Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)

ஊதியம் என்பது ஒருவற்குப்

குறள் 797
ஊதியம் என்பது ஒருவற்குப் பேதையார்
கேண்மை ஒரீஇ விடல்
[பொருட்பால், நட்பியல், நட்பாராய்தல்]

பொருள்
ஊதியம் - இலாபம்; கல்வி; பயன்.

என்பது - என்றென்பது

ஒருவற்குப் - ஒரு மனிதனுக்கு

பேதை - அறிவிலி; பெண்; பாலைநிலப்பெண்; ஐந்துவயதுமுதல்ஏழுவயதுவரையுள்ளபருவத்துப்பெண்; வறிஞன்; அலி; கள்.

பேதையார் - அறிவில்லாதவர்கள்

பேதையார் - பேதை - அறிவிலி. (பிங்.)பிள்ளைமை விளம்பினாய் பேதை நீயெனா (கம்பரா. யுத்.மந்திரப். 72) - a simpleton, an ignorant man, அறிவிலான், தரித்திரன்

கேண்மை - கேள், நட்பு வினைதீயார் கேண்மை (நாலடி,172); கண்ணோட்டம்; உறவு.பழங்கேண்மை கண்டறியாதேன்போல் (கலித். 39, 39); வழக்கு. கிளைஞரி னெய்தாக்கேண்மையு முடைத்தே (நம்பியகப். 56).

ஒரீஇ -
ஓரீ - ஓரீற்றா - ஒருமுறையீன்ற பசு.

- மூன்றாம்உயிரெழத்து; பஞ்சபட்சிகளுள்ஆந்தையைக்குறிக்கும்எழுத்து; அண்மைச்சுட்டு; இருதிணைமுக்கூற்றுஒருமைவிகுதி; வினைமுதல்பொருள்விகுதி; செயப்படுபொருள்விகுதி; கருவிப்பொருள்விகுதி; எதிர்காலமுன்னிலைஒருமைவிகுதி; ஏவல்ஒருமைவிகுதி; வியங்கோள்விகுதி; வினையெச்சவிகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; பகுதிப்பொருள்விகுதி.

விடல் - விடு, முற்றும் நீங்குகை சமந்தமம் விடல்(கைவல். தத்துவ 9);  ஊற்றுகை (Pouring); குற்றம்.

விடல் - விடுதல் - நீங்குதல்; நீக்குதல்; விலக்குதல்; பிரித்தல்; கைவிடுதல்; போகவிடுதல்; அனுப்புதல்; பந்தம்விடுதல்; நிறுத்துதல்; ஒழித்துவிடுதல்; முடித்தல்; வெளிவிடுதல்; செலுத்துதல்; எறிதல்; சொரிதல்; கொடுத்தல்; சொல்லுதல்; வெளிப்படக்கூறுதல்; விவரமாகக்கூறுதல்; இசைவளித்தல்; காட்டித்தருதல்; வெளிப்படுத்துதல்; பிரிதல்; புதிர்விள்ளுதல்; கட்டுஅவிழ்தல்; மலர்தல்; உண்டாக்குதல்; மிகுதல்; தங்குதல்; தவிர்தல்; பிளந்திருத்தல்; பலம்குறைதல்; அறுபடுதல்; விலகுதல்; துணைவினை; விடுதலை.


முழுப்பொருள்
அறிவில்லாதவரிடம் (அறிவில்லாதார்களை பேதையென்பர்) நட்போ உறவோ கொள்வது தீங்கு விளைவிக்கும். அத்தகையவரிடம் தெரியாமல் கொண்ட உறவை உணர்ந்து அவர்களை விட்டு உடனடியாக விலக வேண்டும். உடனடியாக முடியாவிட்டாலும் விரைவாக (in a quick phased manner) விட்டு விட வேண்டும். அப்படி விட்டொழிப்பது தனக்கு தானே செய்துக்கொள்ளும் பெரும் நன்மையாகும் - பயன்விளைவிக்கும் என்கிறார் திருவள்ளுவர்.

அறிவில்லாதவர்களிடம் நட்புக்கொள்வதனால் வரும் (முதல்) தீமை என்றால் ; எனக்கு முதலில் தோன்றுவது - நேரம் வீண் விரையம்.

ஒப்புமை
“தீயவரொ டொன்றிய திறத்தரு நலத்தோர்
ஆயவரை யந்நிலை அறிந்தனர் துறந்தாங்கு” (கம்ப.வரைக்காட்சி.20)

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
அறிவின்றி அடுத்தவரின் துன்பம் தீர்க்கும்
அன்பின்றி வாழ்பவரின் நட்பு தன்னை
விரைவாக விட்டொழித்தல் பெரும் பேறேன்று
வியன் உலகப் பெரும் அறிஞர் வள்ளுவனார்
தெளிவாகச் சொல்லி நின்றார் மிக இனிது
தீதான அந்நட்பை விடுதல் என்றார்
பெறுவோம் அவ்வழியதனை வள்ளுவனார்
பேச்சொன்றே தமிழருக்கு மூச்சாய்  ஆகும்

ஊதியம் என்பது ஒருவற்கு பேதையார்
கேண்மை ஓரீஇ விடல்

பெரிதினிது பேதையர் கேண்மை பிரிவின் கண்
பீழை தருவதொன்றில்

பரிமேலழகர் உரை
ஒருவற்கு ஊதியம் என்பது - ஒருவனுக்குப் பேறு என்று சொல்லப்படுவது; பேதையார் கேண்மை ஓரீஇ விடல் - அறிவிலாரோடு நட்புக் கொண்டானாயின் அதனை ஒழிந்து அவரின் நீங்குதல். 

விளக்கம் 
நட்பு ஒழிந்தாலும், நீங்காக்கால் "வெறிகமழ் சந்தனமும் வேங்கையும் வே"§மாறுபோலத் தீங்கு வருதலின், 'விடல்' என்றும், நீங்கியவழித் தீங்கு ஒழிதலேயன்றி இருமையின்பத்திற்கு உரிமை எய்தலும் உடைமையின் அதனை 'ஊதியம்' என்றும் கூறினார். விளக்கம் (நாலடி. 180) தீங்குவருதலின் 'விடல்' என்றும் நீங்கியவழித் தீங்கொழிதலேயன்றி இருமை இன்பத்திற்கு உரிமை எய்தலும் உடைமையின், அதனை 'ஊதியம்' என்றும் கூறினார்.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
ஒருவற்கு ஊதியம் என்பது-ஒருவனுக்கு வரவுப்பேறு என்று சொல்லப்படுவது; பேதையார் கேண்மை ஒரீஇவிடல்- அறிவிலாதாரோடு தெரியாமற் செய்துகொண்ட நட்பைவிட்டுவிட்டு, அவரிடத்தினின்று நீங்கிக்கொள்ளுதலாம்.

அறிவிலாதார் தொடர்பு தீங்கே விளைத்தலால் ஒரிஇ என்றும்; அவர் தொடர்பை விட்டவிடத்தும் அருகிலிருந்தால், மூங்கிலைச் சார்ந்த சந்தனமரமும் வேதல்போலப் பின்னுந் தீங்குவருதலால் 'விடல்' என்றும்; அவரைவிட்டு நீங்கியபின் தீங்கொழிதலோடு இருமை யின்பத்திற்கும் வழியேற்படுதலால் அதனைப் 'பேறு' என்றும்; கூறினார். 'ஒரீஇ' இன்னிசை யளபெடை.

மணக்குடவர் உரை
ஒருவனுக்கு இலாபமென்று சொல்லப்படுவது அறிவில்லாதாரோடு நட்பாகுதலை நீங்கி விடுதல். இது பேதையார் நட்பைத் தவிர்கவென்றது. 

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவனுக்கு ஊதியம் என்று சொல்லப்படுவது, அறிவில்லாதவறுடன் செய்து கொண்ட நட்பிலிருந்து நீங்கி அவரைக் கைவிடுதலாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
அறிவில்லாதவரோடு கொண்ட நட்பை விட்டு விடுவது, ஒருவனுக்கு இலாபம்.

அறஞ்சாரா நல்குரவு ஈன்றதா

குறள் 1047
அறஞ்சாரா நல்குரவு ஈன்றதா யானும்
பிறன்போல நோக்கப் படும்.
[பொருட்பால், குடியியல், நல்குரவு]

பொருள்
அறம் தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்

சார்தல் சென்றடைதல்; புகலடைதல்; அடுத்தல்; பொருந்தியிருத்தல்; கலத்தல்; உறவுகொள்ளுதல்; ஒத்தல்; சாய்தல்.

அறஞ்சாரா - அறம் சாராமல் - அறத்தோடு பொருந்தாத

நல்குரவு -நல்கூர் - வறுமை; வறுமையை ஒருவன் உடைவான் என்றால்

ஈனுதல் - கருவுயிர்த்தல்; உண்டாக்குதல் குலைவிடுதல்; தருதல்

ஈட்டுதல் - கூட்டுதல்; சம்பாதித்தல்

ஆயினும் - ஆனாலும்; ஆவது உம்மைப் பொருளில் வரும் எண்ணிடைச் சொல்.

ஈன்றதா யானும் - தன்னை வயிற்றில் ஈன்ற தாயாக ஆனாலும்

பிறன் - மற்றையான்; அயலான்; மனம்வேறுபட்டவன்; பகைஞன்.

போல - போல் - ஓர்உவமவுருபு; பொய்; ஓர்அசைச்சொல்; உள்ளீடில்லாதது; பதர்; மூங்கில்; வெற்றி; படை; வாள்.

பிறன்போல - பிறர்களை / அன்னியர் / அயலார் / மற்றவர்கள் / உறவு அல்லாத முன் பின் தெரியாத மூன்றாம் மனிதர்களை போல

நோக்குதல்பார்த்தல்; கருதுதல்; கவனித்தல்; திருத்துதல்; பாதுகாத்தல்; அருளுதல்; ஒத்தல்; ஒப்பிட்டுப்பார்த்தல்; படித்தல்; விரும்புதல்; கண்காணித்தல்.

நோக்கப் படும் - பார்க்க படுவார் / கருதப் படுவர்

முழுப்பொருள்
அறத்துடன் பொருந்தாமல் (அநியாய வழியில் சென்று) ஒருவன் வறுமையில் வாழ்வான் என்றால் அவனை பெற்ற தாயானாலும் அவனை அன்னியராய் தான் கருதுவார். 

ஓர் அன்னையால் தன் குழந்தையின் பசியை பொறுத்துக்கொள்ள முடியாது. அவள் உடனே அக்குழந்தைக்கு உணவுக்கு ஏற்பாடு செய்வாள். ஆனால் அப்பெற்ற அன்னையே ஒருவனை அன்னியராய் கருதுவார் என்றால் அதைவிட தண்டனை வேறேதுமில்லை. 

(ஆனால், ஒருவன் அற வழியில் சென்று ஊருக்கு தருமம் செய்து செய்து வறுமையில் செல்வான் என்றால், அத்தாய் அவனை கண்டு நிறைவுற்று என் மகன் என் மகன் என்று மனம் நிறைவாள்)

ஒப்புமை
“இலாஅ அர்க் கில்லை தமர்” (நாலடி 283)
“வாழாதார்க் கில்லை தமர்” (நாலடி 290)

“பெண்டிர் மதியார் பெருங்கிளை தானது
கொண்ட விரகர் குறிப்பினின் அஃகுப
வெண்டறை நின்று வெறுக்கை இலராயின்
மண்டினர் போவர்தம் மக்களும் ஒட்டார்” (வளையாபதி)

“சுற்றமும் துணையும் மனைவாழ்க் கையும்
அற்ற போதணை யாரவர்” (அப்பர்.காட்டுப்பள்ளி.5)


குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
              உழைப்பாலும்  உண்மையாலும்  பணம்  படைத்து
                        உயர்ந்ததொரு  நற்குடும்பம்  வழி வழியாய்ச்
              சிறப்பாக  வாழ்ந்திடுவோர்  ஊருக்கெல்லாம
                        செய்வதிலே மனம்  நிறைந்து  வாழ்ந்திருப்போர்
              பொறுப்பாக  வாழ்ந்தவர்கள்  பிள்ளைகளும்
                        பொறுப்புணரச் செல்வத்தைப்  பிரித்தளித்தார்
              சிறப்பான  பிள்ளைகளில்  ஒருவர்  மட்டும்
                        செல்வமெல்லாம்  இழந்திட்டார்  ஆண்டு  ஒன்றில்


              வரப்  போகக் கூட  அந்தப்  பிள்ளை  தனக்கு
                        வழி  செய்தார் இல்லை அன்பாய்ப் பெற்ற  தாயார்
              கரம்  நீட்டி  ஊரினிலே  பிச்சையேற்று
                        கவலையிலே  வாழ்கின்றார் என்ற போதும்
              தரம்  இழந்து  அழிகின்ற  பிள்ளை  தன்னை
                        தன்  மகனாய்ப்  பார்க்கவில்லை  ஈன்ற  அன்னை
              வரம்  தந்த  வாழ்வதனில  அந்தப் பிள்ளை
                        வறுமையினைப்  பெற்ற  வழி  உணர்ந்த  அன்னை

              ஊரார்  போய்  அவருக்காய்  அன்னையிடம்
                        உதவி  கேட்டு நிற்கையிலே  அன்னை சொன்னார்
              பேரான  பேர்  பெற்ற    குடும்பம்  தன்னில்  பிறந்தானே
                        பெயரழிக்கும்  வழியிலெல்லாம
              ஊர்  ஊராய்ச்  சூதாடி  பெண்கள்  வாழ்வை
                        ஒழித்தவரை  அழித்தங்கு   வறுமை கொண்டான்
              சீராக  வாழ்ந்தங்கு  ஏழையரை  சீர்  படுத்தி
                        அதனாலா  வறுமை  கொண்டான்

              ஊரெங்கும்  குளக்கரைகள்  வெட்டினானா
                        உயர்  கல்விச்  சாலைகளைக்  கட்டினானா
              தேரோடும்  தெருக்களையைச்  சரி   செய்தானா
                        தெய்வ  வழி பாடுகளில்  அழிந்தொழிந்தானா
              சீரான  அறமற்ற  வழிகளிலே   தன்
                        செல்வமெல்லாம்  அழித்தான்  என்  மகனேயில்லை
              நேரான  வழிகளிலே  அழித்திருந்தால்
                        நெஞ்சமெல்லாம்  நிறைந்திருப்பேன் என்றாள்  அன்னை

             அறஞ் சார்ந்த  வழிகளிலே  வறுமை  வந்தால்
                        அன்னை  மனம்  பூரிக்கும் அதனை விட்டு
             புறம் போகி   தவறுகளால்  செல்வமெல்லாம்
                        போக்கி நின்றால்  மகன்  என்று சொல்லுதற்கே
             விரும்பாளாம்  அன்னையவள்  அவனைக் கண்டால்
                        வேறெவரோ  போல்  விலகி  விரைந்திடுவாளாம்
             தரும்  கருத்தைக்  குறுங் கருத்தாய்த்  தந்து  நின்றார்
                        தமிழ்த்  தாயின்  தலை மகனாம்  வள்ளுவரும்

பரிமேலழகர் உரை
அறம் சாரா நல்குரவு - அறத்தோடு இயைபில்லாத நல்குரவு உடையான்; ஈன்ற தாயானும் பிறன் போல நோக்கப்படும் - தன்னை ஈன்ற தாயானும் பிறனைக் கருதுமாறு போலக் கருதி நோக்கப்படும்.

விளக்கம் 
(அறத்தோடு கூடாமை - காரண காரியங்களுள் ஒன்றானும் இயையாமை. நல்குரவு - ஆகுபெயர். சிறப்பு உம்மை, அவளது இயற்கையன்புடைமை விளக்கி நின்றது. கொள்வதின்றாதலேயன்றிக் கொடுப்பது உண்டாதலும் உடைமையின், அது நோக்கிச் சுற்றத்தார் யாவரும் துறப்பர் என்பதாம்.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
அறம் சாரா நல்குரவு-அறத்தோடு பொருந்தாத வறுமையை யுடையவன்; ஈன்ற தாயானும் பிறன்போல நோக்கப் படும்-தன்னைப் பெற்று வளர்த்த தாயாலும் அயலான்போல புறக்கணிக்கப்படுவான்.

அறஞ்சாராமை யாவது, முற்பிறப்பில் அறஞ்செய்யாமையால் கரணியத் தொடர்பும் , இப்பிறப்பில் அறஞ்செய்ய முடியாமையால் கருமியத் தொடர்பும் இன்மை. ’நல்குரவு’ ஆகு பொருளது. உயர்வு சிறப்பும்மை பெற்றதாயின் இயற்கையான அன்புச் சிறப்பைக் காட்டி நின்றது. கொள்வதொன்று மின்மையோடு கொடுக்கவும் நேர்தல் பற்றி, வறியவனை உறவினரெல்லாரும் துறப்பர் என்பதாம்.

மு.வரதராசனார் உரை
அறத்தோடு பொருந்தாத வறுமை ஒருவனைச் சேர்ந்தால் பெற்றத் தாயாலும் அவன் அயலானைப் போல் புறக்கணித்துப் பார்க்கப்படுவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
நியாயமான காரணங்கள் இல்லாத இல்லாமை ஒருவனுக்கு இருந்தால், பெற்ற தாய் கூட அவனை அந்நியனாகவே பார்ப்பாள்.

சலத்தால் பொருள்செய்தே

குறள் 660
சலத்தால் பொருள்செய்தே மார்த்தல் பசுமண்
கலத்துள்நீர் பெய்திரீஇயற்று.
[பொருட்பால், அமைச்சியல், வினைத்தூய்மை]

பொருள்
சலம் - அசைவு; நீர்; சீழ்நீர்; மூத்திரம்; நடுக்கம்; அசையும்அம்புக்குறி; இயங்குதிணை; சுழற்சி; தணியாக்கோபம்; கோபம்; பொய்ம்மை; வஞ்சனை; பட்சபாதம்; தீச்செயல்; மாறுபாடு; போட்டி; முள்ளம்பன்றியின்முள்இலாமிச்சை; பிடிவாதம்.

சலத்தால் - அறம் வழியில் அல்லாத வழியில்

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

பொருள்செய்-தல் - poruḷ-cey-   v. id. +.tr. 1. To treat with regard, esteem highly;மதித்தல். நான் உன்னைப் பொருள் செய்யேன். 2.To comment on, explain; உரையிடுதல். Colloq.--intr. To acquire wealth; திரவியந் தேடுதல்.பொருள் செய்வார்க்கு மஃதிடம் (சீவக. 77).

பொருள்செய்து - பொருள் உருவாக்கிய / செல்வம் ஈட்டிய

ஏமார்-த்தல் - ēmār-   v. tr. id. + ஆர்²-.To strengthen, establish firmly, make secure;பலப்படுத்துதல். சலத்தாற் பொருள்செய் தேமார்த்தல்(குறள், 660).  

ஏமார்த்தல் - பலப்படுத்துதல்

ஏமார்-தல் - ēmār-   v. intr. ஏமம் + ஆர்¹-To be confused, bewildered; மனங்கலங்குதல்.ஏமார்ந் தனமெனச் சென்றுநா மறியின் (நற். 49).  

பசு - pacu   (with incremental `ம்' etc.) adj. from பசுமை, which see.

மண் - நிலவுலகம்; நீராடுங்கால்பூசிக்கொள்ளும்பத்துவகைமண்; பூமி; புழுதி; காண்க:திருமண்; தரை; அணு; சுண்ணச்சாந்து; மத்தளம் முதலியவற்றில் பூசும் மார்ச்சனை; மணை; வயல்; கழுவுகை; ஒப்பனை; மாட்சிமை.

பசுமண்  - பச்சை மண்
பசுமண் கலம் உள் - பச்சை மண்ணினால் செய்த மண்பாண்டத்தில் உள்ளே

நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை

பெய்தல் - pey-   1 v. [M. peyyuga.] intr.& tr. To rain, fall, as dew or hail; மேனின்றுபொழிதல். பெய்யெனப் பெய்யு மழை (குறள், 55).--tr. 1. To pour down, pour into; வார்த்தல்.பாணர் மண்டை நிறையப் பெய்ம்மார் (புறநா. 115). 2.To put, place, lay, put into, serve up, as foodin a dish; கலமுதலியவற்றில் இடுதல். உலைப்பெய்தடுவது போலுந் துயர் (நாலடி, 114). 3. To throwout, throw aside; எறிந்து போகடுதல். பார்த்துழிப்பெய்யிலென் (நாலடி, 26). 4. To insert, interpol-ate, as in a text; இடைச்செருகுதல். 5. To give,confer; கொடுத்தல். உயிர்க்கு . . . வீடுபே றாக்கம் பெய்தானை (தேவா. 975, 7). 6. To make;to settle, appoint; அமைத்தல். பிரான் பெய்த காவுகண்டீர் . . . மூவுலகே (திவ். திருவாய். 6, 3, 5). 7.To spread; பரப்புதல். தருமணல் தாழப் பெய்து(கலித். 114). 8. To discharge; புகவிடுதல். கருந்தலை யடுக்கலி னணைகள் . . . . பெருங்கடலிடைப்பெய்து (கம்பரா. கும்ப. 248). 9. To write, draw;எழுதுதல். பெய்கரும் பீர்க்கவும் வல்லன் (கலித்.143). 10. To put on, as harness; to

நீர் பெய்து - நீர் ஊற்றி 


இர் - முன்னிலைப்பன்மை விகுதி; படர்க்கைப்பன்மை விகுதி; கேளிர் பெண்டிர்.

இயற்று - இயற்றுதல் - செய்தல்; நடத்துதல் சம்பாதித்தல் தோற்றுவித்தல் நூல்செய்தல்.

இரீஇயற்று - வைத்தது போல் ஆகும்.

முழுப்பொருள்
ஒருவர் அறவழியில் அல்லாது பொருள் ஈட்டி, பின்பு அதனை அனுபவிக்க அதனை சேர்த்து வைக்கிறேன் என்று பாதுகாத்து வைப்பர். தங்கள் சொத்து மதிப்பினை பலப்படுத்துகிறேன் என்று செய்வர். சொத்து சேர்பதில் மகிழ்ச்சியடைவர். ஆனால் அப்படி பொருள் ஈட்டி சேமிப்பது பசுமண்ணால் செய்த மண் பானையில் (பொதுவாக மண் பானையை சுடுவர். பின்பு மண் பாணை கனமாக இருக்கும். ஆனால் அதை பசு மண் என்று சொல்ல மாட்டார்) நீரை ஊற்றி சேமிப்பதற்கு ஈடாகும். ஏனெனில் பசுமண் பானையில் நீர் ஊற்றினால் மண் கரைந்து நீரும் ஒழுகிவிடும். இரண்டுமே நிலைக்காது. மகிழ்ச்சியும் நிலைக்காது பொருளும் நிலைக்காது.

சுட்டமண் கலயமே நீரை சேகரிக்கவல்லது என்பது சுட்டும் பொருளாக இருந்து, சுடுவது, நேர்மையான வழியிலே உழைப்பதையும், கடினப் பாதையை உணர்த்துவதையும் குறிப்பதைப் புரிந்து கொள்ளவேண்டும்

ஒப்புமை
”ஈர்மண் செய்கை நீர்படு பசுங்கலம்
பெருமழைப் பெயற்கேற் றாங்கு” (நற் 308:9-10)

“பெயனீர்க் கேற்ற பசுங்கலம் போல” (குறுந். 29:2)
“எழிலையாழ் செய்கைப் பசுங்கலன் விசும்பின்
இன்றுளி படநனைந் துருகி” (திருவிசைப்பா, கருவூர். திருவிடைமரு.7)

மேலும் - அஷோக்

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
சூதாலே அனைவரையும் ஏய்த்து ஏய்த்து
சொந்தங்கள் பந்தங்கள் தம்மை ஒய்த்து
தோதாக கொள்ளைகளால் பணத்தைச் சேர்த்து
துடிக்க வைத்து அனைவரையும் துவள வைத்து
மேதாவி போல் வாழ நினைப்பவரே
மேன்மையற்ற அறம் துறந்த அந்தச் செல்வம்
ஏதாகும் பச்சைமண் கலத்துள் விட்ட
ஏரியதன் நீராகும் இரண்டும் போகும்

குறட் கருத்து  2 (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
ஏய்ப்பதையே தொழிலாகக் கொண்டு வாழ்ந்து
எத்தனையோ கோடிகளைச சேர்த்து வைப்பார்
வாய்ப்பதெல்லாம் தமக்கென்று வளைத்திடுவார்
வகை வகையாய்ச சேர்த்திடுவார் உணர மாட்டார்
போய் அதனை மறைத்து வைத்தல் பச்சை மண்ணில்
பொதிந்து வைத்த பாத்திரத்தில் தண்ணீர் தன்னை
ஊற்றி வைத்தல் போலாகும் ஒழுகிப் போகும்
உதவாது உதவாது உணர்வீர் நீரே

பரிமேலழகர் உரை
சலத்தால் பொருள் செய்து ஏமார்த்தல் - அமைச்சன் தீய வினைகளாற் பொருள் படைத்து, அதனால் அரசனுக்கு ஏமஞ்செய்தல்; பசுமட்கலத்துள் நீர் பெய்து இரீஇயற்று-பசிய மட்கலத்துள்ளே நீரைப் பெய்து அதற்கு ஏமஞ்செய்ததனோடு ஒக்கும்.

விளக்கம்
[முன் ஆக்கம் பயப்பன்போல் தோன்றப் பின் அழிவே பயத்தலால், அவை 'சலம்' எனப்பட்டன. 'ஏமமார்த்தல்' என்பது 'ஏமார்த்தல்' என்றாயிற்று. ஏமத்தை அடையப் பண்ணுதல் என்றவாறு. இருத்துதல் - நெடுங்காலம் இருப்பச் செய்தல். அரசனும் பொருளும் சேரப்போம் என்பதாம். பிறரெல்லாம், 'ஏமாத்தல்' என்று பாடமோதி, அதற்கு மகிழ்தல் என்றும், 'இரீஇயற்று' என்பதற்கு வைத்தாற்போலும் என்றும் உரைத்தார்; அவர் அவை தன்வினையும் பிறிதின் வினையுமாய் உவமையிலக்கணத்தோடு மாறுகோடல் நோக்கிற்றிலர். இவை நான்கு பாட்டானும் அதற்குக் காரணம் கூறப்பட்டது.]

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
சலத்தான் பொருள் செய்து ஏமார்த்தல்-அமைச்சன் வஞ்சனையாற் பொருளீட்டி அதனால் அரசனுக்குப் பாதுகாப்புச் செய்தல்; பசுமண் கலத்துள் நீர் பெய்து இரீஇய அற்று - ஈரம் புலராத பச்சைமட் கலத்துள் நீரை வார்த்து அதற்குப் பாதுகாப்புச் செய்ததனோ டொக்கும்.

நீரோடு பசுமட்கலங் கெடுவது போல் வஞ்சனைப் பொருளோடு அரசன் கெடுவான் என்பதாம். ஆக்கஞ் செய்வது போல் முன் தோன்றிப் பின்பு அழிவைச் செய்வதால். 'சலத்தால்' என்றார். 'சலம்' வடசொல். ஏமாத்தல் என்பது ஏமாத்தல் என ரகரங்கெட்டு நின்றது. ஏமம்-பாதுகாப்பு. ஆர்தல்-பொருந்துதல், ஆர்த்தல்-பொருத்துதல். 'இரீஇ' இருத்தி யென்று பொருள் படும் சொல்லிசையளபெடை. இருத்துதல் நீண்டகாலம் இருக்கச் செய்தல்.

மணக்குடவர் உரை
வஞ்சத்தாலே பொருள்தேடி மகிழ்ந்திருத்தல், பசுமட்கலத்திலே நீரை முகந்து

மு.வரதராசனார் உரை
வஞ்சனையான வழியால் பொருளைச்சேர்த்துக் காப்பாற்றுதல், பச்சை மண்கலத்தில் நீரை விட்டு அதைக் காப்பாற்றி வைத்தாற் போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
தீய செயல்களால் பொருளைத் திரட்டி, அதைக் காப்பது, சுடாத பச்சைமண் பானையில் நீரை ஊற்றி அதைச் சேமிப்பது போலாம்.

Thirukkural - Management - Ethical Behavior
Kural 660 contains an outstanding simile. Storing or hoarding — assuming hoarding is the right word — the wealth that someone has got through improper means or by cheating others or by fraudulent  means is similar to storing water in an unburnt mud pot.

To stock ill-got wealth is to store
Water in unbumt clay.

Only a seasoned pot can retain water that is stored in that. It is everyone's knowledge that an unburnt mud pot cannot retain water that is stored in it. Water stored in unburnt mud pot is similar to the wealth earned through improper ways. Even though the wealth appears to be safe, that will disappear soon.

நாணென்னும் நல்லாள்

குறள் 924
நாணென்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும் கள்ளென்னும் 
பேணாப் பெருங்குற்றத் தார்க்கு.
[பொருட்பால், நட்பியல்,கள்ளுண்ணாமை]

பொருள்
நாண் பெண்டிர் குணம் நான்கு - அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு
நாணம் எதிர்கொள்ளாமல் பின்வாங்கும் கூச்ச உணர்வு, வெட்கம், அடக்கம், பணிவு,  கூசுதல் 

நாணுதல் வெட்கப்படுதல்; மனங்குன்றுதல்; பயபக்திகாட்டுதல்; அஞ்சுதல்; பிணங்குதல்; அடங்குதல்; குவிதல்.

என்னும் -  என்கிற குணத்தினை (உடைய); யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

நல்லாள் - குணத்திற் சிறந்த பெண், நற்குணமுடையவள்; தக்கவர்.

புறம் வெளியிடம்; அன்னியம்; காண்க:புறத்திணை; புறக்கொடை; புறநானூறு; வீரம்; பக்கம்; முதுகு; பின்புறம்; புறங்கூற்று; அலர்மொழி; ஒருசார்பு; இடம்; இறையிலிநிலம்; ஏழனுருபுள்ஒன்று; திசை; காலம்; உடம்பு; மருதநிலத்தூர்; மதில்.

கொடுத்தல் ஈதல்; பெற்றெடுத்தல்; பங்காடுதல்; விற்றல்; உடன்படுதல்; சாகக்கொடுத்தல்; திட்டுதல்; அடித்தல்; ஒருதுணைவினை.

புறங்கொடுத்தல் - தோற்றோடுதல், புறங்காட்டுதல்.

கள் - மருதநிலச்சார்பு, பொய்கை, மது; தேன்; வண்டு; களவு; பன்மைவிகுதி; அசைநிலை.

என்னும் - என்கிற;  யாவும், எல்லாம்; என்றுசொல்லப்படும்; யாதும்; சிறிதும்.

பேணுதல் - போற்றுதல், உபசரித்தல்; ஒத்தல்; மதித்தல்; விரும்புதல்; பாதுகாத்தல்; வழிபடுதல்; பொருட்படுத்துதல்; ஓம்புதல்; அலங்கரித்தல்; கருதுதல்; குறித்தல்; உட்கொள்ளுதல்; அறிதல்
பேணாமாக்கள் - அகதிகள்.பேணாமாக்கள் பேசார் பிணித்தோர் (மணி. 28, 223).

பேணா - பேணக்கூடாத; விரும்பக்கக்கூட கூடாத

பெரிய - பெரிதான; மூத்த; இன்றியமையாத.
குற்றம் - பிழை; பழி; துன்பம்; உடற்குறை; தீங்கு; அபராதம்; தீட்டு
குற்றத்தார்- குற்றம் செய்தவர் 
பெரும்குற்றத்தார்க்கு - பெரும் குற்றம் செய்பவர்



முழுப்பொருள்
நாணம் என்பது ஒரு கெட்டச் செயலை எதிர்க்கொள்ளாமல் வெட்கப்பட்டு பின்வாங்கும் ஒரு கூச்ச உணர்வு. அத்தகைய குணத்தை கொண்ட ஒரு பெண் நல்ல பெண் ஆவாள். 

கள் உண்ணுவது என்றென்பது சான்றோர்கள், மேன்மக்கள் ஏன் உலகத்தார் யாவரும் இகழும் (கள்ளை காணுவதற்கே அஞ்சும்) ஒரு செயலாகும். கள்ளுண்ணுவது என்பது ஒழுக்கக் கேட்டை மட்டுமன்றி உயிர்க் கேட்டையும் உண்டாக்கும் / விளைவிக்கும். ஆகையால் கள்ளுண்டல் ஒரு மாபெரும் குற்றமாகும். ஆதலால் கள் உண்ணுவதில் இருந்து ஒருவர் விலகி இருக்க வேண்டும். ஆதலால் தான் பேணா என்று கூறுகிறார் திருவள்ளுவர். 

அத்தகைய பெருங்குற்றமான கள்ளுண்டல் செயலை செய்யும் ஒருவரை பெற்ற தாய்க் கூட வெறுப்பாள். நாணம் கொண்ட ஒரு நல்ல பெண் ஒருவர் கள்ளுண்டல் செய்தால் விரும்பமாட்டாள். ஆதலால் கள்ளுண்ணும் நபரை அன்னியமாக கருதி அவரிடம் இருந்து விலகிச் செல்வாள். கள்ளுண்டல் அறத்திற்கு எதிரானது. ஆதலால் புறங்கொடுக்கும் என்று கூறினார் திருவள்ளுவர். 

மற்றொன்று, கள்ளுண்டலை எதிர்க்காதவள் நல்லாள் ஆக மாட்டாள் என்றும் பொருட்கொள்ளவேண்டும்.

ஆகையால் கணவன்மார்களுக்கு ஊற்றிக்கொடுக்கும் பெண்கள் நல்லாள் ஆக மாட்டார்கள்.

பி.கு: "சில்லுன்னு ஒரு காதல்" படத்துல ஜோதிகா சூர்யாவுக்கு அளவா ஊத்திக் கொடுப்பதெல்லாம் ரொம்ப தப்பு (என்கிறார் திருவள்ளுவர்). :)

 


ஒப்புமை
”காணாமை உண்ட கடுங்கள்ளை மெய்கூர
நாணாது சென்று நடுங உரைத்தாங்கு” (கலி.115:2-3)

பரிமெலழகர் உரை 
கள் என்னும் பேணாப் பெருங்குற்றத்தார்க்கு . கள் என்று சொல்லப்படுகின்ற யாவரும் இகழும் மிக்க குற்றத்தினையுடையாரை; நாண் என்னும் நல்லாள் புறங்கொடுக்கும்-நாண் என்று சொல்லப்படுகின்ற உயர்ந்தவள் நோக்குதற்கு அஞ்சி அவர்க்கு எதிர்முகமாகாள். 

விளக்கம் 
(காணுதற்கும் அஞ்சி உலகத்தார் சேய்மைக்கண்ணே நீங்குவராகலின் 'பேணா' என்றும், பின் ஒருவாற்றானும் கழுவப்படாமையின், 'பெருங்குற்றம்' என்றும், இழிந்தோர்பால் நில்லாமையின் 'நல்லாள்' என்றும் கூறினார். பெண்பாலாக்கியது வடமொழி முறைமை பற்றி. இவை மூன்று பாட்டானும் ஒளியிழத்தற் காரணம் கூறப்பட்டது.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
கள் என்னும் பேணாப் பெருங் குற்றத்தார்க்கு- கள்ளுண்டல் ஆகிய பழித்தற்குரிய பெருங் குற்றத்தைச் செய்தவர்க்கு; நாண் என்னும் நல்லாள் புறம் கொடுக்கும் - நாணம் என்று சொல்லப்படும் பெண் தெய்வம் முகத்தில் விழிக்கவும் அருவருத்துப் புறங்காட்டி நிற்பாள்.

பெற்ற தாய்க்கும் வெறுப்பை விளைத்தலின் 'பேணா' என்றும், ஒழுக்கக் கேட்டை மட்டுமன்றி உயிர்க் கேட்டையும் உண்டாக்குதலின் 'பெருங்குற்றம்' என்றும் , கள் வெறியர் மானத்தை அறவே இழந்து விடுதலின் 'நாண்.......புறங்கொடுக்கும்' என்றும், கூறினார். 'நல்லாள்' என்பது அழகுபற்றிப் பெண்ணிற் கொருபெயர். 'நல்லபிள்ளை' என்னும் உலக வழக்கையும், மைப்படு மழைக்கணல்லார் (சீவக.2881) என்னும் செய்யுள் வழக்கையும், நோக்குக.நாண் மென்மைக் குணமாதலின் பெண்ணாக வுருவகித்தார். "பெண்பாலாக்கியது வடமொழி முறைமைபற்றி" என்பது பரிமேலழகர் நச்சுக் கூற்று. 'கள்' ஆகுபொருளது. இம்மூன்று குறளாலும் கள்ளுண்டல் ஒளியிழத்தற்குக் கரணியமென்று கூறப்பட்டது.

மணக்குடவர் உரை
நாணமென்று சொல்லப்படுகின்ற நன்மடந்தை பின்பு காட்டிப்போம்; கள்ளுண்டலாகிய பிறரால் விரும்பப்படாத பெரிய குற்றத்தினையுடையார்க்கு. இது நாணம் போமென்றது. 

மு.வ உரை
நாணம் என்று சொல்லப்படும் நல்லவள், கள் என்று சொல்லப்படும் விரும்பத்தக்காத பெருங்குற்றம் உடையவர்க்கு எதிரே நிற்காமல் செய்வாள்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
போதைப் பொருளைப் பயன்படுத்துதல் என்னும் பெருங் குற்றத்தைச் செய்வார்க்கு, நாணம் என்னும் நல்ல பெண் முதுகு காட்டிப் போய் விடுவாள்.

Long Term Effects of Alcohol - Refer Wiki (click it)

Alcohol's Effects on the Body (Courtesy: NIAAA.NIH.GOV - National Institute on AlcohoL Abuse and Alcoholism)
Drinking too much – on a single occasion or over time – can take a serious toll on your health.  Here’s how alcohol can affect your body:

Brain:
Alcohol interferes with the brain’s communication pathways, and can affect the way the brain looks and works. These disruptions can change mood and behavior, and make it harder to think clearly and move with coordination.  

Heart:
Drinking a lot over a long time or too much on a single occasion can damage the heart, causing problems including:

- Cardiomyopathy – Stretching and drooping of heart muscle
- Arrhythmias – Irregular heart beat
- Stroke
- High blood pressure  
- Research also shows that drinking moderate amounts of alcohol may protect healthy adults from developing coronary heart disease.

Liver:
Heavy drinking takes a toll on the liver, and can lead to a variety of problems and liver inflammations including:

- Steatosis, or fatty liver
- Alcoholic hepatitis
- Fibrosis
- Cirrhosis
- Pancreas:

Alcohol causes the pancreas to produce toxic substances that can eventually lead to pancreatitis, a dangerous inflammation and swelling of the blood vessels in the pancreas that prevents proper digestion. 

Cancer:
Drinking too much alcohol can increase your risk of developing certain cancers, including cancers of the:

- Mouth
- Esophagus
- Throat
- Liver
- Breast

Immune System:
Drinking too much can weaken your immune system, making your body a much easier target for disease.  Chronic drinkers are more liable to contract diseases like pneumonia and tuberculosis than people who do not drink too much.  Drinking a lot on a single occasion slows your body’s ability to ward off infections – even up to 24 hours after getting drunk.

Note for Pregnant Women: 
Fetal alcohol exposure occurs when a woman drinks while pregnant.  No amount of alcohol is safe for pregnant women to drink. Nevertheless, data from prenatal clinics and postnatal studies suggest that 20 to 30 percent of women do drink at some time during pregnancy.

கல்லா தவரும் நனிநல்லர்

குறள் 403
கல்லா தவரும் நனிநல்லர் கற்றார்முன்
சொல்லா திருக்கப் பெறின்.
[பொருட்பால், அரசியல், கல்லாமை]

பொருள்
கல்லார் - கல்வியறிவற்றவர், கீழ்மக்கள்.
கல்லா தவரும் - கல்வி கற்காதவர்கள்.

நனி - மிகுதியாய், naṉi   s. narrowness, நெருக்கம்; 2. adj. & adv. much, very greatly, intensely.
நனி - நன்-மை, மிகுதியாய் (வந்து நனி வருந்தினைவாழியென் னெஞ்சே (அகநா. 19).), நெருக்கம், பெருமை

நல்லர்  - நல்லவர் ஆவார்கள்

கற்றார் -  கற்றவர்கள் ;சான்றோர்

முன் - இடத்தால்முன்; காலத்தால்முன்; உயர்ச்சி; முதல்; பழைமை; ஏழனுருபு; மனக்குறிப்பு; காண்க:முன்றோன்றல்.

கற்றார்முன் - நன்கு கற்றவர்கள் முன்னே

செல்லுதல் - நிகழ்தல்; வீழ்தல்; ஆதல்; பரவுதல்; பயனுறுதல்; நிலைத்திருத்தல்; செலாவணியாதல்; வேண்டியதாதல்; பொருந்துதல்; விரும்பிஏற்றுக்கொள்ளப்படுதல்; அடைதற்குரியதாதல்; கழிதல்; தணிதல்; கெடுதல்; இறத்தல்; கிட்டுதல்; அடைதல்; போதல்

சொல்லாது - பேசாமல்

இருத்தல் - உளதாதல்; நிலைபெறுதல் உட்காருதல் உள்ளிறங்குதல்; உயிர்வாழ்தல் அணியமாயிருத்தல்; உத்தேசித்தல் ஒருதுணைவினை; முல்லைஉரிப்பொருள்.

பெறின் - பெறுதல் - அடைதல்; பிள்ளைபெறுதல்; பிறப்பித்தல்; அறிதல்; விலைத்தகுதியுடையதாதல்.

இருக்கப் பெறின் - இருப்பார்கள் என்றால்.

முழுப்பொருள்
முன் குறிப்பு: கற்றவர்கள் முன் கல்லாதவர்கள் எப்படி நடந்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்கிறது இக்குறள். கற்றவர்கள் இருக்கும் ஒரு அவை என்று மட்டும் அல்லாது, கற்றவர்கள் முன்னே எப்பொழுதும் எப்படி நடந்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்கிறது இக்குறள். ஏன் நான் அப்படி பொருட்படுத்திக்கொண்டேன் என்றால் இது அரசியலில் வருகிறது அமைச்சியலிலோ அவையவயிலோ அல்ல.

கற்றவர்கள் முன் கல்லாதவர்கள் கற்கும் முனைப்புடன் மட்டுமே இருக்க வேண்டும். அவர்கள் முன் தனக்கு தெரிந்த அரைகுறையானவற்றை பயனில்லாமல் பேசக்கூடாது. வெறும் வாய் மூடி இருப்பதனால் மட்டும் அல்ல கற்கும் முனைப்புடன் இருப்பதனாலேயே அவர்கள் நல்லவர்கள் ஆகின்றனர்.

அது மட்டும் இன்றி அரைகுறையானவற்றை கற்றவர்கள் முன் பேசினால் கல்லாதவர்கள் எவ்வளவு மூடர்கள் என்று தெரிந்து விடும். அதுமட்டும் இன்றி அவர்கள் பயனில்லாமல் பேசுகிறார்கள். அவர்களுக்கு கற்பதில் ஆர்வம் இல்லை என்றும் வெட்டிப்பேச்சில் திளைக்கிறார்கள் என்றும்,  இவர்கள் வாய்ச்சொல் வீரர்கள் என்றும் உணர்வார்கள் கற்றவர்கள். ஆதலால் தங்கள் பேச்சைக் குறைப்பார்கள் (சிற்றினம் அஞ்சும் பெருமை / பையலோடு இணங்கேல்.). இதனால் கல்லாதவர்கள் கற்கவேண்டியவற்றை தான் இழப்பார்கள். 

ஆதலால், கற்றவர் முன் பேசாமல் அவர்கள் உரைப்பதைக் கேட்பதேச் சாலச் சிறந்ததாகும்.

மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியார் இப்படிச் சொல்லுவார் (நெஞ்சில் உரமுமின்றி நேர்மைத் திறமு மின்றி,)
.................
.................
.................
கூட்டத்தில் கூடிநின்று கூவிப் பிதற்ற லன்றி,
நாட்டத்தில் கொள்ளா ரடீ! - கிளியே!
நாளில் மறப்பா ரடீ
.................
.................
.................
கண்கள் இரண்டிருந்தும் காணுந் திறமை யற்ற
பெண்களின் கூட்டமடீ! - கிளியே!
பேசிப் பயனென் னடீ
.................
.................
.................

மேலும் அஷோக்

ஆத்திச்சூடி
பையலோடு இணங்கேல்
வாது முற்கூறேல்
வல்லமை பேசேல்
வெட்டெனப் பேசேல்
ஓதுவது ஒழியேல்
ஞயம்பட உரை

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)

            கல்விதான்  உயர்  செல்வம்  என்றுரைத்த  வள்ளுவனார்
                   கல்லார்கள்  கண்களினைப்  புண் என்றும் உண்ர்த்தியவர்
            எல்லோரும்  அவ்வழியில்  இனிதாய்  நடக்கையிலே
                   இதை  மாற்றி  ஒரு    குறளை  நகைப்பாக்கி  வைக்கின்றார்
            கல்லாதார்  தமைப்பற்றி  கருத்தொன்று  சொல்லுகின்றார்
                   நல்லார்  அவர்  மிகவும்  நல்லார்  என்றுரைக்கின்றார்
            எல்லோரும்   அவரிடத்தில்  என்னவென்று  கேட்டு  நின்றால்
                 சொல்லுகின்றார்  ஒரு  கருத்தை  அவரன்றி யார் சொல்வார்


            கல்லார்  மிகச் சிறந்தார் மிகச்  சிறந்தார்  என்றுரைக்க
                     கல்லார்க்கு  நல்ல  வழி  காட்டுகின்றார்  வள்ளுவரும்
            நல்லார்  நிறைந்திருக்கும்  நற் சபைக்குள்  சென்று விட்டால்
                     நாடு  நிறைக் கற்றவரின்  மேல் சபைக்குள் வந்து விட்டால்
            பொல்லாத  தன்  வாயைத் திறக்காமல்  மூடி விட்டால
                     போதும்  அவர்  போற்றுதற்கு     உரியவராய்ப்  பொலிந்திடுவார்
            சொல்லாமல்  சொல்லுகின்றார் வள்ளுவப்  பேராசானும்
                     சோதனையில்  அவர் வெல்ல  மாட்டார் என்றுறுதியுடன

கல்லாதவர்கள் கூட மிக மிக நல்லவர்கள்தான். ஆனால் அவர்கள் படித்தவர்கள் முன்னே வாயைத் திறக்காமல் இருக்க வேண்டும். இல்லையென்றால் குட்டு வெளிப்பட்டுவிடும். அவர்கள் வாயைத் திறந்து பேச ஆரம்பித்தால், கேட்டவர்களின் காதுகளிலிருந்து ரத்தமே வழிந்தாலும் ஆச்சரியமில்லை. அது எவ்வளவு பெரிய ஹிம்சை! அந்த ஹிம்சை செய்யாதவர்கள் நல்லவர்கள்தாமே!

நாலடியாரில் ஒரு பாட்டு இதே விஷயத்தைச் சற்று கடுமையாகச் சொல்லுகிறது.

கற்றவர்கள் சபையிலே கல்லாதவன் வாய்திறப்பது நாய் குரைப்பதற்குச் சமமாகும். அவர்கள் பேசாமல் இருந்தால் நாய் மௌனமாக இருப்பதற்குச் சமமாகும் என்றே சொல்லுகிறது.

பரிமேலழகர் உரை
கல்லாதவரும் நனி நல்லர் - கல்லாதாரும் மிக நல்லராவர்; கற்றார் முன் சொல்லாது இருக்கப் பெறின் - தாமே தம்மையறிந்து கற்றார் அவையின்கண் ஒன்றனையும் சொல்லாதிருத்தல் கூடுமாயின். 

விளக்கம் 
(உம்மை . இழிவுச் சிறப்பு உம்மை; தம்மைத்தாம் அறியாமையின் அது கூடாது என்பார், 'பெறின்' என்னும், கூடின் ஆண்டுத் தம்மை வெளிப்படுத்தாமையானும், பின் கல்வியை விரும்புவராகலானும் 'நனி நல்லர்' என்றும் கூறினார். இவை மூன்று பாட்டானும் கல்லாதார், அவைக்கண் சொல்லுதற்கு உரியரன்மை கூறப்பட்டது.) 

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
கற்றார்முன் சொல்லாது இருக்கப்பெறின்-தம் அறிவின்மையையும் தகுதியின்மையையும் உணர்ந்து, கற்றோரவையின் கண் உரைநிகழ்த்தும் வகையில் தாம் ஒன்றுஞ் சொல்லாது முழு அடக்கமாயிருப்பராயின்; கல்லாதவரும் நனி நல்லர்-கல்லாத வரும் மிக நல்லவரேயாவர்.

உம்மை இழிவுசிறப்பு . அவையின்கண் அமைதியாயிருக்குங் கல்லாதார், பிறராற் பழிக்கப்படாது தம் சிறு மதிப்பைக் காத்துக் கொண்டும், அவையோர்க்கு வெறுப்பை விளைத்து அங்குநின்றும் அகற்றப்படாது அறிஞர் உரைகேட்டு இன்புறுவதொடு அறிவடைந்தும் , நல்லவராவ ராதலால் ' நனிநல்லார்' என்றார். ' நனி' உரிச்சொல்.

கல்லாது நீண்ட வொருவ னுலகத்து
நல்லறி வாள ரிடைப்புக்கு-மெல்ல
இருப்பினும் நாயிருந் தற்றே யிரா அ

துரைப்பினும் நாய்குரைத் தற்று. (நாலடி. 254)

மணக்குடவர் உரை
கல்லாதவரும் ஓரிடத்து மிகவும் நல்லவராவர், கற்றவர் முன்பு உரையாடாதிருக்கக்கூடுமாயின். சொல்லாதொழிய அறிவாரில்லையாவர் என்றவாறாயிற்று. இது கல்லாதார்க்கு உபாயம் இது என்றது. 

மு.வரதராசனார் உரை
கற்றவரின் முன்னிலையில் ஒன்றையும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருக்கப் பெற்றால் கல்லாதவர்களும் மிகவும் நல்லவரே ஆவார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
கற்றவர் அவையில் பேசாதிருந்தால் படிக்காதவரும் மிகநல்லவரே.

இந்த விழாவில் (கோவை கம்பன் கழக விழா) பேசியவர்கள், பேசப் போகிறவர்கள் எல்லாரும் என்னைவிட அதிகமாக கம்பனைப் படித்து ஆராய்ந்து தேர்ந்தவர்கள். இவர்களுக்கிடையில் அரைகுறையான என்னை அழைத்துப் பேச வைத்திருப்பது, அதுவும் கம்பனைப் பற்றி பேச வைப்பதிலிருந்து நான் எவ்வளவு தூரம் தப்பாக மதிக்கப் பட்டிருக்கிறேன் என்பது தெரிகிறது. இருந்தும் இந்தச் செயலை, இந்தப் பெரியவர்களின் பெருந்தன்மைக்கு உதாரணமாகக் கொண்டு தெரிந்ததைப் பேசுகிறேன்.

“கல்லா தவரும் நனிநல்லர் கற்றார்முன்
சொல்லா திருக்கப் பெறின்”
(படிக்காதவர் படித்தவர் முன் பேசாமல் இருப்பதே நல்லது)

என்று வள்ளுவர் எச்சரித்தாலும் “அறையும் ஆடரங்கும் மடப்பிள்ளைகள் தரையில் கீறினால் தச்சரும்” காயமாட்டார்கள் என்று கம்பனே உத்தரவாதமாய் சொல்வதால் “ஆசை பற்றி” அறைகிறேன்.

நன்றி ரிஷ்வன்
கற்றவர் அவையில்
கல்லாதவன் கூட எதுவும்
சொல்லாமல் இருந்தால்
நல்லவனாகவே கருதப்படுவான்

அளவளா வில்லாதான் வாழ்க்கை


குறள் 523
அளவளா வில்லாதான் வாழ்க்கை குளவளாக்
கோடின்றி நீர்நிறைந் தற்று
[பொருட்பால், அரசியல், சுற்றந்தழால்]

பொருள்
அளவளா - அளவளாவுதல் - கலந்துபேசுதல்

இல்லாதான் - இல்லாதவன், வறியவன்

வாழ்க்கை - வாழ்தல்; வாழ்நாள்; இல்வாழ்க்கை; மனைவி; நல்வாழ்வுநிலை; செல்வநிலை; ஊர்; மருதநிலத்தூர்.

குளம் - kuḷam   n. prob. கொள்-. cf. kūla. [T.kolanu, K. koḷa, M. kuḷam.] 1. Tank, pond,reservoir; தடாகம் (பிங்.) 2. Lake; ஏரி குளக்கீழ் விளைந்த . . . வெண்ணெல் (புறநா. 33, 5). 3.  
அளவளாவல் - கலந்து பேசி மகிழ்தல் 

குளவளாக் - குளப் பரப்பு 

குலாவுதல் - நட்பாடுதல்; அளவளாவுதல்; உலாவுதல்; விளங்குதல்; மகிழ்தல்; நிலைபெருதல்; கொண்டாடுதல்; வளைதல்; வளைத்தல்; வயப்படுத்துதல்.

கோடு - வளைவு; நடுநிலைநீங்குகை; யானையின்தந்தம்; விலங்குகளின்கொம்பு; ஊதுகொம்பு; நீர்வீசுங்கொம்பு; மரக்கொம்பு; யாழ்த்தண்டு; 'கெ', 'கே'முதலிவற்றின்தலைப்பிலுள்ளகொம்புக்குறியீடு; பிறைமதி; சங்கு; குலை; மயிர்முடி; மலையுச்சி; மலை; மேட்டுநிலம்; வரி; ஆட்டம்முதலியவற்றிற்குவகுத்தஇடம்; நீர்க்கரை; குளம்; காலவட்டம்; வரம்பு; ஆடைக்கரை; முனை; பக்கம்; அரணிருக்கை; கொடுமை; நீதிமன்றம்.

இன்றி - இல்லாமல், இன்மை

கோடின்றி - கரை இன்றி 

நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை.

நிறைதல் - நிரம்புதல்; மிகுதல்; பரவியிருத்தல்; மனநிறைவாதல்; அமைதியாதல்.

நிறைந்து - நிரம்புதல்; மிகுதல்; பரவியிருத்தல்; மனநிறைவாதல்; அமைதியாதல்.

அற்று - அத்தன்மையது; அதுபோன்றது

முழுப்பொருள்
கூடி பேசி மகிழ்ந்து அளவளாவ சொந்த பந்தங்கள் இல்லாதவனுடைய வாழ்க்கையானது, கரை இல்லாமல், நீர் மட்டும் நிரம்ப பெற்ற குளத்தைப் போன்றது. அதாவது, கரை இல்லாத குளம் எவ்வாறு சீக்கிரம் வற்றி போய் விடுமோ, அது போன்று, ஒருவன்(அரசன்) எவ்வளவு வளங்கள் நிரம்ப பெற்றாலும், நல்லது, கேட்டது, பகிர்ந்து அளவளாவி மகிழ சொந்த பந்தங்கள் இல்லாத பொழுது அவ்வளங்கள் யாவும் விரைவில் குன்றி விடும் என உரைக்கிறார் வள்ளுவர். 

சுற்றத்துடன் கூடிப்பழகாதவன் வாழ்க்கையானது கரையில்லாத குளம்போன்றது. நீர் நிறைய நிறைய உடைத்து தன்னைத்தானே அழித்துக்கொள்ளும் என்கிறார் வள்ளுவர். ’வனம்சேர்ந்தாலும் இனம் சேர்’ என பழமொழியும் சொல்கிறது.

==============================

அன்புள்ள ஜெயமோகன் சார்,

என் சிறு வயது முதலே, என் மனதில் உறுத்திக் கொண்டிருக்கும் ஒரு விசயம் உறவினர்களைப் பற்றி. என்னுடைய பெரியப்பா 1950 களில் கல்லூரிப் படிப்பை முடித்து, சிறந்த மாணவருக்கான விருதும், நல்ல பழக்க வழக்கங்களுக்காக சொந்தங்களின் மத்தியில் மரியாதையுடனும் வாழ்ந்து வந்தார். குடும்பத்தில் மூத்த மகன், அவருக்கு பின் நான்கு தம்பிகள் ஒரு தங்கை. நல்ல செல்வாக்கான குடும்பம் தான். இவர்கள் அனைவரையுமே ஒரு தந்தையின் நிலையில் தான் வளர்த்து வந்திருந்திருக்கிறார். அவரின் அம்மாவைப் பற்றி ஒரு சொந்தக்காரர் தவறாக சொல்லிவிட்டார் என்ற காரணத்திற்காக விஷம் குடித்து தற்கொலை செய்து கொண்டார்.

இத்தனைக்கும் அந்த சொந்தக்காரர் எங்களின் பாட்டியின் உதவியால் தான் வாழ்க்கையே நடத்தி வந்தார். அந்தப் பெண்ணுக்கு திருமணம் செய்து வைத்து, வீடு, நிலம் வாங்கி கொடுத்து வாழ வைத்தார் என் பாட்டி. இதைப் போன்ற நிறைய உதவிகளை நிறைய உறவினர்களுக்கு செய்துள்ளார். அப்படி உதவி பெற்று வாழ்ந்தவர்கள், ஏன் பாட்டியைப் பற்றியே இப்படி ஒரு அவதூறையும் சொல்ல வேண்டும்?

அந்த வார்த்தைகளை தாங்கிக் கொள்ள முடியாமல் தற்கொலை செய்து கொண்ட பெரியப்பாவின் மேல் முதலில் எனக்கு மிகுந்த அனுதாபம் இருந்தது. ஆனால் நான் வளர வளர அவரின் மேல் கோபம் தான் வருகிறது. யாரோ ஒருவர் வார்த்தைக்காக உயிரை விடும் அளவுக்கா அவரின் மனம் பண்பட்டு இருந்தது? அப்படி பேசியவர்கள் திரும்ப உதவி கேட்கும்போது அதை செய்யாமல் அவர்களை ஒதுக்கி இருக்கலாமே? ஆனால் உறவினர்கள் என்பவர்கள் இப்போதும் அப்படியே தான் இருக்கிறார்கள். நாம் ஏதாவது கஷ்டத்தில் இருக்கும் போது உதவுவதில்லை நம்மை மேலும் பேசி பேசி கஷ்டத்துக்கு ஆளாக்குபவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். அதே ஆட்கள் நாம் ஒரு நல்ல நிலையில் இருக்கும் போது நம்மிடம் பேசிக்கொண்டு இருப்பதையே பெருமையாக நினைப்பதாகவும், நம்மிடம் இருந்து எந்தெந்த வகையில் காரியங்களை சாதித்துக் கொள்ளலாம் என்ற எண்ணத்திலும் இருக்கிறார்கள்.

சுருக்கமாக என் கேள்வி இது தான், நம்முடைய கஷ்டத்தில் பங்கெடுத்து நமக்கு கை கொடுத்து உதவுபவர்கள் தானே உறவினர்களாக இருக்க முடியும்? நம்முடைய நிலைமையை இன்னமும் மோசமாக்கும் உறவினர்கள் இரத்த சொந்தமாகவே இருந்தாலும் ஒதுக்கி வைப்பதில் என்ன தவறு? ஆனாலும் எதுக்கென்னாலும் கூடப் பொறந்த வங்க வேணும் என்று பேசித் திரிவதில் என்ன பயன் இருக்கிறது?

அன்புடன்,

மனோபாரதி விக்னேஷ்வர்.

***

அன்புள்ள மனோபாரதி,

இந்தக் கேள்வியை உரையாடல்களில் பலர் கேட்பதுண்டு. குறிப்பாக இளைஞர்கள். ஒரு நண்பர் தன் வாழ்க்கையின் கதையைச் சொன்னார். ”கஷ்டங்களின்போது உறவினர்களால் பேணப்பட்டதாகச் சொல்லும் எவருமே இல்லை. உறவினர்கள் கைவிட்டனர், ஏளனமும் செய்தனர், சில நல்லமனிதர்களின் உதவியால்தான் நான் மேலே வந்தேன் என்று சொல்லும் வாழ்க்கைக் குறிப்புகளையே கண்டிருக்கிறோம். அப்படியென்றால் உறவுகள் எதற்காக?”

“பந்துக்கள் சத்ருக்கள்” என ஒரு மலையாளச் சொல்லாட்சி உண்டு. உறவுகளே முதல் எதிரிகள். அப்படியென்றால் உறவுகளை ஏன் பேணவேண்டும்? உதறிவிடுவதல்லவா உளநலனுக்கும் மகிழ்ச்சியான வாழ்வுக்கும் நல்லது?

ஆனால் மறுபக்கம் குறள் போன்ற தொல்நூல்கள் உறவுகளை பேணவேண்டியதன் தேவையை வலியுறுத்திப் பேசுகின்றன. சுற்றந்தழால், உறவை பேணுதல் என ஓர் அதிகாரமே உள்ளது.

அளவளாவு இல்லாதான் வாழ்க்கை குளவளாக்
கோடின்றி நீர்நிறைந் தற்று.

சுற்றத்துடன் கூடிப்பழகாதவன் வாழ்க்கையானது கரையில்லாத குளம்போன்றது. நீர் நிறைய நிறைய உடைத்து தன்னைத்தானே அழித்துக்கொள்ளும் என்கிறார் வள்ளுவர். ’வனம்சேர்ந்தாலும் இனம் சேர்’ என பழமொழியும் சொல்கிறது.

இதைப்போன்ற எந்த கேள்வியையும் வரலாற்றில் வைத்தே புரிந்துகொள்ளவேண்டும். நான் பழங்குடிச் சமூகங்களைக் கண்டிருக்கிறேன். அங்கே குருதியுறவு என்பது மிக ஆழமானது. அவர்கள் எவரும் தனியர்கள் அல்ல, ஒரே திரள். முன்பு ஒரு காணிக்காரரிடம் நீ யார் என்றால் காணி என்று பதில்சொல்வாரே ஒழிய அவருக்கான பெயரைச் சொல்லமாட்டார்.

இந்தியத் தேர்தல்முறையை பற்றி காந்திக்குப்பின் இந்தியா நூலில் எழுதும் ராமச்சந்திர குகா ஒன்று சொல்கிறார். 1952ல் முதல் பொதுத் தேர்தலின்போதுதான் இந்தியாவின் பழங்குடிகளுக்கு வாக்குரிமை வந்தது. அப்போதுதான் அவர்களை தனிமனிதர்களாக பார்க்கும் பார்வை அவர்களிடம் அறிமுகமாகியது. அவர்களில் பலருக்குப் பெயர்களே இல்லை. தங்களை குடிப்பெயராலேயே அறிமுகம் செய்துகொண்டனர். தேர்தலதிகாரிகளே அவர்களுக்குப் பெயர்களைச் சூட்டினர்.

அது மானுடன் என்னும் உயிரின் இயற்கை. இது மந்தை விலங்கு. திரளாக வாழ்வது. தனிமையில் வாழ முடியாதது. குடி என அவர்கள் சொல்லும் அந்த திரளடையாளமே அவர்களின் அடையாளம். குடிகள் திரண்டு சாதிகளும் ஊர்களும் சமூகங்களும் சிற்றரசுகளும் நாடுகளும் ஆயின. ஆனால் அடிப்படையில் குடியே இருந்தது. குமரிமாவட்டக் கல்வெட்டுகளைப் பற்றி எழுதும் அ.கா.பெருமாள் இங்கே முதன்மையாகக் குடியடையாளத்தாலேயெ பெரும்பாலானவர்கள் அடையாளப்படுத்தப்பட்டிருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறார். பலசமயம் பெயர்கள் இல்லை, குடிப்பெயர் மட்டுமே உள்ளது.

இன்று உறவுகள் என நாம் சொல்வதன் அடித்தளம் அந்த குடிமரபில் இருக்கிறது. உறவுகளை ஒட்டி நாம் அடையும் எல்லா உணர்ச்சிகளும் அந்த பழங்குடி வாழ்க்கையில் உருவானவை. மூத்தார் வணக்கம், தந்தையர் வணக்கம், அன்னைவர் வணக்கம், உடன்பிறந்தார் பற்று என அனைத்தும் அப்போதே உருவாகிவிட்டன. அவை அத்தனை தொன்மையானவை, ஆகவே அவை எளிதில் கடக்கக்கூடியன அல்ல.

பழங்குடி உறவுமுறைகள், அவற்றின் குடியடையாளங்கள் பின்னர் நிலவுடைமைச் சமூக வாழ்க்கையிலும் நீடித்தன. அவை அன்றைய மக்களை திரளாக நின்று போராடி வாழ உதவின. குடிகளாகவே நம் சமூகம் செயல்பட்டிருக்கிறது. போர்களில், பஞ்சங்களில், இடப்பெயர்வுகளில் அன்றைய மக்கள் திரளாகவே இயங்கியிருக்கிறார்கள். தனித்தனியாக அவர்கள் ஏதும் செய்திருக்க முடியாது. கி.ராஜநாராயணனின் கோபல்ல கிராமம் நாவலை படியுங்கள், குடிகளாகவே மக்கள் புதியநிலம் கண்டு புது வாழ்கையை உருவாக்கிக் கொள்வதைக் காணலாம்

நிலவுடைமைச் சமூகத்தில் கூட தனிமனிதர்கள் என்னும் எண்ணமே பெரும்பாலும் இல்லை. நம் அன்னையரை எண்ணிப்பாருங்கள். அவர்கள் ‘தங்களுக்குரிய’ ஒரு வாழ்க்கையை எண்ணியே பார்த்திருக்க மாட்டார்கள். அக்காலத்தில் ‘நான்’ என நினைத்தவர்கள் ஆன்மிகமாக வெளியேறிச் சென்றார்கள். அன்றைய மக்கள் பெரும்பாலானவர்கள் தங்கள் தந்தையர் சொல்கேட்டு வாழ்ந்தனர். தங்கள் மைந்தர்களுக்காக முதுமையில் வாழ்ந்தனர்.

தனிமனிதன் என நாம் நினைக்கும் இந்த எண்ணங்களெல்லாம் இருநூறாண்டுகளுக்குள் உருவாகி வந்தவை. நவீன முதலாளித்துவச் சமூகத்தின் உருவாக்கங்கள். நூறாண்டுகளுக்கு முன்புகூட என் குடியில் தனிச்சொத்து என்னும் எண்ணமே இல்லை. சொத்து முழுக்க முழுக்க குடும்பத்துக்குரியது. ‘குடும்பசொத்து’ என்னும் சொல்லாட்சி இன்றும் ஆவணங்களிலுள்ளது. ஒரு மனிதனுக்கு ஒரு வீடு, ஒரு நிலம் என்பதெல்லாம் கற்பனைக்கும் அப்பாற்பட்டதாக இருந்தது. என் இளமையில் ‘தன் சொத்து என ஒருவன் நினைத்தானென்றால் அவன் பகவதி கோபத்துக்கு ஆளாவான்’ என்று சொல்லி சீறிய பல முதியவர்களைக் கண்டிருக்கிறேன்.

நவீன முதலாளித்துவம் தனிமனிதனை கட்டமைத்தது. அவன் ஓர் உழைக்கும் அலகு. ஆகவே அவன் ஓர் நுகர்வு அலகும்கூட. அவன் ஈட்டும் செல்வம் அவனுக்குரியது. தனிச்சொத்துரிமையே முதலாளித்துவச் சமூகத்தின் அடிப்படை. மேலும் மேலும் சொத்துசேர்க்க ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் கடுமையாக உழைத்தால்தான் முதலாளித்துவம் இயங்க முடியும்.

என் நினைவிலிருந்தே சொல்கிறேன். என் இளமையில் பெரும்பாலானவர்களுக்கு சொத்துசேர்க்கும் எண்ணமே இல்லை. வாழ்வதுதான் முக்கியம். அவர்கள் சேர்த்த சொத்தை அவர்களே வைத்துக் கொண்டதுமில்லை. குடும்பத்தின் உரிமையாகவே அவை இருந்தன. காலம் மாறிவிட்டதை உணரா மனநிலை அது. அவர்கள் பின்னாளில் ஏமாற்றப்பட்டதாக உணர்ந்தனர். வறிய குடும்பத்தில் பிறந்து, இருபதாண்டுக்காலம் துபாயில் வேலைசெய்து சேர்த்த செல்வத்தை குடும்பத்துக்கு அனுப்பிய என் நண்பரை சந்தித்தேன். அவர் அப்பா குடும்பப்பேரில் சொத்துக்களை வாங்கினார். ஆனால் பின்னர் அவர் தம்பிதங்கைகள் அதில் சமபங்கு கேட்டு அவரை நீதிமன்றத்துக்கு இழுத்தனர்.

நூறாண்டுகளுக்கு முன்பு மெல்ல மெல்ல துளிக்குடும்பங்கள் உருவாகி வந்தன. அவை தனிமனிதன் என்னும் கருத்தின் அடுத்தபடி. எங்கள் குடும்பத்தில் முதல் துளிக்குடும்பம் என் அப்பா உருவாக்கிக் கொண்டது. அன்று அவருக்கு மிகப்பெரிய எதிர்ப்பு இருந்தது. ஆனால் கூட்டுக்குடும்பம் வேண்டாம், தனிக்குடும்பமே அடுத்தகட்டம் என்னும் தெளிவு அவருக்கு இருந்தது.

இவ்வாறு அடுத்த காலகட்டம் வந்தபோது உறவுகள் பற்றிய எண்ணங்கள் மாறின. ஒவ்வொருவரும் தனியாக உழைக்க, தனியாக சேர்க்க, தனியாக வாழ முயல்கிறார்கள். ஆகவே ஒவ்வொருவரும் இன்னொருவருக்கு போட்டியாக ஆகிவிடுகிறார்கள். பழங்குடிச் சமூகங்களில் ஒருவர் இன்னொருவருக்கு போட்டி அல்ல. பழைய சமூகங்களில்கூட அதன் உறுப்பினர் நடுவே இத்தகைய போட்டி இல்லை. போட்டியாளர்கள் நடுவே நல்லுறவு இருக்க முடியாது. சுரண்டல், தோற்கடிக்கும் முனைப்பு ஆகியவையே இருக்கும். வென்றால் மிதப்பும் தோற்றவனை இளக்காரம் செய்யும் மனநிலையும் உருவாகும். தான் ஈட்டியது தனக்கே என்னும் மனநிலை உருவாகும்.

ஒருமுறை தமிழறிஞர் ம.ரா.பொ.குருசாமியிடம் பேசும்போது சொன்னார். ‘தனக்கு மிஞ்சியே தானம்’ என்னும் பழமொழியைப் போன்ற சிந்தனை எந்த பழையநூலிலும் இல்லை. அது பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் உருவாகி வந்த பழமொழி என்று. மூதாதையர், தெய்வம், விருந்தினர், சுற்றத்தினர் ஆகியோருக்கு செலவழித்த பின்னரே தனக்காகச் செலவழிக்க வேண்டும் என்கிறார் வள்ளுவர். ”அண்ணன் என்னடா தம்பி என்னடா அவசரமான உலகத்திலே” என்னும் மனநிலை உருவாகி வந்ததை நாமே நம் வாழ்க்கையின் ஐம்பதாண்டுகளை நினைவுகூர்ந்தால் காணமுடியும்.

ஆகவே உறவுகள் இன்று இப்படி இருப்பது அவற்றின் பழைய இயல்பு திரிந்தமையால்தான். உறவுகளைப் பற்றிய நம் உணர்ச்சிநிலைகளும் சரி, சடங்குநெறிகளும் சரி, மிகத்தொன்மையானவை. பழங்குடி வாழ்க்கையில் உருவாகி நிலவுடைமை வாழ்க்கையில் நிலைகொண்டவை. ஆனால் இன்று உறவுகள் தனிமனிதர்களாகி, போட்டியாளர்களாக மாறிவிட்டிருக்கின்றனர். ஆகவே நாம் உறவுகளை கையாளும்போது நம் உணர்வுகள் தொடர்ந்து யதார்த்தத்தை சந்தித்து புண்படுகின்றன, ஏமாற்றம் அடைகின்றன. விளைவாகப் பூசல்கள் உருவாகின்றன. காழ்ப்புகளும் கசப்புகளும் எஞ்சுகின்றன. உங்கள் பெரியப்பா பழங்கால மனநிலையில் புதிய காலகட்டத்தில் வாழ்ந்தவர். அவர்மேல் கசப்பு கொள்ளவேண்டியதில்லை. அவருக்கு இன்றைய சூழல் புரியவில்லை, அவ்வளவுதான். அவர் அனுதாபத்துக்குரியவர். அத்தகைய பலர் இன்றும் உள்ளனர்.

ஒரு நவீனச் சமூகத்தில் குருதியுறவுகளுக்குப் பெரிய இடமில்லை. நாம் பழங்காலம் போல குருதியுறவுகளுடன் சேர்ந்து வாழ்வதில்லை. பலரைச் சந்திப்பதே இல்லை. நம் ரசனையும் மனநிலையும் வளர வளர பெரிதும் மாறிவிடுகின்றன. ஆகவே உறவினர் நமக்கு அன்னியர்களாக, ஒவ்வாதவர்களாகத் தெரிகின்றனர். இன்று நவீன வாழ்க்கைச்சூழலில் நவீன உறவுகள் உருவாகின்றன. சமானமான உள்ளம் கொண்டவர்களுடன் நாம் கொள்ளும் உறவுகள் அவை. அவையே நமக்கு உகந்தவையாக உள்ளன.

வருங்காலத்தில் அவையே மெய்யான உறவுகளாக இருக்கும். ஐரோப்பிய சமூகங்களில் அத்தகைய உறவுகளே முதன்மையானவையாக உள்ளன. ஒரே வகையான வாழ்க்கைமுறையும் உலகநோக்கும் கொண்டவர்கள் சிறிய உறவுக்குழுமங்களை உருவாக்கிக் கொள்கிறார்கள். சேர்ந்து வாழ்வதும் காணக்கிடைக்கிறது. அங்கே குருதியுறவுகள் மெல்லமெல்ல மறைந்தே வருகின்றன.

இங்கும் அவ்வாறு நவீன உறவுகளை உருவாக்கிக் கொள்ளவேண்டியது இன்றியமையாதது. அவையே நமக்கு இனியவை என்பதுடன் நம்முடைய தேவைகளுக்கு உடனிருப்பவையும் ஆகும். அதற்கான மனநிலைகளை உருவாக்கிக்கொள்ள வேண்டும்

ஆனால் நாம் இன்னமும்கூட பாதி நிலவுடைமைச் சமூகத்தில்தான் வாழ்கிறோம். ஆகவே இன்றும்கூட நாம் குருதியுறவுகளில் இருந்து எளிதில் விலகிவிடமுடியாது. இந்தியாவின் ‘பெருங்குடும்ப’ அமைப்பு நமக்கு மிகப்பெரிய பொருளியல் பாதுகாப்பை அமைக்கும் ஒரு சமூகக்கட்டுமானம். நம்மில் பலரை மூத்த அண்ணன்கள் படிக்க வைத்திருப்பார்கள். நம் குடும்பத்துப் பெண்கள் மூத்தவர்களால்தான் மணவாழ்க்கையை அமைக்க முடிகிறது. குடும்பத்தினரின் உதவி இல்லையேல் இங்கே பலர் பொருளியல் அனாதைகளாக ஆகிவிடுவார்கள்.

இங்கே தனிமனிதர்களுக்கு அரசு எந்த பாதுகாப்பையும் அளிப்பதில்லை. எந்த பொருளியலுதவியும் கிடைப்பதில்லை. அவர்கள் குடும்பத்தை நம்பியே உள்ளனர். ஆகவே இந்தப்பெருங்குடும்ப அமைப்பும் அதன் மனநிலைகளும் இன்னும் சில காலம் நீடித்தாகவேண்டும். தம்பிதங்கைகளை படிக்கவைப்பது, மணம்புரிந்து வைப்பது ஆகியவை மூத்தவர்களின் கடமைகளாகவே நீடிக்கவேண்டும். சித்தப்பா பெரியப்பா தாய்மாமன் உறவுகள் நீடித்தாகவேண்டும். அந்த உறவுகள் இல்லாமலானால் பலகோடிப்பேர் தெருவுக்கு வந்துவிடுவார்கள்.

ஆனால் அவை சென்றகாலத்தில் இருந்த அதே உணர்வுகளுடன் இனிமேலும் நீடிக்க முடியாது என்பதையும் நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். ஓர் அண்ணா இன்று தம்பிகளை படிக்க வைக்கவேண்டும். அது அவர் கடமை. அதை தவிர்க்கக்கூடாது. ஆனால் அந்த தம்பிகள் பழங்காலத் தம்பிகளைப் போல அண்ணனுக்கு அடிபணிந்தவர்களாக, தங்கள் சம்பாத்தியத்தையும் அண்ணனையும் பிரித்துப் பார்க்காதவர்களாக இருக்க மாட்டார்கள், இருக்க முடியாது என்பதையும் உணர்ந்தாகவேண்டும். அந்த தம்பிகள் இன்றைய முதலாளித்துவச் சூழல் உருவாக்கிய தனிமனிதர்கள், தனிப் பொருளியல் அலகுகள். அவர்கள் தங்கள் சொத்துக்கள் மேல் குறியாக இருப்பதும், அண்ணனுக்கு பொருளியல் போட்டியாளர்களாக இருப்பதும்தான் இயல்பானது.

அந்தப்புரிதல் இருந்தால் கசப்புகளை தவிர்க்கலாம். அது பழையகால மரபின்படி செய்யவேண்டியவற்றைச் செய்யவேண்டும். அதே சமயம் பழையகால வழக்கப்படி திரும்ப எதையும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது. ஒட்டிக் கொண்டிருக்கக்கூடாது. பிறரை ஆதிக்கம் செலுத்தவும் வழிநடத்தவும் முயலக்கூடாது. பழையகால ‘மரியாதைகளை’ எதிர்பார்க்கக் கூடாது. இப்படி கடமைகளில் நிலவுடைமை ஒழுக்கமும் அன்றாட வாழ்க்கையில் முதலாளித்துவ ஒழுக்கமும் கடைப்பிடிக்கப்படுமென்றால் சிக்கலே இல்லை. ஏனென்றால் உண்மையில் நம் வாழ்க்கையின் ஒரு முனை நிலவுடைமை சமூக மனநிலையிலும் இன்னொரு முனை சமகால முதலாளித்துவ மனநிலையிலும் உள்ளது. அந்த முரண்பாடே கசப்புக்கு ஆதாரம்.

கடைசியாக இன்னொன்று. குருதியுறவுகளில் ஓர் உறுதிப்பாடு உண்டு. என் அண்ணனை நான் எந்நிலையிலும் அண்ணன் இல்லை என சொல்லிவிடமுடியாது. பிரியலாம், பிரிந்தாலும் அண்ணனே. பல்வேறு சடங்குகள் நம் குருதியுறவுகளை இணைக்கின்றன. ஒரு திருமணத்தில் சடங்குகளை தாய்மாமனே செய்யவேண்டும். ஆனால் நவீன உறவுகளில் இந்த உறுதிப்பாடு, மாறாத அம்சம் இல்லை. அதாவது நம்மை மீறிய அம்சம் இல்லை. ஆகவே எல்லாம் சிறப்பாக இருந்தால் உறவைத் தொடர்வோம், இல்லையென்றால் பிரியவேண்டியதுதான் என்னும் மனநிலையிலேயே நாம் நம் நவீன உறவுகளை அமைத்துக் கொள்கிறோம். அப்படி அமைக்கப்படும் எந்த உறவும் நீடிக்காது. அது மானுட உள்ளத்தின் இயல்பு

ஏன்? ஓர் உறவில் எங்கோ வெளியேறும் வழியையும் கணக்கிட்டு வைத்துக்கொண்டு நுழைவோம் என்றால் எல்லா எதிர்மறைத் தருணத்திலும் அதிலிருந்து வெளியேறிவிடலாமா என்னும் எண்ணம்தான் முதலில் உருவாகும். ஆயிரம் முறை அவ்வெண்ணம் நம்மால் தவிர்க்கப்படலாம். ஒருமுறை அது நிகழ்ந்தே தீரும். இது மணவுறவுகளுக்கும் பொருந்தும். ஆகவேதான் மணவுறவுகளையும் மானுடனை மீறிய தெய்வங்களின் ஆணை என்றும், பிறவிபிறவியாக வரும் தொடர்பு என்றும் பழங்காலத்தில் சொல்லி நிறுவினார்கள். இன்று திருமணம் ஓரு சட்டபூர்வ ஏற்பாடு மட்டுமே என்னும் மனநிலை உருவாகியிருப்பதனால் எப்போது வேண்டுமென்றாலும் பிரியலாமென்னும் எண்ணம் முதலிலேயே உருவாகிவிடுகிறது. இயல்பாக அது பிரிவு நோக்கி இட்டுச்செல்கிறது.

எல்லா நவீன உறவுகளிலும் நாம் அவ்வுறவை ஒருபோதும் இழப்பதில்லை, என்ன நிகழ்ந்தாலும் சரி என்னும் ஓர் உறுதிப்பாட்டை கொள்ளவேண்டும். நம் குருதியுறவு என்றால் அப்படி ஒரு சிறு பூசலுக்கே தொடர்பை நிறுத்திக்கொள்வோமா என்னும் எண்ணம் இருந்தால் பல உறவுகளை தொடரமுடியும். நீடிக்கும் உறவுகளே உண்மையான உறவுகள்.

ஜெ

==============================
பரிமேலழகர் உரை
அளவளாவு இல்லாதான் வாழ்க்கை - அச்சுற்றத்தோடு நெஞ்சு கலத்தல் இல்லாதாவன் வாழ்க்கை, குளவளாக் கோடுஇன்றி நீர் நிறைந்தற்று -குளப்பரப்புக் கரையின்றி நீர் நிறைந்தாற்போலும்.
(சுற்றத்தோடு என்பது அதிகாரத்தான் வந்தது. நெஞ்சுக் கலப்புத் தன்னளவும் அதனளவும் உசாவுதலான் வருவது ஆகலின், 'அளவளாவு' என்பது ஆகுபெயர்.'வாழ்க்கை' என்றதூஉம் அதற்கு ஏதுவாய செல்வங்களை. 'நிறைதல்' என்னும் இடத்து நிகழ் பொருளின் தொழில் இடத்தின்மேல் நின்றது. சுற்றம் இல்லாதான்செல்வங்கள் தாங்குவார் இன்மையின் புறத்துப் போம் என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை
கலக்கப் படுவாரோடு கலப்பின்றி யொழுகுவானது வாழ்க்கை, குளப்பரப்புக் கரையின்றி நீர் நிறைந்தாற் போலும். இது சுற்றந் தழுவாக்கால் செல்வங் காக்கப்படாதென்றது. இத்துணையும் சுற்றத்தாரெல்லாரோடும் ஒழுகுந் திறங் கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
சுற்றத்தாரோடு மனம் கலந்து பழகும் தன்மை இல்லாதவனுடைய வாழ்க்கை,
குளப்பரப்பானது கரையில்லாமல் நீர் நிறைந்தாற் போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை
சுற்றத்தாரோடு மனந்திறந்து உறவாடாதவன் வாழ்க்கை, கரை இல்லாத குளப்பரப்பில் நீர் நிறைந்திருப்பது போன்றது.

நன்றி: அம்மன் தரிசனம் வலை தளத்தில்...

சுற்றத்தாருடன் மனம்கலந்து பேசி மகிழ்வதே அளவளாவுதல் எனப்படும். அப்படி மனம் கலந்து பேசிப் பழகாதவர் வாழ்க்கை, கரையில்லாத குளத்தில் நீர் நிறைந்திருப்பதைப் போன்றதுதான் என்கிறது குறள்.
கரையில்லாத குளத்தில் நீர் சீக்கிரம் வற்றிவிடும். உறவுகளைப் பேணாதவன் வாழ்க்கையும் அப்படித்தான் ஆகிவிடும். சிலபேர் எப்போதுமே முட்செடி போல இருப்பர். சிடுமூஞ்சிகள் என்று அவர்களுக்குப் பெயர். இன்னும் சிலபேர், உறவுக்காரர்களைக் கண்டால் உயிரில்லாத சிரிப்பு ஒன்றை உதிர்த்துவிட்டு தலையை அசைத்துவிட்டுப் போய்விடுவார்கள். அவர்களுக்குத் துன்பம் வந்தால் யாரும் வருந்தவும் மாட்டார்கள். அதுமட்டுமன்று அவர்களின் வீழ்ச்சியை விரும்பவும் செய்வார்கள்.
உறவுகளிடம் கொஞ்சம் சிரித்துப் பேசினால் என்ன குறைந்துவிடும்? கொஞ்சம் சிரித்துப் பேசினால் கடன் கேட்டு விடுவார்கள் என்று சிலருக்குப் பயம். முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக் கொண்டால் ஒதுங்கிப் போய்விடுவார்கள் என்ற எண்ணம். அதற்கு வள்ளுவர் சொல்லுகிறார்.

பணியுமாம் என்றும் பெருமை

குறள் 978
பணியுமாம் என்றும் பெருமை சிறுமை
அணியுமாம் தன்னை வியந்து.
[பொருட்பால், குடியியல், பெருமை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
பணிவு - கீழ்ப்படிகை; வணக்கம்; குறை; தாழ்விடம், எளிமை, பதுங்குகை

என்றும் - எல்லா காலங்களிலும், என்றைக்கும், எந்நாளும், எப்போதும்.

பெருமை - மாட்சிமை, மிகுதி, வல்லமை, கீர்த்தி, அகந்தை, அருமை, புகழ், பருமை

சிறுமை  - அற்பத்தனம், இழிவு; கயமைத்தனம், கீழ்மை; இளமை; நுண்மை; குறைபாடு; வறுமை; பஞ்சம்; இளப்பம்; குற்றம்; நோய்; துன்பம்; மிக்ககாமம்; கயமை.

அணி வரிசை; ஒழுங்கு ஒப்பனை அழகு அணிகலன் முகம் படைவகுப்பு செய்யுளணி; இனிமை அன்பு கூட்டம் அடுக்கு அண்மை ஓர்உவமஉருபு.

அணிதல் - சூடல்; சாத்துதல் புனைதல் அழகாதல்; அலங்கரித்தல் உடுத்தல்; பூணுதல் பொருந்துதல் படைவகுத்தல்; சூழ்தல்

அணியுமாம் - அலங்காரம் செய்த்துக்கொள்ளும் / பெருமை பேசிக்கொள்ளும் 

தன்னை - தலைவன்; தமையன்; தமக்கை; தாய்.
தன்னை - தன்னைப் பற்றி

வியத்தல் - செருக்குறுதல்; அதிசயப்படல்; நன்குமதித்தல்; பாராட்டுதல்; கொடுத்தல்; கடத்தல்
வியந்து - அதிசயம், பாராட்டு, மேம்பாடு

முழுப்பொருள்
பெருமை என்றென்பது பணியும். சிறுமை என்றென்பது பணியாது தன்னை கண்டு வியக்கும்.

தோல்வியினால் மனமுடைந்து போகிறோம். வெற்றியினால் தலைக்கனம் பிடித்து ஆடுகிறோம். இரண்டுமே பிரச்சினை.வெற்றியின்போது கர்வம் வந்து விட்டால் நாம் மிகவும் அஜாக்கிரதையாக இருந்து விடுவோம். நமக்கு எதிலும், எல்லாவற்றிலும் வெற்றிதான் என்ற நினைப்பு வந்து விடும். அந்த நினைப்பிலேயே எல்லாவற்றையும் கோட்டை விட்டு விடுவோம்.

பணிவுடன் இருந்தால்தான் நாம் மேலும் மேலும் கற்றுக் கொள்ள முடியும். நாம் எல்லாவற்றையும் சாதித்து விட்டோம் என்று நினைத்தால் மேலும் முன்னேறும் வாய்ப்பையும் அதற்கு நம்மைத் தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டிய அவசியத்தையும் இழந்து விடுகிறோம். 

எந்த வெற்றியும் நிலையானது இல்லை. நாம் வெற்றிப் பாதையில் மேல் நோக்கிச் செல்லும்போது நாம் சந்திக்கும் மனிதர்களை மதிக்காமல் கர்வத்துடன் சென்று கொண்டிருந்தால், நாளை நாம் கீழே வரும்போது அவர்களைச் சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்! நாம் அவர்களிடம் எப்படி நடந்து கொண்டோமோ அப்படித்தான் அவர்களும் நம்மிடம் நடந்து கொள்வார்கள்.

ஒரு முறை கற்றறிந்தப் பலர் இருந்தச் சபையில் “யார் பெரியவர்” என்ற வாக்குவாதம் நடந்தது. அப்போது அங்கு வந்த ஔவையார், “உங்கள் திறமை உங்களுக்குப் பெரியதாகத் தெரியலாம். அதுபோலப் பலர் இருக்கிறார்கள், அவரவர் துறையில். அதை யோசித்துப் பார்த்தால் நீங்கள் ஒன்றுமே இல்லையென்று தோன்றும்” என்று சொல்லி ஒரு உதாரணம் சொன்னாராம்.

வான்குருவியின் கூடு வல்லரக்குத் தொல்கரையான்
தேன்சிலம்பி யாவர்க்கும் செய்யரிதால் - யாம்பெரிதும்
வல்லோமே என்று வலிமைசொல வேண்டாம் காண்
எல்லார்க்கும் ஒவ்வொன்று எளிது

அருமையான கூடு கட்டும் குருவி வலை பின்னும் சிலந்தி, தேன்கூட்டைக் கட்டும் தேனீ, பெரிய புற்றை உருவாகும் கரையான், இவற்றைப் பார்த்துப் புரிந்து கொள்ளுங்கள். ஒவ்வொருவருக்கு ஒவ்வொரு திறமை உள்ளது. யாரும் யாருக்கும் பெரியவரில்லை. என்று எடுத்துரைத்து அப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு கண்டார். 

”வல்லவனுக்கு வல்லவன் இவ்வுலகத்தில் உண்டு”. நம்மைப் போலப் பலர் பலவிதமான விஷயங்களில் சாதித்திருக்கிறார்கள், சாதித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். நாம் கடினமான ஒரு குடும்ப சூழ்நிலையில் இருந்தும் நிதி சூழ்நிலையில் இருந்தும் முன்னேறி இருக்கலாம். அதனால் நாம் சாதித்துவிட்டோம் என்ற அகந்தைக்கூடாது. நம்மை விட மோசமான சூழ்நிலைகளில் இருந்தும் ஏழ்மையில் இருந்தும் சாதித்த பலர் இவ்வுலகில் உண்டு.

மேலும், நம் வெற்றிக்கு நாம் மட்டுமல்ல, பலர் காரணமாக இருப்பார்கள். சூழ்நிலைகள் உதவியிருக்கும். இதற்கெல்லாம் நன்றிதான் சொல்ல வேண்டுமே தவிர கர்வம் கொள்ளக் கூடாது. இவ்வுடலும் சக்தியும் நம் தாய் தந்தை தந்தது, அடிப்படை அறிவு இவ்வுலகம் தந்தது. இவற்றைப்பற்றி நிதானமாக யோசித்துப்பார்த்தால் பணிவு தானாக வரும். 

உயர்ந்த மனிதர் எனப்படுவர் யாதெனில் பண்புகள் உடையவர். நிறையாக அன்பு செய்பவர். கனிவான சொற்களிலே பேசுபவர். தாரளமான மனப்பாண்மை கொண்டு ஒருவருக்கு வேண்டியவரை உதவி செய்வார். தன்னைவிட ஞானம் பெற்றவர்கள், கல்வி கற்றவர்கள், தருமம் செய்தவர்கள் இருப்பார்கள் என்று எண்ணி தன்னுடைய நிலையுணர்ந்து பணிவாக இருப்பார்கள். அத்தகையவர்கள் பெருமையாக பேசப்படுவார்கள். 

கல்வி பெறும் பொழுதும், ஞானம் பெறும் பொழுதும், தருமம் செய்யும் பொழுதும் ஒருவருக்கு அகந்தை உருவாகும். அத்தகைய அகந்தையை அழிக்க ஒன்றே ஒன்றுதான் தேவை. அதுவே பணிவு. பணிவு என்றால் தாழ்வுணர்ச்சி அல்ல. பெருமிதம் இல்லாத நிலை. குறள் 979 பெருமை பெருமிதம் இன்மை சிறுமை பெருமிதம் ஊர்ந்து விடல்

ஆனால் அகந்தையும் சற்றுவேண்டும் ஏனெனில் இவ்வுலகில் உள்ள சில பதர்கள் / அர்ப்பங்கள் நம்மிடம் வால் ஆட்டும். அத்தகைய அர்ப்பங்களை அகங்காரத்தால் அழித்தேன் என்று எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன் சொல்லியதுண்டு.

”எனக்குத் தெரியும்” என்பதற்கும் “எனக்கு மட்டும்தான் தெரியும்” என்பதற்கும் வித்தியாசம் இருக்கிறது. “நான் முடித்துவிட்டேன்/சாதித்துவிட்டேன்” என்பதற்கும் “நான் என்பதனால் முடித்துவிட்டேன்/சாதித்துவிட்டென்” என்பதற்கும் வித்தியாசம் இருக்கிறது. 

சிறுமையானவர்கள் யாதெனில் திமிராக இருப்பவர்கள். தன் நிலையறியாது உளறி கொண்டு இருப்பவர்கள். திமிர்த் தேங்கிக் கொண்டு இருக்கும் பொழுதும் தன்னை உயர்வாய் நினைத்துக்கொண்டு தன்னை பற்றி கூச்சமே இல்லாமல் பெருமையாய் பேசிக் கொள்வார்கள். இவர்கள் தான் எல்லாவற்றிக்கும் காரணம் என்றும் தன்னை வியந்து கொள்வர். 

நற்குணம் நற்றறிவு, ஞானம், தருமம் இருக்கும் இடத்தில் என்றும் பணிவு இருந்தால் அது பெருமை. 

பணிவு நம்மை உயரத்திற்குக் கொண்டு செல்லும். உயரச் செல்லச் செல்ல மேலும் மேலும் பணிவு கொள்வார்கள் வெற்றியாளர்கள்.

வாழ்வில் உயர்ந்தவர்கள் பணிவுடன் தாழ்ந்து இருப்பார்கள். வாழ்வில் தாழ்ந்தவர்கள் தங்களை எப்போதும் உயர்வாக நினைத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். “உயர உயர தாழும். தாழத் தாழ உயரும்”.

திருவள்ளுவர் “என்றும்” என்று எல்லா காலங்களிலும் பணிவாக இருப்பவர்களுக்கே பெருமை என்று தெளிவுப்படுத்தி உள்ளார். சமய சந்தர்ப்பங்களில் மட்டும் முகஸ்துதி செய்யும் பணிவு பெருமையல்ல என்பதை நாம் இங்கு காணவேண்டும். 

மேலும்: பொன்னியின் செல்வன் - முதல் பாகம் திரைப்படத்தில் புத்த பிக்ஷு தலைவர் “மண்வரை பணிபவனே வானம்வரை எழுவான்” என்று கூறுவார்.  (வசனம்: எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்)

ஆத்திச்சூடி
- உடையது விளம்பேல் (உடையது – தன்னிடம் உள்ளதை (சிறப்புகளை) விளம்பேல் – விளம்பரம் செய்யாதே/ தற்பெருமை பேசாதே.)
- வல்லமை பேசேல்.
- மிகைபடச் சொல்லேல்.

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)

பணிந்து இனிய சொல்லி நிற்பார்
பண்பு நிறைஅன்பு செய்வார்
கனிந்த மொழி தன்னாலே
கடவுளையும் நண்பு கொள்வார்
விரிந்த மனம் கொண்டுயர்ந்தார்
வேண்டு மட்டும் உதவி நிற்பார்
நிறைந்துணர்ந்த பெரியோர்கள்
நிலையுணர்ந்து பணிந்து நிற்பார்

நிமிர்ந்தெங்கும் திமிர் செய்வார்
நிலையின்றி உளறி நிற்பார்
திமிர்ந்தெங்கும் தனைப் பெரிதாய்த்
தெய்வமென்றே கூறி நிற்பார்
குமையாமல் தனை உயரவாய்க்
கூறி நிற்றல் சிறியர் செயல்
இமையவரே தாம் என்று
இயம்பி நிற்பார் சிறுமையினால்

குறட் கருத்து 2 (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
ஊரினிலே மிகப் பெரிய மனிதர் என்றும்
உண்மையொன்றே வாழ்க்கை என்று கொண்ட வீரர்
யாரிடத்தும் எப்போதும் பணிந்து நிற்பார்
எங்கேயும் யார்க்கும் நன்மை செய்தே நிற்பார்
காரிடத்தின் மழை போலே ஏழையர்க்கு
கருணையுடன் எப்போதும் ஈந்தே நிற்பார்
ஊரிடத்தே எங்கேயும் தன் பெயரை
உச்சரிக்க அனுமதிக்க மறுத்தே நிற்பார்

இன்னொருவர் எப்போதும் ஆடி நிற்பார்
எங்கேயும் தான் என்றே கூறி நிற்பார்
மன்னவன் என் அறிவிற்கு ஈடு இணை
மக்களிலே யார் உண்டு என்றே கேட்பார்
தன் நிலையை உணராதார் அய்யோ அய்யோ
தாவிடுவார் கூவிடுவார் ஊர் சிரிக்க
தென்னவராம் வள்ளுவரும் இவருக்கென்றே
திருக்குறளைத் தந்துள்ளார் காண்க நீவீர்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் பணிதலை பற்றி “காலில் விழுதல்” (சுட்டியை தட்டவும்) என்ற கட்டுரையில் விரிவாக எழுதியுள்ளார்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் (ஒரு வாசகர் கடிதத்தில் எழுதியது) 
மணிவண்ணன் அன்புள்ள மணி
சில வருடங்களுக்கு முன்னர் நான் திரு கருணாநிதி அவர்களின் காலில்
எழுத்தாளர்கள் விழ முற்பட்டதைச்சொல்லி மிகக் கடுமையாக எதிர்வினையாறியிருக்கிறேன். அதிகாரம் பணம் ஆகியவறின் காலில் விழுதல் நம் மரபல்ல. அது கோழைத்தனமாகவே கருதப்படும். ஒருவன் பெறோர் அல்லது பெற்றோரின் இடத்தில் இருக்கும் மூத்தவர், குரு அல்லது குருவின் இடத்தில் இருக்கும் சான்றோர் ஆகியோரின் காலில் மட்டுமே விழவேண்டும். அது ஓர் உயர்ந்த மரபு. இம்மண்ணில் நாம் எத்தனை பெரியவரென்றாலும் நாம் ஒரு பெரிய ஓட்டத்தில் சிறு துளிகளே என்றும் ஒரு பெரிய சங்கிலியின் கண்ணிகளே என்றும் நமக்குணர்த்தும் விஷயம் அது. கல்வி மூலம் ஞானம் மூலம் வரும் மிக தவறான அம்சம் என்றால் அகந்தையே. அகந்தையை வெல்ல ஒரே வழி பணிய வேண்டிய இடத்தில் பணிதலே

பணியுமாம் என்றும் பெருமை சிறுமை
அணியுமாம் தன்னை வியந்து

என்று சொல்கிறார் வள்ளுவர்

ஜெ

அறிவைத் துறக்காதவரை அடிபணிதல் இயல்வதில்லை.

“முனிவரே, முடிவற்ற நெளிவுகொண்ட நாவே சொல்லுக்கு முதல் எதிரி என்றுணர்க! பொருள்கடந்து மொழிகடந்து முடிவிலா ஆழம்வரை செல்வது  நாவென அமைந்த நாகம். அதை பணிக! அவையொன்றில் தலைவணங்குவதனால் எவரும் பெருமையிழப்பதில்லை. பணிந்த அவைகள் வழியாகவே வென்று செல்கின்றது அறிவு” என்றாள்.

பரிமேலழகர் உரை
பிறர் நாணத் தக்கது தான் நாணான் ஆயின் - கேட்டாரும் கண்டாரும் நாணத்தக்க பழியை ஒருவன் தான் நாணாது செய்யுமாயின்; அறம் நாணத்தக்கது உடைத்து - அந்நாணாமை அவனை அறம்விட்டு நீங்கத் தக்க குற்றத்தினையுடையத்து
விளக்கம் 
('தான்' எனச் செய்வானைப் பிரிக்கின்றார் ஆகலின்; 'பிறர்' என்றார். நாணோடு இயைபு இல்லாதானை அறம் சாராது என்பதாம்.)

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
பெருமை என்று பணியும் - பெருமை யுடையோர் எக்காலத்துஞ் செருக்கின்றி அடங்கியொழுகுவர்; சிறுமை (என்றும்) தன்னை வியந்து அணியும் - மற்றச் சிறுமை யுடையோர் எக்காலத்துஞ் தம்மை மெச்சி உயர்வுபடுத்திக் கூறுவர்.

மாந்தரின் செயல்கள் அவர் பண்பின்மேல் ஏற்றிக் கூறப்பட்டன. 'என்றும் ' என்பது இரு தொடருக்கும் பொதுவாய் நின்றது. 'ஆம்' ஈரிடத்தும் அசைநிலை.

மணக்குடவர் உரை
பெருமை எக்காலத்தும் பிறரைத் தாழ்ந்தொழுகும்: சிறுமை தன்னைப் பெருக்க நினைத்து அலங்கரிக்கும். இது பெருமையாவது பணிந்தொழுகுதலென்று கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
பெருமைப் பண்பு எக்காலத்திலும் பணிந்து நடக்கும், ஆனால் சிறுமையோ தன்னைத் தானே வியந்துப் பாராட்டிக் கொள்ளும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பெருமை உடையவர் செருக்கு இல்லாமல் பணிவுடன் இருப்பர்; சிறுமை உடையவரோ செருக்குடன் தம்மைத் தாமே வியந்து பாராட்டுவர்.

Thirukkural - Management - Values
The difference between a noble person and a mean person is found in the way they conduct themselves, predicts Kural 978.

The great are always humble, and the small
Lost in self-admiration.

A person of nobility is humble, unassuming  and down to earth despite his position and commendable achievements.  A person of low nature is highly conceited, if he thinks high of himself and his achievements. He is a hallmark of vanity.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Great people (people who achieved greatness) are humble and bow in front of scholars and greater things than them. Whereas littleness, mundane people exalt themselves in self-admiration and loads itself with praise. Humbleness is essential towards growing oneself. The moment we get arrogant and egoistic our growth stops. At the same time, bowing is in front of scholars. Not in front of average people. Because mundane people are egoistic. We don't have to be humble in front of them.

Questions that I ask to the kid
Whom should great people bow? 
What does mundane people do with praise? 
What should great people not bow to ?