Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label எங்கேயோ கேட்ட குறள். Show all posts
Showing posts with label எங்கேயோ கேட்ட குறள். Show all posts

நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும்

குறள் 605
நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும் 
கெடுநீரார் காமக் கலன்
[பொருட்பால், அரசியல், மடியின்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
நெடு - நீண்ட
நெடுநீர் - கடல்; நீட்டித்துச் செய்யும் இயல்பு [Dilatoriness, dispositionto procrastinate]

மறவி - மறதி; கள்; தேன்; பதநீர்; மறதியுள்ளவன்; அழுக்காறு; இழிவு; குற்றம்.

மடி - மடங்குகை; வயிற்றுமடிப்பு; வயிறு; அரை; மடித்ததொடையின்மேற்பாகம்; ஆடை; தாள்முதலியவற்றின்மடிப்பு; பைபோன்றமுந்திச்சுருக்கு; வலைவகை; பசுமுதலியவற்றின்முலையிடம்; அடக்கம்; தனிமை; சோம்பல்; சோம்பலுடையவன்; நோய்; மீன்வலையோடுசேர்ந்தபெரும்பை; கேடு; பகை; பொய்; தீநாற்றம்; ஆடைவகை; தீட்டில்லாநிலை; இரட்டைக்கட்டுமரம்; சோறு; தாழை; தாழைவிழுது; மடங்கு

துயில் உறக்கம்; கனா; தங்குகை; இறப்பு; புணர்ச்சி; ஆடை.
நான்கும் - நான்கு குணங்களும்

கெடு - கேடு, அழிவு; இழப்பு; வறுமை; தீமை; கெடுதல்; அழகின்மை.
கெடும் - அழியும்

நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை.
நீரார் - குணம் படைத்தோர் 
காமக் - காமம் - ஆசை, அன்பு, விருப்பம்; இன்பம்; புணர்ச்சியின்பம்; காமநீர்; ஊர்; குடி; இறை
கலன் - அணிகலன்; கீழ்மகன்; மரக்கலம்; பூண்; யாழ்; கோட்சொல்லி; வில்லங்கம்.

முழுப்பொருள்

சிலந்தியின் உழைப்பை மேற்காணும் யூட்யுப் வீடியோவில் காணலாம்

எறும்பின் உழைப்பை மேற்காணும் யூட்யுப் வீடியோவில் காணலாம்


ஒருவனை அழிக்கும் அவனுக்கும் அவனது குடும்பத்திற்கும் அவனது நாட்டிற்கும் அவனுடைய அலுவகத்திற்கும் தீங்கு விளைவுக்கும் நான்கு குணங்களை திருவள்ளுவர் கூறுகிறார் அவை கீழே குறிப்பிடப் படுகின்றன. மேலும் ஒரு செயல் செய்வது கடினம். அதனால் தான் குறள் 505 பெருமைக்கும் ஏனைச் சிறுமைக்கும் தத்தம் கருமமே கட்டளைக் கல் என்றும் குறள் 664 சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம் சொல்லிய வண்ணம் செயல் என்றும் கூறியுள்ளார்). ஏன் ஒரு செயல் கடினம் என்றால் கீழ்காணும் முக்கியமான காரணங்களும் உள் அடங்கும்.

முதலாவதாக, நெடுநீர். காலம் தாழ்த்தாது செய்யவேண்டிய செயலை காலம் தாழ்த்தி செய்யும் இயல்பு. ஒரு செயலை செய்ய வேண்டிய நேரத்திற்குள்ளாக செய்யாமால் நீட்டித்து செய்யும் இயல்பு. பெரும்பாலும் இத்தகைய இயல்பு விளைவுகளை வேறு மாதிரி தரும் அல்லது பலனே தராது. ஆதலால் இத்தகைய இயல்பு அழகல்லாதது. துன்பத்தையே தரும். உதாரணமாக ஒளவையார் சொன்னதுப்போல் விவசாயத்தில் "பருவத்தே பயிர் செய்"-ய வேண்டும். அப்படி செய்யவில்லை என்றால் விளைச்சல் இருக்காது. பருவத்தில் பயிர் செய்ய வேண்டும் என்றால் அதற்கு ஏற்றார்ப்போல் நிலத்தை ஆயுத்தம் செய்து இருத்தல் வேண்டும். அப்படி செய்தால் தான் தக்க நேரத்தில் மழை வந்த பின்பு பயிர் செய்ய முடியும். மழை வந்த பின்பு நிலத்தை ஆயுத்தம் செய்வது கடினமான/ முடியாத செயல்.

மேலும் பல காரியங்களை தள்ளிப்போட்டால், ஒரு முக்கியாமான காரியம் வரும் பொழுது எல்லா காரியங்களும் கழுத்தளவு வந்து நம்மை பயமுறுத்தும். அத்தகைய நிலையில் நாம் எந்தச் செயலை செய்வது என்று திண்டாடுவோம். 

ஆதனால் எதையும் நாளை என்று சொல்லாமல் இன்றே செய். புதுவருடத்திற்காகவும் புது வருட தீர்மானத்திற்காகவும் (resolution) காத்திருக்காதே.

பொதுவாக இரண்டுநிமிடங்களில் செய்யக்கூடிய ஒரு செயல் என்றால் அதனை உடனே செய்துவிடு.

இரண்டாவதாக, மறவி. மறதி. ஒரு தலைவனுக்கு அல்லது தனி நபருக்கு பல கடமைகள் இருக்கும். அத்தகைய கடமைகளை மறவாமல் செய்தல் வேண்டும். ஒரு கடமையை சிறப்பாக செய்து மற்றொன்றில் மறந்து கோட்டை விட்டால் அது துன்பத்தையே தரும்.

வேலையில் கவனம் செய்து வீட்டையும் வீட்டில் உள்ள பெற்றோர் மனைவி பிள்ளைகளையும் மறந்தால் என்ன ஆவது? சென்ற நாட்கள் மறுபடியும் வராது. குழந்தைகளை சான்றோராக வளர்க்கும் பொறுப்பில் இருந்து தவறி பின்பு அவர்கள் பெரிய ஆளா உலகில் தகாத செயல்களை செய்தால் அது இழிவே. அதனால் அவர்களுக்கு துன்பமே. குறள் 435 "வருமுன்னர்க் காவாதான் வாழ்க்கை எரிமுன்னர் வைத்தூறு போலக் கெடும்" என்று முன்னமே கூறி இருக்கிறார். குறள் 138 "நன்றிக்கு வித்தாகும் நல்லொழுக்கம் தீயொழுக்கம் என்றும் இடும்பை தரும்" என்றும் முன்னமே கூறி இருக்கிறார். ஆதலால் தன் கடமையில் இருந்து மறவ கூடாது. [மேல் சொன்ன குறள்கள் கடமை என்று வள்ளுவர் சொல்லவில்லை. குடும்ப பொறுப்புடன் சற்று தொடர்பு செய்தேன்]

இதுப்போல் உதாரணமாக ஒரு அறுவை சிகிழ்ச்சை மருத்துவர் சிகிழ்ச்சையில் ஒரு செயலை மறந்தாலும் அது நோயாளியின் உயிரையே பாதிக்கக்கூடும்.

மூன்றாவதாக, மடி. மடி என்ற சொல்லுக்கு சோம்பல் என்று பொருள். சோம்பல் என்பது எந்த ஒரு செயலையும் உற்சாகமாக செய்ய விடாது. அது நம்மை மட்டும் இன்றி நம்மை சுற்றி இருப்போரையும் பாதிக்கும். ஊக்கமிழக்க செய்யும்.  ஆதலால் தான் பாரதி "சோம்பர் கெடுக்கும் துணிவே சக்தி" என்று கூறியுள்ளார் போலும். அதுமட்டும் இன்றி செயலின்மை என்பது ஒரு இனிய மது போன்றது என்று எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் கூறியுள்ளார். அந்தப் போதையில் சிக்கிக்கொள்ளக்கூடாது.

சோம்பலினால் நாம் ஒரு செயலை தள்ளிப்போடுகிறோம். அதனால் மற்ற செயல்களை தள்ளிப்போடுகிறோம். இதனால் காலம் தவறி ஒரு செயலை செய்கிறோம். காலம் தவறி ஒரு செயலை செய்தால் நாம் நினைத்த பலனை பெறமுடியாது. 

இயற்கை வேளாண் விஞ்ஞானி கோ. நம்மாழ்வார் ஒருமுறை கூறியுள்ளார் சோம்பல் என்று நாம் கருதுவது ஒன்று இல்லை. அது மூன்று என்றார்.

1) முதலாவது சோம்பல்: நாம் பொதுவாக கருதுவது. தன்னை யாரும் கட்டிப்போட வேண்டாம். நானே என்னைக் கட்டிக்கொள்கிறேன் என்று முழங்காலைக் கைகளால் கட்டிக் கொண்டு ஒன்றும் செய்யாமல் சும்மா இருக்கும் சோம்பல்.

2) இரண்டாவது சோம்பல்: ஒளவையார் சொன்ன சோம்பல். சோம்பித் திரியேல் [முயற்சியின்றிச் சோம்பேறியாகத் திரியாதே] என்ற வகைச் சோம்பல். அதாவது, எந்த நோக்கமுமின்றிச் சோம்பேறித்தனமாகச் சுற்றித் திரிவது. இது செயலளவிலும் நிகழும், மனதளவிலும் நடக்கும்.

3) மூன்றாவது சோம்பல்: மிக கேடு விளைவிப்பது!. அது, தன்னால் முழுமையாகச் செய்ய முடியும் என்றாலும், இந்த அளவுக்குப் போதும் என்று ஒவ்வொரு பணியையும் அரைகுறையாகச் செய்யும் ஆபத்தான சோம்பல். இது, துறைதோறும் புகுந்து அனைத்து வளர்ச்சிகளையும் அரைகுறையாக ஆக்கி, அழிவுக்குள்ளாக்கும் ஆக்கம்.

நான்மணிக்கடிகையும் “மடிமை கெடுவார்கண் நிற்கும்” என்கிறது.

சோம்பல் மிக கொடியது. நமது ஆற்றலை கெடுப்பது. ஆதலால் சோம்பலை முறி.

நான்காவதாக, துயில். ஒரு மனிதனுக்கு நாளொன்றுக்கு 7-8 மணி உறக்கம் தேவை. ஆனால் அதனை மீறி பகலில் தூங்குவது, தேவைக்கு மேலாக தூங்குவது, தூக்க நிலையில் இருப்பது செயல் ஆற்றும் வீச்சையே குறைக்கும். நமது முழு ஆற்றலை அடைய விடாது. அதிக தூக்கத்தினால் சோம்பலும் வரும். உற்சாகமிழக்கச் செய்யும். ஆதலால் தூக்கம் கேட்டையே தரும். பாரதியாரும் தூக்கமில்லாத விழிப்பே சக்தி என்கிறார். ஒளவையாரோ அனந்தல் ஆடேல் [மிகுதியாகத் துங்காதே], வைகறைத் துயில் எழு [அதிகாலையில் விழித்து எழுவது சிறப்புடையதாகும்] என்கிறார். ”நல்ல பொழுதையெல்லம் தூங்கிக் கெடுத்தவர்கள் நாட்டைக் கெடுத்ததுடன் தானும் கெட்டார்” என்ற பாடல் வரியையும் நினைவில் கொள்க.

ஆதலால் சரியான நேரத்தில் உறங்கி விடியற்காலையில் எழுந்து செயலாற்ற வேண்டும். அளவுக்கு அதிகமான தூக்கம் கூடாது. அப்படி அதிகமாக தூங்கினால் அது ஒருவது துன்பத்தையே தரும்.

“அந்தக் கட்டிலின் கீழே அவரது கனவுகள் உதிர்ந்து கிடப்பதாகவே நினைத்தார்” என்று எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் ”அஸ்தபோவில் இருவர்” சிறுகதையில் எழுதியுள்ள வரிகள் நினைவுக்கு வருகின்றன

ஆதலால் இந்த நான்கு குணங்களை இயல்பாக (தன்னை அறியாத ஒரு விருப்புடன் அல்ல அறிந்த ஒரு விருப்புடன்) செய்வோருக்கு இக்குணங்கள் அழிவையே தரும் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இப்படி அழிவை தரும் என்று அறிந்தும், இவ்வியல்புகளை தொடர்ந்து பேணும் கீழ்மகன்கள் விரும்பி அணியும் அணிகலன் இக்கேடான இயல்புகள். ஏன் அதனை விரும்பி அணிகிறார்கள் என்றால், இது இவர்கள் உதறக்கூடியதே. மற்றவர்கள் இவர்கள் மேல் செய்வதில்லை. இவர்கள் இவர்களுக்கே (விரும்பி) செய்துக்கொள்ளும் தீமை.

ஒப்புமை
“உறக்கமுற்றார் என்னுற்றார் எனும் உணர்வி னொடும்ஒதுங்கி” (கம்ப.நாடவிட்ட.30)

மேலும்: அஷோக் உரை
மேலும்: TS.நாகராஜன்

ஆத்திச்சூடி
பருவத்தே பயிர் செய்.
சனி நீராடு
சோம்பித் திரியேல்.
அனந்தல் ஆடேல்
வைகறைத் துயில் எழு.

வைகறைத் துயில் எழு [நன்றி: அறம் செய்ய விரும்பு]
[அதிகாலையில் விழித்து எழுவது சிறப்புடையதாகும்]
கட்டுரை:
வைகறை என்பது விடியற்காலை 2 முதல் 6 மணி வரையுள்ள நேரம், சூரிய உதயத்துக்கு சற்று முன் வரை. நேரடியான சூரியக்கதிர் தாக்கமில்லாத இந்நேரத்தில்தான் நம் உடலுக்கு தேவையான சுத்தமான பிராணவாயு (ஓசோன்* படலம் மூலம்) கிடைக்கிறது.

(வைகறை) இந்நேரத்தில்தான் நம் உடலுருப்பான நுரையீரல் முழு ஆற்றலுடன் செயல்படுகிறது. நுரையீரலின் பிரதான வேலை (உள்வாங்கிய) பிராணவாயுவின் மூலம் இரத்தத்தை சுத்தம் செய்வது! ஆகவேதான், மூச்சுப்பயிற்ச்சி சார்ந்த – தியானம், யோகாசனம், உடற்ப்பயிற்ச்சி, வேகமான நடை, ஓடுதல் போன்றவை இப்பொழுதில் நல்லது.
ஆக, வைகறையில் துயில் எழுவது நமக்கு அன்று கிடைக்கும் முதல் வெற்றி! இத்தொடு,
1. முழு ஆற்றலோடும், சுத்தமான பிராணவாய்வோடும் இரத்தம் சுத்திகரிக்கபடுவதால் நோய்களிலிருந்து பாதுகாக்கபடுகிறோம்.
2. அன்று முழுவதும் சுறுசுறுப்பாகயிருக்க உதவும்
3. அதிக (பொன்னான) நேரம் கிடைக்கும்.
4. அவசரமில்லாமல் நிதானமாக இருக்க\ செயல்பட உதவும்
5. நல்ல சிந்தணைகளை தூண்டும்.

இரசணைக்கு, வைகறை மேகங்களின் அழுகு!

வைகறை இலக்கிய பாடல்:
வைகறை யாமம் துயிலெழுந்து தான்செய்யும்
நல்லறமும் ஒண்பொருளும் சிந்தித்து வாய்வதின்
தந்தையும் தாயும் தொழுதெழுக என்பதே
முந்தையார் கண்ட முறை
(ஆசாரக்கோவை# – 41)

*இது சுத்தமான பிராணவாயு கிடைக்க உதவும் படலம். இந்த படலத்தில் தான் இன்று ‘பூவி வேப்பமாகுதல்’ காரணமாக ஒரு துளை உண்டாகி அது பெரிதாகிக்கொண்டே போகிறது, இது பிராணவாயு சுத்திகரிப்புக்கு பெரிய இடையூர்.

#மனித வாழ்க்கைக்கு இன்றியமையாத ஆசாரங்களை அதாவது ஒழுக்கங்களை எடுத்துக்கூறும் ஒரு நூல் ஆசாரக்கோவை. பண்டைக்காலத் தமிழ் நூல்களின் தொகுப்புக்களில் ஒன்றான பதினெண்கீழ்க்கணக்கில் ஒன்றாக வைத்து எண்ணப்படும் இது ஒரு நீதி நூல். வண்கயத்தூரைச் சேர்ந்த பெருவாயின் முள்ளியார் என்னும் புலவர் இதனை எழுதினார்.

பரிமேலழகர் உரை
மடி நெடுநீர் மறவி துயில் நான்கும் - மடியும், விரைந்து செய்வதனை நீடித்துச் செய்யும் இயல்பும், மறப்பும், துயிலும் ஆகிய இந்நான்கும்; கெடும் நீரார் காமக்கலன் - இறக்கும் இயல்பினையுடையார் விரும்பி ஏறும் மரக்கலம். (முன் நிற்கற்பாலதாய மடி, செய்யுள் நோக்கி இடை நின்றது.நெடுமையாகிய காலப் பண்பு, அதன்கண் நிகழ்வதாய செயல்மேல் நின்றது. கால நீட்டத்தையுடைய செயல் முதல்மூன்றும் தாமதகுணத்தில் தோன்றி உடன்நிகழ்வன ஆகலின் மடியோடு ஒருங்கு எண்ணப்பட்டன. இறக்கும் இயல்பு - நாள் உலத்தல். இவை துன்புறும் நீரார்க்கு இன்புறுத்துவ போன்று காட்டி, அவர் விரும்பிக் கொண்ட வழித் துன்பத்திடை வீழ்த்தலின், 'நாள் உலர்ந்தார்க்கு ஆக்கம் பயப்பது போன்று காட்டி அவர் விரும்பியேறிய வழிக் கடலிடை வீழ்க்கும் கலத்தினை ஒக்கும்' என்னும் உவமைக் குறிப்பு, 'காமக்கலன்' என்னும் சொல்லால் பெறப்பட்டது. இதற்கு விரும்பிப் பூணும் ஆபரணம் என்று உரைப்பாரும் உளர்.)

மணக்குடவர் உரை
விரைந்து செய்யும் வினையை நீட்டித்தலும், செய்ய நினைந்ததனை மறத்தலும், அதனைச் செய்தற்குச் சோம்புதலும், அதனைச் செய்யாது உறங்குதலுமாகிய இவை நான்கும் கெடுந்தன்மையுடையார் காதலித்தேறும் மரக்கலம். 

காமக்கல னென்றது தன்னைக் காதலித்தேறினாரை நடுக்கடலுள் தள்ளும் மரக்கலம் போலவென்றது. இத்துணையும் மடிமையினால் வருங் குற்றங் கூறினார்.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
நெடுநீர் மடி மறவி துயில் நான்கும்- நீட்டிக்குந் தன்மை, சோம்பல், மறதி, தூக்கம் என்னும் நான்கும்; கெடும் நீரார் காமக் கலன்- இறக்கும் நாள் நெருங்கியவர் விரும்பியேறும் மரக்கலங்களாம்.

நெடுநீர் என்பது விரைந்து செய்யக் கூடியதை நீட்டித்துச் செய்யும் இயல்பு.மடி என்பது முயற்சிசெய்யாது சும்மாயிருக்குஞ் சோம்பல். மறவி என்பது செய்ய வேண்டியதை மறந்து விடுதல் .துயில் என்பது பகலுந்தூங்குதல் அல்லது தூக்க நிலையிலிருத்தல்.இந்நான்கும் ஊக்கமின்மையின் வகைகளாதலின் உடனெண்ணப்பட்டன.நெடுநீர் என்னுங் காலநீட்சி பற்றிய பண்புப் பெயர் அக்காலத்தில் நிகழும் செயல்மேல் நின்றது. கெடுநீர்-இறப்பு நெருங்கிய தன்மை. நெடுநீர் முதலிய நான்கும் ஊக்கமில்லார்க்கு இன்பந்தருவனபோற் காட்டிப் பின்பு மீளாத் துன்பமாகிய அழிவைத்தருவ தால், அவை வாழ்நாளெல்லை யடுத்தவர்க்கு இன்ப நீர்ச்செலவு நிகழ்த்துவதுபோற் காட்டி, அவர் விரும்பி ஏறியபின் அவரை நடுக்கடலில் வீழ்த்திவிடும் மரக்கலங்களுக்கு ஒப்பாகும் என்றார். ' காமக்கலன், என்பதால் விரும்பியேறுதல் பெறப்படும். இத்தொடர்க்கு விரும்பிப்பூணும் அணிகலன்கள் என்று உரைப்பது பொருந்தாது .பொருந்த வேண்டுமாயின் , எரிமருந்து கலந்த அணிகள் என்று கொள்ள வேண்டும். இக்குறளில் அமைந்துள்ளது உருவகவணியாம்.

மு.வ உரை
காலம் நீட்டித்தல், சோம்பல், மறதி, அளவு மீறியத் தூக்கம் ஆகிய இந் நான்கும் கெடுகின்ற இயல்புடையவர் விரும்பி ஏறும் மரக்கலமாம்

சாலமன் பாப்பையா உரை
காலம் தாழ்த்தி செய்வது, மறதி, சோம்பல், ஓயாத் தூக்கம் இவை நான்கும் அழிவை நாடுவார் விரும்பி ஏறும் சிறு படகாகும்.

நன்றி: சக்தி (மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியார்)

துன்ப மங்லாத நிலையே சக்தி, 
      தூக்க மிலாக்கண் விழிப்பே சக்தி, 
அன்பு கனிந்த கனிவே சக்தி, 
      ஆண்மை நிறைந்த நிறைவே சக்தி, 
இன்ப முதிர்ந்த முதிர்வே சக்தி, 
      எண்ணத் திருக்கும் எரியே சக்தி, 
முன்புநிற் கின்ற தொழிலே சக்தி, 
      முக்தி நிலையின் முடிவே சக்தி. 

சோம்பர் கெடுக்கும் துணிவே சக்தி, 
      சொல்லில் விளங்கும் சுடரே சக்தி, 
தீம்பழந் தன்னில் சுவையே சக்தி, 
      தெயவத்தை எண்ணும் நினைவே சக்தி, 
பாம்பை அடிக்கும் படையே சக்தி, 
      பாட்டினில் வந்த களியே சக்தி, 
சாம்பரைப் பூசி மலைமிசை வாழும் 
      சங்கரன் அன்புத் தழலே சக்தி. 

வாழ்வு பெருக்கும் மதியே சக்தி, 
      மாநிலங் காக்கும் மதியே சக்தி, 
தாழ்வு தடுக்குஞ் சதிரே சக்தி, 
      சஞ்சலம் நீக்குந் தவமே சக்தி, 
வீழ்வு தடுக்கும் விறலே சக்தி, 
      விண்ணை யளக்கும் விரிவே சக்தி, 
ஊழ்வினை நீக்கும் உயர்வே சக்தி, 
      உள்ளத் தொளிரும் உயர்வே சக்தி.
- மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியார்


நாட்டின் வளர்ச்சிக்கு மிகப் பெரும் தடைக் கல்லாய் விளங்குவதாக நாம் ஊழலை நினைக்கிறோம். அதன் தாயாக லஞ்சத்தைக் கருதுகிறோம். இரண்டும் இணைந்து அகத்திலும் புறத்திலும் உண்டாக்கிய அழுக்குகளைக் களைந்து தூய்மை இந்தியாவை உருவாக்கக் கருதும் இந்த வேளையில், இவற்றையெல்லாம் விடப் பெரியதொரு தடைக் கல்லாக விளங்குவது வேறொன்றாக இருக்கிறது.

அதுதான் சோம்பல்.

தனி மனித நிலையில் தொடங்கிச் சமுதாய அளவில் படர்ந்து தேச அளவில் விரிந்து நிற்கும் இந்நோய் உள்ளிருந்து உருக்கும் அகநோய். இதனைப் பெற்ற அன்னையின் பெயர் தாமதம். தந்தையின் பெயர் மறதி. உற்ற துணையாய் உடன் வருவது உறக்கம்.

தானும் கெட்டு, தன்னைச் சார்ந்த யாரையும் கெடுக்கும் ஆற்றல் வாய்ந்தவை இவை என்பதால், இந்நான்கையும் இணைத்துக் கெடுநீரார் காமக்கலன் என்றார் திருவள்ளுவர்.

இதில் காமக் கலன் என்பதற்கு, இறக்கும் இயல்பினை உடையார் விரும்பி ஏறும் மரக்கலம் என்று விளக்கம் தருகிறார் பரிமேலழகர். அது அவர் காலத்து வாகனம். இன்றைக்கு இக்கலன் விமானத்தைவிடவும் விரைந்து கொண்டுபோய் அழிவிற்செலுத்தும் பறக்கும் விண்கலமாக விளங்கி வருகிறது என்றால் அது மிகையில்லை.

நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும்
கெடுநீரார் காமக் கலன்

என்பது வள்ளுவர் வாக்கு.

தாமதமாகிய நெடுநீரும், மறதியாகிய மறவியும் கூடிப் பெற்ற குழந்தை சோம்பல். அது முதலில் துயிலில் ஆழ்த்தும். பின்னர், எந்தப் பயனுமின்றி வாழ்க்கையை உள்ளீடற்று அழித்து மரணத்தில் வீழ்த்தும். உறக்கம் என்பதே மரணத்துக்கான ஒத்திகைதானே!

உறங்குவது போலும் சாக்காடு உறங்கி
விழிப்பது போலும் பிறப்பு

என்பதுதானே உண்மை. ஆக, உறங்காமல் இருப்பது மாத்திரம் வாழ்க்கையன்று. இறவாமல் இருப்பது, இதற்குத் துயிலாமல் இருப்பது என்பதன்று பொருள். துயிலுங்காலத்தில் துயின்று எழும் காலத்தில் எழுதல் வேண்டும். தூக்கமிலாக் கண் விழிப்பே சக்தி என்பார் பாரதி.

சோம்பேறிதான் அதிகம் தூங்குவான் என்பார் என் தாயார். அது மட்டுமல்ல, சோம்பேறிதான் அதிகம் பொறாமைப்படுவான் என்றும் சொல்வார்.

பொறாமையை, அழுக்காறு என்பார் வள்ளுவர். அனைத்து அழுக்குகளையும் உள்கொண்டு வந்து சேர்க்கும் வழி என்று அதற்குப் பொருள். அது முதலில் மனத் தூய்மையைக் கெடுக்கும். பின்னர் புறத் தூய்மையையும் பல்வேறு வழிகளில் பாழ்படுத்தும்.

இவ்வளவுக்கும் காரணமாகும் சோம்பலுக்கு எது மருந்து? சுறுசுறுப்பு என்று பலர் சொல்லுவார்கள். ஆனால், பாரதி சொல்கிறார் அதுவும் பால பருவத்தில் இருந்தே தாய்ப் பால் போலத் தரவேண்டிய மருந்தாக, மாற்றாகப் பாப்பாவுக்குச் சொல்கிறார்:

சோம்பல் மிகக் கெடுதி பாப்பா
சரி. அது வந்துவிட்டால், மாற்று மருந்து
- தாய் சொன்ன சொல்லைத் தட்டாதே பாப்பா

பணியெனத் தாய் கொடுப்பதை, அப்புறம் பார்க்கலாம் என்று சொல்லித் தப்பிக்கிறபோது, நெடுநீர் ஆகிய தாமதம் வருகிறது. மறுபடி அந்த வேலை என்னாயிற்று என்று தாய் கேட்கிறபோது, மறந்து

போனது நினைவுக்கு வருகிறது. மறதிகளின் அடுக்ககமாகத் துயில் வருகிறபோது, நம்மையே நாம் மறந்துவிடுகிறோம். அப்புறம் வேலையாவது, விருப்பமாவது எல்லாம் இழந்து கையற்று நிற்கிற நிர்பந்தம் வந்துவிடுகிறது.

அவர்கள்தான் ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியாத வீணர்கள். ஆனால், அதைச் செய்ய வேண்டும், இதைச் செய்ய வேண்டும், அப்படி, இப்படி என்று ஆயிரக்கணக்கான அல்ல, கோடிக்கணக்கான மனக்கோட்டைகளைக் கட்டிச் சொற்கோட்டங்களை உருவாக்கிப் பின்னர் சோர்ந்து அழிவார்கள்.

இது தெரிந்தும் இவற்றை விடமுடியாமல் தவிப்பவனைப் பேதை என்கிறார் வள்ளுவர். மடிமடிக் கொண்டொழுகும் பேதையின் குடும்பம் அவனுக்கு முன்னதாகவே அழிந்து விடுமாம். ஒரு குடும்பத்தின் உள்ளே இந்தச் சோம்பல் புகுந்துவிட்டால், அது பகைவரிடத்தில் அக்குடும்பத்தாரை அடிமையாக்கிவிடும் என்று தொடர்ந்து எச்சரிக்கிறார் அவர்.

அந்த இடத்தில்தான் பாரதி விழிக்கிறார். நாட்டு விடுதலையை மனக்கொண்டு பாட்டுக் கட்டும் பணி செய்கிற அவர், புதுச்சேரி மணக்குள விநாயகரிடத்தில் தன் மனத்தை நிறுத்தி ஓர் ஒப்பந்தம் போட்டுக்கொண்டு தம் பணியாகிய தமிழ்ப் பணியைத் தொடங்குகிறார்.

அந்த உடன்படிக்கையின் முதல் திட்டம் - நமக்குத் தொழில் கவிதை. அடுத்தது - நாட்டுக்கு உழைத்தல்.

மனிதர்க்கே உரிய மகத்தான நோயான சோம்பலைப் புறந்தள்ள அடுத்த ஒப்பந்தத் திட்டமாக, பணியாக, மூன்றாவதைக் குறிப்பிடுகிறார். அதாவது, இமைப்பொழுதும் சோராதிருத்தல் என்று சொல்லி நிறுத்துகிறார்.

கண் இமைக்கும் அந்தக் கணத்தில்கூடச் சோம்பல் வந்து மனிதனைச் சுனாமிபோலச் சுருட்டிவிடும் என்று அஞ்சுகிறார் அந்தப் பெருங்கவி. இது அவர் அனுபவத்தில் கற்ற அறிவியல்.

புதுச்சேரியில் அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் ஒரு ஜூலை மாதக் காலைப்பொழுது. (2.7.1915)

வியாதி பயம், சோம்பர். இன்று காலைப்பொழுதையும் இவை வந்து வீணாக்கிவிட்டன என்று நாட்குறிப்புப்போல் எழுதத் தொடங்குகிறார். இன்று காலைப்பொழுது என்றால், அது நேற்றும் வந்திருக்கிறது என்று பொருள். இதுபோல் பல காலைப்பொழுதுகளையும் காவு கொண்டிருக்கிறது என்று பொருள்.

பத்திரிகைகளுக்கு வியாஸங்கள் எழுத வேண்டும். கடிதங்கள் எழுத வேண்டும். சோம்பர் உதவாது என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொள்வதுபோல எழுதித் தள்ளுகிறார் பாரதி. இதற்குச் சித்தக்கடல் என்று தலைப்பு.

சித்தம் ஒரு கண்ணாடி. ஓயாமல் பராசக்தியைத் தியானம் செய்யுமானால், அவளுடைய சாயை இதிலே படும். அதிலே சுகம் உண்டு என்று எழுதுகிறார்.

இதில் இவர் சுட்டும் பராசக்தி, சூலம் ஏந்திக் குங்குமம் அணிந்த பெண் தெய்வ உரு அன்று. பேருருக் கொண்ட பிரபஞ்ச ஆற்றல் அது, துன்பமிலாத நிலை, தூக்கமிலாத கண்விழிப்பு, சோம்பர் கெடுக்கும் துணிவு

துன்ப மிலாத நிலையே சக்தி
தூக்க மிலாக் கண்விழிப்பே சக்தி

என்றெல்லாம் இந்தப் பராசக்தியைச் சித்தக் கண்ணாடியில் படம் பிடித்துக் காட்டும் பாரதி, "சோம்பர் கெடுக்கும் துணிவே சக்தி' என்றும் தெளிவுபடுத்துகிறார். இந்தத் தெளிவும் துணிவும் எல்லா இந்தியர்களுக்கும் வரவேண்டும்.

பதவியும் பாராட்டும் பெற விரும்பும் ஒருவனுக்குப் பணியும் முக்கியம். அதோடு, அப்பணி சோம்பல் இல்லாது தொடரும் நற்பணியாக இருத்தலும் வேண்டும் என்பது சொல்லாமல் விளங்க வேண்டும்.

இந்த நேரத்தில் இயற்கை வேளாண் விஞ்ஞானி கோ. நம்மாழ்வார் ஒருமுறை கூறியது நினைவுக்கு வருகிறது. சோம்பல் என்று நாம் கருதுவது ஒன்று இல்லை. அது மூன்று என்றார்.

முதலாவதான சோம்பல், தன்னை யாரும் கட்டிப்போட வேண்டாம். நானே என்னைக் கட்டிக்கொள்கிறேன் என்று முழங்காலைக் கைகளால் கட்டிக் கொண்டு ஒன்றும் செய்யாமல் சும்மா இருக்கும் சோம்பல்.

அடுத்தது, ஒளவையார் சொன்ன சோம்பல் - சோம்பித் திரியேல் என்ற வகைச் சோம்பல். அதாவது, எந்த நோக்கமுமின்றிச் சோம்பேறித்தனமாகச் சுற்றித் திரிவது. இது செயலளவிலும் நிகழும், மனதளவிலும் நடக்கும்.

இவற்றையெல்லாம்விட, ஆபத்தானதும், நாட்டு வளர்ச்சிக்குக் கேடு விளைவிப்பதுமானதுதான் மூன்றாவது வகைச் சோம்பல்.

அது, தன்னால் முழுமையாகச் செய்ய முடியும் என்றாலும், இந்த அளவுக்குப் போதும் என்று ஒவ்வொரு பணியையும் அரைகுறையாகச் செய்யும் ஆபத்தான சோம்பல். இது, துறைதோறும் புகுந்து அனைத்து வளர்ச்சிகளையும் அரைகுறையாக ஆக்கி, அழிவுக்குள்ளாக்கும் ஆக்கம்.

அகசுத்தியோடு நினைத்துப் பார்த்தால், இந்த ஆபத்து நன்கு புரியும். நம்மால் அரைகுறையாக விடப்பட்ட ஆக்கப் பணிகள்தாம் எத்தனை, எத்தனை?

இதற்காக, சென்றதையே சிந்தைசெய்து கொண்டிருந்தால், இன்றும் சோம்பலில் கழியும் ஒருநாள் ஆகிவிடுமே. காலையிலேயே இந்தக் கவலைக்கு இடம் தரலாமா? வேண்டாம். இதற்கு மாற்று மருந்தாய், பாரதி ஒரு மந்திரம் சொல்கிறார்.

நீங்கள் கருதியது கைகூட வேண்டுமா, நினைத்த காரியம் நிச்சயம் வெற்றியோடு முடிய வேண்டுமா?

முன்னர் சொல்லியதுபோலவே, மூன்று படிநிலைகளைக் கொண்ட எளிய மந்திரம். ஒன்று: நன்று கருது; இரண்டு: நாளெல்லாம் வினை செய்; மூன்று: இனி வேறொன்றும் செய்ய வேண்டாம். வேலை முடிந்துவிடும். அதாவது, நினைப்பது முடியும்.

நன்றாய் இருக்கிறதே. இதை என்று தொடங்கலாம் என்று நாள் பார்க்கிறீர்களா? நாளைக்கு என்று உள்மனம் சொல்கிறதா? சந்தேகமே வேண்டாம். உங்களுக்குள்ளும் இருக்கிறது சோம்பல். கூடவே வரும் மறதி. அது கொண்டுவரும் துயில்.

வேண்டவே வேண்டாம் என்கிறீர்களா? மறுபடியும் சோம்பல் தவிர்க்க, சோம்பலைத் தவிர்த்து இந்தக் கட்டுரையை முதலில் இருந்து படியுங்கள்...

நன்றி: சோம்பல் சுகமல்ல, சோகமே! [குங்குமம் - ஆன்மீகம் - திருப்பூர் கிருஷ்ணன்]
புறப்படத் தயாராக இருக்கிறது ஒரு மரக்கலம். வாழ்க்கைக் கடலில் கரையோரமாக நின்று பயணிகளை எப்போதும் ஆசை காட்டி அழைக்கும் அழகான மரக்கலம் அது. `கெட்டழிவோர் கலம்’ என்று அதற்குப் பெயர்! அதில் ஏறினால் நடுக்கடலில் கவிழ்ந்து மூழ்குவது நிச்சயம்! இப்படித் தெரிந்த பின் யார் இதில் ஏறுவார்கள் என்றுதானே நினைக்கத் தோன்றும்? 

அதுதான் இல்லை. இன்றளவும் இந்த மரக்கலம் பற்றிய உண்மை எல்லோருக்கும் தெரிந்தும் இதில் ஏறிப் பயணம் செய்வோர் எண்ணிக்கையும் அதனால் நடுவழியில் மூழ்குவோர் எண்ணிக்கையும் குறையவே இல்லை! இந்த மரக்கலத்திற்கு இப்படியொரு பெருமை! என்ன விந்தை இது!நான்கு விதமான குணங்களைக் கொண்டவர்கள் மிகுந்த ஆசையோடு இதில் ஏறுகிறார்கள். 

1. எதையும் காலம் கடந்து செய்பவர்களை இந்த மரக்கலம் மிகச் சுலபமாக ஏற்றுக்கொள்கிறது.
2. தாம் செய்ய வேண்டிய செயலை அடிக்கடி மறந்து போகிற ஞாபக மறதிக்காரர்களுக்கும் இந்த மரக்கலத்தில் கண்டிப்பாய் இருக்கை வசதி உண்டு! 

3. அப்புறம் இருக்கவே இருக்கிறார் நம்மில் பலரின் அன்பிற்கும் அபிமானத்திற்கும் உரிய திருவாளர் சோம்பல் அவர்கள். அவரை நட்பாகக் கொண்டவர்களை இந்த மரக்கலம் அளவற்ற பிரியத்தோடு வரவேற்று மனப்பூர்வமான ஆதரவு தருகிறது. 

4. தேவைக்கு மேல் நெடுநேரம் உறங்குபவர்கள் யாராவது உண்டா? வாருங்கள். இந்தக் கெட்டழிவோர் கலத்தில் ஏறி ஆனந்தமாகக் கெட்டழிந்து போகலாம்!
 இப்படியெல்லாம் சொல்வது யார் தெரியுமா? உலகம் போற்றும் ஒப்பற்ற புலவரான வள்ளுவப் பெருந்தகைதான்!
`நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும் கெடுநீரார் காமக் கலன்!’

(`எதையும் காலம் கடந்து செய்யும் குணம், ஞாபக மறதி, சோம்பல், மிதமிஞ்சிய உறக்கம் ஆகிய நான்கும் கெட்டொழியும் இயல்புடையார் விரும்பி ஏறும் மரக்கலமாகும்’ என்பது இக்குறளின் பொருள்.)

மடியின்மை என்ற 61ம் அதிகாரத்தில் உள்ள இந்தக் குறள் மட்டுமல்ல, மொத்தப் பத்துக் குறள்களுமே மனிதர்கள் சோம்பலின்றி இருக்க வேண்டும் என்ற கருத்தை உரத்து வற்புறுத்துகின்றன.

`மடியை மடியா ஒழுகல் குடியைக் குடியாக வேண்டு பவர்.’ தாம் பிறந்த குடியைச் சிறந்த குடியாக உயர்த்த எண்ணுபவர், தம்மை வந்து தாக்கும் சோம்பலை விலக்கி முயற்சியோடு முன்னேற வேண்டும். `படியடையார் பற்றமைந்தக் கண்ணும் மடியுடையார் மாண்பயன் எய்தல் அரிது.’ நாட்டை ஆளும் மன்னனின் தொடர்பு தானே கிடைத்தாலும் கூட, சோம்பல் உடையவர்கள் அத்தொடர்பால் எந்தப் பயனையும் அடைய மாட்டார்கள். 

`குடியாண்மை யுள்வந்த குற்றம் ஒருவன் 
மடியாண்மை மாற்றக் கெடும்!’

ஒருவன் சோம்பலை ஒழித்து முயற்சியோடு வாழ முற்பட்டால் அவன் குடியில் புகுந்த குற்றம் அவன் திறமையால் மறைந்து அழியும். ஒருவன் அடையும் முன்னேற்றத்தைக் கெடுக்கும் முக்கியமான குணம் சோம்பல்தான். சோம்பலால் கால தாமதம் நேர்கிறது. கால தாமதத்தோடு மறதியும் சேர்ந்து கொள்கிறது. 

போதாக்குறைக்குச் சோம்பேறிகளுக்குத் தூக்கமும் அதிகம். தூங்கினால் உழைத்து முன்னேறுவது எப்படி?  `எழுமின் விழிமின் குறிசாரும் வரை நில்லாது செல்லுமின்!’ என முழங்கினார் வீரத் துறவி விவேகானந்தர். சோம்பல் என்ற சொல்லின் உச்சரிப்பைக் கூட அறியாதவர் அவர். இல்லாவிட்டால் தாம் வாழ்ந்த 39 ஆண்டுக்குள் உலகம் மெச்சும் உன்னதமான சாதனைகளை அவர் எப்படிச் செய்திருக்க முடியும்? பம்பரமாய் உலகம் முழுவதும் சுழன்று ஆன்மிகப் பெருமைகளை அகிலமெங்கும் பறைசாற்றிய பெருமகன். தம் முப்பத்தொன்பது ஆண்டுகளுக்கு உள்பட்ட வாழ்க்கைக்குள் நூறாண்டுக்கும் மேலான வாழ்க்கை வாழ்ந்து அத்தனை ஆண்டு செய்யக்கூடிய செயல்கள் அனைத்தையும் குறுகிய காலத்தில் செய்துமுடித்த தீரர். 

யோசித்துப் பார்த்தோமானால் ஒன்று புரியும். பிறந்த குழந்தையாக இருந்த போதிருந்தா விவேகானந்தர் ஆன்மிகப் பணி செய்திருக்க இயலும்? கல்லூரி மாணவராக இருந்த காலத்தில், குருதேவர் பரமஹம்சரால் கவரப்பட்ட அவர், வாலிப வயதில்தான் ஆன்மிகப் பிரசாரக் களத்தில் குதித்திருப்பார். 

அப்படியானால் இன்று உலகம் அண்ணாந்து பார்த்து வியக்கும் அவரது சமூக மற்றும் ஆன்மிகப் பணிகள் அத்தனையையும் ஏறக்குறைய பதினைந்தே ஆண்டுகளில் முடித்துவிட்டார் அவர். பல இடங்களில் ராமகிருஷ்ண மடத்தைத் தோற்றுவித்தல், நாடெங்கும் சுற்றுப் பயணங்கள், ஓயாத சொற்பொழிவுகள், இரவெல்லாம் கண்விழித்து எழுதிய எழுத்துப் பணிகள், எந்நேரமும் படிப்பு, என்சைக்ளோபிடியாவை அப்படியே ஒப்பிக்கும் நினைவாற்றலைத் தரக் கூடிய கல்வி என நாம் இப்போது நினைத்துப் பார்த்தால் அவர் மனிதரா இல்லை தேவ புருஷரா, எப்படி இத்தனை சாதனைகளைப் பதினைந்தாண்டுகளில் செய்து முடித்தார் என மலைப்புத் தட்டுகிறது. 

ஓயாது உழைத்த அவர் உடல் ஓய்வு வேண்டும் என்று கெஞ்சியது. ஒரு கட்டத்தில் உடலின் உருக்கமான வேண்டுகோளை அவர் புரிந்துகொண்டார். ஒரு கிரகண புண்ணிய காலம். ஜபதபங்களை முடித்த அவர் `நான் இப்போது சிறிதுநேரம் உறங்கப் போகிறேன்!’ என்று தம் சீடர்களிடம் சொன்னார்.  சீடர்கள் வியப்போடு ` கிரகண நேரத்தில் உறக்கமா?’ எனக் கேட்டார்கள். 

`ஆம், என் உடல் ஓய்வை யாசிக்கிறது. கிரகண காலத்தில் எது செய்தாலும் அது பலமடங்கு பலன் தரும் என்றும் பல மடங்கு பின்னாளில் அந்தச் செயல் வளரும் என்றும் சொல்வார்கள். நான் இப்போது உறங்கி ஓய்வெடுத்துக் கொண்டால் அந்தக் குறுகிய கால ஓய்வு நீண்ட நேரம் ஓய்வெடுத்த பலனை என் உடலுக்குத் தரும். இனி வரும் நாட்களில் எனக்கு ஓய்வெடுக்க நேரம் கிடைக்கவும் சந்தர்ப்பம் நேரும். ஓய்வெடுக்கவே நேரமில்லாததால்தானே நான் உழைத்துக் கொண்டே இருக்கிறேன்?’ என்று பதில் சொன்னார் விவேகானந்தர். 

உடனிருந்த சீடர்களுக்கு அப்போதுதான் விவேகானந்தரும் மனிதப் பிறவிதான், அவருக்கும் ஓய்வு வேண்டும் என்ற உண்மையே உறைத்தது. நமக்கு ஒன்று புரிகிறது. மனிதர்கள் தெய்வ நிலையை அடைய வேண்டுமானால் அவர்கள் ஓயாது உழைக்க வேண்டும் என்பதுதான் அது.  அரவிந்தர், அன்னை போன்றோ ரெல்லாம் ஒரு நாளைக்கு இருபது மணி நேரத்திற்கு மேல் தியானத்தில் ஆழ்ந்திருந்தார்கள் என்பதைப் படிக்கும்போது பிரமிப்பேற்படுகிறது. உலகியல் முன்னேற்றங்களுக்கே சோம்பல் இல்லாத கடின உழைப்பு தேவைப்படுகிற போது, அதை விட உயர்ந்த ஆன்மிக முன்னேற்றம் பெறுவதற்கு அதனினும் அதிகமான உழைப்பு தேவைப்படும் என்பதுதானே உண்மை?

`மடியின்மை’ என்ற வள்ளுவரின் அதிகாரத்திற்கு விளக்கம்போல அமைந்து எளிய தமிழில் எல்லோரையும் கவர்ந்துள்ளது ஒரு திரைப்பாடல். நாடோடி மன்னன் திரைப்படத்தில் திருத்தமான உச்சரிப்புக்குப் புகழ்பெற்ற டி.எம்.செளந்தரராஜன் குரலில் ஒலிக்கும் அந்த கருத்துள்ள பாடலை எழுதியவர் மக்கள் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாண சுந்தரம். 

 `தூங்காதே தம்பி தூங்காதே - நீ 
 சோம்பேறி என்ற பெயர் வாங்காதே!’

 - என்ற பல்லவியோடு தொடங்கும் அந்தப் பாடல், `நாட்கள் முழுவதையும் தூங்கிக் கழித்தவர்கள் நாட்டைக் கெடுத்ததுடன் தானும் கெட்டார், சிலர் அல்லும் பகலும் வெறும் கல்லாய் இருந்துவிட்டு அதிர்ஷ்டம் இல்லையென்று அலட்டிக் கொண்டார், விழித்துக் கொண்டோரெல்லாம் பிழைத்துக் கொண்டார், உன்போல் குறட்டை விட்டோரெல்லாம் கோட்டை விட்டார்!’ என்ற வரிகளின் மூலம் சோம்பேறிகளின் தலையில் ஒரு குட்டுக் குட்டி அவர்களை எழுச்சி கொள்ளச் செய்கிறது.
எதையும் உடனுக்குடன் செய்யாமல் காலங்கடந்து செய்பவர்கள் வாழ்வில் வெற்றி பெறுவதில்லை. எனவே காலந்தாழ்த்தும் இயல்பை வள்ளுவர் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறார். 

ஒரு சிறுகதைப் போட்டி நடக்கிறது. அதற்கென்று ஒரு கடைசித் தேதி நிர்ணயித்திருக்கிறார்கள். மிகச் சிறப்பான கதை ஒன்றை எழுதி, ஆனால் அந்தத் தேதி முடிந்த பிறகு அதை அனுப்பி வைத்தால் பரிசுபெற்றுப் புகழ்பெறக் கூடிய வாய்ப்பிருக்குமா? செய்ய வேண்டிய செயலைச் செய்ய வேண்டிய காலத்தில் செய்தால்தான் வாழ்வில் வெற்றி பெற இயலும். விபத்துக்கு உள்ளாகியிருக்கும் ஒருவருக்கு உடனடியாகச் செய்ய வேண்டிய சிகிச்சையை அப்போதே செய்யாமல் அரைமணி 
தாமதப்படுத்திச் செய்தால் என்ன ஆகும்? அவர் உயிரே போய்விடும்.

 ‘ஞாலம் கருதினும் கைகூடும் காலம் 
 கருதி இடத்தாற் செயின்.’ 

‘காலத்தால் செய்த நன்றி சிறிதெனினும் 
ஞாலத்தின் மாணப் பெரிது.’

  - என்றெல்லாம் மற்ற அதிகாரங்களிலும் காலத்தின் பெருமையைப் போற்றுகிறார் வள்ளுவர். எனவே வாழ்வில் வெற்றி பெற விரும்பும் இளைஞர்கள், சோம்பல் இல்லாமல் இருப்பதோடு செய்ய வேண்டிய செயல்களை அந்தந்தக் காலங்களில் செய்து விட வேண்டும் என்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். தேர்வு முடிந்தபிறகு பாடப் புத்தகங்களைப் படித்துக் கொண்டிருப்பதில் பொருளில்லை.

மறக்காதீர்கள் என வள்ளுவர் குறிப்பிடுவதில் ஓர் உட்பொருள் இருக்கிறது. செயல்களை மறக்காமல் செய்வதோடு முன்னுரிமை கொடுத்துச் செய்ய வேண்டும் என்பதும் அதில் அடங்கியிருக்கிறது. நாளை செய்து முடிக்க வேண்டிய செயல், நாளை மறுநாள் செய்து முடிக்க வேண்டிய செயல் என இரு செயல்களுக்கான கட்டாயம் உள்ளபோது, முதலில் உள்ள செயலை மறந்து அடுத்த செயலைச் செய்யக் கூடாது. எதை முதலில் செய்ய வேண்டுமோ அதை முதலில் செய்து முடிக்க வேண்டும்.  

பெரும்பாலான மனிதர்கள் ஒன்று கடந்த காலத்தில் வாழ்கிறார்கள் அல்லது எதிர்காலத்தில் வாழ்கிறார்கள். கடந்த காலத்தை அசைபோடுவதாலும் எதிர்
காலம் குறித்த கற்பனைகளாலும் நாம் நிகழ்காலத்தைக் கோட்டை விடுகிறோம். காரணம் நிகழ்காலத்தைப் பற்றிய ஞாபகம் நம்மிடம் இருப்பதில்லை.

`கடந்த காலம் என்பது உடைந்த பானை.

எதிர்காலம் என்பது மதில்மேல் பூனை. நிகழ்காலம் என்பதே மீட்டிய வீணை!’ என்பது கவிஞர் தாராபாரதியின் சிந்தனை வரிகள். உடைந்த பானையால் எந்தப் பயனும் இல்லை. மதில் மேல் பூனை எந்தப் பக்கம் குதிக்கும் என்பது நமக்குத் தெரியாது. நிகழ்கால யாழின் இசையை அனுபவிப்போமே? நிகழ்காலத்தில் செய்ய வேண்டிய செயல்களை மறந்து விடாமலும் காலந் தாழ்த்தாமலும் அவ்வப்போது உடனுக்குடன் செய்வது வாழ்க்கையை வெல்ல விரும்பும் இளைஞர்கள் கைக்கொள்ள வேண்டிய கோட்பாடு. 

அளவுகடந்த உறக்கத்தையும் வள்ளுவர் கண்டனம் செய்கிறார். அதிக நேர உறக்கம் ஆயுளைக் கெடுக்கும் என நம்மிடையே ஒரு பழமொழி உண்டு. தெய்வத்தைக் கூடக் குறித்த நேரத்திற்கு மேல் உறங்கவிடாமல் திருப்பள்ளியெழுச்சி பாடி எழுப்புகிறோம் நாம். தெய்வங்கள் உறங்குவதுமில்லை. அது பாவனை உறக்கம் தான். அதை அறிதுயில் என்கிறார்கள். தூங்காமல் தூங்கும் தூக்கம் அது. அனைத்தையும் கண்காணித்துக் கொண்டே உறங்கும் உறக்கம். 

தெய்வங்களே விழித்திருக்க வேண்டியது அவசியம் என்றால் மனிதர்களைப் பற்றிக் கேட்க வேண்டுமா என்ன? அதனால்தான் பாரதமாதா திருப்பள்ளியெழுச்சி பாடி பாரத மாதாவை விழித்துக் கொள்ளச் செய்தார் மகாகவி பாரதியார். பாரதமாதா விழித்துக் கொள்கிறாள் என்றால் பாரத மக்கள் அனைவரும் விழித்துக் கொள்கிறார்கள் என்றுதானே பொருள்? 

எனவே காலந்தாழ்த்தாமை, மறதி இல்லாமை, சோம்பலின்மை, அதிக நேரம் உறங்காதிருத்தல் என வள்ளுவர் சொல்லும் இந்த நான்கு பண்புகளைப் பழகிக் கொண்டால் இளைஞர்கள் வாழ்வில் வெற்றி பெறுவது உறுதி. இந்த நான்கு குணங்களில் சோம்பல் இல்லாமல் இருப்பதுதான் மிகக் கடினம். சோம்பல் தோன்றும்போதே அதை வெறுத்து ஒதுக்கிச் செயல்படத் தொடங்க வேண்டும். 

யார் அதிகச் சோம்பேறி என்று கண்டறிய ஒரு போட்டி வைத்தார்கள். அதில் முதல் பரிசு பெற்றான் ஒருவன். பரிசை வந்து பெற்றுக் கொள்ளுமாறு, 
பத்தடி தள்ளி அமர்ந்திருந்த அவனிடம் சொன்னார்கள்.  ‘அவ்வளவு தூரம் யார் நடப்பதாம்? இங்கே வந்து என்னிடம் கொடுத்துவிட்டுப் போங்கள்,’ என்று சொல்லி எனக் கொட்டாவி விட்டானாம் அவன்! 

திரைப்பாடல்


பாடல்: தூங்காதே தம்பி தூங்காதே
பாடல் வரிகள் இயற்றியவர்: பட்டுக்கோட்டை கலியாண சுந்தரம்
பாடலின் இசை இயற்றியவர்: எஸ்.எம். சுப்பையா நாயுடு
திரைப்படம்: நாடோடி மன்னன்
பாடியவர்: டி.எம். சௌந்தரராஜன்
ஆண்டு: 1958


தூங்காதே தம்பி தூங்காதே-நீயும்
சோம்பேறி என்ற பெயர் வாங்காதே!

(தூங்)

நீ-தாங்கிய உடையும் ஆயுதமும்-பல
சரித்திரக் கதை சொல்லும் சிறைக்கதவும்,
சக்தியிருந்தால் உன்னைக்கண்டு சிரிக்கும்
சத்திரந்தான் உனக்கு இடம் கொடுக்கும்

(தூங்)

நல்ல பொழுதையெல்லாம் தூங்கிக் கெடுத்தவர்கள்
நாட்டைக் கெடுத்ததுடன் தானுங்கெட்டார்; சிலர்
அல்லும் பகலும் தெருக்கல்லா யிருந்துவிட்டு
அதிர்„டமில்லையென்று அலட்டிக் கொண்டார்
விழித்துக் கொண்டோரெல்லாம் பிழைத்துக்கொண்டார்-உன்போல்
குறட்டை விட்டோரெல்லாம் கோட்டைவிட்டார்!

(தூங்)

போர்ப் படைதனில் தூங்கியவன் வெற்றியிழந்தான்-உயர்
பள்ளியில் தூங்கியவன் கல்வியழந்தான்!
கடைதனில் தூங்கியவன் முதல் இழந்தான்-கொண்ட
கடமையில் தூங்கியவன் புகழ் இழந்தான்-இன்னும்
பொறுப்புள்ள மனிதரின் தூக்கத்தினால்-பல
பொன்னான வேலையெல்லாம் தூங்குதப்பா!

(தூங்)

மடியும் விரைந்து செய்வதனை நீட்டித்து செய்யும் இயல்பும் மறப்பும் துயிலும் ஆகிய இந்நான்கும் இறக்கும் இயல்பினை உடையார் விரும்பி ஏறும் மரக்கலம்  என்பார். 

முன் நிற்கப்பாலதாய மடி செய்யுள் நோக்கி இடைநின்றது. நெடுமையாகிய காலப்பண்பு அதாவது கண் நிகழ்வதாய செயல்மேல் நின்றது. காலநீட்டத்தையுடைய செயல்முதல் மூன்றும் தாமத குணத்தின் தோன்றி உடன் நிகழ்வன ஆகலின் மடியோடு ஒருங்கு எண்ணப்பட்டன. இறக்கும் இயல்பு. நாள் உலத்தல் இவை துன்புறும் நீரார்க்கு இன்புறுத்துவபோன்று காட்டி, அவர் விரும்பிக் கொண்டவழித் துன்பத்திடை வீழ்த்தலின், நாள் உலந்தார்க்கு ஆக்கம் பயப்பது போன்று காட்டி அவர் விரும்பி ஏறியவழிக் கடலிடை வீழ்க்கும் கலத்தினை ஒக்கும் என்னும் உவமைக் குறிப்புக் காமக் கலன் என்னும் சொல்லால் பெறப்பட்டது. இதற்கு விரும்பிப் பூணும் ஆபரணம் என்று உரைப்பாரும் உளர் எனும் உரைச் சிறப்பு அறிக. 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Dilatoriness/procrastination, forgetfulness, laziness, sleeping are the four qualities that can destroy a person, his fame and wealth easily. 

Questions that I ask to the kid
What are the four qualities that destroy you?

ஞாலம் கருதினுங் கைகூடுங்

குறள் 484
ஞாலம் கருதினுங் கைகூடுங் காலம்
கருதி இடத்தாற் செயின்
[பொருட்பால், அரசியல், காலமறிதல்]

பொருள்
ஞாலம் - உலகம், பூமி, நிலம்; உயர்ந்தோர்; மாயவித்தை

கருதினுங் (கருதினும்) - எண்ணினாலும், ஆசைப்பட்டாலும், நினைத்தாலும், குறிக்கோள் கொண்டாலும், விழைந்தாலும்,

கைகூடுங்  (கைகூடும்) - நடைவேறும், கிடைக்கும், இலக்கை எட்டுவோம்

காலம் - நேரம், பொழுது, பருவம், சமயம்,  தக்கசமயம்; பருவம்; பருவப்பயிர்; விடியற்காலம்; முடிவுகாலம்;

கருதி - பார்த்து, எண்ணி, ஆய்வு செய்து

இடத்தாற் (இடத்தான்) - செயல் செய்யும் இடத்திற்கு ஏற்ப / தன்மைக்கு ஏற்ப

செயின் - செய்தால்

முழுப்பொருள்
இவ்வுலகையே ஒருவர் விழைந்தால் அல்லது உலகம் போற்றும் சான்றோன் என்னும் உயரிய இலக்குகளை விழைந்தால் அதனை அவனால் அடைய முடியும். அவனுக்கு கிட்டும்.

ஆனால் அதனை அடைவதற்கு தேவையான செயல்களை நன்கு ஆராய்ந்து இருக்க வேண்டும். அதனை செய்ய வேண்டிய இடத்தினை ஆராய்ந்து இருக்க வேண்டும். அதனை செய்ய வேண்டிய சரியான நேரத்தை ஆராய்ந்து இருக்க வேண்டும்.

என்னதான் நாம் நன்றாகச் சிந்தித்துச் சரியான செயல்களைத் தேவையான ஆட்களை வைத்துக் கொண்டு செய்தாலும், அவை முழுமையான வெற்றியடையச் சரியான நேரமும் முறையான இடமும் தேவை.

சரியான நேரத்தையும் இடத்தையும் தேர்ந்தெடுத்துச் செய்யும் செயல்கள் இமாலய வெற்றியடைய வாய்ப்பு அதிகம். அதே சமயம், தவறான நேரத்தில் செய்தால் தோல்வியடையும் வாய்ப்புகள் அதிகம்.

அப்படி தக்க நேரத்தில் தக்க செயலை தக்க இடத்தில் செய்தால் ஒருவன் விழைந்த இலக்கை அடையலாம். அது இவ்வுலகே ஆனாலும் அடையலாம். 

உதாரணமாக சொன்னால் ”இளமையில் கல்” என்று ஔவையார் கூறியுள்ளார்ர். அதில் ஒரு அர்த்தம் இருக்கிறது. ஏனெனில் ஒரு இளைஞராக இருக்கும் பொழுது நாம் தோற்றாலும் தவறுகள் செய்தாலும் நமக்கு மற்றவர்கள் கற்றுக்கொடுப்பர். அதுமட்டுமின்றி இளைஞராக இருக்கும் பொழுது குடும்பம், பொறுப்பு, போன்ற அழுத்தங்களும் கவனச்சிதறல்களும் இருக்காது. மேலும், ஒரு 35 வயதுக்கு மேல் மேற்படிப்பு படிக்கும் பொழுது நமக்கிருக்கும் உத்வேகமும் அச்சமும் இளைஞராக இருப்பதைவிட குறைவாகவே இருக்கும். ”இளங்கன்று பயமறியாது” என்பது. அதனால் தான் காலம் மிக முக்கியம் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இன்றைக்கு ஒரு வருடத்தில் உலகெங்கிலும் சராசரியாக ஆறு லட்சம் நிறுவனங்கள் தொடங்கப்படுகின்றன. இவற்றை நாம் ஸ்டார்ட் அப் (Startup) நிறுவனங்கள் என்கிறோம். அவற்றில் பல நிறுவனங்கள் (கிட்டத்தட்ட 75 சதவிகிதம்!) தோல்வியடைகின்றன. தோல்வியடைந்த இந்த நிறுவனங்கள் தொடங்கிய விஷயம் நன்றாகத்தான் இருக்கும். அவர்கள் துவங்கிய சேவையோ, பொருளோ மிகவும் சிறந்ததாக, உபயோகமாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் வெற்றி பெற முடியவில்லை! ஏனென்றால் அவர்கள் சரியான நேரத்தையும் இடத்தையும் தேர்ந்தெடுக்கத் தவறியதால்!

நேரம், இடம் இவற்றை ஒன்றாகச் சேர்த்து நாம் “சூழ்நிலை” என்று குறிப்பிடலாம். ஒரு நிறுவனம் தொடங்க வேண்டுமென்றால் பலவிதச் சூழ்நிலைகளைக் கவனிக்க வேண்டும். “அரசியல் சூழ்நிலை என்ன? பொருளாதாரச் சூழ்நிலை மேலோங்கி இருக்கிறதா? சமுதாயச் சூழ்நிலை எப்படி இருக்கிறது?” இது போன்ற கேள்விகளுக்கு விடை காண வேண்டும். அதற்கேற்ப ஆரம்பித்த நிறுவனங்கள் மிகப் பெரிய வெற்றிகளைப் பெற்றிருக்கின்றன.

நாம் வீட்டில் நமது பெற்றோரிடம் ஒரு காரியம் சாதிக்கவேண்டும் என்றால் அவர்கள் என்ன மனநிலையில் இருக்கிறார்கள் என்று பார்க்கிறோம் அல்லவா. ஏனெனில் நேரம் முக்கியம். இது செய்யும் செயலுக்கும் தொழிலுக்கும்  மற்றும் நம் வாழ்வில் எல்லா நிலைகளுக்கும் பொருந்தும்.

எப்படிச் செய்ய வேண்டிய நேரத்தில் செய்தால் வெற்றி வாய்ப்பு அதிகமோ, செய்ய வேண்டிய நேரத்தில் செய்யவில்லையென்றால் இழப்பும் அதிகம்!

ஒருவர் இளமையில் (ஒரு 23 வயதில்) இருந்து செமித்துக்கொண்டு நன்கு முதலீடு செய்துவந்தால் அவர் 60 வயதில் பெறப்போகும் பயன் மிக மிக அதிகம். ஏனெனில் compound interest அவருக்காக நன்கு வேலை செய்யும். அதுவே ஒருவர் நடுவயதில் (35 வயதில்) சேமிக்க துவங்கினால் அவருக்கு 60 வயதில் பெறப்போகும் பயன் சற்றுக்குறைவாகவே இருக்கும். ஆதலால் எப்போது என்பது மிக முக்கியம்.

முறையாக இளம் வயதிலிருந்து சரியான உணவையும் உடற்பயிற்சியையும் பழக்கப்படுத்திக் கொள்ளாவிட்டால் ஆரோக்கியம் பாதிக்கப்படும். ”கண்கேட்டப் பிறகு சூரிய நமஸ்காரம்” செய்து பயனில்லை. ஒருவருக்கு இரத்த அழுத்தம், சர்க்கரை நோய், இதய நோய்கள் வந்த பின்பு வாழ்க்கை முறையை மாற்றிக்கொள்வதை விட, இளமையில் இருந்தே நல்ல வாழ்க்கை முறையை பேணுவதும் அவ்வப்போது உடலை கண்காணிப்பதும் (மருத்துவமனைக்குச் சென்று முழுப் பரிசோதனை செய்வதும்) ஒருவருக்கு நன்மை பயக்கும். வரும் முன் காப்பது நன்று அல்லவா! பிரச்சனைகளை துவக்கத்திலேயே கண்டறிந்துக் கிள்ளி எறிவதும் மேல்

எப்படி நாம் சரியான நேரத்தையும் இடத்தையும் தேர்வு செய்வது? அனுபவத்தினால்தான்! நம் அனுபவத்திலோ, நம் துறையில் சாதித்தவர்களைப் பார்த்தோ நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். அதுவும் இல்லையா? தொடர்ந்து உழைத்துக் கொண்டே இருங்கள்! அயராது உழைப்பவர்களுக்குக் காலம் கனியும்! வெற்றி பெற்றவர்கள் பலரைப் பார்த்து நாம் சொல்வதுண்டு, “சரியான நேரத்தில் அந்த இடத்தில் இருந்தார். அதனால் தான் அது சாத்தியமாயிற்று”, “இடம் பார்த்து அடிப்பது, நேரம் பார்த்து அடிப்பது” என்று வழக்கத்தில் நாம் கூறுவோம்.

When: The Scientific Secrets of Perfect Timing by Daniel H. Pink என்ற ஒரு புத்தகம் எந்த நேரத்தில் ஒரு செயலை செய்ய வேண்டும் என்பதைப் பற்றி விரிவாக பேசுகிறது.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
ஞாலம் கருதினும் கைகூடும் - ஒருவன் ஞாலம் முழுவதும் தானே ஆளக் கருதினானாயினும் அஃது அவன் கையகத்ததாம், காலம் கருதி இடத்தான் செயின் - அதற்குச் செய்யும் வினையைக் காலம் அறிந்து இடத்தோடு பொருந்தச் செய்வானாயின். ('இடத்தான்' என்பதற்கு மேல் 'கருவியான்' என்பதற்கு உரைத்தாங்கு உரைக்க, கைகூடாதனவும் கைகூடும் என்பதாம். இவை மூன்று பாட்டானும் காலம் அறிதற் பயன் கூறப்பட்டது.)

மணக்குடவர் உரை
உலகமெல்லாம் பெறுதற்கு நினைத்தானாயினும் பெறலாம்: காலத்தைக் குறித்து இடனறிந்து செய்வனாயின்.

இஃது எல்லாப் பொருளையு மெய்துமென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஞாலம் கருதினும் கைகூடும் - ஒருவன் உலகம் முழுவதையுங் கைப்பற்றக் கருதினாலும் கைகூடும் ; காலம் கருதி இடத்தான் செயின் - அதற்குரிய வினையை அவன் தகுந்த கால மறிந்து இடத்தொடு பொருந்தச் செய்வானாயின் .

வினை பெரிதாதலின் இடமும் வேண்டியதாயிற்று . உம்மை உயர்வு சிறப்பு .

மு.வ உரை
(செயலை முடிப்பதற்கு ஏற்ற) காலத்தை அறிந்து இடத்தோடு பொருந்துமாறு செய்தால், உலகமே வேண்டும் எனக் கருதினாலும் கைகூடும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
ஏற்ற காலத்தையும் இடத்தையும் அறிந்து ஒரு செயலைச் செய்தால், பூவுலகம் முழுமையையும் வேண்டினாலும் அது கைவசப்படும்.

Thirukkural - Management - Decision Making
In management concepts and practices, there are two types of errors. One is go error and the other is drop error. Go error is carrying out a decision when the time is not right for carrying that out. Drop error is not carrying out a decision when the time is right for carrying that out.

Both executing a task when the time is not favorable and not executing a task when the time is favorable will result in failure. Therefore, the right decision in business is to decide when to execute.

If a person wants to conquer the world, he can do that, if he waits for the right time and the right place, assures Kural 484. Kural 48 1 emphasizes the importance of time for execution of a task. Deciding when to execute alone is not enough. In addition to choosing the right time to do a task, choosing the right place to carry out the task influences the outcome of an action.

The whole world is his who chooses 
The right time and  place.

ஊழையும் உப்பக்கம் காண்பர்

குறள் 620
ஊழையும் உப்பக்கம் காண்பர் உலைவின்றித்
தாழாது உஞற்று பவர்
[பொருட்பால், அரசியல், ஆள்வினையுடைமை]

பொருள்
ஊழ் - முதிர்தல். பெரும்பாம் பூழ்ந்து தோலுரிப்பனபோல்(சீவக. 1560).
பழைமை; பழவினை; தலைவிதி, பழவினைப்பயன்; முறைமை; குணம்; தடவை; முதிர்ச்சி; மலர்ச்சி; முடிவு; வெயில்; சூரியன்; பகை.

ஊழையும் -  தலைவிதியினையும்

உப்பக்கம் - உந்தப்பக்கம். உப்பக்கநோக்கி(வள்ளுவமா. 21). 2. The back; பின்பக்கம், முதுகு. ஊழையுமுப்பக்கங் காண்பர் (குறள், 620).

காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்

காண்பர் - காண்பிப்பர்

உலைவு - அழிவு; நடுக்கம்; வறுமை; கலக்கம்; தோல்வி; அலைவு; ஊக்கக்குறைவு

இன்றி - இல்லாமல்

உலைவின்றித் - உலைவு + இன்றி - நடுக்கமின்றி கலக்கமின்றி ஒருவித ஊக்கக்குறைவும் இன்றி

தாழ்தல் - அமிழ்ந்துதல்; சாய்தல்; குறைதல்; சரிதல்; நிலைகெடுதல்; தாமதித்தல்; தங்குதல்; தொங்குதல்; ஈடுபடுதல்; விரும்புதல்; ஆசைப்பெருக்கம்; வணங்குதல்.

தாழ்²-த்தல் - 11 v. Caus. of தாழ்¹-. tr.1. To bow down, let down; to deepen, depress;தாழச்செய்தல். நின்றலையைத்தாழ்த் திருகை கூப்பு(திவ். இயற். பெரியதிருவந். 84). 2. To degrade;தாழ்மைப்படுத்துதல். இன்றிவட்டாழ்த்து (பெருங்.வத்தவ. 5, 45).--intr. 1. To wait, stay, delay;தாமதித்தல். தாழ்த்திடாமல் மின்னிடை வெந்தீத்தம்மின் (சேதுபு. சங்கர. 71). 2. To be slow, dull;மந்தமாயிருத்தல். (சூடா.)

தாழாது - ஒரு குறைவுமின்றீ, மனம்தளராமல், தாளாது, தாமதிக்காமல், மந்தமாக இல்லாமல்

உஞற்று - ஊக்கம்; முயற்சி; இழுக்கு; வழக்கு.

உஞற்றுதல் - முயலுதல்; செய்தல் தூண்டுதல்

உஞற்று பவர் - ஊக்கத்துடன் முயற்சிசெய்பவர்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் செயலை செய்யும் பொழுது இது தான் நடக்கும் என்பதை தலைவிதி என்று கருதுகிறோம். அதனை மாற்ற முடியாது என்று பலர் சொல்வர். ஒரு செயலை எடுத்து முடிக்க முடியவில்லை என்றால் அது தலைவிதி, நாம் ஒன்றும் செய்ய இயலாது என்று அங்கு நின்று விட்டு, அச்செயலை கைவிட்டுவிட்டு அடுத்தச்செயலுக்கு தாவுகிறோம். ஒருவர் செயல்புரியாதற்கு பல காரணங்களை கூறுவார். அவை: “ஒருத்தன நம்பி இருந்தேன். கடைசி நேரத்தில கால வாரிட்டான்”, “அதுக்கெல்லாம் வசதி வேணும்”, “இவ்வளவுதான் என்னால முடியும்”,“நேரம் போதவே இல்லை”,“எனக்குச் சரியான வாய்ப்புகள் கிடைக்கவில்லை”, "எனக்குச் சொல்ல யாருமில்லை”, “இருக்கிறது போதும். ரொம்ப ஆசைப்பட வேண்டாம்”, “எல்லாம் என் தலையெழுத்து!”, “எனக்கு நேரம் சரியில்லை”, “என் தலை விதி”, “நம் தலையிலே என்ன எழுதியிருக்கோ, அப்படித் தானே எல்லாம் நடக்கும்?”, “எனக்கு அதிர்ஷ்டம் இல்லை”, “நம்ம கையிலே என்ன இருக்கு?”, “என் துரதிர்ஷ்டம்”. 

மேற்சொன்னவைப்போல பல காரணங்கள்!  இதுபோல “தலை விதி” என்று நொந்து கொள்வது சுய பச்சாதாபத்திற்கும் கழிவிரக்கத்திர்கும் தான் (Self Pity) உதவும். வேறு எந்தப் பிரயோஜனமும் இல்லை. 

“ஆடத்தெரியாவதனக்கு மேடை கோணல்” (A bad worker blames the tools) என்னும் பழமொழிபோல. “யார் மீது பழி போடலாம். எதனால் இப்படி ஆனது என்று சொல்லலாம்” என்று இவர்கள் யோசிக்கும் நேரத்தில் அந்தக் காரியத்தைச் சிறப்பாகச் செய்து விடலாம்!

ஆனால் உண்மையில் ஒரு செயலை முடிப்பதற்கு இடையுறாக வருவதை ஊழ் என்று நாம் கருதலாம். ஒரு செயலையின் தோல்வியை இக்கணத்தில் ஊழ் என்று நாம் கருதலாம். அப்படி தோல்வியினை காணும் பொழுது அச்செயலினை கண்டு கலக்கம் கொள்ளாமல் (நடுக்கம் கொள்ளாமல், மனம் தளராமல்) அதனை தாமதிக்காமால் விடா முயற்சியுடன் ஊக்கத்துடன் செயல்படுபவர் அச்செயலை வெற்றியுடன் செய்து முடிக்கமுடியும். அப்படி செய்யும் பொழுது அவருக்கு வரும் ஊழ்களுக்கு (தோல்விகள், இடையுறுகள்) தனது புறமுதுகை காண்பிப்பார்.

நாள் என் செயும்? வினைதான் என் செயும்? எனை நாடி வந்த  கோள் என் செயும்? கொடும் கூற்று என் செயும்? என்று இறைவன் முருகனை நம்புவதைப் போன்று நாம் நமது செயலை நம்பினால் நாம் முன்னேறலாம். கண்ணுக்குத் தெரியாத விதியை நம்புவதைவிட நம் கைகளையும் கால்களையும் நம்பி உழைக்கலாம்!

நமது பிள்ளைகள் நாம் செய்யும் செயலைப்பார்த்து வளர்கிறார்கள். நமது பிள்ளைகள் நமது செயல்களின் விளைவு. ஆதலால் ஊழின் மீது பழியைப்போடாமல் மனம் தளராமல் செயலாற்றி முன்னேறவேண்டும்.

“நாம் செய்த வினைகள்தான் நம் எதிர்காலத்தைத் தீர்மானிக்கின்றன. நாம் முன்பு செய்த செயல்களின் பலனைத்தான் இப்போது அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.” என்பதையும் ”உன் வாழ்க்கை உன் கையில்” என்பதையும் நினைவில் கொள்க. உங்களுக்கான நேரம் வரும் பொழுது தகுதியுடன் இருக்க இப்பொழுதில் இருந்தே தொடர்ந்து நம்மை தகுதிப்படுத்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். 

மேலும்


தன்னுடைய குடும்பத்திற்கு (அல்லது தனது நாட்டிற்கு) தேவையானவற்றை காலம் தாழ்த்தாமல் விரைந்து ஊக்கத்தோடு செயலாற்றிக்கொண்டு இருப்பவருக்கு அச்செயலை செய்து முடிக்கும் திறனும் அதற்கு தேவையான ஆட்களும் அவருக்கு தானாக கிடைக்கும்.

ஆதலால் ஒருவர் ஒரு செயலை செய்து முடிக்க அடிப்படையான தேவை எண்ணம், முயற்சி, ஊக்கம், சோம்பலின்மை, செயலாற்றுதல் மற்றவையெல்லாம் தானாக அமையும் என்பதை நாம் இங்கு அறிந்துக்கொள்ளலாம்.

When you want something all the universe conspires in helping you to achieve it - Paulo Coelho (The Alchemist) என்கிற வரிகள் நினைவுக்கு வருகின்றன.

தலைவனுக்கு தாளான்மை என்பது மிகவும் முக்கியமான பண்பு. அது அவனை சுற்றி உள்ள மக்களையும் உற்சாகப்படுத்தி அவர்களை முன்னே அழைத்துச்செல்லும். 

உதாரணம்: 
ஒரு போர் வீரன் போருக்கு செல்கிறான். யானை மீது வேலை எரிகிறான். அதன் பின்பு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. அப்பொழுது, எதிரி ஒருவன் அவன் மீது வேலை எரிகிறான். அந்த வேலை புன்னகையோடு பிடித்து, எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்து இருக்கிறது என்று அதன் மீது மறுபடியும் எரிகிறான். அது தான் தாளான்மை என்று கருதுகிறேன். 

தலைவனுக்கு தாளான்மை என்பது மிகவும் முக்கியமான பண்பு. அது அவனை சுற்றி உள்ள மக்களையும் உற்சாகப்படுத்தி அவரகளை முன்னே அழைத்துச்செல்லும். 



மேற்காணும் காணொளியில் நாம் பல தலைவர்களை காண்கிறோம். அவர்கள் யாவரும் தங்களது செயலிற்கு முதலாவதாக முதல் அடியை எடுத்து வைத்தனர் (பலர் தங்களது வாழ்வில் அது சாத்தியப்படாது என்று முதல் அடியையே எடுத்து வைப்பது இல்லை). பின்பு அவர்கள் எடுத்த காரியங்களில் பல இடையுறுகளும் தடைகளும் வந்தாலும் அதனை எதிர்கொண்டனர். அவர்கள் செய்த தவறுகளை திருத்திக்கொண்டனர். தாங்கள் நோக்கங்களை நோக்கி இடைவிடாது விடா முயற்சியுடன் செயல்ப்பட்டனர். வென்றனர்.

”திரு அருணகிரிநாதர் அருளிய கந்தர் அலங்காரம்  - 38  நாள் என் செயும்”
நாளென் செயும்வினை தானென் செயுமெனை நாடிவந்த
   கோளென் செயுங்கொடுங் கூற்றென் செயுங்கும ரேசரிரு
      தாளுஞ் சிலம்புஞ் சதங்கையும் தண்டையுஞ் சண்முகமுந்
         தோளுங் கடம்பு மெனக்குமுன் னேவந்து தோன்றிடினே.

......... சொற்பிரிவு .........

நாள் என் செயும்? வினைதான் என் செயும்? எனை நாடி வந்த
   கோள் என் செயும்? கொடும் கூற்று என் செயும்? குமரேசர் இரு
      தாளும் சிலம்பும் சதங்கையும் தண்டையும் சண்முகமும்
         தோளும் கடம்பும் எனக்கு முன்னே வந்து தோன்றிடினே.

......... பதவுரை .........

நாட்கள் அடியேனை என்ன செய்யும்? வினைதான் என்ன செய்யும்?
அடியேனைத் தேடிவந்த கோள் தான் என்ன செய்யும்? கொடிய
இயமனால்தான் என்ன செய்யமுடியும்? குமரக்கடவுளின் இரண்டு
திருவடிகளும் சிலம்புகளும் சதங்கையும், தண்டைகளும் ஆறு
திருமுகங்களும் பன்னிருதோள்களும் கடப்ப மலர் மாலையும்
அடியேனுக்கு முன்வந்து தோன்றிடுமே.


மேலும்: அஷோக்

உற்றது கொண்டு மேல்வந்துறு பொருளுணருங் கோளார் 
மற்றது வினையின் வந்ததாயினும் மாற்றலாற்றும் 
பெற்றியர்” (கம்பராமாயணம் மந்திரப்படலம் 7).

“உதிக்கும் உலை....
விதிக்கும் விதியாகும்என் விற்றொழில்” (கம்ப.நகர்நீங்கு.134)


முயலாமையில்லார்க்கு முயலுக்கும் ஆமைக்குமான ஓட்டப்பந்தயத்தில் முயலுக்கு ஏற்பட்ட நிலைமைதான்

இந்திய தத்துவ ஞானம் - லட்சுமணன்
1) தமிழிலக்கியங்களில் ஊழ்
இவ்வினைகளின் வலிமைபற்றிச் சமணர்களால் எழுதப்பட்ட நாலடியார் என்னும் நூலில் பழவினை என்னும் பெயரில் ஓர் அதிகாரமும், திருக்குறளில் ஊழ் என்னும் பெயரில் ஓர் அதிகாரமும் இருப்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. ஊழ் என்ற சொல்லுக்கு, “இருவினைப் பயன் செய்தவனையே சென்றடைதற்கு ஏதுவாகிய நியதி’ எனப் பரிமேலழகர் பொருள் எழுதியிருக்கின்றார். அன்றியும் ஊழ், பால், முறை, உண்மை, தெய்வம், நியதி, விதி ஆகிய யாவும் ஒரே கருத்துடைய சொற்கள் எனவும் பரிமேலழகர் குறிப்பிடுகின்றனர். ஊழை நினைத்தால் சிலப்பதிகாரம் நினைவுக்கு வராமலிருப்பது அரிது. ஊழின் வலியை வற்புறுத்துவதற்கென்றே எழுதப்பட்ட காப்பியமாகக்கூட அதனைக் கருதலாம். இப்பிறப்பிலே யாதொரு தீங்கும் செய்யாத கோவலன், கள்வன் எனக் கருதப்பட்டுக் கொல்லப்படுகிறான். முற்பிறப்பிலே கோவலன் குற்றமற்ற ஒருவன் சொல்லப்படுவதற்குக் காரணமாய் இருந்தான். அத்தீவினையின் பலனையே இப்பிறப்பிலே அவன் அனுபவிக்கின்றான். கன்மம் என்பதும் ஊழ் என்பதும் இதுதான்.

2) ஊழும் முயற்சியும்
இப்பிறப்பிலே நமக்கு நிகழ்வன யாவும் முற்பிறப்பிலேயே விதிக்கபட்டுவிட்டன் என்றல் நாமாக முயன்று செய்வதற்கென எதுவுமில்லை. நாம் செய்வது, செய்யாமலிருப்பது எல்லாம் முன்வினைப்பயனானால், வாழ்வில் ஊக்கம், முயற்சி, முன்னேற்றம் ஆகியவற்றுக்கு இடம் எங்கே என்ற வினா எழலாம். “விதியை நம்பாதவன் தான் தமிழன். விதியை நம்பினால் முயற்சிக்கு இடமில்லை” என்று இன்று சிலர் பிர்சங்கங்கள் செய்து திரிகின்றார்கள். இது விதி என்பது என்ன என்று சரியாக விளங்கிக்கொள்ளாமையால் ஏற்படும் அநர்த்தம். ஒவ்வொரு முயற்சிக்கும் ஏற்ற பலன் நிச்சயம் கிடைத்தே தீரும் என்பதே விதி என்ற சொல்லுக்குக் கருத்து. எனவே விதையை நம்பினால் தான் முயற்சிக்கு இடமுண்டு. நம்பாவிட்டால் தான் இடமில்லை. பழவினை பயனை நுகரும்போது நமது முயற்சிக்கும் இடமுண்டு என்பதைக் காலஞ்சென்ற சிவபாதசுந்தரம் அவர்கள் ஒரு சிறு உதாரணம் மூலம் விளக்கியுள்ளார். பழவினையின் பயன், ஒருவன் கடன்பட்டிருத்தலை ஒத்தது. தொடக்கத்தில் அவனுடைய உழைப்பிலே பெரும்பகுதி அவனுடைய பழைய கடனைத் தீர்ப்பதிலேயே செலவாகிவிடும். தனது உழைப்பு முழுதும் கடனை அடைப்பதிலேயே செலவாகிவிடுகிறது என்று அவன் உழைக்காமல் இருக்கலமா? அங்ஙனம் இருப்பின், அவனுடைய கடன் மேலும் மேலும் பெருகும். அங்ஙமன்றி அவன் உழைக்கத் தொடங்கினால் எவ்வளவு அதிகம் உழைக்கிறானோ அவ்வளவுக்கு அவனுடைய கடனும் குறையும். பின், பணத்தை சேர்க்கவும் இடமுண்டு. அது போலவே, ஊழினால் துன்பப்படுகிறவன் முயற்சி செய்யாமலிருந்தால் இன்னும் அதிகத் துன்பத்துக்கு ஆளாவான். முயற்சி செய்தால் அதற்கேற்ப அவனது துன்பம் குறையும். 

நமது வாழ்வை ஒரு “பிறிட்ஜ்” விளையாட்டுக்கு ஒப்பிடுகிறார் பேராசிரியர் ராதாகிருஷ்ணன். இவ்விளையாட்டிலே நமக்குக் கிடைக்கும் சீட்டுகளைப்போல நமது பழவினையை வைத்துக்கொள்ளலாம். இச்சீட்டுகளை நாம் நம் விருப்பப்படி தெரிந்தெடுப்பதில்லை. சீட்டுகளைத் தெரிந்தெடுக்க நமக்கு உரிமை இல்லாவிடினும், அச்சீட்டுகளைக்கொண்டு வெற்றியோ, தோல்வியோ ஈட்டும் வாய்ப்பு நமக்கு உண்டு. இதைப் போலவே, பழவினையைத் தெரிந்தெடுக்க அதிகாரம் இல்லாவிடினும், அதனை வைத்துக்கொண்டு மேலே ஆக்குவதோ அழிப்பதோ யாவும் நம் கையிலேயே உள்ளது. 

பரிமேலழகர் உரை
ஊழையும் உப்பக்கம் காண்பர் - பயனை விலக்குவதாய ஊழினையும் புறங்காண்பர்; உலைவு இன்றித் தாழாது உஞற்றுபவர் - அவ்விலக்கிற்கு இளையாது வினையைத் தாழ்வற முயல்வார்.

விளக்கம்
(தாழ்வறுதல் - சூழ்ச்சியினும் வலி முதலிய அறிதலினும் செயலினும் குற்றம் அறுதல். ஊழ் ஒருகாலாக இருகாலாக அல்லது விலக்கலாகாமையின் , பலகால் முயல்வார் பயன் எய்துவர் என்பார், 'உப்பக்கம் காண்பர்' என்றார்.தெய்வத்தான் இடுக்கண் வரினும் முயற்சி விடற்பாலதன்று என்பது இவை மூன்று பாட்டானும் கூறப்பட்டது.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
உலைவு இன்றித் தாழாது உஞற்றுபவர் -தளர்ச்சியின்றித் தாழ்வற விடாது முயல்பவர்; ஊழையும் உப்பக்கங் காண்பர்-வெல்வதற்கரிய ஊழையும் வென்றுவிடுவர்.

"ஊழிற் பெருவலி யாவுள மற்றொன்று
சூழினுந் தான்முந் துறும்."

(குறள். 380)

என்று முன்னரே திட்டவட்டமாகச் சொல்லிவிட்டமையால், இங்கு 'ஊழையும் உப்பக்கங் காண்பர்' என்பது எதிர்மறையும்மை கொண்டதே; அல்லது ஊழென்று தவறாக மக்களாற் கருதப்பட்டதை வெல்வதே. இதனால், திருவள்ளுவர் முன்னுக்குப் பின் முரண்படக் கூறினாரென்று இம்மியுங் கருதற்க. முந்தின குறளையே சற்று வலியுறுத்தி விடாமுயற்சியாளரை ஊக்கினதாகவே கொள்க.

உப்பக்கம் பின்பக்கம் அல்லது முதுகு. உப்பக்கங்காணுதல் புறங்காணுதல், அதாவது வெல்லுதல். தாழ்வறுதலாவது சூழ்ச்சியிலும் வலிமுதலியன வறிதலிலும் வினைசெய்வதிலுங் குற்றங் குறையின்மை. பல முறை தவறியபின் ஒரு வினையில் வெற்றி பெறுவதும் உயிரொடுங்கியிருந்தவர் இடுகாட்டிற் புதைக்கும் போது உட்செலுத்திய மருந்தால் மீண்டும் எழுந்து இயங்குவதும், தவறாகக் கணிக்கப்பட்ட பிறப்பியத்தில் (சாதகத்தில்) குறித்த காலங் கடந்து ஒருவர் வாழ்வதும், விடாமுயற்சியின் விளைவும் அறியாமையின் நீக்கமுமேயன்றி ஊழைவென்றதாகா. ஊழை ஒருவரும் வெல்ல முடியாது. வெல்லப்படுவது ஊழாகாது. "பணத்தைக் கண்டாற் பிணமும் வாயைத்திறக்கும்" என்னும் பழமொழி பணத்தின் பெருமை உணர்த்துவது போன்றே, "ஊழையும் .......... உஞற்றுபவர்." என்னுங் குறளும் விடாமுயற்சியின் வலிமையை உணர்த்துகின்றதென அறிக. ஈரிடத்தும் உம்மை எதிர்மறை யென்றும் அறிக.

'சாத்தன் வருதற்கு முரியன்' என்பது 'வராமைக்கும் உரியன்' என்று பொருள்படுவது போன்றே, 'சாத்தன் வராமைக்கும் உரியன்' என்பது 'வருதற்கும் உரியன்' என்று பொருள்படுவதால், இவ்விரண்டும் எச்சவும்மைகளேயன்றி எதிர்மறையும்மையும் உடன்பாட்டும்மையும் என்றாகா. 'பிணமும் வாயைத்திறக்கும்.' 'ஊழையும் உப்பக்கங் காண்பர்' என மேற்காட்டியனவே உண்மையான எதிர்மறையென வுணர்க. இவை எச்சப் பொருளை அடிப்படையாகக் கொண்டனவேனும், பிணம் வாயைத்திறக்காது, ஊழை உப்பக்கங் காண முடியாது, என்னுங் குறிப்பின வாதலால், "பாஅல் புளிப்பினும் பகல் இருளினும்" (புறம், 2) என்பவைபோல எதிர்மறையும்மையேயாம். "எதிர்மறை யெச்சம் எதிர்மறை முடிபின" ( தொல்.எச்.31) என்றது ஏகார வோகாரங்கட்கேயன்றி உம்மைக்கன்று.

ஊழ் என்பதும் தெய்வ ஏற்பாடு என்பதும் ஒன்றேயாதலின், மாந்தன் முன்பு தவறு செய்து பின்பு திருத்திக் கொள்வது போல் இயற்கையான முற்றறிவுள்ள இறைவனுஞ் செய்யானென்றும் , அவன் அங்ஙனஞ் செய்ததாகக் கூறுவதெல்லாம் மாந்தன் கட்டுக் கதையும் தற்குறிப்பேற்றமுமே யென்றும், அறிந்து கொள்க.

"அன்றெழுதினவன் அழித்தெழுதான் ."
என்னும் பழமொழியும்,

"உறற்பால நீக்கம் உறுவர்க்கு மாகா
பெறற்பா லனையவும் அன்னவாம் மாரி
வறப்பிற் றருவாரு மில்லை யதனைச்
சிறப்பிற் றணிப்பாரு மில்."
என்னும் நாலடிச் செய்யுளும் (104) இங்கு நோக்கத்தக்கன.

மணக்குடவர் உரை
ஒரு வினையை மனத்திற் றளர்வு இன்றி நீட்டியாமல் முயலுமவர், பயன்படாமல் விலக்குகின்ற தீய வினையையும் முதுகு புறங்காண்பர். இஃது ஊழ்தன்னையும் வெல்வ ரென்றது.

மு.வ உரை
சோர்வு இல்லாமல் முயற்சியில் குறைவு இல்லாமல் முயல்கின்றவர்,(செயலுக்கு இடையூறாக வரும்)ஊழையும் ஒரு காலத்தில் தோல்வியுறச் செய்யும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனம் தளராமல் இடைவிடாது முயற்சி செய்பவர், விதியையும் புறமுதுகு காட்டக் காண்பர்.

Thirukkural - Management - Fate
Though Valluvar has written ten Kurals to educate his readers on the influence of fate in one's life, he has left the belief in the existence of fate to the readers themselves.  Valluvar's thought  in Kural 620 is contrary to the thoughts presented by him in the chapter 38 ‘Fate’ in Thiruhhural.

Those that strive undaunted  will see
The back of Fate itself.

A person with determination, persistence,  and relentless effort will defeat his fate that interferes with his life. Our relentless efforts can defeat our fate. Many people have fought against all odds to achieve significant feats in their lives. You can find thousands of them. Probably the quote, 'Winners never quit' is an offshoot of this thought.

தம்மிற் பெரியார் தமரா

குறள் 444
தம்மிற் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல்
வன்மையு ளெல்லாந் தலை. 
[பொருட்பால், அரசியல், பெரியாரைத் துணைக்கோடல்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தம்மிற் - தம்மை விட ஞானத்திலும், அறிவிலும், ஆற்றலிலும், அனுபவத்திலும்

பெரியார் -  பெரியவர்கள், மேன்மக்கள், சான்றோர்கள்; மூத்தோர்; சிறந்தோர்; ஞானியர்; அரசர்.

தமர் - உற்றார்; தமக்குவேண்டியவர்; சிறந்தோர்; வேலையாள்கள்; கருவியால்அமைத்ததுளை; துளையிடும்கருவி.

தமரா - தமர் - தாம் + அர் - தம்முடைய மக்கள், உறவினர் என்று எண்ணி

ஒழுகுதல் - நீர்பாய்தல்; நீர்ப்பொருள்சொட்டுதல்; ஓடுதல்; பரத்தல்; ஒழுங்குபடுதல்; நடத்தல்; நீளுதல்; வளர்தல்; போதல்; பெருகியோடுதல்.

வன்மையுள் - வன்மை - வலிமை; கடினம்; வன்சொல்; ஆற்றல்; வலாற்காரம்; சொல்அழுத்தம்; கோபம்; கருத்து; வல்லெழுத்து.

எல்லாம் - முழுதும்

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.
ளெல்லாந் தலை - எல்லாவற்றிலும் சிறந்தது / தலையானது

முழுப்பொருள் 
அறிவிலும்/ஞானத்திலும், ஆற்றலிலும், அனுபவத்திலும் தம்மை விட சிறந்தவர்கள், பெரியவர்கள், மேன்மக்கள், சான்றோர்கள் உடன் உறவு வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். அவர்களை நமது மக்கள், உறவினர் போன்று எண்ணி அவர்களுடன் பழக வேண்டும். அவர்களிடம் நன்கு பழகி, நல்லவற்றை கற்றுச் செயல்பட வேண்டும். அதற்காகவே ஒழுகுதல் என்று கூறியிருக்கிறார். ஒழுகுதல் என்பதற்கு வளர்தல், ஒழுங்குபடுதல் என்ற பொருள்களும் உண்டு.

ஆதலால் அப்படி நம்மை வளர்த்துக்கொள்ளும் பொழுது நாம் நல்வழியில் செல்ல முடியும், துன்பங்கள் வராது. துன்பங்கள் வந்தாலும் பெரியோர் துணைக்கொண்டால் அதில் இருந்து மீள பல வழி கிடைக்கும். அது மட்டும் இன்றி நாம் நமது அளவுகோல்களை உயர்த்திகொண்டு, நமது எல்லைகளை விரிவாக்கி, பலமடங்கு உயர்வாக செயலாற்ற முடியும்.

ஆதலால் பெரியோர் உடன் உறவு கொண்டு துணைக்கொள்ளும் பண்பானது வலிமையான பண்புகளிலேயே சிறந்ததாகும். அதனால் தான் அன்று அரசர்களால் திறம்பட பல செயலகளை தங்களது காலத்திலேயெ செயல்படுத்த முடிந்தது.

Nurturing Relationships என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்லலாம்.

மேலும்
தெரிந்துகொள்ளும்போது சலிப்பும் சோர்வும் உண்டு. நம் கல்விக்கூட வகுப்புகள் பெரும்பாலும் அப்படித்தான். ஆனால் அறிந்துகொள்ளுதல் ஒருபோதும் சோர்வோ சலிப்போ அளிப்பதில்லை. சொல்லப்போனால் மனித வாழ்க்கையிலேயே உச்சகட்ட இன்பம் என்றால் அறிதலின் இன்பம்தான். ஆகவேதான் உண்மையான குரு சீடனுக்கு அளிக்கும் ஆனந்தத்தை வேறெந்த மனிதரும் அளிப்பதில்லை என நம் மரபு சொல்கிறது.

மேலும்: 
சுற்றந்தழால் - நம் உறவினர்கள் மட்டுமல்ல. நம்மை சுற்றி உள்ளவர்கள் அனைவரும். (all stakeholders). நம்மைச் சுற்றி இருக்கிறவர்களிடம் இருந்து தேர்ந்து எடுத்து (நன்கு ஆராய்ந்து தேர்ந்து எடுத்து) நல்ல துணைவர்களை தேர்ந்து எடுத்து, எப்படி அவர்களிடம் உறவுகளை வளர்த்துக்கொள்வது.

நம்மை விட உயர்ந்தவர்களை தேர்ந்து எடுத்து, நாம் அவர்களோடு உறவு வைத்துக்கொள்ள முடிந்தால் சிறப்பு. பல மேலாளர்கள் தனது ஆணவத்தால் தன்னுடைய குழுவுடன் உறவுகளை ஒழுங்காக வளத்துக்கொள்வது கிடையாது. எப்படிக் குழுவை சமாளிப்பது என்று யோசிப்பத்தை நாம் அன்றாடும் பார்க்கலாம். ஆனால் உலகில் உள்ள மிகச்சிறந்த தலைவர்கள் (காந்தி, காமராஜார் போன்றோர்) தம்மை விட பல மடங்கு உயர்ந்தவர்களிடம் இணைந்து செயல்பட தயங்குவதில்லை. அப்படி தயங்காமல், அவர்களையும் நிர்வகிக்கிற நேரம் வரும்போழுது நம்முடைய தளத்திலிருந்து பல மடங்கு உயர்ந்து செயல்படுகிறோம். அப்பொழுதுத் தான் நமது எல்லைகளை தாண்டி செயலாற்ற முடியும். இல்லையேல் நாம் நம்மை ஒரு எல்லைக்குள் நின்றுவிடுகிறோம். அப்படிப்பட்ட பெரியோர்களிடம் உறவு வைத்துக்கொள்ளும் பொழுது நாம் வேறு ஒரு உயர்ந்தத்தளத்தில் செயலாற்றுவோம். 

இன்று தொழில் நுட்பம் நாம் எண்ணியதைவிட அளவுக்கதிகமாக வளர்ந்து இருக்கிறது. Google இருப்பதனால் உலகில் எல்லாவற்றையும் தெரிந்துக்கொள்ளலாம் என்றில்லை. பிறரின் துணை தேவையில்லை என்ற ஆணவம் கூடாது. 

இவ்வுலகில் எந்த ஒரு துறையாக இருப்பினும் அதில் சிறந்து விளங்குபவர், உதாரணமாக சொன்னால் சச்சின் டெண்டுல்கர் (cricket), சுந்தர் பிச்சை(google ceo), பில் கேட்ஸ் (microsoft ceo), எம்.எஸ்.சுப்புலக்‌ஷ்மி (carnatic singer), சஞ்சய் சுப்ரமணியம் (carnatic singer) போன்ற பலர் அவர்களை விட பெரியவர்களை ஆசிரியராக கருதினர்.  தொடர்ந்து கற்றுக்கொண்டே இருந்தனர். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு செயல்புரிந்த அறிவுரையாளர் Mentor தேவை. 

நாம் நேரடியாக பலவற்றை பயிற்சிகள் மூலம் கற்கலாம் அல்லது அனுபவம் மூலமாக கற்கலாம். ஆனால் எல்லாவற்றை துவக்கத்தில் இருந்து செய்துப்பார்த்து கற்பதை காட்டிலும் பெரியோர்களிடம் இருந்து கற்பது நன்று. Do not reinvent the wheel என்று ஆங்கிலத்தில் கூறுவார்கள். நாம் புதிதாகப் பாதை அமைப்பதை விட ஏற்கனவே போடப்பட்டப் பாதையில் செல்வது சுலபம்தானே!

“நாம் செல்லும் பாதை சரிதானா? எடுக்கும் முடிவுகள் சரியா? பிரச்சினைகள் வரும்போது எப்படி எதிர்கொள்வது? நாம் செய்யும் செயல்களில் ஏதேனும் மாற்றங்கள் தேவையா?” என்று நமது Mentorஐ கேட்கலாம். இதன் மூலம் நாம் நம் லட்சியத்தை நோக்கி மிக உற்சாகத்துடன் செல்லலாம்! நமக்கு வழிகாட்டிகள் தேவை. அவர்கள் எங்கு வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம். நம்மைச் சுற்றி, நம் வீட்டில், நம் நண்பர்கள் குழுவில், நம் உறவினர்களில், நம் துறையில் வெற்றி பெற்றவர்கள் என்று எங்கு வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம். அப்படிப்பட்டவர்களை நாம் தெரிந்து கொண்டு அவர்களுடன் பழகி நல்லவற்றைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். அவர்களின் அனுபவம் மற்றும் அறிவினால் நாம் சோதனைகளை எப்படிக் கடந்து நம் இலக்கை அடைவது என்று நமக்குப் புரிய வைப்பார்கள்.

Mentor என்பவர் வெறுமென எப்படிச் செய்வது என்று சொல்லாமல் நம்மை உயர்த்துபவராக இருப்பதும் அவசியம். Bar-Raiser என்று நிர்வாகங்களில் கூறுவார்கள் (Amazon  போன்ற நிர்வாகங்களில் ஒரு நபரை 10 பேர் நேர்காணல் செய்வார்கள். அதில் ஒருவர் Bar Raiser. அந்த Bar Raiser வேலை என்னவென்றால், புதிதாய் வேலைக்கு எடுக்கப்போகும் ஆள், ஏற்கனவே நிர்வாகத்தில் இருப்பவரை விட குறிப்பிட்ட அளவு திறனும் தகுதியும் அதிகம் இருக்க வேண்டும். Bar-Raiser என்பவர் நம்முடைய இலட்சியங்களையும், சிந்தனைகளையும் உயர்த்துவார். நமது குறிக்கோள்களை (Goal) உயர்த்துவார். நம்மை நமது சொகுசான சுலபாமான வசதியான இடத்தில் இருக்க விடமாட்டார். நமக்கு புது புது சவால்களை கொடுத்து நம்மை முன்னேற்றுவார். 

நமது தந்தை தாய் நல்ல நினைப்பார்கள். ஆனால் அவர்களின் உலகம் சிறியதாக இருக்கவே வாய்ப்புகள் அதிகம். அதுவே ஒரு அல்லது சில பல பெரியோர்களை (mentor) துணையாகக்கொண்டாள் நமக்கு விஸ்தாரமான (அகலமான) பார்வையும் ஆழ்ந்தப் புரிதலும் கிடைக்கும். மேலும், பெரும்பான்மையான தந்தை தாய் மார்கள் நாம் ஒரு நல்ல நிலையில் இருந்தால் சந்தோஷபடுவார்கள். அதிலேயே நிறைவுக்கொள்வார்கள். ஆனால் Mentor என்பவர் தன்னுடைய நிலையை ஒரு பொறுப்பாக எடுத்துக்கொண்டு நம்மை முன்னேற்ற முனைப்பைத்தருவார்.

உதாரணம்: 
காமராஜர் அவர்கள் பள்ளிக்கூட கல்வி கூட இல்லாமல், செல்வமும் இல்லாமல், குடும்பப் பின்னனியும் இல்லாமல் எப்படி அவரால் அவ்வளவு உயர்ந்த பதவிக்கு வர முடிந்தது ? தனது நாற்பது வயதிற்கு முன்னாலேயே தமிழ்நாட்டில் இருக்கக்கூடிய அத்தனை காங்கிரஸ் தொண்டர்கள் தலைவர்கள் என் எல்லோருடனும் ஆழமான உறவு வைத்து இருந்தார். பேர் சொல்லி அழைத்து தெரிந்துக்கொள்ளும் அளவிற்கு ஆழமான உறவை வளர்த்துக்கொண்டு உள்ளார்.  அவரிடம் இருந்து குறைகளையெல்லாம் தாண்டி ராஜாஜி போன்றோர்களுடன் இணைந்து அவர்களுக்கு இணையாக செயல்பட முடிந்தது என்றால் அந்த உறவுகள் தான் காரணம்.










காந்தி தென் ஆப்ரிக்காவில் உண்ணாவிரதம் இருந்தபோதிலும் அது இந்தியாவில் தெரியப் படும் அளவிற்கு இருந்தது என்றால் அதற்கு உறவுகள் தான் காரணம். காந்தி அவர்கள் ப்ரிடிஷ் அரசிடம் விடுதலைக்கு போட்டியிட்டாலும் எதிர் அணியில் உள்ளவர்களிடமும் ஆழமான உறவு வைத்து தனது கருத்துக்களை அவர்கள் புரிந்துக்கொள்ளும் அளவிற்கு. அம்பேத்தகருடன் மனதார ஆத்மாத்தமார்கா உரையாடி, செவி சாய்த்த ஒரே தலைவர் காந்தி. அதனால் தான் சுதந்திர இந்தியாவின் அரசியல் சாசனத்தை வடிவமைக்கும் பொறுப்பை அம்பேத்தகார் பெற்றார். பின்பு நேருவும் காந்தி தேர்ந்து எடுத்த தலைவர் அம்பேத்தகார் என்பதனால் காந்தி இறந்தப்பிறகும் அம்பேத்தகர் முன்வைத்த பல அரசியல் சாசனங்களை முதல் முயற்சியில் முடியாவிட்டாலும் ஒரு குறிப்பிட காலக்கட்டத்திற்குள் நிறைவேற்றினார். 










மேலும்: அஷோக்

“கற்றல் வழியாக உருவாகும் உறவே இவ்வுலகில் இதுவரை மானுடர் ஒருவருக்கொருவர் உருவாக்கிக் கொள்ளும் உறவுகளில் மகத்தானது. பெற்றோர், துணைவி, குடும்பம் என உருவாகும் எல்லா உறவும் இரண்டாம்நிலையில் உள்ளதே. இன்று சாக்ரடீஸ் பிளேட்டோ அரிஸ்டாடில் என்றே நாம் அறிகிறோம். அவர்களின் பெற்றோரை அல்ல.”

இது ஏன் இவ்வாறு இருந்துகொண்டிருக்கிறது? மனிதனுக்குள் அறிதலுக்கான பெரும்விழைவு உள்ளே பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. அறிதலின்போது மட்டுமே அவன் அடையும் நிகரற்ற இன்பம் ஒன்று உண்டு. அறிவின்பமே மனிதனை விலங்குகளில் இருந்து பிரித்தது. மானுடக்கலாச்சாரமே அவ்வாறு உருவானதுதான். அந்த அடிப்படை இல்லையேல் மானுடமே இல்லை. இங்கே மானுடம் இவ்வண்ணம் திகழ்வதற்கான ஆணை அறிவின்பம் எனும் வடிவில் மானுடனுக்குள் என்றோ எவ்விதமோ வந்து சேர்ந்தது

அந்த அறிவின்பத்தால்தான் ஆசிரியனும் மாணவனும் இணைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். இப்புவியில் இருக்கும் முதன்மையான விசை ஒன்றால் அவர்களின் உறவு நிகழ்கிறது. பிறப்புத்தொடர்ச்சியை உருவாக்கும் பொருட்டு மானுடனுள் பொறிக்கப்பட்டுள்ள காமமும், குழந்தைப்பற்றும், தன்னலமும் எல்லாமே அதற்கு அடுத்த நிலையில் இருப்பவைதான்.

ஆசிரியனுக்கு அடுத்த உயர்படியில் இருப்பது தெய்வம் மட்டுமே. தெய்வம் எனும்போது பிரபஞ்சசாரமான ஒன்று எனக் கொள்ளலாம். இங்கனைத்திலும் நாம் உணரும் ஒன்று. ஒரு மலருடன், காலையொளியுடன், விரிவானுடன், நதியுடன் நம்மை இணைக்கும் பேருணர்வாக அது நம்மில் நிகழ்கிறது. நம்மை கடந்து நாம் அறியும் ஒன்று.

எழுத்தாளனை ஆசிரியன் என்றே நம் மரபு சொல்லிவருகிறது. இலக்கியம் எப்படி எந்நிலையில் நிகழ்ந்தாலும் கற்பித்தல் என்னும் அடிப்படையை விட்டு அது விலகவே முடியாது. ஆனால் இலக்கியம் கற்பிக்கும் விதம் வேறு. அவ்வகையிலேயே பிற ஞானங்களில் இருந்து அது வேறுபடுகிறது. பிற ஞானங்களை அளிக்கும் ஆசிரியர்கள் போதனை வழியாக கற்பிக்கிறார்கள். அவர்கள் கடந்து சென்றவற்றை நமக்கு அளிக்கிறார்கள். அவர்கள் கற்பிப்பனவற்றில் இருந்து வெளியே அவர்கள் இருக்கிறார்கள்.

இலக்கியம் போதிப்பதில்லை, அது ஒரு வாழ்க்கையை உருவாக்கிக் காட்டி அதை வாசகன் வாழச்செய்கிறது. வாசகன் கற்பன அனைத்தும் அவனே வாழ்ந்து அறிவன. ஆகவே அவை அவனுடைய ஞானங்களே. புனைவிலக்கியத்தை எழுதுபவனை அவ்வெழுத்தினுள் நாம் கண்டடைகிறோம். அவனுடன் வாழ்கிறோம். ஆகவே அவனும் நம்முடன் ஓர் உரையாடலில் இருப்பதாக எண்ணுகிறோம். கற்பிக்கும் ஆசிரியனிடம் உருவாகும் மதிப்பு மிக்க விலகல் பலசமயம் இலக்கிய ஆசிரியனிடம் உருவாவதில்லை. அணுக்கமும் நெகிழ்வுமான உறவே உருவாகிறது. நம் துயரங்களைப் பகிர்ந்துகொண்ட, நம் இன்பங்களில் உடனிருந்த, நம்முடன் வாழ்ந்த ஒருவருடன் நாம் கொள்ளும் உறவு போன்றது அது.

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)

நல்லவரைப் பெரியாரைத் துணையாய்க் கொண்டு
நடப்பவர்க்குத் துன்பங்கள் வந்த போதும்
வல்லவராய் அதை மாற்ற வழிகள் சொல்லி
வகைப்படுத்தி தொகைப்படுத்தி வாழ வைப்பார்
அல்லவராய் அவர் தம்மை விட்டு விட்டால்
ஆயிரம் பேர் பகையை விடத் தீமை அது
நல்லவரைப் பெரியவரைத் துணையாய்க் கொள்ளல்
நலம் பயக்கும் வலிமை தரும் உணர்வீர் நன்கு

குறள்
உற்ற நோய் நீக்கி உறாஅமை முற்காக்கும்
பெற்றியார்ப் பேணிக் கொளல்

பல்லார் பகை கொளலின் பத்தடுத்த தீமைத்தே
நல்லார் தொடர் கை விடல்

தம்மிற் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல்
வன்மையுளெல்லாம் தலை

“ஆசிரியரின் பெருங்கருணைக்கு இணை நிற்பது தெய்வங்களின் கருணை மட்டுமே. நம் எளிமையை எண்ணி நாம் அஞ்ச வேண்டியதில்லை. நம்மில் ஆணவமும் சிறுமையும் மட்டும் இல்லாதிருக்கும்படி பார்த்துக்கொண்டால் போதும். சிறு கோழிக்குஞ்சை செம்பருந்து பற்றிச்செல்வதுபோல நம்மை இப்புவியிலிருந்து தேடி வந்து பற்றிச் சென்று மலைமுடியில் அமர்த்துவார்கள். அன்னைமடியில் என அவர் அருகே நாம் அமரலாம்” என்றா


பரிமேலழகர் உரை
தம்மின் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல் - அறிவு முதலியவற்றால் தம்மின் மிக்கார் தமக்குச் சிறந்தாராகத் தாம் அவர் வழிநின்று ஒழுகுதல்; வன்மையுள் எல்லாம் தலை - அரசர்க்கு. எல்லா வலி உடைமையினும் தலை. 

விளக்கம் 
(பொருள், படை, அரண்களான்ஆய வலியினும் இத் துணைவலி சிறந்தது என்றது, இவர் அவற்றான் நீக்கப்படாத தெய்வத்துன்பம் முதலியனவும் நீக்குதற்கு உரியர் ஆகலின்.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தம்மின் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல் -அறிவு முதலியவற்றால் தம்மினும் பெரியவர் தமக்குத் துணைவராமாறு அவர் வழிநின் றொழுகுதல்; வன்மையுள் எல்லாம் தலை -அரசர்க்குரிய வலிமைக ளெல்லாவற்றுள்ளுந் தலையானதாம்.

படை, அரண், பொருள், நட்பு முதலிய வலிமைகளால் நீக்கப் படாத தெய்வத்துன்பங்களை நீக்குதற்கும், அடையப்பெறாத வெற்றியை அடைதற்கும், உதவும் பெரியார் துணை அவ்வலிமைகளினுஞ் சிறந்தது என்பதாம்.

மணக்குடவர் உரை
தம்மின் மிக்க அறிவுடையார் தமக்குத் தமராக ஒழுகுதல், வலியானவை யெல்லாவற்றினும் தலையான வலி. 

மு.வரதராசனார் உரை
தம்மைவிட (அறிவு முதலியவற்றால் ) பெரியவர் தமக்குச் சுற்றத்தராகுமாறு நடத்தல், வல்லமை எல்லாவற்றிலும் சிறந்ததாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறிவு முதலியவற்றால் தம்மைக் காட்டிலும் சிறந்த துறை அறிவுடையவரைத் தமக்கு உரியவராகக் கொண்டு, அவர் காட்டும் வழியில் நடப்பது, வலிமையுள் எல்லாம் முதன்மை ஆனதாகும்.

Thirukkural - Management - Mentoring
The greatest strength for a young person is to associate himself with people who are more knowledgeable than he is, confirms Kural 444.

The great strength is kinship 
With one greater.

A confident leader chooses people who know more so that he can learn more. Whereas an insecure person avoids people who know more than what he knows as they become threats to his power and position. Unfortunately, we are confident in the company of people who know less than we know. Always associating with people who know less than you know may not make you more knowledgeable. Associating with knowledgeable people and following the directions shown by them are the two most important essentials for one's personal and professional growth.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
We should nurture relationships with older, experienced and wiser people because they would mentor us with their knowledge and experience and guide us in the right direction. Such nurtured relationships are one of the biggest strengths we can have.

Questions that I ask to the kid
What is one of the biggest asset/strength/tool we can have?