சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய

குறள் 200

சொல்லுக சொல்லிற் பயனுடைய சொல்லற்க 

சொல்லிற் பயனிலாச் சொல்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், பயனில சொல்லாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

சொல்லுக - நாம் எதை பேச வேண்டும் என்றால்

சொல்லில் - நாம் பேசக்கூடிய சொற்களில், பேசக்கூடிய செய்திகளில்

பயன் உடைய - மற்றவருக்கு பயன் தரக்கூடியதாக இருத்தல் வேண்டும்

சொல்லற்க - நாம் எதை பேசக் கூடாது என்றால்

சொல்லில் - நாம் பேசக்கூடிய சொற்களில், செய்திகளில்

பயன் இலாச்  - மற்றவருக்கு பயன் தராத

சொல் - சொற்களை, செய்திகளை

முழுப்பொருள்
இவ்வுலகில் மனிதர்கள் எவ்வளவோ பேசுகிறார்கள். பேசுவதற்கு எவ்வளவோ ஆற்றல் செலவு ஆகிறது. அவ்வாற்றல் உற்பத்தியாக மனிதன் எவ்வளவோ உழைக்கிறான். பேசும் பொழுது நமது நேரமும் செலவாகிறது. மற்றவர் நேரமும் ஆற்றலும் செலவாகிறது. ஆதலால் நாம் என்ன பேசுகிறோம் என்று தெரிந்து பேச வேண்டும்.

நாம் பேசக்கூடிய சொற்கள் மற்றவருக்கு பயன் தருகிறதா என்று யோசித்து பேச வேண்டும். பயன் தரக்கூடிய செய்திகளை மட்டுமே பேச வேண்டும். பயன் தராத வற்றை பேசக்கூடாது என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

இங்கே பயன் என்பது அறம், பொருள், இன்பம் என்று ஏதாவது ஒருவகையில் ஆவது இருத்தல் வேண்டும். அது மட்டும் இன்றி திருவள்ளுவர் வாக்கியம் என்று கூறி இருக்கலாம். ஆனால் அவரோ சொல் என்கிறார். ஆதலால் பயன் தராத ஒரு சொல்லை கூட நாம் பேசக்கூடாது.

சுருக்கமாக கூறினால், சொன்னால் பயனுள்ள சொற்களை சொல். பயன் இல்லாத சொற்களை சொல்லாதே. 

பலர் “பேச வேண்டும்” என்பதற்காகவே பேசுகிறார்கள். “பேச வேண்டி இருந்தால் மட்டுமே பேச வேண்டும்” எப்படி ஒரு செயலைச் செய்வதற்கு முன்னால் ஏன்? எதற்கு? போன்ற கேள்விகளைக் கேட்டோமோ அதே போலப் பேசுவதற்கும் சில கேள்விகள் இருக்கின்றன.

வேறு விதமாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் பேசுவதற்கு முன்னால் சில வடிகட்டிகளை (Filter) நாம் உபயோகப்படுத்த வேண்டும். அந்த வடிகட்டிகளைத் தாண்டி வந்தால் மட்டுமே பேச வேண்டும். 

1) முதல் வடிகட்டி, பேசித்தான் ஆக வேண்டுமா? இல்லை அமைதியாக இருந்துவிடலாம என்ற கேள்வி.

 நாம் பேசிப் பிரச்சினையைப் பெரிதாக்குவதை விடக் கொஞ்சம் அமைதியாக இருந்து, பிரச்சினையைச் சற்றே தூரத்திலிருந்து கவனித்தோமேயானால் நமக்கு நல்ல தீர்வுகள் புலப்படும்.

2) பேசித்தான் ஆக வேண்டுமென்றால் அடுத்த வடிகட்டி – இதனால் யாருக்கும் கெடுதல் விளையுமா? என்று பார்க்க வேண்டும்.

எதிர்மறையான பேச்சுகளால் தேவையற்ற விளைவுகள் ஏற்படுக்கூடும். மற்றவர்களுக்குக் கெடுதல் விளைவிக்கும் பேச்சுகளைப் பேசக் கூடாது. நன்மை விளைவிப்பதையே பேச வேண்டும்.

3) அடுத்த வடி கட்டி. நாம் பேச வேண்டியதைச் சுருக்கமாகச் சொல்ல முடியுமா?

நாம் சுருக்கமாகப் பேசப் பேச நாம் பேசுவதை எல்லோரும் உன்னிப்பாகக் கவனிக்க ஆரம்பிப்பார்கள். நாம் எதைச் சொல்ல நினைக்கிறோமோ அது அவர்களை மிகச் சரியாகச் சென்றடையும்.

The 3-Minute Rule by - Brant Pinvidic என்றொரு புத்தகம் உண்டு. அது Sales/விற்பனை  பற்றித்தான் என்றாலும் அது பொதுவாகவே நம்முடைய பேச்சிற்கும் பொருந்தும். To create a persuasive pitch that fits into the 3-minute time frame, it needs to consist of about 25 sentences that anser the following questions: What is it? How does it work? Are you sure? (give reason to believe)? And can you do it? (show proof) To maximize the impact of your pitche, you then need to make sure it has an opening, a callback, an "all is lost" moment, a hook and an edge.

 மேலும்: அஷோக் உரை.

பரிமேலழகர் உரை

சொல்லில் பயன் உடைய சொல்லுக - சொற்களில் பயன் உடைய சொற்களைச் சொல்லுக, சொல்லில் பயனில்லாச் சொல் சொல்லற்க - சொற்களில் பயன் இல்லாத சொற்களைச் சொல்லாது ஒழிக. ('சொல்லில்' என்பது இருவழியும் மிகையாயினும், சொற் பொருட் பின்வருநிலை என்னும் அணி நோக்கி வந்தது. "வைகலும் வைகல் வரக்கண்டும்" (நாலடி 39) என்பது போல. இதனால் சொல்லப்படுவனவும் படாதனவும் நியமிக்கப்பட்டன.).

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

சொல்லின் பயன் உடைய சொல்லுக - ஏதேனு மொன்றைச் சொல்லின் பயனுள்ள சொற்களையே சொல்லுக; சொல்லில் பயனிலாச் சொல் சொல்லற்க - சொற்களிற் பயனில்லாதவற்றைச் சொல்லாதிருக்க.

ஒரே பொருளை உடன்பாட்டிலும் எதிர்மறையிலும் கூறியது அதை வலியுறுத்தற்காதலின் , கூறியது கூறலன்று. ஒரே சொல் பொருள் மாறாது திரும்பத் திரும்ப வந்தது 'சொற்பொருட் பின்வருநிலை' யணியாம்.

மணக்குடவர் உரை

சொல்லுவனாயின் பயனுடைய சொற்களைச் சொல்லுக: சொற்களிற் பயனில்லாத சொற்களைச் சொல்லா தொழிக. இது பயனில சொல்லாமை வேண்டுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

சொற்களில் பயன் உடைய சொற்களை மட்டுமே சொல்லவேண்டும், பயன் இல்லாதவைகளாகிய சொற்களை சொல்லவே கூடாது

சாலமன் பாப்பையா உரை

சொற்களில் அறம், பொருள், இன்பம் ஆகிய பயன்தரும் சொற்களையே சொல்லுக; பயனற்ற சொற்களைச் சொல்லவேண்டா

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: சொல்லின் பயன் உடைய சொல்லுக - (ஒருவன்) பேசின் பயனுடைய சொற்களைச் சொல்லுக; சொல்லில் பயன் இல்லா(த) சொல் சொல்லற்க - சொற்களுள் பயன் இல்லாத சொற்களைச் சொல்லற்க.

அகலம்: இல்லாத என்பது ஈறும் லகர வொற்றும் கெட்டு நின்றது.

கருத்து: பயனில சொல்லற்க; பயனுடைய சொல்லுக.

Thirukkural - Management - Communication - Meaningful Speech

Kural 200 adds value to the practice of choosing the right words. This command by Valluvar highlights the importance of diction. Speak words that have relevance and meaning. Never use words that do not have any relevance and meaning and fail to create the desired impact. Be a wordsmith that means using minimum words to communicate effectively.

Remember, every word you speak, speaks of you. Hence, it is said, speech is silver and silence is 

golden.

Whatever you speak must be useful. If what you say does not have any value, meaning, or purpose, do not say such a thing is the sagacity from Kural 200.

Speak words which are useful, 

Never those that are vain.

If what you speak does not add value to the conversations or discussions, avoid speaking to make your silence more meaningful.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Thiruvalluvar says Speak, such that what you speak is worthy; speak not if what you speak is not worthy. Also note that Thiruvalluvar doesn't even say a sentence. He says word. That means every word should be worthy. Don't speak even one word that is not worthy.  In this world, in this life, humans speak a lot. For speaking so much energy is spent. To earn the energy man works for it. While speaking we spend out time too. Listeners time is also taken away. We can't earn the time back. Hence, it is important to consider what one speaks. Does our speech is worthy or not matters. 

Questions that I ask to the kid

What should we speak and what we should not speak? Why?

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங்

குறள் 190

ஏதிலார் குற்றம்போல் தங்குற்றங் காண்கிற்பின் 

தீதுண்டோ மன்னும் உயிர்க்கு

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், புறங்கூறாமை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

ஏதிலார் - அன்னியர், பகைவர்

குற்றம்போல் - செய்கின்ற தவறுகளை, குற்றங்களை, பிழைகளை

தம் - தான் செய்கின்ற

குற்றம் - தவறு, பிழை, குற்றம்

காண்கிற்பின் - காணும் வல்லமையும் மனதும் இருட்ந்தால்

தீது - தீமையும், வருத்தமும் 

உண்டோ - இருக்குமோ?

மன்னும் - மன்னில்

உயிரக்கு  - வாழும் உயிர்களுக்கு

முழுப்பொருள்

மற்றவர்களின் குற்றங்களை தேடுவதில் எல்லோரும் வல்லவர்கள். நுழைந்து நுழைந்துத் தேடுவோம். மற்றவர்களுடைய பிழைகளுக்கு பூதக்கண்ணாடி பிடிப்பதில் கெட்டிக்காரர்கள். அதனால் பயன் ஒன்றில்லை. அப்படி பிறர்குற்றம் காண முடிந்தவர்களால் தன்னுடைய குற்றங்களை பார்க்க முடியும். அப்படி பார்த்தார்கள் எனில் அவர்கள் பிறர் குற்றங்களை புறம் பேசி நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்க மாட்டார்கள். அதனால் இவ்வுலகிற்கு நன்மையே (ஏனெனில் புறம் பேசினால் நிலைமை மோசமாகும். தீமையே விளையும். அதனை காட்டிலும் பேசாதிருப்பது நல்லது). தீது இல்லை. புறம் பேசுவதே தீது என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

“பாட்டு எழுதிப் பெயர் வாங்கும் புலவர்கள் இருக்கிறார்கள். குற்றம் கண்டுபிடித்தே பெயர் வாங்கும் புலவர்கள் இருக்கிறார்கள். இதில் நீர் எந்த வகை என்பது உமக்கே தெரியும்” என்ற “திருவிளையாடல்” திரைப்பட வசனத்தை யாரால் மறக்க முடியும்? சிலர் குற்றம் கண்டுபிடிப்பதை ஒரு முழு நேரத் தொழில்போலச் செய்வார்கள். எத்தனை குற்றம் கண்டுபிடிக்கிறார்களோ அதற்கு ஏதோ வெகுமதி இருப்பது போலச் செய்வார்கள்! இக்குணாதிசியம் நம்மிடம் இருந்தால் இக்குறள் நம்மக்கானது. நாம் நம்மை திருத்திக்கொள்ளவேண்டும். 

உதாரணமாக சொன்னால் அவன் கோபம் படுவான் என்று சொல்லுவோர் அவர் அவர் வீட்டில் தன் தாய் தந்தை சகோதர்கள் மனைவி கணவன் பிள்ளைகளிடம் மிகுந்த கோபத்துடன் நடத்துக்கொள்பவராக இருக்கக் கூடும். அவர் முதலில் தன்னுடைய கோபத்தை விட்டுவிட்டால் அவர் வாழ்வு மேலும் அமைதிப் பெறும்.

நமக்கு அடுத்தவர் தவறுகள் எப்போதுமே பெரியதாகத் தெரியும். ஆனால் நம் தவறுகள் நம் கண்ணுக்குத் தெரியாது. 

தராசில் பிறரை பிறர் குற்றங்களை ஏற்றி இவ்வுலகிற்கு காண்பிப்பதற்கு முன்பு தன்னை நிறுத்தி பார்த்துக்கொண்டால் நல்லது. ஆனால் அதனை செய்ய பெரும்பாலும் தயங்குகிறோம். அது அரிய செயல். அதனால் தான் தன் குற்றங்களை முதலில் கண்டு அதனை நிவர்த்தி செய் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

மேலும் பிறர் குற்றங்களை பேசுவது நேரத்தை வீண் செய்வதாகும். அதற்கு பதிலாக அந்நேரத்தை (பிறர் குற்றங்களை காணுவதுப்போல) உன் குற்றங்களை நடுவுநிலைமையுடன் காண நீ தொடங்கினால் அதற்கான தீர்வுகளையும் காணுவாய். அதனை திருத்திக்கொள்வாய். நீ உருப்படுவாய். உனக்கு இம்மையிலும் (இப்பிறவியிலும்) மறுமையிலும் (அடுத்தபிறவியிலும்) நன்மையே (இன்பம்). அதனால் உன் சுற்றத்தில் இருப்பவருக்கும் நன்மையே. ஆதனால் இவ்வுலகிற்கும் நன்மையே. 

உலகில் குற்றங்களை கண்டுப்பிடிப்பது அவ்வளவு கடினமான செயல் அல்ல ஏனெனில் அது சுவாரசியமான ஒன்று. அதுவும் பிறருடைய குற்றங்களை காண்பது அவ்வளவு கடினமும் அல்ல. ஏனெனில் பிறருடைய குற்றங்கள் நம் கண் முன்னே இருப்பது. இதை அப்படி செய்து இருக்கலாம் அதை இப்படி செய்து இருக்கலாம் என்று புறம் கூறலாம். ஆனால் பிறர் தவறு செய்த பொழுது அவர்களுடைய சூழ்நிலைகள், எண்ணங்களை மற்றவர் அறிய வாய்ப்பு மிக குறைவு. அது மட்டுமின்றி அடுத்தவர் குற்றங்களை காண்பதில் ஒரு மகிழ்ச்சியும் அடைவர். எள்ளி நகையாடவும் செய்வர். மற்றவர் குற்றங்களை கண்ட பிறகு அதில் இருந்து மீண்டு வர நடவடிக்கைகள் எடுக்க வேண்டும் என்றில்லை. ஆதலால் அது எளிதும் கூட.

அதுவே தன்னுடைய குற்றங்களை காண்பது அவ்வளவு எளிதும் அல்ல. நாம் பல வேலைகளில் இருக்கிறோம். ஆதலால் நமது குற்றங்களை காண நேரமும் இல்லை. மனதும் இல்லை. அப்படியே கண்டால் நமது திமிர் பிழைக்கான காரணத்தை சூழ்நிலையின் மீதும் பிறரின் மீதும் போடும். தன்னை பற்றிய உயர் பிம்பம் உடைந்துப்போகும். ஆதலால் பிழைக்காண்பது என்பது மகிழ்ச்சியும் தராது. அது துன்பத்தையே தரும். ஒரு தவறை உணர்ந்தபின்பு அதனை மறுபடியும் செய்யாமல் இருப்பதே சிறந்தது. ஆதலால் அதற்கு நிவர்த்தியான காரியங்களை செய்ய வேண்டும். அது அவ்வளவு எளிதான ஒன்றும் அல்ல.

ஆதலால் தான் தன் குற்றங்களை காண முடிந்தவனால் குற்றம் செய்ததால் வரும் தர்மசங்கடங்களை உணர்வான். அதனை களையெடுக்க முடிந்தவனால் அதனை எப்படி எதிர்க்கொள்வது எப்படி சரி செய்வது என்பது தெரியும். அதனால் அடுத்தவர் தவறு செய்தால் அதனை ஊதி பெரிதாக்காமல் அதனை பக்குவமாக அவரிடம் நேரடியாக கூறி அதில் இருந்து மீண்டுவர உதவுவார்கள்.

நமக்குத் தேவை, நம்மைப் பற்றிய சுய ஆராய்ச்சி. அதன் மூலம் வளர்ச்சி, முன்னேற்றம். நாம் என்னென்ன தவறுகள் செய்கிறோம்? ஏன் அப்படி செய்கிறோம்? மீண்டும் அதுபோலத் தவறுகள் நிகழாமல் இருக்க என்ன செய்வது? என்பது பற்றி யோசிக்க வேண்டும். அடுத்தவர்களைப் பற்றிக் குற்றம் கூற நினைக்கும் போதெல்லாம் நாம் நம்மைக் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். நாமும் அதே போன்ற தவறுகளைச் செய்கிறோமா? என்று யோசித்து நம்மை நாமே சரி செய்து கொள்ள வேண்டும். இந்த முயற்சியில் நாம் சிறந்த மனிதர்களாகி விடுவோம். மற்றவர்களின் குறைகளைப் பார்ப்பது போல நம்முடைய குறைகளைப் பார்க்க ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

அப்படி ஒவ்வொருவரும் செய்வதனால், வரக்கூடிய மன சஞ்சலங்கள் குறைந்து மனம் அமைதி அடையும். சஞ்சலத்தால் வரக்கூடிய தீமையும் குறையும்.

இதனால் தான் என்னவோ பிறரை காணாமல் தன்னை யார் என்று கொண்டார் மாணிக்கவாசகர் போலும்

மாணிக்கவாசகர் அருளிய திருவாசகம்

திருக்கோத்தும்பி -  சிவனோடைக்கியம் - எட்டாம் திருமுறை

திருச்சிற்றம்பலம்

நானார் என் உள்ளமார் ஞானங்களார் என்னை யாரறிவார்

வானோர் பிரான் என்னை ஆண்டிலனேல் மதி மயங்கி

ஊனாரும் உடைதலையில் உண் பலி தேர் அம்பலவன்

தேனார் கமலமே சென்றூதாய் கோத்தும்பீ

திருச்சிற்றம்பலம்

Who am I? Who is the mind? Who is the wisdom? Who will know me?,

if the Lord of the celestials did not take me in His fold!

Oh king bee, go and sing at the honeyful lotus (feet) of

the Lord of thiruvambalam Who takes alms in the harebrained

fleshy broken skull!

பொருள்: நான் யார்? என் உள்ளம் யார்? என் ஞானங்கள் யார்? என்பதை யார் அறிவார் என்று மற்றவர்களை கேட்கிறார். இறைவன் ஆண்ட பிறகு தான் நான் யார் என்று எனக்கு தெரிகிறது. அப்படி ஆளாமல் விட்டிருந்தால் நான் யார் என்றே தெரியாமல் போய் இருக்கும். (ஆன்மீக பாதையில் முதலில் ஆன்ம தரிசனம். பிறகு தான் இறை தரிசனம்). 

காந்தியும் திருநாவுக்கரசரும்

மஹாத்மா காந்தி அவர்கள் இறுதிவரையும் தன்னைப்பற்றி ஆராய்ச்சிச் செய்துக்கொண்டே இருந்தார். தன் தவறுகளை கண்டுக்கொண்டே இருந்து களைந்தார். சிவபெருமான் திருநாவுக்கரசர் மேலே கைலாயம் செல்லும் பொழுது துறவறத்தில் இவர் எல்லாவற்றையும் துறந்தாரா என்று சோதனைகள் வைக்கிறார். அப்பொழுது நாவுக்கரசரும் 81 வயது. கைலாயத்தின் வழியில் பொன், வைரம், மணிகள் என்று பலவற்றை வைத்து ஆசைகாண்பிக்கிறார். திருநாவுக்கரசர் அதன் எதன் அருகிலாவது செல்கிறாரா என்று பார்க்கிறார்/சோதனைசெய்கிறார். திருநாவுக்கரசர் காலில் பட்ட கற்களையும் முற்களையும் போன்று அவற்றை தூக்கி வீசுகிறார். அழகான பெண்களை முன்னே வரவைக்கிறார். அதிலேயும் திருநாவுக்கரசர் வெற்றிபெறுகினார். ஏனெனில் குற்றங்களில் அடி வேர்களை கண்டறிந்து அதனை வெட்டி எறிந்தவர் திருநாவுக்கரசர். அதனையே மஹாத்மா காந்தியும் செய்தார். காமக்கூறுகள் எங்கேயாவது இருக்கிறதா என்று பலவகைகளில் சோதனை செய்தார். மஹாத்மா ஆனார். ஆதலால் பிறர் குற்றம் காணாமல் தன் குற்றம் காணவேண்டும். கண்டு சரிசெய்தால் மேன்மையடைவோம்.  

திருமந்திரம் அறிதலைப்பற்றி கீழ்க்கண்டவாரு சொல்கிறது

தன்னை அறியத் தனக்குஒரு கேடுஇல்லை;

தன்னை அறியாமல் தானே கெடுகின்றான்;

தன்னை அறியும் அறிவை அறிந்தபின்

தன்னையே அர்ச்சிக்கத் தான்இருந் தானே. (திருமந்திரம் 2355)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

ஏதிலார் குற்றம்போல் தம் குற்றம் காண்கிற்பின் - ஏதிலாரைப் புறங்கூறுவார் அதற்கு அவர் குற்றம் காணுமாறு போலப் புறங்கூறலாகிய தம் குற்றத்தையும் காண வல்லராயின்; மன்னும் உயிர்க்குத் தீது உண்டோ-அவர் நிலைபேறுடைய உயிர்க்கு வருவதொரு துன்பம் உண்டோ?[நடுவு நின்று ஒப்பக்காண்டல் அருமை நோக்கி, 'காண்கிற்பின்' என்றும், கண்டவழி ஒழிதலின் பாவம் இன்றாம், ஆகவே வரும் பிறவிகளினும் துன்பம் இல்லை என்பது நோக்கி, 'உயிர்க்குத் தீது உண்டோ' என்றும் கூறினார். இதனான் புறங்கூற்று ஒழிதற்கு உபாயம் கூறப்பட்டது.].

மணக்குடவர் உரை

பிறனில்லாதவிடம் பார்த்துப் புறஞ்சொற் கூறுவானது உடற்பாரத்தை நிலம் தானே அறத்தை நோக்கிப் பொறுத்ததாம்: அல்லது போக்கும். இது புறங்கூறுவார்க்குத் துணையாவாரில்லை யென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஏதிலார் குற்றம்போல் தம் குற்றம் காண்கிற்பின் - புறங்கூறுவார் தாம் காணும் பிறர் குற்றம்போல் தம்குற்றத்தையுங் காணவல்லராயின்; மன்னும் உயிர்க்கு தீது உண்டோ - நிலைபெற்ற மக்களுயிர்க்கு வரக்கூடிய துன்பமுண்டோ ?

அயலாரையும் பகைவரையுங் குறிக்கும் ஏதிலார் என்னும் சொல், இங்குப்பிறர் என்னும் பொருட்டாய் நின்றது. பிறர் குற்றம் போல் தம் குற்றமுங் காண்டலருமை நோக்கிக் 'காண்கிற்பின்' என்றார். கண்டவழித் தீவினை நிகழாதாதலின் அதனால் துன்பமுமிராதென்பதாம். 'கில்' ஆற்றலுணர்த்தும் இடைநிலை. இனி , காண்கின்பின் என்று பிரிப்பினும் அமையும். உடல்நில்லா தொழியவும் உயிர் நிலைபெற்று நிற்றலால் மன்னுமுயிர் என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அயலாருடைய குற்றத்தைக் காண்பது போல் தம் குற்றத்தையும் காண வல்லவரானால், நிலைபெற்ற உயிர் வாழ்க்கைக்குத் துன்பம் உண்ட‌ோ?

சாலமன் பாப்பையா உரை

புறம்பேச அடுத்தவர் குற்றத்தைப் பார்ப்பவர், பேசும் தம் குற்றத்தையும் எண்ணினால், நிலைத்து இருக்கும் உயிர்க்குத் துன்பமும் வருமோ?.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: ஏதிலார் குற்றம் போல் தம் குற்றம் காண்கின் - பகைவரது குற்றங்களைக் காண்டல் போல் தமது குற்றங்களைக் காணின், பின் மன்னும் உயிர்க்கு தீது உண்டோ-பின்னர் நிலையுடைய மானிட உயிர்களுக்குத் தீமை உண்டோ? (இல்லை).

அகலம்: ஓகாரம் எதிர்மறைப் பொருளில் வந்தது.

கருத்து: அன்னியர் குற்றங்களைக் காண்டல் போல் தன் குற்றங்களை ஒருவன் காணின், தன் குற்றங்களை விடுத்து மேம் படுவான்.

Thirukkural - Management - Avoiding Backbiting

Finding the shortcomings of others is always easier as we tend to look for the negative qualities of others. Listing out our own shortcomings is very difficult, as we are fond of our own faults. If a person, as in Kural 190, can look at his own faults as he observes and highlights others' faults, he will not do any harm to other living beings.

Can there be evil if we can see

Our own faults like those of others!

First set your home right before you set out to set others' homes right. We are subjective when we deal with our faults and we are objective when we deal with the faults of others. Learn to be objective to analyze your own faults and subjective to understand others' faults.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

If one finds all the faults in oneself like he finds and talks about other's faults, then there can be no danger or harm can happen to him or her. Because once one knows and realizes all his mistakes then he or she will start towards rectifying them and become a better person.  Also, being aware of his own mistakes and understanding that he is not perfect, he will be compassionate towards others, understand others imperfection and not discuss/gossip about other's faults in public. 

Questions that I ask to the kid

When will there be no harm or danger to you?

What if you start looking into your mistakes like you see others mistakes?

சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே

குறள் 173

சிற்றின்பம் வெஃகி அறனல்ல செய்யாரே 

மற்றின்பம் வேண்டு பவர்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், வெஃகாமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

சிற்றின்பம் -  சிறிது நேரம் மட்டுமே நிலைக்கின்ற இன்பம்
வெஃகு - ஆசைப்படு

வெஃகாமை - அவாவின்மை, வெறுப்பு, பிறர் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்பாமை; 

அறன் அல்ல -  அறநெறிகளுக்குப் புறம்பான செயல்களை

செய்யாரே - செய்யமாட்டார்க

மற்று -  ஓர்அசைநிலை

மற்று இன்பம்  -  சிற்றின்பத்திற்கு மாற்றான பேரின்பம் அதாவது வீடு

வேண்டுபவர் - வேண்டுபவர்கள்

முழுப்பொருள்
எண்ணி எண்ணித் திளைக்கக் கூடிய, பலநாள் நிலைத்து நிற்க கூடிய, பிறரிடம் கூறி மகிழக்கூடிய நிலையான பேரின்பத்தை, வீடு தனை வேண்டுபவர் புறம்பான எந்த செயல்களையும் செய்யாமல் அறநெறிகளுக்கு உட்பட்ட செயலகளை செய்வர். அத்தகையவர்கள் சிறிது நேரம் மட்டுமே இன்பம் பயக்கும் செயல்களை செய்யமாட்டார்கள். சிற்றின்பம் இங்கு பிறர் பொருளை கவர்வதனால் வரும் இன்பமாகும் - நிலைத்து நிற்காது. 

அறன் வலியுறுத்தல் அதிகாரத்திலும், “குறள் 39 அறத்தான் வருவதே இன்பம் மற்றெல்லாம் புறத்த புகழும் இல” என்று சொல்லியிருப்பார் வள்ளுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் இந்த வெண்முரசு மாமலர் 15 இல் அறன் எப்படி பட்ட ஒன்று என்று விளக்கு ஒரு பகுதி கீழே 

வைவஸ்வத மனுவும் சிரத்தையும் அவனை முகமன் சொல்லி அமர்த்தினர். “உங்கள் மைந்தன் இல்லையா இங்கு?” என்றான் புதன். “அவன் வெளியே சென்றுள்ளான். உங்கள் விழைவை சொல்க!” என்றார் வைவஸ்வத மனு. “உங்கள் மகளை மணம்கொள்ள விழைகிறேன்” என்றான் புதன். வைவஸ்வத மனு “எவரும் விழையும் அழகி இவள் என்று நான் அறிவேன். இவள் கைகோரி நாளும் ஒரு தேவன் வந்து என் வாயிலை முட்டுகிறான். ஆனால் இவளை மணப்பவனுக்கு ஒரு தெரிவுமுறைமையை நான் வகுத்துள்ளேன்” என்றார். “சொல்க!” என்றான் புதன்.

“எவர் பிறிதொருவர் கூறாத பெரும்செல்வம் ஒன்றை அவளுக்கு கன்னிப்பரிசென்று அளிக்கிறார்களோ அவனுக்குரியவள் அவள்” என்றார் வைவஸ்வத மனு. இளையை நோக்கித்திரும்பி “அது எத்தகைய பரிசு?” என்றான் புதன். “இங்கு அமர்ந்திருக்கிறாள் என் தாய், அவள் உரைக்கவேண்டும் அப்பரிசு நிகரற்றதென்று” என்றாள் இளை. புதன் “அத்தகைய பரிசுடன் வருகிறேன்” என எழுந்தான்.

புதன் தன் அன்னையிடம் சென்று “நிகரற்ற பெண் பரிசு எது? அன்னையே, சொல்க!” என்றான். முதுமகளாகிவிட்டிருந்த தாரை சொன்னாள் “எந்தப் பெண்ணும் விழைவது ஒருபோதும் அறம்பிறழா மைந்தனை மட்டுமே.” புதன் அன்னையை கூர்ந்துநோக்கி நின்றான். “ஆம் மைந்தா, அன்னையர் காமுறுவது அதன்பொருட்டு மட்டுமே. நான் விழைந்தவண்ணம் பிறந்தவன் நீ. நான் எண்ணியதும் இயற்றியதும் உன்பொருட்டே.”

புதன் திரும்பிச்சென்று வைவஸ்வத மனுவின் வாயிலை முட்டினான். அதைத் திறந்து “வருக!” என்ற வைவஸ்வத மனு அவன் வெறும் கைகளை நோக்கி  குழப்பத்துடன் “அந்நிகரற்ற பரிசை கொண்டு வந்திருக்கிறீர்களா?” என்றார். “ஆம். அதை அக்கன்னியிடம் மட்டுமே சொல்வேன்” என்றான். தன் முன் வந்து நின்ற இளையிடம் “தேவி, ஒருபோதும் அறம் வழுவா மைந்தனொருவனை என் குருதியில் நீ பெறுவாய். அறம் காக்கும் குலப்பெருக்கு அவனிலிருந்து இம்மண்ணில் எழும். இதுவே என் பரிசு!” என்றான்.

நெஞ்சு விம்ம கைகோத்து அதில் முகம் சேர்த்து விழிநீர் உகுத்தாள் இளை. அவள் பின் வந்துநின்று அவள் அன்னை “நன்று கூறினாய்! பெண் விரும்பும் பெரும்பரிசை அளித்தாய். இவள் கைகொள்க!” என்றாள். அவன் அவள் கைகளைப்பற்றி “இச்சொற்கள் மெய்யாகுக! சந்திரகுலம் மண்ணில் எழுக! ஆம், அவ்வாறே ஆகுக!” என்றான்.

பரிமேலழகர் உரை

சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யார் - பிறர்பால் வௌவிய பொருளால் தாம் எய்தும் நிலையில்லாத இன்பத்தை விரும்பி, அவர் மாட்டு அறன் அல்லாத செயல்களைச் செய்யார்; மற்று இன்பம் வேண்டுபவர் - அறத்தான் வரும் நிலையுடைய இன்பத்தை காதலிப்பவர். ['பாவத்தான் வருதலின் அப்பொழுதே அழியும்' என்பார், 'சிற்றின்பம்' என்றார். 'மற்றையின்பம்' என்பது 'மற்றின்பம்' என நின்றது.].

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யார் - பிறர் பொருளைக் கவர்வதால் தாம் அடையும் நிலையில்லாத சிற்றளவான தீய இன்பத்தை விரும்பி அறனல்லாத செயல்களைச் செய்யார்; மற்றின்பம் வேண்டுபவர் - அறத்தால் வருவதும் நிலையானதும் பேரள வினதுமான வேறு நல்லின்பத்தை வேண்டும் அறிவுடையோர்.

இன்பத்தின் சிறுமை காலமும் அளவும் தீமையும் பற்றியது. மற்று வேறு. ஏகாரம் தேற்றம்.

மணக்குடவர் உரை

சிற்றின்பமாகிய பொருளை விரும்பி அறனல்லாதவற்றைச் செய்யார் பேரின்பமாகிய வீடுபேற்றைக் காமிப்பவர். இது வீடுபெற வேண்டுவார் செய்யாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

அறநெறியால் பெறும் இன்பத்தை விரும்புகின்றவர், நிலையில்லாத சிறிய இன்பத்தை விரும்பி அறம் அல்லாதவற்றைச் செய்யார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அறத்தால் வரும் நிலையான இன்பங்களை விரும்புவோர் நிலையில்லாத இன்பத்தை விரும்பிப் பிறர் பொருளைக் கவரும் அறம் இல்லாத செயல்களைச் செய்ய மாட்டார்.

மேலும் குகன் அருள்

இத் திருக்குறளுக்கு விளக்கமாக, சிதம்பரம் பச்சைக் கந்தையர் மடத்து சென்ன மல்லையார் பாடிய "சிவசிவ வெண்பா" என்னும் நூலில் வரும் ஒரு பாடல்.

வாசவனோர் ஆசைகொள வந்த பலனைஇந்தத்

தேசம்அறி யாதோ? சிவசிவா! - பேசுங்கால்

சிற்றின்பம் வெஃகி அறன் அல்ல செய்யாரே

மற்றின்பம் வேண்டு பவர்.

இதன் பொழிப்புரை ---

இந்திரன் ஒரு ஆசையை மனத்தில் கொள்ளவும், அதனால் வந்த பயனை இந்த உலகம் அறியுமே. சொல்லப்போனால், நிலையான இடப்த்தை விரும்புகின்றவர்கள், சிற்றின்பத்தை விரும்பி அறம் அல்லாத செய்களைச் செயமாட்டார்கள்.

கவுதம முனிவரின் மனைவி அகலிகை அழகில் சிறந்தவள். கற்புக்கரசி. அவளது அழகை வர்ணிக்காதவர்கள் யாருமில்லை. நாரதர் ஒருமுறை இந்திரனைக் கண்டபோது, அகலிகையின் அழகை அவனுக்கு எடுத்து உரைத்தார். அகலிகையை எப்படியாவது அடைய வேண்டும் என்று விரும்பினான் இந்திரன். பதிவிரதையான அகலிகையைச் சூழ்ச்சியின் மூலமே அடைய முடியும் என்று நினைத்து பூலோகத்துக்கு வந்தான்.

அதிகாலையில் ஆற்றில் நீராடி ஜபதபங்கள் செய்வது முனிவர்களுக்கு வழக்கம். இதைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம் எனக் கருதி, கவுதம முனிவரின் ஆசிரமம் முன்பு வந்து நடுஇரவில் சேவல் போல் கூவினான். அதிகாலைப் பொழுது  புலர்ந்து விட்டது என்றெண்ணிய கவுதம முனிவர் ஆற்றங்கரைக்குக் காலைக் கடன் கழிக்கச் சென்றார். அகலிகையும் உடன் எழுந்து தனது காலைப் பணிகளை செய்யத் தொடங்கினாள். அந் நேரத்தில் இந்திரன் கவுதம முனிவர் வேடத்தில் உள்ளே நுழைந்தான். ”ஆற்றங்கரைக்கு சென்று இவ்வளவு சீக்கிரம் திரும்பிவிட்டீர்களா?” என்று கேட்டாள்.. ”இல்லை, ஏதோ பறவையின் ஒலியை கேட்டு சேவல் என்று நினைத்து எழுந்துவிட்டேன். இன்னும் பொழுது புலரவில்லை. வா படுக்கலாம்"  என்று அருகில் அழைத்து இன்பம் கொண்டான்.

ஆற்றங்கரை சென்ற முனிவர் இருள் விடியாதது கண்டு, குழப்பம் அடைந்து, தன் ஞானப் பார்வையால் நடந்ததை அறிந்து, வீட்டுக்கு வந்து கதவை தட்டினார். திடுக்கிட்ட அகலிகை அருகில் இருந்த இந்திரனை பார்த்தாள். அகலிகை தலைவிரி கோலமாக முனிவரின் காலில் விழுந்து ”தவறு நேர்ந்துவிட்டது” என்று கதறினாள். இந்திரன் அஞ்சி, பூனை உரு எடுத்துப் போனான்.

இந்திரனை கோபமாக அழைத்தார் கவுதம முனிவர். "மாற்றான் மனைவியின் மீது மையல் கொண்டு செய்யத் தகாத காரியத்தைச் செய்ததால் உனது உடம்பெல்லாம் பெண் குறியாக மாறட்டும்” என்று சாபம் கொடுத்தார். அகலிகையை நோக்கி ”கட்டிய கணவனுக்கும் அயலானுக்கும் வித்தியாசம் தெரியாத நீ கல்லாக மாறுவாய்” என்று சாபமிட்டார். ”நான் தெரியாமல் செய்த பாவத்துக்கு விமோசனமே கிடையாதா” என்று கதறினாள் அகலிகை.  இராமபிரான் இவ்விடத்துக்கு வரும்போது அவர் திருப்பாதம் பட்டு விமோசனம் பெறுவாய்” என்று வெளியேறினார் கவுதம முனிவர்.

பெண்குறிகளோடு வெளியில் வர அசிங்கப்பட்டு மறைந்து வாழ்ந்தான் இந்திரன். தேவலோகத்தில் இருந்தவர்கள் எல்லோரும் இந்திரனுக்காக கவுதம முனிவரிடம் சென்று முறையிட்டனர். சாபத்தை திரும்ப பெற இயலாது. இந்திரன், தேவகுருவிடம் சென்று விநாயக பெருமானுடைய மந்திரத்தைக் கேட்டு உபதேசம் பெற்றான்.  இந்திரன் உடலில் இருந்த பெண்குறிகள் எல்லாம் கண்களாக மாறியது. அதனால்  அவனுக்கு ஆயிரம் கண்கள் ஏற்பட்டது. ஆயிரம் கண்ணான் என்று இந்திரனுக்குப் பெயர் உண்டானது.

பின்வரும் கம்பராமாயணப் பாடல்களைக் காண்க....

மா இரு விசும்பில் கங்கை மண் மிசை இழித்தோன் மைந்த!

மேயின உவகையோடு மின் என ஒதுங்கி நின்றாள்,

தீ வினை நயந்து செய்த தேவர் கோன் தனக்குச் செங்கண்

ஆயிரம் அளித்தோன் பன்னி, அகலிகை ஆகும், என்றான்

பொன்னை ஏர் சடையான் கூறக் கேட்டலும் பூமின், கேள்வன்,

என்னையே! என்னையே! இவ் உலகியல் இருந்த வண்ணம்;

முன்னை ஊழ் வினையினாலோ? நடுவு ஒன்று முடிந்தது உண்டோ?

‘அன்னையே அனையாட்கு இவ்வாறு அடுத்த ஆறு அருளுக ‘என்றான்.

அவ் உரை இராமன் கூற, அறிவனும் அவனை நோக்கிச்

செவ்வியோய்! கேட்டி, மேல் நாள் செறி சுடர்க் குலிசத்து அண்ணல்,

அவ்வியம் அவித்த சிந்தை முனிவனை அற்றம் நோக்கி,

நவ்வி போல் விழியினாள் தன் வனமுலை நணுகல் உற்றான்.

தையலாள் நயன வேலும் மன்மதன் சரமும் பாய,

உய்யலாம் உறுதி நாடி உழல்பவன், ஒரு நாள் உற்ற

மையலால் அறிவு நீங்கி, மா முனிக்கு அற்றம் செய்து,

பொய் இலா உள்ளத்தான் தன் உருவமே கொண்டு புக்கான்

புக்கு, அவேளாடும் காமப் புது மண மதுவின் தேறல்

ஒக்க உண்டு, இருத்தலோடும், உணர்ந்தனள்; உணர்ந்த பின்னும்

தக்கது அன்று என்ன ஓராள், தாழ்ந்தனள் இருப்பத், தாழா

முக்கணன் அனைய ஆற்றல் முனிவனும் முடுகி வந்தான்.

சரம் தரு சாபம் அல்லால் தடுப்பு அரும் சாபம் வல்ல

வரம் தரு முனிவன் எய்த வருதலும், வெருவி, மாயா

நிரந்தரம் உலகில் நிற்கும் நெடும் பழி பூண்டாள் நின்றாள்,

புரந்தரன் நடுங்கி ஆங்கு ஓர் பூசையாய்ப் போகல் உற்றான

தீ விழி சிந்த நோக்கிச், செய்ததை உணர்ந்து, செய்ய,

தூயவன், அவனை நின்கைச் சுடுசரம் அனைய சொல்லால்,

‘ஆயிரம் மாதர்க்கு உள்ள அறிகுறி உனக்கு உண்டாக‘ என்று

ஏயினன்; அவை எலாம் வந்து இயைந்தன இமைப்பின் முன்னம்.

எல்லையில் நாணம் எய்தி, யாவர்க்கும் நகை வந்து எய்தப்

புல்லிய பழியினோடும் புரந்தரன் போய பின்றை,

மெல்லியலாளை நோக்கி, விலை  மகள் அனைய நீயும்

கல் இயல் ஆதி என்றான்; கரும் கல் ஆய் மருங்கு வீழ்வாள்.

பிழைத்தது பொறுத்தல் என்றும் பெரியவர் கடனே என்பர்,

‘அழல் தரும் கடவுள் அன்னாய்! முடிவு இதற்கு அருளுக ‘என்னத்,

‘தழைத்து வண்டு இமிரும் தண் தார்த் தசரத ராமன் என்பான்

கழல் துகள் கதுவ, இந்தக் கல் உருத் தவிர்தி‘ என்றான்.

அந்த இந்திரனைக் கண்ட அமரர்கள், பிரமன் முன்னா

வந்து, கோதமனை வேண்ட, மற்று அவை தவிர்த்து, மாறாச்

சிந்தையின் முனிவு தீர்ந்து, சிறந்த ஆயிரம் கண் ஆக்கத்,

தம் தமது உலகு புக்கார்; தையலும் கிடந்தாள் கல்லாய்.

இவ் வண்ணம் நிகழ்ந்த வண்ணம், இனி இந்த உலகுக்கு எல்லாம்

உய் வண்ணம் அன்றி, மற்று ஓர் துயர் வண்ணம் உறுவது உண்டோ?

மை வண்ணத்து அரக்கி போரின் மழை வண்ணத்து அண்ணலே! உன்

கை வண்ணம் அங்குக் கண்டேன், கால் வண்ணம் இங்குக் கண்டேன்.

தீது இலா உதவி செய்த சேவடிக் கரிய செம்மல்,

கோது இலாக் குணத்தான் சொன்ன பொருள் எலாம் மனத்தில் கொண்டு,

‘மாதவன் அருள் உண்டாக வழிபடு, படர் உறாதே

போது நீ அன்னை ‘என்று பொன் அடி வணங்கிப் போனான்.

அருந்தவன் உறையுள் தன்னை அனையவர் அணுகலோடும்,

விருந்தினர் தம்மைக் காணா விம்மலால் வியந்த நெஞ்சன்,

பரிந்து எதிர் கொண்டு புக்குக் கடன் முறை பழுது உறாமல்

புரிந்த பின், காதி செம்மல், புனித மாதவனை நோக்கி.

‘அஞ்சன வண்ணத்தான் தன் அடித் துகள் கதுவா முன்னம்,

வஞ்சி போல் இடையாள் முன்னை வண்ணத்தள் ஆகி நின்றாள்;

நெஞ்சினால் பிழை இலாளை, நீ அழைத்திடுக‘ என்னக்,

கஞ்ச நாள் மலரோன் அன்ன முனிவனும் கருத்துள் கொண்டான்.

குணங்களால் உயர்ந்த வள்ளல், கோதமன் கமலத் தாள்கள்

வணங்கினன், வலம் கொண்டு ஏத்தி, மாசு அறு கற்பின் மிக்க

அணங்கினை அவன் கை ஈந்து, ஆண்டு அருந்தவனொடும் வாச

மணம் கிளர் சோலை நீங்கி, மணி மதில் கிடக்கை கண்டார்.

வாசவன் --- இந்திரன். ஆசை --- அகலிகைமேல் கொண்ட காதல்.

சான்றோர் சிற்றின்பத்தை விரும்பி, அறம் அல்லாத செயல்களைச் செய்யமாட்டார் என்பது பின்வரும் பாடலால் விளங்கும்....

சிற்றின்பம் சில்நீரது ஆயினும் அஃதுஉற்றார்

மற்றுஇன்பம் யாவையும் கைவிடுப - முற்றுந்தாம்

பேரின்ப மாக்கடல் ஆடுவார் வீழ்பவோ

பாரின்பப் பாழ்ங்கும்பி யில். 
---  நீதிநெறி விளக்கம்.

இதன் பதவுரை ---

சிற்றின்பம் சில் நீரது ஆயினும் --- சிற்றின்பம் சிறுமை உடையதாயினும், அது உற்றார் --- அவ்வின்பத்திற்கு ஆளானோர், மற்று இன்பம் யாவையும் கை விடுப --- மற்ற எல்லா இன்பங்களையும் கைவிடுவார்கள். பேரின்பம் மா கடல் --- பேரின்பம் என்னும் பெரிய கடலிலே முற்றும் ஆடுவார் தாம் ---எப்போதும் முழுகுபவர்கள்; பார் இன்பப் பாழ் கும்பியில்  வீழ்பவோ --- உலகவின்பமாகிய நரகத்தில் வீழ்வரோ? (வீழார்)

பேரின்பம் விரும்பினோர் சிற்றின்பத்தை விரும்பார்; சிற்றின்பம் விரும்பினோர் மற்ற இன்பம் எல்லாவற்றையும் கைவிடுவர் என்பது கருத்து.     

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

We should not get jealous and try to snatch others items for short term happiness because it is against Integrity/Dharma. Instead of focusing on short term happiness, one should focus on attaining long term happiness i.e greatness through consistent great work

Questions that I ask to the kid

What would one person avoid doing when he wants long term happiness/ greatness? 

How will jealousy or snatching thoughts affect you ?? 

இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால்

குறள் 153

இன்மையுள் இன்மை விருந்தொரால் வன்மையுள் 

வன்மை மடவார்ப் பொறை

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், பொறையுடைமை]

பொருள்

இன்மையுள் - வறுமையுள் எல்லாம் வறுமை யாதெனில்

இன்மை - இல்லாமை; வறுமை உடைமைக்குமறுதலை; அறுவகைவழக்கினுள்ஒன்று.

விருந்து -  புதியராய்வருபவரைஉணவளித்துப்போற்றுதல்; காண்க:விருந்தினன்; புதுமை; நூலுக்குரியஎண்வகைவனப்புகளுள்ஒன்று.

ஒரால் - நீங்குகை

வன்மையுள் - 

வன்மை - வலிமை; கடினம்; வன்சொல்; ஆற்றல்; வலாற்காரம்; சொல்அழுத்தம்; கோபம்; கருத்து; வல்லெழுத்து.

மடவார்ப் - மூடர்

பொறை -  பாரம், சுமை; கனம்; மலை; சிறுகுன்று; கல்; பூமி; பொறுமை; அடக்கம்; கருப்பம்; வலிமை.

முழுப்பொருள்

வறுமையுள் எல்லாம் மிகப் பெரிய வறுமை என்ன வென்றால்? வீட்டிற்கு வந்திருப்பவரை உபசரிக்காமல் இருப்பது. தனது வறுமையின் காரணமாகவோ அல்லது வேண்டுமென்ற வந்திருப்பவரை உபசரிக்காமல் இருப்பது.

அதேப்போல் வலிமையில் எல்லாம் வலிமை என்பது பொறுமை காப்பது. அதுவும் மூடத்தனமாக அறியாமல் செய்யும் பிழைகளை பொறுத்துக்கொள்வது. பிழைகள் செய்வது மனித இயல்பு. ஆதலால் அதனை பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும். ஆனால் எல்லா பிழைகளையும் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று இல்லை. அறியாமல் செய்த பிழைகளையே திருவள்ளுவர் மடவார் என்கிறார்.

நமது வீடுகளில் மற்றும் அலுவகங்கலில் பல பலர் தவறுகளை செய்கின்றனர்.அவர்களிடம் நாம் பொறுமை காக்கவில்லை என்றால் நமது நிம்மதி தொலைந்துவிடும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”உடைமையுள் இன்மை விருந்தோம்பல் ஓம்பா

மடமை” (குறள் 89)

பரிமேலழகர் உரை

இன்மையுள் இன்மை விருந்து ஒரால்-ஒருவனுக்கு வறுமையுள் வைத்து வறுமையாவது விருந்தினரை ஏற்றுக் கொள்ளாது நீக்குதல்; வன்மையுள் வன்மை மடவார்ப் பொறை-அதுபோல வன்மையுள் வைத்து வன்மையாவது அறிவின்மையான் மிகை செய்தாரைப் பொறுத்தல். [இஃது எடுத்துக்காட்டு உவமை. அறன் அல்லாத விருந்து ஒரால் பொருளுடைமை ஆகாதவாறுபோல, மடவார்ப் பொறையும் மென்மையாகாதே வன்மையாம் என்பது கருத்து.].

மணக்குடவர் உரை

வலிமையின்மையுள் வைத்து வலியின்மையாவது புதுமையை நீக்காமை: வலியுடைமையுள் வைத்து வலியுடைமையாவது அறியாதாரைப் பொறுத்தல். புதுமை யென்றது கேட்டறியாதது. நீக்காமை- பொறுமை.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

இன்மையுள் இன்மை விருந்து ஒரால் - ஒருவனுக்கு வறுமையுள் வறுமையாவது விருந்தினரை ஏற்றுக் கொள்ளாது விடுதல் ; வன்மையுள் வன்மை மடவார்ப் பொறை - அதுபோல வலிமையுள் வலிமையாவது அறிவிலார் செய்த மிகையைப் பொறுத்துக் கொள்ளுதல்.

இது ஓர் உவமியத்திற்கு வேறோர் உவமியத்தை உவமமாக்கிய எடுத்துக் காட்டுவமை. ஒரால்-ஒருவுதல். உவமியம் பொருள்.

மு.வரதராசனார் உரை

வறுமையுள் வறுமை, விருந்தினரைப் போற்றாமல் நீக்குதல்; வல்லமையுள் வல்லமை என்பது அறிவிலார் தீங்கு செய்தலைப் பொறுத்தலாகும்

சாலமன் பாப்பையா உரை

வறுமையுள் வறுமை, வந்த விருந்தினரை உபசரிக்காதது; வலிமையுள் வலிமை அற்றவரின் ஆத்திர மூட்டல்களைப் பொறுத்துக் கொள்வது.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: விருந்து ஒரால் இன்மையுள் இன்மை - விருந்தினரை விலக்குதல் வறுமையுள் வறுமை ; மடவார்ப் பொறை வன்மையுள் வன்மை - (மிகை செய்த) மடையரைப் பொறுத்தல் வலிமையுள் வலிமை.

அகலம்: மடவார் என்பது இரண்டாம் வேற்றுமைத் தொகை. மிகை செய்தற்குக் காரணம் மடமை என்பதைக் குறிக்கவே ‘மடவார்ப் பொறை’ என்றார். வன்மையுள் வன்மை அறிவுடைமை, ‘அறிவற்றங் காக்குங் கருவி’ என்றா ராகலின். இன்மையுள் இன்மை அறிவின்மை, ‘அறிவின்மை யின்மையு ளின்மை’ என்றாராகலின். ‘ஒப்பமுடித்தல்’ என்னும் உத்தியால் மடவார்ப் பொறைக்குக் காரணமாய அறிவுடைமையைக் கூறும் இக் குறளில் விருந்தொராலுக்குக் காரணமாய அறிவின்மையையும் கூறினார்.

கருத்து: அறிவில்லாதார் செய்த பிழைகளைப் பொறுத்தல் வேண்டும்.

காக்க பொருளா அடக்கத்தை

குறள் 122

காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம் 

அதனினூஉங் கில்லை உயிர்க்கு

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், அடக்கமுடைமை]

பொருள்

காக்க - காத்தல், பாதுகாத்தல், தடுத்தல்

பொருளா -  சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை. 

அடக்கத்தை - கீழ்ப்படிவு பணிவு 

ஆக்கம் - பொன், செல்வம், சேனை முன்னணி

அதனின் -  அதனை விட

ஊங்கு  - மிகுதி, சிறந்தது 

இல்லை - வேறொன்றும் இல்லை

உயிர்க்கு - இந்த உயிருக்கு, இந்த பிறவியிற்கு

முழுப்பொருள்
வாழ்வில் எவ்வளவு சிகரங்களுக்கு சென்றாலும் பணிவாக இருத்தல் வேண்டும். பணிவு தனை ஒரு செல்வமாக போற்றி காக்க வேண்டும். அப்படி காத்தால், அதுவே சிறந்த செல்வமாகும். பணிவை / அடக்கத்தை விட சிறந்த செல்வம் இவ்வுலகில் வேறு இல்லை மனிதருக்கு என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

திருவள்ளுவர் ஏன் பணிவு தனை ஒரு பொருளுக்கு / செல்வத்திற்கு உவமை படுத்த வேண்டும்? அதனை ஒரு பண்பிற்குக் கூட கூறி இருக்கலாம். ஆனால் கூறவில்லை. ஏன் என்றால் பணிவு உண்மையிலேயே ஒரு செல்வமாகும். உதாரணமாக ஒருவர் பணிவாக இல்லை என்றால் அவரிடம் மக்கள் சேர மாட்டார்கள். அதுவே பணிவாக இருந்தால் மக்கள் அவருடன் இணக்கமாக இருக்க விரும்புவர். பணிவாக இருந்தால் ஒருவரை சுற்றி இருக்கும் மக்கள் செல்வம் பெருகும். மக்கள் செல்வம் விலை மதிக்க முடியாத செல்வம். ஆதலால் தான் மகாத்மா காந்தி போன்றோரால் இந்திய சுதந்திர போராட்டத்தை வழி நடத்த முடிந்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - உயிர்கட்கு அடக்கத்தின் மிக்க செல்வம் இல்லை; அடக்கத்தைப் பொருளாகக் காக்க - ஆதலான் அவ்வடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு அழியாமல் காக்க. (உயிர் என்பது சாதியொருமை. அஃது ஈண்டு மக்கள் உயிர்மேல் நின்றது, அறிந்து அடங்கிப் பயன் கொள்வது அதுவே ஆகலின்.).

மணக்குடவர் உரை

ஒருவன் தனக்குப் பொருளாக அடக்கத்தை யுண்டாக்குக. அவனுயிர்க்கு ஆக்கம் அதனின் மேற்பட்டது பிறிதில்லை.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

அடக்கத்தைப் பொருளாக் காக்க -அடக்க முடைமையை ஒரு செல்வமாகப் பேணிக் காக்க; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - மக்கட்கு அதனினுஞ் சிறந்து ஆக்கந் தருவது வேறொன்று மில்லை.

உயிர் என்பது வகுப்பொருமை அது இங்கு மக்களுயிரைக் குறித்தது ; அடக்க முடைமையாகிய அறத்தை மேற்கொள்வது அதுவே யாகலின். அறிவற்றதும் பிறவிதொறும் நீங்குவதுமான உடம்பை இயக்குவதும் இன்ப துன்பங்களைத் துய்ப்பதும் உயிரேயாதலின், 'உயிர்க்கு' என்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

அடக்கத்தை உறுதிப் பொருளாகக் கொண்டு போற்றிக் ‌காக்க வேண்டும். அந்த அடக்கத்தைவிட மேம்பட்ட ஆக்கம் உயிர்க்கு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அடக்கத்தைச் செல்வமாக எண்ணிக் காக்க; அதைக் காட்டிலும் பெரிய செல்வம் வேறு இல்லை.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: அடக்கத்தை பொருளா(க) காக்க -(மக்கள்) அடக்கத்தை(க் காக்க வேண்டிய ஒரு) பொருளாகக் காக்கக் கடவர் ; உயிர்க்கு அதனின் ஊங்கு ஆக்கம் இல்லை - (மக்கள்) உயிர்க்கு அதனினும் மேற்பட்ட நன்மை இல்லை.

அகலம்: ஆக்கம் - செல்வம். அதனைத் தரும் நன்மையை ஆக்கம் என்றார். ‘மக்கள்’ என்னும் எழுவாய் வருவிக்கப்பட்டது.

கருத்து: ஒருவன் அடக்கத்தை விடாது காக்கக் கடவன்.