Sunday, August 17, 2014

சிறைகாக்கும் காப்பென் செய்யும்

குறள் 57
சிறைகாக்கும் காப்பென் செய்யும் மகளிர்
நிறைகாக்கும் காப்பே தலை
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், வாழ்க்கைத் துணைநலம்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
சிறை காவல்; காவலில்அடைக்கை; சிறைச்சாலை; அடிமைத்தனம்; அடிமையாள்; பெண்டாகச்சிறைபிடிக்கப்பட்டஇளம்பெண்; அழகுள்ளவள்; அணை; நீர்நிலை; இடம்; பக்கம்; கரை; மதில்; வரம்பு; இறகு; யாழ்நரம்புக்குற்றவகையுள்ஒன்று.

காக்கும் - காத்தல் kā-   11 v. [T. kāccu, K. M. kā.]tr. 1. To preserve, shelter; பாதுகாத்தல் தன்மண்காத்தன்று (மணி. 23, 17). 2. To guard, keepguard over, watch; காவல்செய்தல். சிறைகாக்குங்காப்பெவன் செய்யும் (குறள், 57). 3. To restrain,ward off, prevent, guard against; தடுத்தல் செல்லிடத்துக் காப்பான் சினங்காப்பான் (குறள், 301). 4.To observe, as a vow, a fast, a time of pollution;அனுஷ்டித்தல். அவள் நோன்பு காத்தாள். 5. Torescue, safe-guard; தீமை வரவொட்டாமல் தடுத்தல் கண்ணினைக் காக்கின்ற இமையிற்காத்தனர் (கம்பரா.வேள்வி. 41).--intr. To wait for; எதிர்பார்த்தல் அவனுக்காகக் காத்திருந்தான்.  

சிறைகாக்கும் - சிறையில் மதில்கள் சூழ ஒருவரை காக்கும் முறை

காப்பு - காத்தல் - பாதுகாவல்; காவலாயுள்ளது; காப்புநாண்; தெய்வவணக்கம்; காப்புப்பருவம்; திருநீறு; கைகால்களில்அணியும்வளை; வேலி; மதில்; கதவு; அரசமுத்திரை; ஏட்டுக்கயிறு; காவலானஇடம்; ஊர்; திக்குப்பாலகர்; சிறை; மிதியடி; அரசன்நுகர்பொருள்.

என் - என்ன; வினாவினைக்குறிப்பு; ஐயக்கிளவி; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; 'எது'அல்லது'எதை'எனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; தன்மைஒருமைச்சொல்; யான்என்பதுவேற்றுமைப்பொருளில்அடையும்திரிபு; ஓர்அசைச்சொல்.

செய்யும் - செய்தல் - இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்.

காப்பென் செய்யும் - அத்தகைய காவல் என்ன செய்ய முடியும் ஒருவரை ?

மகளிர் - பெண்கள், பெண்டிர்

காக்கும் காத்தல் kā-   11 v. [T. kāccu, K. M. kā.]tr. 1. To preserve, shelter; பாதுகாத்தல் தன்மண்காத்தன்று (மணி. 23, 17). 2. To guard, keepguard over, watch; காவல்செய்தல். சிறைகாக்குங்காப்பெவன் செய்யும் (குறள், 57). 3. To restrain,ward off, prevent, guard against; தடுத்தல் செல்லிடத்துக் காப்பான் சினங்காப்பான் (குறள், 301). 4.To observe, as a vow, a fast, a time of pollution;அனுஷ்டித்தல். அவள் நோன்பு காத்தாள். 5. Torescue, safe-guard; தீமை வரவொட்டாமல் தடுத்தல் கண்ணினைக் காக்கின்ற இமையிற்காத்தனர் (கம்பரா.வேள்வி. 41).--intr. To wait for; எதிர்பார்த்தல் அவனுக்காகக் காத்திருந்தான்.  

நிறை - பூர்த்தி; எண்வகைப்பாடற்பயன்களுள்ஒன்று; அடுத்தடுத்துவரும்சுரம்; இரண்டு தாக்குடையதாள வகை; நிறுக்கை; தராசு; துலாராசி; எடை; நூறுபலம்கொணடஅளவு; வரையறை; நிறுத்துகை; வைத்து அமைக்கை; கற்புவழிநிற்றல்; ஆடூஉக்குணம் நான்கனுள் காப்பன காத்துக்கடிவனகடியும் திண்மை; மனவடக்கம்; கற்பு; சூளுரை; வலி; அறிவு; மறைபிறரறியாமை; அழிவின்மை; மாட்சிமை; நீதி; மிகுதி; கவனம்; நீர்ச்சால்.

நிறைகாக்கும் - அவர்களின் கற்பு நெறியில் நின்று தன் மானத்தை காக்கும் குணம்

- எட்டாம்உயிரெழுத்து; பெருக்கம்; அடுக்கு; மேல்நோக்குகை; இறுமாப்பு; உழையிசையின்எழுத்து; எய்யும்தொழில்; அம்பு; பிரிநிலை, வினா, எண், தேற்றம், ஈற்றசை, இசைநிறைஎன்னும்பொருள்களில்வரும்ஓர்இடைச்சொல்; விளிக்குறிப்பு; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு.

காப்பே -  காப்பு - பாதுகாவல்; காவலாயுள்ளது; காப்புநாண்; தெய்வவணக்கம்; காப்புப்பருவம்; திருநீறு; கைகால்களில்அணியும்வளை; வேலி; மதில்; கதவு; அரசமுத்திரை; ஏட்டுக்கயிறு; காவலானஇடம்; ஊர்; திக்குப்பாலகர்; சிறை; மிதியடி; அரசன்நுகர்பொருள்.

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.

முழுப்பொருள்
ஒரு பெண்ணை மதில்கள் சூழ வீட்டுக்குள் வைத்து, வெளியுலகத்திற்கு காட்டாமல் அவளை காவல் செய்வதனால் (possessive) ஒரு பெண்ணை காவல் செய்ய முடியாது. 

மாறாக ஒரு பெண் தன்னை நல்கற்பு நெறியில் தன்னை நடத்திக்கொண்டால் தன்னை காத்துக்கொள்ளும் காவலாக அரணாக அமைந்தால் அதைவிட தலையானது வேறில்லை.

ஆதலால் வீட்டில் கணவன், தந்தை, சகோதரன், நண்பன் போன்ற ஸ்நானத்தில் இருக்கும் அன்பர்கள் பெண்களை மதித்து, அவர்கள் நல்வழி நடக்கும்படியாக உடனிருந்து உதவும் ஆண்களே, பெண்களை நல்ல கற்பு நெறியில் நிறுத்தமுடியும். பெண்களை அடிமைப் பொருளாக நடத்துவதன் மூலம் அதை சாதிக்கமுடியாது. அடிமைபோல நடத்துவதின் மூலம், கணவன்பால் மதிப்பு குறைந்து, இழந்து, மனைவி அவ்வுறவை சிறிதளவு வெறுத்தாலும், அது கற்பு நெறி தவற ஒரு தூண்டுதலாக அமைந்துவிடும். 

மேலும், கற்பு நெறி என்பதை தாண்டி யோசித்தால், ஒரு பெண் தன்னுடைய வலிமையாலும், அறிவாலும், கவனத்தாலும் தன்னை காத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று சூளுரைத்துக்கொண்டு அதன் படி திண்மையாக நடந்தால் அதுப்போல் காவல் வேறு ஏதும் இல்லை. 

மேலும், ஒரு பெண்ணின் உடல் அப்பெண்ணை சார்ந்தது, அகவயமானதும் கூட. அதனை புறவயமாக அவளின் வேண்டுகோலோ அனுமதியோ இன்றி பிறர் (பெண்கள் - அம்மா, மாமியார், உற்றார், உறவினர் என்று யாரும்) அடக்குவதோ காப்பதோ சரியானது இல்லை. 

ஒரு சூழல் பாதுக்காப்பாக இல்லாத சூழ்நிலையில் ஒரு பொறுப்பான தந்தையாக, சகோதரனாக, நண்பனாக, கணவனாக, அலுவலனாக அப்பெண்ணிற்கு ஒரு பாதுக்காப்பாக இருக்கலாம். அதுவும் அவர்களுக்கு ஆட்சேபனை இல்லையெனில் மட்டுமே. 

ஒரு பாட்டி மற்ற பெண்களிடம் சொல்வதாக ஒரு சொலவடை “ஒன் முந்தி ஒன் கையில” 

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை
”நிறையான் மிகுகில்லா நேரிழை யாரைச்
சிறையான் அகப்படுத்த லாகா” (பழமொழி 30)

“உண்டியுட் காப்புண் டுறுபொருள் காப்புண்டு
கண்ட விழப்பொருள் கல்விக்குக் காப்புண்டு
பெண்டிரைக் காப்ப திலமென்று ஞாலத்துக்
கண்டு மொழிந்தனர் கற்றறிந் தோரே” (வளையாபதி)

“கன்னிக் காவலும் கடியிற் காவலும்
தன்னுறு கணவன் சாவுறிற் காவலும்
நிறையிற் காத்துப் பிறர்பிறர்க் காணாது
கொண்டோ னல்லது தெய்வமும் பேணாப்
பெண்டிர்” (மணி 18:98-102)

“கட்டழ கமைந்த கண்ணாள் நிறையெனும் சிறையைக் கைபோய்” (சீவக 710)

“பூவை கற்பெனும்
இருஞ்சிறை யிறாதெனா விடரும் நீங்கினான்” (கம்ப.சடாயு உயிர் 144)

“தருமமே காத்ததோ சனகன் நல்வினைக்
கருமமே காத்ததோ கற்பின் காவலோ” (கம்ப.காட்சிப் 57)

“வழக்கெனைத்தும் இல்லாத வாள்வாய்க் கிடந்தும்
இழுக்கினைத் தாம்பெறுவ ராயின் - இழுக்கெனைத்தும்
செய்குறாப் பாணி சிறிதேஅச் சின்மொழியார்
கையுறாப் பாணி பெரிது” (நாலடி 362)

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் கற்பைப் பற்றி “கற்பு என்பது” (சுட்டியைத் தட்டவும்) என்ற கட்டுரையில் விரிவாக எழுதியுள்ளார்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் (குரு என்னும் உறவு)’இன் கருத்து (சுட்டியை தட்டவும்)
சிறைகாக்கும் காப்பு எவன் செய்யும் மகளிர்
நிறைகாக்கும் காப்பே தலை

என்பதுதான் குறள். சரியாக மேற்கோள்காட்டவும்

XXX
அன்புள்ள XXX,

நன்றி. குறள் மீதிருக்கும் ஆர்வத்துக்கும் மகிழ்ச்சி.

அந்தக்குறளுக்கு ‘என் செய்யும்’ என்றுதான் பொருள். எவன் செய்யும் என்று ‘வ’ எழுவது என்செய்யும் என்று வரும்போது வெண்பா தளை தட்டுவதனால்தான். திருக்குறளின் மூலம் அதற்காக பிற்பாடு பிரதிசெய்தவர்களால் திருத்தியமைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றே நான் எண்ணுகிறேன். ஏனென்றால் எவன் என்ற சொல்லுக்கு ‘என்ன’ என்ற பொருள் வருவதில்லை. அரும்பத உரைகளில் அதை அப்படியே தாண்டிச் செல்கிறார்கள்.

ஆகவே சொல்லும்போது ‘என் செய்யும்’ என்று சொல்வதே சரியானது. வ என்ற எழுத்து ஒலியின்மை கொள்கிறது என்று சொல்லலாம். என்னைப்பொருத்தவரை இது ஒரு பெரிய சிக்கலாக நான் எடுத்துக்கொள்வதில்லை. திருக்குறளின் இன்றைய பிரதி என்பது பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் செம்மை செய்யப்பட்டது. இன்று  அதற்கு ஆதாரமாக அமைந்த மூல ஏடுகள் கிடைப்பதில்லை.

ஒரு கட்டுரையில் எவன் செய்யும் என்று சொல்லி பொருள்குழப்பம் கொடுத்து அதை மீண்டும் விளக்குவதை விட என் செய்யும் என்றே சொல்லிச்செல்லலாம் என்பது என் எண்ணம்.

குறள் போன்ற நூல்கள் மீது எளிமையான வாசிப்புக்கு அப்பால் ஏதும் நிகழாத சூழல் இங்குள்ளது. இம்மாதிரி எழுத்து எண்ணுவதையும் அதை இலக்கண விதியாக எடுத்து அலைவதையும் மதநூல்களுக்கு விட்டுவிடலாமே. திருக்குறளுக்கும் முல்லாக்களும் மீமாம்சகர்களும் கிளம்பினால் நாடு தாங்காது

ஜெ  

காதலர்தினம் விமர்சினையாகக் கொண்டாடப்படட்டும். காதலர்கள் உருவாகட்டும். மனச்சிக்கல்கள் இல்லாமல் அவர்கள் தங்கள் உணர்வுகளை பரிமாறிக்கொள்ளட்டும். மேலான உறவுகள், சமநிலையில் உருவாகும் உறவுகள், உருவாகட்டும். சென்ற கால மனநிலைகளில் இருந்து விடுபட்டு, வரும்காலகட்டத்துக்கான மனநிலைகளை உருவாக்கிக்கொள்ளும் சந்தர்ப்பங்களாக அ¨வை அமைவதாக.

உடனே நம் ஆண்கள் கற்பைப் பற்றிக் கேட்க ஆரம்பித்து விடுவார்கள். உண்மையில் இந்தப் பண்பாட்டுக்கவலைகளின் அடியில் இருப்பதெல்லாம் பெண்கள் கற்போடு இருப்பார்களா என்ற பதற்றம் மட்டும்தான். நம்முடைய பெண்– சகோதரி,மனைவி, மகள்– கற்போடு இருக்கவேண்டுமே என்ற துடிப்பு மட்டும்தான். பெண்ணின் கற்பு அவளுடைய சொந்த விஷயம். அதை பாதுகாக்கும் பொறுப்பை அவளிடமே விட்டுவிடலாம். புது உலகை எதிர்கொள்ள அவளால் முடியும் என்றால் தன் ஒழுக்கத்தைப் பாதுகாக்கவும் அவளால் முடியும்.

இந்த ஆசாமிகளுக்காக வள்ளுவர் சொன்னார்’
 
சிறைகாக்கும் காப்பு என் செய்யும்? மகளிர்
நிறை காக்கும் காப்பே தலை!

தமிழ்ப் பேச்சு எங்கள் மூச்சி நிகழ்ச்சியில் (23-apr-2023, episode-2) வில் சங்கரேஸ்வரி என்கிற பேச்சாளர் தனது பேச்சில் இப்படி சில வரிகளை பேசி இருப்பார்.

படிச்சி முடிச்சதுக்கு அப்புறம் வேலைக்கு போனும் வெளியூர் போனும் அப்படினா, சொந்தகாரங்களான் சேந்து என்ன செய்வாங்கன்னா, பட்டனம் போன புள்ள கெட்டுப் போய்டும்னு எதுகை மோனைல நமக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிப்பாங்க. எங்க கெழவி/கிழிவி சொன்னா ஒரு வார்த்தை. வெளியூர் போரீயா, வேலைக்கு போரீயா? போய்ட்டு வா. போய்ட்டு வா. ”ஒன் முந்தி ஒன் கையில”. அவள் சொன்ன ”உன் முந்தி உன் கையில” கொடுத்த தைரியத்தையும் பொறுப்பையும் எது ஒன்றாலும் தந்துவிட முடியாது என்பது தான் உண்மை. 

பரிமேலழகர் உரை
மகளிர் சிறை காக்கும் காப்பு எவன் செய்யும்-மகளிரைத் தலைவர் சிறையால் காக்கும் காவல் என்ன பயனைச் செய்யும்? நிறை காக்கும் காப்பே தலை-அவர் தமது நிறையால் காக்கும் காவலே தலையாய காவல். 

விளக்கம் 
((சிறை: மதிலும், வாயில்காவலும் முதலாயின. நிறை:நெஞ்சைக் கற்பு நெறியில் நிறுத்தல். காவல் இரண்டினும் நிறைக் காவல் இல்வழி ஏனைச் சிறைக்காவலால் பயன் இல்லை என்பார், 'நிறைகாக்கும் காப்பே தலை' என்றார். ஏகாரம் பிரிநிலைக்கண் வந்தது. இதனால் தற்காத்தற் சிறப்புக் கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
சிறைகாக்குங் காப்பு எவன் செய்யும்-பெண்டிரைக் கணவர் சிறைச்சாலையுள் அடைத்துவைத்தாற்போற் காக்குங் காவல் என்ன பயன்படும் ?; நிறை காக்கும் காப்பே தலை -அப்பெண்டிரே தங்கள் கற்பினால் தங்களைக் காத்துக் கொள்ளுதலே தலையாய காவலாம்.

சிறை காப்பாவது இரவும் பகலும் வீட்டைவிட்டு வெளியேறாமற் காவல் செய்தல். நிறை யென்பது மனத்தைக் கற்புநெறியில் நிறுத்துதல். கற்பில்லாத பெண்ணைக் காவல் செய்தல் அரிது என்பது கருத்து. ஏகாரம் பிரிநிலை.

மு.வரதராசனார் உரை
மகளிரைக் காவல் வைத்துக் காக்கும் காப்பு முறை என்ன பயனை உண்டாக்கும்? அவர்கள் நிறை என்னும் பண்பால் தம்மைத் தான் காக்கும் கற்பே சிறிந்தது.

மணக்குடவர் உரை
மகளிரைச் சிறைசெய்து காக்குங்காவல் யாதினைச் செய்யும்? அவரது கற்புக் காக்குங் காவலே தலையான காவல்.

பொருள்: சிறை காக்கும் காப்பு எவன் செய்யும் ‡ அரணால் காக்கும் காப்பு யாது (பயனைச்) செய்யும்? மகளிர் நிறை காக்கும் காப்பே தலை‡ பெண்கள் (தமது) கற்பால் (தம்மைக்) காக்கும் காப்பே தலையாய காப்பு.

அகலம்: தலையாய காப்பைத் தலை என்றார். தலையாய காப்பு‡ சிறந்த காப்பு. நச்சர் பாடம் ‘கற்பெவன்’, ‘கற்பே தலை’. ‘உண்டியு’என்னும் தொடக் கத்துச் செய்யுளில் ‘பெண்டிரைக் காப்ப திலமென்று, கண்டு மொழிந்தனர் கற்றறிந் தோரே’ என்றார் வளையாபதியார். ‘நிறையான் மிகுகல்லா நேரிழை யாரைச், சிறையா னகப்படுத்த லாகா’ என்றார் பழமொழியார்.

கருத்து: இல்லாளை வீட்டினுள் வைத்துப் பூட்டி அவள் கற்பைக் காக்கலா மென்று நினைத்தல் மடமை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
இத்தனை குணங்களும் இருக்கும்படி பெண்ணைச் சிறை வைத்துக் காவல் காப்பதில் பயன் என்ன? பெண்கள் தங்களைத் தாங்களே மன அடக்கத்தால் காக்கும் காவலே முதன்மையானது.

மேலும் (நன்றி: அடைமழை)
நல்லொழுக்க நகை சூடி
கரும்பெட்டியிலே அவளைப் பூட்டி வைத்து
பெரும் சாதனைப் புரிந்துவிட்டதாய் நினைக்கும் கணவனே கேள்!
அவள் ஒழுக்கத்தை அவளாலன்றி வேறு யாராலும் காக்க முடியாது.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
அறிவும் ஆற்றலும் மிக்க பெண்களை அடிமைப்படுத்த இயலாது.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Will 4 walls of a cell or rules and regulations protect a girl? No. Only a girl can and should protect herself using her conduct as a weapon.

Questions that I ask to the kid
What cannot control or protect a girl? What can protect a girl?

ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார்

குறள் 337
ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப
கோடியும் அல்ல பல.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், நிலையாமை]

பொருள்
பொழுது காலம்; தக்கசமயம்; வாழ்நாள்; கணம்; சிறுபொழுதுபெரும்பொழுதுகள்; சூரியன்

ஒருபொழுது - ஒருகாலம்; ஒருசந்தி.

ஒருபொழுதும்  - எந்த ஒரு பொழுதும்; ஒரு காலமும்

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாழ்வது - எப்படி வாழ்வது என்று. வாழ்க்கை என்றால் என்ன என்று. வாழ்வின் நிலையாமை என்ன என்று. (உயிரும் உடம்பும் இணைந்திருந்தும் உ‌டம்பின் நிலையற்ற தன்மையை. ஒரு நாள் உடம்பை விட்டு உயிர் பிரியும் என்ற நிலையாமை)

அறிந்து - உணர்தல்; நினைத்தல் மதித்தல் பயிலுதல் அனுபவித்தல் உறுதிசெய்தல்; புதிதாய்க்கண்டுபிடித்தல்.

அறியார்  -  அறிய மாட்டார்கள்.
அறியார் - அறிய மாட்டார்கள்.

கருதுதல் - எண்ணுதல்; மறந்ததைநினைத்தல்; நிதானித்தறிதல்; உத்தேசித்தல்; மதித்தல்; விரும்புதல்; அனுமானித்தல்; நன்குஆலோசித்தல்; ஒத்தல்.

கருதுப - (ஆனால்) எண்ணிக்கொண்டு இருப்பார்கள்

கோடி - நூறுநூறாயிரம், நூறுலட்சம்; சீலை; புதுச்சீலை; புதுமை; வளைவு; முடிமாலை; தொகுதி; அறுபத்துநான்கஅக்குரோணிகொண்டபடை; இருபது; வரிசை; நுனி; கடலுட்செல்லும்தரைமுனை; மூலை; வீட்டின்புறக்கோடி; விளிம்பு; படையின்பிற்கூழை; தேவைக்குஅதிகமானதண்ணீர்; குறிப்பு:வயிரக்குணங்களுள்ஒன்று; எல்லை

கோடியும் - கோடி எண்ணங்கள்

அல்ல - அது மட்டும் அல்ல

பல - ஒன்றுக்குமேற்பட்டவை

முழுப்பொருள்
இவ்வுடலும் உயிரும் இணைந்திருப்பது உறுதியற்றது, எந்நேரம் வேண்டுமானாலும் பிரிந்துவிடும் என்பது வாழ்வின் நிலையாமை.

ஆதலால் ஒரு நொடியில் கோடிக்கும் மேலான எண்ணங்களையும் சிந்தனைகளையும் தன் மனதில் ஓட கொண்டு இருக்கும் மனிதர்கள் ஒரு பொழுதும் இவ்வாழ்வின் நிலையாமை அறியமாட்டார்கள் அதைப் பற்றி சிந்திக்க மாட்டார்கள். 

அதாவது வாழ்வின் நிலையாமையை அறிந்தவர்கள் கீழ்காணும் எண்ண ஓட்டங்களில் தங்களை சிக்கீக்கொள்ள மாட்டார்கள். 

இங்கே எண்ணங்கள் என்று திருவள்ளுவர் சொல்வது : 

1) தாம் பல்வேறு வகையிற் செல்வம் ஈட்டுவதும்
2) அச்செல்வத்தைக் கொண்டு வளமனைகள் கட்டுவதும் 
3) அவற்றின் அமைப்புவடிவுகளை எண்ணி வகுப்பதும் 
4) நன்செய் புன்செய்கள் வாங்குவதும் 
5) அவை வாங்கவேண்டிய இடங்களையும் அவற்றில் விளைவிக்கும் பயிர்களையும் அவற்றிற்கு அமர்த்த வேண்டிய வினையாட்களையும் பற்றித் தீர்மானிப்பதும் 
6) மேன்மேலும்தம் வருவாயைப் பெருக்கும் வழிகளை வகுப்பதும்
7) ஐம்புல இன்பங் களையும் நுகர்வதும்
8) அறத்திற்கும் புகழுக்கும் செய்ய வேண்டியவற்றைக் கருதுவதும்
9) மெய்காவற்கும் குற்றேவற்கும் மல்லரையும் மழவரையும் அமர்த்துவதும்
10) விரையூர்திகளில் ஊர்வதும், பல்வேறு நாடுகளையும் நகரங்களையுஞ் சென்று காண்பதும்
11) தம் மக்களை உயர்நிலைக் கல்வி கற்கவைப்பதும்
12) அவரை உயர்ந்த பதவிகதளில் அமர்த்துவதும்
13) அவருக்குச் சிறந்த குடும்பத்துப் பெண்களை மணஞ் செய்துவைப்பதும்
14) தம் பேரப்பிள்ளைகளைக் கண்டு களிப்பதும் அவருக்குச் செய்யவேண்டிய வற்றைச் செய்வதும்,
15) பிறவுமாம் (இன்னும் பல)

அத மட்டுமின்றி நூல்கள் பல கற்றாலும் அதன் நெறிப்படி நடக்காமல் மேற்ச்சொன்ன சிந்தனைகளில் வாழும் மனிதர்கள் வாழ்வின் நிலையாமையை ஒருபொழுதும் சிந்திக்க மாட்டார்கள் உணரமாட்டார்கள்.

குறிப்பாக சாப்பிடும் பொழுதும், பயணம் செய்யும் ஒழுதும் ஓயாமல் செல்பேசியில் பேசிக்கொண்டிருப்போருக்கும் இக்குறள் மிகவும் அவசியம்.

உதாரணமாக: 
எனக்கு ஒரு கதை ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. புத்தர் சாத்துக்க்குடி பழம் தன்னை எப்படி சாப்பிட வேண்டும் என்று சொல்வதாக. அதாவது ஒரு முதலில் இப்பழம் தன்னை நான் உண்ண போகிறேன் என்று நினைப்பாராம். பிறகு அதல் தோலை மேதுவாக உரிப்பாரம். உரிக்கும் பொழுது வரும் நறுமணத்தை நன்க்கு நுகர்வாராம். பின்பு அதை நன்கு மென்று உண்ணுவாராம். அதாவது தான் செய்யும் செயலில் மட்டுமே கவனும் இருக்குமாம். மற்றபடி பழம் உரிக்கும் பொழுது வேறு நினைவுகளில் சிக்கிக்கொள்ள மாட்டாராம். பழம் உரித்துக்கொண்ட அரட்டை அடிக்க மாட்டாராம். அதாவது அந்த நோடியில் வாழ்வது. 

மேலும்: அஷோக்

ஒப்புமை
”யாரிவார்
சாநாளும் வாழ்நாளும்” (சம்பந்தர் சாய்க்காடு 3)

பரிமேலழகர் உரை
ஒரு பொழுதும் வாழ்வது அறியார் - ஒரு பொழுதளவும் தம் உடம்பும் உயிரும் இயைந்திருத்தலை தெளியமாட்டார்; கோடியும் அல்ல பல கருதுப - மாட்டாது வைத்தும், கோடியளவும் அன்றி அதனினும் பலவாய நினைவுகளை நினையா நிற்பர் அறிவிலாதார்.

விளக்கம்
(இழிவு சிறப்புஉம்மையால் பொழுது என்பது ஈண்டுக் கணத்தின்மேல் நின்றது. காரணமாகிய வினையின் அளவே வாழ்தற்கும் அளவாகலின், அஃது அறியப்படாதாயிற்று. பலவாய நினைவுகளாவன: பொறிகளான் நுகரப்படும் இன்பங்கள் தமக்கு உரியவாமாறும்அதற்குப் பொருள் துணைக்காரணம் ஆமாறும், அது தம் முயற்சிகளான் வருமாறும், அவற்றைத் தாம் முயலுமாறும், அவற்றிற்கு வரும் இடையூறுகளும், அவற்றை நீக்குமாறும், நீக்கி அப்பொருள் கடைக்கூட்டுமாறும், அதனைப் பிறர் கொள்ளாமல் காக்குமாறும், அதனான் நட்டாரை ஆக்குமாறும், நள்ளாரை அழிக்குமாறும் தாம் அவ்வின்பங்கள் நுகருமாறும் முதலாயின. அறிவிலாரது இயல்பின் மேல் வைத்து நிலையாமை கூறியவாறு. இனி, 'கருதுப' என்பதனை அஃறினைப் பன்மைப் பெயராக்கி உரைப்பாரும் உளர்.) ---

மணக்குடவர் உரை
ஒரு பொழுதளவும் தம்முயிர் நிலைநிற்கும் என்பதனை யறியாராயிருந்தும், தமது வாழ்நாளை கோடியுமல்ல, பலவாகக் கருதுவர் உலகத்தார். மேல் ஒருநாளுளனானவன் பிற்றை ஞான்று செத்தானென்றார் ஈண்டு ஒருபொழுதளவும் உயிர் நிலையாகாது என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை
அறிவில்லாதவர் ஒரு வேளையாவது வாழ்க்கையின் தன்மையை ஆராய்ந்து அறிவதில்லை.ஆனால் வீணீல் எண்ணுவனவோ ஒரு கோடியும் அல்ல, மிகப்பல எண்ணங்கள்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உயிரும் உடம்பும் இணைந்திருந்தும் உ‌டம்பின் நிலையற்ற தன்மையை ஒரு கணப்பொழுதும் அறிய இயலாதவர் கோடிக்கும் மேலான நினைவுகளை எண்ணி நிற்பர்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை 
அளவோடு ஆசைப்படு.

ஒரு ஜென் கதை (நன்றி: காலத்தின் கட்டளை)
ஓட்டல் கடை வைத்திருந்த ஓர் செல்வந்தர் நீண்ட நாட்களாக நல்லதோர் குரு தமக்கு அமைய வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தார். ஆனால் எங்கும் தேடி அலைய நேரமும் இல்லை. நல்ல வியாபாரம் வேறு. ஓட்டலுக்கு வருவோரை ஒவ்வொருவராக கவனிக்கலானார். திடீர் என்று ஒருநாள் தனது ஓட்டலுக்கு வந்த ஒரு பெரியவரின் காலில் விழுந்து,"ஐயா, நான் நீண்டநாட்களாக தேடிக் கொண்டிருந்த குரு நீங்கள்தான். என்னை தங்கள் மாணவனாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்" என்றார் பணிவுடன்.ஓட்டலில் வேலை செய்வபர்களுக்கு ஆச்சரியம். தன்னுடைய முதலாளியிடம் சென்று," முதலாளி, எப்படி அவர்தான் நல்ல குரு என்று கண்டுபிடித்தீர்கள்? " கேட்டார்கள்.அதற்கு அந்த ஓட்டல் அதிபர், " ஓட்டலுக்கு நிறையபேர் வருகிறார்கள். அவர் தேநீர் அருந்தும் விதத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். தேநீர் அருந்திக் கொண்டே செல்போனில் பேசுவதும், அங்கும் இங்கும் பார்ப்பதும் அல்லது பத்திரிக்கை படிப்பதுமாக இருந்ததைதான் இதுவரை கண்டு வந்தேன். ஆனால் இவரோ தேநீரை நிதானித்து இரசித்து குடித்துக் கொண்டிருந்தார். இவரே என் குரு என்று முடிவு செய்தேன்" என்றார்.ஒரு நாளில் சுமார் 60,000 - 80,000 எண்ணங்கள் நம் மனதில் தோன்றுவதாக கூறுகிறார்கள். சுமாராக ஒரு நொடிக்கு ஓர் எண்ணம் என்று கணக்கு வருகிறது. இப்படி அலைபாயும் மனத்தை கட்டுக்குள் கொண்டுவந்து 'இங்கே, இப்போது வாழ்' என்பதைத்தான் ஞானிகள் சொல்லி வந்துள்ளார்கள்.அப்படி வாழாதவர்களை திருவள்ளுவர்...ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுபகோடியும் அல்ல பல. [ நிலையாமை 34 : 7]வள்ளுவனுக்கு என்ன கிண்டல் பாருங்கள்!. ஒரு பொழுதில் வாழத் தெரியாமல் அலைபாயும் நம்மிடம் கோடி(ஒன்றல்ல, பல) எண்ணங்கள் என்கிறார்

மேலும் (நன்றி: தினமணி)
செல்வத்தைப் பிறர்க்கு உவந்து கொடுக்காமல் யாமே துய்ப்போம் என்று எண்ணித் தாமும் துய்க்கத் தவறியவர் வாழ்நாளே இவ்வுலகில் பலவாகும் என்கிறார் நக்கீரனார். புலவரின் இக்கூற்றுக்குப் பொருந்துவதாய் பின்வரும் குறட்பா அமைகிறது.


 ""ஒருபொழுதும் வாழ்வது அறியார் கருதுப 
 கோடியும் அல்ல பல'' 

மேலும் (நன்றி: ஆத்திகம்)
மேல சொன்னமாரி, நாளைக்கு இருப்போமான்றதே தெரியாத... நாளைக்கு இன்னா நாளைக்கு?... அடுத்த நொடி நாம இருப்போமான்றதே நிச்சயமில்லாத நமக்கு மனசுல மட்டும் பாரு! கோடிக்கோடியா நெனைப்பு இருந்துகினு இருக்கும்! அத்தைப் பண்ணலாமா? இத்தை நிறுத்தலாமா? அப்படீன்னு! இன்னமோ போ!

Thursday, August 14, 2014

தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்தெண்ணிச்

குறள் 462
தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்தெண்ணிச் செய்வார்க்கு
அரும்பொருள் யாதொன்றும் இல்.
[பொருட்பால், அரசியல், தெரிந்துசெயல்வகை]

பொருள்
தெரிந்த - தெரிதல் - தோன்றுதல்; விளக்கமாதல்; அறிதல்; ஆராய்தல்; தெரிந்தெடுத்தல்; அரித்தெடுத்தல்; காணும்ஆற்றலைப்பெற்றிருத்தல்; மனமறிதல்; கேட்டல்.

இனம் - வகை; குலம் சுற்றம் சாதி கூட்டம் திரள் அரசர்க்குஉறுதிச்சுற்றம்; அமைச்சர்; உவமானம்

தெரிந்த இனத்தொடு - ஒருவர் ஒரு செயலை செய்ய அதற்குத் தேவைதான ஆற்றலுடைய அதை முடிக்கக்கூடிய சரியான துணை மக்களுடன் 

தேர்ந்து - தேர்தல் - tēr-   4 v. tr. 1. [M. tēruka.]To examine, investigate, inquire into; ஆராய்தல் (பிங்.) தேர்ந்து செய்வஃதே முறை (குறள், 541). 2.To understand, know; அறிதல் தேர்ந்தனன்முருகன் வாய்மை (கந்தபு. மூவாயிர. 81). 3. Toconsider, deliberate, ponder well; சிந்தித்தல் 4. To elect; தெரிந்தெடுத்தல். Mod. 5. To seek;தேடுதல். சிறுவெண்காக்கை நீத்து நீரிருங்கழி யிரைதேர்ந்துண்டு (ஐங்குறு. 162). 6. To ascertain,form a conclusion; நிச்சயித்தல் பேதைபாகனேபரமெனத் தேர்ந்துணர் பெரிய (திருவிளை. புராணவர.8). 7. To acquire, obtain; கொள்ளுதல் (பிங்.)8. To doubt, question; ஐயுறுதல் (குறள், 144,உரை.)--intr. To be well versed, proficient in;பயிற்சியடைதல். நூல்களிற் றேர்ந்த மதி

எண்ணி - எண்ணுதல் - எண்ணல், நினைத்தல்; ஆலோசித்தல்; மதித்தல்; தியானித்தல்; முடிவுசெய்தல்; கணக்கிடுதல்; மதிப்பிடுதல்; துய்த்தல்.

தேர்ந்தெண்ணிச் - தாங்கள் செய்து முடிக்க வேண்டிய செயலை பற்றி நன்கு ஆராய்ந்து, தெளிவுபெற்று, திட்டமிட்டு 

செயல் - தொழில்; பொருள்தேடுகை; இழைப்புவேலை; வேலைப்பாடு; காவல்; ஒழுக்கம்; வலிமை; செல்வாக்கு; செய்யல்நிலைமை; சேறு.

செய்வார் - செய்வார்கள்; செயல் செய்வோர்

செய்வார்க்கு - செய்யும் தலைவனுக்கு (அரசனுக்கு)

அருமை - அபூர்வம், மேன்மை, வருத்தம், இன்மை,

அரும்பொருள் - முயன்று உணரும் இயல்புடைய சொற்பொருள்; பெறுதற்கு அரிய பொருள்; செயலால் அடைய முடியாத அரிய பொருள்

யாது - எது; இராக்கதன்; பிசாசு; கள்; நினைவு

ஒன்றும் - ஒன்றும்

யாதொன்றும் - எது ஒன்றும்

இல் - இல்லை; இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
ஒரு செயலை செய்து முடிக்க அச்செயலை முடிக்க வல்ல ஆற்றலுடைய மக்கள் வேண்டும். அத்தகைய சரியான துணை அன்பர்களை தேர்ந்து எடுக்க வேண்டும். 

ஒரு செயலை துவங்கும் பொழுது நாம் எங்கு செல்கிறோம், எதை நோக்கி செல்கிறோம் என்ற நோக்கம் (goals, objectives) என்ற தெளிவு வேண்டும். அதன் பிறகு அந்த நோக்கத்தை குறிக்கொளை அடைவதற்கு என்ன செய்யவேண்டும் என்பதை ஆராய வேண்டும். பல்வேறு பரிமானங்களில் - சரியான நபர்கள், சரியான இடம், சரியான காலம், நமக்கு இருக்கும் விதிகள், வழக்குகள் - இவை எல்லாவற்றையும் கருத்தில் கொண்டு ஒரு திட்டம் தீட்டுவது (Strategy) தான் தேர்ந்து தெளிதல் - தேர்ந்தெண்ணி. அப்படி ஒரு திட்டத்தை தீட்டிவிட்டால் அந்த குறிக்கொளை அடைவதற்கு ஒரு மிகப் பெரிய அடியை எடுத்து வைத்து உள்ளோம். 

ஆனால் அது முதல் அடி. அப்படி எடுத்தச் செயலை ஆராய்ந்து அதற்கு சரியான நபர்களை தேர்ந்து எடுத்து செய்யத்தக்க ஒரு தலைவனுக்கு (அரசனுக்கு) அடைய தக்க அரிதான பொருள் (கடினமான செய்ய முடியாத செயல்) என்று ஒன்றுமே இல்லை. 

முன்னர் ”குறள் 198 அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார் பெரும்பயன் இல்லாத சொல்” என்று கூறிய வள்ளுவர் அறிவுள்ளவர்கள் அரும்பயனை ஆராய்வார்கள் என்று கூறியுள்ளார். ”தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்தெண்ணிச்"” என்றாகிய இக்குறளில் அரும்பொருள் என்று அடிக்கோடிடுகிறார் திருவள்ளுவர். ஆதலால் அறிவுள்ளவர்கள் அரும்பொருளை பயனாக கொடுக்கும் வினைகளையே ஆராய்ந்து எண்ணிச் செய்வர் என்பது உள்ளடக்கமாக கொள்ளலாம். 

மேலும், நம்மிடம் திட்டம் இருந்துவிட்டால் போதுமா? அல்ல. நாம் அதை எப்படி செயல்படுத்துகிறோம் என்பதும் முக்கியம். அங்கு தான் ஒருவர் மற்றொருவரிடம் இருந்து வேறுபடுகிறார். அதற்கான குறள் தான் கீழே


மேலும்: அஷோக்

பரிமேலழகர் உரை
தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்து எண்ணிச் செய்வார்க்கு - தாம் தெரிந்துகொண்ட இனத்துடனே செய்யத் தகும் வினையை ஆராய்ந்து பின் தாமேயும் எண்ணிச் செய்து முடிக்கவல்ல அரசர்க்கு; அரும் பொருள் யாதொன்றும் இல் - எய்துதற்கரிய பொருள் யாதொன்றும் இல்லை.

விளக்கம் [ஆராயப்படுவன எல்லாம் ஆராய்ந்துபோந்த இனம் என்றுமாம். 'செய்வார்க்கு' என்றதனால், 'வினை' என்னும் செயப்படு பொருள் வருவிக்கப்பட்டது. வினையாவது: மேற்சேறல் முதல் வேறல் ஈறாய தொழில். பொருள்கட்கு ஏதுவாய் அதனில் தவறாமையின், அரிய பொருள்கள் எல்லாம் எளிதின் எய்துவர் என்பதாம். இவை இரண்டு பாட்டானும் செய்யத்தகும் வினையும், அது செய்யுமாறும் கூறப்பட்டன.]

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தெரிந்த இனத்தொடு தேர்ந்து எண்ணிச் செய்வார்க்கு-தாம் தெரிந்தெடுத்த சூழ்ச்சித்துணையினத்தோடு கூடிச் செய்யத்தகும் வினையை ஆராய்ந்து பின் தாமும் தனிப்பட எண்ணிச் செய்ய வல்ல அரசர்க்கு; அரும்பொருள் யாது ஒன்றும் இல்-முடித்தற் குரிய வினை எதுவும் இல்லை.

'தெரிந்த இனம்' என்பது வினைகளையெல்லாஞ் செய்யுந்திற மறிந்த இனம் என்றுமாம்.வினையாவன போரும் நால்வகை ஆம் புடைகளைப் பயன் படுத்துமாறும் சந்து செய்தலும் பிறவுமாம்.வெற்றிக்கேற்ற கருவிகளும் வழிகளும் குறைவின்றிக் கையாளப் பெறுதலால், அரிய வினைகளும் எளிதாகக் கைகூடப் பெறுவர் என்பதாம்.

மணக்குடவர் உரை
அமாத்தியர் பலருள் ஆராய்ந்து கூட்டிக்கொள்ளப்பட்ட மந்திரிகளாகிய இனத்தோடே கூடச் செய்யும் வினையை ஆராய்ந்து அதனைச் செய்யுமாறு எண்ணிச் செய்யவல்ல அரசர்க்குப் பெறுதற்கு அரிதா யிருப்பதொரு பொருள் யாதொன்று மில்லை.

மு.வ உரை
ஆராய்ந்து சேர்ந்த இனத்துடன் (செயலைப்பற்றி) நன்றாகத் தேர்ந்து, தாமும்
எண்ணிப்பார்த்துச் செய்கின்றவர்க்கு அறிய பொருள் ஒன்றும் இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தாம் தேர்ந்துகொண்ட நிருவாகச் சுற்றத்தோடு ஒரு செயலை ஆராய்ந்து திட்டமிட்டுச் செய்பவர்க்குச் செய்ய முடியாத செயல் என்று எதுவும் இல்லை.

Thirukkural - Management - Decision Making
No task is a difficult task to a person who carefully chooses the members of his team, then assesses the qualities and strengths of the members, and brings them together to discuss the execution of the task before they start to execute the task, facilitates Kural 462.

Nothing is impossible to those who act
After wise counsel and careful thought.

In one word, executing a task with the support of the right people is 'teamwork.’ All these three actions: 1) choosing the right people, 2) bringing them together and 3) discussing before execution are the qualities of an effective team leader. Most of the modern thoughts on teamwork  are a sequel to this thought by Valluvar.

கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட்டு

குறள் 211
கைம்மாறு வேண்டா கடப்பாடு மாரிமாட்டு 
என்ஆற்றுங் கொல்லோ உலகு
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், ஒப்புரவறிதல் ]

பொருள்
கைம்மாறு - மறு, பிரதி; பதிலுதவி.

வேண்டுதல் - விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

வேண்டா - வேண்டாம் 

ஒப்புரவு - உலகநடை, உலகவொழுக்கம்; முறைமை; ஒற்றுமை; உதவிசெய்தல்; சமம்; சமாதானம்.

கடப்பாடு - கடமை; முறைமை; கொடை; ஒப்புரவு; அதிகப்படுதல்.

மாரி - மழை; நீர்; மேகம்; மழைக்காலம்; பூராடநாள்; புள்வகை; சாவு; அம்மைநோய்; ஒருதேவதை; துர்க்கை.
மாட்டு - அகன்று கிடப்பினும் அணுகிய நிலையில் கிடப்பினும் பொருள் முடியுமாற்றாற்கொண்டு கூட்டிய சொல்முடிவு கொள்ளும் முறை; அடி; சொல்.

மாரிமாட்டு -

என் - என்ன; வினாவினைக்குறிப்பு; ஐயக்கிளவி; இகழ்ச்சிக்குறிப்பு; 'எது'அல்லது'எதை'எனப்பொருள்படும்இடைச்சொல்; தன்மைஒருமைச்சொல்; யான்என்பதுவேற்றுமைப்பொருளில்அடையும்திரிபு; ஓர்அசைச்சொல்.

ஆற்றுங் - ஆற்றும் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

கொல்லோ -  கொல் - இரும்பு; உலோகம்; கொலைத்தொழில்; வருத்தம்; கொல்லன்; கொல்லன்தொழில்; கதவில்தைக்கும்இரும்பு; குறுக்குத்தாழ்; ஐயப்பொருள்தரும்ஓர்இடைச்சொல்; ஓர்அசைநிலை.

உலகு - உலகம், பூமி நாடு உலகத்தார்(இடவாகுபெயர்), உயர்ந்தோர், சான்றோர் திசை மங்கலச்சொற்களுள்ஒன்று

முழுப்பொருள்
எந்த பிரதிபலன் இன்றி எல்லோருக்கும் உதவுவது கடமையாக கொண்டு பெய்யும் மழைக்கு கைம்மாறாக என்ன செய்து விட முடியும் இந்த உலகினால் , என்பதே இக்குறளின் பொருளாகும்.



ஒன்றை எதிர்பார்த்து நாம் செய்வது உதவி அன்று.எந்த பிரதி பலனையும் எதிர் பாராமல் செய்யும் உதவியே உதவி எனக் கூறுகிறார் வள்ளுவர். 

நாம் கோவில் உண்டியலில் இடும் பணம் கூட, எதையோ எதிர்ப்பார்த்து தானே?  அதற்கான புண்ணியம் நம்மை வந்து அடைய வேண்டும் என்பது தானே அச்செயலின் அடிநாதம். அதன் பொருட்டு தானே நம் கையால், உண்டியலில் பணம் இட வேண்டும் என நாம் ஆசைப்படுவது. இவ்வாறு எதிர்பார்ப்புடன் செய்யும் செயலை விட, முகமறியா ஒரு ஏழைக்கு, எந்த எதிர் பார்ப்பின்றி ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல் செய்யும் உதவி எவ்வளவோ சிறந்தது.

ஒப்புமை
”நம்மாட் டுதவிய நன்னர்க் கீண்டொரு
கைம்மா றாற்றுதல் என்றும் இன்மையின்” (பெருங் 4:3:11-2)

“செயலருந் தவங்கள் செய்திச் செம்மலைத் தந்த செல்வத்
தயரதற் கென்ன கைம்மா றுடையம்யாம் தக்க தென்பார்’ (கம்ப.கைகேசி சூழ்வினைப் 89)

“விருந்தெவன் செய்கோ தோழி....
மலையிமைப் பதுப்போல் மின்னிச்
சிலைவ லேற்றொடு செறிந்தவிம் மழைக்கே” (நற்.112:1-9)

“ஆரிய னவனை நோக்கி யாருயிருதவி யாதும்
காரிய மில்லான் போனான் கரணையோர் கடன்மை யீதால்
பேரிய லாளர் செய்கை ஊதியம் பிடித்து மென்னார்
மாரியை நோக்கிக் கைம்மா றியற்றுமோ வைய மென்றான்” (கம்ப.நாகபாசப்.271)

இதிகாச உதாரணம் ஒன்றைக் கூற வேண்டும் எனில் கர்ணனை தவிர சிறந்த சான்று வேறு இல்லை. 
தான் சாகும் தருவாயில் கூட , தான் செய்த உதவிகளினால் அடைந்த அனைத்து புண்ணியத்தை கூட தானம் செய்த பெருமை கர்ணனை சேரும்..

இக்கணத்தில் ,கர்ணனின் ஈகை பண்பிற்கு சான்றாக விளங்கும் ஒரு சிறிய கதை ஒன்று  நினைவிற்கு வருகிறது.ஒரு முறை கண்ணன் ,பாண்டவரக்ளுக்கு நிறைய பொன்(சரியாக நினைவில்லை அது பொன்னா அல்லது வேறு ஏதோ செல்வமோ) கொடுத்து இன்று முடிவிற்குள் இது அனைத்தையும் தானம் செய்து விடுங்கள் எனக் கூறி விடுவார்.பாண்டவர்கள் சிறிது சிறிதாக எல்லோருக்கும் பிரித்து கொடுத்து கொண்டே இருப்பர் .நாள் முடியும் தருவாயில் அனைத்தையும் கொடுத்து முடிக்க முடியாமல் போய் விடும்.
கர்ணனிடம் இதே போன்று அச் செயலை  கொடுக்கும் பொழுது .,அவ்வளவு தானே என்று, முதலில் எதிர்ப்படும் சாமானியன் இடம் அனைத்தையும் கொடுத்து விடுவான்.நீயே அனைவருக்கும் கொடு என்று. 
அதாவது எல்லோருக்கும் அதைக் கொடுக்க வேண்டும் என்றாலும் அந்த புண்ணியம் தனக்கு வந்து அடைய வேண்டும் என்று எண்ணாமல் உதவி செய்யும் மனப்பான்மையை எடுத்துக் காட்டுவதற்காக கூறப்படும் கதை அது.

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது உலக நடையினை அறிந்து செய்தல்.உலகநடை வேதநடை போல அறநூல்களுட் கூறப்படுவதன்றித் தாமே அறிந்து செய்யுந் தன்மைத்தாகலின் , ஒப்புரவு அறிதலென்றார்.மேல்,மனம் மொழி மெய்களால் தவிரத் தகுவன கூறினார், இனிச் செய்யத் தகுவனவற்றுள் எஞ்சி நின்றன கூறுகின்றாராகலின், இது தீவினையச்சத்தின் பின் வைக்கப்பட்டது.)

மாரிமாட்டு உலகு என் ஆற்றும் - தமக்கு நீர் உதவுகின்ற மேகங்களினிடத்து உயிர்கள் என்ன கைம்மாறு செய்யா நின்றன, கடப்பாடு கைம்மாறு வேண்டா - ஆகலான், அம்மேகங்கள் போல்வார் செய்யும் ஒப்புரவுகளும் கைம்மாறு நோக்குவன அல்ல. ('என் ஆற்றும்?' என்ற வினா, 'யாதும் ஆற்றா' என்பது தோன்ற நிற்றலின், அது வருவித்துரைக்கப்படும். தவிரும் தன்மைய அல்ல என்பது 'கடப்பாடு' என்னும் பெயரானே பெறப்பட்டது. செய்வாராது வேண்டாமையைச் செய்யப்படுவனமேல் ஏற்றினார்.).

மணக்குடவர் உரை
ஒப்புரவு செய்யுங்காற் கைம்மாறு கருதிச் செய்ய வேண்டா: எல்லார்க்கும் நல்வழி சுரக்கின்ற மாரிக்கு உலகம் கைம்மாறு செய்தலுண்டோ? கடப்பாடு- ஒப்புரவு. இஃது ஒப்புரவாவது கைம்மாறு வேண்டாத கொடை யென்று கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
இந்த உலகத்தார் மழைக்கு என்ன கைமாறு செய்கின்றனர்;, மழை போன்றவர் செய்யும் உதவிகளும் கைமாறு வேண்டாதவை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பிறர்க்கு உதவுவது, அவ்வுதவியைப் பெற்றவர் திரும்பச் செய்வதை எதிர்பார்த்து அன்று; ஒருவர் செய்ததற்குத் திரும்பச் செய்துதான் ஆகவேண்டும் என்றால் மழை தரும் மேகங்களுக்கு இந்த உலகம் திரும்ப என்ன செய்துவிட முடியும்?.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
மண் பயனுற வாழ்பவன் நன்றி எதிர்பார்க்கமாட்டான்.

Tuesday, August 12, 2014

Kural 0341 - 🔓 சுதந்திரத்தின் சூத்திரம் — இது அல்ல இது அல்ல - The formula of freedom — Not this, Not this

Key Questions

  1. How can I live without fear of change, loss, or uncertainty?
  2. Is saying “no” a kind of power?
  3. Socrates: Can we come to know ourselves while still enslaved to the things we seek
  4. Aristotle: Is the highest virtue the ability to choose not just what to pursue, but what to leave behind?
  5. Aristotle: What is the role of moderation in achieving eudaimonia (the good life)?
  6. The Buddha: Can one walk the Middle Path unless he lets go, desire by desire?
  7. Jesus: Is the kingdom within not reached by emptying the self?
  8. Heidegger: Is letting go a form of ontological clarity
  9. Laozi / Taoism: Isn’t simplicity found when desire falls away?

    Thiruvalluvar: Letting go is not the end of desire, but the beginning of freedom; one who loosens each bond of attachment slowly becomes untouched by sorrow and walks toward an unshakable stillness.

குறள் 341

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், துறவு]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

சொற்களின் பொருளுரைகள்

யாது - yātu   interrog. pron. யா². [T.ēdi, K. yāvudu.] What, which; எது. அருளல்லதியாதெனிற் கொல்லாமை கோறல் (குறள், 254).; yātu   (interrog. pronoun) what, which?, எது?; 2. palm-tree-sap fermented, கள்; 3. memory, யாதி.

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்; eṉiṉ   conj. if (it is) said so; 2. in consideration of.

நீங்கி - நீங்குதல் - பிரிதல்; ஒழித்தல்; கடத்தல்; மாறுதல்; விடுதலையாதல்; தள்ளுண்ணுதல்; நடத்தல்; ஒழிதல்; நீந்துதல்; பிளவுபடுதல்; விரிந்துஅகலுதல்; சிதறுதல்.

யான் - தன்மையொருமைப்பெயர்

நோதல் - நோதல் - பூடுமுதலியவற்றிற்குவரும்கேடு; துன்புறுதல்; நோயுறல்; வருந்துதல்; வறுமைப்படுதல்; பதனழிதல்; எழுத்துமுதலியவற்றின்மழுங்கல்; சாயம்சிதறுகை; வறுமை; வெறுத்தல்.

நோற்பு - பொறுமை; தவஞ்செய்கை.

அதன் - It's   It's   It's  

இன் - இனிய; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; சாரியை இறந்தகாலஇடைநிலை.

இலன் - இல்லை
யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.

முழுப்பொருள்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் உரை (நேரடியாக சுட்டியைத் தட்டி வாசிக்கலாம்)
எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வாழ்க்கையில் இருந்து பெற்ற விளக்கத்தை விட பெரியதாய் ஒரு விளக்கம் நான் கண்டடைய வேண்டியதில்லை. ஜெயமோகனின் விளக்கம் June-16-2015 அன்று சேர்க்கப்பட்டது.

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்னர் கெ.பி.வினோத் என்ற நண்பர் பார்க்க அலுவலகம ்வந்திருந்தார். நல்ல வாசகர். கணிப்பொறித்துறையில் ஒரு நிறுவன மேலாளராக இருக்கிறார். ரயில் டிக்கெட் எடுப்பதற்கான என்னுடைய சிரமங்கள் பற்றிய பேச்சு வந்தது. இணையம் மூலம் பதிவுசெய்யலாமே என்றார் வினோத். அதற்கு கடன் அட்டை வேண்டுமே என்றேன். ”என்னது, கடன் அட்டை இல்லையா?” என்று பிரமித்தபின் ”சரி பரவாயில்லை. ஒரு வைப்பு அட்டை பெற்றுக்கொள்ளுங்கள். எல்லா வங்கிகளிலும் கொடுப்பார்கள்”.நான் ”அதற்கு வங்கியில் பணம் போடவேண்டுமே..”என்றேன். அவர் சற்றுநேரம் வியந்து மாய்ந்துகொண்டிருந்தார். பொதுவாக கணிப்பொறி துறையில் இருப்பவர்களிடம் பிறர் எப்படி உயிர்வாழ்கிறார்கள் என்பதை சொல்லிப் புரியவைப்பத கஷ்டம்.

நான் கனடா போக விசாவுக்காக டெல்லிக்கு நேர்காணலுக்குச் சென்றபோது என் வருட வருமான அறிக்கை மற்றும் மாதச்சம்பள அறிக்கையை கூர்ந்து நோக்கிய செந்தலை அம்மையார் நம்பிக்கையில்லாமல், ”இந்த வருமானத்தில் எப்படி உயிர்வாழ முடியும்?” என்றார். ”முடியும் என்பதற்கு நான் வாழ்வதே ஆதாரமல்லவா?” என்றேன். சிரித்தாலும் விசா தர மறுப்பு எழுதிவிட்டார். பிறகு மத்திய அரசு பிரசுரத் துறை உதவி இயக்குநராக இருந்த எம்.கெ.சந்தானம் அவர்கள் மூலம் நான் எவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர் என்பதை விரிவாக நிரூபித்து விசா பெற்றேன். எனக்கே அந்த நிரூபணம் உற்சாகமாக இருந்தது.

என் பணியிடத்தை பார்த்த வினோத் ”அருமையான அறை. சிக்கலே இல்லாத நிம்மதியான வேலை… உங்களைப் பார்த்தால் பொறாமையாக இருக்கிறது…” என்றார். தன்னுடைய வேலையின் ஒவ்வொரு கணமும் எப்படி யானைகளால் இருபக்கமும் அழுத்தப்படுகிறது என்பதை விவரித்தார். கேட்கவே பீதியாக இருந்தது.

என் வேலை நான் விரும்பி தேர்வுசெய்துகொண்ட ஒன்று. இந்தவேலை இல்லாவிட்டால் நான் இந்த அளவுக்கு எழுதியிருக்க முடியாது. இருபத்துமூன்று வருடம் முன்பு வேலை கிடைத்து தொலைபேசி உதவியாளர் பயிற்சிக்கு சென்றபோது பயிற்சியாளர் வேலையை விவரித்தார். அவர் தொலைபேசி உதவியாளராக இருந்து பதினாறு வருடம் வேலைசெய்து மூத்து, மேற்பார்வையாளராக ஆகி, பயிற்சியாளராக பணியாற்றுபவர். அவர் சொன்னார், ”இந்த வேலை மிகவும் எளிது. ஒரு சிம்பன்ஸிக்கு இதே பயிற்சியை அளித்தால் அதுவும் இதேவேலையை நன்றாகச் செய்யும்” வகுப்பிலிருந்த தாமஸ் செறியான் எழுந்து கேட்டான், ”பதினாறு வருட அனுபவமானால் அது பயிற்சியாளராகவும் ஆகும் இல்லையா சார்?”

இருபத்து மூன்றுவருடங்களாக ஒரே வேலை. மீண்டும் மீண்டும். மூளை மற்றும் மனத்தின் தேவை இல்லாமலேயே புயல்போலச் செய்து முடித்துவிடலாம். அன்றாடம் தேடிவரும் கிராமவாசிகளில் நாலைந்துபேராவது ஆர்வமூட்டுபவர்களாக இருப்பார்கள். எழுந்துபோகும்போது எந்தவிதமான சுமையும் இல்லாமல் போகலாம். அலுவலகத்தில் பொதுவாக கண்ணுக்குத்தெரியாத ஊழியனாகவே இருப்பேன். இதை பலரும் கவனித்திருக்கலாம், அலுவலகங்களில் சிலர் வருடக்கணக்காக வேலைக்கு வருவது அவ்வப்போதுதான் நமக்குப் புலப்படும், மற்றபடி கவனத்திலேயே விழ மாட்டார்கள். அவர்கள் பொதுவாக மிகவும் பாதுகாப்பாக இருக்கிறார்கள். என்னை என் அலுவலக வாசலில் வந்து விசாரித்தால் ஊழியர்களில் பாதிப்பேர் தெரியாது என்றுதான் சொல்வார்கள். ‘மெமோ’வுக்குப் பதில் எழுதுவது, விண்ணப்பங்கள் நிரப்புவது, தொழிற்சங்க கூட்டம் தவிர பிற சமயங்களில் என்னை எவருக்கும் நினைவிருப்பதில்லை.

மொத்தத்தில் ‘குறையொன்றும் இல்லை’. எனக்கு பெரிய அளவுக்குப் பணம் எப்போதும் தேவை இருந்ததே இல்லை. நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் எனக்கு பணமுடையே இருந்ததில்லை என்று சொன்னால் என் நண்பர்கள் நம்புவார்கள். நாடோடியாக இருந்த நாட்களிலேயே ஏதாவது எங்காவது செய்தால் கிடைக்கும் பணமே போதுமானதாக இருக்கும். அக்காலத்தில் அச்சகங்களில் பிழை திருத்தும் பணி எளிதில் கிடைக்கும்.

இந்த வேலையில் இருந்து மேலே செல்வதில்லை என்ற முடிவை நான் இருபதுவருடம் முன்பே எடுத்துக் கொண்டேன். அருண்மொழியை திருமணம் செய்யும்போது அதை நிபந்தனை போலச் சொன்னென். என் பொருளாதார நிலையை இதற்குமேல் தூக்கிக் கொள்ள எதையுமே செய்ய மாட்டேன், இதுவே எனக்கு அதிகம் என. ஒத்துக் கொண்டது பெரிய விஷயமல்ல, இன்றுவரை அதைபற்றி மாறுக்கருத்து இல்லாமலும் இருக்கிறாள் என்பதே பெரிய விஷயம்.

உடைகள், உணவு, வசதிகள் எதிலும் ‘ போதும்,வேண்டாம்’ என்று சொல்லும் மனநிலையையே எப்போதும் கொண்டிருக்கிறேன். லௌகீக வாழ்வில் நான் பெரிதாக விரும்பி ஆசைப்படும் எதுவுமே இல்லை என்பதே உண்மை. நானே இதை அவ்வப்போது உண்மைதானா என்று கேட்டுக் கொள்வதுண்டு. அன்றைய செலவுக்கு அருண்மொழியிடம் வாங்கும் சிறு தொகை எப்போதுமே மிச்சமாகும். குடி, புகை உட்பட எல்லாவற்றுக்குமே ‘வேண்டாம்’ தான் — முழுமையாக.

அந்த மனநிலைக்கு வந்த பின் அதை ஒரு கோட்பாடாக ஆக்கிக்கொள்ள ஒரு தருணம் அமைந்தது. 1988ல் மலையாள நாளிதழ் ஒன்று தமிழிலும் கால்பதிக்க விரும்பியது. அதன் ஆசிரியராக என்னை பணியாற்ற முடியுமா என்று கேட்டார்கள். அன்று நான் தொலைபேசித்துறையின் தற்காலிக அன்றாடக்கூலி ஊழியன். நான் வாங்கியதை விட பன்னிரண்டு மடங்கு அதிக ஊதியம் பரிந்துரைக்கப்பட்டது. பிற வசதிகள். கௌரவங்கள், தொடர்புகள்.

நான் ஆசைப்பட்டேன் என்பதே உண்மை. நான் மதிக்கும் எழுத்தாளரிடம் ஆலோசனை கேட்டேன். ”இதழாளராக ஆவது உலகியல் ரீதியாக மிக நல்ல விஷயம். ஆனால் எழுத்தாளனாக அது உன் இறுதிமுடிவு. இந்தியாவில் நல்ல எழுத்தாளனாக வந்த இதழாளன் எவரும் இல்லை. நாளெல்லாம் மொழியை இயந்திரத்தனமாகக் கையாளும் ஒருவன் தனக்கென மொழியை உருவாக்க முடியாது. இந்திய இதழாளன் சிந்தனைச் சுதந்திரம் இல்லாம, முதலாளி இச்சைக்கு ஏற்ப நாளில் பெரும்பகுதியை வெறிபிடித்தது போல உழைத்துச் செலவிடுபவனாகவே இருக்கிறான். அங்கே போய் அழிந்த பலரை நான் அறிவேன்” என்றார்.

என்னால் ஒருவாரம் முடிவெடுக்கவே முடியவில்லை. மனதின் மாயம், நான் அந்த ஆசிரியரை வெறுக்க ஆரம்பித்தேன். அதற்கான நியாயங்களை சிந்தித்து சிந்தித்து உருவாக்கினேன். அவ்வெறுப்பு மூலம் அவரது ஆலோசனையை நிராகரிக்கும் முயற்சிதான் அது. ஆனாலும் ஒரு தயக்கம். அப்போது தற்செயலாக குறளைப் புரட்டிக் கோண்டிருந்தேன். ஒரு குறள் கண்ணில் பட்டு மனதில் நின்றது.

யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்.

அப்போது அதன் முழு பொருளும் எனக்குப் புரியவில்லை. ஆனால் அது ஒரு விடையாக இருந்தது. வேண்டாம் என்ற முடிவை எடுப்பதே ஆகபெரிய சுதந்திரம் என்று தோன்றியது. துணிந்து வேண்டாம் என்றேன். அதற்காக இப்போது எண்ண எண்ண மகிழ்ச்சியே உருவாகிறது. நான் வேண்டாம் என்று சொன்ன அனைத்துமே பின்னர் எனக்கு விடுதலையையும் நிறைவையும்தான் அளித்துள்ளன.

அந்தக் குறளை மீண்டும் மீண்டும் நான் மந்திரம் போல சொல்லிக்கொள்வேன். வாழ்வின் பல தருணங்களில். காலப்போக்கில் நோதல் என்ற சொல் என் நினைவிலிருந்து உதிர்ந்து என்வரையில் ‘யாதெனின் யாதெனின் நீங்கியான் அதனின் அதனின் இலன்’ என்ற வரியாக நீடிக்கிறது.

‘என்ன இது, என்ன இது என நோக்கி ஒவ்வொன்றாக விட்டு விலகியவன் அந்தஅளவு அந்தஅளவு துயரம் இல்லாதவன்’ என்பது இக்குறளின் பொருள். பரிமேலழகர் ஒரு மேலதிகப் பொருள் அளிக்கிறார். அனைத்தையும் ஒவ்வொன்றாக விட்டு விலகுதலே விடுதலை அளிக்கும், ஆனால் ஒவ்வொன்றாக விடுதலும் அந்தந்த அளவுக்கு விடுதலை அளிப்பதே என்றே வள்ளுவர் சொல்கிறார் என்று.

பௌத்தமும் சமணமும் கண்டடைந்த ஞானத்தின் ஒரு விளக்கம்தான் இவ்வரி. ‘திருஷ்ணை’ என்று பௌத்தம் சொல்லும் வாழ்வாசையின் எந்த ஒரு கண்ணியை விட்டாலும் அந்த அளவுக்கு ஒருவன் விடுதலை அடைகிறான். அனைத்தையும் விடுதல் [ உபேக்ஷை] முழுமையான விடுதலையை அளிக்கிறது. உலகியலில் மாட்டியுள்ள மனம் உண்மையை அறிய முடியாது. தன் அச்சங்கள், ஆசைகள், தேவைகளுக்கு ஏற்பவே அது அனைத்தையும் காணும். அது நிபந்தனைகள் கொண்ட, எல்லைக்குட்பட்ட ஞானமேயாகும். விடுதலை கொண்ட மனமே முழுமையான உண்மையை அறிய முடியும். பின்னர் இந்தக் கோட்பாடு இந்து மெய்யியலிலும் வலுவாக ஊடுருவியது.

இந்த தத்துவார்த்தமான, முழுமையான பொருள்தளங்களுக்குள் செல்லாமலேயே நான் என் வாழ்க்கை சார்ந்து இதைப் புரிந்துகொண்டேன். இங்கே குறள் என்ற வடிவத்தை நாம் கணக்கில் கொள்ள வேண்டும். குறள்பாடல்கள் என்று சொல்வதை விட குறள்சூத்திரங்கள் என்று சொல்வதே முறை. பண்டைய நூல்களில் மூலநூல் தகுதி கொண்ட பேரிலக்கியங்கள் ரத்தினச்சுருக்கமாக வகுத்துக் கூறும் தன்மை கொண்டுள்ளன. குறள், கீதை, உபநிடதங்கள், பிரம்மசூத்திரம், திருமந்திரம் போன்றவை. அவை வாசித்து பொருள் அறிய வேண்டியவை அல்ல. மனதில் பதியவைத்து மீண்டும் மீண்டும் ஓயாமல் நெஞ்சுள் ஓட்டிக் கொண்டிருக்க வேண்டியவை. அதாவது அவை ஒருவகை தியான மந்திரங்கள்.

அவ்வாறு நெஞ்சுள் ஓட்டிக் கொண்டிருக்கும்போது அவை நம் வாழ்க்கையின் தருணங்களுடன் பொருந்தி நமக்குரிய பொருளை அடைகின்றன. குறளை பலரும் தங்களுக்கான பொருளுடன் சொல்வதை நாம் அவ்வப்போது காண்கிறோம். குறள்வரிகளில் உள்ளது அழியா விவேகம் ஒன்று. அதன் அனுபவப்பொருள் அதன் வாசகன் கண்டடைய வேண்டியதாகும். அப்படிக் கண்டடையும்போதே குறளை நாம் அறிகிறோம் என்று பொருள். அப்போது மட்டுமே குறள் நமக்கு உதவுகிறது.

குறளின் இந்த வரிகளின் அமைப்பே எனக்கு ஒரு மனச்சித்திரத்தை அளிக்கிறது. ஒரு பெரிய அங்காடியில் நுழைந்து ஒவ்வொன்றாகப் பார்த்துச் செல்கிறோம். ஒவ்வொன்றைப் பார்த்ததும் வேண்டாம் வேண்டாம் என்று மறுத்து முன்செல்கிறோம். அந்த அளவுக்கு நம் கைச்சுமை குறைகிறது. அந்த அளவுக்கு நாம் விடுதலையாக ஆகிறோம். ‘யாதெனின் யாதெனின்–அதனின் அதனின்’ என்ற வேகமான அடுக்கில் அந்த முன்செல்லும் பயணத்தின் சொற்சித்திரம் உள்ளது.

நாம் வேண்டும் என்று கொள்ளும் ஒவ்வொன்றும் அந்த அளவுக்குநம் சுதந்திரத்தை எடுத்துக் கொள்கிறது. இந்த விவேகம் துறவிகளுக்கு மட்டும் உரியது அல்ல. அன்றாட குடும்ப, உலகியல் வாழ்க்கையிலேயே இதன் பொருள் அளப்பரியது என்பதை நான் மீண்டும் மீண்டும் உணர்ந்திருக்கிறேன். சுதந்திரம் என்ற பணத்தைக் கொடுத்தே எதையும் வாங்கமுடியும் இந்த அங்காடியில்.

ஒருவனுடைய சுதந்திரமே அவனுடைய இன்பத்தின் அடிப்படையாகும். அதுவே அளவுகோல். இந்த வீட்டில் எந்த அளவுக்கு குறைவான பொருள் இருக்கிறதோ அந்த அளவுக்கு நாம் நடமாட ஓடிவிளையாட இடம் கிடைக்கிறது.

உலகியல் வழ்க்கையில் முற்றாக மறுப்பது சாத்தியமே அல்ல என்பதை அறிவேன். அடையும் ஆசைவும் அதற்கான விருப்புறுதியுமே வெற்றிகளை உருவாக்குகின்றன. வெற்றிகளே ஆளுமைநிறைவை அளிக்கின்றன. வேண்டும் என்று உள்ளுணர்வு வலுவாகச் சொல்வதை வேண்டுமென்பதே சிறப்பு. எது நம் ஆற்றலின் ஆகச்சிறந்த வெளிப்பாடோ அது நமக்கு வேண்டும்தான். நமது கடமைகள் நமக்கு வேண்டும்தான். குடும்ப உறுப்பினராக, சமூக உறுப்பினராக நமது பொறுப்புகள் வேண்டும். ஏன் , நமது அடிப்படை இன்பங்கள் கூட நமக்கு வேண்டும்தான்.

ஆனாலும் நமக்கு வேண்டும் என்பனவற்றை நாம் அடைவதற்கே கூட வேண்டாமென்று சொல்லும் திடம் தேவையாக ஆகிறது. வேண்டும் வேண்டும் என்ற விசை நம்மை இயக்கும் என்றால் நாம் இழந்துகொண்டேதான் செல்கிறோம். வேண்டாம் என்று சொல்வதற்கான மனநிலையே சுதந்திரத்தின் அடிப்படை. அதுவே நம்மை நாமாக நிலைநாட்டும் வல்லமை.
[அதிகாரம் 35, துறவு , குறள் 341]
<ஜெயமோகனின் உரை முற்றிற்று>


முழுப்பொருள்

ஒருவர் தான் ஆசைக்கொள்ளும் பொருள்கள் மீது உள்ள பற்றினை அறுத்து துறந்து அப்பொருள்களிடம் இருந்து விலகி நின்றால் அப்பொருள்களினால் அவனுக்கு துன்பம் ஏதும் என்றும் வராது என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.

எல்லாப் பொருள்களையும் துறத்தல் தலைமையான செயல். ஆயினும் ஒவ்வொன்றாக பற்றினை விடுதலும் அவற்றால் வரும் துன்பம் இல்லாமல் ஆகும் என்பது கருத்து. ஆதலால் எல்லாவற்றையும் ஒரே அடியாக விட கடினமாக இருப்பின் ஒவ்வொன்றாக விடுவதும் சிறந்தது என்கிறார்.

புறமாகிய செல்வத்தினையும் அகமாகிய யாக்கையின்கண்ணும் உள்ள பற்றினை (அவற்றினுடைய நிலையாமையை நோக்கி அறிந்து உணர்ந்து) துறக்கவேண்டும் என்ற விளக்கவே இவ்வதிகாரம் நிலையாமை அதிகாரத்திற்கு பிறகு வரும்.

இல்லற வாழ்வு, இளமை, மிக்க அழகு, செல்வாக்கு, செல்வம், வலிமை என்று கூறப்படும் இவையெல்லாம் நாளடைவில் நிலையில்லாமல் போதலை அறிந்து, சான்றோர்கள் தாம் கடைத்தேறும் வழியை மேற்கொண்டு காலம் தாழ்த்தாது இருவகைப் பற்றையும் துறப்பர்.

சமீபத்தில் Undo It (by How Simple Lifestyle Changes Can Reverse Most Chronic Diseases by Dean Ornish) என்ற ஒரு புத்தகத்தை வாசித்தேன். அதில் ஒரு வரி வரும். உனக்கு அமைதி என்பது கைவிடுவதால் வருவது, செய்வதால் வருவது அல்ல. Peace comes from undoing things not from doing things. இது நோய்களுக்கும் பொருந்தும். புதியதாக ஒன்றை செய்வதைக்காட்டிலும் ஆரோக்கியமற்ற பழக்கங்களை கைவிட்டாலே நோய்கள் குறையும் (அல்லது நோய்களின் தாக்கம் குறையும்) நமது ஆரோக்கியம் மேம்படும். 

எவன் ஒருவன் தனக்குத்தானே கட்டுப்பாடுகளை விதித்துக் கொள்கிறானோ, அவனே சுதந்திரமான மனிதன் - மகாத்மா காந்தி

பி.கு: இக்குறளினை நான் முதன் முதலில் வாசித்தது ஒரு "தோல்" மருத்துவ வைத்தியரின் வளாகத்தில்.

பி.கு: அஞ்சுவ தோரும் அறனே ஒருவனை 
வஞ்சிப்ப தோரும் அவா.

பி.கு: இக்குறளை வாசிக்கும் பொழுது உதடுகள் ஒட்டாது.

மேலும்அஷோக்

ஒப்புமை


இக்கருத்தை வழிமொழியாவிட்டாலும், நாலடியார் பாடலொன்று பற்றினை சான்றோர் விடுதலுக்கான காரணத்தை நிலையாமையை அவர்கள் உணர்வதால் என்று கூறுகிறது. அப்பாடல்:
இல்லம் இளமை எழில்வனப்பு மீக்கூற்றம்
செல்வம் வலிஎன் றிவையெல்லாம் – மெல்ல
நிலையாமை கண்டு நெடியார் துறப்பர்
தலையாயார் தாம்உய்யக் கொண்டு.                                                
இல்லற வாழ்வு, இளமை, மிக்க அழகு, செல்வாக்கு, செல்வம், வலிமை என்று கூறப்படும் இவையெல்லாம் நாளடைவில் நிலையில்லாமல் போதலை அறிந்து, சான்றோர்கள் தாம் கடைத்தேறும் வழியை மேற்கொண்டு காலம் தாழ்த்தாது இருவகைப் பற்றையும் துறப்பர்.  இப்பாடல் மேற்கண்டவற்றால் துன்பம் என்று சொல்லவில்லை. ஆனாலும், அந்த நிலையாமையே துன்பத்தைத் தருவதாம், அவற்றை பெற்று இழந்தவர்க்கு என்பதால், நிலையாமை காரணமாக வந்த துன்பம் என்று கொள்ளவேண்டும்.

நீங்குதல் மனத்தால் நீங்குதல், அதாவது பற்று விடுதல். பொருள்களால் வரும் இம்மைத் துன்பங்கள்.

"ஈட்டலுந் துன்பமற் றீட்டிய வொண்பொருளைக்
காத்தலு மாங்கே கடுந்துன்பம் - காத்தல்
குறைபடின் துன்பம் கெடினதுன்பம் துன்பக்
குறைபதி மற்றைப் பொருள் (நாலடி. 280)

என்பதனாலுணர்க. மறுமைத் துன்பங்கள் ஈயாமையாலும் செல்வச் செருக்காற் செய்யும் தீவினைகளாலும் வருவன. எல்லாப் பொருள்களையும் ஒருங்கே துறக்க இயலாதார் அவற்றை ஒவ்வொன்றாகத் துறக்கலாமென்றும், அவற்றைத் துறந்ததினால் இம்மையிலும் நன்மை யுண்டென்றும் கூறியவாறு.


ஒரு இந்தி கவிதை

=நான் பார்த்துக்கொண்டுருக்கிறேன்=
நான் பார்த்துக்கொண்டுருக்கிறேன்
பூவிலிருந்து உதிர்கின்றன இதழ்கள்
நான் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
நானே உதிர்வதை.
நான் அமைதியாக இருந்தேன்
அது எனக்குள் வசந்தத்தைப் பாடுகிறது.
- சச்சிதானந்த ஹிரானந்த வாத்ஸ்யாயன் ‘அக்ஞேய’ (இந்தி)
- தமிழில்: எம்.கோபாலகிருஷ்ணன்
(பாதி பழுத்த கொய்யாவைப்போல் பூமி)

துறவு பற்றி கவிஞர் தேவதேவன் இவ்வாறு கூறியுள்ளார் (தீராநதி பேட்டியில் (கவிதைப் பற்றி புத்தகம்)

கடினமான ஒரு சாதனை என்பது, நமக்கு விருப்பமானவற்றை எல்லாம் விட்டுவிலகி இருப்பதுதான். இதுதானே துறவு பற்றிய நமது பொதுப் புத்தியிலுள்ள படிமம்? ஆனால், துறவு பற்றிய சரியான சிந்தனை அல்ல அது.  விருப்பங்களில் அச்சமும், பதட்டமும், போட்டியும், பொறாமையும், சச்சரவுகளுமே சாத்தியம். மெய்யான துறவு என்பது, எவ்வித இழப்புணர்வும் இல்லாத ஒரு பெருநிலை. மெய்மையை நோக்கியவாறு பொய்மைகளைக் களைதல், ஒரு பேர் வேட்கையின் முன் சிறுசிறு விருப்பங்கள் உள்ஒடுங்கிப் போதல். இது மதவாதிகளின் அனுஷ்டானங்களில் உண்டாவதில்லை. இப்பெருநிலைக்குள் எல்லாவித உலக சுகங்களும் புலனின்பங்களும் இருக்க முடியும்.

தேவதேவனின் ஒரு கவிதை: 


யாதெனின் யாதெனின் நீங்கிய ஓர் இலை

காற்றின் பூ மஞ்சத்தில் புரளும்
வண்ணத்துப் பூச்சியாய்

சிறகடித்துக் கொண்டு இறங்குகிறது
மரத்திலிருந்து ஓர் உதிர் இலை.
கல்தரையோ புல்தரையோ
மண்தரையோ
உயிர்புடனும்
மாறா இனிமையுடனும்தான்
வந்தமர்கிறது அது.
மரணத்தையும் வாழ்வையும் நன்கறிந்த
துயர்களற்ற ஜீவன்!

இறுதிக் கணத்தில்
சிறு விடுபடல் போதும்
மென்காற்றின் தொடுகை போதும்
ஓர் இலை உதிர

ஒளிரும் இளம் தளிராய்
உயிரின் அடர் நிறமாய்
காற்றில் நடனமிடும்
ஒரு சந்தோச இலையாய்
வாழ்வை நன்கறிந்த ஓர் இலை

வாழ்வின் இறுதியில்
மரணத்தின் தலைவாயிலில்
ஒரு விடுபடலில்
ஒரு தொடுகையில்
உதிர்கிறது

உதிரும் ஒற்றை இலையில்
எஞ்சி இருக்கும் மஞ்சள் நிறம்
அந்தியின் நிறம்
வைகறையின் நிறம்

பெருமரக்கிளையிலிருந்து உதிர்கிறது
ஓர் இலை
யாதெனின் யாதெனின் நீங்கிய
ஓர் இலை.
- தேவதேவன்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசுவில் இருந்து சிலபகுதிகள்


“ஒருகணம்தான். உங்களுக்குள் வாழும் மதுவிழைவை பிறிதொரு தலையை எனக் கிள்ளி விலக்குக! விடுபடுக!” என்றாள் இந்திராணி. 

“மெய்மைக்கும் அப்பால் உள்ளது முழுமை. இளவரசே, நீங்கள் வெறும் வீரர் அல்ல. யோகி. யோகமுடிமேல் அமர்பவர்கள் மல்லிகார்ஜுனர்கள் மட்டுமே” என்றான்.

அர்ஜுனன் திரும்பி நோக்கி “ஆனால் அது அத்தனை எளிதல்ல என்று தோன்றுகிறது” என்றான். “எளிது! மிக மிக எளிது” என்றான் அவன். “அதற்கு முதலில் தேவையானது துறத்தல். ஒவ்வொரு விழைவையாக தொட்டு இதுவன்று இதுவன்று என்று அகன்று செல்லுங்கள். யாதெனின் யாதெனின் என்று நீங்கி அதனின் அதனில் இலனாகுங்கள். ஒவ்வொரு அம்பும் ஓர் எண்ணம். ஒவ்வொரு முறை வளைவதும் உங்கள் ஆணவம். ஒவ்வொரு முறை இழுபட்டு விம்முவதும் உங்கள் தனிமை. ஒவ்வொரு இலக்கும் நீங்கள் அடிவைத்து ஏறவேண்டிய ஒரு படி. ஒவ்வொரு எய்தலும் நீங்கள் உதறிச்செல்ல வேண்டிய ஓர் எடை”.

“இதை வென்றபின் நீங்கள் உங்களை வெல்லத்தொடங்கலாம். அதுவரை இவை அனைத்திலும் கட்டுண்டிருப்பீர்கள். மீட்பிலாதவராக.” 

தூயது சௌகந்திகத்தின் காலை. தூய்மையில் விளைவதே மெய்மை என்று அத்ரி முனிவர் அவர்களுக்கு கற்பித்தார். விலக்குவதன் வழியாக விளைவதே  தூய்மை. 

ஆனால் ஏன் நீங்கள் துறந்துசெல்லமுடியாது என்கிறேன்? பிதாமகரே, வாழ்தல் இயல்பானது. அதற்கு எந்தத் தூண்டுதலும் தேவையில்லை. உயிர்களுக்குள் வாழ்வதற்குரிய ஆணையை பிரம்மன் பொறித்திருக்கிறான். துறத்தல் மானுடர் தேர்வது. அதற்கு அவர்களுக்குள் இருந்து ஆணை எழவேண்டும். அதற்குரிய பயன் என்னவென்று உள்ளம் தெள்ளிதின் அறியவேண்டும்.


“நான் துறப்பதனால் பயன்நிகழாதென்று எண்ணுகிறீரா?” என்று சற்று அடைத்ததுபோல் ஒலித்த குரலில் பீஷ்மர் கேட்டார். “ஆம்” என்றார் இளைய யாதவர். “ஏன்?” என்று பீஷ்மர் கேட்டார். “ஏனென்றால் இங்கு நிறைந்து அங்கு செல்பவர் அல்ல நீங்கள். இங்கு நிகழ்ந்து முடிந்தவரும் அல்ல.” பீஷ்மர் சீற்றத்துடன் “இல்லை, இதை நானே அறிவேன். நான் காடுகளில் ஒருகணம்கூட அஸ்தினபுரியையோ என் குடிகளையோ எண்ணாமல் பல்லாண்டுகாலம் வாழ்ந்திருக்கிறேன்” என்றார். இளைய யாதவர் “ஆம், அங்கெல்லாம் உங்கள் உள்ளத்திற்குகந்த அஸ்தினபுரி ஒன்றை உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்” என்றார்.

பீஷ்மர் “இது அனைத்துமறிந்ததுபோல் பேசும் வீண்மொழி. அஸ்தினபுரியில் நான் மிகவிரும்பியது என் படைக்கலச்சாலையை. காட்டில் அதற்கிணையாக எதை உருவாக்கினேன்?” என்றார். இளைய யாதவர் “காங்கேயரே, அது நீங்கள் அஸ்தினபுரியில் உருவாக்கிய காடு. காட்டில் நீங்கள் அரசவையை உருவாக்கவில்லை என்று சொல்லமுடியுமா?” என்றார். பீஷ்மர் சிலகணங்கள் இமைக்காமல் நோக்கிவிட்டு விழிதாழ்த்திக்கொண்டார். இளைய யாதவர் “நீங்கள் துறந்து செல்ல இயலும், பிதாமகரே. ஆனால் தொடங்கிய புள்ளிக்கே மீளச்சுழன்று வந்துகொண்டிருப்பீர்கள். பெரும்பயனின்மையே அது” என்றார்.

பீமன் அந்தப் பேழையை மீண்டும் பீடத்தின்மேல் வைத்தான். அவர்கள் அனைவரையும் ஒரே தருணத்தில் நோக்கியபடி அது அங்கிருந்தது. சற்றுநேரம் சொல்லின்மை நிலவியது. பீமன் “இதைப்பற்றி சொல்லும்படி நான் கின்னரநாட்டு பாணர்களிடம் உசாவினேன். புதுப்புது பாணர்களை அழைத்துவரச் சொன்னேன். ஒவ்வொருவரும் ஒரு கதை சொன்னார்கள். ஒன்றுடன் ஒன்று பிணைந்து தனிவழி தேரும் கதைகள் அவை. ஒரு கட்டத்தில் அக்கதைகளை அந்தியின் கேளிக்கைகளில் ஒன்றாகவே கொண்டேன்” என்றான்.

“உண்மையில் நான் இந்த விழிமணியை என் அகம் பொருட்படுத்தவில்லை என்றும் ஆகவே அக்கதைகளினூடாக செறிவுபடுத்திக் கொள்வதாகவும் நினைத்துக்கொண்டேன். இப்போது தெரிகிறது, இந்த விழிமணியை என் அகம் பெருஞ்சுமையாகவே எடுத்துக்கொண்டுவிட்டிருந்தது என்று. ஆகவே கதைகள் வழியாக அதை கரைத்தழிக்க, நான் அறிந்த பல்லாயிரம் கதைகளில் ஒன்றாக மாற்றிவிட முயன்றேன் என்று. ஆனால் கதைகள் இதைச் சூழ்ந்து பறந்தன. கதைகளுக்கு அப்பால் இது அவ்வண்ணமே இருந்துகொண்டிருந்தது” என்று பீமன் தொடர்ந்தான். “இதைப்பற்றிய கதைகள் அனைத்துமே ஷம்பாலா என்னும் மறைநகரை சுட்டுபவைதான்.”

ஷம்பாலா மெய்யறிதலின் நகர். இப்புவியில் மானுட உள்ளத்தில் பாலில் நெய் என மெய்மை திகழ்கிறது. சற்றேனும் மெய்மை இல்லாத மானுடகுலமே உலகில் இல்லை. அவை அவர்களின் அச்சங்களால், விழைவுகளால், ஐயங்களால் மறைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. மெய்மைகள் மெய்மையுடன் போரிடுகின்றன. ஒரு மெய்மை இன்னொன்றை திரிபடையச் செய்கிறது. ஒரு மெய்மை இன்னொன்றை பொய் எனக் காட்டுகிறது. இரு மெய்மைகள் ஒன்றையொன்று நிரப்பி இரண்டுமே பொருளற்றவை என்று ஆகிவிடுகின்றன. மெய்நாடுபவன் நிலைபேறடைய நூறுமடங்கு மெய்யல்லாதவற்றை களையவேண்டியிருக்கிறது. மெய்நாட்டம் என்பது எப்போதும் பொய்யை, திரிபை களைந்து களைந்து ‘ஈதில்லை ஈதில்லை’ என முன் செல்வது மட்டுமே என்றாகியிருக்கிறது.

ஆகவே காலமெல்லாம் மக்கள்திரளால் மெய்மை கடையப்பட்டுக்கொண்டே இருக்கிறது. அலைகொள்கிறது, கொந்தளிக்கிறது. அரிதாக சில நிலங்களில், சில மக்கள்திரள்களில், ஒரு வரலாற்றுத் தருணத்தில் திரண்டு எழுகிறது. சற்றே நிலைகொள்கிறது, பிறிதொன்று வந்து அறைய சிதைவுறுகிறது. கரைந்து கலந்து திரிந்து உருமாறி அமைகிறது. அவ்வண்ணம் திரண்ட மெய்மைகள் முற்றாக மறைவதில்லை. மறந்தவை கனவில் திரண்டிருப்பதுபோல அவை எங்கோ ஓர் ஆழத்தில் ஒன்றென ஆகி நிலைகொள்கின்றன. அந்த இடமே ஷம்பாலா. அது மெய்மைகள் மட்டுமே செறிந்து உருவான பெருநகர். மெய்யில் திகழ்வோர் மட்டுமே வாழ்வது. மெய்யே ஒலிப்பது. மெய்யன்றி பிறிதில்லாதது.

ஆகவே அங்கே ஒளி மட்டுமே உள்ளது, இருளோ நிழலோ இல்லை. இன்பம் மட்டுமே உள்ளது, துன்பம் இல்லை. இனிமையும் இசையும் அழகும் மட்டுமே உள்ளன. அதை ஒருதட்டுத் துலா என்கின்றனர் பாணர். அவ்வண்ணம் ஒரு நிலத்தில் காலம் திகழமுடியாது. ஏனென்றால் சென்றும் வந்தும் ஆடுவதனூடாகவே தன்னை நிகழ்த்துவது காலம். அங்கே வாழ்வு நிகழமுடியாது, காலத்தின் ஒரு தோற்றமே வாழ்வு. எனவே அது காலமின்மையில் கனவென உறைவது. நிலைகொண்டது. சென்றடைவோர் மீள முடியாத ஆழத்தில் அமைந்தது. பன்னிரு தூவெண் பனிமலைகளால் மண்ணுக்கு மேல் விண்ணுக்குக் கீழே வெறும்வெளியில் அந்நகர் நிலைநிறுத்தப்படுகிறது.

ஷம்பாலா கனவினூடாக மானுட உள்ளங்களுடன் தொடர்புகொண்டுள்ளது. மானுடரில் ஒருகணமேனும் அதை உணராத எவருமில்லை. அது அகர்த்தம் என்னும் பாதாளப்பாதைகளினூடாக உலகிலுள்ள அனைத்து நகர்களுடனும் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. அகர்த்தத்தின் வாயில்கள் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் உள்ளன. அதை அறிவது ஊழ்கத்தாலேயே இயலும். அகர்த்தம் முடிவில்லாத படிகளால் ஆன சுரங்கப்பாதை. விசைகொண்ட ஆறுகள் பெருகியோடும் இருண்ட குகை. அவை பின்னிச் சுழன்று சென்றடைவது ஷம்பாலாவையே. ஷம்பாலாவிலிருந்து இனிய குளிர்காற்று அந்த குகைவழிகள் வழியாக வந்து நகர்களில் நிறைவதுண்டு. அந்நகரில் இனிய நிகழ்வொன்று நிறைவுகொள்கையில், அந்நகரில் அனைவருமே கனவிலென மெய்மையின் துளிக்கீற்றொன்றை உணர்கையில். நறுமணம் கொண்ட காற்று அது. அறிந்த எந்த மணமும் அல்ல, எனில் அறிந்த எந்த மணமாகவும் தன்னை காட்டிக்கொள்வது.


யுதிஷ்டிரன் அவனை வெறித்து நோக்கிக்கொண்டிருந்தார். பின்னர் புன்னகைத்து “அதை நீ இளைய யாதவரிடம் கேட்டாயா?” என்றார். “ஆம், அவருக்கு அவருடைய அறுதிச்சொல் தெரியும்” என்றான். “அனைவருக்கும் தெரியும்” என்றார் யுதிஷ்டிரன். “அதை பல்லாயிரம் சொற்களால் மறைத்திருப்பார்கள். பல்லாயிரம் கோடி சொற்களால் திசைதிருப்பியிருப்பார்கள். அந்தச் சொற்களையெல்லாம் அள்ளி அகற்றி அச்சொல்லை மீட்பதுதான் அறைகூவல்.” அர்ஜுனன் “இது உங்கள் அறையில் இருக்கட்டும், மூத்தவரே. உங்கள் சாளரத்துக்கு வெளியே அந்தப் பறவை உங்களுக்காக எப்போதும் காத்திருக்கட்டும். உங்களுக்கான சொல் என்ன என்பதை தனிமையில் நீங்கள் அதனிடம் உசாவலாம்” என்றான்.

யுதிஷ்டிரன் அவனை வெறுமனே நோக்கிக்கொண்டிருந்தார். “நாம் அறுதிசெய்து வைத்திருக்கும் சொற்களை ஒவ்வொன்றாகச் சொல்லலாம் என்கிறர்கள், மூத்தவரே. மறுக்கப்படும் ஒவ்வொரு சொல்லும் நம் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியை நம்மிடமிருந்து வெட்டி வீசுகிறது. எஞ்சுவதே நம் வாழ்க்கை என்றாகிறது. உசாவிச் செல்லச் செல்ல மிகமிகக் குறைவாகவே நம்மிடம் எஞ்சும் என்கிறார்கள். அல்லது எதுவுமே எஞ்சாது. நாமறிந்த ஒரு சொல்கூட எஞ்சாது, அவ்வெறுமையில் எஞ்சும் ஒரு சொல்லே பிரம்மம் நாம் இங்கே வரும்போது நமக்கு அளித்தது. நாம் அதை சென்றடையும்போது ஒரு வட்டம் முழுமையடைகிறது” என்று அர்ஜுனன் சொன்னான். “உண்மையில் ஊழ் எனப்படுவது அந்தச் சொல் நோக்கி நம்மை தள்ளிச்செல்லும் நிகழ்வுகளின் பெரிய வலை அன்றி வேறல்ல.”

“நல்ல பரிசு” என்று யுதிஷ்டிரன் கண்களை மூடியபடி சொன்னார்.

மற்ற உரைகள்

பரிமேலழகர் உரை

[அஃதாவது, புறமாகிய செல்வத்தின்கண்ணும் அகமாகிய யாக்கையின்கண்ணும் உளதாம் பற்றினை, அவற்றது நிலையாமை நோக்கி, விடுதல், அதிகார முறைமையும் இதனானே விளங்கும்.]

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் - ஒருவன் யாதொரு பொருளின் யாதொரு பொருளின் நீங்கினான்; அதனின் அதனின் நோதல் இலன் - அவன் அப்பொருளால் அப்பொருளால் துன்பம் எய்துதல் இலன். 

விளக்கம்
(அடுக்குகள் பன்மை குறித்து நின்றன. நீக்குதல் - துறத்தல். ஈண்டத் துன்பம் என்றது இம்மைக்கண் அவற்றைத் தேடுதலானும், காத்தலானும், இழத்தலானும் வருவனவும், மறுமைக்கண் பாவத்தான் வருவனவும் ஆய இருவகைத் துன்பங்களையும் ஆம். எல்லாப் பொருளையும் ஒருங்கே விடுதல் தலைமை; அஃதன்றி, ஒரொ ஒன்றாக விடினும் அவற்றான் வரும் துன்பம் இலனாம் என்பது கருத்து.)

மணக்குடவர் உரை

எவன் யாதொன்றினின்றும் யாதொன்றினின்றும் நீங்கினான் அவன் அதனளவு துன்பமுறுதலிலன்.

மு. வரதராசனார் உரை

ஒருவன் எந்தப் பொருளிலிருந்து, எந்தப் பொருளிலிருந்து பற்று நீங்கியவனாக இருக்கின்றானோ, அந்தந்தப் பொருளால் அவன் துன்பம் அடைவதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

எந்த எந்தப் பொருள்களின் மேல் விருப்பம் இல்லாதவனாய் விலகுகிறானோ அவன் அந்த அந்த பொருள்களால் துன்பப்படமாட்டான்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை

ஆசை இல்லையேல் துன்பமில்லை.

அறியாத குறள்கள் - கவிஞர் மகுடேசுவரன் 

மனிதன் படும் துன்பத்திற்கு என்ன காரணம் ? இதற்கு விடை தேடித்தான் சித்தார்த்தன் அரண்மனை நீங்கினான். உலகின் புகழ்பெற்ற சிந்தனையார்கள் இந்தக் கேள்வியை முன்வைத்தே இயங்கினர். ஒவ்வொருவரும் அவரவர் கண்டடைந்த விடைகளைத் தெரிவித்தார்கள். 

ஆசையே துன்பத்திற்குக் காரணம் என்று புத்தர் அறிவித்தார். ஆசையை விட்டொழித்தால் துன்பத்தில் இருந்து நீங்கிவிடலாம்தான்.

ஒழிக்கவே முடியாத ஆசைகளில் உயிராசையும் ஒன்று. உயிராசையை நீங்கினால் இறப்பை ஏற்கவேண்டும். இறப்பை ஏற்றுக்கொள் என்பது அறமாகாது. அதை வலியுறுத்தி எந்த மகானும் போதிக்க மாட்டார். அப்படியானால் உயிரோடிக்கும் வேட்கையை அனுமதிக்க வேண்டும். 

உயிரோடிருக்க உயிர்த் தேவைகளை நிறைவேற்ற வேண்டும். உயிர்த்தேவைகளாக பசி, தாகம், தூக்கம் ஆகியன இருக்கின்றன. தண்ணீர் பருக வேண்டும். இந்தக் கேள்விக்கு விடை தேடிய காலங்களில் தண்ணீர் அருகிவிடவில்லை. மழையும் நதிகளும் மிக்கிருந்தன.

உணவுக்கு என்ன செய்வது ? தானாய் விளைந்த கனிகளும் கிழங்குகளும் பயிர் செய்யப் பழகியிருந்த மனிதப் பக்குவமும் போதுமானதாயிருந்தன. இரவு தூக்கத்தில் கழிந்தது. இத்தகைய தேவைகள் மட்டுமே என்றால் அவற்றை நிறைவேற்றி உயிரோடிருத்தல் சாத்தியமே. 

துறவை ஏற்றவர்கள் இவ்வாறான வாழ்க்கைக்குள் தங்களைத் தகவமைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதற்கும் மேல் உடல் மற்றும் மன விருப்பங்களை நேர்செய்து கொள்ள விழைபவன் துறவை நாடாமல் இல்வாழ்க்கையினனாகத் தன்னை ஆக்கிக்கொள்ள வேண்டும்.

இல்வாழ்க்கை என்னும் வாழ்வறத்தில் நுழைந்தபின் அவன் மெல்ல மெல்ல துன்பங்களுக்கு இரையாகிறான். தன் மனைவி, மக்கள் என்று அறுக்க முடியாத பற்றுகள் உருவாகின்றன. அவர்களுக்கு நலம் செய்ய உழைக்கிறான். தன்னை ஒப்புக்கொடுக்கிறான். 

குடும்பத்து உறுப்பினர்கள் ஒவ்வொருவரும் இந்தப் பாடுபடுஞ் சங்கிலியில் தம்மையும் ஒரு கண்ணியாகப் பிணைத்துகொள்கிறார்கள். காலம் பருவங்களால் பகுபட்டிருக்கிறது. காற்றுள்ளபோதே தூற்றிக்கொள்ளும் அறிவு வளர்கிறது. போதாத காலங்களுக்குப் போதுமான அளவு சேமிக்கத் தொடங்குகிறான். சேமிப்பின் வழி தன்வயமாகும் எல்லாம் உடைமைகளாகின்றன.

உடைமைகளை உருவாக்குவதில் ஓய்வொழிச்சல் இல்லாமல் ஓடுகிறான். தன் ஆற்றல் முழுவதையும் மிகை முயற்சிகளில் ஈடுபடுகிறான். எந்த ஒரு செயலுக்கும் அதற்கு நிகரான நேர் மற்றும் எதிர் விளைச்சல்கள் உண்டல்லவா? அவன் வினைகள் அவற்றுக்குரிய பலன்களைத் தருகின்றன. 

நேர்நிலைப் பலன்களில் மகிழ்கின்றவன் எதிர்நிலைப் பலன்களில் துவண்டுபோகிறான். துன்பத்திற்காளாகிறான். அவன் மானம், செல்வம், இல்லறம், இன்பம், போகம், மக்கட்பேறு, உடைமைகள், நன்றி, அழுக்காறு, வெகுளி என வெகுதொலைவு பயணம் செய்து இந்த இடத்திற்கு வந்துள்ளான். இப்போது துன்பப்படுகிறான்.

துன்பத்திலிருந்து நீங்குவதற்கு அவன் என்ன செய்ய வேண்டும் ? துன்பத்தை ஏற்படுத்துவது எதுவோ அதிலிருந்து அவன் நீங்கிக்கொள்ள வேண்டும். அவனுக்குத் துன்பத்தை ஏற்படுத்தியவை என்னென்ன ? அவனுடைய கருதுகோள்கள் துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. அவனுடைய பற்றுகள் துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. நம்பிக்கைகள், ஆசைகள், தேவைகள், முனைப்புகள், முயற்சிகள் என எல்லாமே துன்பத்தை ஏற்படுத்தின. 

மிகையூண் உடல் நோய்களை உருவாக்கின. மிகை போகம் புலன்களைத் தேய்த்தன. மிகை உடைமைகளால் உறக்கமும் உறவுகளும் தொலைந்தன. குளிர்காலத்தில் நெருப்பருகில் நிற்பதைப்போல் நீங்கவுமில்லாமல் நெருங்கவுமில்லாமல் இதமாக வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். அளவறிந்து வாழ்ந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவன் வேட்கையின் வழிச்சென்றான். எல்லாவற்றையும் கொள்ளை கொள்ளையாய்ச் சேர்த்தான். 

நல்விளைவுகளுக்கு நகைத்திருந்தவன் எதிராய் விளைந்த தீமைகளை விழுங்கிச் செரிக்க முடியாமல் கண்ணீர் விடுகின்றான். இறுதியில் ஞானம் வாய்க்கிறது. ‘எந்த ஒன்றினாலும் துன்பம் உண்டு’ என்னும் ஞானம். 

எந்த ஒன்றினால் துன்பம் வருமோ அதை நீங்கி விடவேண்டுமா ? அப்படியும் முடியாது. அந்த ஒன்று உனக்கு என்ன நலம் பயக்குமோ அதன் மீதான பற்றை மட்டுமேனும் விட்டு நீங்கு. ஒன்றைவிட்டு நீங்குவதோ முற்றாகத் துறப்பதோ உனக்கு போதிக்கப்படவில்லை. ஆனால், அந்த ஒன்றினால் உனக்குள் நிகழும் ஒன்றை விட்டு நீங்கி நிற்கப் பழகு என்று வள்ளுவர் சொல்கிறார். 

அது முடியும்தானே ? உறவுகளால் உனக்கு உவப்பு என்றால் அந்த உவப்பிலிருந்து நீங்கி வாழ்வதைப் பழகிக்கொள். ஏனென்றால், அது உன்னளவில் நிகழ்வது. உணவு வாய்க்கு ருசியைத் தருகிறது என்றால் அந்த உணவு இருக்கட்டும், அது தரும் ருசியிலிருந்து நீங்கிப் பழகிக்கொள். இப்போது எப்படித் துன்பம் வரும் ? வள்ளுவர் இதை எத்துணை அழகாக விவரிக்கிறார் என்று பார்ப்போம். 
யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல் 
அதனின் அதனின் இலன்.

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் = எந்த ஒன்றினால் தனக்குக் கிட்டும் எந்த ஒன்றிலிருந்தும் தன்னை நீக்கிக் கொண்டவன், விடுவித்துக் கொண்டவன்
அதனின் அதனின் = அதனால் அவனுக்குக் கிட்டும் அவ்வொன்றினால்
நோதல் இலன் = துன்புறுதலே இல்லாதவன்.

எந்த ஒன்றினாலும் தனக்குக் கிடைக்கும் எந்த ஒன்றிலிருந்தும் தன்னை விடுவித்துக்கொண்டவன், அதனால் அவனுக்குக் கிட்டும் அந்த ஒன்றினால் அடையும் துன்பம் இல்லாதவனாகிறான்.


மேலும் (நன்றி: தினமணி)

கண்ணில் கண்ட பொருட்களில் எல்லாம்
ஆசை கொள்ளக் கூடாது
அல்லல் தொல்லை துன்பங்கள்
அனுபவிக்கக் கூடாது.
எந்த எந்தப் பொருளானாலும்
விலகி நீயும் இருந்திட்டால்
அந்தப் பொருளால் உனக்குத்தான்
துன்பம் என்றும் இல்லையே.
 ------ ஆசி. கண்ணம்பிரத்தினம்

மேலும் (நாரயண ஸ்வாமிநாதன்)

இந்தக் குறளைக் கூறும் பொழுது உதடுகள் ஒட்டாது. வாய் அசைகிறது, ஓசை வருகிறது ஆனால் உதடுகள் ஒட்டவில்லை. அது போல வாழ்கை நடத்து, காரியங்கள் செய், ஆனால் அவற்றில் பற்று வைத்து ஒட்டிக்கொள்ளாதே என்று அழகாக சொல்லாமல் சொன்னது தான் இதன் சிறப்பு.

இது ஒன்றும் கடினமானது அல்ல. ப, ம இவ்விரண்டு எழுத்து சம்பந்தப்பட்டவற்றை ஒதுக்கினால் உதடுகள் ஒட்டாது. அதை சரியான இடத்தில உபயோகப் படுத்தியது தான் வான்மறை வள்ளுவனின் சிறப்பு. 

Thirukkural - Management- Managing Stress - Attachment

Stress is a silent killer. It is a modern day epidemic. Everyone suffers from stress related or stress induced diseases.

Stress leads to psychological and physical sufferings. “Stress,” according to Lazarus (1966) “arises when individuals perceive that they cannot adequately cope with the demands being made on them or with threats to their well being.” 

Valluvar confirms that attachment to things, events and people is the cause for stress. According to him, we cling  on to things, people, and events so possessively that the practice of clinging creates enormous stress on and for us.

This thought is presented objectively in Kural 341. One of the best techniques to manage stress is to detach yourself from people, objects, and events. We will not suffer from diseases because of what we discard from our life. We get diseases because of what we hoard and cling on to constantly. Hoarding can be both psychological and physical.

As one by one we give up
We get freer and freer of pain 

Therefore, there is no disease when there is sacrifice or renunciation. Another special quality of this Kural is when you recite the Kural, your lips do not touch each other. There is no contact between the lips. It is a sure indication that there is no attachment. There are cases of leaders who attached themselves to their positions and lost many things in the process.

The core message of the Bhagavat Gina is non-attachment. Attachment to the fruits of your action leads to many frustrations and disappointments. The result of all these is stress. To lead a stress free life, learn to practice detached attachment in all the five areas -  health, career, finance, family and society — of your life.


Why you struggle to say no 
Saying no to other people’s requests is not easy. In fact, there are quite a few reasons why you may have difficulty doing this. Let’s review some of them.

a) Lack of clarity 
One reason you may have a hard time saying no is because you lack a clear vision. You don’t know what you want or where you are heading and, as a result, it is easy to become distracted. Of course, you’re not always in a position to say no at work or in your personal life. However, remember this: as a rule of thumb, the clearer you are regarding what matters to you—such as your goals and values—the easier it will be for you to make the correct decisions and say no when necessary.

Successful people have to decline requests most of the time. And this is one of the reasons they are so successful: they have clear priorities, well-defined values, and a specific vision. 

The following story of Richard Branson, the billionaire founder of Virgin, illustrates this situation very well. A company that wanted to hire Richard Branson as a keynote speaker offered to pay $100,000 for an hour-long speech, but he declined. They raised their offer to $250,000, but again he declined. Then $500,000, but still no. Finally, they offered to pay whatever price he named. Despite this lucrative offer, they received the following message from his office:

“No amount of money would matter. Right now, Richard has three strategic priorities he is focused on, and he will only allow us to allocate his calendar to something that significantly contributes to the accomplishment of one of those three priorities and speaking for a fee is not one of them.” 

As you can see, Richard Branson knows exactly what he’s doing and where he’s going, and he will let nothing prevent him from concentrating on his top priorities. Now, unlike Richard Branson, you’re probably not receiving hundreds of requests every day, but how are you going to design the life you want and achieve the success you desire if you’re unable to say no? And what will happen as you become more and more successful in the future? If you can’t say no now, how will you say no in the future? 

b) Lack of assertiveness 
Another reason you may have a hard time declining requests is because you’re afraid of hurting other people’s feelings. Like most people, you probably want everybody to like you. While understandable, this type of behavior will rarely allow you to perform at your best or design the life you want. You may lie to yourself, pretending you’re acting selflessly, but it’s often not the case.

In fact, if anything, being a people pleaser is a selfish action, not a selfless one. When you seek to please people, you act out of fear of not being loved. Consequently, the focus is on yourself and what people may think of you, not on the other person. This is why “Mr. Nice Guy” often finishes last. Instead of being himself, he wears a mask, hoping to make a good impression. He hides his true personality for fear of being rejected. In the end, he often is rejected; ironically, not for who he really is, but for who he pretends to be. 

Even worse, in the long term, this type of behavior tends to create resentment toward people who abuse your kindness. Under this condition, instead of having real relationships with people, you will develop fake relationships based on resentment and fear of showing your true self. This lack of assertiveness and the tendency to please other people often result from insufficient self-worth. For instance, a lack of self-worth can prevent you: 
* Standing for your values and what you believe in,
* Accepting that some people will not like you, 
* Valuing your time (and yourself), 
* Setting expectations and clear boundaries, and 
* Deciding on a clear direction you want to follow.

c) Lack of understanding of what saying yes means 
Whenever you say yes to something, you will probably have to say no to something else. For instance, when you help someone do something of little importance, you lose the opportunity to work on something of greater import, something that may have a bigger impact on the world. In short, saying yes too often can rob you of the opportunity to do something more meaningful and impactful with your time. In this regard, it is easy to see why saying yes is selfish.

Contrary to what people think, saying yes is not the default answer, saying no is. Remember this: nobody is entitled to your time. When someone asks you to give them some of your time, they assume they know what’s best for you and how you should use your time. Or worse, they simply don’t care about your time, and they are only considering their own interests. Isn’t that selfish? 

The point is, whenever you offer your time, you give away a chunk of your life, and time is a hugely valuable commodity. Is it worth your time? Shouldn’t you spend your time doing something you judge more important?

Don’t get me wrong, though. I’m not saying you should be a jerk and never help other people. The truth is, we usually love helping others. The helper feels good about sharing his or her knowledge, while the person asking for help is happy to find some. I’m merely encouraging you to become more selective in the way you use your time. Help people whenever you can, but don’t feel obligated to do so every time.

How to say no 
Many people struggle to assert themselves or ask for what they want. As a result, instead of being proactive and going after their dreams, these people tend to react to what life throws at them. If this sounds like you, it’s now time to assert yourself and go after what you want.

a) Start small 
If you struggle to say no, I encourage you to start small. Start by saying no to small requests with minor consequences. Perhaps you can say no to attending a party you’ve been invited to. Perhaps you can say no to someone who asks you for a small favor. At first, it might feel uncomfortable but it’s a good sign you’re making progress. People are not going to die because you say no to them.
b) Stop over-justifying yourself 
Do you try to justify yourself whenever you choose to say no to a request? I see people doing this all the time. Here is the thing: you don’t need to justify yourself. Remember what we discussed previously; when people ask you something, your default answer should be no. Therefore, you don’t need to come up with false excuses nobody would ever buy into. Instead, try telling the truth: 

* I’m sorry, but parties are not my thing, so I’m going to skip it this time.
* I’m sorry, but right now I’m entirely focused on a very important project. 
* I’m sorry, but I made a promise to my kids, and I won’t disappoint them. 

You don’t need to over-apologize either. Time is one of your most precious assets, so why squander it? Why not value your time more and say no to requests that aren’t the best use of your time? At first, it might feel uncomfortable to say no without offering lame excuses, but I encourage you to try it out. If you find it difficult to assert yourself, this exercise will help you immensely.

c) Practice saying no 
If you struggle to say no, an effective way to work on your assertiveness is to use role play. Role-playing has been shown to be effective in many different fields, especially sales. Anything you practice saying by yourself—or better, with someone else—becomes easier to say in real life. 

To practice, envision a specific situation when you want to say no. Perhaps it is when one of your colleagues ask you for a favor. Or perhaps it is when a friend wants you to attend a party. Now, imagine what you would say in this specific situation. See yourself actually saying it. Practice saying it out loud. The simple fact of having rehearsed your answer in your mind will help you when the situation arises in reality. 

d) Practice offering alternatives 
Rather than saying no, you can also offer alternatives when necessary. I find this method effective when I don’t want to say no, can’t say no or simply want to modify the request so it works better for me. 

For instance, let’s say someone asks you to attend a party and you don’t want to go. You could say something like, “I don’t feel like going tonight, but we can have lunch together tomorrow, if you’re free.” Of course, that’s providing you actually do want to meet that person. This alternative may come handy especially if you’re an introvert. 

Removing tasks you do reluctantly 
To declutter your schedule and reduce stress, it is also essential for you to remove tasks you do reluctantly during the day. These are often the tasks that generate the most stress. If they are part of your job, you might not be able to remove all of them, but you can probably eliminate at least a few. As you do so, you’ll make your day easier and will have more time and energy to dedicate to things that truly matter to you.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

The one who says in spirit that I don't want this, says NO to it and practices it by totally avoiding it will yields good results. By saying NO, (it might be difficult in short term), whereas in the long term it only brings good and we won't regret it. 

In penance, saying NO (to desires and distractions) is essential. Only by saying NO to many things one can lead a path focused (and free from distractions) and attain moksha. 

Most importantly, the Freedom to say NO is the real freedom. Or else, its means that we are addicted or enslaved to a thing/desire/person.

Also, in tapas, it is not just about saying NO, but also more about removing the LIEs (illusions that we have within us)

Questions that I ask to the kid

What is the benefit of saying NO ? What is the long term of benefit? Do we loose anything by saying NO? (may  be in short term, but in long term we would benefit)
Why we should have the freedom to say NO? (It shows we are truly independent. Our senses are not slave to that. The courage of saying NO is the real big freedom)

What is saying NO? (removing lies/illusions. பொய்களை களைதல்)

English Meaning


Thirukkural 341 speaks of detachment as a gradual process — "Whatever one relinquishes, one is freed from its pain." Every object or desire we release our hold on, releases its hold on us. The verse subtly guides us not towards instant renunciation of all, but towards recognizing how each individual act of letting go brings a proportionate sense of freedom.

This idea of freedom through renunciation echoes deeply in Buddhist "Trishna" (craving) and Jain and Hindu philosophies. Desires tie us not just to what we want, but to the pain that arises from their absence or change. True liberation arises not through acquiring more, but through consciously shedding — of fear, attachment, and illusion.

To release desire is not to become void of meaning, but to become full with presence. The act of saying “no” to what we once craved becomes an act of immense strength — a restoration of inner space. The world is an unending marketplace of offerings, but everything we accept costs us a little of our freedom. Hence, the ultimate wealth is freedom itself.

True detachment is not the refusal of life, but the refusal to be owned by it. It is a serene clarity that allows us to be fully in the world, but not consumed by it. It is not the loud denial, but the quiet dropping — like a leaf gently falling from a tree, having fulfilled its time, untouched by regret.

In this way, (Kural translation) "From whatever a person has withdrawn, from that — and only that — will they no longer suffer" becomes not just a line of poetry, but a spiritual sutra: a whisper of freedom that grows louder with every desire we drop, every illusion we release, and every truth we touch.

Short version
True freedom begins where attachment ends. As we step back from our desires, we also step away from the pain they bring. Suffering has no power over what we no longer cling to.

Letting go need not be sudden or absolute; even gradual detachment brings relief. Every small act of renunciation lifts a weight from the mind and restores a sense of clarity. Peace grows in the space where craving once lived.

We often think that to say "no" is to lose something, but sometimes it's the deepest form of self-preservation. The more we stop chasing what binds us, the more we return to ourselves. In walking away from what we once thought essential, we discover what truly is.

Poetic Rendering

==What I Let Go==

The pain I feared began to fade,
Each time a want was gently laid.
What I release can wound no more—
Detached, I walk from shore to shore.

I lose no joy, I lose the chain.
Desireless, I slip from pain.
The less I cling, the more I'm free—
And in that space, I come to me.
give a poetic rendering of this kural


Why it is difficult to say NO?

  • We often fear disapproval or rejection from others—wanting to be liked or accepted makes it hard to refuse.

  • Saying no means setting boundaries, which can feel uncomfortable if we worry about hurting someone’s feelings or causing conflict.

  • We may have an inner voice driven by desire or fear—like wanting more, or fearing loss—that pulls us to say “yes” even when we don’t want to.

  • Sometimes, we don’t fully know what we truly want or need, so saying no feels uncertain or risky.

  • Social and cultural norms often reward saying yes, being helpful or agreeable, making “no” seem like failure or weakness.

🧠 Think With Me – Questions for Young Minds (Ages 13–21)

  • Have you ever chased something — a thing, a person, or a goal — only to find that getting it didn’t bring lasting happiness?

    → What does that tell you about how desire works?
  • When you feel anxious or restless, is it sometimes because you’re holding on too tightly to how things “should” be?

    → Can freedom begin by releasing some of that grip?
  • What if true strength isn't getting everything you want, but being okay without it?

    → Could “letting go” actually be a form of inner power?
  • Can saying “no” to something — a temptation, a distraction, a need for approval — be an act of self-respect?

    → Where in your life would a quiet “no” bring more peace?

Questions by scholars ans Answers by Thiruvalluvar

  1. How can I live without fear of change, loss, or uncertainty?
    Thiruvalluvar: Fear departs from the one who has already let go of what may be lost.

  2. Is saying “no” a kind of power?
    Thiruvallvuar: Power is not in holding on, but in walking away without pain.

  3. Socrates: Can we come to know ourselves while still enslaved to the things we seek
    Thiruvallvuar: The self is clear only to the one who is free from clinging to what is not the self.

  4. Aristotle: Is the highest virtue the ability to choose not just what to pursue, but what to leave behind?
    Thiruvallvuar: Virtue shines most in the wise discernment to renounce, not just to acquire.

  5. Aristotle: What is the role of moderation in achieving eudaimonia (the good life)?
    Thiruvallvuar: Joy endures in the one who loosens desire, thread by thread, not all at once.

  6. The Buddha: Can one walk the Middle Path unless he lets go, desire by desire?
    Thiruvallvuar: Each desire dropped is one weight removed from the journey to peace.

  7. Jesus: Is the kingdom within not reached by emptying the self?
    Thiruvallvuar: Emptiness of want is fullness of grace.

  8. Heidegger: Is letting go a form of ontological clarity?
    Thiruvallvuar: To be truly present, one must first be unbound.

  9. Laozi / Taoism: Isn’t simplicity found when desire falls away?
    Thiruvallvuar: The less you hold, the more you flow.

🌿 Story: “The Leaf That Let Go”

There was once a tree on the edge of a quiet village, old as memory and tall as hope. On one of its high branches lived a bright green leaf named Aru, full of dreams and noise. Aru wanted to stay green forever. It loved the sunshine, the raindrops, the way the wind made it dance. But most of all, it feared falling.

As the seasons passed, Aru noticed some of its friends quietly drifting down. "Why are they letting go?" it asked the wind. The wind only whispered, “Because it is time.” But Aru clung tighter.

One day, a wise butterfly resting nearby said gently,
“Every joy you hold too tightly becomes a fear. Every fear you release becomes peace.”
Aru didn’t understand, but it remembered the words.

Then came autumn, and with it, a golden silence. Aru felt itself drying, losing its green. It was scared. But something inside was also becoming still. One by one, it let go of its worries:
“What if I fall?” Let go.
“What if I’m forgotten?” Let go.
“What will I become?” Let go.

One morning, with the lightest breeze, Aru let go. No resistance. No fear. It floated down like a prayer. It didn’t feel like an end. It felt… light. Free. Whole.

A child saw the leaf land gently on the ground, picked it up, and smiled.

In that smile, Aru saw: it had not lost itself. It had become peace.

Moral (Essence of the story)

Like Aru, we too must loosen each desire gently. Not all at once, but one by one. And when we let go, sorrow lets go of us.

🎒 Story: "The Bag She Carried"

Maya was a bright student in high school, always trying to be the best. Best grades, best friend, best daughter. Her backpack was always full—of books, notebooks, and quiet worries no one could see.

As she entered college, the bag only got heavier. Now it had career goals, a relationship she was unsure about, the fear of not being "enough", and the pressure to always be “on.” She told herself, “I have to carry all this—it’s how I’ll succeed.”

One day, while running late for class, her bag tore. Embarrassed and panicked, she sat on the library steps, holding it together—barely.

An old janitor nearby gently said, “You can keep fixing that bag forever… or maybe ask if you really need to carry everything in it.”

That night, she thought:
Did she still care about that competition she never liked?
Was she holding on to a friendship that no longer felt right?
Was she saying "yes" just to avoid guilt?

Bit by bit, she started saying no. No to overcommitting. No to things that drained her. No to the constant fear of missing out. She dropped one thing at a time—like unpacking stones from her bag.

Weeks later, her walk felt lighter. She laughed more. She didn’t win everything, but she was free to breathe.

Moral (Essence of the story)

We don’t have to carry it all. Every “no” to something that no longer serves us is a “yes” to peace.
Like Thiruvalluvar said: “What you walk away from, walks away from hurting you.”

🛠️Practice Tools for Daily Life


  • The “Do I Need This?” Pause
➤ Before you say “yes” to anything—purchase, event, task—pause and ask:
“Is this really needed, or is it just habit, fear, or pressure?”
🕐 Time: 10 seconds per decision.

  • One Thing Let Go Journal
➤ Every night, write down one thing you chose to let go that day—an impulse, a grudge, a worry.
Over time, this builds clarity on how “letting go” frees mental space.

  • Digital Shelf Clearing
➤ Once a week, unsubscribe, unfollow, or delete 1 app, contact, or feed that doesn't nourish your peace or clarity.
Small disengagements sharpen awareness of your values.

  • The “No” Rehearsal
➤ Practice saying one kind but firm “no” per week to something you’d have said “yes” to just to please or perform.
Builds courage to prioritize what matters.


  • “Wave & Shore” Visualization (Embodied reflection)

Picture each desire as a wave rising in your mind.
Then imagine your awareness as the shore.
Let the wave crash and dissolve. Don’t chase, don’t fear—just observe rise and fall.

This image calms identification with desire and grows your witnessing capacity.

  • “Loss Practice” from Monastic Traditions

Once in a while, intentionally do without a comfort or preference:
    • Cold shower instead of hot
    • Sit on the floor for a meal
    • Delay gratification by 30 minutes
Purpose: To teach the body-mind it can survive without getting what it wants.
Loss becomes a teacher, not a fear.


📚 Deeper Learning Method

"Desire Mapping" Exercise (weekly, pen and paper or journal)


List 5 things you want most right now.

For each, ask:
→ What feeling am I really chasing through this?
→ If I didn’t get it, what am I afraid of losing?

Then ask:
→ What part of this desire is truly mine—and what is just social expectation, fear, or ego?

End with: What one desire can I release for now, to test my freedom from it?

This helps untangle genuine values from borrowed cravings.

🧘🏽‍♂️ Deeper Practice Method

“Desire by Desire Letting Go” (Inner Meditation Practice)


🕐 Weekly, 10–15 minutes

Sit quietly and close your eyes.

Let a current strong desire rise in the mind—name it clearly.

Now gently say: “Even without this, I am whole. Even this I can release.”

Feel what happens in your body. Fear? Relief? Resistance?

Let it pass. Then let another desire rise. Repeat.

Parallels in Other Philosophical and Religious Traditions

🕉️ Indic Texts
1. Bhagavad Gita – Chapter 2, Verse 71
“Vihāya kāmān yaḥ sarvān pumāṁś carati niḥspṛhaḥ / nirmamo nirahaṅkāraḥ sa śāntim adhigacchati”
➤ “The one who gives up all desires and lives free from longing, without ego or possessiveness, attains peace.”

2. Patanjali’s Yoga Sutras – 1.15
“Dr̥ṣṭānuśravika-viṣaya-vitṛṣṇasya vaśīkāra saṁjñā vairāgyam”
➤ “Vairāgya (dispassion) is the mastery of non-attachment to seen or heard objects.”

3. Jataka Tales (Buddhist Canon) – Kāma Jātaka
➤ The Bodhisattva gives up his kingdom, wife, and luxuries when he sees how desires lead to bondage and sorrow

4. Brihadaranyaka Upanishad II.3.6
नेति नेति। नान्यत् किञ्चित्। यद्वै तन्मे मनः।
Neti neti. Nānyat kiñcit. Yad vai tan me manaḥ.
➤ This is not it, that is not it; nothing else exists besides this.
Whatever this mind perceives is not the true Self.


📜 Western & Global Thought
1. Epictetus (Greek Stoic Philosopher)

“Freedom is not achieved by satisfying desire, but by eliminating it.”

2. Marcus Aurelius – Meditations, Book 6

“If you are distressed by anything external, the pain is not due to the thing itself, but to your estimate of it.”

3. Jesus – Luke 17:21

“The kingdom of God is within you.”
➤ Suggests inward renunciation brings heaven, not outward gain.

4. Laozi – Tao Te Ching, Chapter 19
“Abandon learning (of superficial knowledge), and your worries will end. Cut off desires, and you will find peace.”



திருக்குறள்

Annoucement - Ask and Kural Shall Answer - கேள், குறள் பதில் சொல்லும்

வாசகப் பெருமக்களே இதோ ஒரு நற்செய்தி, இத்தளத்தில் ஒவ்வொரு வாரமும் கேள்விகள் மூலம் திருக்குறளில் இருந்து பதில் பெறும் பதிவுகள் இடலாம் என்று எண...