A comprehensive Thirukkural blog offering deep, chapter-wise explorations of all 1,330 Kurals, covering themes of virtue, wealth, and love. Each post includes detailed meanings, stories, philosophical questions, and practical insights/tools, parallels from other literatures, along with a dedicated Ask Kural series to spark thoughtful reflection and daily practice.
உள - உள்ள, உள்ளல், உள்கல், உள்குதல், நினை, எண்ணு, மதி
உள - உள்ளது, யாது அனைத்தையும் உண்டாக்க வேண்டும் என்று இருந்தால்
முழுப்பொருள்
ஒருவன் தன செல்வம் அனைத்தையும் இழந்து, வளம் குன்றி,பற்றற்ற நிலையில் உள்ள பொழுதும், அவனை விட்டு விலகி விடாமல், அவனிடம் கொண்ட பழைய உறவை பாராட்டி கொண்டாடி மகிழ்வது அவனது சுற்றத்தார் இடத்தில் உள்ளது என உரைக்கிறார் வள்ளுவர். அரசியல் இயலில் இக்குறளை வைத்துள்ளதனால், ஒரு அரசனோ அரசோ, எந்நிலையிலும் விலகாமல் பழைய நட்பு பெருமை பாராட்டும் வகையில் உள்ள சுற்றத்தாரை கொண்டதாக இருக்க வேண்டும் எனக் கருதலாம்.
ஔவையாரின் மூதுரையில், சுற்றத்தைப் பற்றி கூறும்போது, அற்ற குளத்தில் அறு நீர்ப்பறவை போன்றவர்கள் அல்லர் உண்மையான சுற்றம் என்பார். அந்த முழுப்பாடலும், அதனுடைய விளக்கமும்.
அற்ற குளத்தின் அறுநீர்ப் பறவைபோல்
உற்றுழித் தீர்வா ருறவல்லர் – அக்குளத்தில்
கொட்டியும் ஆம்பலும் நெய்தலும் போலவே
ஒட்டி யுறுவார் உறவு.
நீர் வற்றியதும், குளத்திலிருந்து நீங்கிவிடும் நீரில் வாழும் பறவைகளைப் போல துன்பம் வந்த போது நீங்கி விடுபவர்கள் சுற்றத்தார் ஆக மாட்டார்கள். அந்தக் குளத்திலுள்ள கொட்டிப்பூண்டையும், அல்லிக்கொடியையும், குவளைக் கொடியையும் போன்றவர்களாக சேர்ந்து, (நீர் ஏற உயர்ந்தும், நீர் குறையத் தாழ்ந்தும் இருத்தல் போல) இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் ஏற்றுக் கொள்பவர்களே நல்ல சுற்றத்தவர் ஆவார்கள்.
நல்ல சுற்றம் எத்தகையது என்று சொல்லும் ஔவை, மற்றொன்றையும் சுற்றம் பற்றி கூறுவது கவனிக்கத் தக்கது.
“உடன்பிறந்தார் சுற்றத்தார் என்றிருக்க வேண்டா
உடன்பிறந்தே கொல்லும் வியாதி “
சுற்றமும் பல நேரங்களில் உடனிருந்து கொல்லும் வியாதிபோன்றதாகையால், அவரிடத்தும் கவனமும் எச்சரிக்கையும் தேவையென்று உணர்த்துகிற பாடலும் மூதுரைப் பாடல்தான்.
பற்று அற்ற கண்ணும் பழைமை பாராட்டுதல் - ஒருவன் செல்வம் தொலைந்து வறியனாய வழியும் விடாது தம்மோடு அவனிடைப் பழைமையை எடுத்துக் கொண்டாடும் இயல்புகள், சுற்றத்தார்கண்ணே உள - சுற்றத்தார்மாட்டே உள ஆவன.
(சிறப்பு உம்மை வறியனாயவழிப் பாராட்டப்படாமை விளக்கி நின்றது. பழைமை : பற்றறாக் காலத்துத் தமக்குச் செய்த உபகாரம். பிறரெல்லாம் அவன் பற்றற்ற பொழுதே தாமும் அவனோடு பற்றறுவர் ஆகலின்,ஏகாரம் தேற்றத்தின்கண்ணே வந்தது. இதனான் சுற்றத்தது சிறப்புக் கூறப்பட்டது.).
இல்லை - உண்டுஎன்பதன் எதிர்மறை; இன்மைப் பொருளை உணர்த்தி ஐம்பால் மூவிடத்திலும் வரும் ஒருகுறிப்பு வினைமுற்று; சாதலை உணர்த்தி ஐம்பால் மூவிடத்திலும் வரும் ஒருகுறிப்பு வினைமுற்று.
இல்லாத எளிய ,வறியவருக்கு உதவி செய்து வாழ்ந்து,அவ்வாறு வாழ்வதனால் நமக்கு உண்டாகும் புகழை தவிர வேறு எதுவும் பெரிய ஊதியமோ லாபமோ இல்லை.
ஒருவன்புகழ் உச்சியினை அடைய பல்வேறு காரணங்கள் இருக்கலாம் . அவன் படித்த படிப்பினாலோ , செல்வத்தினாலோ ,தன துறையில் செய்த சாதனைகளினாலோ புகழ் அடையலாம் .அனால் அவை எல்லாவற்றையும் விட எளியவருக்கு உதவி செய்து அதன் மூலம் அடையும் புகழே மென்மையானது என உரைக்கிறார் வள்ளுவர் .
முல்லைக்கு தேர் கொடுத்த பாரியும் , கொடைக்கு மறு பெயரான கர்ணனும் இன்று வரை புகழ் பெற்று விளங்குவது ஈகையினால் மட்டுமே.
கண்ணதாசன் இதே கருத்தை அருமையாக "உன்னை அறிந்தால் " என்ற ஒரு சினிமாப் பாடலில் அழகாக கூறி இருப்பார் . "பிறர் தேவை அறிந்து கொண்டு
இன்று புகழ்வேண்டாதவர் என்றால் உலகியலில் பற்றற்றவர் என்று பொருள் வருகிறது.அது ஓர் உயர்ந்த பண்பாக கருதப்படுகிறது. ஒரு நற்செயலைச் செய்தபின் அதன் புகழை ஒருவர் நாடுவாரென்றால் அது செய்த நற்செயலுக்கு உலகியல் பிரதிபலனை தேடிச்செல்வதாகப் பொருள்படுகிறது.
ஆனால் சென்ற நிலவுடைமைச் சமூகத்தில் அப்படி அல்ல. புகழ் என்பது உருவாக்கப்படுவது அல்ல, தேடிவருவது. அன்றைய சூழலில் ஆன்றோரிடமும் மூதாதையரிடமும் சுற்றத்தோரிடமும் எளியோரிடமும் விண்ணுலகிலுள்ள தேவர்களிடமும் பெறப்படும் நற்பெயர்தான் புகழ். புகழால் எவருக்கும் உலகியல்நன்மை ஏதுமில்லை. அது முழுக்கமுழுக்க ஒரு ஆன்மிகச்செல்வம்தான். இன்று புண்ணியம் என்கிறோமே அதைப்போல.
அன்றைய விழுமியங்களின்படி இவ்வுலகில் ஈட்டவேண்டியது புகழ். மறுவுலகில் வீடுபேறு. இங்கு புகழை ஈட்டியவன் அங்கே வீடுபேறை அடைவான். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படுவான். உலகியல்புகழ் என்பது வீரம், கொடை, நோன்பு, கடமை, நெறிநிற்றல் ஆகியவற்றால் அடையப்படுவது.
புகழ் விரும்பப்பட்டதுபோலவே இழிபெயர் நரகத்திற்கு இணையாக அஞ்சப்பட்டது. வஞ்சினம் உரைப்பவர்கள் ‘என்னை புலவர் பாடாது ஒழிக’ என்று சொல்வதையும் நாம் பழைய பாடல்களில் பார்க்கிறோம். பெண்கொலைபுரிந்த நன்னன் என்பவனை புலவர் இழிபெயராக வரலாற்றில் நிறுத்திவிட்டதையும் காண்கிறோம்.
ஜெ
இன்றைய நமது இந்திய ஈதலில் எவ்வாறு விளங்குகின்றது என்பதற்கு ,சில புள்ளி விவரங்கள் கீழே
நன்றி : தினமணி
"எந்த அளவிற்கு பரோபகார குணம் பல நாட்டு மக்களிடையே உள்ளது என்பது பற்றி இங்கிலாந்தில் உள்ள சர்வதேச நிறுவனம் ஆண்டுதோறும் நிர்ணயிக்கிறது. 2012 ஆம் வருட உலக ஈதல் குறியீட்டில் இந்தியாவின் நிலை 133. ஆசிய நாடுகளில் மற்றவர்களுக்கு உதவுவதில் மிகவும் பின் தங்கிய நாடு இந்தியாதான்.
தெற்கு ஆசியாவில் முதல் நிலையில் இலங்கை, உலக அளவில் 15. அடுத்து ஆப்கானிஸ்தான் உலக அளவில் 48, பாகிஸ்தான் 85, வங்கதேசம் 109, நேபாளம் 115, ஒரே ஓர் ஆறுதல் என்ன வென்றால் சீனா நம்மைவிட இறுக்கம். அவர்களது நிலை உலக அளவில் 141.
மக்கள்தொகை அதிகமான நாடு நமது என்பதால், கொடுக்கும் குணம் படைத்தவர்கள் 16.5 கோடி இந்திய மக்கள். அது நமது மொத்த மக்கள்தொகையில் சுமார் 13 சதவீதம்தான், ஆனால் உலக அளவில் இது அதிகம் என்பது இன்னொரு ஆறுதலான நிலை.
ஈதல் என்பது நன்கொடையாகப் பணம் கொடுப்பது மட்டுமல்ல. நேரத்தையும் உழைப்பையும் கொடுப்பதும்கூட மிக சிறந்த தானம்தான். அதுதவிர, வழிப்போக்கர்களையும் முன்பின் தெரியாதவர்களையும் எவ்வாறு பேணுகிறோம், அவர்களுக்கு எவ்வாறு உதவுகிறோம் என்பதும் ஒருவரது இரக்க குணத்தையும் உயர்ந்த பரிவையும் உணர்த்துகிறது. பிறருக்கு உதவிட செலவிடும் நேரத்தை எடுத்துக் கொண்டால் இந்தியாவின் நிலை 10 சதவீதம் தான். மற்ற நாடுகளுக்குள் நமது நிலை 104. அயர்லாந்து, ஆஸ்திரேலியா, நியூசிலாந்து ஆகியவை முதல் மூன்று இடங்களில் உள்ளன."
பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது, இல்வாழ்க்கை முதல் ஈகை ஈறாகச் சொல்லப்பட்ட இல்லறத்தின் வழுவாதார்க்கு இம்மைப்பயனாகிய இவ்வுலகின்கண் நிகழ்ந்து இறவாது நிற்கும் கீர்த்தி. இது, பெரும்பான்மையும் ஈதல் பற்றி வருதலின் , அதன்பின் வைக்கப்பட்டது.)
'ஈதல்' - வறியார்க்கு ஈக, இசைபட வாழ்தல் - அதனால் புகழ் உண்டாக வாழ்க, அல்லது உயிர்க்கு ஊதியம் இல்லை - அப்புகழ் அல்லது மக்கள் உயிர்க்குப்பயன் பிறிது ஒன்று இல்லை ஆகலான்.்(இசைபட வாழ்தற்குக் கல்வி, ஆண்மை முதலிய பிற காரணங்களும் உளவேனும் உணவின் பிண்டம் உண்டி முதற்று (புறநா.18) ஆகலின் ஈதல் சிறந்தது என்பதற்கு ஞாபகமாக 'ஈதல்' என்றார். உயிர்க்கு என்பது, பொதுப்படக் கூறினாரேனும், விலங்கு உயிர்கட்கு ஏலாமையின், மக்கள் உயிர்மேல் நின்றது.).
மணக்குடவர் உரை
புகழ்பட வாழ்தலாவது கொடுத்தல். அக்கொடையா னல்லது உயிர்க்கு இலாபம் வேறொன்றில்லை. இது புகழுண்டாமாறு கூறிற்று.
மு.வரதராசனார் உரை
வறியவர்க்கு ஈதல் வேண்டும் அதனால் புகழ் உண்டாக வாழ வேண்டும், அப் புகழ் அல்லாமல் உயிர்க்கு ஊதியமானது வேறொன்றும் இல்லை.
சாலமன் பாப்பையா உரை
ஏழைகளுக்குக் கொடுப்பது; அதனால் புகழ் பெருக வாழ்வது; இப்புகழ் அன்றி மனிதர்க்குப் பயன் வேறு ஒன்றும் இல்லை.
குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை
இல்லாதவர்க்கு அளித்துப் புகழோடு வாழ்க.
English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
1) Helping others especially on food, 2) living a life which is praised (for the values, work done etc) without earning any defame/shame is the real living. There is no great wage than that for a life.
Questions that I ask to the kid
What is the real life which does not have a great wage than that real life?
நினைக்கப் படும் - சில நேரங்களில் மனங்களிலே நினைத்துப்பார்க்கின்
முழுப்பொருள்
மனதில் பொறாமை கொண்ட ஒருவன் செல்வந்தராக இருக்கக்கூடும். ஆனால் நேர்மையான ஒருவர் மிகவும் ஏழ்மையில் இருப்பார். இவ்வாறு நல்லவராக இருப்பவர் நமது எதிர்ப்பார்பிற்கு நேர்மறையாக ஏழ்மையில் இருப்பதும், மனதில் பொறாமை யுடையவர் செழிப்பாக இருப்பதை நம் மனம் ஏற்றுக்கொள்ளாது.
ஆனால் இந்நிகழ்வை கண்டு நாம் வருந்தக்கூடாது. நாம் அதை பற்றி சிந்திக்க வேண்டும். இவ்வாறு உள்ளவர்கள் வாழ்வில் அடையும் உண்மையானவை வேறு. நல்லவர்கள் நற்பெயர் பெறுவர். உலகம் அவர்களை அவர்களுக்கு முன்னும் பின்னும் போற்றும். ஆனால் பொறாமை கொண்டவர்களை மூகஸ்துதி(முகத்துதி) செய்துவிட்டு பின்பு யேசும். அப்படி சிந்திக்கையில் நமக்கு உண்மை விளங்கும்.
பொதுவாக பொறாமை படுபவனிடம் செல்வமும் இருக்காது. பொறாமை படாதவனிடம் (அதாவது நல்லவரிடம்) செல்வம் இருக்கும். ஆனால் ஒருவேளை பொறாமை படுபவனிடம் செல்வம் இருப்பின் அல்லது நல்லவரிடம் செல்வம் இல்லை எனில் அவனை ஏசாது அதற்கான காரணத்தை இவ்வுலகம் ஆராய்ச்சி செய்யும். ஏனெனில் நல்லவன் கெட்டால் அதுபற்றி இவ்வுலகம் ஆராயும்.
சிலப்பதிகார அடைக்கலக் காதையில் மாடலமறையோன், கோவலனைப்பார்த்து இங்கனம் கூறுகிறான், “இம்மைச் செய்தன யானறி நல்வினை உம்மைப் பயன்கொல் ஒருதனி யுழந்தித் திருத்தகு மாமணிக் கொழுந்துடன் போந்தது” என்று. இப்பிறவியில் நீ செய்தன யாவும் நல்லறங்களே ஆகும், அவ்வாறிருக்க, திருமகளை ஒத்த இம்மாணிக்கக் கொழுந்தாகிய கண்ணகியோடு துன்புற்று இங்கு நீ வந்திருப்பது உன்னுடைய முற்பிறப்பின் தீவினை போலும்” என்கிறான்.
உதாரணம்:
அண்ணாமலை படம் :
"கெட்டுப்போனவன் வாழலாம். ஆனா நல்லா வாழ்ந்தவன் கெட்டுப்போக கூடாது" என்று அண்ணாமலை கதாபாத்திரம் நினைத்து உதவி செய்யும்.
(பாட்ஷா பட வசனம்)
நல்லவங்கள ஆண்டவன்
சோதிப்பான் ஆனா கைவிட மாட்டான்,
கெட்டவனுக்கு நிறைய
கொடுப்பான் ஆனா ஆண்டவன்
கைவிட்டுடுவான். ...
(காண்க - 2:30 முதல்)
குறட் கருத்து (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
மனித வாழ்க்கை தருகின்ற பல அய்யப்பாடுகள் குறித்து வள்ளுவரைத் தவிர யாரிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ள இயலும்.
என் தந்தை எனக்கு சிறு வயதில் இருந்தே சொல்லித் தந்தது. என்ன அய்யம் ஏற்படினும் அதனை ஒரு கேள்வியாக்கிக் கொண்டு
வள்ளுவரிடம் செல் உறுதியாகப் பதில் உண்டு என்பார்கள்.
மக்களுக்கு எப்போதும் இருக்கின்ற ஒரு பெரிய அய்யம்.
தவறுகளுக்கு அஞ்சாமல் தவறுகளையே வாழ்க்கையாக்கி வருவாய் ஈட்டி பெருஞ் செல்வந்தர்களாக வாழ்ந்து வருபவர்களும்
நேர்மை நாணயம் ஒழுக்கம் என்று உண்மையாக மனிதர்களாக வாழ்பவர்கள் வறுமையில் வாடுவதும். எதனால் என்ற அய்யத்திற்கு
விடை கேட்டு வள்ளுவரிடம் சென்றேன்.
அவரிடம் எனது அய்யம் குறித்து வினவினேன்.
நீ என்ன கருதுகின்றாய் என அவர் என்னையே வினவினார்
தவறானவர்கள் மிகப் பெரிய இடங்களிலே இருக்கின்றனர். அவர்களையும் இந்த மக்கள் வணங்கி நிற்கின்றனர்.
கோயில்களில் கூட அவர்கள் எல்லோருக்கும் முன்னர் நின்று இறைவனைத் தொழுகின்றார்கள். மக்கள் அங்கேயும் கூட அவர்களை
வணங்கி நிற்கின்றனர்.
நல்லவர்களை மக்கள் வணங்கவில்லை என்கின்றாயா என்றார்
இல்லை அவர்களையும் வணங்கத்தான் செய்கின்றனர்.
இரண்டிற்கும் ஏதாவது வேறுபாடு கண்டாயா என்றார்
சரியாகப் பார்க்கத் தவறி விட்டேன் என்றேன்.
இனிப் போய்க் கவனி.ஒன்றைப் புரிந்து கொள்வாய் என்றார் பேராசான்.
கள்ளச் சாராயம் காய்ச்சுவது விபச்சாரத்தைத் தொழிலாகச் செய்வது ஏழைகளின் உழைப்பைத் திருடுவது. எவர்
சொத்தையும் அபகரித்துக் கொள்வது என்று வாழ்பவர்களை ஊரில் மக்கள் வணங்குவதும் அவர்களைக் கண்டால் குழைந்து
நிற்பதும் வார்த்தைக்கு வார்த்தை அய்யா அய்யா என்பதும் அவர்களைத் தொழுவது போல நிற்பதுவும் பார்த்த நீ கொஞ்சம்
அங்கேயே நின்று கவனித்திருந்தால்தான் உண்மை உனக்குப் புரிந்திருக்கும் என்றார்,
ஒருமுறை நின்று பார். அந்தத் தவறானவன் அந்தப் பக்கம் போனதும் வணங்கி நின்றவர்கள் கடவுளிடம்
சினம் கொள்வதோடு நிறுத்திக் கொள்ள மாட்டார்கள். இவனையெல்லாம் உடனடியாகத் தண்டிக்காமல் விட்டாயானால் எங்களுக்கு
உன் மீது உள்ள பக்தியே போய் விடும் என்று வேகப் படுவார்கள்.இவனுக்கு ஒரு சாவு வராதா. நல்லவர்கள் வாழ்கின்ற
இடத்தில் இவனைப் போன்றவர்களையும் இறைவன் வாழ வைத்துள்ளானே என்று மிக மிக உள்ளம் வருந்துவார்கள்,
அதே நேரம் நல்லவர்களைக் கண்டவுடன் முக் மலர்ந்து தாள் பணிந்து அவர்களின் ஏழ்மை நிலை குறித்துத்
தங்களின் மன வருத்தங்களை அவர்களிடம் பகிர்ந்து கொண்டு இறைவன் அவர்களுக்கு உடனடியாக எல்லா உதவிகளையும் செய்ய
வேண்டும் என்று இறைவனிடம் மன்றாடுவார்கள். அய்யா உங்களைப் போன்றவர்களால்தான் மழை பெய்கின்றது. அச்சப்பட்ட ஏழை
மக்கள் உங்களைப் போன்ற நேர்மையாளர்களைப் பார்க்கும் போதே கடவுளை நம்புகின்றோம்.என்றெல்லாம் அவரோடு உரை
யாடுவார்கள். நாங்கல்லாம் உங்கள் பிள்ளைகள் என்பார்கள்.
புரிகின்றதா தம்பி. மக்களால் இவர்கள் இருவருமே நினைக்கப் படுவார்கள். ஆனால் நினைக்க்ப் படுகின்ற முறைதான்
அறவழி பிறழ்ந்தும் குறுகிய நோக்கத்துடனும் பிறர்க்குதவியின்றி சுயநலத்தோடும் வாழ்பவர்கள் பொருள், புகழ், அதிகாரம், புலன், இன்பம் இவற்றில் மேலோங்கி வளமாக வாழ்வதும், ஒழுக்கம், ஈகை, கடமை எனும் மூன்றிணைப்பு அறவழியில் நெறி பிறழாமல் வாழ்பவர்கள் மனித சமுதாயத்தில் வளம் குறைந்து வருந்தி துன்பம் மிகுந்த வாழ்வை அனுபவிப்பதும், மேலாகப் பார்த்தால் ஒருவருக்கு விளங்காது. ஆழ்ந்து பொறுப்புணர்ச்சியோடு விரிந்து ஆழ்ந்த அறிவோடு சிந்தித்தால் அவற்றிற்குக் காரணம் விளங்கும் என்று கூறுகிறது இக்குறள். தமிழில் அகப்படும் என்ற வார்த்தைக்கு அகம்+படும், சிந்தித்துப் பார்த்தால் அறிவிற்கு எட்டும் என்பதே நினைக்கப்படும் என்ற சொல்லாகும்.
ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் மூன்று வகையான் வினை விளைவுகள் இனைப்பாகச் செயல்புரிகின்றன. 1)தனிப்பட்ட முறையில் தான் ஆற்றும் வினை. இதோடு கருத்தொடராக பல்லாயிரம் தலைமுறைகளாகத் தொடர்ந்து வரும் வினைகள். 2) சமுதாயத்திலிருந்து பிரதிபலிப்பாக விளையும் வினைகள் 3) பேரியக்க மண்டல நிகழ்ச்சிகளான பரிணாமம் இயல்பூக்கம் என்ற தொடரில் இயற்கையின் முதல் நிலையான இறைவெளியும், விண் துகள்களில் எழும் அலைகளும் கூடி பேரியக்க மண்டலம் முழுவதும் காந்தக் களமாகி ஒவ்வொரு பொருளிலும் அதன் அணுக்கூட்டுத் திணிவு நிலைக்கேற்ப ஊறு, ஒலி ஒளி, சுவை, மணம், மனம் ஆகத் தன்மாற்றம் பெற்றூ இயங்கி பல்வேறு விளைவுகளைத் தொடராகக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் அருட்பேராற்றலின் திருவிளையாட்டுத் தொடர் விளைவுகள். ஆக மூன்று வகைச் செயல்களுக்கும் அவற்றின் விளைவுகளுக்கும் உட்பட்ட உயிரியக்க நிலையமே மனிதன்.
ஒரு மனிதனுடைய பிறப்பு, முடிவு, வாழும் காலத்தில் ஏற்படும் மன, உடல், பொருள், நட்பு, புகழ், செல்வாக்கு இவற்றின் வளம் இவை மேலே சொல்லப்பட்ட மூவகை விளைவுகளில் எங்கிருந்து இந்த மனிதனுக்கு இந்த வளம் வந்திருக்கின்றது என்ற விளக்கம், விரிந்த அறிவில் ஆழ்ந்து சிந்தித்தால் விளங்கும் என்பதே இக்குறளின் கருத்தாகும். செயலில்லாத விளைவில்லை. விளைவு இல்லாத செயலில்லை. ஒவ்வொரு விளைவின் தரமும் அளவும், காலமும் கொண்டு ஆழ்ந்து ஆராயும்போதுதான் காரணம் விளங்கும் என்பதே இக்குறளின் கருத்தாகும்.
(கோட்டாம்: ஈண்டு அழுக்காறு. 'உளவாயின், என்பது எஞ்சி நின்றது. ஆக்கக் கேடுகள் கோட்டமும் செம்மையும் ஏதுவாக வருதல் கூடாமையின், அறிவுடையரால், 'இதற்கு ஏது ஆகிய பழவினை யாது?' என்று ஆராயப்படுதலின், 'நினைக்கப்படும்' என்றார். ''இம்மைச் செய்தன யான்அறி நல்வினை; உம்மைப் பயன்கொல் ஒருதனி உழந்துஇத் திருத்தகு மாமணிக் கொழுந்துடன் போந்தது' (சிலப்.15:91-93) என நினைக்கப்பட்டவாறு அறிக.)
ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும்-பொறாமை மனத்தானது செல்வமும்; செவ்வியான் கேடும்-பொறாமை கொள்ளாத செவ்விய மனத்தானது வறுமை அல்லது துன்பமும்; நினைக்கப்படும்-எக்கரணியம் பற்றி நேர்ந்தன வென்று ஆராயப்படும்.
இரு நிலைமையும் இயற்கைக்கும் அறநூற் கொள்கைக்கும் மாறாயிருப்பதால் அவற்றிற்குக் கரணியம் பழவினையே என்பது ஆராய்ச்சியால் அறியப்படும்.
"இம்மைச் செய்தன யானறி நல்வினை
யும்மைப் பயன்கொ லொருதனி யுழந்தித்
திருத்தகு மாமணிக் கொழுந்துடன் போந்தது"
என்னும் மாடலன் கூற்றும் (சிலப். 15;91-93.)
"என்செய லாவதி யாதொன்று மில்லை யினித்தெய்வமே
உன்செய லேயென் றுணரப்பெற் றேனிந்த வூனெடுத்த
பின்செய்த தீவினை யாதொன்று மில்லைப் பிறப்பதற்கு
முன் செய்த தீவினை யோவிங்ங னேவந்து மூண்டதுவே".
என்னும் பட்டினத்தார் பாடலும், இவ்வகை யாராய்ச்சியைக் குறிக்கும்.
(பொருள்: நல்லவர்கள் வறுமையில் வாடுவதையும், தீயவர்கள் செல்வத்தில் திளைப்பதையும் மக்கள் தம் விழிப்புணர்வால் சிந்திக்க வேண்டும்; உரிய மாற்றத்தை சமுதாயத்தில் உருவாக்க வேண்டும்.)
எந்த ஒரு சமுதாயத்திலும் கேடுகளும், தீங்குகளும் மலிந்தே கிடக்கின்றன. நல்லவர் என்பதாலேயே ஒருவர் வெற்றி பெற்று விடுவதில்லை. அதற்கான சூழ்நிலைகளும், நியதிகளும் சமூகத்தில் இருந்தால்தான் நல்லவர்களுக்கு மதிப்பு இருக்கும்.
கேடுகள் நிறைந்த சமூக நிலை நீண்டகாலமாகவே இருந்து வருகிறது. வள்ளுவர் காலமும் அதற்கு விதிவிலக்கு அல்ல போலும். இந்த நிலைமைகளைக் கண்ணுற்ற வள்ளுவர் அதற்காக வருந்தியுள்ளார். அவருடைய வேதனையின் வெளிப்பாடுதான் மேற்காணும் குறளாக வடிவெடுத்துள்ளது.
அறக்கருத்துக்களை சொல்லி வெற்று உபதேசியாக மட்டும் அவர் இருக்கவில்லை. கார்ல்மார்க்ஸ், எங்கெல்ஸ் போன்ற சமூக விஞ்ஞானியாக வள்ளுவர் திகழ்ந்துள்ளார். அதனால்தான் தான் வாழ்ந்த சமூகத்தில் நிலவிய குறைபாட்டை தனது பாடலில் பதிவு செய்து அதற்கான ஆய்வை மேற்கொண்டு சமூகத்தை திருத்த வேண்டும் என்ற சமூக அக்கறையை வெளிப்படுத்தி இருக்கிறார்.
இந்த குறட்பா மூலம் புலனாகும் ஆழமான அவரது சமூக நலன் நாடும் வேட்கையையும், ஆய்வு மனப்பான்மையையும் சமூகவியலாளர்கள் வியந்து போற்றுகிறார்கள்.
1330 குறட்பாக்கள் ஒவ்வொன்றும் தத்தம் வகையில் தனித்துவமானதுதான். அவற்றிலும் ஒரு சில குறட்பாக்கள் மற்றவற்றைக் காட்டிலும் சிந்தனைச் செழுமையில் வேறுபட்டு தனித்து மிளிர்கின்றன. அத்தகையவற்றில் ஒன்றுதான் இந்த குறட்பா.
வள்ளுவர் நீதிநூல் மட்டும் எழுதியவர் அல்ல. அவர் ஒரு சமூகப் புரட்சியாளர். அந்த உண்மையை இந்தக் குறட்பா பதிவு செய்து வைத்துள்ளது. அதன் ஆழமான பொருளை நுணுகி ஆராய்ந்து படிக்க வேண்டியது வாசகர்களின் கடமையாகும்.
றம், நியாயம், தர்மம் என்பனவற்றை அந்தந்த நாடும் அந்தந்த சமுதாயமும் அங்கீகரித்துப் பின்பற்றும் பொழுதுதான் நடைமுறையில் இருக்கின்றன. அவை அங்கீகரிக்கப்படாதபோது இடத்திற்கு இடம், இனத்திற்கு இனம் அறத்தின் விலை வேறு வேறாக இருக்கிறது.
திருவள்ளுவர் காலத்திலும் இந்த நிலையே இருந்தது என்பதை அவர் எழுதியுள்ள, "அவ்விய நெஞ்சத்தான் ஆக்கமும் செவ்வியான் கேடும் நினைக்கப்படும்' (169) என எழுதுவதால் தெரிகிறது.
கெட்ட எண்ணம் உடையவன் பண வசதியோடு ஜொலிக்கிறான். நல்லவன் வறுமையால் அல்லல்படுகிறான் என்பது அவர்தம் குறட்பாவிலிருந்து கிடைக்கும் செய்தி.
அறத்தை நிலைநாட்ட நல்லவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து பாடுபட வேண்டி இருக்கிறது. போராட வேண்டி இருக்கிறது.
தீமைக்கு இப்படி ஆள் துணையும், தோள் துணையும் தேவைப்படுவதில்லை. நீதி, அநீதிகளை நிலைநாட்டவும் தரம்பிரிக்கவும் எந்தச் சமுதாயத்தில் உறுதிப்பாடு இருக்கிறதோ அந்தச் சமுதாயத்தில் மட்டும்தான் நீதி, அநீதி என்பனவற்றைத் தெளிவாக வரையறுக்க முடியும்; வாழும் கோட்பாடுகளாக ஒப்புக்கொள்ள முடியும்.
English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
The wealth in the hands of a person with jealousy at heart, and the destitution/impoverishment of a person, devoid of jealousy, are aberrations/abnormalities/anomalies that (need to/)would be analyzed. Because when one sees a jealous wealthy person, people might salute him/her but behind the back they would wonder how this person is wealthy. Similarly when one person devoid of jealousy is in poverty, then people will also wonder about it. So, one must understand that if we are jealousy people might praise us in front of us but the popular opinion in the society would be bitter. It will hurt us very deeply.
Questions that I ask to the kid
How would a jealous wealthy person be perceived by the society? How would the poverty of a person devoid of jealousy would be perceived?
ஒருவர் எத்தகைய தளத்திலும் (அறிவு, அறம், திறமை) மதிக்கதகாதவராக இருப்பார். ஆனால் அத்தகைய சிலரை இவ்வுலகில் மக்கள் மதிப்பர். அதற்கு காரணம் அவர்களிடம் உள்ள பொருட்செல்வம் காரணமாக இருக்கும். ஆக ஒருவரை மதிக்க செய்யக்கூடிய வல்லமை பொருள் (பணம், நிலம், பொன்) அன்றி வேறு எதுவுமில்லை. ஆதலால் பொருட்செல்வமும் மதிக்கத்தக்கதே.
பொதுவாக ஆன்மீக வழியிலே வாழ விருப்பமுடையோரில் சிலரும், ஆன்மீகத் துறையில் பயிற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளோரில் சிலரும், பொருட் செல்வத்தை அலட்சியம் செய்வதும், அவ்வாறே பேசுவதும் உண்டு. அதன் விளைவாக அத்தகையவர்கள் வாழ்வில் தாழ்வு அடைகிறார்கள். அவர்கள் முயற்சியில் வெற்றிக் காண முடியாமல் தோல்வியடைகிறார்கள். இந்த நிலைமையை நாம் கண்கூடாகக் காண்கிறோம். ஆழ்ந்தச் சிந்தனையோ அனுபவ அறிவோ இல்லாதவர்கள் ஒரு தலைப்பட்சமாகப் பொருட் செல்வத்தை அலட்சியம் செய்யும் கருத்தை மாற்றி, ஆன்மீக வாழ்விற்குக் கூட பொருட்செல்வம் எவ்வளவு அடிப்படைத் தேவை என்பதை நடுநின்று ஆராய்ந்து கூறியுள்ளார் திருவள்ளுவர்.
ஒரு குறிப்பிட்ட (தேவையான) அளவு கையில் பொருள் இல்லையென்றால் அந்நபர்க்கு எதிர்மறை எண்ணங்கள் வர வாய்ப்புகள் அதிகம் ஏனெனில் அறம் பொருள் இன்பம் என்னும் சமநிலை குலைந்துள்ளது. (சோம்பல் உண்டாக கூட வாய்ப்புகள் அதிகம்). கையில் பணம் இல்லாமல் ஒருவர் ஓயாது எதிர்மறை எண்ணங்களை சந்திக்க நேரிட்டால் அவருக்கு வாழ்வே சூன்யமாகக்கூடத் தோன்றக் கூடும். (உதாரணமாக ஒருவர் நன்கு சம்பாதித்துவிட்டோ அல்லது நல்ல வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்துவிட்டோ, சில காலம் கையில் காசு இல்லாமல் ஒரு கையறு நிலையில் இருக்கும்பொழுது அவர் படும் எதிர்மறை எண்ணங்கள் ஏராளம்). அத்தகையவர் ஏதோ ஒரு வேலையில் உழைத்து தனது தேவைக்கு ஏற்ற வருவாயை ஈட்டுவார் என்றால் அவருக்கு இந்த எதிர்மறை எண்ணங்கள் குறைவாக வரக்கூடும். அவர் நல்ல ஒரு வேலையில் அல்லது அவருக்கு பிடித்த ஒரு வேலையில் உழைந்த்து தான் நினைக்கும் சம்பாத்தியத்தை ஈட்டினால் நேர்மறை எண்ணங்கள் வர வாய்ப்புகள் அதிகம். பொருள் இல்லாத சமயம் சமநிலை குலையும். அமைதி குறையும். அதுவே தேவையான அளவு பொருளை உழைத்து(/அறம் செய்து) ஈட்டினால் இன்பம் கிட்டும்.
“பொருளில்லார்க்கு இவ்வுலகமில்லை” என்னும் வாக்கு, உறுதியான நாடும், அதைக் காக்கின்ற அரண் இருந்தாலும், பொருள் ஈட்டமும் தேவை என்பதைச் சொல்லும். தனிமனிதருக்கும், நாடு என்கிற ஒருங்கிணைந்த அமைப்புக்கும் இது பொருந்தும்.
கலித்தொகைப் பாடல் (14:10), “பொருளல்லால் பொருளும் உண்டோ” என்று இக்குறளின் கருத்தை ஒட்டியே வினவுகிறது.
“வென்றி ஆக்கலும் மேதக வாக்கலும்,
அன்றி யும்கல்வி யோடழ காக்கலும்
குன்றி னார்களை குன்றென வாக்கலும்
பொன்றும் சாகத்தி னாய்பொருள் செய்யுமே” – என்கிறது சீவக சிந்தாமணிப் 1922 பாடல் எளிதாக எல்லோருக்கும் புரியும்படியாக.
“அவ்வளவு தொலைவு சென்று அவர்கள் ஈட்டும் பொருள்தான் என்ன?” என்று தரையில் அமர்ந்திருந்த மேய்ப்பன் கேட்டான். பச்சைக்கண்களும் ஒடுங்கிய கன்னமும் சுருக்கங்கள் செறிந்த முகமும் கொண்டிருந்தான். முதுமைகொண்ட சோனக வணிகன் கையில் மதுக்குவளையுடன் “எந்த வணிகமும் பொருளை எண்ணி தொடங்கப்படுவதில்லை. நேர்நோக்கில் பொருள் மட்டுமே வணிகனின் எண்ணத்தில் உள்ளது. ஆனால் பொருள் என்பதற்கே மீறல், கடந்து செல்லல் என்பது உட்பொருள். எண்ணிப்பாருங்கள், உண்பதற்கும் உடுப்பதற்கும் மட்டும் பொருள் தேவைகொண்டவன் பொருள் விழைவதே இல்லை. எவராயினும் பொருள் விழைவதே பிறிதொன்றென ஆகவும் தானும் பிறரும் வகுத்த எல்லைகளிலிருந்து வெளியேறவும்தான்” என்றான்.
மேலும்: கோவை ஞானி
ஒரு பொருட்டாக மதிப்பதற்கில்லாத தீயவரிடமும் செல்வம் சேர்ந்துவிடுகிறது. அப்பொருள் எதையும் சாதிக்கத்தக்க ஆற்றலுடையதாகவும் மாறிவிட்டது. இத்தகையவன் செல்வத்தைப் பிடித்த நோய் - பேய். செல்வச் சேர்க்கை, சமுதாயத்தைப் பிடித்தநோய் - பேய். செலவச் சேர்க்கையே ஒருவனைத் தீயவனாக்கிவிடுகிறது. மதிப்பற்றவனையும் மதிக்கத்தக்கவனாக்கிவிடுகிறது. நற்குணம் முதலியவை அவனுக்கு அலங்காரமாக்கப்படுகின்றன. இவ்வாறு வள்ளுவர் கருதுகிறார்.
வறுமையும் மனிதனைக் கெடுக்கிறது. செல்வமும் கெடுக்கிறது. எந்நிலையில் என்பது பற்றிய கருத்தும் இல்லை. வறுமையால் கெடுவதைக் குறிப்பிடுவர், செல்வத்தால் கெடுவதைக் குறிப்பிடவில்லை. வறுமை நிலையிலும் நற்குணத்தை முயன்றால் காத்துக்கொள்ள முடியும். மனித இயல்புக்கு அத்துனையாற்றல் வேண்டும். அதுபோல ஏற்கனவே தீயவனிடம் சேரும் செல்வம் தான் நோயாகிறது. பேயாகிறது. எனவே, தீக்குணமே வித்து. தீமை, விளைவே மனித இயல்புக்கே முதன்மை தருவது வள்ளுவர் சிந்தனைப் போக்கு.
எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் மாயை என்ற கட்டுரையில் உலகியல் பொய் அல்ல. அதற்கு ஓர் இடம் உண்டு என்று ஆழமாக கூறுகிறார்.
உலகியல் செயல்பாடுகள் பொருளற்றவையா? அவ்வப்போது நமக்குத் தோன்றுவது அது. நமது பெரும்பாலான மனநிறைவுகள் மகிழ்ச்சிகளும் உலகச் செயல்பாடுகளில்தான் உள்ளன. ஒரு நல்ல வேலை கிடைத்தால், பணம் கிடைத்தால், நல்ல பொருள் வாங்கினால் உரியவர்களுக்கு ஒரு நல்லது நடந்தால் மகிழ்கிறோம். அம்மகிழ்ச்சி பொய்யானதா என்ன? அவ்வண்ணம் எண்ணியது நிகழாத போது இவை அனைத்தும் பொய் என எண்ணுவோம் எனில் அது நமது உளச்சோர்வுக்கான ஒரு காரணத்தை நாம் கண்டுபிடிப்பது தவிர மெய்யானதல்ல. மகிழ்ச்சி உண்மை, துயரம் மாயை என எண்ணுவீர்கள் என்றால் அது எப்படிப்பட்ட மடமை. உலகியல் என்பது பொய் என்று சொல்லவேண்டும் என்றால் அதன் மகிழ்ச்சிகளும் பொய் என உண்மையாகவே உணரும் மனநிலை இருக்கவேண்டும்.
பாரதி ஒருவேதாந்தியாக நின்று சொன்னதுதான் இது. இவ்வுலகத்திலுள்ள இன்பங்கள், கடமைகள், இலக்குகள் எவையும் பொய்யானவை அல்ல. அவற்றைத் துறந்துவிட்டு நாம் இங்கு வாழவும் இயலாது. உறவுகளும் கடமைகளும் தவிர்க்கக்கூடியவை அல்ல. ஆனால் அவற்றுக்கு ஓர் எல்லை உண்டு. அந்த எல்லையை உணர்ந்திருப்பதற்கு இத்தகைய சில தத்துவத் தெளிவுகள் பயன்படும். உலகியல் இலக்குகள் முக்கியமானவை என உணர்வது ஒரு தெளிவு. ஆனால் அவை மட்டுமே முக்கியமானவை என உணர்வது ஒரு தெளிவின்மை.
அது ஒரு பொருளுக்கு அதற்கு தகுதியில்லாத பல மடங்கு விலை அளிப்பது போல. நூறு ரூபாய் மதிப்புள்ள சட்டையை நூறு ரூபாய்க்கு வாங்குவதென்பது பொருளுள்ள செயல். முழு வாழ்க்கையையும் கொடுத்து அந்த சட்டையை ஒருவர் வாங்கினாரென்றால் அது அபத்தமானது. உலகியல் வாழ்க்கைக்கு என்ன கொடுக்க வேண்டுமோ அதை மட்டுமே அளிப்பவர் உலகியல் வாழ்க்கை பொருளற்றது என்ற இடத்துக்கு சென்று சேர்வதில்லை. அது அளிக்கும் இன்பங்கள் இவ்வளவுதான் என்பதை உணர்பவர்கள் அது அளிக்கும் துன்பமும் அவ்வளவுதான் என்பதை வகுத்துக்கொள்ள முடியும்.
உங்கள் உறவுகளில் ஒரு நன்று நடந்தால் அது முழு வாழ்க்கையின் வெற்றி என்று நீங்கள் துள்ளிக் கொண்டாடுவீர்கள் என்றால் உங்கள் உறவுகளில் ஒரு தீது நடந்தால் முழு வாழ்க்கையும் அழிந்துவிட்டதென்ற பெருந்துயரை அடைவீர்கள். முழு வாழ்க்கையின் அர்த்தமே உலகியல் சார்ந்ததென்று எண்ணுவீர்கள் என்றால் உலகியலில் அடையும் தோல்வி முழு வாழ்க்கையையும் பொருளற்றதாக்கிவிடும் என்றும் அறிவீர்கள்.
உலகியல் என்பது என்னைப் பொறுத்தவரை வாழ்க்கையின் ஒரு சிறு பகுதி. அது மனமயக்கல்ல பொய்யல்ல. மாயை அல்ல. இங்கு நாம் உடல்கொண்டு இருப்பதனாலேயே வேறு வழியில்லாமலேயே அதன் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறோம். உணவுண்டால் தான் பசி தீருமே ஒழிய எந்த தத்துவத்தை வைத்தும் பசியை தீர்க்க முடியாது. பொருளீட்டினால் தான் வாழ்வே ஒழிய உள எழுச்சிகளைக்கொண்டு வாழ்ந்துவிட முடியாது. உணவுக்கும் உலகப்பொருளுக்கும் உகந்ததை இயற்றுவது எவ்வகையிலும் பொய்யல்ல. தேவையற்றதல்ல.
ஆனால் அதற்கப்பால் நமக்குரிய அகக்களங்கள் வேறு .நாம் இங்கு ஆற்ற வேண்டிய பணிகள் உள்ளன. நாம் அடையவேண்டிய நுண்ணிய இன்பங்கள் ,ஆழ்ந்த நிறைவுகள் பல உள்ளன. நமக்குள் அவற்றை நிகழ்த்திக்கொள்வதற்கு உரிய புறத்தை உருவாக்குவதே உலகியலில் நாம் செய்யவேண்டியது. நமது தெய்வத்தை நிலை நிறுத்தும் கல்பீடம் இது என்று கொள்க. இங்கிவற்றை இயற்றும்போது அகத்தை நம்மை ஆக்கிக்கொள்வதற்கான சில நிபந்தனைகளை நிறைவேற்றுகிறோம்.
ஆகவே பொய்யென்றும் வீணென்றும் இவற்றை நினைக்க வேண்டியதில்லை. உல்கியல் ஒரு சிறிய தெய்வம் இந்த தெய்வத்திற்குரிய படையலையும் பூசையையும் கொடுப்போம். தலை கொடுக்க தகைமை கொண்ட பெருந்தெய்வம் நமக்குள் நமக்காக காத்திருக்கிறது.
யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
மனித சமுதாயத்தின் நலத்திற்கும், வளத்திற்கும் எந்த வகையிலும் பயனில்லாத அல்லது மதிப்பேயில்லாத ஒருவரை, பலரும் மதிக்கச் செய்வது பொருட்செல்வமாகும்.
எந்த இடத்திலும், எவராலும் ஒரு மனிதனை மதிக்கும் படி செய்வது பொருட் செல்வமல்லாது மற்றது ஏதுமில்லை. பொருட் செல்வமின்றி வேறு ஒரு பொருளுமில்லை என்று தெளிவுரை கூறுகிறது இந்தக் குறள்.
பொதுவாக ஆன்மீக வழியிலே வாழ விருப்பமுடையோரில் சிலரும், ஆன்மீகத் துறையில் பயிற்சியில் ஈடுபட்டுள்ளோரில் சிலரும், பொருட் செல்வத்தை அலட்சியம் செய்வதும், அவ்வாறே பேசுவதும் உண்டு. அதன் விளைவாக அத்தகையவர்கள் வாழ்வில் தாழ்வு அடைகிறார்கள். அவர்கள் முயற்சியில் வெற்றி காண முடியாமல் தோல்வியடைகிறார்கள். இந்த நிலைமையை நாம் கண்கூடாகக் காண்கிறோம். ஆழ்ந்த சிந்தனையோ அனுபவ அறிவோ இல்லாதவர்கள் ஒரு தலைப்பட்சமாக பொருட் செல்வத்தை அலட்சியம் செய்யும் கருத்தை மாற்றி, ஆன்மீக வாழ்விற்குக் கூட பொருட்செல்வம் எவ்வளவு அடிப்படைத் தேவை என்பதை நடுநின்று ஆராய்ந்து கண்ட தெளிவை உலக மக்களுக்குப் பொருள் செயல்வகை என்ற அதிகாரத்தில் வரும் 10 குறட்பாக்கள் மூலம் பல கோணங்களில் விளக்கிக் கூறுகிறார் திருவள்ளுவர்.
அதிகாரத்தில் அடுத்துவரும் குறள்கள் இரண்டையும் நினைவிற் கொள்வோம்.
தன்போக்கில் வளரும் ஒரு காட்டுச்செடியென சோமு வளர்கிறான்.திருடன் அடாவடிக்காரனின் மகன் என்ற அடையாளத்துடன் சிறுவயதிலிருந்து சமூகத்தால் பார்க்கப்படும் சோமு சிறுவயதிலேயே தந்தையை இழந்தாலும் அடையாளம் அப்படியே இருக்கிறது.ஊரின் ஒவ்வொரு இடமாக ஓரமாக தள்ளிநின்று சமூகத்தை வேடிக்கைப் பார்க்கிறான்.அதன் மூலம் அவன் பணம் பிரதானம் அதுவே கடவுள் என்ற முடிவுக்கு வருகிறான்.
நாவலில் சாத்தனூரின் காவிரி வருகிறது.எந்த வயதிலும் பெண்கள் அழகு என்று அக்கா சொல்வாள்.அதுபோலதான் காவிரியும் எங்கிருந்தாலும் ,எந்தக்கதையில், எந்தஊரில் வந்தாலும் அழகு.
பணக்கார ராயர் வீட்டில் வேலைக்கு சேர்கிறான் சோமு. ராயர் பணத்தை கணக்கில்லாமல் தானதர்மங்களுக்கு செலவிடும் மனிதராக இருக்கிறார்.பணம் சுமை என அதை கரைத்துவிட்டு சாம்பமூர்த்திராயர் விட்டலனை நோக்கி செல்கிறார்.ஏன் இப்படி என்று சோமுமுதலிக்கு வியப்பாக இருக்கிறது.
ராயரின் உதவியால் சோமுவின் ஏழ்மை வாழ்வு முடிவுக்கு வருகிறது.மளிகைமெர்சண்ட், இன்ஷ்யூரன்ஸ் ஏஜெண்ட்,பஸ்ஓனர் என பலஅவதாரங்கள் எடுத்து பணத்தை குவிக்கிறார்.
சிலவிஷயங்களில் சோமு கடைசி வரை மேட்டுத்தெரு வாசியாகவே இருந்தான் என நாவலின் ஆசிரியர் எழுதுகிறார்.பெண்கள் மற்றும் குடி.ஆனால் தீவிரமாக பணத்தை தேடும் முப்பதுஆண்டுகளில் அவர் மிககண்ணியமானவராக இந்தவிஷயங்களில் இருக்கிறார்.
பணம் சம்பாதிக்கும் வரையில் அதை நோக்கியே தீவிரமாக சென்றுகொண்டிருப்பவர் அதை செலவு செய்ய முடிவெடுத்து கும்பகோணத்தில் வீடுகட்டி ஆடம்பரவாழ்வில் நுழையும் போது மீண்டும் பழைய சகவாசங்கள் அவரை திசைதிருப்புகின்றன.முரணான பழக்கங்கள் என சமூகம் சிலவற்றை கோடிட்டு வைத்திருப்பதன் காரணம் அவை மனிதனை சோர்வுகொள்ள செய்து செயலூக்கத்தை மனத்திண்மையை கலைப்பதால் தான். அவர் சம்பாதித்த பணத்தால் அவரின் மகன் கேளிக்கை வாழ்வை மேற்கொள்வதை அவரால் ஒன்றும் செய்யமுடிவதில்லை.
கருப்பன் முதலிக்கும் வள்ளியம்மைக்கும் பிறந்த சோமு பொருளாதாரத்தில் எட்டும் உயரம் மனிதசாத்தியத்தின் ஒருபுள்ளி.அது நாவலின் நேர்மறையான இழை.கோவில்மணியின் நாதம் சோமசுந்தரத்தை உலகியல் தளைகளில் இருந்து விடுவிக்கும் இடம் நாவலின் முக்கியமான புள்ளி.
நாவலில் ராயர்குடும்பத்தோடு சோமுமுதலியாரின் நட்பும் அன்பும் வெளிப்படும் இடங்கள் முக்கியமானவை.அனைத்திலும் பணசிந்தனை உடைய சோமு, ராயர் குடும்பவிஷயங்களில் மனிதத்தன்மையோடு கடைசி வரை இருக்கிறார்.
இறுதியில் அதிக செல்வம் கொண்டுவிடும் பாதாள இருளை தன்மகனாலேயே சந்திக்கிறார்.அந்த இருளில் அவருக்கு சாத்தனூரின் சிவன் கோயில் மணி வழிக்காட்டும் அழைப்பாக கேட்கிறது.
சாம்பமூர்த்திராயர் பணத்தை சுமைகளை உதறுவது போல உதறுவதை வாழ்நாள் முழுக்க வியப்பாக பார்க்கிறார் சோமுமுதலி.இறுதியில் அவருக்கும் பணம் சுமையாகிறது.பணம் தெய்வம் என்று துவங்கிய வாழ்வு பணம் ஒருமாயை என்ற தரிசனத்தோடு முடிகிறது.விசையோடு செல்லும் அம்பு தைக்க வேண்டிய அல்லது தைக்கும் இடம் இது.
நாவலில் சோமுமுதலி பொருள் தேடும் முப்பதுஆண்டுகளில் அவரின் செயலூக்கம் வியக்கவைக்கிறது.கருமமே கண்ணாயிருந்து பணம்தேடும் சோமுமுதலி முதலில் விலக்கத்தை ஏற்படுத்தினாலும் அவரின் செயலூக்கம் நம்மை ஆட்கொள்வதை மறுக்கமுடியாது.காவிரி பாயும் நிலத்தில் நிலத்தை விருப்பாத தூயவியாபாரி.
வியாபாரவிஷயங்களில் அவர் காட்டும் நேர்மையான அணுகுமுறைகள் மற்றும் ராயர்குடும்பநட்பு ஆகியவை சோமுமுதலி என்ற நிறபேத ஓவியத்தின் முக்கியவண்ணங்கள்.
நாவல் எளிய கிராமத்தின், எளியமனிதனில் தொடங்கி மனிதவாழ்வின் சாரமான வெறுமையை கண்டடைதல் புள்ளியை தொடுகிறது.அப்பொழுது வாசிக்கும் நமக்கு மனிதர்களாகிய நமக்கு என்னதான் வேண்டும்? என்ற கேள்வியை தவிர்க்க முடியாது.
சோமுமுதலியைப் போன்ற நபர்களை அனேகமாக தினமும் சந்திக்கிறோம். பணம் சம்பாதிப்பது லட்சியவாதத்தாடு சேர்ந்ததா? வறுமை காலத்தில் அப்படியாக இருந்திருக்கலாம்.அடிப்படை வசதிகள் நிறைவேறியப்பின்னும் அது லட்சியமாக இருந்தால் அது கொண்டு சேர்க்கும் இடம் சோமுமுதலி உணரும் வெறுமையாக இருக்கலாம்.
நாவலை முடிக்கும் போது சோமுமுதலியுடன் முழுவாழ்க்கையை வாழ்ந்து பார்த்த உணர்வு வருவதால் இந்தநாவல் எனக்கு முக்கியமானது.சமூகம் பணத்தை நோக்கி தன் அத்தனை விரல்களையும் நீட்டி என்னை பார்க்க சொல்லும் போது, பணத்தால் பதட்டத்தை ஏற்படுத்தும் போது இந்தநாவல் மீண்டும் ஒருமுறை அழுத்தமாக வண்டிசக்கரத்திற்கான சேவைகளை செய். நீ செல்ல வேண்டிய இடத்திற்கான வாகனமன்றி நீ செல்ல வேண்டிய இடமே அது அல்ல என்று சொல்வதால் இந்தநாவல் எனக்கு நெருக்கமானது.
நாவலின் முன்னுரையில் மனிதர் மேற்கொள்ளும் அனைத்து லட்சியங்களுமே பொசுக்கென்று உதறப்படுவது தான் என்று திருவாசகம் சொல்கிறது என்று ஆசிரியர் சொல்கிறார்.
மனிதர் எதிலும் போய் அமைவதில்லை. அதற்கும் மேலே மேலே செல்ல மனம் உந்துகிறது. பணத்தால் ஒருஅளவிற்கு மேல் தன்னிறைவை அளிக்கமுடிவதில்லை. பொருள் அடையவேண்டியதன்றி…அது எய்துதல் அல்ல என்று சொல்கிறது பொய்த்தேவு. இந்த கூச்சல்களுக்கு நடுவில் பணத்தின் எல்லையை சொல்லும் ஒருகுரல் எனக்கு தேவையாக இருக்கிறது.இதை எழுதும் பொழுது தன்கனத்த கண்ணாடியின் பின்னிருந்து தீவிரமான பார்வையோடு பார்க்கும் க.நா.சு கண்முன்னே வருகிறார். காலத்தால் தீர்மானிக்கப்படுவதல்ல படைப்பாளியின் வாழ்வு என்பதால் அந்தக்கண்களை நோக்கி புன்னகைக்கிறேன்.
பரிமேலழகர் உரை
பொருள் அல்லவரைப் பொருளாகச் செய்யும் பொருளல்லது - ஒரு பொருளாக மதிக்கப்படாதாரையும் படுவாராகச் செய்ய வல்ல பொருளையொழிய; பொருள் இல்லை - ஒருவனுக்குப் பொருளாவதில்லை.
விளக்கம் (மதிக்கப்படாதார் - அறிவிலாதார், இழி குலத்தார். இழிவு சிறப்புஉம்மை விகாரத்தால் தொக்கது. மதிக்கப்படுவாராகச் செய்தல் அறிவுடையாரும் உயர்குலத்தாரும் அவர்பாற் சென்று நிற்கப் பண்ணுதல். அதனால் ஈட்டப்படுவது அதுவே; பிறிதில்லை என்பதாம்.)
ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பொருள் அல்லவரை-பிறரால் ஒரு பொருளாக மதிக்கப்படாதவரையும்; பொருளாகச் செய்யும் பொருள் அல்லது-மதிக்கப்படச் செய்யும் செல்வத்தையல்லாமல்; பொருள் இல்லை-சிறந்த பொருளொன்று இவ்வுலகத்தில் இல்லை.
ஒரு பொருளாக மதிக்கத் தகாதவரையும் மதிப்புடையவராகச் செய்வதாகிய பொருள் அல்லாமல், சிறப்புடைய பொருள் வேறு இல்லை.
சாலமன் பாப்பையா உரை
தகுதி அற்றவரையும்கூடத் தகுதி உடையவராக ஆக்கிவிடும் தகுதி உடையது, பணமே அன்றி வேறொன்றும் இல்லை.
மணக்குடவர் உரை
ஒரு பொருளாக மதிக்கப்படாதாரையும் பொருளாக மதிக்கப் பண்ணுவதாகிய பொருளையல்லது வேறு பொருள் என்று சொல்லப்படுவதில்லை. இது வடிவில்லாதாரைப் பெண்டிரிகழ்வார்; பொருளுடையாரை யாவரும் நன்றாக மதிப்பரென்றது.
இந்திய தத்துவ ஞானம் (லட்சுமணன்)
”செல்வத்தைப் புறக்கணிக்க வேண்டா. வந்த விருந்தினரைத் தெய்வமாகக் கருது. உனக்காக மட்டும் உணவு உண்டாக்கினால் போதாது. நாட்டுக்குப் பயன்படுமாறு உணவு ஏராளமாக உண்டாக்கு. பொருள் உண்டாக்குவது உனக்காக அல்ல. மற்றவர்களுக்காக. எவருக்கும் இடமில்லை என்று சொல்லாதிருப்பாயாக. இதுவே ஒழுக்கம்” இவை உபநிடதங்களிலே காணப்படும் உபதேசங்களுக்குச் சில உதாரணங்கள்
English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
On a spiritual sense, we have learnt that money is not the ultimate and money/wealth should not be the ultimate desire of life.
This kural says that, a person who doesn't have money would be considered significant in the society when he earns sufficient money for himself (and his family). And there is no other comparable thing like money which can given such a significance to him in the society. It means that money is essential in the society. Money is essential to have a balanced life and lead family. One has to do duties life and one has to do work in order to earn money ethically. Only then, one will be able to lead a happy life.
நம் பேச்சில் பயன்படுத்த வேண்டியச் சொற்கள் ஆனது, அந்த சொல்லை வெல்லக் கூடிய திறமை உடைய மற்றொரு சொல் இல்லவே இல்லை என்னும் நிலையில் இருக்க வேண்டும். ஆசிரியர்களுக்கு, பேச்சாளர்களுக்கு, சொற்பொழிவாய்வாளர்களுக்கு, நாட்டை ஆள்பவர்க்கும், அமைச்சர்களுக்கும் சொல்வன்மை இவ்வாறு இருக்க வேண்டியது அவசியம் எனக் கூறுகிறார் வள்ளுவர்.
மேலும், இக்குறளை படிக்கும்பொழுது ஒரு பேச்சில் இந்திய ஆட்சியாளர் இறையன்பு IAS (தமிழ் நாட்டின் தலைமை செயலர் / Chief Secretariat (2021-)) ஒரு பேட்டியிலோ அல்லது உரையிலோ இவ்வாறு கூறுகிறார், ”நாம் புத்தகம் வாசிப்பதோ, அல்லது ஒரு உரையாடலில் ஈடுப்படும் பொழுதோ நாம் பிறரை வெற்றிக்கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்பது தவறு. இங்கு பெரும்பாண்மையோரின் ஆர்வம் பிறரை வெற்றிக்கொள்வதிலேயே இருக்கிறது. அது தவறு”. எனக்கு அவர் சொன்னதையும் வள்ளுவர் இக்குறளில் சொன்னதையும் நினைத்து பார்த்தால், நான் ஒன்றை பேசினால், அது உண்மையாக இருக்கும் பொழுது அதனை வெல்ல முடியாது. உண்மையே ஒளி. அவ்வொளியை பெற நாம் இருளில் இருந்து வெளிவர வேண்டும். அதாவது நம்மிடம் உள்ள அறியாமையை முதலில் போக்கிக்கொள்ள வேண்டும். அதற்கு நிறைய வாசிக்க வேண்டும். நமது சொல் மற்றவர்களுக்கு ஒரு ஒளியாக அமைய வேண்டும். நமது சொல் வெற்று வாதங்களில் வெற்றி/தோல்வி நோக்கி செல்லக்கூடாது.
பேச்சாற்றலால் மக்களை கவர்ந்து ஆட்சியை பிடித்தவர்களும் உண்டு.
தலைவர்களில் உதாரணமாக கூற வேண்டும் எனில் அறிஞர் அண்ணா அவர்களின் பேச்சும் மொழித்திறமையும் மிகவும் பிரசித்தி பெற்றது.
சரியான சமயத்தில், சரியான சொற்களை கொண்டு சரியான கருத்துகளை அனைவருக்கும் எளிதாக புரியும் வண்ணம் கூறும் ஆற்றல் கொண்டவர் அண்ணா.
உதாரணமாக, ஒரு தேர்தல் பிரசாரத்தின் பொழுது, பிரச்சாரத்தை முடிக்க இரண்டு நிமிடமே உள்ள பொழுது.
"காலமோ சித்திரை, நேரமோ பத்தரை, உங்களுக்கோ நித்திரை, போடுங்கள் உதயசூரியனுக்கு முத்திரை." எனக் கூறி அழகாக, இதை விட இந்த குறுகிய காலக்கெடுவில் திறமையாக பேச முடியாது என்னும் அளவில் இக்குரலுக்கு எடுத்துக்காட்டாக விளங்கியது அந்தப் பேச்சு.
=சொல்=
சொல் காயப்படுத்தி வீழ்த்துகிறது ஒருவனை.
சொல் தட்டிப் பறிக்கிறது மற்றொருவனின் மணிமுடியை.
சொல்லை உய்த்துணரும் ஒருவனுக்கே
அனைத்தும் இனிதாக முடிகிறது.
-- கபீர் (புன்னைக்கும் பிரபஞ்சம்)
பரிமேலழகர் உரை
சொல்லைப் பிறிது ஓர்சொல் வெல்லும் சொல் இன்மை அறிந்து - தாம் சொல்லக்கருதிய சொல்லைப் பிறிதோர் சொல்லால் வெல்ல வல்லதொரு சொல் இல்லாமை அறிந்து; அச்சொல்லைச் சொல்லுக - பின் அச்சொல்லைச் சொல்லுக. (பிறிதோர் சொல் - மாற்றாரது மறுதலைச்சொல். வெல்லுதல் - குணங்களான் மிகுதல், அதுவே வெல்லச் சொல்லுக என்பதாம். இனிப் 'பிறிதோர் சொல்', 'வெல்லும் சொல்' எனச் செவ்வெண்ணாக்கி, ஒத்த சொல்லும் மிக்க சொல்லும் உளவாகாமல் சொல்லுக என்று உரைப்பாரும் உளர். இது சொற்பொருட் பின்வரும் நிலை.).
மணக்குடவர் உரை
சொல்லைச் சொல்லுக; தான் சொல்ல நினைத்த அச்சொல்லைப் பிறிதொரு சொல்லாய் வெல்லுஞ் சொல் இல்லை யாதலை யறிந்து.
மு.வரதராசனார் உரை
வேறோரு சொல் அந்தச் சொல்லை வெல்லும் சொல்லாக இல்லாதிருந்தால் அறிந்த பிறகே சொல்லக்கருதியதைச் சொல்லவேண்டும்.
சாலமன் பாப்பையா உரை
தாம் சொல்லும் சொல்லை வெல்ல, வேறொரு சொல் இல்லை என்பதை அறிந்து சொல்லுக.
Thirukkural - Management - Public Speaking - Diction
Diction is the choice or selection of words. Right word at the right time communicates the message convincingly. Selection of words is an art. However, selection is possible only when there is a choice. Kural 645 insists that before selecting or choosing a word, a speaker must do a thorough research as to why the chosen word would be the best word to convey the intended message.
Speak so that what you say
May never be gainsaid.
Speak by choosing words that cannot be replaced by other words. It is said ‘Beggars cannot be choosers.’ ‘More the merrier,’ goes the saying and when there is plenty, there can be choices. Even if you are the best chef, you cannot prepare any dish without the right ingredients. Words are ingredients. Even if you have your own style and know how to construct sentences, you cannot communicate inspiringly without the support of right words.
English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
When you speak, choose and utter a word such that no other word can surpass that word. Right word at the right time communicates the message convincingly. Selection of words is an art. Hence, it is important to build your vocabulary. It need not be as rich as a large bundle of dictionary. Yet, it has to be diverse, rich, comprehensive and more than filler words.
At the same time, we should not speak for the sake of winning over others. It is not about winning others in petty arguments. It is about effective communication. Remember, communication is effective when there is truth in it for which we have to come out from darkness. To come out of darkness one has to read and gain the light (truth).
Questions that I ask to the kid
How should one choose words? Should you try to win others by choosing right words? Why/why not? If so, then why choose right words?
எனப்படுஞ் சொல் - எனப்படும்சொல் - என்று உலகத்தாரான் சொல்லப்படும் சொல்இனம் காரணமாக உண்டாம்.
முழுப்பொருள்
அறிவு என்பது இயற்கையாக அவரவர் மனதால் உண்டாகும். ஆனால் ஒருவன் இப்படிப்பட்டவன் என்று பெரியோர் கூறுவது அவன் சார்ந்து உள்ள மக்களை கொண்டே சொல்லபடும். அதாவது அவர் சார்ந்து உள்ள சேர்க்கையை பொருத்தே இருக்கும்.
உதாரணமாக, இயல்பாக ஒரே தன்மையுள்ள மழைநீர் தனை நன்னீர் என்றும் உவர் நீர் என்றும் வேறுபடுத்திச் சொல்லுவார்கள். அதற்கு காரணம் நீர் சேர்ந்துள்ள நிலமே காரணமாகும். அதுப்போலவே மக்களும். அவர் அவர் சார்ந்து உள்ள மக்கள்(இனம்) பொருத்தே அது சொல்லப்படுகிறது.
குறிப்பு: இது பிறப்பால் சொல்லப்படும் சமூகம் சாதியின் அடிப்படையால் சொல்லப்படுவது இல்லை. இது அவர் சார்ந்து உள்ள மக்களின் சான்றான்மையை பொருத்ததாகும்.
அதனால் தான் சொல்லுவார்கள் - சேருகிற சேர்கை சரியாக இருந்தா தான் இது (இவன்) சரியா இருக்கும்.
ஆங்கிலத்தில் - Show me your friends, I will tell who you are. உன் நண்பர்களை என்னிடம் அறிமுகம் செய், நீ யார் என்று நான் சொல்கிறேன்.
யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
எந்தச் செயலும் எண்ணத்தால் நடைபெறுகிறது. செய்த செயல்கள் கருமையத்தில் பதிவாகி மீண்டும் மீண்டும் எண்ணங்களாகின்றன. எண்ணங்களும் செயல்களும் அவற்றின் விளைவுகளும் பதிவாகி அதுவே மனிதனிடம் தன்மையாக, ஆளுமைப் பேறாக அமைகின்றது. இதுவே வினைப்பயன் என்னும் நியதி. ஒருவர் பிறந்த பிறகு ஆற்றும் எல்லாச் செயல்களும் பதிவாகக் கொண்ட நிலை ஒன்று. பிறக்கும்போதே பெற்றோர்களிடமிருந்து கருத்தொடராக வந்த பதிவு ஒன்று. இதனை முற்பிறவி வினை என்பார்கள். இந்த இரண்டு வித வினைப்பயனை உடைய உருவமே மனிதன். கருத்தொடர்வினை, இப்பிறவி வினையென்ற இரண்டையும் கூட்டினால் என்ன தொகை வருமோ அதுவேதான் ஒருவருடைய குணநலப்பேறாக (Personality) அமைகின்றது. இந்த கூட்டுத் தன்மைக்கேற்ப அவ்வப்போது ஒருவருக்கு பொருள் மீதும் மக்களோடும் செயல்படும் விருப்பமும் செயலார்வமும் ஏற்படுகின்றது. இதனைத்தான் "உணர்ச்சி" என்று கூறப்படுகிறது. மன நிலைக்கேற்ப உணர்ச்சிகள் அமையும். ஆயினும் ஒருவர் மன உணர்ச்சியின் தன்மைகளைப் பிறர் கண்ணால் பார்த்து அறிந்து கொள்ள முடியாது. அவர் குணநலத் தன்மைக்கேற்ற குணநலம் உடையோர்களை விரும்பியும் சார்ந்தும் செயல்புரிந்து வாழ்வார். ஒருவர் எத்தகைய தன்மையுடையோர்களோடு கூடி செயல் புரிகின்றார் வாழ்கிறார் என்ற உண்மை கண்டால் அவர் மனநிலையில் பண்பாட்டில் அறநெறியில் எந்த நிலையில் உள்ளவர் என்று தெரிந்து கொள்ளலாம் என்பதே இக்குறள் கூறும் விளக்கமாகும்.
நாலடியார் பாடலொன்று இக்கருத்தை இவ்வாறு கூறுகிறது. மனத்தால் மறுவிலரேனும் தாம் சேர்ந்த இனத்தால் இகழப் படுவர் – புனத்து வெறிகமழ் சந்தனமும் வேங்கையும் வேமே எறிபுனந் தீப்பட்டக் கால். (நாலடி.180)
காடு தீப்பற்றி எரியும்போது, மணம் வீசும் சந்தன மரமும், வேங்கை மரமும் கூட வெந்து போகும். அதேபோல, மனதில் ஒரு குற்றம் இல்லாத நல்லவராயினும், அவர்கள் தாம் சேர்ந்த தீய இனத்தின் காரணமாக, இகழப்படுவார்.
மற்றொரு நாலடியார் பாடல் இக்கருத்துக்கு மாறாக ஒன்றைச் சொல்லுகிறது. அப்பாடல்:
கடல் சார்ந்தும் இன்னீர் பிறக்கும், மலை சார்ந்தும் உப்பு ஈண்டு உவரி பிறத்தலால் தத்தம் இனத்தனையர் அல்லர் எறிகடல் தண் சேர்ப்ப ! மனத்தனையர் மக்கள் என்பார். (நாலடி 244)
இப்பாடலின் பொருள் எளிதில் விளங்கக்கூடியதே. கடல் அருகிலும் இனிய நீர் உண்டாகும்; மலை அருகிலும் உப்பு நீர் சுரக்கும்.ஆதலால் மக்கள் தாம் சார்ந்த இனத்தை ஒத்தவரல்லர். தத்தம் மன இயல்பை ஒத்தவராவர். மாசற்ற தெளிந்த அறிவுடையார் எந்தச் சூழலிலும் மனம் திரியார். இப்பாடல் சொல்லுவது, இனத்தைச் சாராதது குணம் என்பதாகும். இது என்ன கருத்து முரணாக இருக்கிறதே என்று தோன்றினாலும், இது புரிந்து கொள்ளக்கூடிய முரண்பாடுதான். நாலடியார் ஒருவரால் எழுதப்பட்டதல்ல. பல சமணத் துறவிகளால் எழுதப்பட்டது. மாற்றுக் கருத்துக்களைக் கொண்டவர்களால் இவை எழுதப்பட்டிருக்கலாம். கருத்து முரணானதாக இருந்தாலும், கவிதை நயம் நன்றாகத்தான் இருக்கிறது.
சிறுபஞ்ச மூலத்திலும் (80) இக்கருத்து அழகாகச் சொல்லப்படுகிறது, தக்கார் வழி கெடாதாகும் தகாதவர் உக்க வழியராய் ஒல்குவார் – தக்க இனத்தினான் ஆகும் பழியும் புகழும் மனத்தினான் ஆகும் மதி
இதன் பொருள்: தகுதியுடையவர் வழி மரபு கெடாது, ஆனால் நல்லவர்களல்லாதவர் மரபு கெடும். தீய சேர்க்கையால் பழியும், நல்லவர் சேர்க்கையினால் புகழும் உண்டாகும். அறிவானது ஒருவனது மனத்தளவே உண்டாகும்
”வேம்பின் இலையுட் கனியினும் வாழைதன்
தீஞ்சுவை யாதும் திரியாதாம் ஆங்கே
இனம்தீ தெனினும் இயல்புடையார் கேண்மை
மனம்தீ தாம் பக்கம் அரிது” (நாலடி.245)
“முயலவோ வேண்டா முனிவரை யானும்
இயல்பின்னர் என்ப தினத்தால் அறிக” (பழமொழி.237)
பரிமேலழகர் உரை
மாந்தர்க்கு உணர்ச்சி மனத்தான் ஆம் - மாந்தர்க்குப் பொது உணர்வு தம் மனம் காரணமாக உண்டாம்; இன்னான் எனப்படும்சொல் இனத்தான் ஆம் - 'இவன் இத்தன்மையன்' என்று உலகத்தாரான் சொல்லப்படும் சொல்இனம் காரணமாக உண்டாம்.
விளக்கம் (இயற்கையாய புலன் உணர்வு மாத்திரத்திற்கு இனம் வேண்டாமையின், அதனை 'மனத்தான் ஆம்' என்றும், செயற்கையாய விசேட உணர்வுபற்றி நல்லன் என்றாகத் தீயன் என்றாக நிகழும் சொற்கு இனம் வேண்டுதலின், அதனை 'இனத்தான் ஆம்' என்றும் கூறினார். உவமையளவை கொள்ளாது. 'அத் திரிபும் மனத்தான் ஆம்' என்பாரை நோக்கி, இதனான் அது மறுத்துக் கூறப்பட்டது.)
ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
மாந்தர்க்கு உணர்ச்சி மனத்தான் ஆம் -மாந்தர்க்கு இயற்கையாகிய அறிவு அவரவர் மனம் கரணமாக உண்டாகும்; இன்னான் எனப்படும் சொல் இனத்தான் ஆம் -ஆயின், இவன் இத்தன்மையனென்று பிறரால் சிறப்பாகச் சுட்டிச் சொல்லப்படுஞ் சொல் இனம் கரணியமாக உண்டாகும்.
கரணம் கருவி. இயல்பாக ஒரே தன்மையிலுள்ள மழைநீர் நன்னீ ரென்றும் உவர் நீரென்றும் வேறுபடுத்திச் சொல்லப் படுவதற்கு, அது சேர்ந்துள்ள நிலமே கரணியமாவதுபோல், இயல்பாக ஒரே தன்மையரான மாந்தரும் நல்லவரென்றும் தீயவரென்றும் வேறுபடுத்திச் சொல்லப்படுவதற்கு, அவர் சேர்ந்த இனமே கரணிய மென்பது கருத்து.
மணக்குடவர் உரை
மாந்தர்க்கு அறிவு மனத்தினானே யுண்டாம், ஆயினும் தான் சேர்ந்த இனத்தினால் இனியனல்லன் என்று பிறரால் பழிக்கப்படுஞ் சொல் உண்டாம். இது பிறரால் பழிக்கப்படுமென்றது.
மு.வரதராசனார் உரை
மக்களுக்கு இயற்கையறிவு மனத்தால் ஏற்படும், இப்படிப் பட்டவன் என்று உலகத்தாரால் மதிக்கப்படும் சொல், சேர்ந்த இனத்தால் ஏற்படும்.
சாலமன் பாப்பையா உரை
மக்களுக்கு இயல்பான அறிவு அவர்தம் மனததால் உண்டாகும்; ஆனால், ஒருவன் இப்படிப்பட்டவன் என்று பெரியோர் சொல்லும் சொல் அவன் சார்ந்த இனம் காரணமாகவே உண்டாகும்.
இல் - இல்லாத, இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.
ஒருவனுக்கு செல்வங்களில் அழிவில்லாத செல்வமாக கல்வி அறிவு மட்டுமே இருக்கம். மற்ற செல்வங்கள் (நிலம், பணம், வீடு, பொருள், நகை) யாவும் இயற்கையினாலோ செயற்கையினாலோ நிலையில்லாது அழிய கூடியது ஆகும். ஆதலால் அவைகள் செல்வங்களே அல்ல. ஆதனால் கல்வியே சிறந்த செல்வமாகும்.
உதாரணம்
1) ஒருவனுக்கு உணவு அருந்த மீன் கொடுத்தால் அவன் அடுத்த நாள் உன்னிடமோ அல்லது வேறு ஒருவரிடமோ வந்தி நிற்பான். ஆனால் அவனுக்கு மீன் பிடிக்க கற்றுக்கொடுத்தால் அவன் வாழ்நாள் முழுவதும் யாரிடமும் போய் கையேந்த மாட்டான்.
2) கஷ்டகாலம் வந்துவிட்டதென்றால் வீடு, வாசல், சொத்து, சொந்த பந்தம் எல்லாம் பறந்துவிடுகிறது. ஆனால் எவ்வளவு கெட்ட காலத்திலும் நம்மைவிட்டு நீங்காத செல்வமாய் உடன் வருவது, நாம் கற்ற கல்வி மட்டுமே.
ஆகவே கல்வியைத் தவிர மற்ற எதுவும் உண்மையான செல்வம்(மாடு) அல்ல!
மேலும்
அறியாமை என்னும் நோயகலவேண்டுமெனில் அறிவாகிய மருந்துதான் தேவையானதாகும். “அறிவால் மக்களுக்குச் செய்யப்படும் உதவியே மிகச் சிறந்த உதவியாகும். உணவு, உடைகளால் செய்யப்படும் உதவியைக் காட்டிலும் மேலானது. ஏனென்றால் ஒருவனுடைய உண்மையான வாழ்க்கை அறிவால் மட்டுமே அமைந்துள்ளது. அறிவுதான் வாழ்வு. அறியாமை மரண அறிவின் ஒளி இல்லாமல் அறியாமையிலும் இருளிலும் மூழ்கி வாழ்கின்ற வாழ்க்கை பயனற்ற வாழ்க்கை“ என்கிறார் பாரதத்தின் ஞான ஒளியாம் விவேகானந்தர்(கர்மயோகம், ப., 4).
சமய அறிவினை ஆலயங்களின் வழி கொடுத்து வாழ்க்கையின் உண்மையினை மக்கள் உணரும் வண்ணம் செய்யலாம். மூட பக்தியினை ஒழிப்பதற்கு இக்கல்வியறிவு மிகவும் அவசியமானதாகும். அறியாமை அகல அகல மக்களை, யாரும் எளிதில் ஏமாற்ற முடியாத நிலை ஏற்படும். ஆலயங்கள் இறைபக்தியுடன், உலகியல் நிலைகளையும் உணர்த்தும் சமுதாய உணர் வுமையங்களாக மாறி சமுதாயக் கடமைகளை மக்களுக்கு உணர்த்த வேண்டும்.
ஒருவற்குக் கேடு இல் விழுச்செல்வம் கல்வி ஒருவனுக்கு அழிவு இல்லாத சீரிய செல்வமாவது கல்வி; மற்றையவை மாடு அல்ல - அஃது ஒழிந்த மணியும் பொன்னும், முதலாயின செல்வமல்ல.
விளக்கம்
(அழிவின்மையாவது: தாயத்தார், கள்வர், வலியர், அரசர் என்ற இவரால் கொள்ளப்படாமையும், வழிப்பட்டார்க்குக் கொடுத்துழிக் குறையாமையும் ஆம். சீர்மை: தக்கார்கண்ணே நிற்றல். மணி, பொன் முதலியவற்றிற்கு இவ்விரண்டும் இன்மையின், அவற்றை 'மாடு அல்ல' என்றார். இவை ஐந்து பாட்டானும் கல்வியது சிறப்புக் கூறப்பட்டது.)
ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஒருவற்குக் கேடு இல் விழுச்செல்வம் கல்வி -ஒருவனுக்கு அழிவில்லாத சிறந்த செல்வம் கல்வியே; மற்றையவை மாடு அல்ல-மற்றப் பொருட் செல்வங்களெல்லாம் இயற்கையாலுஞ் செயற்கையாலும் அழிந்துபோந் தன்மையன வாதலின் சிறந்த செல்வங்களாகா.
கல்வியின் கேடின்மையை,
"வெள்ளத்தாற் போகாது வெந்தழலால் வேகாது வேந்தராலும்
கொள்ளத்தான் முடியாது கொடுத்தாலும் நிறைவொழியக் குறைபடாது
என்னும் பழந்தனியனால் அறிக.கல்விச் சிறப்பு அறிவொழுக்கமும் அரசனாலும் மதிக்கப்பெறுதலும் மறுமையில் நற்பதப்பேறுமாம்.
"அறம்பொரு ளின்பமும் வீடும் பயக்கும்
புறங்கடை நல்லிசையும் நாட்டும்-உறுங்கவலொன்
றுற்றுழியுங் கை்கொடுக்குங் கல்வியி னூங்கில்லை
சிற்றுயிர்க் குற்ற துணை".
என்பது நீதிநெறி விளக்கம்(2).
முதற்காலத்தில் ஆவுங்காளையும் எருமையும் ஆகிய மாடுகளே செல்வமாகக் கருதப்பட்டதினால், மாடு என்னும் பெயர் செல்வப் பெயராயிற்று. மேலைநாடுகளிலும் இங்ஙனமே மாடு செல்வமாகக் கொள்ளப்பெற்றது.
மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்குக் கேடில்லாத சீரிய பொருளாவது கல்வி: மற்றவையெல்லாம் பொருளல்ல. இது கல்வி அழியாத செல்வமென்றது.
மு.வ உரை
ஒருவனுக்கு அழிவு இல்லாத சிறந்த செல்வம் கல்வியே ஆகும், கல்வியைத் தவிர மற்றப் பொருள்கள் (அத்தகைய சிறப்புடைய) செல்வம் அல்ல.
சாலமன் பாப்பையா உரை
கல்வியே அழிவு இல்லாத சிறந்த செல்வம்; பிற எல்லாம் செல்வமே அல்ல.
Thirukkural - Management - Learning
Kural 400 highlights the importance of learning. The only wealth that is long lasting and eternal for a person is his learning. The other material wealth is not true wealth in comparison to the wealth of knowledge a person acquires through learning.
The wealth which never declines
Is not riches but learning
The wealth of learning never declines but keeps accumulating instead. On the contrary, other physical possessions have chances to decline and disappear.
English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Knowledge is incomparable. Because 1) There is no harm or loss in learning or gaining a knowledge. 2) With knowledge, a person can grow and get better. 3) A person can loose anything but a person won't loose his knowledge. With knowledge one can gain everything back. 4) Even failure is a knowledge (for e.g. Thomas Alva Edison made 1,000 unsuccessful attempts at inventing the light bulb. When a reporter asked, "How did it feel to fail 1,000 times?" Edison replied, "I didn’t fail 1,000 times. The light bulb was an invention with 1,000 steps). Hence, is there anything comparable to (the incomparable) knowledge?