மன்னுயிர் ஓம்பி அருளாள்வார்க்கு

குறள் 244
மன்னுயிர் ஓம்பி அருளாள்வார்க்கு இல்லென்ப
தன்னுயிர் அஞ்சும் வினை
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், அருளுடைமை]

பொருள்

மன் - ஓர்அசைநிலை; எதிர்காலங்காட்டும்இடைநிலை; ஒழியிசைக்குறிப்பு; பிறிதொன்றாகைக்குறிப்பு; மிகுதிக்குறிப்பு; ஆக்கக்குறிப்பு; கழிவுக்குறிப்பு; நிலைபேற்றுக்குறிப்பு; ஒருபெயர்விகுதி; அரசன்; வீரன்; தலைவன்; கணவன்; உத்தரட்டாதிநாள்; பெருமை; இழிவு; மந்திரம்; மணங்கு

உயிர் - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

மன்னுயிர் - நிலைபெற்றஉயிர்; விலங்குச்சாதி; மானிடச்சாதி; ஆன்மா.

ஓம்பி - ஓம்புதல் - காப்பாற்றுதல், பாதுகாத்தல், பேணுதல், வளர்த்தல்; தீங்குவாராமற்காத்தல்; போற்றுதல்; உபசரித்தல்; சீர்தூக்குதல்; பரிகரித்தல்; தவிர்த்தல்; விலக்கல்; நீக்குதல்; உண்டாக்குதல்.

அருள் - சிவசக்தி; கருணை பொலிவு முதிர்ந்தமாதுளைமரம்; நல்வினை ஏவல்

ஆள்வாற்கு  - āḷvār   n. ஆள்-. The Deity,as supreme ruler; ஸ்வாமி திருத்தீக்காலி ஆள்வார்கூத்தப் பெருமா னடிகளுக்கு (S.I.I. iii, 103).  ; அரசர்

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

என்ப - என்று சொல்லப் படுவன; என்று சொல்லுவர்; ஓர்அசைச்சொல்.

தன் - தான் என்னும் சொல் வேற்றுமையுருபை ஏற்குமிடத்துப் பெறும் திரிபு.

உயிர் - காற்று; உயிர்வளி; சீவன் ஆதன் ஓரறிவுயிர்முதலியஉயிரினம்; உயிரெழுத்து ஓசை ஒருநாழிகையில்4320-ல்ஒருகூறு; சன்மலக்கினம்

அஞ்சும் - அஞ்சுதல் -பயப்படுதல்.

வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

முழுப்பொருள்

இந்த உலகத்தில் உள்ள நிலைபெற்ற உயிர்களை (மனிதர்கள், விலங்குகள்) போற்றி பாதுகாத்து பேணுவோர்க்கு அருள் எனப்படும் நல்வினை ஆளும். ஆதலால் அத்தகையவர்க்கு தன்னுடைய உயிரை பற்றியோ தீயவினைகள் பற்றியோ அஞ்சவேண்டிய அவசியம் இல்லை/இராது. 

இக்குறளில் எனக்கு இரண்டு விஷயங்கள் தெளிவடைகின்றன. முதலாவது, பிறரை பேணுவதே மானிடரின் கடமை. அப்படி பேணினால்தான் அவருக்கு அருள்/நல்வினை. இரண்டாவது, அப்படிப் பிறரை பேணுவோர் தீவினைகளைப்பற்றி (அதாவது யாராவது நம்மை பற்றி கண்ணுப்போட்டுவிடுவார்களோ, சூனியம் வைத்து விடுவார்களோ, கெடுதல் செய்வார்களோ) அஞ்சவே வேண்டாம். 

நாம் நல்வினைகளை செய்தால் தீவினைகளை பற்றி அஞ்சவோ நினைக்கவோ வேண்டவே வேண்டாம்.

உயிர்களுக்கு நிலைபேறா என்னும் கேள்விக்கு, உலகில், உயிர்கள் என்பது ஒரு நிலையான தத்துவம் என்பதையே “மன்னுயிர்” என்ற சொல் காட்டுகிறது

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை

மன்உயிர் ஓம்பி அருள் ஆள்வாற்கு - நிலைபேறுடைய உயிர்களைப் பேணி அவற்றின்கண் அருளுடையன் ஆவானுக்கு, தன் உயிர் அஞ்சும் வினை இல் என்ப - தன் உயிர் அஞ்சுதற்கு ஏதுவாகிய தீவினைகள் உளவாகா என்று சொல்லுவர் அறிந்தோர். (உயிர்கள் எல்லாம் நித்தம் ஆகலின், 'மன் உயிர்' என்றார். அஞ்சுதல்- துன்பம் நோக்கி அஞ்சுதல். அன்ன அறத்தினோன் கொலை முதலிய பாவங்கள் செய்யான் எனவே மறுமைக்கண் நரகம் புகாமைக்கு ஏது கூறியவாறாயிற்று.).

மணக்குடவர் உரை

நிலைபெற்ற உயிரை ஓம்பி அருளை ஆள்வானுக்குத் தன்னுயிரஞ்ச வரும் வினை வருவ தில்லையென்று சொல்லுவார். இது தீமை வாராதென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

தன் உயிரின் பொருட்டு அஞ்சி வாழ்கின்ற தீவினை, உலகில் நிலைபெற்றுள்ள மற்ற உயிர்களைப் போற்றி அருளுடையவனாக இருப்பவனுக்கு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை

நிலைத்து வரும் உயிர்களைக் காத்து அவற்றின் மீது அருள் உள்ளவனுக்குத் தன் உயிரைப் பற்றிய பயம் வராது.