Disclaimar

This blog is entirely non-commercial and created solely for learning and educational purposes. The Tamil meanings are written by me, and where English meanings, stories, practice tools, or parallels from other literature are included, I’ve thoughtfully used AI assistance to enrich and interpret the ideas—not through copy-paste, but through careful curation and reflection. Many snippets and references are drawn from freely available Thirukkural blogs and books online, with no intent to plagiarize or profit. (To date, I have not earned even a single rupee or cent from this work.) Wherever possible, I have provided due credit and source links. If you are the creator of any content used here and would like it removed, or would prefer a different form of attribution, please feel free to let me know in the comment section of any post. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

Friday, May 1, 2020

பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற

குறள் 297
பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற
செய்யாமை செய்யாமை நன்று
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்
பொய்யாமை - பொய்பேசாமை; நடுவுநிலைமை

பொய்யாமை - பொய்பேசாமை; நடுவுநிலைமை

பொய்-த்தல் - poy-   11 v. பொய். intr. 1.To fail, as a prediction or omen; to deceivehope, as clouds; தவறுதல். விண்ணின்று பொய்ப்பின் (குறள், 13). 2. To prove false; தம் செயலினின்று பின்வாங்குதல். பொய்த்தோர் வில்லிகள்போவாராம் (கம்பரா. சூளா. 41). 3. To go to ruin;கெடுதல். பொருளென்னும் பொய்யா விளக்கம்(குறள், 753).--tr. 1. To lie, utter falsehood;to make false pretences; பொய்யாகப் பேசுதல்.தன்னெஞ் சறிவது பொய்யற்க (குறள், 293). 2. Todeceive, cheat; வஞ்சித்தல். நின்றோடிப் பொய்த்தல் (நாலடி, 111).

பொய்யா - என்றும் தவறாத; என்றும் அணையாத

ஆற்றின் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

பிற  - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

செய்யாமை - செய்யாதிருத்தல்

செய்யாமை  - செய்யாதிருத்தல்

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

முழுப்பொருள்
”பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்”

பொய் உரைக்காதிருப்பதை (உண்மையை மட்டும் பேசுவது) ஒருவர் ஒருபொழுதும் தவறாது பின்பற்றுபவர் ஆயின் அதுவே அறம்.

பொய்யாமை என்பது நற்பண்பு. ஆனால் அதனை ஒரு அறமாகவே திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். 

எல்லா அறத்தையும் பின்பற்றி ஒருவர் பொய் உரைப்பார் ஆயின் அவருக்கு அவர் செய்த அறப்பயன்கள் கிட்டாது.


பிற செய்யாமை செய்யாமை” “
அறம் அல்லாதவற்றை செய்யக்கூடாது

”நன்று"
அப்படி பொய் சொல்லாது இருக்கும் அறத்தை ஆற்றி, அறம் அல்லாதவற்றை செய்யாது இருந்தால் அதுவே நன்மை பயக்கும். அறத்திற்கான பயனை ஒருவர் அனுபவிப்பார். 

நம்மில் பலர் பொய் சொல்வதே இல்லை என்கிறோம். ஆனால் அது உண்மையா? பெரும்பாலும் இல்லை. 1) நாம் மற்றவர்களிடம் பேசும் பொழுது அன்று நான் ஊரில் இல்லை அல்லது தொலைக்காட்சிப் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் பொழுது ஒரு தொலைப்பேசி அழைப்பு வந்தால் வேறு வேலையாக இருக்கிறேன் என்று சிறு சிறு பொய்கள் சொல்கிறோம் 2) நான் ஒரு வீட்டிற்கு குடிப்புகுந்தேன். அந்த வீட்டில் குளிர்காலத்திற்கான அறையை சூடு செய்யும் வசதி சரியாக வேலை செய்யவில்லை. நீங்கள் ஏன் சொல்லவில்லை என்று என்னிடம் பேசியவரிடம் கேட்டேன். அவர் சொன்ன பதில், எனக்கு இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கு என்று தெரியாது என்றார். அதன் பிறகு பல நேரங்களில் கூறுவார் நான் பொய்யே சொல்ல மாட்டேன். பொய் சொன்னால் எனக்கு தூக்கம் வராது. ஒரு பொய் சொன்னால் நான் பாவமன்னிப்பு கேட்டாலே ஒழிய எனக்கு தூக்கமே வராது என்பார்.  ஒரு வருடம் கழித்து நான் அவ்வீட்டை விட்டு வெளியேரும் பொழுது அவரிடம் கேட்டேன், நீங்கள் இப்பிரச்சனையை சரி செய்து தரவில்லை. குறைந்தது வருவரிடமாவது இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கிறது என்று சொல்லிவிடுங்கள் என்று. அவர் சொன்னார், வருபவர் கேட்டால் நான் சொல்லிகிறேன். நான் சொன்னேன், நீங்கள் இப்படி மறைப்பது பொய்க்கு சமானம் என்று. அதற்கு அவர், ”அது எப்படி பொய்? நான் எல்லாவற்றையும் சொன்னால் யாரும் இவ்வீட்டிற்கு வரமாட்டார்கள்” என்றார். நான் கூறினேன், தெரிந்தே சொல்லாமல் இருப்பது மட்டும் பொய் அல்ல. தெரிந்து மறைப்பது பொய் தான். நீங்கள் பிரச்சனையை சரி செய்யுங்கள் அல்லது உண்மையை சொல்லிவிடுங்கள். பிறகு அவர் சரி என்று பிரச்சனையை சரி செய்தார். 

நாம் சொல்லும் சிறு சிறு பொய்களும் பிறருக்கு துன்பம் விளைவிக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் அது நமது பிள்ளைகளுக்குத் தவறான முன்னுதாரணமாக இருக்கும். இது போன்ற சின்ன சின்ன பொய்களே பெரிய பொய்கள் சொல்ல பழக்கத்தை கொடுக்கும்.  நம்மை பார்த்து நமது பிள்ளைகள் பொய் சொன்னால் அதற்கு நாம் தான் பொறுப்பு. அப்படி அவர்கள் சொன்னால் நமக்கு அறப்பயன் கிட்டாது. “குறள் 63 தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள் தம்தம் வினையான் வரும்” என்பதை நினைவில் கொள்க. நமது பிள்ளைகளுக்கு நாம் எல்லாவிதத்திலும் நல்ல ஒரு முன் மாதிரியாக (role model) இருக்க வேண்டும். பொய் சொல்வதை காட்டிலும் உண்மை சொல்லித் தண்டனையை அனுபவிப்பதே சாலச் சிறந்தது.

நாம் மேலும் கவனிக்க வேண்டிய ஒரு சொல் ”பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்”. திருவள்ளுவர் “செய்யின் அறம்” என்று கூறவில்லை. ஏனெனில் ஆற்றின் என்பது ஆறு என்ற வேர்சொல்லில் இருந்து வருவது. தன்னலமின்றி, பிறர்க்கென, பிற உயிர்களுக்கெனச் செய்வதை, அதையும் வலிந்து செய்யாமல் தன்னியல்போடு ஒன்றைச் செய்தலை “ஆற்றுதல்” என்று கூறலாம். 

நம்மிடம் யாரேனும் பொருள், பணம் என்று ஏதேனும் உதவி கேட்டால் பொய்யாமை பற்றிநின்று நாம் எல்லாவற்றையும் இழந்துவிடக் கூடுமே என்று இல்லறத்தில் இருப்போர் அஞ்சக்கூடும். ஆனால் அங்கு பொய் சொல்லி தட்டிக்கழிப்பதைவிட, தன்னால் முடிந்த உதவியை செய்தோ அல்லது உண்மையை சொல்லி கெட்டப்பேர் வாங்கலாம். ஏனெனில் வைத்துக்கொண்டே இல்லை என்று சொன்னால் அது மற்றவருக்கு தெரியாமல் போகாது. அது கண்டிப்பாக தெரியும். அது தெரியும் பொழுது நமக்கு கெட்டப்பெயர் தான் கிட்டும். மேலும் நமது நெஞ்சே நம்மை சுடும்.

மேலும், பிற செய்யாமை என்கிறார். செய்ய கூடாதவற்றை கண்டிப்பாக செய்யாதே. அறம் அல்லாதவற்றை ஒருவர் செய்வார் ஆயின் அவர் அறத்தில் இருந்து வழுவுகிறார் என்று அர்த்தம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் - ஒருவன் பொய்யாமையையே, பொய்யாமையையே செய்ய வல்லவனாயின், பிற அறம் செய்யாமை செய்யாமை நன்று - அவன் பிற அறங்களைச் செய்யாமையே செய்யாமையே நன்று (அடுக்கு இரண்டனுள் முதலது இடைவிடாமை மேற்று, ஏனையது துணிவின் மேற்று. 'பல அறங்களையும் மேற்கொண்டு செய்தற்கு அருமையால் சில தவறின் குற்றப்படுதலின், அவை எல்லாவற்றின் பயனையும் தானே தரவற்றாய இதனையே மேற்கொண்டு தவறாமல் செய்தல் நன்று 'என்பார், 'செய்யாமை செய்யாமை நன்று' என்றார்.இதனை இவ்வாறு அன்றிப் 'பொய்யாமையைப் பொய்யாமல் செய்யின் பிற அறம் செய்கை நன்று',எனப் பொழிப்பாக்கி, 'பொய் கூறின் பிறவறம் செய்கை நன்றாகாது' என்பது, அதனால் போந்த பொருளாக்கி உரைப்பாரும் உளர். பிற அறங்களெல்லாம் தரும் பயனைத் தானே தரும் ஆற்றலுடைத்து என மறுமைப்பயனது மிகுதி இவை மூன்று பாட்டானும் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
பொய்யாமையைப் பொய்யாமல் செலுத்துவனாயின் பிற அறங்களைச் செய்தல் நன்றாம்; அல்லது தீதாம்.

மு.வரதராசனார் உரை
பொய்யாமை ஆகிய அறத்தை உண்மையாகவே போற்றி வாழ முடிந்தால் மற்ற அறங்களைச் செய்தலும் நல்லது ஆகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பொய் சொல்லாமல் ஒருவன் வாழ்ந்தால் பிற அறங்களைச் செய்யாமல் இருப்பதுகூட, அவனுக்கு நல்லதாகிவிடும்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
உண்மையாயிரு. அதுவே பெரிய அறம்.

அளவின்கண் நின்றொழுகல் ஆற்றார் களவின்கண்

குறள் 286
அளவின்கண் நின்றொழுகல் ஆற்றார் களவின்கண்
கன்றிய காத லவர்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், கள்ளாமை]

பொருள்
அளவின் - அளவு - பரிமாணம்; தருக்கஅளவை; தாளத்தில்மூன்றுமாத்திரைக்காலம்; மாத்திரை நிலஅளவு; சமயம் தன்மை ஞானம் மட்டும் தொடங்கி

தருக்கம் - நியாயவாதம்; மேம்பாடு; வாக்குவாதம்; நியாயவாதநூல்

கண் - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

நின்று - எப்பொழுதும்; ஐந்தாம் வேற்றுமைப் பொருள்பட வரும் ஒர் இடைச்சொல்.

நில்-தல் - [நிற்றல்]   3 v. intr. [K.nil.] 1. To stand; கால்கள் ஊன்ற உடல் நிமிர்ந்திருத்தல். நின்றா னிருந்தான் கிடந்தான்றன் கேளலறச் சென்றான் (நாலடி, 29). 2. To stop, halt,tarry; மேற்செல்லாதிருத்தல். நில்லடா சிறிது நில்லடா (கம்பரா. நாகபாச. 73). 3. To be steadfast;to persevere, persist in a course of conduct;உறுதியாயிருத்தல். வீடு பெறநில் (ஆத்திசூ.). 4. Tostay, abide, continue; தங்குதல் குற்றியலிகர நிற்றல் வேண்டும் (தொல். எழுத். 34). 5. To cease; tobe discontinued, stopped or suspended; ஒழிதல் வேலை நின்றுவிட்டது. 6. To be subdued;அடங்குதல். சாயவென் கிளவிபோற் செவ்வழியாழிசைநிற்ப (கலித். 143, 38). 7. To remain; tobe left, as matter in a boil, as disease in thesystem; to be due, as a debt; எஞ்சுதல் நின்றதிற் பதினையாண்டு (திவ். திருமாலை 3). 8.To wait, delay; தாமதித்தல் தெய்வம் நின்றுகேட்கும்.  -

நிற்றல் - niṟṟl   v. noun. A standing, நிலை; [ex நில்.] (p.)

ஒழுகல்  - ஒழுகுதல்; நடத்தல்; பாய்தல்; உயர்ச்சி; நீளம்; முறையாகநடத்தல்; வளர்தல்; இளகுதல்.

ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

ஆற்றாது - செய்யாது இருத்தல் 

ஆற்றார் - செய்யாது இருப்பவர் 

களவின் - களவு - திருட்டு; திருடியபொருள்; வஞ்சனை; கள்ளவொழுக்கம்; களாச்செடி.

கண் - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்

கன்று - விலங்கின்கன்று; மரக்கன்று, இளமரம்; சிறுமை; கைவளையல்.

இய - இயைவு - iyaivu   n. இயை¹-. Union, joining together; சேர்க்கை


2கன்றிய -  கன்றுதல் - முதிர்தல்; அடிபடுதல்; சினக்குறிப்புக்கொள்ளுதல்; வெயிலாற்கருகுதல்; மனமுருகுதல்; வருந்துதல், நோதல்; வாடுதல்; பதனழிதல்.

காதல் - அன்பு; காமவிச்சை; பத்தி; வேட்கை; ஆவல்; மகன்; சிற்றிலக்கியவகையுள்ஒன்று; கொல்லுதல்; தறித்தல்; ஆந்தைக்குரல்.

காதலவர் - காதல் கொண்டவராக, மனம் விரும்புவராக

முழுப்பொருள்
"நுண்மாண் நுழைபுலம் இல்லான் எழில்நலம்

மண்மாண் புனைபாவை அற்று" என்று கல்லாமையில் கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர். நுண்மையாக அறிந்து ஆராய்வதே அறிவு. தன்னைக்குள்ளேயும் பிறர்க்குள்ளேயும் தருக்கத்தின் மூலம் நுணுகி ஆராய வேண்டும். அப்படி அறிந்தால் தான் மேம்பாடு அடைய முடியும். நியாயத்தை கண்டுஅடைய முடியும். இந்த நியாயமே தருக்க அளவு என்று இக்குறளில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும். 

சமயத்தில் 10 அளவைகள் உண்டு (wiki  யில் படிக்கலாம்)
1) காண்டல் (காட்சி)
2) கருதல்
3) உவமம்
4) ஆகமம் (நூல்)
5) ஆண்டைய அருத்தாபத்தி (பொருட்பேறு)
6) இயல்பு
7) ஐதிகம் (உலகுரை)
8) அபாவம் (இன்மை)
9) மீட்சி
10) ஒழிவறிவு எய்தி உண்டாம் நெறி (உள்ள நெறி)

ஆதலால் அளவைகள் துணைக்கொண்டு நுணுகி ஆராய்ந்து பெற்ற தருக்க அளவினை அறிந்தே துறவின் கண் ஒருவர் செல்லலாம். ஆதலால் அந்த தரும்ம நியாயத்தின் கண் நின்று ஒருவர் நடத்தல் வேண்டும். ஆனால் அவ்வாறு ஆற்றாதவர் களவின் கண் அதாவது வஞ்சம், திருட்டு, கள்ளவொழுக்கம் ஆகியவற்றை விரும்பி அவற்றை பின்பற்றுபவராக இருப்பார் அல்லது அவரால் துறவை பின்பற்ற முடியாமல் துறவின் பயனை அடையமாட்டார். 

மேலும்: அஷோக் உரை


பரிமேலழகர் உரை
அளவின்கண் நின்று ஒழுகல் ஆற்றார் - உயிர் முதலியவற்றை அளத்தலாகிய நெறியின்கண் நின்று அதற்கு ஏற்ப ஒழுகமாட்டார், களவின்கண் கன்றிய காதலவர் - களவின் கண்ணே மிக்க வேட்கையை உடையார். (உயிர் முதலியவற்றை அளத்தலாவது, காட்சி முதலாகச் சொல்லப்பட்ட அளவைகளான் உயிர்ப் பொருளையும், அதற்கு அநாதியாய் வருகின்ற நல்வினை தீவினைக்கு உற்ற விளைவுகளையும் அவற்றான் அது நாற்கதியுள் பிறந்து இறந்து வருதலையும், அது செய்யாமல் அவற்றைக் கெடுத்தற்கு உபாயமாகிய யோகஞானங்களையும், அவற்றான் அஃது எய்தும் வீட்டினையும் அளந்து உள்ளவாறு அறிதல். இதனை ஆருகதர் தருமத்தியானம் என்ப. அதற்கு ஏற்ப ஒழுகுதலாவது, அவ்வளக்கப்பட்டனவற்றுள் தீயனவற்றின் நீங்கி நல்லனவற்றின் வழி நிற்றல்.).

மணக்குடவர் உரை
களவின்கண்ணே மிக்க ஆசையையுடையவர் நேரின்கணின்று ஒழுகுதலைச் செய்யமாட்டார். இது நேர் செய்ய மாட்டாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
களவு செய்து பிறர் பொருள் கொள்ளுதலில் மிக்க விருப்பம் உடையவர், அளவு (சிக்கனம்) போற்றி வாழும் நெறியில் நின்று ஒழுக மாட்டார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உயிர்களை நேசிக்கும் ஆசை இல்லாதவரே அடுத்தவர் பொருளைத் திருடும் பேராசை உடையவர் ஆவர்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
பேராசை கொண்டவனே திருடுவான்.

Wednesday, April 29, 2020

நெஞ்சின் துறவார் துறந்தார்போல் வஞ்சித்து

குறள் 276
நெஞ்சின் துறவார் துறந்தார்போல் வஞ்சித்து
வாழ்வாரின் வன்கணார் இல்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், கூடாவொழுக்கம்]

பொருள்
நெஞ்சின் - நெஞ்சு - மனம்; இதயம்; மார்பு; நடு; திண்ணக்கம்; தொண்டை; துணிவு.

துறவு - விடுதல்; இரகசியம்; வாய்ப்பானநிலை; வெளியிடம்; சன்னியாசம்; துறவியருக்குவிதித்துள்ளஅறம்

துறவார் - துறவாதவர்கள்

துறத்தல் - கைவிடுதல்; பற்றற்றுத்துறவுபூணுதல்; நீங்குதல்

துறந்தார் -  tuṟantār   n. துற-. Ascetics,recluses, as having renounced the pleasures ofthe world; [பற்றுவிட்டவர்] சன்னியாசிகள். துறந்தார்; பற்றுவிட்டமுனிவர்

போல் - ஓர்உவமவுருபு; பொய்; ஓர்அசைச்சொல்; உள்ளீடில்லாதது; பதர்; மூங்கில்; வெற்றி; படை; வாள்.

வஞ்சித்து - வஞ்சம் - கபடம்; பொய்; கொடுமை; வாள்; வஞ்சினம்; பழிக்குப்பழி; மாயம்; சிறுமை; அழிவு; மரபு; பிரபஞ்சம்.

வாழ்வாரின் - வாழ்வார் - வாழ்வோர்

வன்கண் - மனக்கொடுமை; வீரத்தன்மை; பகைமை; பொறாமை; கொடும்பார்வை.

வன்கணார் - கொடுமையானவர்

இல் - இல்லை, இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
புறத்தே துறவிகள் போன்று வேடமிட்டு அகத்தே துறவுக்கான எதையும் கடைபிடிக்காமல் இருப்போர் துறவார்/துறவாதவர்கள். இவர்கள் இவர்களை நம்பி வந்தவர்களை வஞ்சித்து வாழ்ந்தால் பின்பு இவர்போல் நெஞ்சில் கொடிய, ஈரமில்லாத, இரக்கமில்லாத கொடுமையானவர் இவ்வுலகத்தில் இல்லை என கூறலாம். ஏனெனில் எதிரிக்கு வஞ்சம் செய்வோரை விடவும் நம்பினவரை வஞ்சிப்பவர் கொடுமையானவர்.

எளிதான உதாரணமாக இன்றைய காலகட்டங்களில் உள்ள பல போலி துறவிகளை கூறலாம். பல போலி துறவிகள் மனதில் ஆசை விருப்பம் காமம் கோபம் ஆகிய எதையும் துறந்திருக்க மாட்டார்கள். அவர்களுக்கு ஏடுகளில் பெற்ற சில அறிவும் இவர்களை மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் விற்பனர்களும் இருப்பார்கள். இத்தகையவர்கள் இவர்களிடம் சீடர்களாக / மாணவர்களாக / பக்தர்களாக வருவோரை பல வகைகளில் ஏமாற்றுவர். உதாரணமாக (முக்கியமாக பெண்களை மயக்கி) உடல் சார்ந்த வன்கொடுமைகள், செல்வ அபகரிப்புகள் என்று பலவற்றை கூறலாம். இது போல வஞ்சனை ஏதுமில்லை. இவற்றில் இரண்டு குற்றங்கள் உண்டு 1) துறவறம் பூண்டு அதற்கான எதையும் துறக்காது துறவுக்கு எதிரான குற்றங்களை செய்தல் 2) வஞ்சனை செய்தல்.

இத்தகையோரைக் குறித்தே பாடப்பட்ட, நீதிநெறிவிளக்கப்பாடல் ஒன்று:
                                                                                                                            
வஞ்சித் தொழுகு மதியிலிகாள் யாவரையும்
வஞ்சித்தே மென்று மகிழன்மின் – வஞ்சித்த
எங்கு முளனொருவன் காணுங்கொ லென்றஞ்சி
அங்கங் குலைவ தறிவு.  

வஞ்சிப்பவர்கள் எல்லோரையும் வஞ்சித்தோம் என்று மகிழ்ந்திருக்வேண்டாமென்றும், மேலேயிருக்கும் கடவுள் எல்லாவற்றையும் கண்டுகொண்டிருக்கிறான் என்று அங்கம் நடுங்குவதே அறிவுடமையாம்.
மற்றுமொரு பாடலும் அவர்களுக்கு அறிவுறுத்தவே சொல்லப்படுகிறது.

நெஞ்சு புறம்பாத் துறந்தார் தவப்போர்வை                                                  
கஞ்சுக மன்று பிறிதொன்றே – கஞ்சுகம்  
எப்புலமுங் காவாமே மெய்ப்புலங் காக்குமற்  
றிப்புலய் காவா திது.   


மற்ற போர்வைகளாவது, மெய்ப்புலன்களை பனி, வெயில் இவற்றிலிருந்துகாக்கும், தவவேடமாகிய பொய்ப்போர்வை, எவ்வித புலனையும் காக்காது என்பதிதன் பொருள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
நெஞ்சின் துறவார் - நெஞ்சால் பற்று அறாது வைத்து, துறந்தார் போல் வஞ்சித்து வாழ்வாரின் - பற்று அற்றார் போன்று தானம் செய்வாரை வஞ்சித்து வாழுபவர் போல், வன்கணார் இல் - வன்கண்மையையுடையார் உலகத்து இல்லை. (தானம் செய்வாரை வஞ்சித்தலாவது, 'யாம் மறுமைக்கண் தேவராற்பொருட்டு இவ்வருந்தவர்க்கு இன்னது ஈதும்' என்று அறியாது ஈந்தாரை, அதுகொண்டு இழிபிறப்பினராக்குதல். 'அடங்கலர்க்கு ஈந்த தானப் பயத்தினால் அலறும் முந்நீர்த் - தடங்கடல் நடுவுள் தீவு பல உள அவற்றுள் தோன்றி உடம்போடு முகங்கள் ஒவ்வார் ஊழ்கனி மாந்தி வாழ்வர் - மடங்கலஞ் சீற்றத்துப் பின் மானவேல் மன்னர் ஏறே' (சீவக. முத்தி - 244) என்பதனால் அறிக. தமக்கு ஆவன செய்தார்க்கு ஆகாதன விளைத்தலின் 'வன்கணார் இல்' என்றார்.).

மணக்குடவர் உரை
நெஞ்சிற் றுறவாராய்த் துறந்தாரைப் போல வஞ்சனை செய்து வாழுமவர்களைப் போலக் கொடியா ரில்லை யுலகத்து.

மு.வரதராசனார் உரை
மனத்தில் பற்றுக்களைத் துறக்காமல் துறந்தவரைப் போல் வஞ்சனைச் செய்து வாழ்கின்றவரைப் போல் இரக்கமற்றவர் எவரும் இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனத்துள் எதையும் வெறுக்காமல், வெளியே வெறுத்தவர் போல் ஏமாற்றி வாழும் மனிதரைக் காட்டிலும் கொடியவர், இவ்வுலகத்தில் இல்லை.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
நடிப்பு சன்னியாசிகள் அபாயகரமானவர்கள். நம்பாதே.

வேண்டிய வேண்டியாங் கெய்தலால் செய்தவம்

குறள் 265
வேண்டிய வேண்டியாங் கெய்தலால் செய்தவம்
ஈண்டு முயலப் படும்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், தவம்]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
வேண்டிய - வேண்டுதல் -  விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

வேண்டியாங்கு - விரும்பியவாறு

எய்தலான் - எய்தல் - அடைதல், சேர்தல்; அம்பைச்செலுத்தல்; நிகழ்தல்; சம்பவித்தல்; பெறுதல்

செய் - வயல்; ஒன்றேமுக்கால்ஏக்கர்கொண்டநன்செய்நிலவளவு; 100சிறுகுழிகொண்டநிலவளவு.

தவம் - பற்றுநீங்கியவழிபாடு; புண்ணியம்; இல்லறம்; கற்பு; தோத்திரம்; தவத்தைப்பற்றிக்கூறும்கலம்பகஉறுப்பு; வெப்பம்; காட்டுத்தீ.

ஈண்டு - இவ்விடம்; இவ்வண்ணம்; இம்மை; விரைவு; புலிதொடக்கிக்கொடி; இப்பொழுது.

முயலப் - முயலுதல் - காரியம் முற்றுப்பெறும் பொருட்டு ஊக்கத்தோடு செய்தல்; வருந்துதல்; தொடங்குதல்.

படும் - படுதல் - உண்டாதல்; தோன்றுதல்; உதித்தல்; நிகழ்தல்; மனத்தில்தோற்றுதல்; பூத்தல்; ஒன்றன்மீதுஒன்றுஉறுதல்; மொய்த்தல்; அகப்படுதல்; புகுதல்; பெய்தல்; பெரிதாதல்; மேன்மையடைதல்; அழிதல்; சாதல்; மறைதல்; புண்காய்தல்; சாய்தல்; வாடுதல்; துன்பமடைதல்; தொங்குதல்; ஒலித்தல்; பாய்தல்; புதைக்கப்படுதல்; உடன்படுதல்; ஒத்தல்; பொறுத்தல்; முட்டுதல்.

முழுப்பொருள்
முன் குறிப்பு: (@14:58 https://youtu.be/iQnyTQAmvs4?t=898) இன்று (16-feb-2023) எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் பேசும் ஒரு நேர்காணல் காணொளியில் இன்றைய வாழ்வில் எப்படி தன்னை கண்டடையும் முன்பே 17 வயதில் பொறியில் கல்லூரியில் சேர்ந்து 21 வேலைக்கு சென்று 24 வயதில் EMI யில் மாட்டிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று பேசியிருப்பார். அப்பொழுது sense of accomplishment எனப்படும் எய்தும் நிறைவை பற்றி பேசியிருப்பார். ஒரு நிமிடம் என்னை நிமிரச் செய்தது நாம் எதை எய்த வேண்டும் என்பதை ஒவ்வொருவரும் கண்டடைவது எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை மேலும் ஒருமுறை வேறு ஒரு கண்ணோட்டத்தில் விளங்கிற்று.

துறவறத்தில் ஒருவர் வேண்டுவது  வீடுபேறு எனப்படும். அதனை வேண்டியவர் அதற்கு முயலவேண்டும். வெறுமென புறவயமாக துறவுக்கோலம் பூண்டால் போதாது. துறவுக்கோலம் பூணுவதால் ஒருவருக்கு துறவுக்கான தகுதி வந்துவிடாது. ஆதலால் வீடுபேறு வேண்டியவர் அதனை அடைய அதற்கு தேவையானவற்றை ஒரு தவம் போல் இடைவிடாது செய்து முயல வேண்டும்.

செயலாற்றும் பொழுது எய்து என்கிறார். அதாவது எய்யப்பட்ட அம்புபோல சென்றுகொண்டே இரு என்கிறார் திருவள்ளுவர். எய்யப்பட்ட அம்பு திரும்ப வராது. இலக்கை நோக்கி சென்றுக்கொண்டே இருக்கும். இலக்கை அடையும் வரை அம்பை எய்திக்கொண்டே இரு வில்லை தாழ்த்தாதே என்கிறார். 

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின்  வெண்முரசு-இருட்கனி-1 இல் இப்படி ஒரு வரி வருகிறது - ”மானுடனுக்கு வேண்டியதென்ன என்று தெய்வங்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். ஆயினும் வேண்டிக்கொள்பவர்களுக்கே அவை கனிகின்றன

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-இருட்கனி-15  இல் இப்படி ஒரு வரி வருகிறது - ”நோன்புகளை நாம் கொள்வதே நமது இறுதி எல்லை என்ன என்று அறிந்துகொள்வதற்காகவே. நமது எல்லையை நாம் ஒவ்வொரு முறையும் புதிதென உணர்கிறோம். ஒவ்வொரு முறையும் அதை நீட்டி வைக்கிறோம்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-கார்கடல்-76 இல் இப்படி ஒரு வரி வருகிறது - ”விழைந்ததை நோக்கி செல்வதென்பது ஒரு நோன்பு"

உனக்கு ஒன்னு வேண்டியப்படி வேணுமா, செய்க தவம் என்று ஆணையிடுகிறார் திருவள்ளுவர். செயலில் ஈடுபடு. திட்டமிட்றேன், நாளைக்கு செய்யுறேன், காலம் வரும்போது பாத்துக்கலாம் என்று இல்லாமல், செய்க தவம் என்கிறார் திருவள்ளுவர். 

வேண்டிய வேண்டியாக என்பதையும் எய்தல் என்ற வார்த்தையையும் கீழ்க்காணும் குறளுடன் தொடர்பு படுத்திப்பார்த்தால் நாம் ஒன்றை அடையவேண்டும் என்றால் நமது குறிக்கொள்களில் எவ்வளவு தெளிவாகவும் திண்ணமாகவும் இருத்தல் அவசியம் என்பதை உணரலாம்

அடிப்படையில் தவம் என்பது குவிதல். தவம் எதில் குவிகிறதோ அது எல்லையற்ற விசை கொள்கிறது. அவ்வாறு தவத்தை செய்தால் நாம் வேண்டியவற்றை அடையலாம்.

தவம் என்பது இடைவிடாது செய்தல். ஒரு நாள் நோன்பு இருந்துவிட்டு மறுநாள் தவறுகள் செய்து மறுபடியும் அடுத்த நாள் நோன்பு என்ற சுழற்சியில் செய்வேதெல்லாம் தவமாகாது. தொடர்ந்து செய்வதே தவம். அதனால் தான் செய்தவம் ஈண்டு முயல வேண்டும் என்கிறார். இல்லையென்றால் வெறுமனே முயல வேண்டும் என்றிருக்கலாம்.

இக்குறள் இல்லறத்தில் உலகியலில் வாழ்ந்துகொண்டு இருப்போருக்கும் பொருந்தும். அவர்கள் வாழ்வில் விரும்பும் பண்புகள், புகழ், உயர்வு (ஏன் செல்வம் கூட) வேண்டி, அதற்கான தவத்தை (அதற்கு தேவையான செயல்களை) இடைவிடாது தொடர்ந்து செய்தல் வேண்டும்.

இக்குறள்களில் ஓர் உள்ளுரைப் பொருளும் இருக்கிறது. தவம் என்பது புலன்களை வெல்லும் சுயக்கட்டுப்பாடு, மற்றும் கூரிய குவிந்த ஒருமுக எண்ணம் நிறைந்த செயற்பாடு.  இவை இரண்டுமே இன்றியமையாத மூலக்கூறுகள், ஒருவரின் வாழ்க்கைச் சாதனைகளுக்கும், அவர் வேண்டியன கிடைக்கப்பெறுதற்கும்! கலைகள், அறிவியல் மற்றும் விளையாட்டு போன்ற துறைகளில் பலர் அடைந்துகொண்டிருக்கும் வெற்றிகளையும் சாதனைகளையும் நம் வாழ்நாளிலேயே நாம் பார்க்கிறோம். அவையெல்லாம் அத்தனிமனிதர்களின் ஆழ்ந்த தவங்களே, அவற்றின் பயன்களே. அவர்கள் ஓரிடத்தில் இருந்து, மூச்சையடக்கி, ஆழ்நிலை தியானம் செய்து அவற்றை சாதிக்கவில்லை. ஒருமுக மனத்தோடும், சிந்தனையோடும் தாம் எடுத்துக்கொண்ட துறையில் அர்ப்பணிப்புடன் செயல்படுவதாலேயே அவர்களால் உயரங்களைத் தொடமுடிகிறது. தவத்தின் பரிசாக அவர்கள் கருதுவதும் அவைதான்.

இலக்கியங்கள் பலவற்றிலும் தவம் வேண்டியதைத் தருவதையும், அதை அறிவுடையோர் முயன்று ஆற்றுவர் என்பதையும் காணலாம்.

செய்கதவம்!
செய்கதவம்! நெஞ்சே!
தவம் செய்தால்
எய்த விரும்பியதை எய்தலாம் 
வையகத்தில் அன்பிற் சிறந்த தவமில்லை
அன்புடையார் இன்புற்று வாழ்தல் இயல்பு
--- மகாகவி பாரதி

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
“தவம்செய் மாக்கள் தம்முடன் பிடாஅது
அதன்பயம் எய்திய அளவைமான...
வேண்டுவ முகந்துகொண்டு” (பொருந 91-128)

“அருந்தவம் ஆற்றியார் நுகர்ச்சிபோல்” (கலி 30:1)

“நோற்றார்க்குச் சோற்றுள்ளும் வீழும் கறி” (பழமொழி 150)
“முற்பெரிய நல்வினை முட்டின்றிச் செய்யாதார்
பிற்பெரிய செல்வம் பெறலாமோ” (பழமொழி 312)

“பெருந்தவம் உள்வழி விரும்புபு செல்லும்
பொருளும் போகமும் புகழும் போல” (பெருங் 2.8:126-7)

“ஒருமுழமும் சேறலில ரேனும்பொரு ளூர்க்கே
வரும்வழி வினாயுழந்து வாழ்கதவம் மாதோ” (சீவக.2556)

“விழுப்பொருள் பரவை ஞாலம் நோற்பவர்க் குரிய வாகும்” (சீவக.2986)

“வேண்டிய விளைத்துக் கொள்ளும் விழுத்தவம் விளைத்து வந்தான்” (சூளா.சுயம் 113)

“தவமொக்கும் நலம்பயப்பில்” (கம்ப.அரசியல்.4)

“வேண்டின வேண்டினர்க் களிக்கும் மெய்த்தவம்” (கம்ப.அகத்திய 8)

“சொன்னான் நிருதர்க்கிறை அம்மொழி சொல்ல லோடும்
அந்நாளின் நிரம்பிய அம்மதி ஆண்டோர் வேலை
முந்நாளின் இளம்பிறை யாகி முளைத்த தென்றால்
எந்நாளும் அருந்தவ மன்றி இயற்ற லாமோ” (கம்ப.மாரீசன் 133)

“கூட்டமொத் திருந்த வீரர் குறித்ததோர் பொருட்கு முன்னாள்
ஈட்டிய தவமும் பின்னர் முயற்சியும் இயைந்த தொத்தார்” (கம்ப.மராமர 60)

“மரம டங்கலும் கற்பகம் மனையெலாம் கனகம்
அரம டந்தையர் சிலதிய அரக்கியர்க் கமரர்
உரம டங்கிவந் துழையரா யுழல்பவர் ஒருவர்
தரம டங்குவ தன்றிது தவம்செய்த தவமால்  (கம்ப.ஊர்தேடு 19)

“தவநெறி அருளெமக்கே” (சம்பந்தர்.புகலி 3)
“உனை வேண்டிக் கொள்வேன் தவநெறியே” (சுந்தரர். துறையூர் 1-10)


வேடரே, உயிர்களில் இயற்கையும் சூழலும் அமைக்கும் எல்லைகளைக் கடப்பவை மிகச் சிலவே. அது உயிராற்றலால் இயல்வது அல்ல. அறியவொண்ணா ஊழின் ஆற்றலால், ஊழை ஆளும் பிரம்மத்தின் ஆணையால் இயல்வது. முனிவர்களில் அனைவருமே மானுட எல்லையை கடந்துசென்றவர்கள்தான். கடத்தலால் மெய்ஞானத்தை அடைந்தவர்கள். எல்லை கடத்தலென்பது எத்திசையிலும் ஆகலாம். விழைவால், காமத்தால், வஞ்சத்தால் கீழெல்லையைக் கடந்தோர் ஆயினும் எல்லை கடப்பவர் மெய்மையை சென்றடையும் வாய்ப்புகொண்டவர். ஏனென்றால் அவர்களில் சிலரே தெய்வங்கள் வகுத்த மேல் எல்லையையும் கடக்க இயலும்.”

“உங்களில் எழுந்த உயிர்கடந்த பேராற்றலே கொடிய வேடனாக சாலை ஓரத்தில் உங்களை நிறுத்தியது. அவ்வாற்றலை உங்களில் நிறுவிய தெய்வங்களின் விழைவு இவ்வாறு அமைந்தது. அந்த ஆற்றல் இன்னும் நெடுந்தொலைவு உங்களை கொண்டு செல்லக்கூடும்” என்றார் இளமுனிவர். “இல்லை, எனது வழி முடிந்துவிட்டது என்று உணர்கிறேன். உங்கள் சொல் பெற்றபின் இங்கிருந்து கிளம்பி காட்டின் ஆழத்திற்கு செல்வேன். உண்ணாநோன்பிருந்து உயிர்விடுவேன். என் பழி இருண்ட வெளியென சூழ்ந்திருக்கும் ஆழத்திற்குச் சென்று யுகங்களைக் கழிப்பேன். அதுவே நான் செய்யக்கூடுவது” என்றேன்.

“அல்ல. உங்கள் இலக்கு பிறிதொன்றென்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. இங்கு நீங்கள் சொன்ன சொற்கள் எவையும் எளிய வேடனுக்குரியவை அல்ல. வேடர்கள் ஒருபோதும் விழிக்கோ செவிக்கோ சிக்காதவற்றை சொல்ல இயலாது. ஐம்புலன்களையும் வில்லெனக்கொண்டு அறிவை விண்தொலைவுக்குத் தொடுக்கும் ஆற்றல் பலகோடியினரில் ஒரு சிலருக்கே அமைகிறது. நீங்கள் செல்லும் தொலைவென்ன என்று எனக்குத் தெரியாது. அதை தெய்வங்களே கூற இயலும். ஆயினும் இவ்வண்ணம் இவை நிகழ்ந்தது ஊழின் பெருந்திட்டத்தின்படியே என்று எண்ணுகிறேன். எழுக! இங்கிருந்து செல்லும் தொலைவு உங்களுக்கு தெளிவடையட்டும்” என்றார்.

“நான் செய்யக்கூடுவதென்ன?” என்று நான் கேட்டேன். “எங்கு ஒருவர் தன் வாழ்வின் வழிகளனைத்தும் மூடிவிட்டன என்று உணர்கிறாரோ அப்போது செய்யக்கூடுவது ஒன்றே. தவம் செய்க! தவம் என்பது அதுவரை ஒருவன் கொண்டிருக்கும் அனைத்தையும் முற்றாக துறத்தல். ஒன்றும் எஞ்சாமல் வெட்ட வெளியில் நிற்றல். அதன் பின்னர் உருவாகி வருவனவற்றில் வாழ்தல். அடைந்து சென்றடையும் மெய்மையை அறிவென்பர். துறந்து சென்றடையும் மெய்மை ஞானமெனப்படும். அறிவைக் கடந்த ஒன்று உங்களில் நிகழ்வதாக!” என்று அவர் சொன்னார்.

எனக்கு தவம் எதுவும் தெரியாது. தவத்தோர் எவரையும் நான் பார்த்ததில்லை” என்றேன். “தவம் என்பது ஒன்றே. இனியில்லை இனியில்லை என்று சென்று கொண்டே இருத்தல். அச்சொல் எங்கு முடிவடைகிறதோ அங்கிருக்கும் சொல்லை உங்கள் ஊழ்க நுண்சொல்லெனக் கொள்ளுங்கள். அதை உளம் சூடுங்கள். அதை வழிகாட்டியென அமையுங்கள். அது உங்களை இட்டுச்செல்லும். அறிக, எச்சொல்லும் ஊழ்க நுண்சொல்லே! ஏனென்றால் பிரம்மத்தின் துளியாக அன்றி ஒருபொருளும் இங்கில்லை. பிரம்மத்தின் பேராக அன்றி ஒரு சொல்லும் இங்கு எழவில்லை.”

நான் கைகூப்பினேன். “ஆம், அவ்வாறே ஆகுக!” என்று அவர் சொன்னார். “நான் உங்களை எனது முதல் ஆசிரியனாகக் கொள்ளலாமா?” என்று கேட்டேன். “ஆம், நான் கற்றவை அனைத்தும் இங்கு இவ்வண்ணம் தொகுத்துக் கூறும்பொருட்டே என்று உணர்கிறேன். இதுநாள் வரை கற்றவை வெறும் சொற்களென என்னில் இருந்தன. இத்தருணத்தில் அவை என்னில் ஞானமெனத் திரண்டுள்ளன. வணங்குக, என் வாழ்த்தை கொள்க!” என்றார். எட்டுறுப்பும் நிலம்தொட அவர் முன் விழுந்து அவர் கால்களில் என் தலை வைத்து “வாழ்த்துக, ஆசிரியரே!” என்றேன். குனிந்து என் தலை தொட்டு “நலம் சூழ்க! இறையருள் கூடுக! முழுத்தது பழுத்து மடியில் உதிர்க!” என்று சொல்லி அவர் வாழ்த்தினார்.

அனைத்தையும் சுவைத்த பின்னும் தனக்கென சுவையேதுமில்லாதிருக்கும் நாக்கு அவன். புதுச் சுவையை நாடுபவன். இனிமையில் முற்றிலுமாகத் திளைக்க அறிந்தவன். தன்னில் தான் இன்புறுபவன்.

அவன் தன்னில் தான் நிறைவுகொள்பவன். தன்னிலே தான் உவகையடைபவன். தானன்றி பிறிதிலானுக்கு செயலென்று ஏதுமில்லை. அவனே முடிவிலாது செயலாற்றுபவன். புடவியில் பிரம்மம் என உயிர்களில் அவன் உறைகிறான்.

பிறரை மட்டுமே எண்ணி அளிக்கையில், தன்னை மட்டுமே எண்ணி அன்புகொள்கையில், இரண்டும் எண்ணாமல் அறம்புரிகையில் செயல் வேள்வி என்றாகிறது. அனைத்தையும் அவியாக்கும் வேள்வி. அனைத்து தெய்வங்களும் பேணப்படும் வேள்வி. வேள்வியல்லா செயலனைத்தும் வீணே. வேள்வியன்னம் அல்லாதவை உணவே அல்ல.

செயலினூடாக செயலை கைவிடுக! செயல்நிறைவென்பது செயல்கடத்தலென்றாகுக! செயலில் எழும் அறிவும் செயல்மிச்சமே. எஞ்சாச் செயலே வீடுபேறளிக்கும் என்று அறிக!

செய்யப்படாத செயல் துன்பத்தை அளிக்கிறது. செய்துமுடித்த செயல் புதிய துன்பத்தை கொண்டுவருகிறது. செயலை அறியாமல் செயலாற்றுபவனே அத்துன்பத்தை தவிர்க்கிறான். முற்றிலும் நிகர்கொண்ட படையாழியே முழுவிசையில் சுழலும். தன்னை ஏந்தும் சுட்டுவிரல் அறியாதபடி எடையற்றிருக்கும்.

இங்கு செயல், மறுசெயல், தொடர்செயல் என இயங்கும் இந்தப் பெரும்பொறியை அமைத்த சிற்பி அதில் ஓசையின்றி உராய்வின்றி தான் எண்ணியதை முற்றியற்றும் உறுப்பையே விரும்புகிறான். அதை தன் வெற்றியென்று கொள்வான்.

அப்பொறியின் அமைப்பையும் இயக்கத்தையும் இலக்கையும் அவ்வுறுப்பு முழுதறியவியலாது. முற்றமைந்தால் அறியமுடியாது. பிறழ்வதனூடாகவே அதை அறியமுடியும். பிறழ்கையில் அது அமைந்திருக்கும் இடமே அதன் சிறையென்றாகும். அப்பொறியின் அனைத்து பிற உறுப்புகளாலும் அது உரசப்பட்டு அனல்கொள்ளும். அப்பொறியின் முழு எடையையும் தாங்கி உடைந்தழியும்.

தன் பணியை முற்றியற்ற அது அமையுமென்றால் அது அமைந்திருக்கும் இடமே முற்றிலும் உகந்ததென அறியும். அனைத்துறுப்புக்களும் அதற்கு உதவுவதை காணும். முழுமையுடன் பொருந்துவதனால் முழுமையின் ஆற்றல்கொண்டதாக மாறும்.

ஒரு செயல் அனைத்துச் செயல்களுடனும் முற்றிணைகையில் அது யோகம் என்றாகிறது. யோகமென அமைந்த செயலே செயல்களில் தூயது. செயல் சிறையிடுவது. யோகச்செயல் விடுவிப்பது.

ஆகவே அறிவமைந்தவளே, செயலில் அமைக! செயலால் எழுக! செயல் யோகமென்றாகுக!

வேண்டுதலே மானுடனை விலங்குகளிலிருந்து வேறுபடுத்துகிறது. வேண்டுதலினூடாக மானுடம் வளர்ந்து இங்கு வந்து சேர்ந்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு சொல்லும் பல்லாயிரம் தலைமுறை துயர்களால், விழைவுகளால், தனிமையால் களிம்பு கொண்டிருக்கிறது. இளவரசே, வேதச்சொல்கூட மானுடக்களிம்பு கொண்டதே. சொல்லற்ற வேண்டுதல் ஒன்றால் மட்டுமே நம்மால் அத்தனை அருகில் செல்லமுடியும்.”

“அதை நீங்கள் உணர்ந்தால் இங்குள்ள ஒவ்வொரு உயிரும் தங்கள் இருப்பால் வேண்டிக்கொண்டிருப்பதை காண்பீர்கள். காலையொளியில் மரச்சில்லையில் அமர்ந்திருக்கும் குருவி, புல்நுனியில் ஆடும் விட்டில், முள்முனையில் திரண்டு வரும் பனித்துளி அனைத்தும் ஒற்றைப்பெரும் வேண்டுதல் ஒன்றை தாங்களும் கொண்டுள்ளன. அவ்வேண்டுதலின் ஒரு பகுதியென ஆவதே நாம் இயற்றவேண்டிய தவம். நமக்கென, குடிக்கென, குலத்திற்கென வேண்டுவது இழிவு. மானுடத்திற்கென, அறத்திற்கென வேண்டிக்கொள்வதும் இழிவே. வேண்டுதல் எதற்காகவும் நிகழலாகாது. அது ஒரு நிலையென நம்மில் கைகூடிவிடவேண்டும்” என்றார் கார்க்கியாயனர்.

“அரிதுதான். ஆனால் அதைப் பயில்வது எளிது. வேண்டிக்கொள்க! ஒவ்வொரு முறை வேண்டுகையிலும் உங்களில் எழும் சொற்களை உள்ளிருந்து விலக்குக! அச்சொற்கள் ஏந்திய விழைவும் துயரும் உடன்விலகுவதை காண்பீர்கள். ஒவ்வொன்றாக விலக்கிச் செல்கையில் எஞ்சிடும் வெறுமையே பரம்.” 



ஞானமருளப்பட வேண்டும் என்றால் அனைத்து வகையான பரிசோதனைக்கும் தயாராக இருக்க வேண்டும்.எளிய மந்திர சித்திக்கே மண் பொன் பெண் ஆகிய பரிசோதனைகளை சந்திக்க வேண்டும் என்று சித்த மரபு கூறும்.மகாலிங்கம் விரும்புவதோ இருப்பதிலேயே மிகப் பெரியது.அதற்கான பரிசோதனைகளை தான் தாங்க முடியுமா என்பதற்கான எந்த தொலைநோக்கும் இல்லாமல் வேண்டுதலை மட்டும் வைத்து விடுகிறான்.

இந்த விஷயத்தில் நானும் மகாலிங்கமாக இருந்திருக்கிறேன்.கடவுளிடம் எதையும் வேண்டுவதற்கு முன்பு அது கிடைப்பதால் நம் இயல்பு வாழ்க்கையென இருப்பது பாதிக்கப்படுமா என்றெல்லாம் தொலைநோக்குப் பார்வை இல்லாமல் அப்போது பெரிதாக நம் ஆணவத்திற்குத் தோன்றுவதை வேண்டுதலாக வைப்பது.பின்னர் அந்த வேண்டுதலுக்குரிய பலன் நம்மை அடையும்போது இயல்பு வாழ்க்கை பாதிக்கப்பட அதற்காக இயல்பு வாழ்க்கையினைக் கொடு என்று மீண்டும் சென்று வேண்டுதல் வைப்பது.அதனால் முதலில் இருந்த நிலையினைக் காட்டிலும் மாறாகச் சென்றதற்கு தன் கோரிக்கையே காரணம் என்று அறியாமல் நம்பிக்கைக்கும் நம்பிக்கையின்மைக்கும் இடையே அலைபாய்வது.இத்தவறினை நான் செய்திருக்கிறேன்.ஆகவே மகாலிங்கத்தின் செயலினை என்னால் புரிந்து கொள்ளமுடிகிறது.

நன்றாகத் தொழில் நடந்து கொண்டிருக்கும்போது மகாலிங்கம் வேண்டுவது குருவாக வந்து முருகன் ஞானம் அருள வேண்டும் என்பது.முருகன் அவனுக்குள் வந்து விட்டார்.யாருக்கு ஞானமருளப்பட வேண்டும் என்றால் அவன் இங்கு பெரிதென எண்ணும் அனைத்தையும் அவனே முழுமனதுடன் துறக்கவேண்டும் அல்லது அவைகள் இயல்பாக அவனை விட்டு விலகிச் செல்லும் சூழல் அமைய வேண்டும். மகாலிங்கம் வணிகம் செய்வதால் பெருஞ்செல்வனாக மாறி அதைத் துறக்க வேண்டும் அல்லது இழப்பின் மூலம் இங்கு அவனைப் பற்றி நிறுத்தியிருப்பவைகள் அனைத்தும் களையப்படவேண்டும். அதுதான் மகாலிங்கத்தின் வேண்டுதலின்படி நடக்கப்படவேண்டியது.கூடவே அவனுடைய அனைத்துப் பற்றின் மீதான சோதனைகளும் ஆரம்பிக்கப்படவேண்டியது.

அதன் முதல்படி ஆரம்பிக்கும்போதே மகாலிங்கத்தினால் தாங்க இயலாமல் அக்கொடுமையிலிருந்து என்னை மீட்டெடு என்ற அடுத்த கோரிக்கையை ஆரம்பித்துவிடுகிறான்.

பரிமேலழகர் உரை
வேண்டிய வேண்டியாங்கு எய்தலால் - முயன்றால் மறுமைக்கண் தாம் வேண்டிய பயன்கள் வேண்டியவாறே பெறலாம் ஆதலால்; செய்தவம் ஈண்டு முயலப்படும் - செய்யப்படுவதாய தவம் இம்மைக்கண் அறிவுடையோரான் முயலப்படும். ('ஈண்டு' என்பதனான் 'மறுமைக்கண்' என்பது பெற்றாம். மேற்கதி, வீடு பேறுகள் தவத்தானன்றி எய்தப்படா என்பதாம். இவை நான்கு பாட்டானும் தவத்தது சிறப்புக் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
விரும்பின விரும்பினபடியே வருதலால், தவஞ்செய்தலை இவ்விடத்தே முயல வேண்டும். இது போக நுகர்ச்சியும் இதனானே வருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
விரும்பிய பயன்களை விரும்பியவாறே அடைய முடியுமாகையால் செய்யத்தக்க தவம் இந்நிலையிலும் (இல்லற வாழ்க்கையிலும்) முயன்று செய்யப்படும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
விரும்பியவற்றை விரும்பியபடியே அடைய முடியுமாதலால் இப்பூமியில் தவம் முயன்று செய்யப்படும்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
ஒற்றைச் சிந்தையுடன் உழைத்தால் பலன்.

இந்திய தத்துவ ஞானம் (லட்சுமணன்)
தியானத்துக்கு உவமை
தியானத்துக்கு முண்டக உபநிடத்திலே ஒரு சிறந்த உவமை சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ‘தியானம் செயபவன் வில்லாளி. குருவிடத்திலே அடைந்த வேதாந்த ஞானமேவில். தியானம் செய்பவனுடைய ஆத்மாவே அம்பு. அம்பாகிய ஆத்மாவை - அதாவது, தன் உள்ளத்தை வில்லில் வைத்து நாணை இழுக்க வேண்டும். நாணை இழுப்பதென்றால் ஏகாக்கிரசித்தத்துடன் தான் அடைந்த ஞானத்தை உபயோகித்துத் தியானிப்பது. நாணை நன்றாக இழுத்துக் குறிபார்க்க வேண்டும். பரமாத்பாவே குறியாகும். நல்ல வில்லாளி வில்லை வளைக்கும் போது குறியும் அம்பும் ஒரு நேரில் அமையச் செய்கிறான். அந்த நிலையில் அம்பு குறியில் மறைந்து போகிறடு. பரம்பொருளைத் தியானம் செய்பவன் அவ்வாறே தன் ஆத்மாவையும் பரமாத்மாவையும் ஒன்றாகவே காண வேண்டும். தியானம் செய்யும் காலத்தில் பரமாத்மாவில் மன் ஆத்மா முற்றிலும் அத்துவிதீயமாகப் போகல் வேண்டும். 

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
If you want a thing like the way you desired or targeted or thought, aim for 100% and DO THE WORK like a penance with single minded focus without any distractions. If you do the penance, you would yield your results

Questions that I ask to the kid
If you want something (if you want to achieve something), what to do? (Tapas)

Tuesday, April 28, 2020

தினற்பொருட்டால் கொல்லாது உலகெனின் யாரும்

குறள் 256
தினற்பொருட்டால் கொல்லாது உலகெனின் யாரும்
விலைப்பொருட்டால் ஊன்றருவா ரில்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், புலான்மறுத்தல்]

பொருள்
தின்(னு)-தல் - tiṉ-   8 v. tr. [T. tinu, K.tin, M. tinnuka.] 1. To eat, feed; உண்ணுதல் இரும்பே ரொக்கலொடு தின்மென (புறநா. 150). 2.To chew; மெல்லுதல் உண்ணுஞ்சோறும் பருகுநீருந் தின்னும்வெற்றிலையும் (திவ். திருவாய். 6, 7, 1).3. To bite, gnash, as one's teeth; கடித்தல் தின்றுவாயை விழிவழித் தீயுக (கம்பரா. ஒற்றுக். 49).4. To eat away as white ants to consume

பொருட்டு - காரணம்; மதிப்பிற்குரியது; நிமித்தமாக

தினற்பொருட்டால் - உண்ணுவதை பொருட்டு ;உண்ணுவதற்காக

கொல்லுதல் - வதைத்தல்; அழித்தல்; வெட்டுதல்; கதிரறுத்தல்; துன்பப்படுத்துதல்; கெடுத்தல்.

கொல்லாது - வதைக்காது; அழிக்காது ; வெட்டாது ; துன்பப்படுத்தாது

உலகு - உலகம், பூமி நாடு உலகத்தார்(இடவாகுபெயர்), உயர்ந்தோர், சான்றோர் திசை மங்கலச்சொற்களுள்ஒன்று

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்.

யாரும் - எவரும்

விலைப் - விற்பனைத்தொகை; விற்கை; மதிப்பு.

பொருட்டால்பொருட்டு - காரணம்; மதிப்பிற்குரியது; நிமித்தமாக

ஊன் - தசை, இறைச்சி; கொழுப்பு; உடம்பு.

தருதல் - கொடை.

தருவார் - கொடுப்பார்

இல் - இல்லை; இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

முழுப்பொருள்
மாமிச உணவை உண்ணுவதற்காக இவ்வுலகில் மக்கள் இல்லையென்றால் மாமிச உணவை விற்பதற்கும் இவ்வுலகில் மக்கள் இருக்க மாட்டார்கள். ஆதலால் உயிரினங்களை கொலை செய்வதும் தவிர்க்கப்படும்.

மாமிச உணவு உண்பதற்காக பிறர் உயிர்களை கொல்லாதே என்கிறோம். ஆனால் மாமிச உணவு உண்பவர்கள் கூறும் காரணம் : கொலையை நான் செய்வது இல்லை. விற்பனையாளர்கள் கொலை செய்கிறார்கள். நான் வெறுமென வாங்கி உண்கிறேன் என்பர். காரணம் தான் பிழைக்கு அடிப்படையையே தவிர. காரியம் இல்லை. காரியம் கொலை செய்தல் ஆனால் காரணம் மாமிச உணவு உண்ணுதல். ஆதலால் விலங்குகளை கொலை செய்பவனுக்கு பாவம் இல்லை அதனை உண்பவன் உனக்கே பாவம்.

"கொன்னால் பாவம் தின்னா போச்சு" என்கிற பசப்பு வார்த்தைகள் பொருந்தாது.

தமிழ் திரைப்படம் மகாநதியில் ஒரு காட்சி வரும். கதாநாயகன் நடிகர் கமல்ஹாசன் அவர்களின் கதாபாத்திரத்தின் மகளை மிக இளவயதில் பாலியல் வன்கொடுமை / பலாத்காரம் செய்தவரை பழிவாங்க செல்வார். அப்பொழுது அந்த நபர் கூறுவார் தனது உதவியாளர் தான் உன் மகளை எனக்கு விற்பனை செய்தார் (வசனம்: "இதெல்லாம் supply பண்றது தனுஷ். நீ வேணும்னா அவனை பழி வாங்கிக்கோ" என்பார்). நான் வெறுமென அனுபவித்தேன் என்று. அதற்கு கதாநாயகன் (நடிகர் கமல்) கூறுவார் - அவன் வெறும் supplier (விற்பனையாளன்) நீ தான் டா demand (என்று) (வசனம் "தனுஷ் கசாப் கடை வெச்சு இருக்கிறவன் நீ தான் பிள்ளை கறி வேணும் என்று கேக்கிறவன். அவன் supplier  நீ தான் டா demand"). இக்குறள் ஊன் உண்ணுதலுக்கு மட்டும் அல்ல இது போல் வன்கொடுமை தொழிலுக்கும் பொருந்தும். அதேப்போல அத்திரைப்படத்தின் காட்சி ஊன் உண்ணுதலுக்கும் பொருந்தும்.

(மகாநதி திரைப்பட காட்சி : இதெல்லாம் supply பண்றது தனுஷ். நீ வேணும்னா அவனை பழி வாங்கிக்கோ)


(மகாநதி திரைப்பட காட்சி :தனுஷ் கசாப் கடை வெச்சு இருக்கிறவன் நீ தான் பிள்ளை கறி வேணும் என்று கேக்கிறவன். அவன் supplier  நீ தான் டா demand )

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
தினற்பொருட்டால் உலகு கொல்லாது எனின் - பேதைமை காரணமாக அல்லது, ஊன் தின்கை காரணமாக உலகம் கொல்லாதாயின், விலைப்பொருட்டு ஊன் தருவார் யாரும் இல் - பொருள் காரணமாக ஊன் விற்பார் யாவரும் இல்லை. ('உலகு' என்பது ஈண்டு உயிர்ப்பன்மை மேல் நின்றது. பின் நிகழும் தின்கை முன் நிகழும் கொலைக்குக் காரணம் ஆகாமையின், 'தின்பார்க்குக் காரணத்தான் வரும் பாவம் இல்லை' என்ற வாதியை நோக்கி அருத்தாபத்தி அளவையால் காரணமாதல் சாதித்தலின், இதனான் மேலது வலியுறுத்தப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
தின்னுதற்காக உலகத்தார் கொள்ளாராயின், விலைக்காக ஊன் விற்பார் யாரும் இல்லை. இது கொன்று தின்னாது விலைக்குக்கொண்டு தின்பார்க்குக் குற்றமென்னை யென்றார்க்கு அதனாலுங் கொலைப்பாவம் வருமென்று கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
புலால் தின்னும் பொருட்டு உலகத்தார் உயிர்களைக் கொல்லா திருப்பாரானால், விலையின் பொருட்டு ஊன் விற்பவர் இல்லாமல் போவார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தின்பதற்காகவே கொலை செய்பவர் இல்லை என்றால், இறைச்சியை விலைக்குத் தருபவரும் உலகில் எங்கும் இருக்கமாட்டார்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை 
மக்கள் புலால் உண்பதைத் தவிர்த்தால் கறிக்கடைகள் இராது.

பொருள்நீங்கிப் பொச்சாந்தார் என்பர் அருள்நீங்கி

குறள் 246
பொருள்நீங்கிப் பொச்சாந்தார் என்பர் அருள்நீங்கி
அல்லவை செய்தொழுகு வார்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், அருளுடைமை]

பொருள்
பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

நீங்கிப் -  நீங்குதல் - பிரிதல்; ஒழித்தல்; கடத்தல்; மாறுதல்; விடுதலையாதல்; தள்ளுண்ணுதல்; நடத்தல்; ஒழிதல்; நீந்துதல்; பிளவுபடுதல்; விரிந்துஅகலுதல்; சிதறுதல்.

பொச்சா-த்தல் - poccā-   12 v. tr. 1. Toforget; மறத்தல். புல்லவையுட் பொச்சாந்துஞ் சொல்லற்க (குறள், 719). 2. To deride, ridicule; இகழ்தல். கொடையளிக்கட் பொச்சாவார் (ஆசாரக். 67).

பொச்சாந்தார் - மறந்தவர் 

என்பர் - என்பார்கள்

அருள் -  சிவசக்தி; கருணை பொலிவு முதிர்ந்தமாதுளைமரம்; நல்வினை ஏவல்

நீங்கி - நீங்குதல் - பிரிதல்; ஒழித்தல்; கடத்தல்; மாறுதல்; விடுதலையாதல்; தள்ளுண்ணுதல்; நடத்தல்; ஒழிதல்; நீந்துதல்; பிளவுபடுதல்; விரிந்துஅகலுதல்; சிதறுதல்.

அல்லவை - தீயவை; பயனின்மை; மற்றவை ; அல்லாதவற்றை

செய்து  - செய்தல் -  இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்

ஒழுகுவார் - ஒழுகுதல் - நீர்பாய்தல்; நீர்ப்பொருள்சொட்டுதல்; ஓடுதல்; பரத்தல்; ஒழுங்குபடுதல்; நடத்தல்; நீளுதல்; வளர்தல்; போதல்; பெருகியோடுதல்.

முழுப்பொருள்
இல்லறவியலுக்கு அன்பு அடிப்படையாகும். துறவறவியலுக்கு அருள் அடிப்படையாகும். மற்ற உயிர்கள் மீது அருள் என்றால் கருணை என்று அர்த்தம். ஆனால் இல்லறத்தில் இருப்பவருக்கும் பொருந்தும். துறவியர்க்கு கட்டாய பண்பு. மனிதர்களுக்கு இது பொது பண்பு.

வாழ்வின் நல்வினைகள் அன்பு அருள் ஆகியவை நீங்கும் வண்ணம் அறச்செயல்கள் புரிவதில் இருந்து விலகி தீயனவற்றை பயனல்லாதவற்றை செய்யும் ஒருவர் இப்பிறவியின் பொருளான வீடுபேறில் இருந்து நீங்கி சென்று கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை மறந்துவிட்டார் என்று இவ்வுலகம் கூறும்.

மூன்று விதமான துன்பங்கள் உண்டு 1) தன்னால் வருகின்ற துன்பம் 2) பிற உயிர்களால் வருகின்ற துன்பம் 3) தெய்வங்களால் வருகின்ற துன்பம்.

இவற்றை வடநூலார் “தாபத்ரயம்” என்பர். அவை ஆதியாத்மிகம், ஆதிபௌதிகம் மற்றும் ஆதிதெய்விகம் எனப்படும். பின்னாளில் இசைப்பாடல்களில் “தாபத்ரய வெயில்” என்று இவற்றை தகிக்கும் வெயில் சூட்டுக்கு இணையாக இசையாசிரியர்கள் கூட எழுதியிருக்கிறார்கள்.

இவர் முற்பிறவியில் செய்த பயனாக துன்பங்கள் அனுபவிப்பான் . அதையும் மறந்து இவன் இப்பிறவியில் அறம் செய்யாததற்கும் தீவினை செய்வதற்கும் துன்பம் அனுபவிப்பான். அருளை விட்டு நீங்குவான்.

அறிவாளிக்கும் அறிவில்லாதவனுக்கும் என்ன வித்தியாசம்? நாம் வாழ்க்கையில் கடந்து செல்கிற பொழுது ஒரு அனுபவம் ஏற்பட்டால் அவ்வனுபவத்தில் இருந்து ஒரு பாடம் படித்துக்கொள்கிறவன் அறிவாளி. அப்படி இல்லாமல் அந்த பாதையிலே திரும்ப திரும்ப ஒரே அனுபவத்தை கடந்துகொண்டு இருந்தான் என்றால் அவன் அறிவில்லாதவன் / முட்டாள். ஒரு தரம் வாழ்விலே தனது தவறால் (மனிதன் தவறு செய்வது இயல்பு. நிகழ வாய்ப்புண்டு) ஒரு பிரச்சனை வந்தால், ஆறாம் அறிவு எனும் சிந்தனை இருக்கிறது என்பதை சொல்ல ஒருவருக்கு தகுதி இல்லை. அவன் மனிதன் என்று கூற தகுதியற்றவன். 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
அருள் நீங்கி அல்லவை செய்து ஒழுகுவார் - உயிர்கள் மாட்டுச் செய்யப்படும் அருளைத் தவிர்ந்து தவிரப்படும் கொடுமைகளைச் செய்து ஒழுகுவாரை, பொருள் நீங்கிப் பொச்சாந்தார் என்பர் - முன்னும் உறுதிப்பொருளைச் செய்யாது தாம் துன்புறுகின்றமையை மறந்தவர் என்று சொல்லுவர் நல்லோர். (உறுதிப்பொருள்: அறம், 'துன்புறுதல்' - பிறவித்துன்பம் மூன்றனையும் அனுபவித்தல். மறந்திலராயின், அவ்வாறு ஒழுகார் என்பது கருத்து.).

மணக்குடவர் உரை
முற்பிறப்பின்கண் அருளினின்று நீங்கி அல்லாதவற்றைச் செய்தொழுகினவர் இப்பிறப்பின்கண் பொருளினின்று நீங்கி மறவியுமுடையவரென்று சொல்லுவர். இது பொருளில்லையாமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
அருள் இல்லாதவராய் அறமல்லாதவைகளைச் செய்து நடப்பவர்களை, உறுதிப்பொருளாகிய அறத்திலிருந்து நீங்கித் தம் வாழ்க்கையின் குறிக்கோளை மறந்தவர் என்பார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அருள் இல்லாமல் தீமைகளைச் செய்து வாழ்பவரைப் பொருளையும் இழந்து தாம் துன்பம் அடைந்ததையும் மறந்தவர் என்று அறிஞர் கூறுவர்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
உன் துயரங்களை எண்ணிப்பார். பிறரை இம்சிக்காதே.

Monday, April 27, 2020

நத்தம்போல் கேடும் உளதாகும் சாக்காடும்

குறள் 235
நத்தம்போல் கேடும் உளதாகும் சாக்காடும்
வித்தகர்க் கல்லால் அரிது
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், புகழ்]

பொருள்
நத்தம் - இருள்; இரவு; ஆக்கம்; ஊர்; ஊரின்குடியிருப்பிடம்; மனைநிலம்; இடம்; நத்தை; சங்கு; வாழை; காண்க:எருக்கு; நத்தமாலம்; கடிகாரஊசி.

போல்  - ஓர்உவமவுருபு; பொய்; ஓர்அசைச்சொல்; உள்ளீடில்லாதது; பதர்; மூங்கில்; வெற்றி; படை; வாள்.

கேடும் - கேடு - அழிவு; இழப்பு; வறுமை; தீமை; கெடுதல்; வேறுபாடு; அழகின்மை.

உளதாகும்  - உளதாதல் - உண்டாதல், தோன்றியிருத்தல்; இருத்தல்.

சாக்காடும் - சாக்காடு - இறப்பு; கெடுதி.

வித்தகர்க் - வித்தகன் -வியத்தகுதன்மையுடையவன்; வல்லவன்; வைரவன்; கம்மாளன்; தூதன்; இடையன்; பேரறிவாளன்.

கல்லால் - ஓர்ஆலமரம்; கல்லாலமரம்; குருக்கத்தி; பூவரசு.

அரிது - அருமை; பசுமை

முழுப்பொருள்
பூத உடம்பின் வறுமையைப் புகழுடம்பின் செல்வமாக்குவதும், பூத உடம்பின் அழிவைப் புகழுடம்பின் அழியாத் தன்மை ஆக்குவதும், பிறர்க்கு ஈந்து, தாம் மெய் உணர்ந்து, அவா அறுத்த வித்தகர்க்கு ஆகுமே அன்றி மற்றவர்க்கு ஆவது கடினம்.

நிலையிலில்லாத செல்வம் தேய நிலையான புகழ் வளரக்கவும், நிலையில்லாத உடம்பை அழித்து புகழ் உடம்பை வளர்க்கவும் தெரிந்து அதன்படி நடப்பவன் (புகழை வளர்ப்பவன்) வித்தகன் ஏனெனில் அது எளிது அல்ல. செல்வமும் உடம்பும் நாம் பகட்டுக்காக அணிந்துகொள்வது. நிலையில்லாதது. ஆகவே நிலையில்லாத வற்றை கொடுத்து நிலையானவாற்றை பெறுகிறமையால் அவன் வித்தகன்.

உலகிலே வாழ்க்கையிலே தோல்வி புகழிலே வெற்றி என்பதற்கு. உதாரணம் அரிச்சந்திரன். உலகியிலிலே தோற்றுக்கொண்டு இருப்பான் புகழில் வளர்த்துக்கொண்டு இருப்பான். புகழை நிறுத்திவிட்டு இந்த பூத உடம்பை அழித்தவர்களில் தசரதனை உதாரமனாக கூறலாம். "வாய்மையும் மரபும் காத்து மன்னுயிர் துறந்த வள்ளல் தூயவன் மைந்தனே" என்று தசரதனைப் பற்றி வாலி கூறுவதாக கம்பர் ராமாயணத்தில் கூறுகிறார். இப்படிப்பட்டவற்றை யாரால் செய்ய முடியும் என்றால் அது கெட்டிக்காரர்களால் மட்டுமே செய்ய முடியும். கெட்டிக்காரர் என்றால் வித்தகர்.

பொதுவாக சாமானியர்கள் உடம்பை பாதுக்காக்க புகழை அழிப்பார்கள். புகழை அழித்து செல்வத்தை வளர்ப்பார்கள். ஆனால் வித்தகர்கள் உடம்பை அழித்து புகழை வளர்ப்பர். இவற்றுக்கு காந்தியையும் உதாரணமாக கூறலாம். அவர் தன் உடம்பை நோன்புகளால் வருத்தி, இந்தியாவிற்கு சுதந்திரம் பெற்று தந்தார். அவர் புகழ் வளர்ந்தது.

கோச்செங்கோட் சோழன் கதை
அக்காலத்தில் சோழ மன்னனாகிய சுபதேவனும்,அவன் பட்டத்தரசி கமலவதியும் சிதம்பரம் போய் மக்கட் பேறு கேட்டு வழிபட்டார்கள்.அதன் பின் கமலவதி கருவுற்றாள்.கருமுதிர்ந்து மகவு பெறும் வேளை வந்த போது,‘இன்னும் ஒரு நாளிகை கழித்துப் பிறக்குமானால் இக்குழந்தை மூன்றுலகமும் அரசாளும்’ எனச் சோதிடர்கள் சொன்னனர்கள்.அவ்வாறு ஒருநாளிகை கழித்துப் பிறப்பதற்காக அரசியை தலைகீழாக மேலே தூக்கி நிறுத்தினார்கள் என பெரிய புராணம் கூறுகிறது குறித்த வண்ணம் ஒரு நாளிகை கழித்து ஆண்குழந்தை பிறந்தது.கால நீடிப்பால் அக்குழந்தையின் கண்கள் சிவந்திருந்தன,ஈன்ற தாய் அக்குழந்தையைக் கண்டு ‘என் கோச் செங்கணானனே’என அருமை தோன்ற அழைத்தார். இவனே கோச்செங்கோட் சோழர் ஆவார்.

திரிகடுகப் பாடலொன்று, ”மண்ணின்மேல் வாழ்புகழ் நட்டானும்..சாவுடம்பெய்தினார்.” என்கிறது. “கெட்டாலும் மேன்மக்கள் மேன்மக்களே சங்குசுட்டாலும் வெண்மைதரும்” என்னும் பாடல் வரிகளை நினைவுகூறலாம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

புகழின் வளர்ச்சியால் அன்றாட சராசரி வாழ்வை கெடுத்துக கொள்ளலும், சராசரி வாழ்வு முடிந்து மரணமடையும்போது, அத்துடன் மறைந்துவிடாமல் புகழ் ஒளி என்றென்றும் ஒளி வீசுதலும் வித்தகர்களுக்கு மட்டுமே உரியது என்பது இதன் மேலோட்டமான பொருள்.

அன்றாட வாழ்வில் கவனம் செலுத்தி அதில் பெரு வெற்றி பெற்றவன், சாகும்போது ஏனைய புழுக்கள், விலங்குகள் போல மண்ணோடு மண்ணாகிறான். வித்தகர்கள் தமது, அன்றாட வாழ்வை சிதைத்துக் கொண்டாலும் அவர்களின் மரணத்துக்குப்பின் வாழ ஆரம்பிக்கின்றனர்;

ஒப்புமை
”மண்ணிமேல் வான்புகழ் நாட்டானும்
சாவா வுடம்பெய்தி நார்” (திரி 16)

“மாய்ந்தவர் மாய்ந்தவ ரல்லர்கள் மாயா
தேந்திய கைகொடிரந்தவ ரெந்தாய்
வீந்தவர் என்பவர் வீந்தவ ரேனும்
ஈந்தவ ரவல்ல திருந்தவர் யாரே” (கம்ப.வேளவி.30)

“பைந்தா ரெங்கள் இராமன் பத்தினி
செந்தாள் வஞ்சி திறத்தி றந்தவன்
மைந்தா வெம்பி வரம்பில் சீர்த்தியோ
டுய்ந்தா நல்ல துலந்த துண்மையோ’ (கம்ப.சம்பாதி 44)


பரிமேலழகர் உரை
நத்தம் (ஆகும்) கேடும் - புகழுடம்பிற்கு ஆக்கமாகுங் கேடும், உளது ஆகும் சாக்காடும் - புகழுடம்பு உளதாகும் சாக்காடும், வித்தகர்க்கு அல்லால் அரிது - சதுரப்பாடுடையார்க்கு அல்லது இல்லை. ('நந்து' என்னும் தொழிற்பெயர் விகாரத்துடன் 'நத்து' என்றாய் பின் 'அம்' என்னும் பகுதிப் பொருள் விகுதிபெற்று 'நத்தம்' என்று ஆயிற்று. 'போல்' என்பது ஈண்டு உரையசை. 'ஆகும்' என்பதனை முன்னும் கூட்டி, 'அரிது' என்பதனைத் தனித்தனி கூட்டி உரைக்க. ஆக்கமாகும் கேடாவது; புகழ் உடம்பு செல்வம் எய்தப் பூதஉடம்பு நல்கூர்தல். உளதாகும் சாக்காடாவது; புகழ் உடம்பு நிற்கப் பூத உடம்பு இறத்தல். நிலையாதனவற்றான் நிலையின் எய்துவார் வித்தகர் ஆகலின், 'வித்தகர்க்கு அல்லால்' அரிது என்றார். இவை இரண்டு பாட்டானும் புகழ் உடையார் எய்தும் மேன்மை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
ஆக்கம்போலக் கேடும் உளதானாற்போலச் சாதலும் வல்லவற்கல்லது அரிது. இது புகழ்பட வாழ்தல் மக்களெல்லார்க்கும் அரிதென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
புகழுடம்பு மேம்படுதலாகும் வாழ்வில் கேடும், புகழ் நிலை நிற்பதாகும் சாவும் அறிவில் சிறந்தவர்க்கு அல்லாமல் மற்றவர்க்கு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பூத உடம்பின் வறுமையைப் புகழுடம்பின் செல்வமாக்குவதும், பூத உடம்பின் அழிவைப் புகழுடம்பின் அழியாத் தன்மை ஆக்குவதும், பிறர்க்கு ஈந்து, தாம் மெய் உணர்ந்து, அவா அறுத்த வித்தகர்க்கு ஆகுமே அன்றி மற்றவர்க்கு ஆவது கடினம்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
பிறர் போற்ற வாழ்வோர், இறந்தபின்பும் இருப்பர்.

பிச்சைகாரன் அவர்கள் தனது தளத்தில் இக்குறளை பற்றியும், ஜெயமோகனின் ”எண்ண எண்ணக் குறைவது” [சிறுகதை] பற்றியும் கீழ்க்கண்ட வாறு கூறியுள்ளார்

அப்போதுதான் ஜெயமோபாகனின் எண்ண எண்ணக் குறைவது கதையை படித்தேன்.

அந்த குறளுக்கும் கதைக்குமான ஒற்றுமை ஆச்சர்யப்படுத்தியது

அந்த கதையில் பல அழகான தருணங்கள். 

உதாரணமாக இந்த வரி
ஐம்பது வயதில்கூட நமக்கு எதிர்காலமே நமது மெய்யான ஆற்றல்கள் வெளிப்படும் இடம், நமது சாதனைகள் நிகழும் களம் என்று தோன்றுகிறது

வருங்காலத்தில் ஏதோ ஒரு அற்புதம் நடந்து எல்லாமே மாறப்போகிறது என்ற நம்பிக்கைதான் அனைவரையும் வாழ வைக்கிறது. 

ஆனால் விரும்பியது அனைத்தும் கிடைத்தாலும் மனதின் நிறைவின்மை மாறுவதில்லை. நிறைவு எப்போதும் எதிர்காலத்தில் எங்கோ இருக்கிறது

கடைசியில் எதற்கோ ஆசைப்பட்டு,வாழக்கையை வீணடித்த வெறுமை தோன்றுகிறது

இந்த கதையில் அந்த குறளில் வரும் வித்தகர் ஒருவரின் கடைசி நாள் காட்சி வருகிறது. சக்தி மிகுந்த இளமைப்பருவத்தில் குறிப்பிட்ட நோக்கத்துக்காக தன் ஆற்றலை செலவழிக்கிறார். ஒரு சராசரி மனிதன் பார்வையில் அவர் தன் வாழ்வை சிறுக சிறுக அழித்துக் கொள்வதாகவே தோன்றும்

அனைத்தும் நிறைவேறிய பின் அவர் எடுக்கும் முடிவு, சராசரி மனதால் தற்கொலை என்றே கருதப்படும்

எதிர்காலத்தில் மட்டுமே, எண்ணங்களாலும் கனவுகளாலும் வாழும் மக்களுக்கு வித்தகனின் வாழ்வு கிறுக்குத்தனமாக தோன்றலாம். அவனது மரணம் அதிர்ச்சி அளிக்கலாம்

எனக்கு வெகு மங்கலாகநினைவு தெரிந்த சின்ன வயதில், பேப்பரில் பெரியவர்கள் ஏதோ பரபரப்பாக படித்து,விவாதித்த காட்சி நினைவுக்கு வருகிறது.

இந்திரா காந்தியே கெஞ்சியும் கேட்க, மாட்டேங்கறார். சாப்பிட மறுக்கிறார் என கவலையுடன் பேசிக் கொண்டனர். கிழிஞ்ச சட்டையை பயன்படுத்துவது முட்டாள்தனமில்லையா. தூக்கிப்,போட்ருவோம்ல. அந்த மாதிரி வயசாகி தளரந்த உடம்ப தூக்கிப் போட்றனும்னு நினைக்கிறாரு என வினோபா பாவேயின் மரண உபவாசம் குறித்து சுருக்கமாக சொன்னார் என் தந்தை.

இந்த கதையை படிக்கையில் வினோபாவின் வாழ்வும்,மரணமும் இன்னும் துலக்கமாக புரிந்தது

திருக்குறள்

Annoucement - Ask and Kural Shall Answer - கேள், குறள் பதில் சொல்லும்

வாசகப் பெருமக்களே இதோ ஒரு நற்செய்தி, இத்தளத்தில் ஒவ்வொரு வாரமும் கேள்விகள் மூலம் திருக்குறளில் இருந்து பதில் பெறும் பதிவுகள் இடலாம் என்று எண...