கற்க கசடறக் கற்பவை

திருக்குறள் 391

கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின்

நிற்க அதற்குத் தக

[பொருட்பால், அரசியல், கல்வி]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

கற்க - கற்றல்; படித்தல்; பயிலுதல்

கற்க - கற்கத் தகும் நூல்களைப் கற்க

கசடு - குற்றம்; அழுக்கு; மாசு; தழும்பு; ஐயம்திரிபுகளாகியகுற்றங்கள்; வடு; அடிமண்டி; குறைவு; பிழை

அற - அல்லாமல் கற்க

கற்பவை - நூல்களில் இருந்து கற்றவை, கற்ற அறங்கள்

கற்றபின் - கற்ற பிறகு

நிற்க - நடக்க வேண்டும், பயில வேண்டும்

அதற்குத் தக - அதற்குத் தகுந்தார்ப்போல்

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் பிறந்து இறந்தோம் என்றால் இவ்வாழ்விற்கு ஏதாவது அர்த்தம் உண்டோ? இல்லை என்பதே பதில். வாழ்வின் மெய்ப்பொருள் கண்டு வீடு அடைவதே வாழ்வின் சிறப்பாகும். அத்தகைய மெய்ப்பொருளை அறிய நாம் பல நூல்களை கற்க வேண்டும்.  இந்த உலகில் பிறந்துவிட்டால் கற்றுக்கொண்டே இருத்தல் வேண்டும். ஆகவே தான் ”கற்க” என்று கட்டளையாக கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். [குறள் 356: கற்றீண்டு மெய்ப்பொருள் கண்டார் என்பதை நினைவில் கொள்க].

நாம் பல நூல்களை கற்றாலும் அவற்றை முறையாக கற்க வேண்டும். ஒரு ஆசான் அல்லது சான்றோரின் உதவியுடன் கற்றுக்கொள்ளுதல் உதவியாக இருக்கும். இங்கே நம்மிடம் இருக்கும் ஐயங்களை (கசடுகள்) நீக்கும் அளவிற்கு கற்தல் வேண்டும். நாளை நம்மை யாராவது வந்து உதவி கேட்டால் அவரிடம் இருக்கும் எத்தகைய ஐயங்களையும் களையும் அளவிற்கு கற்தல் வேண்டும். [குறள் 353: ஐயத்தின் நீங்கித் தெளிந்தார்க்கு என்பதை நினைவில் கொள்க].

பாலில் கொஞ்சம் மோர் ஊற்றி உறையவிட்டல் அது தன் நிலையை மாற்றித் தயிராகிவிடுகிறது. அதை நாம் கெட்டுப்போன பால் என்று சொல்லுவதில்லை. உறைந்த தயிரை கடைந்தால் மோரும் ஆகும். அப்பொழுது வெண்ணெய் மேலே மிதக்கிறது. வெண்ணையை காச்சினால் (உருக்கி காச்சினால்) நெய் கிடைக்கும். அப்படி உருக்கிய நெய்யின் அடியில் கசடுகள் இருக்கும். ஆதலால் பாலில் இருந்து நெய்யை பிரித்து எடுக்க நாம் பலவற்றை பிரித்து எடுக்க வேண்டும். அதுப்போலவே கற்றலும், நமது ஐயங்களை பிரித்து எடுத்து நீக்க வேண்டும்.

இப்படி கற்றால் நம்மிடம் இருக்கும் அறிவு சிறப்பானதாக அமையும். ஆனால் அப்படி கற்பதனால் மட்டும் என்ன பயன்? ஒன்றுமில்லை. அது அகந்தைக்கே வழி வகுக்கும். அந்த நூல்கள் சொன்ன அறம் படி வாழ்க்கையை வாழ்தலே அவ்வறிவிற்கு சிறப்பாகும். அதுவே படித்தவருக்கும் சிறப்பாகும். அப்படி கற்ற அறம் படி வாழ்தலே மெய்ப்பொருள் உணர்ந்து வீடு அடைய உதவும்.

வாழ்வில் எதைவேண்டுமானாலும் கற்கலாமா? இல்லை என்பதே பதில். வாழ்வின் கால அளவு மிக சிறியது. ”நிற்க அதற்கு தக” என்று கூறுகிறார். பிறர் நம்மை சான்றோன் என்று கூறும் அளவிற்கு நிற்க (வாழ) வேண்டும். அதற்கு தேவையான அறிவு தரும் நூல்களை கற்தல் வேண்டும். அதனால் தான் கற்றதை மறவாதே அதன்படி நில் (வாழ்) என்பதனை ”பொச்சாவமை” அதிகாரத்தில் கூறியுள்ளார்
“குறள் 538

புகழ்ந்தவை போற்றிச் செயல்வேண்டும் செய்யாது

இகழ்ந்தார்க்கு எழுமையும் இல்”

உதாரணமாக உடற்பயிற்சி செய்வது நல்லது, அதனை எப்படி செய்யவேண்டும் செய்யக்கூடாது என்று ஐயமற கற்றப்பின்பு அதனை செய்யவில்லை என்றால் கற்றதனால் என்ன பயன்? அதனை கடைப்பிடித்தால் தான் பயன். அதேப்போல் ஒருவர் பலபலக்கபட்ட அரிசி (polished rice) அதீத மாவு சத்துக்கொண்டாது (refined carbohydrates), சர்க்கரை உடம்பில் தேவைக்கு அதிகமான பசியை தூண்டக்கூடிய தன்மைக்கொண்ட அம்மிலம் (chemical) உடம்புக்கு கேடுவிளைவிப்பது என்று அறிந்துக்கொண்டப்பிறகும் அவற்றை முற்றிலும் நிராகரிக்கவிட்டாலும் குறைந்தது  அவற்றின் உட்கொள் அளவை குறைக்கவில்லை என்றால் கற்றதனால் என்னப்பயன்?

மேலும் எல்லா பொதுக்கல்வியும் சராசரி ஞானத்தையே அளிக்கின்றன. தற்கல்வி மட்டுமே தனியான ஞானத்தை அளிக்கிறது. தற்கல்வி என்பது பொதுக்கல்விக்கு மேலதிகமாகவே கற்கப்படும். ஒருவரின் பள்ளிப்படிப்பு பட்டப்படிப்பு படிப்பது பொதுக்கல்வி. ஒரு குருவிடமிருந்து அல்லது நீங்களே முயன்று பலவற்றை கற்றுக்கொள்வது தற்கல்வி. பொதுக்கல்வி பெற்று அதன் மேல் கூடுதல் தேடல்கொண்டுதான் நாம் தற்கல்வியைச் சென்றடைகிறோம்.

நாலடியார் (135) பாடலொன்று, கற்றலின் சிறப்பை இவ்வாறு கூறுகிறது.

“கல்வி கரையில கற்பவர் நாள் சில

மெல்ல நினைப்பிற் பிணிபல – தெள்ளிதின்

ஆராய்ந் தமைவுடைய கற்பவே நீரொழியப்

பாலூண் குருகிற் றெரிந்து”

அறநெறிச் சாரப்பாடல் (141) கற்றலின் பெருமையை இவ்வாறு கூறுகிறது.

“எப்பிறப் பாயினும் ஏமாப் பொருவதற்கு

மக்கட் பிறப்பில் பிறிதில்லை – அப்பிறப்பில்

கற்றலும் கற்றவை கேட்டலும் கேட்டதன்கண்

நிற்றலும் கூடப் பெறின்”

மேலும்: அஷோக் உரை

கல்லாப் பிழை சொல்லாப் பிழை நில்லாப் பிழை (நன்றி: ஜெயமோகன் / பொன்னியின் செல்வன் டீசர் வெளியிடு உரை @2:20)

1) கல்லாப் பிழை - நாம் நமது முன்னோர்கள் பெருமையை, வரலாற்றைப் கற்க வேண்டும். கற்கவில்லையென்றால் அது கல்லாப் பிழை. 

2) சொல்லாப் பிழை - நாம் நமது முன்னோர்கள் பெருமையைப் பற்றி வரலாற்றைப் பற்றி அடுத்த தலைமுறையினர்க்கு சொல்ல வேண்டும். அப்படி பெருமைகளை எடுத்துச் சொல்லவில்லையென்றால் அது சொல்லாப் பிழை

3) நில்லாப் பிழை - நாம் கற்றவற்றில் இருந்து அதற்கேற்ப நடக்கவில்லை என்றால், நமது முன்னோர்களின் பெருமையடைய காரணமாய் இருந்த வழி நிற்கவில்லையென்றால் அது நில்லாப் பிழை

நோயின்றி வாழமுடியாதா? - மூ.இராமகிருட்டிணன். தமிழ்நாட்டின் முதல் இயற்கை வாழ்வியல் விஞ்ஞானி. உலக நல்வாழ்வு ஆசிரமம், சிவசைலம்

மூளையின் செரியாமை

நமது உடலால் அல்லது செரிமான உறுப்புகளால் எவ்வளவு செரிக்க முடியுமோ அவ்வளவு நாம் உண்பதில்லை. ஒருநாளும் அளவறிந்து உண்பதில்லை. நமக்கு அளவு தெரியவும் தெரியாது. 

அளவறியாமல் உண்பதினாலே நாம் பிணிகளால் பின்னப்படுவது போல நாம் அளவறிந்து படிப்பதும், கேட்பதும், சிந்திப்பதும் இல்லை. நம்முடைய மூளையாலும், மனதாலும் எவ்வளவு வாங்கி செரிக்க முடியுமோ அந்த அளவுக்கு மூளைக்கு வேலை, செய்தி கொடுப்பதில்லை.

வயிற்றுக்கு எப்படி செரிக்க முடியாத அளவுக்கு உணவு கொடுத்து வயிற்றையும், உடலையும் கெடுக்கிறோமே அது போல மனதிற்கும் செரிக்க முடியாத அளவிற்கு செய்திகளை கொண்டு போய்க் கொட்டிக் கொண்டே இருக்கிறோம். எவ்வளவுதான் செரிக்க முடியும் நம் மனதால். அளவு நமக்குத் தெரியாது. வயிற்றுக்கே தெரியவில்லை என்றால் மனதிற்கு எப்படித் தெரியும்?

எப்படி வயிற்றில் செரிக்கா விட்டால் பேதி ஆகிறதோ, வாந்தி ஆகிறதோ அது போல மூளை செரிக்காவிட்டால் அவன் பேசிக் கொண்ஏ இருப்பான். எதையாவது எழுதிக் கொண்டே இருப்பான். அப்புறம் பைத்தியமாகத் திரிவான். பைத்தியம் என்பது வேறொன்றும் இல்லை. மூளையின் செரியாமையினால் ஏற்பட்ட ஒரு எதிர் விளைவு. 

மனதின் உள்வாங்கும் சக்திக்கேற்ப சரியான அளவு செய்திகளை, சிந்தனைகளை அளிக்க வேண்டும். வள்ளுவரும் கசடற கற்க, அதை அளவோடு கற்க, கற்றபின் எவ்வளவு உண்ணால் நிற்க முடியுமோ அதற்கேற்ப கற்க. கற்றலிலும் எந்த அளவிற்கு நம்மால் பின்பற்ற முடியுமோ அந்த அளவிற்குக் கற்க என்று வைத்துவிட்டால் படிக்க வேண்டிய நூல்கள் எவ்வளவு இருக்கும்? தெளிவான சிந்தனை ஒன்று இருந்தது என்றால் அவன் படிக்க வேண்டிய வேலையே இருக்காது. நாமே நூலாக மாறுகிறோம். ஆசிரியராக மாறுகிறோம். செயலாக மாறுகிறோம்.

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது , அவ்வரசன் தான் கற்றற்குரிய நூல்களைக் கற்றல் , அவையாவன , அறநூலும் , நீதிநூலும் , யானை குதிரை தேர்படைக்கலம் என்ற இவற்றின் நூல்களும் முதலாயின . அரசன் அறிவுடையன் ஆயக்கால் தன்னுயிர்க்கே அன்றி மன்னுயிர்க்கும் பயன்படுதல் நோக்கி , இஃது அரசியலுள் வைக்கப்பட்டதாயினும் பொதுப்படக் கூறுகின்றார் . மேல் ' தூங்காமை கல்வி ' (குறள் . 383 ) எனத் தோற்றுவாய் செய்த மாட்சியை விரித்துக் கூறுகின்றமையின் , இஃது இறை மாட்சியின் பின் வைக்கப்பட்டது .]

கற்பவை கசடு அறக் கற்க - ஒருவன் கற்கப்படு நூல்களைப் பழுதறக் கற்க, கற்றபின் அதற்குத் தக நிற்க - அங்ஙனம் கற்றால், அக்கல்விக்குத் தக அவை சொல்லுகின்ற நெறிக்கண்ணே நிற்க. ('கற்பவை' என்றதனான், அறம் பொருள் இன்பம் வீடு என்னும் உறுதிப்பொருள் உணர்த்துவன அன்றிப் பிற பொருள் உணர்த்துவன, சின்னாள் பல்பிணிச் சிற்றறிவினர்க்கு ஆகா என்பது பெற்றாம். கசடறக் கற்றலாவது: விபரீத ஐயங்களை நீக்கி மெய்ப்பொருளை நல்லோர் பலருடனும் பலகாலும் பயிறல். நிற்றலாவது: இல்வாழ்வுழிக் 'கருமமும் உள்படாப் போகமும் துவ்வாத், தருமமும் தக்கார்க்கே செய்தலினும் (நாலடி. 250)துறந்துழித் தவத்தான் மெய் உணர்ந்து அவா அறுத்தலினும் வழுவாமை. சிறப்புடை மகற்காயின்கற்றல் வேண்டும் என்பதூஉம், அவனால் கற்கப்படும்நூல்களும், அவற்றைக் கற்குமாறும், கற்றதனால் பயனும்இதனாற் கூறப்பட்டன.).

மணக்குடவர் உரை

கற்கப்படுவனவற்றைக் குற்றமறக் கற்க: கற்றபின்பு அக்கல்விக்குத் தக வொழுக. இது கற்கவும் வேண்டும்: அதனை கடைப்பிடிக்கவும் வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கல்வி கற்க நல்ல நூல்களைக் குற்றமறக் கற்க வேண்டும், அவ்வாறு கற்ற பிறகு, கற்ற கல்விக்கு தக்கவாறு நெறியில் நிற்க வேண்டும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

கற்கத் தகும் நூல்களைப் பிழை இல்லாமல் கற்க; கற்ற பிறகு கற்ற கல்விக்கு ஏற்ப நல்ல வழிகளில் வாழ்க.

Thirukkural - Management - Learning

Learning is a lifelong process. It is a continuous process. One of the differences between human beings and animals is that human beings have the ability to learn and apply what they learn. “Learning is a relatively permanent change in behavior that occurs as a result of experience,” (Robbins, 2001).  Learning is a relatively permanent change as no change is permanent. That relatively permanent change must occur because  of experience. Experience can be through reading, doing, observing, and listening. 

Valluvar has detailed on how to learn, the need to learn, and the challenges a person faces in the  process of efficient and effective learning. Kurals reinforce the importance and advantages of learning for life. According to Valluvar, the process of effective learning involves two stages, as he presents in Kural 391.

Learn well what should be learnt, and then

Live your learning.

Stage one is to learn, whatever you learn, a thing thoroughly with involvement, concentration, and conviction. Learning should be holistic and faultless. Most of the time learning does not last long  as people do not resort to purposeful learning. Purposeful learning is learning with an objective to assimilate and apply what one learns. 

Stage two is to follow or practice what you have learned according to stage one. Any learning is incomplete without application or implementation of learning. In training language, this practice is called transfer of learning. So, just knowing is not learning. Learning includes both knowing and doing. Doing what one learns gives one experience. Experience in itself is learning. So, knowing and doing are interrelated  in learning.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Learn well, learn good things, learn without mistakes and stand by what you have learnt and act accordingly.

Questions that I ask to the kid

How should you learn? What should you do after studying?

படைகுடி கூழ்அமைச்சு நட்பரண்

குறள் 381

படைகுடி கூழ்அமைச்சு நட்பரண் ஆறும் 

உடையான் அரசருள் ஏறு

[பொருட்பால், அரசியல், இறைமாட்சி]

பொருள்

படை - சேனை; அறுவகைப்படைகள்; திரள்; சுற்றம்; ஆயுதம்; கருவி; சாதனம்; காண்க:இரத்தினத்திரயம்; முசுண்டி; கலப்பை; குதிரைக்கலணை; யானைச்சூல்; போர்; கல்முதலியவற்றின்அடுக்கு; செதிள்; சமமாய்ப்பரப்புகை; படுக்கை; உறக்கம்; மேகப்படை.

குடி - பருகுகை; மதுபானம்; மதுவுண்டமயக்கம்; புருவம்; குடியானவன்; குடியிருப்போன்; ஆட்சிக்குட்பட்டகுடிகள்; குடும்பம்; குலம்; வீடு; ஊர்; வாழிட

கூழ் - மாவினாற் சமைத்த உணவு; பல வகை உணவு; பொருள்; பொன்.

அமைச்சு - அமைச்சன்; அமைச்சுஇயல்; மந்திரித்தொழில்.

நட்பு - சிநேகம்; உறவு; சுற்றம்; நண்பன்; யாழின்நாலாம்நரம்பு; காதல்; அரசாங்கம்ஆறனுள்ஒன்றாகியநட்பரசர்; கையூட்டு; மாற்றரசரோடுநட்புச்செய்கை.

அரண் - பாதுகாப்பு, காவல் கோட்டை சுற்றுமதில் காவற்காடு கவசம் வேலாயுதம் செருப்பு அழகு அச்சம்

ஆறும் - ஆறு 

உடையான் - உடையவன்; உரிமைக்காரன் அரசன் தலைவன் கடவுள்

அரசருள் - அரசர்களில் 

ஏறு - எருது; இடபராசி; எருமைக்கடா; சங்கு; அசுவினிநட்சத்திரம்; விலங்கின்ஆண்; உயர்ச்சி; ஆண்சுறா; ஆண்சங்கு; பனைமுதலியமரத்தின்ஆண்; கவரி; பன்றி, மான்இவற்றின்ஆண்; விலங்கேற்றின்பொது; நந்திதேவர்; தழும்பு.

முழுப்பொருள்

பொருட்பாலில் ஏழு இயல்கள் உள்ளன - அவை அரசியல், அமைச்சியல், அரணியல், கூழியல், படையியல், நட்பியல், குடியியல். பொருட்பாலின் முதல் இயல் அரசியலில் முதல் அதிகாரம் இறைமாட்சி. முதல் குறளிலேயே அரசருக்கு சிறப்பு சேர்ப்பது என்பது படை, குடி, கூழ், அமைச்சு, நட்பு, அரண் என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.

இக்குறளில் நாட்டைப் பாதுக்காக்கின்ற வீரமிக்க படை, நல்ல குடிமக்கள், பொருளாதார வசதிகளுக்கான வலிமையான அடித்தளம் (அதாவது எடுக்கக் குறையாத செல்வம் - இயற்கை செல்வங்களும் அடங்கும்), அரசரை எல்லாத்துறைகளிலும் நல்வழி நடத்தும் அமைச்சர்கள், அண்டை நாடுகளுடனான நல்ல நட்பு, நாட்டின் எல்லைகளை பாதுக்காக்கும் வலிமையான அரண் ஆகியவை அரசருக்கு சிறப்பு சேர்க்கும், உயர்ச்சித் தரும். இந்த ஆறு அம்சங்களையும் சிறப்பாக அமைத்துக்கொள்ளும் பொறுப்பு அரசருக்கும் உண்டு.

நல்ல குடிமக்கள் எனில் நாட்டின் நலன் கருதி நாட்டின் இயற்கை வளங்களை போற்றி பாதுக்காத்தல் (மாசு படுத்தாது இருத்தல், சூறையாடாது இருத்தல்), விதிகளை பின்பற்றுதல், வரிகளை முறையே கட்டுதல், நாட்டை சுத்தமாக வைத்துக்கொள்ளுதல், சக குடிமக்களுடன் இயந்து வாழ்தல் என்று பலவற்றை கூறலாம்.

கி.வா.ஜவின் ஆராய்ச்சிப் பதிப்பில் அவர் ஒப்புமையாக இரண்டு திரிகடுகப்பாடல்களை மேற்கோளாக இடுகிறார். அவை இவ்வாறையும் மும்மூன்றாய் பிரித்துக் கூறுகின்றன.

ஆள்பவர் கைவிடலாகதவை யாவை? நல்லத்தனார் கூறுவது:
கோலஞ்சி வாழும் குடியும் குடிதழீஇ
ஆலம்வீழ் போலும் அமைச்சனும் – வேலின்
கடைமணிபோல் திண்ணியான் காப்பும் இம்மூன்றும்
படைவேந்தன் மற்று விடல். (திரி.33)

ஆளுபவருக்குரிய உறுப்புகள் எவை? நல்லத்தனார் கூறுவது:
பத்திமை சான்ற படையும் பலர்தொகினும்
எத்துணையும் அஞ்சா எயிலரணும் – வைத்துஅமைந்த
எண்ணின் உலவா விழுநிதியும் இம்மூன்றும்
மண்ணாகும் மேந்தர்க்கு உறுப்பு. (திரி.100)

”தாழுஞ்செய லின்றொரு மன்னவன் தாங்க வேண்டும்

கூழுங்குடியும் முதலாயின கொள்கைத் தேனும்

சூழும் படைமன்னவன் தோளினைக் காவலின்றி

வாழும் தகைத்தன்றிந்த வையகம் என்று சொன்னார்” (பெரிய.மூர்த்தி.28)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது அவன்றன் நற்குண நற்செய்கைகள் , உலக பாலர் உருவாய் நின்று உலகம் காத்தலின் , ' இறை ' என்றார் : 'திருவுடை மன்னரைக் காணின் திருமாலைக் கண்டேனே என்னும் , '(திருவாய் 4,4,8) - (திருவாய் 34,8) என்று பெரியாரும் பணித்தார்.]

படைகுடி கூழ் அமைச்சு நட்பு அரண் ஆறும் உடையான் - படையும் குடியும் கூழும் அமைச்சும் நட்பும் அரணும் என்று சொல்லப்பட்ட ஆறு அங்கங்களையும் உடையவன், அரசருள் ஏறு = அரசருள் ஏறு போல்வான். 

(ஈண்டுக் 'குடி' என்றது, அதனை உடைய நாட்டினை. கூழ் என்றது, அதற்கு ஏதுவாகிய பொருளை. அமைச்சு , நாடு, அரண், பொருள், படை , நட்பு என்பதே முறையாயினும் ஈண்டுச் செய்யுள் நோக்கிப் பிறழ வைத்தார். 'ஆறும்' உடையான் என்றதனால், அவற்றுள் ஒன்று இல்வழியும் அரசநீதி செல்லாது என்பது பெற்றாம். வடநூலார் இவற்றிற்கு 'அங்கம்' எனப்பெயர்கொடுத்ததூஉம் அது நோக்கி. 'ஏறு' என்பது உபசார வழக்கு.

இதனால் அரசற்கு அங்கமாவன இவை என்பதூஉம், இவைமுற்றும் உடைமையே அவன் வெற்றிற்கு ஏது என்பதூஉம்கூறப்பட்டன.).

மணக்குடவர் உரை

படையும் குடியும் கூழும் அமைச்சும் நட்பும் அரணுமென்னும் ஆறுபொருளினையும் உடையவன் அரசருள் ஏறுபோல்வன்.

ஈண்டுக் குடியுள் நாடு அடங்கிற்று. இஃது அரசனுக்கு உண்டாக்குவன கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

படை குடி கூழ் அமைச்சு நட்பு அரண் என்று கூறப்படும் ஆறு அங்கங்களையும் உடையவனே அரசருள் ஆண் சிங்கம் போனறவன்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

வீரம் மிக்க படை, நாட்டுப்பற்று மிக்க மக்கள், எடுக்கக் குறையாத செல்வம், நாட்டின் நலம் அறிந்து செயல்படும் அமைச்சர், துன்பத்தில் உதவும் அண்டை மாநில நட்பு, அழிக்கமுடியாத காவல் ஆறும் உடையதே அரசுகளில் சிங்கம் போன்றது.

ஆகூழால் தோன்றும் அசைவின்மை

குறள் 371

ஆகூழால் தோன்றும் அசைவின்மை கைப்பொருள்

போகூழால் தோன்றும் மடி

[அறத்துப்பால், ஊழியல், ஊழ்]

பொருள்

ஆகு - ஆக்கம், ஆதல்

ஊழ் - பழைமை; பழவினை; தலைவிதி, பழவினைப்பயன்; முறைமை; குணம்; தடவை; முதிர்ச்சி; மலர்ச்சி; முடிவு; வெயில்; சூரியன்; பகை.

ஊழால் - தலைவிதியால்

தோன்றுதல் - கண்காணவெளிப்படல்; அறியப்படுதல்; பிறத்தல்; முளைத்தல்; விளங்குதல்; நிலைகொள்ளுதல்; வருதல்; சாரியைமுதலியனசொற்களிடையேவருதல்; உண்டாதல்.

தோன்றும் - உண்டாகும்

அசைவு - ஆட்டம்; சலனம், அசைதல் சஞ்சலம் சோர்வு, தளர்வு வருத்தம் உண்கை.

இன்மை - இல்லாமை; வறுமை ; உடைமைக்கு மறுதலை; அறு வகை வழக்கினுள் ஒன்று

கைப்பொருள் - கையிலுள்ள பொருள்.

போகு - போகும், விலகும்

ஊழால் - தலைவிதியால்

தோன்றும் - உண்டாகும்

மடி - மடங்குகை; வயிற்றுமடிப்பு; வயிறு; அரை; மடித்ததொடையின்மேற்பாகம்; ஆடை; தாள்முதலியவற்றின்மடிப்பு; பைபோன்றமுந்திச்சுருக்கு; வலைவகை; பசுமுதலியவற்றின்முலையிடம்; அடக்கம்; தனிமை; சோம்பல்; சோம்பலுடையவன்; நோய்; மீன்வலையோடுசேர்ந்தபெரும்பை; கேடு; பகை; பொய்; தீநாற்றம்; ஆடைவகை; தீட்டில்லாநிலை; இரட்டைக்கட்டுமரம்; சோறு; தாழை; தாழைவிழுது; மடங்கு.

முழுப்பொருள்

ஒருவருக்கு ஒரு பொருள் (அல்லது காரியம்) ஆக்கம் பெற வேண்டும் என்றால் அவனுக்கு அப்பொருளை (அல்லது காரியம்) அடைவதற்கான சலனமற்ற முயற்சி தோன்றும். அம்முயற்சியே அக்காரியத்தில் வெற்றிப் பெற செய்யும்.

அதுவே ஒரு பொருள் (அல்லது காரியம்) தன் கையை விட்டுப் போக வேண்டும் என்றால் அவனுடன் சோம்பல் கைக்கோர்த்துக்கொண்டு அவனை சோம்பேறியாக்கி இருக்கிற பொருளும் போய் விடும்.

தலைவிதி எப்படி இருப்பின் ஆயின், முயற்சி இருந்தால் அந்த பொருளை ஒருவரால் அடைய முடியும் அல்லது தக்கவைத்துக்கொள்ள முடியும். அதுவே சோம்பல் உற்று இருந்தால் அடைய வேண்டிய தலைவிதி இருப்பாயின் கையில் இருக்கும் பொருளும் நழுவும் அல்லது கிடைக்கவேண்டிய பொருளும் கிடைக்காது. 

அதுமட்டும் இன்றி திருவள்ளுவர் ஊழ் அதிகாரத்தை அறத்துப்பாலில் கடைசியில் வைத்து இருக்கிறார். பாயிரம், இல்லறம், துறவறம் ஆகிய அறத்திற்கு பிறகு, ஊழ் அதிகாரத்தை வைத்து இருக்கிறார் ஏனெனில் இல்லறம் மற்றும் துறவறம் ஆகியவற்றில் ஆற்றும் அறங்களில் பலன்களை ஊழாக ஒருவர் பெறுகிறார். அதுவே விதி. அப்பலன் என்பது பொருள், இன்பம் என பொருட்பால், காமத்துப்பால் பின்பு பேசுகிறார். ஆக நாம் என்ன அறம் செய்கிறோமோ அதுவே நல் ஊழாக அமையும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”இரவிதன் புதல்வன்.... அவன்பாற் செல்வம்

வருவதோர் அமைவின் வந்தீர்” (கம்ப.மராமர.25)

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது, இருவினைப்பயன் செய்தவனையே சென்றடைதற்கு ஏதுவாகிய நியதி. ஊழ், பால், முறை, உண்மை, தெய்வம், நியதி, விதியென்பன ஒருபொருட்கிளவி. இது பொருள் இன்பங்கள் இரண்டிற்கும் பொதுவாய் ஒன்றனுள் வைக்கப் படாமையானும், மேற்கூறிய அறத்தோடு இயைபு உடைமையானும், அதனது இறுதிக்கண் வைக்கப்பட்டது.]

கைப்பொருள் ஆகுஊழால் அசைவு இன்மை தோன்றும் - ஒருவற்குக் கைப்பொருளாதற்குக் காரணமாகிய ஊழான் முயற்சி உண்டாம்; போகு ஊழால் மடி தோன்றும் - அஃது அழிதற்குக் காரணமாகிய ஊழான் மடி உண்டாம். (ஆகூழ், போகூழ் என்னும் வினைத்தொகைகள் எதிர்காலத்தான் விரிக்கப்பட்டுக் காரணப்பொருளவாய் நின்றன. அசைவு -மடி. பொருளின் ஆக்க அழிவுகட்குத் துணைக்காரணமாகிய முயற்சி மடிகளையும் தானே தோற்றுவிக்கும் என்பது கருத்து.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருவனுக்கு ஆக்கங் கொடுக்கின்ற ஊழ் தோன்றினால் முயற்சி தோன்றும்; அழிவு கொடுக்கின்ற ஊழ் தோன்றினால் மடிதோன்றும். இஃது ஆக்கத்திற்கும் கேட்டிற்கும் ஏதுவான முயற்சியும் முயலாமையும் ஊழால் வருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கைப்பொருள் ஆவதற்க்கு காரணமான ஊழால் சோர்வில்லாத முயற்சி உண்டாகும், கைப்பொருள் போவதற்க்கு காரணமான ஊழால் சோம்பல் ஏற்படும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

பணம் சேர்வதற்கு உரிய விதி நமக்கு இருந்தால், சேர்ப்பதற்கான முயற்சி உண்டாகும். இருப்பதையும் இழப்பதற்கான விதி இருந்தால் சோம்பல் உண்டாகும்.

Thirukkural - Management - Fate

When a person's fate is favorable to him to earn wealth, that fate will make him more enthusiastic and more energetic to earn more and gain many things, favors Kural 371. It is believed that rich becomes richer and poor  becomes poorer. Earning wealth becomes a virtuous circle when one's fate is favorable to him. When a person earns wealth, he becomes more enthusiastic to work more. As a result, he earns more and further he works more to earn more. He starts moving uphill confidently and becomes victorious in the end. 

Favoring fate induces energy

Depriving fate inertia

On the contrary, earning wealth becomes a vicious circle when a person's fate is not favorable to him. When a person loses wealth, he becomes dejected and stops to work more. As a result, he stops to earn more and further he stops to work more. He starts moving down the slope and becomes defeated in the end.

If a person's fate is not favorable to him, he will lose all the motivation, energy, and enthusiasm to earn or gain anything. Ultimately, laziness sets in him and that laziness will not help him to put his efforts. Failing to put in efforts leads to further failures. Failures in turn will make him more lethargic. Sloth is more dangerous than any other negative quality. That happens because of fate. That is why fate is more powerful.

இந்திய தத்துவ ஞானம் - லட்சுமணன்

1) தமிழிலக்கியங்களில் ஊழ்

இவ்வினைகளின் வலிமைபற்றிச் சமணர்களால் எழுதப்பட்ட நாலடியார் என்னும் நூலில் பழவினை என்னும் பெயரில் ஓர் அதிகாரமும், திருக்குறளில் ஊழ் என்னும் பெயரில் ஓர் அதிகாரமும் இருப்பது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. ஊழ் என்ற சொல்லுக்கு, “இருவினைப் பயன் செய்தவனையே சென்றடைதற்கு ஏதுவாகிய நியதி’ எனப் பரிமேலழகர் பொருள் எழுதியிருக்கின்றார். அன்றியும் ஊழ், பால், முறை, உண்மை, தெய்வம், நியதி, விதி ஆகிய யாவும் ஒரே கருத்துடைய சொற்கள் எனவும் பரிமேலழகர் குறிப்பிடுகின்றனர். ஊழை நினைத்தால் சிலப்பதிகாரம் நினைவுக்கு வராமலிருப்பது அரிது. ஊழின் வலியை வற்புறுத்துவதற்கென்றே எழுதப்பட்ட காப்பியமாகக்கூட அதனைக் கருதலாம். இப்பிறப்பிலே யாதொரு தீங்கும் செய்யாத கோவலன், கள்வன் எனக் கருதப்பட்டுக் கொல்லப்படுகிறான். முற்பிறப்பிலே கோவலன் குற்றமற்ற ஒருவன் சொல்லப்படுவதற்குக் காரணமாய் இருந்தான். அத்தீவினையின் பலனையே இப்பிறப்பிலே அவன் அனுபவிக்கின்றான். கன்மம் என்பதும் ஊழ் என்பதும் இதுதான்.

2) ஊழும் முயற்சியும்

இப்பிறப்பிலே நமக்கு நிகழ்வன யாவும் முற்பிறப்பிலேயே விதிக்கபட்டுவிட்டன் என்றல் நாமாக முயன்று செய்வதற்கென எதுவுமில்லை. நாம் செய்வது, செய்யாமலிருப்பது எல்லாம் முன்வினைப்பயனானால், வாழ்வில் ஊக்கம், முயற்சி, முன்னேற்றம் ஆகியவற்றுக்கு இடம் எங்கே என்ற வினா எழலாம். “விதியை நம்பாதவன் தான் தமிழன். விதியை நம்பினால் முயற்சிக்கு இடமில்லை” என்று இன்று சிலர் பிர்சங்கங்கள் செய்து திரிகின்றார்கள். இது விதி என்பது என்ன என்று சரியாக விளங்கிக்கொள்ளாமையால் ஏற்படும் அநர்த்தம். ஒவ்வொரு முயற்சிக்கும் ஏற்ற பலன் நிச்சயம் கிடைத்தே தீரும் என்பதே விதி என்ற சொல்லுக்குக் கருத்து. எனவே விதையை நம்பினால் தான் முயற்சிக்கு இடமுண்டு. நம்பாவிட்டால் தான் இடமில்லை. பழவினை பயனை நுகரும்போது நமது முயற்சிக்கும் இடமுண்டு என்பதைக் காலஞ்சென்ற சிவபாதசுந்தரம் அவர்கள் ஒரு சிறு உதாரணம் மூலம் விளக்கியுள்ளார். பழவினையின் பயன், ஒருவன் கடன்பட்டிருத்தலை ஒத்தது. தொடக்கத்தில் அவனுடைய உழைப்பிலே பெரும்பகுதி அவனுடைய பழைய கடனைத் தீர்ப்பதிலேயே செலவாகிவிடும். தனது உழைப்பு முழுதும் கடனை அடைப்பதிலேயே செலவாகிவிடுகிறது என்று அவன் உழைக்காமல் இருக்கலமா? அங்ஙனம் இருப்பின், அவனுடைய கடன் மேலும் மேலும் பெருகும். அங்ஙமன்றி அவன் உழைக்கத் தொடங்கினால் எவ்வளவு அதிகம் உழைக்கிறானோ அவ்வளவுக்கு அவனுடைய கடனும் குறையும். பின், பணத்தை சேர்க்கவும் இடமுண்டு. அது போலவே, ஊழினால் துன்பப்படுகிறவன் முயற்சி செய்யாமலிருந்தால் இன்னும் அதிகத் துன்பத்துக்கு ஆளாவான். முயற்சி செய்தால் அதற்கேற்ப அவனது துன்பம் குறையும். 

நமது வாழ்வை ஒரு “பிறிட்ஜ்” விளையாட்டுக்கு ஒப்பிடுகிறார் பேராசிரியர் ராதாகிருஷ்ணன். இவ்விளையாட்டிலே நமக்குக் கிடைக்கும் சீட்டுகளைப்போல நமது பழவினையை வைத்துக்கொள்ளலாம். இச்சீட்டுகளை நாம் நம் விருப்பப்படி தெரிந்தெடுப்பதில்லை. சீட்டுகளைத் தெரிந்தெடுக்க நமக்கு உரிமை இல்லாவிடினும், அச்சீட்டுகளைக்கொண்டு வெற்றியோ, தோல்வியோ ஈட்டும் வாய்ப்பு நமக்கு உண்டு. இதைப் போலவே, பழவினையைத் தெரிந்தெடுக்க அதிகாரம் இல்லாவிடினும், அதனை வைத்துக்கொண்டு மேலே ஆக்குவதோ அழிப்பதோ யாவும் நம் கையிலேயே உள்ளது. 

அவாஎன்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும்

குறள் 361

அவாஎன்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும் 

தவாஅப் பிறப்பீனும் வித்து

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், அவாவறுத்தல்]

பொருள்

அவா - ஆசை, எனக்கு இது வேண்டும் என்னும் எண்ணம்; பெருவிருப்பம்; இறங்குகை.

என்ப - என்பது

எல்லா  - அனைத்து

உயிர்க்கும்  - உயிர்களுக்கும்

எஞ் ஞான்றும் - எக்காலமும், எப்பொழுதும், எப்போதும்.

தவா - தவாவினை tavā-viṉai   n. prob. தவு- + ஆneg. +. (அக. நி ) 1. Salvation, deliverance;முத்தி. 2. Hill, mountain; மலை  

அப் பிறப்பு  - உடனுக்குடனான பிறப்பு - தோற்றம்; உற்பத்தி; சாதி; தொடக்கம்; உடன்பிறந்தவர்; மகளிர்அணியும்தாலிவகை; ஒருவாய்பாடு; அச்சம்; நெருக்கம்; மயக்கம்.

ஈனும் - இயன்று தரும்

வித்து - மரஞ் செடி கொடிகள் முளைக்கக் காரணமாயிருக்கும் விதை; விந்து; மரபுவழி; வழித்தோன்றல்; சாதனம்; காரணம்.

முழுப்பொருள்

அவா அல்லது ஆசை என்பது என்வென்றால் எல்லா உயிர்களுக்கும் எல்லா காலத்திலும் உடனுக்குடன் மறுபிறப்பு என்னும் துன்பத்தை ஓயாது கொடுப்பதற்கான விதை என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மறு பிறவி இருக்கிறாத என்று கேட்டால் எனக்கு தெரியாது. முந்தைய அதிகாரத்தில் "ஐயத்தின் நீங்கித் தெளிந்தார்க்கு வையத்தின் வானம் நணிய துடைத்து" என்று கூறி இருப்பார் திருவள்ளுவர். அதாவது அடுத்தப் பிறவி என்றென்பது இருக்கிறதா போன்ற ஐயங்களில் இருந்து தெளிவு பேற்று மெய்யுணர்தல் ஆகும்.

ஆனால், என்னைப்பொருத்தமட்டில் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு பிறப்பே என்று சொல்லலாம். ஒவ்வொரு நாளும் 86400 விநாடிகள் கொண்ட கொடை. இந்த அவா இருந்தால் அது நம்முடைய ஒவ்வொரு நாளையும் அதன் பிடியில் வைத்துக்கொள்ளும். நாம் அவாவை நிறைவேற்றிக்கொள்ள சென்றுவிடுவோம். மெய்யுணர்தலில் நேரம் செல்விடமாட்டோம். மெய்யான இன்பங்களை அடையாமல் துன்பங்களில் ஆழ்ந்துவிடுவோம். ஆதலால் வீடு என்னும் பேறை அடைய முடியாது. வீடை அடையாவிட்டால் மறுபிறப்பிலும் துன்பப்படுவோம். உதாரணமாக இன்று ஒருவர் தான் ஒரு ஸ்கூட்டர் வாங்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறார், வாங்குகிறார். அதற்கான கடனை அடைக்கிறார். பின்பு ஒரு காருக்கு ஆசைப்படுகிறார். அதற்கான கடனை அடைக்கிறார். முதலில் ஒரு வீடு வாங்க வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறார். கொஞ்ச காலம் கழித்து சொந்தமாக ஒரு 2400 சதுர அடியில் இரண்டு தளங்கள் கொண்ட ஒரு வீட்டு கட்டவேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறார். இப்படி ஒவ்வொரு காலக்கட்டத்திலும் பொருள் மீதே ஆசைப்படுகிறார். அல்லது இன்று இதை சாப்பிட வேண்டும், நாளை அதை சாப்பிட வேண்டும் என்று சதா சர்வகாலமும் உணவிற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுப்போரும் உண்டும்.  அதனால் தான் திருவள்ளுவர் அவா எல்லா துன்பங்களுக்கும் வித்து என்கிறார்.

மேலும் இப்படி புறவாழ்க்கைக்கே ஆசைப்பட்டுகொண்டு இருந்தால், ஒருவர் எப்படி அகவாழ்க்கையை வாழ்ந்து வீடு நோக்கிய பயணத்தை செய்ய முடியும்? 

மறுபிறப்பு என்பது அவ்வளவு கொடுமையான ஒன்றா? ஆம். பிறப்பு இறப்பு என்னும் சுழல் கடப்பதற்கு மிக கடினமான எல்லையற்ற கடல்போன்றது என்று பஜகோவிந்தம் பாடலில் (”புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம், புனரபி ஜனனி ஜடரே சயனம், இஹ சம்சாரே பஹு துஸ்தாரே, க்ருபயா பாரே பாஹி முராரே ”என்று) ஆதி சங்கரர் கூறியுள்ளார்.

Bhaja Govindham  / பஜகோவிந்தம்
Snippet of the Hymm
Punarapi jananam punarapi maranam,
Punarapi janani jatare sayanam,
Iha samsaare khalu dusthare,
Krupayaa pare pahi murare.

Translation
Again and again one is born,
And again and again one dies,
And again and again one sleeps in the mother’s womb,
Help me to cross,
This limitless sea of Life,

Which is uncrossable, my Lord

புனரபி ஜனனம் புனரபி மரணம்
புனரபி ஜனனி ஜடரே சயனம்
இஹ சம்சாரே பஹு துஸ்தாரே
க்ருபயா பாரே பாஹி முராரே

புனரபி ஜனனம் - மீண்டும் ஒரு முறை பிறப்பு
புனரபி மரணம் - மீண்டும் ஒரு முறை இறப்பு
புனரபி ஜனனி ஜடரே சயனம் - மீண்டும் ஒரு முறை தாயின் கருப்பையில் தூக்கம்
இஹ சம்சாரே பஹு துஸ்தாரே - இந்த பிறப்பு-இறப்பு என்னும் சுழல் கடப்பதற்கு மிகக் கடினமானதொன்றாக இருக்கிறது
க்ருபயா பாரே பாஹி முராரே - அருள் கூர்ந்து என்னைக் காப்பாய் பெருமாளே.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது, முன்னும் பின்னும் வினைத்தொடர்பு அறுத்தார்க்கு நடுவுநின்ற உடம்பும் அதுகொண்ட வினைப்பயன்களும் நின்றமையின் , வேதனை பற்றி ஒரோவழித் துறக்கப்பட்ட புலன்கள்மேல் பழைய பயிற்சி வயத்தான் நினைவு செல்லுமன்றே? அந்நினைவும் அவிச்சை எனப் பிறவிக்கு வித்து ஆம் ஆகலின், அதனை இடைவிடாது மெய்ப்பொருள் உணர்வான் அறுத்தல். அதிகார முறைமையும் இதனானே விளங்கும்]

எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும் தவாஅப் பிறப்பு ஈனும் வித்து - எல்லா உயிர்கட்கும் எக்காலத்தும் கெடாது வருகின்ற பிறப்பினை விளைவிக்கும் வித்து: அவாஅ என்ப - அவா என்று சொல்லுவர் நூலோர். (உடம்பு நீங்கிப்போம் காலத்து அடுத்த வினையும், அது காட்டும் கதி நிமித்தங்களும் அக்கதிக்கண் அவாவும் உயிரின்கண் முறையே வந்துதிப்ப, அறிவை மோகம் மறைப்ப, அவ்வுயிரை அவ்வவா அக்கதிக்கண் கொண்டுசெல்லும் ஆகலான், அதனைப் பிறப்பீனும் வித்து என்றும் கதிவயத்தான் உளதாய அவ்வுயிர் வேறுபாட்டினும் அவை தன்மை திரியும் உற்சர்ப்பிணி, அவசர்ப்பிணி என்னும் கால வேறுபாட்டினும் அது வித்தாதல் வேறு படாமையின், 'எல்லா உயிர்க்கும் எஞ்ஞான்றும்'என்றும் இஃது எல்லாச் சமயங்கடகும் ஒத்தலான் 'என்ப' என்றும்கூறினார். இதனான், பிறப்பிற்கு அவா வித்து ஆதல்கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

எல்லாவுயிர்க்கும் எல்லா நாளுங் கேடில்லாத பிறப்பைக் கொடுக்கும் விதையாவது ஆசையென்று சொல்லுவர். இஃது ஆசை துன்பம் தருதலேயன்றிப் பிறப்பையும் தருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

எல்லா உயிர்களுக்கும் எக்காலத்திலும் ஒழியாமல் வருகின்ற பிறவித்துன்பத்தை உண்டாக்கும் வித்து அவா என்றுக் கூறுவர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

எல்லா உயிர்களுக்கும், எந்தக் காலத்திலும் அழியாமல் வரும் பிறப்பை உண்டாக்கும் விதைதான் ஆசை என்று பெரியோர் கூறுவர்.

வேண்டின்உண் டாகத் துறக்க

குறள் 342

வேண்டின்உண் டாகத் துறக்க துறந்தபின் 

ஈண்டுஇயற் பால பல

[அறத்துப்பால், துறவறவியல், துறவு]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

வேண்டின் - இன்பங்களை வேண்டுதல் - விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

உண்டாகத் - உருவாக ?

துறக்க - துறவு - விடுதல்; இரகசியம்; வாய்ப்பானநிலை; வெளியிடம்; சன்னியாசம்; துறவியருக்குவிதித்துள்ளஅறம்.

துறந்தபின் - துறந்த பிறகு

ஈண்டு - இவ்விடம்; இவ்வண்ணம் வந்துறும்; இம்மை விரைவு புலிதொடக்கிக்கொடி; இப்பொழுது;

இயற்பால - முறையான இன்பங்கள்

பல - பல உள்ளன

முழுப்பொருள்
மெய்யான இன்பம் தனை ஒருவர் விரும்புவார் என்றால் அவ்வின்பம் உண்டாக எல்லா போலியான பொருள்களையும் ஆசைகளையும் காமகுரோதமோகங்களை  துறக்க வேண்டும் என்கிறார் திருவள்ளுவர். அப்படி ஒருவர் எல்லாவற்றையும் துறந்தால் அவருக்கு மெய்யான பல இன்பங்கள் தானாய் இயற்கையாக உண்டாகும். இங்கே உண்டாகும் என்னும் சொல்லை ஏன் பயன்படுத்தப்பட்டது என்றால், இத்தகைய பலன்கள் ஒரு நாள் துறந்து மறுநாள் கிட்டாது. இவை துறவறம் போல் பல காலம் கடைப்பிடிப்பாயின் பல நிலையான இன்பங்கள் இயற்கையாக பயக்கும் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்’-இன் சொல்வளர்காடு-48 இல இப்படி சில வரிகள் வருகிறது

பெருஞ்செயல்களுக்காக நாம் எழும்போது சிறியவை நமக்கு எதிராகத் திரள்வதில்லை, அவை சிதறி விலகிவிடுகின்றன. பிற பெரியவையே நிகரான ஆற்றலுடன் எழுந்து வந்து வழி மறிக்கின்றன. பெருங்கனவுகளை காக்கின்றன இரக்கமற்ற தெய்வங்கள். அவை விழிநகைக்க கைசுட்டி கேட்கின்றன, நீ எதை ஈடுவைப்பாய்? எதையெல்லாம் இழப்பாய்? நம் கனவின் மதிப்பை அதன்பொருட்டு இழப்பவற்றைக்கொண்டே அறிகிறோம்.” 

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-நீர்க்கோலம்-20 இல் ஒரு வரி இப்படி வருகிறது

இங்கு சூழ்ந்துள்ள பொருட்களே நாம் அறியக்கூடிய மெய்மை. அப்பொருட்களுடன் நாம் கொண்டுள்ள உறவு துயரற்றதாகுதலே விடுதலை. நோய், பசி, மிடிமை எனும் மூன்றையும் வெல்லுதல் மட்டுமே மீட்பு என நாங்கள் நம்புகிறோம்” என்றார் வஹ்னர்.

எழுத்தாளர் போகன் சங்கர் தனது முகலில் தன்னுடைய தியான அனுபவத்தைப் பற்றி இப்படி ஒரு பதிவு இட்டார்

நான் எனது தியான அனுபவம் குறித்து இது பற்றியெல்லாம் நான் கேட்கும் குமாரன் ஆசானிடம் கேட்டேன்.எனக்கு அது ரமணரின் மரண அனுபவத்துக்கு ஒப்பானதாகத் தோன்றியது.அவர் என்னை ஒரு முழு உடல் பரிசோதனை செய்துகொள்ளச் சொன்னார்.எனக்கு அவர் என்னை அவமானப்படுத்துவதாகத் தோன்றியது.அவர் 'ரமணர் வந்து கேட்டிருந்தாலும் இப்படித்தான் சொல்லியிருப்பேன்"என்றார்.என் உடலில் பிரச்சினை ஒன்றுமில்லை என்று தெரிந்ததும் அது ஒரு epiphany ஆக இருக்கலாம் என்று ஒப்புக்கொண்டார்.ஒரு அகதரிசனம்.

ஆனால் அந்த தரிசனத்தைக் கண்டது எது?அடைந்தது எது?என்று கேட்டேன்.

உன் மூளைதான் என்றார்.

"உன் மொபைல் போனில் நிறைய ஆப்கள் உள்ளன.போனின் மெமரி குறைவாக இருந்தால் அவை சரியாகச் செயல்படாது.தேவையற்ற செயலிகள்,அவற்றின் கடந்த கால சுவடுகள்(cache memory) இவற்றை அழித்தால் அவை செயல்படும்.தியானத்தில் இதுவே நிகழ்கிறது.நிகழ்ந்திருக்கிறது.Life is nothing but memory and data.எந்த ஒரு genetic scientistஐயும் கேட்டால் சத்தியம் செய்து சொல்வான்.ஆகவே be careful with your memory.Know your data capacity and  limit and act accordingly.

Delete your memory. Delete yourself."

பரிமேலழகர் உரை

துறந்த பின் ஈண்டு இயற்பால பல - எல்லாப் பொருள்களையும் துறந்தால், ஒருவர்க்கு இம்மைக்கண்ணே உளவாம் முறைமையை உடைய இன்பங்கள் பல, வேண்டின் உண்டாகத் துறக்க - அவ் இன்பங்களை வேண்டின், அவற்றைக்காலம் பெறத் துறக்க. (அவ்வின்பங்களாவன, அப்பொருள்கள் காரணமாக மனம், மொழி, மெய்கள், அலையாது நிற்றலானும், அவை நன்னெறிக்கண் சேறலானும் வருவன. இளமைக்கண் துறந்தான் அவற்றை நெடுங்காலம் எய்துமாகலின், 'உண்டாகத் துறக்க' என்றார். இன்பங்கள் என்பதும் காலம் என்பதும் வருவிக்கப்பட்டன. இம்மைக்கண் துன்பங்கள் என்பதும் இலவாதலேயன்றி இன்பங்கள் உளவாதலும் உண்டு என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை

தன்னுயிர்க்கு ஆக்கம் உண்டாக வேண்டின், தன்னுடைமையெல்லாவற்றையுந் துறக்க; துறந்தபின் இவ்விடத்தே யியலும்பகுதியின பல. இஃது இம்மைப் பயன் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை

துன்பமில்லாத நிலைமை வேண்டுமானால் எல்லாப் பொருள்களும் உள்ள காலத்திலேயெ துறக்க வேண்டும்,துறந்த பின் இங்குப் பெறக்கூடும் இன்பங்கள் பல.

சாலமன் பாப்பையா உரை

பொருள்களின் மீதுள்ள பற்றைத் துறந்தபின் வந்து சேரும் இன்பங்கள் பல; இன்பங்களை விரும்பினால் துறவு கொள்க.

இந்திய தத்துவ ஞானம் - லட்சுமணன்

துறவும் சன்னியாசமும்

கீதையில் யோகம், துறவு, சன்னியாசம், தியாகம், வேள்வி ஆகிய யாவும் ஏறத்தாழ ஒரே கருத்திலேயே உபயோகிக்கப்படுவதை நாம் இங்குக் கவனிக்க வேண்டும். துறவு, சன்னியாசம் என்பன தாடியும் சடையும் வளர்த்துக் கொண்டு காட்டுக்குப் புறப்படுவதல்ல. துறவு என்பது வாழ்வைத் துறப்பதல்ல. உண்மையில் வாழ்வைத் துறந்தாலாகாது என்பதை வற்புறுத்த எழுந்ததே பகவத்கீதை. எது உண்மையான துறவு என்பதைக் கீதை தெளிவாகக் கூறுகின்றது. செய்யும் செயலின் பலனில் நாம் கொள்ளும் பற்றையோ ஆசையையோ துறப்பதே துறவு. அதுவே உண்மைச் சன்னியாசம், உண்மையான தியாகமும் அதுவேயாகும். ஆசைகளை ஞானமாகிய அக்கினியினால் எரிப்பதே வேள்வி. வேதங்களிலே பேசப்படும் வேள்விக்கும் இக்கருத்துப் பொருந்தும். மிருகங்களை நெருப்பிலே போட்டுப் பொசுக்குவதுதான் வேள்வியென்றோ யாகமென்றோ கொள்ளாது நமது ஆசைகளாகிய விலங்குகளை ஞானமெனப்படும் அக்கினியிலே இட்டு எரிப்பதே வேள்வியும் யாகமும் எனக் கொள்வதே பொருத்தமாகும். 

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-இமைக்கணம்-10 இல் இப்படி ஒரு வரி வருகிறது

ஆனால் ஏன் நீங்கள் துறந்துசெல்லமுடியாது என்கிறேன்? பிதாமகரே, வாழ்தல் இயல்பானது. அதற்கு எந்தத் தூண்டுதலும் தேவையில்லை. உயிர்களுக்குள் வாழ்வதற்குரிய ஆணையை பிரம்மன் பொறித்திருக்கிறான். துறத்தல் மானுடர் தேர்வது. அதற்கு அவர்களுக்குள் இருந்து ஆணை எழவேண்டும். அதற்குரிய பயன் என்னவென்று உள்ளம் தெள்ளிதின் அறியவேண்டும்.

“நான் துறப்பதனால் பயன்நிகழாதென்று எண்ணுகிறீரா?” என்று சற்று அடைத்ததுபோல் ஒலித்த குரலில் பீஷ்மர் கேட்டார். “ஆம்” என்றார் இளைய யாதவர். “ஏன்?” என்று பீஷ்மர் கேட்டார். “ஏனென்றால் இங்கு நிறைந்து அங்கு செல்பவர் அல்ல நீங்கள். இங்கு நிகழ்ந்து முடிந்தவரும் அல்ல.” பீஷ்மர் சீற்றத்துடன் “இல்லை, இதை நானே அறிவேன். நான் காடுகளில் ஒருகணம்கூட அஸ்தினபுரியையோ என் குடிகளையோ எண்ணாமல் பல்லாண்டுகாலம் வாழ்ந்திருக்கிறேன்” என்றார். இளைய யாதவர் “ஆம், அங்கெல்லாம் உங்கள் உள்ளத்திற்குகந்த அஸ்தினபுரி ஒன்றை உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்” என்றார்.

பீஷ்மர் “இது அனைத்துமறிந்ததுபோல் பேசும் வீண்மொழி. அஸ்தினபுரியில் நான் மிகவிரும்பியது என் படைக்கலச்சாலையை. காட்டில் அதற்கிணையாக எதை உருவாக்கினேன்?” என்றார். இளைய யாதவர் “காங்கேயரே, அது நீங்கள் அஸ்தினபுரியில் உருவாக்கிய காடு. காட்டில் நீங்கள் அரசவையை உருவாக்கவில்லை என்று சொல்லமுடியுமா?” என்றார். பீஷ்மர் சிலகணங்கள் இமைக்காமல் நோக்கிவிட்டு விழிதாழ்த்திக்கொண்டார். இளைய யாதவர் “நீங்கள் துறந்து செல்ல இயலும், பிதாமகரே. ஆனால் தொடங்கிய புள்ளிக்கே மீளச்சுழன்று வந்துகொண்டிருப்பீர்கள். பெரும்பயனின்மையே அது” என்றார்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

If one wants to attain moksha or attain a goal, then one has to give up or eliminate the desires, anger, lust/distractions (Kama, Krodha, Moga). If one gives up untrue things or distractions and does his penance one automatically yields true things i.e. true happiness.

Questions that I ask to the kid

If one wants to attain a goal/moksha what should one do or give up? How will you earn the goal?