குதல்; தெளிதல் துயிலெழுதல் பகுத்தறிதல் நுகர்தல் தொட்டறிதல்; பாவித்தல்

தெய்வத்தோடு - தெய்வம் -

ஒப்ப - ஒப்பு - பொருத்தம்; ஒருதன்மை; ஒப்புமை; உவமை; தகுதி; சமம்; இசைவு; அழகு; கவனம்; ஒப்பாரி; சாயல்; உடன்படுகை.

கொளல் - அதன் (செயலின்) மூலமாக அறிய வேண்டும்.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
உடலோ பல அணுக்களால் கட்டப்பட்ட ஒரு தோற்றம். அணுவோ எல்லாம் வல்ல அருட்பேராற்றலின் நுண்ணிய சுழலலை. அணுவினால் கட்டப்பட்ட ஒரு தோற்றம் இந்த உடல். உடலுக்குள் அந்த நுண்ணியப் பொருளாக உள்ள அணுவோ உயிர். அணு திரட்சியில் உடலாகவும் இருக்கிறது. அதன் திணிவு இயக்க நிலையில் உயிராகவும் இருக்கிறது. உயிருக்கு மத்தியில் தொடங்கி பேரியக்க மண்டலம் முழுவதும் விரிந்து எல்லையற்ற விரிவு உடைய ஒரு அரூப நிலையே அறிவு.

நீ உன் உடலை நினைத்துப் பார். நீ புலன்கள் வரையில் உன்னை எல்லை கட்டிக் கொண்டு உடலே "நான்" என்று எண்ணுகிறாய். உடலில் உள்ள உயிரை நினைந்து பார். உலகிலுள்ள எல்லா உயிர்களோடும் பேரியக்க மண்டலத்தில் ஆற்றல்களமாக நிறைந்துள்ள பரமாணு மண்டலத்தோடும் ஒன்றுபட்டிருக்கிறாய். இந்த நினைவில் நீ ஆன்மாவாய் பேரியக்க மண்டலம் முழுவதும் பரவியுள்ள சக்தியாக உணர்கிறாய்.

அதற்கும் மேலாக நுணுகி நின்று உன் அறிவை நோக்கு. உயிராற்றலின் மையத்தில் தொடங்கி, உடலிலே பரவி பேரியக்க மண்டலம் முழுவதும் பரவி அதற்கு அப்பாலும் உள்ள பிரம்ம நிலையாய் சுத்தவெளியாய் உள்ளதை உணர்வாய். உனது அறிவின் உண்மை நிலையை உணர்ந்த பின் உனது அறிவின் விரிவே அன்பாக மலர்ந்து உயிர்கட்கு உதவி செய்து, உயிர்த்துன்பம் போக்கவும் எந்த உயிருக்கும் துன்பம தராமல் செயலை ஒழுங்குபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும், என்ற விழிப்பு நிலையும் வந்து விடும். 

இந்த அறிவு நிலையிலேயே உன்னை உடலாகவும், உயிராகவும், அறிவாகவும் உணர்வாய், உனது அறிவு எல்லையற்றது; விரிந்து அரூபமாக உணரும் நிலையில் அறிவே தான் *பிரம்மம்* என்ற உண்மையை உணர்வாய்.

இந்த உள்ளொளியில் தன்முனைப்பு என்ற இருள் மறைந்து விடும். ஒருதலைப் பட்சம், வெறுப்புணர்ச்சி, பொறாமை, கடும்சொல் நீங்கி, நீ உன்னை, உத்தமப் பொருளான இறைவனாகவே காண்பாய், உன் அறிவை அறிந்த பேரறிவால் எந்த ஒன்றையும் குறிப்பால் உணர்ந்து தக்கபடி கடமையாற்ற முடியும். உன்னுடைய நிலையை உனக்கு உட்பொருளாகவுள்ள ஆன்மாவை உணர்ந்து கொண்டால் உடல், உயிர், மனம் என்ற மூன்றையும் அறிந்து கொள்ளும் அறிவு உண்டாகும். அந்த அறிவைக் கொண்டு எவருள்ளத்தும் எழும் எண்ணங்களையும் செயல்களையும் உணர்ந்து தக்கபடி வெற்றியோடு உன் கடமையாற்றலாம். அகம் என்பது ஆன்மாவை குறிப்பதாகும். அது மனிதனுடைய கருமையத்தில், இறைநிலையும் அதன் அளவற்ற ஆற்றலையும் சுருக்கி வைத்திருக்கும் தெய்வீக நிலையம். ஆன்மாவை உணர்ந்தவர் ஆன்மாவில் இயங்கும் அறிவை தெய்வமாகவே உணர்வார். ஆகையால் ஆன்மாவை அதன் இருப்பு இயக்கம் விளைவு இவைகளை சிறிது கூட சந்தேகமின்றி உணர்ந்து கொள்ள வல்லவர் இறைவனாகவே மதிக்கப்படத்தக்கவர் என்று அத்தகைய அறிவின் மதிப்பையும் அதையறிய வேண்டிய அவசியத்தையும் உணர்த்துகிறார் இக்கவியின் மூலம். 


பரிமேலழகர் உரை
அகத்தது ஐயப்படாது உணர்வானை-ஒருவன் மனத்தின்கண் நிகழ்வதனை ஐயப்படாது ஒருதலையாக உணர வல்லானை தெய்வத்தொடு ஒப்பக்கொளல்-மகனேயாயினும், தெய்வத்தொடு ஒப்ப நன்கு மதிக்க. 
விளக்கம் 

(உடம்பு முதலியவற்றான் ஒவ்வானாயினும், பிறர் நினைத்தது உணரும் தெய்வத் தன்மையுடைமையின், 'தெய்வத்தொடு ஒப்ப' என்றார்.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
அகத்தது ஐயப்படாது உணர்வானை-ஒருவனது மனத்தின்கண் உள்ளதனை ஒருதலையாக உணரவல்லவனை; தெய்வத்தோடு ஒப்பக் கொளல்- வடிவால் மாந்தனாயினும் மதிநுட்பத்தால் தெய்வம்போன்றவனென்று கருதி,அதற்கேற்ப மதித்துப் போற்றுக.


உணர்தல் உள்ளத்தால் நுணுகியறிதல். மாந்தன் மாந்தனே யாதலின் 'தெய்வமாக' என்னாது 'தெய்வத்தோ டொப்ப' என்றார். 'படாஅ' இசைநிறை யளபெடை.

மணக்குடவர் உரை
பிறர் நினைத்ததனை ஐயப்படுதலின்றித் துணிந்து அறியவல்லாரைத் தேவரோடு ஒப்பக் கொள்க. 

மு.வரதராசனார் உரை
ஐயப்படாமல் மனத்தில் உள்ளதை உணரவல்லவனை (அவன் மனிதனே ஆனாலும்) தெய்வத் தோடு ஒப்பாக கொள்ள வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை 
அடுத்தவனின் மனக்கருத்தைச் சந்தேகத்திற்கு இடம் இல்லாமல் கண்டுகொள்ளும் ஆற்றல் உள்ளவனைத் தெய்வத்திற்குச் சமமாக மதிக்க வேண்டும்.

சினமென்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி

குறள் 306
சினமென்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி இனமென்னும் 
ஏமப் புணையைச் சுடும்.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வெகுளாமை]

பொருள்
சினம் - கோபம்; நெருப்பு; போர்; வெம்மை.

என்னும் - யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

சினமென்னும் - சினம், வெகுளியாகிய விலக்கத்தக்கவை

சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

சேர்ந்தார் - அடைக்கலமடைந்தவர்; நண்பர்; உறவினர்.

சேர்ந்தாரைக் – யார் அவற்றைக் கொள்கிறார்களோ

கொல்லுதல் -  வதைத்தல்; அழித்தல்; வெட்டுதல்; கதிரறுத்தல்; துன்பப்படுத்துதல்; கெடுத்தல்

கொல்லி - கொல்லும்தன்மையது; சேலம்மாவட்டத்திலுள்ளமலை; மருதயாழ்த்திறவகை, பண்வகையுள்ஒன்று; கொல்லிப்பாவை.

கொல்லி – அவர்களையே அழிக்கும் தன்மையது (முந்தைய குறள்களைப் பார்க்க)

இனம் - வகை; குலம் சுற்றம் சாதி கூட்டம் திரள் அரசர்க்குஉறுதிச்சுற்றம்; அமைச்சர்; உவமானம்

என்னும் - யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

இனமென்னும் – (அத்தகைய சினமானது), தம்மைச் சார்ந்தவர்களாகி, தவத்துக்கு உறுதுணையானவர்களை

ஏமம் - இன்பம்; களிப்பு; மயக்கம்; காவல்; இரவு; பொன்; திருநீறு; இடுதிரை; பாதுகாவல்; வலிமை; சேமநிதி.

ஏமப் – தன்னுடைய சேமத்துக்கு, நலத்துக்கு

புணை - தெப்பம்; மரக்கலம்; உதவி; மூங்கில்; விலங்கு; ஈடு; ஆள்பொறுப்பு; ஒப்பு.

புணையைச் – கட்டுக்காவலாக, உறுதியாக, உதவியாக, கரையேற்றும் தோணியாக இருப்பவர்களைச்

சுடும் - சுடுதல் - காய்தல்; காயச்செய்தல்; எரித்தல்; பலகாரம்செய்தல்; காளவாயில்வேகவைத்தல்; மருந்துநீற்றுதல்; வெடிசுடுதல்; சூடிடுதல்; கெடுத்தல்; தீயிலிடுதல்; வருத்துதல்.

சுடும் – தீங்கென்னும் தீயினால் சுட்டெரித்து, அவர்களை விலக்கிவிடும்

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை
“சினக்கொ டுந்திறர் சீற்றவெந் தீயினான்” (கம்ப.கிளைகண்டு 3)

“மூங்கிலிற் பிறந்து முழங்குதீ மூங்கில்
முதலற முருக்குமா போலத்
தாங்கருஞ் சினத்தீத் தன்னுளே பிறந்து
தன்னுறு கிளையெலாம் தகிக்கும்
ஆங்கதன் வெம்மை அறிந்தவர் கமையால்
அதனையுள் ளடக்கவும் அடங்கா
தோங்கிய கோபத் தீயினை ஒக்கும்
உட்பகை உலகில்வே றுண்டோ” (உத்தர.இலவணன் 29)

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
சினம் என்பது யாரிடம் இருக்கிறதோ அவர்களை அழித்து விடுவதோடு அவருக்கு வாழ்வில் பேருதவியாக இருக்கும் அருநட்பையும் கெடுத்து விடும் என்று எடுத்துக் கூறுகிறது இக்குறள். எவ்வாறு என ஆராய்வோம். பரு உடலில் விண் துகள் தொடரியக்கமான நுண் உடல் எனும் சூக்கும ஆற்றல் எங்கும் விரைவாக உடல் முழுவதும் நிரம்பி ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. விண் துகள் விரைவான தற்சுழற்சி இயக்கம் உடையது. அதனால், அச்சுழற்சி விரைவிலிருந்து தொடர்ந்து ஒரு அலை தோன்றி, உடல் முழுவதும் இறைவெளியோடு கலந்து சீவகாந்தமாக இயங்குகிறது. மனத்தால் ஆகும் உடற் கருவி இயக்கங்களும், செயல்களால் ஆகும் உடற் கருவி இயக்கங்களும், சீவ காந்த அலையில் திரள்களை உண்டு பண்ணுகின்றன. ஒவ்வொரு திரளும் குறிப்பிட்ட குணநலன்களை உடையது (Characteristic Magnetic Domain) ஆகும். இவற்றைக் கருமையத்திலுள்ள சீவகாந்தச் சுழல் ஈர்த்துச் சுருக்கி நிழலில் நிழல் போன்று இருப்பு வைத்துக் கொள்ளுகிறது. இதுவே வினைப்பதிவு ஆகும். பிறகு அவ்வப்போதைய சூழ்நிலைகளுக்கும் மன அலைச்சுழல் விரைவுக்கும் ஏற்ப கருமையத்தில் சுருங்கியுள்ள பதிவுகள் மூளையின் செல்களால் விரித்துக் காட்டப்பட்டு எண்ணங்களாகின்றன. அதற்கேற்றவாறு உடல் கருவிகள் தூண்டப்பட்டு செயல்களாக மலர்கின்றன. மனிதனுடைய கருமையத்தில் அளவற்ற செயல்திறமைகளும், அறிவின் ஆற்றல்களும் அமைந்துள்ளன. அவற்றின் முழுமையும் நோக்கமும் அவன் தோற்றத்துக்கும் மூலமான இறைநிலையை அறியவும் அடையவும்தான் ஆகும். 

புலன் கவர்ச்சியால் மனம் சிறு சிறு பொருளையும் இன்பங்களையும் துய்த்தலால் அறிவுத் திறமையும், ஆற்றலும் தடைபட்டு, தேக்கமுற்று, அதன் இயக்க விரைவு தன்முனைப்பு என ஆகிறது. இந்த தன்முனைப்பு, பொருட்கள் மீதும் மக்கள் மீதும் தொடர்பு கொண்டு, பேராசை, சினம், கடும்பற்று முறையற்ற பால் கவர்ச்சி, உயர்வுதாழ்வு மனப்பான்மை, வஞ்சம் எனும் ஆறு உணர்ச்சிவயமான  குணங்களாவும் மாறுகின்றன. இந்த உணர்ச்சிவயமான ஆறு குணங்களோடு மனிதன் செயல்புரியும்போதுதான், பொய், சூது, கற்பு நெறி பிறழ்தல், கொலை, களவு எனும் ஐந்து பெரும் பழிச் செயல்களைப் புரிகிறான். மனித குல வாழ்வில் துன்பங்களும், சிக்கல்களும் பிணக்குகளும் போர்களும் உண்டாகின்றன.

இத்தகைய கேடுகளை விளைவிக்கும் உணர்ச்சி வயமான குணங்களில் சினமும் ஒன்று. சினம் ஒருவரிடம் எழும்போது உடலிலும் மனதிலும், சுற்றத்தாருக்கும் சில சில கேடுகள் ஏற்படும். அக்கேடுகள் வினைப்பதிவுகளாகி, அடிக்கடி அதே எண்ணம், அதே செயல், எழுந்து வாழ்வைத் துயர் அடையச் செய்யும்.

சீவகாந்த அலையே மனம். புலன்களை விழிப்பு நிலையில் இயக்கும்போது மன அலைச்சுழல் வினாடிக்கு 14 முதல் 40 வரையில் இருப்பதாகக் கணக்கெடுத்துள்ளார்கள். விஞ்ஞானிகள் அதற்குரிய கருவியான (E.E.G) எலக்ட்ரோ என்செப்லோகிராம் கொண்டு இந்த நிலையில் இயங்கும் மன அலைக்கு பீட்டா அலையென்றும் பெயர் கொடுத்திருக்கிறார்கள். சினம் எழும்போது பீட்டா அலை மிகவும் விரைவு கொள்ளும். அதனால், சீவகாந்த ஆற்றலை மிகுதியாகச் செலவாக்கி விடும். இந்த விரைவான உணர்ச்சிவயப்பட்ட அலையால் காந்த ஆற்றல் குறைவுபடுகிறது. இயற்கை அதை உடனே சமன் செய்யத் தொடங்குகிறது. ஒவ்வொரு உயிர்த்துகளிலும் தற்சுழல் விரைவு அதிகமாகிறது. இதனால் காந்த ஆற்றல் கூடி அதன் இருப்பில் சமநிலைக்கு வருமேயானாலும், தொடர் விளைவுகளை சிந்திப்போம். விரைவான தற்சுழற்சி உயிர்த்துகள் அடையும்போது, அவன் ஒவ்வொன்றுக்கும் இடையில் இயல்பாக அமைந்துள்ள இடைவெளி அதிகமாகிறது. இதனால் சூக்கும உடலின் பருமன் பெருகுகின்றது. உதாரணம்: தண்ணீரை சூடேற்றினால் நீர் ஆவியாகி அதன் பருமன் விரிவடைந்து, ஒன்றுக்கு நூறாக விரிவடைவது போல, தூல உடலுக்குள் இருக்கும் சூக்கும உடல் (உயிர் ஆற்றல்) விரிவு பெற்றால், உடலை விட்டும் அது வெளியே பிதுக்கம் (Extension) பெறும். அப்படி வெளியே போகும் உயிராற்றல் மீண்டும் உடலுக்குத் திரும்பாது. இதனால் உயிரின் திணிவு குறைந்து வலுவு குறையும். மேலும் உயிராற்றல் விரிவு மூளை செல்களில் மோதும். என்ன செய்யவேண்டும், என்ன செய்யக்கூடாது என்று சிந்திக்கும் நிலையே மாறி ஒரு வித போதை நிலையுண்டாகும். பொருளை அழிக்கவோ, மக்களின் உடலுக்கும் மனதுக்கும் துன்புறுத்தவோ தக்க செயல்கள், முரட்டுச் செயல்கள் உருவாகும். 

மேலும் அதன் தீயவிளைவுகளைக் கணிப்போம். சூக்கும ஆற்றலின் விரிவு இரத்தத்தை விரைவாக ஓடச் செய்து, இரத்த அழுத்தத்தை விரைவாக ஓடச் செய்து, இரத்த அழுத்தத்தை (Blood Pressure) அதிகரிக்கும். இதனால், இருதயத் துடிப்பும், நரம்புகள் இயக்கமும் பாதிக்கப்பட்டு கை, கால்கள் நடுக்கமும் உண்டாகும்.

இவ்வளவு விளைவுகளும் ஒரு தடவை சினம் கொள்ளும்போது சிறிய அளவிலோ, பெரிய அளவிலோ தவிர்க்க முடியாதபடி ஒரு மனிதனுக்கு ஏற்படுகிறது. அடிக்கடி சினம் கொள்பவர்கள் உடல்நலமும், மனவளமும் என்ன ஆகும் ? இந்த விளக்கங்களை உள்ளடக்கியே, சினம் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி எனப்படுகிறது. சினம் கொள்ளும் மனிதன், வளத்தையே அழிக்கிறது என்பதுதான் பொருள். 

மேலும் ஒரு எச்சரிக்கை கொடுக்கிறார். "இனம் எனும் ஏமப் புணையச் சுடும்" என்று. மிகவும் மதிப்புடைய இன்றியமையாத நட்பையும் சுற்றத்தையும் வெறுப்பு கொண்டோடச் செய்யும் என்பதே இதன் கருத்து. இது எவ்வாறு என்று சிந்திப்போம். 

மனிதனுக்குப் பொதுவாக யாரிடம் சினம் எழுகிறது ? யார் மீது சினம் உண்டாகிறது ? யார் ஒருவர் அவர் நலனுக்காகவே அன்போடும் பணிவோடும் அக்கரையோடும் உதவி செய்கிறார்களோ அல்லது தொண்டு செய்கிறார்களோ அவர்கள் மீதுதான் அடிக்கடி சினம் எழுகிறது. நலம் செய்பவர்களைப் பாராட்ட வேண்டும். நன்றி செலுத்த வேண்டும். இதுதான் மனிதப் பண்பு. மாறாக அவர்மீது சினம் கொண்டால், அந்த இழிவைத் தாங்கிக் கொள்ள முடியாமல் அவர் வருந்துவார். அவர் வருத்த அலை சினம் கொண்டவர்களுக்குச் சாப அலையாகப் பதிவாகும். விளைவு உறவிலே உள்ள அன்பும் பிடிப்பும் குறையும் அல்லது முறிந்து போகும். சாப அலைப் பதிவினால் மனதின் அமைதி நிலை பாதிக்கப்படும். இவையெல்லாம் உணர்ந்த பேரறிஞர் திருவள்ளுவர் சினம் என்பது அது யாரைச் சேருகிறதோ அவர் நலம் அழிப்பதோடு அவருக்கு உள்ள அன்புள்ள நட்பையும், உறவையும் கெடுத்துவிடும் என்று கூறுகிறார், உலக மக்கள் உய்ய வேண்டுமென்ற கருணை உள்ளத்தோடு.

“கறந்த பால் முலைபுகா, கடைந்த வெண்ணெய் மோர்புகா, 
உடைந்துபோன சங்கினோசை உயிர்களும் உடற்புகா, 
விரிந்தபூ உதிர்ந்தகாயும் மீண்டும்போய் மரம்புகா
இறந்தவர் பிறப்பதில்லை இல்லையில்லை இல்லையே”
- சிவவாக்கிய

ஆத்திச்சூடி
ஆறுவது சினம்
கடிவது மற
சுளிக்கச் சொல்லேல்
வெட்டெனப் பேசேல்.
முனைமுகத்து நில்லேல்.
வாது முற்கூறேல்
தீவினை அகற்று
நைவினை நணுகேல்
நொய்ய உரையேல்
நோய்க்கு இடம் கொடேல்.
மனம் தடுமாறேல்

நன்றி: அம்மன் தரிசனம்


ற்றங்கள் படகு போன்றவர்கள். கோபம் என்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி, ஒரு கொள்ளிக் கட்டையாகி அப்படகிலே ஓட்டை போடுகிறது. விளைவு? எல்லாரும்தானே மூழ்க வேண்டும்?

தோணியை எரித்துவிட்டுக் கடலைத் தாண்ட முடியுமா? சுற்றங்களைத் தொலைத்துவிட்டு அமைதி காணமுடியுமா? ஆனால் கோபம் தோணியை எரிக்கிறது. பாதி வழியில்...

ஆனாலும் பாருங்கள். இந்தக் கோபத்தைப் பலரால் விட முடியவில்லை. கோபத்தின் விளைவாக எல்லாம் இழந்து பிச்சைக்காரன் ஆனான் ஒருவன். ஆனாலும் சக பிச்சைக் காரனிடத்தில் தன் கோபத்தைக் காட்டிக் கொண்டுதானிருந்தான்.

சிலர் கோபத்தில் தன்னைத் தானே வதைத்துக் கொள்வதும் உண்டு. தனக்குத்தானே சூடும் போட்டுக் கொள்ளுதல், தன்னைத் தானே பட்டினி போட்டுக் கொள்ளுதல்... இப்படி சுயதண்டனை அளிப்பதும் உண்டு. இதுவும் கூடாது.

இதுவரை யாரும் கோபத்தால் யாரையும் திருத்த முடிந்ததில்லை. கோபத்தால், தான் எதிர்பார்த்த பலனை அடைந்ததுமில்லை.

யாராவது தவறு செய்தால் அதைப் பக்குவமாக எடுத்துச் சொல்லவேண்டும். தவறுகளைத் திருத்த அதுதான் வழி.

ஒரு குழந்தை சிலேட்டில் ஓர் எழுத்தைத் தவறாக எழுதிவந்து காட்டுகிறது. தலையில் குட்டுவைக்கிறோம். அது நல்ல பலனைத் தருமா?

குழந்தை அழ ஆரம்பிக்கும். குட்டுப்பட்டது மறக்கும் வரை எழுதுவதில் கவனம் செலுத்த முடியாமல் போகும் அதற்கு. அதே போலத்தான் பெரியவர்களின் நிலையும் இருக்கிறது.

எப்போதோ, இராமன் எறிந்த மண் உருண்டை கூனியின் மீது பட்டுவிட்டதாம். அது பட்டாபிஷேகத்தைச் சிதறடித்துவிட்டது. அறியாமல் செய்த சிறு தவறுக்குக் கூட, பழிவாங்கத் துடிக்கும் உலகம் இது.

நாம் “திருத்துகிறேன் பார்” என்று செய்யும் தவறுகளை எப்படி பாவிக்குமோ? என்ன பலனைத் திருப்பித் தருமோ யார் கண்டார்? ஆகவே கோபம் கொள்வது தனக்குத்தானே தீமை தேடுவதாகவே முடிகிறது.

பரிமேலழகர் உரை
சினம் என்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி - சினம் என்னும் நெருப்பு; இனம் என்னும் ஏமப் புனையைச் சுடும் - தனக்கு இடமானவரையே யன்றி அவர்க்கு இனமாகிய ஏமப்புனையையும் சுடும். 

விளக்கம்
(சேர்ந்தாரைக் கொல்லி' என்பது ஏதுப் பெயர்; 'தான் சேர்ந்த இடத்தைக் கொல்லும் தொழிலது' என்றவாறு. 'சேர்ந்தாரை' என உயர்திணைப் பன்மைமேல் வைத்து, ஏனை நான்கு பாலும் தம் கருத்தோடு கூடிய பொருளாற்றலால் கொண்டார். ஈண்டு உருவகம் செய்கின்றது துறந்தார் சினத்தையே ஆகலின், 'சினமென்னும் நெருப்பு' என்ற விதப்பு, 'உலகத்து நெருப்புச் சுடுவது தான் சேர்ந்த இடத்தையே; 'இந் நெருப்புச் சேராத இடத்தையும் சுடும்,' என்னும் வேற்றுமை தோன்ற நின்றது. ஈண்டு 'இனம்' என்றது, முற்றத் துறந்து தவஞானங்களால் பெரியயராய்க் கேட்டார்க்கு உறுதி பயக்கும் மொழிகளை இனியவாகச் சொல்லுவாரை. உருவகம் நோக்கிச் 'சுடும்' என்னும் தொழில் கொடுத்தாராயினும், 'அகற்றும்' என்பது பொருளாகக் கொள்க. ஏமப்புணை - ஏமத்தை உபதேசிக்கும் புணை. 'இனம் என்னும் ஏமப்புணை' என்ற ஏகதேச உருவகத்தால், 'பிறவிக் கடலுள் அழுந்தாமல் வீடு என்னும் கரையேற்றுகின்ற' என வருவித்து உரைக்க. எச்ச உம்மை விகாரத்தால் தொக்கது. தன்னையும் வீழ்த்து, எடுப்பாரையும் அகற்றும் என்பதாம்.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
சினம் என்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி- சினம் என்னும் நெருப்பு; இனம் என்னும் ஏமப் புணையைச் சுடும்- தன்னைச் சேர்ந்தவரை மட்டுமின்றி, அவருக்குத் துன்பக்காலத்தில் ஏமப் புணைபோல் உதவும் இனத்தாராகிய தன்னைச் சேராத வரையுஞ் சுடும்.

சேர்ந்தாரைக்கொல்லி என்னும் பெயரிலுள்ள பலர்பா லீறு ஏனை நான்கு பாலையுந் தழுவும். இத்துறவறவியலிற் கூறப்பட்டுள்ள அறங்களுட் சில இருவகை யறத்திற்கும் பொதுவென்பது முன்னரே கூறப்பட்டது. அவற்றுள் வெகுளாமை என்பது ஒன்று. இருவகை யறத்தார்க்கும் இனமாக உள்ளவர் துன்பக் காலத்தில் உதவித் தூக்கியெடுத்தலால், அவரை ஏமப்புணையாக உருவகித்தார். ஏமப் புணையாவது, நடுக்கடலிற் கப்பல் மூழ்கும்போது கலவர் ஏறித்தப்பும் ஏமப் படகு. (life-boat) வாழ்க்கைக் கடலைக்கடக்கும் இல்லறத்தார்க்கு இடுக்கட் காலத்தில் உதவிக்காக்கும் இனத்தார் ஏமப்புணையார்; பிறவிக் கடலைக் கடக்கும் துறவு பயில்வார்க்குத் தவவோகங்களில் தவறு நேர்ந்து அவர் கெடும் நிலையில் அவரைத்திருத்தி ஆற்றுப்படுத்தும் முழுத்துறவியர் ஏமப்புணையார். 'சேர்ந்தாரைக்கொல்லி' தீக்கு ஒரு பெயர்.

சுடுதல் சேர்ந்தவரை வருத்துதலும் சேர்ந்தவரைச் சேர்ந்தாரைத் தாக்குதலும். கனல்தீ உடல் தொடர்பு கொண்டாரை மட்டும் வருத்த, சினத்தீ உடல் தொடர்பு கொண்டாரொடு உளத்தொடர்பு கொண்டாரையும் வருத்தும் என்பதாம். புணையையும் என்னும் எச்ச உம்மை தொக்கது. வெகுளி என்னுஞ் சொல்லின் வேர்ப்பொருளே எரிவது என்பதாம். வேகு-வெகுள்-வெகுளி.

மணக்குடவர் உரை
சினமென்று சொல்லப் படுகின்ற நெருப்பு தான் துன்பக்கடலிலழுந்தாமல் தன்னைக் கரையேற விடுகின்ற நட்டோராகிய புணையைச் சுடும். 
சேர்ந்தாரைக் கொல்லி- நெருப்பு: இது காரணக்குறி. இது சினம் தன்னை யடுத்தாரைக் கொல்லு மென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
சினம் என்னும் சேர்ந்தவரை அழிக்கும் நெருப்பு ஒருவனுக்கு இனம் இன்பத் தெப்பத்தையும் சுட்டழிக்கும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
சேர்ந்தவரைக் கொல்லி எனப்படும் கோபம், சேர்ந்தவரை மட்டும் அன்று; சேர்ந்தவர்க்குத் துணையாக இருப்பவரையும் எரித்துவிடும்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: சினம் என்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி - வெகுளி என்று சொல்லப் படும் தீ, இனம் என்னும் ஏம புணையை சுடும் - சுற்றம் என்று சொல்லப்படும் காப்புத் தோணியை எரிக்கும்.

அகலம்: தான் சேர்ந்த பொருளை அழித்தலால் ‘தீ சேர்ந்தாரைக் கொல்லி’ என்ற பெயர் பெற்றது. கொல்லி என்பது வினையாலணையும் பெயர். இத் தீ ஏனைய தீப் போலல்லாமல் தன்னைச் சேர்ந்தாரையும் தன்னைச் சேராதாரையும் ஒருங்கு அழிக்கும் என்றார்.

Thirukkural - Management - Managing Anger
The danger of anger is twofold. Anger not only kills the possessor of it, but also all the other people related to the possessor, confirms Kural 306. One's anger destroys one's name, fame, wealth, position, and relatives. Many people have lost so many things in their lives just because they could not contain their anger. There are many incidents of people, reputed and respectable, losing their respect in the society because of their inability to contain their anger. Losing your anger is not a loss. But losing your anger is a gain for you.

Wrath is a fire which hills near and far 
Burning both kinsmen and life's boat.

Guard yourself, your family, and your society by guarding yourself against the most destructive negative emotion, anger. Anger leads to emotional derailment and prevents you from coming back to the main track.

குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி

குறள் 504
குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள் 
மிகைநாடி மிக்க கொளல்.
[பொருட்பால், அரசியல்,தெரிந்துதெளிதல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
குணம் - பொருளின்தன்மை; ஒழுக்கத்தன்மை; சாத்துவிக இராசத தாமதமாகிய மூலகுணங்கள்; காப்பியத்தைச் சிறப்பிக்கும் செறிவு, தெளிவு முதலியதன்மை; அனுகூலம்; சுகம்; மேன்மை; புத்தித்தெளிவு; நிறம்; வில்லின்நாண்; குணவிரதம்; குடம்; கயிறு.

நாடிக் - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

குற்றமும் - குற்றம் - பிழை; பழி; துன்பம்; உடற்குறை; தீங்கு; அபராதம்; தீட்டு

நாடி - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

அவற்றுள் - அதனுள்

மிகை - மிகுதி; சிறந்தபொருள்; மேன்மை; பெருமை; தேவையற்றது; வேண்டுமளவின்மிக்கதென்னுங்குற்றம்; மிகுதிப்பொருள்; அதிகப்படியானது; செருக்கு; தீச்செயல்; தவறு; தண்டனை; வேதனைசெய்கை; வருத்தம்; துன்பம்; கேடு.

நாடி - நாடுதல் - தேடுதல்; ஆராய்தல்; விரும்புதல்; தெரிதல்; ஒத்தல்; அளத்தல்; கிட்டுதல்; நினைத்தல்; மோப்பம்பிடித்தல்; அளவுபடுதல்.

மிக்க -மிகுந்த; உயர்ந்த.

கொளல் - அதன் (செயலின்) மூலமாக அறிய வேண்டும்.

முழுப்பொருள்
ஆங்கிலத்தில் Pros and Cons அல்லது Strength and Weakness or SWOT analysis என்று பலவகைகளில் ஒன்றின் சாதகபாதகங்களை அலசுவார்கள். அதனை வள்ளுவர் தத்துவார்த்தமாகவும் கூறியுள்ளார். வாழ்வில் எதுவாக ஆயினும் முதலில் அதனின் குணத்தை, இயல்பை, வலிமையை, மேன்மையை பார்.  நாம் ஒரு ஆக்கப்பூர்வமான மனிதன் எல்லாம் நன்மையே என்று அறிவற்று இருப்பது தவறு. ஆதலால் அதனின் குற்றங்களை, பிழைகளை, குறைகளை, குறை நடக்கக்கூடிய சந்தர்பங்களை எல்லாம் ஆராயவேண்டும். 

இப்படி ஒன்றின் குணங்களும் குற்றங்களும் கிடைத்தப்பிறகு அவற்று மிகுதியாக உள்ள குணங்களை நம்மிடம் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். குற்றங்களை எடுத்துக்கொள்ளக் கூடாது. அவற்றை பற்றி அறிவு இருந்தால் போதுமானது. பின்பு நம்மை தற்காத்துக்கொள்ளலாம்.

செயல் என்று வந்தால் அச்செயலை செய்தால் நலம், தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? செய்யாவிட்டால் நலம் தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? என்று ஆராய்ந்து கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும். அச்செயலைச் செய்வதாலோ அல்லது செய்யாமல் விட்டு விட்டாலோ, நலம் மிகுதியாக இருந்தால், பலருக்கு நலமாய் இருந்தால் அதையே தேர்ந்தெடுத்து செயல் புரிய வேண்டும் எனத் தெளிவு படுத்துகிறார்

நாம் இங்கே காணவேண்டியது 
1) குணத்தை, மேன்மையை முதலில் காண வேண்டும்
2) நல்லதை மட்டும் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்
இவ்விரண்டையும் நாம் வாழ்வில் பல சந்தர்பங்களில் ஏமாற்றம் இல்லாமல், துன்பம் இல்லாமல் இருக்கலாம். ஏனெனில் நம்மில் பலருக்கு இருப்பது கண்ணுக்கு தெரியவே தெரியாது. இல்லாதது தான் கண்ணுக்குத் தெரியும். இல்லாததை நினைத்தே ஏங்குவோம். உறவுகளில் நல்லதை பாராட்டுவதில்லை. ஆனால் குற்றங்களை அடுக்கிக்கொண்டே இருப்போம். 

அரை கிளாஸ் டம்பர் முழுமை என்று சொல்வது அரை கிளாஸ் காலி என்று சொல்வதை விட மேல்.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
இது தெரிந்து தெளிதல் எனும் அதிகாரத்தில் 504-வது பாடல்.

உலக வாழ்விலே மனிதன் பெறும் அனுபவங்களால் அறிவு அதன் முழுமையை நோக்கி உயர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது. இறையுணர்வும், அறவுணர்வும் அவ்வறிவில் ஊற்றாக்ப் பெருக்கமடைகின்றன.

தனக்கும் பிறருக்கும் தற்காலத்திலும் பிற்காலத்திலும் துன்பம் எழாத விழிப்போடு, தனது எண்ணங்களையும், செயல்களையும் முறைப்படுத்திக் கொள்வதே, ஒழுக்கம் ஆகும். இத்தகைய ஒழுக்க உணர்வு மீறிய ஒருவருக்கு, சில சமயம் சிந்தனைக்குச் சிக்கல் ஏற்படுகிறது.

ஒரு செயலைச் செய்ய வேண்டியது அவசியம் ஆகிறது. அதனைச் செய்தால் சிலருக்கு நலமும், பலருக்குத் தீங்கும் உண்டாவதோ, சிலருக்குத் தீங்கும், பலருக்கு நலமும் உண்டாவதோ உணர்கிறான். 

ஒரு செயலைச் செய்யாது விடுத்தாலும் அதே போல நலம் சிறிதும், தீமை பெரிதும் அல்லது நலம் பெரிதும், தீமை சிறிதும் எழும் என்பதையும் உணர்கிறான்; இந்த இடத்தில் சிந்தனை குழப்பமடைகிறது. அந்தச் செயலைச் செய்வதா அல்லது செய்யாமலிருப்பதா என முடிவெடுக்க முடியாமல் தவிக்கிறான். இந்த மனநிலையில் இருந்து விடுபட்டு, விளக்கம் பெற்று சரியான செயலை அல்லது முறையைப் பின்பற்ற ஒரு வழியை வள்ளுவர் காட்டுகிறார்.

"குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள் 
மிகைநாடி மிக்க கொளல்."

என்று ஒரு குறிப்பிட்ட நிலைமையில் ஒரு செயல் செய்தாலும் சிலருக்கு நலமும், சிலருக்குத் தீங்கும் உண்டாகும். செய்யாவிட்டாலும் சிலருக்கு நலமும், சிலருக்குத் தீங்கும் உண்டாகும் என்று கொண்டு திகைப்பு ஏற்பட்டால் ஒரு கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும்.

செய்தால் நலம், தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? செய்யாவிட்டால் நலம் தீமை எவ்வளவு ? எத்தனை பேருக்கு ? எவ்வளவு காலத்திற்கு ? என்று ஆராய்ந்து கணக்குப் போட்டுப் பார்க்க வேண்டும். அச்செயலைச் செய்வதாலோ அல்லது செய்யாமல் விட்டு விட்டாலோ, நலம் மிகுதியாக இருந்தால், பலருக்கு நலமாய் இருந்தால் அதையே தேர்ந்தெடுத்து செயல் புரிய வேண்டும் எனத் தெளிவு படுத்துகிறார்.

ஓர் அணைக்கட்டு கட்ட வேண்டியபோது, சில குடும்பங்கள் வீடுகளை இழக்க வேண்டியுள்ளது. 300 குடியான வர்களுக்குத் துன்பம்தான்; ஆனால், அணைக்கட்டினால் ஒரு இலட்சம் குடும்பங்களுக்கு நீர் கிடைக்கிறது; பயிர் செய்வதற்கும் நாள்தோறும் வாழ்க்கைத் தேவைக்கும் நீர் உதவுகிறது; இந்த நிலைமையில் அணைக்கட்டுவதா ? கட்டாமல் விடுவதா என்று முடிவு எடுக்கச் சிந்திக்கும் போது, அணைக்கட்டுவதுதான் சிறந்ததாக முடிவு எடுக்க வேண்டும். வீடு இழந்த 300 குடும்பங்களுக்கும், நீரால் நலம் பெறும் ஒரு இலட்சம் குடும்பங்கள் அல்லது அக்குடும்பங்கள் சார்பில் அரசு நட்ட ஈடு கொடுத்து, ஆறுதல் அளிக்க முடியுமல்லவா ? ஆகவே இன்பம், துன்பம் என்ற விளைவுகளின் ஆழம், இவற்றைப் பெறும் மக்கள் எண்ணிக்கை, நலம் தீது நீடிக்கும் காலம் இவற்றைக் கணித்து, விரிந்த நோக்கில் முடிவு செய்து, செயல்படுத்த வேண்டும். 

விளைவறிந்த விழிப்பில் விரிந்து ஆராயும் அறிவோடு நலம் தீது அவற்றின் மிகுதி இவையுணர்ந்து முடிவெடுத்து, செயல் புரியவேண்டும் என விளக்குகிறது இக்கவி.

மேலும்
எப்போதுமே ஒரு செயல் நிகழ்ந்தால் அதில் நன்மை தீமை என இரண்டும் இருக்கும். நாம் எதை எடுத்துக்கொள்கிறோம் என்பதிலே நம் இன்பம் இருக்கும். அதுபோலவே நாம் புரிந்துகொள்ளும் விதமே அனைத்திற்கும் உதவும். 

மேலும்: அஷோக் 

மேலும் -  எழுத்தாளர் சுந்தர ராமசாமி அவர்களின் சில வரிகள் 
குணங்களுடனும் குறைகளுடனும் வாழ்க்கை ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.உயர்வின் மிகப்பெரிய வீச்சும் தாழ்வின் மிக மோசமான குறுகலும் ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்றை பிரிக்க முடியாதவாறு வாழ்வில் விரவிக் கிடக்கின்றன.
வாழ்க்கையை ஆழ அறிந்து அதனுடன் உறவு வைத்துக் கொள்வதே நேசம். இந்த நேசத்தை உருவாக்குவதே இலக்கியம். இந்த நேசத்தின் அடிப்படையில் தான் வாழ்க்கையை மாற்றவும் முடியும். 
-சு.ரா.

கவிஞர் எழுத்தாளர் வண்ணதாசனின் கவிதை ஒன்று
இது என்னுடைய நிழல்தான் 
தெரியும்.
ஆனால்
அது என்னுடைய வெளிச்சம்
இல்லையே
-- வண்ணதாசன்


கன்னட எழுத்தாளர் சிவராம காரந்த் அவர்களின் “அழிந்த பிறகு...” நாவலில் (தமிழில்: சித்தலிங்கையா) இப்படி சில வரிகள் வருகிறது. 
”குளிர், காற்று, மழை ஆகியவற்றுக்குப் பயந்து நடுங்கிக் கீழே விழுந்த கிளிக்குஞ்சைக் கொண்டுவந்து வளர்த்தேன். கிளிக்குஞ்சு அழகானது என்ற எண்ணத்திலேயே நான் அதனைக் கொண்டுவந்திருக்கவேண்டும். அது செத்துப் போய்விடுமோ என்ற எண்ணம் வந்தாலே மிகவும் துன்பமாய் இருந்தது. நல்லவேளையாக அது பிழைத்துக் கொண்டது. முன்னைப்போலவே ஆகியது. பேச்சு கற்றுக்கொண்டது. நான் சொன்னதை யெல்லாம் தணிந்த குரலில் திருப்பிக் கூறியது. கிளிக்குப் பேச்சு வருமா? பொருள் தெரியாவிட்டாலும் திருப்பிக் கூறும் குணம் அதனுடையது. அதற்கு என்மேல் அன்பில்லையா? கூண்டிலேயே விட்டால் கீச்சிடுகிறது. வெளியே விட்டால் பறந்து வந்து கைமேலும், தோள்மேலும் உட்கார்ந்து கொள்கிறது. தன்னுடைய மகிழ்ச்சிக்காகக் கூவி இறக்கையை அடித்துக் கொள்கிறது. பிடிக்கப் போனால் கையைக் கடிக்கிறது. நான் கோபம் கொண்டு சிறிது நேரம் பேசாமல் இருந்தால் அதுவும் அதற்குத் தெரிகிறது. அந்த நேரத்தில் தோளின்மேல் ஏறி என் கன்னத்தைத் தன் அலகால் தடவிக் கொடுக்கிறது. அப்போது அதை எடுத்துக் கூண்டில் விடுகிறேன்.  நல்ல குணம், கெட்ட குணம் இரண்டுமே அந்தக் கிளியிடம் இருக்கின்றன. அதுவும் ஓர் உயிரே. பிழைத்திருக்கும் காலம் வரை என்னிடமே வாழட்டும்.”

மேற்கண்டவற்றை அவர் தாதாவைப்பற்றியே தமது நாட்குறிப்பில் எழுதியிருக்கவேண்டும். இவைகளுக்கு வேறு பொருள் தெரியவில்லை. தீமையும், நன்மையும் சேர்ந்தவனே மனிதன். மனித சமூகத்தில் வாழ்ந்திருக்கும் வரையில் மனிதனுக்கு மனிதன் உறவு. நம்முடைய தன்னலத்திற்காக, சலிப்பைப் போக்குவதற்காக மற்றவர்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். நாம் தனி வாழ்க்கை நடத்துவது இயலாது என்பதற்காகவாவது ஒருவன் மற்றொருவனுக்கு நண்பனாக அமைகிறான். தன்னந்தனியாக இருந்து, மக்களுடைய தொடர்பு இல்லாமலேயே வாழ்ந்து, நடுத்தெருவில் வீழ்ந்து சாவதற்கு யாராவது விரும்புவார்களா?
......
......
யசவந்தருக்கு மனித இயல்பு தெரியவில்லை; அதிலும் தாதாவின் இயல்பு தெரியவில்லை என்று நான் எப்படிச் சொல்லமுடியும்? நன்றாகத் தெரிந்துகொண்ட அவர் அவனைப் பிழைக்கவித்தார்; வளர்த்தார்; வலிமையுடையனாக்கினார். ஏன் என்றால் அவரே சொன்னதுபோல் மனிதனுக்கு மற்றொரு மனிதன் தேவை. இடம்-வலம், கறுப்பு-வெளுப்பு, சுத்தம்-அசுத்தம் இவையெல்லாம் உண்மையல்ல. மனிதனின் சீலம் குன்றி, கெட்டவற்றோடு கலந்திருக்கிறது. ஒன்றைவிட்டு மற்றொன்றைத் தேர்ந்தெடுக்கையில் மனிதன் என்னும் பொருளே மிஞ்சாது. தன்னை ஒழித்துக் தீமையை எடைபோட வல்லவனுக்கு அப்படித்தோன்றும், தன்னைவிட்டு உலகத்தை அளக்கப் புறப்பட்டவனுக்கு உலகெல்லாம் கருப்பு-வெளுப்பு என்று மாறுபட்ட நிறங்களாகிப் பிரித்துப்பார்க்க இயலும். 

பரிமேலழகர் உரை
குணம் நாடி - குணம் குற்றங்களுள் ஒன்றேயுடையார் உலகத்து இன்மையின், ஒருவன் குணங்களை ஆராய்ந்து; குற்றமும் நாடி - ஏனைக் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து; அவற்றுள் மிகை நாடி - பின் அவ்விரு பகுதியுள்ளும் மிக்கவற்றை ஆராய்ந்து; மிக்க கொளல் - அவனை அம்மிக்கவற்றானே அறிக. 

விளக்கம் 
[மிகையுடையவற்றை 'மிகை' என்றார். அவை யாவன: தலைமையானாகப் பன்மையானாக உயர்ந்தன. அவற்றான் அறிதலாவது, குணம் மிக்கதாயின் வினைக்கு உரியன் என்றும், குற்றம் மிக்கதாயின் அல்லன் என்றும் அறிதல். குணமே யுடையார் உலகத்து அரியர் ஆகலின், இவ்வகை யாவரையும் தெளிக என்பது இதனான் கூறப்பட்டது.] 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
குணம் நாடி - குணமுங் குற்றமு மாகிய இரண்டு முடையாரே உலகத்திலிருத்தலால் , ஒருவன் குணங்களை முதலில் ஆராய்ந்து ; குற்றமும் நாடி - அதன்பின் அவன் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து ; அவற்றுள் மிகை நாடி - அவ்விரு பகுதிகளுள்ளும் அளவில் மிகுந்ததை ஆராய்ந்து ; மிக்க கொளல் - மிகுந்ததை அளவையாகக் கொண்டு அவன் தகுதியுண்மை யின்மையைத் துணிக.

ஒருவனுடைய குற்றங்கள் ஒன்றிற்கு மேற்பட்டனவாகவும் விளங்கித் தோன்றுவனவாகவு மிருந்து , அவனை எங்ஙனந் தெளிவதென்று மயக்கம் நேரின் , அம்மயக்கத்தைத் தெளிவிப்பது இக்குறள் . குணங்களையும் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து , குணம் மிகின் வினைக் குரியவனென்றும் , குற்றம் மிகின் அல்லனென்றும் , தீர்மானிக்க என்றார், மிகையுடையது மிகையெனப்பட்டது . மிகை பன்மை பற்றி அல்லது தலைமை பற்றித் தீர்மானிக்கப்படுவது.

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்குள்ள குணத்தையும் ஆராய்ந்து குற்றத்தையும் ஆராய்ந்து அவற்றுள் மிக்கதனை யறிந்து அவற்றுள்ளும் தலைமையாயினும் பன்மையாயினும் மிக்கதனைக் கொள். 

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவனுடைய குணங்களை ஆராய்ந்து, பிறகு குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து,
மிகுதியானவை எவையென ஆராய்ந்து, மிகுந்திப்பவற்றால் தெளிந்து கொள்ள வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவனின் குணங்களை ஆராய்ந்து அவனிடம் இருக்கும் குற்றங்களையும் ஆராய்ந்து இரண்டிலும் எவை அதிகமாக இருக்கின்றன என்பதையும் ஆராய்ந்து குணங்களின் மிகுதியைக் கொண்டே அவனைப் பதவிக்குத் தெரிவு செய்யவேண்டும்.

இதன் அர்த்தங்கள் கோபம் இருக்கிற இடத்துல குணமும் இருக்கும், சிரிக்கிற கண்கள் தான் முறைக்கவும் செய்யும், அடிக்கற கைகள் தான் அணைக்கவும் செய்யும். எந்த மனுசனக்குள்ளேயும் குணமும் உண்டு , குறையும் உண்டு. குணம் 'A' செக்ஷன் என்றால், குறை 'B' செக்ஷன். ஒருத்தரை ஒரு வேலைக்காக தேர்ந்தெடுக்கறதுக்கு முன்னாலே அவனுடைய நல்ல குணங்களை 'A' செக்ஷன்லயும் குறைகளை 'B' செக்ஷன் லயும் லிஸ்ட் அவுட் செய்து பார்க்கனும். நிறைய நல்ல குணங்கள் இருந்து கம்மியா குறைகள் இருந்தால் அவரை நாம ஒ.கே. பன்னலாம். இந்த காலத்துக்கும் தேவையான ஒரு பெர்ஷனல் மேனேஜ்மெண்ட் உள்ளேயே வள்ளுவர் என்ன அழகாக சொல்லியிருக்கிறார்.

3.3.1 வடிவவியலார் எதிர்ப்பு 

மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வு,  திறனாய்வுக் கோட்பாடுகளுக்கே ஒரு தூண் போல விளங்குகிறது என்று ஐ.ஏ.ரிச்சர்ட்ஸ் போன்றவர்கள் கருதினாலும்,   வடிவவியலார் (கலை கலைக்காகவே என்ற கருத்துடையோர்), மற்றும் சில படைப்பாளிகள் மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வை ஏற்பதில்லை. பெரிதும் பிரெஞ்சு மொழித் திறனாய்வாளர்கள் கருதுவது போல,  இலக்கியத்தை விளக்கிவிட்டுப் போவதுதான் திறனாய்வாளரின் வேலையே ஒழியே,  மதிப்பிடுவதல்ல என வாதிடுகின்றனர்;  ஆனால் மதிப்பிடாமல் அடுத்த கட்டத்திற்கு மனித மூளையால் நகர முடியாது.  மதிப்புக்குரியவைகளை மதித்து,  மதிப்பிட்டு வெளிக்கொணர்வதும் இயற்கைப் பண்பாகும். வள்ளுவரின்,

குணம்நாடிக் குற்றமும் நாடி அவற்றுள்
மிகைநாடி மிக்க கொளல். (குறள், 504)

என்ற குறள் இந்த இடத்தில் மிகப் பொருத்தமான ஒன்றாகப்படுகிறது.  ஆகவே,  மதிப்பீட்டுமுறைத் திறனாய்வை முற்றிலுமாகப் புறக்கணித்துவிட முடியாது.

3.3.2 மதிப்பீட்டுமுறையின் பயன் 

சங்க இலக்கியம் சிறந்த செவ்விலக்கியம்,  சிலப்பதிகாரம் மிகச்சிறந்த காப்பியச் சுவை கொண்டது, பாரதி பாடல் எளிமையும் கருத்துவளமும் கொண்டது, புதுமைப்பித்தன் கதைகள் சமூக அவலங்களைக் கூர்மையாகச் சாடுகின்றன என்றெல்லாம் வெளிவருகின்ற திறனாய்வுகள் அவற்றின் மதிப்பீடுகளைச் சொல்வனதாமே. இத்திறனாய்வுகள், இவ்விலக்கியத்தின் பக்கமாக நம்மைத் திருப்புகின்றன. இவற்றுக்கு மாறான,  வாழ்வுக்கோ இலக்கிய அனுபவத்துக்கோ ஒவ்வாத ஏராளமான பழம்புராணங்கள்,  சொல் அலங்காரங்கள் போன்றவற்றை மதிப்பற்றவை என எடுத்துக்காட்டும் இத்திறனாய்வு முறை வாசகர்க்குப் பெரும்பயன் தருவது என்பது மறுக்க முடியாதது. 


Thirukkural - Management - Decision Making
Stoner has defined, "Decision making is the process of identifying and selecting a course of action to solve a problem" (1995)

When we need to take a decision on what someone has to do, we need to assess the pros and cons of that action, weight them and decide according to the merits of that action. The same practice can be applied while deciding that suitability of a person for a task or a position. Measure the strengths and limitations of a person, weight them against each other and decide to employ his services according to the merits, advises Kural 504

Examine merits and defects,
Strike a balance, and choose.

An assessment of a person's suitability for a task must be done based on two things. They are 1) the person's positive qualities and strengths and 2) the person's negative qualities and areas of improvement. 

Before deciding the suitability of a person for a task or assessing his performance or building relationship with a person, weigh both positive and negative qualities and skills present in him. Assess the positive qualities and skills lacking in him. Take a decision based on whichever is higher. Kural 504 contains wisdom for objective analysis and assessment of performance of others.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
This kural mainly talks about objective analysis and assessment of performance. When one needs to assess a situation/task/person/action/etc or take a decision, then weigh them and decide them according to the 1) merits, strengths, benefits, pros/positives 2) demerits, weakness, difficulties, cons/negatives, causalities. Take a decision based whichever is higher. When already in a relationship, take the positives, ignore the negatives(as long as it is not toxic).

Other things to note: When assessing, always, first look out for positives because that is a positive approach and it helps to build upon whatever is existing and it also helps us be in peace. Even one positive can help us build our confidence. One should also look for negatives so that we can fill those gaps and reduce the negative impact. However, when one is always first looking for negatives, then such an habit turns out one as cynical, pessimistic. There will be always 1000 negatives. Even one negative can shatter our confidence if we ignore our positives. Negativity is infectious.  

Questions that I ask to the kid
How should you decide? 
How should gain clarity?
How should you assess?
How would you objective analyze?
Merits/Demerits (or Pros/Cons or Positives/Negatives) - What should you look out first? Why?

ஒத்ததறிவான் உயிர்வாழ்வான்

குறள் 214
ஒத்ததறி வான்உயிர் வாழ்வான்மற் றையான் 
செத்தாருள் வைக்கப் படும்.
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஒப்புரவறிதல்]

பொருள்
ஒத்த தறிவோன் - ஒத்தது அறிவான் 
ஒத்தது - ஒப்பானது; தகுதியானது; உலகத்தார் அங்கீகரித்தது.

அறிவு - ஞானம்; புத்தி பொறியுணர்வு; அறியவேண்டியவை; கல்வி ஆன்மா
அறிதல் - உணர்தல் , நினைத்தல் , மதித்தல்
அறிவோன் - அறிந்து அதன் படி நடப்பவன் / ஒழுகுபவன்

உயிர்  - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

வாழ்தல்  - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்

உயிர்வாழ்தல் - உயிரோடுகூடியிருத்தல், சீவித்தல்
உயிர்வாழ்வான் - உயிர் வாழ்கின்றவர்களாக கருதப்படுவர்

மற்றையான் - மற்றவர்கள் எல்லோரும்

செத்தல் - சாதல்; தேங்காய்நெற்று; உலர்ந்து சுருங்கிய பனம்பழம், மிளகாய், வாழை முதலியன; மெலிந்தது; அறக்காய்ந்தது, பசுமையற்றது.-

செத்தாருள் - செத்த பிணம் என்று (அதவாது நடமாடினாலும் செத்த பிணமே) 

வைத்தல் - இடுதல்; அளித்தல்; இருக்கச்செய்தல்; பள்ளிக்குஅனுப்புதல்; வேலைமுதலியவற்றில்அமர்த்துதல்; சேமித்தல்; பாதுகாத்தல்; தனியாகஒதுக்குதல்; சிறையிலிடுதல்; உடைத்தாயிருத்தல்; அமைதல்; வைப்பாட்டியாகக்கொள்ளுதல்; தயாரித்தல்; நடத்துதல்; மதித்துப்போற்றுதல்; வரையறுத்தல்; எடுத்துச்சொல்லுதல்; மனத்திற்கொள்ளுதல்; தியானித்தல்; உண்மைஎன்றுகொள்ளுதல்; நிலைமாறாதபடிசெய்தல்.

வைக்கப் படும்- கருதப் படும்

மற்ற மாந்தரின் மகிழ்வும் துன்பமும் தனக்கு நேர்ந்ததுபோல் உணர்பவனே வாழும் மனிதன். மற்றையான் செத்தவனும் நிகரானவன்

உரை 1
உயிர் வாழ்தலின் அர்த்தமே பிறருக்கு உதவுவதுதான். மற்றவர் இறந்தவர்கள்.  
(நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்) 
பொல பொலவென்று பொழுது புலருகின்ற நேரம் வள்ளுவப் பெருந்தகையைக் காணச்சென்றேன். வழக்கம் போல எழுதிக் கொண்டிருந்தார். என்னைக் கண்டு கொள்ளவேயில்லை.

பார்த்துக் கொண்டிருந்த எனக்கு ஏதோ ஒன்றன் பின் ஒன்றாக எழுதுகின்றார் என்று மட்டும் தெரிந்தது. பெரியவர்கள் பக்கத்தில் போய் என்ன எழுதுகின்றார்கள் என்று பார்க்கின்ற தவறை எப்படிச் செய்ய இயலும். சிறிது கழித்து அவரே என்ன நலமாக இருக்கின்றாயா என்றார். நலம்தான் என்றேன். மிகுந்த அச்சத்தோடு என்ன எழுதிக் கொண்டிருந்தீர்கள் தந்தையே என்றேன்.

இந்த ஊர்ச் சவக்கிடங்கில் வைக்கப் பட்டுள்ள சவங்களை அகர வரிசையில் எழுதிக் கொண்டிருந்தேன். என்றார். எனக்குப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. மெதுவாகக் கேட்டேன். அது மருத்துவமனை நண்பர்கள் வேலையல்லவா.அதனைத் தாங்கள் ஏன் செய்ய வேண்டும் என்றேன்.

அவர்களுக்கு இந்த வேலையினைச் சரியாகச் செய்யத் தெரியவில்லை. ஆகவேதான் நான் அந்த வேலையினைச் செய்யத் தலைப் பட்டேன். என்றார்.

பெரியவர்கள் எது செய்யினும் அது சரியாகத்தானே இருக்கும்.

அந்தப் பட்டியலைப் பார்க்கலாமா என்று கேட்டேன்.

எனது கையிலே தந்தார்

பார்த்தேன். பதறிப் போனேன்.

ஆமாம் ஊரில் உயிரோடு இருக்கின்ற மிகப் பெரிய பணம் படைத்தவர்கள் வணிகர்கள் நில உடைமையாளர்கள் என்று பல பேரை சவக்கிடங்கு பட்டியலில் வள்ளுவப் பெருந்தகை எழுதியுள்ளார்.

அச்சத்தோடு அவரைப் பார்த்தேன்.

என்ன என்றார்.

தந்தையே இவர்கள் எல்லோரும் உயிரோடு உள்ளனர். இவர்களைத் தாங்கள் சவக்கிடங்கில் அடுக்கியுள்ளீர்களே என்றேன்.

ஆமாம் தாங்கள் இறந்தது தெரியாமலே இவர்கள் உயிரோடு உள்ளனர்.

இவர்கள் சவங்கள் என்று தெரியாமல் இந்த மக்களும் இவர்களைப் பார்த்துப் பயந்தும் வணங்கியும் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இவர்கள் சவங்கள் என்பதனை மக்களுக்கு தெரிவித்து சவக்கிடங்கிற்கு அனுப்ப உடனடியாக வேண்டிய வழி வகைகளைச் செய் என்றார்.

பேரறிஞர் என்ன சொல்ல வருகின்றார் என்று எனக்குப்புரியவில்லை.

கைகட்டி வாய் பொத்தி நின்றேன்.

வள்ளுவர் சொன்னார். இந்த ஊரிலே ஏழைக் குழந்தைகள் கல்வி பயில நல்ல பள்ளி உள்ளதா. ஏழைகளுக்கென்று நல்ல மருத்துவமனை உள்ளதா. ஏழைகளின் பசி தீர்க்க வழி உள்ளதா. சமூகம் தந்துள்ள பொருளை இந்தச் சமூகத்திற்குத் தராத இந்தப் பணக்காரர்களும் வணிகர்களும் நில உடைமையாளர்களும் இன்னொரு உயிரின் துன்பம் துடைக்கும் உணர்வற்றவர்களாக இருந்தால் அவர்கள் செத்தவர்கள் தானே. பிறகேன் அவர்களை நாம் உயிரோடு உள்ள மனிதர்கள் வரிசையில் வைக்க வேண்டும்.
அடுத்தவர் துன்பம் தீர்க்க எண்ணாத அவர்களை அதனால்தான் சவக் கிடங்கிலே வைத்தேன். என்ன சொல் நான் செய்தது சரிதானே.

என்ன பதில் சொல்ல இயலும் தந்தையிடம். சரி சரி சரி என்றே சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தேன்.

உரை 2: யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
உலகில் உள்ள சடப்பொருட்கள், உயிர்ப்பொருட்கள் அனைத்தும் இறையாற்றல் என்னும் அற்புதப் பேராற்றலால் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது. இறைநிலையில் அடங்கியுள்ள இருப்பு, விரைவு அறிவு எனும் முத்தன்மையும், எந்தத் தோற்றத்திலும் வடிவம், துல்லியம், இயக்க ஒழுங்கு (Pattern, Precision, Regularity) இவையாக அமைந்து இனிமையான முறையில் இயற்கையாக (with Natural Rhythm) இயங்கிக் கொண்டு இருப்பதை உணர்கிறோம். சடப்பொருட்களோடும் உயிர்ப் பொருட்களோடும் தினப்படி வாழ்வில் தொடர்பு கொள்ளும் வாய்ப்பு பெற்றவன் மனிதன். சடப்பொருட்கள் தரத்திற்கேற்பவும், உயிர்ப்பொருட்களின் உணர்வுநிலை, மனநிலைகட்கேற்பவும், அவற்றோடு தொடர்பு கொள்ளக் கூடிய பண்பை வளர்த்துக் கொள்ளவேண்டும்; பழகிக் கொள்ளவேண்டும். எண்ணம், சொல், செயல் மூன்றாலும் எந்தப் பொருட்களின் தரம் குலையாமலும், உயிர்களுக்கு வருத்தம் நேராமலும் நுட்பத்தோடு, அவ்வவற்றோடு தொடர்பு கொண்டு பயனடைய வேண்டும். எந்தப் பொருளுக்கும் முறையான அணு அடுக்குகள் உள்ளன. அத்தகைய அணு அடுக்குகளான கட்டடங்களுள் காந்த ஆற்றலானது நிரம்பி ஒவ்வொரு வகையான அசைவிலும் அது தன் காந்த ஆற்றலை அழுத்தமாக, ஒலியாக, ஒளியாக, சுவையாக, மனமாக மாறுவதுடன், உயிர் இனங்களிலே இவற்றிற்கு மேலாக இன்பம், துன்பம் என்ற உணர்வுகளைப் பெறுவதும் இயல்பு. இந்த நுட்பமான உண்மைகளை அறிந்து எந்தப் பொருளையும், உயிரினங்கள், மனிதர்கள் இவற்றையும் அந்தந்த நிலையிலும், இடங்களிலும் அவற்றின் நிலைமைக்குக் ஒத்து, உணர்ந்து, விளைவறிந்த விழிப்போடு கையாளவும், தொடர்பு கொள்ளவும் வேண்டும் என்பதே இக்குறளிலுள்ள உட்கருத்தாகும். மனிதனுக்கு வாழ்வில் இத்தகைய பண்பு இருக்க வேண்டும். உடலாகவும், உயிராகவும், மனமாகவும் இருக்கும் மனிதன், இத்தகைய பேரறப் பண்பாட்டோடு வாழ வேண்டும். அப்படி இல்லையானால் நடைப்பிணமாகத்தான் அவனைக் கருத நேரிடும். பிணம் என்றால் பயனற்றது என்ற ஒரு கருத்தோடு அது இருக்கும்போது மற்றவர்களுக்கு கெட்ட மணம் வீசுவதாலும், கிருமிகளை வெளியேற்றுவதாலும் சுற்றியுள்ளவர்களுக்குத் துன்பமே உண்டாகும். அதுபோல உயிரோடிருப்பவர்களும் பிறருக்கு உதவியின்றியும், துன்பம் விளைவித்துக் கொண்டேயும் இருந்ததால் நடைப்பிணம் என்று மதிக்கப்படுவர். ஒத்து உணர்ந்து வாழும் பண்பு இல்லாதவர்கள் நடைப்பிணமாக மதிக்கத் தக்கவர் என்று விளக்குகிறது இந்தக் குறள்.

உரை 3 : நன்றி (அம்மன் தரிசனம்)

இனி அடுத்த குறளில் அவர் சொல்லும் கருத்து மிகவும் சுவையானது.
ஒத்தது அறிவான் உயிர்வாழ்வான் மற்றையான்
செத்தாருள் வைக்கப் படும்.

பிற உயிர்களின் இன்ப, துன்பங்களை அறிந்து கொள்வதும், அதற்கு துன்பம் நேராதபடி நடந்து கொள்வதுமே ஒத்தது அறிவதாம்.

ஒருநாள் வள்ளலாரின் சொற்பொழிவைக் கேட்பற்காக, ஓர் அன்பர், மாட்டு வண்டியை மிகவும் வேகமாக ஓட்டிக் கொண்டு வந்தாராம். அவருக்கு சொற்பொழிவை முழுவதும் கேட்டுவிட வேண்டும் என்ற ஆர்வம்.

இதை வள்ளலாரிடமே அவர் சொன்னபோது, ‘அட பாவமே! அடியேன் சொற்பொழிவிற்காக ஒரு வாயில்லா ஜீவனை ரொம்பவும் வதைத்து விட்டாயே! இத்தனை தூரம் ஓடி வந்தால் மாட்டுக்கு எப்படி மூச்சிறைக்கும்?’ என்று வருந்தி அந்த மாடுகளை அன்போடு வருடிக் கொடுத்தார். இதுதான் ஒத்தது அறிவது எனப்படுகிறது.

சக மனிதர்களின், பிற உயிர்களின் உணர்வு புரியாமல், நடந்து கொள்கிறவன், அதற்கு உபகாரமின்றி வாழ்பவன், செத்தாருள் வைத்து எண்ணத் தக்கவன் என்கிறார் அவர்.

குழந்தைத் திருடர்களை, கிட்னி திருடர்களை, ஆதாயம் கிடைக்கும் என்றால், உயிருக்கே ஊறு விளைவிக்கக்கூடிய, போலி மருந்துகளை மக்கள் தலையில் கட்டும் கயவர்களை...

பலபேர் தற்கொலை செய்து கொள்வார்களே என்ற பாபத்தின் பயமில்லாத, பொதுப்பணத்தை சுருட்டிக் கொண்டு ஓடும் பைனான்சியர்களை...

எப்படி மனிதர்கள் என்று சொல்வது?

அவர்களுக்கு உணர்வு கிடையாது. பிறர் உணர்வும் புரியாது. அவர்கள் ஜடம்; ஆதலால் பிணம்.

எனக்குத் தெரிந்த தனவந்தர் ஒருவர் இறந்து போனார். அவர் வாழும் காலத்தில் எவருக்கும் சல்லிக்காசு கூட உதவியதில்லை. எச்சில் கையால் காக்காய் ஓட்டாதவர் என்பார்களே அந்த ஜாதி. அப்படிப் பட்டவர் இதய நோயால் இறந்து போனார்.

இதைக் கேள்விப்பட்ட போது, ஒருவர் சொன்னார், “அவருக்கு இதய நோய் இருக்க வாய்ப்பில்லை, ஏனென்றால் அவருக்கு இதயமே இருக்க வாய்ப்பில்லையே!”

மற்றொரு நபர் அந்த கருமியின் சாவைப் பற்றி வேறுவிதமாகக் கேலி செய்தார். “அவர் இறந்து விட்டாரா? அவர் எப்போது உயிரோடு இருந்தார்?”

உயிர்க்குலத்தின் உணர்வுகளை ஒத்து உணராதவன், பிறர் துன்பம் தமக்கே வந்த துன்பம் போல் கருத முடியாதவன் எவனோ, அவனே ஒத்தது அறியாதவன். பிறர் துன்பம் தன் துன்பமாய்க் கருதி நீக்க முயலுபவன் ஒத்தது அறிகிறவன்.

இங்கே, வாழும் பலரில் ஏற்கெனவே இறந்து போனவர்கள் தாம் அதிகம்.

சிலபேர், நண்பர்களுக்கு உதவி செய்வார்கள். பண உதவி செய்தால் அதை வட்டியுடன் திரும்ப எதிர் பார்ப்பார்கள்.

ஐயாயிரம் நன்கொடை தந்தாலும், அதற்கு ஐம்பதாயிரத்துக்குரிய விளம்பரம் தேடுகிறவர்களும் இருக்கிறார்கள்.

பிறர் மதிக்க வேண்டும் என்பதற்காக உபகாரம் செய்தவன், பிரதிபலன் இல்லாவிட்டால் அலுத்துக் கொள்கிறான்; அலட்டிக் கொள்கிறான்.

பிறரைத் தன்போல் மதித்து உபகாரம் செய்கிறவன்தான் உண்மையில் உபகாரம் செய்தவனாகிறான். அவனுக்கே அதற்குரிய பலனும் கிடைக்கிறது.

இனி மற்றொரு குறளைப் பார்ப்போம்.
ஊருணி நீர் நிறைந்தற்றே உலகவாம்
பேரறி வாளன் திரு.

உலகத்தை நேசிக்கும் பேரறிவாளனின் செல்வம் ஊருணி நீர் நிறைந்தது போல் ஊருக்குப் பயன் தரும் என்கிறது குறள்.
உலகத்தை நேசிக்கும் பேரறிவு எல்லாருக்கும் வாய்க்காது. எவன் பேரறிவு உடையவனோ அவனே உலகத்தை நேசிக்கிறான்.

சிற்றறிவு தன்னையே நேசிக்கும். தன்னையே கொண்டாடும்.

பேரறிவு என்பது, ‘சர்வம் பிரம்ம மயம்’ என்று அறிந்து கொள்ளும் அறிவுதான். அவ்வறிவுதான் தன்னைப் போல் பிறரை நேசிக்க வைக்கும்.

அசடர்களை ஆசை ஆட்டிவைக்கிறது. அறிஞர்களை கருணை இயங்க வைக்கிறது.

அந்தக் கருணைதான் ஒப்புரவின் அடிப்படையாக இருக்கிறது.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: ஒத்தது அறிவான் உயிர் வாழ்வான் - (நாட்டுக்கு) ஒத்த செயலைச் செய்பவன் உயிரோடு கூடி வாழ்பவன்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும்- அச் செயலைச் செய்யாதான் இறந்தவருள் (ஒருவனாகக்) கருதப்படுவான்.

அகலம்: நாட்டுக்கு ஒத்த செயல் - ஒப்புரவு

கருத்து: ஒப்புரவு செய்கின்றவன் உயிரோடு கூடி வாழ்கின்றவன்; ஒப்புரவு செய்யாதான் பிணத்தை ஒப்பன்.

உரை 5 (நன்றி: அஷோக்)
வள்ளுவரின் வெறுப்பின் உச்சமாக இக்குறள் ஒலிக்கிறது. “செத்தான்” என்பது, மிகவும் மரியாதைக் குறைவான சொல், இறந்தவரைக் குறிக்க. ஒப்புரவு இல்லாரை, அவ்வாறு சொல்வதன் மூலம், பிறர்குதவி செய்யும் குணமில்லாரை அவர் எவ்வாறு நினைக்கிறார் என்பதைத் தெளிவாக காட்டிவிடுகிறார்.

உலகநடைக்கு பிறருக்கு உதவி செய்து வாழும் பெருங்குணமே ஏற்றது, அவ்வாறு வாழ்கின்றவரே உயிரோடு வாழ்கின்றவர், மற்றவரெல்லாம், உயிரிருந்தும் பிணம் போன்றவரே. ஏனெனில் பிணத்துக்குத்தான் தன்முன்னர் தோன்றும் இல்லார்க்கு, அவர் முகமறிந்து உதவுதல் என்பது இயலாது. இதயத்தில் துடிப்பும், ஈரமும் உள்ளோர்க்கு அவ்வாறு பாராமுகமாய் இருத்தல் இயலாது.

மேலும்: இனிதல் (நன்று)
மேலும்: அஷோக் (முழு உரை)
மேலும்: பாட்டி சொல்லும் கதைகள்
மேலும்: சத்யானந்தன்

குறட் கருத்து   (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
வள்ளுவரைத் தவமிருந்தே பெற்றாள் நல்ல
வடிவழகில் சிறந்தோங்கும் தமிழாம் தாயாள்
அள்ளி அவர் தருகின்ற செல்வம் எல்லாம்
அப்படியே கைக் கொண்டால் வெற்றி கொள்வீர்
எள்ளி நகையாடுதற்கு இடமேயின்றி
எங்கேயும் நீரே தான் தலைமை ஏற்பீர்
உள்ளி அவர் வழி ஒன்றே உண்மை என்று
உணர்ந்தால் நீர் உலகத்தின் உயரே நிற்பீர்

பிறப்போடு இறப்பதனைக் கணக்கெடுக்கும்
பேரேடு அரசாங்கக் கையில் உண்டு
பொறுப்பாக அவர் எடுக்கும் கணக்கை நம்பி
பூமியிலே வாழ்கின்றார் மனிதரெல்லாம்
சிறப்பாக இதை விட்டு வள்ளுவனார்
செய்கின்றார் இப் பணியைத் தனி ஆளாக
கடுப்பாகிப் போயிடுவார் சிலரும் கண்டால்
கலகலத்துச் சிரிப்பீர்கள் நீங்கள் கண்டால்

உயிரோடு ஊரினிலே உயர்ந்தவராய்
உலவுகின்ற பல பேரை வள்ளுவரும்
அயராமல் சவக் கிடங்கில் வைக்கச் சொல்லி
அரசுக்கு ஆணையொன்றை அருளிச் செய்தார்
பயிருக்குள் களை போல வாழுகின்ற
பணம் படைத்தோர் மற்றவர்க்கு உதவி வாழார்
உயிரோடு இருந்தாலும் செத்தார் என்றே
உரைக்கின்றார் உறைக்கட்டும் உலகுக்கென்றே

படிப்பதற்கு உதவியின்றி தவிக்கும் ஏழ
பக்க த்திலே இருந்தும் உதவ எண்ணார்
அடி வயிற்றுப் பசியதனால் கலையிருந்தும்
அறிவிருந்தும் அழிவாரைக் காக்க எண்ணார்
கடி மணத்தைக் காணவொண்ணா ஏழ்மையிலே
கதறி நிற்கும் கன்னியர்க்கு உதவி செய்யார்
பெரியவராய்ப் பணம் கொண்டு வாழ்ந்தாரேனும்
பிணம் என்று கிடங்கினிலே வைக்கச் சொன்னார்

நன்றி (MovingMoon)
ஒப்புர வொழுகும் எண்ணம்
.. உடையவன் அதனைப் போற்றும்
அப்பெரும் பண்பினாலே
.. அனைவரின் துன்பம் நீங்க
தப்பிலா துதவி வாழும்
.. தரத்தினால் உயர்ந்தோன் ஆவான்;
அப்படி உதவா தானை
.. அழிந்ததாய் உலகம் எண்ணும் (4)

பரிமேலழகர் உரை
உயிர் வாழ்வான் ஒத்தது அறிவான்-உயிரோடு கூடி வாழ்வானாவான் உலக நடையினை அறிந்து செய்வான்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும்-அஃதறிந்து செய்யாதவன் உயிருடையானே யாயினும் செத்தாருள் ஒருவனாகக் கருதப்படும். 
விளக்கம்
(உயிரின் அறிவும் செயலும் காணாமையின், 'செத்தாருள் வைக்கப்படும்' என்றார். இதனான் உலகநடை வழு வேதநடை வழுப்போலத் தீர்திறன் உடைத்து அன்று என்பது கூறப்பட்டது.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஒத்தது அறிவான் உயிர்வாழ்வான் - ஒப்புரவு செய்வானும் செய்யாதானுமாகிய இருவகைச் செல்வருள், செய்பவனே உயிரோடு கூடி வாழ்பவனாவன்; மற்றையான் செத்தாருள் வைக்கப்படும் - மற்றச் செய்யாதவன் செத்தாருள் ஒருவனாகக் கருதப்படுவான்.

 உயிருக்குரிய அறிவுஞ் செயலுமின்மையின், நடைப்பிணமென்றுங்
 கருதப்படாது பிணமென்றே இழிந்திடப்படுவான் என்றார்.

மணக்குடவர் உரை
ஒப்புரவறிவான் உயிர்வாழ்வானென்று சொல்லப்படுவன். அஃதறியான் செத்தவருள் ஒருவனாக எண்ணப்படுவன். இஃது ஒப்புரவறியாதார் பிணத்தோ டொப்ப ரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒப்புரவை அறிந்து போற்றிப் பிறர்க்கு உதவியாக வாழ்கின்றவன் உயிர்வாழ்கின்றவன் ஆவான், மற்றவன் செத்தவருள் சேர்த்துக் கருதப்படுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உழைக்கும் சக்தி அற்றவர்க்கு உதவுபவனே உயிரோடு வாழ்பவன். உதவாதவன் இருந்தாலும் இறந்தவனாகவே எண்ணப்படுவான்.

Thirukkural - Management - Corporate Social Responsibility
A person is considered alive only when he is sensitive to the needs of all creations and serves them to satisfy their needs. That is why the philosophy' service before self’s is a reflection of Kural 214.

He only lives who is kin to all creation
Deem the rest dead.

If a person fails to be sensitive to the needs of other beings or lacks perceptiveness, he cannot serve them to fulfil their needs. If a person does not serve others' needs, he is considered dead. So, there is a social obligation to serve others. What is applicable to an individual is applicable to an organization as well. Let your organization serve the society to be served well in turn.

மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு

குறள் 942
மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது 
அற்றது போற்றி உணின்.
[பொருட்பால், நட்பியல், மருந்து]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
மருந்து அமுதம்; ஔடதம்; பரிகாரம்; வசியமருந்து; சோறு; குடிதண்ணீர்; இனிமை; வெடிமருந்து; முள்ளுக்கடம்பு; புதற்புல்என்னும்புல்வகை.

என - என்னுடைய; என்ன; என்று; ஓர்உவமவுருபு.

மருந்தென - ஒருவனுக்கு மருந்து என்று எதுவும்

வேண்டுதல் - விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

வேண்டாவாம் - தேவையிருக்காது

யாக்கை - கட்டுகை; உடம்பு.
யாக்கைக்கு - ஒருவனது உடல் / உடம்பு

அருந்துதல் - உண்ணுதல்; குடித்தல் விழுங்குதல் அனுபவித்தல்

அருந்தியது - உண்ட உணவை

அற்றது - அறுத்தல் - அரிதல், ஊடறுத்தல், செங்கல்அறுத்தல், தாலியறுத்தல், இடைவிடுதல் பங்கிட்டுக்கொடுத்தல்; முடிவுசெய்தல்; வளைதோண்டல்; வருத்துதல் நீக்குதல் இல்லாமற்செய்தல்; வெல்லுதல் செரித்தல்

அற்றது - செரித்த பின் / சீரணமானப் பின்

போற்றி - போற்றுதல் - வணங்குதல்; துதித்தல்; பாதுகாத்தல்; வளர்த்தல்; பரிகரித்தல்; கடைப்பிடித்தல்; உபசரித்தல்; விரும்புதல்; கருதுதல்; மனத்துக்கொள்ளுதல்; கூட்டுதல்.

உணின் - உண்ணுதல் - உணவுஉட்கொள்ளுதல்; பொருந்துதல் நுகருதல்; அனுபவித்தல் இசைவாதல்.

போற்றி உணின் - உண்ண வேண்டும் என்ற நெறியினை பின் பற்றினால்.

ஆத்திச்சூடி
மீதூண் விரும்பேல்.
நோய்க்கு இடம் கொடேல்.

பூமி திருத்தி உண்.
ஐயம் இட்டு உண்.

மேலும்
”உடல் வலு மருந்து” (புயலிலே ஒரு தோனி / ப.சிங்காரம்)

முழுப்பொருள்
<கீழ் இருப்பதே தெளிவுற இருக்கிறது. ஆகையால் ஆசிரியரின் விளக்கம் தேவையற்றதாகிறது>
மு.கு: Intermittent Fasting க்கெல்லாம் வித்து இக்குறள் என்பதை நினைவில் கொள்க.

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
உணவைக் காலத்தோடும், அளவோடும் கொள்ள வேண்டியது மிகவும் அவசியம். நாம் பழகிக் கொண்ட படி குறித்த வேளையில், குறிப்பிட்ட உணவை உடலில் சேர்த்துக் கொள்ள உடல் தயாராக உள்ளது. நேரம் மாறினாலும் அதற்கேற்றபடி உடலியக்கம் உடனடியாக மாற்றி அமைத்துக் கொள்ள முடியாது. நாம் ஒரு நண்பரை வரவேற்க இரயில் நிலையத்திற்கோ, விமான நிலையத்துக்கோ போகிறோம். குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அவரை எதிர் பார்க்கிறோம். வண்டியோ விமானமோ அதிக நேரம் தாமதமாக வந்தால், நமக்கு எப்படி இருக்கிறது ? சோர்வு அடைகிறோம்; வரவே இல்லையானால் ஏமாற்றமடைகிறோம்; நாம் எதிர் பார்த்த நேரத்திற்கு முன்னதாக வண்டியோ விமானமோ வந்து நமது நண்பர் வெளியேறி விட்டால் அவரைச் சந்திக்க முடியாமல் போகிறது. இது போன்ற இயற்கையின் ஒழுங்கமைப்பின் கீழ், உடலுணுக்கள் உணவைச் சேர்த்துக் கொள்ளத் தயாராக இருக்கின்றன. நேரம் தவறினாலும், உணவு கிடைக்காவிட்டாலும் அவற்றில் இயக்க ஒழுங்கு சீர்குலைந்து போய்விடும்.

உணவு பக்குவம் வேறு. உணவு சீரணம் வேறு. அன்னப் பையில், குடலில் உணவுப் பக்குவம் தான் செய்யப்படுகின்றது. உணவிலிருந்து உடலில் சேர, ஏற்றபடி சத்துப் பகுதிகளைத் திரவ நிலையில் பிரித்துக் கொடுப்பதே குடலின் வேலையாகும். உணவு சீரணம் உடல் முழுவதும் நடைபெறுகிறது. உணவிலிருந்து பிரிக்கப் பெற்ற இரசம் இரத்தமாக மாறி, இரத்தக் குழாய்களின் மூலம் செல்லும் போது உடல் முழுவதிலும் ஆங்காங்கு, தேவைக்கேற்ற அணுத்திரள்கள், உணவை உறிஞ்சி உரிய இடத்தில் இணைத்துக் கொள்கிறது. அளவிற்கு மேலாக உணவு கொண்டால் அதைக் குடல் பக்குவம் செய்ய முடியாது. 

சத்துக்களை நன்றாகப் பிரிக்கவும் முடியாது; இதனால் வயிற்றில் உணவு தேக்கம் உண்டாகும்; சில சமயம் புளித்துப் போகும்; அன்னப் பையில் உணவு தேக்கமுற்று புளித்துப் போனால் புளியேப்பம், வாந்தி இவை உண்டாகும். குடலில் உணவு தேக்கமானல் பேதி அல்லது மலச்சிக்கல் உண்டாகும். சமைத்த உணவை உபயோகப்படுத்தாமல் நீண்ட நேரம் வைத்திருந்தால் என்ன ஆகும் ? ஊசிப் போகின்றதல்லவா ? அதுபோன்றே, குடலில் அன்னப் பையில் உணவு தேக்கமுற்று ஊசிப் போகும் விளைவுதான் புளியேப்பம், வாந்தி, பேசி இவையாகும். மேலும் சுத்தமாக வடிகட்டப் படாமலும், அதிக அளவிலும் இரத்தத்தோடு சேரும் உணவு உடல் முழுதும் சென்று இரத்த நாளங்களிலே புளித்து விட்டால், காய்ச்சல் வந்துவிடும். அடிக்கடி இம்மாதிரி செரியாமைக்கு இடம் கொடுப்பது, பற்பல நோய்களுக்கு வழி கோலுவதாகும். சீரண வலுவிற்கேற்றபடி, அளவோடு உணவு கொள்ளும் பழக்கத்தைப் பின்பற்றினால், பல நோய்களைத் தடுத்துக் கொள்ளலாம்.

"மருந்தென வேண்டாவாம் யாக்கைக்கு அருந்தியது 
அற்றது போற்றி உணின்."

என்பது வள்ளுவர் வாக்கு. முன் அருந்திய உணவு முழுவதும் சீரணீத்த பின், மறு உணவு கொள்ளும் வழக்கத்தை மேன்மையாகக் கொண்டால், மருந்தே உடலுக்கு வேண்டாம் என்பதே குறளின் கருத்து. அருந்தியது அற்றது எனில் உண்டது முழுவதும் (சீரணித்து விட்டால்) இல்லாமல் போனது என்பதே பொருள்.

மேலும் உணவு செரிக்காமல் போவதால், உணவு வீணாயிற்று என்பது மட்டுமல்ல; அது உடலைக் கெடுத்து விடுகிறது; மன நிலைமையும் பாதித்து விடுகின்றது. உணவு புளித்து விட்டால் குடலிலும் அன்னப்பையிலும் வீக்கத்தை உண்டாக்கும். அடுத்தடுத்து புளிப்புக்கு இடம் கொடுத்தால் வயிற்றில் புண்களும் உண்டாகி விடும். குடலிலும் அன்னப் பையிலும் புண்கள் உண்டாகி விட்டால் அது சீக்கிரமாக குணமாவதில்லை. இத்தகைய குடல் புண் நோயைத்தான் குன்ம நோய் (Ulcer) என்று கூறுகிறோம். உணவு சீரணிக்காமல் வெளியேறும்போது, அது உடலின் சக்தியையும் இழுத்துக் கொண்டு போகும். 

இதனைச் சிந்தனை விருந்து என்ற தலைப்பில் கீழ்க் கண்டவாறு எழுதியிருக்கிறேன்.

"நீ சீரணிக்கும் அளவிற்குள்ளாக உணவு உட்கொண்டால் உணவை நீ சீரணிக்கிறாய். அதிகமாக உட்கொண்டால் உணவு உன்னைச் சீரணிக்கும்".

எனவே சுத்தமானதும், எளிமையானதும், சத்து நிறைந்ததுமான உணவு வகை அன்றாடம் நமது உடலுக்குத் தேவை. காரம், புளிப்பு, உப்பு, சர்க்கரை இவற்றையும் மிதமாகக் கொள்ள வேண்டும்.

இவ்வாறு உணவில் அளவும் தரமும், முறையும் தவறினால், நோய்கள் உண்டாகும். அவ்வப்போது தக்கபடி மருந்து எடுத்துக் கொண்டால் சரியாகி விடும் என்று இலேசாக நினைப்பதும் சரியல்ல.

மருந்து என்றால் என்ன ? மனிதன் ஆற்றும் தவறான் செய்களால் நோய் உண்டாகிறது. அந்நோய்களைச் சமன் செய்ய, ஏற்ற ஆற்றல் உடலிலேயே இயற்கை அமைத்திருக்கிறது. ஒரு சமயம் உடலில் நோய் தீர்க்கும் ஆற்றல் வலுவற்றதாக இருந்தால், அந்த ஆற்றலை ஊக்கி விட ஏற்ற பொருட்களே மருந்து ஆகும். உயிர் அற்றலுக்கு உந்து சக்தி என்பது வழக்கு. அவ்வாறான உந்து ஆற்றலுக்குத் துணையாய் உந்தும் ஆற்றலைத்தான் மருந்து என்று கூறுகிறோம். மருவி உந்து ஆற்றல் மருந்து. மருவி வந்த மகளை மருமகள் என்பது போல, மருவி வந்த மகனை மருமகன் என்பது போல, மருவி உந்து ஆற்றலை மருந்து என்று வழங்குகிறோம். மருந்தின் உபயோகம் வேறு வழியின்றி ஒரு குறுகிய காலத்தில் சிறு அளவில் மட்டும்தான் பொருத்தமானது. ஏனெனில் சில மருந்து வகை, ஒரு நோயைக் குணப்படுத்தி, வேறொரு நோயை உண்டு பண்ணக் கூடியதே. இவையெல்லாம் தவிர்க்க இயற்கையான அறிவின் வழி முன் உண்ட உணவு முற்றிலும் செரிமானமான பின்னரே, அடுத்த உணவு கொள்ளலாகும். இந்த அறிவுரையே இக்கவியில் தொக்கி நிறிகின்றது.

அறிந்து அளவுடன் கொள்க
உறக்கம், உழைப்பு, உடை, உணவு
     இவைகளில் எவற்றையும்,
மறுப்பதும், மிகுப்பதும் மனித உடலின் மகத்துவம்
     அறியாதோர் செய்கையாம்.

அளவோடு உணவு
உணவே உடலாக வந்துள்ளது ஆகையினால்
உணவை உண்டுதான் உயிர் வாழவேண்டும்
உணவில் அளவுமுறை மீறிட மீறிட
உணவாகவே உடல் மாறியும் போமன்றோ ?

செயல் ஒழுக்கம் சேவை சிந்தனை சீர்திருத்தம்
     சிக்கனம் இவை ஐந்தும் செழிப்பான வாழ்வளிக்கும்
அயல் உயிர்களிடத்தன்பும், அனைத்துலக அருள் நினைவும்
     அகம் நோக்கும் தவமுறையும் அறிஞர்கட்கு இயல்பாகும்.

நோயின்றி வாழமுடியாதா? - மூ.இராமகிருட்டிணன். தமிழ்நாட்டின் முதல் இயற்கை வாழ்வியல் விஞ்ஞானி. உலக நல்வாழ்வு ஆசிரமம், சிவசைலம்
வள்ளுவர் மருந்தென வேண்டாவாம் என்றார்
எப்போது இந்த நிலையைப் பெற முடியும்? அருந்தியது அற்றது போற்றி உணின் என்றார். அருந்தியது என்றால் உணவு. அற்றது என்றால் உண்ட உணவு நன்கு செரிமானமாகி உடம்பாக மாறிவிட வேண்டும். எனவே தான் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை அல்லது இருவேளை மட்டும் உண்பது, அதுவும் நன்கு செரிமானமாகி, அடுத்து பசி வந்தபின் உண்பது, உடல் நலத்தைக் காக்கும் வழி என்றார். இந்த நிலைக்குப் போனால் மருந்தில்லாமல் வாழலாம். 

மேலும்
ஒரு மனிதனோ பிராணியோ நீண்ட காலம் வாழும் ரகசியம் என்ன? அது சாப்பிடும் உணவு காரணமா? மூச்சு விடும் வேகம் (அளவு) காரணமா? காம (செக்ஸ்) உணர்வுகள் காரணமா? சுத்தமான காற்று காரணமா? அதன் எடை காரணமா? மரபணுக்கள் காரணமா? இந்த ஆராய்ச்சிக்கு நேரடியான விடை கிடையாது. ஆயினும் உணவு, மூச்சு விடும் விகிதம் ஆகியன ஒருவரின் ஆயுள் குறையவோ கூடவோ காரணமாகிறது என்பது உண்மை.
நீதி வெண்பாவில் வரும் தமிழ் பாட்டு ஒன்று கூறுகிறது:


“ ஒருபோது யோகியே ஒண்டளிர்க்கை மாதே!
இருபோது போகியே யென்ப—திரிபோது
ரோகியே நான்குபோ துண்பா னுடல் விட்டுப்
போகியே யென்று புகல் உண்பான் ”

(ஒருவேளை உண்பான் யோகி, இருவேளை உண்பான் போகி
மூவேளை உண்பான் ரோகி நான்குவேளை உண்பான் போகியே போகி (ஆள் அவுட்!) என்பது இதன் பொருள்).

இந்தப் பாடல் நமக்குக் கற்பிக்கும் விஷயம் என்ன? ஒருவன் அதிகம் உண்டால் ஆயுள் குறையும். அதுவும் ஆரோக்கியக் குறைவான உணவு உண்டால் இன்னும் ஆயுள் குறையும். இப்போது மருந்துகள் மூலம் ஆயுளை அதிகரிக்கச் செய்கிறார்கள் என்பது உண்மதான். ஆனால் அவர்களுடைய வாழ்வோ நரக வாழ்வு. இருந்தும் இறந்தவர்களுக்குச் சமம். சுருங்கச் சொன்னால் நடைப் பிணம்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு’வில் பன்னிரு படைக்களத்தில்  இப்படி ஒரு வருகிறது.

“அவருள் எரிவது எது?” கர்ணன் “ஆழமான புண்கள் உடலில் இருந்து அனைத்து ஆற்றலையும் எடுத்துக்கொள்கின்றன என்பர் மருத்துவர்” என்றான். ஜயத்ரதன் நோக்க “வெளியே இருந்து உருவாகும் புண்களை உடல் நலப்படுத்திக்கொள்ளும், அதுவே உருவாக்கிக்கொள்ளும் புண்களே அதை கொல்பவை என்பார்கள்” என்று அவன் தொடர்ந்தான்.

பரிமேலழகர் உரை
அருந்தியது அற்றது போற்றி உணின் - ஒருவன் முன்னுண்டது அற்றபடியைக் குறிகளால் தெளிய அறிந்த பின் உண்ணுமாயின்; யாக்கைக்கு மருந்து என வேண்டாவாம் - அவன் யாக்கைக்கு மருந்து என்று வேறு வேண்டாவாம். 

விளக்கம் 
(குறிகளாவன-யாக்கை நொய்ம்மை, தேக்கின்தூய்மை, காரணங்கள் தொழிற்குரியவாதல், பசி மிகுதல் என இவை முதலாயின. பிணிகள் யாக்கையவாகலின், 'யாக்கைக்கு' என்றார். 'உணின்' என்பது அதன் அருமைதோன்ற நின்றது.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
அருந்தியது அற்றது போற்றி உணின் - ஒருவன் தான் முன்னுண்டது செரித்ததைக் குறிகளால் தெளிவாக அறிந்து உண்பானாயின்; யாக்கைக்கு மருந்து என வேண்டாவாம்- அவனுடம்பிற்கு மருந்தென்றே ஒன்றுந் தேவையில்லை.

பெரும்பாலும் நோய்களெல்லாம் செரியாவுணவாலும் பொருந்தாவுணவாலும் மிகையுணவாலுமே நேர்வதால், இது முதல் ஆறு குறள்களில் ஆசிரியர் உணவு நெறிபற்றியே கூறுகின்றார். செரிமானத்தை யறியுங் குறிகள் வயிற்றிற் கனமின்மை, ஏப்பத்தின் செம்மை, இருவகைக் கரணங்களும் தொழில் செய்யத்தகுதியாயிருத்தல், பசியுண்டாதல், உண்டு ஐந்து மணி நேரத்திற்கு மேலாயிருத்தல், என்பன, 'யாக்கை' ஆகுபெயர், எழுவகைத் தாதுக்களால் யாக்கப்பட்டது யாக்கை. யாத்தல் கட்டுதல், 'உணின்' என்பது அதன் அருமையையும் நிலைப்பாட்டையும் உணர்த்திற்று. இக்குறளால் உண்டது செரித்தபின் உண்டால் நோய்வராதென்பது கூறப்பட்டது,

தமிழகத்து  உணவு தொன்றுதொட்டு மருத்துவ முறையிற் சமைக்கப்பட்டு வருகின்றது. பச்சரிசி சூடுண்டாக்குமாதலால் வெப்பநாட்டிற்கேற்காதென்று புழுங்கலரிசி யாக்கப்படுகின்றது.அதைச் சரிதண்ணீர் வைத்துச் சமைத்தல் வேண்டும். சுவை மிகுத்தற்குத் தீட்டும்போது நீக்குந் தவிட்டைத் தனியாகக் கொழுக்கட்டை பிடித்துத் தின்பது வழக்கம். வாழைக்காய் வளிமிகுப்பதென்று பிஞ்சு நிலையிற் சமைக்கப்படும். சீனியவரையென்னுங் கொத்தவரை பித்தமிகுப்பதென்று காய்கட்குப் புளி சேர்க்கப்படும். காயச்சரக்காகக் கூட்டுவனவற்றுள்; மஞ்சள் நெஞ்சுச் சளியை முறிக்கும்; கொத்துமல்லி பித்தத்தை யடிக்கும்; சீரகம் வயிற்றுச் சூட்டைத் தணிக்கும்; மிளகு தொண்டைக்கட்டைத் தொலைக்கும்; பூண்டு வளியகற்றி வயிற்றளைச்சலை நிறுத்திப் பசி மிகுக்கும்; வெங்காயம் குளிர்ச்சியுண்டாக்கிக் குருதியைத் தூய்மைப்படுத்தும்; பெருங்காயம் வளியை வெளியேற்றும்; இஞ்சி பித்தத்தை யொடுக்கிக் காய்ச்சலைக் கண்டிக்கும்; தேங்காய் நீர்க்கோவை யென்னுந் தடுமத்தை(முக்குச் சளியை)நீக்கும்; கறிவேப்பிலை மணமூட்டி உணவு விருப்பையுண்டாக்கும்; கடுகு வயிற்றுவலி வராமற் காக்கும்; நல்லெண்ணெய் கண்குளிர்ச்சியும் மதித்தெளிவும் உண்டாக்கும், இவையெல்லாஞ் சேர்த்த துவரம்பருப்புக் குழம்பும், சீரகம் பூண்டு கலந்த மிளகு நீரும், சூட்டைத்தணித்துச் செரிமான ஆற்றலை மிகுக்கும் மோரும், கூடிய முப்படையற் சோற்றைக் கொழுமைப்படுத்திக் குடற்புண்ணாற்றும் நெய்யோடும் உடலுக்குரஞ்செய்து கழிமாசுக்கட்டை(மலபந்தத்தை) நீக்கும் கீரையொடும்,குளிர்ச்சிதந்து பித்தம்போக்கும் எலுமிச்சை யூறுகாயொடும், அறுசுவைப்பட வுண்ட தமிழன் 'அற்றது போற்றி யுணின்' நோயண்டாதாகலின், 'மருந்தென வேண்டாவாம், என்றார், 'யாக்கைக்கு' என்றது உடம்பைப் பொறுத்தமட்டில் என்றவாறு. உள்ளத்தைத் தாக்கும் நோய் வேறுவகைப் பட்டதாகலின், அதை பின்னர்க் கூறுவார்.

மணக்குடவர் உரை
யாக்கைக்கு மருந்தென்பதொன்று வேண்டா, குற்றமற முற்காலத்து அருந்திய உணவு அற்றமையறிந்து பாதுகாத்து உண்பானாயின். இஃது இவ்வாறு செய்யின் மருந்து தேடவேண்டாமென்றது. 

மு.வரதராசனார் உரை 
முன் உண்ட உணவு செரித்த தன்மை ஆராய்ந்து போற்றியப் பிறகு தக்க அளவு உண்டால், உடம்பிற்கு மருந்து என ஒன்று வேண்டியதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஒருவன் முதலில் உண்டது சீரணமாகிவிட்டதை நன்கு அறிந்து அதன் பிறகு உண்டால், அவன் உடம்புக்க மருந்து என்று ஒன்று வேண்டியது இல்லை.

Thirukkural - Management - Health - Counsel for Individuals
Regimen is the word often associated with a rigorous health program. Valluvar has emphasized the importance of discipline in taking food. Though we believe that food is medicine, but the way we take food is a better medicine. Your body does not need any medicine, if you feed your stomach only after the food already eaten is digested completely, assures Kural 942.

His body needs no drugs who only eats 
After digesting what he ate before. 

There are two ways for better health. One is eating only when you are hungry. Today, people are addicted to eating. There is a practice of dumping into the stomach as if one's stomach were a garbage bin. People do not give their body its own time to burn the fat already accumulated in the body. As a result, more number and different types of diseases are prevalent.

Two is appreciating  that you get food -  because there are millions of people without food — and give yourself one hundred percent while eating. There are plenty of distractions by ways of television, cell phones and other technological devices.  We are not conscious when we eat. As a result, we cannot control the quantity of food we take and we do not appreciate the food that we eat. Just be there and be grateful.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
If you don't want to take medicines, the follow this regimen suggested by Thiruvalluvar. Your body does not need any medicine, if you feed your stomach only after the food already eaten is digested completely. There are few ways of for better health 1. Eating only when you are hungry 2. Appreciating that you get food when millions of people live without food. 3. Mindful eating - When one is distracted to TV, mobile phone while eating, one won't be conscious. Hence one won't be able to control the quantity of food and end up dumping more than required food in one's stomach. 4. In order to digest the food, do exercises every day or give physical work to the body. 

Also, remember, we can heal the external wounds. But, if when excess amount of food consumed is stored in the form of fat in the body cells, then over time, it will lead to internal wounds which generally cannot be cured (unless managed from early stages) and it will kill the person.  

Questions that I ask to the kid
What should you do to not consume medicine? 

கூத்தாட்டு அவைக்குழாத் தற்றே பெருஞ்செல்வம்

குறள் 332
கூத்தாட்டு அவைக்குழாத் தற்றே பெருஞ்செல்வம் 
போக்கும் அதுவிளிந் தற்று.
[அறத்துப்பால்,துறவறவியல், நிலையாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
கூத்தாட்டு - நடிப்பு, நடனம்.
கூத்தாட்டு - கூத்து / நாடகம் / திரை (சினிமா)
கூத்து - நடனம்; பதினொருவகைக்கூத்து; நாடகம்; தெருக்கூத்து; வியத்தகுசெயல்; கேலிக்கூத்து; குழப்பம்:நாடகம் பற்றி அமைந்த ஒருகடைச்சங்கநூல்.

அவைக்குழாம் - அவை + குழாம்
அவை - மாந்தர்கூட்டம்; அறிஞர்கூட்டம்; சபாமண்டபம் புலவர் நாடகஅரங்கு; பன்மைச்சுட்டு; அப்பொருள்கள்

குழாம் - கூட்டம்; சபை; பலர் சேர்ந்த கூட்டம், திரள்

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை.

அவைக்குழாத் தற்றே - அவையில் திரளாக கூடுவது. இங்கே இதைப்போன்ற அவைகளில் சிறுக சிறுக கூட்டம் கூடும்.

பெருஞ் - பெரிய - பெரிதான; மூத்த; இன்றியமையாத.

செல்வம் - கல்வி; அழகு; செழிப்பு; நுகர்ச்சி; துறக்கம்; ஐசுவரியம்; மகளிரின்கொஞ்சற்பேச்சு.

பெருஞ்செல்வம் - பெரிய செல்வம்

போக்கும் - போதல் - செல்லுதல்; அடைதல்; உரியதாதல்; பிறத்தல்; நீண்டுசெல்லுதல்; தகுதியாதல்; நெடுமையாதல்; நேர்மையாதல்; பரத்தல்; நிரம்புதல்; மேற்படுதல்; ஓங்குதல்; நன்குபயிலுதல்; கூடியதாதல்; பிரிதல்; ஒழிதல்; நீங்குதல்; கழிதல்; மறைதல்:காணாமற்போதல்; மாறுதல்; கழிக்கப்படுதல்; வகுக்கப்படுதல்; சாதல்; முடிவாதல்; ஒலியடங்குதல்; தொடங்குவதைக்குறிக்கும்துணைவினை; பகுதிப்பொருளையேவற்புறுத்தும்துணைவினை

அது - அது (இங்கே செல்வத்தை குறிக்கிறது)

விளி - ஓசை; இசைப்பாட்டு; கொக்கரிப்பு; சொல்; அழைப்பு; எட்டாம்வேற்றுமை; 
விளி - viḷi   II. v. i. perish, die, சா; 2. suffer, வருத்தப்படு; 3. be angry.
விளிவு, v. n. wrath, கோபம்; 2. death, சாவு.
விளி - viḷi  
க்கிறேன், ந்தேன், வேன், ய, v. n. To be ruined, spoiled; to perish, கெட. (குவலை.) 2. To become extinct, to die, சாக. 3. To turn about, மறிய. 4. To suffer, வருத்தப்பட. 5. To be angry, கோபிக்க. (p.) விளியாதுநிற்கும்பழி. Imperishable disgrace; an indelible stigma.
விளிவு, v. noun. Wrath, கோபம். 2. Death, சாவு. (சது.)
விளிந் தற்று - விளிந்து + அற்று
விளிதல் - இறத்தல்; அழிதல்; குறைதல்; கழிதல்; ஓய்தல்; சினத்தல்; நாணமடைதல்; அவமானமடைதல்; வருத்தப்படல்; மறிதல்; சொல்லுதல்.

விளிந்து (விளியும்) - இறந்து அழியும் / ஒழியும்

அற்று -  அத்தன்மையது; அதுபோன்றது; ஓர்உவமஉருபு; ஒருசாரியை.

முழுப்பொருள்
ஒரு திரையரங்கில் (அல்லது நாடக அரங்கில், அல்லது கூத்து நடக்கும் மேடைக்கு) மக்கள் சிறிது சிறிதாக கால இடைவேளைகளுடன் வருவர்.

அதாவது ஒரு 6:30 மணி காட்சியிற்கு 5:45 ஒருவர் வருவார், 6:00 மணிக்கு பத்துப் பேர் வருவர், 6:15க்கு நூறுப் பேர் வருவர், 6:20க்கு இருநூறுப் பேர் வருவர், 6:25க்கு ஐம்பதுப் பேர் வருவர் இறுதியில் 6:30 மணிக்கு சிலர் வருவர். கடைசியில் 6:30 மணிக்கு மக்களால் முழுவதுமாக அரங்கம் நிறைந்துவிடும். 

ஆனால் திரைப்படம் நிறைவடைந்தவுடன் (நாடகம் / கூத்து முடிந்தவுடன்) மக்கள் உடனடியாக திரைப்பட அரங்கை விட்டு வெளியேருவர். அவர்கள் நான் 6:00 மணிக்கு வந்தேன், 6:15க்கு வந்தேன், 6:30க்கு வந்தேன் என்று முன்னும் பின்னுமாக வருகின்ற போது வந்த கால இடைவேளைகளுடன் வெளியேறுவத்தில்லை. அவர்கள் உடனடியாக செல்கின்றனர். மேலும், அங்கு திரையரங்கிற்கு வந்தோர் அங்கேயே தங்கிவிடுவதில்லை. தங்கவும் வரவில்லை. அவர்கள் சென்றுவிடுவார்கள்.

மேலும் சினிமாவுக்கோ, கூத்து மேடைக்கோ செல்ல அனுமதிக்கும் வழி ஒன்றாகத்தான் இருக்கும்;கூத்து முடிந்து வெளியேறும் வழியோ பல வழிகளிலும் இருக்கும்.

கூத்தோ,நாடகமோ,சினிமாவோ பார்க்கச் செல்லும் மக்கள் மகிழ்வான உற்சாகமான மனநிலையில் செல்வார்கள்; கூத்து முடிந்து திரும்பும்போதோ அயற்சியும், சோர்வும் நிரம்பிய மனநிலையில் ஓய்வெடுக்க விரும்பி வெளியே ஓடுவோம்.

இதைப்போன்றதே செல்வம். வரும்பொழுது சிறுக சிறுக வரும். பெருஞ்செல்வமாகும். வரும் பொழுது மனதிற்கு உற்சாகம் ஊட்டக்கூடியதாக இருக்கும். ஆனால் செல்லும் பொழுது ஒரேயடியாக மிக சில நிமிடங்களில் (நேரத்தில்) வெளியே செல்லும். இறந்து அழியும் தன்மை வாய்ந்தது செல்வம். போகும்போதோ சோர்வையும் அயற்சியையும் விட்டுச் செல்லும்.

இவ்வாறு செல்வத்தின் நிலையாமையை விளக்குகிறார் திருவள்ளுவர்.

செல்வத்தின் நிலையாமையை உணர்ந்து செல்வத்தின் மீது அதீத பற்றோ உயர் மதிப்போ வைத்துக்கொள்ள கூடாதே தவிர செல்வத்தை உதாசீனப் படுத்தக்கூடாது. அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்பதே நாம் தரிக்க வேண்டிய நான்கு வேடங்கள். அறம் என்ற கடமைகளை ஆற்றி பொருள் ஈட்டி வாழ்வை நடத்தினால் தான் இன்பத்தை நுகரமுடியும். மூன்றும் சமநிலையில் பேணுவது அவசியம். பொருள்செயல்வகை அதிகாரத்தில் பொருளின் அவசியத்தையும் கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர். 
 

ரஜினி முத்து படத்தில் சொல்லுவதுப் போல் :  வந்தாலும் யேனு கேக்க முடியாது. போனாலும் யேனு கேக்க முடியாது. 

ஒப்புமை
கோடியர் நீர்மை போல முறைமுறை
ஆடுநர் கழியும் இவ் வுலகம் (புறநா 29:23-4)

நன்றி: இலங்கை ஜெயராஜ் (காணொளி)

மற்றும்
போக்கும் என்ற சொல்லில் ஒரு ‘ம்’ விகுதி போட்டிருக்கிறார் பாருங்கள், போக்கு அது விளிந்தற்று என்று சொல்லவில்லை. போக்கும்’ என்கிறார்.

அதாவது போவதும் என்று சொல்வதன் மூலம் செல்வம் வருவதும்’ இருப்பதும்’ அப்படியே கூத்தாட்டத்தில் போது நடிகர்கள், நாடக சம்பவங்கள் நடக்கும் செயல்களுக்கொப்பானவை என்பது நாயனாரின்(பழைய கேரள முதல்வர் அல்ல !) கூற்று.

கூத்து நடக்கையில் நாம் காணும் அனைத்தும் உண்மையானவை அல்ல; பார்க்கும் கதை பொய், நடிக்கும் பாத்திரங்கள் பொய், நிகழும் நிகழ்ச்சிகள் பொய், கூத்து முடிந்த பின் பார்த்தால் வெண் திரை மட்டுமே மிச்சமிருக்கும்.

செல்வமும் வந்து நீங்கிய பின் இருப்பது வெறுமை மட்டுமே..
செல்வத்தின் தோற்றமும், இருப்பும், அழிவும் காணல் நீர் போலப் போய்விடுகிறது.

ஆக ஒரு கூத்தைப் பார்த்த வள்ளுவரின் சிந்தனையில் இத்தனை விதயங்களும் தோன்றியிருக்கின்றன.

கூத்தின் தன்மை, நடிகர்கள், கதை முதலியவர்றில் நிகழ்வு, கூத்து முடிந்த பின் உள்ள வெறுமை ஆகிய அனைத்தையும் செல்வத்திற்கு ஏற்றிய சிந்தனைத்திறன்தான் வியப்படைய வைக்கும் ஒன்று.

நன்றி: சங்கபல்கை

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
நிலையாமை என்ற அதிகாரத்தில் இக்குறள் வருவதால் செல்வம் நிலையாமை குறித்து தெளிவான அறிவு பெற்று, அதனை நல்ல வழிகளில் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று எடுத்துரைப்பதே இக்குறளின் நோக்கம்.

உடலியக்கத் தேவைக்கு ஏற்ற பொருட்கள் மீதும், புலன்களுக்கு இன்பமளிக்கும் பொருட்கள், மக்கள் மீதும் பழக்கப் பதிவுகளால் மனிதருக்கு விருப்பம் மேலிடுவது இயற்கை. பொருள், இன்பம் இரண்டையும் முயற்சியின்றியே பெறுவதற்கு அதிகாரமும், புகழும் உதவுவதால் - பொருள், புலனின்பம், அதிகாரம், புகழ் என நான்கு வகைகளில் மனிதனிடம் அவா உயர்ந்து கொண்டே போகிறது. இந்த நான்கு வாழ்க்கை வளங்களும் நிலைப்பதேயில்லை. இந்நான்கும் எந்த் அளவு கிட்டினாலும் மனம் நிறைவு பெறாது. மேலும் இத்தகைய அவாவை அடிப்படையாகக் கொண்டு ஏற்படும் மிகு முயற்சியால், உடலுக்கும் மனதுக்கும் துன்பம். முயற்சியில் நினைத்தபடி வெற்றி கிட்டா விட்டால் சோர்வு ஏற்பட்டுத் துன்பம். இந்நான்கில் வெற்றி கிட்டினால் அவற்றைத் துய்க்கும்போது அளவு முறை மீறல், மாறல் ஆகிய விளைவுகளாலும் துன்பமே. எனவே பொருட்செல்வம் நிலையற்றது என அறிந்து, வருவதிலும் போவதிலும் மனம் சலிக்க வேண்டாம் என்று அறிவுரை கூறுகிறார் வள்ளுவர். மேலும் கூத்தாட்டவைக் குழாத்தற்றே பெருஞ்செல்வம் என்பது ஒரு ஆழ்ந்த கருத்தை விளக்குகிறது. கூத்து தொடங்கும்போது ஒருவர், இருவராகச் சிறுசிறு கூட்டமாக வந்து சேர்வார்கள். சபை நிரம்பப் பல மணித் துளிகள் செல்லும். இதுபோலவே செல்வம் வரும்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நீண்டகால அளவில் வந்து சேரும்.

அப்படிச் சேரும் செல்வம் போகும்போது, கூத்து முடிந்தவுடன் மக்கள் ஒரு நொடியில் எப்படிக் கலைந்து போய் விடுவார்களோ, அது போல செல்வம் போகும் போது குறுகிய நேரத்தில் மறைந்து போகும் என்பதாகும்.

இத்தகைய நிலையாத செல்வங்களை அது வந்தடைந்த போதே நல்ல விளைவைத் தரும் முறையில், திட்டமிட்டுச் செலவு செய்து பயனடைந்து விட வேண்டும் என்பது குறிப்பிட்டுக் காட்டபடுகிறது இப்பாவின் மூலம்.

பரிமேலழகர் உரை
பெருஞ்செல்வம் கூத்தாட்டு அவைக்குழாத்தற்று - ஒருவன் மாட்டுப் பெரிய செல்வம் வருதல் கூத்தாடுதல் செய்கின்ற அரங்கின்கண் காண்போர் குழாம் வந்தாற்போலும், போக்கும் அது விளிந்தற்று - அதனது போக்கும் அக்கூத்தாட்டு முடிந்தவழி அக்குழாம் போயினாற்போலும். (பெருஞ்செல்வம் எனவே, துறக்கச் செல்வமும் அடங்கிற்று. போக்கும் என்ற, எச்ச உம்மையான், வருதல் பெற்றாம். அக்குழாம் கூத்தாட்டுக் காரணமாக அரங்கின் கண் பலதிறத்தால் தானே வந்து, அக்காரணம் போயவழித் தானும் போமாறுபோல, செல்வமும் ஒருவன் நல்வினை காரணமாக அவன்மாட்டுப் பல் திறத்தால் தானே வந்து அக்காரணம் போயவழித் தானும் போம் என்றதாயிற்று.).

மணக்குடவர் உரை
கூத்தாட்டுக் காண்டற்கு அவைக் கூட்டம் திரண்டா லொக்கும் பெருஞ்செல்வத் திரளும்; அந்த அவை யெழுந்து போனாற் போலும் அது போமாறும்

மு.வரதராசனார் உரை
பெரிய செல்வம் வந்து சேர்தல், கூத்தாடும் இடத்தில் கூட்டம் சேர்வதைப் போன்றது, அது நீங்கிப் போதலும் கூத்து முடிந்ததும் கூட்டம் கலைவதைப் போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நாடக அரங்கிற்கு கூட்டம் வருவது போல் சிறுகச் சிறுக செல்வம் சேரும். நாடகம் முடிந்ததும கூட்டம் கலைவது போல் மொத்தமாய்ப் போய்விடும்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: பெரும் செல்வம் கூத்து ஆடு அவை குழீஅற்று - பெருஞ்செல்வம் (வருதல்) கூத்தாட்டு அவை கூடினாற் போலும்; போக்கும் அது விளிந்து அற்று‡ (பெருஞ் செல்வம்) போதலும் கூத்தாட்டு அவை (கூத்து முடிந்தவுடன்) போயினாற் போலும்.

அகலம்: குழுவி யற்று என்பது இன்னிசை நோக்கிக் குழீஇ யற்று என நின்றது. குழீஇயற்று, விளிந்தற்று என்பன வினையயச்சத் தொகைகள். அவை முறையே ‘குழீஇயினா லற்று’, ‘விளிந்தா லற்று’ என விரியும். முந்திய உரையாசிரியர்கள் பாடம் ‘அவைக் குழாத் தற்றே’. அவைக் குழாத்தற்றே என்பது பொருத்தமான பொருள் தாராமையானும், பின்னர் விளிந்தற்று என வருதலானும், குழீஇயற்று என்பதே ஆசிரியர் பாடம் எனக் கொள்க.

கருத்து: செல்வம் வருதலும் போதலும் கூத்தாட்டவை குழுவுதலும் போதலும் போலாம்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
We slowly earn and accumulate wealth such as money, assets, properties, gold etc. at different stages in life. It is similar to people slowly gathering at different timings to a drama hall, movie hall etc. However, the wealth leaves us quickly not following the order or rate at which it came in. It is similar to people leaving the movie hall quickly and collectively without following the order of entry. When the wealth leaves us, we are disappointed and feel sad. It is similar to people having not feeling fresh whereas tired while leaving a movie hall. Money will not be permanently with us. Its presence with us volatile in nature. Hence, do not attach yourself to money or materialistic stuffs.

Questions that I ask to the kid
Equate money and a drama hall/movie theatre. 
Is money permanent?
How does money leave us?