அருள்வெஃகி ஆற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப்

குறள் 176
அருள்வெஃகி ஆற்றின்கண் நின்றான் பொருள்வெஃகிப்
பொல்லாத சூழக் கெடும்

[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், வெஃகாமை]

பொருள்

அருள் - சிவசக்தி; கருணை பொலிவு முதிர்ந்தமாதுளைமரம்; நல்வினை ஏவல்

வெஃகி - வெஃகு -  வெஃகல் - மிகுவிருப்பம்; பேராசை

வெஃகாமை - அவாவின்மை, வெறுப்பு, பிறர் பொருளைக் கவர்ந்துகொள்ள விரும்பாமை; 

ஆற்றின் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

ஆற்றின் - ஆறு - நதி; வழி பக்கம் சமயம் அறம் சூழச்சி; விதம் இயல்பு ஓர்எண்ணிக்கை; தலைக்கடை

கண்  - விழி; கண்ணோட்டம்; பீலிக்கண்; கணு; மரக்கணு; தொளை; மூங்கில்முரசடிக்குமிடம்; மூட்டுவாய்; பெருமை; இடம்; ஏழனுருபு; அறிவு; பற்றுக்கோடு; உடம்பு; அசை; உடலூக்கம்.

நின்றான் - நில் - nil   நில்லு V. v. i. (நின்றேன், நிற்பேன்) stand; 2. stay தங்கு; 3. be durable, last, persist in a course of conduct, persevere, நிலைநில்; 4. be retained or held, அடங்கு; 5. cease, be discontinued, stopped, suspended, ஒழி.

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

வெஃகிப் - வெஃகல் - மிகுவிருப்பம்; பேராசை

பொல்லாத  - தீமையான; கடுமையான.

சூழ - சூழ்தல்  - சுற்றியிருத்தல்; சுற்றிவருதல்; ஆராய்தல்; கருதுதல்; சதியாலோசனைசெய்தல்; தேர்ந்தெடுத்தல்; அறிதல்; பண்ணுதல்; எழுதுதல்; தாக்குதல்.

கெடும் - கெடும்; கேடும் விளைவிக்கும்

முழுப்பொருள்
தீவழியில் செல்லாமல் இருக்க ஐம்புலன்களையும் தடுப்பது இல்லறத்தானின் கடமையாகும். ஐம்புலனையும் கடப்பது துறவியின் கடமையாதும். இவற்றை முன்பு பார்த்தோம்.  அருள் என்பது துறவறத்தாரின் பண்பு. அன்பு என்பது இல்லறத்தாரின் பண்பு. அன்பென்பது தொடர்புடையவர் மாட்டுச் செய்யப்படுவது. அருளென்பது தொடர்பல்லாதவர் மாட்டுச் செய்யப்பதுவது. துறவி அப்படிப்பட்டவன். 

இக்குறள் இல்லறவியலில் வருவதால் அருள் என்பது அறம் என்ற பொருளையே குறிக்கும். துறவறத்தை (அல்லது துறவறத்தின் பலனை) அடைய இல்லறம் ஒரு வழி.  இல்லறத்தை செவ்வென நடத்தினால் எளிதாக துறவறத்திற்குள் செல்லறமுடியும். துறவறத்தில் அருளை நோக்கியே செல்லுவார்கள். 

அருளை விரும்பி அதாவது துறவறத்திற்கு நுழைய முனைபவன் (துறவறத்திற்கான தகுதியை வேண்டி) இல்லறத்தின் வழியே நிற்பவன் மற்றவர் பொருள்கள் மீது ஆசைப்பட்டு பொல்லாத செயல்களை செய்வான் என்றால் அவனுடைய நோக்கம் (அதாவது அருள்) கெடும். துறவறத்திற்கான பாதை தடை பெறும். துறவத்திற்கு அடுத்து வீடு. ஆதலால் தவறுகள் செய்து வீடுபேறினை இழக்க கூடாது. பிற பொருள் மீது ஆசைப்பட்டு தீய செயல்களை செய்யக்கூடாது. இல்லறம் கேட்டால் துறவறம் கெடும். இரண்டு அறமும் கெடும். ஆதலால் கவனம் தேவை என்கிறார் திருவள்ளுவர். 

சூழ்தல் என்றால் கருதுதல் அதாவது நினைத்தல். ஆதலால் பிறர் பொருள் மீது ஆசைப்பட நினைத்தாலே கேடு நமக்கு ஏற்படும். நினைப்பு தான் செயலின் வேர்.  வேர் கேட்டால் மரமும் கெடும். 

நாம் ஒரு  மிக பெரிய பயணத்தை செய்கிறோம். அதில் ஒன்று இப்பிறவி. இப்பிறவியின் நோக்கம் உயிர் வீடுபேறு (அல்லது சிலருக்கு கடவுள்) அடைவது. மனித பிறவி எடுத்தால் வீடுபேறின் இலக்கை அடைய நெருங்கி விட்டாய் என்று அர்த்தம். மனித பிறவி என்பது அருமை, அரிதானது. மனித பிறவியில் இன்பம் துன்பம் ஆகிய இரண்டையும் அனுபவத்துடன் பெறலாம். சொர்க்கத்தில் இன்பம் மட்டுமே. நரகத்தில் துன்பம் மட்டுமே. இன்பம் துன்பம் மாறி மாறி அடித்து ஞானத்தை உருவாக்குவது மனித பிறவியில் மட்டுமே. அதனால்தான் மாணிக்கவாசகர் சொன்னார் "புவனியில் போய் பிறவாமையில் நாள் நாம் போக்குகின்றோம் அவமே இந்தப் பூமி" அதாவது பூமியில் பிறந்த அடியார்களெல்லாம் சிவனால் ஆட்கொள்ள படுகிறார்கள், ஆனால், நாம் பூமியில் பிறக்காத காரணத்தால் வீணாக நாளை போக்குகின்றோம் என்று தேவர் வருந்துகின்றனர். ஆதலால் நாம் பெற்றுள்ள வாய்ப்பின் பெருமதியை நாம் உணரவேண்டும். வைக்கற்களை வைத்துக்கொண்டு அதன் பெருமதி தெரியவில்லையென்றால் அதனை குளத்தில் வீசும் பேதையராய் இருப்போம். மேலும் மாணிக்கவாசகர் சொன்னார் "புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப்" அதாவது பல உயிர் பிறவிகளை எடுத்து கடைசியாக மனிதப் பிறவி  கடவுள் அருகில் இருக்கிறோம். இந்த பிறவியை நாம் வீணாக்க கூடாது. இல்லறத்திற்கு அடுத்து துறவறம். துறவறத்திற்கு அடுத்து வீடு. ஆதலால் பிறர் பொருள் மீது ஆசைப்பட்டு அவ்வாய்ப்பை இழக்கக்கூடாது. புலன்களின் அலைக்கழிப்பாள் சின்ன சின்ன அற்பப் பொருள்களுக்கு  ஆசைப்பட்டு மேலான மெய்ப்பொருளை இழக்க கூடாது. 

மேற்கோள் காட்டப்பட்ட பாடல்கள் 
புவனியில் போய் பிறவாமையில் நாள் நாம்
போக்குகின்றோம் அவமே இந்தப் பூமி
சிவன் உய்யக் கொள்கின்றவாறென்று நோக்கி
திருப்பெருந்துறையுறைவாய் திருமாலாம்
அவன் விருப்பெய்தவும் மலரவன் ஆசைப்படவும்
நின்னலர்ந்த மெய்க்கருணையும் நீயும்
அவனியிற் புகுந்தெமை ஆட்கொள்ள வல்லாய்
ஆரமுதே! பள்ளி எழுந்தருளாயே!
- மாணிக்கவாசகர் 


(பொருள்: திருப்பெருந்துறையில் வசிக்கும் சிவனே! பூமியில் பிறந்த அடியார்களெல்லாம் சிவனால் ஆட்கொள்ள படுகிறார்கள். ஆனால், நாம் பூமியில் பிறக்காத காரணத்தால் வீணாக நாளை போக்குகின்றோம் என்று திருமாலும், அவனது உந்தித்தாமரையில் பிறந்த மலரவனான பிரம்மாவும் வருந்துகின்றனர். எனவே நீ, உண்மையான கருணையுடன் இந்த உலகிற்கு வந்து எங்களை ஆட்கொள்ள வல்லவனாய் இருக்கிறாய். எவருக்கும் கிடைக்காத அமுதமே! நீ பள்ளி எழுந்தருள்வாயாக!)

புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப்
பல்விருக மாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக்
கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய்
வல்லசுர ராகி முனிவராய்த் தேவராய்ச்
செல்லாஅ நின்றஇத் தாவர சங்கமத்துள்
எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்திளைத்தேன் எம்பெருமான்
மெய்யேயுன் பொன்னடிகள் கண்டின்று வீடுற்றேன்.
- மாணிக்கவாசகர் 

(எல்லா உயிர்ப்பொருள்களையும் தாவரப் பொருள் (அசையாப்பொருள்), சங்கமப்பொருள் (அசையும் பொருள்) என்ற இரு பகுதிகளாகப் பிரிக்கலாம். தாவர வகையுள் கல், புல், பூடு, மரம் என்னும் நான்கும், சங்கம வகையுள் புழு, பாம்பு, பறவை, பல்விருகம், மனிதர், அசுரர், முனிவர், பேய், கணங்கள், தேவர் என்னும் பத்தும் அடங்கும். கல்லுக்கும் உயிர் உண்டு என்பதை இக்காலத்தாரும் உடன்படுவர். ‘மிருகம்’ என்பது ‘விருகம்’ என மருவியது. உயிர், தாவரப் பொருளாயிருந்து அறிவு வளர்ச்சிக்கேற்பச் சங்கமப் பொருள்களில் தேவர் ஈறாக உயர்ந்து பிறவி எடுக்கிறது.

இனி, உயிர்களுக்கு நால்வகைத் தோற்றமும் எழுவகைப் பிறப்பும் நூல்களிற்கூறப்படும். முட்டையிற்பிறப்பன, வேர்வையிற்பிறப்பன, வித்திற்பிறப்பன, கருவிற்பிறப்பன என்பன நான்கு வகைத் தோற்றமாம்; இவை முறையே அண்டசம், சுவேதசம், உற்பிச்சம், சராயுசம் எனப்படும். தாவரம், நீர் வாழ்வன, ஊர்வன, பறவை, விலங்கு, மனிதர், தேவர் என்பன எழுவகைப் பிறப்பாம். இவற்றை,

"தோற்றியிடு மண்டசங்கள் சிவேதசங்கள் பாரிற் றுதைந்துவரு முற்பீசஞ் சராயுசங்க ணான்கின் ஊற்றமிகு தாவரங்கள் பத்தொன்ப தென்றும் ஊர்வபதி னைந்தமரர் பதினொன்றோ டுலவா

மாற்றருநீ ருறைவனநற் பறவைகணாற் காலி மன்னியிடும் பப்பத்து மானுடரோன் பதுமா ஏற்றியொரு தொகையதனி லியம்புவர்கள் யோனி எண்பத்து நான்குநூ றாயிரமென் றெடுத்தே."

(சிவப்பிரகாசம்)

என்பதனால் அறிக. உயிர்கள் இத்தனை வகைப் பிறப்புகளை எடுத்து உழல்கின்றன என்பதை விளக்க, "பிறந்து இளைத்தேன்," என்றார்.

இவற்றால் உயிர்களின் பிறப்பு வகைகள் கூறப்பட்டன.)

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

அருள் வெஃகி ஆற்றின் கண் நின்றான் - அருளாகிய அறத்தை விரும்பி அதற்கு வழியாகிய இல்லறத்தின்கண் நின்றவன்; பொருள் வெஃகிப் பொல்லாத சூழக் கெடும் - பிறர் பொருளை அவாவி அதனை வருவிக்கும் குற்ற நெறிகளை எண்ணக் கெடும். (இல்லற நெறியில் அறிவு முதிர்ந்துழி அல்லது துறக்கப் படாமையின், அதனைத் துறவறத்திற்கு 'ஆறு' என்றார். கெடுதல்: இரண்டு அறமும் சேர இழத்தல். 'சூழ்ந்த துணையானே கெடும்' எனவே, செய்தால் கெடுதல் சொல்லாமையே பெறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

அருளை விரும்பி யறனெறியிலே நின்றவனும் பொருளை விரும்பி அறனல்லாதவற்றைச் சூழக் கெடுவன், இஃது அருளுடையானுங் கெடுவனென்றது

மு.வரதராசனார் உரை

அருளை விரும்பி அறநெறியில் நின்றவன், பிறனுடைய பொருளை விரும்பிப் பொல்லாத குற்றங்களை எண்ணினால் கெடுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அருளை விரும்பிக் குடும்ப வாழ்வில் இருப்பவன், பிறர் பொருளுக்கு ஆசைப்பட்டுப் பொல்லாதது செய்தால், அவன் கெட்டுப் போவான்.