இடிப்பாரை இல்லாத ஏமரா மன்னன்

குறள் 448

இடிப்பாரை இல்லாத ஏமரா மன்னன்

கெடுப்பா ரிலானுங் கெடும்

[பொருட்பால், அரசியல், பெரியாரைத் துணைக்கோடல்]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

இடித்தல் - முழங்குதல்; இடியிடித்தல்; நோதல் தாக்கிப்படுதல்; மோதுதல் கோபித்தல் தூளாக்குதல்; தகர்த்தல் நசுக்குதல் தாக்குதல் முட்டுதல் கழறிச்சொல்லுதல்; கொல்லுதல் தோண்டுதல் கெடுத்தல்

இடிப்பாரை - தம்மை தக்க சமயத்தில் கண்டித்துச் சொல்லித் 

இல்லாத - தம்மைச் சூழ வைத்திராத, இல்லை

ஏமருதல் - திகைத்தல்; களிப்புறுதல்; காக்கப்படுதல்.

ஏமரா - காவலற்ற

மன்னன் - அரசன்; எப்பொருட்குமிறைவன்; கணவன்; தலைவன்; முப்பத்திரண்டுக்குமேல்நாற்பத்தெட்டுவயதுக்குட்பட்டஆடவன்; உத்தரட்டாதிநாள்.

கெடுப்பார் - கெடுப்பவர்கள்

இலானும் - இல்லை என்றாலும்

கெடும் - கெடுதல் - அழிதல்; பழுதாதல்; வறுமையடைதல்; ஒழுக்கங்கெடுதல்; உருவழித்தல்; தோற்றோடுதல்; விபத்து; தீங்கு; விகாரத்தால்எழுத்துக்கெடுதல்; வழிதவறிப்போதல்.

முழுப்பொருள்

ஒருவருக்கு அல்லது ஒரு மன்னருக்கு பெரியோர்கள் சான்றோர்கள் துணை மிக மிக அவசியம். இன்றியமையாதது. ஏனெனில் ஒரு மன்னரை சரியான பாதையில் வழிநடத்த வல்லவர்கள் அறிவிலும் அனுபவத்திலும் விவேகத்திலும் சிறந்து விளங்கும் பெரியோர்களே. சரியான பாதையில் வழிநடத்துவது மட்டும் அல்லாது இக்கட்டான் அல்லது இடர்பாடுகள் துன்பங்கள் சூழ்ந்துள்ள பொழுது நம்மை அதில் இருந்து வெளியே கொண்டுவர துணைப்புரிபவர்கள் அவர்கள் மட்டுமே. நாம் தவறு செய்தாலும் நம்மை கோபித்துக்கொண்டு ஒரு தட்டு தட்டி நம்மை நசுக்கி நம்மை முன்னே செலுத்துவர். சோம்பல், மறதிப் போன்ற பல தீய பழக்கங்களில் நாம் இருந்தால் நம்மை கண்டித்து நல்வழிப்படுத்துவர்.

ஒருவனை இடித்து நல்வழிப்படுத்தும் அத்தகைய பெரியோர் உடன் இல்லையென்றால் அவன் காவலற்ற ஒருவன்/மன்னவன். அத்தகைய காவலற்ற மன்னவனுக்கு கேடுகள், பகை இல்லையென்றாலும் அல்லது வேறு யாரும் துன்பம் கொடுக்காவிட்டாலும் அவனே/அம்மன்னவனே அழிந்துவிடுவான்/கெடுவான். ஏனெனில் தீயவற்றை பிறர் தான் செய்யவேண்டும் என்றில்லை தனக்கு தானே செய்துக்கொள்ளலாம் ஒருவர். மேலும் அவா, வெகுளி/சினம், மயக்கம் போன்றவை ஒருவனை தன்வசப்படுத்தி கெடுத்துவிடும்.

கம்பர் நிந்தனைப் படலத்தில், “

”கடிக்கும்வா ளரவும் கேட்கும் மந்திரம் களிக்கின் றோயை

அடுக்கும்ஈ தடாதென் றான்ற வேதுவோ டறிவு காட்டி

இடிக்குநர் இல்லை நீயே யெண்ணிய தெண்ணி யுன்னை

முடிக்கின்ற போது முன்னின் முடிவன்றி முடிவதுண்டோ” (கம்ப நிந்தனை 59) என்று கூறுகிறார்

கம்பர் கும்பகருணன்  படத்தில்,

”உளைவன வெனினும் மெய்ம்மை யுணர்ந்தவர் முற்றும் ஓர்ந்தார்

விளைவன சொன்ன போதும் கொள்கிலை விடுதல் கண்டாய்

கிளைதரு சுற்றம் வெற்றி கேண்மைநம் கல்வி செல்வம்

களைவரு தானை யோடும் கழிவது காண்டி யென்றான்” (கம்ப. கும்பகருணன் 33) என்று கூறுகிறார்

மேலும்: அஷோக் உரை

இடித்துரைத்தல் பற்றி எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் (பாமரர்களும் எழுத்தாளர்களும்)

ஒருபோதும் விமர்சனம் செய்யும் உரிமையை, இடித்துரைக்கும் தகைமையை எழுத்தாளன் விட்டுவிடலாகாது. அரசியல்வாதிகளின் மிரட்டல்களாலோ பாமரர்களின் கும்பல்தாக்குதல்களாலோ அவன் விமர்சனங்களை தவிர்ப்பான் என்றால் இலக்கியத்தை இழப்பான். வளையவேகூடாது என்று நான் சொல்ல வரவில்லை. எழுதுவதே எழுத்தாளனுக்கு முக்கியம், அதன்பொருட்டு அவன் வாழ்ந்தாகவேண்டும். ஆனால் தன் பணி என்ன என்பதைப்பற்றிய தெளிவு அவனிடம் இருக்கவேண்டும்.

இதன் மறுபக்கமாக ஒன்றைச் சொல்லவேண்டும். பாமரத்தனம் மீதான எழுத்தாளனின் ஒவ்வாமை என்பது ஒரு போதும் மக்கள் மீதான ஒவ்வாமை அல்ல. எளியோர் மீதான ஏளனம் அல்ல.  உயர்வுமனப்பான்மையோ திமிரோ அல்ல. பாமரரை விமர்சிக்கும்போதுகூட அது காழ்ப்போ கசப்போ அல்ல. அது இன்னும் மேலான அறிவுத்தளத்தில், ஆன்மிகத்தளத்தில் நின்றுகொண்டு செய்யப்படும் ஒருவகை இடித்துரைத்தலோ அறிவுறுத்தலோ மட்டுமே.

எழுத்தாளன் சமூகத்தில் ஒருவனாகவே இருக்கிறான். மக்களில் ஒரு துளிதான் அவனும். அந்த தன்னுணர்வு அவனுக்கு இருக்கும். தன் மக்கள் இன்னும் மேலான நிலையை அடையவேண்டும் என்னும் ஆதங்கமும் கனவுமே அவனை அவ்வண்ணம் ஒவ்வாமைகொள்ளவும் இடித்துரைக்கவும் செய்கிறது. மக்கள் மீதான ஒடுக்குமுறையும் சுரண்டலும் அநீதியும் அவனை கொதிக்கச் செய்கின்றன. அதன் விளைவாகவே அவன் தீவிரம்கொண்டு எழுதுகிறான்.

மக்களை வெறுப்பவனால் இலக்கியம் படைக்கமுடியாது. ஏனென்றால் இலக்கியத்துக்குத் தேவை நுண்மை. நுண்மைகள் எல்லாம் கூர்ந்த அவதானிப்பால்தான் அமையும். கூர்ந்த அவதானிப்பு பெரும் ஈடுபாட்டில் இருந்து எழுவது. மக்களை பெருவிருப்புடன் கூர்ந்து பார்த்துக்கொண்டே இருப்பவனால்தான் அவர்களை இலக்கியத்திற்குள் கொண்டு வர முடியும்.

பாமரர்கள் என்னும்போது எளியோர், வறியோர், அடையாளமற்றோரைக் குறிப்பிடவில்லை. பாமரத்தனம் என்பது செல்வந்தர்கள், செல்வாக்கானவர்கள், புகழ்பெற்றவர்களிடமும் நிறைந்துள்ளது. அறிவுக்கு , நுட்பங்களுக்கு, முழுமைநோக்குக்கு எதிரான அன்றாடப்பார்வை, உலகியல்பார்வை , தன்னலப்பார்வை மட்டுமே கொண்டவர்களையே பாமரர்கள் என்கிறோம். பாமரர்களின் மேல் எழுத்தாளன் வைக்கும் விமர்சனத்தை மக்கள்மேல் வைக்கும் விமர்சனமாக திரிப்பவன் ஏமாற்றுக்காரனாகிய அரசியல்வாதிதான்.

மக்கள் அனைவரும் பாமரர்கள் அல்ல. பிள்ளைகளைப் பெற்று உளம் கனிந்த அன்னை, நிலத்தை நுண்ணிதின் அறிந்த விவசாயி எல்லாம் பாமரர்கள் அல்ல. அவர்களைப்பற்றித்தான் எழுத்தாளன் எழுதுகிறான். ஏழாம் உலகம் நாவலின் ராமப்பன் ஓர் அரிய மனிதர். சான்றோன் என்ற பேருக்கு தகுதியானவர். அவரை எழுதுவது எழுத்தாளனின் கடமை. கெத்தேல் சாகிப், பாமரர் அல்ல. அத்தனை எத்தனை நூறு மானுடரை நான் எழுத்தில் காட்டியிருப்பேன். எளிமையான மக்கள் திரளில் இருந்து வருபவர்கள்தான் அவர்கள். அவர்கள் மக்கள் என்று நாம் சொல்லும் பெருந்திரளின் அறிவுத்திறன், அறம், கருணை, ஆன்மிகம் ஆகியவற்றின் உதாரணங்கள்.

.........

.........

மக்களில் உள்ள குறைகளை, சரிவுகளை சுட்டிக்காட்டுவதும் அதே பெரும் அன்பினால்தான். அந்த அன்பே அவர்களைப்பற்றி எழுதும் கலைஞனாக என்னை வைத்திருக்கிறது

-- ஜெ

பரிமேலழகர் உரை

இடிப்பாரை இல்லாத ஏமரா மன்னன் - சுழறுதற்கு உரியாரைத் தனக்குத் துணையாகக் கொள்ளாமையின் காவலற்ற அரசன், கெடுப்பார்இலானும் கெடும் - பகையாய்க் கெடுப்பார் இல்லையாயினும் தானே கெடும்.

('இல்லாத, ஏமரா' என்பன பெயரெச்ச அடுக்கு. கெடுப்பார் உளராவர் என்பது தோன்ற, 'இலானும்' என்றார். தானே கெடுதலாவது: பாகனில்லாத யானைபோல நெறியல்லா நெறிச் சென்று கெடுதல்.).

மணக்குடவர் உரை

கழறுவாரை யில்லாத காவலில்லாத அரசன் தன்னைப் பகைவராய் வந்து கெடுப்பார் இல்லையாயினும் தான் வேண்டியவாறொழுகிக் கெடும். இஃது உயிர்க்குக் கேடு வருமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

கடிந்து அறிவுரைக் கூறும் பெரியாரின் துணை இல்லாதக் காவலற்ற அரசன், தன்னைக் கெடுக்ககும் பகைவர் எவரும் இல்லாவிட்டாலும் கெடுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

தீயன கண்டபோது கடிந்து சொல்லும் துறைப் பெரியவரைத் துணையாகக் கொள்ளாத பாதுகாப்பு அற்ற அரசு, அதைக் கெடுப்பார் இல்லாமலேயே தானாகவே கெடும்.

Thirukkural - Management - Mentoring

Kural 448 is very strong on the relevance of a mentor who can monitor the other person's performance. Valluvar resorts to yet another simile here. If a king does not have someone who can mentor or monitor the king's activities, especially when the king goes wrong, the king will ruin himself soon. That act is similar to self-destruction. Even if there is no enemy to destroy the king, the king will destroy himself.

A King unguarded by trenchant counsel

Needs no foes to come to grief.

Every person must have someone to monitor, control and direct him. If there is no external control, there is a possibility for derailing, as it is human tendency to choose the path of least resistance.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

When  one (an individual / king) does not have a support system system of people (parents, family, friends, teachers, mentors, ministers, scholars, experts, specialists, advisors etc) who would inform us, caution us, (if required) get angry with us and scold us) about upcoming danger or current danger and advise, then the individual/king would get destroyed/destructed even if he doesn't have a betrayer with him.

Our mentors might scold us when we do wrong. But, if we don't have mentors in our lives, then no one can save us. Even if a betrayer is not with us, our own internal devils which were silent, will betray us and lead to destruction

Questions that I ask to the kid

What happens when you do not have mentors who can scold us?