வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன்

குறள் 50

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வான்உறையும்
தெய்வத்துள் வைக்கப் படும்
[அறத்துப்பால், இல்லறவியல், இல்வாழ்க்கை]

(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

வையம் - பூமி; குதிரைஇழுக்கும்வண்டி; தேர்; ஊர்தி; கூடாரவண்டி; சிவிகை; எருது; உரோகிணிநாள்; விளக்கு; யாழ்.

வையத்துள் -  பூமி, உலகத்தில்

வாழ் - முறைமை

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாங்கு - vāngku   s. A dagger, பிச்சுவா. 2. [for.] A bench a seat, a board with legs, commonly வாங்குப்பலகை.

வாங்கு - வளைவு; அடி; வசவு; பிச்சுவா; கால்களுள்ளபலகையாசனம்

வாழ்வாங்கு  - முறைப்படி வாழ்வது; நெறி தவறாது

வாழ்பவன் - வாழ்கின்றவன்

வான் - வானம்; மூலப்பகுதி; மேகம்; மழை; அமிர்தம்; துறக்கம்; நன்மை; பெருமை; அழகு; வலிமை; நேர்மை; மரவகை; ஒருவினையெச்சவிகுதி

உறைதல் - தோய்தல்; தங்குதல்; வாழ்தல்; ஒழுகுதல்; இறுகுதல்; செறிதல்; உறுதியாதல்.

உறை - பெருமை; நீளம்; உயரம்; பொருள்; மருந்து; உணவு; வெண்கலம்; பெய்யுறை; ஆயுதவுறை; நீர்த்துளி; மழை; காரம்; போர்வை; உறுப்பு; இருப்பிடம்; பாலிடுபிரை; ஓர்இலக்கக்குறிப்பு; வாழ்நாள்; துன்பம்; கிணற்றின்அடியில்வைக்கும்மரவளையம்; பொன்; பாம்பின்நச்சுப்பை.

உறையும் - பெருமை, உயரம், நீளம்

தெய்வம் - கடவுள்; ஊழ்வினை; தெய்வத்தன்மை; எண்வகைமணத்துள்ஒன்றாகியதெய்வமணம்; தெய்வச்செயல்; ஆண்டு; புதுமை; தெய்வத்தன்மைஉள்ளது; மணம்.

உள் - உள்ளிடம்; உள்ளம்; மனம்; இடம்; மறை; மனவெழுச்சி; ஒருகுறிப்புவினைப்பகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; ஏழாமவேற்றுமைஉருபு; உள்ளான்என்னும்பறவை.

தெய்வத்துள்  - கடவுள்

வைத்தல் - இடுதல்; அளித்தல்; இருக்கச்செய்தல்; பள்ளிக்குஅனுப்புதல்; வேலைமுதலியவற்றில்அமர்த்துதல்; சேமித்தல்; பாதுகாத்தல்; தனியாகஒதுக்குதல்; சிறையிலிடுதல்; உடைத்தாயிருத்தல்; அமைதல்; வைப்பாட்டியாகக்கொள்ளுதல்; தயாரித்தல்; நடத்துதல்; மதித்துப்போற்றுதல்; வரையறுத்தல்; எடுத்துச்சொல்லுதல்; மனத்திற்கொள்ளுதல்; தியானித்தல்; உண்மைஎன்றுகொள்ளுதல்; நிலைமாறாதபடிசெய்தல்.

வைக்கப்படும் - வணங்கப்படும்

வைக்கப் படும்- கருதப் படும்

முழுப்பொருள்

ஒருவன் இல்லறத்தில் வாழ்ந்துக்கொண்டு இருக்கும் பொழுது அவனால் தெய்வீக நிலையை அடைய முடியுமா? முடியும் என்கிறார் திருவள்ளுவர். ஒருவர் இல்வாழ்கையில் வாழ்வதற்கான நெறிகளை கடைப்பற்றி நெறி தவறாது வாழ்ந்தால் அதுவே சிறப்பான வாழ்வு. அத்தகையவர்களை வான் உயரத்தில் இருக்கும் தெய்வங்களாக வைத்து வணங்க படுவர். தெய்வத்திற்கு நிகரான பெருமை அவர்களுக்கு கிடைக்கும்.

உதாரணமாக ஒரு குடும்பத்தில் ஒருவர் அக்குடும்பம் சிறக்க காரணம் பெற்றார் என்றால் அவர் அக்குடும்பத்தினால் பல ஆண்டுகாலம், பல வம்சங்களாக போற்றப்படுவார்.

அதுமட்டும் இன்றி வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்பது இந்திய மரபு. ஆகவே மூதாதையரும் முனிவரும் வீரரும் தெய்வங்களாவது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து வந்தது. ராமன் விவேகமும் புகழும் மிகுந்த மன்னன் என்றவகையில் தெய்வமாக ஆனது இயல்பானதே.

இதையே முன்பு குறளிலும் அழுத்தமாக கூறி இருப்பார் குறள் 47: இயல்பினான் இல்வாழ்க்கை வாழ்பவன் என்பான் முயல்வாருள் எல்லாம் தலை.

மேலும்: அஷோக் உரை

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் ”மகிழ்ச்சிக் கணக்கு” என்ற கட்டுரையில் வாழ்வது பற்றி இப்படி கூறுகிறார்.

கடமைகள் செய்யப்படவேண்டியவையே. ஆனால் மனிதன் வாழ்வது கடமைகளுக்காக அல்ல.  மகிழ்ச்சிகளுக்காக.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் உரை (வாழ்தலும் வள்ளுவமும் - சுட்டியை தட்டுக)

பிறவிப்பெருங்கடல் நீந்துவது பற்றி வள்ளுவர் சொல்வதன் பொருள் என்ன? சமண , இந்து மரபுகளின்படி இந்தப் பிறவியில் அறம் பொருள் இன்பம் ஆகியவற்றை அடைந்து நிறைவுறுபவர் வீடுபேறு அடைகிறார். வீடுபேறு என்பது மறுபிறவி என்னும் சுழலில் இருந்து விடுபடுவது. அதையே பிறவிப்பெருங்கடல் நீந்திக் கடத்தல் என்கிறார்.

அதாவது இங்கே அறம் நிறைந்து, அவ்வறம் செய்வதற்கான பொருள் அடைந்து, இன்பமும் நிறைந்து வாழ்ந்து செல்வதையே வள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார். அதுவே வீடுபேறு.

ஒருவர் வாழ்வின் இறுதியில் இவ்வாழ்வில் நிறைவுற்றேன் என அகத்தே உண்மையாக உணர்வார் என்றால் அவர் வீடுபேறு அடைகிறார். குறையுடன் உணர்கிறார் என்றால் அவர் விடுதலை அடையவில்லை.

அதற்கு வாழ்ந்து நிறைவது முக்கியம். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வார் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்று அதையே வள்ளுவர் சொல்கிறார்.

வள்ளுவர் வாழ்வைத் துறக்கச் சொல்லவில்லை. சிறக்க வாழும்படிச் சொல்கிறார். வாழாது செல்லச் சொல்லவில்லை. வாழ்ந்து நிறையவே அறிவுறுத்துகிறார்.

ஜெ

புராணமயமாதல் (எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்)

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் என்பது இந்திய மரபு. ஆகவே மூதாதையரும் முனிவரும் வீரரும் தெய்வங்களாவது தொடர்ந்து நிகழ்ந்து வந்தது. ராமன் விவேகமும் புகழும் மிகுந்த மன்னன் என்றவகையில் தெய்வமாக ஆனது இயல்பானதே.

மனிதர்களைக் கடவுள் போல ஆக்குவது ஒரு இந்திய மன அமைப்பு. அதற்கு ஆதாரமாக இருப்பவை மூன்று விழுமியங்கள். 1. மூத்தார் வழிபாடு 2. நீத்தார் வழிபாடு 3. குருவழிபாடு. ’வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தார் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கபப்டும் ‘ என்ற மரபுசார்ந்த நம்பிக்கை இந்த மன அமைப்புக்கு வழியமைக்கிறது.

ஒருவர் வயதுக்கு மூத்தவராகும்போது அவரை உயர்ந்த இடத்தில் நிறுவி நாம் வழிபட ஆரம்பிக்கிறோம். கணிசமானவர்கள் வயதானவர்கள் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக மதிக்கப்படுவதை, வழிபடப்படுவதை நம் சமூகத்தில் காணலாம். தாய் தந்தையரைக் கடவுளின் இடம் நோக்கி நகர்த்திக்கொண்டே இருப்பதும் நம் வழக்கம்.

நம்முடைய பழங்குடிப் பண்பாட்டுக்காலம் முதலே நீத்தார் கடவுள்களாக ஆவது உள்ளது. ஒருவர் இறந்துவிட்டால் அவர் தூய இருப்பாக ஆகிவிடுகிறார். பிரபஞ்ச பேரிருப்புடன் கலந்து அதன் பகுதியாக ஆகிவிடுகிறார். அதன்பின் அவரும் கடவுளே என்று நம் தொல்மரபு நம்புகிறது. ஆகவே நாம் இறந்தவர்களைத் தெய்வமாக்கிக்கொண்டே இருக்கிறோம். வீரத்தால் இறந்தவர்கள், தியாகத்தால் இறந்தவர்கள் தெய்வங்களாகிறார்கள். பேற்றில் இறந்த பெண்கள் தெய்வங்களாகிறார்கள். ஒருவருக்கு சமூகம் ஓர் அநீதி இழைத்துவிட்டால் அந்தக் குற்றவுணர்ச்சியால் அவர்கள் தெய்வமாக்கப்படுவதும் உண்டு

கடைசியாக, குரு தெய்வமாகிறார். வாழும்போதே அவரை வழிபட ஆரம்பிக்கிறோம். இறந்தபின் கடவுள் ஆக்குகிறோம். நம் மரபில் காவி உடுத்தி மறைந்த அனைவரையும் புதைத்துச் சமாதிகட்டி அதைக் கோயிலாக்கி குருபூஜை செய்து வழிபடுகிறோம்.

இந்த மூன்று விழுமியங்களும் இந்து,சமண, பௌத்த,சீக்கிய மதங்களில் ஆழமாக வேரூன்றி அடிக்கட்டுமானமாகவே ஆகிவிட்டவை. இந்த ஆதார மனநிலைக்குப் பல்லாயிரம் வருடத்துப் பழக்கம் இருக்கிறது. இம்மனநிலை நம் சமூகம் அடைந்த ஆன்மீகவல்லமையை, அறிவுத்தொகையை, கலைகளைச் சிதறாமல் அடுத்த தலைமுறைக்குக் கொண்டுவர உதவியிருக்கிறது. எத்தனை எதிர்மறைச்சூழலிலும் எதுவும் மறக்கப்படாமல் அடுத்த தலைமுறையைச் சென்றடைய தேவையாக இருந்திருக்கிறது இது
ஆகவே இன்று இதை மூடநம்பிக்கை என்றோ, அசட்டு உணர்ச்சி வெளிப்பாடு என்றோ புறந்தள்ளுவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. என்னைப்பொறுத்தவரை நான் என் குருநாதர்களாக அமைந்தவர்கள் மீது பெரும்பக்தி கொண்டவனே. அது என் எளிமையையும் என் தகுதியையும் ஒரே சமயம் எனக்குக் காட்டுகிறது.

ஆனால் நவீன அறிவுத்தளத்தில் செயல்படும் ஒருவர் கூடவே பாகுபடுத்திப்பார்க்கும் தன்மையும் ஆராய்ச்சிமனநிலையும் கொண்டிருக்கவேண்டும். அது முன்னோடிகளையும் குருநாதர்களையும் அவமதிப்பதோ சிறுமைசெய்வதோ அல்ல. அவர்களிடமிருந்து மிகச்சிறந்ததைப் பெற்றுக்கொள்ளவே அவர்களை நாம் ஆராய்கிறோம். அவர்களின் வெற்றிகள் மட்டும் முக்கியமல்ல, தோல்விகளும் நமக்கு முக்கியமே. அவர்களின் தெளிவு மட்டுமல்ல, கலக்கமும் நமக்கு முக்கியமே. அவர்களின் பலம் மட்டுமல்ல பலவீனமும் முக்கியமே. அவையெல்லாமே நமக்குப் பாடங்கள்.

ஆனால் மரபான மனநிலை நம் சமூகத்தில் ஆழ வேரூன்றிருப்பதனால் நம்மால் முன்னோடிகளையும் வழிகாட்டிகளையும் அப்படி ஆராய முடிவதில்லை. ஆராதகர்களும் பக்தர்களும் மனம் புண்படுகிறார்கள். நாம் இழிவுசெய்துவிட்டதாக எண்ணி கொந்தளிக்கிறார்கள். எனக்கு மீண்டும் மீண்டும் இந்த அனுபவம் உண்டு. ஏனென்றால் நான் யாரை என் ஆசிரியராக நினைக்கிறேனோ அவரையே மிக கூர்ந்து ஆராயவும் செய்கிறேன்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் (புகழ்- ஒரு கேள்வி) (சுட்டியை தட்டுக)

இன்று புகழ்வேண்டாதவர் என்றால் உலகியலில் பற்றற்றவர் என்று பொருள் வருகிறது.அது ஓர் உயர்ந்த பண்பாக கருதப்படுகிறது. ஒரு நற்செயலைச் செய்தபின் அதன் புகழை ஒருவர் நாடுவாரென்றால் அது செய்த நற்செயலுக்கு உலகியல் பிரதிபலனை தேடிச்செல்வதாகப் பொருள்படுகிறது.

ஆனால் சென்ற நிலவுடைமைச் சமூகத்தில் அப்படி அல்ல. புகழ் என்பது உருவாக்கப்படுவது அல்ல, தேடிவருவது. அன்றைய சூழலில் ஆன்றோரிடமும் மூதாதையரிடமும் சுற்றத்தோரிடமும் எளியோரிடமும் விண்ணுலகிலுள்ள தேவர்களிடமும் பெறப்படும் நற்பெயர்தான் புகழ். புகழால் எவருக்கும் உலகியல்நன்மை ஏதுமில்லை. அது முழுக்கமுழுக்க ஒரு ஆன்மிகச்செல்வம்தான். இன்று புண்ணியம் என்கிறோமே அதைப்போல.

அன்றைய விழுமியங்களின்படி இவ்வுலகில் ஈட்டவேண்டியது புகழ். மறுவுலகில் வீடுபேறு. இங்கு புகழை ஈட்டியவன் அங்கே வீடுபேறை அடைவான். வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வானுறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படுவான். உலகியல்புகழ் என்பது வீரம், கொடை, நோன்பு, கடமை, நெறிநிற்றல் ஆகியவற்றால் அடையப்படுவது.

புகழ் விரும்பப்பட்டதுபோலவே இழிபெயர் நரகத்திற்கு இணையாக அஞ்சப்பட்டது. வஞ்சினம் உரைப்பவர்கள் ‘என்னை புலவர் பாடாது ஒழிக’ என்று சொல்வதையும் நாம் பழைய பாடல்களில் பார்க்கிறோம். பெண்கொலைபுரிந்த நன்னன் என்பவனை புலவர் இழிபெயராக வரலாற்றில் நிறுத்திவிட்டதையும் காண்கிறோம்.

ஜெ

பரிமேலழகர் உரை

வாழ்வாங்கு வையத்துள் வாழ்பவன் - இல்லறத்தோடு கூடி வாழும் இயல்பினால் வையத்தின்கண் வாழ்பவன்; வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்- வையத்தானே எனினும் வானின்கண் உறையும் தேவருள் ஒருவனாக வைத்து நன்கு மதிக்கப்படும். பின் தேவனாய் அவ்வறப்பயன் நுகர்தல் ஒருதலையாகலின், 'தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்' என்றார். இதனான் இல்நிலையது மறுமைப்பயன் கூறப்பட்டது. இம்மைப் பயன் புகழ், அதனை இறுதிக்கண் கூறுப.(அதி.24.புகழ்).

மணக்குடவர் உரை

இல்வாழ்க்கை வாழும்படியிலே வாழுமவன் உலகத்திலே தேவருள் ஒருவனாக மதிக்கப்படுவன். இவன் எல்லாராலும் நன்கு மதிக்கப்படுவ னென்றவாறு.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் - இவ்வுலகத்தில் இல்லறத்து வாழும் முறைப்படி வாழ்கின்றவன்; வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் - இவ்வுலகத்தானேயாயினும் வானுலகிலுள்ள தேவருள் ஒருவனாக வைத்து மதிக்கப்படுவான்.

இல்லறவாழ்க்கையில் தூய்மையாக வாழ்பவன் மக்களுட் சிறந்தவனாக இருப்பனாதலாலும், இம்மையிற் செய்த நல்வினைப் பயனை மறுமையில் தேவனாகித் தேவருலகத்தில் நுகர்வான் என்னும் நம்பிக்கையினாலும், 'வானுறையுந் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும்' என்றார். தெய்வம் என்றது வகுப்பொருமை.

மு.வ உரை

உலகத்தில் வாழவேண்டிய அறநெறியில் நின்று வாழ்கிறவன், வானுலகத்தில் உள்ள தெய்வ முறையில் வைத்து மதிக்கப்படுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

மனைவியுடன் வாழும் வாழ்க்கையைச் சிறப்பாக வாழ்பவன், பூமியில் வாழ்ந்தாலும், வானத்துள் வாழும் தேவருள் ஒருவனாகவே மதிக்கப்படுவான்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை

பொருள்: வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன்-பூவுலகத்துள் (இல் வாழ்வான்) வாழ வேண்டிய படி வாழ்பவன், வான் உறையும் தெய்வத்துள் வைக்கப்படும் ‡ வானுலகத்தில் வாழும் தேவருள் (ஒருவனாக) மதிக்கப்படுவான்.

அகலம்: அவ்வாறு வாழ்பவன் இறந்த பின்னர் வானுலகத்தில் தேவனாய் வாழ்வன் என்று உரைப்பினும் அமையும், கொழுநனைப் பேணிய பெண்டிர் இறந்த பின்னர் வானுலகத்தில் பெருஞ்சிறப்புப் பெறுவர் என்று ஆசிரியர் அடுத்த அதிகாரத்திற் கூறுகின்றமையால்.

கருத்து: இல் வாழ்க்கையை ஒழுங்காக நடாத்துகின்றவன் தேவனாவான்.

குறளும் பொருளும் - பா.ராகவன் உரை

நெறி தவறாது வாழ்பவன் கடவுளருள் ஒருவனாகக் கருதப்படுவான்.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

Thiruvalluvar says that a person can live in this world and still attain'a Godly state. I.e he would be workshipped. How? When a person feels he has lived a fulfiled life.  To feel that one should do his dharma, earn money required for running the life/family and lead a happy life. If one is able to strike a good balance among dharma, money and happiness, he would feel fulfiled. Such a person can attain moksha. Hence, it is important to live the life and feel fulfiled. Such a person would be kept in the lines of God.

And if one sees our lives, we can see our ancestors, sages, warriors, kings are placed among Gods. 

For e.g., Lord Rama is the central character in epic Ramayana. He is worshipped as God because the character lives like that in that novel

Questions that I ask to the kid

Who would be kept among Gods? Why?

How to lead a fulfilled life? What the benefits? (major benefit is moksha)